Sfida e Botës… Palestina‏

[Lapsi]

Sfida e Botës… Palestina‏


January 13, 2009


Sfida e Botës… Palestina


Shumë herë njeriu është munduar të ndërtojë një botë ku të gjithë njerëzit pa dallim kombi, feje, race të jenë të lirë dhe të barabartë, një botë pa diskriminime. Mirëpo, kjo ka qenë vetëm një dëshirë që në realitet asnjëherë nuk u realizua. Sot jemi dëshmitarë të skenarëve që na rrethojnë në këtë botë, të atyre pamjeve që po përcjellin gjakëderdhje. Ka të drejtë Labulej kur thotë se:” Është e qartë se të gjitha kushtet e lirisë kanë ndryshuar; vetë fjala liri nuk ka të njejtin kuptim te njerëzit e lashtë dhe te bashkëkohësit...” Dhe duke u nisur nga kjo, shumë analistë luftën në Gaza e komentojnë nga largë, pyesin se kush është me të drejtën e kush me të gabuarën, kush është viktimë e kush janë vrasësit, cili nga ata është shtypës e cili lufton për liri. Izraili po paraqitet si viktimë! “Ky vend është atdheu historik i hebrenjëve” po thojnë ata. Ndryshe nga 1919-ta që me këtë fjali ishin drejtuar Konferencës Paqësore, kurse tani i janë drejtuar Palestinës duke rrethuar nga qielli dhe nga toka. Janë nisur drejtë “tokës së premtuar” që mbështeten “në të drejtat natyrore dhe historike të popullit hebre për të pasur atdhe në atë vend”. Qeveria Izraelite me sa duket po ndjek pak a shumë kursin e saj politik të caktuar vetë. Në vend të paqes përsëri kemi luftë. Luftë të modernizuar, por me stilin e vjetër- me shumë vrasje. Bota gjendet përballë sfidave të reja. Vendet arabe janë të paaftë të shikojnë përtej rrethit të tyre, kurse OKB-ja është e dështuar. Sa i përket perëndimit, ate nuk e ka përçarë rreziku nga terrorizmi, por politika e Izrailit e cila i injoron të drejtat e njeriut, kurse OKB-në e çon drejtë greminës. Populli palestinez po kalon një nga momentet më të vështira këto ditë. Sulmi ushtarak në Gaza rrezikon të kthehet në një kurth të turpshëm për imazhin e Perëndimit, të prishjes së Marëdhënieve Ndërkombëtare, si dhe duke i bërë të pavlefshme të Kartën e OKB-së për të Drejtën Ndërkombëtare. Është shumë vështirë të jepet një mendim rreth asaj që ndodhë atje. Që të dy anët e shohin konfliktin në kuptim moral. Motivet dhe shkaqet për luftën në Palestinë në botën arabe dhe perëndimore nga njëra anë, dhe në Iran e Turqi nga ana tjetër, nuk shiqohen njejtë. Bota arabe e furnizon Izrailin me naftë. E freskët është ajo çka shkruanin gazetat izrailite që citonin thënien e kryeministrit të Egjiptit që në takimin me H.Solanën mes tjerash ka thënë se nuk duhet lejuar që Hamasi ta fitojë luftën. Pra, një lideri arab i duket e palogjikshme fitorja e Hamasit. Nga ana tjetër, kryeministri turk flet si udhëheqës i Perandorisë Osmane dhe thot se vet ai është Palestina. Në fjalimet e tij shihet qartë se është krah popullit palesitinez. E sa i përket Iranit, është shteti i parë që ka thirë në biseda të gjithë kryetarët arab, ka biseduar rreth hapave që duhet marrë, mirëpo nuk pati rezultate. Nga ajo që ndodhë, nga ato ngjarje trishtuese jo të gjithë mizorive i kushtohet e njejta vëmendje. Por, është një e vërtetë se njerëzit janë miq atëherë kur shkilen hapur të drejtat e njeriut. Këte e dëshmonë fjalimi i një pape që ngjarjet në Gaza i përshkruan dhe i trajton si një kamp përqëndrimi, për të vazhduar me reagimin e Irlandës, e për të përfunduar me përzënien e ambasadorit izraelit nga Venecuela. Kjo gjë e sigurt mbahet njëlloj fort edhe nga ata, të cilët demonstruan në solidaritet me palestinezët në disa vende të botës. Mesazhi I tyre ishte I qartë: “Izraeli po kryen krime lufte, po vret me qindra njerëz, po varros një popullatë të rrethuar nga qielli dhe nga toka, duke thënë se ka cak vetëm Hamasin, por pa dyshim duke goditur edhe ata civilë që qëllojnë rrugës”. Ka edhe nga ata qe thojnë se Izraeli është viktima, duke goditur vetëm në vetëmbrojtje, se qytetarët e saj në jug kanë ndenjur nëpër bunkerë të terrorizuar, të frikësuar nga raketat e Hamasit. Mirëpo gabimet janë evidente, lufta e “vetëmbrojtjes” po kalon çdo kufi. Mbi 1000 të vrarët në Gaza po e njollosin përditë e më shumë atë që u quajt si luftë e vetëmbrojtjes. Forcat e ngjeshura shkatërrimtare të pajisjeve raketore në ajër dhe tankave tokësore të Izrailit nuk mund të vëmë në peshore me të rinjët që luftojnë me gurë, bile nuk mund të krahasojmë as me kallashnikovat e Hamasit në tokë… Ajo që ndodhë në tokën e Palestinës mbetet një pamje vullgare sa I përket aspektit moral. Është nevojë e kohës që dikush të marrë përgjegjësi dhe të mbrojë të drejtën e Palestinezëve, konflikti ka shanc të merrë përmasa edhe më të gjëra, të futet në luftë edhe Irani apo Turqia. Këtë duhet bërë sa më pare edhe pse ka shumë kundërthënie, që rrënjët i kanë në histori dhe të cilët e kthejnë pas procesin e zgjedhjes së problemit. Këte nuk duhet kuptuar ndryshe por si një nevojë për lindjen e një politike të sinqertë në rafshin ndërkombëtarë, si presion ndaj luftës.



Agim Jakupi - Shkup

[Shpati]

Sfida e Botës… Palestina‏


January 13, 2009


Sfida e Botës… Palestina


Shumë herë njeriu është munduar të ndërtojë një botë ku të gjithë njerëzit pa dallim kombi, feje, race të jenë të lirë dhe të barabartë, një botë pa diskriminime. Mirëpo, kjo ka qenë vetëm një dëshirë që në realitet asnjëherë nuk u realizua. Sot jemi dëshmitarë të skenarëve që na rrethojnë në këtë botë, të atyre pamjeve që po përcjellin gjakëderdhje. Ka të drejtë Labulej kur thotë se:” Është e qartë se të gjitha kushtet e lirisë kanë ndryshuar; vetë fjala liri nuk ka të njejtin kuptim te njerëzit e lashtë dhe te bashkëkohësit...” Dhe duke u nisur nga kjo, shumë analistë luftën në Gaza e komentojnë nga largë, pyesin se kush është me të drejtën e kush me të gabuarën, kush është viktimë e kush janë vrasësit, cili nga ata është shtypës e cili lufton për liri. Izraili po paraqitet si viktimë! “Ky vend është atdheu historik i hebrenjëve” po thojnë ata. Ndryshe nga 1919-ta që me këtë fjali ishin drejtuar Konferencës Paqësore, kurse tani i janë drejtuar Palestinës duke rrethuar nga qielli dhe nga toka. Janë nisur drejtë “tokës së premtuar” që mbështeten “në të drejtat natyrore dhe historike të popullit hebre për të pasur atdhe në atë vend”. Qeveria Izraelite me sa duket po ndjek pak a shumë kursin e saj politik të caktuar vetë. Në vend të paqes përsëri kemi luftë. Luftë të modernizuar, por me stilin e vjetër- me shumë vrasje. Bota gjendet përballë sfidave të reja. Vendet arabe janë të paaftë të shikojnë përtej rrethit të tyre, kurse OKB-ja është e dështuar. Sa i përket perëndimit, ate nuk e ka përçarë rreziku nga terrorizmi, por politika e Izrailit e cila i injoron të drejtat e njeriut, kurse OKB-në e çon drejtë greminës. Populli palestinez po kalon një nga momentet më të vështira këto ditë. Sulmi ushtarak në Gaza rrezikon të kthehet në një kurth të turpshëm për imazhin e Perëndimit, të prishjes së Marëdhënieve Ndërkombëtare, si dhe duke i bërë të pavlefshme të Kartën e OKB-së për të Drejtën Ndërkombëtare. Është shumë vështirë të jepet një mendim rreth asaj që ndodhë atje. Që të dy anët e shohin konfliktin në kuptim moral. Motivet dhe shkaqet për luftën në Palestinë në botën arabe dhe perëndimore nga njëra anë, dhe në Iran e Turqi nga ana tjetër, nuk shiqohen njejtë. Bota arabe e furnizon Izrailin me naftë. E freskët është ajo çka shkruanin gazetat izrailite që citonin thënien e kryeministrit të Egjiptit që në takimin me H.Solanën mes tjerash ka thënë se nuk duhet lejuar që Hamasi ta fitojë luftën. Pra, një lideri arab i duket e palogjikshme fitorja e Hamasit. Nga ana tjetër, kryeministri turk flet si udhëheqës i Perandorisë Osmane dhe thot se vet ai është Palestina. Në fjalimet e tij shihet qartë se është krah popullit palesitinez. E sa i përket Iranit, është shteti i parë që ka thirë në biseda të gjithë kryetarët arab, ka biseduar rreth hapave që duhet marrë, mirëpo nuk pati rezultate. Nga ajo që ndodhë, nga ato ngjarje trishtuese jo të gjithë mizorive i kushtohet e njejta vëmendje. Por, është një e vërtetë se njerëzit janë miq atëherë kur shkilen hapur të drejtat e njeriut. Këte e dëshmonë fjalimi i një pape që ngjarjet në Gaza i përshkruan dhe i trajton si një kamp përqëndrimi, për të vazhduar me reagimin e Irlandës, e për të përfunduar me përzënien e ambasadorit izraelit nga Venecuela. Kjo gjë e sigurt mbahet njëlloj fort edhe nga ata, të cilët demonstruan në solidaritet me palestinezët në disa vende të botës. Mesazhi I tyre ishte I qartë: “Izraeli po kryen krime lufte, po vret me qindra njerëz, po varros një popullatë të rrethuar nga qielli dhe nga toka, duke thënë se ka cak vetëm Hamasin, por pa dyshim duke goditur edhe ata civilë që qëllojnë rrugës”. Ka edhe nga ata qe thojnë se Izraeli është viktima, duke goditur vetëm në vetëmbrojtje, se qytetarët e saj në jug kanë ndenjur nëpër bunkerë të terrorizuar, të frikësuar nga raketat e Hamasit. Mirëpo gabimet janë evidente, lufta e “vetëmbrojtjes” po kalon çdo kufi. Mbi 1000 të vrarët në Gaza po e njollosin përditë e më shumë atë që u quajt si luftë e vetëmbrojtjes. Forcat e ngjeshura shkatërrimtare të pajisjeve raketore në ajër dhe tankave tokësore të Izrailit nuk mund të vëmë në peshore me të rinjët që luftojnë me gurë, bile nuk mund të krahasojmë as me kallashnikovat e Hamasit në tokë… Ajo që ndodhë në tokën e Palestinës mbetet një pamje vullgare sa I përket aspektit moral. Është nevojë e kohës që dikush të marrë përgjegjësi dhe të mbrojë të drejtën e Palestinezëve, konflikti ka shanc të merrë përmasa edhe më të gjëra, të futet në luftë edhe Irani apo Turqia. Këtë duhet bërë sa më pare edhe pse ka shumë kundërthënie, që rrënjët i kanë në histori dhe të cilët e kthejnë pas procesin e zgjedhjes së problemit. Këte nuk duhet kuptuar ndryshe por si një nevojë për lindjen e një politike të sinqertë në rafshin ndërkombëtarë, si presion ndaj luftës.



Agim Jakupi - Shkup

Palestina esht nje "zjarr qe esht veshtir te lokalizohet", ne qofte se nuk arrihet te shuhet.
Ata qka sot kan mundesi ta ndalin ket zjarr e nuk e ndalin, ne te ardhmen mund vet te involvohen vet.
Njohje e Palestines si Shtet dhe ndimimi ne demokratizim do te zgjedhete ket kriz.
Esht normale qe ne Palestin ose Shtete Arabe do de deshironin grupacione te ndryshme qe vet te perfitojn por kjo esht e paredsishme.

[premium]

Për kete temë nuk kam tepër komplimete të shtoj , vetëm se një gjë e di ..
çdo zullumçarit dotë vie fundi.
- Për nga mendimi im realiteti i shteteve internacional duhet të shpartallohet më sepse sinqeriteti i OKB's UN, kanë sytë të mbyllura për shtetet Islame dhe nuk janë në dispozicion të ulen në tavolinë për zgjedhjen e problemit Palestinez.
- Përveq interesimit të Turqisë asnjë shtet tjetër nuk brengoset për fatin e tyre .
- Më ka lon një përshtypje të mirë kryetari Turk R.T Erdodani në Davos dhe ate në OKB , i shkreti ja përmendi disa pika dhe vërejtje.

[Lapsi]

OKB ne realitet eshte organizat e vdekur. Nese qellimi i themelimit ka qene ruajtja e paqes dhe sigurise ne bote atehere pse hedhet benzin ne zjarre, pse nuk pyetet Keshilli i sigurimit ?

[Etnical]

Per gjdo vit Palestina konsiderohet si sfida e botes,por zgjithja e ketij konflikti per gjdo vit zvarritet dhe shtyhet,siq duket ky esht ni vend qe nuk perkon me asnje interes te fuqive te mdha per ket arsye edhe nuk ka zgjithje...