Lidhja e Hënës me jeten ne Toke!

[~AnnA~]

Në fillimet e hershme të krijimit të Sistemit Tonë Diellor Toka e atëhershme pa praninë e Hënës rrotullohej shumë vrullshëm. Ditënata zgjaste vetëm 4 orë.

Sipërfaqja e Tokës ishte e mbuluar nga oqeanë të pafundë me valë gjigande të krijuara si pasojë e këmbimit të menjëhershëm midis natës dhe ditës.

Toka nuk kishte një bosht të qëndrueshëm çfarë shkaktonte një kaos të vërtetë ku brenda një kohe të shkurtër ngricat u linin vend të nxehtit të madh dhe e anasjellta.

Po të vazhdonte të ishte në këtë gjendje në Tokë nuk do të ishte zhvilluar ndonjë jetë e pasur. Ajo do të zhvillohej më së shumti në det dhe ne njerëzit nuk do të ishim. Ndoshta ndonjë lloj likurishtësh inteligjentë do të ishte rraca mbizotëruese në Tokë.

Kjo Tokë e atëhershme gjendej në mes të një vendi me trazira, me shumë trupa qiellorë që shumë shpejt po bëheshin gjithnjë e më të mëdhenj dhe ndesheshin me njëri-tjetrin për të fituar hapësirë.

Kështu sipas teorisë më të re me të cilën ka ardhur William Hartmann dikur para katër miljard vjetësh Toka është ndeshur me një trup qiellor me madhësi sa ajo e Marsit. Toka në një farë mënyre i mbijetoi kësaj përplasjeje.

Copat e shkëputura si pasojë e përplasjes u bashkuan duke formuar Hënën.

Në bazë të llogaritjeve të bëra duke përdorur kompjuterat më të fuqishëm që zotëron ushtria amerikane Jay Melosh ka arritur në përfundimin se kjo teori qëndron.

Ajo qëndron edhe nëse shohim disa fakte të tjera si provat që kanë sjellur misionet hënore ku duket qartë që Hëna është e përbërë nga shkëmbinj të njëjtë me ato të Tokës.

Fakti tjetër është ai që Hëna dikur ka qenë në gjendje të vlueshme dhe kjo shpjegohet me të nxehtin e madh që lind si pasojë e përplasjes së trupave.

Me krijimin e Hënës ndryshoi gjithçka në Tokë.
Hëna me forcën e saj tërheqëse e bëri të qëndrueshëm boshtin e Tokës tek rreth 23 gradët. Kjo solli një qëndrueshmëri edhe në klimë.

Hëna i largohet Tokës përvit me 3,2 cm. Misionet hënore kanë treguar se atje mund të ketë hidrogjen çfarë do të thonte se mund të ketë edhe ujë në gjendje të ngrirë. Nëse kjo do të ishte e vërtetë atëherë ajo do të bëhej edhe e banueshme.


HermesNews

[Blu_sky]

Në fillimet e hershme të krijimit të Sistemit Tonë Diellor Toka e atëhershme pa praninë e Hënës rrotullohej shumë vrullshëm. Ditënata zgjaste vetëm 4 orë.

Sipërfaqja e Tokës ishte e mbuluar nga oqeanë të pafundë me valë gjigande të krijuara si pasojë e këmbimit të menjëhershëm midis natës dhe ditës.

Toka nuk kishte një bosht të qëndrueshëm çfarë shkaktonte një kaos të vërtetë ku brenda një kohe të shkurtër ngricat u linin vend të nxehtit të madh dhe e anasjellta.

Po të vazhdonte të ishte në këtë gjendje në Tokë nuk do të ishte zhvilluar ndonjë jetë e pasur. Ajo do të zhvillohej më së shumti në det dhe ne njerëzit nuk do të ishim. Ndoshta ndonjë lloj likurishtësh inteligjentë do të ishte rraca mbizotëruese në Tokë.

Kjo Tokë e atëhershme gjendej në mes të një vendi me trazira, me shumë trupa qiellorë që shumë shpejt po bëheshin gjithnjë e më të mëdhenj dhe ndesheshin me njëri-tjetrin për të fituar hapësirë.

Kështu sipas teorisë më të re me të cilën ka ardhur William Hartmann dikur para katër miljard vjetësh Toka është ndeshur me një trup qiellor me madhësi sa ajo e Marsit. Toka në një farë mënyre i mbijetoi kësaj përplasjeje.

Copat e shkëputura si pasojë e përplasjes u bashkuan duke formuar Hënën.

Në bazë të llogaritjeve të bëra duke përdorur kompjuterat më të fuqishëm që zotëron ushtria amerikane Jay Melosh ka arritur në përfundimin se kjo teori qëndron.

Ajo qëndron edhe nëse shohim disa fakte të tjera si provat që kanë sjellur misionet hënore ku duket qartë që Hëna është e përbërë nga shkëmbinj të njëjtë me ato të Tokës.

Fakti tjetër është ai që Hëna dikur ka qenë në gjendje të vlueshme dhe kjo shpjegohet me të nxehtin e madh që lind si pasojë e përplasjes së trupave.

Me krijimin e Hënës ndryshoi gjithçka në Tokë.
Hëna me forcën e saj tërheqëse e bëri të qëndrueshëm boshtin e Tokës tek rreth 23 gradët. Kjo solli një qëndrueshmëri edhe në klimë.

Hëna i largohet Tokës përvit me 3,2 cm. Misionet hënore kanë treguar se atje mund të ketë hidrogjen çfarë do të thonte se mund të ketë edhe ujë në gjendje të ngrirë. Nëse kjo do të ishte e vërtetë atëherë ajo do të bëhej edhe e banueshme.


HermesNews te lumte ne , tash dojm me levize her ne nje planet her ne tjetrin ku te na pelqen

[Shqiptare_ne_Turqi]

Në një ngjarje të veçantë, të parë në Singapur dhe vende të tjera të Oqeanit Indian, dielli u mbulua pjesërisht nga hëna.

nga BBC
http://www.bbc.co.uk/worldservice/images/2009/01/200901271609583_45413022_006784569-1.jpg

[~AnnA~]

Në një ngjarje të veçantë, të parë në Singapur dhe vende të tjera të Oqeanit Indian, dielli u mbulua pjesërisht nga hëna.

nga BBC


Ky eshte EKLIPSI i diellit...Zenja e diellit nga hena mund te ndodhe disa here ne vit.
Eklipset e Diellit ndodhin ne fazen e Henes se re, nuk ndodhin cdo muaj, por eklipsi mund te paraqitet vetem kur Hena e re gjendet afer ekliptikes qe do te thote afer nyjave te rruges se Henes. Gjate nje viti rregullisht kemi nga 2 zenie te Diellit, mund te kemi 3 dhe 4, por, ne qofte se zenia e pare ndodh ne fillim te janarit, atehere mund te kemi 5 zenie. Nga pikat e ndryshme te siperfaqes se Tokes eklipsi i Diellit shihet ndryshe dhe nuk fillon ne te njejten kohe.

Rreth vitit 2500 p.e.sone Babilonasit per te paren here kishin gjetur ciklin (babi. sharu) e zenies se diellit dhe te henes. Ndersa ne Siri rreth vitit 1223 p.e.sone pershkruhet gjeresisht zenia e diellit (5 mars). Po nje pershkrim te tille te plote na lene edhe babilonasit, por disa qindra vite me vone, me 763 p.e.sone (15 qershor). Pershkrimi i sakte i zenies se diellit nga greket e lashte vije pake me vone, dyqind vite me vone, kur me 585 p.e.sone Talasi i Miletit beri parallogaritjen per daten 25 maj.

[shfletuesi_]

Na knaqet me shkenc , mos na lasht Zoti pa juve..