BUZËQESHJET E LIRISË

[Odise]

TRIMA TË PASLUFTËS






O kemben ia shtien n'goje si qenit
te turitur -
e dhëmbët i ka brisk e nuk ka guxim ta shtrengojë
e lëre ma ta kafshojë
se i ftigohet hijes se vet
e shtien bishtin nënkëmbë
kur eshte supa e valë

trimi i pasluftes

nuk e thot as shkruan asnjë fjalëgoje
edhe kur guri e druri e din se ka te drejtën e shprehjes të lirë
ia merr i huaji buken e dashurinë parasyve
e,
vetem din ta vret te vetin parasyve e passyve
ne moh -

trimi i pasluftes

veç hidhja nje sy dosjes se Ramush Haradinajt
edhe guri e druri e merr vesh -
ku e zinë në kuzinat skinie e cili serv ia servoi
dhe ia qiten ne pjatë kosove kolorit syzesh te blerta dielli
qe sana e kashta e thatë t'i duken blerim kopshti lulesh
edhe e han për sallatë darke

trimi i pasluftes

vjellë vnerë mbi luften e lirise -
ne parti e ne rrjet t'i mbyll ne rrejtë peshkimi pishtaret e lirise sa:
as armiqët nuk dijnë t'i poshtërojnë aq tmerrshem
figurat e medha historike te nje populli çlirues -
as tradhëtorët qe tradhëtojnë në besë me bee e rrfee
edhe kur nje bote e din dhe e njeh si lufte çlirimtare
veç vjellë vnerë mbi gjakun e lirisë

trimi i pasluftes

ne lufte te ndyer -
jovetem qe vranë heronj
po masakruan mijera femij gra e pleq vajza e nuse teli
duke mbrojtur trojet trime
ushtri e armatosur deri në dhembë e sprovuar
me forca mercenarë e tradhtarë e spijuj të qelbur moti e sot
e,
ranë e vranë, prenë e grinë, dogjen e poqen
civilë të pambrojtur ne vatrat e veta
si llava ujqish mbi kopenë veç qiellin mburojë
e,
vrajnë sot persegjalli heronj dergjur ne burgje e mergim
ne moh -
ricoptojne me dredha e shantazhe vendin gjoja te çliruar
ta mbajne thiken gisht tek hunda diten perdiell lirie
t'i thejne xhamat e kristaleve te lirise parasyve ne shtepi
edhe enden te lire pa iu thene kush dreq me goje
e,
nuk e luan veshin as kur guri e druri e din se ka te drejtë

trimi i pasluftes

pylli i prerë mjerë -
nuk e mallkoi sopaten qe ia preu lisat e lartë thik n'qiell
por e mallkoi vetveten:
''Prejë sopatë prejë, se vet ta dhash drurin per bisht!''
Tash -
edhe vet krasitë cungon prenë veç mos te shihet kund lis i lartë
edhe kur vet nuk ia ngreh pela barrtë e burrave
te fjales pushkë -
veç ka dëshirë ta shohë pyllin rrahishtë

trimi i pasluftes

e,
ciles nane ia prangosin ne moh edhe heronjtë e gjallë parasyve!

Kush nuk din çka me ba me fjalen - liri!

U lirua apo u çlirua Kosova
ne shqip -
(edhe keto dy fjale nuk merren vesh fortmirë)!
Po keto fjale i ka barrë e guri ne qafë edhe

trimi i pasluftes!

Mars, 2005.

[Odise]

A ISHE NDONJË KRISMË E FJALËS LIRI


A ndieni n'shpirt një zë të largët skypas
ju thrret me gërrhamë shekujsh të zhbiruar
- brejtë tejash barbare
një zë që brenë ashtin në palc me amanetin gojëhapur
therë thellë n'tru prore -
Yllbardhi Naissa Zharra Dardha Gurshumi Leskoviku e Buajana
valet e Marges futë e zezë ende rrjedhin kuq -
po zërat brejtës nga Podguri Zenta e Moraça e
tej Tivarit të kobshem?

Gjaku i Tivarit që nuk guxon të harrohet

po jehonat në Albanik Luginë të Presheves Medvegje e Bujanoc
nga Bujana e Bujanoci tej Sharrit Tanushë e Haraçinë e
n'Kala Tetove e deri tej Ohrit me sy n'Arbaninë e lashtë që pret
dy fjalë të Devit që nuk e lanë retë
e gjithmonë amaneti gojëhapur në asht vret
amaneti gojëhapur pret


a ishe një krismë e fjalës - Liri!


Janar, 16. 2005.

[Odise]

MENDJA KISH RRËNJË




- Një nënë vajton t'birin për s'gjalli


Shume pave e mos pafsh tjeter, moj loke
edhe gurin e drurin e shtina n'gjynah -
e skurruar n'lot m'dridhet fotoja jote n'dore
mundohem me t'pa neper lot
e s'mundem se m'dukesh i pershkllime vajit

po qysh t'i plasi zoti syte

le qe more boten ne sy -
po si i trete rrenjet e gjakut n'mallkime te perflakura
leshove lozë tretdheut te zi -
tash ec e nxierri rrenjet me shkarpa te neper kembe

me gjak t'syve te rrita e m'dole doresh
pa a edhe une me dhane shpirt tue u grrithë n'vetmi a
si ato qyqevetem te botes tande te cilivilizuar
e me i dhanë duhmë një mahalle -
derisa ta ndien duhmen dikush nga rruga

po qysh t'i plasi zoti syte e m'le qyqevetem

pernat e skurrova n'lot foton tende sa
u pershklli n'preher e nuk ngjane ma ne ty
mu ka ba duç n'gji tue ngajtë jetës
shtegepashteg -
me njanen kambe n'dhe e tjetren mbi dhe
t'ka humbë pamja para syve, moj loke

mendja paska rrenje

[Odise]

DREDHA E ERËS






Dredha e erës në rrugë
bën pluhnajë -
mbyllni sytë për një çast
sa të kalojë
ajo bartë kujtime të diegura
e insekte të cofta fjalesh

ndodhë ndonjë infektim eventual

kujdestari i rrugës -
nën parmakë të pluhrosur
shikon me bisht të syrit

zilia të qet n'punë të trollit

dredha e erës në rrugë
mbledhë pluhurin e mendimeve të shprishura
gjethet e fjalëve të verdha pa zanore

çfarë nuk banë e dredhnja

mbyllni hundët për një çast
sa të kalojë -
dredha e erës
ndodhë pezmatim i kordhave zanore
të pshëretimave

në rrugë ndihet kollitje ironike!


Fror, 20. 2005.

[Odise]

NE TEH TE VESHTRIMIT TEND




'ne teh te veshtrimit tend'
te mprehtë si anza -
prehet ne zgabim
ashku i vrullit të zërit gojëhapur
si kokë ushtari ne tehshpate
ne nje dyluftim te gabuar
e,
pelcasin arteriet e vrugta
te deshirave te ndryera
shperthejne dikund afër
kujtime te brishta qull -
e treten si fluska bore të lagshtë
mbi faqet e mërdhezura
e,
renkimet e baladave
i len gojëhapur

ti je zanore e zanuar -
në preftim pshëretimash

ne teh te veshtrimit tend
prehet krahu i vetulles sate
- krahdallendyshe
kullon zanore të etshme
aq shumë të ëmbla
me tu ngjitë buzët e shkrira
e ne damare te vetulles
gufon afshi spirrë brëngash

ne teh te veshtrimit tend
të mprehtë si zana -
prehen ushtri deshirash
ne beteja te kujtimeve te brejtura
dikund në antikë -
e,
ne fund luan koken ne shenje pohimi
fituese i rrokullisë me kembe -
i kthen mbarë trupat e premtimeve qorre
të rëna pa namnishan

O ti je zanore e zanuar -
n'preftim psheretimash!

Fror, 26. 2005.

[Odise]

AGU NË PRISHTINË






Po agon rrezja fjalës së re
posa filluan të zbardhen psheretimat
n'qiell


qetësinë e natës ende thejnë
klithmat e do qenve e krrokamat e do korbave
retë e kuqrremta të djerësve të ëndrrave zbardhen

tymtaret elektrike ende qesin tym në terr
tëndave të familjeve të dëshmorëve
iu fishkëllon dimri e pipat e hijeve uniforme
e pallateve të shumë horave iu ushton broçkulla pop-rroku
nëpër rrugë ndihen cicërima zogjesh e cingërima të çelsave të dyqaneve
punëtorët ende flejnë

po lind dielli mbi Prishtinë

Dimër e dritaret e hapura
kohës iu ka nxe gjaku n'dej lumejsh nëndetor
do të nxehet deti i lotëve e toka e varreve


Flakë Janari patem derisot
trishtimet ende rrinë të fshehura
te Graça e te Vendi i Plumbët


Cilës pjese të Prishtinës
i bie rrezja e agut e para
Kodres së Trimave
Zahir Pajazitit Edmond Hoxhës Adem Zejnullahut e
deri në grillat thikore të Afrim Zhitisë

Kodra e Tre Trimave

Rrezja e fjalës së re
Po agon mbi Prishtinë!


Janar, 17. 2005.

[Odise]

KOHA E RE





Koha e re është buzëqeshje,
Si kur e qet dielli syrin në ag;
Thinjat e bardha janë reshje,
Kohë e thinjur pret në prag.

Koha e re është buzëqeshje,
Sa ecje krenare ka vrulli i sajë -
çdo ditë ndrron nga 'i veshje,
e nga gëzimi shpërthen n'vajë!

Shpejt para syve të iken koha,
Mbetesh habitur se kah shkoi -
Si zog i mashtruar në ca troha,
thuase tinëz përskaj të preftoi!

Gëzimi mbaron sa ndrron moti,
si një mjegull që ulet mbi mal -
Fjalët t'i piklojnë buzët pika loti,
për gabimet pahiri o zot na fal!

Koha e re është buzëqeshje -
sikur shkrep dielli me rreze n'ag!
thinjat e bardha janë reshje -
kohë e thinjur të pret në prag!


***


FËMIJËT E KOHËS




Secila kohë i ka fëmijt e vet
E koha kohës nuk i përngjet!

Thomë ishte kohë e vështirë,
kur vuajtja brejti deri n'asht -
Doje prore veç të jeshë i lirë,
e kurr të mos mbetesh jasht!

Sa shpejt ndrruan këto mote,
Po nuk e harruam zërin e fisit -
S'zhgohet jeta me prralla kote,
Duke ndjekur veç hijen e lisit!

Koha kohën e shkelë në ballë,
Edhe kapërcen në një tjetër -
T'len vrragë sa të jeshë gjallë!
Vera s'e kujton dimrin e vjetër.

Amë e vështirë për bijtë koha,
çdo ditë pa ujë në sy të çorton!
ëndrren e trisht e mbulon coha,
Mos kujto se ajo vetëm të don!

Nuk është si nana që të pajton,
e t'i falë mëkatet si bimë zemre!
Prore pamëshirë koha të gjykon!
T'bën ushul prej koke e thembre!

Para kohës je gjithmonë një fëmij,
cacitesh me një shkop në dorë -
kujtimet e idhta nuk mund t'i fshij
sikur mbi një cung kur reshë borë.

Pëngjajmë në kohën që e zhgojmë,
Syri i kohës prore kudo na vështron;
Sa ma shumë që njeritjetrin dojmë,
Buzëqeshja e jetës prore na gëzon!

Secila kohë ika fëmijët e vet,
E koha kohës nuk i përngjet!


***


NJERIU NË FORMËN E ZOTIT




Paska të ngjarë njeriu në zot,
edhe zoti po ngjajka në njeri!
Pra nuk qenka gjithçka kot -
njeriun krijoi në formën e Tij!

Gjithçka u dashka t'jetë e mirë,
Duhet që fytyra diell të ndriçojë -
Zemrën ta mbashë prore dëlirë,
Fjala mjaltë të shkrihet në gojë!

Kur njeriu në zot po përngjajka,
ç'deshi djalli që prore rrin përbrij?
Po thojka t'zeza e nuk po prajka,
A mundet njeriu pa djallin të rrij?

Njeriun që prore e mundon lakmia,
Nuk matet parabote me hallin e tij;
Atë njeri prore e sundon lukunia -
Pa bërë gjëra t'kqija s'mund të rrijë!

Që ta veçosh ti vetveten nga djalli,
Matu me fuqinë e fjalës që e flet -
Për pritjen me zemër a t'merr malli,
A ka kush që me dashuri të pret?

Fisi të gëzohet kur i del përpara -
Ta njeh duhamen e gjakut në sy;
Besnik i qendrove prore pa lara,
Nuk ka gëzim ma të madh për ty!

Paska të ngjarë njeriu në Zot,
Edhe Zoti po ngjajka në njeri;
Pra nuk qenka gjithçka kot -
njeriun e krijoi në formën e Tij!


Fror, 14. 2005.

[Odise]

BUZËQESHJA E DYTË


- Kushtuar, nje plagiatori, F.B.



diçka tjeter diçka tjeter baclok -
po ku ta marresh kur harlisesh e nuk e gjenë
kërqelja jote e vogël nuk ta ngrehë barren e madhe yjore
e ke ngarkuar gabim me gur t'rrokotelur e kujton se janë
safire -
nuk bahet bjeshka me kërqele o baclok -
sillju rrotull e rrotull e assesi te ngjitesh ne maje
zeri yt i vogel humbë ne jehona te medha ushtima bjeshkesh

hapi yt i vockel siellet veç rranzes -
duhet mjeshtri te ngjitesh ne Gjeravine leqeve te theqafjeve
ne zgabime -
mos t'i ze mjegulla sytë e me t'marrë kallukogja atje
te duket Kosova det -
udhëleqet e bjeshkëve kanë orthografi të shtirë me shenja
piksimi te gjakut
ti kurrë s'i mësove -
veç sillu kah rranza me kërqelen tende te vogël sillu

ruanazo te mos ngjaje njeriu ne fjalen e tij te bukur
ruanazo te ngjaje njeriu ne fjalen e tij te shemtuar -

karvanet e fjalëve kote si ti u ngjiten dhe u zhdorgjen
pa therrë në këmbë -
me fëmij në kosha e me kujtime duç në gji të brejtur tejash tinzake
nuk i thonë tëjat e fjaleve vlimet e këngëve të mbetura
gojëhapura në krisma -
me fjalëtëje nuk e shkon ashkun e vringllimave të gjakut
veç lodhesh kot -
me barrë të huaja që s'di as dreqi te iu bie ne fije kah zhbirojnë -
mbase dole n'zgabim në udhë e hyre në udhëtëpaudhë
- e bajsh me shëndet

ruanazo te ngjaje njeriu ne fjalen e tij te vjedhur nga zjarri yjor

nuk ka asgje ma shemtim se t'i biesh rranzes rrotull
me nje kerqele t'vogel
mbaron e plasë prej gulshimeve te ndryeme ne vete gjoja po ngjitesh majes me gjymetyre te huaja -
me zor as me inat nuk rrexohet bjeshka o baclok -
baj pezm me buçuk me shllinë në sy e kujto se
u rrite me shllinë bjeshke -
hiqe qafe lakun e pezmit te huaj qe ta ka shtrengua fytin
e t'le n'hanë

ti mund te nisesh trup e perpjetë po bjeshka ka udhëleqe qe ta zene frymen -
me atë kerqele mendimi te vogel s'ke kaçik per fjalë as per pune
o baclok -
s'di kushdreqi je po mbase dole e hyne ne udhëtëpaudhë
e bajsh me shendet!


Fror, 16. 2005

[Odise]

LETËR NGA NISHI



(USHTARI SHQIPTAR ROB)


Veç mos kujtoni -


Nuk dua asgjë asgjë n'këtë jetë
se e dij se nuk mund te ju shoh
as ju nuk mund te me shihni kurre

per mua eshte bere gjithçka Nje
gjithçka si e bukur dhe si e shemtuar -
gjithçka si fatlume dhe si e kobshme
gjithçka si e gjallërishme dhe si e vdekshme
gjithçka për mua eshte njesoj

veç nje dritez xixe pavdekshmerie
me ben me mbete gjalle -
jam ne Naissen tone antike
rob ne token time te pergjakur
e perseri te roberuar -

rob i lire n'shpirt!



2. (UJKU PREJ VLLAUT)


Ju veç e dini se eshte zhbire gjithçka jona ketu
me gjakun tone eshte formuar thadroni
qe t'i nxierr syte -
gjenerata xhinduese rritet ne ere vdekjeje
zakon antik -
me ta formuar ujkun prej vllaut
e vllau me gjak ujku ma te madhen deshire e ka
me thithe gjak ne fyt te vllaut si n'fyt t'shkaut

veç mos kujtoni

se keshtu me gjakun tone u formua vllau shkau
e kush din ma zi se ai me ta nxire jeten prore



3.(ME SHKON MENDJA)


veç mos kujtoni se -
nuk jam gjymetyre e asaj lirie ende te verdhe
qe e shoh dhe e ndjeje vetem terthorazi

Ju nuk mund ta merrni me mend -
çfare paskan siellë ketu nga vatrat tona e eshtrat
vashat ma te bukura e nuset hyjnore
djem te bukur e burra trima shqipe sot trufshirë
nje zot e din se çfare rrebeshesh mund te siellë e nesermja

veç mos na kujtoni -
se ua trazojme puhine e flladit te lirise e lojerat e femijve
se ua lekundim vnerin e moçem
ju trazojme ashkun e bisedave ne oda burrash e tribuna
e ne cakrrime gotash te gezimeve te reja

mosozot me iu ngurua goja burrit




4. (PRUSH LIRIE)



veç mos kujtoni -
kujtimi per neve eshte prush lirie gaca gurore
prush kujtimi mbuluar me hi deri te e nesermja e fatit
nen hirin e roberise qe ende digjem persegjalli -
as mos na beni te na shkoj mendja
se na mund te behemi pishman

e dij se eshte teper vone -
per shpresat e kthimit te gjakut
ende eshte heret te ecesh neper hirin e ftofte
te roberise se diegur

veç mos kujtoni -
edhe me u kthye ndonjehere -
nuk dijme ma me qeshe
as me perqafua ngrohtesisht
i kemi haruar gezimet neper gjarperinjte e rrufeve

ma mire te mos na shihni -
se mund te rrenqetheni tmerrshem nga trishtimi
trishtohen femijet -
e mund t'i prishin lulet e lirise ne kopsht dashurie

me shkon mendja

veç mos na kujtoni -
se ua lekundim vnerin !


Fror, 07. 05.

[Odise]

BIOGRAFIA E GJAKUT







Nuk e dij a ndieni diçka te ftofte
kur shkelni kudo mbi toke kosove
nese ndieni ju ka bere shtepia ujk!

E nëse ndieni diçka të nxehtë valë
që iu përshkon trupin rrenqethje deri tek flokët
binduni se o jeni dashuri e atdheut -
o nuk iu beson as toka ta shkelni me këmbë!

Biografinë tuaj mund ta lexoni kudo -
në çdo vend kosove të martirizuar
në vend e gur të përgjakur dëshmorësh
then udhën ecën gjatë deri tek varret
përkulesh i shpreh lavdi me dy fjalëshpirti
e nëse jo -
nuk të beson as toka që shkelë me këmbë!

Shkoni tek varret e dëshmorëve të lirisë
dhe e provoni vetveten sa peshoni -
në peshojen e gjakut a mund ta matni veten!


Fror, 08.05.

[Odise]

PRIZRENI


ALTARI I ATDHEUT



Nuk e din pse Prizreni sot duket si nje qytet antik
sikur ta kete mbuluar gjith pluhuri i antikuitit -
duket edhe ma i lashte se Apollonia e Buthrinti

si nje muze teper i kahmoçem qe as i bejne ballë -
as i mëshirohen po e shikojne me sy mizantropi
- po te tregoj sa mos te behesh pakez heretik

Prizrenin ende e shikon historia me sy mize

Ne fundshekullin e njezet -
Sikur mos te ishte Universiteti i Prishtines -
Prizreni do te behej si Zharra Gurshumi e Naissa

koha shpesh u çua peshë

Shtate kohera i ndrruan kapuçat -
e prej shtatkoherave mbeti veç Kalaja e Prizrenit

kryeshekujsh e fundshekujsh mbetem te pergjakur

Hynë perseri ne Prizren ne Muze
të bijtë e Qelekulles -
persëdyti përsetreti...perseshtati here
edhe ne fundshekullin e njezet -
per t'i dhene vulë thembre
dhe kur iu afruan shkronjave qe e çuan peshe historine
qe ua murosen kafkat e eterve te tyre

Te Bijve iu kujtua Qelekulla Amtare

se kur do te stoliset Antika e te behet nuse
ende jane duke iu numruar shekujt
ne vend diteve

pse Prizrenin e ka iri historia e Veriut edhe e Jugut
kohes duket sikur i ka humbur busolla -
pse ne Prizren rrin marmur fjetur ende si Lagjja Plakë -

ende fle me nje sy çelur Prizreni Frasheri e Vokshi

Antika -
moti i ka shkarkuar barret tek mulliri i katapulteve
qe bluan e gjuan eshtra e mullisi ende mbet
duke cokatur gurin -

nuk e dini se ne Prizren eshte nje mulli qe bluan
veç eshtra te kohes

e cilet femij do ta hane ate buke
eshtrash amtare

edhe sa konop samari matet dielli ne prarim
edhe sa thase eshtra do te bluhen as pa ujem

pse ma qet prag kumbonaren e kalasë pa tingllimë
a vertet vdiqen te gjitha rojet e nates -
ende meçava mbet me ia rreh rrumin kumbonares

Mos Ora e kohes eshte ndalë ne Prizren

Lulet e Antikes do te çelin ne Kala
veç mos daltë pranvere kurrë -
e le te plasë historia qe me shikon me sy mize!

Shqipja i pehatë flatrat e pret t'i vendoset ne gur!
Vetem femijet e kohes do ta shohin ate bukuri!


Prizrenin ende e shikon joveç historia symizë!


Fror, 08. 2005.

[Odise]

UJËRAT E ZEZA




merre veten me te mire
zakonisht thone ata qe mbysin
vetveten -
nuk done qe edhe dikush
te behet katil i vetvetes

qyteti i ri i fjales
po ndertohet -
po kanalet e ujerave
te zeza
te qytetit te vjeter
kane shperthyer
nga erozioni e oksidimi
i legurave metalike

merr kohe -
derisa te largohen duhmat

veç mos ta njollosin
fjalen -
ujerat e zeza

don mund -
te pastrohet themeli
i qytetit te fjales!


Fror, 28. 2005.

[Odise]

FJALA E FTOFTË




Fjalë e ftoftë
është vdekja


ecim kah pikëpjekja


shumë ma mirë i vdekur
se sa bar i dergjur plastik
art artificial pa blerim
trup plepi e erë djepi


vdekja është fjalë e ftoftë

më vret -
vdekja e të dashurve -
vdekja në trojet trime
vet kurrë s'pata dro
moti ia kam hjekë dhëmbjen vetit

posa t'i frigohesh vdekjes
ajo fill të troket në derë

dera ime prore hapekrah


e vrave një -
bëre deren e hekurt
i vrave dy -
lëre deren e drurit
vrave dyzet e sipër
deren lëre hapekrah

jo, deren hapekrah e vet shpatit

Brechti pasi foli për turpin e kombit të tij tha:
'Tigrat i vrava e m'grinë pleshtat!'

Më vdiqe moj fjalë e fortë
më ndoqe moj fjalë e ftoftë

do të bëj shkrum



Janar, 21. 2005.

[Odise]

TRIPTIKON



Dikush -
mundohet me t'kafshua
e të puthë
e,
dikush -
mundohet me t'puthë
e t'kafshon
e,
dikush -
mundohet me puthë dhe e kafshon
vetveten.


***


BIJTË E SHTRIGAVE




Shtrigat -
pollen në Ballkan
u rriten n'mes nesh
bijtë e shtrigave

atëditesot

nuk prajnë se kafshuari
edhe atë që nuk e hangër as lufta
e hanë -
bijtë e shtrigave

ditenpërdiell

tëvona -
i thehet rrumi në um
dhe i han vet shtriga
bijtë e vet

natenpërhanë

hangtë -
kërhanë e gërrshanë!

kohë shtrigë


***


NË KURTHË





Bishat -
po pse jo edhe njerëzit
bijnë në kurthë
me këmbë

e,
dreqi bie me shpindë
në kurthë!


***


KURRË S'U MËSOVE



Kush ka faj -
pse nuk din me dashtë

e ke dikund një fije geni
heret të lidhur nyje
e nuk të len kurrë me pa ditë
ta ka ndarë rriten

ta rrumcallen kokën
me grisa të mprehura
në dorën tënde -
sikur i bie briskut të rruzes n'rryp

e ata ruaje si sytë -
nyjen e fijes së genit tënd
veç për t'zezen tënde

nuk e din as emrin tënd
nuk e njeh as vetveten
nuk ia din hadin vetit
plesht n'sy të herojve

nuk i beson as dores sate
e të vie të shohesh -
çka nuk iu beson as syve tuaj
nuk t'bie n'mend as për emër tënd

i nxënë kopil -
kah fryn veriu e kah frynë era
ara e bardhë e fara kah ban dreqi vo

egjër rrënzë kallirit të grurit
e kujton se edhe sot -
han kush bukë egjre

kurrë s'u mësove me dashtë

kurrë nuk dijte -
se si rritet kopeja
veç bënu tri e ujku përmbi
ujk në shoqishoin


kurrë s'u mësove!


Janar, 20. 2005.

[Odise]

ROBI DHE LIRIA








Është shumë vështirë -
i robëruari të mësohet me lirinë

rob i lirë

përditë i turitur robzoti e robnjeriu shekullor
iu kanë mësuar veshtë me urdhëra të huaja
me moton irike hypset'vrava e zhdrypset'vrava

tash i doli edhe vehtja qejfit


a ka buzëqeshje ma të thellë që ta dridhë shpirtin
kur i friksuari i përbuzuri i shtriri përtoke para të huajit
i parodi i pasoji i paqenëni hungron në t'vetin poatyre rrugëve
që dje ishin të lara n'gjak nga shkopijt plumbat e vargojt e tankeve

mos me t'njoftë, shtrënjtë të blejë!

Liria është një fushë e gjërë e pamatur
mate hapin e qite vrapin -
fusha e gjanë, n'mujsh me i dalë mbatanë
askuj nuk i bëhet vonë!


Dridhje neverike!


Liria është një qiell i hapur i paskaj
mati krahët a i ke krahshqiponje
askuj nuk i bëhet vonë!

Liri absolute ke veç kur t'i lajshë duart!

[Odise]

ARMIKUN NUK DUHET ME E MBYTË NJËHERË




Armikun -
nuk duhet
me e mbytë

njëherë e një ditë

po -
përditë!




***


CUNAM





Vrajë njeriu
e -
vrajë zoti

e tash -
kah me ia mbajtë

Cunam!?

[Odise]

PRISHTINA




Prini Prishtina
me zëra nga troje të Shqipes

zëra të rij shpëtuar pahiri nëpër kukama shekujsh

zëra të lindur nga gjamët e vuajtjes deri n'Ka të Zi
zëra mjerimi të lindur edhe atje ku dreqi ban vo
atje ku nuk mundi të shkeli lirë as armiku ma i fshtirë

nga shkrepat e Tuzit e kreshtat e Dushkajes
nga shpatet e Podgurit e djerrinat e Drenikës
nga zhvinat e Kaçanikut e kërrshat e Dibres

zëra të lindur nëpër flakë e tym kohërash të nxime

erdhen e prinë në Prishtinë
e nëpër flakë e sollen lirinë

Prishtina zëri i trojeve të Shqipes!

[Odise]

BUZËQESHJET E LIRISË






A e paskemi njoftë sa duhet -
hirin e mbetur të eshtrave te moçëm dardan Toplikut shkrum
Luginës së Margës Dardhes Zharres Leskovikut Naises Gurshumit
e Narones, Zentes, Moraçes, Aksit e Thyames -
a frymon ende erë e veres së mjaltit të Kreshtabardhes

a paskemi pasë boll gjak atje ku ashti thithë ashtin
a paskan vdekur shumë nga ata që duhej të jetonin
a po jetojnë nga ata që do të duhej të vdisnin

ku ishit ju që doni sot të merrni aromë të freskët lirie
prekni trupin a ju mungon ndonjë gjymëtyrë a keni coll
një shënje plumbi a një përrzhitje flakesh në rrebeshe

prekni trupin a ndieni dhimbje ashti a pezmatime mushkërishë
a keni trauma krismash e britmash a ndieni erë vdekje me ashk shpirti
a ndieni në vete jehona heroizmash zemrash flakadane trojesh trime

po britmat në Koshare Pashtrik Malishevë Obrije Qyqavik
po tmerret në Prekaz Qirez Likoshan Qyshk e Raçak -
ku ishe e ç'bëre kur griheshin në havan zanoret e lirisë

pyete veten: a ishe ndonjë krismë e fjalës - Liri
kur duhej e kur trolli trim thrriste gur e gjak përgoje
mate veten se edhe guri e druri prore mbanë mend

mate veten!

Janar, 16. 2005.

[Odise]

PO ETESH



fjale mbi fjale
ndertojne ura
mbi shtratin e dimenzionit te ulte
mes dy brigjeve te dyshimit

ndodhe dikush ben ure
mbi gur -
pa pase lume as gurre as rrjedhe uji

ku me dijte -
parasheh ndonje shperthim eventual uji
pikerisht nen ate ure mbi gur
me siguri dicka do te shperthej
por dhe asgje

po etesh


***

RA



Ra -

per nje lule
te mos te mbetet e paprekur
e ta shkelin iriqet ne rrokullisje

ta shpojne xhembat e hidhur

ra -

per nje rreze
te mos bie mbi gjak
e te pergjaket edhe rrezja

po ta shpojne puthjet e embla

ra -

po per kend

ra

dielli


***


VARGJE TE VERDHA



Bukuria

nuk shihet me sy

neper vargje te verdha
dikush paska qitë leng shtare
per ate edhe duken

te verdha


***

SKINIA





kah doli -
askush nuk e din mire
ushujzë ne brraka

paska thithë ne gjak krijues

pas nente bjeshkeve
e dy kodrave

koder pas bregu

as erë as veri -
as lindje as prarim

kcen -
ne te katra

kah doli -
askush nuk e din mire

veç thonë -
doli me nje draper
flakrua
ne hene te re

ku korri -
nuk mbiu

ku mbiu
u rrit pahiri
neper lot prush
neper epika hi

hutina

me sy ne gardh
flakron -
ne hene te vjeter

kurr më -
ne hene te vet!

[Odise]

SHENIM PER KOSOVEN E VITIT 2005




DUKET SIKUR ENDE PERZIHEN FJALET -
PAQA E PAQJA NE KOSOVE




Ne kuzinat e Kosoves
ende hahet paqja si çorbë mishi
blok -
e tjeret te ngopurit flasin per paqen e rendin e ri
hane supe dhjami si filldreke
duke ua rrudhur syrin hipokrit bjeshkeve
per 'i xhep bollushtrash

as sot ne Kosove ende nuk mund t'i dallojne mire
dy fjalet: paqa e paqja
bile as ne fjaloret shkencorë -
se ata qe hengren paqje mengjeseve
hangren plumba per paqen ballkanike
ka edhe tjere qe vyen u derguan ne gjyqin modern te Hages
perdit mungohet edhe nagnje rreze drite:
viktimat me gjaksore ne te njejtin nen ligji
qe ende e dirigjojne pikerisht ata -
qe kryen krime e masakra civile te pafajshme
mu ne trojet e tyre autotoktone -

gjykohen ata qe vrane disa armiq e tradhetore
per lirine e Kosoves -
e jetojne ende ne Paqë ata qe masakruan
mbi dhjetemije viktima te pafajshme civile
pikerisht ne fundshekullin 20.

rinovohen tempujt e huaj me dhune e
rivarrosen eshtrat tone te pafajshem e te zhdukurit si
gje krejtsisht e harruar nga ndergjegja e botes!

Jasht fjales Standard!

T'i shilojne fe e atdhe!

Ne Paqe i dergojne heronjte ne grilla
dhe i lane kikiruket te flasin e shkruajne
per heronjte e luften çlirimtare, ku edhe e quajne si faj
per fatin e Kosoves -
qe ende eshte nje cope mishi e gjaku toke te Te Parve
- shkeputur me gjak nga goja e kuçedres
nga kthetrat barbare masakruese me shekuj e derisot -
ku copat tjera te trupit shqiptar valviten ne laboratore
gjoja moderne, e qe kuptohen edhe nga loja e femijve
e loja e mijve

a po hahet Paqa a paqja mengjeseve ne Kosove

ata me varre plumbash hane ende mengjeseve paqje -
çorbëmishi -
tjeret qe vuan bishtin nen kembe ne kohe zjarri
u shihet dhjami ne tru plagiati e -
edhe as sot nuk guxojne ta thone te verteten as ne Paqë
po tregojne ''trimeri paslufte, e urti pas kuvendi''
ende pikepesë

thiohet ne Kosove jetojne ne Paqë!

Po vlon, a po piqet liria!?

[Odise]

KREJT PANATYRSHEM EDHE SOT






Dy fjale ma kane grryer shpirtin gjithjeten.
Dy fjale ma kane nxe gjakun gjithjeten.
Dy fjale qe ende nuk mund t'i shoh bashk.
Dy fjale te ndara -
njera ne njerin qosh te gjakut,
e tjetra ne fund te gjakut.
Dy fjale qe notojne ne gjak.
Dy fjale qe thrrasin prore njeratjetren.
Dy fjale qe i nxene nje diell.
Dy fjale qe i perben nje Toke.
Dy fjale qe i perben nje gjak.
Dy fjale qe presin bashkim.
Dy fjale te ndara dymije jetera.
Dy fjale, qe zanoret e tyre, tingllojne vajshem, sikur
peshperisin dicka te thelle me krramze brejtese, sa tingellojne nga funddeti
sa tingllojne nga majemali, as nuk shihen mesveti,
as nuk çmallen mesveti, as nuk dorzohen persegjallit,
as nuk po bashkohen persegjallit,
as nuk pushojne nga klithmat,
as nuk i shemben vetetimat,
as vdesin persegjalli,
as ngjallen persevdekurit
Dy fjale qe thrrasin cdodite,
Dy fjale qe endrroj cdo nate, prej atij momenti qe pava
harten etnike
Dy fjale do te ma marrin shpirtin
Dy fjale do te ma falin jeten e re

Dy fjalë rënkojnë në breza
Dy fjale - Tivari e Preveza!

Prill, 2005.

[Odise]

LUM E LUM VIRIO EPIRI
-----------------------------





Lkundet turpi thahet bari
kah po flet t'madhe Brari!
at siklet une po ta hjeku,
ty t'i paska pi ment greku!

T'ka dhane pune dhe shpi
taman si me kane n'Greqi!
Këto fjalë nuk janë prralla
që po të duken si kopalla:

Ai shqiptar shqipe me fletë
ilaç vetit ka me mi gjetë -
mos me ndejte harambash
tue pi venë tu pi hashash!

Po me dalë sikur Zanë mali
ngo ti mirë o bre Brar djali:
s'ashtë mirë me ba hajgare
me gjuhë e doke shqiptare!

Po ruej mirë djalë ato pare
se pa i dhane nuk ke çare,
për me gjetë ti nji mercenar
ta nxan vendin sa ma parë!

Ose del djalë në tjetër anë
e të shohim krejtë sa janë,
se na u ka ba pak tymnajë
nuk po din kend e ke Rrajë!

M'sue me folë mirë Junançe
si me ken' gojë Sanço Pançe,
A ka sot kund ma zi për ne,
se me ndrrue emën e atdhe!

Me iu ba sot teslim grekut -
si nji pleh n'fund t'hendekut
e ku edhe n'Shipninë tonë -
me ia shitë grekut po donë!

Shqip e vajton nana djalin
e greqisht ia thonë telallin!
Le shqiptar e vdes si grek
sikur cungu në nji hendek!

Për nji punë kafshore marrje
si me kenë në nji litar varrje!
Delni zana e t'madhe kjani -
se na u ba ky Flamuri - Jani!

Po ky Brari kush na ish -
duket i pshtjellun nanfish
n'vend se ushtar i Epirit -
po na del si i Vorio Epirit!

N'vend se ushtar i Pirros
po na del nji Janullatos -
n'vend se t'del i ri Fishta
për ty Brari 'ngjet bishta'!

E ke ndij ti kund kët fjalë?
Prej xhaxhit tand ka dalë,
mos m'u prishë me shkja
mos me hy ma në bela -!

M'i harru gjakun e Tivarit
po njisoj si fjala e Brarit!


Odise

[Odise]

TI NJEH DIÇKA MA SHUMË SE UNË


- Kushtuar, një shqiptarit, që premton të mbetet shqiptar!




- Me të njoftë Ty është vështirësi -
E ke kthyer Vetveten në Krenari!


Je duke me pelqyer
përditë dhe ma tepër -
Me Tëndin s'duhet ta mbashë mend
asnjë plagë të vjeter!

Njeriu që mëson nga vuajtja -
Rreshket ma mirë e behët ma i shijshëm për jetën!
Ështe ma afër njohjes ma t'lartë, ta njohi vetvetën!

Njohja është njehësim -
njehësim numerik në jetë
a bëjnë baraz me Dy -
Nji plus Nji -
apo mbeten vetem
- Një Unë, e Dy Ti!
duhet t'i thuash vetvetes!

Veç për hirë Të Vërtetes!

Lirisht, kjo është poezi!
Porsi jeta plot me të zi!

Lirisht, kjo është poezi!

(Qershor, 17, 2005.)

Odise

[Naki]

Nezir Myrta / SHQIPONJA





Shqipëri...
Kosova thrret
O sot o kurrë!
Motrën e Vet!
Të Bashkohemi.
Shqipja Jo
Dy Kokë!
Me një Shqiptarë!
Do të Bashkohemi
Në Një Tokë!

Shqipërisë t'i Prijë
Shqiponja Zemërzjarrta Zonja
Në Sy - ka Mprehtësinë e Tehut të Guximit
e Guximin
E Tehut të Mprehtësisë
- Mprehtësinë dhe Tehun e Shikimit e ka tok G u x i m - Sy Argusi!
Në Mendje ka - Maturinë e Shpatës të Vëndosmërisë dhe Atë Vëndosmërinë e Shpatës së Maturisë -

Mendjen e Ka Shpatë! Në Zemër ka Vrullin e Orës së Pamposhtëshmërisë dhe Atë Pathyeshmërinë e Vrullit të Orës -

Zemrën e ka me Orë! Në Flatra ka - Mjeshtrinë e Shpejtësisë së Rrufeshme dhe Atë Rrufenë e Mjeshtrisë të Shpejtësisë! Flatrat i Ka Rrufee! Në Kthetra ka - Fshehtësinë e Forcës të Rrëmbimit -

dhe Atë - Forcën e Rrëmbimit të Fshehtësisë! Kthetrat i ka Forcë!

- Në Shpirt ka Mbretërinë e Paskajshme të Yllësive, të Paskajshmerisë Qiellore dhe Ate - Pakapshmerinë e Universit Mbretëror!- Shpirtin e ka Mbretëri të Qiellit - Diell Hyjnor Hillir!

...Në Dashuri - Ka Fuqinë e Tërheqjes së Bukurisë dhe Ate - Bukurinë e Fuqisë Magjike! - Dashurinë e Ka Magjii!



Në Jetë ka - Pavdekshmerinë!

E Qendreses
Jetë të Yllësisë!
E Yllësinë e Saj
Të Pavdekshmerisë!
Në Vdekje Ka - Mbijetesën Madhore!
E Madhështinë
E Mbijetesës Të Sajë!
Madhështia e Vdekjes.....Vdekja - Madhështi!
Bashkohu o Yllësia e Shqiponjes!

Dardhania - Arbëria!
NJË
Shqipëria!

(1992)








Nezir Myrta / GJUHA E GURIT


GJUHA E GURIT



Gjuhë të çuditshme
ka guri im -
askush nuk mundi
t'ia mësoj shkronjat
shkronjat e emrit tim
plasje rrufeshë
guri im
gojëgur!


(1987)


MOLLA E EVËS

Gjysma Dashuri
gjysma Urrejtje
tok u mbollën
në Kopsht Zemre

Eva - Burim i Jetës
e Mkatnore mbete
unë çka kam Faj...?



(1987)






NJË PYETJE

Jeta lumë me një Breg
ku është Bregu tjetër
gjith jetën do të pyes



(1987)


BJESHKËT E NEMUNA



Në vend të Pagëzimit
mbeti emër Mallkimi
Bjeshkët e Nemuna
mbeti dashuria ime
Frynë Erë Mallkimi
deri në Fjalën pa Zë
Kush ju mallkoi kështu
me këtë emër të rëndë
më tregoni -
se u dogja nga Dashuria!



(1987)


I BININ MALET BORISË


I binin malet borisë

rrëxoheshin grykave shkëmbinj e

ngriteshin majave plisat e bardhë

e shkrepave shkreptima

binin plisa gjaku



Kohërat vënin nganjë vulë në ballë

Muranë pesëqind myhyra dovletesh

murana rënie e ngritje miletesh



erdhen e shkuan

nuk u kthyen kurrë me

e lan gjurmë e vrragë në gjakun tim



erdhen e thanë se jemi miq

e mbi supe mbanin armë

mbi koka plisa të hekurt

në zemër mbajnë shtypje masakra robëri



Guri im prore me armë nënkrye

baballarët me ta i ndrruan kapuçat



E kohërat Kapuç me Mangë



I binin Malet Borisë

hynin kolonat e bardha grykave

e dilnin të kuqe fushave djerrina



Lisat i digjshin rrufetë

plisat i dridhshin bubullimat

binin shkëmbinj mbi ujëra të skuqura



Notonin në Vorbulla Plisat

deheshin nën hije Pisat -

dridheshin ne maja Lisat



I Binin Malet Borisë!



(2.mai,1986)




LULET E GURIT





Në thelb të Gurit
Fara e Drurit
brënda Gurit
Rrënja e Drurit
rritet Trungu
lart kah qielli
lëshon Degët
Rreze Dielli
Zemra e Gurit
e shkrumbuar
Dega e Drurit
e lulëzuar

Syri i Gurit
mbushur Lot
Dega e Drurit
blerim plot

Qendron Druri
Me Lule Guri!



(1986)





THEATRI I KOHËS SONË

Prova prova prova
Në Theatër
derisa të ndahen Rolet...
Premiera duhet të japet sëshpejti
Regjisori Sylejman Lokaj
është në hall të madh
as në Qiell as në Tokë

nuk e gjenë askund -
aktorin kryesor Nik Bardhin
Heroin e dramës "Ura e Shënjtë"
as në Tokë as në Qiell
Roli Kryesor jam Unë


Kapedan i kapedanëve të Rrafshit të Dukagjinit

qysh para Epokës së Re
mjellmat e bardha nga kaltria
korba të zi mbi lisa të varreve tona
paralajmërojnë



Përsëritjen e Historisë

Ku gojohen mesveti
Urata e Mallkimi në Kosovë
si rriçnat i hanë sorrat e larme
Historia e shtrirë Shtat'bojë njeri!
Nuk dua të shtrihem
Dua të Flijohem -
Mbi Urën e Shënjtë!



Vertikalisht!



Prova prova prova
Provohet Mbrëmja me Aktorët
Në Theatrin e Kohës Sonë -
Derisa të shfaqet Premiera!



(1987)

FITORJA ËSHTË ZEMRA
- Bajram Currit


Lodhesh e lodhesh deri Buzë Vdekjes

sa ngreh Krye mbi Krahët e Tu
Spartak - pa njeren Dorë!
Ngjitesh e ngjitesh deri afr Majës
sa pushon pak mbi Fjalë të Urtë

Spartak - pa njeren Këmbë!
Shikon e shikon Tej Bjeshkëve të Jetës
sa mendon pak me Kokë në Bjeshkë -
Spartak - pa njerin Sy!


Ece, deri në Dragobi dragonj
Trupa Mbërthyer nëpër Hunj
E deri në Dukagjin - Spartak
Bajram Trup i Gjallë Trimërie!
Fitorja është Zemra!



(1983)



post sript: ky kapitull poezishë u botua ne "Shtigje"
në Kosovë, poashtu u emitua nga RTirana më 1992
recitoi Kastriot Çaushi, redaktore Luiza Musta.


KUNORË SONETESH

GJAMA E ORËS SË MALEVE

- Luigj Gurakuqit -
akrostiku


Lot Thoni gjakpirës i Kuçedrës Dheun nën thembër ta rrëmihu,
U hap Syri i Zjarrtë i atdhedashësit e shkrepi - gacë e Rrufesë!
Idhull i Vendlindjes bukuroshe - Atë Flokun me rreze ia krihu,
Gurakuq o Shpirt - Orë e Maleve, që Fisit Tonë i dole në Besë!
Jehon kujtimi o Jakin Shkodra sa e gjatë Qe Qendresa Jote!
Gllauki që të urrejti një Dhëmb shtrige Ty o Shpirt Luftetari -
U kalle Kandil që zdrite zemrën e përgjakur të këtij Behari!

Roje Guri bilbil që Larg Folesë derdhe Kangën nëpër Mote!



Athua nuk ndigjoi Vasha e Parnasit tej detit në tëhuajin Dhee,

Kur Pushoi kangën në Mallengjim një Shtegtar që s'shtegëton!

Unë s'Qajë pra, se Ra Theror për Atdhe të vetin ku është Lee!



Qëndro luftëtar me Pëndë në Dorë vllau n'këto Vargje t'këndon,

I Gjallë N'Qiell të Shqipes e në Syrin tim sot meteor i zjarrtë Je!

Trofe Bilbil i Maleve i Ringjallur në Shpresa të zemrës m'ligjëron!





(1966)

*

Këtë poezi e botoi revista letrare JETA E RE Nr.6 /1966 Prishtinë.







VARGJE RINIE



-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-





Autori : buna

Data : 17-06-2002 03:02

Titulli: per poezite



heu c'me zgjove dhe dashurine time per bjeshket e namuna.nje dashuri te pashprehshme,por te brendshme.te kapshme.u ndera e tera ne gurin e fjales dhe percolla sa munda rrufete qe nxirrnin.eshte e pasur gjuha jote.ti di kaq thelle ta shprehesh ate qe do te thuash.dijet e tua dhe dashurite i kam si perpara pasqyres.shume afer.vecse qindra poezite per even nuk kishin thene te gjitha sa duhej per te(even) pa fjalen tende.

nuk i kam lexuar per se dyti.do ta bej.he per he u nxitova te te flas,spse desha te te them se te jam vene nga mbrapa.tani, me thuaj, vec emrin tend qe ta ve ne nje rradhe me poetet e mi te dashur.



***







Nezir Myrta / BUNA


...kjo është jeta
sa diell sa shi me stuhi
Jeta të nxitë të shkrepesh edhe gur fjalësh të rrufeve
edhe pa dashje
sepse -
edhe Ne duam të shkrepim gur fjalësh dashurie
se nuk i kemi lindë zotit me zor
Po si i ke Valët sonte Buna...?


Ne zogj dielli e zogj stuhishë

por - ndihemi krenarë

sepse -

kur bie shi me shtrëngata meçava të frigshme

e skuqet qielli me vëtëtima nga gjarpinjt e rrufeve

të gjithë zogjët e gjallesat më të fuqishme

struken vrimave - e vetëm

shqiponjat fluturojnë lartë në qiell

dhe shpërlajnë krahët në tallazet e fortunave!



Derikurë Ne do t'i lajmë Mëkatet e Evës?!

E -

Athua i lanë Mëkatet Tona edhe Eva n'AtëBotë!?



Jemi zogj dielli e zogj stuhishë

larg Atdheut jeta është

Ferr me Lule!



Kam zakon të të shohë para Buna

se më shumë e dua Bunën me valët e saja

që ta freskojnë shpirtin ëmbël Valet Tona

se sa Amazonin me valle të çmendura zonash!



Kjo është jeta Buna...



e ç'më gjet, që ndjehëm pranë puhisë së Bunës sonte?

Shqiponjë mbi Valet Valë - e jo si Noli Anës Bunës!

Se Noli mbeti në Boston!

E aqë shumë e deshi Bunën!



Kjo është Jeta

Buna Jonë!



(16.06.02)





Nezir Myrta / MACA E TIGRI





çuditërisht

maca ben pjese ne familjen e tigrit

sipas evolucionit



çka fshehet në mace?

deti ullinjt

ulkonja e Ulkinisë

a tigresha?



Kur flet për detin e ullinjt

më dukesh ulkinase

e Ulkinisë (kështu i them unë)

'e dashura e detit, e pa dashuri deti'

det kemi mjaftë gjithkah atje



Bjeshkët e Namuna

i namen ata që panë me sy

Namin e Shqipes

me thirrjen - mbi 'ta!

e ushtoi kënga e Hysen Bajrit:



'o nuk po muj baclok me folë

se m'ka ra do gjak në gojë...'

aty ku mbështet për Shkëmbi

vdiq në këmbë Jakup Ferri

me Shtat' Plagë -



Shqiponjë Shkëmbi



duke marrë me vete

një tog xhandarrësh



dhe i thirrën krejt Bjeshkët

Prokletije



Bjeshkë të Namuna

për të huajt

e,

Bjeshkë të Bekume

për shqiponjat shqiptare!

Kush është pre jote?



tigreshë deti blu!

zoteshë deti apo

zoteshë malesh?



sa bukur mbulohesh
nën emrin
nga deti ne detroit














Autori : buna

Data : 18-06-2002 17:00

Titulli: per poezite e Nezir Myrtes



tani po.tani mund te te them c'mendoj per poezite.pasi i kam lexuar disa here.

mendimi i pare qe me erdhi eshte sa te nevojshme jane keto vargje per poezine tone, per gjithe letersine shqiptare.nuk me behet te bej ndarjen (qe me duket se dikush perpiqet ta thelloje)letersi kosovare dhe shqiptare.eshte e drejta jone ta ndjejme si prone te krejt popullit shqiptar.

vargjet e tua jane te renda, te ngarkuara si me ide ashtu edhe me mjete artistike.kontraste, metafora,vendosje, ritem qe sa vjen e ngrihet dhe t'i merr edhe ndjesite e tua atje ne proteste dhe ne shqetesim.poezia jote eshte poezi luftetari (jo thjesht spektatori) dhe patrioti.keto vargje mund te bejne te ndjeshem ndaj revoltave te tua edhe ate me indiferentin.ato jane kumt.

per poezine e eves

pse me ka prekur kjo poezi.s'eshte e veshtire per t'u kuptuar.(lol)po te them se ti nuk ke asnje faj.ti je i vene para saj thjesht per ta dashuruar dhe per tu dhimbur.ashtu si te gjithe burrat e botes.kam menduar se njerezimi gjithnje ka qene i terhequr magnetisht nga dy femra:shen maria dhe eva.e para eshte admiruar dhe lutur.e dyta? e dyta eshte dashuruar pa asnje kompleks faji.e dyta ka ngjallur mornica, sepse eshte mekati dhe bukuria.jemi njerez. sido qe te jete i jepemi njeriut me te gjitha driten dhe erresiren tone.

ti nuk ke asnje faj.bej nje falenderim, bashke me te tjeret qe eva merr fryme dhe mundet te ngjalle stuhine, komplotin, mekatin,ngjethjen... do te zgjatesha shume po t'i thoja te gjitha.po falem dhe une qe akoma burrat dashurohen me te.



***







POEMA PËR POPULLIN

Populi ecë e nuk ngutet -

Udhës me gropa zemre e kalldremeve historike

Nuk ngutet se është i Lodhur- i Këputur nga Thikat

Varrët Thika pas Shpinde ia kanë këputur shpirtin



Pesha e hidhur e historisë së tij -

Plot data lavra vitesh në ballë e shekuj betejash

Pa Pre e pa Fre -



Historia e Huaj i rrinë Gerrbë Mbi Shpindë ende!?

E -

Shpindën e ka plot gjak e trupin shoshë shpatash e plumbash



Plot plagë të moçme mijavjeçe



Duket sikur ngjitet gujaz Përpjetëzes Epike

Kurrë i gjunjzuar numron Hapat e Epokave

Që Ia lan veç një Copë Trup e Shpirt -

E me shpirt ndërdhëmb mundohet Për Të Gjallë!



Plot plagë të moçme mijavjeçe!



2.



Populli ecë ngadale e nuk ngutet -

Viteve të Krrusura Ura historike të Via Egnatias

Koha pa ujë në Sy ia qet thiijat e përgjegjura

për 'i pikë xeher tambli në Sy të gjegjur e t'regjur



Tamblin e Nanës ia qet për hundësh -

Deri ta qet një fjalëgoje

tue qitë zjarr për sy e tym përgoje



thuase - i kemi lindë zotit me zor!



Populli ecë ngadalë e nuk ngutet -

Varg i Gjatë Thik'përpjetë zor është m'u ngjitë kështu

S'ka kohë me u ndalë as para varreve as para të vdekurve

Të plagosur nuk sheh askund të shtrimë edhe ata ecin

Përpjetëzes së Plumbtë



Nuk kemi Kohë as me vdekë!



E Koha bie mazunë përdhe, nuk qet za as fjalë përgoje

Buzët - Shkrum i Gjallë - e luan kryet pëndueshëm -

Ka dro do ta shkelë Tjetra Kohë në gjysëmrruge



Mbetet kush mbetet e del në Breg Kohe - kush të del!



Historia e Popullit -

Nuk Shkruhet me Shkrola e Shkokla

Kur ecet Thik'përpjetëzes Gjarpnushë Historike



Populli ecë ngadale e nuk ngutet...!





3.



Ecë ngadale e nuk ngutet -



Kuk ngjitet ngarkuar Gur Muzeshë e arkeologjishë

të thyeme antike -

Bjeshkët e Namuna i Banë me Shpindë



E Bjeshkë Shtyen me Gjoks!



Skurruar ne Gjak Triumfal të Fitoreve të Huaja

E Dikush ne Gisht në Gojë -

Dikund me Gisht në Kokë e dikund

ia merr kamba kambën

me Zorrë nëpër kambë -

Pret të ia Jep Dorën Bjeshka –

ajo ende i rrokullisë gur!



Koha Breshkë Ende ia Qet Thijat e Përgjegjura...



Përditë i del Doresh nganjë Bjeshkë e nga një Vrrijë

Me hekura në duar - don të dali hekurah –

Moteve të Nxime!

Ia Nxini Jetën historia e veshur

me Uniforma shtrigash



Me Bjeshkë e Vrriijë ndër Sqetulla -



Historia i ndalet para kambëve –

keshe po ia fshinë djerëset e gjakun –

djerëset i vlojnë n'ballë e

s'un ia gjenë kund Çaren Vetit!



Përditë në lojna të reja - Shtrigash të Vjetra!





4.



Populli ecë ngadale e nuk ngutet -

Epokave Qorre Historike me Hapa të Randë - Bjeshkë!

Me Kokë Plumb - të rënduar mbi Kohë



Me Kohë Plumb në Zemër!



Me Shpindë të Plumbtë te Dy Luftave Botnore

Me 'i Botë në Shpindë -

me ndërskamca historike të pahistori

Përditë ia grryejnë Gjeografinë e vet ndër kambë



Përditë ta Grryejnë Dheun Ndër Kambë!



E ende Mizat e Trollit ardhse marrin Krahë Drangojsh

për tu ngjitur në Qiell -

E me i shtie në Grusht Retë e Mendimit Bosh!



Ende - Mizat dojnë të bahen drangoj e Drangojtë

sikur po paraqiten si miza -



Me Sy Mize nëpër Pluhurin e Mbetur

në Tribuna Tribunatorësh!



Epokat e Lavdishe Hillire -

diegur e humbur pashënjëpadokë Nën-Tokë e Nën-Ujëra!

Edhe vet Koha sot po e sheh



Kthjelltë Rrënjen e Gjallë

deri në Fundbote të Antikunit -



Gjaku Dardan vlon Ende illir ballkan!



Populli Ecë Ende Përpjetëzes Gjarpnushë Historike

Ngadale E Nuk Ngutet...!



(7. mars, 1996) Nga Vëllimi - POEMA PËR POPULLIN









Nezir Myrta / NUK I KEMI LINDË ZOTIT ME ZOR

















prejardhja e zjarrit nuk asht hini



po fërkimi i fortë i zarrtë

i ndjenjes me arsyen...

unë una bashkoj në votër...

e nëse arrijnë të më mbërthejnë në shkëmbinj...

binji shkëmbit të çahet copa-copa –

e të rilindem përsëri



vërtet, do të jemi shumçka e re

bashkë të ringjallur - promethe



unë me una ua tregoj në sy zjarrin perëndive

nuk ua vjedhi asnji gacë -

se edhe Na duhet të ngrohemi natën

edhe kur na fshehin diellin ditën –



Kohët e Nxime



nuk i kemi lindë zotit me zor



-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-





Data : 20-06-2002 00:01

Per: per poezinë e Nezir Myrtes



Postuar më parë nga buna

tani po.tani mund te te them c'mendoj per poezite.pasi i kam lexuar disa here.

mendimi i pare qe me erdhi eshte sa te nevojshme jane keto vargje per poezine tone, per gjithe letersine shqiptare.nuk me behet te bej ndarjen (qe me duket se dikush perpiqet ta thelloje)letersi kosovare dhe shqiptare.eshte e drejta jone ta ndjejme si prone te krejt popullit shqiptar.

vargjet e tua jane te renda, te ngarkuara si me ide ashtu edhe me mjete artistike.kontraste, metafora,vendosje, ritem qe sa vjen e ngrihet dhe t'i merr edhe ndjesite e tua atje ne proteste dhe ne shqetesim.poezia jote eshte poezi luftetari (jo thjesht spektatori) dhe patrioti.keto vargje mund te bejne te ndjeshem ndaj revoltave te tua edhe ate me indiferentin.ato jane kumt.

per poezine e eves

pse me ka prekur kjo poezi.s'eshte e veshtire per t'u kuptuar.(lol)po te them se ti nuk ke asnje faj.ti je i vene para saj thjesht per ta dashuruar dhe per tu dhimbur.ashtu si te gjithe burrat e botes.kam menduar se njerezimi gjithnje ka qene i terhequr magnetisht nga dy femra:shen maria dhe eva.e para eshte admiruar dhe lutur.e dyta? e dyta eshte dashuruar pa asnje kompleks faji.e dyta ka ngjallur mornica, sepse eshte mekati dhe bukuria.jemi njerez. sido qe te jete i jepemi njeriut me te gjitha driten dhe erresiren tone.

ti nuk ke asnje faj.bej nje falenderim, bashke me te tjeret qe eva merr fryme dhe mundet te ngjalle stuhine, komplotin, mekatin,ngjethjen... do te zgjatesha shume po t'i thoja te gjitha.po falem dhe une qe akoma burrat dashurohen me te.



nje grusht Dhe Uje e zjarr

permbane Jete e jo varr !



gjithe jeten -

do te kemi pune me Even



faji eshte jetim - thone













Dashuria















dashuria



si femia



kerkon



gjithcka

gjithcka

gjithcka



Nezir Myrta / SHQIPËRIA E BASHKUAR












E bukur është Kosova

E Bukur është Shqipëria



Siç është E Dashur Nana!



Më çon peshë shtat'palë Qiell

Më shtie në Dhe shtat'palë Tokë!



Edhe deri atje ku bre miza hekur

Edhe deri atje ku bre hekuri gjakun tonë!



Shqipëria e Zhbime - Rrafsh me Tokë

Shqipëria e Mbime - Rrafsh me Qiell!



Shqipëria me Botë në Sy -



si Farë në tokat Mere nëpër mahalla të botës

e bota me Shqipër në zemër



Shqipëria gjithmonë e pushtuar

Shqipëria - kurrë e nënshtruar!



Shqipëria e Bashkuar!





2.



Ushtima -

Me shënjen Viktoria

deri Te Molla e Kuqe

Filloi -



E Para

Në europën e Lindjes së Madhe

U lind në Prishtinë

E në thellësitë e Tokës së Kosovës

E rreh tupani i Dardanisë!



Dardania kumbonare bashkimi

E mbahet krisma - e mbahet fjala - Shqipëri!



Me njeren dorë kafshaten e bukës

E, jemi gai -

Me tjetrën kambëzën e pushkës!

Me gojë - bukë e plumba

Me sy shkreptëtima rrufee shqiponjash

Me hap drejtë shoqishoit në sy

Derisa të bëhet njera Dyshë -



- O Varre o Djepa!



Derisa varret me shokë shqiptare të linden në Djepa

Derisa Djepat me Dhëmb Ujku në Kaptyll djepi

Të përkunden në varre!



Me gjak e varrë lidhet Balli i Republikës!



Republika nuk lindet etiu si dielli

As nuk bie vetiu si shiu -



Republikën e bashkojnë fije-fije

Burrat -

E lidhin Nyje rreshtash e rrashtash !



- Ku janë Burrat?

- Ku janë Varret?



Guri gurin nuk e sheh

Burri burrin nuk po njeh!



Kosova - prore e kositur

Kosova - kurrë e nënshtruar!



Shqipëria e Bashkuar!



(Kalendor, 1992) nga vëllimi poetik POEMA PËR POPULLIN



Kjo poezi u emitua përmes RTV shqiptar më 1992, recitoi aktori i mirënjohur Kastriot Çaushi.













Nezir Myrta / KOSOVA



Kosova ime -

sa ma shumë qendrove u bëre edhe ma e dashur

u bëre edhe ma e dhëmbshme edhe ma e fortë

përbinë dhëmbjet krismat lotët



bebëzat e syve thahen mos me rreh çerpik

mbesin bebëza të hapura nga malli

aorta e zemrës pushon mos me rreh pulsi i gjakut

buzët e njoma thahen kur nuk i njomë edhe me lot!



Nëse doni të lindeni martirë krenarë

vrisni ushujzat karpate duke qeshur me ushtimat

e Bjeshkëve të Nemuna -

qe përgjakin shushurimen e valëve të Drinit të Bardhë

nëse doni të lindeni duke iu parë Kosova

në sy të Kosovës e në zemër të Kosovës

Linduni përgjithmonë!



Syri i Kosovës së përlotur sheh gjithkah

Zemra shkrum e Kosovës rreh gjithkah

Gjaku shqiptar i Kosovës gufon gjithkah

Gjithë bota sqiptare sot është nga Kosova!



Gjithkah shkove ore burrë kosove

E Kosovën kurrë nuk e harrove ! -

Pulsi i gjakut të Kosovës kurrë nuk pushon



sa t'i bie diell e hanë kësaj Toke!



(25. 11, 1995)









LAJMET NGA PRISHTINA NUK JEPEN PËR TË GJALLË









Mbi Kosovë shkel dikush që s'ia përmendi emrin

është emër i zi futë e zezë -

pa gjini pa numër pa trajtë a gjenezë

lakohet vetiu si gjarpër nëpër vetat gramatikore të emrit tim



Mbi Kosovë vret diçka që s'i përngjet Njeriut

as besës as dashurisë!



Mbi Kosovë shkel dikush që s'ia përmendi emrin

se është emër i vdekshëm i prangave të territ mnerës e humnerës

është emër i kobshëm varri pa mbishkrim pa gur

është emër pa rrënje pa zanore siellet pa bisht pa krye!



Mbi Kosovë shkel dikush që kurrë nuk duhet t'i përmendet emri

është emër që vret e pret e le shkret urëza vatre

shkreton vende në sofra e ballin e oxhakut në oda

gëzimin në sy pëshpëritjen në buzë e gjakun në fytyrë



është emër që pret vetvrasjen e vet!



Lajmet nga Prishtina nuk epen për t'gjallë!

Mbi Kosovë - Lindet Liria

Gjallë është e për t'gjallë nuk lidhet Dardania!



(28. 11. 1995) nga vëllimi POEMA PËR POPULLIN





post skript: ky ishte parashikimi im më 1995, parase të kalojmë në poezitë e luftës e poezitë e lirisë. Shqiptari nuk pyet kah është rruga për në Kosovë!















mbajme te ndezur driten e jetes!













Nezir Myrta / Si Ta Quaj















mbaron lule prej zjarri



petale bojdhezta flakrojnë e t'i marrin sytë

aroma e zjarrtë gufon e t'i merr mendët -

bebëzat mbesin hapur si në agoni knaqësie

thot - le të bien edhe yje djerëse mbi faqet e mia

nuk mund t'ia marrin shkelqimin syve të mij



vjen e para dhe i pushon shpirti në fjalë

vjen e dyta dhe i zhgrehet fjala hark në zgabim

vjen e treta dhe çmendet egërsisht nga xhelozia



mbaron lule prej zjarri



flakët i bën petale të ndezura

me kokërrza të xixave mbaron polem dashurie

me gaca mbaron kunorën e ndezur prush shikimi

flokët e flakëta i derdhen vrushkuj malli



mbaron lule prej zjarri

























Nezir Myrta / LULE PREJ ZJARRI





















për të gjitha fjalët



nëse janë fjalë të mira

do ta ndiej Një Dro Të Madhe, se duhet mbajtur fjalën!



Nëse janë fjalë kritike

do të më bëjnë më guximtar e të pathyeshëm

se edhe si fëmij nuk jam mësuar me përgdhelje

as me të puthura nane, as me përqafime babe

nëpër flake jete nuk kishin kohë, as nuk donin

të më lazdronin

mbanin një tog ushtarësh të ardhshëm

Qeshen kur iu pata thënë: ju po shkoni

si shalë e shosh mesveti!



Me kujtohet gjyshja Azë, ma qitte një copë thes të shkyer

mbi kokë, kur flisja dhe ma ngrehte veshin prajtë e thoshte

Një Uratë Të Lashtë, Roje Nga Të Ligat: 'Raftë Ujku kësajde!'



Nana - Ndjesë Pastë, më thoshte: "T'lidhësha n'djep

me Lulak Nyje dhe

sa ta kthejsha shpindën pak, të gjejsha tue luejtë jasht djepi

e Lulaku mbështjellës i thatë si një lëkurë gjarpni"...

e kam urrejtë gjithmonë edhe Të Lidhurit në Djep!



Edhe pushtetarët në Kosovë derimë 1990 ma vuan

epitetin politik: 'Elementi më i rrezikshëm për Qeverinë!'

Soteasajdite është në arkivat politike të kohës!



Edhe studjuesit e huaj habiten sot kur iu them se

Skenca Skipe është Filli i Fillozofisë Antikuite

dhe Ata që Projektuan Piramida, lanë pasardhësit e

Epirit e deritek Fara Jonë –

Faraon ishte Thoti Skipe Themeluesi i Hieroglifeve

- e

disa lexues tanë thonë u bëmë horë, se

nuk jemi na Ata Të Fillit të Fillozofisë...

(e dij, se jemi mësuar prore

të Lidhur e të Dridhur në Kohëra)!



Edhe në forume m'i mbyllin temat

me qëllim që të linden edhe më të zjarrta e të



mbaroj lule prej zjarri



(28.Qershor, 2002) Në Ditën Historike, kur Shqiptari

Millesh Kopliku, therri me Shpatë Helmatike sulltanin

në Fushë-Kosovë më 1389!...

e tjerët i thurin lavde e kujtojnë se Ai është i tyre!



E Si Ta Quaj Këtë?













Nezir Myrta / KËNGA E POPULLIT



















Kënga e popullit -

këndua nën hundë kur nuk donte të merr vesh mali

as te sheh fusha



kur vlon gjaku e gufon shpirti

i ka adhë deri në fyt



këngë e kënduar nëpër tymëra flakë e lotë



këngë e kënduar e gjithmonë e pashkruar

pa shkronja as orthografi pa lasp as shtypshkrojë

këngë që gufon në zemër e vlon përgoje shkrum i gjallë

e kënduar në hastra çerga qilima e drrasa të thata si fati

në gryka maja e shkëmbinj malesh të larta

gjithë natënelume pa shtie gjumë në sy

me vajë në buzë -

e lotët pikuan në çergë e lotët pikuan në shkëmb



e pika shpoi gurin tue rrehë në një pikë!



***



Kënga e popullit u këndua

deri iu bre fija lahutës e iu këput teli qiftelisë

lahuta e qiftelia mbeten varë atëditesot

u pre këna në kulla - u pre kënga mbi shkëmbinj



kënga mbet vaji i burrit



edhe para djepave edhe para varreve

edhe kur Hana u përgjak mbi mal

edhe kur Dielli leu si gjaku në agim



edhe kur Hana ishte në të sosur

edhe kur vaji ishte në të nisur



edhe kur Dielli u zu me kuçedër

jehoi kënga e populli e shpërtheu vaji i burrit:

- O lum për ty o për të lumin Zot

o ë kambë na u çua Sokol e Halili!...



Doli Zana e Malit e

Mali ushtoi prej Djalit



kur kqyren në varr

gjeten veç 'i grusht eshtra



e zana mori malin

e toka mori djalin



kënga mbet Vaji i Burrit!



(1995) nga POEMA PËR POPULLIN













Nezir Myrta / HISTORIA E POPULLIT















Historia shpesh -

është edhe lojë grabitçare

e fëmijve



fëmijët luajnë në zall -

me gur e bujashka me copa hekuri

edhe me zjarr

keshe po mbarojnë ura kulla tempuj e rrokaqiej



vijnë tjerët e ua prishin më këmbë -

e mbi ato ndërtojnë lodra tjera



vijnë tjerët e luajnë lojëra tjera

dhe harrohet Loja e Fëmijve të Parë



këngët zonat e mrekullueshme hyjnore

harrohen vallëzimet e Shqipeve e Gjuha e Parë



e fshihen gjurmat e gishtave të përgjakur nëpër zalle!



Kush mund ta luajë ma bukur Atë Lojën e Parë

se sa Ata që e luajtën Të Parët ?

Kush mund të nxierri Za ma të bukur

se sa Ata që kënduan Të Parët?



Historia shpesh -

është Lojë grabitçare e fëmijve!







(SHËMBJA E NJË HISTORIE)





Erdhen -

e m'i rrëxuan krejt murana e mure Trojesh

statujat e Kangëve të Diellit e Hyjnive

faltore hyjnore hyllire iu rrjedhë gjuha gjak ende

pllakat e gurëve të datave të mia të mëdha

ma thyen zemrën e këngve të gurta



e nuk i lanë kund dy gur bashkë



mbi muranat e rrëxuara -

ende shihet fuqia e duarve e mendjes tempuj kohërash

e mbaruan tempuj tjerë e thurën këngë tjera

dhe e çthuren historinë!



Erdhen tjerët vargevijë -

u sollen rreth atllasëve madhorë akropole Ethanë

m'i rrëxuan amfitheatrot e gurta para

Heraklit të Hershëm

qytete të lashta që i harroi historia në parahistori

m'i thyen gurët e varreve, m'i vodhen mbishkrimet

germat e mia të Gjuhës së Parë

e,

varret nuk flitshin as eshtrat nuk lësonin zane

i fshinë emrat e trojeve të mia emrat e gjyshave

ma shkyen hartën time gjeografike

emrat e lumejve e detrave

emrat e oqeaneve edhe vet emrat e Yjeve e Yllësive



ma vodhen emrin e diellit tim hell i zjarrtë

tej Apollonisë Butrintit që sot janë pa koka

vjedhur nga gjaku i hajnava varrtarve zjarrtarve të hershëm

edhe sot në epoken e re



erdhen tjerët e mbjnë gozhduar në çengela

gjeohistorinë time

nga e gjeten Egjeun, nga Ulkinia e Ulpiana e shëmbur

e,

deri tek Gyka e Dardhaneleve dardhane...



Erdhen e thuren historië e tyre të pahistori

dhe e çthuren historinë e botës!...



Ballkani Hillirik - plaku europian

të gjithve ua vizatoi në zall me kunin –

germat e para

të gjithve iu dha dijeni diejsh e ata

iu kthyen ne dijeni djajsh

të gjithve iu dha dje dije të shkruajnë emrat e tyre

zanore diftongje formema



krejt çka sheh e s'sheh syri

krejt çka ndien e s'ndien veshi

krejt çka thotë e s'thotë gjuha



ua dha krejt çka thot vet zoti Thoti

që fliste Shqip!



Është Lëkundje linguistike botërore

Lëkundje Lukunishë!



Linguistikës i dridhet gjuha në gojë!



(1995) nga POEMA PËR POPULLIN















Nezir Myrta / GJUHA SHQIPE

















Gjuha shqipe -

është rrjedha e lumit e gurgullima e Kronit

është Zoni i Zotit -

currilat e pikllimeve të shiut në strehë zemre

rrjedha e konit të pashterrshëm të jetës shkrum i gjallë

burim ka zemrën e gurit të trollit nëpër damarë të gjakut të shkëmbinjve



sa të jetë toka - tokë

sa të jetë dielli - diell e hana - hanë!



E thirrja - Nanë!



Gjuha shqipe -

është ushtima e ujëvareve kur bie mbi shkëmbinj

është shushurima e erës e dridhja e fuqishme e stuhive



është zani i zëmrës së nanës në majethike

është duhama e babait në tranët e kullës e në shtrat të vdekjes

është ushtima e ushtrisë grykave dhe jehona e britmave majave ne mbrojtje te atdheut -

është gjëmimi i kullave rrafsh me tokë - nga krismat rrafsh me qiell

është marrshi vigan i popullit mbi tokën e vet të lirë!



Gjuha shqipe -

është gufimi i shpirtit nga të rrahurat e fuqishme të zemrës

kur dojë të shpërthejnë zanoret e para të emrit të trollit të lindjes

ku emrohet toka me emrin e vertetë të gjakut të derdhur



kur e sheh babain lidhur me zinxhirë e gjaku skurrë përfaqe

kur e sheh vllaun duke dhëne shpirt me grushta ne Dhe

kur e sheh motrën me flakë në krye duke vrapuar oborrit



kur digjet bukuria e shkrumohet bari e lulet e zemrës thahen

kur bie kulmi i fatit në tokë e lukinitë edhe në qiell robërie!



Gjuha shqipe -

është rrezja e diellit në agim nga kaltria e kuqrremtë

është cicërrima e zogjve nëpër degë me bulëza

e ngjyrat e luleve në kopshte shpirti



është frymëmarrja e thellë e gurit në murana lotësh

është ecja e vrullshme e të rinjve rrugëve fatit të dashurisë

është ecja çapkene e vashave duke i valvitur flokët në erë

është balli i lavruar i pleqve prej umave të kohërave të liga

është zani nënhundë i plakave duke tjerrur të kaluarën në furka

në shllungat e bashkëve të reve të tymosura

duke i mbështjellur pejtë e viteve e kohërat në boshta.



Gjuha shqipe -

flet kudo e gjithkah në dritë e terr

flet me krye, flet me sy, flet me gishta

e flet nënhundë -

kur populli është duke pregatitur historinë e vet

kur nuk i pëlqen diçka as gjithçka dhe

e din se ende nuk i ka ardhë dita -



një ditë e ka edhe qeni - thot populli

e kur është dita e qenit, populli jeton qençe në kohë qeni

dikush e luan kryet në shënjë të shkeljes së lirive të njerit

e dikush e luan kryet për ta kallë vet shtëpinë e tij



populli - flet e fle rrallë e përmallë



njeriu vdes duke buzëqeshur sikur me luajtë

kur ka pse të vdesë!

Mate veten - pse u linde të bëhesh hamall bote gjithmonë

të krrusesh derisa të mbetesh dikund në ndonjë qoshe pa frymë!

Mate veten! E Mate Fjalën!



Të flasësh gjuhën shqipe -

duhet ta keshë fjalën në majegjuhe

ta njohësh atë gjuhë mijavjeçe me rrënjë

në gjak dhe eshtra

nga belbëzimet e foshnjes në djep, në postajë,

në shavar në kashtë - nëpër buxhilla të ujit nga vërshimat e kobshme

t'i njohesh klithjet e fëmijve duke u rrëxuar

në hapat e parë të ecjes këmbadoras -

t'i njohesh ofshamat e pleqve kur nxëjnë

në t'thua në prag dere

kur mezi luhen e çohen duke u mbajtur

për shkopin e viteve topalle -

t'i njohesh ofshamat e nanave para bijve të vdekur

duke u shkrirë si krypa në ujë -

t'i njohesh ofshamat e baballarëve para varreve

që ua këputin shpirtin!



Atëherë ke çka folë e ke çka shkruan -

kur ta dridhë fjala fjalën në buzë pa e qitë përgoje

atëherë vërtet - ke çka kallxon!



Të flasësh në gjuhën shqipe -

duhet ta shqipërosh gjëmimin e motit e ta zbërtheshë

në diftongje e zanore bubullimën e Motit të Madh

të emrit të djalit të vetëm të Trollit Trim!



Kur emron foshnjen -

duhet parase ta keshë emruar djepin me kaptyll

e emrat e lojërave të fëminisë -

emrat e gjymëtyrëve të trupit e dyerve të shtëpisë

përpara duhet të ia keshë emruar: rrugët,

sheshet, shkollat, trollin, vendlindjen, kathedralet, monumentet e

muzetë historike e parahistorike -

me këtë gjuhën e bukur shqipe



përndryshe -

fëmia do të gabojë në emërtimet e fëmijve të vet

e ti do ta gaboshë rrugën në oborr e s'ke

askënd të gjallë ta pyesesh -



e do të mungojnë gjithmonë lodrat e fëmijve

e do të mungojnë gjithmonë fjalët e pleqve

e do të mungojnë gjithmonë ushtarët e vërtetë

e gjeneralet trima të mënçur -

do të mungojnë rrugët e jetës në shkolla



e do të mungojë historia!



Gjuha shqipe -

është bukuria e jetës mbi tokë

sa të jetë toka - tokë, e dielli - diell, e hana - hanë



e sa të jetë thirrja - Nanë!



(1995, duke pregatitur Lirinë e Kosovës)



nga POEMA PËR POPULLIN









Nezir Myrta / TË SHOH EDHE NË FUND BOTE













Të shoh -

nga çdo anë edhe përmes mureve të pyrgëta deri n'qiell

nëpër valet e ujvajereve të plumëta të shoh n'fund toke

edhe nëpër dridhjet e tufaneve që ta zunë frymën

nëpër paralele e meridiane tej frymëzimeve të gjakut



kot ta zënë frymën se ajo është frymëmarrja e shqipes

nuk njeh lak as shkëmbinj të rrëpijshëm thik' e në qiell

të shoh kejt afër si në shuplakë dore kah valvitesh në dridhje



edhe ty që lypë hutueshëm përqiellepërtoke zërin tim

që të frymon shpirti rrënqethshëm me duf dashurie



edhe ty që dridhesh si qen stepe ne vargje vargonjsh

që uluritë mbi luanin tënd të coftë e ia bën me sy vetit



edhe ty që shtihohesh si engjull e sytë të vezullojnë fije kërrbaçësh

që shtrëngon dhëmbët e grinë vetveten si miu në zgabim



edhe ty që fsheh me gisht një botë me gisht në sy

të shoh si m'i vëren flatrat me sy anash përpjetë frikshëm



edhe ty që prekë e pret telin që përçon zërin tim

e nuk e din se është tel frymëmarrje ajri që përçon frymë dashurie

që të zën si miun me një fije meridiani e të lidhë n'fyt



edhe ty që ia bën me sy brirëve të djallit dhe lutesh tinëzisht

ta kthej përsëri kohën e djajve të kuq në shtëpinë tonë

të shoh kudo e gjithkah -

se botën e kam në grusht edhe kur i bie hija e hanës

të shoh me rruazat e gjakut të syve që dridhin paralele



Më fal e dashur -

se gati harrova me të puthë nëpër këto vringëllima flatrash

Të shoh edhe në fund bote!



(31,korrik, 2002)













Nezir Myrta / STATUJA E FJALËS















statuja - përmendorja

statuja që rrin statike a përmendorja që përmendet



pse thonë se asgjë nuk është statike

a vlen relativiteti edhe për fjalën?

Apo vetëm për fjalën që siellet vërdallë!



Vjen kalimtar i rastit -

afër statujes së fjalës shikon e nuk beson

as që është e gdhendur nga guri as nga bronxi

as që i ka sytë e gurtë

as që e ka zemrën nga zemërshkëmbi - e

kalimtari e shikon lartë me një sy rrudhur

- e me tjetrin vërbuar nga dielli

çorton dy sytë e statujes që rrinë gjithmonë hapur



skulptori i fjalës krijoj sy guri me gdhëndje dalte

të dalin sa më të bukur tingujt e shikimit të gurtë

e kalimtari i rastit e sheh njëherë e kurrë më!

Sepse vdes para syve që rrinë gjithmonë hapur!

Sepse dregëza e kujtimit e brenë krymb nga brënda



E sytë e Gurtë të Fjalës rrinë gjithmonë hapur!

Vështrojnë kohërat e përgjumura në ëndrra!



Përmendorja e Fjalës -

gjithmonë përmendë të vërtetën e botës

që i hyn për një vesh dhe i del për tjetrin

ndonjë kalimtarit të rastit...

që e shikon e vdes në sytë e saj prej tingujsh



në sytë e saj që rrinë gjithmonë hapur!





(Gusht, 04. 2002)





***





Nezir Myrta / DELI ZOT FJALËS













Deli para fjalës

e shikoja kah e ka drejtimin

se dikush mund ta kapi edhe përbishti



deli zot fjalës -

se mund të pyeti dikush: njëherë

- ke pasë thënë më ndryshe

ndryshe ke folë e ndryshe po flet

nuk është koha e fjalës: gëzofi

kthehet si është moti



fole për mbretër pas mbretërive

këndove këngë çaushash e ngërdhuzju milicit

në sofër i thoje: ha pashë bukën, se ti je për ndryshe

po tjetërgjë nuk na ka qëlluar -

duke e shikuar hunin e gardhit në oborr



fole për të gjallin pas vdekjes

kur të fryente meçavë prapa

dhe i hypje laokontit në qafë - pa hak pa hile

e fshehe fjalën duç në zemër në njëqind myshema

thonë: mbas syshë shahet edhe mbreti

e tash pse frynë pas në pluhur?



Deli zot fjalës -

se kur lidhesh për fjalë

lidhesh për zot



e kur të lidhë fjala

s'ka zot që të shpëton



lum ai që sheh larg -

veten -

majave të fjalës së vet!



(gusht, 6. 2002)





















Nezir Myrta / GJUHA E ËNGJUJVE











gjuha e ëngjujve

është mëkat të përzihet me tingull djalli

kur don ta njohesh tingullin e tij

ndëgjo si grrithë vrazhdë në derë me një thua

gjithnjë në të njejtin vend grrithë për të shpuar



djallit i vie vdekja nga drita



(E tash tingëllima)



Gjuha e ëngjujve buron n'ajër të freskët mushkërishë

secila frymëmarrje ndiehet nga njeritjetri me ashk -

kanë një frymë një dashuri një fluturim hyjnor bashk

kahdo në qiell zemre, sa ora bëhen dritë perëndishë!



Zanoret diftojnë një udhëkëngë të re yllësive pa skaj -

Dritëfjala në gjiun e kaltër me një duf rrokjesh krijohet

si burim toke deri në amshim që kurrë nuk shterrohet

Më rritë në çdo tingull ëngjulli fuqia e pathyeshme e saj!



Rrufeve ua marr vetëm shpejtësinë dritën e vetëtimës

Për t'ua krijuar ëngjujve krahpërkrahu fluturimin e lirë,

Në gurrë dritëfjale ashk shpirtërash bashk për të pirë!



Kush mund ta sheh kah i rriten bulëzat e njoma bimës?

Donë të shpërthejnë vrullshëm krismës së shkreptimës,

A ka gjë më bukur se të bëhesh dritëfjalë jete e mbirë?



(gusht, 9. 2002)











Nezir Myrta / MBI ATLANTIDË











Atlantida -

gjithkush e din se -

nuk mund të shkelet mbi ty

e askush nuk e din se -

ndoshta mund të shkelet mbi ty



Atlantida ime

Dashuria ime ujore



as në tokë as në qiell

nuk shkelet dot me këmbë

Atlantida ime ujore



Tokë e mashtruar nga Uji

Tokë e larguar nga Ajri



Etje të pashuar paske pasë

Vashë e mashtruar të Kroni i Shpatit të Shënjtë

dikund në Dushkajë

e,

me burrele të thatë

ende ecën nën ujë

ujoreve të paskajshme tokësore

Ende je në ujë

në pus të pafund të botës

keshe iu është dhënë fund marrive të moçme

e Ti ende nuk e gjete Shtëpinë e Lashtë

me dy-tri rrasa guritë mëdha mbi kulm



e kanë mbuluar myshqet ujore e mythi i kohëve të liga

hidrat helmuese ende ia marrin shpirtin



në Shtëpinë time ende banojnë peshkaqejt



Kohë peshkaqejsh çuditërisht ende mbretëron mbi ty

Atlantida ime -

Dashuria ime Ujore faqeskurruar me rrëke lotësh

Dashuri e mbetur nën ujë -

as e harruar

as permendesh kund për të gjallë



ç'faj paske bërë...?



Pse e bartë mbi supe gjithonë në cep të krahut

atë burrele të thatë ëndrrash dimri

kur bora e acari i fortë vëjnë gjithçka në gjumë

e,

fantazmat kriminale të moçme

ende i shpallin luftë vetvetes

e,

askush nuk e din se -

Ti ende ecën me gishta të ngrirë përgjakur

plot kopuja të mbledhur qelb perandorishë

Tëvona vrapon çmendive nëpër maja gjilpërash



kahmot ta kanë zënë priten

gjithkah në çdo anë e shteg

e nuk të lanë kurrë me pa ditë të bardhë



ende ecën nëpër copa xhamash të gjamëve

të gotave të thyera ilire

nga etja emadhe i flaken për shkëmbinj

dhe copë-copa e bënë Epikën

duke përfunduar një histori të gjallë

një histori të ngrirë që ende dridhet

si thupra në ujë!



Atlantida ime -

Dashuria ime Ujore!



Dashguri e ngirë mbetur nën ujë akull

vorbullë e padukshme -

të tretë nën Dhe deri në Ka të Zi

sytë nuk bëjnë dritë me të parë

kështu si je mos qofsh më tjetër



Atlantida ime

O Toka e Im At -

Atvendi im ç'faj paske bërë

e din apo s'e din?



Ky është Fillim i Fundit!



(31.08.1994)

Mi Atlantik



-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-





Ti...













Ti...po flet kështu brënda meje?

Apo unë po flas brënda Teje?



Perëndeshë ç'është me mua

Valë të zjarrta këto fjalët tua -



Ashtu si besuan në një Perëndi

ashtu unë besoj në një Dashuri!



Ajo je Ti...

Perëndeshë aq e etshme për bukuri

gojë e tokës sate ashk i vales sime

më bën lumë nëntokësor

për ty -

thej rima të zhuritura verore derisa të të arrij

acarin do ta bëjmë verë

e verën do ta pijmë pikë më pikë

e s'ka të sosur

lumë që kurrë nuk shterron



(pak më ndryshe)



a ka gjë më bukur

se të keshë krah Shqipje

e të bijsh si shi zoti që të shkrinë në prehrin tënd tokësor

e t'i falëm hyjnisë sime për inat të botës

e ta bëj mbihyjni

e t'ia fal dritën

e t'ia fal frymën

e ta bëj hyjni të yllësive?

Që e meriton!



(edhe pak më ndryshe)



a ka gjë më bukur

Shqipja ime Hyjnore -

se të ulëm në prehrin tënd tokësor sikur në altar faltoreje

e të m' falësh për gjithçka nëse rrëshqita në fjalë

e të të lutëm për gjithçka të bukur të dashur e hyjnore

të shikohemi me katër syyje

në një shikim në një copë qielli që na takon





(edhe pakëz më ndryshe)



a ka gjë më të bukur

se të ulesh në prehrin tënd të fjalës

e të shikoj si Perëndinë

e t'më shikosh si dashurinë

e ta zbras fjalën unë lumi yt i etshëm

e ta zbrasesh rrufenë e bukurisë në sy

e le të vërbohet bota

se Dri i Bardhë e Dri i Zi

Janë Një!



Perëndeshë ç'është me mua

Valë të zjarrta këto fjalët tua!

Falëm në Faltoren Tënde Hyjnore

Fjala më shpëtoi si gota prej dore!



Mosozot me u thye!...







Ti…







Nezir Myrta / AMANETI I KOHËS SONË















- Në Ditën e Flamurit!





Ismail Qemal Vlora -

Mjekrrën bardh si bora!

Kah Kosova o Isa Ora

Në Dy Krahsh qëndron!







Me ziosha zjarr ka Shkodra

Kah Shkupi sytë në kodra -

E deri n'Epir kafshon kobra!

Shqipja me Dy Gojë gjëmon!







Theranda jep Kushtrim Zjarr!

Abdyl Frashëri i flet në varr!

Koka e Alit tha: Epirin e marr!

E te Topliku, Narona e Tivari!







Nga Shpata Madhe Padrejtësi,

Mbeti veç - Një Copë Shqipëri!

Ende mbet i ngrimë emri - Illiri!

Kudo në tradhtina ra shqiptari!







Boll morëm mësim Skendërbeu,

Kokën tmerrit - shpatë ia preu!

N'pranga ma s'durohet Atdheu!

Do të na Ndihmoj dhe Perëndia!







Nuk vdiset gjithmonë të shkretë!

Nëpër Tokë, për Air e nëpër Det!

Amaneti i T'Parëve do të na vret!

Po s'u bë shpejt Një - Shqipëria!







O Ismail Qemal Vlora!

Mjekrrën bardh si bora!

Kah Kosova o Isa Ora!

Në Dy Krahsh qëndron!































KALENDARI - KA LIND VITI I RI















Kalindari

sipas Shqipes shpjegohet



Kalindari

tregon se ka lind një njeri

apo ka lind një mot i ri



Kalindari

muaji i parë i motit të ri





2.



2002 mote u bënë me ne

ngjitemi majes

apo zhdirgjemi





ngjitemi majes

kur një mot e bëmë bukë e dashuri

begati e harmoni njerëzore paqje e qetësi

një mot liri bukë e dashuri



2002 mote u bënë me ne

ne bijtë e mijvjeçarit te ri të tretë

lamë pas atdhe e varre ofshama e drithma jete

u shkepem si farë mere me botë në sy



cili është kuptimi i këtij viti të ri 2003?





















Urim për Vitin e Ri 2003!













Prehje e Qetësi Hyjnore

- Dëshmorëve Të Lirisë, Të Vdekurve

varrezave te fëmijve, Nënave, të rinjve, pleqve

të mbeten në piedestal të kujtimeve tona e të atdheut!



Kthjellje të mendjes e zemrës

ngritje të prosperitetit edukimit e bashkimit shqiptar

ofrim të diaspores shqiptare në atdhe me një gjuhë e gjak kombëtar!



Dashuri Vllazërore Shqiptare në Vitin e Ri 2003!





***





KALENDARI





vitet e kalindarit te lashte shkuan deri ne 16.000 vjet dhe u zbriten teposhte deri me 168 p.e.r., kur filloi Kalindari i Krishtit...me renien e mbreterise se Gencit illirian. Tash llogariti sa vjet jemi te lashte! Kalendari i Atllasit, qysh para Permbytjes se Madhe te Botes (12.000 vjet ma pare), me permbytjen e Atlantides, kishte shkuar deri ne 16.000 vjet, qe une e quaj Kalindari Atllantik. Gjuha dhe dituria e Atllanteve, u huajt ne Afrike, Azi dhe Evrope, nga gadishulli i Ballkanit illirik. Tash, llogarit shifrat e viteve. Pellgazet e Pare ishin atllantet, tash e 34.000 vjet me pare, tevona mesdhetaret (mediterranet), egjeanet, jonianet, tirreanet, hadrianet...



- Gluha skipe - glosa skipe - spika skipe - gjuha skipe, SHQIPJA E PARE - Thotishtja (12.000 vjet ma pare) - Pellgasishtja - gjuha Kuniforme (Cuneiform Language) ishte gjuha boterore e kohes dhe e gjithe SKENCA SKIPE e huazuar deri tek fillet e ricivilizimit boteror, ku shtat'here

u rrenua bota shkencore - deshmojne shtat' mrekullite e botes antike te Antikuitit (antikuni - antikuniformi - Antiquity), ndarja e trete gjeopolitike e botes ne tre kontinente (afrike-azi-evrope).

- Njoh keta kalindar historik - I Atllasit, i Fenikasit, i Babillonit, i Hillionit,hindian i Budes, kinez-japonez, hebraik, krishtian dhe muhamedan... (i kam ne nje shkrim te vecante).



Tash, perseri llogariti a jemi 2003 vjet te lashte apo sa...



***ty, le qe nuk te ngine njeriu buke, po as dituri :) e tash mbase i zgjidhe zinxhiret e themes POEMA (dhe e nxorre nga roberia), bashkoja edhe ate tjetren (si ta quaj) ne nje theme (qe mos te shihen dy) oj supermoderatorja ime...mos prito! Me muajt me te ngie buke ty per kete vit te ri - kam mjafte :) Ti i pritsh edhe 100 vite tjera me radhe... derisa te shkojsh gerrmuc e thinjur bore dhe te shkruajsh me kunja, perseri...







***



EDHE KËTË NATË


...edhe kete nate

e hengert ujku i bardhe i malit me bore,

se po e diegim te gjalle terrin qe te ndeshet flake

me driten e agut te sotem...edhe pa fustanella skordiste.

Vallja eshte e hapur dhe ti

me shamine tende ne dore

prij o perendesha ime, se te ka hije se je vet Afrodita.

Afroje diten sa te duash se ajo vie vetiu, e ti rri

afer diellit sa te duash e plasma zemren,

mbase nuk mund te arrij ne qiell...

Le te kallet kjo nate flake e te zhduket terri perjetesisht

te ftova ne valle dhe ta japi flamurin e prijeses, se e kam per

nder ta kem Afroditen e zbritur ne Toke ne kete ag te bardhe!

Ti vec ndaju pakez vellait tim te gjithmonshem - diellit,

le te na shohi tok ne valle diellore;

kjo dite do te mbetet e shenjte!

U kallte kjo nate

- flake

- shkreptetima shqiponjash!









Nezir Myrta / LOJA MBET NË GJYSMË

E pse ta mbaj driten hapur -

kur me ben drite Yllesia ime

qe ti e pretendon ne emer te kufinjve te lirse

a nuk ishe Ti Ylli i Agut qe Afron diten

dhe me zbrite ne sy per t'mos mu shuar drita e shpirtit

ofshamat e nates e perzierjet e 'kurmit te trupave'

nuk duken te hijeshme ne drite te forte - oj e gjifa

(gjithmone mendo se dikush pergjon dritaren tone)

per 'kurmin e trupave me gjysem-shpirt' ti ke faj

si s'ke meshire, a ben mekat te leshe trupa

me gjysem-shpirti?

Ti 'buleza-djerese' sa agut ia hup kryet ti cmendia e bleteve

qe asnje s'guxon t'i ofrohet polemit tend djeres-buleze

e me ke gjetur mua te ngratin tiger te uritur per vdekje

Ti buleza ime djeresa eshte shpetim e clirim i aortes

vec kur te pikojne curril edhe majet e flokeve vale lumi

te rrembyer ne dallge –

atehere clirohet aorta

perndryshe infarkti rri ne nje kembe

tek kryet e shtratit

dy thinca blete jane shendet

vec mbyll deren tjerave



Topi paska rene larg o humbur ne oborrin e komshise

e Ti rrin te gjuajsh penalltine - me cka mikeshe?

shko e gjeje topin mbase me gjykon pa te drejte

une te rrexova, apo ti ishe brenda zones se zjarrit jashtloje

edhe mos me gjuaj ma me zjarrin e gershetave rrufevrasese

qe te valviten rrufestuhishe mbi belin e holle te perendishem

ma more shpirtin ne gjysemfrymemarrje....aaahhhh

gjuaj vet pra penalltine! Kujdes kendin! Dridhesh...?!











Nezir Myrta / BOREANA

Bardh si bora

ngroht si shi vere

nxeht si diell pranvere

dritëmbël si hëna në dritare

E dashur si Nëna gojëmjaltë

erëkënde si trëndafili në buzë

e bukur si luleprilli në shpirt



Boreana

je e Gjitha



2.



Bora

nuk është vetëm e bardhë



ka edhe diçka t'i mpinë gishtat

buzët, gojën, sytë mpihen

edhe fjalët

kur të bie përthonjësh me thënjet



dashuria edhe borë



fëmia mashtrohet

në lojë me borën

derisa t'i mpihen gishtat



njriu është fëmij

në dashuri



dashuria është borë



bijnë fluska fjalësh bardh bardh

fluskat fluturojnë ndienjat

mpihet zemra ngrohtë ngrohtë

nuk e keni ndier -

nga acari fort i ashpër

të vie ngrohtë të nxehtë që thua të dieg



bora

nuk është vetëm e bardhë



bora edhe dashuri



(19.12.02)











VITI I RI 2003









Cili vit the po vjen tash

se janë bërë vitet si vjetat në torishtë

nga një rracë e përzier injektive



shekulli i ri pakgjë po dallon nga i vjetri

gurët po shpeshtohen edhe më shumë

edhe atje ku nuk kishin qenë kurrë të ngulur



a ende me harta me harrna

arrnohet Ballkani illirik. Mizat lëvizin mbi glob

mbi trupat e rënë rishtas



e nëpër fosile eshtrash që dridhnin meridianet



çka ndodhi me rënkimet e gjakut

pakkujt po i kërset. Metafobia rrin në një këmbë

ujqit e qingjat lidhin marrëveshtje

se nuk do të turbullohet uji kurrmë nga ana e poshtme

gjoja nuk e kanë ditur përpara



Ndërrojnë fytyrat uniformale në shënje të paqjes

të mpirë me lëng shtare. Askush nuk don të dij

se koha ndërron gëzofin kur dje ishte e kundërta

pihet lëng pelimi për ilaç për zhdukjen e skizofrenisë

e ajo ka kapluar pjesërisht simetralen neurotike

pakkujt i bie ndërmend se bomba neutronike moti

ishte në kujtesë të zezë. Tash, është shndërruar

në diafragmë me frzmëmarrje të ngadalshme kompjuterike

e njerëzit janë bërë miza dheu që posa rriten iu dalin krahët

e fluturojnë



edhe mizave dikur -

iu vie koha të fluturojnë si zogjët



cili vit the se po vie tash? A është vetëm kalendarik

apo edhe analitik-sintetik i të bëmave të djeshme

po rënia e lirë në epruvetë vakuum kujt do t'i takoj

që pupla e artë, të bie me të njejtën peshë atomike

e molekulare me plumbin?



cili vit the se po vie tash?



(23.12.02)











POROSI PËRVITIN E RI 2003



Mblidhuni -

nga lulet e botes -

bletë punëtore

në Amën e Lashtë

mes bulëzave të gjakut

siellni polem të ri nga paralelet e meridianet

Amës Antikuite



pastroni zgjonin -

me luspa peshqish e mëndafsh krimbash

hudhni sa ma larg peshqit e krimbur të fjalës -



kujtoni se rrëshqitësat kanë ecje gjarpërore



hiqni kravatat atje se nuk dalloheni nga kravat e kravatosat

mos merrni hua e me iu shitë tarak të mjerëve tone modern

kujtoni se edhe ju jeni ''bij të shekullit të ri'' migjenian

ateroni nga plan airi edhe nëse bëni qeshje me zor



ateroni ne hastra e çerga e përthekoni gunat



Mblidhuni -

nga lulet plastike të botës

në Lulishten tonë që aroma i ndihet 'i sahat udhë kohe

brambuj kujtoni ligjet e bletës -



zgjoni kërkon mbushje të hojeve vojshtina

dhe jovetëm nga Preveza Tivari e Prishtina



përndryshe -

vitet do të siellen rreth nesh në thekatje

si vjetat në bashqe me borë!



Mblidhuni!



(23.12.02)



RRËSHQITI VITI 2002


po rrëshqasin

ditët e fundit të këtij dhetori

dhetë hapje kapakësh të syve të motit

dhetë mbyllje mos të shihen të ligat



dekameron me rrudhje syri prapa lterit



kodra pas bregu

mbeti gati konstante në filharmoni rithmike

sikur e pau se po fle mallkimi. Po grisja e zareve të hënës

sikur ende mbeti dritare pa rreze. Megalomania

po rrëshqet tok me ditët e fundit të këtij dhetori



the qafën kujtim mallkimi. Urata në zemër sikur

po bën ende dritë të zbehtë fytyrënuri



po rrëshqasin ditët e fundit të këtij dhetori 2002

sikur po marrin me vete diçka tonën të dhëmbshme

po marrin hiç pa kërkuar fare as pa pyetur -

huaja iu kthehet atyre që linden në pranverë

nëse gojën e mallkimit n'dry

e mbajmë të ngrirë nën acar të ftoftë frori



po rrëshqasin ditët

ujë nën këmbë



(28.12.2002)









KËNGË HYJNORE





(Lutja e Parë)


Të gjallët - gjallesat

luten në qiell

Atij Qytetit të Dritëzave

sikur e din secili atje dikund

e ka vendin e shpirtit të tij

në atë qytet të kaltër dritëzor -

e,

përulen me krye në tokë

me nganjë fjalëthike të fshehur në zemër

sikur don të shkëputet nga Toka

as pa lamtumirë!



2.



A kaq zor e paska njeriu

të merret vesh me vetveten?



3.



Ylli im

syri im

shpirti im -

më sheh gjithkund diten e

më ledhaton natën në gjumë

më pëshpëritë yllirisht në vesh

aq bukur ëmbël prajtë

më çorton fajson bukur e ç'fajson

për fajet e ditës dhe më pregatitë

për të nesërmen hyjnore

Ushtar Hyjnor me Betimin e Dhënë -



Unë, nuk kam çka japi për ty,

se jam i gjithë Yti!



Epëm gjak të ri në zemër e

njohje të re në mendje

ta njoh vetveten!





E çelësin e zemrës e hodha në det

e mbanë një delfine në bark e një zot e din

a do ta kemë ndonjëherë në dorë!



4.



Jeta qenka ëndërr trisht e bukur!



5.



Ylli im -

ma dërgo porosinë time tek

zoti i qiellit - atij qytetit

te kaltër të shkëndijave

dritëza jete

Epëm gjak të ri e njohje të re

të merrëm vesh me vetveten!



6.



Të thashë -

çelësin e zemrës e hodha në det!

The Ti e mori Theti ta mbajë fshehtësinë

përndryshe shkëmbinjtë e kaukazit më presin

atje ku e copëtuan zotërat Prometheun

ata zotërat e kthyer në shqiponja

dhe i thanë - më the promethe

ta mbaje fshehtësinë

Promethe!



7.



Njeriu kurrë nuk mësoi të merret vesh

me vetveten

as ta ndezi zjarrin

dijti vetëm të kalli –

ndëshkim nga tradhëtia e fshehtësisë



A vërtet, Pometheu qenka i Pabesi i Zotit?



Zoni i Zojsit deshti ta mbajë fshehtësinë

fëmijët nuk dijnë ta ndezin zjarrin e dashurisë!



8.



Afro Dita ime e Re!

Arte mi dha - ta gjejë Të Bukurën e Dheut!

Klim nestra e din çfarë dite do agoi nestra!

Dhe metra - Ama e Dheut pregatitë

fetusin tim të nesërm në Lulen time!

The ti - mbanë çelësin e zemrës së fshehtë!

Hera - Era e luftërave të shpirtërave, kur nuk dojnë

të hyjnë në ndonjë kafshë shtazë a bishë pas vdekjes -

pasi t'i thonë trupit lamtumirë -

phy ku paskam qenë deritash...



shtazët janë vetëm veset e njeriut

zemërlepur, sydhelpër, trudashi, gjuhëgjarpëri,

gojëujku, zaanze

kryeurithi, shpirtderri, dhëmbqeni, e bën

syrin e qenit, trukali...



shtazët janë vetëm veset e njerit në tokë

Ylli im!





9.



Zoti i Qiellit -

Atij qytetit të kaltër plot shkëndija të gjalla

dritëza jete

plot udhë hyjnore kometesh të rëna

si në epruvetë biluri



Falna Gjak të Ri në Zemër e Njohje të Re në Mendje!



(7. Kalendor, 2003)



-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-



[Postimi 92]

Autori : illiriani

Data : 28-01-2003 23:32



KROJET E HUAJA TË LËNË NË HËNË



ç'nxierr fjala



ç'po beni

a kaq të pamëshirshëm ndaj fjalës

flokët e dimrit ju vëjnë në gjumë

ju përkundin dritëzat kristal nga acari

nuk e shihni kohën duke reshur mbi krye

qenkeni lodhur nga vrapi i fjalës

fajet e fjalës janë faje të mëdha

burime të ngrime akull ku rri shqipja maje shkrepash

zgjohuni e mos shtërzeni

a kaq fort qenkan ngrirë burimet e fjalës?

Deri në Hënën e Tretë do tu ngrihen shikimet

e do shikoni nënakull bebëza të hapura kah qielli

zgjohui e mos shtërzeni

nuk e shihni se edhe lotët janë ngrirë?

Nxierrni damarë të rinj nga toka e zanoreve

nuk e dini se ka edhe lumenj nëntokësor?

Eh! Mjerë për kronin që s'ka më ujë as gurrë

dhe e mashtrojnë rrjedhat e shirave të verës!

Rrëmih nën guri të fjalës thellë nën gjuhë të tokës sate

se krojet e huaja të lënë në Hënë!













Nezir Myrta / KOHE SHTERPE









miza dheu lëvrijnë ku çon uri

ngjiten kokërrzës me hypë në maje gomuri

rrokullisen tëposhtë e bijnë mbi bar

harrojnë gjelbrimin jetën e blertë

krah milingonash

as nuk fluturojnë me krah ere

as nuk u ngjajnë fluturuesve



fryn një erë i rrafshon të tërë



zukatje mize

e koha e bën syrin mizë

ta fshijë emrin tretdheut si mos të kishje qenë

e ti kujton se ndihesh për të gjallë

në shuplakën e tokës

me një membranë cohë të zezë mbi krye

që ta thuren marimangat

e ti çmallesh qyshqeve me blozë terri lëvrinë

në skaje të dhomës e botës kot -

shtërzon currila tingujsh të bartur

nga kroni i shpirtit të atdheut

as e ndjenë etjen e shpuar me pika lotësh

as e sheh strehen e shtëpisë

plot akuj malli të ngrirë

pa shpoje njëherë atë pezhishkë marimange

o shihe o vraje veten



koha shikon me sy mize

o miza dheu të tretdheut



kohë shterpe



(5. fror, 2003)









Nezir Myrta / BABILLON















bab' illi







po vijne illiret e rij -

antika eshte lashtesuar pak si shume

eufratet ne paralele e meridiane varë

nuk mund te rrine gjithmone

apokalipsa e eshtrave rrin pezull ku

ia shtin drithmen nje bote uthull

ujevaret e Niagares puçen me kataraktet e Sahares

me i dhene gji uje jete

mikrrokozma rri terur ende gogluç dhe

Eufrati ka pak uje per nje bote te re

statujat illire te kohes se gurit murana

eshtrash te bab' illit flasin vet

diç po levize profetike pas hirit zjarr bozhure

flake eshtrash a tym kohe i vie era

profetika ende nuk ka mbaruar ne shkumbezimin

e rikalueshem te kundruallve

hallkat e keputura duhet t'i veje rend e t'i lidhe

dikush ne varg zinxhiresh jo pranga

po xherdane illire nga nentoka e nenuji e

mbiajri dhe te dihet njemend -

pse festohet Dita e Dielle!



Babillon



7.prill, 2003.















Nezir Myrta / GJAKU I SHPRISHUR











- Ne pervjetorin e De Rades!





Gjalle ne Dhee!

Gjaku i shprishur

- O moj Moree!



Nje bojnjeri

me shtie -

gjalle ne Dhee!



Keshtu takohemi

keshtu ndahemi

me lot perfaqe!



O moj Moree

me shtie -

gjalle ne Dhee!



S'na ndane toka

as -

s'na ndajne dete

uje gjalle

djeres e gjak

fytafyt -

me shtat'dovlete!



O moj Moree

me shtie -

gjalle ne Dhee!



Vatra illire

me krye n'dore

ne Tretdhee!



Perendon jeta

shkrihen breza



pa atdhe!



O moj Moree

me shtie -

gjalle n'Dhee!



(Aargau, 2. prill, 1993)











Nezir Myrta / GJAKU ESHTE GJALLNIA VERTIKALE













- Ne Pervjetorin DeRadian - 2003.







Pip ne kembe

ne Tretdhee -

tej deti tej jete

ndihet thirrja e gjakut te shprishur



O Moj Moree!



Gjaku eshte jeta vertikale

Lisi i gjakut tim

Dru Bote - bote shqiptare

me rraje te forta e degekrasitur

teha malli perdit' na ndajne



pike ne zemer!



Jeta e moçme -

zare e grisur ne dritare

tejdeti tejjete shihet gjithçka



njeriu nuk vdes pagoje



edhe kur i shkrumohen buzet per 'i pike uje

edhe kur syte i verbohen per 'i rreze drite -

edhe kur zemra i lodhet malli per 'i fjalegoje

eshe kur shirti i keputet per 'i gojefryme



edhe kur jeta shkretohet persegjalli

per 'i grusht Dhee vatre Arberie!



Njeriu nuk vdes pagoje!



(1993)

















GJAKU ËSHTË GJALLNIA VERTIKALE









- Viti i De Rades - 1903 - 2003











Njeriu nuk vdes pagojë



as i humbur tretdhenave të botes

as me hekura në duar e lak ne fyt

as i tretur humnerave të zisë pafund



nje zë duhet t'i dridhë humnerat

e t'ia shtien tmerrin nëndheut brejtës

e t'ia shtien duhamen e gjallë tokës

e t'ia gjuan gjamen e brejtës qiellit



nuk vdiset -

me nje te shpurdhur këmbësh

as me një levizje duarsh e koke

duhet të mundet vdekja gjak përgoje



burri nuk vdes pagojë



O moj Moree!

Më shtie -

gjallë në Dhee!



Nuk vdiset pagojë

gjaku im i shprishur -

ditenatë -

m'i shkyen sytë e përgjegjur

nga të katër anët e botës



botë shqiptare



me sy në kodër -

ndizet zjarr kënge Arbëria!



O moj Moree!

- më shtie

Gjallë n'Dhee!





10.prill, 1993.















FJALET VONOJNE



















Njomeza ime -

ylli yt te lindi

pas flokeve ne gersheta

zgjohu shihja driten



me t'i marrë sytë



do ta keshe ne dore te njome

do te dridhet zemra kah qielli

duke i fshire syte me lot gezimi



do te çmendesh pas tij

gjithditenelume ne vrapime



fjalet vonojne



po zgjohu -

edhe pa nje enderr

me e bukur

t'i ngjajsh mengjesit



ndosh