Reflektime

[panta_rhei]

Po bisedoja nji ditë me një mik timin. Mik të vjetër, më të vjetër se unë. E njoh si një person mjaft të matur, intelektual dhe, mbi të gjitha, që reflekton drejtë. Ka jetuar dhe jeton pjesën më të madhe të jetës në Kosovë, rrethanat e së cilës mendoj se i njeh mjaft mirë.
Derisa po e pyesja për disa miq e për disa persona, të njohur tanë të përbashkët, miku im u drejtua kah unë dhe me një fytyrë prej të befasuari më thotë:

-..., a po të duket bre edhe ty që diqysh kohëve të fundit njerëzit po sillen sikur me e dijtë që bota është në të sosur?
Nuk po e kanë fort gajle për fytyrë, nuk e kanë gajle për moral... nuk lodhen fort për pasojat e veprimeve të tyre... nuk brengosen fort për pasojat e fjalëve që flasin... nuk e kanë gajle fort nëse hyjnë borgj... nuk e shohin të arsyeshme të zgjedhin njerëzit nëse janë shokë të mirë e të ndershëm, ose nëse janë të pandershëm... besnikë a jobesnikë... nuk ju bën përshtypje fort përkushtimi ndaj familjes, prindërve... nuk lodhen fort me kënd shoqërohen, as me kënd dashurohen, as se me kënd martohen...
Kryesisht, njerëzit po jetojnë "sot për nesër"... pa të ardhme. Ose, nuk ju intereson fort të kujdesen se si do të jetojnë në të ardhmen e vet - mbi çfarë baze?

...këto ishin fjalët e mikut.
Personalisht, tentova që këtë reflektimin e mikut tim, ta kufizoj vetëm brenda shoqërisë shqiptare. Thënë të drejtën, në këtë kontekst, nuk m'u duk fort i pabazë konkludimi i tij. (Pa teprim, m'u duk edhe i arsyeshëm)

Edhepse konkludimi i mikut se "njerëzit po sillen sikur të jenë të vetëdijshëm se bota është së shpejti në të sosur", m'u duk i ekzagjeruar, dhe paksa i fryrë... mendoj se sjelljet e njerëzve (tanë sidomos), megjithatë tregojnë se, nëse jo bota, diçka është në të sosur në këtë shoqëri(?!)

[Pupi]

Jo veq tu ka dok ,tu ka dok tye e mikut tëndë, se jo jo. s'asht kurgjo n't'sosne, as gjysa so kry hala. Tranzicion hesapi, dela tranzicion në kuptimin e plotë të fjalës:wink: (hiq mos u bo marak).

[LOJETARI]

Dikush e formulon kulturen si forme apo menyre e te kuptuarit te jetes .Ky reflektimi i lartpershkruar eshte deftues jashtezakonisht domethenes per shoqerine tone .Jashte binareve .Pezull .As ne toke e as ne hava .Pa permbajtje .Gjithecka perfundon ne fasade .Nuk ka qelize qe nuk eshte infektue .Imunitet te dobet kishim pase .....

[4peace]

-..., a po të duket bre edhe ty që diqysh kohëve të fundit njerëzit po sillen sikur me e dijtë që bota është në të sosur?
Nuk po e kanë fort gajle për fytyrë, nuk e kanë gajle për moral... nuk lodhen fort për pasojat e veprimeve të tyre... nuk brengosen fort për pasojat e fjalëve që flasin... nuk e kanë gajle fort nëse hyjnë borgj... nuk e shohin të arsyeshme të zgjedhin njerëzit nëse janë shokë të mirë e të ndershëm, ose nëse janë të pandershëm... besnikë a jobesnikë... nuk ju bën përshtypje fort përkushtimi ndaj familjes, prindërve... nuk lodhen fort me kënd shoqërohen, as me kënd dashurohen, as se me kënd martohen...
Kryesisht, njerëzit po jetojnë "sot për nesër"... pa të ardhme. Ose, nuk ju intereson fort të kujdesen se si do të jetojnë në të ardhmen e vet - mbi çfarë baze?

...këto ishin fjalët e mikut.
Personalisht, tentova që këtë reflektimin e mikut tim, ta kufizoj vetëm brenda shoqërisë shqiptare. Thënë të drejtën, në këtë kontekst, nuk m'u duk fort i pabazë konkludimi i tij. (Pa teprim, m'u duk edhe i arsyeshëm)

Edhepse konkludimi i mikut se "njerëzit po sillen sikur të jenë të vetëdijshëm se bota është së shpejti në të sosur", m'u duk i ekzagjeruar, dhe paksa i fryrë... mendoj se sjelljet e njerëzve (tanë sidomos), megjithatë tregojnë se, nëse jo bota, diçka është në të sosur në këtë shoqëri(?!)

Mjaft bukur e paska reflektuar (përshkruar) gjendjen e sotme ai miku yt.
Ne, vërtet, edhe më heret kemi jetuar "sot për nesër" por me një dallim të madh nga sot.
Sot njerëzit hyjnë borxh për kumar, për bastore...e qebesa edhe për bizllese (biznese) nga më të dyshimtat, pëkundër asaj që më herët njrëzit hynin në borxh kryesisht nga nevoja: për ushqim, ngritje shtëpie apo dasëm.
Ishim me një shok (i cili gjithashtu jeton në vendlindje) në një shitore dhe, siç ishim duke biseduar (rreth një pune që kishin në atë dyqan) hyri një njeri, bleu diçka dhe iku pa e përshëndetë asnjërin nga ne. Pasi doli, ky shoku po më thot: "A e pe këtë që posa doli"? "Po", i thash unë, " e kush ishte ai?", e pyeta. "Ky", m'u përgjigj ai, "në besim të një shokut tim m'i ka marrë (hiq më shumë e hiq më pak se) 12.000 € hua. E tash as s'don të më njohë."

Raste si ky ka me qinda tek ne. T'i marrin lekët e nuk të njohin, sepse atë hua me siguri e kanë djegur diku, kështuqë s'ka as gjasa minimale për t'i kthyer ato. Sa ka ra morali tek ne e tregon si shembulli im ashtu edhe i phanta-rei.

Me siguri që një gjendje e tillë tregon se diçka është në të sosur e sipër. Pyetja është: Edhe sa do të zgjasë kështu?!


***

[lovely]

Neve hon e don na ka sunu dikush, e jena msu veq me force. Veq tuta na vjen hakesh. Sot jena bo qe thojne ni fjale; si qenin kur te zgidhsh prej zingjirve! Kjo vlen per shumicen qe besa.
Na ka hup respekti per prind mas pari, per familje, per shoqerine.. Gjithkush e kqyr VEQ interesin e vet. Nuk jem falenderues. Munohum veq me "ia lshu dikuj". Nuk menon kush per t ardhme, qysh paska thane shoku i Pantes, nuk punon kush per me pas ni t ardhme ma t mire, veq sot per neser....

Thojke ni gru e dajes tem; Kur t hup rahmeti ne prind per fmine e vet, atehere eshte ngat kiameti! Se fmise per prind i ka hup!!!

njoh njerez, qe kan ka 7 fmi, e kan shit me shpi e me qka ka, e hanger paret neper dur qishtu, e shku e nxan njerit t huj shpine, pa e ngjoft pa e dit, neser vjen jarani, e qet prej shpise edhe jet n sokak vet i 8-i. a jan normal kta njerez??? a kan logjike t njerit? a menon per fmi t vet? me ia siguru ni kulm mi kry..ncncnc.

E plot plot raste tjera....


mos ti harrojme mas pari "udheheqsit tane" :(:( me tu dhimt ky popull!!

ps; temes ia dhashe 5 yje!

[Pupi]

Ani bohuni miuslimona more, krejt kallaj kjo punë. Ata po e ofrojn për momentin "zgjidhjen" për shpëtimin e njerzimit.

Kur unë ni këtë motze uluroja këtu, e u mundohësha i pari të bëja Kthes nga kjo dukuri e ligë e mos sinqeritetit të njerzimit, po funja punë e madhe njerzimi kisha gajlen e popullit që i takoj, të gjithë këtu "qeshnit" me mua, ka disa këtu tu ketë mbetur goja ende hapt nga të qeshurat e forta të dikurshme bile.
Poooo... qeshnit, edhe nuk e bënit ama hiq men që kush kesh e vesh, kush ma heret e kush ma vonë !
Tash kur "kemi" vendosur ti ndrrojm rolet e të aktruarit, tash menjiher ooooouuuu çka u bo ?! E jo valla çka uou bo hiq, se fort hyzmetin ja kemi boe.

[Erëlehta]

Po bisedoja nji ditë me një mik timin. Mik të vjetër, më të vjetër se unë. E njoh si një person mjaft të matur, intelektual dhe, mbi të gjitha, që reflekton drejtë. Ka jetuar dhe jeton pjesën më të madhe të jetës në Kosovë, rrethanat e së cilës mendoj se i njeh mjaft mirë.
Derisa po e pyesja për disa miq e për disa persona, të njohur tanë të përbashkët, miku im u drejtua kah unë dhe me një fytyrë prej të befasuari më thotë:

-..., a po të duket bre edhe ty që diqysh kohëve të fundit njerëzit po sillen sikur me e dijtë që bota është në të sosur?
Nuk po e kanë fort gajle për fytyrë, nuk e kanë gajle për moral... nuk lodhen fort për pasojat e veprimeve të tyre... nuk brengosen fort për pasojat e fjalëve që flasin... nuk e kanë gajle fort nëse hyjnë borgj... nuk e shohin të arsyeshme të zgjedhin njerëzit nëse janë shokë të mirë e të ndershëm, ose nëse janë të pandershëm... besnikë a jobesnikë... nuk ju bën përshtypje fort përkushtimi ndaj familjes, prindërve... nuk lodhen fort me kënd shoqërohen, as me kënd dashurohen, as se me kënd martohen...
Kryesisht, njerëzit po jetojnë "sot për nesër"... pa të ardhme. Ose, nuk ju intereson fort të kujdesen se si do të jetojnë në të ardhmen e vet - mbi çfarë baze?

...këto ishin fjalët e mikut.
Personalisht, tentova që këtë reflektimin e mikut tim, ta kufizoj vetëm brenda shoqërisë shqiptare. Thënë të drejtën, në këtë kontekst, nuk m'u duk fort i pabazë konkludimi i tij. (Pa teprim, m'u duk edhe i arsyeshëm)

Edhepse konkludimi i mikut se "njerëzit po sillen sikur të jenë të vetëdijshëm se bota është së shpejti në të sosur", m'u duk i ekzagjeruar, dhe paksa i fryrë... mendoj se sjelljet e njerëzve (tanë sidomos), megjithatë tregojnë se, nëse jo bota, diçka është në të sosur në këtë shoqëri(?!)



Duke u nisur nga ajo thënia:

- Çdo gjë e re (për momentin e parë) është për Sy dhe për Vesh e papranuar (kështu e spjegon ligji i trurit), konkludojmë se ai miku yt është vonuar tepër.
Është vonuar aq shumë sa që rrjedhat e fundit, ndryshimet e fundit që janë bërë në shoqërin botërore, në shoqërin shqiptare nuk i paska rrok syni dhe veshi i tj.
Tash i paska hapur sytë dhe veshët e e gjitha kjo i ka ra si një guri në tru, për këtë edhe të ka pyetur ty se a mos nuk i ka pa këto ndryshime(kështu mund ta zbërthesh konkludimin e tij, si pyetje).

Të lutem qetësoje atë mikun tënd sepse asgjë nuk po soset por vetëm rrjedha shoqërore, shkallë të ndryshme të shoqrisë janë këto.

[Erëlehta]

Mjaft bukur e paska reflektuar (përshkruar) gjendjen e sotme ai miku yt.
Ne, vërtet, edhe më heret kemi jetuar "sot për nesër" por me një dallim të madh nga sot.
Sot njerëzit hyjnë borxh për kumar, për bastore...e qebesa edhe për bizllese (biznese) nga më të dyshimtat, pëkundër asaj që më herët njrëzit hynin në borxh kryesisht nga nevoja: për ushqim, ngritje shtëpie apo dasëm.
Ishim me një shok (i cili gjithashtu jeton në vendlindje) në një shitore dhe, siç ishim duke biseduar (rreth një pune që kishin në atë dyqan) hyri një njeri, bleu diçka dhe iku pa e përshëndetë asnjërin nga ne. Pasi doli, ky shoku po më thot: "A e pe këtë që posa doli"? "Po", i thash unë, " e kush ishte ai?", e pyeta. "Ky", m'u përgjigj ai, "në besim të një shokut tim m'i ka marrë (hiq më shumë e hiq më pak se) 12.000 € hua. E tash as s'don të më njohë."

Raste si ky ka me qinda tek ne. T'i marrin lekët e nuk të njohin, sepse atë hua me siguri e kanë djegur diku, kështuqë s'ka as gjasa minimale për t'i kthyer ato. Sa ka ra morali tek ne e tregon si shembulli im ashtu edhe i phanta-rei.

Me siguri që një gjendje e tillë tregon se diçka është në të sosur e sipër. Pyetja është: Edhe sa do të zgjasë kështu?!


***

Edhe kjo është një shkallë shoqërore e cila nuk do të shuhet kurrë, nëse njeriu mendon se këtë që ka marrë huan ta lë fajtor është gabim. Ai ka punuar ashtu si i ka thënë mendja e vet për të mirën e vet( se a i ka humb ato para në bastore apo casino kjo është një kapitull tjetër).

Dhënësi është në këtë formë fajtor e jo marrësi(Ligj i natyrës)

[4peace]

Edhe kjo është një shkallë shoqërore e cila nuk do të shuhet kurrë, nëse njeriu mendon se këtë që ka marrë huan ta lë fajtor është gabim. Ai ka punuar ashtu si i ka thënë mendja e vet për të mirën e vet( se a i ka humb ato para në bastore apo casino kjo është një kapitull tjetër).

Dhënësi është në këtë formë fajtor e jo marrësi(Ligj i natyrës)



S'ishte çështja se kush e ka fajin por në çfarë niveli moral kemi rënë (sa s'bëhet më). Sepse mashtrues e matrapazë të të gjitha llojeve ka pasur, ka dhe do të ketë edhe në të ardhmen. Jo vetëm ndër ne por edhe në të gjithë popujt. Problemi është se numri i të tillëve është rritur e po rritet tutje. Kjo është më shqetësuesja në gjithë këtë.
Mikpritja, bujaria e besa... si virtyte të shqiptarit, siç po shihet, kanë vdekur qyshmoti!

***

[Erëlehta]

S'ishte çështja se kush e ka fajin por në çfarë niveli moral kemi rënë (sa s'bëhet më). Sepse mashtrues e matrapazë të të gjitha llojeve ka pasur, ka dhe do të ketë edhe në të ardhmen. Jo vetëm ndër ne por edhe në të gjithë popujt. Problemi është se numri i të tillëve është rritur e po rritet tutje. Kjo është më shqetësuesja në gjithë këtë.
Mikpritja, bujaria e besa... si virtyte të shqiptarit, siç po shihet, kanë vdekur qyshmoti!

***


Më ra të lexojë; " Wer schreibt der bleibt"

Edhe ai dhënësi i parave, po të kishte shkruar një marrëveshje me atë shokun e vet se me këtë marrësin e parave jo se jo(qëllimi i tij, merri parat e mos njih askënd më), do të ishte më lehtë për dhënësin.

Besa kurrë nuk ka qenë, ajo që ti apo disa të tjerë e quajnë besë, nuk ka qenë besë por ka qenë frika e marrësit se nëse nuk i kthen parat, dhënësi i del e ja bënë fytyrën kallamoq. Kjo ishte besa!
E tash, e kanë kuptuar marrësit se askush nuk po flliqet me ta edhe pse huazojnë para, për atë edhe nuk i kthejn e ajo që e ka thënë ai shoku yt edhe nuk të njeh se kush je.

Mos harro, besa e atëhershme ka qenë frika!

Sa për mikëpritjen, mos e përziej mikpritjen këtu se mikëpritja nuk ka munguar te shqiptarët kurrë dhe jam e bindur se edhe më tutje do të jetojë.

Duhet bërë përjashtim, për të huajin nuk ka mikrpitje më se kur të del jashtë të shan bukën.

E pabesueshme ëh!

[4peace]

*
Aha...?!

Atëherë,
"Bukë kripë e zemër" (Mikpritja),
"Besa e shqiptarit" dhe
"Bujaria"...


...paskan qenë...
...përralla të moçme...
...legjenda e mite...
...ëndërra gjat ditës...
...dhe fantazi e dëshirim i shqiptarëve.

Ja që nuk e paskam ditur deri tash!

Unë gjithnjë mendoja (deri sot) se populli im posedom me ca virtyte, ja që gabim e kisha pasur.


***

[GURI SYLAJ]

Reflektimi i mikut eshte nje reflektim dhe nje vlersim shume real!
Kur eshte fjala te ligjet e shkruara dhe te pa shkruara don kohe dhe nje analize pak me te thelle!
Problemi qendron se shqiptaret ne Kosove por edhe ne Shqiperi duke mendu se dolen ne liri dhe tash jan ne shtepine (shtetin ) e vet -Demokracise po i zhdrypin prej bishtit!
Hajt se tash jam ne shpi temen e baj cka te du vet!!!
Po kur mbjell cka mos , te mbine cka mos dhe korre cka mos!!
Dy gjera jan shume reale ;
Ne "lirin" e Kosoves populli eshte me i perqare se kurr me pare
Ne "Lirine" e Kosoves vlerat morale jan ne nivelin me te ulte se kurr me pare!
Besa ,mikpritja ishin kode ,parime ,vlera te pashkruara por te rrespektuara skajshmerisht dhe qe tregonin se ky Popull ka nje tradite dhe nje organizim autokton jasht ligjeve te pushtueseve te ndryshem .

"Hyqymeti si Mreti .Ja lum ,ja mjere mileti"!

[panta_rhei]

Edhe njëherë për reflektimet :smile:

...kësaj radhe reflektimi ka për shkak një bisedë që më rastisi këtyre ditëve me një të moshuar.
I thashë: "Nipi yt m'u ankua një dit' se jeta në shkollë të mesme po i duket shumë më e vështirë se në shkollë fillore. Në shkollë fillore shumë leht e kemi pasë me u dallu, ose me marrë nota të mira, edhe të shoqërohesh me të tjerët nuk ka qenë kaq e komplikuar"... :)

I moshuari, pasi çoi pak buzën në gaz, i qetë filloi të flasë:
Është njëra nga fazat e jetës, tha. Për dallim nga fatet kolektive të shoqërive njerëzore, ku gjërat gjithmonë shkojnë drejt përmirësimit, lehtësimit dhe qartësisë... për njeriun si individ, jeta gjithmonë bëhet më e vështirë. Gjithmonë është më vështirë. Në cilëndo fazë të jetës, njeriu mendon "sa e vështirë jeta", dhe shpreson që sa më shpejtë ta kalojë atë "vështirësi"... kalon një kohë, katër-pesë vite, dhe i njëjti person prapë mendon "sa e vështirë jeta... ah sikur të ndihesha edhe njëherë i lumtur sikur isha para katër-pesë viteve"... le që i harrojmë "vështirësitë" që i kemi përjetuar më herët, por bile na duken edhe si çaste të lumturisë "ato" çastet e vështira ose ato kohët tona të mëparshme...

Duke dëgjuar këto fjalë, më sillej nëpër mend ajo shprehja "Mos t'raftë me e harru" që zakonisht përdoret si ngushëllim...

Po cili do të ishte morali???

Gjithmonë është më vështirë. Gajlet e njeriut gjatë jetës së tij, gjithmonë shtohen e komplikohen edhe më shumë. Mbi këtë bazë po i bjen që: në këtë fazë të jetës në jemi më të lumtur sesa që do të ndjehemi në fazën që vjen. Sot jeta ime është më e lumtur sesa që do të jetë nesër. Nesër do të jem më i lumtur sesa që do të jem pasnesër.
Ia vlen të shijohet jeta në çdo çast. Secilin. T'i trajtojmë momentet e vështira me më shumë kurajo dhe lehtësi. T'i ruajmë energjitë për momentet më të vështira.
Mos ta shohim jetën tonë si diçka të përjetshme e të garantuar. Le ta shohim dhe le ta jetojmë si Çast. Çast të lumtur.
Personalisht mendoj se njëra nga mundësitë e njeriut për t'u ndjerë i lumtur është - të jesh vetvetja. Në çdo rast dhe në çdo rrethanë.
Kamy thotë: "N'daç 80 vjeç, n'daç 25 vjeç, gjithmonë jam unë ai që do të vdesë. Është vetja ime. Bëhet fjalë për mua. Njësoj do të më vjen keq të vdes për vetveten, qoftë edhe pas 200 vjetësh". (në të vërtetë, Kamy në këtë formë tenton ta ngushëllojë veveten për ta përballuar më lehtë dënimin me vdekje që i kishin dhënë :wink: ).
Edhe ne e dijmë tekefundit, që i njëjti dënim na është dhënë. Pse të mos e përjetojmë secilën ditë të jetës si të falur... si të dhuruar...

...çka të themi për fund???
Ah po, "Nipi yt m'u ankua një dit' se jeta në shkollë të mesme po i duket shumë më e vështirë se në shkollë fillore".

Ah more "nip", me e dijtë ti sa lehtë e ke dhe sa je i lumtur që je në shkollë të mesme... tranohesh!!!:biggrin:

[murrizi]

...edhe mue diçka po "m'doket" sikur janë tu na pa krejt.

Tybe, e qebesa kërkova e kërkova (temë) por prap nuk muj gjeta vend ma t'mirë për me thonë qeta që o ka m'mundon.
M'e hap nji temë t're nuk ma mori menja që kam matrijal me bollëk për të, e as kohë e qejf, e qa bona hygjym e te REFLEKTIMI.
Reflektimi= Po m'doket, apo ?
Të jemi të qart unë kështu e kuptova, dhe shkrimi imë këtu ka të bëjë kryesisht me po "m'doket".
Për mos me e zgjatë shumë, sepse mund ta bëzdis dikë duke e "detyruar" të shohë çka mu paska shtier ëndërr, po e nis.
Hajt de mo ?
...qe de prit pak,
Ah po !

Ta zëm të gjithë jemi të lumtur, i kemi qitë punët n'qetele, e kemi nreq standardin e jetës, kemi pas një fat të madhë dhe e kemi gjetë edhe dashurin e jetës, Thjeshte gjithçka është n'terezi, si o ma mira.
Por neve këtu jemi bo si një lloj familje e vogël apo, dhe dashtë e padasht do far sene po na rrëshqasin nga jeta e përditshme, dhe kur po e bënë njeri "inventuren trecerkeshe" hesapi tybe spo del siq e shkrova me lart ?
...d.m.th neve këtu po ja lexojm edhe njëri tjetrit shkrimet apo? sepse sa për veten e kishim hap nje liber dhe i kishim shkru qeto gjana aty, dhe edhe po i mbuloj pluhuni e si pa askushi, punë e madhe.
Jo edhe bash e vogël, po REFLEKTOHET kjo në MESAZHET tona, q'i tanë kohën po mundohemi ti tregojm dikujt dicka.
Për fatlumesin që na ka dhuruar jeta, për të mirat materjale, për një jetë thjesht pa brenga, bile bile sa për të mos i thënë edhe PËRFEKTE çak !

.... valla po m'doket krejt jan tu na pa, a ?!

[panta_rhei]

...edhe mue diçka po "m'doket" sikur janë tu na pa krejt.

Tybe, e qebesa kërkova e kërkova (temë) por prap nuk muj gjeta vend ma t'mirë për me thonë qeta që o ka m'mundon.
M'e hap nji temë t're nuk ma mori menja që kam matrijal me bollëk për të, e as kohë e qejf, e qa bona hygjym e te REFLEKTIMI.
Reflektimi= Po m'doket, apo ?
Të jemi të qart unë kështu e kuptova, dhe shkrimi imë këtu ka të bëjë kryesisht me po "m'doket".
Për mos me e zgjatë shumë, sepse mund ta bëzdis dikë duke e "detyruar" të shohë çka mu paska shtier ëndërr, po e nis.
Hajt de mo ?
...qe de prit pak,
Ah po !

Ta zëm të gjithë jemi të lumtur, i kemi qitë punët n'qetele, e kemi nreq standardin e jetës, kemi pas një fat të madhë dhe e kemi gjetë edhe dashurin e jetës, Thjeshte gjithçka është n'terezi, si o ma mira.
Por neve këtu jemi bo si një lloj familje e vogël apo, dhe dashtë e padasht do far sene po na rrëshqasin nga jeta e përditshme, dhe kur po e bënë njeri "inventuren trecerkeshe" hesapi tybe spo del siq e shkrova me lart ?
...d.m.th neve këtu po ja lexojm edhe njëri tjetrit shkrimet apo? sepse sa për veten e kishim hap nje liber dhe i kishim shkru qeto gjana aty, dhe edhe po i mbuloj pluhuni e si pa askushi, punë e madhe.
Jo edhe bash e vogël, po REFLEKTOHET kjo në MESAZHET tona, q'i tanë kohën po mundohemi ti tregojm dikujt dicka.
Për fatlumesin që na ka dhuruar jeta, për të mirat materjale, për një jetë thjesht pa brenga, bile bile sa për të mos i thënë edhe PËRFEKTE çak !

.... valla po m'doket krejt jan tu na pa, a ?!
haj bre murriz qe me ke ngushtu. Me detyrove te te hape zemren e me te tregu nje gje shume te rendesishme nga jeta ime, nje gje shume personale:

Pata jetuar nje kohe ne France. Kisha dale ne Paris. Ju e njihni, Parisi eshte kryeqyteti i botes, dhe keshtu kalimthi, dhe i Frances. Si katundar qe jam, mendova te shkoj atje ku mblidhen gjithe katundaret e botes, tek Kali i Sk... me falni, tek Kulla. E Parisit. Ka nje shesh te madh aty, mes kater kembeve, dhe kur te ngresh syte lart, ke nje pamje sikur ke futur koken poshte fustanit te nuses se dajes, ne nje dasem katundi. Me nje fjale, ngrita koken, alamet rropullish kjo kulla. Bukuri. A t'i hipi a mos t'i hipi, vendosa t'i hip. Po nga cila ane? Sepse Kulla ka kater cepa nga mund t'i hipesh. Edhe i kane emertuar Veri Jug etj etj. Thashe po ia mbaj nga Jugu kesaj rradhe, mjaft me Veriun, u beme bajat. Dhe u futa ne rradhe. Gjithe ai popull, per nje te hipur dhe nje te zbritur. Vajta tek sportelisti, nje franceze e re nga Maroku: sa te ben bileta per nje te hipur, oj bi? e pyeta une. 4 euro, xhaxhi :biggrin: , m'u pergjigj marokinja. Nejse, une e dija sa bente, por luaja lojen sikur hera e pare, se ne fakt vetem katundaret i hipin kulles dy here. Mora bileten, filloi hipja. Shkalle, shkalle, shkalle... pa fund pa fund pa fund, pa fu... jo pa fustan por pa fund, zhveshur fare me nje fjale, shkallet, te lyera me nje boje te kuqerremte. Me ne fund hipa ne katin e pare. Pashe poshte, plot njerez qe prisnin te hipnin dhe ata. Atje lart frynte nje ere e ftohte brisk qe t'prente. E une kisha vajtur si ganster, nje kemishe me lule-lule, gjoksin shperthyer, nje gjoks leshatak tip king-kongu, dhe nje zinxhir floriri te trashe sa damari i qafes. Mire. Kur hyj brenda ne barin atje, shoh plot njerez qe hanin. Thashe me vete, OK, edhe une do pi uje. Dhe pyeta per banjot. Me thane qe aty matane jane. Kur shkoj tek dera, njerezit mbanin rradhe. Kaq shume njerez ka? pyeta njeren aty. Po, me tha, sepse lartesia na i ngjesh mire rropullite dhe fshikezat dalin mendsh. Hej bela. OK, e lashe fare. Kur dal ne verande, 95 metra mbi planetin Toke, kur shoh Spidermanin qe po zbriste poshte. Çudi, thashe me vete, qenka i vertete ky miku. OK. Pastaj s'mbaj mend gje se me kane dale hundet gjak. Me kishin marre e me kishin çuar tek spitali, nje doktor me thote : o arushan, ti ke nja tre vjet te mira qe e ke marre Siden, keshtu qe behu gati dhe degjo: "Ti nuk do te vdesesh pas 30 vjetesh, do te vdesesh ca me shpejt, keshtu qe mos u merzit". Mire. Por s'po kujtohesha ku ta kisha marre: mollat i qeroj, bostanin e pres dhe e ha pa levore, mishin nuk e ha, ku ta kem marre valle? Doktori me ndihmoi dhe me tha: a ke qene ndonje dite ne Pigalle? Po, i thashe, kam shetitur ca kusherinj te mi qe erdhen nja 10, dhe donin o Pigallin o hiç fare. A ke bere gje atje? me pyeti doktori. Po edhe kemi bere mor doktor, iu pergjigja une. Epo kjo qenka ! tha ai. Po pse, shtanga une, edhe te mbash ne preher nje valltare qenka me sherr? Eh mire, doktori me dha pastaj nje recete, dhe ika, s'ndenja me, treni i fundit nisesh nga ora 12 e nates, por mbaj mend qe kam fjetur ne tren nje gjume artileri te rende, saqe kur jam zgjuar nga gjumi, s'kisha levizur asnje centimeter prej shtratit tim.
Bela edhe kjo pune..., qashtu.

[Antika]

"...këta që i shohim nuk janë njerëzit...

Ne, shohim vetëm atë pjesën që duan ta shfaqin ata. Ajo është fare pak.
Çudi, ndonjëherë, njerëzit ia besojnë sekretet më të mëdha, njeriut që e kanë takuar krejt rastësisht. Ndoshta kjo ndodh ngase nuk besojnë se do të takohen më, ose edhe nëse takohen ndonjëherë, fare rastësisht, gjasat janë shumë të mëdha që ata ta kenë fshirë nga kujtesa se janë takuar edhe njëherë më parë.
Kur rrëfejnë një rrëfim, një pjesë të vetes, e dijnë se kanë shqyer një pjesë të maskës së tyre, duke zbuluar diçka që e kanë duruar vështirë brenda vetes.
Njerëzit gjithnjë shqyejnë maskën, por kjo shqyerje është gjithnjë e pjesshme. Kështu fragmentet e shqyera të maskës janë në vende të ndryshme, në kohë të ndryshme, tek njerëzit gjithandej që ne nuk i njohim.
Pra ne nuk e shohim njeriun. Ajo që shohim është sall në pjesë. Kujtoj se nuk gaboj nëse them se ne kur shikojmë qiellin aq pak të hapësirës kozmike shohim...

Njerëzit janë si ëndrrat... diçka rrëfejnë, diçka fshehin, diçka gjithnjë mundohen ta shfaqin në mënyrë figurative, enigmatike etj. Po kështu bëjnë edhe ëndrrat, sepse ato paraqesin njeriun, karakterin dhe kompleksitetin e botës së tij...

Ne, jo rrallë, habitemi kur zbulojmë diçka te miku; diçka që nuk e kemi hetuar kurrë më parë edhepse një jetë të tërë e kemi kaluar bashkë.

Prandaj
njihe veten! Duke njohur veten, ka mundësi të shumëfishta t'i njohim të tjerët. ....................."

[panta_rhei]

Në gusht të vitit 1973, një aksion i dështuar për të plaqkitur bankën “Kreditbank” në Stokholm të Suedisë, përfundoi në marrjen peng të katër nëpunësve nga grabitësit e armatosur.
Pas gjashtë ditë tratativash e negociatash të policisë suedeze me pengmarrësit, kriza u zgjidh me happy-end dhe pengjet u liruan të padëmtuar.

Të padëmtuar mund të thuhet nëse përjashtojmë sjelljen e tyre të çuditshme në ditët, javët dhe muajt pas këtij incidenti. Sepse viktimat e këtij akti "normal" terrorist, derisa mbaheshin të burgosur në një bodrum të bankës, u lidhën shpirtërisht me kriminelët që i mbanin peng, deri në atë shkallë sa filluan të tregonin mirëkuptim për arsyet e këtij akti, e më pas, të përpiqeshin të siguronin ndihmë financiare për të paguar avokatë për mbrojtjen ligjore të ish-xhelatëve të tyre... bile edhe të dilnin në gjyq për të dëshmuar në favor të kriminelëve.
Psikologët që e studiuan këtë reagim në dukje absurd, e quajtën “sindroma e Stokholmit”.
Menjëherë u vu re se kjo sindromë paraqitej rëndom në situata pengmarrjeje, por edhe në situata të tjera ku njëra palë mund të ushtronte lirisht dhunë ekstreme ndaj palës tjetër: në burgje, kampe përqendrimi, në marrëdhëniet midis shfrytëzuesve dhe prostitutave, ose edhe në familje ku burri keqtrajtonte gruan ose fëmijët.
Sipas disa autorëve, sindroma e Stokholmit ka të ngjarë të shfaqet në rrethanat kur:

Një person kërcënohet se do ta vrasë një person tjetër, dhe duket se është në gjendje që ta bëjë këtë.
Personi i kërcënuar (viktima) nuk mund të largohet nga kjo situatë, prandaj e percepton se jetën e vet e ka në duart e abuzuesit (dhunuesit).
Personi i kërcënuar (viktima) është i izoluar nga mjedisi rrethues, në kuptimin që i vetmi realitet dhe e vetmja perspektivë që ka e që sheh, përveç të vetes, është ajo e personit kërcënues (dhunuesit).
Personi kërcënues (dhunuesi), herë pas here, tregon njëfarë dhemshurie ndaj viktimës.Sipas disa autorëve, mjaftojnë tre-katër ditë qëndrimi në këtë lloj situate, që viktima të fillojë të ndiejë simpati ose mirëkuptim për xhelatin.
Kjo është shpjeguar me adoptimin nga ana e viktimës e një strategjie pothuajse instinktive për të mbijetuar, duke ia bërë qejfin personit që i ka jetën në dorë dhe duke u identifikuar me këndvështrimin e tij ndaj botës. Gjithashtu, në viktima, frika fillestare nga xhelati shndërrohet gradualisht në mirënjohje që ky po ua “falë” jetën (pra "që po ua shpëton" jetën).

***

Kaq, për rastin! "Sindromën e Stokholmit"!


Duke pasur parasysh, përshembull, izolimin e hekurt dhe krimin 50 vjeqar të Shqipërisë nga xhelatët e enver hoxhës... patjetër të kujtohen duartrokitjet dhe adhurimi i flaktë i masës popullore ndaj xhelatëve të vet... deri në ditët e sotme.

Duke parë, edhe sot, adhurimin dhe vuajtjet e disa shqiptarëve për turqinë, perandorinë osmane e për palestinën... të kthehen në kujtesë 500 vitet e vuajtjes nën thundrën otomane, si dhe pasojat.

Duke, pasur parasysh faktin se në Kosovë, sidomos para luftës... një kategori personash shumë të respektuar nga populli - ish të burgosur politik të viteve 70-ta e 80-ta, të njohur si patriotë... më vonë kishte dalë se shumica prej tyre ishin shndërruar në spiunë e bashkëpunëtorë të okupuesit, duke dëmtuar seriozisht rrethin dhe bashkëpuntorët (shokët)...

...këto e shumë të tjera, m'u kujtua pra "Sindroma e Stokholmit", dhe desha të pyes:

Po ne shqiptarët, A jemi a qysh jemi?!

[LOJETARI]

Kjo sindroma e Stokholmit si dhe shume sindrome tjera nuk jane dicka qe njeriu apo grupe njerezore i lyp / lypin me qejf ,por jane dhurata te perendise (allahut).Ate qe e kap ,ja paft hajrin , ne dore te zotit .
Problemi nuk eshte te sindroma por te aftesia jone qe kemi arrite ta identifikojme kete sindrom . Kane me ardhe kohe edhe me te veshtira .Ne do te kthjelltesojme edhe shume crregulli tjera per te cilat momentalisht ndjehemi krenar .....

[panta_rhei]

Kjo sindroma e Stokholmit si dhe shume sindrome tjera nuk jane dicka qe njeriu apo grupe njerezore i lyp / lypin me qejf ,por jane dhurata te perendise (allahut).Ate qe e kap ,ja paft hajrin , ne dore te zotit .
Problemi nuk eshte te sindroma por te aftesia jone qe kemi arrite ta identifikojme kete sindrom . Kane me ardhe kohe edhe me te veshtira .Ne do te kthjelltesojme edhe shume crregulli tjera per te cilat momentalisht ndjehemi krenar .....

...Bash në këtë kontekst nuk mund të lë pa përmendur edhe një fenomen që (me siguri) lidhet me këtë sindromën e Stokholmit.
Nëpër forume interneti bie shumë në sy sjellja e disa "patriotëve" të flaktë. Sjellja e tyre ultranacionaliste. Duket qartë se ata i simpatizojnë dhe kanë dëshirë t'i imitojnë sjelljet e ultranacionalistëve shkije - qetnikëve. Të njëjtë janë. Dallimi është se ata janë qetnikë shkije, e këta qetnikë shqiptarë. Thjeshtë ata thonë të shfarosim shqiptarët, këta thonë të shfarosim shkijet. Ama një moot janë të dy palët. Sytë i kanë të kuq. Nxisin urrejtje. Nxisin përçarje. Çdo shqiptar që nuk mendon si ta, automatikisht quhet tradhtar.
Nuk lejojnë debat brendashqiptar, për problemet që kemi si komb, për pengesat dhe të metat tona... në mënyrë që t'i identifikojmë dhe t'i riparojmë më lehtë... por këmbëngulin në sundimin e errësirës...

Nëqoftëse nuk u përgjigjet ky sindrom... atëherë me siguri do ta gjejnë veten tek kjo thënie e Tolstoit:
"Patriotizmi është strofulla e fundit e pisave, hajnave dhe maskarenjëve"!

[panta_rhei]

Të kesh, apo të jesh?!
Kryesisht tek gjeneratat më të vjetra është bërë e zakonshme të dëgjohet "Dikur vërtet nuk kishim..., po ishim". Demek kemi qenë më të lumtur, më të kënaqur, më të dashur, më të bashkuar... thjeshtë kemi jetuar.

Gjithsesi kjo hyn tek dëshira e pavdekshme e njeriut "në kërkim të lumturisë".

Sipas një reviste amerikane, në vitin 2008 janë shkruar 4000 libra me temë për lumturinë. Në vitin 2000, vetëm 50. Pra, një rritje mesatarisht prej 800% brenda 8 vjetësh!

A po rritet numri i njerëzve të dëshpëruar në një masë kaq drastike?
Apo është pasojë e trendit bashkëkohorë "Sa më e keqe të jetë gjendja, aq më shumë kërkohet nga ne që të jemi të kënaqur... aq më shumë iu rritet vlera shkrimeve e fjalimeve që të rrisin moralin e vullnetin...".

Si pasojë e këtij trendi, mendoj se, kjo këmbëngulje për me i pa gjërat veq me sy pozitiv, është kthyer në një optimizëm të verbër tek njerëzit. Disi po e hipnotizojmë veten me dëshirë, që na bën të verbër ndaj realitetit. E kemi ushtruar vetveten që të mendojmë se gjithçka mund të arrihet, mjafton me ia mësy ose me ia qitë vetes përpara si qëllim, dhe kjo po na shtyen të synojmë gjithçka. Por kur zgjohemi nga hipnoza, dhe përballemi me realitetin, ja nisim e e fajësojmë vetveten: "pse ai ose ajo ia arriti e unë jo"...
Realiteti duket se jo secili nga ne mund të bëhet president, yll, fizikant e astronaut. Duket se njerëzit nuk janë të përbërë nga të njëjta aftësi dhe, rrjedhimisht, ndjenja. Prandaj mendoj se duhet të fillojmë ta rivlersojmë se çka do të thotë lumturi për ne, për secilin veq e veq.

Sipas një studimi, që përfshinte një panel nga të gjitha shtresat e popullsisë së BE-së, ishin pyetur rreth 1 milion persona për momentet e tyre të lumtura që i kishin ndjerë gjatë plot 5 vjetëve, del që:
"Paraja nuk e bën njeriun të lumtur", për më tepër ajo shkakton dy efekte:

1. Efektin e krahasimit (unë lumturohem sepse fitoj më shumë se të tjerët),
2. Efektin e adaptimit (unë dikur mësohem me nivelin e rrogës sime dhe vjen momenti që as nuk nxehem as nuk ftofem nga kjo gjë).

Siç mund ta vëreni, efekti nën 2 e anulon efektin nën 1.

Këto dy efekte mund të aplikohen edhe tek shumë qështje të tjera si puna, martesa, fëmijët, besimi fetar, shëndeti etj.

- Puna e bën njeriun të lumtur poashtu nëse krahasohet me të tjerët, e papunësia më lehtë përballohet nëse krejt shteti vuan nga papunësia. Por njeriu nuk po mund të adaptohej me papunësinë, sipas studimit.

- Martesa po të bënte të lumtur para se të martohesh, kurse divorci po të bënte të lumtur pas ndarjes.

- Edhe fëmijët po të bënin të lumtur para se të lindin, e kur të lindin ta bijnë shpirtin me dalë... e po kënaqeshe me ta në moshën kur po ia nisshin me të dalë doresh :),

- Besimtarët e fesë ishin më të lumtur se ateistët, bile vetë atesitët po preferojshin me banu në lagjet ku ka më shumë besimtarë.

- Aktivitetet shoqërore po e bëjshin njerëzinë të lumtur por dikur po u adaptojshin edhe s'po u bënte përshtypje qaq.

- Njerëzit e sëmurë, dmth të pashëndetshëm, po u ndijshin ma të lumtur kur afër tyre përreth kishin njerëz që nuk ndihen mirë me shëndet.

Krejt këto sipas rezultateve të studimit...

Është interesant se për lirinë nuk kishin arritur ende ta gjejnë ndikimin e atyre dy efekteve: të krahasimit dhe të adaptimit.

Në lidhje me këtë çështje ka shumë mendime të ndryshme. Për shembull ka që përmendin dilemën "e përjetshme": "Çka po të vyen liria pa pare... çka po të vyen parja pa liri"... etj etj.

Ka që thojnë si me ironi, edhe nuk e kanë hiq keq, që të lumtur në këtë botë janë vetëm ciganët... demek nuk i qesin vetit shumë gajle në kokë, nuk planifikojnë e nuk i qesin vetes qëllime të mëdha në jetë, rrjedhimisht i bie që nuk kanë edhe se si ta njohin dështimin, shkaktarin e dëshpërimit...

... e nejse.

...po ju, çka mendoni? :smile:

[LOJETARI]

... e nejse.

...po ju, çka mendoni? :smile:

Ne mendojmë:biggrin:
Se si rrjedhojë e krejt këtyre përfundimeve të lartëcekura nga ti, na del se ne nuk kemi ardhë në këtë botë të jemi të lumtur , por ta kërkojmë lumturinë .Sepse poenta e krejt kësaj qëndron gjatë rrugës së kërkimit ."Der Weg ist das Ziel " thojnë gjermanët që do të thot :Rrruga është caku .

[panta_rhei]

Ne mendojmë:biggrin:
Se si rrjedhojë e krejt këtyre përfundimeve të lartëcekura nga ti, na del se ne nuk kemi ardhë në këtë botë të jemi të lumtur , por ta kërkojmë lumturinë .Sepse poenta e krejt kësaj qëndron gjatë rrugës së kërkimit ."Der Weg ist das Ziel " thojnë gjermanët që do të thot :Rrruga është caku .

Eh... Ta lumsha logjikën! :biggrin: Hë për hë, nuk kemi zgjidhje tjetër.

A po don me ta kallzu edhe nji metodë 100% shqiptare se qysh me u ba njeriu i lumtur në jetë :)

Që në fëmijëri të hershme përplase kokën në ndonjë send të fortë (që gjasat janë shum të mdhaja), edhe si me dorë tan jetën s'ki me dijt çka osht shqetësimi e brendosja. :tongue:

Jo, seriozisht tash, mendoj se Lumturia është shenja e parë e budallakisë. Kënaqësia e vërtetë qëndron tek shqetësimi.

p.s. ngom mue se nuk osht sen puna e qisaj Lumturisë, i del njerit guha sa krahi tu e lypë, e kur ta gjen, ta fut shuplakë ftyrës t'thot nuk jam unë qasi çfare po mendon ti. N'fakt tash këtë far lumturinë e quajnë Lume, edhe për me u masku ma mirë e ka bo nofkën emine :biggrin: :biggrin: :wink:

[Antika]

..egziston tendenca,deshira qe te mposhtet mendimi tjetrit apo te injorohet mendimi tjetrit te nje pjese e forumisteve, qe mendojne se IQ eshte gjither ne max,duke mos e verejtur se shpesh i shkon ne 0,per keqardhje.

Imagjino tani kur po ai person takohet ose ,kur kto dy pole duhet te bejne nje bashkbisedim cka behet aty , pastaj disa e bejne dhe per tu dukur qe ne jemi te zgjuar mundemi,dime dhe ia dalim te fyejme shajme ,(kuptohet me shkronja dhe pa baza,thjeshte e shprehin vullgaritetin),sa do te maskuar me nje IQ te vetgraduar deri aty ku s'shkon treguesi

Duhet te dime se..... ka gjithmone vend per debat dhe replika,por puna eshte qe nuk duhet kaluar ne gjera personale.dhe nuk duhet te ofendosh tjetrin per bindjen qe ka apo per mendimin e tij te lir.Ne kete mes hyn dhe niveli ose personaliteti qe ka secili .E mira eshte qe mos kalohet deri ne ate faze pasi qe, forum eshte dhe mendimi i takon secilit,te pakten ne temat dhe nenforumet ku nuk replikohet dicka serioze,nuk ka nevoje te fyhen.

Reflektojne edhe shkronjat shume.



Le te prekim realitetin e fjaleve dhe mos stresohemi nga fjalet e realiteteve te sajuara e hiperbolizuara nga persona qe mendojne keq!!

[Pulebardha]

http://www.youtube.com/watch?v=qDyegT1wawU

[Antika]

Viti 2! Refleksione mbi dhe per vetveten.


Festo! Kjo dite eshte nje nga ato me peshe per nje komb te tere! E tashmja trason rrugen e qendrueshme per te ardhmen e ndritur. Ka arsye te festohet! Thot zeri i pare.

Medito. Terhequr ne vete, kujto nga erdhem dhe ku shkojm. E tashmja me shum dhemb se sa ngjall optimizem. Thot zeri i dyte

Jan keta dy zera qe percjellin 17 Shkurtin tim te dyte me shtetesin kosovare.
Nje sy ne te qare e tjeterin ne gezim do thoshin njezit e shtetit ku jetoi.

S´me jan larguar nga mendja skenat kur perpeliteshim per te mbijetuar, pastaj klithjet ngazellyese qe vertetonin tejkalimin e humneres. Skenat e nje kohe kur perqesheshim per ambicjet tona kryeneqe para institucioneve te huaja per te pasur shtetesi! Fytyrat hutuese ne vendkalime kufitare kur legjitimoheshim me dokumenta udhetimi UN!
Pastaj rrenkellima historike te 17 Shkurtit!!
Jehone gezimi e hareje qe mbulonte ne tersi shijet e idhta qe hera heres ngritnin krye permes nje flamuri teknin, zyrtarizimeve qe dhimbnin e hutonin dhe pyetjes qe nuk deshironte ta shtronte askush nga ne. Per dreq; nje pyetje qe ngjante me ndjesin e keqe qe vetdija deshiron ta bej te paqen e nderdija e sjell rrotull por se humb. E ben gjitheher latente, duke e ruajtur me fanatizem.

Sa ka perberje shqiptare shteti zyrtare qe po linde?

Zeri i pare do thonte: shteti dhe shtetesija jan formale dhe perberjen a gjallerimin i japin qytetaret e tij me at qe karakterizohen! Kosova eshte e kosovareve dhe kosovaret jan mbi 90 shqiptare, se kendejmi edhe Kosova eshte shqiptare! Kauzalitet qe qendron.

E zeri i dyte pason: Vetekushtezimi teknik i shtetesis me gjithqka globalle dhe asgje kombetare prejudikon regjionalitetin dhe pamundeson autenticitetin nacional. Kosovaret mund te ndihen legjitimisht qytetare por jo edhe shqipetar. Te pakten jo zyrtarisht. As ne Fillimmars e as ne Nendore . Degradimi i zjarreve te marsit e flamurit te Nendorit ne manifestime jozyrtare (pasi qe joshteterore) dhemb dhe apstrahon shtetin zyrtare.

E zeri i pare thot: Vlera nacional buron nga individualizmi i secilit dhe duhet te ushqehet e promovohet nga secili. Shteti promovon qytetarin e secili nga ne promovon vlerat nacionale

E zeri i dyte kunderpergjigjet: pikerisht! Kjo teze nuk fuksionon asgjekundi; pse te funksionoi nder ne?! A s´kemi nje pasqyre gjat kesaj faze femirore te shtetesise c´far domethenje kann vetorientimi, ndergjegja dhe pergjegjesia. A s´kemi nje qartesi te mungeses se ndjesise institucionale?

I le dy zerat te ballafaqohen ne vazhdimesi dhe vet ike te ngrhe goten ne perulje ndaj atyre qe u udhehoqen nga motivet humane per interesa nacionale duke u flijuar ne altarin e lirise


pb, mynih, 17.02.2010, 19:20

[panta_rhei]

Dilema:
T'u kthehesh apo të mos u kthehesh historive që ju kanë lënë gjurmë të thella në jetë... !?

Një dilemë kjo, e pandreqshme për shpirtërat njerëzorë... Për shpirtërat e atyre romantikëve të papërmirësueshëm që, për shumë e shumë arsye, nuk kanë guxim t'u kthehen këtyre historive...

Jeta është shumë e shkurtë për ta hargjuar atë duke jetuar në të kaluarën... aq më tepër kur ajo e kaluar ka pushuar së ekzistuari tashmë.

Po çka nëse u rikthehemi?

T'u kthehesh edhe një herë historive të vjetra, edhepse ndoshta nuk janë sikur supat që nxehen për sy dyti a për së treti, ato nuk mund t'të ringjallin kurrë të njëjtat emocione që të patën ngjallur në atë moment që i ke përjetuar herën e parë...
... (ndoshta) mund të jetë njësoj sikur të kthehesh në kopësht një muaj më vonë për të ndjerë të njëjtat emocione shpirtërore që ke ndjerë para një muaji, kur i mahnitur shikoje një gonxhe të bukur të sapoçelur...
... e kotë që të kërkojmë ta gjejmë aty të njëjtën gonxhe... tashmë është rritur e bërë lule ...bile mund edhe të jetë vyshkë apo tharë fare.

(:smile: panta rhei :smile: ...çdo gjë rrjedh... gjithçka ndryshon... në të njëjtin lum, kurrë nuk mund të lahemi dy herë...)

Njeriu inteligjent dallohet pikërisht nga aftësia për të mos u kthyer më kurrë në gjurmët "e gabuara", dhe të cilat jetës së tij i shkaktojnë dilema.

Lumturia nuk është dilemë. Lumturia është siguri.

P.S.

Ka ditë që më rri pezull mbi kokë,
re e bardhë e varur para meje,
mbushje e gjelbër mëngjesi,
qumësht i ngrohtë me pak sheqer…
Nuk di çfarë je, edhe pse mirë e di që je ti.


Ashtu siç nuk të njihja atëherë
të njoh tani, kaq vonë kaq larg
dhe kuptoj me një shqisë të gjashtë
që edhe ti më kërkon....


Përpiqem të të kap…
të të gjej ketu,
por kjo dëborë e çmendur jashtë dritares
nuk ka pikë lidhje me ditët e ngrohta
kur shtrirë në të njëtin divan
një nga këmbët një nga koka
lexonim poezi...
me zhukatjen e gjinkallës ne sfond...


I vakët ajri
i largët,
i paemër,
përdridhej spiral si krahë fluturash
që na qëndronin nepër këmbët e zhveshura
dhe ne i përzinim me tinguj kukurisjesh.


Të të gjej apo të të lë... ?
Apo të vazhdojmë të rrëshkasim pa u prekur
për të mos humbur dridhjet
dhe vrarë magjine e së kaluarës
në këtë botë që zvogëlohet ditë për ditë...

[vjeshta]

8 Marsi ,e gjitha e gabuar!


Keni pyeter ndonjehere se a eshte e drejt qe kjo date te quhet feste ? Keni pyetur ndonjehere se a eshte kjo feste e gruas apo e nenes ?Keni pyetur ndonjehere se qka ndodhi po me kete date qe ne sot ta quajme feste dhe ta festojme ? Keni pyetur se a eshte per te festuar nje date qe eshte e njohur si tragjike ku vdiqen 129 gra ?

Keni menduar sot per keto gra ,ia dhuruat nje qast mendimi te kesaj dite ketyre grave qe u flijuan per te festuar ju sot?

Tash jam ka mendoj ?! Ma duhet patjeter festuar mbasi te jete flijuar diqka ?!

[turisti]

8 Marsi ,e gjitha e gabuar!


Keni pyeter ndonjehere se a eshte e drejt qe kjo date te quhet feste ? Keni pyetur ndonjehere se a eshte kjo feste e gruas apo e nenes ?Keni pyetur ndonjehere se qka ndodhi po me kete date qe ne sot ta quajme feste dhe ta festojme ? Keni pyetur se a eshte per te festuar nje date qe eshte e njohur si tragjike ku vdiqen 129 gra ?

Keni menduar sot per keto gra ,ia dhuruat nje qast mendimi te kesaj dite ketyre grave qe u flijuan per te festuar ju sot?

Tash jam ka mendoj ?! Ma duhet patjeter festuar mbasi te jete flijuar diqka ?!

Ashtu eshte,ashtu ka qene dhe do te jet...............gjithmone dikush do te vdese per te festuar tjeret derisa dikush tjeter nuk e prish rendin dhe prap nga fillimi.......

[Antika]

SYTË LEXOHEN SI LIBRAT...

Sot gjatë gjithë kohës kam menduar për sytë...

Më ka shtyrë një shikim , që ka qenë një çast vetëtime. Por, brenda atij çasti jane mbledhur vetëtimat e të gjithë qiejve. Ashtu siç janë mbledhur për një çast, janë zhdukur poashtu për një çast edhe më të shkurtër mbase; dhe unë, nuk kam pasur kohë ta lexoj dhelpërinë dhe zjarrin aq tinzar brenda tyre, që natyrisht, këtë fshehje, mund ta bëjnë vetëm sytë...

Eshtë çudi me sytë. Ata, lexohen njësoj sikurse edhe librat. Veçse edhe të gjithë librat ne nuk dijmë t'i lexojmë. Prej disave nuk kuptojmë gjë. Jo pse nuk janë të mira, por ne as që kemi hyrë brenda. Ne po sillemi jashtë, pa mundur të hyjmë brenda, dhe po trillojmë për ato që gjenden në Kështjellë...
Njësoj si ato librat e përroit të ndërdijes janë edhe sytë. Kanë tekst, nëntekst, kontekst. Librat e përroit të nderdijes, kuptohen jo nga gjithkush. Edhe sytë, poashtu, thjeshtë, nuk kuptohen nga gjithkush. Ka çaste kur ne mashtrohemi se e kemi kuptuar nëntekstin e syve. Por, e qartë: shpeshherë gabojmë. Me depërtimin tonë në shtresen e parë të mjegullës, ne kujtojme se kemi kuptuar gjithçka. Por, e vërteta mund të jetë e fshehur pas shumë e shumë muresh të mjegullës.
Sytë janë si poezia. Kanë të shprehur polidimensional. Interpretimi i një shikimi mund të jetë i llojllojshëm. Në gjithë këtë llojllojshmëri mund të mungojë vetëm e vërteta.
Sytë janë të thellë dhe të pakuptueshëm si nata. Ata fshehin pamjet në shtresat më të thella të ndërdijes. Por, sytë e kanë frikë maestron që di t' i lexojë, hiq më pak se djallin.
Pavetëdija jonena tradhton ndonjëherë. Dhe ne, diçka që nuk kemi dëshiruar ta themi kurrë, na shpëton. Por atë nuk e bëjnë asytë, por e bën goja, natyrisht e urdhëruar nga pavetëdija. Pra nuk kemi mundur ta zhdukim...
Dihet se njeriu, edhe përkundër dëshirës, pak të vërteta merr në varr. Ai i thotë, në rastet më të shpeshta, i thotë përmes syve, por thashë, sytë lexohen më së vështiri. Ata janë poetë tepër modernë. Janë egoist dhe i fshehin gjërat, njësoj si poetët e mëdhenj. Ta zëmë si Xhojsi e Kafka. E di se këta janë prozator të mëdhenj, por edhe proza është poezi. I gjithë arti i madh, i mire është poezi.
Por, s' ka dyshim, e vërteta absolute është se ata, lexuesit të mirë, nuk mund t'i fshehin gjë.Pra, Atij, lexuesit të mirë, ia tregojnë edhe ato pamje, ato gjëra që edhe vetë i patën harruar diku në skutat e hedhurinave...

[Antika]

"".....PUNOJE KOPSHTIN QË TË RRITEN FRUTAT E SHPRESËS


Shpresa ështe Oaza jonë, ku ne strehohemi si fëmijë të urtë. Shpresa është ngrehinë, në të cilën ne thurim ëndrra. pa këtë ngrehinë, të cilën dijmë ta ndërtojmë vetëm ne njerëzit, do ta ndjenim veten të zbrazur. Ata që nuk shpresojnë, në imagjinatën e tyre nuk ka rrugë. Thjesht, rrugët janë të lidhura nyje.
Por, a i mjafton njeriut sall shpresa. Natyrisht jo. Pra një JO e madhe.
Njeriu e ka kopshtin ku ka mbjellë Pemët. Por, natyrisht, pemët, pra frutat, nuk do t' i hamë kurrë nëse nuk e kemi ujitur kopshtin. Nëse ne në mënyrë të vazhdueshme nuk e ujisim kopshtin, por vetëm shpresojmë se do t' i hamë frutat, atëherë ne bëhemi iluzionist.
Shpresa na mban gjallë në jetë, por Kopshti duhet punuar.
Shpresa, është e rëndësishme ngase na bën më optimist, më gjurmues, më këmbëngulës, megjithatë sërish po e them, që t' i hamë frutat e shpresës, gjithsesi duhet punuar Kopshti.
Shpresa i jep përmbajtje të re jetës. Ata që e humbin shpresën edhe gotën e plotë e shohin të zbrazur. Ndërkaq, ai që e ka dhe e ndërton shpresën, gotën përgjysmë e ndjen se do ta mbush. E ndjen se kjo është e pashmangshme; dhe patjetër do të ndodh ashtu. Atij që shpresa i ka iluzion të tepruar edhe gotën gati të zbrazur e sheh të plotë...
Pra, shpresa nuk është aq e theshtë sa duket, ose siç e interpretojnë herë-herë. Të dish ta ndërtosh shpresën dhe të mbahesh fort pë te, është art, madje një art që nuk mund ta zotërojë gjithkush.
Shpresa dhe fati bashkëpunojnë ndonjëherë. Takohen në rrugët e jetës. Por, ata takohen, ndihmojnë mjëri- tjetrin, sepse ne i kemi shtyrë për një gjë të tillë. Pra, s' kemi ndenjur duarkryq, por e kemi punuar Kopshtin dhe i kemi dhënë jetës kuptim të ri.

Cohelo në një nga veprat e tij, po parafrazoj, thotë se nëse mundohesh për një çështje me ngulm dhe në mënyrë të pareshtur, do të rrotullohet i gjithë kozmosi, pra do të jetë në shërbim tëndin, që ta plotësojë dëshirën. Kupto shpresën, për të cilën te ke punuar.

Mbill kopshtin dhe punoje. Mos ke frikë, patjetër, do të ushqehesh me frutat e shpresës.....""""

[panta_rhei]

Shqiptari të fal gjithçka pos suksesit

Nga Ramiz Kelmendi


Shqiptari, përkrah gjithë asaj morie pa fund virtytesh e cenesh, bese e trimërie, vetëlavdi e rrahagjoksi, ka dhe ndonjë të “metëzë” a “plagëzë”, që as i bën nder dhe as mund të krenohet me të. Në mos e pastë, madje-madje, edhe për turp edhe për marre.

E kam fjalën, shkurt, për Smirën tonë ndjellakeqe e ndjellazezë. Me shkronjë të madhe! Për këtë jo aq dukuri a fenomen, sa – lumoskëndoiançe - p l a g ë n tonë nga më të mëdhatë: Zilinë ndaj njëri-tjetrit. Thuaj urrejtjen, deri në armiqësi, përplot përçmim e poshtërim, përplot sharje e fyerje. Një sëmundje jona kjo, një patologji pothuajse mbarëkombëtare. Siç e shpjegon edhe Fjalori ynë: një ndjenjë e lakmisë dhe e keqdashjes, që na ngjallet kur shohim dikë më mirë se veten.
E ne, siç, me gjasë, amanet na ka lënë i pari, pothuajse kurrë s’e duam tjetrin sa veten. Pothuajse gjithmonë e përdhosim çdokënd që na del – mbi veten. Edhe në qoftë shqiptar.
Edhe n’e paçim vëlla t’bab’s e t’nan’s!
E kam fjalën, pra, për shqiptarin smirëkeq, për shqiptarin smirëzi, për shqiptarin resëtar dhe resëmadh, që s’e ka smirë - as ia bën ngat! – “shkjaut” (të Fishtës), “junanit” a “taljanit”, sa vëllait të gjakut e të fisit.
Pikërisht para ndonjë jave u mbushën 20 vjet nga ajo Lëvizja e Madhe Gjithëpopullore e Madhore e Pajtimit të Gjaqeve, prirë nga Anton Çetta e Mark Krasniqi, Azem Shkreli e Bajram Kelmendi me shokë, po sidomos me të rinj dhe të reja, kur shqiptari i fali shqiptarit mbi një mijë gjaqe. Burrërisht. Shqiptarisht. Me lot në sy. Jam dëshmitar, ende i gjallë nga ata pak, kur nëna shqiptare fali – në emër të lirisë e në emër të rinisë, në emër të Kosovës! – deri katër gjaqe. Katër djem.
Përkrah Besës, Burrërisë e Trimërisë, shqiptari, po, edhe – fal! Të fal, po, edhe kur ia mbyt babën e djalin. Edhe kur ia vret vëllain a dajën. Edhe kur ia shkel fëmijën.
Të fal shqiptari, sepse faljen, animë të gjaqeve, e ka për nder.
E konsideron, më shumë se akt burrërie, një akt – trimërie. Se jo më kot e ka fjalën e vet të urtë: Veç trimi fal. Falja fryn njerinë, nakari fryn mërinë.
Gjithçka, po, fal shqiptari. Gjithçka, po, po.
Ja që, ka një Një, ka një diçka që nuk ta fal – assesi!
Shqiptari, shkurt fjala, nuk ta fal – suksesin.
Edhe po të pati vëlla. Se më, qoftë larg (!) , po e pati koleg mjeku mjekun, aktori aktorin, shkrimtari shkrimtarin, historiani historianin, kritiku kritikun, artisti artistin, politikani politikanin, ministri ministrin etj., etj., plas - plasja!
Një zonjë tiranase me emrin Ana Kodima futi gishtin në këtë plagë, që e quajti “Smira jonë sociale” (e unë do i shtoja edhe – kombëtare!), tek tha se në çdo sektor të jetës sonë luftohet egërsisht dhe me ngulm - i suksesshmi, i guximshmi, ambiciozi. Vetëm e vetëm pse bie ndesh me mentalitetin barazitar-ist.
Po u dallove nga të tjerët, po u bëre i shquar, i njohur dhe i dashur publikisht, vaj halli! Se na shquan edhe një tjetër “tipar” ne shqiptarëve: me qiri e me pishë ta kërkosh, pale a e gjen një shqiptar ta lëvdojë një shqiptar të aftë dhe publik! Siç nuk e gjen asnjë t’i bjerë në qafë dembelit a parazitit. S’do mend, mbase edhe mund të kuptohen, në qoftë se nuk arsyetohen, të dështuarit e të dëshpëruarit, të pakënaqurit e të pazotët, hileqarët e ziliqarët.
Mirëpo, si shpjegohet dhe a arsyetohet egoja patologjike, vetëlavdërimi i skajmë dhe ulja, nënçmimi e përçmimi i tjetrit, i kolegut, deri edhe me broçkulla, tek i prin, e pushton dhe mbisundon zilia, smira, inati “pse ai ka përparuar më shumë se unë? Pse, ç’është ai? Mos është më i zoti se unë”?
Flitet ndër shqiptarë një si anekdotë, kur dy vëllezër shpëtuan të birin e princit nga vdekja.
Për t’i shpërblyer, e pyeti princi të parin ç’dëshiron. Disa dele, u gjegj ai, t’i kullos dhe t’i shtoj. Saora princi ia plotësoi dëshirën.
Po ti tjetri ç’dëshirë ke të ta plotësoj menjëherë?
Pa u hamendur, hazërxhevap, vëllai i dytë i tha: “Dua t’ia marrësh vëllait delet që ia fale, që të mos ketë ç’të kullotë”!
Anekdota anekdotë, e kurdisur a e kotë, mbetet se mbetet anekdotë. Po kur unë “i prek me dorë” dhe bëj be në Kuran e në Bibël, sepse i njoh me farë e me fis, me emër e me mbiemër, jo një po plot shtatë palë, shtatë çifte vëllezër të një babe e të një nëne, që jo vetëm nuk flasin kurrë njëri me tjetrin me vite e vite, po nuk gjen “turk as shkja” t’i përgojojë e t’i shajë më keq e më zi se ata njëri-tjetrin. Përkrah amanetit dhe dëshirës së fundit të një fshatarit tonë plak para vdekjes: që t’i cofë lopa e vetme – fqinjit të vet më të parë!
Kam mbi 20 vjet që botova librin “Fytyra dhe turinj” me mbi 370 faqe. Në qe se këta 7 vëllezërit prishtinas edhe i “kuptojmë” dosido, si do “kuptuar” zilinë, zënkat, grindjet, rragatat, sharjet e fyerjet e kokave më të shtrenjta, më të merituara dhe më të njohura të kombit tonë ndër vite?
A mjafton të zë ngoje edhe vetëm “majat: Fan Nolin me Faik Konicën dje! Ismail Kadarenë me Rexhep Qosjen sot?
Se më: Fishtën (“Gabove, Hilë!”) kundër Hilë Mosit; Nikollë Ivanajn kundër Faikut e Fishtës; Konicën kundër Naimit dhe një vargu “xuxubocërish dhe doçërish”; Hasan Prishtinën kundër Ismail Qemalit; Faikun kundër Asdrenit; Gramenon kundër Faikut; Luigj Gurakuqin kundër oponentëve; Çajupin kundër Dr. Adhamidhit; Branko Merxhanin kundër Lasgush Poradecit etj., etj., deri te Vehap Shita kundër Hasan Kaleshit (“Medice, cura te ipsum”).
Enish, siç e kish zakon të thoshte babai i Lëvizjes së Pajtimit të Gjaqeve, Anton Çetta, pa mëtuar të moralizoj, do mësuar të çmojmë, të nderojmë dhe të krenohemi me njerëzit e zot, me ata që janë më të mëdhenj dhe më të afirmuar se ne.
Pa Smirë!
Pa Zili!

Pa Inat!

[panta_rhei]

Një përrallë...

Një herë e një kohë, na ishte një artist që pikturoi një pikturë të vogël e shumë të bukur dhe pastaj e vendosi atë në një mënyrë të tillë, që të mund ta shihte nëpërmjet një pasqyre. “Meqë kjo e dyfishon distancën” tha ai me vehte, “e bën edhe pikturën të duket dy herë më e bukur se më parë.”

Kafshët e pyllit dëgjuan për këtë pikturë nëpërmjet maces së shtëpisë e cila adhurohej deri në kupë të qiellit prej tyre jo vetem sepse ajo ishte kaq e mësuar, por njëkohësisht edhe e rafinuar dhe e civilizuar, e sjellshme dhe e edukuar, por se në të njëjtën kohë ajo ishte në gjëndje t’u tregonte atyre kaq shume gjëra për të cilat ato nuk kishin dijeni më parë, e per te cilat nuk ishin më të sigurta as edhe më pas.
Ato u eksituan kaq shumë nga ky thashethem i ri dhe bënë shumë pyetje që të mund ta kuptonin sa më mirë këtë gjë të re. Ato pyetën se cfarë është një pikturë, dhe macja ua shpjegoi kështu:
"Eshte një dicka e rrafshtë, mrekullisht e rrafshtë”. “Eshtë dicka që të magjeps me rrafshtësine e saj aq elegante. Dhe oh!, është kaq, po kaq e bukur!”
Kjo i ndezi edhe me shumë kafshët, dhe ato thanë se ato do të ishin gati të jepnin gjithcka që të mund ta shihnin. Pastaj ariu pyeti:
“Cfarë e bën atë kaq të bukur?”
“Eshtë pikërisht pamja e saj”, u përgjegj macja.
Kjo i mbushi ato me admirim dhe pasiguri duke i eksituar me shume se kurrë. Pastaj kau pyeti:
“Cfarë është pasqyra?”
“Pasqyra është një vrimë në mur” shpjegoi macja. “Ti i ngul sytë në të dhe aty brënda ti do të shohësh pikturën e bukur. Dhe ajo është kaq e brishtë dhe magjepsëse, eterore dhe frymëzuese në bukurinë e saj të paimagjinueshme, sa që ty të duket sikur bota zë e rrotullohet brenda kokës tënde dhe gati sa nuk të bie të fikët nga lezeti.”

Por gomari që akoma s’kishte thënë ndonjë fjalë, filloi të hidhte disa dyshime. Ai tha se një gjë kaq e bukur nuk kishte ekzistuar kurrë më parë, dhe mbase nuk ekzistonte akoma. Ai tha se kur nevojitej një thes i tërë me fjalë e mbiemra kaq të gjatë e të mëdha për të lavdëruar dicka të bukur, atëhere ishte koha për të dyshuar.
Ishte e lehtë të shihje se si dyshimi filloi të zinte vend tek kafshët, ndaj dhe macja u ndie e ofenduar.

Biseda u mbyll me kaq për disa ditë, por ndërkohë kurioziteti filloi të zgjohej përsëri, dhe rigjallërimi i interesit ishte i dukshëm. Pastaj kafshët iu hodhën gomarit, dhe i thane se ai iu kishte hequr lezetin e dickaje që në fund të fundit mund t'u kishte sjelle atyre një kënaqësi, bazuar mbi dyshimin e vetëm se ajo mund te mos ishte e bukur dhe pa pasur asnjë fakt që ta mbështeste ketë hipotezë. Por gomari nuk u turbullua. Fare qetësisht ai tha se kishte një mënyre që mund ta vërtetonte se kush kishte të drejtë, ai apo macja. Ai do të shkonte vetë që ta shikonte atë vrimë, dhe kur të kthehej do t’u tregonte atyre se cfarë kishte parë atje. Kafshët më në fund filluan të ndjeheshin më të cliruara dhe mirënjohëse ndaj gomarit. Ato iu lutën atij që të nisej menjëherë – dhe ai ashtu bëri.
Por gomari nuk dinte ku të qëndronte dhe kështu gabimisht ai qëndroi midis pasqyrës dhe pikturës së bukur. Rezultati ishte qe ai s’kishte asnje mundesi që ta shihte pikturën që atje. Ai u kthye në shtëpi dhe tha:
“Macja gënjen. Në atë vrimë ishte vetëm një gomar dhe asgjë tjetër. Nuk kishte asgjë të rrafshtë që të binte në sy. OK. ështe një gomar i bukur dhe i shikueshëm, por ama vec një gomar dhe asgjë tjetër."
Elefanti e pyeti:
“A e pe mirë dhe me kujdes? A iu afrove tamam, apo jo?”
“Unë i hapa sytë mirë dhe me kujdes o Hathi, Mbret i Kafsheve” , tha gomari. “Dhe isha kaq pranë sa gati e preka me hundë.”
“Kjo është shumë e cuditëshme”, tha elefanti. “Macja, me aq sa mbaj mend, na ka thënë gjithmonë të vërtetën më parë,. Le të cojmë një dëshmitar tjetër për ta parë. Shko ti Baloo, shiko c’ka në atë brimë dhe kthehu e na thuaj”.
Dhe kështu vajti dhe ariu. Po kur u kthye ai tha:
“Si gomari ashtu edhe macja gënjejnë; në atë brimë ishte vetëm një ari.”

Habija dhe turbullimi i kafshëve ishte i madh. Tani secili donte të shkonte vetë dhe ta shikonte se si qëndronte e vërteta. Dhe elefanti i dërgoi një e nga një.

I pari ishte kau. Ai nuk pa asgjë tjetër në vrimë përvec një kau.

Tigri nuk pa asgjë tjetër vec një tigri.

Luani nuk pa asgjë tjetër vec një luani.

Leopardi nuk pa asgjë tjetër vec një leopardi

Gamilja pa vec një gamile dhe asgjë më shumë.

Kjo e nervozoi Hathin kaq shume saqe ai u nis vete per atje, qe ta nxirrte ne shesh te verteten. Me t’u kthyer ai i akuzoi të gjithë te derguarit e mëparshëm si gënjështarë dhe nuk i binte e nuk i binte inati me poshtërsinë mendore dhe morale të maces. Ai deklaroi se cdokush, përvec ndonje budallai qe nuk shihte dot as hundën e vet, mund ta vinte re fare qartë se në atë vrimë nuk kishte asgjë tjetër përvec një elefanti.

Morali sipas maces:

Ti mund të gjesh në një shkrim gjithcka që ke në mendjen tënde, përderisa e vendos vetveten midis atij shkrimi dhe pasqyrës së imagjinatës tënde. Nëse nuk je në gjendje ta tejkalosh vetveten, ti mbase nuk i sheh veshët e tu, por është tepër e sigurtë që ata janë aty.

[panta_rhei]

Shqiptarët dhe kultura e mbijetesës!

OK, do të filloj me një fabul nga Ezopi...
...në versionin që e mbaj mend unë, nga një libër i fëmijërisë, zogjtë dhe minjtë përleshen në një betejë legjendare, gjatë së cilës fitorja u buzëqesh zogjve.
Me këtë rast, lakuriqi i natës del nga radhët e minjve dhe u thotë zogjve që ai, në të vërtetë, është zog si ata, meqë fluturon me flatra në hava… Në betejën e ardhshme mes këtyre dy ushtrive legjendare, u vjen radha minjve të shijojnë fitoren; siç pritej, lakuriqi i natës del nga radhët e zogjve dhe u thotë minjve: më pranoni edhe mua, unë jam si ju, bëj këlyshë jo vezë si këta, dhe i ushqej me qumësht…
Pas kësaj edhe zogjtë edhe minjtë e dëbuan lakuriqin dhe nuk deshën të kishin më punë me të.
I shkreti lakuriq, i ndodhur pezull mes dy botëve, vetëm sa kërkonte të mbijetonte, duke iu bashkëngjitur fitimtarëve; por mbijetesa vijka gjithnjë me kosto sociale të dhimbshme.
Pra, lakuriqi është... i natës, nuk sheh dit.


Kjo fabul, në të vërtetë, më kujtohet shpesh kur dëgjoj shqiptarët tek flasin me evropianët "hejjj, ne e kemi Nënë Terezën... hejjj ne e kemi Skenderbeun që ka luftu kundër turqve dhe e ka mbrojt evropën e krishterë nga osmanët... hejjj ne jemi në rrënjë të gjuhëve indo-evropiane... ne jemi djepi i kulturës evroperëndimore... hejjj... hallo " :smile: ...
...pastaj të njëjtit kur të takohen me turqit "hejjj ben arnaut... hejjj ne jemi vëllezër... maraba, elhamdulilah... hejjj a e din na qysh e respektojna mulla bakllaven... hejjj hajde i perzijna çajat... gjygymat... dimijat... sharkijat...".


Pastaj, patjeter njiher nji shqiptar në jetën e tij duhet me e sha evropen kurvë të plakur që na i ka nda trojet... etj etj.


Sami Frashëri tue u mundu me i ra në fije kësaj ndarjes kaotike fetare ndër shqiptarë ka thënë "Ku është shpata, aty është edhe besa", pra ku është forca, aty na qenka edhe besimi, feja.


Padyshim, tashmë e kemi përvetësuar këtë instinkt... këtë lloj sjelljeje, kulture të mbijetesës... demek për me mbijetu si komb.
Tue e ndryshu të jashtmen, fasadën... kishe po e mbrojmë e po e ruajmë të brendshmen. Veç ne shqiptarët kështu... përndryshe të gjithë ballkanin e kishin pushtuar turqit, jo veq shqiptarët.
Vetëm tek shqiptarët gjen emra të tillë si: vlladimir, millosh, jorgo, mark, nikollë, abdurrahim, avdullah, dardan, ilir, katastrofë, dreq e bir...


(Populli më i vuajtur e më i persekutuar në historinë e njerëzimit janë hebrenjtë, izraelitët... edhe sot janë më të nënqmuarit e më të urryerit, pak haptas e më shumë në heshtje... por hebrenjtë kurrë nuk i ndryshuan as emrat, as traditat e as zakonet e tyre.)


nejse...





Një gjë është e sigurtë, kultura e mbijetesës nuk është mbijetesë e kulturës.

[panta_rhei]

… drama e atij të zhgënjyerit që u hodh nga kati i dhjetë i një ndërtese, dhe derisa binte shikonte përmes dritareve intimitetin e fqinjëve të tij, tragjeditë e vockla shtëpiake, dashuritë e shpejta, çastet e shkurtra të lumturisë, lajmi i të cilave nuk kishte mbërritur asnjëherë gjer te shkalla e përbashkët; kështu në momentin që i plasën trutë pas asfaltit e kishte ndërruar krejt konceptimin e tij për botën, dhe kishte arritur në përfundimin se kjo botë, të cilën po e braktiste përgjithmonë duke dalë nga porta e rreme, ia vlente të jetohej.

[panta_rhei]

Nëse ASGJË do të thotë asgjë.

Dhe nëse Sokrati thotë "Unë e dij që unë ASGJË nuk dij". Si e din ai këtë gjë, kur vetë pohon se nuk din asgjë???

[panta_rhei]

"Nuk kam mundur ta imagjinoj kurrë se do të jetoj në kohën kur një zezak do të jetë President i Amerikës, një katunar të jetë Kryetar i Gjakovës, një drenicak Kryeministër i Kosovës, dhe Interi Kampion i Evropës", tha. :biggrin:

[LOJETARI]

"Nuk kam mundur ta imagjinoj kurrë se do të jetoj në kohën kur një zezak do të jetë President i Amerikës, një katunar të jetë Kryetar i Gjakovës, një drenicak Kryeministër i Kosovës, dhe Interi Kampion i Evropës", tha. :biggrin:

"shenja të kijametit ":biggrin:

[Antika]

.....Meqë, për tërë këtë aferë të ashtuquajtur “Lima”, tani për tani, nuk kemi ndonjë qëndrim zyrtar të institucioneve tona më të larta “sui generis” shtetërore, nuk do të ishte e preferueshme që, ne të tjerët, në këtë rast me postin më të pacenueshëm nga askush të qytetarit privat, të japim çfarëdo vlerësime meritore.
Andaj, në vazhdim të këtij artikulli, si kujtesë metaforike, do të shërbehem me dy shembuj konkret, ama edhe paradoksal në mes veti, që si burim e kanë filozofinë më të pashtershme të mençurisë dhe urtësisë së përgjithshme të quajtur popull:


Rasti I: EULEX-i dhe mixha Dil

Gjurmëve të thjeshtësisë tradicionale të filozofisë tonë të treguar përmes individëve popullor, do ta prezantoj mixhën Dil, plakun më të moshuar të lagjes sime, i cili, thellësinë e pleqërisë së vetë, zakonisht e kalon me moshatarët e vet duke lozur “shesh-besh” me guralecë, në ambientet e bukura të parkut të qytetit.
Këto ditë pranvere, qëllimisht e takova në vendin e tij të preferuar të ndejës. Aty ishte së bashku me një bashkëmoshatar të vetë. Posa u përshëndeta ngrohtësisht duke shkëmbyer mes veti ato pyetje të zakonshme rutinore, “qysh jeni”, “si jeni”, menjëherë e pyeta rreth qëllimit tim të takimit:
- “E, po, mixha Dil, si e komenton ti këtë punën me EULEX-in në përgjithësi?
-“Paqedashëja dhe trimëria duhet ta lartësojnë këtë popull, ndërsa largpamësia dhe gjeturia në këto situata të vështira historike, do ta shpëtojnë atë. I forti, biro, nuk i lutet Zotit, e Zoti kurrë nuk e donë forcën”- vazhdoi më tej mixha Dil - “Logjikën e kësaj pune, kurrë mos e kërko duke u mbështetur në moralin e parimeve të drejtësisë hyjnore, por trajtoje atë si raport i forcës, të cilën nuk e do as Zoti.
Me të ardhur dikush në shtëpi dhe me të kontrollua kush hyn e kush del te dera e jote (kufirin), apo me të mësua se si do ta pleqërosh drejtësinë me robër e tu të familjes (gjykatat), kjo ka një emër tjetër, biri im, e jo ndihmë e miqësi, qysh po na thonë këta politikanë tanë.
- “Por, sipas teje, si duhet me e bitisë këtë punë, mixha Dil?” - e pyeta në vazhdim.
- Me paqedashësi po se po, por edhe me trimëri, biri im. Me gjeturi në situata, patjetër, por edhe me largpamësi, sepse shtëpinë, s’e mbajnë trarët, por njerëzit. Andaj, ne për me arrit këtë shkathtësi të urtë vepruese, do si do, na vyejnë politikan të aftë. Njerëz të duhur në vende të duhura. E, sikurse po vërej unë, ne sot në Kosovë kemi tre biçim politikanësh: politikan të vërtetë, gjysmë-politikanë, ose hiq-politikanë. Politikani i vërtetë është ai që ka qëndrimin e vet dhe këshillohet me të tjerët; gjysmë - politikanë është ai që ka qëndrimin e vet por nuk këshillohet me të tjerët, ndërsa hiq-politikanë është ai që kurrë nuk ka qëndrim të vetin dhe gjithmonë i dëgjon vetëm të tjerët. Nga këto tri kategori, qëlloja vetë se te ne në Kosovë, çfarë biçim politikanësh kemi”?
-“A ke fëmijë, o dashamirë? - ndërhyri papritmas në këtë bisedë shoqëruesi dhe bashkëlojtari në “shesh-besh” i mixhës Dil.
- “Po, 3”!- i thash.
- “Me ymër të kofshin”! - uroi nga zemra plaku. “Por si të thërrasin ata ty, o birë”?
- “Babë” - ju përgjigja duke shprehur habi në vete për këtë pyetje.
- “E, a e di ti, pse ata të thërrasin ashtu?
- “Paj...”??!
- “Sepse ja u ke “shkër...nënën...”! Ma merr mendja se po e kupton ku po ta qes me këtë mesele? - mu përgjigj duke qeshur me ironi plaku. “Vetëm shiko se çka po ju bën Serbia këtyre?! E ata?! Në vend që ta dënojnë, veç po e shpërblejnë atë...!!?
A.A

[panta_rhei]

"And what physicians say about disease is applicable here: that at the beginning a disease is easy to cure but difficult to diagnose; but as time passes, not having been treated or recognized at the outset, it becomes easy to diagnose but difficult to cure. The same thing occurs in affairs of state; for by recognizing from afar the diseases that are spreading in the state (which is a gift given only to a prudent ruler), they can be cured quickly; but when they are not recognized and are left to grow to the extent that everyone recognizes them, there is no longer any cure." -- Niccolo Machiavelli

[panta_rhei]

"And what physicians say about disease is applicable here: that at the beginning a disease is easy to cure but difficult to diagnose; but as time passes, not having been treated or recognized at the outset, it becomes easy to diagnose but difficult to cure. The same thing occurs in affairs of state; for by recognizing from afar the diseases that are spreading in the state (which is a gift given only to a prudent ruler), they can be cured quickly; but when they are not recognized and are left to grow to the extent that everyone recognizes them, there is no longer any cure." -- Niccolo Machiavelli

"Ajo që mjekët thonë për sëmundjet, vlen edhe këtu: në fillim të tyre, sëmundjet është lehtë të shërohen por shumë vështirë të diagnozohen; por me kalimin e kohës, nëse nuk trajtohen me vendosmëri, ato është shumë lehtë të diagnozohen por shumë vështirë të shërohen.
E njëjta gjë ndodh edhe me çështjet e shtetit, nëse e vëren me kohë përhapjen e sëmundjeve nëpër shtet (siq është pranimi i bakshishit nga një nëpunës i zakonshëm shtetëror), ato mund të shërohen shpejt; por kur nuk i vëren ato dhe i lejon që të rriten deri në atë nivel sa të vërehen nga gjithkush, aty më nuk të shpëton kurrfarë ilaçi."

[panta_rhei]

n`Grunajë - kajzit (Kallinjtë) e plotë e kanë kokën te`poshtë - t`zbraztit ndërkaq, thikë përpjetë..."!
-Prej kajzive t`zbrazët, ska as miell as gja t`hajrit, vetem krune.

Ndre Mjeda

[Kalimtare]

une mendoj se reflektimet e mikut tend reflektojn nje problem qe eshte pjes e mentalitetit tone.. kjo edhe ma e keqja.. se leje mo ''dunjen qe eshte prish krejt''!

[GURI SYLAJ]

Nëse ASGJË do të thotë asgjë.

Dhe nëse Sokrati thotë "Unë e dij që unë ASGJË nuk dij". Si e din ai këtë gjë, kur vetë pohon se nuk din asgjë???


Nese, " Gjithecka eshte relative " atehere cfar eshte ky pohimi yne ???

[panta_rhei]

Nese, " Gjithecka eshte relative " atehere cfar eshte ky pohimi yne ???

Fjalë (thënie) që demantojnë vetveten:

Unë e dij që asgjë nuk dij.

Gjithçka është relative.

Kurrë mos thuaj kurrë.

[sherri]

Fjalë (thënie) që demantojnë vetveten:

Unë e dij që asgjë nuk dij.

Gjithçka është relative.

Kurrë mos thuaj kurrë.
.....besnik banu,e bes mos nzin!

[panta_rhei]

.....besnik banu,e bes mos nzin!

Ti nëse nuk m'beson mu, nuk dmth qe ti nuk je besnik. :smile:

Apo jo?

[sherri]

Ti nëse nuk m'beson mu, nuk dmth qe ti nuk je besnik. :smile:

Apo jo?
JO,...si do jeme une besnik,nese ti nuk me beson?! kjo esht nje thirrje,keshill,kondradiktore me vet-veten, kerkon te te besojn,te jesh besnik,dhe mos te besosh!!..(thenjse egoiste,sagllam naj Turk e ka lan :D)perafersisht sikure ato qe i ke dhane me lart..?
T'jesh besnik duhesh edhe te besosh...Apo jo? :P

[Antika]

JO,...si do jeme une besnik,nese ti nuk me beson?! kjo esht nje thirrje,keshill,kondradiktore me vet-veten, kerkon te te besojn,te jesh besnik,dhe mos te besosh!!..(thenjse egoiste,sagllam naj Turk e ka lan :D)perafersisht sikure ato qe i ke dhane me lart..?
T'jesh besnik duhesh edhe te besosh...Apo jo? :P


JO,

Gjithkush ka dy kandarë, një për vete, një për të tjerët.
_

[panta_rhei]

JO,...si do jeme une besnik,nese ti nuk me beson?! kjo esht nje thirrje,keshill,kondradiktore me vet-veten, kerkon te te besojn,te jesh besnik,dhe mos te besosh!!..(thenjse egoiste,sagllam naj Turk e ka lan :D)perafersisht sikure ato qe i ke dhane me lart..?
T'jesh besnik duhesh edhe te besosh...Apo jo? :P

Une te porosis ty "te lutem shko te Guri edhe kryjma nji porosi". Ti me porosit mu "te lutem shko te Antika se e kam nje porosi".

Tash, une bej gjithcka qe kam mundsi edhe nuk e lë pa ta kry porosine ty. Por, gjithashtu qohem e shkoj vet edhe te Guri, sepse nuk jam i sigurt qe ti ma kryen porosinë".

Pra une mundohem edhe bej gjithcka per me e mbajt besen a fjalen qe ta jap, por nuk mund ta pres te njejten nga te tjeret.

"Kerko sa me shume nga vetvetja, sa me pak nga te tjeret, ndash me t'dhimt kryt ma pak".

:smile:

[sherri]

JO,

Gjithkush ka dy kandarë, një për vete, një për të tjerët.
_
Telashe m'qit...Kjo thanje esht dhane si mesazh-kshille, nuke merret me raste individuale!?

Ne njeren ane th'rret per besnikri,ne anen tjeter per mos nzanje bes......si do te ishte kandari jot besnik,nese ju thu kandarve tjer:mos zeni bes??!

...nese askush s'te nzen bese,(se ka than i moqmi mos nzini bese) kote i thu vetit jame besnik :P

[QUOTEU]ne te porosis ty "te lutem shko te Guri edhe kryjma nji porosi". Ti me porosit mu "te lutem shko te Antika se e kam nje porosi".

Tash, une bej gjithcka qe kam mundsi edhe nuk e lë pa ta kry porosine ty. Por, gjithashtu qohem e shkoj vet edhe te Guri, sepse nuk jam i sigurt qe ti ma kryen porosinë".

Pra une mundohem edhe bej gjithcka per me e mbajt besen a fjalen qe ta jap, por nuk mund ta pres te njejten nga te tjeret.

"Kerko sa me shume nga vetvetja, sa me pak nga te tjeret, ndash me t'dhimt kryt ma pak".
[quote]


"Mire esht me besu,por edhe me mire esht me vertetu" (Lenini)

ok Ti e paske mundesin me shku tek Guri,.....hiq s'je dasht me me ba telashe :D

Por une tashe;qe nuk e kame mundesin me shku tek Antika, ta besoj ty,ti normal si besnik ma kryn porosine... une e theva parimin e thanjes:" bese mos nzin" te nzana bese,ti e kryve porosin me besnikri per mua je besnik, por edhe une t'nzana bese!!......

"Bsnike banu,dhe beso".....tjera jane rastet e pervetcme...duhet dite kujt i besohet,duhet dite per ken te jesh besnik....por une po mendoj qe thanja si thanje esht kundershtuse....

nejse de sa me ba llaf ju mos e merrni qysh po thame une :P:P

[GURI SYLAJ]

"Besnik banu po bese mos nxe!!"
Ne rend te pare eshte nje keshille por ,gjithesesi ;ne vete mban nje kunderthenje te thelle.
Sikur te vlente ky parim atehere Besa nuk do te kishte asnje kuptim sepse askush ,askujt nuk do i besonte.
Por egziston dicka qe ia lidhe kryet kesaj pune.
BESATIMI ( BETIMI apo BEJA )
Edhe shoket me te ngushte ,per ceshtje te nje peshe te vecant jan BETU dhe ky veprim ka hjeke edhe fijen me te vogel te dyshimit ne fjalen e dhene.
.... por, kjo eshte pjesa praktike e betimit qe, gjithesesi , ka te beje me BESEN .

[panta_rhei]

Historia na tregon se njerëzit dhe popujt sillen mirë dhe menqur veq kur t'i hargjojnë krejt mundësitë tjera.

[panta_rhei]

-‘Dikush’ thashë unë ‘sapo më ka treguar një tregim shumë mizor për Shqipërinë’.
Isha ulur në dhomën e edituesit të një gazete inteligjente e të përjavshme të Tiranës. Ishte dhomë e vogël dhe e mobiluar shume thjesht: një tavoline e rrumbullaket, tre karrige përreth, një raft i vogël librash i ngarkuar me nga një duzine librash përkujtimorë në anglisht, frëngjisht e gjermanisht, një pirg me gazeta shqiptare e te huaja, një harte e vendit me ngjyra e varur ne mur, një llambë lexuese për edituesin, dy taketuke, dhe tabakaja e pashmangshme e filxhanëve të kafes.
-‘Le ta dëgjojmë sa keq flasin te tjerët për ne’ tha ai.
-‘Mire’, vazhdova unë, ‘ti e di atë shprehjen që një shqiptari i ecën gjithmonë jashtë shtetit. Vetëm dje ti po më citoje një listë të Vezirëve te mëdhenj turq nën Sulltanin kur Shqipëria ishte e pushtuar. Më kujtohet që në çdo tre emra, një ish shqiptar. Por, thuhet gjithashtu se shqiptari nuk përparon kurrë në token e tij, prandaj po të tregoj tregimin e mëposhtëm.
‘Ishin një herë dy vëllezër turq, një ishte tregtar i pasur në Stamboll dhe tjetri një zyrtar i Portës në Shqipëri. Të dy vëllezërit i shkruanin njeri tjetrit shpesh. Zyrtari i ankohej të vëllait vazhdimisht për fatin e tij të keq. “Lutu Allahut” shkruante ai, “që puna e jote nuk të sjell në ketë vend të paturpshëm. Mbase është i bukur ta shohësh, por pabesia dhe dhuna e njerëzve këtu nuk njeh kufi. Të kesh një ose dy shqiptare në shtëpi është fatkeqësi, por mendo të jetosh në një toke të mbushur me ta.” ‘Vëllai ne Stamboll merrte shume letra te tilla, dhe natyrisht u bë kureshtar.
“Nuk e kuptoj fare çfarë thua” i shkruante ai në letër. “unë për vete kam dy shërbëtore shqiptarë në shtëpi. Nuk mund të gjesh njerëz më të ndershëm, besnike dhe punëtorë. Atyre do t’u besoja të gjithë pasurinë, po edhe vetë jetën. Përse atëherë shkruan kështu?”
‘Por vëllai i cili ishte zyrtar nuk u tërhoq'. “Ah”, u përgjigj ai, “po gënjehesh nga paraqitjet e jashtme vëllai im. Edhe unë, përpara se të vija në ketë vend të pafat, kisha takuar shqiptare dhe i njihja ata për burra të mirë. Te tillë syresh ka shumë në botë. Por sa të vejnë këmbën në dheun e tyre, duket sikur shejtani hyn brenda tyre.
Me ketë letër po te dërgoj ty edhe një trastë me dhe shqiptar: bëj një provë me të në qoftë se guxon. Vendose trastën poshtë krevatit të shërbëtorit natën, dhe pastaj rri e këqyr nëse ata sillen në të njëjtën mënyre.”
Vëllai në Stamboll mbeti shumë i dëfryer nga ky sugjerim, por vendosi ta provonte gjithsesi. Kur shërbyesit ishin jashtë shtëpisë, ai u ngjit lart në dhomën e tyre dhe fshehu trastën me dheun shqiptar nën shtratin e njërit prej tyre. Sa shkuan të flinin, ai me ngadalë i ndoqi ata dhe po dëgjonte jashtë derës.
‘Mbas pak ai dëgjoi zërin e shërbëtorit i cili kishte dheun nën krevat.
“Shërbëtor” ju drejtua tjetrit, “ Kam menduar, ne jemi shfrytëzuar sa jemi katandisur për të ardhur keq. Zotëria grumbullon paret dhe pasurohet, ndërsa ne, te cilët bëjmë të pamundurën për të , marrim pothuajse asgjë. Unë e di ku ai e mban sëndukun me flori; nuk ka asnjeri në shtëpi përveç nesh. Pleqtë vdesin kollaj: hajde të çohemi dhe ta presim në grykë e të marrim me vete floririn.”
“Cfare thua kështu krijese e pafat?” një zë iu përgjigj përnjëherë nga krevati karshi. “Harrove sa njerëzishëm na ka trajtuar zotëria, pothuajse si fëmijët e tij, kurse ti kërkon t’ia shpërblesh në ketë mënyre? Ktheu nga në anën tjetër përnjëherë dhe fli gjumë, dhe më falëndero shumë që nuk të kallëzoj në çast për ketë propozim prej përbindëshi.”
‘Tregtari kishte dëgjuar ketë bisede i tmerruar, por megjithatë ai nuk ishte i bindur se e kishte fajin dheu shqiptar. Kishte shumë mundësi, megjithëse pak e besueshme, se shërbëtori qe shtirur si besnik. Kështu qe ai vendosi ta kryente përsëri ketë prove ditën tjetër. Kur shërbëtoret nuk ishin në shtëpi ai tërhoqi trastën e dheut nga poshtë një shtrati dhe e shtiu nën krevatin tjetër.
Edhe këtë herë kur shërbyesit ranë për të fjetur , ai i ndoqi dhe pa zhurme qëndroi jashtë dere duke dëgjuar.
‘Shume shpejt një zë u dëgjua në errësire. Ishte zëri i shërbëtorit që kishte mbrojtur zotërinë natën e mëparshme dhe që tash kishte trastën me dhe nën krevat.
“Jam menduar shok,” tha ai, “për propozimin qe po më bëje dje natën, për të vrarë zotërinë dhe për ti rrëmbyer arin. Dje nuk e di perse nuk më pëlqeu propozimi, por tani sa me shume e mendoj aq më i arsyeshëm më duket. Ne po thinjemi në shërbim të këtij plaku matuf, dhe po marrin shume pak shpërblim për ketë. Ai nuk ka te afërm këtu dhe do të duheshin dite të tëra derisa mungesa e tij te binte në sy. Mua më duket një nga vrasjet më të thjeshta, të ëmbla dhe me përfitim që mund të kem dëgjuar ndonjëherë. Hajde ta mbarojmë tani ketë pune pa vonese, dhe për të të treguar që e kam me të vërtetë do ta marr thikën vetë i pari.”
“Njeri i keq ,” iu përgjigj zëri i dyte, zëri i atij shërbyesi i çili kishte udhëzuar për krimin natën e pare. Si s’ke turp edhe më thua një gjë kaq të turpshme. Edhe në qoftë se ta thashë me mes të një përçartje, ishte detyra e jote ta kundërshtoje pernjehere. Unë për vete do ta mbroj edhe me jetë zotërinë e mire plak. Po të them të biesh në gjumë tani dhe ti nxjerrësh keto mendime vrasëse nga kryet sa më shpejt, sepse unë nuk kam për ti lejuar asnjëherë.
”Tregtari ishte më i shtangur se asnjëherë për cfare dëgjoi. Filloi te mendonte se mbase i vëllai kishte të drejte. Ditën tjetër ai e tërhoqi trastën me dhe shqiptar dhe e flaku jashtë. Edhi pernjehere mbrëmja dhe ai u ngjit edhe një herë për të përgjuar dhomën e dy burrave. Por ketë here ai mundi te dëgjonte vetëm zhurmën e gërhitjeve paqësore.’
- ‘Kjo është një përralle turke, çdo njeri e kupton ketë, tha edituesi duke treguar dhembët e tij në një ngërdheshje të gjerë.
-‘E di, e di, por cfare mendon për kuptimin e mizor te fabulës?‘
-Që ne shqiptaret nuk përparojmë dot në vendin tone?
Atëherë, për dymijë vjecarët e fundit ne kemi qenë përherë të detyruar te prisnim kryet e të huajve? Dëgjo, unë do të tregoj paksa për historinë e Shqipërisë në një përmbledhje te shkurtër. Kështu do të jetë me e lehtë për ty për ta kuptuar...
(Edituesi i gazetës përmbledh ne disa faqe historinë e tokës që nga periudha pre-historike deri në themelimin e Mbretërisë Shqiptare)
...Atëherë ai u qetësua,,, kështu ne mundëm të fitonim çfarë ne zotërojmë sot. Këqyre: ne nuk kemi mbrojtës të fuqishëm që të përkrahin çështjen tone, jemi të rrethuar nga fqinje te pangopur, të ndare në tre besime, dy dialekte dhe civilizime shekullore ndërmes fushës e malit. Të zhytur në varfëri, pa edukim. Vazhdimisht vegla të intrigave të të tjerëve... kundra gjithë këtyre pengesave ne arritëm lirinë mbas një zgjedhe të huaj dymijë vjeçare.
‘Me thuaj’, tha ai. ‘mbas gjithë kësaj, mendon akoma se ai tregimi i dy vëllezërve turq, shërbëtoreve, dhe trastës me dheun shqiptar, është përsëri për të qeshur?
-Nuk mendova se mund të qeshja më.

SONS OF THE EAGLE, Wanderings in Albania by Ronald Matthews, 1937, Methuen & Co. Ltd., London

[panta_rhei]

Rrinte Suli me Sulën në hijen e një lisi kombëtar edhe përkëdhelnin dyfeqet kreshnike me nga një leckë vaj. Këtë e bënin për të kaluar kohën e për të shprehur dashurinë kreshnike për armët kreshnike.
Dhe që të dy, si trima kombëtarë, e kishin ngjeshur mesin me kollanë e gjoksin me rripa. Kollanët ishin mbushur me paketa fishekë edhe varur kishin bomba të kuqe.
Të tjerë fishekë e bomba kombëtare kishin nëpër xhepat kreshnikë.
I foli Sula Sulës:
- Ore, ti e ke të papërdorur dyfekun e as që di në shpon.
- Kam zbrazur njëzet paketa. Qe kalamidhet!
- Ke zbrazur në bosh, jo në plot...
- Qysh në bosh? I kam rënë një zogu majë një lisi edhe e kam rrëzuar, i kam rënë një lepuri, i kam rënë një thiu të egër...
- Të thashë se ti ke zbrazur bosh, më havadan. Ti s'hyn në rradhën e burrave. Hajt!
- ...
- Ore, a ke zbrazur më njeri? Se atëhere i thonë plot. Je goxha burrë, e s'ke vrarë njeri!
- Jo, njeri kurrë! Kur të më bjerë hasmi në pusi, do t'ia shkrep.
- Prit gomar të mbijë bar!
Fluturoi një zog kombëtar nga lisi kombëtar edhe hija e tij kreshnike shqiti për një grimë në truallin e fisit arbënor, ku ujku nuk e ha ujkun, po arbri e ha arbrin, si urdhëron Kanuni i Lekë Dukagjinit (ndjesë pastë!).
I foli Sula Sulit:
- Po ti sa herë e ke përdorur pushkën?
- Dy! Një herë i rashë Zeqos edhe e lashë kapicë, në lëmë. Gjysmë herë kur plagosa Zyferë e gjysmë herë Stavron. Këto të dyja bëjnë një. E një e para: dy!
U duk larg një si pikë e zezë që lëvizte në rrugë. I foli Sula Sulës:
- Ja, shikon tutje, po vjen një njeri! Bjeri!
- S'di cili është...
- Çudi e madhe! As ai nuk di cili je ti. Atij i qënka shkrojtur t'i biesh ti me dyfek të ri. I erdh exheli. Apo s'ta mban?
- I bie po mos merret vesh...
- S'ka si merret vesh. Unë s'rrëfej!
- Me besa-besë?
- Me besa-besë e për kokën e dyfekut.
- Atëherë t'i bie?
- Bjeri!
Në këtë kohë pika që lëvizte në rrugë ish madhuar se e shtynte exheli drejt pushkës kreshnike kombëtare.
Sula ish i përulur prej Sulit se kish shtënë vetëm bosh. Turp i madh për një trim kombëtar e për një pushkë kreshnike të lyer me vaj!
U shtri barkazi në mezhdë, i fjeti synë pushkës edhe i hoqi këmbëzën.
Edhe pika lëvizëse nuk lëvizi më...
Edhe Sula puthi çarkun e dyfekut kreshnik për provën e naltë...

... Qanë e vajtuan në shtëpi. Shkulën flokët nëna e motrat e të vrarit. U kanos vëllai të marrë gjakun nga hasmi i vjetër i shtëpisë, po puna është se pushka kreshnike e Sulës nuk mbeti në turp kombëtar.


Edhe Suli e mbajti fjalën e nuk e tradhtoi Sulën...


Mitrush Kuteli

[murrizi]

Ai kishte kohë që ishte shtrirë nën hijen e pemës, kishte ngrënë aq shumë sa si bëhej të ngrihej në këmbë, Pati fjetur gati të gjithë paraditen, por qe do, i flihej e i flihej.
Ta marrt dreqi tërfëllonte, sot është dita ime.
Aty këtu zgjaste dorën pa i hapur syt fare, e për t'gëlltitur ndonjë nga dardhat që i shkëputeshin trungut, dhe vazhdonte pa u penguar fare të flinte...
Flej, flej, flej... sa që për t'harruar që ka shtëpi .
Gjumin e tijë e prishi një bumbar i madhë kur mori drejtimin nga maja e dardhës për në grumbullin pranë tijë, ju dhimbs sepse kishte punuar gati të gjithë ditën që ai të dukej si mullar sane, mirpor qe do ?
mizat sapo e hetuan vërshkëllimen, u mënjanuan.
E shkreta fjuza s'ia arriti ti ngjitet trungut, dhe nga përplasja e fort për toke, e masa që i ra mbi të, nuk mori frym më.
Shoqëria pasi e nderuan për së fundit herë dhe të gëzuara që shpëtuan vetë, ku poashtu secila kishte marrë copëzen e fituar, ikën. Ikën duke i'a pas njëkohësisht lakmi bumbarit të fuqishëm si ngopej pa u penguar fare, dhe grumbulli sa vinte e bëhej rrafsh me tokë.

[murrizi]

Ai kishte kohë që ishte shtrirë nën hijen e pemës, kishte ngrënë aq shumë sa si bëhej të ngrihej në këmbë, Pati fjetur gati të gjithë paraditen, por qe do, i flihej e i flihej.
Ta marrt dreqi tërfëllonte, sot është dita ime.
Aty këtu zgjaste dorën pa i hapur syt fare, e për t'gëlltitur ndonjë nga dardhat që i shkëputeshin trungut, dhe vazhdonte pa u penguar fare të flinte...
Flej, flej, flej... sa që për t'harruar që ka shtëpi .
Gjumin e tijë e prishi një bumbar i madhë kur mori drejtimin nga maja e dardhës për në grumbullin pranë tijë, ju dhimbs sepse kishte punuar gati të gjithë ditën që ai të dukej si mullar sane, mirpor qe do ?
mizat sapo e hetuan vërshkëllimen, u mënjanuan.
E shkreta fjuza s'ia arriti ti ngjitet trungut, dhe nga përplasja e fort për toke, e masa që i ra mbi të, nuk mori frym më.
Shoqëria pasi e nderuan për së fundit herë dhe të gëzuara që shpëtuan vetë, ku poashtu secila kishte marrë copëzen e fituar, ikën. Ikën duke i'a pas njëkohësisht lakmi bumbarit të fuqishëm si ngopej pa u penguar fare, dhe grumbullit që sa vinte e bëhej rrafsh me tokë.

[Antika]

"................
NE DHE LIBRAT


Rrinë heshtur në rafte.
Në pafundësinë e bukur të fjalëve na e hapin portalin, portalin ku fillon kuptimi i vërtet i dritës…Ku nis kuptimi i lumturisë.
Miqtë tanë, librat, madje edhe kur heshtin flasin. Me mijëra vjet flasin. Ne, mjerisht, jo rrallherë mundohemi me materialen ta ushqejmë shpirtin, por ne harrojmë, apo mbase yshtemi djallëzisht nga fuqia e rreme e saj, pra nga fuqia e materiales.
Shumëherë kam menduar se për cilën gjë kemi nevojë më shumë: Trupin apo shpirtin. Kujtoj se përpos shpirtërores gjë tjetër nuk na bën të lumtur. E mjerisht në këtë mjegull moderniteti aq pak kujdes i kushtojmë shpirtërores.

Librat rrinë në rafte. Heshtin. Na shikojnë vëngër. I flasin njeriut, botës …
Bota ka hallet e veta. Zhytur në mjegullën e kapitalit, në errësirën e saj, në shurdhësinë e saj, brenda egos së sëmurë dhe konfuyzitetit të ndërgjegjes, kërkon kuptimin e të qenit njeri, e librat na shikojnë vëngër…
Bagazhi i mëkateve mbi shpinë na rëndohet gjithnjë e më shumë. Librat na shikojnë vëngër...
Kështu rrokullisemi nëpër ditë, muaj, vite...
Librat gjithnjë na shikojnë vëngër nga mbretëria e tyre e përjetshme..

......"

[panta_rhei]

Veçoria e lukunisë është që ajo nuk mund të rritet.
Në zbrazëtinë që e rrethon nga të gjitha anët, nuk ka asnjeri për t’iu bashkuar. Lukunia është e përbërë nga një grup njerëzish të eksituar që nuk dëshirojnë asgjë më dhunshëm sesa të jenë më të shumtë në numër.
Çfarëdo që të ndërmarrin bashkërisht, qoftë në gjueti e qoftë në luftë, më mirë do të vlente të ishin më të shumtë. Për grupin që përfshin kaq pak anëtarë, çdo individ që do të vinte të bashkohej aty do të ishte një prurje e ndjeshme dhe e rëndësishme, një prurje e nevojshme.
Forca që ai do të sillte do të përfaqësonte një të dhjetën apo të njëzetën e forcës së plotë. Vendi që ai do të zinte do të ishte i vlerësuar njëlloj nga të gjithë. Ai do të peshonte vërtet në ekonominë e përbashkët të grupit, siç pothuaj askush nuk do të mund të peshonte sot.



Elias Canetti, MASSE UND MACHT, 1960

[sherri]

Lutjet e mëdha
Miliona hebrenj, të tharë krejt, mbështetur për muri u pushkatuan vetëm pse ishin hebrenj.
Ata, disa ditë, disa orë, disa minuta dhe disa sekonda para vdekjes, në fakt edhe gjersa plumbat shtegtonin nga tytat në koka e tyre, të mekur iu lutën Zotit me zë të shterur: “Ooo Zot, na ndihmoooo...!” Sapo pushuan lutjet, ata u dogjën nëpër furra të ndryshme dhe u zhdukën nga faqja e dheut. Tashmë si hi, edhe pse disa çaste më parë, qenë njerëz...
...
Mijëra boshnjakë u vranë vetëm pse ishin boshnjak. Edhe derisa plumbat çanin me vrull drejt tyre, drejt parakufomave, ata luteshin. Ata luteshin edhe të mbuluar me gjak. Gjersa gjaku u ngjizej në gojë mezi pëshpëritnin: “Ooo Zot, na ndihmoooo...!” Kur pushuan lutjet, ata u hodhën në një gropë shumë të madhe njëri mbi tjetrin dhe u mbuluan me disa eskvatorë, kurse shoferët tymosnin cigare “Drina” ...
...
Mijëra shqiptarë u vranë. U vranë vetëm pse ishin shqiptarë. Edhe këta, si hebrenjtë dhe boshnjakët, iu lutën Zotit para dhe gjatë vdekjes. Por, u rrëzuan njëri mbi tjetrin. Njëri pranë tjetrit apo duke i shtrënguar dorën njëri tjetrit. Dhe, ashtu, në rënie e sipër, apo gjatë plandosjes, u dëgjuan fjalët e fundit: “Ooo Zot, na ndihmoooo...!” Kur pushuan lutjet, trupat u shpërndanë me kamion nëpër tokën e huaj, gjersa shoferët pinin raki të kumbullave..
...
Oh, sa lutja të thella e të shpeshta ishin ato! Sa lutje nga shpirti e nga zemra iu drejtuan Zotit...Por, pa avionët e Burrit të Dheut, vdekja nuk do të kishte pushuar deri tek i fundit: hebre, boshnjak e shqiptar...Lutje të mëdha, nuk ishin vetëm ato që i bëheshin Zotit në qiell, por lutjet prindit, që bënin fëmijët në tokë, të kapur për këmbën e babit, të mëmës dhe çirrma e tyre me buzë të varura: shikim i përlotur, duar përpjetë, flokë të shpupurishura dhe lot teposhtë faqeve të skuqura! Mirëpo, u pushkatuan edhe fëmijët. Kaq. Kështu urdhëronte ligji i urrejtjes, sepse ata ishin fëmijë shumë të mirë dhe të përshtatshëm për shfarosje. Ata qenë vogëlush hebrenj, boshnjakë e shqiptarë. Faj i madh ky, në epokën e bishave dhe derrave të egër. Kështu u jetua bukur gjatë, në kohën e lutjeve të mëdha drejtuar Zotit në Qiell dhe Burrit të Dheut në Tokë, por, zakonisht, lutjet drejtuar Zotit, nuk dëgjohen as aq lart, sa mund të fluturojë trumcaku...

[sherri]

Këtu dhe Atje

Nëse ti beson se vetëm pas vdekjes shkohet në parajsë - unë nuk kuptoj si shkohet diku pas vdekjes, ndoshta pse nuk kam parë kurrë të vdekur duke dalë nga varri, e as shpirtra që gjallojnë pa trup - atëherë nuk mund të shpjegohet dremitja jote këtupari, humbja e kohës...
Nëse ti beson se vetëm pas vdekjes vjen lumturia – unë nuk kuptoj, ndoshta pse unë nuk kam parë kurrë kufoma të qeshura e të lumtura, as me humor të mirë, jo - atëherë, gjatë varrimit, duhet kënga dhe muzika, jo vaji e pikëllimi. Pse kjo dyfytyrësi?
Duke ëndërruar parajsën e përjetshme atje, humbe shansin dhe jetën e njëmendtë këtu,
sepse ti akoma beson, se Zoti është shkrumbues, disi si Hitleri apo vrasës, disi si Millosheviçi...
Ja pse ty të dërgon frika e shtresuar irracionale te Zoti, e jo Zoti te racionaliteti tashmë shumë i shpalosur, sepse ti beson akoma, se me nënshtrimin tënd të pakusht, me frikën e madhe, e shndërron Zotin në babadimër, që jep dhurata. Ndoshta e percepton edhe si babaxhan dhe si reciklues personal, sepse ti beson ende, se pikërisht ti, edhe një herë i duhesh universit. Ndoshta për meritat e mëdha që ke ndaj njerëzimit!?
Në shkollë, nxënësi që përsëriste klasën pse nuk mësonte, quhej “ngelavç”.
Ai, që përsëritë shekullin, quhet ngelavç shekullor ose: fanatik!

[panta_rhei]

Pak për traditat

Jam adhurues pa rezerva i traditave të popullit dhe të vendit tim.
Arsyet janë të shumta.
E para: sepse tradita na shquan nga popujt e tjerë.
Të dytën dhe të tretën i harrova, po nejse mjafton e para.

Pra jam adhurues i traditave të popullit tim që na shquajnë nga fqinjët, vendet e popujt e tjerë , të cilët, patjetër, janë të poshtër edhe barbarë.

Tradita e vendit tim e do që kur bëhet dikush ministër të shkojnë gjithë populli në ministrinë përkatëse për përhajër.
E deshte, s’e deshte; e konsideron të mençëm a budallë; e konsideron të ndershëm ose jo - për perhajer duhet me shku edhe me uru.
Nëse don që ta kesh nesër derën çelë për ndonjë favor personal ose të ndonjë miku ose të ndonjë miku të mikut -ashtu siç e don tradita e vendit.
Nëse qëllon të jesh i afërmi i ministrit, shtrihesh në kolltuk të butë edhe bën muhabet, duke pirë kafe e duhan (se punët e Ministrisë andej kryhen vetë…), kurse nëse qëllon të jesh vetëm “ndonjëri nga turma”, kënaqesh me një cigare e me një shkëmbim të buzëqeshjes së ëmbël si hallva me kadaifin bashkë.
Fundi i fundit, mor zotni, ti nuk ke shku për cigare, po që ta dijë Ministri se je në këtë jetë, se ia bëre përhaj'r, se i thae “Zoti Ministër” edhe atë për dore, kaq mjafton.

Në anën tjetër tradita e don që vendi të ketë buxhet - qoftë edhe nëse kaca s’e ka asnjë cent.

Dhe tradita s’ka si të shkelet!

Gjithmonë tradita e do që në buxhet të jenë shkruar krejt shpenzimet për një vit.
Po për fat të keq, viti është i gjatë fort, edhe durimi ynë i shkurtë, fort.
Pra, ministri, nëse është ministër me bole, e jo frikacak i ndershëm, lypset t'i bëjë dy gjëra:

1. t’i marrë krejt fondet e një viti qysh në muajin e parë;
2. t’i harxhojë sapo t'i merr.

Këtë e lejon tradita edhe tradita nuk shkelet.

S’prish punë hiç a mbeten 11 muajt e tjerë pa fonde. Qëllimi i buxhetit dhe i qeverisjes u arrit, siç e don tradita kombëtare.

Pikat e mësipërme duhen të zbatohen aq më fort dhe më shepjtë sepse mund të bjerë a të rrëzohet qeveria, dhe, kuptohet, një qeveri që ikë nuk duhet t’i lërë qeverisë që vjen asnjë cent në kacë.

Tradita e do që zbrazur e mora, zbrazur e lashë.

- edhe çka mola nga populli, harxhova! Fund i fundit, mor zotni, vetë i mblodha vetë i harxhova!

Pra nëse një qeveri i han fondet e një viti për një muaj a dy, tradita e don që qeverija tjetër të krijojë fonde të tjera gjithmonë për një vit e t’i merr që në fillim në xhep ose në arkat ministrore-private për t’i shpenzuar brenda një muaji.
Kur brenda një viti kemi katër a pesë qeveri, kjo do të thotë katër a pesë lumturi e kënaqësi buxhetore!

Kuptohet se shtesat edhe bartjet e fondeve janë bashkë!

S’ka lumturi më të madhe se atëhere kur ndërrohen qeveritë!

Pasurohen kaq shumë njerëz - vetë edhe miqtë - zgjidhen kaq shumë halle, zbrazet kaca e madhe edhe mbushen kacat e vogla.

Sepse tradita e don që kur vjen një ministër i ri të fillojë me favore dhe kur ik ta mbyllë veprimtarinë plot favore. Veçanërisht kur ik duhet të jetë dorë-hapur “për këmbë të mbarë” e më fort që ministri -pasardhës ta trashëgojë kacën të zbrazët.

Kështu e don tradita edhe tradita nuk duhet të shkilet!

Sepse, e para: tradita na shquan nga vendet e popujt e tjerë, që janë patjetër barbarë edhe të poshtër dhe sepse, e dyta, e treta…

Ishalla kemi për çdo muaj një qeveri, që kësisoj kombi të jetë i lumtur për çdo muaj.

Ishalla…

Ishalla…

[murrizi]

Kush lexon shume, medeomos behet i mençur ;
kush punon shume, medeomos behet i pasur ;
kush kujdeset per higjienen, medeomos është i pastër.
Ai qe i plotesoi te gjitha keto kondita, le te thote se ka bere me te vertet jete ne këtë bote.

Sami Frashëri

[panta_rhei]

Një ditë* ti do të duash të ikësh*
e unë do t'të kuptoj* sigurisht*
(ndonjëherë dhe unë dua të iki nga unë…)

pastaj do vijë një ditë e zakonshme*
e ftohtë* me shi* dhe pa poetikë*
si kjo e sotmja*
ku ti do të më arsyetohesh
se vetëm sa të ra rruga këtej* rastësisht…

unë do t’ul sytë mbi pllakat e trotuarit*
e do t'përbihem lehtaz…
kur një currilëz e mekur syri*
do të fillojë të pikojë prej një ulluku të ndryshkur*
mbi jakën e palltos tënde*
e që andej*
do të përplasë stërpika të rrumbullakëta në qerpikët e mi*
(që do të rraskapiten me ankth*
të frikësuara* se mos po rrëzohen mbi mollëzat e faqeve…)

pastaj* të dy do të gjejmë një strehë aty pranë*
ku ti do t'me pyesësh*
e pyesësh*
e pyesësh…
pa qenë e interesuar të dëgjosh përgjigjet e mia…

(dhe unë do t'të kuptoj* sigurisht*
ndonjëherë* as unë nuk dua t’i dëgjoj përgjigjet e mija)

dhe do t’ikësh*
pa harruar të theksosh për të fundit herë*
ftohtësinë vrastare që do të më mbjellësh në bark;
“vetëm sa më ra rruga këtej* rastësisht”…

e unë do të mbetem aty*
me sytë ngulur mbi pllakat e plasaritura* të trotuarit*
me çarjen e këpucës që do të fillojë të fusë ujë*
e me stërpikat e rrumbullakëta në sy…

ndërsa më tutje*
atje… në trotuarin tjetër*
një mace rrugësh* e bërë qull*
do jetë duke kërcitur dhëmbët nga të ftohtët…
...si unë.

[CrislesdesCar]

great post man.

[Skyfter]

great post man.


ky eshte komplimenti i vitit per ket teme panta hahahhahahahahaaaauuuiiiiaaaaa

[panta_rhei]

"Për të dytin vit rresht* ushtria amerikane ka humbur më shumë trupa si pasojë e vetvrasjeve sesa ç'ka humbur në terren në Irak dhe Afganistan"* tha John Donnelly

[Antika]

Ëndrra e Pacollit për president - Adnan Abrashi

Atë që askush nuk mundet t’ia ndaloj një njeriu në këtë realitet objektiv, është, prirja e natyrshme e vullnetit të tij të lirë, që ta ketë një ëndërr të vetin si synim jetësor. Sepse, ashtu sikur thotë një urtësi e lashtë indiane: “nëse gjatë jetës nuk je i përkushtuar që ta përmbushësh ëndrrën tënde, atëherë gjithnjë do të punosh në drejtim të realizimit të ëndrrave të të tjerëve”. Por, sado që ne fuqishëm angazhohemi në këtë drejtim, shpesh ëndrrat tona nuk realizon. Nuk realizohen fare, ose së paku jo ashtu sikur i kemi ëndërruar. Edhe pse realiteti është diku tjetër, në këto raste dimë të inkurajohemi kinse nuk kemi fat në jetë. Në të vërtetë, faji qëndron diku tjetër. Në vetë cilësinë përmbajtjesore të ëndrrës sonë. Ëndrrat (synimet tona) si proces mental nuk kanë kurrfarë kufiri të kreativitetit përmbajtjesor, andaj edhe na shkaktojnë kënaqësinë e pritur të ushqyer nga shpresa. Por, gjatë realizimit të ëndrrave tona në praktikë, ne detyrimisht i nënshtrohen edhe disa ligjeve të natyrshme psiko-operative. Pra, në rend të parë, në harmoni me rregullat e përsosura të realitetit objektiv, ato duhen të jenë të kapshme - Ligji i KAPSHMËRISË së dëshirës!
Gjatë historisë, shpesh hasim në biografitë e shumë personalitete të pasur dhe me fuqi të pakufishme politike, të cilët, pa marrë parasysh pasojat dhe çamin që duhet sakrifikuar, me çdo kusht kanë tentuar që t’i realizojnë ëndrrën e tyre (të mbrapshta) jetësore. Por, kotë! Në fund, kanë dështuar me faqe të zezë.
E, tani, në vazhdim, le të na “shkoj gjuhë aty ku edhe po na dhemb dhëmbi”. Tek aktualiteti jonë politik i kandidimit të mundshëm të z. Behxhet Pacollit, për postin e Presidentit të Kosovës. Tek një njeri, aktualisht me më shumë forcë financiare se sa politike, i cili, sipas disa paraqitjeve të tija publike, me çdo kusht dëshiron ta realizoj ëndrrën e vetë jetësore - Të bëhet president i Kosovës. Apo, siç ka deklaruar edhe vetë në një gazetë kroate: “Do të bëhem TITO i Kosovës”.
Me këtë rast, në shërbim të krahasimit metaforik të kësaj teme, përmes këtij shembulli në vijim, do të bëj një digresion: Adnan Khashoggi (një biznesmen dhe diler botëror i armëve), nga Arabia Saudite, njihej si njëri ndër më të pasurit në botë. Ai kishte edhe një vajzë të bukur, Soraya, e cila studionte në SHBA dhe ëndërronte që një ditë me çdo kusht të bëhet aktore e njohur e “HOLIWOOD”- it. Meqë, babai i saj ishte në gjendje që vajzës së vetë të dashur, t’ia përmbush çdo dëshirë në këtë jetë, i angazhoi shumë profesorë, regjisorë dhe producentë më të njohur, që ta përgatisin dhe aftësojnë profesionalisht për këtë synim (ëndërr) të saj jetësore. Edhe pse, objektivisht, asgjë nuk kishte pengesë në këtë drejtim, pas shumë tentativave dhe vullnetit të mirë të ekspertëve eminent të kinematografisë botërore, më në fund u konstatua se, fatkeqësisht, ajo nuk kish kurrfarë talenti për aktrim. Vajza e dëshpëruar me këtë mossukses, babait të vetë shumë të pasur, tani ju drejtua me një dëshirë tjetër edhe më të çmendur: “Të lutem, baba! Blima “HOLIWOOD”-in!”. Kuptohet, as kjo dëshirë e çmendur e vajzës së Adnanit nuk do të realizohet kurrë, edhe pse, materialisht, një gjë e tillë ka qenë e mundshme, por realisht kurrsesi e PAKAPSHME për dhënien e pëlqimit për shitje të këtij simboli të krenarisë amerikane.
Për kureshtjen tonë, atëbotë, pasuria e Kashoggit vlerësohej sa 3 fish i vlerës së paragjykuar të gjithë “HOLIWOOD-it”. Po e shihni, pra! Diku-diku, kur nuk kemi talent të Zotit, as paraja nuk bënë punë?!! Dhe, aty ku është në pyetje krenaria kombëtare e një shteti, asgjë nuk negociohet për asnjë çmim të ofruar?! Tanimë, besoj se, lexuesit e mijë të dashur, e kanë kuptuar se ku dua të dal me këtë mesele të mësipërme të Kashoggit. “Tupani bie për ata që kanë vesh...”- thotë populli. Unë, shpesh kësaj urtësie popullore, di t’ia shtoj atë vazhdim timin satirik: “...ndërsa, VUVUZELAT, për ata që kanë edhe nerva!”.
Me sa e di unë, z. Pacolli, ka edhe vesh, edhe nerva, por, këtyre shkathtësive normale të tij, në këto momente vendimtare, i duhen edhe arsyeja e shëndosh dhe çiltërsia sa më racionale e gjykimit. Besa-besa, i duhen edhe sy të mbrehtë dhe nuhatje të stërholluar që, pas zyrtarizimit të kandidimit të tij të mundshëm për president, me gjakftohtësi t’i analizoj çdo reagim në opinion.
Në këtë artikull, qëllimisht nuk desha të merrem me elemente tjera të natyrës, politike, morale,... etj., që nga biografia personale, për shumë kë, janë pengesa serioze të kandidimin të tij për president të Kosovës, sepse, kundërshtime të fuqishme publike të mbështetura në këto fakte të dëshmuara, veç kanë filluar të shpalosen në opinion. Nëpër shumë faqe shqiptare të internetit dhe nëpër media të ndryshme të shkruara dhe elektronike, me të madhe shprehet indinjata e opinionit publik ndaj zgjedhjes së tij të mundshme për president të Kosovës.
Edhe unë duke iu bashkangjitur të gjithë atyre intelektualëve dhe njerëzve të arsyeshëm të popullit tim, këtë mospajtim të bazuar, desha ta shprehi pak më ndryshe dhe në mënyrë më origjinale. I cytur ndoshta edhe nga një optimizëm i fshehur në brendinë e qenies sime, parandiej se, sigurisht do të më vinte mirë edhe sikur Pacolli të bëhet president?! Kështu që, në njëfarë forme, ai pavetëdijshëm dhe në mënyrë indirekte do të kontribuonte në shpejtimin e disa proceseve drejt vetëdijesimit të vonshëm, por të pashmangshëm politik të popullit tonë.
Sikur tek metafora e vajzës së Kashoggit, edhe nëse pas këtij dështimi politik për president të Kosovës, z. Pacolli, do të “dëshiroj ta blej Kosovën”, ne e dimë shumë mirë se, ai, këtë punë, kaherë ka filluar ta bëj në heshtje...
Në fund, gjatë realizimit të synimeve (ëndrrave) tona jetësore, përveç ligjit të sipërpërmendur hyjnor të kapshmërisë objektive të dëshirës, në natyrë vepron edhe një ligj tjetër universal: “Asgjë nuk mund të pengoj diçka që kaherë është nisur të ndodhi”!
Andaj, krejt në fund: me, apo pa Behxhet Pacollin president, në kokat e njerëzve tanë, një diçka si proces për së mbari, mbase veç ka filluar të ndodhi, dhe

Adnan Abrashi

[panta_rhei]

E hodhën bretkosën në ujë të vluar dhe ajo kërceu përpjetë me sa fuqi që pati dhe shpëtoi.
E futën pastaj në ujë të ftohtë dhe ia nxehën ujin pak e nga pak. Bretkosa u zie edhe cofi, por nuk e kuptoi nga i erdhi e keqja, as qysh ke puna.

Qitu në Kosovë, po edhe gjithandej, shqiptarëve, identitetit dhe kulturës kombëtare po u nxehet uji si kësaj bretkosës...

...reagimi i shqiptarëve???

Askund?

Si duket, tashmë ose janë zier...

... ose kanë cofë!?

[panta_rhei]

Vendlindje, ti ëndërr që më ftofesh

lëshoma një zë, pash' Hirin tënd!

Shëtita pash' më pash' (edhe Ferrin),

por Prushin tënd s'ma dogj dot, asnjë vend!

[valiii]

OK, nje rezyme e shkurte/potpuri karakteresh qe "zhallavatin" ketu ne forum me bene sa here, aq here edhe te ndjehem mire, por edhe shume here hy ne mendime, meditime, reflektime, analiza (apo qysh t'keni qef ngjitjani emrin)...
Per te qene ne qender te vemendjes gjithon duhet te jesh unikat, te thesh ndonje tabu, te besh nje gjest, nje reagim ndryshe nga te tjeret. Pak ka rendesi a flet dikush keq per ty... Kryesorja eshte te flitet per ty.
Kategorite e njerzeve ne qendrueshmeri perpara provokimeve dalloje shume, disa prej tyre i mashtrojne cikerrimet dhe i terbojne menjehere, kurse disa prej tyre i shqetsojne fatkeqsite, e ata mbeten me dhimbjen e tyre duke e mbrojtur mendimin e tyre objektiv dhe sjelljen njerzore.
Padyshim qe vetit qenesore te njeriut kane ndikim te madh ne hisen e njerzeve prej ashpersise dhe qetesise, azhuritetit dhe maturise, njollosjes dhe pastertise, perseri egziston nje lidhje e forte ne mes bindjes se njeriut ne vetvete dhe sjelljes se tij te matur me te tjeret, si dhe faljes se gabimeve te te tjereve. Njeriut te madh, realisht, sa here qe ngjitet ne horizontet e perkryeshmerise, i zgjerohet kraherori, i shtohet butesia, ua fal gabimet personale dhe ua pranon arsyetimet njerzeve per leshimet e tyre !!! Nese ate e sulmon ndonje mendjelehte, duke dashur ta kompromitoje, ai ate e shikon nga pozita e larte e tij, ashtu siç i shikon filozofi femijet te cilet luajne ne rruge, e qe ndoshta edhe mund ta gjuajne me gurre.
Kemi pasur rast te shohim se si i shpie hidherimi njerezit deri ne kufijte e çmendurise: kur e urrejne edhe veten edhe mendojne se aq rend jane te nençmuar, sa qe kete nuk e pastron asgje tjeter por vetem derdhja e gjakut.
Te keqijat e provokimit dhe hidherimit jane te shumta kurse rezultatet e tyre jane te mjerueshme dhe te ulta, andaj gjakftohesija eshte argument i fuçise se lavderuar dhe solidarizimit fisnik...

tu bi vazhdued...

[Urata]

OK, nje rezyme e shkurte/potpuri karakteresh qe "zhallavatin" ketu ne forum me bene sa here, aq here edhe te ndjehem mire, por edhe shume here hy ne mendime, meditime, reflektime, analiza (apo qysh t'keni qef ngjitjani emrin)...
Per te qene ne qender te vemendjes gjithon duhet te jesh unikat, te thesh ndonje tabu, te besh nje gjest, nje reagim ndryshe nga te tjeret. Pak ka rendesi a flet dikush keq per ty... Kryesorja eshte te flitet per ty.
Kategorite e njerzeve ne qendrueshmeri perpara provokimeve dalloje shume, disa prej tyre i mashtrojne cikerrimet dhe i terbojne menjehere, kurse disa prej tyre i shqetsojne fatkeqsite, e ata mbeten me dhimbjen e tyre duke e mbrojtur mendimin e tyre objektiv dhe sjelljen njerzore.
Padyshim qe vetit qenesore te njeriut kane ndikim te madh ne hisen e njerzeve prej ashpersise dhe qetesise, azhuritetit dhe maturise, njollosjes dhe pastertise, perseri egziston nje lidhje e forte ne mes bindjes se njeriut ne vetvete dhe sjelljes se tij te matur me te tjeret, si dhe faljes se gabimeve te te tjereve. Njeriut te madh, realisht, sa here qe ngjitet ne horizontet e perkryeshmerise, i zgjerohet kraherori, i shtohet butesia, ua fal gabimet personale dhe ua pranon arsyetimet njerzeve per leshimet e tyre !!! Nese ate e sulmon ndonje mendjelehte, duke dashur ta kompromitoje, ai ate e shikon nga pozita e larte e tij, ashtu siç i shikon filozofi femijet te cilet luajne ne rruge, e qe ndoshta edhe mund ta gjuajne me gurre.
Kemi pasur rast te shohim se si i shpie hidherimi njerezit deri ne kufijte e çmendurise: kur e urrejne edhe veten edhe mendojne se aq rend jane te nençmuar, sa qe kete nuk e pastron asgje tjeter por vetem derdhja e gjakut.
Te keqijat e provokimit dhe hidherimit jane te shumta kurse rezultatet e tyre jane te mjerueshme dhe te ulta, andaj gjakftohesija eshte argument i fuçise se lavderuar dhe solidarizimit fisnik...

tu bi vazhdued...

Para se ti vazhdon me tu "bi vazhdued" , Dada e lexoj kete 'Reflektim' disa here...!gjithemon ia ke dhene vendin e duhur fjales...!

i uill vazhduing me te lexu...! mos u vono se skam vakt,plliz ...!

[panta_rhei]

Si mund te shpjegohet abstinenca e shqiptareve ndaj atdheut te tyre?

Sidomos indiferenca me te cilen intelektualet shqiptare i trajtojne zhvillimet në dhe rreth atdheut te tyre?

Ne ceshtjet e se mires se pergjithshme, sidomos te atdheut e kombit, sa mund te jene te pranueshme arsyetimet e tilla, si: "Nuk mund te jap kontributin tim sepse nuk po me krijoni hapesire... ...nuk mund te ndihmoj sepse nuk dua te shtyhem me loparet e drenices e te poshterohem nga analfabetet... "UNË SI INTELEKTUAL", thonë, nuk mund ta lejoj veten te bie ne nje nivel te atille... etj...
Keshtu keta intelektuale kane zgjedhur heshtjen, terheqjen totale, abstinencen nga... nga atdheu i vet, nga kombi i vet... e me kryesorja: nga vetvetja. Kane hequr dore nga pergjegjesia e Intelektualit, nga misioni i -ntekektualit ne kete bote - te qenurit shembull dhe avantgarde, pararoje e zhvillimeve te pergjithshme politike, ekonomike, kulturore e sociale ne vend e ne rrethine.

Poenta eshte: Cka ka lidhje me patriotizem? Cka ka lidhje me atdhedashuri, kur ti si intelektual, si shqiptar, rrin anash, i terhjekur dhe shikon me indiference atdheun tënd, kombin tënd se si poshterohet e tretet nga pisat, nga matrapazet e nga analfabetet?

...per te mos permendur ketu, pastaj, "patriotat" e tastieres... te cilet neper forume te internetit ta bejne namin per atdhe e per ideal kombetar... e kane vendosur patriotat... nuk vijme aty, te thojne, nuk kthehemi ne atdhe... pa e rregullu ju gjendjen, nuk vijme... pa na e shtru tapetin e kuq, nuk vijme... jo po nuk vijme, edhe me dijt qe ju del dhëmbi qikaq! (edhe ta kallzojne gishtin e madh te dores... bile ka disa qe duke u zgerdhi ta kallzojne edhe te mesmin)

[halla e madhe]

Një ditë* ti do të duash të ikësh*
e unë do t'të kuptoj* sigurisht*
(ndonjëherë dhe unë dua të iki nga unë…)

pastaj do vijë një ditë e zakonshme*
e ftohtë* me shi* dhe pa poetikë*
si kjo e sotmja*
ku ti do të më arsyetohesh
se vetëm sa të ra rruga këtej* rastësisht…

unë do t’ul sytë mbi pllakat e trotuarit*
e do t'përbihem lehtaz…
kur një currilëz e mekur syri*
do të fillojë të pikojë prej një ulluku të ndryshkur*
mbi jakën e palltos tënde*
e që andej*
do të përplasë stërpika të rrumbullakëta në qerpikët e mi*
(që do të rraskapiten me ankth*
të frikësuara* se mos po rrëzohen mbi mollëzat e faqeve…)

pastaj* të dy do të gjejmë një strehë aty pranë*
ku ti do t'me pyesësh*
e pyesësh*
e pyesësh…
pa qenë e interesuar të dëgjosh përgjigjet e mia…

(dhe unë do t'të kuptoj* sigurisht*
ndonjëherë* as unë nuk dua t’i dëgjoj përgjigjet e mija)

dhe do t’ikësh*
pa harruar të theksosh për të fundit herë*
ftohtësinë vrastare që do të më mbjellësh në bark;
“vetëm sa më ra rruga këtej* rastësisht”…

e unë do të mbetem aty*
me sytë ngulur mbi pllakat e plasaritura* të trotuarit*
me çarjen e këpucës që do të fillojë të fusë ujë*
e me stërpikat e rrumbullakëta në sy…

ndërsa më tutje*
atje… në trotuarin tjetër*
një mace rrugësh* e bërë qull*
do jetë duke kërcitur dhëmbët nga të ftohtët…
...si unë.

Keto vargje jane nje nder postimet me neutrale dhe me te vlersuarat nga une ne drejtimin artistik letrar te Pantha_es!

ps: me fal se me politike habe nichts am hut:frown:

[panta_rhei]

Keto vargje jane nje nder postimet me neutrale dhe me te vlersuarat nga une ne drejtimin artistik letrar te Pantha_es!

ps: me fal se me politike habe nichts am hut:frown:

Dardanë të humbur

Gjallë jemi e gjallë nuk jemi
Por të gjithë juve në mendje u kemi
E vertetë, po dukemi rrallë
Po për ju, prapë, kemi shumë mall.

Se këtu është "sofra e vjetër"
S'e braktisim për asnjë tjetër.
Ndoshta dukemi, (me siguri dukemi)
Por jemi plakë, kemi frikë se tutemi. :wink:

Se na lëshohen me "kazana"
Janë disa, ksajde, që "s'i ban nana?!"
S'e durojmë ne "erozionin"
Se na e çon lart tensionin.

Nejse... kaq për sot, për nesër... shohim.
Përqafojmë ata që na njohin.
Edhe po s'erdhëm, ne prapë do t'jemi këtu
"Vdekja ma afër se k'misha"! ... e dini ju. :smile:


P.S.
përshëndetje hallë e nderuar,
deshta me t'nguc' pak :smile:

Qofsh mirë kudo që je!

[vjeshta]

Storia e Kësulkuqës e treguar nga Ujku


Mali ishte shtëpia ime .Aty jetoja unë dhe u kujdesësha për të .
U mundohesha qe ta mbja paster .Kur nje dite me dielll ,ku nderkohe u mundohesha qe ta ripastroja nga berllogu qe nje kamper kishte lene mbas ,u ndegjuan disa te ecura.Me nje kercim u fsheha mbas nje lisi dhe pashë një vajze shume te pakuptimte qe zbritke nga nje rruge me nje shportë.

Dyshova menjehere ne te sepse ishte e veshur ne menyre qesharake ,e gjitha ne te kuqe ,me koken e fshehur sikur qe donte te mos jete e njohur .Natyrishte u ndala per kontrolluar se kush ishte .E pyeta se kush ishte ,ku po shkonte e diqka te tille .Me tregoi se shkonte tek shtepia e gjyshes per te ia sjellur dreken .Mu duk nje person i ndershem ,por gjindej ne malin tim e qe mu kjartsisht dukej nje person i dyshimte me ate kësule te quditeshme .Keshtu vendosa qe te ia mesoje krejt thjeshte se sa ishte e rrezikshme qe ta tejkalonte malin pa u lajmeruar dhe ne ate menyre aq qesharake .E lejova qe ta vazhdonte rrugen ,por vrapova shpejt drejt shtepise se gjyshes .

Kur pashe ate plake simpatike ,ia spjegova problemin tim dhe ajo u pajtua qe mbesa e saj kishte nevoje per nje leksion .Ishte dakord qe ajo te rrinte jashte shtepie derisa do e thirrja une ,faktiskisht ajo u fsheh nder shtrate .

Kur mberrijti vajza ,e ftova ne dhomen e fjetjes mbasi qe une isha i mbuluar ne shtrat i veshur sikur gjyshja .

Vajza ,e gjitha e bardhe dhe e kuqe ,hyri dhe tha diqka pak simpatike mbi veshet e mi .Isha i fyer edhe me heret se kesaj radhe dhe vendosa te beje ajo qka me vinte me mire ,duke i sugjeruar se veshet e mije te medhenj me lejonin qe te ndegjoja me mire .

Tash ,ajo qe doja une dhe qe me pelqente te degjoja ,qe ajo te kishte vemendje ne ate qe thoja ,ku ajo vazhdoi me nje tjeter koment mbi syte e mi te spikatur .
Tash mundeni me imagjinu ate qe une fillova te provoj per kete vajze qe kishte nje pamje ashtu ,por qe ishte nje antipatike e dukeshme .Edhe nje here ,qe per mua eshte nje dukuri e fituar qe tia kthej edhe faqen tjeter ,i thashe qe syte e medhenj me nevojiteshin qe ta shihja me mire .

E fyerja e ardhshme me shkaktoi dhimbje me te vertet .Ne te vertet e kam problemin e dhembeve qe i kam te medhenje .E kjo vajze beri nje koment fyes duke iu riferuar atyre .E di qe do duhesha te kontrollohesha ,por kerceva nga shtrati dhe uliriva qe dhembet e mi me nevojiteshin per ta ngren ma mire .

Tash ,ta thejme te verteten ,asnje ujke nuk do ta ngrente nje vajze , te gjithet e dijne ,po ajo vajza e qmendur filloi te vraponte neper shtepi duke uluritur ,me mua qe shikoja ta qetsoja .I kisha hjekur rrobat e gjyshes ,por ishte me keq .Papritmas dera u hap me nje force dhe qe nje gjuetar me nje sepate .E shikoja dhe e vrejta qe jam ngushte .Ishte nje dritare e hapur mbas meje dhe ika jashte .

Do te me pelqente te thoja se kjo ishte e gjitha ,por ajo gjyshja nuk e tregoj kurre versionin e stories sime .

Mbas pak filloj te sillen zera qe une isha nje tip i keq dhe antipatik e te gjithet kerkonin qe te me evitonin .Nuk di me asgje mbi ate vajzen me ate kesul te kuqe dhe qesharake ,por mbas atij rasti me nuk kam jetuar i lumtur .


(L.Fearn )

[halla e madhe]

Dardanë të humbur

Gjallë jemi e gjallë nuk jemi
Por të gjithë juve në mendje u kemi
E vertetë, po dukemi rrallë
Po për ju, prapë, kemi shumë mall.

Se këtu është "sofra e vjetër"
S'e braktisim për asnjë tjetër.
Ndoshta dukemi, (me siguri dukemi)
Por jemi plakë, kemi frikë se tutemi. :wink:

Se na lëshohen me "kazana"
Janë disa, ksajde, që "s'i ban nana?!"
S'e durojmë ne "erozionin"
Se na e çon lart tensionin.

Nejse... kaq për sot, për nesër... shohim.
Përqafojmë ata që na njohin.
Edhe po s'erdhëm, ne prapë do t'jemi këtu
"Vdekja ma afër se k'misha"! ... e dini ju. :smile:


P.S.
përshëndetje hallë e nderuar,
deshta me t'nguc' pak :smile:

Qofsh mirë kudo që je!

..tash e shof qe ke prirje aq te mira ne poezi sa shume shpejt mund te harroja debatet tua ku shpesh i theme vetes;_eshte ky pantha apo mos fshehet dikush tjeter?

ps:ne vargje te bukura aty shijoj artin e letersise dhe mendimin e poetit, deshiroj qe te lexoj me shume keso vargje te bukura!

kalo mire kudo qe je!:)

[halla e madhe]

Storia e Kësulkuqës e treguar nga Ujku


Mali ishte shtëpia ime .Aty jetoja unë dhe u kujdesësha për të .
U mundohesha qe ta mbja paster .Kur nje dite me dielll ,ku nderkohe u mundohesha qe ta ripastroja nga berllogu qe nje kamper kishte lene mbas ,u ndegjuan disa te ecura.Me nje kercim u fsheha mbas nje lisi dhe pashë një vajze shume te pakuptimte qe zbritke nga nje rruge me nje shportë.

Dyshova menjehere ne te sepse ishte e veshur ne menyre qesharake ,e gjitha ne te kuqe ,me koken e fshehur sikur qe donte te mos jete e njohur .Natyrishte u ndala per kontrolluar se kush ishte .E pyeta se kush ishte ,ku po shkonte e diqka te tille .Me tregoi se shkonte tek shtepia e gjyshes per te ia sjellur dreken .Mu duk nje person i ndershem ,por gjindej ne malin tim e qe mu kjartsisht dukej nje person i dyshimte me ate kësule te quditeshme .Keshtu vendosa qe te ia mesoje krejt thjeshte se sa ishte e rrezikshme qe ta tejkalonte malin pa u lajmeruar dhe ne ate menyre aq qesharake .E lejova qe ta vazhdonte rrugen ,por vrapova shpejt drejt shtepise se gjyshes .

Kur pashe ate plake simpatike ,ia spjegova problemin tim dhe ajo u pajtua qe mbesa e saj kishte nevoje per nje leksion .Ishte dakord qe ajo te rrinte jashte shtepie derisa do e thirrja une ,faktiskisht ajo u fsheh nder shtrate .

Kur mberrijti vajza ,e ftova ne dhomen e fjetjes mbasi qe une isha i mbuluar ne shtrat i veshur sikur gjyshja .

Vajza ,e gjitha e bardhe dhe e kuqe ,hyri dhe tha diqka pak simpatike mbi veshet e mi .Isha i fyer edhe me heret se kesaj radhe dhe vendosa te beje ajo qka me vinte me mire ,duke i sugjeruar se veshet e mije te medhenj me lejonin qe te ndegjoja me mire .

Tash ,ajo qe doja une dhe qe me pelqente te degjoja ,qe ajo te kishte vemendje ne ate qe thoja ,ku ajo vazhdoi me nje tjeter koment mbi syte e mi te spikatur .
Tash mundeni me imagjinu ate qe une fillova te provoj per kete vajze qe kishte nje pamje ashtu ,por qe ishte nje antipatike e dukeshme .Edhe nje here ,qe per mua eshte nje dukuri e fituar qe tia kthej edhe faqen tjeter ,i thashe qe syte e medhenj me nevojiteshin qe ta shihja me mire .

E fyerja e ardhshme me shkaktoi dhimbje me te vertet .Ne te vertet e kam problemin e dhembeve qe i kam te medhenje .E kjo vajze beri nje koment fyes duke iu riferuar atyre .E di qe do duhesha te kontrollohesha ,por kerceva nga shtrati dhe uliriva qe dhembet e mi me nevojiteshin per ta ngren ma mire .

Tash ,ta thejme te verteten ,asnje ujke nuk do ta ngrente nje vajze , te gjithet e dijne ,po ajo vajza e qmendur filloi te vraponte neper shtepi duke uluritur ,me mua qe shikoja ta qetsoja .I kisha hjekur rrobat e gjyshes ,por ishte me keq .Papritmas dera u hap me nje force dhe qe nje gjuetar me nje sepate .E shikoja dhe e vrejta qe jam ngushte .Ishte nje dritare e hapur mbas meje dhe ika jashte .

Do te me pelqente te thoja se kjo ishte e gjitha ,por ajo gjyshja nuk e tregoj kurre versionin e stories sime .

Mbas pak filloj te sillen zera qe une isha nje tip i keq dhe antipatik e te gjithet kerkonin qe te me evitonin .Nuk di me asgje mbi ate vajzen me ate kesul te kuqe dhe qesharake ,por mbas atij rasti me nuk kam jetuar i lumtur .


(L.Fearn )

..sa me shume thellohem ne kte tregim aq me shume me pelqen Ujku! ;)

[murrizi]

Pijna viski e bojm politik eeee



Nuk e dijë veqse aty diku kah ora tre e mëngjesit pash t'më ishte bër boll, i hodha një sy aty te qoshi dy "gastareve" të rrokullisura dhe thash "a po qohmi o burra"
..Hajt edhe njo, hajt edhe njo për hatër timin, dhe e ç'pikëm edhe të treten "gastare", i mblodhem forcat e fundit sa për ti gjetur telefonat mobil e dikush për ta thirrur noj taksixhi.
Nuk vonoj shumë dhe Taksija ja bëhen e vizatume sikur të kishin mbir prej dheu, gotat që mbanin në dorë derisa prisnim para dere gati kishin filluar tu dikej fundi, por se lëshoje dot nga doraaq leht atë "virane" .
Pasi ishim kusuritur me kafegjiun, me shpres që ishim kusuritur ?! Me forcat e fundit shtërnguam edhe një her njëri tjetrin, disi ndryshe prej herave tjera ku poashtu kishim ndenjur deri në orët e agimit, diqysh sikur të ishe nata e fundit .

[panta_rhei]

Krujë, o qytet i bekuar,

prite, prite Skenderbenë!

Po vjen si pëllumb i shkruar,

të shpëtojë Mëmëdhenë.

Këto vargje, poeti ynë kombëtar, i ka shkru para më shumë se 100 vjetëve.

Çka kanë qenë duke ba shqiptarët para 100 viteve???!!!

Çka kanë qenë duke ba shqiptarët para 500 viteve, në kohën e Skenderbeut???!!!

Çka jemi duke ba na sot???!!!

Kurrgja hiç!!!

Duke ndejtë! Duke ndejtë n'kokerr t'shpines e duke "pritur, pritur" qat "burrin e panjohur" e te madh, me mjekërr, me kali t'madh e me shpatë të gjatë në dorë, të vijë e të na bashkojë e të na e shpëtojë Mëmëdhenë (mëmëdhimbjen).

Këto vargje të Naimit, janë kultura jonë kombtare. Mallkimi ynë kombtar!

E na! Menzi presim që me krenari t'ua ngulim në kokë fëmijëve tanë këto vargje e këtë psikologji të të qëndruarit në kokerr të shpines e të të priturit. Qashtu qysh neve na i kane ngulë prindërit tanë.

Çka ka ndryshim? Çka ka lidhje a vjen Kristofer Delli, a vjen Skenderbeu???!!!

Kryesorja na me pritë! E Ai me ardhë!

Qe 500 vjet presim na! ("Godonë" e samuel becketit?!)

Kulturë është kjo.

Pse thojnë "Dembelat e Stambollit", e nuk thojnë "Dembelat e Stokholmit"?!
(Garant prej aristokratëve turq, prej beglerëve e agallarëve).

Pse thojnë "po rrnojke si beg"?
Pse thojnë "po punojke ditë e natë si qen"?
Pse thojnë "kish ba pare qaq shume sa s'kish nevojë me prek punë me dorë as vet as djemtë"?

Se e kemi kulturen e Stambollit.
Me ba mos me e thy gjumin nja dy-tre sahat n'pik t'drekes, na smuhemi keq! (Se gjumi i drekes është i shëndetshëm :tongue: :biggrin: !!! Pash familjen?????)

Çka me sha tjetër???

Po.
Na kogja mesele e kogja punë e zajmë me u qu me i la durtë para buke, veç me i pervjelë kraht e me i pastru enët vet e me e përgaditë bukën vet, na e zajmë "vdekje per s'gjalli"?!

"Pasha familjen me mujtë diqysh me e ba punën me na i la dikush enët me ZARF, edhe me na i përgaditë buken me ZARF, fill na i kish thy, a!"

[valiii]

S'ka rryme, s'ka uje edhe batarija e telefonit ish ka ma lshojke... Me 700 sabaha nji kallaballek inkasanta n'teren, per berdhog, mem m'fal n'shprehje per higjijene, per uje, kabllovik e ptk... Kuku kuku ani ai i rrymes, mire se isha zgju prej gjumit mamushem (vet i 40-ti) edhe ai nji ftyre bry (qe sagllam oshte i malisheves) ja nisi burrnijave, jo jeni per çkyqje jo anejna knejna.

Nejse... veq po thom, a din ... S'rrnohet bre n'qet shtet tybe. Ai, perpara menxi s'pritsha mem ardhe rroga e mi ble nipar lleviska ose dizellka t klases t'pare e tash pi shofe edhe vet, e kam lshu veten krejt, bile edhe plaka jeme pom thote : o njeri nrequ pak e mos del si i shtihum...
Kanihere a din po lakmoje e po thome qysh si pata 1 milion €ki po apet edhe mi pas çka ki me bo me to, prap del me ni jaran n mramje pi pishe ka ni kafe dmth rutina e njejte...
Nejse qeshtu tu mendu pa lidhje veq m'erdhe vakti me dal n'pune, t'hina nseter pantolle u pegllata pak kishe mu doke ma "in" edhe po eci kadale... Ai 'fati' jem para meje ishin kone tu hece 2 tinejgjerka e veq qashtu qelloje trotuari i ngushte qe s'mjepshin shance as mi "pretisate" e ato petullejkat qaq kadale hecshin, ta merr menja qe jane ne sfilate, ani njana prej tyne kish veshe sandalle me nje fustan t stilit llambada kurse tjetra hellanke apo unihopke t zeza me nje maice te bardhe, e maicen e kish pa lshu bajagi nder kuka, demek mi mbulu ose ma mire me thane mi theksu te prapmet. S'kish faj as ai zalloga me kerr qe i njeke e ja kish pa lshue zanin " do daske" put it down on me put it down on me e shkojke sa mujke leshinari i jepke me kry... Kur dikur mriva diqysh deri n pune dhe u stabilizova, si dje e si pardje edhe kete dite e harxhova. T beepsha shtetin shume here vetit ja bana...

P.S| nese s'oshte edhe qekjo reflektim, obligohet moderatori perkates te ma transferoje shkrimin te tema "si e kaluat diten sot"... Mua diqysh ma ngat qetu m'erdhe me postu... Ma bani hallall !!!

[panta_rhei]

Edhe nja, o moj Bjondina, edhe nja, bre, se e kam hak
Se m'u ça shpirti në grima, don me m'ba mendja çfap!
Edhe nja, veç mbushmani plot; edhe nja, edhe s'du tjetër
Se m'u shky shpirti si rrobë; (normal qe t'shkyhet rroba vjetër.)

Rroba e vjetër s't'jep më andrra, por n'bërllog nuk muj e çoj!
Se prej jetës keq u vrava, por me vdekjen kurrë s'e ndrroj
Ndaj, luftoj, me shpirt' n'ër dhamë, ndaj luftoj e nuk dorëzohna
Eh! Dashnisë, i bie n'ër kamë, për dashninë edhe flijohna. :tongue:

[panta_rhei]

Lufta asht nji zanat i hollë poaq sa edhe vujtja
Qitni shpatat e drunit
Prej shoke, o burra!

Vraje, por jetën mos ia merr
Mos ia le synin në terr
Mushkninë, zemrën mos ia prek
Idhnushëm nji ditë ai ka me vdek’…
…pra, ti vec ban demek.

Paj, lufta asht nji zanat i hollë poaq sa edhe vujtja
Lum ai qe duron e pret. :smile:

[panta_rhei]

Primo Levi ka qene i mbyllur ne kampin nazist ne Auschwitz. Ka vrare veten duke u hedhur nga shkallet e nderteses, ne vitin 1987. Ceshtja e tij eshte "par excellence" çeshtja e shqiptarëve.

Hurbinek ishte nje djale i vogel qe askush nuk ia dinte moshen, bashkatdhetaret e tij çifute mendonin se duhet te ishte rreth 3 vjeç. Nuk dihet se kend kishte babë apo nanë. Mbase i kishin djegur qysh diten e pare. Mbase ishte nje femije i lindur ne kamp, nga ndonje dashuri qorre ne kampin e vdekjes. Mbase ishte nje jete e ardhur ne kete jete thjesht per te thene se eshte e pamundur qe jeta te lulezoje ne kampin e vdekjes. Sepse Hurbinekun e vogel tre vjeçar, nuk e pa me askush se ku perfundoi. Nuk dinte te fliste, nuk e dinte asnje gjuhe. Vuajtja e tij ishte pa goje, pa ze, nuk dihet çfare ndjente apo çfare shihnin syte e tij. Emri Hurbinek ishte nje emer i shpikur aty per aty, sepse djali i vogel nuk e dinte as emrin e vet, nese ka pasur ndonjehere nje te tille. Thjesht disa belbëzime kishin vendosur qe ta pagëzonin Hurbinek.

Vite me vonë, Primo Levi, i dalur nga kampet naziste, asht e lëkurë, mediton papushim per Hurbinekun e vogel.
Edhe thotë: mire une qe e kam gojen dhe mund te flas per vuajtjet e mia, po per vuajtjet e Hurbinekut, kush do te flase?
Atehere Levi thote se NEVE NA BIE PËRSIPËR, SI NJË BARRË, DETYRA E DËSHMIMIT, DETYRA E KUJTESËS. Ne duhet te deshmojme per te gjithe ata qe nuk kane zë, të pagojët, per te humburit, te vdekurit, te zhdukurit.

"Duam apo s'duam, ne jemi dëshmitarë dhe e mbajmë krejt barrën e dëshmimit dhe të kujtesës".

Ne tragjedite njerezore si pushtimet, luftërat, diktaturat, dikush duhet te jete aty qe te deshmoje, qe te thote fill e per pe, deri ne hollesite me te vogla, çka ndodhte neper masakra, neper burgje, neper tortura, neper pushkatime, neper deportime, qysh thyheshin jetet e njerezve, eshnat e njerezve, te gjitha duhen treguar. Edhe, te gjitha do te duhej te futeshin neper programet tona shkollore.
Per respekt, per detyre ndaj vetvetes. Nuk mund te rrish i pandjeshem ndaj viktimave te çështjeve famekeqe serbiste a naziste a komuniste, s'ka lidhje.

Kjo behet per dy arsye:

- per nderim ndaj viktimave (dmth e kthejme koken prapa)

- dhe per edukim te pasardhesve (dmth koken perpara).

Derisa e para behet per te respektuar vet thelbin tend si njeri, e dyta behet ne forme mase mbrojtese, qe keto gjera te mos perseriten me. Me fjale te tjera, detyra e kujteses eshte higjienike (dmth pastrimi i shpirtit tone), por dhe profilaktike (dmth parandalimi i kesaj semundjeje per te ardhmen).

nejse,

Kur çifutet e pakte te shpetuar nga kampet u kthyen neper vende e tyre, ne Angli, France e Amerike, ata nuk flisnin, nuk deshmonin. Tmerri ishte teper i madh, e tejkalonte fjalen. FJALA NUK KISHTE FUQI PËR TA PËRSHKRUAR TMERRIN.

Por,
heshtja s'ishte e lidhur vetem me kete fakt: kishte dhe nje fakt tjeter, pervers: askush nuk dëshironte t'i dëgjonte.

Viktimat, edhe te gjalle, edhe te vdekur, ishin bezdisese, të mërzitshme. Ato e helmonin festen e fitores. Te gjithe donin te ladronin, të festonin, lufta mbaroi, dhe askush s'ia hidhte syte viktimes se lene menjane qe ishte shndërruar në memec.

Vone, shume vone, kane filluar te zgjidhen gjuhët dhe gojët e atyre pak te mbijetuareve.

Po shqiptarët?

Kur shqiptarët dojnë te deshmojne tmerret qe kane perjetuar, edhe ketyre iu mbyllet goja nga serbet me pretekstin: të gjithë kemi vuajtur. Te gjithe ishim ne lufte.
Çka do te ndodhe me popullin shqiptar pas 80 vjetesh, kur te kene vdekur deshmitaret e tmerreve? Kush do t'i kujton ata? A do te jemi te sigurte se nuk do te ndodhe perseri?

Pse te mbijetuarit çifute, qe ende i kane ne krah tatuazh numrat nga kampet naziste, u çuan ne kembe kur i pane ne TV trenat e mbushur me shqiptarë duke u deportuar?
A nuk ishte kjo nje perseritje e te njejtit tmerr?

Prandaj, krimet duhet ta kene fytyren, duhet t'i dijme, t'i perfytyrojme, duhet t'iu ikim numrave.

Te thuash se jane vrare 10 000 vete, kjo nuk eshte kurrgjë. Nuk na prekë, sepse eshte thjesht një numer. Por kur lexon deshmine e njerit prej ketyre dhjetë mijeve, atehere kjo na prek ne shpirt, na rrenqeth. Atehere krimi merr fytyre, e shohim duke u kryer, nderhyjme me mendjen tone per te mos u bere te tillë, lartesohemi pak si njerez, i nxjerrim mësimet tona.

Nuk eshte kurre e tepert qe viktima te shprehet, kurrë.

Te pakten kurrkush s'ka te drejte morale me i thanë nje viktime: boll se na merzite.
Sepse viktima nuk flet tash per vete, por flet per miqte e vet te çuar ne ate dynja, edhe ka ende frike se mos po perseritet.

Ne fakt, viktima, me deshmine e saj, eshte thjesht duke na mbrojtë neve, qe nuk e kemi jetuar jeten e saj.

P.S.

postimi ka te beje, kryesisht, me iniciativen per mbledhjen e fakteve per krimet e luftes ne ish-Jugosllavi - KOMRA.

[panta_rhei]

Nuk jam i mrrolshëm si vranësira, miku im, jam veç një re,
që heshtë pas vetëtimës
e vranësimi më është një mënyrë e të ekzistuarit,

OK, po, e kam një shpjegim, një shpjegim të bukur si lulet e kurorës mbi varr,
që i sqaron të gjitha dhe, prehet në fund e qetë mbi rrëfim siç pushon gjethja e thatë mbi rrasë të gurit,

Edhe,
dija do t'na plakë të dyve, miku im, si një shi i përbashkët,
do të lagë trupin e saj, e do ta bëjë si bisht balene,
dija e tepërt të dyve do t'na plagosë, o mik i largët.

[murrizi]

Rrugeve te Berlinit cdo i katerti nuk e di kush eshte kruetari i Gjermanis,
Rrugeve t Kruequetetit Franqoise poashtu nuk e ditkan cdo i treti kush eshte Minister i jashtem i Frances,

Rrugeve te Tirones e Prishtines te gjithe dijne kush eshte dhe kush do te jete:

Kryetare edhe Kryeminister, e edhe kryebashkiak .

[panta_rhei]

Katunarin prej katundit, edhe mundesh me e hjekë.
Por, katundin prej katunarit, nuk mundesh me e hjekë kurrë.

[Neferta]

Rrugeve te Berlinit cdo i katerti nuk e di kush eshte kruetari i Gjermanis,
Rrugeve t Kruequetetit Franqoise poashtu nuk e ditkan cdo i treti kush eshte Minister i jashtem i Frances,

Rrugeve te Tirones e Prishtines te gjithe dijne kush eshte dhe kush do te jete:

Kryetare edhe Kryeminister, e edhe kryebashkiak .Ku mos me ditur kure nje dite do te dalin edhe tv me marken kryetar e kryeminister. Pasi nje dite ishte per vizite Jakupi te K. Dell, Delli kishte nje tavolin nje pc me emrin dell kupa kur ktheu ne qeveri i tha nje IT ju lutem porositma nje pc Krasniq.

[Neferta]

Katunarin prej katundit, edhe mundesh me e hjekë.
Por, katundin prej katunarit, nuk mundesh me e hjekë kurrë.
Sa kojshi te paskan ardhur nga fshati se si po shifet te paskan rrethua krejt

[panta_rhei]

Sa kojshi te paskan ardhur nga fshati se si po shifet te paskan rrethua krejt

Jo tybe, jo.

Perkundrazi, ishte thjeshte nje reflektim mbi vetveten. :smile:

i/e nderuar,
by the way, une mendoj se "katunaria" nuk eshte dukuri me baze gjeografike.
"Katunaria" eshte mentalitet, ka baze kulturore.

[Neferta]

Jo tybe, jo.

Perkundrazi, ishte thjeshte nje reflektim mbi vetveten. :smile:

i/e nderuar,
by the way, une mendoj se "katunaria" nuk eshte dukuri me baze gjeografike.
"Katunaria" eshte mentalitet, ka baze kulturore.
E kuptoj dhe eshte formulimi juaj, kurse une per keta kam thenjen llabud.

[panta_rhei]

Ju bjen njehere taljanit edhe gjermanit me fjete ne te njejten dhome hoteli.
Shtrihen secili ne shtrat te vetin, me drite te fikur, nderkohe gjermani po thot "ne kete dhome ajri me duket shume i zënë, prandaj duhet ta hapim dritaren qe te ajroset dhoma". Italiani kategorikisht po kundershton "nuk ben kurrsesi sepse eshte teper ftohte, dhe se rrezik do te ftofeshin".
Gjermani nuk e çon ma gjate per zgjatet pak e kap kepucen edhe te gjuajti e te beri xhamin spirra-spirra.
"Eh, qitash m'u mbushen mushkerite me ajer te fresket" tha gjermani edhe fjeti qetë-qetë.
Italiani gjithë natën nuk fjeti duke kercellitur dhembet nga te ftohtet.

Kur u ngriten ne mengjes, panë spirra-spirra xhamin e pasqyres qe gjendej prane dritares se paprekur.


Pra,
krejt eshte çeshtje e perceptimit.
Njerezit, zakonisht, ndjehen, mendojne edhe veprojne qashtu qysh deshirojne apo urrejne, ose qashtu qysh kujtojne, e jo qashtu qysh eshte realiteti.

[lovely]

Ju bjen njehere taljanit edhe gjermanit me fjete ne te njejten dhome hoteli.
Shtrihen secili ne shtrat te vetin, me drite te fikur, nderkohe gjermani po thot "ne kete dhome ajri me duket shume i zënë, prandaj duhet ta hapim dritaren qe te ajroset dhoma". Italiani kategorikisht po kundershton "nuk ben kurrsesi sepse eshte teper ftohte, dhe se rrezik do te ftofeshin".
Gjermani nuk e çon ma gjate per zgjatet pak e kap kepucen edhe te gjuajti e te beri xhamin spirra-spirra.
"Eh, qitash m'u mbushen mushkerite me ajer te fresket" tha gjermani edhe fjeti qetë-qetë.
Italiani gjithë natën nuk fjeti duke kercellitur dhembet nga te ftohtet.

Kur u ngriten ne mengjes, panë spirra-spirra xhamin e pasqyres qe gjendej prane dritares se paprekur.


Pra,
krejt eshte çeshtje e perceptimit.
Njerezit, zakonisht, ndjehen, mendojne edhe veprojne qashtu qysh deshirojne apo urrejne, ose qashtu qysh kujtojne, e jo qashtu qysh eshte realiteti.



Fuqia e nderdijes.. e mendimit..

Nje kojshike po kallxon;

- Kisha me e bo operacion kamen, me anestezion lokal. Shtrit ne salle te operacinot, nuk e shihsha kamen, veq tu thane; oo po m`dhem, po m`dhem..
Mjekja; une po te pickoj, ti me kallxon kur nuk ndin mo kurgjo. A po ndien diqka?
-Po, shume po me dhemb..
Mas nja 2-3 minutave;
-Tash a po ndien diqka?
-Pooo, po me dhemb shume...
-Po na te kena pre moti :biggrin:
-Oooo ... :(

:biggrin:

[panta_rhei]

Eja o vëlla, ti peshë e rënduar në njërën anë,
karrocierët e kanë pijen e vrazhdtë,
heshtjen e kanë të pikëlluar si vajtim babai
që e ka humbur para kohe të vëllanë,
pa lotë, një dridhje e ashpër mjekrre,
të pabesë e kanë rakinë, tradhëtare i kanë gratë,
Ata nuk shkojnë në shtëpi, jo se nuk duan,
por e shtyjnë zbulimin e të vërtetës së hidhur
dhe një tjetër ditë, me rakinë më të mirë për dramë,
i thonë vetes duke t’u drejtuar ty
mos rri i vranët dhe vrerin vraje me pak djath e hudër,
ne i dashurojmë kuajt, më origjinal se kaq asnjë tragjedi kurrë nuk u luajt…
kamxhikët si gjarpërinjë pendimi ndërrojnë lëkurët
pa ndjerë, i kafshojnë në duar, gjakun helmuar.

Ata mbetën atje, eja në shtëpi, i thashë,
dhe karrocierët qëndruan stoikë, na panë pa folur,
nuk e dij nëse më quajtën “zotni”,
por kjo do t'më vriste pa kthim,
ktheva kokën, i pashë,
ndoshta nuk e dinin që ne sapo kishim lënë tryezën plot
kokat e tyre thoshin “NATYRISHT”,
fjalën më të mrekullueshme të çdo gjuhe,
më erdhi turp për mushkërinë time,
pastaj për shpirtin, m’erdh turp për ardhjen e saktë të turpit,
ardhjen e saktë të keqardhjes, rregullin e saj,
dy këpucët e njëjta të mia që aq të shëmtuara dukeshin
përballë këpucëve të ndryshme të tua, vëlla,
pëshpërima jote vlente sa për 100 çaste esull të miat me karrierë e me libra,
lulishtja matanë rrugës mbante vjelljen tënde
plagën që thahej mbi gardhin e gjallë,
më erdh turp që e dija shtëpinë time
këpuca jote e ndryshme, ajo që s’e dinte
më pa me përbuzje
- nuk e dija cila këpucë ishte e ndryshme,
se të dyja janë, të ndryshme këpucët kur janë,
cila ishte e rregullta, ajo që përkiste,
ashtu si ne të dy, vëlla, nuk e dija cili nga ne të dy ishte ndryshe,
unë e dija shtëpinë, keq më vinte për veten,
sa poshtë bijmë, i dija rrugët, e dija edhe nga i bihej shkurt,
nga nuk na shihnin shumë veta,
që të ruaja namin e mirë të rakisë,
të ku ta gjej një djalë si ti-së,
t’mos pijë verë, e t’mos pijë rakisë,
isha një hile e neveritshme, vëlla,
pa guxim para hijes së mureve, atje po të çoja,
tek shikimet e padurueshme të familjes,
merr shembull nga unë, që nuk pi,
si s’të thashë falemnderit kurrë, vëlla
që më tregove sa monoton isha
pa më pa kurrë në sy!

[panta_rhei]

so :biggrin:
back egejn :tongue:

Pak per burra, e ma shumë për femna

Në kete shoqerine tone (shqiptare) te sterngarkuar me seks e me tension seksual, ku për njitrohe seks e kemi pa që burrat janë ne gjendje t'ia dhezin naften vetë vatanit, femnat e kane rrite shume ndikimin, thjeshte femnat kanë në dorë shumë.
I kane në dorë, burrat!
Ktynehere, burrat bënin atë që donin të bënin. Në kohët moderne, meshkujt bëjnë atë që femrat ua lejojnë atyre të bëjnë.

Paramendo,
Nëse femrat shqiptare do të tranoheshin mbas meshkujve me trup te bukur, krejt burrat do të gjuheshin drejt fitnesit.
Nëse do te donin meshkuj të pasur, krejt me vrap që të bëjnë pare.
Nëse femrat duan një burrë me kerr të shtrenjtë, secili do të përpiqet t'ia beje disi për ndonjë, qoftë edhe të vjedhur, qoftë edhe borxh.

Nëse femnat do të donin meshkuj inteligjentë, s'do të kishte më autolarje, por qaq sa ka autolarje do te kishim biblioteka.

Sot po dojne trullana, trullana sa t'dush.
Plot, u mbushë.
Edhe ata qe nuk jane, po shiten si trullana. Konkurrencë!

Ani neve na duket sikur moralin e standardin e moralit e përcaktojnë burrat.
A në fakt, moralin e përkufizojnë gratë.
Fjalën "Kurvë" e përdorin më me urrejtje e nençmim femrat për femrat e tjera, sesa meshkujt. Bile, meshkujt e përdorin edhe me njëfarë respekti (sikur hoxhes kur e lavdojne i thojne "thi hoxhë eshte" ai e merr si kompliment).

Femrat, ne shoqerine tone, i përcaktojnë normat e moralit në bazë të asaj që nuk guxojnë dot ta bëjnë apo ta arrijnë vetë.
Të mbetura në një jetë që nuk iu jep shumë, përpiqen ta krijojnë nje status për veten e tyre, duke u ngjitur norma morale femrave te tjera.
Vendosja e statusit moral është kogja agresive dhe e dhunshme, ne mes vetë femrave.
Më ka ra rasti të dëgjoj një studente që i vleresonte "si katunare e zhugajka" vajzat që vinin në ligjerata të veshura thjeshte "me trenerka e patika".
E për veti, vinte në shkollë me take 10 cm, me gjinjte jashte e me miniqin qe poashtu ma shume shplon sesa mbulon.

Padyshim problemi më i dukshem i femrave shqiptare sot shfaqet te kodet e deformuara të veshjes. Thjeshte ju ka humbë kontrolli ne kete drejtim.
Shohim përditë vajza që shkojnë në punë e në shkollë a fakultet të veshura sikur po shkojnë në ndonje puff a ndonje shtepi publike, a per me ofru sherbime seksi me pare, pub a club a kafiq, te lyera e te ngjyera bile edhe me asi xhixha me ylla qe vizllojne në fytyrë.

Këto shenja nuk tregojnë që femrat shqiptare kane komplekse.
Jo.
E tregojnë bash të kundërtën.
Tregojnë një mentalitet banal e të thjeshtë. Nje mosrespekt te madh ndaj vetvetes.

Kqyre absurdin!
Seksi eshte be motori kryesor levizes i shoqërisë sone.
Seksi është e vetmja gjë që i shtyn burrat të çohen nga kauqi, nga kafehanja, nga oda, nga tymi i duhanit e nga ndejat "burrerore patriotike". Per tjetersend nuk e prishin tymin.
Bash duhet të jemi seksualë në çdo orë. Jo sensualë, se kush po pyet per ndjenja. Po seksualë!

(nejse se paskam hy fellutave edhe une, qitash e pashë) :smile:

Ama, seksi, është bërë arma kryesore.
Sigurisht, seksi ka qenë në të gjitha kohërat një armë shumë e fortë. Por, ka qenë vetem NJËRA nga shume armët qe i ka pasë dikur femra.

Joshja femërore..., bukuria femërore..., tërheqja magjike e saj, ka brenda inteligjencë..., ka sharm, ka stil, feminitet e ndjesi të thellë..., e ka ate "lojen" e saj të mospërfilljes, të indiferencës, që "e mbytë" vëzhguesin, ... e ka ate heshtjen kurreshtare moskokëqarëse e provokuese, ... ka humor e buzëqeshje.

E sot, takon femra që nuk e bëjnë as përpjekjen më të vogël që të jenë interesante, të zgjuara, te dinjitetshme apo sharmante në tavolinë.
E tregojnë hapur, vend e pa vend, "qe, krejt po ma kanë nevojën, krejt po kane qejf me m'kapë, sepse une jam asishne qe e kam atë "çelësin" "atë sendin magjik".
Ato besojnë se ta kesh "atë çelësin" e një grope të zbrazët mjafton për të pasur status të personit të privilegjuar kudo, qoftë edhe në një tavolinë të thjeshtë kafiqi.

Tentojnë të shiten shtrenjtë pa pasur asgjë tjetër për të ofruar, perveç seksit, (dmth ate per te cilin te lusin ne çdo cast prostitutat.)
Edhe "bak seri", shiten!
Pazari i seksit është gjithmonë i lartë!
Ato e kanë arrijte, megjithate, njëfarë standardi ne kete drejtim...

Nejse,
Per qitash, qikaq :smile:
Po hajt se folim apet, se ka plot per femnat! (ok, edhe per buerrat :biggrin: )

...to be continued

[jadore]

pante, demek morali i keti reflektimi i bie.. o sa mire me qene femer !..si ajo motoja e shqipeve te mbas luftes , o sa mire me qene shqiptare ..
p.s.
e qe te solidarizohem me ty edhe me gjithe paragjykimet e forumisteve rreth botekuptimeve te jadore. una,demek Une qikjo vet,kurr nuk me ka ardhe me ndot per gjinine qe i perkas e drejtimin e stylin ne te jetuar e prezentuar qe ka marr keto motrat e mija stoike ne kohe se sa prej kohes se pasluftes e deri me sot .kete jo edhe qaq shume prej motrave te mija shqipe qe edhe veteveten ma kane gerdite ato , sa sa fajin e kane keta dasat shqiptare ..qaq dine , qashtu jane tuj e hedhe vallen metrat shqiptare sipas hapave te kercimit sipas kerkesave te daive .
keshtu qe kjo pune i bie , tengjerja per kapak.

[panta_rhei]

...në këtë periudhen e pasluftes, sidomos neper qendra paksa me te medha, eshte "zbuluar" edhe ajo qe quhet JETË NATE. "Me ba pak jetë nate".
Njohja shpejt e shpejt, flirtimi (vardisjet), krijimi i lidhjeve seksuale aty per aty, kanë qenë motivi pse ka lindur jeta e natës.
Një vend ku njerëzit e lodhur nga puna të mund të takohen me qenie të tjera e të flirtojnë, të "kapen" ma lehtë, kryesisht per argetim.

Në jetën e natës, ta marrim shembull në Prishtinë, rrotullohen disa qindra ose mijëra femra që s'dijnë çka kërkojnë.
Rrijnë qaty 3 ose 4 vajza ulur në tavolinë, pa folë, për orë e orë me radhë, me një pije përpara.
Dikur çohen ikin në shtëpi, të kënaqura që banen jetë nate. :biggrin:
Kështu prej vitesh.
Te mbushet mendja t'u avytesh e t'u thuash "mos merziti, zoti u lasht' shnosh"! :P
Pse dalin?
Thjeshtë që të duken! Më shumë se të argëtohesh, ka rëndësi të dukesh që je aty ku "krejt po thojnë që po bohet mirë e qejf". That's it.
Kryesorja me pasë mundësi të nesermen të mburren: "edhe unë jam kon qaty". Boll. Kaq u mjafton. Edhe pse "aty" ato vetëm vegjetojnë, si bimët qe nuk levizin po veq e thithin kaniher "sokin" me fyshta.

Por, modeli më interesant, janë ato femnat që paguhen për me ndejtë "aty", afër shankit, "për m'i ngreh' myshtrinjtë".
Pije falas, për sekspozim falas.
Narcisizmi e lakmia e tyre e pranon me kënaqësi këtë marrëveshje. Ato janë femra joshëse që kanë qejf të tregohen.
Por, shumica prej tyre, s'e ka kuptuar një gjë: Që Jeta e natës i ka dy fjalë: ka natë, por edhe jetë.
Këto femra e kanë vetëm natën. Jetë nuk kanë.

Pale pastaj absurdi i atyre qe dalin ne jete nate "me kqyr me gjetë njo m'u martu e me kriju familje". Histori më vete.

Ueee, m'u martuuu!? :smile:

Martesa dhe kompromisi!?
Demek m'u martu dmth me lshu pe.
Por sot, me qenë Burrë, do të thotë me ba kompromis. Me qenë burrë dmth me lshu pe.
Lista e kompromiseve në martesë, do të ishte e gjatë e me episoda.
Jemi të rrethuar nga njerëz dhe histori që dëshmojnë se martesa është kthyer në një institucion kompromisi të frikshëm për shumë çifte.
Për aq kohë sa gruaja ka pare e euro për të harxhuar e per te dal neper "shopinga", burri ka leje m'i mbajtë edhe ka dy tri dashnore.
"Ditën ban çka t'dush! Në darkë kthemu në shtëpi! Mjafton që unë të mos e dij!"

Për ta kuptuar dyftyrësinë edhe çoroditjen e standardeve të sjelljes shoqërore te femrat shqiptare, mjafton të shohësh fotot e tyre në Facebook.
(Huh, facebooki :biggrin: )
Vajzat, të cilat kanë frikë të flasin për seks edhe me shoqet ma te ngushta, të rritura mes tabuve të frikshme, dalin në Facebook në poza seksuale nga më të çuditshmet, e madje edhe të sikletshme për ata që i shohin.
Një transformim total në një botë virtuale.
Një lëshim nga zinxhirët, që si çdo çlirim tjetër nga zingjirtë e ka tendencën t'i çojë përtej kufirit të kundërt, në ekstrem.
Gjithnjë në internet.
Në jetën reale, kthehen në "statusin origjinal".

Ndrydhja, bën që ato vajzat e "shpisë" e konform normave të mesatares së "moralit" shoqëror, si t'dalin jashtë kufijve të rrethit te vet, shkollë a çfarëdo tjetër, e përjetojnë atë fenomenin e çlirimit nga zinxhirët.
Kjo i ka shndërruar gardhet e moralit në një fallsifikat shoqërore si ajo puna e vekut apo tezgjahut të Penelopës, gruas se Odisesë që e shthurte natën atë që e thurte ditën; edhe na, moralin e knaqim të gjithë e thurim ditën edhe e psh... shthurim natën. Ose, e thurim në rrethinë, e e shthurim në rastin e parë qe dalim jashtë saj.

E njëjta gjë ndodh me vajzat nga rrethet kur vijnë në Prishtinë.
Vajzat e urta të 2 muajve të parë të fakultetit, shndrrohen në përbindësha të argëtimit shtazarak. Nevoja për m'e përballu një jetë të shfrenuar që investimet e babes në rrethin e largët e të varfër nuk ia mundësojnë, i shndërron këto vajza në pre e copa të lehta. Dikush duhet me pagu për to, nëse jo, ato vetë.

Nejse,
Boll tash!
Njerëzit përbëhen prej dy gjysmave: njëra gjysmë jane femrat, tjetra meshkujt.
Femnat, une mendoj se megjithate mbeten gjysma jonë ma e mirë.
Kuptohet, që gjtihmonë përjashtimet janë aty edhe janë të shumta.
Ka femna, të cilat durojnë shumë edhe e sakrifikojnë jetën e tyre, për të rritur fëmijët.
Ka vajza, që qorrohen mbi libra, për të arritur me dinjitet një profesion a vend pune që të tjerat e kapin duke vajtur në intervista me gjoksin përjashta.
Ka raste e raste...
Ka edhe vajza të tjera, që mbahen mbyllur, për t'i "ruajtur" nga "degjenerimi" i "sodit". Sidomos neper fshatra. E ato vajza per t'i ikur mjerimit menzi presin me mbetë në dorë babaxhanit të parë që i lypë apo që e shohin si mundësi.

Femnat, janë gjysma jonë ma e mirë; por duhet të përpiqen fort që të bëhen gjysma jonë hala ma e mirë.
Në një botë ku burrat e nxisin luftën, ato mund ta imponojnë paqen. Duhet!
Aty ku burrat urrejnë, ato mund ta dhurojnë dhembshurinë e dashurinë.
Seksi, do të duhej të ishte gëzim, e jo kushtëzim.

Përtej krejt këtyre çka u thanë; përtej komplekseve personale e përtej pabarazisë gjinore...
... femrat shqiptare duhet ta gjejnë përsëri vetveten.

[LOJETARI]

Kur jeta të kap përpara ,me atë hov që na ka kap neve këto vitet fundit ,prishen edhe kufinjtë e shekujve .Nuk është faji ynë ,por i shekujve .Ata janë çoroditur e jo ne .Si kuajë të çartur fluturojnë para syve tanë .Brenda tridhjetëviteve përjeton pesë- gjashtë shekujë ,në mos ma shumë .Nuk kemi më nevojë për filma ,jeta na i ofron të gjitha - live .Skenare holiwoodiane 3D .Nëse dje ke fjetë me Kleopatrën, mos u çudit kur nesër kafen e mëngjesit ta shtron Merlin Monro .Edhe këtyre ju ka hup rruga në oborr ,nuk e kanë prej qejfi , nuk e kanë se ti je aq i mirë në shtrat ,por shekujtë i kanë hudhë përjashta .Ftoftë është jashtë Bac .

[panta_rhei]

Qe se dua te pershendes pak edhe qata dy persona ketu qe m'i paskan pelqyer shkrimet.
(Megjithate ka edhe asi qe ju pelqejne edhe shkrimet e mija. Qudia s'ka t'sosne ksajde pari!!!)

Ne te vertete, ashtu siç tashme e kam thene disa here, ju e dini qe une pike te dobet i kam perrallat, sonte e kam ne koke nje histori te mire, edhe po matesha a ta shkruaj, mirepo po kam frike se nuk e perfundoj dot… sonte. Po më hahet edhe po më flihet. Do ta le per nje dite tjeter. Nuk po e them as permbajtjen me cka ka te beje, do ta le sekret.

Megjithate, per hater te qatyre dyve qe u paskan pelqyer shkrimet e mija, s'do ta le pa i thene nja dy fjale:

Mbreme e kam pi një birrë. Nuk eshte kushedi çfare ngjarje e madhe, kjo eshte krejt e rendomte tek shume pjesemarres te Dardanise, besoj. Mirepo tek une kjo eshte diçka e jashtezakonshme.
Isha duke menduar per supen qe po gurgullonte (derisa po zihej) edhe mendova vetmeveti: hej, pantë, moti nuk e ke pi nje birre a, a je bre ti normal, pse nuk e pin një bash sonte?

Edhe dola, qato pizhamat e gjera, nji kemishe me lula te perthekume vetem nje pulle edhe shkova tek nje arab qe shet qesofar cingla-mingla qaty afer.
Eshte arab i mire, i vocerr shume, 150 cm, por shyqyr qe nuk eshte prej atyre te fese. Dmth mban edhe birra edhe verëra, bile edhe asi whisky te lire per pijaneca.
U avyta te zgjedh nje birre. Zgjedhje e veshtire, zoti s'rrehet. Kisha në xhep vetëm një euro. I leshova syte njehere kah nje birre Korona e madhe gjys-litershe, rrafsh 1.90 euro! S'ka hajër.
Atehere u detyrova m’i palu veshet edhe te marr nje birre Bavaria, rrumullak 1 euro.
Kur po paguaja, arabi i vocerr me pyet qysh i kam te shtepise. Mirë bre, i thash, gjallë. Duke me kqyre ne drite te syrit, po me thote: a ma ke pru qat tegllen me mjalte qe ma ke premtuar? Jo, i thashe, kur t'ma dergon baba. Keni mjalte te mirë ju, me tha. Eheee, i mire eshte i mire, ia bona une edhe i thash “hajt tschüss”.

Dola prej shitores hyra ne banese edhe e hoqa supen nga zjarri, e mbusha goten e birres, edhe e urova veten: hajde more gezuar e ishalla me ndonje postim te mire qe me i lanë krejt me sy te zgurdulluar e te qekeraven, edhe pastaj fillova te mendoj cili eshte kryeqyteti i Bavarise.

E gjeta pernihere qe ishte Mynihu, edhe pastaj u shtriva.
Disa gjëra të jetës, more shokë, janë përnjimend të bukura edhe të papërsëritshme. Si përshembull një gotë birrë pas plot 8 muajsh!


Mirepo une s'jam kah muj kujtohna cka deshta me shkru kur erdha se?!

Nejse...

Hajt niher, turqeta

[Guri i madh]

Qe se dua te pershendes pak edhe qata dy persona ketu qe m'i paskan pelqyer shkrimet.
(Megjithate ka edhe asi qe ju pelqejne edhe shkrimet e mija. Qudia s'ka t'sosne ksajde pari!!!)

Ne te vertete, ashtu siç tashme e kam thene disa here, ju e dini qe une pike te dobet i kam perrallat, sonte e kam ne koke nje histori te mire, edhe po matesha a ta shkruaj, mirepo po kam frike se nuk e perfundoj dot… sonte. Po më hahet edhe po më flihet. Do ta le per nje dite tjeter. Nuk po e them as permbajtjen me cka ka te beje, do ta le sekret.

Megjithate, per hater te qatyre dyve qe u paskan pelqyer shkrimet e mija, s'do ta le pa i thene nja dy fjale:

Mbreme e kam pi një birrë. Nuk eshte kushedi çfare ngjarje e madhe, kjo eshte krejt e rendomte tek shume pjesemarres te Dardanise, besoj. Mirepo tek une kjo eshte diçka e jashtezakonshme.
Isha duke menduar per supen qe po gurgullonte (derisa po zihej) edhe mendova vetmeveti: hej, pantë, moti nuk e ke pi nje birre a, a je bre ti normal, pse nuk e pin një bash sonte?

Edhe dola, qato pizhamat e gjera, nji kemishe me lula te perthekume vetem nje pulle edhe shkova tek nje arab qe shet qesofar cingla-mingla qaty afer.
Eshte arab i mire, i vocerr shume, 150 cm, por shyqyr qe nuk eshte prej atyre te fese. Dmth mban edhe birra edhe verëra, bile edhe asi whisky te lire per pijaneca.
U avyta te zgjedh nje birre. Zgjedhje e veshtire, zoti s'rrehet. Kisha në xhep vetëm një euro. I leshova syte njehere kah nje birre Korona e madhe gjys-litershe, rrafsh 1.90 euro! S'ka hajër.
Atehere u detyrova m’i palu veshet edhe te marr nje birre Bavaria, rrumullak 1 euro.
Kur po paguaja, arabi i vocerr me pyet qysh i kam te shtepise. Mirë bre, i thash, gjallë. Duke me kqyre ne drite te syrit, po me thote: a ma ke pru qat tegllen me mjalte qe ma ke premtuar? Jo, i thashe, kur t'ma dergon baba. Keni mjalte te mirë ju, me tha. Eheee, i mire eshte i mire, ia bona une edhe i thash “hajt tschüss”.

Dola prej shitores hyra ne banese edhe e hoqa supen nga zjarri, e mbusha goten e birres, edhe e urova veten: hajde more gezuar e ishalla me ndonje postim te mire qe me i lanë krejt me sy te zgurdulluar e te qekeraven, edhe pastaj fillova te mendoj cili eshte kryeqyteti i Bavarise.

E gjeta pernihere qe ishte Mynihu, edhe pastaj u shtriva.
Disa gjëra të jetës, more shokë, janë përnjimend të bukura edhe të papërsëritshme. Si përshembull një gotë birrë pas plot 8 muajsh!


Mirepo une s'jam kah muj kujtohna cka deshta me shkru kur erdha se?!

Nejse...

Hajt niher, turqeta



pant kur te permenesh mynihun edhe bavarin duhet me than prost me birren augustiner

[panta_rhei]

Belbëzoj sepse dua të të pëshpëris,
këlthas sepse dua të bërtas!
, tha.

P.S.

* Oj mizë e vogël prej se më hyre në sy
Më botën nuk e shoh dot pa ty,
Gjithka që shoh tani është me njollë
Edhe drita m'ësht' n'sy një gjilpërë e hollë.
Të t'them hiqmu sysh e dij që bëj mëkat
Vetë i lejova sytë të më enden pa cak
Veç pas teje tani bot'e'gjith' përpëlitet
Ndërsa unë flas e flas, palidhje, se kështu më flitet.

:smile:

[Antika]

POLITIKA E BESIMIT -
...gjithnj enga politikanet tane kosovar, ne vend te apelit qe te “bindemi” me argument eper ndonje veprim qe ata premtonin, gjithnje nga n esi popull eshte kerkuar vetem te “besojme”. Andaj, edhe sot e kesaj dite, ata, ne shumicen e fjalimeve te tyre, ne vend se te tentojne te na “bindin”, vazhdimisht kerkojne nga ne vetem t’ju “besojme”.
Filozofi Antik Sokrati, dikur i ka mesuar nxenesit e vete se rruga e vetme permes se ciles duhet te shkohet gjate kerkimit te se vertetes, eshte, kure, se pari, te analizohet dhe vihet ne pikepyetje çdo besim qe e kemi mbeshtetur forte gjer ne ate moment. Nese nje besim konkret i kalon te gjitha testet e evidences, deduksionit dhe logjikes, tek atehere ajo mund te perqafohet si e vertete. Ne te kunderten, e njejta duhet mohuar, e me pas, bartesi i saj duhet ta pyes veten se çka e ka nxitur qe gjer ne ate moment te mendoj ashtu. Me kete rast, patjeter duhet ta dime se, te “besosh”, do te thote te jesh injorant. Pra, t’i marresh gjerat troç, mu ashtu si te thone te tjeret, ndersa, te “bindesh”, eshte e kunderta e besimit te menjehershem pa filtrimin e saj sipas metodave te arsyes sone te shendosh (si nga konstatimi i mesiperm i cituar ti Sokratit)
Ata qe sado pak e njohin psikologjine e sjelljes sociale, e dine mire se ne terminologjine profesionale, besimi i tepruar dhe jo kritik i mases se gjere ndaj informatave te prezantuara autoritare publike, si fenomen shoqeror, quhet “sindroma leming”.
E, çka ne realitet nenkupton ky sindrome i sjelljesh tone shoqerore?
Leminget jane nje lloj i minjve te vegjel, te cilet, fare pa angazhuar instinktin e vleresimit vetjak per ndonje rrezik, verberisht i percjellin sjelljet dhe veprimet e minjve tjere. Keshtu, kur njera prej tyre hidhet nga lartesia ne greminen vdekjeprurese, ashtu ne varg veprojne te gjithe anetaret tjere te grupit. Ky fenomen krahasues, gjate analizen se gjendjeve psiko-sociale te sjelljes se njerezve ne shoqeri, ne psikologji njihet si “sindroma leming”.
Per njeriun LEMING, ne krahasim me popullaritetin e personalitetit qe e thote nje ide, logjika e shendosh e cila duhej te qendron prapa atij besimi, fare nuk ka rendesi dhe nuk eshte ne veprim. Lemingu, qe te besoj fuqishem ne diçka, mjafton qe predikuesi i saj te kete autoritet, edhe pse, ne te kunderten, ky autoritet mund te jete i dyshimte.
Mekanizmi me i pershtatshem i manipulimit te elites sunduese me masat e gjera popullore, qe kane prirje te shprehur kolektive te “sindromes leming”, jane imediat.
Jo rastesisht, para disa kohe, zevendeskryeministrja jone dhe kryenegociatorja me Serbine, znj. Edita Tahiri, e ballafaquar me pyetjet skeptike te gazetareve se sa vertete keto bisedime Kosove - Serbi do te jene “teknike” e jo politike, ajo ne mes tjerash pat deklaruar: “...per kete gje, ju patjeter duhet te “besoni” ne eksperiencen time 30 vjeçare qe kam ne politike” Natyrisht se, ajo, nga ne, edhe ne kete rast kerkoi te “besojme”, sepse, po te kerkonte te “bindemi”, atehere, nuk di se çka do te gjenim si te veçante ne eksperiencen e saj shumevjeçare ...?!

[Antika]

ne vend se te tentojne te na “bindin”, vazhdimisht kerkojne nga ne vetem t’ju “besojme”?!!!

[panta_rhei]

ne vend se te tentojne te na “bindin”, vazhdimisht kerkojne nga ne vetem t’ju “besojme”?!!!

Megjithate bota eshte plot me te atille qe nuk deshirojne te binden, por thjeshte besojne ne ckado qe u thuhet.

Shembuj?

Qyshjo sa t'doni. Bile edhe eklatant.

Besimi dhe feja:
qysh ki me i binde?
me cfare fakte e argumente e deshmi?

Kurre nuk e kane pa Zotin?
Kurre nuk e kane pa as ahiretin as xhehenemin as xhennetin?

edhe plus jane ne gjendje per to me kalle femije e bomba e familje e popuj te tere.

Ti kthehemi politikes pak:

Perdite dalin video, deshmi, fakte, edhe njerez qe deshmojne 100 perqind qe kane vra e kane ba krime ne emer te pdk-se, te shik-ut e te uck-se, prapeseprape pisat nuk binden. Nuk dojne me u binde.


Bindja eshte vlere njerezore.

E ata qe nuk dojne me u binde, ata kane frike me u ba njerez, me jetu si njerez e me u sjelle si njerez.

[tipi engjellor]

Megjithate bota eshte plot me te atille qe nuk deshirojne te binden, por thjeshte besojne ne ckado qe u thuhet.

Shembuj?

Qyshjo sa t'doni. Bile edhe eklatant.

Besimi dhe feja:
qysh ki me i binde?
me cfare fakte e argumente e deshmi?

Kurre nuk e kane pa Zotin?
Kurre nuk e kane pa as ahiretin as xhehenemin as xhennetin?

edhe plus jane ne gjendje per to me kalle femije e bomba e familje e popuj te tere.

Ti kthehemi politikes pak:

Perdite dalin video, deshmi, fakte, edhe njerez qe deshmojne 100 perqind qe kane vra e kane ba krime ne emer te pdk-se, te shik-ut e te uck-se, prapeseprape pisat nuk binden. Nuk dojne me u binde.


Bindja eshte vlere njerezore.

E ata qe nuk dojne me u binde, ata kane frike me u ba njerez, me jetu si njerez e me u sjelle si njerez.

Per qka e ke fjalen ti se kemi pare zotin spo e kuptoj kete...per keto eshte libri i shenjt ...me qka me bind ti mua ....per ato vrasje qe jane bere mire e ke edhe ne qoft se jane bere jane bere ne emer te uqk po ti sje kah e kupton me sa shoh ....sikur tahs une me u qu em bere diqka edhe me thene jam pdk ose edhe ldk ose me thene jam roje e rugoves....

[panta_rhei]

Per qka e ke fjalen ti se kemi pare zotin spo e kuptoj kete...per keto eshte libri i shenjt ...me qka me bind ti mua ....per ato vrasje qe jane bere mire e ke edhe ne qoft se jane bere jane bere ne emer te uqk po ti sje kah e kupton me sa shoh ....sikur tahs une me u qu em bere diqka edhe me thene jam pdk ose edhe ldk ose me thene jam roje e rugoves....

cili liber?

harry potteri? a i beson ti ato te harry potterit se ekzistojne edhe ne realitet?

nejse, tipi engjellor,
thash, varet krejt prej njeriut se a din me i pranu faktet e me u binde, apo jo.

po ti mos e merr qaq afer zemres, llafe muhabet jane keto,

qe, veq qe je tip engjellor edhe dokesh djal i mire, du me ta kallzu ni mesele. Jo bre se bana hajgare se barcolet eshte:

Ne ate kohen, ktyneher, kur ende askush nuk kishte pa as degjuar per aeroplanin... nje plak derisa ishte duke prashitur ne are, po e ndin nje zhurme teper te madhe dhe te cuditshme ne qiell... e kthej ky plaku kryet perpjet edhe kur e pa aeroplanin bertiti: "hajde rreeen haaajde"... pastaj iu kthy prashitjes krejt normal sikur te mos kishte pa asgje :tongue:

[tipi engjellor]

cili liber?

harry potteri? a i beson ti ato te harry potterit se ekzistojne edhe ne realitet?

nejse, tipi engjellor,
thash, varet krejt prej njeriut se a din me i pranu faktet e me u binde, apo jo.

po ti mos e merr qaq afer zemres, llafe muhabet jane keto,

qe, veq qe je tip engjellor edhe dokesh djal i mire, du me ta kallzu ni mesele. Jo bre se bana hajgare se barcolet eshte:

Ne ate kohen, ktyneher, kur ende askush nuk kishte pa as degjuar per aeroplanin... nje plak derisa ishte duke prashitur ne are, po e ndin nje zhurme teper te madhe dhe te cuditshme ne qiell... e kthej ky plaku kryet perpjet edhe kur e pa aeroplanin bertiti: "hajde rreeen haaajde"... pastaj iu kthy prashitjes krejt normal sikur te mos kishte pa asgje :tongue:

harry poter ....qudi nejse edhe une po them ishalla veq i ke keto llafe e kafe....pernrdyhse ke bindje shume qe me vone pendohesh....njerit ketu i ka tregu diqka e i ka ardhe rend kur i thashe hogja aty duhet me ardhe e me te lare ....e me ba me dite qe ke pas bindje te tille ste lan mire hahahahah te vjen era...

[panta_rhei]

Të kam kërkuar disa herë, falje,
që të dua,
sepse e dij që jam i tepërt për ty.

Të lutem hapi sytë
ktheje kokën pas dhe
shiko se si po zvarritem të të arrij...

:smile:

[panta_rhei]

Hej!!!???
Ku eshte debati? :smile:

Kur gjindet e verteta, vdes debati. Armiku me i madhi debatit eshte e verteta.
Paramendo, me e dijte njerezit te verteten, nuk folin kurre ndermjet veti.
Tekefundit, pse me folë? Çka me te tregu une ty kur ti tashme e din?!
Fjala jone i drejtohet paditurise se atij qe na degjon/lexon.
Me bo me i pas dijte njerezia krejt sendet, askush askend s'do ta degjonte/lexonte. S'do te kishte nevoje se.

Kah me erdhi kjo "budallaki" ne kry a?

Po shtyheshim nje dite me nje koleg, qaty, a i pat dhanë 2 gola, a 3 gola Zidani ne finalen e Boterorit kundër Brazilit. E t'u nxe debati aty e t'u rrokem cili po din me shume për sport e kush ka memorie me te mirë etj. E t'u nxenë gjakrat, desh u knaqem e hajt.
Kur ish qu, qaty, nje "e poshter", nje kolege, tha "hej, qe se e gjeta ne google".
Edhe...
E mshelem gojen. E morem vesh te verteten. Cofi muhabeti.

Nejse,
Tash pak për hater te temes, e me shume për inati te se Vertetes :tongue:

...un' t'verteten nuk e dij cka osht (jam idealist une :tongue: ), thone qe e verteta osht ai krimbi qe do t'a han nji dit' at' drunin e materializmit, sepse po e grryen perdite... pluhur druni u mbush dynjaja... jane bo vrimat neper dru sikur labyrinth... edhe naten s'ki çka degjon tjeter, veç krrr krrrr... ne mengjes e gjen pluhurin e ri te nates qe, ajo sherbetorja e mbretit neper filma, e fshin ne kaci...
...po nejse, une s'e di, pra e thash, cka esht e verteta, por e dij qe pa t'verteten jemi gati me ia nise me ulurite si ujq (veq Hana e plote mangut :biggrin: )... Kjo pastaj na sjell, pa deshire, te pika tjeter qe ne folim n'fakt vetem mbi idene e te vertetes, e jo mbi te verteten vet, sepse sado qe dojme, s'mundemi, ...e verteta e don njeriun sepse osht reflektim (pasqyre njedrejtimshme, ktu s'ka 3D),
... edhe kadal-kadale dalim te ajo kanga pak si bajate:
shum' t'verteta kjo dynja,
insani insanit nuk i kish pas ngja. :tongue:

Tash pak ma seriozisht???

Ok,

Kur nje person jeton me nje genjeshter por beson se ajo eshte e vertete, e kur kjo "e vertete" ne fund del se ka qene nje mashtrim i madh, sigurisht qe ndihesh ne siklet, ndihesh keq, deziluzionohesh, t'lekundet toka nen kembe qe thojne etj etj.

Cdo njeri, mendoj se, jeton brenda nje si flluske te krijuar mbi bazen e njohurive, pervojes, bindjeve, parimeve etike/morale, te vertetave shkencore ose faktike, gjysem te vertetave, genjeshtrave, iluzioneve. Ne kete kuptim e verteta eshte plurale. E shumanshme.
Njeriu eshte "iluzionist" per nga natyra. Ka qejf fort me e rrejte vetin (nese mundet).
Eshte e veshtire te thuhet sakte se ne cfare raporti jane te vertetat (cilat?) me iluzionet , te vertetat e rrjeshme me rrenat e verteta e kshtu me radhe.

Pertej ketij kuptimi te thjeshtuar dhe praktik, e kane perplase koken e i kane thartuar trute e i kane bo uthull te gjithe filozofet.
E verteta eshte çika e debatit, kane thene keta te mençurit.

Ok, ka edhe te verteta absolute , te pranuara gjithandej, edhe ka te verteta te diskutueshme.

Me bo njeriu/njerezimi me i pas dijte te gjitha te vertetat e keto te ishin prej krejtve te pranuara, ky do te ishte, me siguri, fundi i botes.

Paramendoni, apet, njeriun e fundit qe i din te gjitha te vertetat. I bie te jete Zoti. :smile:

(Nejse qito rreshtat ne fund ishin pak edhe për hater te Ramazanit, sa te solidarizohemi me fetaret. Se e shohim kur te kryhet! E dijne ata :D ) :wink:

Po,
to be continued...

[panta_rhei]

Vërtet jetojmë në kohë të errëta;
Fjala e sinçertë është budallaki.
Një ballë pa rrudha mungesë ndjeshmërie do të thotë.
Ai që qeshë, me siguri lajmin e tmerrshëm ende nuk e ka marrë.

Çfarë hamam kohësh janë këto,
kur një bisedë për lisat e për bukurinë e fushës është gati-gati krim,
e heshtja në vetvete fshehë një mal me krime!
Ai atje që rrugës shkon i qetë, s’e çan kokën për shokët që kanë hall?

Është e vërtetë: ende fitojmë sa për bukë të gojës.
Por, më besoni, është thjesht një rastësi.
Asnjë punë që e bëjmë s’na siguron të ngopemi sot e nesër.
Rastësisht kemi shpëtuar. (Po na braktisi fati, paq e kemi!).

Më thonë: ha edhe pi!
Kënaqu me atë që ki!
Po si mund të ha e të pi, kur atë që ha e pi ia rrëmbej atij që ka uri;
kur gota ime me ujë i mungon atij që ka etje? Megjithatë unë ha edhe pi,

Do të doja të isha edhe unë njeri i urtë.
Qe, për shembull, çka shkruajnë librat e lashtë për urtësinë:
Të mos përfillësh grindjet e botës,
kohën e shkurtër pa brenga ta kalosh.
T’ia dalësh mbanë pa dhunë,
të keqes t’i përgjigjesh me të mirë,
Dëshirat e tua të mos i plotësosh, por t’i harrosh,
kjo, thonë, qenka urtësia,
Por këto unë s’mund t’i bëj:
Vërtet, jetojmë në kohë të errëta!

...

Unë erdha në këtë qytet në kohë rrëmuje,
kur mbret ishte uria.
Erdha mes njerëzve në kohë luftash,
u rebelova së bashku me ta.
Kështu kaloi koha ime që përmbi tokë më ishte dhënë.

Bukën e hëngra mes betejash
Dhe rashë të fle në mes vrasësish.
Bëra dashuri pa çarë kokën,
natyrën e sodita pa durim.
Kështu kaloi koha ime që përmbi tokë më ishte dhënë.

Në kohën time nëpër baltë treteshin rrugët.
Fjala më tradhtonte tek xhelatët.
Pak gjë kisha në dorë. Pa mua
më të sigurtë ishin sundimtarët; këtë shpresoja. Kështu kaloi koha ime që përmbi tokë më ishte dhënë.

Fuqitë ishin të pakta.
Qëllimi ishte tepër i largët.
Ishte krejt i qartë, ndonëse për mua thuajse i pambërritshëm.
Kështu kaloi koha ime që përmbi tokë më ishte dhënë.

...

Ju që do të dilni përmbi dallgë nën të cilat u fundosëm ne,
kur të flisni për dobësitë tona
kujtojeni edhe kohën tonë të errët,
prej së cilës ju shpëtuat.

Ecëm ne, duke ndërruar vende
më shpesh se këpucë,
përmes luftash (jo)njerëzore, të dëshpëruar që kish vetëm padrejtësi e asnjë kundërshti.

Megjithatë e kemi dijtë:
Edhe urrejtja kundër padrejtësisë t'i prishë tiparet njerëzore.
Edhe piskama ndaj padrejtësisë
E bën zërin të shtjerrur.

Ah, ne,
ne që deshtëm të mbillnim farën e njerëzishme, s’arritëm dot të ishim vetë të njerëzishëm.

Por ju, kur të vijë ora e bardhë që njeriu njeriun ta ndihmojë
kujtonani me zemërgjerësi.

[panta_rhei]

Më 17 korrik të 1466 , dymbëdhjetë ditë pas sulmit të parë mbi Krujë, Sulltani shkoi në bregun e Erzenit, atje ku mbaheshin robërit shqipëtarë.
Nga turma prej 5 mijë vetash ishin hequr vajzat, ato u shitën në ushtri për 300-400 akshe si dhe djemtë nga 7 deri në 12 vjeç, që u nisën për në Stamboll.

Të tjerët, burra, gra, pleq e fëmijë u vunë më gjunjë në një zallishte të pastruar nga bimët.
Ushtria prej 50 mijë vetash, që do të ikte me Sulltanin, u vendos në trajtë unaze rreth zallishtes. Dy gropa të gjata e të thella ishin hapur përpara turmës së robërve.
Sulltani doli mbi një kodër të vogël, ku ishte ngritur për të një tendë me fier. Mehmeti e sodiste pamjen në këmbë, më pas ai u ul në një shilte të lartë dhe ngriti duart nga qielli për të dhënë lejen që të niste plotësimi i vullnetit të Allahut!!!
Rrëzë kodrës, te këmbët e Sulltanit, ishin ngritur 5 kulla druri dhe mbi çdo kullë ishte fiksuar një hu me majë të mprehtë, i lyer me dhjamë.
Sulltani bëri shënjë dhe në hunjtë u futën deri në gjysmën e trupit 5 "agallarët" shqiptarë që ia patën premtuar Krujën! Ata do të vdisnin pak nga pak me fytyrën nga kështjella.
Pas kësaj, në disa trarë të vendosur një pash lartësi nga toka, filloi sharritja e 50 burrave që u dorëzuan në besë në kalanë e Rodonit. "Ju kam falur kokat", - tha Sulltani. Me sharritjen në mes të trupit, koka i mbetej gjysmës së trupit. Burrat e sharritur u hodhën në të dyja gropat, gjysma e trupit në njërën dhe gjysma në tjetrën gropë, dhe nga kjo mbeti e thëna: "Sulltan Mehmeti ta bën varrin dy herë".

Pak më tutje disa boshta prej druri po u dërrmonin eshtrat robërve të tjerë të lidhur në ta. Këto ishin dënime të veçanta! Xhelatët e ushtrisë, filluan të zvarritnin te gropat rradhën e parë të robërve, t'i thernin ose t'i rrëzonin me një goditje. Robërit po e pranonin vdekjen në heshtje! Mbi zallishte dëgjohej vetëm goditja e xhelatit dhe ndonjë rënkim i mbytur!
Kjo heshtje dhe ky pranim heroik i vdekjes, Sulltan Mehmetin siç duket e acaroi në kulm, ai bëri shenjë të ndalohej therja, dhe dha urdhër që të zgjidheshin nga turma e robërve 300 burra, të armatoseshin për të vrarë robërit e tjerë dhe si shkëmbim do të liheshin të lirë!
Burrat e parë që nuk pranonin të vrisnin, u sharritën në mes, të tjerët ngritën armët kundër xhelatëve!
Kur gropat u mbushën përgjysëm, xhelatët filluan të silleshin si të dehur, ata i kishte zënë gjaku! Ata kërkuan që të hiqeshin nga ajo punë! Edhe një herë bota u bë e kuqe në sytë e Mehmetit! Ky vend duhej të ngrinte nga tmerri, kur të dëgjonte emrin e Sulltan Fatihut!
Nga turma e robërve u zgjodhën ata më pleqtë, nja 200 veta, dhe u çuan përpara gropave për të parë therjen. Mehmeti bëri shënjë dhe therja filloi me tërbim. Xhelatët të dehur e të këputur i hidhnin njerëzit gjysëm të gjallë në gropa.
Kur mbi zallishte s' kishte mbetur asnjë rob, u verbuan 200 pleqtë dhe pastaj u lanë të lirë, që të tregonin nëpër rrugët e Arbërisë atë çka u panë sytë për herë të fundit!


P.S.

Përshëndetje për të gjithë dinçer ahmet dav mut ogllutë!

[sherri]

E SHKEQYESHME DHE E TMERRSHME

Bekim Fehmiu

-Nuk i kam pase as gjashtemdhjet vjet kur u martova. Pa i mush as pese jave nusnie,prej kapixhiku ne kapixhik ikem prej xhandarve dhe dolem ne mal... Knej na njekte serbi, e atje Ahmet Zogu,i cili i pat dhane njemij napoleona ari per koken e tij ose per mue,gjalle. E kam njek kam-mas-kame tane jeten,sepse besen ja kam dhane. Ia kam dhane besen se do ta percjell ne te mire edhe ne te keq,ne pikllim edhe ne gezim. Ia kam dhane besen se do t'ia shkolloj femite dhe se do ta varrosi me flamur shqipetar.....sa i perket shkollimit nuk e di a ka me ma dhan Zoti, i qofshim fal atij,por per flamurin une pergjigjna...
-Flamuri eshte i ndaluem,oj moter mbledhi ment e eja ne vehte....., mundohen qe ta bindin dajet....

[jadore]

..duhet ti bish kryq e terthore nje qyteti , te mos shofesh gjurme njeriu , si keto momente kohe Yftari , te ndjesh ftoftesine e territ qe ngadal mbulon gjdo gje ,dhe ske se si te mos e qmosh faktin dhe falenderosh qe jemi me fat qe jeten e jetojme me njerzit mes njerzishe ..

[Guri i madh]

qka dut me shkrue ne ket tem a veq fjal miradie apo edhe me replikue me naj kend

kur them fjal miradie e perdori ket shprehje te KUPES I TU KASOVES

[panta_rhei]

Sa eshte i fuqishem atdheu yt, qaq eshte i fuqishem edhe Zoti yt.
Kane thane njerezit e menqur.
Sa ki mundesi me i besu shtetit tend, atdheut tend, qaq ki mundesi me i besu Zotit tend.

Nuk duhet dyshuar kurre ne keto thenie.

Kqyre na shqiptaret!

Qysh i kemi pase edhe qysh i kemi punmet me atdheun e me shtetin, krejt njesoj i kemi pase punet gjithmone edhe me besimin ndaj Zotit.

Qashtu sot.

Pa e zhvillu shtetin tone dhe atdheun tone e ta bejme te fuqishem, kurre s'do te mund te jemi besimtare te mire e te ndershem, as ndaj zotit as ndaj askujt. Servila do te jemi e dyfytyresha, edhe ndaj turqise edhe ndaj arabise edhe ndaj amerikes edhe ndaj serbise edhe ndaj zotit edhe ndaj njeri tjetrit.

Pra,
duhet se pari ta bejme atdheun te fuqishem, pastaj patjeter qe do t'i kemi punet mire edhe me zotin.
E kunderta, u pa qe ishte dhe do te jete deshtim dhe mjerim.

Realisht, (te jemi eksplicit ne shprehje):
Ma i mire eshte ujku e derri i atdheut tend, sesa hoxha ose prifti ma i mire i turqise ose vatikanit.

S'ka pse e mashtrojme vetveten. Duaje dhe mundohu ta besh atdheun tend sikur parajsen e Zotit, me siguri qe kur te vjen dita do ta meritosh dhe do ta shijosh ate.

Sot, libia, siria, afganistani, iraku, sudani e algjeria... duken tamam sikur qe pershkruhet xhehenemi, ferri.
Mjerim. Vdekje per se gjalli.
A mundet ta beje vendin e vet ashtu, ne ate gjendje, nje popull qe eshte besimtar???

Po m'vjen keq, por,
nuk ka popull te krishtere, shtet te krishtere, sot ne bote i cili vuan nga uria, mjerimi ose varferia.
Nuk ka.
(thojne "dy maca e hajne nje qen" :biggrin: ... po thojne "te krishteret i kane tre zota, e muslimanet vem nje zot"... pra, rezultati qysh ne fillim eshte 3 me 1 :tongue: ... hajgare pak, pa idhnim)

Thash, po m'vjen keq edhe po ndihem keq nga ky fakt e ky krahasim (ne parim edhe fyes), por, kjo po qe eshte nje arsye e mire per te reflektuar.

nejse

[Hajra]

.....pika me e para, e para prej ma te parave duhet me kan njeri, qe do te thot me pas njerzi me pas ftyre, me pas karakter, me pas kultur. Po si pate keo te gjitha te tjerat te bien ne uje.Prandaj kush nuk i posedon keto veti eshte me e rruges me i lane kshillat per te tjeret, se ato keshilla me kujtoin mjaullimen e maces dhe asgje me shume.

[panta_rhei]

... me kujtoin mjaullimen e maces dhe asgje me shume.

He bre hajrullë, sa po tham qe tash jam rrite kishe i madh e s'bon me kallzu prralla, qe prap po del diçka po bahet sebep! (Jaaa gati jam me hjek dore prej doreheqjes nga perrallat).
Beso qe si ma ki permend macen mu ka kujtu qeshtu niher nifar rasti qe m'ka pas noll qeshtu me maca:

Ishte një ditë e mërzitshme me shi, gati njëjtë si sot. Më kujtohet që sapo u pata kthy nga një udhëtim i gjatë. Me kishte munguar puna, shokët, filmat, librat, gjithçka. Edhe shëtitjet buzë lumit, nëse kjo të intereson :tongue:.
Atë ditë u pata qu vonë. Pata bo be të mos qohem deri në drekë. Kah fillimi i pasdites, telefoni ma kujtoi që nuk isha harruar nga bota.
Mirë.
Ishte Rogjeri.
Hey, ke ardhur? më pyeti ai.
Po, po, jam kthyer para dy ditësh.
Oh, do të shihemi atëherë, ma priti ai.
Po, ndonjë nga këto ditë, i përgjigjem unë.
E ç’thua për sonte? më thotë ai, i sigurtë që nuk do të qes bende.
Mirë, i them unë duke e siguruar që bendet nuk janë sport për mua, në sa?
Kah ora shtatë, përgjigjet ai, shkojmë kah shtëpia edhe shohim ndonjë film, e kam ble një videoprojektor, do ta shohësh sa mirë është.
Mirë, i them unë, do të vij. OK, shihemi në darkë. OK. Biiiiiiiiiiiiiiiip… telefoni u mshel.

Kah ora gjashtë e gjysë dola nga shtëpia.
U enda pak nëpër vitrina t'dukatgjive (seç m'u pat tekë në mendje që më duhej një unazë, palidhje) edhe pak para orës shtatë, thirra në telefon Rogjerin edhe i thashë që jam para shtëpisë.
Dera u hap, hyra brenda.
Mirëmbrëma, iu thashë të gjithëve që gjendeshin brenda.
Mirëmbrëma, më tha baba edhe nana e Rogjerit. Ke hup krejt kohëve të fundit, vërejti kjo e fundit.
Po bre, kam qenë me pushime, i thash
Mirë ishin?
Mirë bre tybe, falemnderit.
Pante, më thirri Rogjeri, hajde ngjitemi lart.

U ngjitëm shkallëve edhe u gjendëm para derës së "kinemasë". Rogjeri e hapi derën.
Melanie, ka ardhë Panta, tha ai.
Oohh, Pante, ku je more tii… dhe u ngrit të më përqafonte. Një puthje, dy puthje. Mirëpo në disa rajone, bëhen katër puthje edhe qeshtu, nuk e di pse, pata njëfar si çast hutimi. Atëherë ajo i shtoi dhe dy të tjera.
Melanie dhe Rogjeri janë motër e vëlla. Ajo studion për farmaciste. Në përgjithësi, ajo ofron një pamje mjaft të këndshme për sytë e tjetrit përballë.

Çka të pëlqen, Pante? më pyeti Melanie.
Winona Ryder, iu përgjigja me njëfarë frike mos kërkesa ime nuk do të plotësohej. Rogjer, thirri ajo, gjeje pak atë filmin Autumn in New York, është shumë i bukur.
Në tabelën e bardhë ngjitur pas murit filluan të shfaqen sekondat e para të filmit. Richard Gere, Winona Ryder, ueee! ia bëra vet me vete, çfarë kombinimi fatal.

Tu kqyr qaty, nuk vonoi shumë edhe Rogjeri, ndoshta i kapur nga ndonjë nevojë e paparashikuar, por ndoshta dhe nga ndonjë punë e harruar në ngutje e sipër, tha që nuk do të vonohet. U drejtua kah dera, e arriti atë, e hapi edhe, në çastin e fundit, u kthye kah unë dhe Melanie që po e përcillnim me sy duke na thënë: "Hey, ju të dy, kqyr se mos po bëni ndonjë sherr", dhe pastaj tërhoqi derën duke buzëqeshur. M'u duk se e kapa edhe një shkelje të lehtë syri.
I hutuar, paksa i turbulluar bile, i ktheva sytë nga Melanie. Ajo buzëqeshte. Mirë boll.

Filmi ishte futur tashmë në dhjetëminutëshin e dytë. Pas pak dëgjoj një zhurmë të lehtë, nga ana e derës. Nuk e fshehi, në ato çaste, megjithëse sytë në ekran, mendjen e kisha tek fjalët e Rogjerit para se të dilte. Zhurma e derës ngjante me një gërrithje të lehtë. Melanie u ngrit. E qetë, ajo hapi pakëz derën dhe në dhomë u fut një mace. Ishte një mace e vockël, me qime të përhimta, të buta, oh sa t'buta. Macja u ngjit mbi kauq dhe u struk në prehër të Melanie. Ktheva sytë kah macja. Kishte prehër vërtetë të bukur. Melanie kishte veshur një minifund të zi, pak përsipër gjunjëve. Filmi vazhdonte. Hidhja sytë herë kah Winona herë kah macja.
Dora e Melanie kishte filluar t’ia përkëdhelte barkun. Macja shtrinte qafën e kënaqur, fort e kënaqur. Atëherë, Melanie ktheu kokën nga unë dhe më thotë: - A të pëlqen macja ime?
- Po, më pëlqen.
- A t'pëlqen shumë?
- Po, shumë.
- A ke ndonjë mace ti?
- Jo, nuk kam.
- A dëshiron ta kesh një?
- Oh, jo edhe aq…
- Sa keq, macet janë kaq të buta…
- Po, ashtu duken…
- A dëshiron ta ledhatosh?
- Hmm… mos po më bën me qime se?
- Oh jo, unë e laj për çdo ditë, nuk i bien qimet aq shumë.
- Mirë, po e ledhatoj.
- Edhe pak, edhe pak, ajo ka aq shumë dëshirë ta ledhatosh.
Vërtetë, macja kishte filluar të shtrihet sikur kur i shpin këmbët, për mrekulli.
- Qenka shumë e ndjeshme.
- Po, ashtu ështe.
- Edhe për mua, megjithëse s’kam njohur shumë. - Winona është shumë e bukur, ke të drejtë që e pëlqen.
- Po, vërtetë, shumë e bukur. Është si një macë e vockël.
- Po, por jo aq e bukur sa macja ime.
- Jo, ke të drejtë, jo aq e bukur.
- Ledhatoje, ledhatoje, asaj i pëlqen kjo.
- Mirë.
Në këtë çast, dora ime përkëdhelëse ndjeu një dridhje të lehtë. Macja ishte eksituar! Melanie e ndjeu dhe ajo. Dhe ajo qeshte, herë duke e shikuar macen herë sytë e mi të hutuar.
- S’është asgjë, mos u ban merak, kështu ndodh edhe vet kur e ledhatoj për njëfarë kohe.
- Ah, thashë mos preka ndonjë gjë që s’duhet…
- Jo, bash, ke prekë aty ku duhet…
- Hmm…
- Po, edhe macet kanë nevojë për pak ngrohtësi, ato janë kaq të vetmuara. Gjithë ditën mbyllur. Mërziten. - A nuk e qet asnjëherë jashtë?
- Rrallë, shumë rrallë, është shumë kurreshtare, s’mund ta fus më brenda, ka dëshirë të shëtitet.
- E pabindur, pak a shumë…
- Po, le të themi e pabindur, megjithëse unë e kuptoj shumë mirë. Winona po qeshte. Sa bukur që qeshë, I love her.

Macja i kishte mbyllur sytë. Melanie e kishte vënë dorën e majtë mbi të edhe i lëvizte ngadalë gishtat e hollë. Dhe pastaj, fola unë:
- A po ka shumë mace këndej?
- Jo dhe aq, por nuk e shoqëroj me to.
- E përse? Ngase janë të egra ndoshta…
- Jo, jo, thjesht ngaqë kjo e imja është e pashoqërueshme. Shiko ç’më ndodhi një ditë. Kisha dalë jashtë bashkë me macen. Ajo dukej aq e lumtur. Dukej kjo, një mace e tregon gjithmonë lumturinë e saj. Kur po ecnim anash gardhit, nga një kaçube e vockël doli një maçorr. Ishte i madh e i zi, të shtinte frikën. Sigurisht, ajo u tremb.
- Dhe pastaj, çfarë ndodhi? Filmi po përfundonte.
- Maçorri kërkonte shoqëri. Luante me macen time, i fërkohej, i ledhatohej e gjithçka kështu. Por siç të thashë, maçorri ishte shumë i madh e i frikshëm, dhe nuk e di çfarë, por një lëvizje e pavend e maçorrit bëri që macja të kërcente nga vendi dhe të strukej tek unë.
- Hmm…
- Po, dhe që nga ajo ditë, e kam qitë jasht shumë rrallë, thjesht sa për të marrë ajër.
- Po t'kuptoj.
Në këtë çast, dera trokiti dhe në dhomë u fut Rogjeri. Hë, foli ai me buzëqeshje, nuk keni bërë ndonjë sherr, hë?
Jo, jo, u përgjigj Melanie, kemi biseduar mbi macet. Mbi macet? u habit ai. Po, ra fjala tek macja ime dhe pastaj kemi ndërruar dy fjalë. Po filmin, a e patë? pyeti ai duke i hedhur një sy tabelës së bardhë. Po, po, thashë unë, shumë i bukur. Melanie mendon që Winona dhe macka e saj ngjajnë, shtova unë. Nuk e di, ma ktheu ai, nuk i kam parë ndonjëherë me atë sy. :wink:
Pati një copë heshtje.
Pastaj u dëgjua dhe një trokitje e lehtë dhe në derë u shfaq e ëma e dy të rinjve. Ejani hamë bukë, tha ajo. Jo, po qohem të iki, i thashë unë. Po pse bre bash qeshtu? më tha e ajo.
Hajt se viij viij? ia ktheva une edhe dola, kur bash n'qato momente m'u ka kujtu tezja Pranverë.

Tek dikur vonë mbase jam shtri me fjetë m'ka ra ndërmend që këtë shprehjen "Hajt se viij viij" e përdorë Buqja Ilazit.
Hejj taksirati që na ka gjetë me këto mace!

Nejse
Qashtu.

Hajt turqeta ihere

[Hajra]

......sa e pa natyrshme me duket kur flasin diktatoret ose njerzit e krisur, per moral, me vie sikur dikush te mos flas me goje por me b..., prandaj betohem qe as mendja nuk me shkon te lexoi.A ndegjohet "filozofia" nga njerez pakurrizore qe ju mungon thelbesorja qe nuk e meritoin te quhen njeri, asnjeher.

[panta_rhei]

......sa e pa natyrshme me duket kur flasin diktatoret ose njerzit e krisur, per moral, me vie sikur dikush te mos flas me goje por me b..., prandaj betohem qe as mendja nuk me shkon te lexoi.A ndegjohet "filozofia" nga njerez pakurrizore qe ju mungon thelbesorja qe nuk e meritoin te quhen njeri, asnjeher.

Mbase nuk eshte shume e shijshme t'ta them keshtu, por une besoj ne kauzalitet (causality). Dmth cdo gje qe bejme, patjeter do te kete efektin e vet. do te ndiqet nga pasoja.
E dij qe disa gjera qe i them une, nuk para kane shume kuptim per ju, pervec si prralla...
...por thjesht, kam pershtypjen qe kjo pjesa qe do ta them ne vazhdim eshte ma e asimilueshme per cdo mendje, ma e kapshme, pavaresisht nga bindjet apo besimi;

Ne, secili, por sidomos si popull jemi ketu ku jemi per nje aresye. Nuk jemi bash badihava e bash nga rrethanat historike ne mjerim e te prapambetur keshtu si jemi.
Ne jemi produkti i te kaluares sone.

Edhe sot, kur na buzeqeshi liria, ne i mbyllem syte para vjedhjeve, mashtrimeve, hipokrizise, uzurpimeve, degjenerimit familjar e kombetar, e lloj e soj krimesh te tjera... edhe, qe tek jemi sot; hala me sy te mbyllur, nje komb i tanë, i hutuar, i rraskapitur. Të mbyllur ne rrethin vicioz te dobesise sone kolektive.
Ka vetem nje menyre per te dale nga ky rreth: t'i hapim syte. Qikaq.
Cdo gje mund te rifilloje bre.

Restart, mein freund, restart.

Me kqyr holle e holle, teorikisht, cdokush prej nesh, edhe ma i keqi, eshte tashme ne rrugetim personal per permiresimin e vetvetes; mundesite gjithmone jane aty, mundesite na ofrohen perdite, sprovat, tundimet, mundimet qe na ofrohen me te vetmin qellim qe njeriu te mesohet t'i kaperceje...

Mjafton qe njeriu te kete pak konsiderate edhe respekt per vetveten;
te mos pranoje te rrije i zhytur ne llum e ne felliqesi te analfabetizmit te vet per nje kohë aq te gjate sa te arrije deri ne ate fazen e poshtersise e t'ia nise t'i vije lezet nga budallakia e nga padituria e vet.
Jo, shoq, na jemi me te mire se kaq. Na jemi me te mençur se kaq.
Ne mundemi.
Nichts ist unmöglich!
Asnje gje nuk eshte e pamundur.

Mjafton bre veç sytë me i çelë që ta shohim.
Mjafton veç sytë me i çelë.

[Hajra]

....."bojkoto mallerat joshqiptare" paramendone po te behej kjo thirrje qe ne vitin 2000, a thua kriminelet serb dhe ata shqiptare do te mbrrinin gjithe kete kapital. Si do te dukej veriu i Kosoves tani? Sigurisht me lehte do ta kishim te venim rendin dhe ligjin atje, sepse ndoshta vetm me patate do te na gjuanin serbet ose te lodhur nga varferia me lule do te na prisnin.
Po nuk u bojkotua, injorua apo luftua e keqja qe ne fillim vonesa paguhet shtrenjet.Prandaj gjerave te rrezikshme dhe pa vlere, njerezve te krisur dhe maskarenjeve qe ne fillim duhet te ju tregohet vendi ku e kan, duhet bojkotu dhe duhet injoru.

[panta_rhei]

Kohë të gjatë kam menduar se Zoti është E Vërteta.
Tashmë jam bindur se kisha qenë gabim në këtë mendim.
Zoti nuk është e vërteta,
por
E Vërteta është Zot.


Mohhandas Ghandi

[Antika]

"Vleren tonë, trifetarizmit tonë të shpërndarë në katër komunitete fetare, harmonine tonë ndërfetare, bota tenton ta marre si model per ta paqtuar ate, për të sjellë harmoni dhe paqe botërore. Mos te marrim modele që nuk perkojne as me kulturen e as me traditat tona te lashta. Mos ta rrezikojme palcën tonë kombëtare. Kemi pune më të medha para nesh e më të rëndesishme për brezat qe vijne, te cileve mos tjerash po u leme Amanet Lirine. Kurt ë arrijmë nivele shtetesh të fuqishme ekonomike dhe politike, atëherë mund t’i lejojmë vehtes të merremi me çështje krejtësisht perfiferike, por në asnjë mënyrë nuk guxojmë të lejojmë që këto çështje të bëhen prioritet i debatit tonë, i jetës tone të përditshme. Për hir të së ardhmës së ndritshme që na pret!
Kohë më pare, shkrimtari i njohur amerikan Edgar Alan Poe kishte shkruar: “Mjafton që të mirët të mos bëjnë asgjë që e keqja të triumfojë!”

B.F

[panta_rhei]

Në Kosovë
në vendlindje
në atë lagje të dashur e të vjetër,
Një gjarpër i bukur
e i fjetur
rrin aty e pret të na helmojë mu në zemër
bash Ditën
kur t'jemi bërë të menqur.

:((

[Amina]

E di, veq une,...

Sa rruge e gjate, sa rruge e mundimshme... jo jo edhe me kenaqesi .. e di veq une!!

E perfundimin???- E din te gjithe.....

[panta_rhei]

E di, veq une,...

Sa rruge e gjate, sa rruge e mundimshme... jo jo edhe me kenaqesi .. e di veq une!!

E perfundimin???- E din te gjithe.....

zogjtë janë perhumbur në qiell

dhe mjegulla tash tutje tretet

mali dhe unë ulemi sëbashku

e pastaj veç mali mbetet

[GURI SYLAJ]

.... kur bie shi e ka vetetime, mos ju beso "lisave te mdhaj" ,besoj hijes qe bene vet dhe rri i lagur me mire se i vrare nga vetetime e lisa!!...Dielli bene qe te harrohet shiu.... nese ka diell ???!

[panta_rhei]

Mbaje mend që dashuria e madhe dhe suksesi i madh janë gjithmonë të lidhura me rreziqe të mëdha.

Nëse humbë, mos e humb asnjëherë leksionin. (Humbjen pranoje me dinjitet, e mos u përqyrrav me turp) :tongue:

Kij respekt për veten tënde, respekt për të tjerët dhe merr përgjegjësi për veprimet e tua.

Mbaje mend që të mos marrësh atë që do, është ndonjëherë një fat i madh.

Mësoji mirë rregullat, në mënyre që të mund t‘i thyesh ato.

Mos lejo asnjëherë që një zënkë e vogël të shkatërrojë një miqësi të madhe.

Nëse vëren se ke bërë një gabim, merr menjëherë masa, që ta korrigjosh atë.

Kalo cdo ditë pak kohë vetëm.

Priti ndryshimet me krahë hapur, por mos i largo kurrë nga sytë vlerat e tua.

Mbaje mend që ndonjëherë heshtja është përgjigja më e mirë.

Jeto një jetë të mirë dhe të ndershme. Kur te plakesh dhe të kthesh mendimin prapa, do ta shijosh edhe një herë.

Një atmosferë e dashur në vendlindje përbën themelin e jetës tënde.

Në zënkat me të dashurit e tu, fol vetëm për situatën aktuale. Lëre të kaluarën të qetë!

Ndaji njohuritë e tua me të tjerët. Kjo përbën një mundësi të mirë për të krijuar pavdekësi.

Ji i kujdesshëm me tokën.

Shko njëherë në vit në një vend, ku nuk ke qenë kurrë më parë.

Mbaje mend që marrëdhënia më e mirë është ajo, ku partneri e do tjetrin më shume sesa që ka nevojë për të.

Mate suksesin me atë se c‘ka do të duhej të jepje për të.

Përkushtoju dashurisë dhe gatimit me të gjithë zemër. *


Dalai Lama, 2001.

[panta_rhei]

"... unë e kam kaluar jetën në mënyrë të këndshme, me trimëri dhe me drejtësi.
Nuk pendohem,
Zoti më bëri shtazë të egër dhe unë jetova si shtazë e egër.
Zoti më bëri ujk, unë hëngra qingja.
Po të më kishte bërë qingj, do të më kishin ngrënë ujqit, dhe aq më mirë për ulqit.
Ky është rregulli.
Nuk është faji im, faji është i atij që i krijoi ujqit dhe qingjat."

, tha.

[vjeshta]

Të udhëtosh do të thotë të njohësh njerëz dhe gjëra ,do të thotë më qënë i gatëshem për ti kuptuar të tjerët edhe pse kan nje karaktere të zorëshem ,ose qe janë më shumë vese ,ose që kan zakone të ndryshme nga të tonat .Ja dhe pse ne pralla shtazët ,zakonishtë,përfaqësojnë disa lloje fikse .: dhelpra është dinake dhe e kujdesëshme ,luani dembël dhe i fuqishëm ,korbi naiv dhe i kot ,ujku gjithëmon i uritur etj. por në kompenzim ,sikur qe ndodhe shpesh ne jetë ,këta të njejtit shtazë sillen disa herë edhe në menyra tjera :qe ujku nuk e ngrënë gjahun e vet ,luani i fuqishëm e lejon të lirë miun e vogël ,lejleku i butë është me dinake se dhelpra ,madje edhe breshka bëhet me e shpejtë se lepuri...

Më pak fjalë,nga keto storie mësojmë që është mirë që të kemi modele për ti kornizu shtazët (dhe njerëzit),por mësohet edhe që të mos iu besohet këtyre modeleve ,sepse nuk jan absolute ,e vlejne ate qe e vlejne .Edhe mësohet qe të mbahet mendja e zgjuar ,për të vërejtur që gjërat janë të ndryshme nga se si jemi mësuar që ti shohim .

Këto storie janë të jetës dhe jo të shkollës .

[jadore]

te thojne ..a mburresh qe je shqiptar ..!..po cfare te mburruni , qe kqyre ne detalin me te vogel ..provo e shaja nonen shqiptarit , tjetersohet , del e te vret ,... zane e rreje , llom e bone e zoni nuk i ndihet , as te madhe nuk e bone kete pune , veq kush mos te sheh.!
....e di kur jam kone ushtare, 50vjet po i bohen kesaj pune ..llom i bojshin shkijet kur ti zishin vetem shiptaret zoni sju ndike , kur ju shajshin nonen , o mos me nal bre u zike grushti e hajshin burg ka 30 dite ..e zeza e vetevetit , pse per nje fjal ne ajre..
thote nje shprehje qe moti e kam lexu , gjuje nje guri ne det ,nuk e trazon ,...gjuje ne kenet ,e trazon .keshtu eshte edhe me njeriun , je i cekt edhe nje fjal e voget te trazon , je i formuar ,ke diapazon te gjere , nuk do te ndikon ..hajde tash e thuaj ..mburrem valla qe jam shqiptar , kur per nje fjal mbytemi ..
.....
p.s.
definitiv kur une nuk jam ketu e forumin e le aktiv , baca Mussa po lexojka prej kompjuterit tim , ndryshe nga me sahab si hyri e nisi kete bisede .!

[Hajra]

Kohë të gjatë kam menduar se Zoti është E Vërteta.
Tashmë jam bindur se kisha qenë gabim në këtë mendim.
Zoti nuk është e vërteta,
por
E Vërteta është Zot.


Mohhandas Ghandi


.....me besoni qe edhe une kisha te njeitin mendim, deria sa mesova qe e verteta kerkon te respektohet nga ne, me rregullat strikte dhe jo sipas deshires tone.

zoti eshte e verteta dhe e verteta eshte zot,

[natyra]

Qdohere na del e kunderta,dhe habitem pse?
asnihere nuk ndodh qfare ne planifikoim,nganihere qeshim me boten,por edhe bota po qeshet me ne lol!
asgje s'mbet per ate dynja,krejt po kthehn ne kete..p.s.keshtu kam ndegjua dhe nga pleqt tan dikur,po sot qfare t'i themi kesaj kohe,ne te cilen ndodhemi? as fillin s'po ia dim,me duket se dhe ditet jen shendrrua ne nate,e netet ne dite..pikerisht per mua qe jam ne mergim:(! malli me pervelon,per njerzit e mi qe se shofe me vite,ku do te ndare,Kosove,Diaspor,Perendim.Ehh,vendi im:(!

mirembeteshit nga do qe jeni
respekt per te gjithe

Natyra

[lovely]

Kjo qe do te shkruaj, mund te iu duket edhe qesharake. lol

A eshte e mundur qe shpirtrat tane te ken lindur, rritur, jetuar dhe vdekur ne nje tjeter trup, njehere para shume e shume kohesh?
Ate bote kur akoma nuk kishte dentist?
As antibiotika? Do te thote kur mjekesia ishte ne nje nivel shume me te ulet se sot?
Kur njerezit vdisnin nga nje infektim?
Kur fustanet ishin aq te ngushta ne mes, sa qe fryma të ndalej?
Kur floket ishin plot kaqurrele e vajzat kishin nje bukuri perrallore?
Kur shumica e djemve mbanin floket pak te gjata?
Kur gjelbrimi ishte gjelbrim, dhe festat e rralla ishin pika e gezimit te vitit?
Kur femijet lindnin ne shtepi, dhe nuk egzistonte mjet udhetimi?

Eshte vetem enderr e larget, kam pare nje film te mocem, diqka interesante po ndodh ne nderdijen time apo mund te jete e vertete? lol

Deja vu!

[valiii]

aj vonder k'shtu... Nime ku meti more qaj pantareja qe reflektiratke kanihere qiknejnaj. Na tregojke qysh oshte shku me ble birra n'kioske turqve tani qysh i ka qelen me çkriebze e qeshtu na knaqke, mesap qi oshte idhnue tybe se ish nifar hujniki edhe ai. Mos bohet dita-z'dita se edhe qekjo qi po shkruej oshte reflektim, thjeshte nostalgji per jaranin tem forumes panten qe i deshiroje jete te gjate dhe çdo te mire ... Hajde pra se po shihem, deri n'reflektimin e ardhshem gyle gyle...

[murrizi]

Ish kon shku me njifar neje tyne here Aristoteli vetum, Shoqnia e kishin pas pvet.

Ku i ke shoket Aristotel ?

Aristoteli pa u menduar gjate, ja shkrepi.

Shokt e mijë, unë nuk kam shokë !

[panta_rhei]

Popull që tredhë miza...

... tash njerzia janë rritë, edhe nuk munden, si dikur, me nga mbas mizave nëpër shtëpi që t'i mbysin, se kishin me thanë "paska dalë mendësh".
E kojshitë?
Kojshitë gojëkëqijë, mezi që presin me ja ngjitë bishtin ndokuj.

Por, kujtohet Dardani - si t'ishte sot - kur mësuesi në t'tretën e fillores u tha nxanësve se kush e mbyt nji mizë në pranverë, i ka mbytë me mija miza që do të ishin pjellë nga ajo mizë - deri në verë.
E kur nji nga nxansit - ma magari - e pyeti a duhet me e mbytë mizën femën apo mashkull, mësuesit nuk e dij se qysh iu ngatërrue gjuha e mezi tha cilado qoftë duhej mbytë.

Asaj pranvere, mbas fjalëve të mësuesit - kërsitshin tavolinat, muret, arkat, karrigat nga shuplakat e nxanësve, të cilët, me nxitjen e mësuesit, u kishin shpallë luftën mizave.
T'nesrit në shkollë secili tregonte sa "armiq" i ka mbytë, në ç'mënyrë, me ç'armë.
E Dardani s'kish qenë as ma i miri as ma i keqi ushtar në at'farë lufte të përgjakshme.
Vetëm me nji shok kish dalë kfit. Me të vërtetë ai e kishte mbytë mizën, por e kishte thye edhe gotën dhe për atë arsye kishte qenë rrahun nga e ama.

E tash, Dardani, shtri në nji karrigë të gjanë me nji libër të lanun hapur përmbi bark, po shikon kah tavani nji mizë që fluturon, edhe mezi po përmbahet nga dëshira me kërcye si dikur e me e mbytë. Por, shpejt i çuditun nga vetja me këtë mendim vëllavrasjeje, qetësohet.
Ma miqësisht fillon të mendojë mbi mizën dhe fatin e saj si të vetin.
Ia jep emnin mizës "lajmtari i verës", edhepse lajmëtarin e pranverës hala s'e ka pamun.
Po nejse tash ma s'i interesojnë ato gjana palidhje.
(Ani thojshin dallëndyshja lajmtari i pranverës!!! Pfff, dallëndyshja, punë andrrash të kota!)

Po prej kah ka ardhë kjo mizë se?
Do të ketë ndonjë pleh këtej afër. (Pleh arabie a turqnie - e din Zoti). Dhe kujtohet si në oborr të asaj kojshikes së bukur rastësisht e ka pa plehin.
Domethënë se miza qenka nga shtëpia e kojshikes së bukur.
Filloi Dardani me simpati ta shikojë mizën. Nisi ta admirojë në fluturimin e saj tërthur nën tavan.

Miza, plehi edhe kojshikja e bukur në nji masdreke, tinglluen si nji romantikë - nji romantikë e jetës sonë katunaro-qytetare në nji mbasdreke.

Por miza nuk mbeti në naltësinë e vet të zakonshme, por filloi të zbresë dalngadalë ndër sferat ma të ulta të dhomës. Dardani u frigësue mos t'i mbytet në kafe, që tash ia sollën.
I shkoi nji e rrënqethme neverie nëpër fyt kur mendoi se me kafe mund të kapërdijë edhe mizën e mbytun. Natyra e tij pesimiste gjithnjë e ma tepër revoltohej.

Me të vërtetë asht e tepërt kjo mizë në planin hyjnor, - mendonte. A në planin njerëzor, të papunët e diplomuem, studentat edhe nxanësit nëpër shtëpia kishin gjetë ndonjë punë tjetër, po mos të ishin hutue me këto miza.

Por - qysh tha ai i mençmi - gëzimi asht veç pushimi i shkurtë i dhimbjes, e cila shpejt do të vazhdojë.

S'paku për hatër të njeriut nervoz e me halle mos t'u krijonte miza. Sa e sa miza të tjera i ka jeta e njeriut. Edhe çfarë mizash se!!! Si ato të kalit, të cilat, kur të ngjiten, s'të hiqen pa flakaresh (ma mirë me thanë pa t'djegë fort e me ta lanun shej').
Miza si miza, përzihet në punët e hueja edhe don ta bëjë të vetën. Si ata aeroplanat vëzhgues, pa pilot, të kfor-it, fluturonte mbi kafe.

- Po ku janë, more, kompetentët?
Njerëzit tanë që marrin rroga për me tredhë miza - ku janë? Deputetët, ministrat ç'ka bajnë?

Mizat u banë stolia e vetme e qyteteve e katundeve tona! Të huajt me të vërtetë kanë çka të shofin e të çuditen... dhe kështu, në mendim e sipër, Dardani bahej nervoz pa dashje...
... ban nji lëvizje të shpejtë dore kah miza, e çel grushtin, por s'e kish nxanë: edhe nji herë fap... Kur qe, në derë të dhomës ja behë dikur shok i luftës me miza e sot kolegu në fakultet.

- Ç'ka po ban, o Dardan? Po tredhë miza, a?

- Asgja... Veç po mendoj se sa kot po jetojmë e me çfarë tema banale po e hargjojmë jetën - u përgjegj Dardani si gjithmonë.


... to be continued

p.s. shkruar sipas motiveve të Migjenit

[panta_rhei]

ne vendin tim, ne vendin tend
një kokë e çmendur, po çmendë një vend.

[panta_rhei]

inderresant, a :tongue:
në polin e veriut nata vazhdon 6 muj, e mandej vjen dita. T'knaqet shpirti kur t'i thush dikujt "doku nesër".

[Antika]

THENIE TE FAN STILIAN NOLIT PER KRAHINAT E SHQIPERISE:

Do të hash e të besh qejf,
sofra shtruar si për mbret,
pastërti e për hyzmet,
të tille gjen veç në Përmet

a te duhen luftetare
a do botes ti vesh zjarrre
do arratine armiku ta marre
merr nja 10 kosovare

Do dembele per stamboll
mos e lodh dynjane
ne tirane rresht tabane
vetem te zgjatesh doren

po qeflinj a te duhen
qe me jevga duan te kruhen
zonja qe pjellin per vit
vec elbasani irrit

ne se do burra llafazane
qe cudisin gjithe dynjane
rrine tere diten rruges
nga keta gjen plot ne durres

kerko hoxhe e kerko prift
mos bridh e mos u ngjit
se si keta qe ben mekat
i gjen vetem ne berat

a do kuaj e budallenj
ca gomare porsi kopuk
shko e merri mu ne puke

a do njerez per ahengje
per tryeze e per kuvend
burra gra kercejn me loder
kta i gjen vec ne shkoder

do pune per nji korcar
i ke bujq e ustallare
ne grel bashke hapur vene
krahe e koke su kane te share

po kerkove kokpalare
kryengrites dhe gomare
qe punet te shkojn vaj
shko e merri ne kavaj

[panta_rhei]

“…Jam lindun në mjedis të rruzullit toksor në nji familje gjysë-nomadë, por jo në n’grazhd bagtishë: linda në nji pyllë.

Nuk e mbaj mend ditën që kam le se nuk jam aqi mendëshëm, e në të vërtetë nuk e dij as sot, por kam besue symbyllas shka më kan thanë të tjerët. A asht e vërtetë historike kjo? Nuk e dij.

Për si kam ndigjue, ishte fundi i verës 1924 . Familja si gjithmonë kishte dalë me verue ndër bjeshkët e nalta të Shqipnisë e gjindej pranë nji liqeni alpin, aty ku kufizojshin Malsia e Madhe e Dukagjini. Vendi quhej “tërthorja e Bogës” me nji naltësi mbi 1600 metra.

Mbas mjesdite nana eme e pa se duhej gatue buke tjetër, mbasi fëmijët e kishin mbarue. Tue kjenë se kunata e saj, nana Lulë, që ishte zojë shtëpie, kishte ra me pushue, dada muer tojen e sakicen e vogel per me pre nji barre dru aty poshtë në prozhmin mbi stanet e shaljanëve.

Mbasi bani nji barrë dru, ndërsa po pregatitej me e lidhë e kapën disa dhimba të forta. U kujtue mirë. Muer sakicen e vogel me vedi e hini aty mes shkurreve e kërkoi nji copë vend që të kishte sa ma shum dushk. Aty linda. Ajo me sakicen e vogel më preu kërthizën e lidhi, siç kishte ndihmue kush e di sa herë gratë tjera n’aso rastesh.

Mbasi më kishte lidhë në pështjellakun që zakonisht kanë gratë malcore, më muer e më çoi te barra e druve që kish pregatitë e, tue i u dukë tepër të vrazhta për trupin e njomë, preu do rrema të hollë ahit e i shtroi sipër tyne. Mbi to më lidhi mue, vuni litarin në qafë e u ngarkue me barrën e druve në shpinë, e me sakicen në dorë filloi kadalë-kadalë shtegun përpjetë me këthye te stani.

Kur mbrrijti nalt te stanet e pështeti me kujdes barren e druve aty te praku i naltë ku lëshojshin bucelat e ujit e mbasi më shtini mbrendë kthei e mori do dru, ndezi zjarmin, vuni nji kusi me ujë me vargue e u vu me gjetë nji kopajë druni si ato që hapshin tamblin.

Mandej nxori nga thesi i madh i teshave të veta ato që kishin pregatitë për lindjen teme. Muer edhe peshqirin, lëshoi ujët e vokët në kopajë e kur më shtini mue aty mbrendë thonë se fillova me bërtitë. Nanës Lulë që ishte shtri bri votrës i duel gjumi i mbasdites…”.



Këta rreshta janë të shkruar prej At Zef Pllumit.

[jadore]

vlera e arit matet me nxetesine e zjarrit .
pesha e femres matet me ari .
vlera e burrit matet me femren qe ka perkrah.

p.s.
jo me kote dolen At Zefa , e Haxhi Tasima..

[panta_rhei]

vlera e arit matet me nxetesine e zjarrit .
pesha e femres matet me ari .
vlera e burrit matet me femren qe ka perkrah.

p.s.
jo me kote dolen At Zefa , e Haxhi Tasima..


Me ari???
Jo, je gabim dhe eshte padrejtesi ndaj femres.

Njeri eshte femra. Njeri.
Nese nuk je ne gjendje me ia njofte femres statusin e Njeriut, ti nuk e njeh as ekzistencen e saj.

Shndrrimi femres: ne objekt adhurimi, ose ne objekt urrejtje, eshte krejt njesoj.
Kryesorja po e shnderron ne objekt.
Ne kete menyre e shkaterron qenien e saj. E mohon.

Ne shume raste, aq shume mundohen me e ngrite lart femren saqe e quajne edhe Kala e pamposhtur. Demek aq e pamundshme ju duket arritja e saj, arritja e bukurise e dashurise se saj.

E cka i bejne, pastaj Kalase kur ta mposhtin?
E shkaterrojne, deri ne themele.

Edhe femren, e ngrisin ne qiell, e quajne Kala e pamposhtur derisa nuk arrijne ta mposhtin, ta pushtojne.
Pastaj?
Si me cdo kala te pushtuar, edhe me femren; e shkaterrojne deri ne themel, shpirterisht e ne cdo menyre te mundshme.

Per te miren e vet, femrat duhet te pretendojne e ta arrijne vetem nje forme te respektit: Njerezor.
E te ruhen sa me teper prej formave te krahasimit me ari, e me lule e me keshtjella, sepse fati i tyre i pret. :tongue:

[jadore]

Me ari???
Jo, je gabim dhe eshte padrejtesi ndaj femres.

Njeri eshte femra. Njeri.
Nese nuk je ne gjendje me ia njofte femres statusin e Njeriut, ti nuk e njeh as ekzistencen e saj.

Shndrrimi femres: ne objekt adhurimi, ose ne objekt urrejtje, eshte krejt njesoj.
Kryesorja po e shnderron ne objekt.
Ne kete menyre e shkaterron qenien e saj. E mohon.

Ne shume raste, aq shume mundohen me e ngrite lart femren saqe e quajne edhe Kala e pamposhtur. Demek aq e pamundshme ju duket arritja e saj, arritja e bukurise e dashurise se saj.

E cka i bejne, pastaj Kalase kur ta mposhtin?
E shkaterrojne, deri ne themele.

Edhe femren, e ngrisin ne qiell, e quajne Kala e pamposhtur derisa nuk arrijne ta mposhtin, ta pushtojne.
Pastaj?
Si me cdo kala te pushtuar, edhe me femren; e shkaterrojne deri ne themel, shpirterisht e ne cdo menyre te mundshme.

Per te miren e vet, femrat duhet te pretendojne e ta arrijne vetem nje forme te respektit: Njerezor.
E te ruhen sa me teper prej formave te krahasimit me ari, e me lule e me keshtjella, sepse fati i tyre i pret. :tongue:

..si gjithmone reflektim shume i bukur panta , nje forme e sugjesitionit qe do ta gjenin vehten ne te, te gjitha shnollat e Tarakut , e ke vrejte ,femra shqiptare ne po keto veti qe permende ti e aludon vehten , definohet me ari ,te dhembin syte po i analizove , mbahet lule e pertej luleje e po e pyete nuk e di se pse , ah po eshte femer , e po erdhi dita e u vyshk si lulja qe e krahasove kompleksohet , kala te aludojne vehten nuk me ka hasur akoma asnje femer te thote, sepse te jesh kala eshte gje e madhe , cdo gje materiale shkatrrohet por kalate i rezistojne edhe pushtuesve e edhe kohes .. mijevjeqareve bile ..gabohen ata qe mendojne qe dyert e kalase thyhen ..pune strategjie thuhet ne artin luftarak ...zakonishte hapen per te vetmin qellim qe kalaja mos te shkatrrohet .. a i ke harru efektet e filmave historik-a , hahha

nejse ..

thenja thote .. pesha e femres matet me ari .. fute arine ne zjarr aty ja vrene pastertine , aty ja vrene shkelqimin .. jo me kote thirret metal fisnik , fute femren ne sprove aty ja vrene fisnikrine ....cfare te keqe ka tash qe vlera dhe rendesia e nje burri matet nga fisnikria e nje gruaje qe ka per krahe ..

ta tregoj nje shembull pse e pata postuar kete thenje , ashtu siq ke ti merak ti tregosh prallat nga e verteta ..takova pas 20 viteve nje koleg architekt , une ate bote isha e vogel per moshen per namin qe kishte ai , qudia qe perfolej ne ate kohe ishte se ai perfundoj ne nje femer qe prinderit i kishin pozite , ajo ishte tipari i vetem qe ajo gezonte .. dhe koha shkoj ..une kisha harruar qe ata egzistonin bile , ritakimi me ta me beri ti pyes edhe nje here kur folem , jeni filan fisteku apo une ju ngatrroj sepse koha bene te veten , po -tha ..! tjetersim dhe shkatrrim ne nje njeri deri ne ate shkalle ende nuk kam has prej qe jam ketu .. vertet me erdhe keq , ne te njejten nivel dukej edhe e shoqja sot! cfare ka ndodhur me ta ju drejtova shoqes me vone .. tha e ke degjuar ate shprehjen ..burri te bene zonje burri te bene tonje .. ketu ka ndodhur e kunderta , gruaja te bene zoteri gruaja te bene dhe ne kete nivel , jo i thash ne keso raste me e qelluar eshte thenja .. pesha e nje burri matet me gruan qe ka perkrah ..


prandaj , pante , ti te pakten kaq keto vite ketu ke vrejte , hymne e lavde ti thurr kultit te gruas veq pse eshte grua nuk e kam zakon , por peshen e saj e mas po aq sa fisnikrimi i arit . cka kam faj tash une qe si badiavgjike qe jam keto elemente me bine ne sy,
done te me mohosh dhe kete satisfaksion ..hhahhaa

[panta_rhei]

Ata rrijnë në sallën e teatrit, pak të zhgënjyer e buzëkeshur.
Në një moment heshtjeje, krejt papritur, kanga e mezinit, ezani nga minarja ishte dëgjuar në sallë e kishte shkaktuar të qeshura tek spektatorët.

Panta sapo është kthyer nga Franca dhe qesh me mall për tripat e Prishtinës, këto rastësi, si kjo e ezanit, që sipas tij krijojnë art e përmbi art.
Në të djathtë i rrin Dardanja, me një këmbë të qitur tek tjetra e cila gati veç sa s’e prek gjurin e tij.
Bash në atë distancë milimetrike është e shkruar e gjithë miqësia e tyre disavjeçare mashkull-femër. Miqësi që ngjan në një libër të shkruar deri në faqen e parafundit.

Dardanja shikon skenën e ndriçuar dhe herë pas here gërmucet si mjellmat, vetëm e vetëm që ta ndjejë erën e parfumit të vet që i vjen prej së poshtmit.
Për një çast e përfytyron Panten sikur pa fije turpi po ia merr erë fundin e barkut, sikur m'e pasë gjetë ndonjë lule të panjohur.
Pastaj, ajo lëvizë në ulëse dhe e shikon orën sepse mezi po pret që shfaqja të soset dhe ata të dy të ulen para ndonjë gote alkooli.

Sa për sherr, Çun Lajqi i paska muhabetet e gjata sot dhe siç po duket mezini nuk do të këndojë ezan më.

Kthen sytë në të majtë edhe i duket sikur Panta i ka sytë tek zogu i saj i këmbës, me atë ndjenjën e tij të përhershme të fajit.

Dardanja gjithmonë e ka dijtë se ata janë bërë për njëri - tjetrin. Por janë bërë më shumë se që duhet. Shpesh i dukej sikur po ta kapërcenin atë distancën milimetrike të miqësisë mashkull-femër, do të ndiheshin sikur, thu'se'ti zoti na ruajtë, do të kryenin incest. Palidhje!!!

O Pantë, a ikim?
Po presim edhe pak, shfaqja po shkon kah fundi. Dardanja gjurmon në çantë dhe nxjerr një kuti me orbita. Ia zgjat Pantes, dhe të dy fillojnë të përtypen, ajo me nervozizëm e ai qashtu qetësisht e me buzën në gaz.
Indiferenca e tij intelegjente gjithmonë i ka pëlqyer, por çuditërisht sot i shkon në nerva, bile ngapak ndihet edhe me stres.

“Moj, mos m'u kanë afru ato?!”, hamendet vetmevete Dardanja.

Imazhi i tij që ia merr erë fundin e barkut ia shkakton një ndjesi aty poshtë, dhe një shtrëngim të ëmbël në nofulla.
Zhytet ne kolltuk dhe fustani i shkon më sipër, duke i shpluar jastakët e gjunjëve.
I është larguar disi Pantës me mendimin se ai do të "kfillet" e do të avytet.

Por Dardanja e ka zbuluar vonë se mund të ishte e bukur.
Më përpara, ajo nuk donte të ishte e bukur, pastaj nuk mund të ishte e bukur dhe tash së voni kishte vërejtur se, mund të ishte e bukur. Dhe ky zbulim i kishte ardhur me një valë "sulmi" ndaj meshkujve.

Telefonata e Pantes, mikut të viteve të shkollës, e gjeti Dardanen në këtë fazë.

N'teatër??!
Ok! ishte përgjigjur Dardanja.

Ishte futur në dush me dilemën e një gruaje para një takimi të çuditshëm.
Pastaj ishte shikuar lakuriq para pasqyrës dhe nuk kishte harruar ta parfumosë pakëz fundin e barkut. “Just in case!”, a din "Për çdo rast!" - kishte thënë vetmevete, ishte zgërdhirë si shtrigë para pasqyrës dhe kishte vazhduar ceremoninë.

Shfaqja shkon drejt fundit.
“E mo përnjimend ia vlejnë duartrokitjet”, mendon Dardanja me ironi.
Njerëzit çohen me zhurmë dhe kqyrin paushall nëpër sallë. Ata të dy, tërhiqen dhe presin. Sikur fshihen.
E si të mos e duash Kosovën me gjithë këto ngjarje brenda ngjarjeve – dëgjohet Panta. Dardanja i buzëqesh. Ai ka të drejtë, edhe miqësia e tyre fsheh një tjetër histori brenda historisë. Nuk është e qartë. Imazhi i tij për fund të barkut sikur është zhdukur.
E megjithatë asaj i pihet një gotë.

Sikur të shkonim te kafet e vogla, koha është kaq e bukur – i thotë derisa dalin jashtë të çliruar.
Shkojmë - i thotë ai me një gjest prej gurbetqari që tashmë ngapak i ka humbur koordinatat e atdheut.

Ulen të dy në një tavolinë plastike të kuqe, nën pemën e madhe, duke i lënë të kuptohet njëri - tjetrit se kishin arritur në stacionin e fundit. Një llampë aty afër lëshon një dritë të butë si pambuk, si flakë e një feneri në frymën e fundit.

Në lokal vijnë edhe disa njerëz që flasin për teatrin dhe këngën e paftuar të mezinit. Dardanja kërkon me sy kamarierin dhe sapo e sheh porosit venë t'kuqe. Ai i çon dy gishtat si Rugova edhe bërtet: Dy?
Po, edhe na sill një shpuzore të lutem - i përgjigjet ajo, demek si më e shtëpisë.

Panta lëshon sytë përreth me mall, dhe gjithë qejf përpiqet të gjejë ekuilibrin e tavolinës që lëvizë, me një këmbëngulje që t'shkon në nerva.
Le bre hiçu saj – i thotë ajo dhe ai i bindet.
Kamarieri i sjell gotat me venë dhe para se të shkojë ia lëshon një vështrim diabolik dhe kurioz Dardanes.

Ajo nuk e prish terezinë dhe me të çuar gotën me venë ia shkrep:
Pantë, a jemi zgju ndonjë mëngjes bashkë?
Ueee...

Atij i pëlqen tema e diskutimit që merr biseda.

Pse po bën kësi pyetje absurde, ne kemi bërë shumë budallaki bashkë, po nejse nuk …

E pra bash sot po shikohesha në pasqyrë, qashtu cullak, pasi ti më thirre në telefon e më ftove në teatër.
A e din që, derisa ti ke qenë në Francë kam ndryshuar mendim për vetveten? Po më duket vetja e bukur dhe koha po më duket si diçka aspak për t’u humbur.

U shikuan gjatë në sy dhe e vazhduan bisedën pa fjalë, me valë magnetike, diku të turpëruar e diku të paftyrë, ndërsa vena e kuqe rrëshqiste nëpër fytet e tyre dhe drita e pambuktë binte mbi fytyrat e tyre sikur të ishin dy të rastësishëm mbi këtë dhe.
Për herë të parë, Panta e ndjeu se nuk mund ta mbajë më nën kontrollë Dardanen, me armët e lehta të miqësisë.
Ajo po i jepet atij sipas mënyrës së saj, tash, në këtë orë, në këtë natë, në këtë moment, në këtë tavolinë që, definitivisht, s'ka ekuilibër.

Truri i Dardanes ia ka dhanë shpatit.
Jashtë çdo parashikimi, pas tri ditësh që ai kishte ardhur në Kosovë, në natën kur femna e priste në Prizren, si çdo herë, me një përpikmëri dashnoresh.

Të përfytyrova sikur më merrshe erë në fund të barkut tim, si lule – u dëgjua Dardanja gjysëm e dehur.

Panta e ndjeu se ishte futur në një lojë bixhozi dhe iu dorëzua mosdorëzimit, do të luante deri në letrën e fundit.
E afroi karrigen plastike pranë të sajës, u kërrlesh, hodhi një shikim si ushtar përanash, dhe me fytyrën më shkatërruese që mund të gjindej, zgjati dorën e tij të butë drejt barkut të saj, ia arriti fundin e barkut, e hulumtoi, e nxori dorën prej andej dhe iu mori erë poshtërsisht gishtave të mesit.

Paske qitë parfum!


p.s.
... to be continued

[jadore]

sa te thjeshte ne esence jemi , sa pak na duhet ..! sa shume sorrollapemi ne te quajturen jete duke komplikuar e nderlikuar per gjene e vetme , nuk dime cka kerkojme . cka kerkojme nga vetja , nga tjeret , nga vet jeta ..e ky mos kuptim na nderlikon vet jeten ..
e ne realitet eshte kaq e thjeshte , shume e thjeshte ..
nganjehere vetem nje qeshje me plot shpirt te mbush jete ..ne te vertet e gjithe lufta si duket ndodh vetem per kerkim te keti casti , castin kur do te qeshim, castin kur do te ndjehemi mire prandaj qeshim ...athehre ndejhemi plot ..plot jete , plot gjalleri ..

..p.s.

ne shenje respekti per nejriun qe tragjekomedin e te jetuarit, tjereve dine te ju ofroj me tone humori ..
jo me kote e them , pasuria ime jane njerzit qe me rrethojne , une ju jam me shume se mirenjohese per kete , ju cmoj qe ju kam ..ju admiroj qe jeni te tille ..

[jadore]

Cherie Carter-Scott nga "Nëse jeta është lojë, këto janë rregullat"


Rregulla e pare: Ju do të merrni një trup! Mund ta doni apo ta urreni atë, por ai do të jetë juaji tërë kohën e jetës suaj në Tokë.

Rregulla e dytë: Juve do t'iu paraqiten mësimet! Ju jeni i përfshirë në një shkollë informative me orar të plotë, të quajtur 'Jetë'. Përcdo ditë në këtë shkollë ju keni mundësinë të mësoni mësime. Mund t'iu pëlqejnë apo t'i urreni ato, por ato janë të projektuara si pjesë e programit tuaj.

Rregulla e tretë: Nuk ka gabime, vetëm mësime! Rritja është një proces i eksperimentimit, një seri gjyqesh, gabimesh dhe fitoresh të rastit. Eksperimentet e dështuara janë pjesë e procesit po aq sa edhe eksperimentet që funksionojnë.

Rregulla e katërtë: Një mësim përsëritet derisa të mësohet! Mësimet do të përsëriten në forma të ndryshme për ju derisa t'i keni mësuar. Kur ju t'i mësoni ato, ju mund të vazhdopni në mësimin tjetër.

Rregulla e pestë: Të mësuarit nuk ka fund! Nuk ka asnjë pjesë të jetës që nuk përmban mësime. Nëse jeni i gjallë, ka mësime për t'i mësuar.

Rregulla e gjashtë: "Atje" nuk është më mirë se "Këtu"! Kur "Atje" -ja juaj bëhet një "Këtu" , thjesht do ta gjeni se një “Atje” vetëm duket më e mire se “Këtu” prezente.

Rregulla e shtatë: Të tjerët janë vetëm pasqyra juaj! Ju nuk mund të dashuroni apo te urreni dicka te tjetri, nëse nuk reflekton dicka që doni apo urreni tek vetja.

Rregulla e tetë: Cfarë bëni me jetën tuaj varet nga ju! Ju i keni të gjitha mjetet dhe burimet që ju duhen. Cfarë bëni me to varet nga ju.

Rregulla e nëntë: Përgjigjet tuaja gjenden brenda jush! E gjitha që ju duhet të bëni është të shikoni, të dëgjoni dhe të besoni.

Rregulla e dhjetë: Ju do t'i harroni të gjitha këto në lindje! Ju mund t'i kujtoni nëse doni duke e shthurur spiralen e dyfishtë të njohurive të brendshme.

[e-uritura]

Cherie Carter-Scott nga "Nëse jeta është lojë, këto janë rregullat"


Rregulla e pare: Ju do të merrni një trup! Mund ta doni apo ta urreni atë, por ai do të jetë juaji tërë kohën e jetës suaj në Tokë.

Rregulla e dytë: Juve do t'iu paraqiten mësimet! Ju jeni i përfshirë në një shkollë informative me orar të plotë, të quajtur 'Jetë'. Përcdo ditë në këtë shkollë ju keni mundësinë të mësoni mësime. Mund t'iu pëlqejnë apo t'i urreni ato, por ato janë të projektuara si pjesë e programit tuaj.

Rregulla e tretë: Nuk ka gabime, vetëm mësime! Rritja është një proces i eksperimentimit, një seri gjyqesh, gabimesh dhe fitoresh të rastit. Eksperimentet e dështuara janë pjesë e procesit po aq sa edhe eksperimentet që funksionojnë.

Rregulla e katërtë: Një mësim përsëritet derisa të mësohet! Mësimet do të përsëriten në forma të ndryshme për ju derisa t'i keni mësuar. Kur ju t'i mësoni ato, ju mund të vazhdopni në mësimin tjetër.

Rregulla e pestë: Të mësuarit nuk ka fund! Nuk ka asnjë pjesë të jetës që nuk përmban mësime. Nëse jeni i gjallë, ka mësime për t'i mësuar.

Rregulla e gjashtë: "Atje" nuk është më mirë se "Këtu"! Kur "Atje" -ja juaj bëhet një "Këtu" , thjesht do ta gjeni se një “Atje” vetëm duket më e mire se “Këtu” prezente.

Rregulla e shtatë: Të tjerët janë vetëm pasqyra juaj! Ju nuk mund të dashuroni apo te urreni dicka te tjetri, nëse nuk reflekton dicka që doni apo urreni tek vetja.

Rregulla e tetë: Cfarë bëni me jetën tuaj varet nga ju! Ju i keni të gjitha mjetet dhe burimet që ju duhen. Cfarë bëni me to varet nga ju.

Rregulla e nëntë: Përgjigjet tuaja gjenden brenda jush! E gjitha që ju duhet të bëni është të shikoni, të dëgjoni dhe të besoni.

Rregulla e dhjetë: Ju do t'i harroni të gjitha këto në lindje! Ju mund t'i kujtoni nëse doni duke e shthurur spiralen e dyfishtë të njohurive të brendshme.


Rregulla fantastike Jadore!

[jadore]

Vlera më e madhe e budallenjve në shoqërinë e sotme



Akuzave të pabaza rreth budallenjve u shtohet dhe padrejtësia shkencërisht e gabuar ku këta shikohen si të pavlerë, pengues të shoqërisë së sotme apo parazitë. Ndoshta shumë herë shprehimisht urojmë përsëri në mënyrë të gabuar që këta të mungojnë mes nesh.


Problemi me budallenjtë nuk është i thjeshtë nëse së pari marrim parasysh vendin e qëndrueshëm dhe krejtësisht të nevojshëm që këta luajnë në diferencializimin e klasave shoqërore.Kështu budallenjtë ndahen në dy kategori krejtësisht të ndryshme nga njëra tjetra, veç të dyja këto kategori i përgjigjen të njëjtave ligje shoqërore – diferencializimit.

Kategoria e parë, përfshin budallenjtë të vendosur në klasat e ulëta të shoqërisë.

Sesa e vlefshme është kjo kategori njerëzish, e kotë ta diskutojmë. Do na duhet të theksojmë gjithsesi se pa të shfrytëzuar, nuk mund të ketë zhvillim. Duke folur në gjuhën e shkencave shoqërore, pa këta nuk do kishte ndarje klasore, sepse në vend të pabarazisë, do kishim barazi. E njëjta gjë vlen edhe kur kjo ndarje e shoqërisë sigurohet mbi nivelin e nevojshëm, domethënë, sikur të gjithë të ishin të zgjuar, atëherë përsëri nuk do kishim qytetërim, do të ishte njësoj sikur të gjithë të ishin budallenj. Qytetërimi sigurohet vetëm nëpërmjet ekzistencës kategorike të të dy grupeve, si të mençurve, ashtu dhe budallenjve. I privuar qoftë prej njërës nga dy degët e tij, qytetërimi rrëzohet përfundimisht.

Në vazhdim pra, përmes teorisë të diferencializimit shoqëror, pa kontributin esencial të budallenjve, qytetërim nuk ka. Kështu, më së pari duhet të njihet vlera e madhe shoqërore e budallenjve. Madje në sociologji, kjo vlerë njihet shkencërisht.
Diskriminimi ndaj budallenjve vjen si rezultat i rendimentit të kategorisë së dytë ku ata përfshihen, e cila është më e bezdisshme se e para, por dhe kjo përfshirje e tyre bëhet e tillë nëse kalon kufijtë e llogjikës dhe shndërrohet në lëvizje antisociale dhe antishkencore. Këtu pra, akuzohen budallenjtë e kategorisë së dytë, ata që mbajnë poste të larta në rendin shoqëror.

Ky gjykim i situatës, shmang krejtësisht një padije të funksionimit diferencial shoqëror, i cili përmblidhet në rregullin elementar “Për 10 budallenj, duhet një i mençur”, “për 10 të paaftë, një i aftë”. Ky fenomen, tipik klasik, tepër i vjetër shekullor, ekziston për aq kohë sa është në jetë dhe shoqëria njerëzore, që nga fillimet e njerëzimit. A bëhet të jetë fenomeni në fjalë thjesht “rastësor”? Po rastësi konsiderohet çdo gjë që truri i njeriut nuk e kap dot. Asnjëherë veç, nuk është konsideruar rastësi ai çka quhet rregulli themeltar i diferencimit shoqëror. Dhe susta psikologjike siguruese e aleancave të atyre që janë “poshtë”, ndaj atyre që janë “lartë” është njëherësh e dhënë sipas ressentiment.

Aleanca e budallenjve, nuk është gjë tjetër veç një organizim mekanik sipas parimit të “përpjekjes më të vogël” në mënyrë që të luftojë një forcë më të madhe të përfytyruar tek një grup oligarkik apo te një njeri i vetëm. Ky organizim, i kufizuar në shtrirje, është emërtuar prej termit sociologjik si “klikë”.
Është e lindur tendenca e budallait, shumë shpesh madje e kthyer në mani, që të përfshihet në lëvizjet sa më të forta, sa më të shumta, në organizata shoqërore të çdo lloji e natyre.Kjo tendencë shpjegohet së pari përmes lehtësisë të tufëzimit, (grupimit) të cilit i nënshtrohet si pasojë e mungesës së individualitetit. (Prej kësaj tendence rrjedh dhe urrejtja ndaj individëve apo individualistëve).

Arsyeja e dytë është paniku kafshëror individualist prej të cilit përfshihet vazhdimisht, dhe frika e arsyeshme se mund të përmblidhet në çfarëdo lloj proletariati. Këto tendenca, janë afërsisht fakte të pathyeshme për të vërtetuar cungimin shpirtëror të dikujtNë këtë mënyrë krijohen flukse të larta rrymash budallenjsh që vërshojnë nëpër organizata të çdo lloji. Nëse këto organizata, janë mbrojtëse të interesave, atëherë arrijnë ta ruajnë të paktën mbrojtjen qoftë sipërfaqësore të interesave që kanë. Po nëse këto organizata janë të natyrës shpirtërore, me kalimin e kohës degjenerojnë në budallo-adhurim.

Këtij fenomeni të fundit i janë nënshtruar psh degjenerimi i masonerisë, Lidhjet e kudondodhura Roteriane, akoma së fundi dhe ajo...Organizata e Kombeve të Bashkuara! Pra sipas të dhënave më sipër, tendenca shtytëse e budallenjve drejt organizatave të çdo lloji dhe natyre dhe tufëzimit të tyre me mani, antindividualizmi dhe grupimi pa ndërhyrje tjetër, na jep shembujt e ekonomisë së drejtuar në shembujt e socializmit, apo komunizmit. (të tjerë janë ata që shfrytëzojnë teori të tilla gjithsesi).

Në këtë mënyrë, më tej mund të shpjegohet përzgjedhja rigorozisht dhe rreptësisht e budallenjve në krye të organizatave shoqërore, të cilët përmes dhunës politike arrijnë të mbizotërojnë dhe si sistem ekonomik apo politik. Po nga ana tjetër, kritikat, privilegje e atyre personave që zotërojnë një llogjikë të fortë, të drejtuara ndaj udhëheqësve të organizatave të tilla, janë krejtësisht të padëshirueshme.
Sepse e ushtruar nga të tjerë, bie ndesh me pushtetin e budallenjve, apo të atyre që mbajnë një pozitë të tillë interesi që i bën të ndjeshëm ndaj mendimit kritik. Mungesa e mendimit individual, lëvdatat, keqdashja (shikoni më poshtë) i bëjnë këto situata, ideale për tu klasifikuar si të zotëruara prej budallenjve. Përsëri tendenca e paluftueshme që budallenjtë kanë të mblidhen në tufëzim, përmes shfaqjeve publike, të ushqyera prej radiove, televizionit, modës, dhënies së vlerësimeve (diplomave, medaljeve) japin një pikturë të përgjithshme si shfaqje budallëku dhe përmes asaj çka pamë më lart, janë të vetkuptueshme.

III


3. Tani na duhet të gjejmë se kur duhet ta marrim si të dhënë mundësinë reale të ndikimit prej kopesë së budallenjve? Kjo mundësi, mund të vlerësohet objektivisht dhe pavarësisht sustës psikologjike (ressentiment) e cila nuk do të kishte asnjë ndikim aktiv shoqëror në diferencimin e klasave. Është vlerë e dhënë nëpërmjet pozitës që mbajnë budallenjtë në rendin shoqëror. Pozitë në të cilën shndërrohen në të pazëvendësueshëm, sepse është pozitë më e ulët por gjithashtu hallkë e nevojshme për funksionimin e të gjithë mekanizmit shoqëror, i cili bazohet absolutisht në hallkat e veta më të ulëta.
Më qartësisht duket kjo varësi në marrëdhëniet me hallkat më të larta në personazhe dhe pozita që këto hallka u përkasin. Qartësisht kjo lidhje duket te forma e santazhit, të cilën e njohin të gjitha qeniet shoqërore. Si shembull jepet shmangia, mbyllja e një dosjeje, apo mosdhënia e urdhërit të mandatit të arrestit kundrejt një të kërkuari kriminel, prej organeve (të ulëta në grada) policore të lidhura me persona të tillë etj.

4. Duke marrë parasysh, aktualitetin e kësaj gjendjeje në rangjet e ulëta të personave në diferencimin social, bëhet plotësisht e kuptueshme ngritja në pozitë e personave të tillë përmes aleancave duke vendosur veten dhe të tjerë në pozita të tilla paralizuese të sistemit dhe bojkotimin nga këta persona me këto aleanca nga njëra anë ndaj personave të aftë për të kryer një punë të caktuar, ndërsa në anën tjetër, vendosin shtytjen ndaj personave të njëjtë me ta drejt pozitave drejtuese. Ky fenomen emërtohet “klikë” .Që një evolim të llojit të tillë, asnjë nuk mundet ta ndalojë kjo duket qartë, aq qartë sa duket dhe marrëdhënia e ndërvarur sipas të dhënave të mësipërme. Sipas kësaj vartësie, fenomeni “një budalla bie, një mijë ngrihen” vazhdon pambarimisht.
I ardhuri në pozitë kësaj here budalla, do të kërkojë më budallenj se vetja për t’i patur vartës deri sa një ndërhyrje e dhunshme nga jashtë, e detyrueshme herë prej nevojës, herë prej organizmave shoqërorë, apo një përçudnim i organizatës në fjalë do të jetë i rangut të tillë që të çojë në një tronditjeje nga themelet deri në fundin e saj.

5. Por edhe pa aleanca dhe organzime, pa “klika”, të ardhurit e rinj budallenj apo të paaftët përgjithësisht, sikur edhe individualisht të mbizotëronin vendosen të lidhur me diferencimin social në një rang të njëjtë me të organizuarit. Sepse objektivisht, pozitat të cilat mbajnë, nëse marrim parasysh si më sipër, janë të tilla që i bëjnë ose të mbivlerësuar, ose të ngrënshëm (durueshëm) prej të tjerëve, asnjëherë veç në këto pozita nuk kërkohet aftësi që të arrihet deri aty.Në të kundërt, njerëzit e aftë, shtypen dhe rrëzohen me rastin më të parë që arrijnë në majat më të larta të sistemit. Në këtë mënyrë, shumë të paaftë kanë arritur të kenë pozita të larta që nga presidenti i Republikës deri te “sekretari i Aleancës së shitësve të çarqeve të minjve”. Këto pozita shoqërore asnjëherë një njeri serioz nuk do kërkonte t’i kishte. Pozita të cilat shoqërohen me diploma, medalje, shfaqje etj.

Kolegu causeur i rasteve më lart përbën me të vërtetë një fshikullim shoqëror, sepse si causerie merr përsipër të flasë te kopeja e njerëzve mbledhur përpara tij çfarë u bë nëpër gazeta, çfarë dëgjoi në radio, çfarë i thanë njerëzit në rrugë etj. Gjithashtu kur vendos të komentojë mbi tema të vështira që kërkojnë mprehtësi intelektuale dhe hir shpirtëror si psh se gjatë natës mbizotëron errësira dhe pas shiut sigurisht ka lagështi. Në këto raste shtohet gjithashtu qëndrimi “vetëmbrojtës” ndaj njerëzve intelektualisht më lart se ai vetë, një nënvleftësim i qëllimshëm i tyre në emër të popullit etj.[/SIZE][/FONT]

[jadore]

vazhdim...



IV

6. Interesant është përfundimisht dhe fenomeni i disa njerëzve të ditur të cilët instiktivisht e ndjejnë rolin e madh të budallenjve në shoqëri dhe karrierën e tyre të shndritshme – në prerjen e artë të modestisë sigurisht – vendosin të vishen me këtë rol të ngrihen dhe ata nëpërmjet metodës së infiltrimit ndër ta. Por ky rol është tejet i vështirë për dy arsye kryesore.Së pari subjektivisht, ekzistenca e jetës shpirtërore dhe intelektuale ka një reflektim në fizionominë e jashtme, kjo edhe me aktrimin më të mirë të mundshëm është e vështirë të fshihet, veç në rastin kur kemi të bëjmë me talent aktrimi të jashtëzakonshëm. Thjesht, veç prania e një të mençuri është si rregull, tejet sfiduese për budallain.
Kompleksi psikologjik i ndjenjave që vërshojnë drejt tij, është krejtësisht i njëjtë me atë të një kafshe në ikje e sipër, në gjendje paniku, ose të një njeriu në gjendje arratisjeje, apo pozicion mbrojtjeje. Urrejtja, frika, keqdashja, bashkë me guximin harbut përmblidhen në një mënyrë të tillë që shprehin për një sy të stërvitur qartë në çdo frazë, qëndrim të njëjtë nënvlerësues, apo përulës në një gjendje të rrezikuar.

Së dyti, sipas mënyrës të të menduarit të budallait, dyshimi instiktiv i lindur i tij, është e tillë që hipokrizia aktoriale e të mençurit bëhet e kotë. Nga ana tjetër, sinqeriteti i vërtetë i shprehur prej të mençurit konsiderohet si hipokrizi. Budallai është qënia më e afërt me mbretërinë e kafshëve, ka ndjenja dyshimi instiktiv të zhvilluar në mënyrë të tillë që bëhet i pamundur diagnostifikimi apo krijimi meditues dhe renditja llogjike e fakteve, të dhëna zgjuarsie këto, aftësi jo të mbështetura në instikte, por në dije. (budallai) i paarmatosur dhe i pambrojtur prej ofensivës inteligjente, përballë veprimeve llogjike të ftohta të një zgjuarsie të huaj, karakteristika që bëhen të pakapërcyeshme për të, dhe për t’i përballuar vë punë mjetin e vetëm që ka në dorë, pikërisht ato që përdorte dhe njeriu primitiv apo kafshët – dyshimin instiktiv.
Në këtë mënyrë shpjegohet dhe inferioriteti fizik, apo shpirtëror i popujve që frymëzohen kryesisht nga dyshimi instiktiv dhe nga vetëkënaqësia, karakteristika që i marrin si të dhëna inteligjence. Në kundërshtim me evropianët, të cilët nuk kanë asnjë nevojë për ndjenja të tilla dhe botkuptimi i tyre është mbështetur mbi llogjikën.
Sipas kësaj gjithashtu, duket qartë se dyshimi keqdashës dhe pjella e tij, dinakëria, janë të dhëna krejtësisht të kundërta me inteligjencën, madje i kanë zënë vendin kësaj të fundit. Themi në “të kundërt” përsa i përket rolit, sepse dituria, nuk është e pavarur prej instiktit, përkundrazi, është zhvillimi i mëtejshëm i këtij të fundit që nga vlera e tij fillestare.

7. Dinakëria, është ushtrimi aktiv i dyshimit dhe stadi i dytë i tij, veprim i njëjtë me instiktet kafshërore të mbrojtjes, sepse për tu ushtruar presupozon varfërinë dhe inercinë shpirtërore të budallait, si kafshë instiktivisht dhe shpirtërisht nën panik.
Dyshimi i thjeshtë është një mbrojtje me natyrë pasive e cila nuk u drejtohet personave të tretë. Ndërsa dinakëria është mbrojtje e natyrës aktive, sepse përmbledh aktivitet të trurit, renditje mendimesh dhe përfundimesh deri në veprim (kur themi ia hodhi psh), dhe si përfundim ushtrohet mbi persona të tretë. Vlera e cilësisë së mendimeve, meditimeve dhe përfundimve nuk ka lidhje me zgjuarsinë kur vetë përdorimi i këtyre na çon në ushtrimin e asaj çka quhet me një fjalë të vetme – dinakëri (shejtanllik), por përdorimi i përgjithësimeve në kombinim me nivelin e ulët intelektual çon në ushtrimin e disa veprimeve të njohura në funksion të dinakërisë (lavdërime, gënjeshtra, keqdashje, shpifje, kurvëllik, këndvështrim simpatik ndaj budallenjve akoma, duke zënë në gojë fëmijët e shumtë të tij, ofertë ndaj të “fortit” për shërbime të ndryshme, të lehta dhe të pamoralshme, spiunllik, “marrje pluhurash”, karagjozëllëqe, apo të bërit si Kazanova, puthje duarsh përpara “të Plotfuqishmit”, nxjerrje fjalimesh, thurje të vargjeve lëvdonjëse, mbartje qesesh me zarzavate etj)
8. Budallai mundet përmes “aftësisë” së tij dhe mjeteve të cekëta intelektualo-shpirtërore, (në mungesë të aftësive të larta intelektuale), të ushtrojë më pas dhe mashtrimin. Mashtrimi siç dihet, është fshehja e të vërtetës, apo parashtrimi i gënjeshtrës si e vërtetë. Sipas këtij përkufizimi, ushtrimi i mashtrimit, nuk i detyrohet mprehtësisë së atij që e ushtron, sepse si çdo njeri që mundet të parashtrojë të gënjeshtrën si të vërtetë, ashtu mundet dhe budallai në fjalë, por në mirëbesimin e viktimës.
Arsyeja që i futet kësaj rruge si më e lehta mendërisht e mundshme, për budallain është mungesa e mprehtësisë së tij dhe paaftësia për të përdorur mjete të ndershme, karakteristikë kjo e njerëzve inteligjentë. Vetëm ata munden të përdorin vlera që kërkojnë një kalitje individuale shpirtërore.

Po si është e mundur atëherë që na del përpara shprehja e përhapur gjerësisht se mashtruesi nuk ka mundësi të jetë budalla, përkundrazi, është i mençur? Në të kundërt me analizën e mësipërme sipas së cilës del se mashtruesi nuk ka mundësi të jetë i mençur por budalla me vulë?

Kjo përshtypje e ka burimin nga “teoria” e lidhjes së budallëkut me mirëbesimin. Budallai është i prirur të “mendojë” jo prej një mekanizmi llogjik kuptues por nga përshtypjet e jashtme. Nuk kërkon arsyet madhore të cilat shpjegojnë fenomenin e caktuar, por kufizohet në gjetjet sipërfaqësore aq sa për të realizuar një mashtrim të suksesshëm. Veprimi në fjalë nuk lidhet vetëm me mirëbesimin e viktimave të veta dhe zgjuarsisë së mashtruesit.

Që mashtrimi nuk lidhet me zgjuarsinë besoj se e bëmë të kuptueshme mjaftueshëm. Por të thuhet që mirëbesimi është budallëk, kjo është me të vërtetë monument i budallëkut “të zgjuar”. Sepse mirëbesimi i dikujt, presuozon që të tjerët të jenë si ai, mirëbesues dhe të ndershëm, pra të mençur. Ky është pa dyshim treguesi më i lartë i arritjes kulturore dhe qytetëruese të dikujt.
Sa më lart të ndodhet dikush në shkallët e zgjuarsisë dhe të qytetërimit, qofshin këta popuj, apo individë (psh evropianët në lidhje me popujt e lindjes së mesme) aq më mirëbesues janë ndaj njeri tjetrit.

I fundit i budallenjve, do ta kishte të pamundur që të mashtronte një Kant apo një Betoven dhe i fundit i grekëve (lexo shqiptarëve po të duash ) një evropian. Hedhja e vështrimit keqardhës të “frëngëve naivë” drejt fatkeqëve “të mençur” banorë rreth Mesdheut, apo të Lindjes, le të jetë dënimi i budallenjve për këtë “teori” të tyren.

V


9. Jemi brenda të vërtetës nëse themi që budallai ndjek instiktin e vet të dyshimit keqdashës* (lexo supersticioneve*) dhe kjo është e padiskutueshme. Ai e vendos veten e vet brenda jetës sociale dhe “fatin” e tij në lartësi qiellore (brenda metafizikës psh), aty ku bota instiktive ka pësuar një degjenerim të lartë - përballë botës llogjike, duke humbur në këtë mënyrë çdo kontakt me realitetin.
Nëse pranojmë, ashtu siç lipset të bëjmë, se së pari: Instikti është i pagabueshëm, si i tillë i pashpjegueshëm dhe i pa cen. Së dyti; se bota instiktive është mbi të gjitha një botë prej natyre e shëndetshme. Së treti; se shoqëria (bashkësia) në vazhdimësi të natyrës, është një organizëm i shëndetshëm i përbërë prej individëve të shëndetshëm, atëherë përfundimi mbi zotërimin e budallenjve në botë nëpërmjet metafizikes në shoqëri, është një përfundim i nevojshëm dhe i parevokueshëm.

Përfundimi vërtetohet si nevojë e natyrshme dhe sociale me vlera të përbotshme përsa u përket të gjithë popujve, në të gjitha kohët. Që gjendjet metafizike mbizotëruan (jo lulëzuan) në epokat e errëta sociale, kjo nuk është rastësi. Budallai, siç u tha sa më sipër, duke ndjerë në dyshimin e vet keqdashës “sulmin” e të mençurve është në mënyrë të krejt të natyrshme brenda realitetit, sepse me të drejtë ndjen rrezikun që i kanoset për tu fundosur në klasat shoqërore më të ulta. Nëse mundet nëpërmjet dyshimeve të veta të mbijetojë në majën e piramidës shoqërore, kjo ësht temë tjetër.
Është e dukshme veç që instikti përbën një mjet orientimi (busull) dhe mbrojtjeje të njeriut primitiv. Por ky nuk vlen ama si mjet mbizotërimi dhe superioriteti në një shoqëri të zhvilluar që i ka të ndara paraprakisht klasat sipas aftësive, në formë të natyrshme.

Budallai ngjan në këto lloj shoqërish me një kafshë e cila prej instiktit di t’i shmanget çdo rreziku, përveç dhunës nga “lart”, sikur vjen prej xhunglës dhe hyn në një një rrugë kryesore të një metropoli atëherë do gjendet befasisht poshtë rrotave të një makine. Kjo makinë, e cila është e panjohur dhe e pashpjegueshme për të, mbështetet sigurisht në fund të fundit te instiktet e njeriut, por është ndërtuar prej zgjuarsisë së tij. Sesa shpesh mund të gjenden njerëz të ulët shpirtërisht poshtë rrotave të “makinave” sociale, na jep një tregues të vendit që mbajnë ata në klasat sociale.Këtë lloj makine, nuk mundet as budallai sigurisht ta shmangë, sepse ngritja e tij mbi të është e kufizuar brenda caqeve të caktuara shoqërore. Dhe së fundi, metafizikja, as kafshën dhe as budallanë nuk mundet të mbështjellë nën rrota, sepse është e kuptueshme që ai ia ka hipur kalit me flatra Pegasus. (Ose ka fluturuar me zarzavate si i themi ne )

VI

10. Sipas prejardhjes shoqërore të budallenjve, vëmë re që prodhimi i tyre nuk kufizohet prej ndarjeve klasore. Natyra dinake, nuk i dha asnjë klase të caktuar këtë privilegj. Në mënyrë të përciptë mund të pohojmë se budallenjtë më të këndshëm natyra na i ka ofruar në rangjet e klasave të larta, por gjithsesi, nuk ndau asnjë klasë nga ndikimi simbolik i tyre. Ministri budalla i bërë reckë nga nëpunësit dhe vartësit e tij, apo matrapazi ndërmjet punëtorëve që shfrytëzon mundin dhe djersën e kolegëve, janë dy raste të kundërta që vërtetojnë më së miri se budallëku vendlindjen nuk e ka të natyrës klasore.

Përmbajtja e budallëkut është kryesisht psikologjike për të formuar më tej variacionet e veta paralele midis budallenjve. Fils a papa i klasës superiore, i cili për shkak të atrofizimit fizik dhe natyrës bulemike të karakterit, merr seriozisht në konsideratë rradhën e pafundme të rregullave të vendosura prej familjes së vet, duke humbur kështu vlerën e mendimit kritik, katandiset në njeri pa pikën e karakterin dhe quhet prej klasës së vet përfaqësuese si “çun i mirë”, kur në mënyrë llogjike të përkufizimit do duhet të ishte “budalla përsëmbari”. Ndërsa “njeriu i popullit” nën shembullin paralel do duhet të quhej gjerësisht prej shoqërisë veç “trap”

Me të drejtë duket më i rreptë përkufizimi në masat popullore. Nëse psh fils a papa i klasës superiore, në moshën shkollore del të jetë i pamjaftueshëm llogjikisht, ai mbështetet me mjetet që posedon klasa e vet, madje arrin të qëndrojë në pozita të larta shoqërore nëpërmjet kësaj mbështetjeje. Ndërsa njeriu i popullit, edukohet më me rreptësi nga prindërit dhe prej bashkëmoshatarëve të vet, derisa arrin një lodhje mendore të tillë përmes nënvleftësimit, sharjeve, talljeve, farsave, dhe dhunës që nuk i krijon mundësi të mjaftueshme të ngjitë në shkallët e klasave të tjera më të larta. Ky lloji i fundit i budallait, edhe më simpatik është, më modest, më i padëmshëm dhe më pak qesharak, gjithashtu e ka humbur vetëvlerësimin, në kundërshtim me budallain e klasave të larta që bulemia dhe mbrothtësia familjare, i shton karakterit të tij një lloj natyre femërore.

VII

11. Së fundi, lidhja e moralit ndërmjet budallait dhe rengpunuesit, apo mashtruesit është papritshmërisht e ndryshme nga ajo që ka parasysh “opinioni publik”. Njeriu i thjeshtë, mendon se rengpunuesit dhe mashtruesit janë vërtet të pamoralshëm, por gjithashtu një nënkategori e të zgjuarve. Në të kundërt, do të thoja se mashtruesit janë kategori e budallëkut. Dhe ja se si: Nga sa thamë më sipër, dinakëria përveç kur kjo përdoret si mjet prej të mençurve kundër budallenjve, përbën dhe karakteristikë natyrale të këtyre të fundit, gjithashtu konkluzion llogjik të faktit se për shkak të natyrës së prishur të mekanizmit llogjik të budallenjve, dinakëria përbën mekanizmin e vetëm mbrojtës që këta kanë në dorë ndaj sulmeve të jashtme.

Për vërtetësinë e këtyre argumentave na duhet edhe një hap i vetëm akoma: pikërisht që dinakëria është e nevojshme ndër budallenj, për t’i bërë këta të zotërojnë pozita dhe pushtet. Asnjë njeri me vlerë nuk e ka të nevojshme të bëhet dinak, apo mashtrues. Eksperienca shoqërore e përditshme na mëson se këto lloj epitetesh (mashtrues, dinak etj) asnjëherë nuk arritën të ishin pronë e njerëzve të mëdhenj, të cilët sipas aktivitetit të tyre janë cilësuar si “të këqinj”, “të mefshët”, “skuthë”, por asnjëherë si mashtruesa apo rengjepunues, madje edhe kur kanë qënë konservatorë, antisocialë në lidhjet me njerëzit, kanë arritur të mbizotërojnë.

Pasoja absolute të gjymtimit shpirtëror të budallait janë jo vetëm tendenca e tij për tu kthyer në kope, shtytja përpara me shpatulla pas murit në legjionin e njerëzve të sërës së vet, mungesa e kritikës, përdorimi i robërimit moral, lajkat etj. Por dhe shmangia sistematike e çdo përplasjeje dhe çdo beteje. Dhe kur budallai në formën e mashtruesit apo dinakut, do t’i duhet të polemizojë, këtë do e bëjë nëpërmjet mjeteve më të lehta të mundshme, madje ato më imorale: Gënjeshtrës,kurvëllikut, ligësisë dhe shpifjes.

Prej kësaj del dhe teorema e patundshme që: edhe imoraliteti është komplet privilegj vetëm i budallenjve.
.................................................. ...............................

p.s. \

huazim

[panta_rhei]

Nje reflektim për dy fakte te vocrra, qe po ju thojne, biblike.
(ok, te vocrra edhe pernga thellesia e analizes)

1.

Zoti ia kishte lejuar njeriut (Adamit) shijimin e kopshtit te Edenit.
Ia kishte ndaluar vetem nje gje: Te mos e shijoje asnje frut nga "Pema e dijes".
Pra, Zoti nuk donte qe njeriu (Adami) te behej i ditur (???!!!)
Tash, njeriu derisa ishte i paditur, si mund te gjykonte se a ishte e drejte keshilla, ose si mund te gjykonte pasojat e mosbindjes, si i paditur qe ishte?
Por, megjithate, pika me e forte e ketij "fakti biblik" eshte se: Njeriu (Adami) e kafshoi frutin nga pema e dijes. Kjo dmth se njeriu edhepse u denua për aktin e tij, ai tashme ishte bere i ditur, sepse e kishte kafshuar frutin e dijes. (!?)

(Ketu e ka origjinen edhe "mekati origjinal" ose "mekati i pare", sipas te cilit njerezimi eshte i denuar te vuaje pergjithmone pershkak te kafshimit te atij fruti nga njeriu i pare (Adami).)
(Ketu, ma e forta eshte qe: vetem Adami (pra mashkulli) ka ngrene nga pema e dijes :biggrin:, ndersa femra jo :tongue: )
(S'dij sa jam i kjarte? Gjithsesi jam i hapur për diskutim)

2.

"Fakt" tjeter "biblik" eshte: Zoti e flijoi birin e tij te vetem për te miren e njerezimit. Jezusin.

ok,

E flijoi Një.
Ne krejt historine e njerezimit, e paska fliju veç nje.

E njerezit?
Sa bij e bija i kane fliju për te miren e njerezimit???
Miliona.


Nejse,
Pa merak, jemi ne nivel spekulimi.

[e-uritura]

Në mes jetës dhe vdekjes!

Për ku je nisur?
Për në vdekje!
Rënie të mbarë!

Jeta është rënie?
Padyshim!

Mund të krahasojmë jetën me një parashutist!

Jeta fillon atje nalt! Në fillim vetëm mësojmë si të drejtojmë rënien!

Rrugës për poshtë, ne hasim në shumë gjëra. Ato fluturojnë lirshëm paralel me ne. Ne marrim ato që duam, dhe tjerat vazhdojnë të fluturojnë të lira..

Shpesh, pasi që ne largohemi nga këto gjëra, kuptojmë se ndoshta do të duhej t`a grabisnim edhe atë, edhe këtë.. por nuk mund
të kthehemi t`i marrim, pasi që parashuta shkon vetëm në një drejtim, pra teposhtë..

Rrallë, shumë rrallë, ndodh që e njëjta gjë të kaloje në afërsinë tonë, edhe njëherë!
Atëherë, humbja e parë n`a shërben si mësim!

Nuk kuptoj përse ne zgjedhim të biem nga gjëra që vërtetë n`a nevojiten, edhe pse kemi kohë të mendojmë!
Por, ne njerëzit, shpesh prioritojmë gjërat e gabuara!
Disa herë, ne mendojmë me mendjen e një adoleshenti!
Herave tjera, vlerësojm gabimisht!
Dhe herave tjera, ne nuk i shohim fare gjërat që janë shumë me rëndësi, kjo sepse fokusohemi në gjërat që për momentin na duken të mëdha!

Ne, gjithmonë harrojmë, se në fund, kur rënia të përfundojë, dhe ne të biem në tokë, atëherë tokë do të bëhemi që të gjithë!

[jadore]

mu kujtua ..besimi i mitollogjise egjiptase per vdekjen ..
tek porta e perjetesise thuhej shtroheshin 2 pytje kyqe qe te orjentonin per parajse apo ferr !
1. ke ditur ta jetosh jeten i lumtur ..!
2. lumturija jote ne jete i bente te tjeret te lumtur ..!


p.s.
verdamm !edhe e Uritura qenka me postim paraprak mbi jeten .. efekt fund viti...?

[lovely]

Jo rastesisht vendosa te shkruaj tek reflektimet e Panta_rhei!

Kur hapim dardanine, automatikisht futemi ne nje bote tjeter.
Ku luajme, qeshim, argetohemi,qajme, diskutojme, nencmojme, vallzojme, manipulojme, lexojme gjera qe na pelqejne e nuk na pelqejne, ku ndajme me te tjeret edhe gjera nga jeta reale, ku njoftohemi me te tjeret, bejme miq e "armiq". Ku dikush shkruan me nje nik e dikush me dy e tre.

Ku virtualisht njohem Bond-in, Uliks-in, Panta_rhei-n dhe të gjithe te tjeret.

Kur mbyllim kete faqe, i kthehemi jetes reale. Dardania na largohet nga mendja, por ka raste kur e mendojme, edhe kur nuk jemi ne te.
Si kur vdiq Bondi, dhe te gjithe e ndjem ate dhimbje. Pastaj Uliksi...

Dikush me pak obligime e dikush me shume, por te gjithe kthehemi ketu, kur te na ipet rasti.
Dhe kur te kthehemi ketu, ne kete bote tjeter, e ndiejme mungesen e tyre. Sigurisht qe koha sheron plaget, dhe po ti themi ndonjerit i cili dardanine nuk e ka pjese te jetes;
"Panta_rhei eshte larguar nga forumi, dhe do e ndiej mungesen e shkrimeve te tij",
te thote;
"porosite nje ore te mjeku, ti nuk je mire!"

Efekt fundviti - tha Jadore! :smile:

[e-uritura]

Secili nga ne, reflektojmë 90% edukatën familjare këtu!

Ata të cilët nënçmojnë një femër, kan nënçmuar automatikish nënën e tyre!

Të mjerët, nuk kanë ide, sa shumë tregojnë për veten e tyre. Për familjen, rrethin e tyre.

Këta të njëjtin zgërdhihen pastaj, duke u ndier sikur vërtetë kanë arritur diçka, me këtë të folur drejtuar një femre! Ndihen të mëdhenjë, superior, krenarë!

Në komunikim të tyre e vëren çartë si iu është folur këtyre në shtëpitë e tyre!

Dhe, në fund, ndien keqardhje për të tillët.

Nuk dijnë më shumë. Nuk i kanë mësuar ndryshe!

[Kalimero]

O qish be spu ka shydet ma qikjo tema qituqe.
Ti Pant dijuzi, paja qituqe me vazhdu qat trigimin e dardanjes,karxana be,a ke parfym i shtrejt a i lire.
Ku shkut be masanej..hajt dijuz hajt karxana :biggrin:


E dijuzja kur te nunqmon dijuzen qish be i thojn qisaj pune :biggrin::biggrin:

[jadore]

Allo...
.. Une jam nje shoqe e jotja e ngushte kujtohu kush po te thrret ..?..nuk e kam idene, ju pergjigja , …kujtohu, kujtohu kane kaluar shume vite ama zerin nuk mund te ma harrosh !
..nuk me kujtohesh sinqerishte ja ktheva, dhe pse zeri nisi te me vinte nga larg i njohur ,...si moj nuk me njeh ..!.. me treguan qe je ketu qe sa vite, kam ardhur ne pushime nga Londra, te kerkova ne pune nuk ishe, dhe ata me dhane nr e tel tend ..
Mbeta disa sec pa ze dhe ju pergjigja ...me vie keq , une nuk njoh asnje Venere ..as kam njohur ne jeten time ,gabim keni telefonuar dhe mbylla lidhjen ..
Ai ze me kthej ne kohe te tera pas, ne vitin e pare te studimeve
.. ..ajo kishte shoqja ime e ngushte per 12 vite me radhe ,sa qe dhe studimet i kishim zgjedhe te njejta
Por , e gjitha ndodhi nje dite shtatori te nxehte ..ishte kohe provimesh dhe oresh policore qe pratikoheshin here pas here atebote , dhe ne po ate dite udhetonim vajtje ardhje per provim ,mbaj mend qe kishte dhe 10 min kohe te aktivizohej rregulli atebote kur ne dolem nga provimi qe ishte shtyre ne kohe , pasi vet kisha ku te kaloja naten , problem kisha nje shoqe , …shkojme thash tek Venera , sepse kishim nje vit te tere qe ishim cimere se bashku , te sigurohem qe ti do rrishe atje dhe une kthehem tek Ariana ,pasi banonin afer njera tjetres ..
...
Deren e hapi Venera ,pa e vrejte qe ate cast pas shpines se saj endej i dashuri i saj.
..me vjen keq tha , por sonte nuk mund te qendroj Elida ,
Si..?.. ja ktheva ne forme direkte dhe pa taktike , ne jemi cimeret e tua , shoqe te studimeve , ti e dine qe minutat jane ne pytje me nuk guxojme te levizim , mendon ta leshe ne rruge kete , apo ke problem Eliden nje nate, pse eshte Samiri i dashuri jot nga nje lidhjeje e fshefte qe ta mbuluam nje vit te tere perkunder asaj qe ne nuk e patem problem qe ai gati nje vjet jetoj me ne ne te njejten banese e ti na sillje pa na pyetur ne dhomen tende e banesen tone te perbashket ..

Jo tha, nuk eshte ketu , por mua me duhet te shkoj tek halla isha duke dalur ..
.. ok thash na lere celsin e baneses dhe une rri ketu me Eliden, dhe nderkohe eja te percjell sepse e di qe ti frigohesh ..prap jo , nga ana e saj …
.. ok. ikim ,naten e mire Samir ..ajo u skuq dhe kthej koken pas e e u bind ,
te nesermen me mengjes me takone dhe me hidhet ne befasi ne perqafimin e zakonshem kur takoheshim ..
Mu ik qafesh ..nga sot per mua nuk egziston ja ktheva .. llogaritje ti, qe nje knaqesi e nje nate e jotja, shoqes tjeter mund ti perkushtone me traumatizime te tere jetes nese do kalonte naten burgjeve te policies se paku 24 ore per identifikim nese do ta zinin ne levizje , sepse I duhej te kalonte ne pjesen tjeter te qytetit tash nga situate qe u krijua ,e ti e dinje qe kjo shoqe e jotja eshte bija e nje te burgosuri politik dhe automatikishte nje preteks per persekutim me shume nese do ta zenin ..deri ne kete shkalle tepashpirtesise je, e nuk te kam njohur ..! perfundoj e gjitha mes nesh nga ky moment mbaje mend per nje jete te tere ..
-E gjithe storje kishte paradoksin qe Elida prap vazhdonte te fliste kohe pas kohe me Veneren , me preteksin mos e mendon qe ja arriti qellimit dhe me hidheroj .! absurditet ,une humba nje njeri ne jete si shoqe per te e ajo me ipte nje pergjigje qe me dukej me se naïve ..
E gjithe koha 5 vite te perbashkata studimi e mos komunikimi edhe ne vitet pasuese me erdhe ne cast si sot e fresket, pasi mbylla telefonin ..
Wow , u qudita me vehten , vertet edhe pas kaq vitesh kam inat me te , vertet ajo paska vdekur per mua .pasi nuk cfaqa shenje ndjesije as pas kaq vitesh..
Ku jane tjeret te me shofin qe quditen me tolerancen time , si skam pike vreri . si skam pike inati , nuk di te ju hidherohem tjereve , pa e ditur askush qe une jam betuar ne qenjen time qe inat nuk do mbaj me njeri te gjalle ne dy kemb sa te jete jeta , sepse vie nje moment nervoze qe mund te na ndeshkoj tere jeten ne ndergjegje .. dhe kjo me kishte ndodhur ..
Ishte hidherimi me Aiden si femi ..Ajo ishte nje femi e bukur, vlok verdhe dhe kaqurella me sy te kaltert , lekure te bardhe dhe fetyre te bukur , femi e vetme, e rritur pa nene me njerke ,dhe e priviligjuar ngado qe sillejper situaten qe kishte , e kishim shoqe lagjeje dhe shkolle ..
Duhet ti kem pasur 7ose 8 vjeq kur ne lojrat e zakonshme te pasdites mes shoqesh me top u grinda me Aiden , u hidheruam sepse topi ishte I imi e pasi qe ishte 2 vite me e madhe e nuk ju binda rregullave te saj , ne shenje revolte me hudhi topin me tere forcen ne trup .. nga aty nisi e gjitha , ju hidherova ..
( ja une ja kush ..!.hahaha, smbaj mend te kete pasur femi me kokeforte e me ego me te larte ne lagje se nje jadore ..prandaj ishte me se normale, qeedhe pse vitet ecnin , pajtimin me ate as ne pah te mos e veja ..deri kur u afruam ne vitin e peste te shkolles fillore e ajo ne te shtaten. ..mundeni te paramendoni dy femi ne nje lagje ne nje shkolle e me vite te tera mos komunikimi ..?..ndodh edhe kjo !
…Por nje dite u permbys e gjitha ..
..filloj me nje hjekje dhemballe te Aides , e mjek pas mjeku perfundoj neper klinikat e Ljubjanes nje vite te tere me dignoatifikimin e smundjes Leokemi ..kaq ishte e gjitha , deri sa nje dite ate e kthyen ne arkivol nga atje ..humbi e gjithe ajo bukuri e saj ..vet ajo , humbi nje jete .
Une qe kisha vite pa folur morra pjese ne varrimin e saj me koke ulur , percjella funeralin e saj mes lotesh te te gjitheve dhe me betimin mbrenda vehtes, qe.. nga ketu dhe nese bota do rrotullulliset deri ne diten e fundit te jetes qe do jetoj , cdo gje do te tejkaloj, por inate nuk do te mbaj .
Aq i rend me ishte shokku qe perjetova ..ndergjegja qe me brente ..
Duke kujtuar Aiden e nderlidha me Veneren dhe lajmerimin e saj te befasishem per mua ,
Pse sot nuk munda ta fal Veneren pas kaq vitesh e vitesh ..kaq shume me pat zhgenjyer , apo ende ne Unin tim flen nje pjes e egos qe nuk I bindet betimit qe me vite e praktikoj ,edhe athere kur tjeret mendojne qe une nuk kam dell inati .. !
p.s.
e pranoj , nuk do te ja fal , nen numrin e saj te telefonit ne vend te emrit e shenova ..”mos u pergjigj”, identifikim per telefonatat qe nuk I kam per zemer
..vertet me vie keq ..por nuk munda…!

[emine]

Secili nga ne, reflektojmë 90% edukatën familjare këtu!

Ata të cilët nënçmojnë një femër, kan nënçmuar automatikish nënën e tyre!

Të mjerët, nuk kanë ide, sa shumë tregojnë për veten e tyre. Për familjen, rrethin e tyre.

Këta të njëjtin zgërdhihen pastaj, duke u ndier sikur vërtetë kanë arritur diçka, me këtë të folur drejtuar një femre! Ndihen të mëdhenjë, superior, krenarë!

Në komunikim të tyre e vëren çartë si iu është folur këtyre në shtëpitë e tyre!

Dhe, në fund, ndien keqardhje për të tillët.

Nuk dijnë më shumë. Nuk i kanë mësuar ndryshe!

Me gjithe rrespektin qe kam ndaj jush,,,,dhe qe shume pak mirrem me ato qka shkruan dhe si i shkruan,po deshta sdeshta edhe i lexoi,sikure te ishte e vertet ajo perqindje se ki iden sa keq ndihem une per ju,me erdh perball nje familje e zymte ,andaj une se lidh forumin e edukate familjare,forumi a bote virtuale dhe ndodhe te shprehemi simbas momentit emocional,dhe asaj qe ne net padashur je menjeher nje njeri tjeter,gjersa diskutuesit si ke perball eshte veshtir ta mases impulsin ,ta shofesh mimiken ne ftyre,e shume gjana tjera qe dhe ju i dini....

[e-uritura]

Me gjithe rrespektin qe kam ndaj jush,,,,dhe qe shume pak mirrem me ato qka shkruan dhe si i shkruan,po deshta sdeshta edhe i lexoi,sikure te ishte e vertet ajo perqindje se ki iden sa keq ndihem une per ju,me erdh perball nje familje e zymte ,andaj une se lidh forumin e edukate familjare,forumi a bote virtuale dhe ndodhe te shprehemi simbas momentit emocional,dhe asaj qe ne net padashur je menjeher nje njeri tjeter,gjersa diskutuesit si ke perball eshte veshtir ta mases impulsin ,ta shofesh mimiken ne ftyre,e shume gjana tjera qe dhe ju i dini....


Me gjithë respektin që kam ndaj jush,

Duhet të lexosh s`paku 10 mijë postime nga unë, që të mund të më lexosh, ti dhe secili! S`shumti, 30.000.

Përndryshe, ka njerëz atje jashtë Emine, që të lexojnë e stërlexojnë..

Psh, unë mund të them ca gjëra për ty, që kam lexuar nëpërmjet postimeve tua;
Ke pasur një baba të dashur dhe të urtë! I cili të ka mësuar të jesh e fortë , të jesh e vendosur, të bësh atë që don. Kam fituar përshtypjen se në familjen tënde është lejuar të shprehurit e fjalës/mendimit të lirë!

Të gjitha këto, ndër të tjera, bëjnë Emine, që ti sot reflekton dhembshuri, dashuri, ndjenja, vetbesim, vendosmëri , etj.
Je ndër të rrallët, që ke shumë të jepësh nga vetja!

Nuk ia futa kot kur shkrova 90%, sepse ne si njerëz kemi edhe përsonalitetin tonë të veqantë, por, në atë përsonalitet, kemi gjenet e prindërve tanë!

[e-uritura]

Nëna, ajo pema e lashtë!

Pema, shkëputet edhe vet nga një pemë e lashtë!
Lëshon rrënjët e veta thellë në tokë, lulëzon, degët i rriten, i rriten, i zgjerohen..
Lulëzon, gjallëron, zbukuron, lind pipa të rinjë. Që të shkëputen edhe nga ajo një ditë të mirë pranvere.

Ajo ditë vjen shpejt.

Është mahnitëse se si ai trung ka energji dhe nuk pushon asnjëherë së kujdesuri për gjithë ato degë, gjatë gjithë jetës.
Është frymëmarrës fakti se si arrit ai trung të mbajë në gjirin e vet kaq shumë forcë e vullnet, për të dashurit e saj.
Edhe kur ajo vet fillon të vjetrohet, të thahet, të prishet, ajo prape gjen forcë disi, të interesohet, të brengoset, të mërzitet edhe për ato degët më të vogla atje lart..

Nga buron gjithë ai kujdes?
Nga buron gjithë ajo përthekim brengosjesh?
Ku e ka folenë gjithë ajo dashuri?

Ku përpos në zemrën e një nëne!

Nënë, ti trung i lashtë, me rrudhë në ballë ,dhe me kurriz të shtrembëruar, a nuk mendon se është koha të kujdesesh për veten tënde në këto ditë pleqërie?

Mbaj mend, kur isha e vogël,mendimi më i hidhur, i cili më bënte të qaj vetëm po t`a mendoja, ishte; cka nëse nëna vdes?

A nuk është kjo frika më e madhe, ajo më e tmerrshmja e secilit fëmijë?

[lovely]

A bëhemi të varur nga të afërmit, që n`a rrethojnë?

Apo vetëm ndiejmë mungesë, zbrazëti kur ata shkojnë, edhe nëse vetëm për 10 ditë ose 2 javë.

Me ta ndihemi të fortë, të pathyeshëm.
Stres? Po! Shumë punë? Definitivisht. Por aty është knaqësia, apo jo?
Në mëngjeset plot ngutë, dikush në punë e dikush në shkollë..
Në ngutjen nga puna për në shkollë që të marrim fëmijët tanë sa më shpejt.
Në të dëgjuarit si ka qenë dita e tyre.
Drekë. Detyra. Aktivitete. Lojëra. Gjumë..
Pak a shumë, përditshmëria kjo!

Pastaj, ndodh dicka e pazakonshme. Ata shkojnë diku, një apo dy javë, dhe ti mendon;
Do të pushoj nga obligimet e përditshme. Do të mendoj vetëm për veten, do të mbush bateriat.

Ata shkojnë. Gjithcka është në rregull, derisa mbetesh vet.
Atëherë vjen vetmia fshehurazi, ndihesh e lënduar. Ndihesh e thyshme, nga i forti shndrrohesh në të ligun.
30 herë brenda ditës sytë të mbushen lot.
Rrugës për në shtëpi, asnjë ngjyrë nuk e sheh. Gjethet e pemëve me ngjyrat e bukura të vjeshtës, të gjitha të duken të largëta dhe të përhitura.

Papritmas, të mungojnë ditët e mbushura me stres, plot obligime.

[e-uritura]

Dardania.de!

Ne, antarët, regjistrohemi. Dikush n`a sugjeron, apo papritur dardania.de n`a shfaqet në ekranin tonë, pas një kërkimi në internet apo dicka të ngjajshme.

Shkruajmë, lexojmë, me kohë i njohim pak më shumë bashkëbiseduesit. Mendimet e tyre.

Dikush apo dicka, për dreq nuk po n`a lënë të qetë.
Nuk na lënë të qetë, të debatojmë nxehtë!
Janë këta moderatorët e kësaj faqeje.

Ne, si antarë, pas një kohe, ndihemi sikur dardania është pjesë e jona, dhe beso ose jo ndihemi si pronarë.
Ne edhe besojmë se ne mund të ankohemi, të përqyrravemi, të bëjmë llugë e katastrofë këtuhen, sepse ne jemi pronarë.
Ne jemi shumë të sigurtë se rregullat në faqen e parë, janë gabim, dhe se ato duhet të ndryshojnë sipas qejfit tonë, të secilit.
Ne tentojmë t`ia fusim tjetrit mendimet tona në kokë, tentojmë edhe fenë t`ia ndrrojmë tjetrit.
Ne, edhe kërcnojmë!
Nganjëherë, hajmë edhe nëna, edhe të gjithë të gjallët dhe të vdekurit!

Moderatorët.

Këta ishin dikur antarë, si secili prej nesh.
Morrën përgjegjsinë e të moderuarit! Epo, ka edhe të tillë që e keqpërdorin, por sot nuk dua të flas për ta!

Janë edhe këta si secili nga ne, kanë përgjegjësi edhe në jetën e tyre reale, kanë familje, obligime, detyra të ndryshme, dhe në krye të të gjithave, kanë edhe dardaninë.

Këta, as nuk guxojnë të shprehen lirshëm, sepse, këta nuk janë individ, atëherë këta kanë folur në emër të të gjithë staffit. Atëherë këta përkrahin njërin nga ne, dhe shkelin të drejtën e tjetrit. Shih ti!

Kur ne kemi thyer rregulloren, nuk u jepim shumë zgjedhje! Pas shpjegimit të shumëhershëm, zgjedhja e fundit mbetet pushimi.

Ne, që jemi pronarë të kësaj faqeje, nuk guxon të n`a ndodh një gjë e tillë.
Ne kemi të gjitha të drejtat në këtë faqe.
Ata po gabojnë, shumë herë kanë gabuar.

Ne, antarët, po harrojmë disa gjëra; S`pari rregulloren, për të cilën jam shumë e sigurtë se shuuuumë pak nga ne e lexojmë para se të regjistrohemi.
Po harrojmë, se dardania është një faqe shqiptare, me qëllime të mira, ku ne mund të shkruajmë, e të shkruajmë , të lexojmë, e të mësojmë, të pajtohemi, e të mos pajtohemi, por nuk është ahër lopësh.

Këtu ka rregulla, të cilat duhet ndjekur, dhe këto rregullat nuk janë ligj i shtrëngueshëm, nëse më pyet mua!

Të gjitha ato rregulla shpjegohen në një fjalë të vetme; Të sillemi si të rritur, brenda kufinjëve njerëzor!

Më qesharakja është, kur ne kalojmë këtë kufirin njerëzor, si psh. duke ngrënë nëna, dhe banni n`a ipet si rezultat i moskontrollit të vetvetes, neve n`a është bërë padrejtësia më e madhe në botë.

Atëherë, jemi në gjendje të angazhojmë edhe avokatë, që e drejta në sytë tanë, të fitojë.

A është kaq e vështirë t`i thuhet tjetrit; Ke të drejtë? Apo, vërtetë jemi kaq të paaftë në gjykimin e gjërave?

Dhe, si rezultat, ne largohemi, kështu duket s`paku në sytë e tjerëve, bile kam lexuar raste, ku edhe kanë kërkuar që të gjitha shkrimet t`iu fshihen!


Hajt; Iu zgjattë jeta!
:smile:

[e-uritura]

Iu ka ndodhur ndonjëherë të vuani pa arsye?

Prit, kush tha se vuajtja nuk egziston?
Dikush e quan depresion, dikush zbraztirë, të tjerët vuajtje, ne e quajmë dhembje!

Njeriu është qenie e komplikuar.
Truri, që sundon njeriun, e kush arriti të studioi trurin në tërësi?

Eksperimentet kanë vërtetuar se kur melodia të cilën e don shpirti arrin në tru përmes shqisave të dëgjimit, truri buzëqesh!

Shpirtërisht ndiheni të demoralizuar, dhe duhet të gjeni një arsye, që të mbështetni të ashtuquajturën vuajtje në të!

Përse të vuaj, kur nuk kam arsye? - mendon me vete.

Nuk ndihem asnjëherë e vetmuar! Ndodh të fshihem nga të tjerët, që të flas me Ty!
Mbrëmë më erdhe në ëndërr, dënimin tim e morre për të më shpëtuar mua.
Unë, ndjeva dashuri!
Ndieva gëzim, sepse rrallë ëndërroj ëndrrat që i dua!

Mbështeta kokën në gjoksin tënd, dhe m`u kujtua kënga;
"..s`dua t`ngrihem plot një shekull.."

Ku i morre ato ndjenja të buta?
Ti që je forca vet!
Kush tha se egzistojnë njerëz pa ndjenja?


Dikush tha; Sa më shumë ke, aq më shumë dëshiron..
Unë them; Si t`ia bëjmë kur nuk kemi asgjë?

Jo rrallëherë më zë gjumi, mirë të mbështjellur në kujtimin tënd.
Ne, kënaqemi vetëm me atë më të mirën të mundshme, e kjo është më e mira e mundshme që më ka mbetur.

Dikush tjetër tha;
Njeriu vdes, por dashuria KURRË! Mbyll sytë, dhe ndiej, ai është afër aty diku.

Nuk e di në ishte dëshira, fantazia , ëndrra apo ishte realitet i pakapshëm për mendjen e njeriut, dora jote në faqen time..!

http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTUZsTm_a5UeXr_3kWoXXzmVYniqNciL aOc7Wq_kzpKuPL6QB57PEuxIV18vw

[LOJETARI]

Ju kishin fry dhe skuq faqet si simetet e freskëta kur dalin prej furre .Më buzëqeshi nga ana tjetër e rrugës duke ma bërë me dorë t‘i afrohem .-“Kam për të të thënë diçka „ më pëshpëriti te veshi .M‘u duk se ndjeva një çarje të kores së bukës dhe një avull i lehtë brumi më ra fytyrës .Do ecim një çik së bashku ,se edhe ashtu jam duke shkuar në Kishë , i propozova .Më shikoi habitshëm me ata sy si të mëshqerrës por nuk tha gjë dhe morëm rrugën .Ishte një pasdite gushti ,dhe dielli po përshëndetej duke lënë prapa një ngjyrë të kuqrremt si leshi i bacëc Musë( Jo i bacës së jadorës) në qiell .Kisha gjendej midis malit të pishave ,e bardhë , por pa shkëlqim ,ndërsa pishat të drejta , të holla të gjelbërta ashtu si i kishte falur zoti shkëlqenin si nuse dhe i jepnin parkut frymë .
„Nuk më duket ide e mirë ,pse erdhëm këtu ? “- nxori ajo një zë të dridhur nga buzët .
Do bëjmë një lojë , i thash për të cilën nuk na duhen rrobat .
-“Hëm, lojë e çudishtshme qenka „ tha ajo dhe pa një pa dy u zhvesh lakuriq .
O zot po ç ‘më zuri belaja mendova me vete .E çka të bëj tash ? , po njeri budallë që jam dhe unë , ju hyj punëve pa plan ,zot ndihmom fillova të lutem .
Pëështtttt më mbylli gojën me dorë ngadale dhe me një të lëvizur më futi përfundi .M‘u duk se eshtrat m‘i theu .Kijametin e pashë me sy .O allah në mëshirën tënde!, mendova ,se zë nuk qitja më .Nuk e kisha pas ditun sa eshtrat i kisha .Kjo thash e paska ndermend me m‘i nxjerë të gjitha mëkatet që kam bërë deri sot .Kaloi një orë , dy , një zot e din sa ,kur befas një dritë e fortë na plasi në fytyra .
„Çka po bani be dejuza “ na psikati pylltari duke na e mbajtur llampën në sy .
Si luan i çartur u ngrita ju mërrola dhe i bërtita :A s‘ po e sheh që po i bie kambanave , o qorr . Zëri im plot mllef përzihej me tingujtë e këmbanës së kishës ,pylltari shuku llampën dhe iku duke na kërkuar falje .

Këtë ndodhi e dëgjova dje tek po pija kafen e mëngjesit . Kalimero më duket e pat emrin ai tipi që po ai tregonte shokut të tij në tavolinën karshi . Besoni m‘u dhimt .

[emine]

Ne msheftesin e cdo ndjenje njeriu (uni) mshifet deshira te ket ne vete dicka ndryshe,ata qe jan te eger dhe te vrazhed deshirojne pak butsi(po nuk munden) ata qe jane te urte deshirojne te nxerrin nje dite Luanin qe mbajne permbrenda,po nuk ndodhe ,njerzit skan guxim te ndryshojne,shume here nuk e din arsyen pse jan te tille,nuk munden ti shpjegojne gjerat dhe nga ritmi dhe siguria qe kan si te tille ata nuk ndryshojne vazhdojne te jetojne te tille dhe pse duan te jene ndryshe.
Arsyet jane te ndryshme ,duke fillu nga genet qe kemi trashegu,nga frymzimet e shumta qe kemi marr si femije,nga rrethi dhe imponimet,njerzit ndertohen si nje keshtjell dhe ne fund eshte e veshtire te rrnoshe at keshtjell per nje meremetim te vockel.Dikush mundohet dhe dikush ndihet i sigurte ashtu dhe nese jetone si perbindesh
Shembull ne kemi dy gjini mbrenda nesh:ate feminine dhe Mashkulline,dhe pse ne nje trup femre prap jan shume veti dhe vesi te nje karakteri mashkullore.Pse disa jane te sukseshem dhe borbandohen ne cdo ane nga sukseset gjersa te tjeret ndihen te humbur dhe nuk arrij asnje cak asnje qellim ne jete.Pse kerkojme nje partner te gjinis e cilla eshte krejt ndryshe nga ajo qe kemi.
Femra kerkone at qka i mungone ana e forte ana mashkullore,mashkulli kerkone anen e bute Femininen,dhe kshtu jemi ne kerkim te asaj e cilla ndoshta dhe na plotsone zbraztinen qe si njeri e ndjejme :cdo gje qe ndodhe rreth nesh ka arsyet e veta,dhe cdo gje qe ndodhe ndodhe ka qellim te caktuar.
Dhe per gjitha kto prap ne jemi pergjegjes,si vishemi,cfare shoqerie kemi,si flasim,cfare flasim,dhe si e flasim,ashtu dhe me gjitha kto kapim dhe fusim ne jete njerz te cillet pa vedije i zhgjedhim ne,ndoshta pa deshiren ton,po thjesht dhe llogjikshem ne jemi pergjegjes,qofte fat sukses,fatekeqesi apo dhimbje,ne jemi nje qenje intiligjente e cilla seshte e afte shume here ta kuptoi as veten e tij:e hutuar te njohe sa me shume dhe te hutuar nga lakmit e ksaj bote ne hutohemi dhe nuk thellohemi ne vetveten
Kush eshte ai njeri qe si ben pyetje vetes pse jam keshtu dhe jo ndryshe,disa pajtohen me at qka jan,fillojne te ndihen mire nen lekuren e tyre gjersa te tjeret kerkojne shkase dhe fajsime tek te tjeret.
Duke fillu nga nje diallog krejt normal,duhesh te jesh i vedishem ne at qka thua,ateher ke per ta kuptu at qka ti ke then dhe si ke then eshte shkaku i asaj qka te tjeret ta thone,mimika yte qendrimi yt dhe mbrendesia jote ka qen shkaktar i sjelljes tjetrit,qofte e mire apo e shemtuar.
Ti mundesh ti thuash gjithve qe ndjehesh mire,je shendosh apo i lumtur,po fakt qe te tjeret nuk te besojne,ata shofin dy sy te thelluar ne merzi,nje lekure te vrazhed nje shiqim pikllues dhe pse ti e mohon ata kuptojne qe ti nuk e thua te verteten.
Njete ndodhe me dashurit,njerzit jane gjithmone ne kerkim te Dashuris ata shpresojne ne nje dashuri te sinqert,duan te falin dashuri duan te takojne dike qe ta ndajne jeten me te,duan dhe duan ,po deshmojne krejt te kunderten:
PAstai si pasoje jane zhgenjimet ,lendimet vuatja,deshta te dua ,deshta aq shume po me lenduan,me braktisen me harruan .Njeriu perball teje merr sinjalet qe ti i jep ndjene pasigurin e asaj qka ti thua dhe jep,edhe pse me qindra here deshmone dhe thua te dua,nuk mundesh te bindesh tjetrin se mendone vertet.Po pse smundesh pse tjetri ste besone,pse ska sukses fjala dhe vepra jote.
Thellohu ne veten tende dhe mendo pse e zgjodhe at njeri,pse at dhe jo dikend tjeter,ka dicka te ngjajshme me te kaluaren tende,me ate qe ti se ke dhe kerkone tek tjetri,ka ai njeri dashuri me te madhe per ty sa ti qe ke per veten tende?JO.....arsyeja pse njeriu merr boks dhe te kunderten e asaj qe mendone ta jep eshte se me veten e tij ka shume pak rrespekt,nuk e di shume here arsyen e asaj cfare kerkone,shume here flet nga emocioni i qastit i kohes dhe nuk mendone me te vertet ashtu,shume here luftone kunder deshires vete vetem me bind veten se nuk eshte ashtu siq mendone,shume here njerzit gabojne duke mendu se bota behet e persosun duke gjetur pjesen tjeter qe te mungone tek te tjeret.Askush nuk do deshironte te investonte kohe aty ku ndjenja eshte gjysmake,aty ku njeriu nuk eshte i plotesuar dhe i sigurte per ate qka ben,dhe shum mendoin se munden te arrijne ti ndryshojne te tjeret pa ber as te vetmin mund te ndryshojne mbrendesin e tyre duke e kuptuar mire me kohe,se gjithe ajo qka ndodhe me ne ka lidhje te fuqishme me at qka ne ne mbrendsi ndjejme,dhe ato qe i ndjejme jan jan pasqyra e sjelljes dhe arsyeja e njerzve qe kemi ne jete,
Njerzit kan me besu ne at qka thua,vetem ateher kure ti vete je i sigurte ne at cfare ti thua ,njerzit kan me te fal dashuri vetem ateher kur ti ke dashuri per veten tende,magjia e bardh apo e zeze seshte asgje pos loje psikollogjike e ndjenjav te njeriut......
edhe pse jemi keshtu dhe jo ndryshe prap jemi te jashtezakonshem dhe prap kemi mundsi te jetojme te lumtur,pa detyru veten te ndryshojme menjeher,po duke e kuptu jeten dhe arsyet ,shkaset e gjithe asaj qka ndodhe rreth nesh,ne vetem kemi fillu te ndryshojme.


by me ;)

[e-uritura]

O njeri.

Po po, Ti.

Po të flas ty!

Ku shkon? Pse me aq nguti?

Ndal. Stop. Ndalo në vend.

Ke kohë të marrësh frymë?

Ndalo, dhe merr frymë si njeri. Merr frymë njëherë mirë dhe thellë. Ndieje ajrin tek kalon rrugëve të frymëmarrjes, drejt në mushkëri, dhe shijoje!
Mbylli sytë. Jo tani, sepse nuk mund të lexosh më tutje.
Por, nganjëherë, mbyll sytë, dhe ji falënderues, që ke nderin të ecësh në këtë tokë të rrumbullakët, ku femrat perfekte janë në të gjitha qoshet e saj!

Ti nënë, dhe ti baba.
Ndalo për një cast, dhe shiqo fëmiun tënd, drejt në dritën e syrit.
Memorizo një foto në kokën tënde, me atë buzëqeshje të madhe në fytyrën e saj/tij, me atë shiqim naiv, dhe ji falënderues.
Mos u mërzit nga të qarat e tij/saj, nga energjija e tyre për lojë, nga kurreshtja e tyre për gjithcka në këtë botë, nga dëshira e tyre për të mësuar.
Ndalo një moment, ulu në tokë, dhe luaj një lojë me të, një lojë të mërzitshme për ty, por mos mendo për veten.
Mendo për fëmiun tend, dhe krijo momente të paharrueshme në memorien e tij.
Bëji dush fëmiut tënd, ai/ajo do t`a kujtoj këtë gjë, për pjesën tjetër të jetës.
Bëhu pjesë e botës së tij/saj aq të madhe.
Ata janë më të rëndësishmit në këtë jetë.


Ti fëmijë i rritur.
Kur ishte hera e fundit që fole me nënën apo edhe babanë?
Ka kohë? Ma morri mendja. Cfarë pret? Ngrije telefonin..
Cfarë the?
Nuk ke kohë?
Gjeeeeeej kohë! Priorito gjërat e rëndësishme në jetë!!!Shpejt, shumë shpejt mund të bëhet tepër vonë.


Ti, motër dhe ti vëlla.
Ndal. Ku shkon? Merr telefonin, telefono motrën/vëllaun tënd. Interesohu si është, si kalon, ka ndonjë hall, ndaj të mirën dhe të keqen tënde me të!


Ti vjehërr, që urren nusen e djalit tënd.
Stoooop. Ajo dashuron djalin tënd.
Nuk ka rëndësi si është me ty, ajo dashuron djalin tënd. Harro ato ndjenja xhelozie, ajo nuk është armiku yt, apo i djalit tënd, ajo ndan ditët, netët, muajt, vitet me birin tënd. Ajo e dashuron atë.
Merr telefonin, falënderoje që kujdeset në mënyrën e saj, për dritën e syve tu!
Ke qenë e re ti ndonjëherë?


Ti shoqe edhe ti shok.
Besoj se tani e kuptove se e tëra fillon me STOP.
Harroje lodhjen sot, gjej kohë dil me shokun/shoqen tënde, pi një kafe me të, një birrë, haje një drekë, qesh,..


Ti familjar. Sa egoist më je bërë! Fto familjen në ndejë. Një ditë tjetër, jo larg prej kësaj, shko ti në vizitë.


Ndal o njeri. Shijo këtë moment. Mu këtë moment. Shijo një filgjan caj. Një kafe, një akullore,një...një...një...

Kur është hera e fundit që morre frymë lirshëm dhe e shijove momentin?
Nuk të dëgjova? Cfarë the?

[Murgesha]

O njeri.

Po po, Ti.

Po të flas ty!

Ku shkon? Pse me aq nguti?

Ndal. Stop. Ndalo në vend.

Ke kohë të marrësh frymë?

Jo nuk kam, hajt mu hiq qafe.

Ndalo, dhe merr frymë si njeri. Merr frymë njëherë mirë dhe thellë. Ndieje ajrin tek kalon rrugëve të frymëmarrjes, drejt në mushkëri, dhe shijoje!
Mbylli sytë. Jo tani, sepse nuk mund të lexosh më tutje.
Por, nganjëherë, mbyll sytë, dhe ji falënderues, që ke nderin të ecësh në këtë tokë të rrumbullakët, ku femrat perfekte janë në të gjitha qoshet e saj!

E pse të ndalem, kam unë kohë të ngopem frymë?
Më presin punë të mëdha e kohë kam shumë pak, vetëm 50-60 vite i kam në dispozicion të mbërrij diçka, të jem dikushi...
Ti nënë, dhe ti baba.
Ndalo për një cast, dhe shiqo fëmiun tënd, drejt në dritën e syrit.
Memorizo një foto në kokën tënde, me atë buzëqeshje të madhe në fytyrën e saj/tij, me atë shiqim naiv, dhe ji falënderues.
Mos u mërzit nga të qarat e tij/saj, nga energjija e tyre për lojë, nga kurreshtja e tyre për gjithcka në këtë botë, nga dëshira e tyre për të mësuar.
Ndalo një moment, ulu në tokë, dhe luaj një lojë me të, një lojë të mërzitshme për ty, por mos mendo për veten.
Mendo për fëmiun tend, dhe krijo momente të paharrueshme në memorien e tij.
Bëji dush fëmiut tënd, ai/ajo do t`a kujtoj këtë gjë, për pjesën tjetër të jetës.
Bëhu pjesë e botës së tij/saj aq të madhe.
Ata janë më të rëndësishmit në këtë jetë.

I kemi shiquar që nga ajo ditë që na lindën. Në sytë e tyre po shofim Iphona, Llap topa, rrobet krejt të firmosura, dikur laheshim bashkë me ta, e tash vetëm ndërresat na i kërkojn kur bajnë dushin edhe ato të lara, të thara, të hekurosura e të palosura në dollapet e dhomës së tyre në të cilët as që e dijnë se çfarë kanë, sepse ne u bamë copa tuj ja u mbush dhe tuj ja u mirëmbajt....

Ti fëmijë i rritur.
Kur ishte hera e fundit që fole me nënën apo edhe babanë?
Ka kohë? Ma morri mendja. Cfarë pret? Ngrije telefonin..
Cfarë the?
Nuk ke kohë?
Gjeeeeeej kohë! Priorito gjërat e rëndësishme në jetë!!!Shpejt, shumë shpejt mund të bëhet tepër vonë.

E ç`të flas me te kur goja e saj është plot kritika e mijëra pyetje. A kam ngrënë, a kam pirë, a jam veshur hollë gjatë verës të mos djersitem, a jam vesh trash gjatë dimrit të mos ftohem. Asnjëherë nuk më pyet për argëtimin, po i thash isha në diskotek apo diku me një shoqëri gjithë më këshillon të ruhem mos po më kërcet ndoj shishe kokës nga ndonjë i dehur....

Ti, motër dhe ti vëlla.
Ndal. Ku shkon? Merr telefonin, telefono motrën/vëllaun tënd. Interesohu si është, si kalon, ka ndonjë hall, ndaj të mirën dhe të keqen tënde me të!

Pse a mos po ta di sot hallin vëllau a motra, bane qele gojën e kërkove diçka me mujt ta përplas telefonin ftyrës, t`bëjnë të pendohesh që i thirre, bahesh me hi borgj për me i nxjerr prej krizave në të cilat ata gjinden a unë e di që vetëm qumsht dallëndyshe kan mangut....



Ti vjehërr, që urren nusen e djalit tënd.
Stoooop. Ajo dashuron djalin tënd.
Nuk ka rëndësi si është me ty, ajo dashuron djalin tënd. Harro ato ndjenja xhelozie, ajo nuk është armiku yt, apo i djalit tënd, ajo ndan ditët, netët, muajt, vitet me birin tënd. Ajo e dashuron atë.
Merr telefonin, falënderoje që kujdeset në mënyrën e saj, për dritën e syve tu!
Ke qenë e re ti ndonjëherë?

Po si, veqanarisht falënderoje që ta ka bërë djalin mos ti bjerë në mend se ka nënë e baba diku...

Ti shoqe edhe ti shok.
Besoj se tani e kuptove se e tëra fillon me STOP.
Harroje lodhjen sot, gjej kohë dil me shokun/shoqen tënde, pi një kafe me të, një birrë, haje një drekë, qesh,..

O doolaaa dhe u knaqa me ta, në fund pagova kafet e tyre, e timen vet dhe jo njëherë po shumë herë....


Ti familjar. Sa egoist më je bërë! Fto familjen në ndejë. Një ditë tjetër, jo larg prej kësaj, shko ti në vizitë.

E kam provu edhe këtë gjë, fto e fto dikur kuptova se talleshin me mua, po shkojmë po hamë te budallai e unë vetëm kisha mall të mblidhemi familja së bashku....

Ndal o njeri. Shijo këtë moment. Mu këtë moment. Shijo një filgjan caj. Një kafe, një akullore,një...një...një...

Kur është hera e fundit që morre frymë lirshëm dhe e shijove momentin?
Nuk të dëgjova?

Cfarë the?


Asgjë...

[Alima]

Jo nuk kam, hajt mu hiq qafe.



E pse të ndalem, kam unë kohë të ngopem frymë?
Më presin punë të mëdha e kohë kam shumë pak, vetëm 50-60 vite i kam në dispozicion të mbërrij diçka, të jem dikushi...


I kemi shiquar që nga ajo ditë që na lindën. Në sytë e tyre po shofim Iphona, Llap topa, rrobet krejt të firmosura, dikur laheshim bashkë me ta, e tash vetëm ndërresat na i kërkojn kur bajnë dushin edhe ato të lara, të thara, të hekurosura e të palosura në dollapet e dhomës së tyre në të cilët as që e dijnë se çfarë kanë, sepse ne u bamë copa tuj ja u mbush dhe tuj ja u mirëmbajt....



E ç`të flas me te kur goja e saj është plot kritika e mijëra pyetje. A kam ngrënë, a kam pirë, a jam veshur hollë gjatë verës të mos djersitem, a jam vesh trash gjatë dimrit të mos ftohem. Asnjëherë nuk më pyet për argëtimin, po i thash isha në diskotek apo diku me një shoqëri gjithë më këshillon të ruhem mos po më kërcet ndoj shishe kokës nga ndonjë i dehur....



Pse a mos po ta di sot hallin vëllau a motra, bane qele gojën e kërkove diçka me mujt ta përplas telefonin ftyrës, t`bëjnë të pendohesh që i thirre, bahesh me hi borgj për me i nxjerr prej krizave në të cilat ata gjinden a unë e di që vetëm qumsht dallëndyshe kan mangut....





Po si, veqanarisht falënderoje që ta ka bërë djalin mos ti bjerë në mend se ka nënë e baba diku...



O doolaaa dhe u knaqa me ta, në fund pagova kafet e tyre e timen vet, dhe jo njëherë po shumë herë....




E kam provu edhe këtë gjë, fto e fto dikur kuptova se talleshin me mua, po shkojmë po hamë te budallai e unë vetëm kisha mall të mblidhemi familja së bashku....



Asgjë!



...

OOO Zot , sa reflektime reale !





...por , .... ti vazhdo ne te mirat tua .... vazhdo !


.

[Murgesha]

...

OOO Zot , sa reflektime reale !





...por , .... ti vazhdo ne te mirat tua .... vazhdo !


.

Nuk jan vetëm të miat Alime.

I bëra vetëm një reflektim, reflektimit të së Uriturës asgjë më tepër.

[Alima]

Nuk jan vetëm të miat Alime.

I bëra vetëm një reflektim, reflektimit të së Uriturës asgjë më tepër.


...

Edhe e uritura , dhe edhe ti , reflektime me se rale ,nga e nje perditshme e hidhur !


.

[LOJETARI]

...

Edhe e uritura , dhe edhe ti , reflektime me se rale ,nga e nje perditshme e hidhur !


.


Mos fol kështu , se të akuzojnë që je shoqe e uriturës , e vajhalli për ty .Të bjen reputacioni sikur mue ,bile ty pa pa enderra hiq .:smile:

[Antika]

Reflektimet e një qeni...

Unë nuk vjedh , njeriu po , por në dyqane është shkruar :Ndalohet hyrja për qentë...
Unë nuk mallkoj , njeriu po , megjithatë në kishë është shkruar :Ndalohet hyrja për qentë...
Unë nuk mashtroj e as nuk bëj skandal, njeriu po , por në parlament është shkruar : Ndalohet hyrja për qentë ...
Unë nuk kam bërë kurrë luftë , njeriu shumë , por janë në përdorim fjalët : Kujdes nga qeni...
Unë nuk kërkoj rryshfet në këmbim të punës sime , njeriu po , por jam i detyruar të eci vërdallë me frikën e të qenit i braktisur , sidomos kur njeriu vendos që unë jam një peshë për të ( në raste pushimesh , festash )
Mendoni , njeriu sillet në këtë mënyrë edhe me kolegët e tij , kur këta të fundit nuk kanë forcën e mjaftueshme për të mbrojtur veten e tyre , sepse ata janë shumë të vjetër dhe të padobishëm ...

Pra , kush nga ne është qeni me të vërtetë ?!

http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/397110_233253573421619_100556283358016_532546_7237 88769_n.jpg

[Zero Cool]

Ne të gjithë jemi të varur nga etiketimet, nga mendimi i të tjerëve për ne, nga ego jonë, nga gjithçka! Pse e lejojmë? Që të na pranojë rrethi, një shoqëri e rrejshme apo që padroni (ego) jonë të jetë i kënaqur me veprimet tona?

A e keni vërejtur deri ku shkon verbëria e një personi?
A e keni vërejtur se sa qesharak bëhet një person vetëm e vetëm që ta pranojë një shoqëri?
Mendoni po t'ju thotë dikush: "Jeni një gjeni!" Çka do të bëni ju? Për atë Dikush-in ju do të krijoni respekt të rrejshëm, do ta çmoni, do ta doni e do ta nderoni, por Vetes i keni bërë një gropë. Gjithmonë ju do të ndjeheni në siklet që ta arsyetoni atë "gjenialitet". Ju kaplon frika se mos ndoshta do të bëni diçka që do ta zbehte imazhin që Dikushi ka krijuar për ju, madje edhe në mungesë të tij ju vazhdoni të jeni qesharak, keni frikë edhe nga mendimet tuaja, keni turp nga egoja juaj, jeni 'të tmerruar' nga një fjalë.

Por, ç'bëhet kur ju quajnë të çmendur?! A do të filloni të çmendeni vetëm se dikush ju tha se jeni i tillë?... Patetike! Sa shumë kanë ndikim fjalët në ne... Në fakt s'do të duhej të kishin fare. Ato janë vetëm ajo çka të tjerët shohin në një moment në ju! Ju nuk jeni ata!
Nuk duhet lejuar të ngjiteni për fjalë që thonë të tjerët, për imazhet që të tjerët kanë për ju, nuk duhet menduar për mendimet e tyre apo për mospranimet e tyre. Ne kemi mundësinë të jemi të lirë nga çdo ndikim i jashtëm. Duhet ta shqyrtojmë çdo gjë që vjen nga jashtë e jo ta gëlltisim sikur të ishte një ëmbëlsirë.

Me dorën në zemër, të gjithë duam të çmohemi nga të tjerët, të na duan e të na vlerësojnë, por kjo është një varshmëri, si droga, sepse do t'i shohim të tjerët vetëm si paterica për të arritur tek ajo çka duam.

Sikur të kërkoja ta përshkruani veten me pak fjalë, si do ta bëni?... "Unë jam Dr., Mr., Akademik, sportist, artist, inxhinier, shkencëtar..."

Por, kujt i bën kjo?! Ç'rëndësi ka?!

Ju mbase mund të jeni Dr., e unë vetëm një pacient, por a ju bën të jeni në pozitë më të lartë se unë?

Absolutisht jo!

Kam njohur njerëz të pasur e të varfër, të suksesshëm e dështak, të rinj e pleq, të famshëm e lypsarë, por shumë rrallë në sytë e tyre kam vërejtur shkëlqimin e rrezeve të lumturisë.
Nëse lumturia është për të gjithë, atëherë pse njerëzit zgjedhin mjerimin?! Mbase mund ta krijojmë fatin tonë vetë, pse s'e bëjmë ashtu si duam? Nëse është i shkruar pse s'e pranojnë ashtu si është?!

Nëse do ta krahasoja jetën me lojën, atëherë ne jemi topi, përderisa lojtarë janë të tjerët.
Programi i të tjerëve është mishëruar në ne, sa po të përpiqet dikush të ndërhyj, ne bëhemi të marrë, madje jemi në gjendje edhe të luftojmë për të.

Qëllimi i secilit, do të duhej të ishte liria e natyrshme, luajtja e lojës së vetë sipas rregullave të veta, vallëzimi i valles së vetë, këndimi i këngës së vetë, shkrimi i librit të vetë, jo atyre të imponuara në ne. Duhet ta kemi lirinë e natyrshme, duhet ta kontrollojmë jetën tonë, duhet ta shohim realitetin me sytë tanë jo si na kanë mësuar përmes nocioneve e fjalëve, duhet ta përjetojmë vetë, ta ndjejmë vetë, sepse kohë të gjatë kemi qenë marioneta të të tjerëve, e kemi bërë sipas kodeve shoqërore, kulturore, fetare.

Është e dhimbshme të hapësh sytë, është e dhimbshme të kuptosh, është e dhimbshme të rrënosh, por është e domosdoshme. Të heqësh dorë nga të gjitha iluzionet, nga ego, nga ajo që të tjerët e quajnë normale është sikur të heqësh lëkurën e jo këmishën!
Duhet ta shohim dritën që ta dimë çka është, duhet vetë të prekim shkëmbin që ta dimë se është i fortë, duhet t'i shijojmë vetë frutat për ta ditur shijen, përndryshe kot na thonë të tjerët çka duhet bërë e si janë gjërat, nëse nuk biem në kontakt me realitetin. Kontakti me realitetin është kuptueshmëri e plotë!

Në fund ju them miqësisht se:
Jeta është një dhuratë, si një fije shkrepse, mund ta shfrytëzosh vetëm një herë. Prej teje varet a do të duash të ndezësh qirinj apo do ta lësh të përfundojë në hi!

[LOJETARI]

Shpërthimi i Rushitit mbi brigjet e Marisë

Nën tingujtë e kangës së Bareshës ,Rushiti pinte t‘amlin e posa mjelur të lopës dhe shtypte shkronjat me nguti .Lara dukej e lehtësuar ,ndërsa Rushitit iu kishin mërdhezur sytë flakë, por jo prej t‘amli .Disa pullaze më larg ,nën tingujtë e muzikës së „ cafe del mar“ ,Maria lagëte buzët me konjakun ngjyrëart dhe ëndërronte Rushitin .
-Rushiti ishte një djalë trupshkurtë ,dukej se ishte rritur në drejtim të gabuar ,qafa i mungonte prandaj edhe të lente përshtypjen se koka po i qëndronte drejtë mbi këmbë .Nuk e kishte lehtë ,- rrallëkush e quante burrë .
-Maria nuk kishte diçka të veçant ,ishte shtatëgjate ,flokë të zeza , fytyrë të zbehtë si lakrori para se të pjeket , ,sy goxha të mbrehtë ,dhëmbë të rrallë por të bardhë dhe një buzëqeshje që nuk i shkonte për shtati .Maria nuk kishte lopë por një qen, - miku i vetëm që i kishte mbetur .
Kishte kohë që ishin takuar rastësisht në Dardani , kishin ndërruar shkronja të nxehta dhe bashkë me to gati edhe jetë .Të dytë ishin të bindur se së shpejti do të vijë nata e kobshme ,nata e qërimit të hesapeve .
Ndiqeshin në çdo skutë të Dardanisë ,prej Vatikani në Mekë , prej Washingtoni nëpër Bruksel për t‘i ndrydhë kockat njërit-tjetrit në Prishtinë .I binin shekujve trup ,matnin testiset e Skënderbeut ,Maria zgërdhihej prej krenarisë ,Rushitit i pëlciste kapaku i kresë .Ngjiteshin prapë shekujve lartë nëpër mjegullë ,plotë kufoma të diturish ,viktima të pafajshme të Kambanave të Kishës ,-Maria ulte kokën ,shtirej sikur nuk po shihte gjë ,ndërsa Rushiti këndellej ngadale ,prej madhështisë së xhyleve të Gjergjit .
Të kacavjerrur mbi krahët e Shkabës së zezë ,mbase e dinin që pa praninë e saj kot zhyteshin shekujve teposhtë ,njëri i kërrysur në formë gjysmëhëne e tjetra si e gozhduar me duar të hapura ,shtypnin me hov të egër mbi tastierën e Iphonëve pa e vërejtë gjakun që po ju rrjedhte në mes shkronjave të çoroditura .
Dhe ashtu të përgjakur e të dehur zbritnin te Pa cenzura ,shfrynin epshet ,derdhnin vrerë mbi kultet e njëri tjetrit ,lenin shtatëzënë nëntëqindmijënënat,- hapnin e mbyllnin kafene dylberësh dhe shkriheshin së qeshuri nga ironia e vet që nxjerrnin gjatë „masturbimit intelektual“ derisa si të vdekur lëshonin kokën mbi monitor duke lënë gjurmë të pahijeshme mbi faqet e Dardanisë .
Me këtë refren niste dhe përfundonte dita , si për Rushitin ashtu edhe për Marinë .Lopa dobësohej për çdo ditë e më shumë ,qumshti i shterrej ,lëkura i rrudhej ndëra Rushiti nën tingujt e Bareshës vraponte si i çmendur pas kulteve të Marisë.
Qeni i kishte paluar veshët ,sytë i kullonin lotë dëshprimi , gjuha sa vinte e i thahej më shumë, ndërsa Maria e qetë dhe e vendosur nën tingujt e „Cafe del mar“ dhe aromën e konjakut zbarkonte ushtrinë e shkronjave në brigjet e Dardanisë për të luftuar madje edhe zotin e Rushitit -paralajmërohej betejë e gjatë ......
Thuhet se një ditë, i çartur nga uria ,qeni kafshoi Marinë dhe iku me një copë mish në gojë të kofshës së majtë të saj duke e lënë të përgjakur e të habitur me celular në dorë .
Thuhet se po të njëjtën ditë Lara u tranua nga uria , ia nguli brienat Rushitit mu në mes të këmbëve ,ia theu Iphonin duke e lënë të shtrirë e të habitur në tokë .
Po të njëjtit thonë se Maria dhe Rushiti për tre muaj me rradhë ndanë një dhomë në spitalin e kryeqytetit dhe se ende pa u shëruar mirë ikën në drejtime të panjohura .Se a do të gjejnë Lopë tjera që i ushqejnë së koti dhe qenë tjerë që i ruajnë së koti ,mbetet .....

Shpjegim:
Të gjitha personazhet janë krejtësisht të imagjinuara nga autori i teksit dhe nuk i thirren ndonjë personi real(virtual)

Vazhdon......

[lovely]

T`um falni per nderhymjen, po rastesisht tu kapercy sokakut, e njeva ni za;

"Moj e mira n`halabak
qasi tuli a ma jep pak
qasi tuli s`ka kerkun
as ne sheher e as n`katun"


Ish kon pi Rushiti, dal n oborr e bertitke n kupe t`krese. Nuk e di qysh i shkojke menja kah tuli, kur hala kish dhimte prej brinit t`lopes.
Nejse. Mu dhimt ky njeri, mos t`nxofte taksirati menova vetmeveti.

Vazhdova une udhen tem, nuk po i grahi bicikletes as 3 dakika, kur po e nij ni za t`holle femne, gati si za shtrige;

"Zemër zemër a je tranu
qeni kofshën ma ka kafshu
kohnat e mira ne spital
une perjete s`kam me i harru."

Belivallha, kurreshtja nuk m`la rahat. Po thashe me dit qe n`burg shkoj, pa u nal , e me zbulu a osht qikjo Maria nuk kom me lan.
Po nalna, kishe u lodha tu i grah bicikletes, edhe po e kthej kryt kadale tu u ru a po m`sheh kush, kur qka me nxunen syte;

-Ni qike t`re , shtatgjate ,floke t`zeza , ftyre t`zbehte si laknori para se me u pjek , do sy t`mrehte, do dhom t`bardhe edhe ni t`keshne qe nuk i kish hije hiq.

Pasha forumin menova, cok qikjo duhet me kan. Ajo tu knu qashtu edhe tu kesh palidhje, une e ungja kryt e po due me ik, kur t`um ka pa.
E t`mu gjue;

A ki ti tru t`insanit? Pse e ban ate tru per s`rani?
Prej tash ta deshiroj vdekjen.

-T`um falsh qika e mire i thashe, une veq t`niva tuj knue me ate za bilbili e thashe te kqyri nihere kit talent t`lindun.

-Kurgjo nuk knoj , me m`pa ti tu kcye, pa men edhe pa fiqir jet- u zbut pak.

-Po muj me t`paramenue- i thashe, u tuta s`ki rren, se kur i qiti qata dhomt e rralle e t`mdhej, thashe mos ia ka marr qenit..

-Alahile?- mu ngermue.

-O pashe ni Zot falum, se nuk i bie mo knej hiq kurr- menxi i thashe , edhe sa tu mujt tu ik.

-Hajt tulqeta- m`tha edhe ma ktheu shpinen e ia nisi me knue...

Une tu lshova n`teposhteze, oo 100 n`ore shkojsha pej tute.


Ps; Mos gaboni me menue qe personazhet jane nejkush t forumit:biggrin:

Nashta vazhdon...

[jadore]

Dimen po
Drut gati tu u harxhu
Krize Ekonomike
Bastoret na Myten
Mitrovica hala e ndame
Thaqi hala en pushtet
Spo Rrihet !
......................................
..e huazuar

[LOJETARI]

Dimen po
Drut gati tu u harxhu
Krize Ekonomike
Bastoret na Myten
Mitrovica hala e ndame
Thaqi hala en pushtet
Spo Rrihet !
......................................
..e huazuar


hahhahaa.....qitash je reflektu mirë veq harrove me thënë që për krejt këtë mjerim fajtor është stafi i dardanisë që nuk po lejon debate të mirëfillta. :biggrin:

[jadore]

hahhahaa.....qitash je reflektu mirë veq harrove me thënë që për krejt këtë mjerim fajtor është stafi i dardanisë që nuk po lejon debate të mirëfillta. :biggrin:


interesant , kur e pyeta pronarin e shkrimit te huazuar me tha qe nuk eshte antar i Darania.de !

..te me kete genjyer ..?

[jadore]

interesant , pasi i rash botes kryq e terthore , prita qe kur kthehem ketu ...

...Elvio nderkohe te kete lene gjurmet e mendimit te reflektuar nga perditeshmeria ..!
...Murrizi , te kete ndjere mungesen e konfrontimit me mua ..!
..Prishtinasi te me kete zevendsuar ..!
...Makreshi te jete duke treguar per ekspriencen e re ..!
....Panta duke udhhequr si strateg i paepur , bile mendoja qe kombtarizimi i mbiemrave te jete jetesuar ne mungese time , ..
...Gentiani duke na udhehequr ne aktualitetet politike , ndryshe s'kam se si shtyhem me miqt real pa burim ..!
...shpresoja qe Linka _pz te jete rikthyer sepse perveq edukates dhe ngrohtesise ,recetat e saj ne kete kohe posrehabilituese me jane me se te domosdshme ..
...Anna ,Anna skofiare te jete rikthyer , e qetesuar gjithe miqt qe nuk ndihen rehat pa prezencen e saj .
e Uritura te kete bere ''kerdine ''me ironin e saj , por ncuk qenka dorzuar ..quditerishte !
...Taraku i kthyer prej Kible te kete gjetur nr e shnolles se tij dhe transformuar ne burr bashkohore.
ou ou ,harrova , Artisti te me kete telefonuar ne nr e gabuar qe i pata dhene , quditerishte nuk me paska permendur , te me kete harruar ..! jo jo nuk me pelqen te besoj ..hahahah,ha
...ke harrova !..
ah po , harrova te pyes , te jene ndier komod te tjeret gjate gjithe kesaj kohe pa vezhgimin e vrojtimit tim !
kushedi..?
se kush me mungon akoma ,...!ke harrova te kerkoj ..!
ah po , Kercovari me te dhenat e tij nga informatika qe nuk e kapiras kete dreq teknollogji e nuk e kapiras ..!
Elinaaaaa ku je , ta kam borgj nje soqe ..
Valiiin ketej e paskem , keti Zemra ju gezofte ..
ah , e matura Antike qenka perkujdesur ,paskem mjafte thenje te menquar nga ajo .
Dea -ne e shof ,paska lene gjurme , Vjeshta te jete diku ne Alpe prap ajo duke shijuar rehatin e jetes ..jo paska paska postuar edhe ajo .
paskem dhe Hajren qe sjell Hare ..
...Tipi , ku eshte tipi Engjellor , aaa shprehejet e tij kushtuar dashurise me kane munguar me duhet te pranoj ..
...Gega-Gegen e falenderoj ,nje cigare duhan ja zgjas per burrnine e tij ..deren qele e paska pas gjithe kohen ..
p.s.
ouuuu sa paskem te lexoj e lexoj ,.... eminja inn e pergezoj per maturine e thene , Albonita si engjull me paska pershendetur , Dianes djali duket ti kete filluar ti ec ,garant , zemra ju gezofte..
..te ju kam munguar te gjithe ketyre edhe une ..!epo shpresoj qe po , nje vit gati na ndau ,....
pp.s.
jador ,ik gjume qitash ..boll mo , neser te pret puna
ah!..mos te harroj ,me mamen ju kam permendur .... hahah

[vjeshta]

Edhe reflektimi reflektohet !

...ndoshta jo i te gjitheve ne menyre te njejte ,per aresye sepse nuk jemi dhe nuk mund te jemi ne sekuenca te njejta me te gjithe ,ndoshta pak edhe nga ne se qka marrim nga ai reflektim ...moment -marrje .Zakonisht marrim ate qka e permbushe zbratesiren ,ate qka na kompleton .

Qka te bene me reflektu reflektimi i jadorit ?
Ngjan shume me ate gjestin e kthimit ne shtepi nga udhetimi qe , gjeja e pare qe eshte dhe e bejme eshte nuhatja e profumit te shtepise .Nje ndjenje e bukur ,apo?

Ps: Jador o vëlla ,mire se na ktheve !

[emine]

Koheve te fundit po me rreflektojne do shfaqje qe moti si kam pa,qaty te puna sa shofe shtazana sa shofe njerz me kolica fmijshe,sa sillet e pshtillet vec beba
Nja 3 veta sote em tregune qe jan shtazana,hajde ishalla paskan sose gjinjah mu shtue,se po rreflektojne ne kater anet e qytetit bebat:biggrin:

[tipi engjellor]

interesant , pasi i rash botes kryq e terthore , prita qe kur kthehem ketu ...

...Elvio nderkohe te kete lene gjurmet e mendimit te reflektuar nga perditeshmeria ..!
...Murrizi , te kete ndjere mungesen e konfrontimit me mua ..!
..Prishtinasi te me kete zevendsuar ..!
...Makreshi te jete duke treguar per ekspriencen e re ..!
....Panta duke udhhequr si strateg i paepur , bile mendoja qe kombtarizimi i mbiemrave te jete jetesuar ne mungese time , ..
...Gentiani duke na udhehequr ne aktualitetet politike , ndryshe s'kam se si shtyhem me miqt real pa burim ..!
...shpresoja qe Linka _pz te jete rikthyer sepse perveq edukates dhe ngrohtesise ,recetat e saj ne kete kohe posrehabilituese me jane me se te domosdshme ..
...Anna ,Anna skofiare te jete rikthyer , e qetesuar gjithe miqt qe nuk ndihen rehat pa prezencen e saj .
e Uritura te kete bere ''kerdine ''me ironin e saj , por ncuk qenka dorzuar ..quditerishte !
...Taraku i kthyer prej Kible te kete gjetur nr e shnolles se tij dhe transformuar ne burr bashkohore.
ou ou ,harrova , Artisti te me kete telefonuar ne nr e gabuar qe i pata dhene , quditerishte nuk me paska permendur , te me kete harruar ..! jo jo nuk me pelqen te besoj ..hahahah,ha
...ke harrova !..
ah po , harrova te pyes , te jene ndier komod te tjeret gjate gjithe kesaj kohe pa vezhgimin e vrojtimit tim !
kushedi..?
se kush me mungon akoma ,...!ke harrova te kerkoj ..!
ah po , Kercovari me te dhenat e tij nga informatika qe nuk e kapiras kete dreq teknollogji e nuk e kapiras ..!
Elinaaaaa ku je , ta kam borgj nje soqe ..
Valiiin ketej e paskem , keti Zemra ju gezofte ..
ah , e matura Antike qenka perkujdesur ,paskem mjafte thenje te menquar nga ajo .
Dea -ne e shof ,paska lene gjurme , Vjeshta te jete diku ne Alpe prap ajo duke shijuar rehatin e jetes ..jo paska paska postuar edhe ajo .
paskem dhe Hajren qe sjell Hare ..
...Tipi , ku eshte tipi Engjellor , aaa shprehejet e tij kushtuar dashurise me kane munguar me duhet te pranoj ..
...Gega-Gegen e falenderoj ,nje cigare duhan ja zgjas per burrnine e tij ..deren qele e paska pas gjithe kohen ..
p.s.
ouuuu sa paskem te lexoj e lexoj ,.... eminja inn e pergezoj per maturine e thene , Albonita si engjull me paska pershendetur , Dianes djali duket ti kete filluar ti ec ,garant , zemra ju gezofte..
..te ju kam munguar te gjithe ketyre edhe une ..!epo shpresoj qe po , nje vit gati na ndau ,....
pp.s.
jador ,ik gjume qitash ..boll mo , neser te pret puna
ah!..mos te harroj ,me mamen ju kam permendur .... hahah

Jdore na ke munguar edhe prania jote edhe shkrimet e tua te bukura ...paske qene ketu te pershedes si gjithmone reflekton ne menyre pozitive......

[sherri]

OOOOOOO Reflektoni,reflektora,he n'paqit cka!, Reflektimi duhet ta ket burimin(driten,mendimin...).qeshtu kure nuk eshte Luani,kesajde lodrojn ........... :( syt xixa refleksione,refleksione :P:P

[vjeshta]

SHBA-të kanë një miqësi të fortë dhe të qëndrueshme me Kosovën dhe Serbinë !(H.Klinton)

[emine]

sa her epe shof ket tem,po mrrok malli per shkrimet e pantes,lapoqi keq

[jadore]

Ti thuashi dikujt 3 muaj, cdo nate kam fjetur me qizme ne kemb dhe rroba ne trup, te merr per te qmendur .. hajde rroba, ama qizme veshur ..!
-epo ishte kohe qmendurie ..!..nuk e di, a ka provuar kush ndjesine kur lodhja te tradheton dhe ti i dorzon ¾ e trupit gravitetit ne shtrat dhe kembet te mbesin nga gjunjet si konzolle me ndjesine qe mos ndoti shtrojen
Nima , ku do te shkonja ..?...nese do degjoja ate lajmin e tmerrshem qe na terrorizonte cdo qast .
...veq ta dij ku do te shkosh po ndodhi gje ..!..kete pergjigje ma jep ..!
..nuk kam kohe te humbi duke veshur kepuce e kerku rroba,a e kupton ti..! me kujtohet si sot pergjigja qe I ipja motres sot e 12 vjet me pare ..e ndodhesha ne vendin me te sigurte e me te forte ne bote por e mobilizuar cdo qast ..!

.....http://www.youtube.com/watch?v=b_nGgWejv-8


Nima ku do te shkonja …? pyeta sot veten gjithe ato kilometra rruge deri ne vendlindje me nje mendim pas kaq vitesh , me po kete keng qe me percillte e mu be preteks per nje rikujtim te nje periudhe te erret ..!
Ende nuk e di pergjigjen ..si duket ne ndervetedije ishte forme solidarizimi ,mobilizimi ,ndjesie e ankthi qe perjetoje ne 2000 km largesi e njerzit e zemres i kishe te pa mbrojtur ne mes te luftes ..te vishje pizhamat te dukej luks ,perbuzje ndaj fatit te njerzeve te tu..duhej te ishte korrspodim telepatije , po po s'ka si te jete ndyshe , solidarizim pa vetedije qe reflektonte efektin e njejte qe vepronin keta ,sepse me vone kuptova qe dhe keta rrinin me rroba ne trup ne pritje te vdekjes e ti ne pritje te lajmit te tmerrshem per muaj te tere .
...Interesant ,mu kujtua , sa human jemi si popull, sa te duruar ..kurr nuk na perkujtuan faktin qe patem fatin te mos perjetojme ate makaber qe mbijetuan, por as kurr nuk na pyeten se si e perjetuam ate ndjesi te qoruditur ankthi e frige .. megjithate them qe kjo heshtje ky mos akuzim me kohe thelloj nje prerje nje ftofje ,nje revolt ne heshtje , ndyshe nuk di se si te shpjgoj pse me ironi na thene ..erdhen keta schatzat .u ndam ne, ne dhe keta .. pa e kuptuar keta qe gjithesecili nga ne qe ishim atje larg ketyre ketu ne ate kohe me vetedeshire do te benim ndrrime te pozitave , qofte edhe per vetem dy jete te shpetuara ,vetem te mos torturoheshim nga ankthi I pritjes , nga largesia qe te tjetersonte ..

..te jete efekt nga kenga apo nga mendimet e rruges ..kaq I shperlare me duket vendi im nga kjo debore ,kaq te shveshur e tregojne edhe rrezet e diellit ,sot.!

[lovely]

Sot, ndodhi ni aksident.

Ni djale 22 vjet, ne kolone komunikacioni, rruges per ne pune, ne mengjesin e hershem, mendoi;

Do t`i parakaloj keto dy kerre para meje, dhe nuk do te vonohem ne pune.

Shpejtesia ne ate pjese te rruges, ishte 70 n`ore.

Ne parakalim e siper, djali 22 vjeq, arriti diku rreth 100 km n`ore.

Ne anen e kundert, erdhi autobusi, 80 n`ore.

Djali i ri, i dha gaz pak me shume, me shprese se do te arrinte te dilte ne anen e vet.

Kjo nuk ndodhi kurre.

Autobusi, doli nga rruga, aq sa mundi, por nuk ishte mjaftueshem.

Djali i ri, u perplas me veturen e tij ne qoshin e autobusit, dhe fluturoi jashte rruges.
Dy kamt iu kputen, edhe vdiq ne moment.

Ni djale i ri, 22 vjeq, shnosh e mire, krejt jeten perpara, del ne sabah per me shku ne pune edhe e bon ni gabim qe i kushton me jete.

Thojne; Zoti t`i qerron syte, para taksiratit. (Taksirat duhet me kane aksident)

Pata bo llaf nihere me dikend t`afert, pasi shkoj dhe voziti drejt e ne bander, por fatmirsisht shpetoi mire, e pata pyetur;

A nuk e pe banderin a qka ke puna? Qka ndodhi?

Tha; Banderi ne syte e mi, beso qe nuk pat madhesi ma te madhe, se kokrra e qibrititit.

Nashta thashe, pernime Zoti " t`i qerron syte".

Autobusi, kogja i madh osht. Dy kerre perpara veq, rruga e drejte, dmth tona mundsite i ka pas me e pa autobusin, po o dal...

Nejse, qka deshta me thane, ai djale shkoj, dikun sigurisht ni nane e ni babe, e kan ni merzi e ni trishtim t madh..

E tjert, u ndine keq boll, per sa kohe? 5 minuta nashta, edhe krejt ecen punve t veta.

Po du me thane, per ni jete kaq t re, a nuk ish dashte me u ndal koha pak???
Me u ndal jeta, veq per pak, per qat rreth?

Vdekja si duket, eshte bere diqka qe ndodh minimum nje here n`muaj.

Ktynehere, nuk e maj n`mend, qe kan vdek njerez kaq shume e kaq shpesh, sikur sot!

[Bajlozi i Zi]

Sot, ndodhi ni aksident.

Ni djale 22 vjet, ne kolone komunikacioni, rruges per ne pune, ne mengjesin e hershem, mendoi;

Do t`i parakaloj keto dy kerre para meje, dhe nuk do te vonohem ne pune.

Shpejtesia ne ate pjese te rruges, ishte 70 n`ore.

Ne parakalim e siper, djali 22 vjeq, arriti diku rreth 100 km n`ore.

Ne anen e kundert, erdhi autobusi, 80 n`ore.

Djali i ri, i dha gaz pak me shume, me shprese se do te arrinte te dilte ne anen e vet.

Kjo nuk ndodhi kurre.

Autobusi, doli nga rruga, aq sa mundi, por nuk ishte mjaftueshem.

Djali i ri, u perplas me veturen e tij ne qoshin e autobusit, dhe fluturoi jashte rruges.
Dy kamt iu kputen, edhe vdiq ne moment.

Ni djale i ri, 22 vjeq, shnosh e mire, krejt jeten perpara, del ne sabah per me shku ne pune edhe e bon ni gabim qe i kushton me jete.

Thojne; Zoti t`i qerron syte, para taksiratit. (Taksirat duhet me kane aksident)

Pata bo llaf nihere me dikend t`afert, pasi shkoj dhe voziti drejt e ne bander, por fatmirsisht shpetoi mire, e pata pyetur;

A nuk e pe banderin a qka ke puna? Qka ndodhi?

Tha; Banderi ne syte e mi, beso qe nuk pat madhesi ma te madhe, se kokrra e qibrititit.

Nashta thashe, pernime Zoti " t`i qerron syte".

Autobusi, kogja i madh osht. Dy kerre perpara veq, rruga e drejte, dmth tona mundsite i ka pas me e pa autobusin, po o dal...

Nejse, qka deshta me thane, ai djale shkoj, dikun sigurisht ni nane e ni babe, e kan ni merzi e ni trishtim t madh..

E tjert, u ndine keq boll, per sa kohe? 5 minuta nashta, edhe krejt ecen punve t veta.

Po du me thane, per ni jete kaq t re, a nuk ish dashte me u ndal koha pak???
Me u ndal jeta, veq per pak, per qat rreth?

Vdekja si duket, eshte bere diqka qe ndodh minimum nje here n`muaj.

Ktynehere, nuk e maj n`mend, qe kan vdek njerez kaq shume e kaq shpesh, sikur sot!

Lovely,
Ktynehere, veç para 5-60 vjetesh, bota i ka pase rreth 2 miljarde njerez. Sot, 7 miljard.
Lindin shumë. Vdesin shumë. Ndryshe s'ka se si.
Me kujtohet ka qene nje titull poezie: Vdekja, nuk eshte fjala ime e fundit.

Sidoqofte, nuk do ta komentoj rastin qe solle.
Mund t'te duket brutale (pas shkrimit tend), por qellimisht do te sjell ketu nje ane tjeter te jetes... autobusit... rinise...

Ok!

Autobuzi i vijës fshat-qytet vinte për çdo mëngjes në stacionin “te pompa” të merrte nxënësit e banorët e hutuar dhe të përgjumur të fshatit që prisnin si somnambulë ardhjen e tij dramatike.
Ai nuk mungonte kurrë.
Me zhurmën shkatërruese të motorrit. Me frenimin cingërritës, si kuisje qeni të rrahur, që niste nja 50 metra para stacionit. Me pamundësinë e rrasjes së 30 njerëzve pritës në hapsirat e tij të stërmbushura tashmë që i ngjanin barkut të një peshkaqeni përrallash.
Me nisjen e plogët që sfidonte të gjitha ligjet e termodinamikës dhe i troshiste pasagjerët e paluar si sardele sipas të gjitha ligjeve të inercisë.

Ishte e kotë çdo përpjekje për veshje "me modë", këpucë të vizlluara, flokë me gell e model.
Në fund do të dilje pa asnjë nga këto.

Lloj-lloj baloshësh e llapangjash të mëdha dhe të pakujdesshme do të të shkelnin e përlloqnin paq.
Lloj-lloj bërrylash do të shtynin nga të mundnin e ku s’e prisje, sidomos kur shoferi me kaçketë do të bënte ndonjë nga ato frenimet kot, që s’kishte zot që mund t'i parashihte a merrte me mend.

Nëse kishe qitur parfum, patjeter do të merrje “pas qafe” shfryrjen banale “paaapapapaa qe na kerrbulen rraspijat, kush e ka qit kët levantë he iu naltë shurra jarabi”!

Nëse flisje me edukatë do të haje patjeter ofendimin “o Jahir, liroja rrugën këtij prefesorit, filozofit, djalit të nanes se buker, këtij petlles, këtij dudit, se po thotë “te lutem”… aaaaa …. Hec llutko… hec përpara ta çafsha ballin, me lugë ta çelsha vorrin”!

Nëse qëllojshe me fat, nuk do të ishe afër show-it më të shëmtuar në botë, me aktor kryesor Sali Budallen, që rrinte afër shoferit mbi motor (aty ishte më ngrohtë, pra ishte privilegj aktori, jo hajgare), dhe herë pas here dëgjoje një “çkllllaapp!” – shpulla e rradhës pas qafës tullace të Salihit, i cili pas kësaj do t'bërtiste me zë të mekur “dalshin fare budallt”!

Ajo kurrë nuk e kishte kuptuar se si kishte njerëz që qeshnin nga kjo shfaçje.
Hmmm, jo vetëm që kishte, por ishin shumica e autobuzit të zgërdheshur e të jargavitur nga të qeshurit, që ja shpifte pafundesisht.

“Je si loçkë, si gurabi” dëgjonte herë pas herë, “ooh po e bukur je, bre të dektë dashnori”, thënë me zë të ulët gjithë epsh e dëshirë, shoqëruar nga vështrime të parruar gjithë zdral.
Epshi dilte shlirshëm përmes dhëmbëve që mungonin. Bashkë me tymin e cigareve “Partner”, në më të shumtën e rasteve të mykura.

Krejt kundër dëshirës ajo shikonte me bisht të syrit përreth që të sigurohej se a ishte vërtet më e bukura.
Në më të shumtën e rasteve ishte. Konkurrenca nga puntoret zaife të fabrikës ishte e dobët. Ndonjëherë konkurrenca rritej prej profesoreshës bjonde që hipte në autobus në rastet kur burri i saj me “Zastava 101-sh” për kushedi çfarë arsye mungonte ta merrte pas mësimit.
Profesoresha kishte status special dhe nuk ngacmohej shumë.

Ndërsa atë e ngacmonin. Ajo sapo kishte kaluar të tridhjetat, por mosha tridhjetë te disa femra është një numër pa kurrfarë kuptimi; dhe ajo ishte ndër ato.

E martuar. Me një fëmijë katër muajsh. Gjithë këto duhej t‘i jepnin një status të ngjashëm me atë të profesoreshës. Por asgjë nga këto s’e ndihmonte.
Lindja vetëm sa e kishte bërë më të fortë tërheqjen e meshkujve ndaj saj. Pasi i kishte dhënë gjithë qenies së saj një dritë qumështi, një mister që edhe gjinjtë mezi që ia mbanin.

Ajo ishte ndjerë gjithnjë e sigurtë nga ngacmimet autobusore.
Tekefundit nuk është keq të jesh e dëshiruar; nga fantazia e natës e gjithë atyre syve djegës. Shkak i vërtetë i orgazmës në kushedi sa shtretër. OK, ajo nuk ishte aq egoiste, virtualisht nuk kishte problem…. por vetëm virtualisht ama.

Edhe atë ditë skenari i mëngjesit ishte përsëritur si me saktësi regjisoriale: pëshpërimat, zgërdheshjet me Sali Budallen, tymi i cigareve të këqia në fytyrë…. deri sa
ajo kishte zënë një qoshe, në dukje, neutrale.
Në njërën nga ato frenimet troshitëse, që e shtynin gjithë masën njerëzore përpara, ajo ndjeu butësisht një trup që iu ngjit. Frenimi kishte qenë i fortë. Trupi ngjitur nuk lëshonte erë djerse. Përkundrazi.
Sidoqoftë ajo priste, sipas ligjit autobusor të inercise të mësuar
përmendësh në qindra frenime të mëparshëm, që i ngjituri të kthehej në pozicionin fillestar. Por ajo masa me erë çuditërisht të mirë s’po ngutej shumë të kthehej mbrapsht. Domethënë ai duhej të ishte kthyer tashmë.
OK, kjo mbase do t'kërkonte një kundërgoditje të lehtë, por të vendosur nga ana e saj. Që ai ta kuptonte.
U bë gati për tickun nervoz të shpatullave dhe gjymtyrëve, gjuhë shenjash autobuzçe, që gjithkush e kupton. Nejse, gjithkush që ha muhabet, sidoqoftë. Pse nje trup mban erë të mirë, kjo s’do të thotë që masa të kalohej.
U bë gati pra të jepte mesazhin e të bezdisurës, por pikërisht në atë moment, trupi i ngjitur u largua lehtë. Jo krejt ama. Ajo ende e ndjente këmbën e tij që kish hyrë midis të sajave, më shumë qellimisht se sa nga shtypja e njerzve. Preciziteti i asaj këmbe ishte shumë i madh, pra s’mund t‘ia lije rastësise.
Hmmm, çka ishte ky tip, ndonjë “zanatli” autobusi?
Po pse s‘po ndjehej e bezdisur? Pse mesazhi që vinte nga çdo muskul ishte aq i pranueshëm? Ajo këmbë nuk po kerkonte më tepër. Po u thoshte falemnderit. Të sajave. Falemnderit që gjendem midis jush. E tmerrshme, këmbët po komunikonin. Edhe kur truri nuk do. Ato e bëjnë të vetën. Dinosaurët, thonë se, e kanë patur një tru të dytë, diku kah kurrizi. Çka ndodhte kur dy trutë e tyre nuk ishin në një mendje?
Kjo duhej të merrte fund. Ajo e kishte vetëm një tru, dhe ky po urdhëronte“stop”!

U bë gati për shenjën “boll tash”! por nuk arriti, pasi në ate çast erdhi stacioni i fundit, pra i fundit për të dhe për këmbën erogjene.
Zbriti me një trullosje të lehtë në kokë. S’e kishte parë fytyrën e njeriut me këmbën e ndjeshme dhe erën e mirë.
Bëri përpjekje mbinjerëzore që të mos e kthente kokën. Por prapë e pa me bisht të syrit.
O zot, nuk duhet të ishte më tepër se 20-22 vjeç. Fytyra e tij kishte diçka nga mrekullia. Ai po e shikonte, por ngulmi i tij ishte aq paqësor, saqë ajo nuk dinte ç’të mendonte.

Vazhdoi rrugën, e lumturuar qe ai djali nuk po e ndiqte. Shkundi kokën. Mblodhi veten.
Hormonet, tha me vete. Asgjë tjetër.

Ditën tjetër u përsërit e njëjta gjë.
Në fakt nuk ishte ndonjë çudi e madhe të qëlloje në të njëjtin autobus me të njëjtin person. Për një vijë ku autobusët vijnë çdo 1 orë edhe ku gati mjetet e tjera të lëvizjes ishin veç këpucët “e sosta”, kjo nuk ishte aspak çudi.
Veç këmbës, ajo ndjeu edhe frymën e tij në qafë. Gjithë kohës. Ishte i njëjti cep, i njëjti frenim që shtynte njerëzit si një baticë oqeani e çmendur, i njëjti mllef drejtuar shoferit “e të plastë e dala, ku i ki sytë?”,“heeeej, çka po transporton more, kompira a?”; por të gjitha këto kalonin si anash pa u vënë re.
Ajo ishte e përpirë nga loja me të panjohurin e ri. E ndjente se e kontrollonte plotësisht atë qenie. Loja ishte e parrezikshme. Ai shijonte dhe heshtte. Kishte premisa të forta për tu bërë kavalier për femra më vonë.

Si kaluan disa ditë me këtë ritual, ku nuk viheshin në përdorim duart, sytë, fjalët, buzët as gjë tjetër, ajo vendosi ta bënte më interesante lojën.
Instinkti i hulumtuesit ishte zgjuar.
Me një lëvizje shumë të lehtë i dha atij të kuptonte se mund të kërkonte pak më tepër. Ai nuk vonoi. U desht veç një frenim i lehtë që këmba të avanconte më thellë dhe më lart.
Ajo bëri disa levizje të padukshme me këmbët e saj, hiç të palidhura me tronditjet e autobusit. Nuk e kishte parashikuar reaksionin pas dy-tre minutash. E ndjeu menjëherë qulljen e tij pas fërkimit të hareshëm.
E pabesueshme. Ai ishte përnjëmend shumë i ri.
E bekoi stacionin e fundit që nuk vonoi. Zoti e di për çfarë arsye, por ishte e lumtur.
Ai nuk po e merrte dot veten nga hutimi. Duhej të kthehej në shtepi të ndërrohej. Turp! S’i la gjë pa thënë vetes. E prishi punën tamam kur ishte më e bukur se kurrë. Idiot! Fmijaq! Nuk guxoi as ta kqyrte me sy gruan e bukur. E tmerrshme. A do t’ia
falte ajo vallë? Si do të bëhej nesër?

E nesërmja erdhi përsëri, me stacionin e pluhurt, me rrangallën që kuiste si qeni i rrahur kur frenonte, kondukterin e shëmtuar, që sot e kishte rrokur ditën me fjalën “ku je bukurosh”, pra i thoshte kështu gjithkujt, “bukurosh, biletën”, 1 markëshi që lëshohej nën dorë për të mos e prerë biletën 1.5 markëshe në dorë….

Ajo ishte prapë aty. Në fytyrën e saj dalloi një qeshje dinake të paparë ndonjëherë. Dinakëria rridhte nëpër cepat e syve duke i bë ata të parezistueshëm.
Nuk ka si sytë e bukur kur bëhen dinakë. Janë armë e papërballueshme. Mposhtin çdo kështjellë. Një djalë të ri e vrasin pa ba as çak as bam.
Ai po binte në dashuri. Me një grua që nuk ia dinte as zërin, as emrin, asgjë. Vetëm që i kishte dy këmbë të përsosura. Dhe një fytyrë fëminore të mrekullueshme.

Frenimi erdhi si zakonisht. Por ai nuk tentoi. Nuk u ngjit.
Trupi i gruas kishte një si ngërç nga pritshmëria e parealizuar.
Befasimi i saj rrezatohej fuqishëm nga shpatullat dhe qafa që ishin plot shenja pyetëse.
Kaluan dy stacione.
Ai ishte pranë. Ajo ndjente erën e njohur. Por asnjë lojë me këmbë.
Stacionin e tretë nuk duroi dot më. Ktheu kokën dhe e pa. Kuptoi. Fytyra e tij ishte aq e
lexueshme. Ai donte më teper. Fërkimi i këmbëve kishte vdekur si fazë.

Çfarë donte ai tash? Duar, buzë, p***? Jo, more djalë, ai është poker i rrezikshëm. Ti e çove shumë lart pazarin. “U kry”.

Ditët që vazhduan ai ia kërkonte të njëjtën gjë me sy. Do të ishte njëqind herë më mirë t’i fliste, ti kërkonte diçka, ndoshta llogari, ndoshta një rrëfim djaloshar, çfarëdo që të ishte, veç ate shikim jo.

Por ai nuk e theu heshtjen. Po, djali do të bëhej kavalier për femra një ditë.
Ajo nuk e kishte ndjerë veten kurrë me keq.
Obsesioni kur shoqërohet me mani prej xhentëllmeni është njëqind herë më kriminal.
Duhet me nxjerrë ndonjë ligj që e ndalon bashkimin e obsesionit dhe manisë prej xhentëllmeni bashkë.
Loja ndryshoi krah. Superior ishte ai. Ajo priste çdo gjë, por jo këtë.
Priste deri tallje nga ai dhe shokët e tij në ndonjë sokak kur ajo të kalonte përbri… “hey, sexy back!” “po dhezna, baby!”…. gjithsesi nuk mund të imagjinonte nga ai fjalë vulgare “oh ti hongsha ato b***!”, “oh deksha permi ty!”, dhe frazat në gjuhë të huaj ishin gjithsesi më të pranueshme.
Por asgjë nga këto nuk ndodhi. Ishte gabuar.

Ajo ndërroi autobus. E rregulloi punën të fillonte punë më vonë. S’e pa më atë djalin. Veç rastësisht ndonjëherë, krejt papritur, ku s’e prisje hiç.
Shikimet e tyre kryqëzoheshin dhe ajo i hiqte sytë e para. Ai nuk e kishte me atë vështrimin e rrënuar si më parë.
Plaga tashmë kishte vnu kore.
Djali e mori leksionin.
Që momentet e bukura që shkëlqejnë s’jane diamante, por janë tehe thikash që të presin thellë.
Dhe prerja e parë është më e thella.
First cut is the deepest, thotë kënga, ishte një hit që titullohej kështu. E këndonte këngëtarja e tij e preferuar.
Por gjithashtu, ajo ç’ka nuk na vret, na bën më të fortë.
Djali do të bëhej patjetër një kavalier, soj meshkujsh i rrezikuar sot ky.
Por jo krejt i zhdukur.

[Skyfter]

Tregimet erotike jane isnpirim per dirigjentin ne opere, filozofin per aforizma te reja, dizanjerin per mode, sulmuesin per efiktet, forumistet Dardan me duar ne "xhepa" per fantazi! (Skyfta)

[halla e madhe]

Tregimet erotike jane isnpirim per dirigjentin ne opere, filozofin per aforizma te reja, dizanjerin per mode, sulmuesin per efiktet, forumistet Dardan me duar ne "xhepa" per fantazi! (Skyfta)

Skyfte_t'vraft reja me llastyk ho!:biggrin:

[emine]

qka me rreflektu ksajde
Me kallxu qysh je en karakter vjen Jadorka e ta permut
ja vjen najnjah e ta fut rep .te kuq
ja vijn kta tkeret e thojne qato dy germa mi pas drejtu ma mire e fute kani krrab mi majt ma hijshum ish dal qajo qe reflektove e kallxove,kshtuqe so met me tregu sen te rrefletushme,pos hahhahahahhahahah,,ehehehheheheh,gagaggagagaggagag ga
futja prej slergtit me ner me tha qysh t'munesh:se qysh a veni bahet kuveni,,,,me tu mush shpija harama duhet njeri shpijen e vet me lshu e lemo forumin apo naj ven tjeter,,,,reflektoni vec pa qate kry madhin Panten a ba kjo tem me ja fut ni hu e do baskija e mshel krejt:rolleyes:

[jadore]

qka me rreflektu ksajde
Me kallxu qysh je en karakter vjen Jadorka e ta permut
ja vjen najnjah e ta fut rep .te kuq
ja vijn kta tkeret e thojne qato dy germa mi pas drejtu ma mire e fute kani krrab mi majt ma hijshum ish dal qajo qe reflektove e kallxove,kshtuqe so met me tregu sen te rrefletushme,pos hahhahahahhahahah,,ehehehheheheh,gagaggagagaggagag ga
futja prej slergtit me ner me tha qysh t'munesh:se qysh a veni bahet kuveni,,,,me tu mush shpija harama duhet njeri shpijen e vet me lshu e lemo forumin apo naj ven tjeter,,,,reflektoni vec pa qate kry madhin Panten a ba kjo tem me ja fut ni hu e do baskija e mshel krejt:rolleyes:

reflektim i trishtushem .!
megjithate vrehet qe reflektohet pozitivishte efekti i leksioneve nga debati tek antaret ..
epo nuk eshte kollaj te arrihet deri ketu de.....

[emine]

reflektim i trishtushem .!
megjithate vrehet qe reflektohet pozitivishte efekti i leksioneve nga debati tek antaret ..
epo nuk eshte kollaj te arrihet deri ketu de.....
hahhahahhahhaha

Boll e mire je vec te mungon shumqka,,,,

[jadore]

hahhahahhahhaha

Boll e mire je vec te mungon shumqka,,,,


ncuk , u zhgenjeva , sa mu duk nje fije drite , iluzion i gabimshem paska qene ..
p.s.
emine , ska 2 min qe e shkrova , po ndihem keq , amoni ju kofte , rumani qit pjese te dites cka ka mbet bile qehren ..hahahha

[emine]

ncuk , u zhgenjeva , sa mu duk nje fije drite , iluzion i gabimshem paska qene ..
p.s.
emine , ska 2 min qe e shkrova , po ndihem keq , amoni ju kofte , rumani qit pjese te dites cka ka mbet bile qehren ..hahahha

valla s'po di qysh me te disponu,vec nje got uje e kafe te kisha pru,vec mos e ban at qere bajat,se s'durohesh masnej

[Bajlozi i Zi]

Tu lexu qeshtu neper kete forum, gjithcka e gjithkonin, sidomos postimet e disave, vetvetiu i vjen njerit njefare si lutje:

Ktyne ishalla zoti ua ruan trupin, se sa i perket mendjes, zor edhe me shpresu qe bohet mirë.

[lovely]

Asnjehere nuk e kisha menduar se ate qe e quaj "jeta ime", ne te vertete nuk eshte e imja.
Jeten, per te cilen jam aq krenare se une jam padroni i saj, ne te vertete eshte vetem nje mashtrim i cili me eshte huazuar.
E drejta per shfrytezim eshte e imja.

Vdekja fillon me lindjen tone, dhe perfundon me mbylljen e jetes.
Sipas kesaj del qe jeta ne te vertete nuk eshte jete, por qenka vdekje.

Njerezit te cilet gjithmone jane per ngute, thone se i kryejne detyrat me shpejt.
Thone se keta nuk jetojne gjate.
Jane gjithmone ne levizje, jane te shpejte, por te pa fjale, puntore, dhe gjithcka rreth tyre duhet te jete ne rregull.
Sikur e dijne, se nuk ka kohe shume, dhe se duhet lene gjithcka ne vend.

[Bajlozi i Zi]

Asnjehere nuk e kisha menduar se ate qe e quaj "jeta ime", ne te vertete nuk eshte e imja.
Jeten, per te cilen jam aq krenare se une jam padroni i saj, ne te vertete eshte vetem nje mashtrim i cili me eshte huazuar.
E drejta per shfrytezim eshte e imja.

Vdekja fillon me lindjen tone, dhe perfundon me mbylljen e jetes.
Sipas kesaj del qe jeta ne te vertete nuk eshte jete, por qenka vdekje.

Njerezit te cilet gjithmone jane per ngute, thone se i kryejne detyrat me shpejt.
Thone se keta nuk jetojne gjate.
Jane gjithmone ne levizje, jane te shpejte, por te pa fjale, puntore, dhe gjithcka rreth tyre duhet te jete ne rregull.
Sikur e dijne, se nuk ka kohe shume, dhe se duhet lene gjithcka ne vend.

Ok, sa për me ta mbajtë zhagin :smile:


Po.
Jeta eshte shume e shkurte.
Per ma teper, eshte e çuditshme. Pershkakse eshte e çuditshme, ne nuk kuptojme shume ne keto hesapet e jetes. Per hala ma teper, s'kemi qaq kohe, pershkakse eshte e shkurter.

Pra, siç e shihni, jemi te detyruar te zgjedhim nje rruge, te rrokim nje flamur ne dore, dhe te perpiqemi t'i shkojme asaj rruge deri ne fund.
Eshte e qarte se nje njeri nuk ka as mundesi as aftesi
te merret me gjithçka, me fole per gjithçka, me vendose per gjithçka.
Por ai i zgjedh nja dy, tri, ose pese tema, qe do te jene TEMAT E JETES SE TIJ.
Keshtu, kur te vdese, ky njeri do te njihet nga keto tema, dhe njerezit do te thone: Po, e mbaj mend qe ka pasë fole e shkru shpesh per kete.

Dmth, keto tema behen karakteri i tij, personaliteti i tij.

Eshte fort mire qe te mos mashtrohemi ne zgjedhjen e ketyre temave.
Sepse, nese pahiri kemi qelluar dhe kembengules e kokeforte, atehere zgjedhja e nje rruge apo teme te keqe apo te gabuar do te jete fatale.

Duhet te mendohemi mire pra, para se ta perqafojme nje çeshtje a ideal.
Besnikeria ndaj nje ceshtjeje a ideali, eshte thike me dy teha: kjo te ben ose nje njeri te madh, ose nje njeri pis, kriminel dhe te urryer.

[Skyfter]

Sonte do te luajm nje loje, i tha babai femiut te tij...

Si quhet loja?

Te jepesh dhe te marrish u pergjegj....loja luhet me topa te porcelanit ne distance dy metershe, secili nga ta ka nje ngjyre te vecante dhe po s'pate nje second kujdes thehen dhe shkaterrohen...

Ky tope me kete ngjyre quhet, Dashuria, ky tjetri Lumturia, ky Durimi, ky Jeta, ndersa ky me ket ngjyre te erret quhet Dhimbja!

Filloi loja, jep dhe merre ...por femiu si femi topin me ngjyre me te mire shtrengoi aq shume ne dore derisa u thye ne njemij copa dhe ja lendoj doren...derisa shikonte doren topat tjere fluturonin pa cake ne ajer, te gjithe u perplasen ne dysheme dhe u shkaterrun.
Aq shume ju dhimbe babait femiu i vet saqe nga habia te dy duart ju mbushen gjak nga copat e porcelanit.... por kjo ja lehtesoj dhimbjet femiut, dhe se bashku pastuan dyshemene dhe filluan lojen prej fillimi ....

Ket here femiun ishte me i kujdes'shem, luante lojen ashtu si e dojn rregullat dhe per qudi derisa fluturonin ne ajer topat e porcelanit te gjithe shkelqenin te njejten ngjyre, at ngjyre qe me se shumti pelqente dhe donte femiu.

[jadore]

...mu deshte te shkoj jashte te bej mijra kilometra ,te kthehem prap ketu dhe te me sjell rasti te preki jeten baritore , e nuk e kisha hiq me larg se disa kilometra .. e po pune fati ..

pse e them , sepse neser me kane ftu per fli e per nje gjygym qaj ne nje katund ..(deri ne mbremje me duhet ta gjej nje arsyetim bindes per justifikim mos shkuarje )
ju thuani pse i iki kesaj sajdije ..

skam se si bej ndryshe , sepse e njejta histori perseritet .. ne imazhet e mija kam menduar qe familja fshatare ka rregull , patriakaliteti ende ka fjalen e tij bile paraftyroja motrat e mija te ndrojtura te shtypura qe fjala eshte urdher ..
te perafert kishte me paraftyrimin tim vetem , urdherin ne ha , po mund te ja sjellesh gruas ne shtepi mystafir te rruges dhe ne 45 grat nxehtesi vere ti thuash , prej pule e mbaro fli ,ajo dy fjal s'ti kthen .por

po u mbaru flija punet rreth saj ,fillon avaz tjeter , cka mua me dukej bote e huaj ..
ke ne dhome , reja , bija , vjerri , kushurina , mbesa ,nipa , sdin sa bene tershera ..! bashke me buket qe te shtrohet , te servohet dhe biseda ..
ajo qe me ka bere pershtypje krahas familjes qytetare qe ka nje hierarki ,respektohet i ftuari ,flet i vjetri , flet mashkulli , matet tema e bisedes dhe pergjigja ,dallimi ishte qe atje flitet kuturu , kush eshte me i zoti . me dukej interesant , mesatarishte si e kalkuloja kishtin 30 vjet jete te perbashkete , dhe akoma nuk ishin pozicionuar asnjeri ne vendet e veta .. dominonin femrat , cdo here ka kushurina ,bija ,mbesa , akraba femi ..perveq luftes se hapur cila ka me mendafsh te veshur transparent , modeleve me prerje te thelle , modes se fundit te pazarit nga Kina jo Turkija me, sherbimit dhe eksponimit qe gjithesecila mundohej ta veje ne pah , ( e kujt kunatit ose vellaut ose vjerrit ..!!!) tjetra ishte lufta e shprehur ,mes shakash pa zgjedhur fjalore as shprehje do te dominonte ajo qe kishte arsenal me te pasur fjalesh me rrotulla , interesant ,mekanizmat mbrojtes me kohe ishin aktivizuar , analizoja asnjera tjeteres nuk i leshote rruge ,skishe ke te mbaje per me te zonjen apo me te menqur hudhej ne inat e siper ndonje paqete cigareje ndaj asaj qe ke e fundit ne epersi .. ndrroheshin vetem limonat dhe qitej qaji i ri per tjeret ,edhe pse me nje gote qaj te ftofur tashme ne duar numroja mes fjalesh se cili i kishte me te renda per tjetren radhen e 8 te qajave te sherbyer ..dhe mllehi vazhdonte , sa here shkoj une pres qe ato do jene te hidheruara mes njera tjetres dhe ky efekt te jene distancuar , interesant ne numer kurr nuk mungojne ,as inate si duket nuk mbajne , kjo eshte forma e egzitences te mbeturit ne siperqafe qe kane perzgjedhur pa e kuptuar qe eshte forma me e ult e naivitetit ,
iteresant , ku ishte zeri i burrave , si duket teeina me kohe i ka dehur , apo ekspozimi i mishit te bardhe nga motra kunata kushurina bija , apo maza nga flite e konsumuara aq shume ..modernizem apo emancipim quhej kjo ne jeten e fshatit , kurr nuk e kuptova ..!
si duket edhe ata ishin mesuar tashme mes dehjesh avujsh , bisedash kush ke po e rendon me shume ,intrigave kush e pat mire e kush keq ,patriotizmit qe do te shprehnin ashtu siq e mendonin ne formen e vet ne qajtoren e pare ne kthesen prej shtepise ..dhe sajdise qe ju ofronin mystafirit ..
ja vlen ti hubasesh 4 ore se paku ne temenane qe do te serviret per nje fli maze , apo turshi fshati , apo gjygym qaj rusi si simbolizohet ftesa , kur 1 km larg ke furren Lumi dhe per 3.5 euro kilogram flije ndalesh e e blen , pa qka qe eshte e gatuar me vaj ne vend te mazes , te pakten eshte vaj i rafinuar i perpunuar ..

[Kalimero]

dijuze , qiki sen um bon purshtipje ere mu . pasha qikit kapuq um vjen me me vjellen e me t'jav shilu shtatqin e shtadhet e shtat mi milion tezet kah i kan e kah si kan ,qitinve karaktereve. :biggrin:,,,,,,,,,,,,,,,,,nashta be mir e kan ,s'pu di qishti !?
.
qish pu thuni ju .a ka dalen pi mode qishti pricipi me konen , nijeri me principe njirzore e fisnike :biggrin:


Ps; mus um shurlloni mum filluzufi shum, kadale thjesht qarte shtruar e bukur shprehuni hahahh

..
, sa here shkoj une pres qe ato do jene te hidheruara mes njera tjetres dhe ky efekt te jene distancuar , interesant ne numer kurr nuk mungojne ,as inate si duket nuk mbajne , kjo eshte forma e egzitences te mbeturit ne siperqafe qe kane perzgjedhur pa e kuptuar qe eshte forma me e ult e naivitetit ,

[jadore]

dijuze , qikji sen um bon purshtipje ere mu . pasha qikit kapuq um vjen me me vjellen e me t'jav shilu shtatqin e shtadhet e shta mi tezet qitinve karaktereve. :biggrin:nashta be mir e kan ,
.qish pu thuni ju .a ka dalen pi mode qishti pricipi me konen me nijeri me principe njirzore e fisnike :biggrin:


Ps; mus um shurlloni mum filluzufi shum, kadle thjesht qarte e bukur shprehuni hahahh


dmth , eshte tipike karakteristike si funksionon jeta familjare ne fshat , apo ..?
se une prap une u mundoja ta justifikoja permes shprehjes ...sa katunde aq adete ..

[Kalimero]

dmth , eshte tipike karakteristike si funksionon jeta familjare ne fshat , apo ..?
se une prap une u mundoja ta justifikoja permes shprehjes ...sa katunde aq adete ..

Nuk po di be dijuze!!Pu tutna qi u hi un kode t'sjedhjeve ere un qitet , bash tu grandi qatyqene.:biggrin: ka i ka rronjet s'ppu di as u tibe.,,, nuk pu dihet kush kon e rispekton a vlirson, viq futja si magjupt ktineher, pou thot ingja Fari :biggrin:,,,,, u rehshin e u shajshin " ah tie buri jem ta bip't nonen e motren", viq tha ,kur dilshin ere pishin qaj un hajt t'shpis :biggrin:

[Bajlozi i Zi]

Si quhen, me emer, ato momente qe ne te njejten kohen te vjen te qash e te qeshesh?

Nuk e kam fjalen për tragji-komedi.

Nejse...

Te gjitha lendinat e botes jane te njejta.
Nuk ka male ne bote qe i ngjajne njeri-tjetrit.

I thonë njefare fjales.


Kjo puna e maleve ma kujton ate poezine e atij gurbetçarit qe po i çahej zemra për ta parë edhe. njëherë shtepine ku ishte rritur:

Shkëmbinjtë maje-mprehtë në ato male, janë shpata
që zemrën e mbytur në mall po ma grijnë.
Të kisha mundësi të çahesha në njëmijë pjesë
Secilën e kisha qitë maje më maje, të shihte shtëpinë.

Unë, malet e vendlindjes sime i shoh prej dritares. Më në fund.
Më duken krenare.
Me vjen mirë për to. Bora e ketij dimri te ashper, ua ka kthyer madheshtine dhe krenarine.
Jane te njejtat, si dikur. Me duket sikur gjysmen e jetes e kam kaluar siper tyre e bashke me to. Me trup.
Me mendje, çdo çast te jetes.
Kujtimet... bejne punen e tyre - ato kohë, ata njerëz...
Sytë... ritualin e tyre te zakonshem - ne fillim i ndjen se si ngrohen, pastaj, siç ia bënim kur ishim fëmijë, gëlltitë lotët e tepërt edhe len aq sa të kesh xhixha të ndritshme e rreze të arta midis syrit e malit.

Mirë thotë Lisi i vjetër i Gurit (Sylaj):
"...
Janë tjerë njerëz, janë kohë tjera,
Vetëm unë i njëjtë kam mbetur."

...

Ama, une nuk erdha te shkruaj për kete pune.
Diçka tjeter desha te them.
Diçka te keqe.
Po.
Pastaj e nisa me keto malet postimin sa t'ua mbeshtjell pak atyre qe do t'me hidherohen, e te bej gjoja :tongue: :wink:


Ehh...

Prap e ka rrokë njifar ftohti.

Mbase e shtypë CTRL+S edhe mbyll me sukses MS Excel-in, e zien njeri kafen, e hape Dardania.de forumin me lexu ndonje send te hajrit prej shqiptarhanes.
Çka me pa?
Standard.
tipi engjellor, tipi engjellor, tipi......, ZeroCool, ZeroCool, Z......, Albonita, Albonita,......... N'mos qellofte Albonita, sigurt eshte Diana007, Diana007...........

Nazdravi pozdravi me kete kenge... xemlat e mamit... çka i kishe ba kesaj omelcines m'an't'eper... çka i kishe ba ksaj merrcines m'an't'poshter... ???

(Vetmeveti: "jav kisha .........." :biggrin: )

... e tafti-bafti...
Paramendo cfare aftesie gjeniale duhet me pase njeri për me munde me u pergjigje e me komentu ne mbi 30 tema brenda 1 minuti!?

Pastaj, normal.
E vëren se mbreteron monotoni.
Monotoni si ktynehere muzika klasike.
Gjyshja ime, rahmet shpirti, shumë e ka pasë monoton muziken klasike. E kemi pase administratore te shpise gjyshen.

Se, qe thuni ju, gjyshja...
... e kam pasë une dikur nje gjyshe qe e pat harru Zoti, gati pata besuar se ishte e pavdekshme.
Mos ta kishin shkelë fansat e Gjykse Vulajt duke
u shty per te hyrë ne koncert, sot garant do te ishte nja 150 e kusur vjeçe.

Eh mire, tana t'mirat i ka pase n'trup t'vetin gjyshja, veç muziken klasike s'e merrke vesh asnjitrohe, nuk i hynte kah asnjani vesh, e le më per t'i dale qe s'diskutohej hiç çeshtja.

OK, nji nate, RTK-ja kishte vendosur te transmetonte muzike instrumentale. Klasike. Nje dirigjent gjerman (a e keni verejt, te gjithe dirigjentet gati jane gjermane? Kqyrni edhe fjalimet e Hitlerit qysh i luan duart si dirigjent i filharmonise se Lajpcigut).
Nejse mo, tak-tak-tak, i ra me nje thuper asaj derrases ky dirigjenti, ata njerezit perpara tij u armatosen me violina, edhe Baaamm!
Ia nisi.
Gjyshes i ra si n'zgabim, edhe tha: Hoooppa! a ia nisen apet bombardimet a, athu kush i ra ksihovna? (ajo i mbante mend luftat prej Tanzimatit te Turqise e deri te bombardimet e Natos).

E nejse, baba im e qetesoi edhe i tha: jo oj nane, muzike eshte, muzike klasike.
Aaaaaaaa, ia beri gjyshja si me jardam.
Nana ime andej, qe ishte afer kuzhines, me ze te ulet: "oo kupsh ti ishalla, qe nuk vdiqe mo se na e more shpirtin".

E nejse, gjyshja ia nisi p'e kqyr me vemendje muziken.
Kur andej kah midisi, ky dirigjenti u nxe si keq, muzika kishte marre teposhtezen, gjyshja u sterkeq e tha: o djali i nanes, po çka ka qaj burri qe po kcen e dridhet ashtu i sarrakuqt?
Baba, i dhimbshum i shkreti, iu pergjigj: nane, atij
burrit ia kane dhan qat thuper edhe ia kane caktu per detyre me i ndalë qata pisat me violina. Edhe po iu thote: bollni mo o thi! Por ata nuk p'e ngojne.

Aaaaaaaaa, ia beri apet gjyshja. Nana ime apet andej afer kuzhines me ze te ulet, e tha ate lutjen te Perendia.
Pastaj gjyshja ndejti pak edhe i ra n'fije: masi nuk p'e ngojne, pse nuk po shkon more n'shpi ky rrota (keshtu fliste gjyshja ime, e kam pasë caricë)?

Baba i tha qe s'ia japin rrogen tani.
Aiii ih ih ih! ia beri gjyshja, po punen e leshit qe ma paska trullani.

Edhe pastaj gjyshja dha urdher te shkymet TV, se gjyshja ka qene e zoja e shpise.
Une kam qene femije ne ate kohë. Nja 50 copa femij kemi qene, prej nipave, sternipave, kastranipave, e deri te kastravecat.

Merreni me mend, a.
Ose,
Ndashi edhe mos e merrni.


Ika tashti se boll rrejta.

[halla e madhe]

Bajloz_a krejt rrena ishin a,mazamakeq,na trishtove me rend ne kete masdite monotone :biggrin:

ps:shkruni more shkruni, keq e mire,diqysh pa dal s'e len ;)

[Skyfter]

Bajloz_a krejt rrena ishin a,mazamakeq,na trishtove me rend ne kete masdite monotone :biggrin:

ps:shkruni more shkruni, keq e mire,diqysh pa dal s'e len ;)


Halla madhe, ti si veterane e forumit nese s'priton noj reflektim me dopamina, adrenalina edhe sertalina :biggrin: ish kan super ..... un u mundova me reflektu pak ma lart ....nejse mbasi e kom lexu 3 here e pash qe s'kisha talent per ket teme.


Ps. Me pelqejn reflektimet erotike, amo jo moderne, qasi me autobuza a tu prit te furragjia per buk jan cool :redface: .....


Bajloz http://www.dardania.de/vb/upload/images/icons/icon14.gif

[halla e madhe]

Halla madhe, ti si veterane e forumit nese s'priton noj reflektim me dopamina, adrenalina edhe sertalina :biggrin: ish kan super ..... un u mundova me reflektu pak ma lart ....nejse mbasi e kom lexu 3 here e pash qe s'kisha talent per ket teme.


Ps. Me pelqejn reflektimet erotike, amo jo moderne, qasi me autobuza a tu prit te furragjia per buk jan cool :redface: .....


Bajloz http://www.dardania.de/vb/upload/images/icons/icon14.gif

Skyfte_pa t'keqen time, as une s'ja bah hiq,tash ju kam len rende gjeneratave te rea me teori te reja ;)

[jadore]

Skyfte_pa t'keqen time, as une s'ja bah hiq,tash ju kam len rende gjeneratave te rea me teori te reja ;)

qe halle nje per ty , pleqno ..

kjo e jemja ( mamau ) sot koha zeher , paska n'gu muhabet te odave ..qishtu po me thote ,e ne mesele e siper Petriti prej rrethit Pejes ne Allamani ( qe une s'po e ngjo ) perveq qe po ja dike kimetin grus,( e kesaj temes zemra mal ju bo e po ma livdon.cka ka qjef kur ndin qishtu razillekshi kur shkojne gjinja ..fillte thot lumja nona qe i ka ..) , po qjefi ju kish prish pak me thonjen e gjyshit te Petritit qe ..si vijon sipas pleqnarit te ndjere .."prindi eshte hasmi i femise se kurr bardhe s'ja bone" ..!
qeshtja tash ashte .. a vepron mire a keq prindi ne kete rast ..?
p.s.
e paska qu sot diten tuj reflektu , gjyshe u bo e tuj mendu a ka gabu a ska gabu ne edukim , ka pas shume kerkesa a pak .!

...cka po thu ti halle me kete dert tonin , a ja vlen me u ndal e me e mendu kohen pas per dicka qe u kry a ke gabu a ske gabu , a ke qene e veshtire a s'ke qene , a ke pas kerkesa a s'ke pas ..!!

..kuku me e dite qe e kam qit dertin e saj ne talivine te debatit , hatri i jet ....

[Amina]

Me qudisin shume gjera:

- me qudit koha
- me qudisin njerezit
- me qudit xhelozia dhe inatelleku te cilet jan aq te fshehur ne njeriun
- me qudit humbja ne besimin se SOT ka edhe njerez te mire!
- me qudit friga qe eshte krijuar ne shoqeri dhe pasiguria e shfaqur
- me qudit fakti se shumica vazhdojne, ndersa te tjeret ndalen!
- me qudit mendjemadhesia qe gjdonjeri e "urren" dhe prape se prap njeriu nuk e veren ne vetevete!
-me qudisin se si gjerat jan bere aq siperfaqesore..
- me qudit...................:rolleyes:

[halla e madhe]

qe halle nje per ty , pleqno ..

kjo e jemja ( mamau ) sot koha zeher , paska n'gu muhabet te odave ..qishtu po me thote ,e ne mesele e siper Petriti prej rrethit Pejes ne Allamani ( qe une s'po e ngjo ) perveq qe po ja dike kimetin grus,( e kesaj temes zemra mal ju bo e po ma livdon.cka ka qjef kur ndin qishtu razillekshi kur shkojne gjinja ..fillte thot lumja nona qe i ka ..) , po qjefi ju kish prish pak me thonjen e gjyshit te Petritit qe ..si vijon sipas pleqnarit te ndjere .."prindi eshte hasmi i femise se kurr bardhe s'ja bone" ..!
qeshtja tash ashte .. a vepron mire a keq prindi ne kete rast ..?
p.s.
e paska qu sot diten tuj reflektu , gjyshe u bo e tuj mendu a ka gabu a ska gabu ne edukim , ka pas shume kerkesa a pak .!

...cka po thu ti halle me kete dert tonin , a ja vlen me u ndal e me e mendu kohen pas per dicka qe u kry a ke gabu a ske gabu , a ke qene e veshtire a s'ke qene , a ke pas kerkesa a s'ke pas ..!!

..kuku me e dite qe e kam qit dertin e saj ne talivine te debatit , hatri i jet ....

..mames nuk i mbetet hatri,ajo eshte heroine per mua,te lumte ju qe e keni !

[murrizi]

Hajnit ka nisur ti mbetet hatri pse nuk i thojn burrë i mirë.
Komorgjia ka nisur të ankohet që nuk e rrespektojn te shpija.
Pacovat e kanallave ankohen pse nuk thojn zonti, e të ditur.
KAJA bylbyl kongen në mos i thafshin kësaj shoqërie ndryshe ngase do ti thuheshe.

[Bajlozi i Zi]

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]
e pse jane reflektimet .. !hajde bajloz i zi reflekto menimin tond ,a gabojne prinderit ne kerkesa ndaj femise ?



Ne fakt une, si bajloz i zi qe jam, pothuajse gjithe jeten e kaloj ne mal. Ndonjehere zdirgjem andej kah Lugjet e verdha sa te shoh nese gjithcka eshte ok me motren e Gjergjit te semure.
Nuk kam hiç pervoje me keto edukimet e tipit mamau, mamau heroine kili-vili me njofsi.

Ketej nga malet, puna shkon krejt ndryshe.
Po me e bukura, ketej eshte kur te te dalin perpara
Zanat.
Por kujdes! Nuk duhet te jesh i shoqeruar as i perkrahur me askend. Keto iu dalin vetem atyre qe kane humbur rrugen, dhe enden naten. Te marrin dhe te japin gji dhe forcat e tua shtatefishohen, dhe behesh vigan malesh. Bajloz. Ne pergjithesi, keto Zanat, mbajne veshur nje tip kemishe te holle, dhe nje jelek persiper, por njerin gjoks ama e mbajne jashte, dhe floket i kane te shpupurisura, edhe te shikojne me do sy qe s'i perballon dot. Jane disi si magjistare, e ke parasysh ate vargun "te shitofte zana!", kjo do te thote se te mpin ne vend, s'e luan me doren as kemben, vetem sheh me syte e zgurdulluar.

E keshtu puna, ne disa muhabete, sidomos kur jane ne pyetje disa, nuk i çasesh dot muhabetit, veç rrin e sheh seri, me sy te zgurdulluar.

Pervoja te çuditshme.

[jadore]

Ne fakt une, si bajloz i zi qe jam, pothuajse gjithe jeten e kaloj ne mal. Ndonjehere zdirgjem andej kah Lugjet e verdha sa te shoh nese gjithcka eshte ok me motren e Gjergjit te semure.
Nuk kam hiç pervoje me keto edukimet e tipit mamau, mamau heroine kili-vili me njofsi.

Ketej nga malet, puna shkon krejt ndryshe.
Po me e bukura, ketej eshte kur te te dalin perpara
Zanat.
Por kujdes! Nuk duhet te jesh i shoqeruar as i perkrahur me askend. Keto iu dalin vetem atyre qe kane humbur rrugen, dhe enden naten. Te marrin dhe te japin gji dhe forcat e tua shtatefishohen, dhe behesh vigan malesh. Bajloz. Ne pergjithesi, keto Zanat, mbajne veshur nje tip kemishe te holle, dhe nje jelek persiper, por njerin gjoks ama e mbajne jashte, dhe floket i kane te shpupurisura, edhe te shikojne me do sy qe s'i perballon dot. Jane disi si magjistare, e ke parasysh ate vargun "te shitofte zana!", kjo do te thote se te mpin ne vend, s'e luan me doren as kemben, vetem sheh me syte e zgurdulluar.

E keshtu puna, ne disa muhabete, sidomos kur jane ne pyetje disa, nuk i çasesh dot muhabetit, veç rrin e sheh seri, me sy te zgurdulluar.

Pervoja te çuditshme.

dmth , ende duke u rritur qenke ..po keshtu nga pervoja edhe eksprienca me Zanat , si vete mire te mesojne ,ke edukim prej tyre ..?

[Bajlozi i Zi]

dmth , ende duke u rritur qenke ..po keshtu nga pervoja edhe eksprienca me Zanat , si vete mire te mesojne ,ke edukim prej tyre ..?

Edhe ka.
Ama jane te cuditshme edukimet qe te japin keto Zanat e maleve tona.
Nganjehere sikur s'iu bie dot ne fije.

Ja, provo njehere keto dyja:

- Nuk dua te jem kurre anetar ne nje klub ku do te me pranonin mua.

- Nuk me pelqejne femrat te cilave u pelqej une.

[jadore]

Edhe ka.
Ama jane te cuditshme edukimet qe te japin keto Zanat e maleve tona.
Nganjehere sikur s'iu bie dot ne fije.

Ja, provo njehere keto dyja:

- Nuk dua te jem kurre anetar ne nje klub ku do te me pranonin mua.

- Nuk me pelqejne femrat te cilave u pelqej une.

ou , shifet qe te kane shituar ..e po mire qe nuk kemi shume bajloze ketej ,
tjeter cfare reflektohet nga bota e tyre !.

[lovely]

Menyra e te ecurit, nuk ishte si me pare. Ngutej. Dukej i habitur.

Ku po shkon? e pyeta duke qeshur.

Ne tjetren bote- me tha.

E morra si shaka, dhe e pyeta;A je mire?

Mire kam qene, me tha. I bera disa analiza para nje kohe, dyshonin ne diqka, por zbuluan diqka krejt tjeter, vazhdoi ai. Me thane se kam kancer ne mushkeri.

Cka? Shakagji i forte je.

Jo, fatkeqesisht e vertete. Po me vjen mire qe po te shoh. Nuk kam folur ende me askend, dhe po pelcas.. Ke kohe?

Po- thashe pa menduar fare, dhe ne koke me shkrepi mendimi; Une po ankohem se jam lodhur, jam pa gjume, po kam shume pune, ndersa ky morri porosine se vdekja nuk eshte larg, se nuk do te kete edhe shume kohe te jete i lodhur..

Po pra, une nuk e dua vdekjen.
E kam pare vdekjen me mijera here, e kam prekur me doren time, por jo gjithehere me ka prekur ne shpirt.
Ne spital shpesh vijne pacientet, dhe dalin kufoma.
Sidoqofte, ajo eshte e ftohte.

Une madje, kam filluar te mendoj, se kam dhe nje lloj lidhjeje me vdekjen.
E largoj nga mendja, por koheve te fundit, ajo po sillet shume rreth meje.
Pardje, me telefonoi shoqja ime, me tha se vjehrren e saj e kishin gjetur te vdekur ne banjo.
Ishte e vjeter, por heren e fundit qe udhetuam jashte shtetit, nje udhetim brenda dites, ajo erdhi me ne. Ishte hera e pare dhe e fundit qe e pashe, pasi qe ajo banonte ne nje tjeter vend.
Pra, ajo eshte e ftohte.

-Nuk kam treguar ende ne shtepi, vazhdoi Fitimi. Sonte bile, u ula ne divan, shiqoja te shoqen dhe vajzen time, teksa rregulloheshin per te shkuar ne nje feste per 8 marsin. I shiqoja dhe i admiroja. Sikur te dinin ato, se cka po zihet brenda meje..

-Si po ndihesh, ke frike?- e pyeta.

-Kur me dhane mjeket lajmin ate dite, u shtangova. U habita. Humba. Ishte e veshtire. Me beso, te nesermen, u pajtova me kete fat. Nuk frikesohem aspak.

-Prit, thashe, mos u ngut, nese e kan zbuluar heret, ka shanca te sherohet. Pastaj mund te jete mashkullor. Nese eshte e nevojshme dhe e suksesshme, mjeket sot mund te heqin nje pjese mushkerie dhe njeriu vazhdon te jetoje pa problem.

-Buki, me tha, ti dhe une e dime shume mire cfare do te thote kancer ne mushkeri. Une po planifikoj varrimin tim, por kam shume gjera pa perfunduar dhe nuk di ku te filloj. Kam frike se nuk do te arrij t`i perfundoje.

Kishte disa plane, disa pune ne lidhje me femijet.

Une mendova; A jemi, dhe nese po, kur jemi te pergaditur te vdesim? Cka do te beja une, sikur te dija se do te vdisja neser? Mos i leni punet e sotit per neser.

Fitimi e kishte te veshtire te fliste per familjen, femijet, nenen,.. Nuk donte ta pikellonte familjen e tij, nuk e kishte me problem se do te vdiste, tani problemi ishin ata qe do te linte pas, dhimbjen me te cilen do te perballeshin duke humbur te birin, bashkeshortin, babane, etj ne nje moshe te re.

Desha ta qortoja, pse te ndante me mua nje gje te tille, pse te me ngarkonte me nje gje kaq te ndieshme, rende, dhimbshme.
Harroje veten thashe me vete, kjo eshte e pakta qe mund te bej per te. Ta degjoj. Kjo eshte situate, ku njeriu e ka te veshtire te gjej fjalet e duhura, por te degjosh nganjehere eshte ndihma me e madhe qe mund te jepesh.

Nuk mu hoq nga mendja Fitimi.



PS; Bajlozi i zi, e di, ne spital vijne shume njerez te semure, dhe dalin te shendoshe.
Ne spital edhe femijet lindin.:smile:

[Albonita]

Bajlozi i Zi...Mbase e shtypë CTRL+S edhe mbyll me sukses MS Excel-in, e zien njeri kafen, e hape Dardania.de forumin me lexu ndonje send te hajrit prej shqiptarhanes.
Çka me pa?
Standard.
tipi engjellor, tipi engjellor, tipi......, ZeroCool, ZeroCool, Z......, Albonita, Albonita,......... N'mos qellofte Albonita, sigurt eshte Diana007, Diana007...........

Nazdravi pozdravi me kete kenge... xemlat e mamit... çka i kishe ba kesaj omelcines m'an't'eper... çka i kishe ba ksaj merrcines m'an't'poshter... ???

(Vetmeveti: "jav kisha .........." :biggrin: )

Iwwww une gjithmone kam per met Rreflektua qiknenaj Albonita.
Asnjehere nuk kam mi ber 100 fetyra , sepse une rreflektoi me nje..
Edhe sa mire ce po te bia ne sy edhe ti te vish ketu te rreflektosh me ket mendimin tende, siq ke rreflektua gjithmone, me shenimet tua.

Ps: Cka jav:biggrin:? thuje rreflekto ce ai ce din me reflektua si len fjalen ne gjys.
Ce me nje reflektim po te pershndes qiknenaj me qet kojke:biggrin:

http://www.youtube.com/watch?v=97FQDk2V6tY (http://www.youtube.com/watch?v=97FQDk2V6tY):biggrin:

[Bajlozi i Zi]

Nje çast kthimi ne epos.

Vajtimi i Ajkunes

Per nga forca artistike sfidon skenen e Priamit
te Akili i Homerit.
Sidomos vargu "se ty vorrin t'a ruen nana" eshte prej atyre vargjeve qe kur i lexon per here te pare, te lene gati pa fryme! Mendoj se femijeria pa "perjetimin" e ketij eposi pergjithmone mbetet e varfer. Keto kenge i japin femijerise dicka te pazevendesueshme dhe patriotizmit ia vendosin nje shtylle qe nuk mund te thehet ndonjehere.

Vajtimi i Ajkunes

A dale drita e drite s’po ban,
ka le dielli e nuk po nxeh:
çka ka ba Gjeto Basho Muji;
Djalin n’dhe Muji e ka shti…
A dredhe Muji e ne shpi ka shkue,
nana e djalit po e pyet;
-Mujo, djalin ç’ma ka gjete?
N’Lugjet t’Verdha, a thue ka mbete?…
Qyqe vetem rrugen paska marre,
N'Lugje t'Verdha kur ka mbrrie
kane zane vend yjt’ vajin me e ndie!
Kur ka dale nder Lugjet t’Verdha,
atehere nana hanen ka mallkue:
-T’u shkymtë drita, o mori hane,
qe s’ma çove ate nate nji fjale,
n’Lugje t’Verdha, shpejt me dale
bashke me hy n’nji varr me djale!…
Kur ka shkue te varri i djalit,
ka pa ahin treqind vjec,
ahi ishte rrema-rrema,
nji ma t’bukrin mbi varr po e shtin
Mire po pshtetet per dege t’ahit
pikon loti mbi varr te djalit
Kane lane kangen zogjte e malit,
kane lane kangen me veshtrue!
-Po a s’e din, bir, se kush ka ardhe,
qe nuk çohesh per me u fale,
more i miri i nanes-o?
Amanet, o more bir,
dil nji here 'ktij burgut t’zi,
fol me nanen qe t’ka rrite
s’m’ke lane kurre kaq shume me t'prite!…
More Omer i nanes-o;
A thue gjogun me ta prue?
Dil nji here per me lodrue
bjer nder gurra me u freskue
kerko majat n'bjeshke me zana
se ty vorrin ta ruen nana,
more i miri i nanes-o!…

[emine]

Jam gzushem,as menja nuk jau merr qysh jam ka gzohna,se prej ikjes Pantes,qekjo tem vajtojke e thirrte t'birin e vete,hishin delshin kqyrshin e folshin me vete tan,edhe eminia,se do me ardhe dita kur qetu ka mu hap e pamja,,,,
Edhe vec kur dulen do far ufosh do xixa,kadaldale kadaldale tu afru,qka me pa Bajloziiii,,,,ooooooo Bajloz he plaste e dala qe pasha forumin na pshtove,po na ngjall nostallgji,edhe kadaldale spo na len ma mu merzit per Panten
T'kisha kallxu kush a Panta,vec as vet se di,tanve na ka rreh na ka ba llom,amoni te kofte mos ja nis edhe ti me na rreh kreje se na ka shkel rrota historis boll:tongue:

qtash me ra ndermend qka pata njet me te than:Knaqsi me lexu postimet e jueja!

I rreflektushem dokesh mashallah

[lovely]

Poe, ra llafi te depresioni pranveror.

Demek qikjo koha kur perfundon dimni, e para se me ardh pranvera me gjelbrimin e saj, ni fare ngjyre te pangjyre, e merr natyra.
Kjo po verehet edhe ne dardani.
Monotoni.

E diell sot. Dite me diell ktu, po kqyri jashte per xhami, bari ka marre ngjyre kashte. Ngjyre kashte, si e sarillavt diqysh. Qashtu si une kur jam kan e vogel.
E sarrillavt. Merre haje qito m thojshin, se si e sarihte po rrin diqysh.

Po de, po ngjyre t sarihte ka edhe dukati.

A egziston diqka, qe e ka veq anen negative? Ose veq anen pozitive?

Shkova me nejt te Halimja, e kish lan ni shkrim t fundit qatyqene n dere. Hiq nuk hina.

Shkrimi i Dagllasit, t len me dyshu, qe nashta baba i ka vdek Alimes?? :((

Shpesh i nin njerzit tu thane; E diell sot, qfare monotonie, s po rrihet hiq.

A prit, se qitash t vjen n shpi t merr dikush, edhe t qon dikun me pas fun.

Po qu, qka po pret? Qu mbushe diten me jete :smile:
Hypi biciklles, dil neper Llap, shko te kojshia, pije ni kafe, lexo, nreqe nej pune, ngo muzike, kqyre nej film t mire, luj me fmine ton, shko n piknik me familje, thirr n Ks, pi qaj e duhon:biggrin:, tfilloje garazhden, funi i funit, ulu n kauq n sallon qaty, hapi syte n tavan, edhe shijoje kete dite qe pate fat ta kesh, se dikush tjeter, dikush qe e merr nja lajm te hidhur, psh se do te vdes, ai nuk do te donte asgje tjeter, veq edhe disa "te diela monotone".

Po pra, " mbushi ditet me jete", mos prit, koha po ik.

[Bajlozi i Zi]

Me siguri te gjitheve ju kujtohet nga koha e gjimnazit, ata djemte qe nuk vijonin shkollen, qe vinin e silleshin rreth oborrit te shkolles për me i "gjujte" vajzat e gjimnazit, e qe nuk kishin kurrfare shprese për sukses.
Nuk kishin kurrfare shprese sepse niveli i tyre, statusi si te "pashkolle" etj, ishte krejt i kundert me enderrat e vajzave gjimnaziste për te ardhmen.
Pra, deshira ishte e madhe për me i nxane ato vajza gjimnazi, por mundesia për sukses ishte teper e vogel.


Qitu ne kete forum, kam verejtur nje situate shumë identike.

Niveli i anetarëve dhe diskutuesve qe mundohen me i "gjujte e me i nxanë" temat e medhaja, eshte sikur ata djemte e pashkolle qe silleshin rreth oborrit te shkolles.
Deshira eshte teper e madhe për me mujte me nxane e me kape e me diskutu tema teper te medha, si politika, shkenca, gjenetika, filozofia, feja, mjekesia, astronomia, psikologjia etj,... :smile:

Deshira për me i nxanë eshte shumë e madhe, por niveli e kapaciteti e mundesia për me i diskutu me sukses, teper e vogel. :biggrin:

[Zero Cool]

Ne fakt, kemi nje situate te renduar, pesimiste dhe teper deshperuese. Panorama qe shohim te gjithe ne sfondin social, me te gjithe gamen e gjere te problematikave qe kane sot femijet jetime ne mbare vendin eshte e trishtueshme, e frikshme... (Po te kemi parashysh varferine masive qe ka pllakosur shtresat e pambrojtura te shoqerise, krimin brenda familjes, divorcet, gjakmarrja, femijet rom te abuzuar nga shfrytezuesit e tyre permanent qe jane ne radhe te pare prinderit e tyre, etj, jane tregues sinjifikativ te nje numri te konsiderueshem ne rritje te femijeve ne risk per te mbetur jetim.)

Edhe me e frikshme behet kjo situate, kur shpesh individe te papergjegjshem, te cilet prej vitesh vegjetojne lehte ne guasken e OJF-ve brenda Shoqerise Civile, te prirur nga protagonizmi shterpe, nihilizmi dhe interesa te ngushta per perfitime personale, nxitohen dhe nuk ngurojne aspak per te bere deklarata te bujshme me shifra qe trondisin vertete shoqerine dhe mbare opinionin publik, siç ishte deklarata e bere ne takimin me Kryeministrin nga perfaqesuesi i njeres prej shoqatave qe merren me jetimet ne vendin tone, i cili deklaroi se sot ne Shqiperi ka 80.000 familje me femije jetime.

Kjo deklarate absurde eshte jashte çdo perfytyrimi te cilitdo njeriu normal, dhe nuk ka nevoje per koment.

Sepse, ne radhe te pare ajo mund t'i sherbej atij qe e artikuloi me cinizem dhe per interesa e qellime qe vete ai i di, por, assesi nuk i sherben femijeve jetime, te cilet presin realisht ndihmen dhe doren e ngrohte te shtetit, por edhe te ketyre organizatave qe per fat te keq, ne me te shumten e rasteve kane qene inekzistente, pse jo edhe abuzive e informale ne misionin e tyre. Ato nuk kane mundur te ndikojne dukshem per te ndryshuar realitetin tragjik te ketyre femijeve.

Nuk do te rezervohesha aspak per te shprehur te njejtin mendim edhe per institucionet pergjegjese shteterore. Ato, jane te para qe kane detyrimin institucional per te permbushur me se miri te gjitha te drejtat dhe detyrimet qe rrjedhin nga ligji, per te permiresuar sa me mire qe te jete e mundur statusin social te ketyre femijeve ne nevoje.

Ne te gjitha veprimtarite dhe angazhimet tona si Institut, jemi udhehequr nga filozofia se keta femije vertete mund te jene te ndryshem, por jo te privuar, aq me keq te neglizhuar dhe te perjashtuar.

Ky eshte qellimi, parimi dhe dimensioni social qe vendet me demokraci te zhvilluara, te konsoliduara dhe te socializuara investojne pa kursyer per kete kategori te shoqerise. Me synimin e vetem per t'i rehabilituar dhe integruar bute, me drejtesi dhe me sa me pak trauma.

Situata ne te cilat veprojne ne pergjithesi OJF-te qe merren me çeshtjen e femijeve jetime nuk eshte aspak optimiste.
Ne lufte ,pas lufte ende politkanet,qeveritaret mbyllin dyert e femijeve te varfura ,familjeve te deshmoreve ,luftetareve ..etj.

Ne mbrojtje per te varfurit ; Zoti qofte ne ndihme .

[Bajlozi i Zi]

Dinjiteti?!

Dinjiteti, edhe ai njerezor, por edhe ai kombëtar, une mendoj se dallohet në mes ketyre dy fjalëve:

1. E dij që është e imja, por është si qenef.
2. E dij që eshtë si qenef, por është e imja.

Të cila nga keto dy fjali gjindet dinjiteti???

[Kalimero]

Me siguri te gjitheve ju kujtohet nga koha e gjimnazit, ata djemte qe nuk vijonin shkollen, qe vinin e silleshin rreth oborrit te shkolles për me i "gjujte" vajzat e gjimnazit, e qe nuk kishin kurrfare shprese për sukses.
Nuk kishin kurrfare shprese sepse niveli i tyre, statusi si te "pashkolle" etj, ishte krejt i kundert me enderrat e vajzave gjimnaziste për te ardhmen.
Pra, deshira ishte e madhe për me i nxane ato vajza gjimnazi, por mundesia për sukses ishte teper e vogel.


Qitu ne kete forum, kam verejtur nje situate shumë identike.

Niveli i anetarëve dhe diskutuesve qe mundohen me i "gjujte e me i nxanë" temat e medhaja, eshte sikur ata djemte e pashkolle qe silleshin rreth oborrit te shkolles.
Deshira eshte teper e madhe për me mujte me nxane e me kape e me diskutu tema teper te medha, si politika, shkenca, gjenetika, filozofia, feja, mjekesia, astronomia, psikologjia etj,... :smile:

Deshira për me i nxanë eshte shumë e madhe, por niveli e kapaciteti e mundesia për me i diskutu me sukses, teper e vogel. :biggrin:

kshire mare dijuzion kshireee :biggrin:
hajde karzaj ti kalimers cidhen pu ki dushir me kapen,:biggrin: hajt hajt karzam, tibe si ta kapi s'ta kom shlu ma ,hajde pu ja fidhojna tu cidha pu ki iqef:biggrin: :wink:

[Kalimero]

Dinjiteti?!

Dinjiteti, edhe ai njerezor, por edhe ai kombëtar, une mendoj se dallohet në mes ketyre dy fjalëve:

1. E dij që është e imja, por është si qenef.
2. E dij që eshtë si qenef, por është e imja.

Të cila nga keto dy fjali gjindet dinjiteti???

1.tibe e di qi osht pDhavushka jem, po osht dilidipsuze.
2.tibe e di qi osht pDHAvushka dilidipsuze, po oshte e jemja.

mare dijuz, nal se m'ke shti me lodhen pak qikit trunin :biggrin:

pum doket qikjo e dita ka ma shum dinjitet, qashtut qish osht pu na pilqen:tongue:

[halla e madhe]

Bre cka po shkyhen do maica te punes,menjehere si i laj po dalin te zh'birume,normal nuk jan kushedi sa ,kryesorja te pambukut, dhe te firmes H&M..kur dje po lexoj nje artikull ne gazeten ditore nje analize te shkurt ku behej fjale per produktet e firmes se lartepermandur qepja e tyre behej ne Kamboxhe,me qindra punetore qenkan alivanosur gjate punes sepse kushtet jo te mira,ushqimin jo si duhet, ajrosja ne nivel te dobet, oret e teprta te punes me e keqja ishte se punetoret ankoheshin nga nje ere e keqe kimike e matrialit punimor,te shkretat per ate kjamet po fitojshin vetem 61dollar ne muaj....eshte marramendes sistemi kapitalist, ja beje kete pytje vetit,edhe sa do i perballoj kjo piramide ketij sistemi?????

[valiii]

Bre cka po shkyhen do maica te punes,menjehere si i laj po dalin te zh'birume,normal nuk jan kushedi sa ,kryesorja te pambukut, dhe te firmes H&M..kur dje po lexoj nje artikull ne gazeten ditore nje analize te shkurt ku behej fjale per produktet e firmes se lartepermandur qepja e tyre behej ne Kamboxhe,me qindra punetore qenkan alivanosur gjate punes sepse kushtet jo te mira,ushqimin jo si duhet, ajrosja ne nivel te dobet, oret e teprta te punes me e keqja ishte se punetoret ankoheshin nga nje ere e keqe kimike e matrialit punimor,te shkretat per ate kjamet po fitojshin vetem 61dollar ne muaj....eshte marramendes sistemi kapitalist, ja beje kete pytje vetit,edhe sa do i perballoj kjo piramide ketij sistemi?????

Po pra e nderuara Halle, eshte pikerishte ky sistemi i flliqt kapitaliste qe iu ka mundesuar peshkaqeneve te pasurohen nen ndjersen e popujve te shkrete e te varfer.
Shkrimi yt e verteton me se miri se pse kompania e veshjeve "h&m" e mban primatin ... Sa ka shqiptar, kamboxhian e kinez keta nuk hjekin keq.

[jadore]

Po pra e nderuara Halle, eshte pikerishte ky sistemi i flliqt kapitaliste qe iu ka mundesuar peshkaqeneve te pasurohen nen ndjersen e popujve te shkrete e te varfer.
Shkrimi yt e verteton me se miri se pse kompania e veshjeve "h&m" e mban primatin ... Sa ka shqiptar, kamboxhian e kinez keta nuk hjekin keq.

Val , prit pak , se nuk kemi ardhe deri ne ate shkalle ..
.. nje dallim i madhe eshte ne mes shqiptarit ne raport me kinezin dhe kamboxhianin e diskriminuar dhe te gjithe puntoret e vendeve te treta kur ne pytje eshte diskriminimi ne fuqi puntore ( interesant se si shkalle shkalle vlersohen gjerat .. edhe tjeret neve na konsiderojne vend i trete per nga zhvillimi , e ne me vend te trete nenkuptojme e nenvlersojme shtetet afrikane, pra veten e mbajme ne epersi .. .. !!)

..Ne nuk jemi te eksprlatuar si fuqi puntore , neve na keqperdor e shfrytezon e nuk siguron egzitence sociale shteti , eshte me se e vertet , por te eksplatuar nuk jemi , as kurr nuk do te jemi ..neve na manipulojne edhe punedhenesit me orar pune dhe cungim te te drejtave ,por eksplatim dhe pasurim ne krah te fuqise puntore te tjetrit shume pak ka , bile as nuk dine ketu" klasa kapitaliste " , sepse as vet nuk jane te mesuar te kuptojne cdo te thote produkt pune sipas normativave te punimit , tek ne e gjithe forma e pasurimit apo e raportit ne dallim te te mirave mes punedhensit dhe punetorit eshte qeshtje fati , gjeturie , guximi ..ne kemi nje forme te klases kapitaliste por te pakritere ne praktikim te saj ..
pse e theme qe ne nuk eksplatohemi ,
Fal solidaritetit mes njeri tjetrit si mentalitet , fal Unit te shqiptarit qe te mos nenshtrohet ,(mos shprehia e punes eshte mesele tjeter nuk po e shty ne keta faktore ) bene qe sot e per pesqind vjet sa shof une shqiptari te mos eksplatohet ,puna tek shqiptaret eshte qeshtje ruleti ,ende nuk konsiderohet domosdoshmeri , Une e them me bindje te plote vetem ne Kosove kam pare te mos kuptohet rendesia e gjetjes se punes ,mbajtjes dhe ruajtja e vendit te punes , seriozitetit ndaj punes .. aq pak vlere ka ketu ..aq lehte e humbin ketu vendin e punes per fodullek, Une hersapi..

..te jesh i eksplatuar sipas meje , cka eshte fakt e praktikojne vendet e zhvilluara si mbrenda teritorit te vet ashtu edhe ndaj puntoreve te vendeve qe i kane ne varshmeri .. eshte kur realizimi i normes se punes te matet me minuta se jo ore dhe ate pune produktive ...atehere kur vetja qe qason me makine prodhuese e gjalle dhe vlera jote matet me kual fuqi konstante ..kete ne Kosove kurr se kam vrejtur ..
ne Kosove ka forma tjera te diskriminimit por jo te formes kur te shtjerret burimi i energjise fizike dhe ti ske arrite as kushtet elementare te ja sigurosh vehtes ..prandaj them qe kjo shprehje eshte e tepret per Ne, rrethanat tona .. Fat ne fatkeqesi , pse mos ta quajme.

[valiii]

Nuk pajtohem me ty kur thua qe jemi ne epersi ne raport me kamboxhianin apo kinezin pasi qe atje po prodhohet, adidas, iphone, zara, H&M ... Paramendo "ovacionet" e mediave tona, po te realizohej ndonje investim ne KS nga keto firma prestigjoze... Ne jemi shume me te diskriminuar si nga te huajt si nga qeveritaret tone ne te gjitha format e mundshme. Mjafton te meret shembull qymyri si resurs natyror i pasur e ne anen tjeter rrymen e kemi me te shtrejten ne bote.
pajtohem me ty ne pikat tjera qe i ke prek...

[halla e madhe]

Po pra e nderuara Halle, eshte pikerishte ky sistemi i flliqt kapitaliste qe iu ka mundesuar peshkaqeneve te pasurohen nen ndjersen e popujve te shkrete e te varfer.
Shkrimi yt e verteton me se miri se pse kompania e veshjeve "h&m" e mban primatin ... Sa ka shqiptar, kamboxhian e kinez keta nuk hjekin keq.


..po valiii,ka mjaft edhe shqiptar,me ka ndodhe moti ne vitet 90 kur erdhen mijera te rij si azilante, mu deshte disa here te perkthej,secili tregonte pasurine qe ka ne kosove(kuptohet,fshehtas me thoshte se kishte ai tipi shume hektar toke) mirepo nuk tregojsha sepse primare ishte ne interesa te atyre te fitonin te drejten e qendrimit e pastaj tjera e tjera..ata tipa sote bejne pune te mundeshme per diku afer 1200evra.e ´di mire qe ne vendlindje i ka mbete toka batall ..sikur ti kthehej asaj toke ai me shume shoke tjere pa dyshim se do perfitonte me shume ,me mire, e nuk do ishte i nenshtruar nga kapitalizmi:(
Ps: u plakem gjithe nene hijen e huaj!

[Skyfter]

Bre cka po shkyhen do maica te punes,menjehere si i laj po dalin te zh'birume,normal nuk jan kushedi sa ,kryesorja te pambukut, dhe te firmes H&M..kur dje po lexoj nje artikull ne gazeten ditore nje analize te shkurt ku behej fjale per produktet e firmes se lartepermandur qepja e tyre behej ne Kamboxhe,me qindra punetore qenkan alivanosur gjate punes sepse kushtet jo te mira,ushqimin jo si duhet, ajrosja ne nivel te dobet, oret e teprta te punes me e keqja ishte se punetoret ankoheshin nga nje ere e keqe kimike e matrialit punimor,te shkretat per ate kjamet po fitojshin vetem 61dollar ne muaj....eshte marramendes sistemi kapitalist, ja beje kete pytje vetit,edhe sa do i perballoj kjo piramide ketij sistemi?????


Halla madhe, H&M ne fakt esht viktim, qato 61 dollar jon sa t'dush per standart te jetes qe kan kto shtete t'lodhta te korrupta ... E qysh esht shteti qashtu esht edhe populli!


Edhe mu 2 maica e ni bluz mu kan zh'biru amo te firmes Esprit.

E c'far alternative tjeter paska?
Vec mos thuj Komunizem a Islamizem :tongue:

Ps. Ma mir Kapitalizem se keta jetojn e lon me jetu :wink: ...


Mendo si kampione oj Hall!:biggrin:

[murrizi]

.... e pasi te kete fryer mir e mire, nese ka mbetur gje ne kembe i duhet hyr me mjete te renda per ti rrezuar pertoke e bere rrafsh, e nisur prej fillimi cdo gje !

[valiii]

O zoçka e halles po ky eshte talent i ralle... Paradite "hajgaraxhi", mbasdite kritik i sistemeve... Pha pha pha je i papare :))

[Bajlozi i Zi]

Behet fjale për ndonje leshim teknik, apo cilat mund të jene shkaqet qe nuk figuron shkrimi i mbremshem ne kete teme?

Ndonje sqarim, sipas mundesise, ju lutem!

Behet fjale për kete shkrim:

Dikur moti, diku në tokën e Dardanisë u mblodhën një herë të gjitha organet e trupit, për të vendosur se kush do të bëhej kryetare dhe administratore që të vendoste ligjin në organizëm.

I pari u çu e foli truri: "Unë mendoj për krejt juve, jam ma i zgjuari dhe ma i vëmendshmi".

Pastaj e muar fjalën zemra edhe tha: "Unë jam qajo që lodhet për juve, tik-tak tik-tak vazhdimisht gjatë gjithë kohës, shpërndaj gjakun tek secili prej jush, ju jeni gjallë falë meje e prej meje".

Pastaj folën veshkat, mëlçia, mushkëritë e me radhë, folën krejt.

Si përfundim, u zgjodh kryetar truri...

...mirëpo BYTHES i mbet fort hatri që nuk e zgjodhën. Për këtë arsye, vendosi bytha me hy në grevë edhe në shenjë proteste "u mshel", "u mbyll", për ma shumë se një javë.
Filloi trupi të kalbej e të kundërmonte, dhe në një mbledhje të jashtëzakonshme, organet e zgjodhën bythen si kryetare. Bile e vendosën me kushtetutë që bytha të jetë kryetare dhe administratore e përjetshme.

Qaty qaty lindi edhe shprehja "duhet me ba qysh t'i konvenon bythes, edhe qysh ta don bytha".

[Bajlozi i Zi]

S'dij sa keni njohuri për Kasandren!?
Jo ate Kasandren e serialit latino-amerikan.

E kam fjalen për magjistaren qe parashikonte te ardhmen.

Kjo Kasandra/magjistarja ishte e bija e Priamit, mbretit te Trojes. (Garant ju kujtohet ai plaku i urte me mjeker te bardhe ne filmin "Troja", baba i Hektorit).

Perendia, Apolloni, ishte dashuruar ne kete Kasandren, edhe si shenje për dashurine e tij ia dhuron asaj aftesine (dhuntine) për te parashikuar te ardhmen. Mirepo, i hidheruar Apolloni, për mos-kthimin e dashurise, e mallkon Kasandren qe parashikimet e saj te mos i besonte askush.

Kjo pra është Kasandra.
Magjistarja qe parashikon te ardhmen teper saktesisht. Gjithcka parashikon ajo te ndodhe, edhe ndodhë.
Por parashikimet e saj jane pa kurrfare vlere.
Nuk i beson askush.
Si te tilla, te pabesueshme, nuk kane kurrfare efekti ne jeten reale. Kurrfare ndryshimi.

Çka pat lidhje kjo???!

Me neve shqiptaret une mendoj se ka lidhje shumë.

Shkruajne gazetat për hajni, për vjedhje, për krime, për korrupsion, për degjenerim ne kulture e shkolla. Me emra konkret. Flet bota. Ambasadorat, miqt tane na terhjekin verejtjen se po fundosemi nga krimi qe na drejton ne pushtet.
Edhe na vet flasim neper kafene e ndeja për ta, qysh jane kriminela etj. Krejt e dijme. Teper sakt e dijme. Sikur Kasandra e dijme.
Po a po ka efekt??? Asnjitrohe.
Edhepse po e dijme sakte, prap po ndodhe, e po e lejojme te ndodhe.
Na thjesht jema ba asi shoqerie qe thot: A t'kom thanë???

Pra, "posht Kasandra"!!! "Rrnoft kundër-Kasandra"!!!

Neve na duhet kundër-Kasandra.
Kjo kundër-Kasandra, e parashikon te ardhmen, po r kurre nuk ia qellon. Kurre nuk i dalin parashikimet.
Por krejt i besojnë. I besojnë.
Pse ndodh kjo???
Kjo është forca e besimit ne fjalen e folur. Forca e besimit ne fjalen publike.
Neve na ka humbë besimi ne keto. Nuk i besojmë askujt.

Për shembull:

Thote kjo kunder-Kasandra:
Me filan daten, dmth pas 3 javesh, ne fshatin Restelice do te shembet bora e do te mbyten 10 banore!!!
Çohen njerezia, alarmohen, i rrijne gati kesaj pune, i evakuojne banoret, ndertojne shtylla e tenda mbrojtese nga rreshqitja e bores.
Si pasoje, as nuk vdesin 10 banore, as nuk shemben shpijat.
Dmth, po i bjen qe kunder-Kasandra nuk ia ka qillu. Ka rrejt. Ama njerezia i kane besu.
Njejte edhe shembujt për bisedime me serbine, për vjedhjet e votave etj etj.

Na, duhet me i besu dikujt.
Teper shumë kemi nevoje me i besu dikujt.
More s'ka rendesi hiç a ia qellon.

Perndryshe pas cdo krimi e deshtimi e fatkeqesie, kemi me mbete tuj thane njani tjetrit: A t'kom than!!!?

[murrizi]

....sot më erdhi djali ( tre vjeqar)i mbushur frym e duke qar në të madhe dhe kërkoj që ti blej urgjentisht një automatik, dhe mundësisht të jetë sa më i madhë dhe me drita.
E mora në preher ta qetsoja pak, por se "hongri" asesi.
Më nxorri përjashta nga më drejtonte ai dhe ç'të shihje, një aren luftimesh me plot rrja rrja rrja rrja........
.....thash me veti,
lufta nuk është larg thoshin pleqt para meje.

[Domira]

Duke lexu një libër të mirë për shpirtrat lexova edhe këte: Ne kemi dicka që quhet simpati e shpritrave. Ne rrugëtojmë kolektivisht nëpër jetët tona. Përvec atyre 10 shpirtrave të rrethit më të ngushtë ne në këtë rrugëtim shoqërohemi me afër 1500 shpirtra së bashku. Këtu ekziston simpatia shpirtërore.
Simpatia shpirtërore nënkupton se ne i takojme një bashkësie shpirtërore. Shpirtërisht ne kemi nevoja të njejta dhe kodet e energjive tona kanë vlera të njeta.
Ne nuk kemi nevojë të jemi shumë të afërt me të gjithë këta shpirta, do të ishte e lodhshme me 1500!
Me shpirtrat simpatizues tanë ne mund të diskutojmë pa hy në konflikte se kush, kush është! Ne mund të kemi mendime të ndryshme për gjëra të ndryshme dhe mund të jemi shumë të drejtpërdrejtë me njëri tjetrin por megjithate ne nuk tentojmë ta ndryshojmë njeri tjetrin.
Ne na tërheqin njerëzit me të cilët ne kemi simpati shpirtërore dhe ne ndjejmë se me ata mund të jemi këta që jemi. Me këta njerëz ne ndjejmë siguri si të ishim njohur kaherë edhepse ne takohemi për të parën herë.

[Skyfter]

Befasi??!


Derisa ajo fline ai bente plane ...hmm kaluan 20vite asgje nuk ndryshoi, sot eshte rasti te provoj edhe un ate qe te tjeret moti koh kan provu, mendonte Albani ...

U bo mengjes dhe Zana sot kishte nje takim me intelektualet e elites politike, rast ideal per Albanin...
...

Me ne fund pas shum e shum luftrave me vetveten erdhi ajo, ajo qe ishte ashtu sikurse kishte deshire Albani...hapi veren e pluhnosur dhe per qudi vetem nje gote!

Morri goten e veres dhe shperndau ne tere trupin e saj dhe filloi ngadal te ferkoj nga shpinda te poshte ...kur u afrua mes kembeve pa karroten qe ishte aty afer....mendoj Albani, pse mos te provoj dicka perverse mbasi kam rastin?

Morri karroten dhe ja futi mes kembeve, ajo terqethej nga lezeti:biggrin: ...


Papritmas Zana hapi deren dhe furitshem perqafoi Albanin!


Faleminderit ZEMER, mbas 20 viteve paske vendos te pergaditesh darken per mu................ mhhhhhh sa mi kanda shotat...


Haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa:biggrin:

[e-uritura]

"Shihe narkomanin"- dëgjon shpesh tek thonë.

Sa herë kam dashur t`iu them; Mendon se ti nuk je narkoman?

Drogë. Mvarësi.

Të gjithë njerëzit kanë mvarësi. Vetëm se ato janë të ndryshme.

Muslimanët janë të mvarur prej sex-it.
Disa nga familja, njerëzit që i rrethojnë.
Disa nga aventurat.
Të tjerët nga duhani dhe alkoholi.
Disa nga shëtitjet.
Nga të lexuarit.
Nga muzika.
Dashurija.
Forumi.
Sporti.
Film.
Ngritja e vetvetes.
Etj etj.

Po del se secili nga ne është i mvarur nga dicka. Narkoman.

Kësaj radhe desha të ndalem tek dashurija.

Të gjithë flasin për dashurinë e parë.
Krahasoje; droga herën e parë.

E pyeta njëherë një narkoman, mund të më thuash cfarë ndien kur merr narkotikë?

Tha; Harron të gjitha të këqijat e kësaj bote. Dhe nëse ke një njeri të dashur që të ka vdekur, mund të kontaktosh me të.

Kur dashurohesh, je i droguar. Mund të jetosh pa bukë, pa ujë, pa gjumë kohë të gjatë.

Është dicka speciale me herën e parë. Sepse është dicka e re, nuk e ke provuar kurrë më herët.

Narkomanët, që bëhen të mvarur dhe që secilën herë marrin më shumë narkotika të ndryshme, e kërkojnë të dëshpëruar atë ndjenjën e herës së parë.

Pak a shumë e njëjta gjë me njerëzit të cilët janë gjithmonë në kërkim të një dashurije të re.

[Bajlozi i Zi]

Dmth,
Njejt.

Si me marrë drogë,
Si me u dashuru.

Një narkoman, qenka i njejte me një te dashuruar.

E kam dijte.

E kam dijte qe një dite do t'ia bejne edhe kete turp dashurise. (Ata qe nuk kane dashuruar kurre ne jete).

Eh, dashurisë... Nuk lanë të zezë pa i ba.

Paramendoni,
Dashuria e Talatit dhe Fitnetes, dashuria e Romeos dhe Zhulietes...
Quhet dashuri.

Kqyre ti tash: ai pederi qohet sot e thote "kam ra ne dashuri me një peder tjeter".

Edhe lidhja ne mes pederave tash po quhet Dashuri.

Kaja bre nanen, ma mirë me e zhduke krejt kete fjalen Dashuri, sesa me e perdore pederat e narkomanet.

Pederat qysh e kane vendose me e flliqe natyren, qysh nuk po dojne me i perdore organet natyrale për zhvillimin e llojit njerezor, qashtu duhet mos me i leju as me i perdore (pra) te njejtat emertime.
Mos te thojne "kam ra ne dashuri me pederin tjeter", por le te thojne "po q*hna n'b*th". Qaq. (Se me u q* krejt bota veç n'b*th si "ju", fara njerezore moti ish zhdukë, o njerez te semure).

Nejse,

Ah po,
Dashuria.

Jo po droga.

Athu, qaq e mirë tu kaka kanen droga, e neve tu na rrejt duktorri, a???!!!

[Gega 1]

Dmth,
Njejt.

Si me marrë drogë,
Si me u dashuru.

Një narkoman, qenka i njejte me një te dashuruar.

E kam dijte.

E kam dijte qe një dite do t'ia bejne edhe kete turp dashurise. (Ata qe nuk kane dashuruar kurre ne jete).

Eh, dashurisë... Nuk lanë të zezë pa i ba.

Paramendoni,
Dashuria e Talatit dhe Fitnetes, dashuria e Romeos dhe Zhulietes...
Quhet dashuri.

Kqyre ti tash: ai pederi qohet sot e thote "kam ra ne dashuri me një peder tjeter".

Edhe lidhja ne mes pederave tash po quhet Dashuri.

Kaja bre nanen, ma mirë me e zhduke krejt kete fjalen Dashuri, sesa me e perdore pederat e narkomanet.

Pederat qysh e kane vendose me e flliqe natyren, qysh nuk po dojne me i perdore organet natyrale për zhvillimin e llojit njerezor, qashtu duhet mos me i leju as me i perdore (pra) te njejtat emertime.
Mos te thojne "kam ra ne dashuri me pederin tjeter", por le te thojne "po q*hna n'b*th". Qaq. (Se me u q* krejt bota veç n'b*th si "ju", fara njerezore moti ish zhdukë, o njerez te semure).

Nejse,

Ah po,
Dashuria.

Jo po droga.

Athu, qaq e mirë tu kaka kanen droga, e neve tu na rrejt duktorri, a???!!!
Bajlozo,ti ia qellon ka i here,por jo gjithe.
Ne rregull jane keto qe ke thene per by.thagjite.
Mirepo,per sa i perket dashurise,nuk eshte krejt sic thua ti.Pjeserisht eshte sic thote e uritura.
Le te jem me i qarte.Dashuria eshte vartesi, dhe perderisa eshte e dyanshme,bota eshte ne rregull.Kur qellon(dhe jo rralle qellon) qe dashuria eshte e njeanshme,pra, te dy partneret nuk e duan njeri tjetrin,por vetem njeri,atehere dalim te krahasimi qe beri me lart e uritura.Ne kete rast e uritura ka te drejte,dashuria e njeanshme eshte si narkotiku,e shkaterron njeriun.
Tung i here. :tongue:

[Gega 1]

Une kam mirekuptim per punen e moderatorit.Le te fshihen shkrimet me ofendime.
Ua them te gjitheve sinqerisht,Bajlozi me befasoi teper!!Me befasoi per te keq,me ofendimet qe beri!

Po e sjell edhe njehere shkrimin qe e postova me pare,meqenese eshte mendimi qe kam per anetarin tone,Bajlozin e Zi.

Bajlozi i Zi,
shume qesharak po del me keto mendimet tua ne lidhje me shkrimet e mia!
Nuk merzitem une se cka mendon ti per shkrimet e mia!
Me duket mua,ti e ke semundje lavdaten!Shkurt,ti do vec lavdate!
Duhet me qene burre e me u ballafaque me te verteten dhe me e pranue ku nuk
e ke me vend.Sic po e verej,ti paske problem ta pranosh kur nuk ke fole me vend.
Ves i keq eshte kjo gja.
Nga menyra se si flet,kam bindjen qe ti e mbicmon vetveten!!
Te ta them nje gja qe e verej te ti : nuk je ti aq kapacitet i larte sa mendon!!
Ne e dime ku eshte thelbi i problemit qe e kemi ne kete kuvend.Ky nuk eshte forum akademik.Ketu kemi shume njerez qe shkruajne dhe s`e kane nivelin e duhur,per kete arsye ti del dicka mbi mesataren qe kemi ketu.Del dicka mbi mesataren,por nuk je aq lart sa mendon ti!!
Me sjellje,tue marre parasysh fjalorin qe perdor ti,je dukshem nen mesataren!
Jo po,je krejt ne fund!!
Prandaj,as nuk kam deshire te debatoj me ty.

[Bajlozi i Zi]

Une kam mirekuptim per punen e moderatorit.Le te fshihen shkrimet me ofendime.
Ua them te gjitheve sinqerisht,Bajlozi me befasoi teper!!Me befasoi per te keq,me ofendimet qe beri!

Po e sjell edhe njehere shkrimin qe e postova me pare,meqenese eshte mendimi qe kam per anetarin tone,Bajlozin e Zi.

Bajlozi i Zi,
shume qesharak po del me keto mendimet tua ne lidhje me shkrimet e mia!
Nuk merzitem une se cka mendon ti per shkrimet e mia!
Me duket mua,ti e ke semundje lavdaten!Shkurt,ti do vec lavdate!
Duhet me qene burre e me u ballafaque me te verteten dhe me e pranue ku nuk
e ke me vend.Sic po e verej,ti paske problem ta pranosh kur nuk ke fole me vend.
Ves i keq eshte kjo gja.
Nga menyra se si flet,kam bindjen qe ti e mbicmon vetveten!!
Te ta them nje gja qe e verej te ti : nuk je ti aq kapacitet i larte sa mendon!!
Ne e dime ku eshte thelbi i problemit qe e kemi ne kete kuvend.Ky nuk eshte forum akademik.Ketu kemi shume njerez qe shkruajne dhe s`e kane nivelin e duhur,per kete arsye ti del dicka mbi mesataren qe kemi ketu.Del dicka mbi mesataren,por nuk je aq lart sa mendon ti!!
Me sjellje,tue marre parasysh fjalorin qe perdor ti,je dukshem nen mesataren!
Jo po,je krejt ne fund!!
Prandaj,as nuk kam deshire te debatoj me ty.

Te thash, merre hajren e shko futja çaj rusi qatje tu granimi ku u shiten kopallat. Se sje për tjetersen.

[e-uritura]

Dmth,
Njejt.

Si me marrë drogë,
Si me u dashuru.

Një narkoman, qenka i njejte me një te dashuruar.

E kam dijte.

E kam dijte qe një dite do t'ia bejne edhe kete turp dashurise. (Ata qe nuk kane dashuruar kurre ne jete).

Eh, dashurisë... Nuk lanë të zezë pa i ba.

Paramendoni,
Dashuria e Talatit dhe Fitnetes, dashuria e Romeos dhe Zhulietes...
Quhet dashuri.

Kqyre ti tash: ai pederi qohet sot e thote "kam ra ne dashuri me një peder tjeter".

Edhe lidhja ne mes pederave tash po quhet Dashuri.

Kaja bre nanen, ma mirë me e zhduke krejt kete fjalen Dashuri, sesa me e perdore pederat e narkomanet.

Pederat qysh e kane vendose me e flliqe natyren, qysh nuk po dojne me i perdore organet natyrale për zhvillimin e llojit njerezor, qashtu duhet mos me i leju as me i perdore (pra) te njejtat emertime.
Mos te thojne "kam ra ne dashuri me pederin tjeter", por le te thojne "po q*hna n'b*th". Qaq. (Se me u q* krejt bota veç n'b*th si "ju", fara njerezore moti ish zhdukë, o njerez te semure).

Nejse,

Ah po,
Dashuria.

Jo po droga.

Athu, qaq e mirë tu kaka kanen droga, e neve tu na rrejt duktorri, a???!!!


Njëherë dikush më tha; Ti shkruan pa shpirt. Shkruan pa ndjenja.

Nuk e di në është e vërtetë, por pa dyshim se shkruaj koklavitur.

Gjentëllmenët e mijë, ka ndodhur një keqkuptim i vogël.

Ajo që doja të them më lartë është;

Dashurija e parë, krahasohet me kur të marrësh drogën herën e parë.

Do të thotë hera e parë dhe e vetmja kur bie në dashuri, ose kur e merr drogën.
Ndjenjë e papërsëritshme.

Dhe si ai/ ajo që ka rënë në dashuri dhe si drogaxhiu, janë gjithmonë në kërkim të asaj ndjenjës të herës së parë, gjegjësisht të papërsëritshme.

Për këtë arsye, njerëzit kërkojnë dashuri të reja.
Për këtë arsye, njerëzit duan pasion në dashuri.
Pasioni egziston, derisa ta futësh përsonin në dorë.
Shuarja e zjarrit e bën të veten, dhe pasioni fiket.
Pastaj, hulumtojnë, kërkojnë, deri të ndiejnë atë pasionin e herës së parë.

Egzistojnë raste, kur pasioni nuk vdes. Hera e vetme kur ai nuk vdes është kur një lidhje shkatrrohet në top-formën e saj. Dtth para se pasioni të shuhet.
Ajo mbahet mend si dashuri e jetës.
Vup, ja ku jemi tek shembulli që përmendi Gega 1, nëse unë e dua Zemrën, dhe që të dy jemi 23 vjeqar, unë e dua, dhe si po e shihni edhe vet, ai nuk më don, unë nuk e kam shuar "pasionin" me të, dhe ai do të mbetet dashuria ime e parë dhe e vërtetë.

Shpresoj të më keni kuptuar drejtë.

Dashuria nuk është kurrsesi narkotikë. Dashuria vetëm mund të krahasohet me të.

Nëse më pëlqen të bëj dicka, atëherë ajo është krahasimi i gjërave të ndryshme.

Si psh; Jeta krahasuar me një parashutist.

[Bajlozi i Zi]

Një Jetë e vështirë,

aspak e mirë

po më vjen parasysh

e po më çan në dysh.


Refreni :

Por unë do të ngrihem

e s'do t'lejoj të rrihem

se jam trim si shqipja

...

p.s.

kah hamamin bre po vjen shtypja?

[jadore]

Njëherë dikush më tha; Ti shkruan pa shpirt. Shkruan pa ndjenja.

Nuk e di në është e vërtetë, por pa dyshim se shkruaj koklavitur.

Gjentëllmenët e mijë, ka ndodhur një keqkuptim i vogël.

Ajo që doja të them më lartë është;

Dashurija e parë, krahasohet me kur të marrësh drogën herën e parë.

Do të thotë hera e parë dhe e vetmja kur bie në dashuri, ose kur e merr drogën.
Ndjenjë e papërsëritshme.

Dhe si ai/ ajo që ka rënë në dashuri dhe si drogaxhiu, janë gjithmonë në kërkim të asaj ndjenjës të herës së parë, gjegjësisht të papërsëritshme.

Për këtë arsye, njerëzit kërkojnë dashuri të reja.
Për këtë arsye, njerëzit duan pasion në dashuri.
Pasioni egziston, derisa ta futësh përsonin në dorë.
Shuarja e zjarrit e bën të veten, dhe pasioni fiket.
Pastaj, hulumtojnë, kërkojnë, deri të ndiejnë atë pasionin e herës së parë.

Egzistojnë raste, kur pasioni nuk vdes. Hera e vetme kur ai nuk vdes është kur një lidhje shkatrrohet në top-formën e saj. Dtth para se pasioni të shuhet.
Ajo mbahet mend si dashuri e jetës.
Vup, ja ku jemi tek shembulli që përmendi Gega 1, nëse unë e dua Zemrën, dhe që të dy jemi 23 vjeqar, unë e dua, dhe si po e shihni edhe vet, ai nuk më don, unë nuk e kam shuar "pasionin" me të, dhe ai do të mbetet dashuria ime e parë dhe e vërtetë.

Shpresoj të më keni kuptuar drejtë.

Dashuria nuk është kurrsesi narkotikë. Dashuria vetëm mund të krahasohet me të.

Nëse më pëlqen të bëj dicka, atëherë ajo është krahasimi i gjërave të ndryshme.

Si psh; Jeta krahasuar me një parashutist.

nese reflektimi paraqet (mesimin )pervojen e jetesuar e transmetuar
kuptova qe ,
e Uritura

paska provuar drogen .
paska provuar dashurine ,
prandaj nga passioni per to , shkrimet i paska te koklavitura ..
hahaha, ha apo ..keshtu eshte me pak fjal situata tek ti ..?

ps. mireseardhje ..

[e-uritura]

nese reflektimi paraqet (mesimin )pervojen e jetesuar e transmetuar
kuptova qe ,
e Uritura

paska provuar drogen .
paska provuar dashurine ,
prandaj nga passioni per to , shkrimet i paska te koklavitura ..
hahaha, ha apo ..keshtu eshte me pak fjal situata tek ti ..?

ps. mireseardhje ..



Dashurinë njëanëshe!:biggrin:

[tipi engjellor]

kam menduar me reflektu ama pozitivisht bre edhe diqka aktuale ....se jo fore njeri tjetrit.....

[Bajlozi i Zi]

kam menduar me reflektu ama pozitivisht bre edhe diqka aktuale ....se jo fore njeri tjetrit.....

Qy qyyyy... Paske mendu edhe me reflektu ti, a? Ani edhe pozitivisht bre diçka aktualeee?

Pa hajt, hajt karxona çka ndodhi pastaj?

[e-uritura]

Qy qyyyy... Paske mendu edhe me reflektu ti, a? Ani edhe pozitivisht bre diçka aktualeee?

Pa hajt, hajt karxona çka ndodhi pastaj?



Ti, a nuk ke tjetër punë vetëm të mbysësh gëzime? :biggrin:

[Hajra]

Une kam mirekuptim per punen e moderatorit.Le te fshihen shkrimet me ofendime.
Ua them te gjitheve sinqerisht,Bajlozi me befasoi teper!!Me befasoi per te keq,me ofendimet qe beri!

Po e sjell edhe njehere shkrimin qe e postova me pare,meqenese eshte mendimi qe kam per anetarin tone,Bajlozin e Zi.

Bajlozi i Zi,
shume qesharak po del me keto mendimet tua ne lidhje me shkrimet e mia!
Nuk merzitem une se cka mendon ti per shkrimet e mia!
Me duket mua,ti e ke semundje lavdaten!Shkurt,ti do vec lavdate!
Duhet me qene burre e me u ballafaque me te verteten dhe me e pranue ku nuk
e ke me vend.Sic po e verej,ti paske problem ta pranosh kur nuk ke fole me vend.
Ves i keq eshte kjo gja.
Nga menyra se si flet,kam bindjen qe ti e mbicmon vetveten!!
Te ta them nje gja qe e verej te ti : nuk je ti aq kapacitet i larte sa mendon!!
Ne e dime ku eshte thelbi i problemit qe e kemi ne kete kuvend.Ky nuk eshte forum akademik.Ketu kemi shume njerez qe shkruajne dhe s`e kane nivelin e duhur,per kete arsye ti del dicka mbi mesataren qe kemi ketu.Del dicka mbi mesataren,por nuk je aq lart sa mendon ti!!
Me sjellje,tue marre parasysh fjalorin qe perdor ti,je dukshem nen mesataren!
Jo po,je krejt ne fund!!
Prandaj,as nuk kam deshire te debatoj me ty.

panta_rhei i ashtu quajturi bajlozi i zy, e ka veten ne huj jo ne hu po ne shum qasi hu hu hu... bejne huj hahaha...

E kesaj te uritures i ka dal ni here nafaka e ka pa stambollin e po doket qe u drogirat, u pi, ka kcy me parashute, sa sevap paska ba ai njeri hahahaha....

[tipi engjellor]

Qy qyyyy... Paske mendu edhe me reflektu ti, a? Ani edhe pozitivisht bre diçka aktualeee?

Pa hajt, hajt karxona çka ndodhi pastaj?

ndodhi e di qfare ndodhi nuk me pelqen njerzit qe sdine me diskutu po veq shahen neper tema e si te sjellim reflektime kur vjen dikush e ja fut ketu koti e ta prish nje faqe qe ke shkruar gjysme ore.....