PDA

View Full Version : Pak sekonda apo pak ore?


Dr. Leone
04-07-06, 09:36
Pak sekonda apo pak ore?
Mendo per nje dite pushimi tipike: pas disa muajsh pune te rende, vijne javet e pushimit dhe mberrin ne pushimoren tende te preferuar pas nje rruge te gjate. Holli i hotelit eshte i mbushur plot me pushues te tjere si ty. Mund te dallosh edhe njonje fytyre te njohur dhe i pershendet. Eshte teper nxehte dhe ti nuk do te vonohesh per te marre ca rreze dielli dhe per t'u kenaqur ne detin e qete. Ndaj pa humbur kohe, gjen dhomen vesh rrobat e plazhit dhe nxiton per ne breg. Me ne fund gjendesh ne nje uje te paster si kristal, por papritmas degjon nje ze qe te thote: "Hej, zgjohu! Do behesh vone per pune!"

Per nje moment nuk arrin ta kuptosh se cfare po ndodh. Dicka nuk perputhet mes asaj qe sheh dhe asaj qe degjon. Hap syte dhe sheh se je ne dhome te gjumit. Fakti se ke qene ne enderr te habit pa mase dhe thua me vete: "Udhetova 8 ore per te mberritur atje. Edhe pse eshte ngrice jashte une ndjeva diellin ne endrren time. Ndjeva ujin qe perplasej ne fytyren time..."

E gjithe kjo: 8 ore rruge, koha qe pritet ne holl te hotelit, me pak fjale cdo gje ne lidhje me diten e pushimit ishte ne te vertete nje enderr prej disa sekondash. Edhe pse veshtire te dalloje nga realiteti, ajo qe perjetove ne nje menyre aq te qarte ishte vetem nje enderr.

Kjo do te thote se po ashtu ne mund te zgjohemi nga jeta ne Toke sikurse u zgjuam nga endrra. Atehere, jo-besimtaret do te ndiejne te njejten ēudi. Gjate gjithe jetes ata nuk mund ta lironin veten nga perceptimi i gabuar se jeta do te jete e gjate. Por ne kohen kur do te rikrijohen, ata do ta kuptojne se periudha e jetes prej 60 ose 70 vjetesh ishte sikur vetem pak sekonda. Allahu e lidh kete fakt ne Kur'an:

"Ai thotė: “E sa vjet keni kaluar nė tokė?”

Ata thonė: “Kemi qėndruar njė ditė ose njė pjesė tė ditės, pyeti ata qė dinė numėrimin!”

Ai thotė: “Mirė e keni, sikur ta dishit njėmend pak keni qėndruar!”

A menduat se Ne u krijuam kot dhe se nuk do ktheheni ju te Ne?
(Suretu El-Muminun: 112-115)

Qofshin 10 vjet apo 100 vjet, do te vije dita kur njeriu do ta kuptoje sesa e shkurter eshte jeta e tij, sikurse tregohet ne ajetet me lart. Kjo do te jete tamam si ne rastin e njeriut kur cohet nga endrra ku perjetoi imazhet e bukura, te gjata te pushimit, e papritmas e kupton se qene nje enderr disa sekonda. Ne menyre te ngjashme do ta zbuloje njeriu shkurtesine e jetes kur cdo gje per jeten e tij harrohet. Allahu i kushton vemendje te vecante ketij momenti ne Kur'an:

"E ditėn kur tė bėhet kijameti ( ditėn e gjykimit), kriminelėt betohen se nuk qėndruan (nė dynja) gjatė, por vetėm njė ēast tė shkurtėr. Kėshtu kanė qenė ata qė i bishtėruan tė sė vėrtetės." (Suretu Er- Rum: 55)

Qe ne fillim te historise Allahu i ka treguar njeriut per natyren e perkohshme te kesaj bote dhe ka pershkruar Boten tjeter (Ahiretin) - banesa e perjetshme. Ne shpalljet e Allahut ka shume detaje ne lidhje me parajsen dhe ferrin (apo Xhennetin dhe xhehenemin). Por pavaresisht nga kjo njeriu eshte i prirur te harroje kete te vertete esenciale dhe i investon gjithe perpjekjet e tij ne kete jete, edhe pse ajo eshte e shkurter dhe e perkohshme. Vetem ata qe kane menyre racionale te jetes i eshte dhene qartesia e mendjes dhe ndergjegjes, e ata arrijne ta kuptojne se kjo jete nuk ka asnje vlere krahasuar me ate te perjetshmen. Prandaj qellimi i njeriut ne jete eshte te arrije parajsen. Dhe rruga e vetme per te arritur ate eshte te kerkosh kenaqesine e Allahut me besim te sinqerte. Per ata qe nuk mendojne per fundin e pashmangshem te kesaj bote dhe bejne nje jete te tille do te kene nje denim te perjetshem.

Allahu ne Kur'an tregon per fundin e tmerrshem te njerezve te tille:

"(Pėrkujto) Ditėn kur i tubojnė ata, (atyre u duket) sikur nuk qėndruan (nė dynja) vetėm njė moment tė ditės, atėherė njihen mes vete. E, vėrtet, kanė dėshtuar ata qė nuk besuan kėė prezencė para All-llahut, edhe nuk gjetėn udhėn e drejtė." (Suretu Junus: 45)

"Ti (Muahamed) duro, ashu sikurse duruan tė dėrguarit e vendosur dhe mos ėrko ngutjen e dėnimit pėr ta, sepse ditėn kur do ta pėrjetojnė atė (dėnimin) qė u ėshtė premtuar, atyre u duket sikur nuk kanė jetuar vetėm se nė njė moment tė shkurtėr tė ditės. Kumtesė e mjaftueshme! A mos shkatėrrohet kush, pos popullit tė shfrenuar." (Suretu El-Ahkaf: 35)

Ambicia e pakontrollluar

Me lart permendem se koha qe nje njeri kalon ne kete bote eshte e shkurter sa nje pulitje e syrit. Pavaresisht nga gjerat qe njeriu zoteron ne jete, ai nuk do te arrije lumturine e vertete derisa te kete besim tek Allahu dhe te merret me perkujtimin e Tij.

Njeriu kur rritet fillon te mbledhe sa me shume pasuri e pushtet. E dihet se burimet per t'i arritur keto jane te kufizuara, e ai nuk mund te kete cdo gje qe deshiron. As pasuria, e as suksesi nuk do ta qetesojne ambiciet e tij. Ai njeri qe eshte prone e deshirave te pakontrolluara eshte i pakenaqur. Ne cdo faze te jetes kjo pakenaqesi eshte gjtihmone aty, edhe pse shkaqet ndryshojne. Deshira per te kenaqur deshirat e tij i ben disa njerez te jepen pas cdo gjeje. Njeriu mund te jete kaq i dhene pas deshirave te tij sa eshte i gatshem te perballoje cdo pasoje, edhe ne qofte se kjo do te thote te humbe familjen. Por me te arritur qellimin e tij, 'magjia' zhduket. Ai e humb interesin per te. Per me teper, duke qene jo i kenaqur me kete arritje, fillon menjehere te kerkoje dicka tjeter.

Ambicia e pakontrolluar eshte tipike per nje jo-besimtar. Kjo e shoqeron ate derisa vdes. Ai kurre nuk ndihet i kenaqur me cfare ka. Sepse ai i do gjerat per lakmine e tij personale, e jo per te arritur kenaqesine e Allahut. Allahu nuk do te lejoje ate qe eshte rebel kunder Tij te kete qetesi ne mendjen e tij ne kete bote. Allahu thote ne Kur'an:

"Ata qė besuan dhe me tė pėrmendur All-llahun, zemrat e tyre qetėsohen; pra ta dini se me tė pėrmendur All-llahun zemrat stabilizohen." (Suretu Er-Ra'd: 28)

Natyra e kesaj bote

Njembuj te panumert te persosmerise se krijimit e rrethon njeriun kudo neper bote: pamje te bukura, miliona bimesh te llojeve te ndryshme, qielli blu, rete me shi, apo dhe trupi i njeriut, i cili eshte nje organizem i persosur plot me sisteme te nderlikuara.
Flutura me krahet e saj te punuara me modele teper te bukura qe tregojne identitetin e saj, eshte nje gje qe nuk harrohet. Po ashtu edhe puplat e kokes se nje zogu qe jane aq te pasura ne veshtrim e ngjyra, si dhe aromat e luleve jane te mahnitshme per njeriun.

Por nje frut gradualisht do te vyshket dhe prishet, lulet e mbushin nje dhome me arome te mire per nje periudhe kohe. Fytyra me e bukur do te rudhet pas disa dekadash. Me pak fjale cdo gje qe na rrethon eshte subject i shkaterrimit prej kohes. Ky mund te duket nje proces natyror per disa. Sidoqofte ky proces percjell nje mesazh te qarte: "Asnje gje nuk eshte e paprekshme ndaj efektit te kohes.

Mbi te gjitha cdo bime, kafshe apo qenie njerezore ne bote, pra cdo qenie e gjalle, eshte e vdekshme. Por pasioni i tepert, deshira e madhe per pasuri e ndikojne shume njeriun. Dhe nje gje duhet kuptuar: Allahu eshte Poseduesi i gjithckaje. Qeniet e gjalla jetojne persa kohe Ai deshiron dhe vdesim me caktimin e Tij.
Allahu i therret njerezit qe te reflektojne per keto ceshtje ne ajetin e meposhtem:
"Shembulli i jetės sė kėsaj bote ėshtė si i njė shiu qė e kemi zbritur nga qielli, e me anėn e tė cilit gėrshetohen bimėt e tokės (mbijnė dhe shpeshtohen tė gjitha llojet) prej nga hanė njerėzit e kafshėt deri kur toka tė ketė marrė stolinė e vet dhe tė jetė zbukuruar (me bimė, pemė e behar), e banorėt e saj tė mendojnė se janė tė zotėt e saj,e asaj i vjen urdhėri ynė, natėn ose ditėn, Ne e bėjmė atė (tė mbjellat) tė korrur sikurse tė mos ekzistonte dje. Kėshtu Ne u sqarojmė faktet njerėzve qė mendojnė." (Suretu Junus: 24)

Ajeti i mesiperm tregon se cdo gje ne kete toke qe duket e kendhsme dhe e bukur do ta humbe bukurine e saj nje dite. Per me teper cdo gje do te zhduket nga siperfaqja e saj. Kjo eshte nje ceshtje shume e rendesishme per te cilen duhet te mendohemi pasi Allahu na ka informuar se keto shembuj per ata qe mendojne. 'Mendimi' dhe 'kuptimi' jane ato gjera qe e dallojne dhe e ngrene lart njeriun nga gjallesat e tjera. Jetesa e kafsheve ka shume gjera te ngjashme me ate te njeriut: edhe ato marrin fryme, ushqehen dhe nje dite vdesin. Por kafshet kurre nuk mendojne pse dhe si kane lindur, apo se do te vdesin nje dite. Eshte shume natyrale qe ato nuk perpiqen te kuptojne qellimin e kesaj jete, pse nuk pritet nga ato qe te mendojne per kete apo per Krijuesin.

"E ti (Muhammed) paraqitjau atyre shembullin e kėsaj bote qė ėshė si njė ujė (shi) qė Ne e lėhsojmė nga qielli, e prej tij bima e tokės zhvillohet e shpeshėtohet sa qė pėrzihet mes vete, e pas pak ajo bėhet byk (pas tharjes) qė e shpėrndajnė erėrat. All-llahuka fuqi pėr ēdo send." (Suretu El-Kehf: 45)

Dr. Leone
04-07-06, 09:37
Natyra e kesaj bote




Njembuj te panumert te persosmerise se krijimit e rrethon njeriun kudo neper bote: pamje te bukura, miliona bimesh te llojeve te ndryshme, qielli blu, rete me shi, apo dhe trupi i njeriut, i cili eshte nje organizem i persosur plot me sisteme te nderlikuara.
Flutura me krahet e saj te punuara me modele teper te bukura qe tregojne identitetin e saj, eshte nje gje qe nuk harrohet. Po ashtu edhe puplat e kokes se nje zogu qe jane aq te pasura ne veshtrim e ngjyra, si dhe aromat e luleve jane te mahnitshme per njeriun.

Por nje frut gradualisht do te vyshket dhe prishet, lulet e mbushin nje dhome me arome te mire per nje periudhe kohe. Fytyra me e bukur do te rudhet pas disa dekadash. Me pak fjale cdo gje qe na rrethon eshte subject i shkaterrimit prej kohes. Ky mund te duket nje proces natyror per disa. Sidoqofte ky proces percjell nje mesazh te qarte: "Asnje gje nuk eshte e paprekshme ndaj efektit te kohes.

Mbi te gjitha cdo bime, kafshe apo qenie njerezore ne bote, pra cdo qenie e gjalle, eshte e vdekshme. Por pasioni i tepert, deshira e madhe per pasuri e ndikojne shume njeriun. Dhe nje gje duhet kuptuar: Allahu eshte Poseduesi i gjithckaje. Qeniet e gjalla jetojne persa kohe Ai deshiron dhe vdesim me caktimin e Tij.
Allahu i therret njerezit qe te reflektojne per keto ceshtje ne ajetin e meposhtem:
"Shembulli i jetės sė kėsaj bote ėshtė si i njė shiu qė e kemi zbritur nga qielli, e me anėn e tė cilit gėrshetohen bimėt e tokės (mbijnė dhe shpeshtohen tė gjitha llojet) prej nga hanė njerėzit e kafshėt deri kur toka tė ketė marrė stolinė e vet dhe tė jetė zbukuruar (me bimė, pemė e behar), e banorėt e saj tė mendojnė se janė tė zotėt e saj,e asaj i vjen urdhėri ynė, natėn ose ditėn, Ne e bėjmė atė (tė mbjellat) tė korrur sikurse tė mos ekzistonte dje. Kėshtu Ne u sqarojmė faktet njerėzve qė mendojnė." (Suretu Junus: 24)

Ajeti i mesiperm tregon se cdo gje ne kete toke qe duket e kendhsme dhe e bukur do ta humbe bukurine e saj nje dite. Per me teper cdo gje do te zhduket nga siperfaqja e saj. Kjo eshte nje ceshtje shume e rendesishme per te cilen duhet te mendohemi pasi Allahu na ka informuar se keto shembuj per ata qe mendojne. 'Mendimi' dhe 'kuptimi' jane ato gjera qe e dallojne dhe e ngrene lart njeriun nga gjallesat e tjera. Jetesa e kafsheve ka shume gjera te ngjashme me ate te njeriut: edhe ato marrin fryme, ushqehen dhe nje dite vdesin. Por kafshet kurre nuk mendojne pse dhe si kane lindur, apo se do te vdesin nje dite. Eshte shume natyrale qe ato nuk perpiqen te kuptojne qellimin e kesaj jete, pse nuk pritet nga ato qe te mendojne per kete apo per Krijuesin.

"E ti (Muhammed) paraqitjau atyre shembullin e kėsaj bote qė ėshė si njė ujė (shi) qė Ne e lėhsojmė nga qielli, e prej tij bima e tokės zhvillohet e shpeshėtohet sa qė pėrzihet mes vete, e pas pak ajo bėhet byk (pas tharjes) qė e shpėrndajnė erėrat. All-llahuka fuqi pėr ēdo send." (Suretu El-Kehf: 45)