Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

Shembull për këtë është lajmi i atij që shpif për dikë dhe nuk ka dëshmitar që t'a kenë parë imoralitetin me sytë e tyre, përveç vetes së tij.[2] Ky person është gënjeshtar në gjykimin e Allahut, edhe nëse lajmi i tij është i vërtetë. Për këtë shkak, Allahu i Lartësuar thotë:"Përderisa ata nuk sollën dëshmitarë, atëherë tek Allahu, ata janë gënjeshtarët." [en Nur: 13]




Për këtë person, Allahu ka dhënë vendim që të ndëshkohet me dënimin e trilluesit gënjeshtar, edhe nëse lajmi i tij është i vërtetë.Sipas kësaj, pendimi i tij nuk mund të realizohet, derisa të pohojë se ai është gënjeshtar tek Allahu, ashtu siç ka thënë Allahu për të. Nëse ai nuk e pohon se është gënjeshtar, përderisa Allahu e ka quajtur gënjeshtar, atëherë çfarë pendimi mund të ketë për të?!A nuk është kjo këmbëngulje dhe shfaqje e kundërshtimit për vendimin e Allahut të Lartësuar, me të cilin vendim, Ai ka gjykuar kundra tij?!"[3]
------------------------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------------------------

Shiqoni dhe lexoni mire cfar sjellim ketu ne emer te Besimit Islam dhe duke mos gjyku me koken tone, sepse nuk kemi koke per gjykime ,tregojme se Islami eshte ende ne shek .X apo XI kur nuk kishte as aparat fot, as kamera ,as tel.celular me kamere etj!
Athua Zoti nuk e dinte se do te vij nje kohe kur njeriut nuk do ti duhen deshmitare tjere sepse faktet i ka te "gjalla" apo dikush fliste ne Emer te Zotit pa e pyte fare!!

Shkrimeve te tilla ,qofshin edhe Hadise ,ju ka ikur koha .Duhet kujdese kur thirremi ne gjykime e shkrime te tilla.
Qysh ne kohen Antike kemi mendimin e art se GENJESHTRA mundet me qe e mire e edhe e keqe .
Cdo genjeshter qe i behet mikut, me qellimin e mire ,eshte e mire !!
Cdo genjeshter qe i behet armikut ,me qekllimin e keq, eshte e mire !
...dhe e kunderta!!

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[QUOTE=GURI SYLAJ;2163047]
Shiqoni dhe lexoni mire cfar sjellim ketu ne emer te Besimit Islam dhe duke mos gjyku me koken tone, sepse nuk kemi koke per gjykime ,tregojme se Islami eshte ende ne shek .X apo XI kur nuk kishte as aparat fot, as kamera ,as tel.celular me kamere etj!
Athua Zoti nuk e dinte se do te vij nje kohe kur njeriut nuk do ti duhen deshmitare tjere sepse faktet i ka te "gjalla" apo dikush fliste ne Emer te Zotit pa e pyte fare!!
[/QUOTE]

...me qka u krijuan këta aparat dhe kemera? ...nga asgjëja?
...nga mëshira e All-llahut është sjellja e këtyre dëshmitarve që kushtet e dënimit mos plotësohen let dhe nuk ka nevoj mu përdorë aparateti.

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[QUOTE=GURI SYLAJ;2163047]Cdo genjeshter qe i behet mikut, me qellimin e mire ,eshte e mire !!
!![/QUOTE]

...me pas shkuar me qëllim të mir te serbët me gënjyer për ty se ke armë dhe ata met pas mbyt koka sipas budallakijave tua mir.

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[QUOTE=Kosova19;2163072]...me pas shkuar me qëllim të mir te serbët me gënjyer për ty se ke armë dhe ata met pas mbyt koka sipas budallakijave tua mir.[/QUOTE]


Pash ty qysh me e marr kete shkuarjen tande te serbet si mik i tyre apo si armik i imi.
Vertet je larg ,shume larg .Pak jan 1000 vjet !

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[SIZE=2][SIZE=3][B]Çfarë gjykimi ka përdorimi i emrit Izrael për shtetin e Çifutëve?
[/B][/SIZE]
Nga Shejkh Rabij' Ibn Hadij el-Medkhalij

Lavdërimi i takon vetëm Allahut, Zotit të Botërave; lavdërimi dhe bekimi i Allahu qoftë mbi Profetin tonë Muhamed, Familjen e tij, Shokët e tij dhe të gjithë ata që e pasojnë udhëzimin e tij.

Në vazhdim:

Është një fenomen i çuditshëm i cili është mjaft i përhapur dhe i njohur mes Muslimanëve që është përdorimi i emrit Izrael për shtetin Çifut mbi të cilin ka rënë Zemërimi i Allahut. Nuk kam parë askënd që ta refuzojë këtë fenomen të rrezikshëm që dhunon nderin e të dërguarit fisnik, një nga prijësat e të dërguarve, Ja’kubi (alejhis-selam) i cili u lavdërua nga Allahu në Librin e Tij Madhështor bashkë me dy baballarët e tij, Ibrahimi dhe Is’haku. I Bekuari dhe i Lartësuari ka thënë:

"Dhe kujto robërit Tanë, Ibrahimin, Is’hakun dhe Ja’kubin që ishin që të gjithë të fuqishëm, të zellshëm në adhurim dhe me kuptim të thellë në Fe. Vërtet, Ne i zgjodhëm ata duke u dhënë përkujtuesin e banesës së fundit (në Ahiret) dhe i bëmë që të përpiqen për ta arritur atë. Dhe vërtet ata janë tek Ne nga të përzgjedhurit dhe më të mirët."
[Sad, 45-47]

Kështu pra, kur kjo është pozita e këtij Pejgamberi të nderuar në Islam, atëherë si mund t’u atribohet ai atyre dhe si mund t’i atribohen ata (Çifutët) atij? Dhe shumë nga Muslimanët e përmendin emrin e tij në kur sharjnë shtetin Çifut duke thënë: Izraeli ka bërë këtë e këtë…" dhe "Izraeli do të bëj këtë e këtë…"

Sipas mendimit tim kjo është një gjë e keqe. Madje nuk lejohet që të ekzistojë kjo gjë mes Muslimanëve dhe situata është akoma më e keqe sepse kjo është bërë një fenomen mjaft i përhapur mes tyre pa hasur kurrfarë refuzimi. Kështu që në këtë rrethanë parashtrojmë pyetjen e mëposhtme dhe po japim përgjigjen përkatëse:

A lejohet thirrja e shtetit të lig kufar të Çifutëve me emrin ‘Izrael’ ose ‘Shteti i Izraelit’ dhe pastaj t’i drejtojmë fyerjet dhe sharjet atij në emrin Izrael?

Ajo çfarë është e saktë është se kjo gjë nuk lejohet. Çifutët kanë ngritur një kurth të madh nëpërmjet të cilit ata e bënë të ligjshme të drejtën e tyre për të ngritur shtetin e tyre mu në zemër të tokave të Muslimanëve, në emrin e trashëgimisë së Ibrahimit dhe Izraelit (Ja’kubit).

Ata thurën një kurth tjetër të madh duke e quajtur shtetin e tyre Zionist: "Shteti i Izraelit". Ky mashtrim është përhapur mes Muslimanëve dhe nuk them vetëm tek masat në përgjithësi porse edhe tek intelektualët. Ata e përdorin emrin ‘Shteti i Izraelit’ madje edhe ‘Izrael’ nëpër lajme, gazeta, revista dhe fjalimet e tyre, qoftë ai në kontekstin e një transmetimi të thjeshtë lajmesh ose në kontekstin e sharjes dhe fyerjes dhe madje edhe mallkimit.

E gjithë kjo po ndodh mes Muslimanëve dhe fatkeqësisht nuk po dëgjojmë asnjë refuzim për këtë fjalë. Allahu i ka qortuar dhe i ka mallkuar Çifutët në Kur'an në shumë vende dhe na ka lajmëruar për Zemërimin e Tij mbi ta, porse iu është drejtuar me emrin ‘el-Jehud’ dhe me emrin e atyre që mohuan mes Bijëve të Izraelit (Benu Israil) dhe jo me emrin e Izraelit, profetit fisnik Ja’kub, birit të Is’hakut, profeti fisnik i Allahut, i biri i Ibrahimit, miku (el-khalil) i Allahut, salati dhe selami i Allahut qoftë mbi të gjithë ata.

Këta Çifutë nuk kanë asnjë lidhje fetare me profetin e Allahut, Ja’kubin (alejhis-selam), as me Ibrahimin, mikun e Allahut (alejhis-selam) dhe nuk kanë asnjë të drejtë që ta trashëgojnë fenë nga këta dy profetë. Më saktë, kjo është e veçantë vetëm për besimtarët siç ka thënë Ai, më i Larti:

"Vërtet nga njerëzit që janë më të afërt tek Ibrahimi janë ata që e ndoqën atë dhe këtë Profet (Muhamedin) dhe ata që kanë besuar (Muhaxhirët dhe Ensarët dhe të gjithë ata që i ndoqën në mirësi). Dhe Allahu është Ueliu (Mbrojtësi, Ndihmuesi) i beismtarëve."
[Ali-Imran, 67]

De Ai, më i Lartësuari ka thënë ndërsa e distancon mikun e Tij, Ibrahimin, nga Çifutët, të Krishterët dhe Mushrikët:

"Ibrahimi nuk ishte as Çifut dhe as i Krishterë, por ai ishte një Musliman i vërtetë Hanif (me besim të vërtetë e të pastër Islam) dhe nuk ishte prej Mushrikëve."
[Ali-Imran, 67]

Musimanët nuk e refuzojnë faktin që Çifutët janë nga pasardhësit e Ibrahimit dhe Izraelit. Megjithatë, kanë mendimin e palëkundur se Çifutët janë armiqtë e Allahut dhe armiqtë e pejgamberëve të Tij, siç është Muhamedi, Ibrahimi dhe Izraeli.

Muslimanët e pohojnë se nuk ka trashëgimi ndërmjet profetëve dhe armiqve të tyre mosbesimtarë, qofshin ata Çifutë, të Krishterë, mushrikë Arabë apo të tjerë veç tyre. Kështu, ata që kanë pretendimin më të mirë për Ibrahimin dhe të gjithë profetët e tjerë janë Muslimanët, të cilët i besojnë, i duan dhe i respektojnë ata (profetët) dhe besojnë atë që iu shpall atyre nga Librat dhe Shkrimet e Shenjta dhe e konsiderojnë këtë si themel i besimit të tyre.

Kështu që Muslimanët janë trashëgimtarët e tyre dhe njerëzit që kanë pretendimin më të mirë për ta. Dhe toka e Allahut është vetëm për robërit e Tij të cilët e besojnë Atë dhe këta pejgamberë të nderuar. Ai, më i Lartësuari, ka thënë:

"Dhe vërtet Ne kemi shkruajtur në Zebur (dhe në gjithë Librat e tjerë, në Teurat, Inxhil dhe në Kur'an) pasi që e patëm shkruar më parë në Leuhul-Mahfudh se robërit e Mi të drejtë do ta trashëgojnë tokën. Vërtet që në këtë (në Kur'an) është një Mesazh i qartë për popullin që e adhuron Allahun të vetëm. Dhe Ne nuk të kemi dërguar ty (O Muhamed) veçse si mëshirë për gjithë njerëzimin (xhinët, njerëzit dhe krejt krijesat)."
[Enbija, 105-107]

Pra, nuk ka trashëgimi në tokë, në këtë dynja për armiqtë e profetëve e në mënyrë të veçantë Çifutët, kurse në Ahiret ata do të kenë dënim të përjetshëm në Zjarr.

Kështu që është e çuditshme kur sheh gjendjen e shumë Muslimanëve të cilët u janë nënshtruar pretendimeve të pabaza të Çifutëve gjoja ata na qenkan trashëgimtarët e tokës në Palestinë. Dhe ata polemizojnë për tempullin e Sulejmanit, që në fakt Çifutët nuk e besojnë por e akuzojnë atë (Sulejmanin) për vepra të turpshme dhe janë armiq të betuar të tij dhe të profetëve të tjerë nga Bijtë e Izraelit. Më i Lartësuari ka thënë:

"A mos vallë që sa herë ju vinte ndonjë i dërguar me atë që ju nuk e dëshironit, ju bëheshit arrogantë? Disa i mohuat dhe disa i vratë."
[Bekare, 87]

Si ka mundësi që disa prej Muslimanëve t’u nënshtrohen atyre, ndërsa grada më e ulët është nënshtrimi i tyre si miratim i heshtur për këtë pretendim të pabazë që hedhin ata. Dhe në fund, ata i quajnë ‘Izraelitë’ apo ‘Shteti i Izraelit’?

Pasha Allahun, do të vijë një ditë për shpartallimin e tyre nga Muslimanët të cilët besojnë vërtet në Muhamedin (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem), në pejgamberët dhe në shpalljen e tyre, në eulijatë e Allahut dhe miqtë e profetëve dhe të dërguarve të Tij.

Kështu që është detyrë për Muslimanët që ta marrin akiden dhe menhexhin nga Libri i Zotit të tyre dhe Suneti i Profetit të tyre dhe rrugën në të cilën ishte Pejgamberi, Shokët e tij dhe ata që e ndoqën atë në mirësi, nga Tabi’inët më të mirë dhe Imamët e udhëzimit dhe fesë, sepse vërtet kjo është rruga madhështore me të cilën ata mund të arrijnë fitoren mbi armiqtë e tyre dhe fuqinë, sundimin dhe nderin e tyre në këtë dynja dhe në Ahiret.

Ata duhet të largohen dhe të distancohen nga epshet, bidatet, nga hizbija e kotë dhe njerëzit e saj. Pastaj duhet të përpiqen seriozisht në përgatitjen materiale siç janë armatimet në forma të ndryshme dhe vigjilencën dhe organizimin e trupave, ashtu siç ka urdhëruar Allahu dhe i Dërguari i Tij:

"Dhe përgatitni kundër tyre gjithë fuqitë që keni, bashkë me kalorsinë (përfshi tanket, avionët, raketat, artilerinë…etj.) për ta frikësuar armikun e Allahut dhe armikun tuaj…"
[Enfal, 60]

Fuqia që është përmendur në këtë ajet përfshin çdo lloj fuqie nga të gjitha llojet e armëve të cilat e fusin frikën armikut.

I Dërguari i Allahut ka thënë: "A nuk është fuqia luftim?" Dhe luftimi përshin çdo lloj arme e përdorur në luftë. Dhe është detyrë që të arrihen të gjitha këto qoftë duke i prodhuar, duke i blerë apo në ndonjë mënyrë tjetër.

U çudita në një rast tjetër kur pashë emrin e këtij profeti fisnik që i atribohej këtij shteti të ndyrë dhe rrenacak mbi të cilin ka rënë Zemërimi i Allahut. Kështu, kur njerëzit e përmendin dhe e shajnë, thonë "Izraeli" dhe "Shteti i Izraelit", sikur Arabishtja, gjuha e gjerë e Islamit, të jetë ngushtuar dhe kufizuar deri në atë pikë sa ata nuk mund të gjejnë ndonjë emër tjetër përveç këtij.

Pastaj a nuk mendojnë ata për vetet e tyre nëse kjo gjë do ta kënaqte apo jo Allahun dhe të Dërguarin e Tij? Madje edhe profeti i Allahut, Izraeli (Ja’kubi), a do të ishte i kënaqur ai me këtë apo do të ishte ofenduar, nëse do të kishte qenë i gjallë. A nuk e dinë ata se sharja dhe mallkimet që i thonë për Çifutët nën emrin e tij i drejtohen atij në një mënyrë që ata nuk e kuptojnë?

Transmetohet nga Ebu Hurejra i cili ka thënë: I Dërguari i Allahut ka thënë: "A nuk ju habit fakti se si Allahu më mbron nga sharjet dhe mallkimet e Kurejshve? Ata shajnë dhe mallkojnë Mudhememin ndërsa unë jam Muhamedi." [Transmetuar nga Ahmedi, Bukhariu në Sahijhun e tij (n.3533) dhe Nesaiu.]

Kështu që si mund t’i drejtoni sharjet, mallkimet dhe ofendimet tuaja për armiqtë e Allahut drejt emrit të profetit fisnik, njërit nga profetët, të dërguarit dhe miqtë e afërt të Allahut?

Dhe nëse dikush thotë: "Kështu është përdorur edhe në Teurat."

Ne u përgjigjemi: "Kjo u ngjan më tepër shtrembërimeve të Ehli-Kitabëve, siç ka dëshmuar Allahu kundër tyre dhe ka thënë se ata e shtrembërojnë Librin me duart e tyre dhe pastaj thonë: "Kjo është nga Allahu."

Më saktë, Teurati i shtrembëruar përmban thënie të ndyra dhe akuza për kufër kundër profetëve, kështu që si mund të përdoret ajo që është në Librat e tyre si argument kur gjendja e këtyre Librave është e tillë?

Ne i lutemi Allahut që t’u japë sukses të gjithë Muslimanëve në ato fjalë dhe vepra që Ai do dhe është i kënaqur me to.

Vërtet Zoti ynë e dëgjon lutjen.

Burimi: SalafiPublications.com
Përktheu: Alban Malaj
[/SIZE]

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[CENTER][B][U][SIZE=5][COLOR=darkred]Nga kush u mësuan ata që fyejn dijetarët??!!
[/COLOR][/SIZE][/U][/B][/CENTER]

[B][U]Hadithi 42
[/U][/B]
Nga Ibën Mes'udi radijallahu anhu transmetohet të ketë thënë: "Pas betejës së Hunejnit, i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem i dalloi disa njerëz në ndarjen e plaçkës së luftës. Ai i dha el Akra’ ibën Habisit njëqind deve, Ujejne ibën Hisnit po ashtu. U dha disa njerëzve autoritativë duke i dalluar atë ditë. Një njeri tha: "Për Allahun, kjo ndarje nuk u bë me drejtësi dhe me këtë nuk u synua kënaqësia e Allahut." Unë thashë: -Për Allahun, do ta lajmëroj për këtë të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem.

Shkova tek ai dhe e lajmërova për atë që kishte thënë. Në moment i ndryshoi fytyra e tij derisa u bë e tëra si e kuqe, e më pas tha: ‚E kush do të mbajë drejtësi nëse Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk mbajnë drejtësi?!" Pastaj tha: "Allahu e mëshiroftë Musain, është ofenduar edhe me më shumë se kjo, por bëri durim.‛ Thashë: -S'ka gjë, pas kësaj here nuk do t'i tregoj asgjë.‛140 Muttefekun alejhi.

[B][U]Spjegimi
[/U][/B]
Ky hadith që ka përmendur autori, Allahu e mëshiroftë, nga Abdullah ibën Mes’udi radijallahu anhu, tregon se kur ishte beteja e Hunejnit, që ndryshe quhet edhe beteja e Taifit, e cila ndodhi pas çlirimit të Mekës, i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem fitoi shumë pasuri e bagëti. Më pas i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem u ndal në Xhi’rrane, një vend në përfundim të haremit (të Mekës) në anën e Taifit, ku filloi të ndante plaçkën e luftës. Ai ndau për disa luftëtarë për t'u përfituar zemrat sepse ishin nga fiset e mëdha, duke i tërhequr në Islam, prandaj u dha shumë plaçkë lufte, madje vetëm njërit prej tyre i dha njëqind deve. Një nga të pranishmit tha: “Për Allahun, kjo ndarje nuk u bë me drejtësi dhe me këtë nuk synohej kënaqësia e Allahut!” Allahu na ruajttë! Si mund të thuhet kjo fjalë për ndarjen e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, mirëpo dashuria ndaj kësaj bote dhe nxitja e shejtanit e çojnë njeriun drejt shkatërrimit. E lusim Allahun të na falë! Kjo fjalë është fjalë kufri sepse i mvishet Allahut dhe të Dërguarit të Tij padrejtësi, se gjoja Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem nuk kishte për qëllim kënaqësinë e Allahut. S'ka dyshim se Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem me këtë ndarje dëshiroi kënaqësinë e Allahut, dëshiroi të përfitonte zemrat e të parëve të fiseve në mënyrë që të forcohej Islami. Nëse të parët e popullit forcohen në fe, kjo sjell shumë mirësi sepse ata pasohen nga fiset e tjera dhe kështu forcohet Islami. Abdullah ibën Mes’udi radijallahu anhu kur dëgjoi këto fjalë për të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, e lajmëroi atë dhe në atë moment fytyra e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ndryshoi dhe u zverdh si ari. Më pas ai tha: “E kush do të mbajë drejtësi nëse Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk mbajnë drejtësi?!" Të vërtetën ka thënë Profeti i Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. Nëse ndarja e Allahut dhe e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem nuk është e drejtë, kush do të jetë i drejtë? Pastaj tha: “Allahu e mëshiroftë Musain, është ofenduar edhe më shumë se kjo, por bëri durim.”

Ajo që na nevojitet nga ky hadith këtu është fjala e fundit, e cila tregon se Profetët alejhimus-salatu ves-selam fyheshin, por bënin durim. Profetit tonë sal-lAllahu alejhi ve sel-lem kjo fjalë iu tha tetë vite pas hixhretit, jo në fillim të misionit të tij, por pasi Allahu i mundësoi triumfin, pasi e vërteta e tij u bë e njohur dhe Allahu i shfaqi shenjat e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem anembanë botës.

Kur njëri nga shokët e Profetit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem foli kështu, atëherë mos u çudit nëse dikush nga njerëzit flet e thotë për ndonjë dijetar se "ky dijetar është ashtu ose kështu" dhe i atribuon të meta sepse e nxit shejtani që të shpifë për dijetarët. Kur shpifin për dijetarët, atëherë fjalët e dijetarëve nuk pranohen nga njerëzit dhe nuk ka kush t'i udhëheqë njerëzit me librin e Allahut. Kush do t'i udhëheqë ata nëse nuk u besojnë dijetarëve dhe fjalëve të tyre? Do t'i udhëheqë shejtani dhe partia e tij. Kjo është arsyeja pse përgojimi i dijetarëve është mëkat më i madh se përgojimi i të tjerëve.

Përgojimi i të tjerëve është përgojim personal, dëmton vetëm atë që është përgojuar, ndërsa përgojimi i dijetarëve i bën dëm gjithë Islamit sepse dijetarët mbajnë flamurin e fesë; nëse bie besueshmëria e tyre, fundoset flamuri i Islamit dhe dëmtohet ummeti. Nëse përgojimi i njerëzve është si ngrënia e mishit të të vdekurit, atëherë përgojimi i dijetarëve është si ngrënia e mishit të të vdekurit duke qenë i helmuar. Pra, mos u çudit nëse dëgjon dikë duke fyer dijetarët. Bëj durim dhe shpreso shpërblimin tek Allahu azze ve xhel-le dhe dije se përfundimi është në favor të devotshmërisë. Pra, përderisa njeriu jeton në devotshmëri dhe udhëzim nga Allahu, me të vërtetë fundi do të jetë për të.

Gjithashtu kemi raste kur ndonjë shok apo i afërt i dikujt gabon vetëm një herë, flet fjalë të këqija për të- për një gabim të vetëm. Kush ofendohet, le të bëjë durim dhe ta dijë se Profetët e Allahut janë fyer, janë keqtrajtuar dhe përgënjeshtruar, saqë janë konsideruar të çmendur, poetë, fallxhorë, magjistarë. “Por ata ishin të durueshëm ndaj gënjeshtrave dhe torturave përderisa u erdhi ndihma Jonë.” (El-En’am: 34)

Ky hadith na argumenton se prijësi i muslimanëve ka të drejtë t'i japë atij që e sheh se prej tij ka përfitim Islami, edhe nëse i jep më shumë se të tjerëve. Kjo është e drejtë e tij dhe ai është përgjegjës për këtë para Allahut. Askujt nuk i lejohet ta kundërshtojë sepse do t'i bëjë padrejtësi vetvetes.

Ky hadith gjithashtu na tregon se Profeti sal-lAllahu alejhi ve sel-lem merrte mësim nga të Dërguarit që ishin para tij dhe prandaj tha: "Musai është ofenduar edhe me më shumë se kjo, por bëri durim." Allahu i Lartësuar thotë: "Këta janë ata të cilët Allahu i ka udhëzuar në rrugën e drejtë, andaj edhe ti (o Muhamed) ndiq rrugën e tyre.” (El-En’am: 90). Edhe ne duhet të pasojmë Profetët alejhimus-salatu ves-selam në durimin ndaj sprovave dhe të shpresojmë shpërblimin e Allahut duke e ditur se kjo është ngritje e gradave tona me shpërblim dhe falje nga gjunahet. Vetëm prej Allahut është suksesi.

_______________________

140 Transmetojnë Buhariu (3150) dhe Muslimi (1062). Ky hadith nuk gjendet në përkthimin shqip të librit Rijadu Salihin (sh.p.).

KOMENTAR I LIBRIT RIJADU SALIHIN – IBËN [FONT=Tahoma][SIZE=3][COLOR=#5a0003]UTHEJMINI[/COLOR][/SIZE][/FONT] 1/201-202[FONT=Arial][COLOR=#da0000] [/COLOR][/FONT]

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[CENTER][SIZE=4][COLOR=teal][B]Siguria dhe vlera e saj në Islam[/B][/COLOR][/SIZE][/CENTER]


Siguria dhe rehatia janë ndër mirësitë më të çmuara që na janë dhënë nga Allahu i Madhërishëm. Allahu këtë mirësi ia dha fisit Kurejsh, siç e ka përmendur në shumë ajete kur'anore, ku thotë:
[COLOR=red]"Vallë, a nuk e shohin ata se si Ne u kemi dhënë atyre një vend të shenjtë e të sigurt (Mekën), ndërkohë që njerëzit rreth tij po grabiten? A mos vallë ata besojnë në gjëra të kota, ndërsa dhuntitë e Allahut i mohojnë?!”[/COLOR] (El-Ankebut: 67)

Gjithashtu Allahu i Madhërishëm thotë:[COLOR=red] “Ata thonë: “Nëse ndjekim udhëzimin së bashku me ty, së shpejti do të jemi të dëbuar nga vendlindja”. Vallë, a nuk ua kemi mundësuar, që të jetojnë në një vend të shenjtë e të sigurt, ku sillen fruta të llojllojshme, si ushqim prej Nesh? Por shumica e tyre nuk e dinë." [/COLOR](El-Kasas 57)

Pra, siguria dhe rehatia janë nga dhuntitë më të mëdha të Allahut ndaj robërve. Në këtë dhunti njeriu e gjen veten të sigurt dhe kryen obligimin e tij në profesionin ku punon, shkon e vjen i sigurt dhe i qetë. Kur Allahu ua dhuroi këtë mirësi Kurejshëve, i urdhëroi që ta adhurojnë vetëm Atë si falënderim. Për këtë Allahu thotë në Kur'an:
[COLOR=red]"(Shkatërrimin e njerëzve të elefantit Allahu e bëri) për të mbrojtur fisin Kurejsh. Për t’i mbrojtur ata në udhëtimin që bëjnë dimër e verë. Prandaj le të adhurojnë Zotin e kësaj shtëpie (Qabes), i Cili i ushqen ata në ditë urie dhe i siguron në ditë frike." [/COLOR](Sure El-Kurejsh)

Kur Kurejshët e përgënjeshtruan të Dërguarin e tyre, e kundërshtuan Allahun dhe nuk e falënderuan për dhuntinë që ua kishte dhënë, Allahu sigurinë ua ktheu në frikë e pasiguri, ngopjen e tyre në uri, siç thotë Allahu i Madhërishëm: [COLOR=red]"Allahu e ka bërë shembull qytetin (e Mekës), i cili ishte i sigurt dhe i qetë. Atij i arrinin ushqime të bollshme nga të gjitha anët, por pastaj banorët e tij i mohuan dhuntitë e Allahut dhe Ai i bëri të shijojnë urinë dhe frikën, si ndëshkim për atë që bënë. Vërtet, atyre u erdhi një i Dërguar nga radhët e tyre, por ata e quajtën për gënjeshtar dhe i goditi dënimi, ngaqë ishin të padrejtë.”[/COLOR] (En-Nahl: 112-113). Ndërsa kur besimtarët e realizuan të drejtën e Allahut, duke e veçuar Atë në adhurim, Allahu ua zëvendësoi frikën me siguri, qetësi e rehati dhe realizoi premtimin që u kishte dhënë në fjalën e Tij:[COLOR=red] "Allahu u ka premtuar atyre prej jush, që besojnë dhe që bëjnë vepra të mira, se do t’i bëjë mëkëmbës në Tokë, ashtu siç i ka bërë ata para tyre dhe që do t’ua forcojë fenë e tyre, me të cilën Ai është i kënaqur dhe që frikën do t’ua shndërrojë në siguri. Le të më adhurojnë Mua e të mos më shoqërojnë asgjë (në adhurim). Sa për ata që pas kësaj mohojnë (besimin), pikërisht ata janë të mbrapshtët.”[/COLOR] (En-Nur: 55)

Allahu ua përkujtoi atyre dhuntinë e sigurisë që u kishte dhuruar. Allahu thotë:
[COLOR=red]"Dhe kujtohuni kur ishit pak në numër, ishit të dobët në tokë e kishit frikë se njerëzit (mosbesimtarët) do t’ju gllabëronin! Ai ju strehoi dhe ju forcoi me ndihmën e Tij e ju dha shumë të mira, që ju ta falënderoni. [/COLOR](El-Enfal: 26)

Allahu i ka urdhëruar besimtarët që ta ruajnë dhuntinë e sigurisë, të rehatisë e qetësisë, duke i dalë përballë çdokujt që dëshiron ta rrezikojë sigurinë e tyre apo të krijojë kaos në mesin e tyre, qofshin këta muslimanë apo jomuslimanë, individë apo grupe. Allahu thotë:
[COLOR=red]"Pa dyshim se ndëshkimi i atyre që luftojnë kundër Allahut dhe të Dërguarit të Tij dhe që bëjnë shkatërrime në tokë është të vriten ose të gozhdohen, ose t’u këputen duart dhe këmbët tërthorazi, ose të dëbohen nga vendi. Ky ndëshkim është poshtërim për ata në këtë jetë, ndërsa në jetën tjetër për ata do të ketë dënim shumë të madh.” [/COLOR](El-Maide: 33)

Ky ajet quhet ajeti i -el-hirabe- luftimit. Lufta është e kundërta e paqes, e cila është shpëtim nga çdo e keqe dhe e dëmshme dhe sigurim i shpirtit dhe i pasurisë.
Disa juristë të fesë, el-hirabe e kanë përkufizuar kështu: Dalja e një grupi të armatosur në vendin islam për të shkaktuar kaos, për derdhjen e gjakut, marrjen e pasurisë, çnderimin e njerëzve, shkatërrimin e të mbjellave, duke kërcënuar kështu fenë, moralin, rendin dhe ligjin. Nuk ka dallim që ky grup të jetë nga muslimanët apo jomuslimanët përderisa i shkaktojnë këto trazira në vendin islam dhe përderisa e bëjnë këtë ndaj atyre që gjakun e kanë të mbrojtur.

Nëse këto krime i kryen edhe vetëm një person, ai konsiderohet njeri që duhet të luftohet. Kjo dukuri ndryshe quhet edhe "bllokim i rrugës apo plaçkitje" sepse kur ndodh kjo, njerëzit u shmangen rrugëve nga frika se mos vriten, se mos u merret pasuria apo se mos çnderohen.

I Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem është distancuar nga ai që mban armë dhe del në rrugë duke frikësuar njerëzit e sigurt. I Dërguari alejhi selam ka thënë: [COLOR=blue]"Kush na drejton armët nuk është prej nesh." [/COLOR](Mutefekun alejhi) Ky njeri nëse nuk e ka pasur nderin në këtë botë që të cilësohet si musliman, nuk do ta ketë këtë nder as pas vdekjes sepse secili ringjallet në atë që ka vdekur. I Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem thotë:[COLOR=blue] "Kush del nga respektimi (i ligjit) duke u larguar nga xhemati (bashkësia) e pastaj vdes, ai do të vdesë me vdekje të injorancës.” [/COLOR](Muslimi)

Me të vërtetë Allahu e ka nderuar njeriun, e ka krijuar me Dorën e Tij, i ka dhuruar shpirtin, i ka urdhëruar melaiket që t'i bien në sexhde (formë nderimi), ia ka nënshtruar çfarë ka në qiej e në tokë, i ka dhënë fuqi e dhunti në mënyrë që ta udhëheqë tokën dhe të arrijë në piedestalet më të larta të mundshme si nga ana materiale ashtu edhe ajo shpirtërore. Mirëpo njeriu nuk mund t'i realizojë qëllimet e veta dhe ta arrijë kulmin përveç nëse i ofrohen të gjitha kushtet e ngritjes dhe nëse merr të gjitha të drejtat që i takojnë. E drejta e tij themelore që Islami ia ka garantuar është e drejta e jetës. Kjo është e drejtë e shenjtë dhe në asnjë mënyrë nuk lejohet të keqpërdoret shenjtëria e saj. Allahu thotë: [COLOR=red]"Mos e mbytni njeriun që Allahu e ka ndaluar (mbytjen e tij) përpos kur është me vend (ligj).”[/COLOR] (El-En'am: 151)

Gjithashtu thotë: [COLOR=red]"Mos i vrisni fëmijët tuaj nga frika e varfërisë! Ne u sigurojmë ushqim atyre dhe juve. Vërtet, vrasja e tyre është gjynah i madh.” [/COLOR](El-Isra: 31)

Kjo ndalesë është e vërtetuar në të gjitha ligjet e mëparshme. Allahu e ka bërë të ligjshëm kisasin edhe për ata që ishin para nesh si ndalim dhe frikësim për derdhjen e gjakut dhe vrasjen e njerëzve pa të drejtë. Allahu i Madhërishëm thotë: [COLOR=red]"Prandaj Ne i urdhëruam bijtë e Izraelit se kush vret ndokënd, që s’ka vrarë njeri ose që nuk ka bërë çrregullime në Tokë, është sikur të ketë vrarë të gjithë njerëzit. Dhe, nëse dikush shpëton një jetë, është sikur të ketë shpëtuar jetën e krejt njerëzve. Të Dërguarit tanë u sollën shenja të qarta, por shumë nga ata, edhe pas kësaj, i kaluan tërë kufijtë me të këqija në tokë."[/COLOR] (El-Maide: 32). Na ka urdhëruar me atë që i kishte urdhëruar edhe ata që ishin para nesh. Allahu thotë:
[COLOR=red]"O besimtarë! Është caktuar për ju kisasi për vrasje: i liri për të lirin, skllavi për skllavin dhe femra për femrën. Ai (vrasës) që falet nga farefisi i të vrarit, duhet të sillet njerëzishëm dhe le të zbatojë dëmshpërblimin më të mirë. Kjo (falje) është një lehtësi dhe mëshirë nga ana e Zotit. E kushdo që pas kësaj (faljes), e kapërcen kufirin, do të marrë një dënim të dhimbshëm.”[/COLOR] (El-Bekare: 178)

Në Islam nuk është i çmuar vetëm shpirti i muslimanit, por i muslimanit dhe jomuslimanit në mënyrë të barabartë. Nuk vritet muslimani vetëm me diçka që e obligon vrasjen e tij, d.m.th. siç e ka përmendur Allahu në shumë ajete fjalën[COLOR=red] "vetëm me të drejtë"[/COLOR]. Gjithashtu nuk vritet jomuslimani vetëm se me atë që e obligon vrasjen e tij. I Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem e ka konsideruar shumë të rëndë vrasjen e padrejtë të jomuslimanit që jeton në paqe me muslimanët. Për këtë ka thënë:[COLOR=blue] "Kush vret atë të cilit i është dhënë besa (jomusliman), ai nuk do ta nuhasë erën e xhennetit, edhe pse era e tij nuhatet nga dyzet vjet larg."[/COLOR] (Buhariu)

Ndërsa për atë që vret një besimtar pa të drejtë Allahu ka thënë:
[COLOR=red]"Kushdo që vret një besimtar me qëllim, ndëshkimi i tij është xhehennemi, në të cilin do të qëndrojë përgjithmonë. Allahu është zemëruar me atë, e ka mallkuar dhe i ka përgatitur një dënim të madh.”[/COLOR] (En-Nisa: 93)

Hadithe të shumta kanë ardhur që tregojnë për madhërimin e të drejtave të muslimanit, ruajtjen e gjakut të tyre dhe qartësimin e dënimit mbi ata që e bëjnë të kundërtën.

Ebu Bekrete radijallahu anhu thotë se i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë:
[COLOR=blue]"Me të vërtetë gjaku juaj, pasuria juaj dhe nderi juaj është i ndaluar për ju, ashtu siç është e ndaluar kjo ditë e juaja, në këtë vend tuajin, në këtë muaj të ndaluar. Allahun do ta takoni dhe Ai do t'ju pyesë për veprat tuaja, mos u zmbrapsni pas meje si femohues ose të humbur, që ta vrisni njëri- tjetrin." [/COLOR](Mutefekun alejhi)

Nafiu tregon se Ibën Umeri një ditë e shikoi Qaben dhe tha:
[COLOR=blue]"Sa e çmuar që je dhe sa e shenjtë që je, por besimtari është më i shenjtë tek Allahu sesa ti."[/COLOR] (Tirmidhiu)

Ebu Hurejra radijallahu anhu tregon se i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë:
[COLOR=blue]"Largohuni nga shtatë gjërat shkatërruese.” I thanë: “Cilat janë ato o i Dërguari I Allahut?” Tha: “Bërja shok Allahut, magjia, vrasja e shpirtit që e ka ndaluar Allahu, pos me të drejtë, ngrënia e kamatës, ngrënia e pasurisë së jetimit, ikja nga fronti i luftës, shpifja ndaj grave të ndershme besimtare e të gjora." [/COLOR](Mutefekun alejhi)

Ibën Umeri radijallahu anhuma thotë: [COLOR=blue]“Ka thënë i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem: "Besimtari vazhdon të ketë hapësirë në fenë e tij përderisa nuk derdh gjakun e ndaluar.” [/COLOR](Buhariu)

Bera' ibën Azibi radijallahu anhu thotë se i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë:
[COLOR=blue]"Shkatërrimi i botës është më i lehtë tek Allahu sesa të vritet një besimtar pa të drejtë.”[/COLOR] (Tirmidhiu, Albani e ka saktësuar.)

Ebu Seid el-Hudriu thotë se i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë:
[COLOR=blue]"Sikur banorët e qiellit dhe të tokës të binin në ujdi që ta vrisnin një besimtar, Allahu do t'i fuste në zjarr që të gjithë." [/COLOR](Tirmidhiu, e ka saktësuar Albani.)

Për shkak të rëndësisë dhe shenjtërisë së gjakut, gjëja e parë që Allahu do të gjykojë mes robërve është gjykimi në gjakra, siç tregon për këtë hadithi:
[COLOR=blue]"Çështja e parë që do të gjykohet mes robërve Ditën e Gjykimit është çështja e gjakrave." [/COLOR](Mutefekun alejhi)

Këto ishin disa hadithe që tregojnë për dënimin e vrasësit që vret dikë tjetër, por cili është dënimi i atij që vret veten? Vetëvrasja është mëkat i madh dhe dënimi për të është i hidhur. Në hadithin që e transmeton Ebu Hurejra, i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem thotë:
[COLOR=blue]"Ai që e vret veten me hekur, atë hekur do ta ketë në dorë duke e futur në barkun e tij në zjarrin e xhehennemit duke qëndruar ashtu përgjithmonë. Ai që e vret veten me helm, helmin do ta ketë në dorë duke e marrë atë në zjarrin e xhehennemit përgjithmonë. Ai që e hedh veten nga një vend i lartë dhe vritet, ai do të hidhet ashtu në zjarrin e xhehennemit përgjithmonë."[/COLOR] (Mutefekun alejhi)

Ky ishte dënimi i atij që vetëvritet. Si qëndron puna nëse ai vetëvritet duke hedhur veten në erë dhe shkakton vrasjen e të tjerëve, muslimanë ose jo? Ky vetëvrasës ka kryer tre krime: ka vrarë veten, ka vrarë muslimanin dhe jomuslimanin, gjaku i të cilit është i mbrojtur, prandaj i meriton të gjitha dënimet që u përmendën më herët. Nëse shpërthimi i tij sjell vrasjen e më shumë njerëzve, atëherë për çdo shpirt do të ketë dënim të veçantë.

Nga madhëria e Islamit dhe lehtësia e tij është se edhe gjatë kohës së luftës e ka kufizuar luftën vetëm mes ushtarëve dhe e ka ndaluar rreptësisht që lufta të tejkalojë nga mejdani i saj te njerëzit që janë të sigurt e të qetë nëpër faltoret e tyre, nëpër shtëpitë dhe tregjet e tyre. Ibën Umeri radijallahu anhuma thotë: “Kaloi i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem pranë një gruaje të vrarë gjatë çlirimit të Mekës, pastaj tha:[COLOR=blue] “Kjo nuk do të luftonte (kundër nesh)”, pastaj ndaloi nga vrasja e grave dhe fëmijëve."[/COLOR] (Mutefekun alejhi)

Në bazë të këtij arsyetimi (ajo nuk do të luftonte), dijetarët kanë thënë se iu bashkëngjitën këtij rregulli gratë, fëmijët, shërbyesit e faltoreve, haxhilerët, pleqtë, të sëmurët dhe të tjerë të cilët janë distancuar nga lufta, që ndryshe quhen qytetarë, prandaj duhen respektuar ata dhe pasuria e tyre. Duke u nisur nga kjo, ne i kundërshtojmë të gjitha shpërthimet që ndodhin sot në vendet muslimane dhe jomuslimane sepse këto shpërthime kanë për qëllim qytetarët e rëndomtë, të cilët janë të sigurt. Islami, siç e thamë, e ndalon në mënyrë të prerë vrasjen e qytetarëve në gjendje lufte, kështu që kuptohet si qëndron çështja në situata sigurie dhe paqeje.



[CENTER]Marrë nga revista "Tevhid", numër 107
Autor: Dr Abdul Adhim Bedevij
Përktheu me disa ndryshime: Mr. Fidan XHELILI
Aman/Jordani[/CENTER]

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[CENTER][FONT=Arial Black][SIZE=4][COLOR=navy][B][IMG]http://www.albselefet.com/images/smilies/bismilah.gif[/IMG][/B][/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial Black][SIZE=4][COLOR=navy][B]Verifikimi i lajmeve para se të gjykosh [/B][/COLOR][/SIZE][/FONT]
[B]Marrë nga Libri i [U]Diturisë fq 52[/U] i [COLOR=darkred]shejh Muhamed bin Salih el Uthejmin[/COLOR][/B][/CENTER]

Nga moralet më të rëndësishme me të cilat duhet te pajiset nxënësi i dijes është verifikimi i lajmeve që transmetohen dhe sigurimi për gjykimet që nxirren. Detyrimisht kërkohet që lajmet të cilat përcillen, fillimisht të verifikohen:Vallë janë thënë nga personi të cilit i atribuohen? Nëse janë thënë prej tij, sigurohu mirë për gjykimin, sepse ai lajm që ti mund të kesh dëgjuar, mund të jetë i bazuar në ndonjë parim të cilin ti nuk e di, ndaj dhe e gjykon si gabim, mirëpo në të vërtetë nuk është gabim.
Cila është rruga që duhet të ndiqet në këtë rast?
Rruga është që të kontaktosh me personin të cilit i atribuohet lajmi dhe t`i thuash: Percillet se ke thënë kështu e ashtu, a është e vërtetë? Më pas e diskuton me të, sepse qortimi yt paraprak apo mos pëlqimi yt, mund të vijë si shkak i mos njohjes tënde rreth motivit të atij lajmi që përcillet, sic thotë një proverb: Kur njihet shkaku, s`ngelet më cudi. Pra fillimisht duhet verifikuar lajmi dhe të sigurohemi për gjykimin. Më pas kontakton me personin dhe e pyet nëse është e vërtetë ajo që thuhet në lidhje me të. Më pas e diskuton me të, ose do jetë e vërteta me të dhe ti bindesh per fjalën e tij, ose ti arrin ta bindësh për gabimin e tij dhe ai kthehet tek e vërteta që ti i tregove.
Gjithashtu themi se verifikimi është gjë e rëndësishme duke u nisur nga fakti se nganjëherë përcjellësit e lajmeve mund të kenë qëllime të ndryshme dashakeqe, përcjellin qëllimisht ato lajme që dëmtojnë dhe cënojnë imazhin e personit. Nganjëherë mund të mos kenë qëllime dashakeqe por e keqkuptojnë fjalën në atë mënyrë që thënësi nuk e ka pasur për qëllim,prandaj kërkohet verifikim. Pra për ta përmbledhur themi: Nëse të arrin ndonjë lajm nga dikush, atëherë ndiq njërën nga këto tre rrugë:
[SIZE=2][B]1)[/B][/SIZE] [B][COLOR=navy]Verifikimi në lidhje me saktësinë e lajmit që përcillet.[/COLOR][/B]
[B][SIZE=2]2)[/SIZE][/B] [B][COLOR=navy]Vlerësimi i gjykimit rreth asaj cështjeje, a është gjykimi saktë apo jo? Nëse gjykimi është i saktë, e mbështet dhe e mbron atë. Nëse mendon se gjykimi nuk është i saktë, atëherë ndiq rrugën e tretë:[/COLOR][/B]
[B][SIZE=2]3)[/SIZE][/B] [COLOR=navy][B]Kontaktimi me personin që i atribuohet ajo thënie, në mënyrë që të diskutohet me të, por diskutim me qetësi dhe respekt.[/B][/COLOR]

Marrë nga:[URL="http://www.udhaebesimtareve.com/2011/11/14/verifikimi-i-lajmeve-para-se-te-gjykosh/"][COLOR=#570200]Verifikimi i lajmeve para se të gjykosh « Udha e Besimtarëve[/COLOR][/URL]

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[SIZE=2][B]Ebu Kilabeh rahimehullah ka thene:[/B][/SIZE]
[SIZE=2]Nuk e ka vdekur diturine ndokush me shume se sa tregimtaret e historive, te cilet ulen dhe tregojne historira nje vit te tere dhe asgje nuk ngelet ne mendje, ndersa nqs ulesh ne mexhlisin e dijetarit nuk do ngrihesh prej tij pa te ngelur dicka ne mendje.[/SIZE]
[SIZE=2]Marre na libri Hiljetul eulija 2/287[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][IMG]http://4.bp.blogspot.com/-EcnGxT7crQE/TcFXm4LpWmI/AAAAAAAAARc/DM72sjPlsFA/s1600/2576690326_faed117474.jpg[/IMG][/SIZE]

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

Gjashtë cilësi tregojnë burrëri për njeriun: tri prej tyre janë kur është në shtëpi, dhe tri të tjera kur është në udhëtim. Ato të shtëpisë janë: 1-Këndimi i Kur’anit Kerim; 2-Ndërtim xhamish; 3-Të zënit miq. Cilësitë që duhen në udhëtim e sipër janë: 1-Të mos kursehet për t’u shtruar tryezën shokëve; 2- Rruajtja e dinjitetit dhe e cilësive të mira morale; 3-Të qenët i qeshur me shokët, por jo aq shumë sa të humb serioziteti e dinjiteti i personit.

Imam Aliu a.s.

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[FONT=Arial][SIZE=3][B]A ka ekzistuar urrejtje ndërmjet familjes së Profetit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) dhe sahabëve?[/B][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
Kjo nuk është e vërtetë, sepse ndërmjet tyre ka ekzistuar dashuria, respekti dhe lidhjet familjare. Si shembull konkret për këtë mund të themi se Profeti (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) i martoi dy vajzat e tij, Umu Kulthumin dhe Rukijen, me Uthmanin, ndërsa Zejneben me El As bin Rabijan. Aliu e martoi vajzën e tij Umu Kulthumin, me Umerin, ndërsa vetë Aliu u martua me thjeshtrën e Ebu Bekrit, Esma bint Umejs.

Gjithashtu, Muhamed bin Ali bin Husejn u martua me Umu Ferue bintul Kasim, mbesën e Ebu Bekrit. Djali i Uthmanit, Abani, u martua me Umu Kulthumin, të bijën e Abdullah bin Xhaferit, si dhe shumë e shumë lidhje të tjera martesore ndërmjet familjes profetike dhe sahabëve të ndershëm.

Nuk mund të lëmë pa përmendur edhe emrat që u ka vendosur Aliu fëmijëve të tij si: Ebu Bekër, Umer dhe Uthman. Të njëjtën gjë ka bërë edhe Haseni, duke e quajtur njërin prej djemve të tij Ebu Bekër.

Këtu përfundon ky libër, duke lutur Allahun e Madhëruar që të ketë dhënë frytet e duhura dhe fjala jonë e fundit është: Falënderimet i takojnë vetëm Allahut, Zotit të botëve.[B][/B]
[B][/B]
[LEFT]Autor[B]: Uthman ibën Muhamed El Hamijs [/B]
Përktheu: Fatjon Çorapi[/LEFT]

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

Çuditem me atë njeri zemërzi e të pasur që ndjell varfërinë, e cila ik prej tij dhe humbet atë kamje që e ndjek atë dhe që rron në këtë jetë si i varfër, ndonëse do t’i merret shuma e të pasurit; Çduditem me atë fodull që dje ishte një pikë uji i ndyrë, ndërsa nesër do të jetë një coftinë. Çuditem me atë njeri që e ka të lëkundur mëdysh besimin për Zotin, edhe pse e sheh botën (gjithësinë); Çuditem me atë njeri që e ka harruar vdekjen, edhe pse e sheh kur vdesin njerëz të tjerë; Çuditem me atë njeri që nuk e beson ngjalljen e dytë, edhe pse e di fort mirë ngjalljen (krijimin) e parë; Çuditem me atë njeri që ka rënë krejtësisht pas kësaj bote, ndërsa jetën e përhershme e ka lënë fare.

Imam Aliu a.s.

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[SIZE=2][SIZE=3][B]Shejh bin Bazi shpesh qante kur ndëgjonte për shpifjen që i është bërë Aishes (radij Allahu anha)
[/B][/SIZE]
Shejh bin Bazi (Allahu e mëshiroftë) thoshte: “Aisheja (radij Allahu anha) është e bija e Siddikut, dhe sipas unanimitetit të muslimanëve ajo është nëna e besimtarëve. Prandaj ai që pohon se ajo ka bërë zina, atëherë ka bërë kufër; sepse ky nuk i ka besuar Allahut e as fjalës së Tij, me ç’rast Allahu...[/SIZE][SIZE=2] thotë: [B]“Me të vërtetë, ata që shpifën, janë një soj i keq prej jush. Mos e quani atë si të keqe për ju. Përkundrazi, kjo është mirë për ju” [/B](Nur: 11). Këtë e quajti shpifje, sepse qëllimi është se Aisheja, nëna e besimtarëve, është gruaja më e mirë ndër të gjitha gratë e Pejgamberit (salallahu alejhi ve selem) përveç Hadixhes, sepse dijetarët ndahen disa mendimesh se cila ishte më e mirë. Prandaj ai që pohon se Aisheja ka bërë zina, apo e akuzon për atë vepër, atëherë ai është kafir sipas unanimitetit të muslimanëve, dhe është person që nuk i ka besuar Allahut e as Pejgajmberit të Tij. Ajo ishte e pastër nga kjo shpifje, ajo ishte Siddikeja e bija e Siddikut, ajo ishte gruaja më e mirë e Pejgamberit, përveç Hadixhes, siq e cekëm më lartë. Gratë e Pejgamberit (salallahu alejhi ve selem) të gjitha ishin të pastërta, besimtare dhe të devotshme, ato janë nënat e besimtarëve (Allahu qoftë i kënaqur me to). Është obligim të besohet kjo, dhe të besohet se ato janë gratë më të pastërta dhe më të mira.
[/SIZE][URL="http://www.sahab.net/"]www.sahab.net[/URL]

Përktheu: [URL="http://www.facebook.com/jbozhlani"]Jeton Bozhlani[/URL]

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[B][FONT=Arial][SIZE=2][IMG]http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/305718_2444682196990_1249945544_32992709_13210632_n.jpg[/IMG][/SIZE][/FONT][/B]

[B][FONT=Arial][SIZE=2]Imam el-Asbahani ka thënë:"Shenjë e Pasuesve të Sunetit është se ata ndjekin Selefus-Salih (të Parët tanë të Mirë) dhe braktisin çdo bidat që është shpikur në këtë Fe.”[/SIZE][/FONT][/B]

[B][FONT=Arial][SIZE=2]____________

[el-Huxheh fij Bejanil-Mehaxheh, 1/364][/SIZE][/FONT][/B]

Titulli: Citate nga dijetaret islam
 

[B]Ebu Is’hak el Fazari permend: ”[/B]Armiqte asnjehere nuk munden ti perballojne shoket e te Derguarit te Allahut sal-lAllahu aljhi ue sel-lem; keshtu kur lajmi i humbjes se romakeve i mberriti Heraklit e ky ishte ne Antiok, ai i pyeti popullin e tij:”Mjere per ju!Me tregoni per keta njerez qe po luftojne kundra jush, a nuk jane ata njerez si ju?”Ata thane:”Me te vertete, ashtu jane(njerez si ne?”Ai i py...eti:” Kush eshte me shume ne number ju apo ata?”Ata thane:”Ne jemi me shume ne number ne cdo vend.”Ai pyeti:”E si eshte e mundur qe ju te mposhteni ne cdo beteje qe po beni me ta?Nje udheheqes i moshuar dhe fisnik prej tyre tha:”Sepse ata falen gjate nates, e agjerojne gjate dites, i permbahen kontratave dhe marrveshjeve, premtimeve te tyre; ata urdherojne ne te mire dhe ndalojne nga e keqja; dhe jane te drejte ne mes tyre, kurse ne pijme alkol, bejme zina, bejme mekate, i thyejme marreshevjet tona, vjedhim, bejme zullum e nuk bejme drejtesi, urdehrojme ne ate qe e zemeron Allahun dhe ndalojme ne ate qe e kenaq Allahun, dhe ne perhapim te keqija e korrupsion ne toke.”Herakli tha:”Ti je ai qe me the te verteten.”

_______________________________

Ebu Bekr ed-Dajnuri El Muxhalasah uel Xhauahir el ilm 4:91