PDA

View Full Version : KUR'ANI: Fjalė e Allahut xh.sh. apo vepėr e Muhamedit a.s.


valiii
25-10-07, 14:01
KUR'ANI: Fjalė e Allahut xh.sh. apo vepėr e Muhamedit a.s.





Senad Maku


“Atij nuk mund t’i mvishet e pavėrteta nga asnjė anė; ėshtė i zbritur prej tė Urtit, tė lavdishmit”.
(Kur’an: Fssilet 42)
“Pėrkundrazi, Ne tė pavėrtetėn e godasim me tė vėrtetėn dhe ajo (e vėrteta) triumfon mbi tė ndėrsa ajo (gėnjeshtra) zhduket”.
(Kur’an: Enbija 18) (1)
Prej ēėshtjeve kryesore qė kundėrshtarėt e Islamit janė mundur tė hedhin baltė mbi tė e tė hapin polemika e dyshime rreth saj ėshtė ēėshtja e Kur’anit dhe prejardhjes sė tij. Disa persona tė caktuar me njė mendjegushtėsi dhe gjykim jo tė kthjellėt, mundohen qė tė mbjellin farėn e dyshimit mbi autenticitetin (vėrtetėsinė) e tij si Libėr Hyjnorė. Shumė libra dhe revista e paraqesin Kur’anin si njė vepėr tė mendjes njerėzore, krijuar prej njė “mashtruesi “tė Pejgamberisė. Shpifje dhe keqinterpretime tė tilla tė fesė Islame hasim edhe nė literaturėn shqipe. Kohėt e fundit janė edhe botimet e shtėpisė botuese “Cakolli” apo “Tenda” e cila luan rrolin e tutorit nga njė garniturė antiislame dhe e cila ka botuar njė seri librash me pėrplot shpifje e tė pavėrteta rreth Kur’anit dhe parimeve tė fesė Islame nė pėrgjithėsi. Duke i shtuar kėtyre edhe njė luftė kulturore antiislame nga media tė ndryshme etj.. Pėrpjeket e tyre tė jashtzakonshme dhe puna e madhe qė kanė kryer ka patur njė objektiv tė qartė, atė tė ēoroditjes sė njerėzve tė thjeshtė e tė pafajshėm nėn maskėn e punimeve shkencore. Shpeshherė qėllimeve tė tyre u kanė shėrbyer edhe vegla njerėzore qė mbajnė emra muslimanė duke u munduar kėshtu tė provojnė se idetė e tyre tė krijuara me kaq mund pėrqafohen edhe prej muslimanėve”tė zhvilluar e me horizont”. (2)
Disa mundohen tė paraqiten pėrpara masės me maskėn Islame, duke menjanuar tekstet e tija, e duke ndryshuar koncepte e parime bazė, pėr interesa tė ndryshme, nė shumė raste politike e financiare. Disa tė tjerė hedhin dyshime se Muhamedi a.s. duhet tė jetė autorė i vetėm i kėtij libri, e shumė e shumė shpifje dhe trillime nė adresė tė Islamit, Kur’anit dhe Muhamedit a.s. Shumė kemi dėgjuar e shumė kemi pėr tė dėgjuar…
Kur’ani vet ju pėrgjigjet kėtyrė trillime me njė pėrgjigje tė saktė dhe vendimtare, ku Allahu xh.sh. thotė:
“Nuk ėshtė e logjikshme tė mendohe se ky Kur’an ėshtė i trilluar prej dikujt pos All-llahut, por ėshtė vėrtetues i asaj (shpalljes) qė ishte mė parė, dhe sqarues e komentues i librit. Nuk ka farė dyshimi se ėshtė (i zbritur) nga Zoti i botėve. Pėrkundėr kėsaj, ata (idhujtarėt) thonė se atė e trilloi ai (Muhammedi). Ti thuaj: “Sillne pra ju njė kaptinė tė ngjajshme me kėtė, madje thirrni kė tė doni nė ndihmė, pos All-llahut, po qe se jeni tė drejtė nė atė qė thoni”. Por ja, ata pėrgėnjeshtruan atė (Kur’anin) pa e kuptuar dhe pa ju ardhur shpjegimi i tij. Po kėshtu, gėnjenin dhe ata qė ishin mė pėrpara. Shiko si ishte pėrfundimi i zullumqarėve. Ka prej tyre (te tė cilėt u dėrgua Muhammedi) qė e besojnė atė(Kur’anin), e ka prej tyre edhe asaish qė atė nuk e besojnė. Zoti i njeh mė sė miri kokėfortit”. (Junus 37-40)
Teoria mė e pėrhapur midis jomuslimanėve ėshtė ajo se Muhamedi ėshtė autorė i Kur’anit. Pėr ta kuptuar pozicionin e tyre ėshtė e rėndėsishme tė mbajmė parasysh se ēfarė thotė Kur’ani mbi burimin e tij. Kur’ani tregon qartė, ku thotė:
“Se me tė vėrtetė ai ėshtė Kur’an i famshėm. Ėshtė i zbritur prej Zotit tė botėve”. (Vakia 77,80)
“E edhe ai (kur’ani) ėshtė shpallje (zbritje) e Zotit tė botėve. Atė e solli shpirti besnik (Xhibrili)”. (Shuara 192-193)
Por mė tepėr mėnyra se si kjo thuhet tė jep pėrshtypjen se fjalėt burojnė nga Krijuesi tek krijesat. Po tė shikohen tėrė kapitujt, pėrveē kapitullit 9 fillojnė me formulėn: Me emrin e Allahut, Mėshiruesit, Mėshirbėrėsit. Poashtu arsyeja e cila hedh poashtė tezėn se Muhamedi a.s. ėshtė autorė i Kur’anit ėshtė fakti se ai ishte njė njeri analfabet (nuk dinte shkrim-lexim), kjo ėshtė edhe njė nga gjėrat qė i sodit mė sė tepėrmi kritikėt e Muhamedit a.s. se ai jetoi mes popullit tė tij dyzet vjet pa treguar as edhe njė herė ndonjė shenjė diturie tė madhe. Si mundet atėherė tė shpjegohet qė ai arriti tė krijojė Kur’anin madhėshtia e tė cilit ėshtė e pakrahasueshme? Madje fenomenin e analfabetizmit tė Pejgamberit Muhamed a.s. e tregon edhe Kur’ani:
“Ti (Muhammed) nuk ishe qė lexon ndonjė libėr para kėtij, e as qė shkruajshe atė me dorėn tėnde tė djathtė, pse atėherė do tė dyshonin ata tė prishurit”. (Ankebut 48)
Atėher si mund tė jetė e arsyeshme dhe a mund tė pranojė logjika qė njė analfabet tė jetė autorė i njė libri kaq madhėshtorė, plot dituri e pėrkushtim dhe sfidues i gjithėsisė, si Kur’ani? Njė njeri i paarsimuar, pa parė derėn e shkollės, tė sjellė e tė predikojė njė sistem individual, familjar, shoqėrorė, ekonomik dhe juridik tė patėmeta, bie nė kundėrshtim me aparencėn mendore e logjike. E sidomos po tė jetė ky sistem aq i shkėlqyer sa tė zbatohet pėr shekuj tė tėrė nga njė sėrė kombesh miq e armiq midis tyre e tė ruajė gjer mė sot freskin e vet! (3)
Pa dyshim ashtu si dje, edhe sot, ėshtė po ai Person i pa shkrim e i palexim qė u ka bėrė e u bėnė sfidė tė gjithave ē‘janė shkruar e thėnė dijetarėve dhe letrarėve mė tė mėdhenjė, nė tė njėjtėn kohė, gjithė njerėzimit! Sot, kur pranohet se shkencat, nė njė kėndvėshtrim, kanė arritur majat, ai u thotė fizikantėve, kimistėve, astronomėve, mjekėve, sociologėve, poetėve e shkrimtarėve, tė gjithė njerėzve tė shkencės e tė letėrsisė, kėshtu: “Bėhuni bashkė e sillni jo shumė, por vetėm njė pjesė sa njė sure e Kur’anit!”. (4) Ku Allahu xh.sh. i thotė Muhamedit a.s. qė thuaj atyre qė pretendojnė se Kur’ani ėshtė vepėr e njeriut:
Thuaj: “Edhe sikur tė bashkoheshin njerėzit dhe xhinėt pėr tė sjellė njė Kur’an tė tillė, ata nuk do tė mund tė bėnin si ky sado qė do ta ndihmonin njėri - tjetrin”. (Isra 88)
“E nė qoftė se jeni nė dyshim nė atė qė Ne ia shpallėm gradualisht robit tonė, atėherė sillnie ju njė kaptinė tė ngjashme si ai (Kur’ani) dhe thirrni (pėr ndihmė) dėshmitarėt tuaj (zotėrat) pos All-llahut, nėse jeni tė sinqert (nė thėniet tuaja se Kur’ani nuk ėshtė prej Zotit)”. (Bekare 23)
“Pėrkundėr kėsaj, ata (idhujtarėt) thonė se atė e trilloi ai (Muhammedi). Ti thuaj: “Sillne pra ju njė kaptinė tė ngjajshme me kėtė, madje thirrni kė tė doni nė ndihmė, pos All-llahut, po qe se jeni tė drejtė nė atė qė thoni”. (Junus 38) Apo, pse ata thonė: “Ai (Muhammedi) e trilloi atė (Kur’anin)”. Thuaj: “Formuloni pra, dhjetė kaptina si ai (Kur’ani) ashtu tė trilluara (siē thoni ju) dhe thirrni, pos All-llahit, po qe se jeni tė drejtė (ēka thoni), kė tė mundeni pėr ndihmė!” (Hud 13)

valiii
25-10-07, 14:02
Ndryshimi mes mėnyrės sė shprehjes sė Kur’anit dhe mėnyrės sė shprehjes sė Pejgamberit Muhamed a.s. dallohet mjaft lehtė. Ndėrmjet stilit shprehės gjuhėsor-letrar tė Kur’anit dhe stilit tė hadithėve-porosive tė Pejgamberit a.s., ka njė ndryshim aq tė madhė, sa qė arabėt i gjenin tė pėrshtatshme shpjegimet jashtkur’anore tė Pejgamberit a.s. ndaj formave tė tyre tė bisedės dhe dialogut, kurse pėrballė Kur’anit se merrnin dot veten nga habia dhe mahnitja. Duke lexuar porositė e Pejgamberit, pėrvijohet pas tyre imazhi i njė njeriu qė mendon e bisedon i pėrvuajtur e i pėrulur me frikėn ndaj Allahut xh.sh. Kurse nė zėrin e Kur’anit ndihet njė guxim i lartė, njė vizion tronditės e njė tingėllim madhėshtorė. Ndėrkaq, ėshtė as e mundur dhe as e pranueshme logjikisht qė nė shprehjen e njė njeriu tė sendėrtohen aty pėr aty dy stile aq tė ndryshėm nga njėri-tjetri. (5) Kėtu tregohet se Muhamedi a.s. ėshtė njė njeri si tė tjerėt me dallimin e vetėm, se atij i shpallet relevatė nga Zoti xh.sh., gjė tė cilėn e pohon vetė Kur’ani:
Thuaj: “Unė jam vetėm njeri, sikurse ju, mua mė shpallet se vetėm njė Zot ėshtė Zoti juaj, e kush ėshtė qė e shpreson takimin e Zotit tė vet, le tė bėjė vepėr tė mirė, e nė adhurimin ndaj Zotit tė tij tė mos pėrziejė askė. (Kehf 110)
Sikur autorė i Kur’anit tė ishte Muhamedi a.s. pėrse nuk e dėgjuan asnjėher ta pranonte apo ta theksonte vet, njė gjė tė tillė?
Fakte tė tjera qė hedhin poshtė tezėn qė Muhamedi a.s. ėshtė autorė i Kur’anit ėshtė se vetė Muhamedi a.s. korigjohet nė veprimet e tija nga Kur’ani. Pėr kėtė do tė mjaftonte tė pėrmendej rasti kur Hamza r.a. axha i Pejgamberit a.s. u vra nė betejėn e Uhudit. Me nxitjen e Hindit, gruas sė Ebu Sufjanit trupi i tij u masakrua keq. Kur Pejgamberi a.s erdhi dhe pa ēfarė kishte ngjarė ai tha: “Kurr nuk kam ndjerė nė shpirt zemėrim si ky qė po provoj nė kėto ēaste, kur Allahu tė mė ndihmojė herėn tjetėr qė tė fitoj mbi Kurejshėt. Betohem se do tė masakroj, dėrmoj tridhjetė nga tė vdekurit e tyre”. Por menjėher pas kėsaj atij i erdhi ajeti Hyjnor ku ja tėrhjek vėrejtjen:
“Nė qoftė se doni tė merrni hak, atėherė ndėshkoni nė atė masė sa jeni ndėshkuar ju; e nėse duroni pa dyshim ai ėshtė mė i mirė pėr ata qė durojnė”. (Nahl 126)
Dhe ėshtė e vėrtet se ai nuk e pėrmbushi kėrcėnimin e tij, nė tė kundėrtėn ai e ndaloi pėrgjithmon masakrimin e kufomave pas betejės. (6)
Nė mėnyrė tė ngjajshme kur Pejgamberi a.s. u plagosė nė luftėn e Uhudit, ai i mallkoi armiqt duke thėnė: “Si mund tė begatojė ai popull qė plagosė tė Dėrguarin e Allahut!”. Si pėrgjigje ndaj kėtij mallkimi zbritėn ajetet, pėr tja tėrhjekur vėmendjen Pejgamberit a.s. (shih: Ali Imran 128-129) (7)
Poashtu shembulli tjetėr, kur erdhėn disa mushrik tė Mekės dhe ia bėn disa pyetje rreth ndodhive tė padėgjuara nė Hixhaz, dhe u zgjodhėn pėr tė provuar nėse Pejgamberi a.s. zotronte ndonjė burim diturie mbi gjėrat e fshehta dhe tė papara. Pėrgjigja e Pejgamberit a.s. ishte “Nesėr do tua them” por ai nuk tha “Po tė dojė Allahu”, kur u kthyen ditėn tjetėr atij iu desh ti largojė dhe kjo gjė vazhdoi 15 ditė mė radhė. Atij nuk i ardh asnjė lajm nga Allahu xh.sh., dhe mandej i erdh ajeti qė ja tėrhjek vėrejtjen nė form qortimi, nėpėrmjet Xhebrailit ku thotė:
“Dhe mos thuaj kurrsesi pėr ndonjė ēėshtje: “Unė do tė bėj kėtė nesėr!” Vetėm (nėse i shton): “Nė dashtė All-llahu!” E kur tė harrosh, pėrmende Zotin tėnd dhe thuaj: “Shpresohet se Zoti im do tė mė japė udhėzim edhe mė tė afėrt prej kėtij (tė as-habi kehfit)”. (Kehf 23-24) (8)
Martin Lings, te vepra e cituar, fq. 77, duke trajtuar domethėnien e kėsaj pritjeje pak a shumė tė gjatė shprehet: “Vonesa e pėrgjigjes Hyjnore, ndonėse e dhimbshme pėr Pejgamberin dhe pasuesit e tij, ishte mė tė vėrtet njė forcė mė e madhe pėr tė. Armiqt e mohuan domethėnien e kėsaj vonese, por pėr ata kurejsh qė ishin akoma tė pavendosur ky fakt ishte njė pohim i qartė i asaj se Fjala e Shenjtė i vinte Muhamedit nga Qielli dhe ai as nuk kishte gisht e as nuk mund ta kontrollonte atė. Ėshtė e kuptueshme poqėse Muhamedi do tė kishte trilluar tė gjitha ato ēfar kishte thėnė mė parė, nuk do tė ishte vonuar kaq gjatė pėr kėtė trillim tė ri, veēanėrisht nė njė ēast tė tillė ku rreziku qe mjaft i madh”. (9)

valiii
25-10-07, 14:05
Nė Kur’an, mė se 50 vende, Pejgamberit i thuhet “Tė pyesin ty pėr...” dhe i jepen pėrgjigje qė fillojn me urdhėrin “Thuaj”. Ėshtė krejt e qartė se ėshtė Allahu xh.sh. qė u jep pėrgjigje pyetjeve, pėr ēėshtje tė tilla si haramet dhe hallallet e ndryshme, rreth ndodhive tė padėgjuara tė kaluara, Dhulkarnejni, forma e dhurimit, shpirtit etj.etj., qė njė njeri e ka krejt tė pamundur tu japė pėrgjigje tė specializuara veē e veē, kurr nuk mund tė jetė brenda mundėsive tė njė njeriu. Ndėrkaq, ndodhte edhe qė nė rastin e pyetjeve tė tilla, Pejgamberi heshte sepse priste ajetin qė do ti zbriste si pėrgjigje. Ndodhte qė kalonin ditė tė tėra e atij nuk i vinte lajmėtari i qiellit, saqė disa filluan tė talleshin me tė duke i thėnė: “Tė la Zoti ty... Hoqi dorė prej teje, etj., derisa zbriti ajeti: “Zoti yt nuk tė ka lėnė, as nuk tė ka pėrbuzur”. (Duha 3) (10)
Cili autorė e kėrcėnon vehten nė veprėn e vet qoftė edhe nė emėr tė dikujt tjetėr ose me gojėn e dikujt tjetėr? Pėr mė tepėr, ndėrsa pretendon se flet nė emėr tė Allahut xh.sh., a mund tė bėjė ndonjė deklaratė qė do t’i sillte dėm pretendimit tė vet? Gjithashtu, a fut nė librin e vet shprehje akuzuese ndaj vetes? Kurse nė Kur’an thuhet:
“Sikur tė trillonte ai (Muhammedi) pėr Ne ndonjė fjalė! Ne do ta kapim atė me fuqinė Tonė. E pastaj do t’ia kėputnim atij arterien e zemrės”. (Hakka 44-46)
Nė Kur’an Muhamedit a.s. i tėrhiqet vėrejtja pėr mospjesmarrėsit e fushatės sė Tebukut: “Pse u dhe leje atyre?”. (11) Nė Kur’an tregohet pėr martesėn me Zejnepen, gruan e Zejdit, gjė qė vet Pejgamberi a.s. nuk kishte dėshirė qė tė martohej me tė, por urdhėri qe i tillė qė tė martohej me tė, qė ti tregonte se Zejdi nuk ėshtė djali i Muhamedit a.s.. Pejgamberi i thoshte “bir” libertit tė vet Zejdit, por Allahu xh.sh., me anė tė njė ajeti, e hoqi birėsimin:
“All-llahu nuk krijoi dy zemra nė gjoksin e asnjė njeriu e as nuk ua bėri gratė tuaja, prej tė cilave largoheni me dhihar nėna tuaja, (duke krahasuar shpinėn e gruas me atė tė nėnės), e as nuk ua bėri djem tuaj tė adoptuarit tuaj (fėmijėt e tjetėrkujt qė po i adoptoni si tė juaj). Kėto janė vetėm thėnie tuaja qė i shqiptoni me gojėt tuaja, e All-llahu e thotė atė qė ėshtė realitet, dhe Ai udhėzon nė rrugėn e drejtė”. (Ahzab 4)
Poashtu Pejgamberi a.s. do tė qendronte pėr t’ia falur namazin e tė vdekurit kreut tė hipokritėve, Ibn Thelulit, meqė e njihte pėr musliman, por e la sepse e paralajmėroi Allahu, ku i thotė:
“Dhe asnjėrit prej tyre kur tė vdesin, mos ia fal namazin (e xhenazės) kurrė, e as mos qėndro pranė varrit tė tij (pėr lutje e vizitė), pse ata mohuan All-llahun dhe tė dėrguarin e Tij dhe vdiqėn kryeneēė”. (Tevbe 84) (12)
Tė gjitha kėto urdhėra apo ndalime tė ngjajshme tregojnė se ai kurrė nuk vreponte me kokė tė vet, se ai ishte njė pėrfaqėsues qė vetėm zbatonte urdhėrat e Allahut xh.sh.. Edhe sjelljet nuk i ndryshonte sipas vetes, por pas paralajmėrimit ose tėrheqjes sė vėmendjes sė Allahut, ku thotė Allahu xh.sh. nė Kur’an pėr Muhamedin a.s.:
“Dhe ai nuk flet nga dėshira. Ajo nuk ėshtė tjetėr pos shpalljes qė i shpallet”. (Nexhm 3-4)

valiii
25-10-07, 14:06
Dallimi mė i madh midis Kur’anit dhe cilit do libėr tjetėr tė shenjtė tė ndonjė besimi specifik qėndron nė atė se Kur’ani vazhdimisht e pohon origjinėn e tij hyjnore nga Zoti i botės. Nė Kur’an ekzistojnė njė mori shembujsh tė tillė:
“Ėshtė e vėrtetė se All-llahu u dha dhuratė tė madhe besimtarėve, kur ndėr ta nga mesi i tyre dėrgoi tė dėrguar qė atyre t’u lexojė shpalljen e Tij, t’i pastrojė ata, t’ua mėsojė Kur’anin dhe sheriatin, edhepse, mė parė ata ishin krejtėsisht tė humbur”. (Ali Imran 164)
“A nuk e pėrfillin ata (me vėmendje) Kur’anin? Sikur tė ishte prej dikut tjetėr, pėrvreē prej All-llahut, do tė gjenin nė te shumė kundėrthėnie”. (Nisa 82)
“O ju njerėz! Juve ju erdhi nga zoti juaj kėshilla (Kur’ani) dhe shėrimi i asaj qė gjendet nė krahrorėt tuaj (nė zemra), edhe udhėzim e mėshirė pėr besimtarėt”. (Junus 57)
“Ne nuk tė shpallėm ty pėr tjetėr Kur’anin, vetėm qė t’u sqarosh atyre atė pėr ēka u pėrēanė, (ta zbritėm) qė tė jetė udhėzim e mėshirė pėr njerėzit qė besojnė”. (Nahl 64)
Ajete tė tilla janė me shumicė. Pothuajse ēdo sure e Kur’anit e pėrmban pohimin pėr vulėn e autorėsisė sė Allahut xh.sh. Dhe Ai jo vetėm qė e shpalli Kur’anin por edhe duke qenė se ai duhej tė mbetej si mesazh njerėzimit deri nė fundin e kohės, ai duhej tė ruhej ashtu siē ishte shpallur prandaj edhe premtimi i Tij ėshtė i mrekullueshėm:
“Ne me madhėrinė Tonė e shpallėm Kur’anin dhe Ne gjithsesi jemi mbrojtės tė tij” (Hixhr 9) (13)
Cdo fjalė e Kur’anit dhe jetės sė Muhamedit a.s. e dėshmon prejardhjen e Tij Hyjnore. Karakteri i sinqertė i Muhamedit a.s. nuk lė asnjė fije dyshimi pėr sinqeritetin e tij nė tė pohuarit se Kur’ani ėshtė fjalė e Allahut xh.sh.. Ai veēse kishte qenė i njohur si “i besueshmi- i sinqerti” edhe para se tė thirrej si Pejgamber. Edhe armiqtė e tij mė tė mėdhenj e pranonin ēiltėrsinė e personalitetit tė tij. Aq shumė e kishte fituar Muhamedi a.s. besimin e arabėve politeistė, saqė edhe armiku i pamėshirshėm i tij, Ebu Xhehli, i pati thėnė njė ditė: “O Muhamed, unė nuk po tė them se je gėnjeshtarė, por kėtė fe qė ke sjellė, s’e dua...”. (14) Megjithėse edhe armiqt mė tė tėrbuar me ndėrgjegje e pranonin se Muhamedi ishte profet i vėrtet, e patėn kundėrshtuar vetėm e vetėm pėr egoizėm! Kur’ani thotė kėshtu:
“Ne dimė se ty tė brengos ajo qė thonė, e ata nuk tė gėnjejnė ty, por ata mizorė mohojnė argumentet e All-llahut”. (En Am 33)
Megjithqė nuk ka nevojė pėr asnjė dėshmi mė tepėr se sa fjala e vetė Allahut xh.sh. qė e konfirmon origjinėn hyjnore tė Kur’anit, sikur edhe karakteri i dėlirė i Pejgamberit Muhamed a.s. i cili na pėrcolli atė. Ne do ti pėrmendim edhe disa fakte tė tjera tė cilat e bėjnė tė besueshėm Kur’anin si tė ardhur nga Zoti.
Edhe pėrsa u pėrket njoftimeve tė dhėna kushtuar tė shkuarės e tė sė ardhmes, Kur’ani ėshtė i shkylqyer dhe kategorikisht s’mund tė jetė shprehje njerėzore. Sot, me anė tė zbulimeve tė reja, janė nxjerrė sheshit mėnyra e tė jetuarit tė pupujve tė kaluar, fundi i tyre i mirė apo i keq ashtu siē i pat njoftuar fjalė pėr fjalė shekuj mė parė Kur’ani i Madhėrueshėm. P.sh. te Pejgamberė tė tillė si: Nuhi, Salihu, Luti, Ibrahimi, Musai, Isai (Paqa e Zotit qoftė mbi ta), etj., popujt e tyre, dhe vendbanimet e tyre- secili mė vete nga njė dėshmi e shpalosur pėr tu marrė shembull! (15) Kur’ani na tregon ku thotė:
“A nuk udhėtuan ata nėpėr tokė e tė shohin se si qe pėrfundimi i atyre qė ishin para tyre!?? Ata ishin edhe mė tė fortė se kėta, ata e lėruan tokėn dhe e rindėrtuan atė mė shumė se sa kėta, e rindėrtuan, atyre u patėn ardhur tė dėrguarit e vet me fakte tė qarta. Pra, Allahu nuk ishte qė t’ju bėjė tė padrejtė atyre, por ata vetvetes i bėnė tė padrejtė”. (Rrum 9)
“A nuk e kanė tė qartė ata se sa breza para tyre i kemi zhdukur, e kėta ecin nėpėr ato vendbanime tė tyre. Nė gjurmėt e atyre ka fakte pėr ata qė kanė arsye tė shėndoshė”. (TaHa 128)
“Secilin prej tyre e kemi dėnuar pėr shkak tė mėkatit tė vet; disa prej tyre Ne i goditėm me furtunė plot rėrė, disa i shkatėrruam me krismė nga qielli, kurse disa tė tjerė i sharrum nė tokė dhe disa pėrmbytėm nė ujė. All-llahu nuk u bėri atyre ndonjė padrejt, por ata vetės sė tyre i bėnė padrejtė”. (Ankebut 40)
Kur’ani kur flet pėr popujt edhe Pejgamberėt e tjerė, Allahu xh.sh. ja bėnė me dije Muhamedit a.s. pėr ti treguar masės dhe njerėzve nė pėrgjithėsi se ti as qė ke marr pjesė nė ato ngjarje, as qė ka ditur gjė mbi ta gjer atėher:
“Kėto janė nga lajmet e fshehta (tė hershme) qė po t’i shpallim ty. Ti nuk ishe ndėr ta kur i hidhnin shortet se kush prej tyre do tė bėhej kujdestar i Mejremes, nuk ishe pranė tyre as kur ata ziheshin mes vete”. (Ali Imran 44)
“E ti nuk ishe nė anėn perėndimore (tė vendit ku All-llahu i foli Musait) kur Ne Musait ia besuam shpalljėn (e bėmė pejgamber dhe dėrguam te faraoni), e ti as nuk ishe aty pran”. (Kasas 44)
“Kėto janė disa rrėfimet e panjohura (pėr ty), qė po t’i shpallim ty, e qė para kėtij (Kur’anit) nuk i ke ditur as ti as populli yt. Pra tė jeshh i durueshėm se pėrfundimi (i lavdishėm) ėshtė pėr tė devotshmit”. (Hud 49)

valiii
25-10-07, 14:07
Njė njeri qė ska ditur tė shkruaj as tė lexoj, (Kur’an: Ankebut 48) qė ska prekur libėr me dorė, qė natyrisht, ska marrė pjesė nė ngjarjet e sė shkuarės, qė ska dėgjuar dhe mėsuar gjė nga tė tjerėt, nėse njė njeri i tillė, pra jep tė dhėna shumė tė prera, qė shkenca dhe teknologjia i ka zbuluar kohėve tė fundit, a nuk tregon kjo se ai person ėshtė i dėrguari dhe pėrfaqėsuesi i Allahut xh.sh., njohėsit tė sė fshehtės?
Aq sa janė kategorike dhe tė drejta njoftimet e Kur’anit kushtuar tė shkuarės, dhe informacioni pėr tė ardhmen ėshtė po nė atė nivel i rėndėsishem dhe njė mrekulli nė vete. Njė fakt tjetėr qė e argumenton origjinėn Hyjnore tė Kur,anit e dėshmojnė dhe profecitė e bėra atij tė cilat saktėsisht u pėrmbushėn. Nė Kur’an nė surėn El-Feth ajeti 27, besimtarėt pėrgėzohen se do tė hyjnė nė Meke, vite mė parė se tė ndodhte nė fakt, qe lajmėruar nė Kur’an. Meka atėher ishte nėn sundimin e paganėve, dhe disa kohė mė vonė ndodhi pikėrisht ashtu siē ishte profetizuar:
“All-llahu ėndrrėn e tė dėrguarit tė Vet e vėrtetoi me realitet: se me vullnetin e All-llahut do tė hyni nė xhaminė e shenjtė (nė Qabe) tė siguruar, tė rruani flokėt e kokave tuaja, t’i shkurtoni e nuk do tė keni frikė! Pra Ai ka ditur atė qė ju nk e dinit, para kėsaj ju dha njė fitore tė shpejtė (Hajberin)”. (Feth 27) (16)
Poashtu profecia tjetėr e cila gjithashtu u pėrmbush ėshtė ajo rreth fitorės sė Bizantit e bėrė nė kohėn kur jo vetėm qė nuk kishte as edhe njė shenjė tė vockėl se do tė ndodhte ashtu siē po profetizohej por nė atė kohė nė fakt Bizanti sapo kishte pėsuar humbje tė thellė. Kėshtu rreth vitit 620 pas Isait a.s. u shpallėn kėto ajete Kur’anore:
“Bizantinėt (rumėt) u mundėn, nė tokėn mė afėr (tokės arabe), po pas disfatės sė tyre, ata do tė ngadhėnjejnė, brenda pak viteve. Ēėshtja ėshtė vendim i All-llahut, fillim e mbarim (pėr disfatė dhe pėr fitore). E atė ditė (kur do tė fitojnė bizantinėt) besimtarėt do tė gėzohen, pėr ndihmėn e All-llahut. Ai ndihmon atė qė do dhe Ai ėshtė i gjithėfuqishėm, mėshirues. Premtimi i All-llahut ėshtė (ky), All-llahu nuk e thyen premtimin e Vet, por shumica e njerėzve nuk po dinė”. (Rrum 2-6).
Gjithēka tregonte pėr njė shkatrrim tė pėrjetshėm tė Bizantit dhe tė pėrmendėsh njė fitore pėr tė ishte diēka shumė e palogjikshme nė atė kohė, por Zoti i cili ėshtė njohės i tė tashmės dhe tė ardhmes e di mė sė miri. Ndodhi qė rreth shtat vite pas thėnies sė kėsaj profecie Perandoria Bizantine njėmend fitoi pas njė beteje tė pėrgjakshme me Persėt. Fjala e Allahut edhe njė herė u bė realitet. (17)
Argumenti tjetėr qė e argumenton Kur’anin si fjalė tė Allahut, ėshtė se ka fundi I Kur’anit sureja 111, El-Mesed, ekziston njė sure e cila i kushtohet xhaxhait tė Pejgamberit Muhamed, Ebu Lehebi dhe gruas sė tij. Aty nė mėnyrė kategorike ėshtė thėnė se Ebu Lehebi do tė digjej nė zjarrin e ferrit, pra nuk do tė pranonte Islamin. Kjo ishte thėnė rreth 10 vite para vdekjes se Ebu Lehebit dhe ai shumė lehtė mund tė pranonte Islamin pėr sy e faqe vetėm pėr ta diskredituar Pejgamberin Muhamed, por kjo kurrė nuk u bė sepse ato fjalė nga sureja 111 ishin thėnė nga Krijuesi i Botėrave, i cili di ēdo gjė dhe ato nuk mund tė zbeheshin nė asnjė mėnyrė. (18)
Allahu xh.sh. nė Kur’an thotė:
“A nuk e i ti se ē’bėri Zoti yt me Ad-in? Me banorėt e Iremit me ndėrtesa tė larta?”. (Fexhr 6-7)
Nė kėtė ajet pėrmendet njė popull dhe njė qytet tėrėsisht i panjohur pėr historinė e deri disa dekadave mė parė. Deri nė vitet e shtatėdhjeta tė shekullit XX. Ky qytet ishte inekzistent pėr historinė. Mirėpo nė atė kohė gjatė gėrmimeve nė Siri u zbulua njė qytet i quajtur Elba. Qyteti besohet tė jetė nja 43 shekuj i vjetėr dhe gjėja mė e mrekullueshme ėshtė se nė disa pllakat e gjetura nė mbeturinat e kėtij qyteti pėrmenden emrat e qyteteve mė tė cilat Elba kishte pasur kontakte tregtie. Dhe Iremi ėshtė njė ndėr qytetet. Prandaj ėshė mrekulli se si nė shekullin VII kur po shpallej Kur’ani dhe kur nuk dihej asgjė rreth qytetit tė vdekur, pėrmendet me emėr Iremi. (19)
Pėrveē kėtyre, Kur’ani ka mjaft veēori tė tjera tė mrekullueshme, tė cilat vėrtetojnė se ai ėshtė mė tė vėrtet libėr hyjnorė. Njė prej kėtyre veēorive ėshtė fakti se njė numer i konsiderueshėm i fakteve shkencore, tė cilat njeiru mundi ti zbulonte vetėm me ndihmėn e teknologjisė sė shekullit XX, janė shpallur nė Kur’an 1400 vjetė mė parė. Sigurisht qė nuk mund tė pretendojmė qė Kur’ani ėshtė njė libėr shkencor, por ėshtė njė udhėzim i njerėzve drejt sė vėrtetės. Megjithatė, nė Kur’an gjejmė shumė fakte shkencore, tė cilat janė zbuluar nė mėnyrė tė plotė vetėm nė saje tė fjalės sė fundit tė teknologjisė bashkohore. Kėto fakte shkencore as qė mund tė pėrceptoheshin apo imagjinoheshin nė kohėn e shpalljes sė tij, gjė qė vėrteton akoma mė tepėr prejardhjen e tij hyjnore. (20) Allahu thotė:
“Ne do t’u bėjmė atyre tė mundshme qė tė shohin argumentet Tona nė horizonte dhe nė veten e tyre deri qė t’u bėhet e qartė se ai (Kur’ani) ėshtė i vėrtetė. A nuk mjafton qė Zoti yt ėshtė dėshmitar pėr ēdo gjė?” (Fussilet 53)

valiii
25-10-07, 14:09
Njė autorė jep mė shumė vepra nė fushėn e vet. Veēanėrisht sot kur specialitetet janė shtuar dhe ngushtuar tejet, secili ėshtė njeriu i fushėn sė vet tejet tė ngushtė. Kurse Kur’ani parashtron parime nė sociologji, ekonomi, drejtėsi juridike, psikologji, politikė, ushtri, mjekėsi, fizikė, biologji, shkurt nė ēdo fushė, flet pėr tė vėrtetat themelore tė asaj fushe dhe diskuton pėr tė shkuarėn e pėr tė ardhmen. Cila mendje e pranon se njė libėr tė tillė e ka shkruar njė person pa shkrim dhe lexim e pa asnjėren prej mundėsive tė sotme teknike e shkencore? Askush me mend nė kokė nuk mund tė pėrdorė nė emėr tė Allahut shprehjet qė kanė tė bėjnė me krijimin, me dhėnien e jetės dhe tė vdekjes, akte, kėto, qė i pėrkasin Pozitės Hyjnore, nuk mund tė flasė kurr mbi krijimin e qiejve, tokės, yjeve, maleve, pemėve, kafshėve dhe njerėzve, si dhe mbi jetėn e cila ende qėndron si njė enigmė mė vete para shkencėtarėve. Edhe nėse flet, nuk mund tė mbledhė asnjė pėrkrahės dhe fjalėt kurr nuk mund t’i kenė jetė tė gjatė. Njė autor cilido nė veprėn e vet, pėrgjithėsisht mbetet nė ndikimin e kushteve dhe tė mjedisit ku jeton si dhe tė ngjarjeve tė jetuara pa mundur tė dalė jashtė njė kuadri kohor tė ngushtė. Kurse kur shohim nga Kur’ani, vėmė re se ai pėrdorė shprehje kategorike mbi fillimin dhe fundin e gjithėsisė, mbi krijimin e njeriut dhe jetėn e tij tė ardhshme dhe, duam apo s’duam, mbetemi tė detyruar tė themi se “kjo s’mund tė jetė fjalė njeriu”! (21)
Kur’ani ėshtė libri me i lexuar nė botė.Vargjet e tij janė recituar me dashuri e respekt dhe janė memorizuar e zbatuar nė praktikė nga besimtarėt myslimanė nė mbarė botėn qe prej shekullit tė shtatė kur Kur’ani iu shpall Muhamedit a.s. prej Zotit si shpallja e fundit hyjnore dhe dėshmi deri nė Ditėn e gjykimit. Besimtarėt frymėzohen,gjejnė ngushėllim dhe shpesh impresionohen nga stili letrar,harmonia dhe imagjinata poetike e Kur’anit,sidomos kur e lexojnė atė me zė.Pėrveē kėsaj,Kur’ani ėshtė unik mes shpalljeve tė tjera pėr vėrtetėsinė dhe saktėsinė e pėrmbajtjes sė tij. Nė tė nuk gjendet asnjė informacion shkencor i cili nuk ėshtė vėrtetuar nga shkencėtarėt si i saktė. E njėjta gjė ėshtė provuar edhe me kontekstin historik tė tij.Megjithatė, ajo ē’farė e bėn Kur’anin tė qėndrojė bindshem nė krye tė shpalljeve hyjnore ėshtė fakti qė fjalėt e tij janė ruajtur tė pa ndryshuara dhe jane pėrcjell me mbarė botėn Islame nė gjuhėn origjinale tė zbritjės(ne Arabisht). Kur’ani mbetet i vetmi libėr i cili mund tė memorizohet i gjithi prej njerzėve tė tė gjitha moshave dhe niveleve intelektuale (prej arabėve dhe jo arabėve). Ky fakt e bėn atė tė quhet me tė vėrtetė njė nga mrekullitė qė shoqėruan Muhamedin a.s. nė profecinė e tij. Ky libėr i mahnitshėm me pėrsosmėrinė e tij tė lartė gjuhėsore letrare si dhe me precizitetin shkencor arrin tė depėrtojė thellė nė zemrat e tyre qė e lexojnė dhe tė memorizohet prej tyre pavarėsisht nga niveli intelektual apo gjuha tė cilėn ata flasin.
A ėshtė shkruar gjerė mė sot, vallė, njė libėr i cili t’i pėrshtatet njeriut tė ēdo shtrese, moshe e niveli, qoftė ai me shkollė, universitarė, mendimtarė, njeri i thjeshtė, fizikant, kimist apo ēoban, dhe nga i cili tė kuptojė e pėrfitojė kushdo? Kur’ani ėshtė libri i vetėm qė shfaqet nė ēdo vend, qė shpėrndan dritė si dielli tė cilin e lexojnė duke pėrfituar prej tij dhe te i cili gjejnė parime e zgjidhje pėr rrugėn dhe profesionin, shėrim pėr hallet dhe shkėlqim pėr idetė e tyre poeti, oratori, sociologu, ekonomisti, juristi, administratori, politikani, edukatori, nxėnėsi, lutėsi etj. etj. (22)
Ndoshta nuk ka libėr tjetėr veē Kur’anit qė mund tė lexohet disa herė pa u mėrzitur, kurse Kur’ani lexohet me herė tė tėra, plotėsohet vazhdimisht, kėndohet nė namaze dhe me pretekse tė ndryshme pa shkaktuar kurr ngopje, lodhje dhe mėrzitje. Sa e sa vepra tė zgjedhura, shkrime ideore dhe poezi e humbin origjinalitetin dhe vlerėn, sa e sa vepra aktuale durojnė a s’durojnė vetėm disa vite, madje disa muaj. Ato e humbin edhe vlefshmėrinė, edhe vlerėn aktuale dhe hidhen e grisen si njė gazetė. Kurse Kur’ani jo vetėm qė nuk zbehet e vjetrohet as si fjalė, as si lexim, as si pėrmbajtje e kuptim, as si origjinalitet e aktualitet dhe as si drejtėsi e vleshmėri, por ēdo ditė qė kalon, shpirtėrave, ndėrgjegjeve, mendjeve dhe zemrave u fryn frymėzime tė reja, u ofron ide dhe njohuri tė njė niveli mė tė pėrparuar dhe e ruan rininė e freskinė duke u bėrė ēdo ditė mė i ri e mė i freskėt. (23)
Kėto ishin disa nga argumentet qė Kur’ani ėshtė fjala e Allahut xh.sh., shpallje dėrguar tė dėrguarit tė Tij, e jo vepėr e Muhamedit a.s. Ndėrsa atyre qė akoma vazhdojnė tė besojnė se Kur’ani ėshtė vepėr e dikujt tjetėr pos Allahut, u kėshilloj tė lexojnė ajetin Kur’anorė:
“A nuk e pėrfillin ata (me vėmendje) Kur’anin? Sikur tė ishte prej dikut tjetėr, pėrvrē prej All-llahut, do tė gjenin nė te shumė kundėrthėnie”. (Nisa 82)
E nėse akoma vazhdojnė tė jetojnė nė botėn e ankthit dhe tė dyshimit: Zoti i udhėzoftė!
Kėtė artikull po e pėrfundoj me fjalėn e Allahut xh.sh. nė Kur’anin e Madhėrishėm:
“E edhe ai (kur’ani) ėshtė shpallje (zbritje) e Zotit tė botėve”. (Shuara 192)
“E ju gjithsesi do ta kuptoni pas pak kohe vėrtetėsinė e tij”. (Sad 88)