Kur shpirti flet........

Ti

ti gezim i misheruar,
ti dhembje e pa harruar
ti shpres e hamendur
ti fat i pa zemer
ti yll pa cepa
ti vend pa djepa
ti kenge pa kuptim
ti shpirt ne vegim
ti vuajtje pa pushim
ti drite pa gjallerim
ti lutje pa degjim
ti plage pa sherim
ti jete pa kuptim

[Antika]

Kam folur gjithë natën me shqisat,
Të gjitha në hapësirë e kohë i provova,
Secilës ia njihja në thelb premisat,
Vetëm për sytë ca fjalë i shkrova,

Kam folur gjithë natën me sytë,
Për gjithçka që bashkë kishim parë,
Ngatërruam ç’ishte ves, ç’ishte virtyt,
Vetëdija në dysh na u pati ndarë.

Kam folur gjithë natën me vetëdijen,
Në momente me realitetin s’përkonte,
Hynte e dilte, ngatërrohej me ndërdijen,
Gjëra bizare për mendjen tregonte.

Kam folur gjithë natën me mendjen,
Në kundrinën e zhdrejtë me metafora,
E mjegulluar, herë dritë rrezatonte,
Për fantazinë mezi tri fjalë ia nxora,

Kam folu gjithë natën me fantazinë,
Botën e lëviznim kah donim vet,
Shëtitëm yjet, horizontet, galaksinë,
Kërkuam Shpirtin mbi Yllin e vërtetë,

Kam folur gjithë natën me shpirtin,
Me fraza e shprehje pa lidhje,
Kur nisëm të flasim për mitin,
Shpirti, në shpirt ndjeu një dridhje.

Vazhduam bisedën tutje me shpirtin,
Herë dialog herë monolog në heshtje,
Gjithçka; që e bënë të vdes, a e përtërinë,
Për lindjen, vdekjen dhe jetën në përleshje.

Shpirti më doli fascinues dhe sovran,
Botë mes dy botëve... inkandeshent,
As i ngurtë, as i lëngët, as fluid – tamam,
Herë teori, herë doktrinë ... koherent.

Te rroni

Ju zogje ne fluturim
shkembinje ne perqafim
lumenje qe rrokullisen
dhe fusha ne blerim,

Ti diell statuj jete,
hene qetesi ne vete,
ju lulet pa bukuri
dhe njerezit pa dashuri.

O mjegull e gjembosur
ti fat i perdhosur,
cdo fjale e pa thene
dhe buke e pa ngrene,

Ti lot i ngjyrosur
engjell i prangosur,
ti zjarri pa ndriqim,
qe ndez shpirtin tim.

Takim pa shprese.

U luta ne kete nate,
per ty dhe mua.
Me shume pandeha kohen,
qe tradhtoi.
Ia mbathi me te katera
nuk hezitoi.
Me premtoi,
por ndoshta harroi.
Ose fatin e degjoi,
ndoshta gjelozoi.
Po e gjeta, sigurisht ndonje lule tregoi,
kur buzqeshja yte cdo gje ndaloi.
Ah, kjo bukuri e brishte
edhe yjet do ti shkaterroi.
Jo lot nuk dua te shijoi,
me mire shpirti im,
me frymen tende,
te vallezoi.
Dua zerin ta degjoi
hijen duke u ngjitur lart te kujtoi.
Aty ku shikimi yte boten pushtoi
dhe mua, me verboi.
Tani vetem te rrahurat e zemres degjoi,
asgje nuk shikoi, me pelqen te shpresoi.
Me sy mbylle dhe buze ne gaz,
zemren time shpirtit tende do ia dorzoi.
E di qe nje dite do te takoi
nuk dua te them shpresoi,
ah prap loti me tradhetoi.
Perseri kohen do ta luse te ndaloi.
Pa ndoshta,kesaj here do te ndegjoi.
Tani zhgenjimi mbaroi,lutem dhe shpresoi,
qe nje dite perseri aty te filloi,
dhe koha te ndaloi,
mjaft arsye te jetoi, shpresoi!

Nje dite

Kur do zbardhe dita
une sdo e pershendes
ne radhe do jet pritja,
dhe une do te prese.

Nje dite do te vije ajri,
te me hy ne goje.
une nuk do ta dua,
do ta injoroi.

Do te marr vrull loti,
te jetoi i lire,
nuk kame per ta lene,
do te jete i ngrire.

Perseri do vije rrezja
te me pergedhel,
s do ket mireseardhje
do te jete e pa vlere.

Dhe une do ju flas,
por s do me ndegjoni,
do te ju bertas
perse me shikoni?

Dhe kur dashuria,
ne zemer te me trokas,
une do ti buzeqeshi
por s do mund ti flas.

Kjo do jete dita
kure do vije fillimi,
ketu cdo gje e ngrire
atje do rilindi.

[Honesty^uk.]

Natyrshem ikin ditet..ikin si kujtimet ne moskthim.
Nje hap i rende mbeti gjurme,nje gezim mbeti njolle ne ditarin projekt.
Larmishem buzeqeshim,edhe kur jemi te mefshte brenda ne shpirt.
I jetojme minutat e cmueshme,dhe kur e dime qe jemi ne nje fund te dyshimte.
Germojme te tashmen me epsh,sepse e ardhjmja eshte enigme.
Sa duhet te jetoj pa endrra te mjergullta!?
Sa kohe kam t'i jap castit nje kuptim.....!?



Honesty

[natyra]

"Mes Akullnajave"

Mes akullnajave të shpirtit po Vrapoja,
Të gjeja vullkanin e dashurisë.
Por më kot më kot u lodha
Mes akullnajave vullkan s'kish
po prisja rreze nga dielli
por rreze nuk kish
me pak drite nga qielli
por yje nuk kish
me pak drite nga hena
por drite nuk kish
u shuan te terat
ne kultin e dashuris!
**

Natyra!

[vjeshta]

Kur shpirti flet
ndez prushin
e shuar
nen hirin
e mbetur
te mbremjes
se shkuar ...

[emine]

A e di ket ndjenje
Te duash te bertaseshesh
Dhe nuk mundesh
Te duash te qash
Dhe nuk mundesh

Kur deshirojsh te vdesesh
Dhe nuk mundesh
A e di ket ndjenje
Kure deshirone te qeshesh
Dhe nuk mundesh###

Kur deshirone te degjohesh
Dhe askush nuk te degjone
Koha sherone gjitha plaget
HArroje.....
Une jam mesuar vetem te jetoi me dhembjen

Dhe ju qe mendoni qe une jam e forte

Ju nuk dini asgje
Qka me te vertet ndodhe me mua
prekeni njeher zemren time
Dhe nese nuk do mundeni
Ta nderoni dhe ta mbroni
Ateher mos ngatrroni kurre
Njerzit e njohur dhe miqte e vertet
Sepse ju....pastai jeni te huaj
Vetem ajo qka vjen nga zemra
Mund te arrije tek zemra ime


Kerkoi njerz qe te me besojne
poashtu une te ju besoi atyre
dhe nese do gjeje njerez te tille
Une harroi gjitha dhe degjoi zemren time
Vetem pse ju ma dini emrin
mendoni vertet se e dini dhe kush jam?!
Si jam dhe pse jam e tille
Pra hapni syte e juaj
dhe shikoni
at qka ju shikoni
Une nuk jam ajo!
Hapeni syte
Dhe a keni ven re
Mbas buzeqeshjes sime
Nje lote mshifet
Hapeni syte
dhe a mund te shikoni
se mendimet e teperta
zemren time e tundojne
hapeni syte e juaj
Nuk e vereni
se perpara hundes suaj
shpirti im coptohet...
Ju lutem per te fundit here
Mos mendoni gjithmone vetem ne veten tuaj

dhjetor 2011

[lovely]

Sot, është dita jote i dashur
mua m`u kujtua një letër
nuk e di në e mban mend, ishte e shkruar me gjak?
ajo copë dëshmie e vjetër.

Gjaku është tharë i dashuri im,
në mua mbetën diku ato fjalë gurë
Me ty u rrita, u bëra e fortë,
Kala ndërtuam për të mos u shembur kurrë!

Sot, në ditën tënde, dashuria ime
desha të t`them dy a tri fjalë
"ti më prek mua, unë prek qiellin me dorë"
Faleminderit që ditën m`a bën të bardhë!

[emine]

Do vi nje dite
Nje tjeter do te shohe ne sy...
Dhe vetem prap te lumtur.
Do ta ndiej pa ty
Atehere ti do te pendohesh
Por prane nuk do te me kesh
Se jeta nuk eshte flete
Qe kur te duash ti
TA KTHESH...

[GURI SYLAJ]

Me ngrohtesine e fjales
shoh te shkrihet akulli
dikund ne strehen e zemres.
Jan fjale shpirti
me te cilat rri mbeshtjelle,
eshte gjuhe hyjnore,
qe me mbushin diell!

[emine]

Perqafome ne kete nate qe po jep shpirt !!
Me perqafo dhe dhuroma shpirtin e saj ...
Puthme para se dielli te me puthe !!
Me puth para se ai te vdes mbi mua ...

Prekme para se yjet ne shtrat te me ftojne !!
Me prek dhe me qendis me magji ...
Dashurome qe dita te mos me dhuroje krahe !!
Me dashuro qe krahet t'ia le peng vetmise ...

Me rrembe para se hena te me peshperise ne vesh !!
Rrembeme qe te jem e jotja perjete

[GURI SYLAJ]

Postimi origjinal është bërë nga emine

Perqafome ne kete nate qe po jep shpirt !!
Me perqafo dhe dhuroma shpirtin e saj ...
Puthme para se dielli te me puthe !!
Me puth para se ai te vdes mbi mua ...

Prekme para se yjet ne shtrat te me ftojne !!
Me prek dhe me qendis me magji ...
Dashurome qe dita te mos me dhuroje krahe !!
Me dashuro qe krahet t'ia le peng vetmise ...

Me rrembe para se hena te me peshperise ne vesh !!
Rrembeme qe te jem e jotja perjete

Paja te qafi njehere per keto vargje ,qe hiq pa shybe,mujn me nejte gu- m'gu me Universin!!
Te mrekullueshme!

[emine]

'Ishte veç nje moment.''

E kisha vendosur do harroja me cdo kusht cdo sekonde,cdo moment,cdo cast te atij fundviti te mbrapsht...e kisha vendosur,e deshiroja me te gjitha forcat e mia…por...me sa duket nuk munda.
Mjaftoi nje ngjarje e ngjashme te me rikujtonte gjithcka.
Mjaftuan disa fjale te thena pa rendesi,te rihapej nje plage e thelle,qe ende me dhemb..shume...shume.
Mendova e kisha harruar.
Mendoja se e kisha hedhur pas kraheve.
Mendoja se ishte e shkuar tashme.
Mendoja se nuk do ndjeja me dhimbje, nuk do derdhja me lot.

Mendoja.

Ndjeva te njejten dhimbje.
Ndjeva te njejten frike.
Ndjeva te njejten pasiguri.
Ndjeva te njejtin tmerr.
Ndjeva te njejten nevoje per te mos qene vetem.
Derdha te njejtet lot,qe per shume kohe i kisha fshehur brenda meje.
U ndjeva kaq e brishte...kaq e dobet...a thua do thyhesha ne cdo cast.

Kisha frike...Frike nga frika!!!

Kur mendon se e ke mbyllur fort kapakun e kutise se kujtimeve,mjafton nje vrime e vockel,diku ne nje cep...dhe gjithcka rinis serish...ndoshta jo me ngjarje reale...por si nje film me imazhe perpara syve te tu.

Te rishfaqet gjithcka.
Te njejtat fytyra.
Te njejtet njerez qe te qendruan prane...dhe imazhet e atyre qe doje te kishe prane...por...?!
Te njejtat momente qe deshe ti harroje.
Te njejtat dhimbje qe s'doje t'i kishje me.
Te njejtat mure qe veshtrove me sy plot ankth, per muaj me radhe.
E njejta bardhesi mbytese.
E njejta dite qe te merrte frymen.
E njejta gri ne qiell cdo dite.
E njejta dridhje trupi nga frika dhe pasiguria.
E njejta vuajtje shpirterore.
E njejta dridhje buze,kur ndaloje lotet te dilnin nga syte...askush nuk duhet te shihte me lot.
Por…?!
Ishte veç nje moment...!

Sa shume me dhembi.
Sa shume me dhemb ende,kur e mendoj.
Sa pak i kurseva lotet...sa pak e kontrollova veten te mos mbytem ne lot e frike.
Sa frike pata qe isha vetem.
Sa lot...prape.

Ishte veç nje moment...!
Nje moment...asgje me shume...asgje me shume...!

Sado te perpiqesh te harrosh te shkuaren dhe castet qe te kane bere te derdhesh lot...me shume veshtiresi do mundesh.
Kujtimet kane nje fuqi te mbinatyrshme te bejne gervishtje te thella ne zemer dhe shpirt.
Mjafton nje fjale e vogel dhe plaga fillon te djege e te perveloje.
Mjafton nje veprim i vogel dhe nga plaga e kujtimeve del gjak.
Sa i dobet ndjehesh ate moment...kur mendon se je Zot i veprimeve dhe ngjarjeve qe do pasojne ditet pas Asaj dite.
Kujtimet dhe ngjarjet e se shkuares...duhet te te kthehen ne force dhe ne shtyse te ecesh perpara.

Duhet te jene guximi yt..dhe buzeqeshja e triumfit qendisur mbi buze.

Me mire qe jane kujtimet...nuk harrojme...nuk harrojme qe ia kemi dale mbane...nuk harrojme qe e kemi kaluar ate dite,per te rinisur nje dite tjeter.
Me dhimbje ne shpirt... me kuraje ne zemer...me nje buzeqeshje force mbi buze....por e ndjejme,e dime…qe dolem fitimtare...e mposhtem friken, vuajtjen dhe dhimbjen.

Jetojme te tashmen,me kujtimet e se shkuares,me shikimin e drejtuar drejt se ardhmes,plot shprese.

Ishte veç nje moment....nje çast....nje sekonde....dhe prape vazhdova si me pare….si çdo here,si pergjithmone :
''Te Buzeqesh...!!!''
Une e di,qe dielli do te dale gjithmone,edhe pas stuhise me te fuqishme..
Une kam durim te ulem e te pres…Dielli do te ndricoje…heret a vone, edhe per mua…!!!

e Huazuar