2011-ta ne virtualitet

[jadore]

...me eshte bere si tradite te shkruaj cdo perfundim viti restrospektive momentesh brenda ketij perkufizimi kohore , sa me kujtohet kete e kisha praktikuar qe nga 2008-ta ..pse e bej , as vet nuk e di ..!si duket dua te le gjurme qe une dhe nje vit isha ketu..!!

...me duhet te kujtohem ..! cfare mbet pa thene nga une kete vit..?..fjalet e zakonshme i thash e sterthash mes vitesh .. u beme nje , imun ,ne caste dhe varshmeri disponimi ndrronim miqesi me armiqesi ,armiqesi me miqesi mendimesh , te vjetrit antare i sypozonim per te rinje e te rinjet i akuzonim per te vjeter ..
ne esence asgje , konsumonim dhe ato fjal qe nuk i kishim thene akoma per te treguar vokabularin tone te pasuruar gjuhesor duke analizuar e politizuar per ti rizgjidhur prap sipas nesh paditurite dhe problemet globale te botes .. jemi globalist Ne ,largepames.. cfare eshte treva per Ne ne kete kontest karshi globalitetit ..!

..megjithate 2011 virtuale la gjurme ..

2011-ta virtuale ..me frigoj ..me rizgjoj me shkundi qe kthjellu, jete ka dhe permbrenda saj . Preka vdekjen bashke me te gjithe tjeret , pash formen e saj te shtrire dhe ketu ,dhe ndjeva humbjen ,ndjeva dhembjen .. ndjeva ikjen.. ..nuk iki !... kjo fjal si per dreq se pse me nderlidhet e me rri ne koke gjithe kohen ..!!
...per inat te gjithe kesaj virtualeje qe diti te me trondas e jep aq ndjesi te mjere sa here hyja ketu e me dukej e ftofte si vet vdekja ,une jetosova jeten ,po ,e jetesova. ne formen qe dita ..

..kjo eshte e gjitha , nje vit virtual i tere .. duket e zbehte apo ..?
por ju mos u brengosuni , une ketu do jem . Nuk do iki,jo !..por ju nuk duhet te me besoni .. nuk do iki eshte nje motiv me shume qe jeta vazhdon e ne ketej prap ketej do sorollapemi deri sa koha dhe jeta te bej te veten ..

..
te presim 2012-ten...

[lovely]

Akoma nuk e di në janë festat e fundvitit me të gjitha zbukurimet apo viti qe iku me shpejtësinë e rrufesë nga jeta jonë, ajo që na bën melankolik nëpër fundvite..

"Kur të vjen momenti i vdekjes, sheh tërë jetën tënde si një film, i cili kalon me shpejtësi të lartë si flash para syve tu...."

Kështu diqka shkruante. besoj se ne bëjmë të njëjtën gjë nëpër këto fundvite plot emocione.
Tani kthejmë koken mbrapa, në këtë vit që iku, dhe vështrojmë me kujdes atë që kemi thënë e vepruar. Shiqojmë veprat tona të mira, dhe shiqojmë ngutitë, gabimet tona.
Këtë vit jemi më të varfër, por edhe më të pasur..
Të varfër ngaqë humbëm Dy Krerët më të lartë të kësaj faqeje, dhe të pasur, sepse (shpresoj) mësuam nga këto humbje!



Kukulla



nëse Zoti për një moment do të harronte

që jam kukull lecke

dhe të më jipte një copëz jetë

ndoshta nuk do të thoja gjithcka që mendoj,

por definitivisht do të mendoja gjithcka që do e thoja.

Do t`i vlersoja gjërat

jo për vlerën që kanë

por për domethënien e tyre.

Do të flija pak, ëndërroja më shumë,

e di se për cdo minutë që i mbyllim sytë,

humbasim 60 sekonda drite.

Do të shetisja kur të tjerët sillen kot,

do zgjohesha kur të tjerët janë në gjumë

Do t`i dëgjoja kur të tjerët flasin

oh si do e shijoja një akullore të cokollates.

Nëse Zoti do më dhuronte një copëz jetë,

unë do vishesha thjeshtë,

do të hudhja veten barkas nën diell

ekspozuar jo vetëm trupin tim

por edhe shpirtin tim.

Zoti im, nëse do kisha zemer,

do të shkruaja urrejtjen time në akull

dhe do prisja të dal dielli..

Me ëndrrën e Van Gogh do të shkruaja ne yje

një poemë të Benedetti-t

dhe një këngë e Serrat-it do të ishte

serenatë e hënës.

Me lotët e mia do i ujisja lulet

të ndiej dhimbjen e gjembave të tyre

dhe puthjen mishërore të petaleve të tyre

Zoti im, sikur të kisha një copë jetë..

Nuk do lejoja të kaloj një ditë e vetme

pa ua thënë njerzve që dua;

iu dua

Do të bindja cdo burrë ose grua

që ata janë të preferuarit e mi

dhe se unë do jetoj

në dashuri

me dashuri.

Do ia vërtetoja njerëzimit

se sa shumë gabojnë kur mendojnë

që ata nuk dashurojnë mbas mplakjes

duke mos e ditur

se ata mplaken kur ndalojnë së dashuruari

Femijëve do u jipja krahë

por do i lejoja të mësojnë të fluturojnë vet.

Të moshuarve do u tregoja se

vdekja nuk vjen me moshën

por me harresën.

Kam mësuar aq shumë nga ju njerëz..



Kam mësuar se të gjithë dëshirojnë të jetojnë

ne majë te malit

duke mos e kuptuar që

lumturia e vërtetë

qëndron gjatë ngjitjes së shpatit..

Kam mësuar se kur një i posalindur

shtrëngon gishtin e babit

në grushtin e tij të vogël,

ai e ka bërë atë për vete pergjithmonë.

Kam mësuar se njeriu ka të drejtë

të shikojë poshtë në tjetrin

vetëm atëherë kur do i ndihmojë të ngritet lart përsëri.

Kam mësuar aq shumë nga ju

por së fundmi

pjesë e madhe e diturisë

do mbetet e pashfrytëzuar

sepse kur ata të më fusin

brenda në valixhe

fatkeqësisht do të vdes.

G.G.M.

[lovely]

Do e ripostoj këtë shkrim;


Në mënyren e rëndë kam mësuar t`i vlerësoj SOT njerëzit të cilët i dua , sepse nesër mund të jetë vonë...

Me u ndi falënderuese për ditën e sotit, për shëndetin..

Gjërat të shiqohen nga të gjitha këndet e mundshme..

Të bëjë GJITHCKA per fëmijen tim, që të rritet e të bëhet një njeri i plotë nesër, i fortë në dallgët e jetës..

Të iu gëzohem gjërave të vogla, shpesh nuk e dijmë se SOT po i krijojmë kujtimet për të nesërmen e afërt dhe të largët..

Të mendoj nganjëherë se; "kjo mund të jetë hera e fundit që..." "që...", "që....",...

Mos me prit prej njerëzve të mijë më shumë se që ata mund të jepin...

Me u kujdes me dashuri për njerëzit që më rrethojnë, pa e harruar veten asnjehere...

[Naki]

Jetojmë në një kohë ku virtualiteti është bërë pjesë e kalendarit ditorë, dritarja Dardane gjatë vitit 2011 ka qenë gjithmonë mirëmëngjezi ditorë, edhe pse me pakë aktivë në postime megjithë atë lexuesë dhe konsumues i shkrimeve.

Nga këndëveshtrimi imë ishte vitë i emocionëve te hidhura postmortore,mllefeve ideologjike,po edhe emocioneve të hareshëme dhe pasuri e mendimeve të shkëlqyera.
Në dardanin virtuale të viti 2011 reflektojë një jetë koloriti tamam si në jetën reale të shoqëris shqiptare.
Shkronjat ishin ato që na joshnin të vizitojmë dritaren e Kështjellës dardane , mendimet e shprehura nëpërmjet shtypëshkronjës virtuale të autorit Panta rhei ishte gjerdani i shkrirë në flori që më fascionojë për guximin,shkathtësin dhe menqurin që reflektonte në çdo postim duke lënë anash ndonjë herë disponimin ditorë çë KEKU nuk donte të ndëgjonte për qkyqje te padrejta.

Kush ruajti më mirë Dialektin e gjuhes shqipe të Gegërishtes duke thurur vargje me Lahuten e malësis në dritaren e Poezisë,Gega 1 ishte ylli që ndriqojë emocionet dhe pasurojë bisedat e mirëfillta/ju faliminderit çë zbukuruat mëngjezet e mia.

Vali ishte shtylla e barazpeshës së botës shpirtërore/e admiroja gjatë tërë vitit duke përcjellur me vëmendje shkrimet e tijë.

Mbretëresha jonë e letrave të shkruara që reflektojë mendimet e trendeve botërore
e nderuara Jadorja mbetët pa konkurrencë dhe si e tillë ka respektin timë të pa luhatshëm dhe i themë faliminderit që jeni shtyllë e paluhatshëme e dardanis.

Më mahniten shkrimet e elvio për qasjen konstruktive dhe vënjën e modaliteteve si do të duhej të komunikojmë për mes shkronjave.

Vertetë ishin shkrimet e Emines dhe të Zero cool që i dhanë dinamikë dardanisë sonë.

Duke mos dashur të harrojë në rezymen time stafin dhe moderatorët tju shprehë admirimin timë për punen e shkelqyer gjatë vitit 2011,ju ishit ata që na dhuruat 24 orë dritë të jemë në dardanin tonë.

[Domira]

Në 2011 hapa shpesh ketë dritare sepse është bërë pjesë e jetës (shtëpisë) sime. Ani se nuk kam shkruar shpesh, me rëndësi Dardania ka qenë aty sa herë që kam pas nevojë të hy në te.
Mbajta mbrenda meje edhe gjatë këtij viti, brengat e mia, ato që i pikëllojnë miqt e mi. Nuk ka hije të pikëllosh dike kur hap shtëpinë e miqve. Provoja që të hesht së paku dhe kisha kujdes që mos të vërehen gëlltimat e mia. Qesha kur me qeshte shpirti dhe me dukej sikur jam fare pranë jush që më bëtë të lumtur me shkronjat e dala nga ngrohtësia e zemrës tuaj. Klikoja në të gjitha temat për të takuar fjalën e sinqertë atë të cilën e dëshiroj...dhe gjeta e kalova caste bukura të cilat ma mbushën ndonjë zbrazëti e cila më është kriju aty ktu.

Po, natyrisht, u jam largu orbitrave fiktive të krijuara artificjalisht nga egoizmi dhe interesi i shtrirë deri në pakufi, duke shkelë pamëshirshëm prezencën e të tjerëve. Por kur imponimi i të tillëve bëhet aq absurd saqë shëndrrohet në sjellje ’’normale’’ për rrethin, mbështjellë me sharm të falsifikuar, aty puna ndryshon dhe aty them stop në mënyrën time.

Pa marrë parasysh a kemi të bëjmë me veprime të qëllimshme apo të paqëllimshme, atyre që shkelin vijat e kuqe ju tregoj vendin pa marrë parasysh se cfar mund të pasojë apo kush më jep përkrahje. Dinjiteti i njeriut shkilet edhe atëhere kur dikush me cdo kusht dëshiron të imponojo kinse ’’sigurinë’’ e vetvetes, lumturinë dhe shumë gjana tjera personale duke kërkuar aprovimin e të gjithve! Qesharake, e turpshme, ofenduese!

Sa iu përket temave të fesë, unë nuk hy fare në diskutimet rreth fesë. Arsyeja shumë e thjeshtë: ne shqiptarët gjithmonë kemi qenë mysliman, katolik dhe ortodoks. Urrejtje në mes shqiptarëve për shkak të fesë nuk ka pasë, përkundrazi ka ekzistuar respekti për religjionet tjera. Ashtu janë edukuar shqiptarët ndër shekuj. Kurse këtë far ’’edukate’’ të pantollave të shkurta që na është imponuar viteve të fundit duhet sqaruar dhe trajtuar në mënyrë institucionale sepse vetëm kështu mund të riparohen tendencat eventuale për trazira fetare.

Te temat e dashurisë kam deshirë të relaksohem duke bërë shumë shaka. Sepse ashtu i konsideroj këto tema të netit :D. Ndërsa temat shoqërore po edhe ato të politikës i kam për qejfi, së paku të lexoj, e sa për të postuar hezitoj nga pak, ngase unë dua ti mbetem besnike vetëm këtij niku dhe mundohem që të ia dal kështu si jam. E pranoj se nuk është e lehtë, por vetë kam zgjedhë rrugën e vështirë dhe e bajsha me shëndet!

Nuk jam idhtare e copy/pastit dhe postimet e mia janë të miat!
Më ka mbetë merak sepse nuk arrijta të bëj pak poezi , jo vetëm që më ka mbetë merak por kjo gjë po ma rëndon pakës (spo du me than shumë) një qoshe të zemrës sime.

Miqt e mi të mirë, eh...sa shumë i dua! Aty janë, e di unë! Nuk kam nevojë të luftoj për ti mbajtë pranë. A e dini pse? Sepse më njohin, sepse iu njoh shpirtin. Sepse nuk kam nevojë të lavdërohem e as të frigohem se më braktisin vetëm nëse ata kanë dhe duan edhe miq të tjerë. Unë këto i kuptoj dhe i arësyetoj. Njësoj siq bëjnë ata me mua, më kutpojnë dhe më arsyetojnë.
Dardania.de është një mrekulli të cilën pata mundësinë dhe fatin ta shijoj, ashtu si zgjodha vetë, edhe në vitin që po përfundon, pra në 2011.

Qoftë i gëzuar Viti I Ri 2012 për Dardaninë tonë dhe për anëtarët e saj!

[Murgesha]

Disi edhe në familje e kemi traditë që në fundviti të analizojmë të gjithat që na ndodhën gjatë vitit që po kalon.

Jadores i lumtë që po mundohet të na e bëjë edhe traditë Dardane, që të analizojmë, përkujtojmë qajmë e qeshim për të gjitha të bërat gjatë tërë një viti në këtë forum.

Çka të them më shumë pos ato që po dihen?

Vdekja e Bondit sikur paralizoi këtë forum. Të paktë ishim që e dinim se kishte problem serioz me shëndet por që luteshim ditë e natë të bënte mirë e t`a kishim në mesin tonë.
Ditën që u shpall lajmi mbi vdekjen e tij, krisën zilet në msn, mesazhet, telefonatat për t`a bind veten se jo, kjo nuk ka ndodh, nuk mundet të ndodhë se lajmi nuk është i saktë, por.. me gjithë dëshirën e të gjithëve lajmi ishte i vërtetë.
Pra të gjithë u ballafaquam me vdekjen dhe mizorinë e saj, rrëmben edhe ata të cilët janë të dëshiruar. Shumë veta e kuptuam se virtualiteti nuk qenka edhe aq shaka sa e mendonim, se edhe virtualja të jep goditje të tmerrshme. Ne që e provuam prap kishim virtualitetin për të lëshuar lotët të rridhnin lirshëm e për të ndarë dhimbjen e rëndë që na goditi.
Qanim e flisnim me njëri tjetrin, pa u ndjerë ngusht sepse ai ishte i yni e dhimbja për te ishte e përbashkët, pasi që çdokush prej nesh kishte një copë kujtimi për Te.

Nuk e deshta më Dardaninë se ajo më dhuroi e më mori vëllaun tim virtual, dëshira ime më e madhe ishte ta fshi përgjithmonë këtë forum nga PC-ja ime e mos të kyqem më kurr këtu, por e pash që deshta s`deshta akoma nuk e kam kryer misionin tim për këtë forum i thashë vetes përgjegjësia është e madhe, por do e marr e do ta mbaj aq sa të mundem...

Erdhën pushimet verore, në Kosovë më priste punë e madhe, kishim caktuar datën për martesën e vajzës...
Ca ditë para se të ikte Uliksi për vendlindje fola me te në msn, i premtuam njëri tjetrit të takohemi, të kryejmë një obligim moral me një vizitë varrit të mikut tonë të madh, si dhe më pas të më vijë në dasmë të vajzës. Folëm edhe njëherë kah fundi i Qershorit kur ai ishte atje, më siguroi se ishte mirë me shëndet dhe se ajri i freskët i vendlindjes e kishte kndell, i tregova datën kur do të jem dhe unë atje dhe e lamë që të kontaktohemi pasi të shkoja edhe unë, dhe se do shifemi në dasmë...

Mosardhja e tij në dasmë më ngjalli dyshim për shëndetin e tij, e kur u ktheva në shtëpi dhe hapa msn më priste lajmi i tmerrshëm edhe për vdekjen e tij...
E mallkova vdekjen në plotkuptimin e fjalës, mallkova edhe njëherë virtualitetin...

Tash flas për këta dy miq, me miqët e tjerë virtual, pasi që virtualja na bashkoi e virtualja po na ndan...

Sa i përket forumit.

Me përjashtim të vdekjeve të mëdha, të shumtat ishin si edhe vitet e kaluara..
Ikje, largim, bllokim, ankesa të ndryshme, fajësim të të tjerëve, gjëra të rëndomta që këtë forum e bëjnë të madh, të dashur e të vizituar.

Kam vetëm një porosi.

Çdo anëtarë në këtë forum e bënë madhështore Dardaninë.

U banë 12 vite që egziston kjo faqe jemi ne dhe vetëm kontribuesit e vetëm që ky forum gjallon e frymon. Andaj ruane ashtu siq ruani shtëpinë tuaj.
Falni sa më shumë që të jetë e mundur, mos i vëni kandar çdo fjale, bisedoni mes vete si flsini me anëtarët e familjes tuaj. Faleni njëri tjetrin edhe kur ngatërroheni mes vete.
Nuk kam asnjë dyshim, secili prej nesh e don Dardaninë më shumë se tjetri, se vetëm dashuria që kemi për këtë forum e për njëri tjetrin na bënë të kyqemi këtu e të kalojmë orë të tëra duke biseduar mes veti.

Virtualja nuk është më shaka, këtë na e dëshmoi ky vit, që po kalon.

Ju përshëndes të gjithëve që do të lexoni këtë shkrim, duke ju dëshiruar të keni lëni pas një vit të mbarë e të begatshëm, si dhe gjithë të mirat në vitin që po vjen.

Murgesha!

[emine]

Na i mure t'ligat qekjo sene,ndaq ne virtualitet ndaq ne realitet,keq so kan shyqyre shkoi si shpejt,e njet me ja njeh rrathte skome,po kqyrim qka po na pjell 2012 veq ishalla do Zoti s'na des ma noj antar i ktij forumi se po merzitem si me dek naj kusheri i imi,,,,uroi te keni hy shendoshe e mire ne ket vit,fat,suksese dhe shendet per te gjithe!

[Jana]

...secilin vit ktu veq sa po bohem te shpis ..
...ne 2011 kam kalu shum mir ketu ...shoqeri..muhabet ...kam taku miq ...ka qen shum mir ... nuk pres diqka me shum ...prandaj secili vit ka qen me ato veqantit e veta...