P. Mati Prennushi.-.P. Çiprian Nika

[Tomori]

Me rastin e 60-vjetorit të martirizimit të dy fretërve tanë: P. Çiprian Nikës dhe P. Mati Prennushit


P. Mati Prennushi, OFM

I lindur në Shkodër, më 02 tetor 1882, nga Nikolla dhe Roza l. Kraja. Në pagëzim mori emrin Pal.
Ndoqi shkollën fillore, të mesmen dhe liceun në shkollën françeskane në Shqipëri. Vazhdoi studimet e filozofisë në Graz (Austri).
Në noviciat hyri më 04. 08. 1896. Kushtet solemne dha më 20. 10. 1900. Shugurimin meshtarak mori më 25 mars 1904.
Mori pjesë në kryengritjen e Malsisë së Madhe dhe në Deçiq në vitin 1911 ishte me Dedë Gjon Lulin dhe të tjerët kur u ngrit flamuri shqiptar.
Ishte gvardian, definitor, zëvendës-provincial, famullitar në Kastrat, Iballe, Gomsiqe dhe epror i rezidencës ne Tiranë. Më në fund u bë provincial i françeskanëve në Shqipëri, më 17. 06. 1944, e në atë detyrë mbeti deri në vdekje. E dha jetën dhe lirinë e vet në flijim për të mirën e Shqipërisë.
Në vitin 1946 qe arrestuar me akuzën e rreme se kishte fshehur armë nën elterin e shën Antonit në kishën françeskane të Shkodrës, dhe për këtë qe pushkatuar nga komunistët.
Fjalët e tij të fundit janë dëshmi feje: “Rroftë Krishti Mbret!” dhe: “I fali armiqtë tanë”. Vdiq më 11 mars 1948. Martir i vërtetë.
Prekëse është dëshmia e fretërve të vjetër, të cilët e mbijetuan persekutimin komunist. Ata dëshmojnë se në qershor të vitit 1944 Provinca Françeskane Shqiptare deshi ta zgjidhte përsëri për provincial P. Çiprian Nikën (i cili ishte provincial edhe në vitin 1938-1941) – por P. Matia tha: “Jo! P. Çipriani ende është shumë i ri. Po vjen komunizmi, i cili më së pari do t’i zhdukë eprorët më të lartë të Kishës dhe të fretërve. Unë jam i vjetër dhe më pak dëm është në qoftë se më likuidojnë mua se sa p. Çiprianin...” Kështu fretërit e zgjodhën p. Matinë për provincial, e p. Çiprianin për gvardian të kuvendit të Gjuhadolit – por megjithatë komunistët të njëjtën ditë i likuiduan të dytë!

P. Çiprian Nika, OFM

Të gjithë ata që e kanë njohur dëshmojnë se ishte një shenjt i vërtetë. Feja e tij e thellë, kultura e tij dhe dashuria e tij për atdheun ngjallën urrejtjen e kundërshtarëve.
Lindi në Shkodër, më 19 korrik 1900, nga Mihill dhe Ana Ali Mirashi. Në pagëzim mori emrin Dedë.
Mbeti jetim kur ishte pesë vjeç. Ndoqi shkollën fillore dhe të mesmen te fretërit në Shkodër, kurse studimet teologjike në Austri.
Zhgunin françeskan e veshi më 16. 10. 1916. Kushtet solemne i dha më 16. 09. 1921. U shugurua meshtar në Romë më 25. 07. 1924. Ishte mësues i novicëve dhe i klerikëve, gvardian dhe definitor, si edhe provincial i françeskanëve (më 1938-1941), e prapë gvardian i kuvendit të Shkodrës nga viti 1943 e deri në vdekje.
U arrestua me akuzën e rrejshme se kishte marrë pjesë në vendosjen e armëve në elterin e kishës; gënjeshtër e shpikur për të shkatërruar kuvendin.
Fjalët e tij të fundit të shkruara në verbalin gjyqësor kanë qenë: “Rroftë Krishti Mbret! I falim armiqtë tanë. Shqipëria nuk vdes me ne!”
U pushkatua me 11 mars 1948, jashtë mureve të varrezave.
Ishte rregulltar i vërtetë, zbatues i palëkundshëm i Rregullës. I fortë, i devotshëm e i zellshëm, një martir i vërtetë i fesë dhe i atdheut.