Hartim!

[Murgesha]

Se ç`mu kujtua sot rastësisht e befasisht një orë hartimi nga gjuha shqipe nga kohë thuaja të harruarra, por që si duket ato jetojnë ende diku nëpër qoshet e kujtesës sonë e në një ditë pa ngjarje dalin në sipërfaqe.
Po pra atë ditë kishim Hartim nga Gjuha e ëmbël shqipe.
Nuk më kujtohet tema për të cilën duhej të shkruanim por më kujtohet fare mirë që edhe mund të zgjidhnim një temë të lirë.
Sillja lapsin në dorë pa mundur të filloja të shkruaj, ishte ajo një ditë kur mendja ime i ngjante Saharës e asnjë mendim nuk mund ta vendosja në letër.
Në gjysmë orëshin e fundit u përcaktova për njërën prej temave, më mjaftuan 10 minuta ta mbaroj, se edhe nuk isha aq e interesuar të shkruaj e lexova njëherë dhe e mbylla fletoren e Hartimit. Shoqja në bankën mbrapa më prek në sup, e mu dok se po e di se çka po don?
I hodha tinëzisht një sy e pash se fletën ende e kishte të bardhë fare, pa shkruar asnjë fjalë në te.
Shpejt e shpejt nxorra një fletë dhe fillova të shkruaj për temën e lirë.
U përcaktova për një ditë e lirë nga jeta jonë.
Për 15 minuta e shkrova e i mbeteshin asaj diku 8 minuta për ta kopjuar e shkruar në fletoren e saj. Ja hudha letrën e shukatur dhe u ngrita e dola jashtë që të ndizja një cigare.

Pas një jave profesori na i solli hartimet tona.
Më kishte lënë një 3+ e kur më dorëzoi fletoren më shikoi i zhgënjyer, por aq më bënte http://www.dardania.de/vb/upload/images/icons/icon8.gif

Kjo ngjarje sigurisht do të harrohej me kohë, e nuk do ta kujtoja kurr, si që i kam harru sa e sa orë hartimesh tjera, por befasia ishte se të gjithëve na i dorëzoi hartimet toan e në dorë mbante fletoren e Hartimit të shoqes sime...
E ftoi ate të dilte e ta lexonte hartimin e saj dhe në daq besoni e në daq jo ai Hartim u shpall si më i miri i njërit nga gjysmëvjetori i parë apo i dytë nuk më kujtohet në gjithë shkollën.
Kur shoqja lexoi hartimin e saj profesori mbante sytë tek unë, nuk di kurr në e ka kuptuar apo jo se unë isha autorja e atij hartimi por edhe kurr nuk e kam harruarr zhgënjimin që e shifja në sytë e tij...

__________________________________________________

Ju ftoj të gjithëve të shpalosni hartimet e tuaja që ndoshta edhe pse mendoni se i keni harruarr prap se prap flejnë diku në kujtesat tuaja.

[legenda]

.....ahhh,Murgesha

me ke zhyt ne nostalgji me kete teme,....ehhh,hartimet ,hartimeeet,...

per nje cast paraftyrova veten te vogel,duke vrapuar koridorit te shkolles sime te dashur,...zilja po binte,po fillonte ora e gjuhes shqipe,....sa e doja kete lende,...dhe arsimtarja ishte shume e dashur dhe e afert me nxenes,.
ne planprogram ishte sot ora e HARTIMIT.
-zakonishte i doja temat e lira,aty fluturoja ne fantazi,...e di se arsimtarja me pat thene ,se i kam krahasimet e forta-metaforat,...atehere edhe lexoja shume literature...e kjo me zgjeronte horizontin,....
ne shkolle e kishim edhe gazeten e murit,dhe shpesh ne mesin e vjershave tjera,gjenin vend edhe vjershat e mia,...vjershen e pare e di qe ia kam kushtuar si gjithe femijet ne bote Nenes,...sa ndihesha krenare,dhe e lumtur,...por edhe hartimet e mia dalloheshin...
kesaj rradhe ishte dic. me e veqante,do te zgjidhej hartimi me i mire,ne klase,pastaj ne shkolle,pastaj ne Prishtine...
arsimtarja na dha temen,....dhe ne filluam te derdhnim mendimet,duke fluturuar neper fantazi,dhe duke na rrahe zemrat nga trema,....secili derdhte ARTIN vetanak,ne faqet e bardha,...ishte TEME e rende,...nuk me kujtohet se cfare kam shkruar,por pata fatin qe Hartimi im te zgjedhet me i miri,te lexohet neper klasa,pastaj e perfaqesova shkollen,...dhe ne fund mora shperblimin,ne nje mbremje solemne qe u organizua ne Prishitne,(..edhe sot e ruaj ne kujtese ate nate)...ku nje gjeneral... ,i shperndau shperblimet,...ishte nje liber me nje titull te madh...dhe i nenshkruar nga gjenerali...te cilin edhe sot e ruaj.

...e shkeputa nje detal nga jeta ime si femi,...per respektin per JU-Murgesha.

Legenda

[DEA]

Ide e fantazi kam mjaft, po veshtiresit per ti zbrazur ne leter gjithmon kane qene prezente,tash e edhe ateher, andaj edhe ne hartimet qe i benim gjithmon jam ndjere si e ngulfatur. Nuk i kujtoj edhe me shume endje oret e hartimeve apo Librat e lektyrat shkollore qe na duhet te jau shkruanim kuptimin, ishin lodhje nuk e them me qef, po e them realitetin, edhe pse jo i mire!!! andaj thene te drejten disi ndjehem e lehtesuar qe skam me bo hartime:biggrin:



Pergezimet e mija per temen oj Murgeshooooo


Qite naj teme moj e te tentojme ta shkruajm ndonje hartim:cool:

[lyra2]

...ehhhhhh...une gati e kuptova temen, te shkruajme nga nje hartim!Jooo ...nuk guxoj kurr , nese i kontrollon jador apo gentian mos vet hiq krejt nota te ulta marim.:smile: :wink:
Me ktheve edhe mua te mendoj pak ate kohe kur nga 2-3 i shkruaja mbrenda ores ,veq une merja noten me te larte valla:biggrin:

[Linka_pz]

Bash teme interesante ................. , me kujtohet kur ishim ne shkolle edhe kur mesuesja apo arsimtarja na thoshte se neser do kemi Hartim dhe shume here na tregonte se cila do jet dhe tema ...........apo ndonje klase fqinje kishte nje dite para neve Hartim dhe ne shkonim ti pyesnim , se cila do jete Tema , ne menyre qe te gjenim ndihmen e te tjereve e sidomos te prinderve , te na tregonin (ndihmonin) diqka rreth temes .
Sa me perket mua nuk kam patur edhe aq problem dhe gjithmone kam patur nota te mira ne Gjuhen shqipe .









...ehhhhhh...une gati e kuptova temen, te shkruajme nga nje hartim!Jooo ...nuk guxoj kurr , nese i kontrollon jador apo gentian mos vet hiq krejt nota te ulta marim.:smile: :wink:
Me ktheve edhe mua te mendoj pak ate kohe kur nga 2-3 i shkruaja mbrenda ores ,veq une merja noten me te larte valla:biggrin:



Jo moj Lyra bash kam deshir qe ti permisoj gabimet pastaj e sidomos nese e ben korigjimin Jador .

[lyra2]

Jo moj Lyra bash kam deshir qe ti permisoj gabimet pastaj e sidomos nese e ben korigjimin Jador .
..po po me shaka e thashe,ne ketu edhe nuk jemi kot,pyet ate qe di......:biggrin:
Me kujtohet kur nje shoqes ia shkruan hartimin nena e saj , arsimtare ishte ne nje shkolle tjeter.Befasia eshte aty se ajo mer noten 3 .Duke qajtur ,i thote arsimtares:"mami ma ka shkru hartimin e ti a asaj ia ke qit 3 uauauauauuaaaa " ....edhe hartimet nganjeher mvaret nga momenti apo kriteri i vleresuesit!

[Fshatari]

"Shum vjet u bën...sot u mbushën..." nuk e di saktësisht po e di që nuk isha shum i disponuem me hartue. Rallëherë e tejkalojsha mesatarën; gati gjithëmonë ndodhesha mes rangjeve 20-25 në klasen me 30 nxënës. Me ju thon drejt ka ngja nja dy-tre herë që as zeron se kam tejkalue.
Nuk vuejsha nga "xhelozia" po ua kisha pak lakmi atyne që kishin bo hartime të mira dhe u kërkohej t'i lexonin me za para gjithë nxansve. Lakmia shtohej edhe ma shum kur publikoheshin në mur emnat e tyne; kur shfaqeshin si nxansat ma t'zellshëm jo vetëm të klasë dhe shkollës po ma t'mirt në krejt qytetin.
Asht shum vështirë me kan anonim, pa relief, se kush me sy nuk don me t'pa! Bile edhe baba(e kish pas marrë vesh në mbledhjen e prinve për ata nxansa shembullor..)nuk ma hiqte kurr zahmetin.
Me këtë deshta me ju thon se dy postimet e para të kësaj rubrike më përkujtuen disa "koleg"(unë i konsiderojsha si koleg po relacioni nuk ishte reciprok) të klasës time që vërtet shkëlqenin karshi meje po jam i bindun se ata as emnin nuk ma kanë mësue kurrë, po çka ti bojmë...! Siç po e shihni, jam mësue me kon anonim(i pa emen) qysh prej bangave të shkollës.
Kjo pra ishte gjendja ime shpirtërore para, gjat dhe pas hartimit, e lakmia dhe dëshprimi arrinin përherë pas komunikimit të rezultateve, pa kurfarë surprizash!
Postimet e sipërcitueme ma sqaruen faqen tjetër të medaljes : vetëm tani po arrij me i kuptue kolegët e mi të dikurshëm. Shpresoj se at dy-tre të fundit, ma të dobët se unë, do ta kuptojnë se nuk isha i zoti me i ndihëmue për arësyet e eksponueme këtu ma nalt!

I juaji...

[Fshatari]

...mora shperblimin,ne nje mbremje solemne qe u organizua ne Prishitne,(..edhe sot e ruaj ne kujtese ate nate)...ku nje gjeneral... ,i shperndau shperblimet,...ishte nje liber me nje titull te madh...dhe i nenshkruar nga gjenerali...te cilin edhe sot e ruaj.


Legenda


Lexova me kënaqësi një pjesë të biografisë tuaj. Më la përshtypje të mira. Një detal nuk më hyri në kokë : është fjala për kundrinën e drejtë "të cilin" që, si përemër, zëvendëson, potencialisht, njërin nga këta emra :
1) shpërblimin të cilin edhe sot e ruaj;
2) titullin, apo
3) gjeneralin ?

Ju falenderoj "par avance"(dmth menjëherë) për përgjigjen tuaj!
fshatari

[Pupi]

Adip Krasniqi






BUZË BISTRICËS

http://mitglied.lycos.de/metafora/poetprizrenas/adipkrasniqi.htm


Eh se çmu kujtua Migjeni i Kosoves.

Hartimin e pare qe kisha sjellur te profesori ime i nderuar, dukej ta kishte zhgenjyer.
Arsye ndoshta pse u ule ne banken time per ti hedhur nje veshtrim per se afermi.
Nuk pati folur shume, sepse dukej se u bind qe e kuptova, nuk pati folur shume sepse priti ta kuptoja me pak fjale.
Te gjitha Hartimet u anuluan asaj bote, te gjitha!
Nje jave me pas pasuan Hartime te reja.
Migjeni i Kosoves dukej sikur tashme ishte i kenaqur, i qeshte balli nga Krenaria per ne.
Eh ç'kohera, nostalgji i thone kesaj Mik-e.
p.s diteve te ardhshme/te diellen sjell une nje nga ato( mos pritni shume, koherat kan ikur, e me to edhe freskia leterare).

[Pupi]

Duket te kem nderin te lexoj nje Hartim te bukur nga Naki.
Pres une, per kete pune nuk me iken koha kurre!

[Naki]

Shetitje nëpër kohë dhe hapsirë,nga distanca 2000km kalojë për një sekondë 30 vite rrugëtim dhe tani qendrojë pranë bankave shkollore dhe i numërojë një nga një shokët dhe shoqet e klases.Në cilen bankë dhe karrik ,më kujtohet isha ulur në radhen e tretë afer murit nga dridhjet oscilike të trupit nga friga dhe të ftohtit çë mbizotronte në stinen e dimrit hyri në klasë mësuesja Qefsere. Të dashur nxënsa sot shkruajmë Hartimin paragjysem -vjetorit,tema e hartimit është e lirë na u drejtua duke buzëqeshur.
Si për inat kisha harruar fletoren në atë kohë na thonin duhet ti blejmë VEZHBANKAT me vija,u ngrita në këmbë duke i thënë që nuk kamë fletore me vete e kamë harruar në shtepi.Mësuesja Qefsere më ofrojë dy fletë duke buzëqeshur nuk ka dertë,mundeni këtu të shkruani.
Tema e hartimit çë shkruaja ishte Një Qarqafë kristalor,më kujtohet vetëm një detal i përshkrimit/Fluskat e para te borës mbuluanë fshatin me një qarqaf të bardhë kristalor.......
Vllau imë Binak që kishte kopijuar hartimin nga unë kishte marrë notën 5,e unë i gjori kisha mbetë pa notë.Në vendë të notes duhej te shkruaja edhe një herë,sepse mësuesja dyshonte çë kamë marrë nga shtëpija dy fletë të gatshëme te hartuara.Tani nën mbikqyrjen e sajë ri shkrova,ndërsa nota mu komunikua pas një muaji,në garat komunale të viteve 70".

Me nderime për Autoren e temës së hapur!

Naki

[jadore]

kJo moj Lyra bash kam deshir qe ti permisoj gabimet pastaj e sidomos nese e ben korigjimin Jador .[/quote]



wow, erdh koha te ju rrefehem ne kete drejtim..
gjuha shqipe mbaj mend qe thonte profa, ndahet ne gramatik dhe letersi , si duket une kisha dhunti letersine ,gramatiken e mesova vetem ne ciklin e ultet , dhe sot beje gabime drejteshkrimore , dhe pse disa here u mundua antari Pokeri te me ndihmoj ne kete drejtim ,por e kote..!!! letersia si duket ishte trashigim familjar qe vazhdon dhe ne gjeneratat e reja tek ne ...( dhe pse thene te drejten mua nuk me pelqen rruga qe duhtet ata ta kalojne, ka cmim te larte .. )
nese ndalem ne hartime apo referate them qe ose jam nominuar nga profet here ne fund te pusit ose larte ne zenit..!!!, gjithmon me ra te lexoj literatur qe ishte krahas meje per 10 vjet me te rritur ,nese kisha nje liber ne dore kjo kuptonte qe pa e perfunduar koha ndalej per mua , qdo here si referate shkruaja vetem titujt e librave qe ne muaj arrinin deri 30 -te , kjo vlersohej nga profa i gjuhes me noten 1 gjate vitit dhe ne fund mbyllej 5 ,dhe kishte te drejte, me krejt qenjen u mundua te me largonte nga ky virus,urreja kur ndonje hartim i krijuar nga une , qe permblidhte vetm 5-6 rreshta vlersohej dhe lexohej nga shkolla ne shkolle ( dhe prej momentit qe i shkrova me kurr nuk i pash , veqese dhe une ju revanshova , kurr nuk ju plotsova urdherin e tyre te kaloja nga kl ne kl duke lexuar , gjithmone lexonin profet per mua ,ha,hahaha kohe tinjixheresh ..epo ishin kohe frajerizmi ,atebote thuhej demode po te gjeje kohe per hartime , e une nuk bente te mbetesha pas .. snobizem hesapi de ) nejse ...per te njohur ate kohe shkrova shume hartime, dhe cdo here ju thonja per fund , nese do jetonim ne nje mentalitet tjeter , ju do te duheni te me e paguani per krijimin ,hahahah jam apo jo vizionare ,hahaha ,nga ajo qe Murgesha na kthej pas vetem nje me mbet merak , sa here per gjuhe ,histori ,apo drejtim shoqerore me kandidonin per gara fedrative gjithmone ishte pergjigja e prer e memes sime .. tri vija te kuqe , qe nenkuptonte as mos e diskuto , mesoj lendet tjera dua rezulltat te shkelqyer une..
kjo eshte e gjitha , pra dhe sot duke ditur mungesen time ne kete drejtim , adhuroj tjeret qe kan drejteshkrim te bukur , por dhe korigjoj tjeret , per ate qe syri me vret . ndersa e keqja e gjithe kesaj ne te folur eshte qe kur tjerer komunikojn me mua ,asesi nuk bindem qe vij nga Gjakova , duhet te jem nga Tirana , kjo me sekletos pak, se me duket qe me humbin identitetin .. qfare te besh dhe kjo duhet te jete rezultat i hartimeve ..

[legenda]

.....ahahaaa...

kuptohet shperblimin-librin,
titullin nuk po e them,sepse eshte paksa provokativ (...ne kete kohe),kurse
gjenerali ishte nga Beogradi,....dhe mbrmja atehere u mbajte ne SHTEPINE E ARMATES ne Prishtine.


p.s. sa per "avance"
-EKSCELENCE,...te lutem ,kam nderin.

Lexova me kënaqësi një pjesë të biografisë tuaj. Më la përshtypje të mira. Një detal nuk më hyri në kokë : është fjala për kundrinën e drejtë "të cilin" që, si përemër, zëvendëson, potencialisht, njërin nga këta emra :
1) shpërblimin të cilin edhe sot e ruaj;
2) titullin, apo
3) gjeneralin ?

Ju falenderoj "par avance"(dmth menjëherë) për përgjigjen tuaj!
fshatari

[Fshatari]

Shetitje nëpër kohë dhe hapsirë,nga distanca 2000km kalojë për një sekondë 30 vite rrugëtim dhe tani qendrojë pranë bankave shkollore dhe i numërojë një nga një shokët dhe shoqet e klases.Në cilen bankë dhe karrik ,më kujtohet isha ulur në radhen e tretë afer murit nga dridhjet oscilike të trupit nga friga dhe të ftohtit çë mbizotronte në stinen e dimrit hyri në klasë mësuesja Qefsere. Të dashur nxënsa sot shkruajmë Hartimin paragjysem -vjetorit,tema e hartimit është e lirë na u drejtua duke buzëqeshur.
Si për inat kisha harruar fletoren në atë kohë na thonin duhet ti blejmë VEZHBANKAT me vija,u ngrita në këmbë duke i thënë që nuk kamë fletore me vete e kamë harruar në shtepi.Mësuesja Qefsere më ofrojë dy fletë duke buzëqeshur nuk ka dertë,mundeni këtu të shkruani.
Tema e hartimit çë shkruaja ishte Një Qarqafë kristalor,më kujtohet vetëm një detal i përshkrimit/Fluskat e para te borës mbuluanë fshatin me një qarqaf të bardhë kristalor.......
Vllau imë Binak që kishte kopijuar hartimin nga unë kishte marrë notën 5,e unë i gjori kisha mbetë pa notë.Në vendë të notes duhej te shkruaja edhe një herë,sepse mësuesja dyshonte çë kamë marrë nga shtëpija dy fletë të gatshëme te hartuara.Tani nën mbikqyrjen e sajë ri shkrova,ndërsa nota mu komunikua pas një muaji,në garat komunale të viteve 70".

Me nderime për Autoren e temës së hapur!

Naki

Zakonisht, hartimi ka pamjen e një proze të shkurtër : rrëfen se si lind, zhvillohet përfundon një tregim.
Ndërkaq, hartimi i Nakit rrëfen pak, përshkruan shumë dhe karakterizohet me një procede të njohur poetik e kinematografik që ka për emër :"flash-back" (kthehem në një moment në të kaluaren). Hartimin e këtij autori (jo se asht moderator...!)nuk ngurroj ta kualifikoj si poemë në prozë sepse i gjason një pikture relativisht statike që na ofron një mori detajesh brenda një kuadri mirë të kufizuar. Çfarë ngjan në atë kuadër ? Pak gjëra : pak folje(veprime) që do dinamizonin tregimin dhe e këthenin në prozë. Shumë emra e mbiemra(cilësor) që janë shprehje e rëndomt e artit poetik. Madje edhe përdorimi i disa foljeve në të kryeren e thjesht funkcionojnë pothuaj si lloj "përshkrimesh" sepse veprimi që shprehin është i shkurtër (doli, m'u drejtua...) dhe nuk tejkalojnë kuadrin e "çarçafit".
Emri Qefsere përkon mirë me vitet e 70-ta! po tani është i demoduar. Ky është motivimi i këtij emri, mendoj...!VEZHBANKAT janë konotacion pejorativ po realist i atyre viteve kur përdhunohej gjuha shqipe. Edhe metafora e "një qarqaf të bardhë kristalor..." ia shton edhe më tepër acarin periudhës në fjalë.
Nuk desha të kalojë në heshtje as emrin Binak që në këtë kontekst është polisemik : Çfarë kanë të përbashkët Binak e Nak-i ?!
Hartimi përfundon në mënyrë jo eksplicite po ne ia qëllojmë se nota e hartuesit është shembullore...!
E, unë fshatari, përshkrova në disa rreshta përshtypjet që më bëri hartmli i Nakit!

Përshendetje miqësore,
fshatari

[Artisti]

Isha ende në shtrat, rrezet e diellit mengjesor depertonin permes dritares dhe me dukej se me thirrnin te dal jashte.Disi nuk kisha vullnet ne ate dite aspak dhe per asgje, deshiroja te rrija ende i shtrire. Xixerrimat e zogjeve e benin ate dite edhe me te bukur, trupi i qershise e cila ishte afer dritares, kishte frutuar dhe ato frute te kuqe me terheqnin edhe me shume te zgjohem.Papritmas degjova zerin e Bakiut.Mendova ku erdhi ky tash te me pengoje ne vazhdimin e mendimeve te mia.Bakiu eshte djali i Axhes, me te cilin kemi bere shume "marrezira" . Edhe sot paska ardhur koha te bejme nje "marrezi", mendova.Vesha pantollonat e shkurt dhe dola, Bakiu ishte i ulur ne shkallet e shtepise.Hej, nuk e di por edhe pse dita kaq e bukur dhe shpresedhenese duket, mua disi po me duket se do te jete nje dite monotone dhe pa asnje akcion.Duke biseduar ashtu, Bleta e cila ishte ne lulet aty afer filloi te fluturonte.Shih i thashe Bakiut, edhe asaj i duket monoton te rrije gjithe diten mbi lule haha.Si per çudi, Bleta fluturoi rreth Bakiut, mos lëviz i thashe, sulmova Bleten me doren time dhe hopa, Bakiut ne vetull.Bleta me shkathtesin e saj nxorri therrcin dhe shpoi Bakiun ne vetull.Ah, sa keq mendova, Bakiu nuk lejoi veten te shihej zemerimi.Ashtu duke u tallur se koti, degjuam zerat e te rinjeve ne sheshintakimor rinor. Shkojme, kur arritem atje, pamë se aty ishte edhe Sherifi, lëvdaçi dhe ngucakeqi më i madhi.U ulëm aty pranë dhe shiqonim sesi luanin Basket.Pas disa gjuajtjeve, ky Sherifi kinse i shpëtoi Topi dhe hopa në vetullën e Bakiut.Më qeshej sepse mendoja edhe pse mu duk dita monotone, të gjitha shenjat po duken se do të mbetet thellë në kujtim.Ashtu me mendje duke qeshur por me inat të madh që lëvdaçi, ngucakeqi më lëndoi shokun tim më të mirë, mu dashtë të kërcej dhe qëllova me plot fuqin që kisha, Sherifin në faqe.Flakaresha të cilën ia dhashë, bëri që gjaku i tij të rridhte nga hunda.Oh zot, tash më mbyt ky mendova dhe fillova të iku.Sherifi i çuditur sesi mora guximin ta qëlloja, u shtangua, pas disa sekondave filloi të më ndjek, Bakiu i cili ishte ende i ulur, shtriu këmbën e tij, Sherifi mori në thua dhe u rrëzua.Ne e kishim një vendtakim toni ku aty nën hijen e një molle, një gjarpër kishte shtrofullën e tij, ne luanim me atë gjarpër kur nuk kishim diçka tjetër të bënim.I thashë Bakiut se tash është rasti ta tërheqim deri te shtrofulla që njëherë e përgjithmonë t'ia hjekim hujin e lëvdaçit dhe të ngucakeqit.Ne vraponim në drejtim të shtrofullës, Sherifi pas nesh.Të gjitha parapërgatitjet të cilat i kishim bërë kohë më parë, kishim marrë litarë të ndryshëm, të luajmë si Tarzani, ishin te molla.Arritëm, Sherifi na u afrua dhe tha, tash nuk keni ku të ikni, jeni të humbur ëh, unë isha krejt afër shtrofullës, lutja Zotin të mos dalë në këto momente gjarpëri, se Sherifi do të ikte.Mu vërsul mua dhe më kapi duart,me këmbën e djathtë, qëllova këmbët e tij, u rrëzua, Bakiu mori litarin i cili ishte në degën e mollës dhe arriti t'ia lidhte këmbët, pastaj që të dy, arritëm edhe duart t'ia lidhim.Tash mund të pushojmë pak i thamë njeri tjetrit.Sherifi nga inati dhe krenaria e gabuar që kishte, bërtiste dhe na u kërcënonte se do të na sakatojë.Prit edhe pak i thamë sa të dalë një peshk i gjatë me therrcin e tij helmues.Nuk dilte gjarpëri, ishim të djersitur dhe vendosëm të shkojmë te lumi aty afër, që të freskoheshim pak.Pas disa minutave menduam, shpejt se po të dal gjarpëri, tranohet Sherifi.Në momentin kur ne arritëm edhe gjarpëri filloi të dalë, kishte nuhatur Sherifin hahaha.Filluam të tregonim me gisht në drejtim të gjarpërit dhe duke treguar i thonim Sherifit se kjo ditë do të ishte dita e fundit e tij nëse nuk i ndal ngucakeqet e tija. Na premtoi që kurrë më nuk do të na nguc.Unë shkova te gjarpëri, fillova ta lëmojë, Bakiu liroi Sherifin.Për çudi iku pa thënë asnjë fjalë.

Kështu vazhdon edhe më tutje, fundi ishte se Sherifi i ndali ngucakeqet e tija jo vetëm rreth nesh por edhe rreth të tjerëve.


Me kënaqësi hartimore

Artisti (http://www.dardania.de/vb/upload/member.php?u=18480)

[Pupi]

Sa dijë unë Hartimi-et bëhen ashtu që të mos ketë emra njerzish, data historike (data fare).
E gjitha që e benë një Hartim të mirë, janë:
Drejtshkrimi i gjuhës,
Përshkrimi i një ngjarje,
Apo, dhe imagjinim i natyrës.
Pa përmbajtje metaforike, apo të ngjare Historike!
Ka edhe ca të tjera ?
Na i thoni JU Lutëm.

[Naki]

Zakonisht, hartimi ka pamjen e një proze të shkurtër : rrëfen se si lind, zhvillohet përfundon një tregim.
Ndërkaq, hartimi i Nakit rrëfen pak, përshkruan shumë dhe karakterizohet me një procede të njohur poetik e kinematografik që ka për emër :"flash-back" (kthehem në një moment në të kaluaren). Hartimin e këtij autori (jo se asht moderator...!)nuk ngurroj ta kualifikoj si poemë në prozë sepse i gjason një pikture relativisht statike që na ofron një mori detajesh brenda një kuadri mirë të kufizuar. Çfarë ngjan në atë kuadër ? Pak gjëra : pak folje(veprime) që do dinamizonin tregimin dhe e këthenin në prozë. Shumë emra e mbiemra(cilësor) që janë shprehje e rëndomt e artit poetik. Madje edhe përdorimi i disa foljeve në të kryeren e thjesht funkcionojnë pothuaj si lloj "përshkrimesh" sepse veprimi që shprehin është i shkurtër (doli, m'u drejtua...) dhe nuk tejkalojnë kuadrin e "çarçafit".
Emri Qefsere përkon mirë me vitet e 70-ta! po tani është i demoduar. Ky është motivimi i këtij emri, mendoj...!VEZHBANKAT janë konotacion pejorativ po realist i atyre viteve kur përdhunohej gjuha shqipe. Edhe metafora e "një qarqaf të bardhë kristalor..." ia shton edhe më tepër acarin periudhës në fjalë.
Nuk desha të kalojë në heshtje as emrin Binak që në këtë kontekst është polisemik : Çfarë kanë të përbashkët Binak e Nak-i ?!
Hartimi përfundon në mënyrë jo eksplicite po ne ia qëllojmë se nota e hartuesit është shembullore...!
E, unë fshatari, përshkrova në disa rreshta përshtypjet që më bëri hartmli i Nakit!

Përshendetje miqësore,
fshatari


Sqarim,sikurse parashkruesit e mi edhe unë dëshirova të sjellë përkujtimet, rrethanat në një formë mini filmike të përshkrimit nga bankat shkollore te ciklit të ulët shkollor,dhe specifikat rreth Hartimit.
Në të vertetë më vjenë keq çë nuk ju ofrova në formë proze temen çë kisha shkruar para 30 viteve.Koha dhe lufta mi asgjesojë thesarin e ruajtur në biblotekën personale, çë për mua kishin një vlerë të madhe.

I nderuari Fshatari,ndjehem i respektuar për kritiken dhe analizen letrare,ju faliminderit !


Naki

[Fshatari]

Se ç`mu kujtua sot rastësisht e befasisht një orë hartimi nga gjuha shqipe nga kohë thuaja të harruarra, por që si duket ato jetojnë ende diku nëpër qoshet e kujtesës sonë e në një ditë pa ngjarje dalin në sipërfaqe.
Po pra atë ditë kishim Hartim nga Gjuha e ëmbël shqipe.
Nuk më kujtohet tema për të cilën duhej të shkruanim por më kujtohet fare mirë që edhe mund të zgjidhnim një temë të lirë.
Sillja lapsin në dorë pa mundur të filloja të shkruaj, ishte ajo një ditë kur mendja ime i ngjante Saharës e asnjë mendim nuk mund ta vendosja në letër.
Në gjysmë orëshin e fundit u përcaktova për njërën prej temave, më mjaftuan 10 minuta ta mbaroj, se edhe nuk isha aq e interesuar të shkruaj e lexova njëherë dhe e mbylla fletoren e Hartimit. Shoqja në bankën mbrapa më prek në sup, e mu dok se po e di se çka po don?
I hodha tinëzisht një sy e pash se fletën ende e kishte të bardhë fare, pa shkruar asnjë fjalë në te.
Shpejt e shpejt nxorra një fletë dhe fillova të shkruaj për temën e lirë.
U përcaktova për një ditë e lirë nga jeta jonë.
Për 15 minuta e shkrova e i mbeteshin asaj diku 8 minuta për ta kopjuar e shkruar në fletoren e saj. Ja hudha letrën e shukatur dhe u ngrita e dola jashtë që të ndizja një cigare.

Pas një jave profesori na i solli hartimet tona.
Më kishte lënë një 3+ e kur më dorëzoi fletoren më shikoi i zhgënjyer, por aq më bënte http://www.dardania.de/vb/upload/images/icons/icon8.gif

Kjo ngjarje sigurisht do të harrohej me kohë, e nuk do ta kujtoja kurr, si që i kam harru sa e sa orë hartimesh tjera, por befasia ishte se të gjithëve na i dorëzoi hartimet toan e në dorë mbante fletoren e Hartimit të shoqes sime...
E ftoi ate të dilte e ta lexonte hartimin e saj dhe në daq besoni e në daq jo ai Hartim u shpall si më i miri i njërit nga gjysmëvjetori i parë apo i dytë nuk më kujtohet në gjithë shkollën.
Kur shoqja lexoi hartimin e saj profesori mbante sytë tek unë, nuk di kurr në e ka kuptuar apo jo se unë isha autorja e atij hartimi por edhe kurr nuk e kam harruarr zhgënjimin që e shifja në sytë e tij...

__________________________________________________

Ju ftoj të gjithëve të shpalosni hartimet e tuaja që ndoshta edhe pse mendoni se i keni harruarr prap se prap flejnë diku në kujtesat tuaja.

Edhepse jetoj në fshat, siç e kam saktësuar disa herë, lexoj me ëndje edhe autorë shqiptar edhe të të huaj.
Para disa vitesh, kam lexuar veprën e një shkrimtari francez, Marcel Proust, që ka për titull "A la Recherche du temps perdu"(Duke kërkuar kohën e humbur). Shkollarët francez e mbajnë mend Proust-in për një detal : bëhet fjalë për një llojë ëmbelsire që në rrethin e Parisit e quajnë "madeleine"! Autori na tregon se kur "zhyttëte? një "madeleine" në një gotë me çaj, i vinin në mendje shumë kujtime që konsideroheshin si të humbura për gjithëmonë.
Përderisa të Prousti është "medelein"-a ajo që mundëson daljen në sipërfaqe të disa ndjenjave e mendimeve të vjetra, te Murgesha na del "zhgënjmi" i dyfisht edhe i profesorit edhe i vetë Murgeshës. Nuk jam psikolog por jam i prirur të besoj që i vetmi person vërtet i zhgënjyer në atë moment është vetë Murgesha e cila lexon zhgënjimin e vetë të thellë në "sytë e profesorit"! Intensiteti i momenteve të tilla zbehet me kohën po nuk e braktis totalisht qenjen tanë... e kohëpaskohe na troket në derë.

PS.Përafrimet e paralelizmat mund të jenë jo të qëlluar. Përvoja e përshkruar nga Murgesha më përkujtoi shkrimtarin francez.

[AKT]

Në lidhje me këtë temë do tregoja një rast të çuditshëm që më ka ndodhur në vitin e dytë të gjimnazit dhe ka të bëj me një profesoresh shumë rigoroze të asaj kohe,të gjuhës shqipe.Pasi isha mësuar që nga bankat e para shkollore që nga gjuha shqipe gjithmon të kisha notën e rezervuar,kuptohet ate maksimale,fal hartimeve dhe njohjes së letërsis , erdhi koha që për her të parë të më jap mësim profja më e rreptë dhe unë fitova 1-njësh edhe ate në ditarë dhe goxha të madh për arsye krejtësisht banale!Nuk dija të flas asgjë për Asdrenin sidomos datëlindjen.Fillova të ankohem dhe justifikohem që për mua është e rëndësishme vetëm se cilës periudhë dhe drejtim i përket ai apo ajo krijuese etj etj por nuk ndikova në vendimin e profes elegante...
Erdhi koha të përcaktohen referuesit e gjysmëvjetorit të parë...Romanin "ndjekja" të mihaillo llalliqit nuk donte ta merrte askush për referim.Arsyet subjektive...tematikë dhe stil i rëndë,nuk shtyn ta lexosh etj etj...nxënësit si nxënësit.Profja më jep mua atë "nder" dhe më cakton që unë të referoj këtë roman...shumë mirë thashë me vehte...do bëj çmos që ta rikthej notën e "gj.shqipe" dhe fitoj besimin e saj...Lexova gati 35 minuta.Ajo më ndigjonte me vëmendje.Qetësi në klasë...të gjithë qeshnin,e dinin qëllimin tim...kur përfundova ajo nuk merr ditarin të më notoi siç kishte premtuar por më kërkon ta ulesha fletoren në bankën e saj dhe të ulesha në vend.E mori me vehte dhe shkoi në fund.Mezi prisja ta dija se çka po ndodhë.Orën tjetër më vuri notën 5 , më dorëzoi fletoren dhe më tha...falënderohu të gjithëve,nga mësuesi yt i parë,arsimtarët e gjuhës shqipe dhe profesoresha e vitit të parë sepse për mua vetëm 4-ërsh do fitoje sepse nuk meriton kush notën maksimale pa njohur mirë gramatikën dhe letërsin me datëlindje të të gjithë krijuesve letrar.I kishte fiksim datlindjet kurse unë shpëtova nga ajo sepse e kisha bezdi ta dija kur lindi apo kur vdiq shkrimtari...asnjëher nuk më lodhi më...

[LOJETARI]

Nëse më lejohet ,unë do të parashtroja temën e hartmit ,ku ju të interesuarit do të postoni hartimin tuaj dhe në fund do të zgjedhim së bashku hartimin më të mirë i cili do të marrë edhe një shpërblim modest nga forumi.

Tema:Një natë pa gjumë .

[Murgesha]

U pa puna, tash po mu dashka me ndejt dy tre netë pa gjumë deri sa ta thurri këtë temë.

[Pupi]

Adip Krasniqi







BUZË BISTRICËS


http://mitglied.lycos.de/metafora/poetprizrenas/adipkrasniqi.htm


Eh se çmu kujtua Migjeni i Kosoves.

Hartimin e pare qe kisha sjellur te profesori ime i nderuar, dukej ta kishte zhgenjyer.
Arsye ndoshta pse u ule ne banken time per ti hedhur nje veshtrim per se afermi.
Nuk pati folur shume, sepse dukej se u bind qe e kuptova, nuk pati folur shume sepse priti ta kuptoja me pak fjale.
Te gjitha Hartimet u anuluan asaj bote, te gjitha!
Nje jave me pas pasuan Hartime te reja.
Migjeni i Kosoves dukej sikur tashme ishte i kenaqur, i qeshte balli nga Krenaria per ne.
Eh ç'kohera, nostalgji i thone kesaj Mik-e.
p.s diteve te ardhshme/te diellen sjell une nje nga ato( mos pritni shume, koherat kan ikur, e me to edhe freskia leterare).



E une e urrej Premtimin, por e paguaj borxhin!

[DEA]

Nëse më lejohet ,unë do të parashtroja temën e hartmit ,ku ju të interesuarit do të postoni hartimin tuaj dhe në fund do të zgjedhim së bashku hartimin më të mirë i cili do të marrë edhe një shpërblim modest nga forumi.

Tema:Një natë pa gjumë .


Na ke myte me kete teme tash, frymzimi ne podrum shkoj ahahhaah. Si ti kujtoj netet pa gjume e vetmja gje qe me sillet neper koke, ndrrimi i nates/puna, kane kalu koherat kur rrisha pa gjume duke e sjell edhe njehere ne koke qdo detaje te dites.:tongue:

[Fshatari]

Nëse më lejohet ,unë do të parashtroja temën e hartmit ,ku ju të interesuarit do të postoni hartimin tuaj dhe në fund do të zgjedhim së bashku hartimin më të mirë i cili do të marrë edhe një shpërblim modest nga forumi.

Tema:Një natë pa gjumë .

Një natë pa gjumë do të diskriminojë sëpakut një forumiste që e njoh mirë shumë; ka shumë cilësi të mira po e ka edhe një të keqe: vendndodhja : në shtrat.
Nuk është e zoja të kalojë një natë pa gjumë.
Mjaft zgjati suspensi: Gjumashja, pra!
PS. Lus Lojtarin t'i lejojë Gjumashës Një ditë pa gjumë, nëse kjo e fundit mund të qendrojë pa fjetë edhe gjatë ditës...!
NB. Për momentin, po hartoj... po hartoj gjithë natën kam me hartue!

[4peace]

*


Posa m’u kujtua…

Iu përshëndes në fillim


Siç e paska cekë edhe vet nikoqirja e kësaj teme, posa m’u kujtua një rast lidhje me hartimin (me shkrim). Shpeshherë na ndodhë në raste hartimesh me shkrim që, ose nuk na kujtohet çka të shkruajmë ose nuk na kujtohet ndonjë fjalë në fjali. Në këtë mënyrë, një i njohur imi, përndryshe një a dy gjenerata pas meje, kishte pasur për temë pranverën. E shkruan i shkreti gjithë hartimin por e frenon me atë rast hartimi i një fjalie të vetme. Nuk iu kujtohej „në pranverë çelin lloj-lloj lulesh“, kështuqë, në vend që ta shënonte „lloj-lloj“ ai e shënon „tërrli-tërrli“ („Në pranverë çelin tërrli-tërrli lulesh“). Në këtë mënyrë, sa herë takohemi e rrijmë bashkë e ngacmojmë me „tërrli-tërrli“ dhe shqepemi së qeshuri…


Me t’mira!


***

[Kronisti]

Shtatë palë zingjirë i kam të lidhur në këmbë dhe në krah, prandaj zvarë jam ngritur në majë të pyrgut të dëshprimit për t'i krijuar hapësirë shpirtit që të fluturojë deri te ti.

Përkulem para teje nëse të kam lënduar me heshtje!

Se zura dot asnjë yll për ta thurur gjerdanin e kurorës, sepse secili yll e kishte marrë nga një emër përpara se të arrija unë i lidhuri me pranga në duar.

Nëse do të ndjehesh e dëshpruar përkulem para teje!

Ndeza zjarr për ta djegur lakun e ngritur në udhën për të arritur deri te ti, zjarr në të cilin po digjem.

Edhe nëse arrij deri te ti si hi mbetur rrëzë këmbëve të tua, përkulem para teje!

Nëse do të ma tretin trupin zingjirët, prangat dhe zjarri në udhën për tek ti kjo do të ndodhë për të ta falur shpirtin ti cilit nuk i beson.

Atëherë do ta ndjesh të ngrohtë përbrenda teje.

[Kronisti]

Qëndrova një kohë të gjatë, me shikim në bardhësinë e ekranit. U mundova të flas me kujtimet, u mundova t’ i thërras në ndihmë copëzat e ëndrrave të ëndërruara tashmë, por s’ndodhi as biseda me kujtimet dhe as ardhja qoftë edhe e trishtë e fragmenteve të pejsazheve që s’i gjeja dot në jetë, e më ishin shfaqur aq reale. Në ekran hapja faqe të Wordit të mbushura me shkronja që në këtë natë s’më thonin asgjë, ndërsa nga vetja, në vete, se hapja dot asnjë faqe, asnjë...E dëshiroj... dëshiroj të gërmoj në vete, dëshiroj të jem i gatshëm që të depërtoj në thellësinë më të madhe të mundshme, për ta nxjerrë në faqen e bardhë të kompjuterit atë që do të doje ta lexosh... por ja që se bëra dhe se bëjë dot, këtë herë jo, sepse një kohë relativisht të gjatë ndërroj veç shikime të bardha me ekranin e kompjuterit, bardhësi e cila ka shkaktuar një ftohtësi që shëmbëllen para meje si një virtyt që njeriu ia krijoi kompjuterit dhe nga ai filloi ta bart në vetvete në fundshekullin e shkuar dhe vijon ta bëjë të njëjtën edhe në shekullin e ri.

[legenda]

.....ma trego shperblimin,,,....sheeeetttttt,mos te ndegjojne te tjeret,ahaha....
sa per inspirim,se per shperblime modeste,zor qe inspirohem,ahaha....


.....vjeshta,mori me vete,gjithe shirat dhe gjethet e semura qe perplaseshin trotuareve,....e ne nje nate te thelle pa gjume,,, neper kapilar gjaku rridhte si margaritaret blu-i ngrire,,,nje DIMER _I_EGER po afrohej,........

Nëse më lejohet ,unë do të parashtroja temën e hartmit ,ku ju të interesuarit do të postoni hartimin tuaj dhe në fund do të zgjedhim së bashku hartimin më të mirë i cili do të marrë edhe një shpërblim modest nga forumi.

Tema:Një natë pa gjumë .

[Fshatari]

Qëndrova një kohë të gjatë, me shikim në bardhësinë e ekranit. U mundova të flas me kujtimet, u mundova t’ i thërras në ndihmë copëzat e ëndrrave të ëndërruara tashmë, por s’ndodhi as biseda me kujtimet dhe as ardhja qoftë edhe e trishtë e fragmenteve të pejsazheve që s’i gjeja dot në jetë, e më ishin shfaqur aq reale. Në ekran hapja faqe të Wordit të mbushura me shkronja që në këtë natë s’më thonin asgjë, ndërsa nga vetja, në vete, se hapja dot asnjë faqe, asnjë...E dëshiroj... dëshiroj të gërmoj në vete, dëshiroj të jem i gatshëm që të depërtoj në thellësinë më të madhe të mundshme, për ta nxjerrë në faqen e bardhë të kompjuterit atë që do të doje ta lexosh... por ja që se bëra dhe se bëjë dot, këtë herë jo, sepse një kohë relativisht të gjatë ndërroj veç shikime të bardha me ekranin e kompjuterit, bardhësi e cila ka shkaktuar një ftohtësi që shëmbëllen para meje si një virtyt që njeriu ia krijoi kompjuterit dhe nga ai filloi ta bart në vetvete në fundshekullin e shkuar dhe vijon ta bëjë të njëjtën edhe në shekullin e ri.

Çfarë m'inspiron ky tregim i shkurtër lirik ?
Sëpari mungesën e dialogut të mirëfilltë që presupozon praninë e sëpakut dy a më shumë bashkëbiseduesish. Dialogu me vetëvetën është ilogjik e i pamundshëm. Përvoja e Kronistit është më se bindëse : kujtimet, ëndrrat, pejzazhet që dikur iu "ishin shfaqur aq reale", tani, kur i flas vetëvetës me zë të ulur, pothuaj të papërceptueshëm(kujdes nga decibelët se paguan gjobë...!)nuk janë më "linear"; vendi e koha kur më ishin shfaqur janë zbehur fare; struktura e tyre me duket e copëtuar, fragmentare, plot "hiatuse". Kronisti shkon edhe më larg dhe pastron edhe këtë strukturë të destrukturuar me bojen e bardhë : kjo e fundit është mungesë chromatike. Projektimi i një objekti të bardhë në një pëlhurë të bardhë është i padukshëm mu siç është e padukshme "bardhësia"(esenciale, kemi të bëjmë me emër e jo mbiemër).
Do të përfundoja "inspirimin tim" me këtë konstatim mjaft pesimist : shekulli i kaluar sikur i riu kanë shkaktuar një zhvendosje rrënjësore te raporteve të njeriut të sotëm: është privuar nga e kaluara e tij; komunikon me vetëvetën përmes ekranit të bardhë të cilit i mungon çdo shenjë jete në një ambient(dimension) ku mbretëron "bardhësia", "thellësia" dhe "ftohtësia", me një fjalë "vdekja".

Ky interpretim angazhon vetëm Fshatarin!

[Kronisti]

Çfarë m'inspiron ky tregim i shkurtër lirik ?
Sëpari mungesën e dialogut të mirëfilltë që presupozon praninë e sëpakut dy a më shumë bashkëbiseduesish. Dialogu me vetëvetën është ilogjik e i pamundshëm. Përvoja e Kronistit është më se bindëse : kujtimet, ëndrrat, pejzazhet që dikur iu "ishin shfaqur aq reale", tani, kur i flas vetëvetës me zë të ulur, pothuaj të papërceptueshëm(kujdes nga decibelët se paguan gjobë...!)nuk janë më "linear"; vendi e koha kur më ishin shfaqur janë zbehur fare; struktura e tyre me duket e copëtuar, fragmentare, plot "hiatuse". Kronisti shkon edhe më larg dhe pastron edhe këtë strukturë të destrukturuar me bojen e bardhë : kjo e fundit është mungesë chromatike. Projektimi i një objekti të bardhë në një pëlhurë të bardhë është i padukshëm mu siç është e padukshme "bardhësia"(esenciale, kemi të bëjmë me emër e jo mbiemër).
Do të përfundoja "inspirimin tim" me këtë konstatim mjaft pesimist : shekulli i kaluar sikur i riu kanë shkaktuar një zhvendosje rrënjësore te raporteve të njeriut të sotëm: është privuar nga e kaluara e tij; komunikon me vetëvetën përmes ekranit të bardhë të cilit i mungon çdo shenjë jete në një ambient(dimension) ku mbretëron "bardhësia", "thellësia" dhe "ftohtësia", me një fjalë "vdekja".

Ky interpretim angazhon vetëm Fshatarin!

Shume besnikerisht e kam pershkruar nje cast ne "hartimin" e siperm lirik, kurse ju edhe me sakt e keni "deshifruar"
Respekt

[Kronisti]

FJALIA E THJESHTË ME NJË PASAKTËSI TË QËLLIMSHME

Një fjali e thjeshtë, krejt e thjeshtë, ia rrotulloi disponimin skajshmërisht dhe e shndërroi në një qenie të dëshpëruar. E mbajti veten. Duhej të priste pak kohë që t’ia thoshte krejt nga afër mllefin e ardhur si rrufe nga fjalia krejt e thjesht njoftuese, që ishte e pa saktë. Mungesa e mundësisë për ballafaqim të menjëhershëm i shkaktoi trazim shqetësues. Shpirtit iu ngushtua frymëmarrja, ndërsa koka po i fryhej nga zemërimi. Ndjehej tmerrësisht keq. Gjatë gjithë kohës përsëriste në vete fjalët që ia tha, duke e përjetuar zhgënjimin tronditës, të cilin do të ia thoshte gjithsesi, shumë shpejt, por për çastin ishte e pamundur, prandaj ia thoshte vetes si ngushëllim. Besimi i madh (një thes kripë i ngrënë bashkë), u derdh vetëm nga një fjali e thjeshtë njoftuese, nga një gënjeshtër, që u vu në funksion të mbulimit të së vërtetës. Nuk i interesonte e vërteta. Cilado që të jetë ajo do ta pranonte. Gënjeshtrën jo. Veç një fjali e thjeshtë njoftuese me pasaktësitë ndihmëse për ta mbuluar të vërtetën e lëndoi, e theu në shpirt. Ia theu shpirtin përbrenda ndërsa skajshmërisht ia vrau besimin, të cilën po bëhej gati ta varros krejtësisht pa asnjë nderim. I humbi vullneti për gjithçka. E vetmja gjë që dëshironte, ishte që të ia thoshte në sy, prandaj rrugës dytësore u nis për në vendin ku do të zbardhej pasaktësia e fjalisë së thjeshtë njoftuese. E tmerrshme. Kujtonte gjithë çastet e bukura, por krejt spontanisht i kujtoheshin edhe çastet e vështira të krijimit të besimit.
Gjithçka u rrënua nga një fjali e thjeshtë me një pasaktësi të vogël por qëllimshëm të vënë në fjalinë njoftuese.
Kur u qetësua, i kaloi përskaj dhe iu ndal përball sikur u habit, nga ndodhja në një vend të kundërt me atë të fjalisë njoftuese.
“Përshëndetje” i tha me zë pak më të lartë se zakonisht dhe të shoqëruar me lëvizjen domethënëse të kokës. Në anën tjetër ndodhi zverdhje tmerrësisht e sikletshme, dhe ulja e kokës si shenjë pranimit të varrosjes së besimit të krijuar me shumë mund e sakrifica ndërsa të zhbërë vetëm nga një fjali njoftuese me një pasaktësi të vogël, por të qëllimshme.
Shpirti iu lirua nga frymë zënia që iu shkaktua nga trazimi, ndërsa koka i dukej se do t’i plaste si nja balon i fryrë më shumë se që mund të duronte...

[Murgesha]

Edhe sonte të kujtova ty miku im!
Ne ishim vetëm shokë, ti më quaje motër e unë të quaja vëlla, e mburreshim për këtë gjë sa herë kalonim krah për krahë nëpër koridoret e ngushta të shkollës e të tjerët na shikonin me lakmi, por edhe paragjykonin këtë shoqërim tonin. Në klasë rrinim në një bankë, pushimin e shfrytëzonim të shpalosnim ndjenjat tona rinore, kush të donte ty e kush mua, apo rrëfenim për ata/ato që i donim po nuk na donin. Shpesh profët gjatë orës, të mërzitur nga përshpëritjet tona nuk ngurronin të na nxirrni jashtë, e neve atëbotë nuk na vinte keq për ligjëratat që nuk i ndëgjonim, po gëzoheshim që na ipej rasti të flisnim më shumë të pa penguar nga askush. Në takimin e ditës së fundit shkollore i dëshiruam fat e lumturi të përjetshme njëri tjetrit. Atë ditë krah meje kisha të dashurin tim, ti të dashurën tënde, Shtrënguam mallshëm duart e njëri tjetrit e nuk mundëm të shqiptojmë fjalën lamtumirë por takohemi, edhe pse e dinim fare mirë që të rralla do të jenë takimet tona. Vorbullat e jetës na përbinë që të dyve. Krijuam në mënyrë paralele familjet tona, shumë rrall takoheshin rrugët tona, por nuk mungonte të shkrepej buzëqeshja e qiltër e thirrja si të kam vëlla-motër?
Ka ditë që mora vesh atë më të keqen për ty, e ka ditë e netë që shpalos kujtimet për ty.

[lovely]

Ajo doli ne oborr dhe ca fluska bore mbuluan floket e saj te zeze... Vrap hyri ne makine dhe iku.
Kur arriti ne vendtakimin, ai priste ulur. Me syte e tij te bukur e shiqonte. Teksa afrohej, dridhej e tera. Tani ishte prane tij. Faqen e tij ndjeu ne te sajen..
U ulen prane njeri tjetrit dhe gjate biseduan!
Per gjithqka.

Ikim - pyeti ajo
Gjithsesi - pohoi ai.

Ishte mbremje e bukur dimri. Ecnin neper rruget e qytetit dhe padashje duart e tyre u ndeshen. Mbanin doren njeri tjetrit dhe lehte ledhatonin gishtrinjte... Shpejt arriten tek makina e saj dhe u pershendeten. Nje perqafim.
Nje miqesi?

..qe nga ajo nate pa gjume, ajo priti edhe shume nete tjera syhapur. Ai sillej verdalle ne mendjen e saj.. Syte e tij. Shiqimi joshes. Zemer njeriu. :smile:

[natyra]

Thjeshte,me nuk pres zgjimin tend,e as buzeqeshjen tende,e as fjalet e tua te embla,me pak fjale,"Vetem kujtimet e mbetura zvarre,:mad: Dhe nje mall qe nuk shuhet kurr per TY ZEMER E ROBRUAR!.


respekt per temen
..Natyra

[Zero Cool]

Mësuesja kërkoi nga nxënësit e klasës të një shkollë fillore, që të shkruanin një temë hartimi, në të cilën të kërkonin që Zotit t’ju japë atë që dëshirojnë. Pasi u kthye në shtëpi, u ul dhe filloi të lexojë atë që kishin shkruar nxënësit, ku njëri nga shkrimet i bëri shumë përshtypje, saqë nuk arriti ta përmbajë veten nga të qarit. Pikërisht në ato momente në shtëpi hyri bashkëshorti, i cili menjëherë e pyeti: “Çfarë ke që po qan e dashur?”
Ajo u përgjigj:”Tema e hartimit që ka shkruar njëri nga nxënësit.”
- ”E çfarë ka shkruar?”
- ”Merre dhe lexoje vete!”
E mori dhe filloi ta lexojë:

O Zoti im, në këtë mbrëmje po të kërkoj diçka të veçantë,
po të kërkoj që të më bësh televizor!
Unë dua që të zë vendin e tij! Dua që të zë një vend të veçantë në shtëpi!
Në mënyrë që e gjithë familja të mblidhen rreth meje!
E të jem unë në epiqendër të vëmendjes së tyre,
të më dëgjojnë pa më ndërprerë, e pa më drejtuar pyetje,
dua që të më kushtohet ajo vëmendje që i kushtohet atij, edhe kur ai nuk është i ndezur,
Dua të jem në shoqërinë e babait tim kur kthehet nga puna, edhe pse shumë i lodhur, dua që nëna ime të qëndrojë pranë meje edhe kur është e shqetësuar apo e mërzitur, dua që vëllezërit dhe motrat të grinden për të fituar shoqërinë time.
Dua të ndiej që familja ime lë çdo gjë mënjanë, në mënyrë që të kalojnë kohën më mua!
Dhe së fundi e jo përfundimisht, dua nga ty o Zoti im që të më mundësosh mua tu dhuroj atyre kënaqësi dhe ti dëfrej ata të gjithë.
O Zoti im, unë nuk po kërkoj shumë nga Ti, unë dua vetëm të jetoj siç jeton çdo televizor.

E kur bashkëshorti mbaroi së lexuari temën e nxënësit tha:
O Zoti im, me të vërtete që ky fëmijë qenka i dëshpëruar, kushedi sa të këqij që i paska prindërit!!
Mësuesja qau për së dyti dhe tha: Ajo është tema që ka shkruar djali ynë.

Kjo është një ftesë për ty o i dashur Baba… dhe për ty o e dashur Nënë…që të kaloni një pjesë të kohës me fëmijët tuaj.