[B]Ah, sikur ta dinte populli im se ç’është xhehenmi?![/B]


Vallë a dini diç për xhehenemin?


Zjari, All-llahu na ruajtë nga ai

Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] shpesh lutej dhe thoshte:

"All-llahu im, kërkoj prej Teje xhennetin dhe ajo që më afron te ai, qoftë fjalë ose vepër, dhe strehohem te Ti nga zjari dhe ajo çka më afron te ai, qoftë fjalë ose vepër. Të lus që çdo caktim që e ke bërë për mua të jetë mirë për mua".

Malik ibn Dinari thoshte:

"Po të gjeja ndihmëtar, do t’i shpërndaja anë e mbanë botës që të thërrasin: o ju njerëz, kujdesuni nga zjari, kujdesuni nga zjari.

Ata Sulejmiu thoshte:

"Kur të përmendet xhehenemi nuk më ëndja as ushqimin e as pijen".

Tavusit i shtrohej shtrati, shtrihej dhe rrotullohej në te ashtu siç rrotullohet kokrra në tavë. E pastaj ngritej, e drejtohej nga kibleja deri në mëngjes dhe thoshte:

"Përkujtimi i xhehenemit e largoi gjumin nga ata që i frikësohen atij".

Zjari, vallë e dini se çka është zjarri

Transmeton Imam Muslimi në sahihun e tij nga Abdull-llah ibn Mesudi [radijall-llahu anhu], i cili tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Do të sjellin atë ditë xhehenemin, i cili do t’i ketë shtatëdhjet mijë frerë, secilin fre do t akapin shtatëdhjet mijë melek për ta tërhjekur".

1- Nxehtësinë më të madhe ose acarinë më të madhe që e ke përjetuar ndonjëher në jetën tënde dije se ajo është vetëm një frymëmarje e xhehenemit.

Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Është ankaur zjari te Zoti i saj dhe ka thënë: Zoti im, njëra pjesë ma han tjetrën. Atëherë All-llahu i lejoj që të ketë dy frymëmarje: një një dimër dhe një në verë. Kjo është kur e dnieni nxehtësinë më të madhe dhe acarinë më të madhe të zemheririt". (Buhariu dhe Muslimi).

Abdull-llah ibn Omeri [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Kur të shtohet të nxehtit, namazin falne kur të ftohet, sepse të nxehtit e madh është nga zierja e xhehenemit". (Buhariu dhe Muslimi).

2- Zjari i dunjasë është një pjesë e shtatëdhjet pjesëve të saja.

Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Ky zjari juaj, të cilin e dhez biri i Ademit është një pjesë e shtatëdhjet pjesëve të zjarit të xhehenemit. I thanë: o i Dërguar i All-llahut! Edhe kjo mjafton. Tha: ajo është edhe ma e nxehtë për gjashtëdhjet e nëntë pjesë, secila pjesë është e nxehtë sikurse nxehtësia e sajë". (Buhariu dhe Muslimi).

3- Vështirësitë dhe telashet më të mëdhaja që i përjetoni nuk krahasohen me një fundosje në te.

Enes ibn Maliki [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Do të sjellin njeriun që më së shumti është kënaqur, mirëpo që është banor i xhehenemit, Ditën e Kijametit, dhe do ta fusin një her në xhehenem, e pastaj do ti thonë: Biri i Ademit, a ke parë ndonjëher të mira? A të ka kaluar ndonjë kënaqësi? Do të thotë: Jo, vall-llahi, o Zot. Pastaj do të sjellin njeriun që më së shumti ka vuajtur në dunja, mirëpo që e meriton xhennetin, do ta fusin një her në xhennet, e do ti thonë: Biri i Ademit! A ke parë ndonjëherë të keqe? A ke kaluar ndonjë vështirësi? Do të përgjigjet: jo, vall-llahi, o Zot! Nuk kam parë asnjëher vështirësi a të keqe". (Muslimi).

4- Denimi më i lehtë

Ebu Seid Hudriu [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Njeriu nga banorët e zjarit me denim më të vogël është ai që vishet me këpucë të zjarta, nga nxehtësia e tyre vlojnë trutë". (Buhariu).

5- Në te do të hyjnë edhe njerëz pa llogari.

Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Do të del nga zjari një qafë, e cila ka dy sy që shohin, dy veshë që dëgjojnë dhe gjuhë që flet, e do të thotë: jam autorizuar për tre lloj njerëzish: për secilin tiran kryeneç, për secilin që i lutet edhe tjetërkujt përveç All-llahut dhe për vizatuesit". (transmeton Ahmedi dhe Tirmidhiu, kurse shejh Albani thotë se hadithi është sahih).

6- Xhehenemi është shumë i thellë.

Utbe ibn Gazvani transmeton nga Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem]:

"Një shkamb i madh do të hudhet nga buza e xhehenemit, e do të fluturon në te shtatëdhjet vjet pa arritur në fund". (transmeton Tirmidhiu, kurse shejh Albani ka thënë se hadithi është sahih).

Kurse Enesi tregon një hadith merfu’:

"Poqëse hedhet një gurë sa shtatë hilafate hidhen nga buza e xhehenemit, do të fluturojnë shtatëdhjet vite, pa arritur në fund". (transmeton ibn Hennadi, kurse shejh Albani thotë se është hadith sahih).

Na shpëto o Zot, na shpëto.

7- Xhehenemi nuk ngopet.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

"(Përkujto) Ditën kur Ne Xhehennemit i themi: "A je mbushur?" E, ai thotë: "A ka ende?". (Kaf: 30).

Enes ibn Maliku [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Do të vazhdohet të hidhen njerëz në xhehenem, kurse ajo vazhdimisht thotë: "???? ???? ???????"- "a ka ende", gjersa ta vëndon mbi te Zoti i Krenarisë këmbën e vet, e ajo të mbledhet palë palë e të thotë: mjaft më, mjaft më, pasha Krenarinë dhe Bujarinë tënde. Kurse në xhennet do të mbetet edhe më tej tepricë, për të cilën All-llahu do të krijoj krijesa, të cilat do ti banojë në tepricën e xhennetit". (Buhariu dhe Muslimi).

8- Xhehenemi i ka shtatë dyer.

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

"E s'ka dyshim se Xhehennemi është vendpremtimi i të gjithë atyre. Ai (Xhehennemi) i ka shtatë dyer, çdonjëri prej tyre ka shtegun (derën) e caktuar (nëpër të cilën do të hyjë)". (El-Hixhr: 43- 44).

9- Ushqimi i banorëve të xhehenemit është zekumi. Vallë a e dini se ç’është zekumi?!

Ibn abbasi [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Poqëse një pikë e zekumit pikon në këtë botë, do tua prishte njerëzve tërë jetën e tyre, vallë si është puna e tij, që këtë e ka ushqim?!". (transmeton Tirmidhiu, shejh Albani thotë se hadithi është sahih).

Ebu Derda [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Banorët e xhehenemit do të uriten. Harojnë denimin në të cilin gjinden dhe kërkojnë ndihmë në ushqim, e u jipet ndihma ushqim nga barishte me ferra helmuese, i cili as nuk trash e as nuk ngop. Sërish kërkojnë ushqim, e u jipet ushqim nga therrat. Ju kujtohet se në dunja ata ushqimin e dërgoni te poshtë në fyt me ujë, andaj kërkojnë ujë, atëhere u jipet valë e nxehtë, i cili u derdhet nga kazanat e hekurt, e kur u afrohet fytyrs, ua djeg fytyrën, e nëse u depërton në ushqim ua bënë barkun copë copë. Atëherë thonë; thërritni mbikqyrësit e xhehenemit, kurse ata do tu përgjigjen: a nuk ju erdhën pejgamberët më fakte. Do të thonë: gjithsesi. Atëherë do tu thonë: lutuni, e lutja e pabesimtarëve është e kotë. Do të thonë: thërritne Malikun. Do t’i drejtohen atij duke i thënë: Malik le të le të na shkatërron Zoti jot. U përgjigjet: ju do të mbeteni këtu". A’meshi tregon: më ka ardhur lajmi se mes lutjes së tyre dhe përgjigjes së Malikut kalojnë njëmijë vjet. Do tu thuhet: lutne Zotin tuaj, sepse askush s’është më i mirë se sa Zoti juaj. Atëherë do të thonë: "Zoti ynë. Na zotëroi fatkeësia jonë, e ishim popull i lajthitur. Zoti ynë, na nxjer nga kjo, e nëse kthehemi atëherë jemi zullumqar. Atëherë u përgjigjet All-llahu: "Heshtni e mos flitni". Në këtë moment u humbin të gjitha shpresat nga çdo e mirë dhe fillojnë të vajtojnë, mjerohen dhe t’ju vjen keq". (Tirmidhiu).

[I]Vazhdon[/I]

Vëllezër…

Çka pastaj?!

A nuk duhet nxituar në pendim para se të vdesim që të garantohemi nga e keqja e xhehenemit?1

Vëlla, qaj për mëkatin tënd sot, para se ta qajsh nesër me gjak.

Ebu Musa [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Banorët e zjarit do të qajnë, saqë edhe anija mundet të lundrojë në lotët e tyre. Ata do të qajnë me lotë gjaku". (transmeton Hakimi, kurse shejh Albani thotë se hadithi është hasen).

Vëllezër…

Rujuni nga zjari, sepse nuk e dini se sa vështirë është atje!

Rujuni nga zjari duke bërë mes jush edhe zjarit pengesë!

Ofroni flijime tani para se të ikë mundësia!

Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

"Bëni mes jush dhe zjarit pengesë, po qoftë se edhe me një gjysmë hurme". (Taberaniu, hadithi është sahih).

Edhe për fund disa ajete që flasin për banorët e xhehenemit:

"Po disa prej tyre i besuan atij (Muhammedit), e disa e refuzuan. Për ta mjafton zjarri i Xhennemit. Është e vërtetë se ata që mohuan argumentet Tona, do t'i hudim në zjarr. Sa herë që u digjen lëkurat e tyre, Ne ndërrojmë lëkura të tjera që të shijojnë dënimin. All-llahu është i plotëfuqishëm, i drejtë. ata që besuan dhe bënë vepra të mira, Ne do t'i fusim në Xhennet nën të cilin burojnë lumenj, ku do te jenë përgjithmonë. Aty kanë edhe bashkëshorte të pastra e hije të mrekullueshme". (en-Nisa: 55- 57).

"O bijtë e Ademit, juve ju vijnë të dërguar nga mesi juaj, ju përkujtonë faktet e Mia (shkoni pas tyre). E kush ruhet dhe përmirësohet, për ta s'ka as frikë as s'kanë përse të pikëllohen. E ata që i konsideruan të rreme faktet tona dhe kryelartësi u larguan prej tyre, ata janë banues të zjarrit dhe në të janë përjetë. Kush është më mizor se ai që trilin shpifje ndaj All-llahut, apo i përgënjeshtron argumentet e Tij? Ata e arrijnë pjesën e tyre që u është caktuar (në shënime) deri kur t'u vijnë atyre të dërguarit tanë (mekaiket) t'ju marrin shpirtine u thonë: "Ku janë ata që pos Zotit i lutshit?" Ata thonë: "Kanë humbur prej nesh" dhe ashtu dëshmojnë për vete se ishin mohues (kafira). (All-llahu) Ju thotë: "Hyni në Xhehennem me atë popull që ishte para jush nga xhinët dhe nga njerëzit (e që ishin si ju). Sa herë që një gruphyn në të, e mallkon atë të mëparshmin derisa kur të arrijnë në të të ggjithë, grupi i fundit i tyre thotë për grupin e parë: "Zoti ynë, këta (pari) na kanë humbur neve (nga rruga e drejtë), pra shtoju dënimin me zjarr atyre!" (All-llahu) Thotë: "Për secilin (grup) është (dënimi) i shtuar, por ju nuk po dini. Të parët e tyre (paria) të mbramëve të tyre ju thotë: " Ju nuk keni përparësi ndaj nesh (pse vetë keni bërë kufur), shijone pra dënimin për atë që e fituat!" Nuk ka dyshim se ata që përgënjeshtruan argumente Tona dhe nga mendjemadhësia u larguan prej tyre, atyre nuk u hapen dyert e qiellit dhe nuk do të hyjnë në Xhennet deri të përbirojë devja vrimën e gjilpërës. Ja, kështu i shpërblejmë kriminelët. Për ata është përgattitur shtrat nga zjarri dhe mbulojë (mga zjarri).

E kështu pra i shpërblejmë zullumqarët. Ata që besuan dhe bënë vepra të mira, e Ne as që obligojmë ndoken çka nuk ka mundësi (të veprojë), të tillët janë banues të Xhennetit dhe në të janë përgjithmonë. Nga zemrat e tyre kemi hequr (kemi zhdukur) çdo gjë që ishte krijuar nga zilia (nga urrejtja), janë në Xhennet, ku rrjedhin lumenj, e ata thonë: "falënderojmë All-llahun që na udhëzoi për këtë (për iman, për punë të mira,na hoq zilinë, na futi në Xhennet), pse sikur të mos na drejtonte All-llahu, ne nuk do të dinim të udhëzoemi. Vërtet, të dërguarit e Zotit na e thanë të vërtetën dhe ne i besuam!" E atyre u drejtohet thirrje: "KY është Xhenneti, iu dha juve për atë që vepruat. Ata të Xhennetit i thërrasin (i pyesin) banuesit e zjarrit e u thonë: "Ne e gjetëm të vërtetë atë që na e pat premtuar Zoti në, e ju (banues të zjarrit) a e gjetët të vërtetën atë që pat premtuar Zoti juaj?" Ata (banuesit e zjarrit) thonë: "Po". Atëherë në mes të tyre (mes dy grupeve) thërret një zë: "Mallkimi i All-llahut qoftë mbi zullumqarët!"". (El-A’raf: 35- 44).

"9:34. O ju që besuat, vërtet një shumicë e parisë fetare e jehudive dhe e të krishterëve, në mënyrë të paligjshme e hanë pasurinë e njerëzve dhe pengijnë të tjerët nga rruga e All-llahut. Ata të cilët e ruajnë arin e argjendin e nuk e japin për rrugën e All-llahut, lajmëroji për një dënim të dhëmbshëm.

9:35. Atë ditë kur ajo (pasuri e deponuar) fërgohet në prushin e Xhehennemit, e me të (ashtu zharavë) lyhen ballët, anët dhe shpinat e tyre (do t'u thuhet): "Kjo është ajo që e dispozituat për veten tuaj, pra shijoni atë që e depozitonit!"". (Et-teube: 34- 35).

"Ata që mohuan të dërgarit e vet thanë: "Për Zotin, ne do t'ju dëbojmë nga vendi ynë, ose ju domosdo do të ktheheni në fenë tonë!" E atyre (të dërguarëve) Zoti u shpalli; Ne gjithqysh do t'i shkatërrojmë zullumqarët. Dhe pas tyre Ne do t'ju vendosim në atë tokë. E këtë (ndihmë) për atë që i frikësohet pranisë Sime dhe i frikësohet dënimit Tim. Ata (të dërguarit) e kërkuan ndihmën, ndërsa çdo kryelartë idhnak pësoi dështim. E pas tij (kryelartit) është Xhehennemi, në të cilin i jepet ujë të ndyrë (që rrjedh prej lëkurave të djegura. Përpiqet ta përbijë, po nuk mund ta gëlltis atë, atij i vjen vdekja nga të gjitha anët (sipas shenjave shkatërruese), po ai nuk vdes (e të shpëtojë prej vuajtjeve), atë e pret dënim shumë i rëndë. Shembulli i veprave të atyre që nuk besuan është si hiri, të cilin me puhi e shkapërderdh era në ndonjë ditë të stuhishme, e ata nuk mund të realizojnë asgjë nga veprat që kanë bërë, e ky është ai dështimi i madh". (Ibrahim: 13- 1.)

[URL="http://www.albislam.com"]http://www.albislam.com[/URL]

[SIZE=2]KUSH TË SOLLI NË KËTË BOTË? [/SIZE][URL="javascript:void window.open('http://fjalaebukur.com/sq/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=584', 'win2', 'status=no,toolbar=no,scrollbars=yes,titlebar=no,menubar=no,resizable=yes,width=640,height=480,directories=no,location=no');"][SIZE=2][COLOR=#808080] [/COLOR][/SIZE][/URL][URL="javascript:void window.open('http://fjalaebukur.com/sq/index2.php?option=com_content&task=view&id=584&Itemid=28&pop=1&page=0', 'win2', 'status=no,toolbar=no,scrollbars=yes,titlebar=no,menubar=no,resizable=yes,width=640,height=480,directories=no,location=no');"][SIZE=2][COLOR=#808080] [/COLOR][/SIZE][/URL][URL="javascript:void window.open('http://fjalaebukur.com/sq/index2.php?option=com_content&task=emailform&id=584', 'win2', 'status=no,toolbar=no,scrollbars=yes,titlebar=no,menubar=no,resizable=yes,width=400,height=250,directories=no,location=no');"][SIZE=2][COLOR=#808080] [/COLOR][/SIZE][/URL][SIZE=2][COLOR=#dd5800]Shkruar nga Dr. Abdul Mexhid ez-Zendani (Përktheu: Arsen Muskurti) [/COLOR] [/SIZE][SIZE=2]e enjte , 22 mars 2007 [/SIZE][SIZE=2]O ju të mençur! Cili do të ishte mendimi juaj ndaj një njeriu që gjen veten në një qytet të panjohur ose shkretëtirë, duke ngjarë kjo pa zgjedhjen dhe dëshirën e tij? Por, kur t'i vijnë atij udhërrëfyesit për ta udhëzuar për gjithçka, ai është mospërfillës ndaj tyre.
Bile, ai kthehet dhe i lufton ata, megjithëse ata kanë ardhur për shpëtimin dhe udhëzimin e tij.
[/SIZE][SIZE=2]Ky i shan udhërrëfyesit, kurse ata afrohen tek ai.[/SIZE]

[SIZE=2]Në të vërtetë përgjigjja e të mençurve do të ishte pikë së pari për atë njeri të humbur, se për të është si të thuash një botë e panjohur ku e sollën pa dashjen e tij dhe për të mësuar misterin e ardhjes së tij. Një njeri i arsyeshëm kur gjen udhërrëfyesit që kanë ardhur për udhëzimin e tij dhe provon vërtetësinë e tyre, i respekton dhe zbaton rrugën e tyre.
Kurse, ai nuk interesohet për vetveten, ose për Atë që e solli në këtë vend ose për Pejgamberët e Zotit Madhështor, nuk ka dyshim se ai njeri është i çmendur. Njeriu i mençur kujton jetën e tij në këtë botë, mendon, si të thuash se s'ka qenë asgjë ose "tokë e vdekur", e pastaj është bërë njeri i gjallë siç thotë Allahu në Kur’anin Famëlartë:
(وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ إِذَا أَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُونَ) (الروم: 20)
[B][I]“Nga faktet [/I][/B][I](e fuqisë)[B] së Tij është edhe ajo, se Ai ju krijoi prej dheu, e mandej ju [/B](u zhvilluat në)[B] njerëz që veproni të shpërndarë”[/B][/I]. (Rrum, 20).
[/SIZE]

[SIZE=2]Sa dallim ka mes botës tokësore të vdekur, e cila nuk dëgjon, nuk shikon, nuk mendon, nuk përmirëson, nuk zhvillohet, nuk lind dhe nuk cilësohet me asnjë cilësi prej cilësive të jetës, dhe midis njeriut të gjallë që e ka mbushur tokën me lëvizje e aktivitet. Nëse i mençuri mendon në ngjarjen e shpërnguljes së tij prej botës së vdekur në botën e gjallë njerëzore dhe se si është shndërruar toka në spermë prej ujit të turbullt nëpërmes shndërrimit të saj në ushqim, pastaj si është shndërruar sperma në gjak, gjaku në copë mishi, mishi në asht, pastaj i ka veshur eshtrat me mish, dhe ka filluar jeta dhe shpirti në embrionin e femrës. Sikur të mendojmë ndaj të gjitha këtyre çështjeve do të shihet se: Asgjë nuk është bërë me zgjidhjen e tij dhe do ta dinte se detyra e parë e tij është njoftimi me Atë në duar të të Cilit është ekzistenca, jeta dhe fizionomia e tij, Allahu e ka sjellë atë në tokë pa lejen ose zgjedhjen e njeriut siç thotë Allahu i Madhëruar në Kur'an:
(يَا أَيُّهَا الْأِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ, الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ, فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ) (الاِنفطار: 6-8)
[B][I]“O ti njeri, po ç'të mashtroi ty kundrejt Zotit tënd që është bujar e i urtë që të krijoi, të përsosi dhe të drejtoi. Të formësoi në formën që Ai dëshiroi!?”[/I][/B] (Infitar, 6-8).
[/SIZE]

[SIZE=2]Ç'të shtyri të largohesh nga rruga e Zotit, që të krijoi, të zbukuroi e të përsosi, o njeri? A mendon se ke ardhur në këtë botë vetvetiu? A mendon se e krijove vetë veten tënde, jo kurrë mos mendo kështu! Ne lidhje me këtë Allahu i Madhëruar në Kuran thotë:
(أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ) (الطور:35)
[B][I]“A mos u krijuan prej kurrgjësë, apo ata vete janë krijues?”[/I][/B] (Tur, 35).
[/SIZE]
[SIZE=2]Derisa ekzistenca, jeta dhe krijimi yt është në duart e Allahut xh.sh. që të krijoi e të përsosi në formën më të bukur e të mirë, atëherë patjetër duhet ta njohësh Atë, në duart e të Cilit është çështja dhe ekzistenca jote. Derisa je rob me dashjen e Tij, patjetër të jetë njohuria jote për Zotin tënd detyrë e parë për ty si njeri i mençur!
[/SIZE]
[SIZE=2]Marrë nga:
Libri: “Men halekake”[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]http://www.fjalaebukur.com[/SIZE]

[B][I][SIZE=2][COLOR=royalblue]Qëllimi i krijimit tonë:
[/COLOR][/SIZE][/I][/B][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=#435374][FONT=Verdana]
[B][I][COLOR=royalblue]Nga [/COLOR][COLOR=royalblue]erdhëm ne, pse erdhëm dhe ku do të shkojmë? [/COLOR][/I][/B][/FONT][/COLOR][/FONT][/COLOR][/FONT][/COLOR][/FONT][/COLOR]

[B][I][COLOR=royalblue]Një nga të mirat më të çmueshme me të cilat jemi favorizuar është, pa dyshim, jeta jonë. Sipas kanunit të pandryshueshëm të All-llahut të Lartësuar, jeta jonë, në mënyrë të paevitueshme çdo ditë shkurtohet. Në fund të fundit, çdo gjë që ndodhet pranë nesh, në këtë botë është kalimtare, kurse[/COLOR][COLOR=royalblue] ato që ndodhen në botën tjetër, pranë All-llahut, janë të përhershme.
[/COLOR][/I][/B][B][I][COLOR=royalblue]Edhe pse ne jemi dhënë pas punëve tërheqëse të jetës së kësaj bote kalimtare dhe ndjesitë ua kemi kushtuar pamjeve dhe spektakleve të shkëlqyera (pa e kuptuar këtë), çdo ditë dhe çdo natë e re na plak edhe më shumë.

[/COLOR][/I][/B][B][I][COLOR=royalblue]Sa bukur thotë poeti:
[/COLOR][/I][/B][B][I][COLOR=royalblue]“Mëngjeset dhe mbrëmjet, limat e kohës,
[/COLOR][/I][/B][B][I][COLOR=royalblue]i plakin të vegjlit, i konsumojnë të mëdhenjtë.”

[/COLOR][/I][/B][B][I][COLOR=royalblue]Ne, sikur kemi harruar qëllimin e vërtetë të ardhjes sonë në këtë botë dhe po mirremi me punë boshe duke i hedhur mënjanë detyrat tona themelore. Vallë, a kemi harruar edhe ta pyesim veten se nëse lumi i vdekjes, ardhja e së cilës është e padyshimtë, arrin dhe na rrëmben edhe neve, atëherë çfarë përgjigje do t’i japim All-llahut në Ditën kur do të pyetemi të gjithë para Tij se ku e kaluam jetën tonë, ku i shpenzuam vitet e rinisë sonë dhe si e kaluam jetën tonë?!!

[/COLOR][/I][/B][B][I][COLOR=royalblue]Shtrohet pyetja: Ç’është ajo pengesë që na ndalon ta njohim Zotin e Madhëruar, Krijuesin tonë dhe të Gjithësisë, që është një nga parimet bazë të besimit tonë.

[/COLOR][/I][/B][B][I][COLOR=royalblue]Për t’i dhënë përgjigje kësaj pyetjeje, le ta zgjerojmë edhe pak çështjen tonë.
Nga erdhëm ne, pse erdhëm dhe ku do të shkojmë? [/COLOR][/I][/B][COLOR=#435374][FONT=Verdana][B][I][COLOR=royalblue]Sipas këtyre pyetjeve shumë të rëndësishme ne mund t'i vlerësojmë njerëzit si dhe t'i ndajmë në grupe:

[/COLOR][/I][/B][/FONT][/COLOR][B][I][COLOR=royalblue]Grupi i parë janë njerëzit që nuk kanë qëllim, që nuk e lodhin trurin fare për t’iu përgjigjur këtyre pyetjeve, aq sa e vërejmë se jeta e të tillëve nuk i shërben as kësaj bote e as tjetrës, madje edhe mund të themi se është jetë që i takon nën-nivelit të jetës njerëzore.

Grupi i dytë janë njerëzit që jetojnë vetëm për këtë botë dhe që s’i besojnë ekzistencës së botës tjetër, botës së amshueshmërisë. [/COLOR][/I][/B][I][COLOR=royalblue][B]Këta të mjerë nuk e pranojnë dritën e diellit ngaqë janë të verbër, e mohojnë shijen e mjaltit ngaqë e kanë gojën e sëmurë dhe njohin vetëm kënaqësitë e kësaj bote. Këta njerëz për të përfituar nga bota siç ua kërkon egoja, pasioni, epshi dhe etja e tyre përdorin çdo mjet: gënjejnë, shkaktojnë ngatërresa, nxisin, dhunojnë, korruptojnë, vjedhin dhe për asgjë nuk kanë turp. Vërehet dukshëm se këta njerëz e prishin qetësinë dhe i thyejnë rregullat e shoqërisë në të cilën jetojnë. Të tillëve në Ditën e Llogarisë do t’u thuhet kështu:

[COLOR=royalblue]“… [/COLOR][/B][/COLOR][COLOR=#435374][FONT='Arial Black'][COLOR=royalblue]Ju i shfrytëzuat dhe i përjetuat të gjitha kënaqësitë në jetën e tokës. E ja, pra, meqë u treguat mendjemëdhenj pa të drejtë, meqë e kaluat masën dhe u morët me punë të këqija e ngatërresa, sot do të ndëshkoheni me vuajtje e nënçmim[/COLOR][/FONT][/COLOR][/I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana][I][COLOR=royalblue]!”[/COLOR][/I][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][I][COLOR=royalblue][COLOR=royalblue](Ahkaf, 46: 20)
[/COLOR]
[/COLOR][/I][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][I][COLOR=royalblue]Grupin e tretë e përbëjnë njerëzit e formuar. Ata e dinë se nuk u krijuan kot, se kanë ardhur me urdhërin e All-llahut dhe se prapë do të kthehen tek Ai. Ata besojnë se nuk ndodhen të vetmuar e të braktisur në këtë botë dhe se detyra e tyre është që të jenë të denjë për All-llahun duke e adhuruar vazhdimisht Atë.
[/COLOR][/I][/FONT][/COLOR][I][COLOR=royalblue][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=royalblue]Këta përpiqen në këtë botë për të plotësuar nevojat e veta, të familjes së tyre, për të mos u bërë barrë e të tjerëve dhe për t'u bërë të dobishëm për të gjitha gjallesat. Të tillët me këto mirësjellje dhe me adhurimet ndaj All-llahut e gjejnë shpëtimin e tyre në të dy botët dhe kënaqësinë e ndërgjegjes së pastër në këtë botë. Pa u hamendur aspak shpëtimin e njohin te ikja prej çdo gjëje të shëmtuar dhe afrimin tek All-llahu me gjëra të mira.
[/COLOR][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=royalblue]Tani le të mendojmë së bashku: Në cilin grup prej këtyre tre grupeve ndodhemi ne? Nuk është nevoja ta themi se duhet të jemi te grupi i tretë. Për këtë, gjëja e vetme e nevojshme është besimi: një besim i fuqishëm! Kur të jemi bërë të zotët e një besimi të tillë, do të mund t’i zotërojmë lehtësisht egon, pasionin dhe djallin, do të ngrihen nga ne perdet e shkujdesjes (gafletit) para të kuptuarit tonë e atëherë do të kemi kapur mirë kuptimin e [/COLOR][COLOR=royalblue]fjalëve të bekuara të Muhammedit (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) dhe do të kemi hyrë në rrugën e zbatimit të tyre:[/COLOR][/FONT][/COLOR][/COLOR][/I][COLOR=#435374][FONT=Verdana][I][COLOR=royalblue]
[/COLOR][/I][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][I][COLOR=royalblue][COLOR=royalblue][COLOR=royalblue]“Njihe vlerën e pesë gjërave para pesë gjërave të tjera: të rinisë para se të plakesh, të shëndetit para se të sëmuresh, të pasurisë para se të varfërohesh, të kohës së lirë para se të të grumbullohen[/COLOR] punët, të jetës para së të të vijë vdekja!”[/COLOR]
[/COLOR]
Marre nga [URL="http://www.pertymoter.net"]www.pertymoter.net[/URL]
[/I][/FONT][/COLOR][/B]

[B][I][COLOR=black][SIZE=2]Në veçanti dijetarët çifutë dhe të krishterë e dinin se ishte afruar koha e paraqitjes së një profeti të ri. Edhe në ditët e sotme, në atë që ka mbetur nga Dhjata e Vjetër gjejmë shumë paralajmërime lidhur me ardhjen e Muhammedit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të), e poashtu edhe mjaft paralajmërime që kanë të bëjnë me jetën e tij dhe që përputhen plotësisht me këtë. Sipas transmetimeve të vërteta, të cilat gjinden para nesh, shumë të krishterë dhe çifutë i njohën menjëherë shenjat e pejgamberisë në Muhammedin (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të). Posacërisht, dijetarët e asaj kohe ishin ata të cilët pa asnjë dyshim e pranuan Muhammedin (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) si të dërguar të Allahut.

Lidhur me këtë Allahu i Lartësuar thotë:

“[/SIZE][COLOR=#435374][FONT='Monotype Corsiva'][SIZE=3]Kur e dëgjojnë atë që i është zbritur të Dërguarit (Kur'anin), prej syve të tyre rrjedhin lotë, ngase e kanë kuptuar të vërtetën dhe thonë: "Zoti ynë, ne kemi besuar, pra na regjistro ndër ata që dëshmojnë (ndër ummetin e Muhammedit).[/SIZE][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT='Monotype Corsiva'](the thonë) Përse të mos besojmë All-llahun dhe atë të vërtetë që na erdhi, duke qenë se ne shpresojmë që Zoti ynë do të na çojë (në xhennet) së bashku me njerëzit e mirë[/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT='Monotype Corsiva'].[/FONT][/COLOR][/COLOR][/I][/B][COLOR=#435374][FONT=Verdana][B][I][COLOR=black] (El-Maide: 83, 84)

Mesazhi hyjnor, me të cilin është dërguar Muhammedi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) nuk ishte i ri.

Ishte mesazhi, me të cilin qysh më parë Allahu i kishte përkujtuar njerëzit vazhdimisht në një të vërtetë:

Nuk meriton të adhurohet askush dhe asgjë tjetër me të drejtë përpos Allahut dhe askush dhe asgjë tjetër nuk posedon hyjni, nuk është i denjë për t’u adhuruar dhe nuk ka të drejtë të konsiderohet i plotlavdishëm, përpos Allahut.

Ishte po ai mesazh hyjnor, të cilin Allahu ua shpalli njerëzve qysh nga Nuhi, Ibrahimi, Musai, Isai dhe pejgamberët tjerë (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të gjithë ata). Këtë mesazh, gjithashtu e gjejmë edhe në ditët e sotme në atë që ka mbetur nga Dhjata e Vjetër, kur flitet për Zotin, i cili thotë: "Mos e adhuroni askënd tjetër pos meje."

Sikurse atëherë poashtu edhe sot ka shumë njerëz që besojnë në një Zot, mirëpo njëkohësisht i përshkruajnë atij shokë në hyjni, në të drejtën për t’u adhuruar dhe i konsiderojnë ata si të plotlavdishëm. Prandaj, Muhammedi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) sikurse edhe të Dërguarit para tij u dërguan te njerëzit për t'i paralajmëruar ata dhe për t'ua bërë të qartë zbatimin e besimit të vërtetë në njëshmërinë e Allahut në jetën e tyre, duke qenë në pajtim me vullnetin e Tij.[/COLOR][/I][/B][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana]
[B][I][COLOR=black]Kur'ani, fjala e Allahut iu shpall Muhammedit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) për një periudhë kohore 23 vjeçare. Në të gjindet i përshkruar i tërë besimi i vërtetë dhe mënyra e jetësimit të tij. Poashtu, Kur'ani përmban një numër të madh argumentesh bindëse, të cilat dëshmojnë vërtetësinë e pejgamberisë së Muhammedit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) dhe shpalljen me të cilën ka ardhur ai. Përveç gjuhës së pashoqe në tërë historinë e njerëzimit, ai përmban edhe shumë paralajmërime të hollësishme të cilat prekën njohuri të ndryshme shkencore që u zbuluan vetëm në kohën e fundit dhe nëpërmjet teknikës më moderne. Ai gjithashtu në tërësinë e tij përmban një përsosuri dhe pagabueshmëri, e cila pa dyshim dëshmon se vërtet kemi të bëjmë me fjalën e Allahut.

Profesori Keith Moore, njëri ndër shkenctarët më të njohur të kohës sonë në degën e anatomisë u shpreh duke thënë: "Nuk shoh asnjë vështirësi që t'i pranoj fjalët e Kur'anit fisnik, sepse përshkrimi i fetusit në Kur'anin e shenjtë nuk mund të bazohej në dijen dhe njohuritë medicinale të [/COLOR][COLOR=black]shekullit të shtatë. Përfundimi i vetëm dhe i arsyeshëm sa i përket [/COLOR][COLOR=black]kësaj është se këto përshkrime i janë shpallur Muhammedit nga Allahu[/COLOR][COLOR=black]."[/COLOR][/I][/B][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][B][I][COLOR=black] [/COLOR][/I][/B][/FONT][/COLOR][B][I][COLOR=black][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=black]Vetë Allahu i Lartësuar, lidhur me këto argumente të dukshme dhe të pandërprera të shkencës bashkëkohore, të cilat dëshmojnë vërtetësinë e Kur'anit thotë:

”[/COLOR][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT='Monotype Corsiva'][SIZE=3][COLOR=black]Ne do t'ua bëjmë atyre të mundshme që t'i shohin argumentet Tona në horizonte dhe në veten e tyre deri sa t'iu bëhet e qartë se ai (Kur'ani) është i vërtetë. A nuk mjafton që Zoti yt është dëshmitar për[/COLOR] çdo gjë[/SIZE][/FONT][/COLOR][/COLOR][/I][/B][B][I][COLOR=black][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=black][COLOR=black][COLOR=black]? (El-[/COLOR]Fussilet: 53)

[/COLOR]Dhe thuaj: "[/COLOR][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT='Monotype Corsiva'][SIZE=3][COLOR=black]Falënderoj All-llahun, e Ai do t'ua tregojë[/COLOR] argumentet e veta [COLOR=black]dhe do t'i kuptoni ato atëherë[/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR][/COLOR][/I][/B][B][I][COLOR=black][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=black] (kur nuk u bën dobi). (En-Neml: 93)

Para së gjithash duhet të vihet re se Allahu në këto ajete kur'anore, duke zgjedhur kohën e ardhme të gjuhës arabe qartazi flet për të ardhmen.

Me bërjen të dukshme të këtyre mrekullive njerëzve nga Allahu edhe pas vdekjes së të Dërguarit të Tij vërtetohet se Muhammedi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) është pejgamberi i fundit dërguar njerëzimit. Prandaj, shpallja me të cilën erdhi ai vlen deri në ditën e gjykimit. Kështu që, vërtetësia e kësaj shpalljeje do të dëshmohet vazhdimisht deri në ditën e gjykimit. Kjo paraqet mrekullinë më të madhe në mesin e shumë mrekullive tjera, me [/COLOR][COLOR=black]të cilat erdhi Muhammedi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) e që argumenton vërtetësinë e dërgimit të tij.

Muhammedi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) nuk u dërgua sikurse të Dërguarit tjerë para tij vetëm te një popull i caktuar, por te të gjithë njerëzit, pa marrë parasysh ngjyrën, nacionalitetin apo gjendjen shoqërore. Këtë e bën të qartë Allahu në Kur'an, duke thënë:[/COLOR][/FONT][/COLOR][/COLOR][COLOR=black][COLOR=#435374][FONT=Verdana] "[/FONT][/COLOR][/COLOR][COLOR=black][COLOR=#435374][FONT=Verdana]Thuaj (Muhammed): "[/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT='Monotype Corsiva'][SIZE=3]O ju njerëz! Unë jam i Dërgari i All-llahut te të gjithë ju.[/SIZE][/FONT][/COLOR][/COLOR][/I][/B][B][I][COLOR=black][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=black]" (El-Aëraf: 153)

Pra, rregullat dhe ligjet që iu shpallën Muhammedit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) janë gjithpërfshirëse, të përkryera dhe të zbatueshme çdokund, për secilin dhe në çdo kohë. Ato paraqesin mënyrën më të mirë të sjelljes në [/COLOR][COLOR=black]të gjitha poret e jetës. Këto janë rregullat dhe ligjet, për të cilat Allahu urdhëron njeriun që t'i respektojë ato për të jetuar sa më mirë në këtë botë dhe për të fituar kënaqësi dhe lumturi pas vdekjes. Pasimi i pakusht i këtyre rregullave dhe ligjeve në jetën e përditshme të njeriut është i detyrueshëm[/COLOR][COLOR=black], që do të thotë t'i nënshtrohemi plotësisht vullnetit të Allahut, e që kjo në gjuhën arabe është quajtur me emrin "Islam". Pasimi i këtyre rregullave dhe ligjeve është njëkohësisht zbatimi praktik i besimit në ekzistimin dhe njëshmërinë e Allahut.[/COLOR][/FONT][/COLOR][/COLOR][COLOR=black][COLOR=#435374][FONT=Verdana] [/FONT][/COLOR][/COLOR][/I][/B][COLOR=black][B][I][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=black]Kjo është ajo me të cilën erdhi i fundi i profetëve dhe të dërguarve, Muhammedi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të).
[/COLOR][COLOR=black]E tërë ajo me të cilën është dërguar ai tek ne [/COLOR][COLOR=black]nga Allahu përfshihet në një fjali, në pohimin (dëshminë) e besimtarit:[/COLOR][/FONT][/COLOR][COLOR=black][COLOR=#435374][FONT=Verdana] [/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana] [/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana] [/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=black]"Nuk meriton të adhurohet askush tjetër me të drejtë përpos Allahut dhe Muhammedi është rob dhe i Dërguar i Tij"[/COLOR][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana] [/FONT][/COLOR][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=black][COLOR=black]Kushdo që i thotë këto fjalë, beson në to dhe në tërë atë që lidhet me to pa ndonjë rezervë[/COLOR] dhe i zbaton praktikisht në pajtim me vullnetin e Allahut është musliman[/COLOR].[/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana] [/FONT][/COLOR][/I][/B] [/COLOR][B][I][COLOR=#435374][FONT=Verdana][COLOR=black]Lavdfalënderimi i takon Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi robin dhe të Dërguarin e Tij, Muhammedin, mbi familjen e tij dhe mbi të gjithë shokët e tij.

Marre nga: [url]www.pertymoter.net[/url][/COLOR][/FONT][/COLOR][/I][/B]

[B][FONT=Trebuchet MS][SIZE=2]Mungesa e frikërespektit[/SIZE][/FONT][/B]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Njeriu nuk duhet të ketë qëllim të vetin vetëm grumbullimin e dijes dhe mburrjen me sasinë e ajeteve, haditheve dhe dispozitave fetare që i di, ose me aftësinë e tij për të debatuar me dikend për rregullat dhe dispozitat e ndryshme fetare, por qëllimi nga mësimi i dijes fetare duhet të jetë shtimi i frikrepsektit ndaj All-llahut, shtimi i adhurimeve dhe shtimi i nënshtrimit dhe përkuljes para All-llahut, azze ve xhel-le, gjithashtu edhe zbatimi i urdhërave e largimi nga ndalesat e Tija.
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ (28) [/SIZE]
[SIZE=2]"…Po All-llahut ia kanë frikën nga robërit e Tij vetëm dijetarët, All-llahu është mbi gjithçka, është mëkatfalës". (Fatir: 28). [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse i referohemi tefsirit të këtij ajeti që ia kanë bërë dijetarët e njohur të tefsirit, sikurse është Imam Ibën Kethiri, do ti vërejmë këto kuptime dhe domethënie: [/SIZE]
[SIZE=2] All-llahut i frikohen me frikë të vërtetë vetëm ata që e njohin ashtu si duhet, sepse sa më e madhe është dija dhe njohja mbi All-llahun, aq më e madhe është edhe frika prej Tij. [/SIZE]
[SIZE=2] Ibën Abbasi, radijall-llahu anhu, ka thënë si koment për këtë ajet: Ia kanë frikën All-llahut, ata që dinë se All-llahu është i Gjithfuqishëm. [/SIZE]
[SIZE=2] Seid Ibën Xhubejri, rahimehull-llah, ka thënë: Frika është pengesa mes njeriut dhe mëkatit ndaj All-llahut, subhanehu ve teala. [/SIZE]
[SIZE=2] Hasan Basriu thotë: Dijetar është ai që i ka frikë All-llahut kur është i vetmuar, e lakmon atë që e stimulon për te All-llahu dhe largohet nga ajo nga e cila e largon All-llahu, pastaj lexoi ajetin e mësipërt. [/SIZE]
[SIZE=2] Abdullah Ibën Mesudi, radijall-llahu anhu, thotë: "Dija nuk është transmetimet e shumta, por dija është shtimi i frikës nga All-llahu". [/SIZE]
[SIZE=2] Imam Maliku, rahimehull-llah, ka thënë: "Dija nuk është transmetimet e shumta, por dija është dritë që All-llahu ia jep njeriut në zemrën e tij". [/SIZE]
[SIZE=2] Dijetarët kanë thënë: dijetarët janë tre kategori: [/SIZE]
[SIZE=2]- Dijetar që njeh All-llahun dhe urdhërat e Tij; [/SIZE]
[SIZE=2]- Dijetar që njeh All-llahun; [/SIZE]
[SIZE=2]- Dijetar që njeh urdhërat e All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]Dijetari që njeh All-llahun dhe urdhërat e Tij është njeriu që ka frikë All-llahun dhe i njeh kufinjtë dhe detyrat që ia ka caktuar All-llahu. [/SIZE]
[SIZE=2]Dijetari që njeh All-llahun, mirëpo nuk i njeh urdhërat e Tij është njeriu që i frikohet All-llahut, mirëpo nuk i zbaton urdhërat dhe ndalesat e Tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Dijetari që i njeh urdhërat e All-llahu, mirëpo nuk e njeh All-llahun, është njeriu që i njeh kufinjtë dhe detyrat, mirëpo nuk ka frikë All-llahun, azze ve xhel-le". (Shiko: "Tefsiri i Ibën Kethirit, 3/ 531- 532). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, tebareke ve teala, i është kërcënuar atyreve q ënuk u zbuten zemrat nga Kur'ani dhe nuk shkakton frikërespekt në zemrat e tyre, kurse i ka lavdëruar ata që dëgjimi i Kur'anit shkakton frikërespekt në zemrat e tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ (22) اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَاباً مُتَشَابِهاً مَثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ ذَلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُضْلِلْ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (23) [/SIZE]
[SIZE=2]"…Të mjerë janë ata që nga zemërfortësia e tyre nuk përmendin All-llahun, të tillët janë në humbje të qartë. All-llahu e shpalli të folmen më të mirë, librin, të ngjashëm në mrekulli, të përsëritur herë pas here (me këshilla e dispozita), që prej (dëgjimit të) tij rrënqethen lëkurët dhe zemrat e tyre. Ky (libër) është udhëzim i All-llahut, me të udhëzon atë që do. E atë që All-llahu e lë të humbur, për të nuk ka ndonjë udhëzues". (Ez-Zumer: 22- 23). [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kethiri, rahimehull-llah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Vaj për ata zemra që nuk zbuten kur përmendet All-llahu, nuk kanë frikërespekt, nuk i kuptojnë Fjalët e All-llahut e as që i perceptojnë, " të tillët janë në humbje të qartë". [/SIZE]
[SIZE=2]Njerëzit e devotshëm kur dëgjojnë Fjalën e All-llahut, i Cili është i Plotfuqishëm, Dominues, Krenar, Falës, u rrënqethet lëkura dhe zemra nga frika prej All-llahut për shkak të premtimeve dhe kërcënimeve, lehtësimeve dhe frikësimeve që vijnë në këtë libër nga All-llahu, azze ve xhel-le. [/SIZE]
[SIZE=2]Pastaj u zbutet lëkura dhe zemra e tyre për shkak se shpresojnë mëshirën dhe butësinë e All-llahut dhe me këtë vepër dallohen nga kriminelët dhe keqbërësit në disa aspekte: [/SIZE]
[SIZE=2]- Bëmirësit dhe të devotshmit dëgjojnë ajetet e Kur'anit, kurse keqbërësit dhe kriminelët tingujt e këngëve dhe këngetareve. [/SIZE]
[SIZE=2]- Kur lexohen ajetet e Kur'anit i përcjellin me frikërespekt, përulje, qajtje, edukatë, shpresë, dashuri, kuptim dhe dije, sikurse ka thënë All-llahu, azze ve xhel-le: [/SIZE]
[SIZE=2]وَالَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمّاً وَعُمْيَاناً (73) [/SIZE]
[SIZE=2]"Edhe ata që kur këshillohen me ajetet e Kur'anit të Zotit të tyre, nuk u kthejnë shpinën si të shurdhët e të verbër". (El-Furkan: 73). [/SIZE]
[SIZE=2]Sepse kjo sjellje nuk i përkon besimtarëve dhe njerëzve të devotshëm, por është sjellja e e kriminelëve dhe mëkatarëve. [/SIZE]
[SIZE=2]- Besimtarët e devotshëm dhe bëmirës kur dëgjojnë ajetet e Kur'anit kanë edukatë të madhe, ashtu sikurse kanë vepruar shokët e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, të cilët kur kanë dëgjuar ajetet e Kur'anit u është rënqethur lëkura e pastaj u është zbutur nga përmendja e All-llahut, ata nuk kanë bërtitur dhe nuk kanë bërë gjeste të pamatura dhe të pakontrolluara sikurse bëjnë disa njerëz në ditët e sodit me preteks të ashkit ose ndikimit të madh që ka tek ata. [/SIZE]
[SIZE=2]Në fund, All-llahu, subhanehu ve teala, përfundon këto ajete duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]" Ky (libër) është udhëzim i All-llahut, me të udhëzon atë që do. E atë që All-llahu e lë të humbur, për të nuk ka ndonjë udhëzues". [/SIZE]
[SIZE=2]Që jep kuptimin se ai që ka këto cilësi udhëzohet nga All-llahu, kurse ai që nuk i posedon këto cilësi devijon, kurse atë që e devijon All-llahu nuk ka kush e udhëzon. [/SIZE]
[SIZE=2]Ky është përshkrimi i miqve të All-llahut, ata që u rënqethet lëkura, u qajnë sytë dhe u qetësohet zemra nga përmendja e All-llahut, e nuk u ikë mendja e as që alivanosen gjatë dëgjimit të Kur'anit, sepse kjo është sjellje e bidatçive dhe vjen nga shejtani. (Shiko: "Tefsiri i Ibën Kethirit", 4/ 52). [/SIZE]
[SIZE=2]Malik ibën Dinari ka thënë: "All-llahu nuk i ka dhënë dënim më të madh një njeriu se sa ngurtësimi i zemrës dhe çdo herë që All-llahu zemrohet në dikend largon nga zemra e tij mëshirën". [/SIZE]
[SIZE=2]Rebi ibën Enesi, rahimehull-llah, ka thënë: "Ai që nuk ka frikë All-llahun nuk mund të jetë dijetar". [/SIZE]
[SIZE=2]Muxhahidi ka thënë: "Dijetar, alim është ai që ka frikërespekt ndaj All-llahut". Gjithashtu ka thënë: "Fekih është ai që ka frikë All-llahun". [/SIZE]
[SIZE=2]Abdullah ibën Mesudi, radijall-llahu anhu, ka thënë: "Mjafton frika nga All-llahu të jetë dije, kurse mburravecllëku me te injorancë". [/SIZE]
[SIZE=2]Kur i kanë thënë Sad ibën Ibrahimit: kush është fekihu më i madh në Medinë? Tha: Ai që ka më shumë frikë All-llahun, azze ve xhel-le! (Shiko: "El-xhami liAhkamil-Kuran", të imam Kurtubiut, 14/ 331). [/SIZE]
[SIZE=2]Frikërespekti dhe përulja janë pjesë e pandarë e dijes së vërtetë dhe në asnjë rast nuk ndahen prej sajë, sepse janë pjesë e pandarë e kuptimit të saktë, kurse kuptimi i saktë nuk është analizë e formës së shkronjave e as e pamjes së dijes. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Xhevziu, rahimehull-llah, flet për ata që janë ndalë te forma e shkronjave dhe pamja e dijes duke mos shikuar brendësinë dhe thelbin e tyre: [/SIZE]
[SIZE=2]"Kam parë shumë dijetar të angazhuar me pamjen e dijes duke mos kuptuar realitetin dhe qëllimin e saj, lexues të Kur'anit (kurâ) që preokupim të vetin kanë vetëm kiraetet dhe hulumtojnë leximet (kiraetet) e rralla, mendon se qëllim është vet leximi dhe nuk analizon madhështinë e Atij që ka folur me këto Fjalë e as qortimet dhe ndalesat e Kur'anit. [/SIZE]
[SIZE=2]Ndoshta dikush prej tyre mendon se kujtesa e Kur'anit e mbron ate, andaj lirohen karshi gjynaheve, e po të kishte kuptuar do të dinte se argumennti kundër tij do të jetë më i madh se sa ndaj atij që ska lexuar aspak Kur'an. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhadithi i grumbullon rrugët dhe rivajetet e hadithit, i mëson përmendsh senedet, mirëpo nuk analizon qëllimin e transmetimeve dhe mendon se pse ua ka ruajtur njerëzve hadithet me këtë do të shpëton, andaj edhe lirohet karshi gjynaheve duke menduar se kjo që bën në shërbim të sherijatit do ta mbron. [/SIZE]
[SIZE=2]Fekihu mendon se njohja e mënyrave të debatiti dhe polemikës me të cilën e forcon pozitën e tij dhe njohja e meseleve të medhhebit të vet e bën të aftë për të dhënë fetva dhe me këtë të ngritë pozitën e vet e ti shlyhen mëkatet, andaj edhe i vërsulet mëkateve, duke menduar se me ato gjëra mbrohet. Ky njeri nuk mëson Kur'anin e as hadithin, as që mëson se ato ndalojnë nga amoraliteti duke qortuar me butësi. Shtoja kësaj edhe dashurinë për prijatari dhe dëshirës për dominim gjat debatit, kjo ia shton edhe më tepër ngrutësinë e zemrës. [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo është gjendja e shumicës së njerëzve, pamja e dijes është te ata zanat, me të fitojnë mendjemadhësinë dhe marrëzinë. [/SIZE]
[SIZE=2]Disa dijetarë kanë treguar tregimin e një plaku i cili tërë jetën kaloi në fitimin e shumë dijeve dhe se në fund të ymrit të tij ra në fitne të ndryshme dhe insistonte në to, me to dilte para All-llahut, kurse gjendja e tij në përgjithësi sikurse donte të thotë: dija ime më mbron nga e keqeja në të cilën jam dhe nuk mbeten gjurmët e këtyre mëkateve. [/SIZE]
[SIZE=2]Ky njeri sikur ti kishte siguruar vetes shpëtimin, andaj nuk shihej tek ai shenja të frikës e as keqardhje për mëkatet e tija. [/SIZE]
[SIZE=2]Në fund të ymrit të tij u ndryshua dhe u varfërua, ballafaqohej me vështirësi të njëpasnjëshme dhe nuk përfundonte gjendja e tij e keqe morale, gjersa një ditë i grumbulluan disa metalik sepse insistonte në lypje, e i erdhi turp nga kjo dhe tha: o Zot, a deri në këtë shkallë erdha?! [/SIZE]
[SIZE=2]Dijetari që e tregon këtë tregim thotë: habitem me shkujdesin e këtij njeriu, si haroi All-llahun, kurse nga ana tjetër kërkonte kujdes të mirë ndaj Tij, mbrojtje dhe rizk të bollshëm. Ky njeri si duket nuk ka dëgjuar fjalën e All-llahut: [/SIZE]
[SIZE=2]وَأَلَّوْ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقاً (16) [/SIZE]
[SIZE=2]"Sikur ata (idhujtarët) t'i përmbaheshin rrugës së drejtë, Ne do t'iu lëshonim atyre ujë me bollëk". (El-Xhin: 16). [/SIZE][SIZE=2]Nuk ka mësuar se mëkatet e mbyllin derën e rizkut dhe se ai që humbë urdhërin e All-llahut, All-llahu e humbë ate… (Shiko: "Sejdul-Hatir", fq. 544).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]
[/FONT]

[SIZE=2]Këta njerëz nuk kanë kuptuar domethënien e dijes dhe se dija nuk është vetëm pamja dhe fjalët, por kuptimi i asaj që thot dhe mëson, kurse kjo jep frikërespektin dhe përuljen, me këtë kupton begatitë e All-llahut dhe është argument i fortë i dijetarit para All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]Frikërespketi, apo hashje dhe përulja apo hushua, është një stacion në udhëtimin e adhuruesit drejt All-llahut, subhanehu ve teala,, ka shenja dhe dëshmi të këtij stacioni. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, në librin e tij "Medarixhus-Salikin" shumë bukur i ka sqaruar këto gjëra dhe mes tjerash ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Hushu, përulja domethënë: [/SIZE]
[SIZE=2]• Të përulet, nënshtrohet dhe koncentrohet zemra para All-llahut, subhanehu ve teala. [/SIZE]
[SIZE=2]• Nënshtrimi të vërtetës, kurse kjo është rezultat i frikërespektit. [/SIZE]
[SIZE=2]• Fikje e zjarit të epshit, qetësimi i tymit të gjoksit dhe shkëlqimi i një drite të madhe në zemër. [/SIZE]
[SIZE=2]Xhunejdi ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]الخشوع : تذلل القلوب لعلام الغيوب [/SIZE]
[SIZE=2]• Hushuja është përulje e zemrës ndaj Ati që Di të fshehtën. [/SIZE]
[SIZE=2]Dijetarët me konsenzus thonë se hushuja ka vendin në zemër, kurse frytet e hushusë shihen në gjymtyrë. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Devotshmëria qëndron këtu dhe tregoi me gisht drejt gjoksit të tij". Këtë e përsëriti tre herë. (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Disa dijetarë kanë thënë: "Sjellja e mirë e jashtme është argument i sjelljes së mirë të brendshme". [/SIZE]
[SIZE=2]Hudhejfe, radijall-llahu anhu, ka thënë: kujdes nga hushuja dyftyrëse. I thanë çfarë është kjo? Tha: të shohish trupin me hushu, kurse zemrën pa hushu. [/SIZE]
[SIZE=2]Omer ibën Hatabi, radijall-llahu anhu, pa një njeri duke ulur kokën në namaz e i tha: ti që ulë qafën, ngrite qafën, sepse përulja nuk është në qafë por është në zemër. [/SIZE]
[SIZE=2]Aisheja, radijall-llahu anha, i pa disa djem që ecin sikur të vdekur e u tha atyreve që janë afër: kush janë këta? Tha: adhurues. Tha: Omer ibën Hatabi kur ecte shpejtonte, kur folte dëgjohej, kur godiste godiste me dhimbje, kur hante ngopej, kurse ai ishte adhuruesi i vërtet". [/SIZE]
[SIZE=2]Tërë këtë imam Ibën ibën Kajimi, rahimehull-llah, e rumbullakson duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Hushu, ose përulje është përmbledhje e madhërimit, dashurisë, nënshtrimit dhe thyerjes para All-llahut". (Shiko: "Medarixhus-Salikin", 1/ 516- 526). [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse dija rezulton frikërespekt dhe përulje , kjo është dije e dobishme, të cilën e ka kërkuar Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nga All-llahu, azze ve xhel-le, e nëse nuk rezulton dija frikërespekt dhe përulje atëherë kjo është dije nga e cila Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka kërkuar mbrojtje te All-llahu prej saj dhe e ka urdhëruar umetin të kërkon mbrojtje te All-llahu nga kjo gjë. [/SIZE]
[SIZE=2]Ebu Derda, radijall-llahu anhu, tregon: [/SIZE]
[SIZE=2]كنا مع رسول الله صلى الله عليه وسلم فشخص ببصره إلى السماء ثم قال هذا أوان يختلس العلم من الناس حتى لا يقدروا منه على شيء فقال زياد بن لبيد الأنصاري كيف يختلس منا وقد قرأنا القرآن فوالله لنقرأنه ولنقرئنه نساءنا وأبناءنا فقال ثكلتك أمك يا زياد إن كنت لأعدك من فقهاء أهل المدينة هذه التوراة والإنجيل عند اليهود والنصارى فماذا تغني عنهم قال جبير فلقيت عبادة بن الصامت قلت ألا تسمع إلى ما يقول أخوك أبو الدرداء فأخبرته بالذي قال أبو الدرداء قال صدق أبو الدرداء إن شئت لأحدثنك بأول علم يرفع من الناس الخشوع يوشك أن تدخل مسجد جماعة فلا ترى فيه رجلا خاشعا [/SIZE]
[SIZE=2]"Ishim me Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe drejtoi sytë drejt qiellit e pastaj tha: ka ardhur koha të vjedhet dija prej njerëzve e mos t'ju mbetet asgjë. Zijad ibën Lebidi tha: si ka mundësi të vjedhet prej nesh, kurse ne lexojmë Kur'anin, pasha All-llahun do ta lexojmë ne dhe do tua mësojmë grave dhe fëmijëve tanë. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, tha: Të humbtë nana o Zijad, të llogaritsha fekih i Medinës. Ja Tevrati dhe Inxhili, ato gjinden tëk çifutët dhe kristianët, mirëpo aspak nuk ju ban dobi. Xhubejri thotë: takova Ubade ibën Samitin e thashë: a nuk dëgjon se çka thotë vëllau yt Ebu Derda dhe i tregova se çka thotë Ebu Derda. Tha: ashtu është, nëse do edhe unë të tregoj se cila dije do të ngritet e para prej njerëzve: ajo është hushuja. Do të ndodh që të hysh në xhami ku falet namazi me xhemat e nuk do të shohish asnjë njeri që falet me frikërespekt". (sahih, Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Pra, dija e dobishme është ajo dije që depërton në zemër dhe i shkakton qetësi, frikërespekt, përulje, nënshtrim dhe thyerje para All-llahut, azze ve xhel-le,, e nëse kjo dije nuk depërton në zemër, por mbetet vetëm në gjuhë, atëherë do të jetë argument i All-llahut, kundër njeriut. [/SIZE]
[SIZE=2]Abdullah ibën Mesudi, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Do të vijnë disa njerëz që do të lexojnë Kur'anin, mirëpo nuk do të kalon fytin e tyre, mirëpo nëse arrin (leximi) në zemër dhe lëshon rrënjë, atëherë i ban dobi njeriut". [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në këtë hadith tregon se dija ka qenë e pranishme të ehli kitabi, mirëpo nuk kanë patur aspak dobi prej saj, pasiqë kanë humbur qëllimin e saj, e ajo është arritja në zemër për të shijuar ëmbëlsinë e besimit dhe dobinë e tij, duke arritur frikërespektin dhe pendimin, kurse tek ata ka mebtur vetëm në gjuhë andaj është bërë argument kundër tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]Për këtë shkak All-llahu, subhanehu ve teala, i ka përshkruar dijetarët se kanë frikë All-llahun duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ (28) [/SIZE]
[SIZE=2]"…Po All-llahut ia kanë frikën nga robërit e Tij vetëm dijetarët, All-llahu është mbi gjithçka, është mëkatfalës". (Fatir: 28). [/SIZE]
[SIZE=2]أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِداً وَقَائِماً يَحْذَرُ الآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الأَلْبَابِ (9) [/SIZE]
[SIZE=2]"(A jobesimtari e ka gjendjen më të mirë) Apo ai që kohën e natës e kalon në adhurim, duke bërë sexhde, duke qëndruar në këmbë, i ruhet (dënimit të) botës tjetër dhe shpreson në mëshirën e Zotit të vet? Thuaj: "A janë të barabartë ata që dinë dhe ata që nuk dinë?" Po, vetëm të zotët e mendjes marrin mësim". (Ez-Zumer: 9). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, xhel-le shanuhu, edhe dijetarët e ehli kitabit që kanë qenë para nesh i ka cilësuar me përulje dhe frikërespekt, duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ سُجَّداً (107) وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولاً (108) وَيَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعاً (109) [/SIZE]
[SIZE=2]"Thuaj: "I besuat ju atij ose nuk i besuat (atij nuk i bëhet dëm), e atyre që u është dhënë dijeni (nga librat e parë) para tij, kur u lexohet atyre, ata hedhen me fytyra (përdhe) duke i bërë sexhde". Dhe thonë: "I lartësuar është Zoti ynë, premtimi i Zotit tonë është realizuar". Dhe duke qarë hidhen me fytyra (kur dëgjojnë Kur'anin) dhe ai ua shton edhe më përuljen (ndaj All-llahut)". (El-Isra: 107- 109). [/SIZE]
[SIZE=2]فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ (22) اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَاباً مُتَشَابِهاً مَثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ ذَلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُضْلِلْ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (23) [/SIZE]
[SIZE=2]"…Të mjerë janë ata që nga zemërfortësia e tyre nuk përmendin All-llahun, të tillët janë në humbje të qartë. All-llahu e shpalli të folmen më të mirë, librin, të ngjashëm në mrekulli, të përsëritur herë pas here (me këshilla e dispozita), që prej (dëgjimit të) tij rrënqethen lëkurët dhe zemrat e tyre. Ky (libër) është udhëzim i All-llahut, me të udhëzon atë që do. E atë që All-llahu e lë të humbur, për të nuk ka ndonjë udhëzues". (Ez-Zumer: 22- 23). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, i ka qortuar ata që nuk u përulet dhe rënqethet trupi kur dëgjojnë Fjalët e All-llahut, duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنْ الْحَقِّ [/SIZE]
[SIZE=2]"A nuk është koha që zemrat e atyre që besuan të zbuten me këshillat e All-llahut dhe me atë të vërtetën që zbriti (me Kur'an), e të mos bëhen si ata, të cilëve u është dhënë libri më parë e zgjati koha dhe zemrat e tyre u shtangën e shumë prej tyre janë jashtë rrugës". ((El-Hadid: 16). [/SIZE]
[SIZE=2]Abdullah ibën Mesudi, radijall-llahu anhu, thotë: "Mes hyrjes tonë në islam dhe qortimit me këtë ajet kishte vetëm katër vjet". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kërkonte strehim te All-llahu nga zemra që nuk ka frikërespekt, sikurse tregon imam Muslimi në Sahihun e tij, nga Zejd ibën Erkami: [/SIZE]
[SIZE=2]اللهم إني أعوذ بك من علم لا ينفع ومن قلب لا يخشع ومن نفس لا تشبع ومن دعوة لا يستجاب لها . رواه مسلم [/SIZE]
[SIZE=2]"All-llahu im kërkoj strehim te Ti nga dija që ska dobi, zemra që nuk ka frikërespekt, shpirti që nuk ngopet dhe lutja që nuk ka përgjigje". (Muslimi). (Shiko: "El-Hushu' fis-Salati" të Ibën Rexhebit, fq. 14). [/SIZE]
[SIZE=2]Ebu Kulabe ka thënë: "Nëse All-llahu të jep dije shtoje adhurimin dhe mos të jetë preokupimi yt të flasish me këtë që ke mësuar". [/SIZE]
[SIZE=2]Sufjan Theuriu, rahimehull-llah, ka thënë: "Njeriu mëson dijen që ti ketë frikë All-llahut, këtu edhe qëndron vlera e dijes ndaj gjërave tjera, sepse me te njeriu i frikohet All-llahut". [/SIZE]
[SIZE=2]Ebul- Esved Duliu, rahimehull-llah, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]يا أيها الرجل المعلم غيره هلا لنفسك كان ذا التعليم [/SIZE]
[SIZE=2]تصف الدواء لذي السقام وذي الضنا كيما يصح به وأنت سقيم [/SIZE]
[SIZE=2]ونراك تصلح بالرشاد عقولنا قولاً وأنت من الرشاد عديم [/SIZE]
[SIZE=2]أبدًا بنفسك فانهها عن غيها فإذا انتهت عنه فأنت حكيم [/SIZE]
[SIZE=2]فهناك يسمع ما تقول ويشتفي بالقول منك وينفع التعليم [/SIZE]
[SIZE=2]لا تنه عن خلقٍ وتأتي مثله عار عليك إذا فعلت عظيم [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]O njeri që tjerët i mëson [/SIZE]
[SIZE=2]Pse me veten nuk fillon [/SIZE]
[SIZE=2]I përshkruan ilaçin atij që lëndon [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse veten nuk mund të shëron [/SIZE]
[SIZE=2]Vazhdimisht mundohesh të na udhëzosh [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse veten e haron [/SIZE]
[SIZE=2]Fillo vetveten nga gjunahi largo [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse këtë bën ti je i urtë [/SIZE]
[SIZE=2]Atëherë dëgjohet fjala yte dhe të pasojnë [/SIZE]
[SIZE=2]Arsimi yt njerëzve dobi u bën [/SIZE]
[SIZE=2]Mos ndalo nga një sjellje të keqe që vet e bën [/SIZE]
[SIZE=2]Turp është për ty nëse këtë e vepron. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu na dhashtë frikërespekt dhe përulje, adhurim dhe zbatim të asaj që dimë. Amin. [/SIZE]
[SIZE=2]Bekir Halimi</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Bekir Halimi,
1.9.2006[/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[I][SIZE=2]http://www.albislam.com[/SIZE][/RIGHT]
[/I][/FONT]

[COLOR=#435374][FONT=Verdana][B][I]Unë e kisha lënë namazin, të gjithë më thonin se duhet të falesha: [COLOR=#435374][FONT=Verdana]Babai, vëllezërit, motrat..., por unë nuk u binda.[/FONT][/COLOR][/I][/B]
[/FONT][/COLOR][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana]
Një ditë prej ditësh cingërroi telefoni. Ishte një njeri i moshuar që po qante. Tha: A je ti Ahmedi? Thashë: Po. Njeriu i moshuar tha: Të All-llahut jemi dhe te Ai do të kthehemi, e gjetëm shokun tënd Khalidin të vdekur në shtratin e tij. Bërtita: Khalidin??? Po ai dje ishte te unë! Njeriu i moshuar duke qarë më tha: Nesër do t'ia falim namazin e xhenazes në xhaminë e madhe. E mbylla telefonin dhe qava:
Khalidi! Si mund të vdes ai aq i ri?? Ndieja se vdekja përqeshej me mua për shkak të pyetjeve të mia qesharake... Hyra në xhami duke qarë. Ishte hera e parë që po ia falja dikujt namazin e xhenazes. Kërkoja Khalidin dhe e gjeta atë përpara të shtrirë, i mbuluar me një pëlhurë të bardhë, krejt përpara, te imami. Nuk lëvizte. Posa e pashë ashtu bërtita. Njerëzit e pranishëm u kthyen kah unë...

Mbulova fytyrën me dorë dhe sillja kokën. Mundohesha të përmbahem, por kot.. Babai im më tërhoqi kah ai dhe më pëshpëriti në vesh: Falu para se të ta falin xhenazen! Mu duk sikur shtiu (me armë), e jo se foli. Nuk u ndalja së qari dhe nuk mund ta largoja shikimin nga Khalidi.

Çfarë do të dëshironte Khalidi, po të ngjallej tashti? Një cigare? Një vajzë? Një udhëtim jashtë vendit? Një këngë? E mendoja veten në vend të tij dhe më kujtoheshin ajetet:

"(Kujto) [/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT='Monotype Corsiva'][SIZE=3]Ditën kur kërciri do të zbulohet (Ditën e Ringjalljes) dhe do të thirren të bien në sexhde, por ata nuk do të munden.[/SIZE][/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana] [El-Kalem:42]

Shkuam te varrezat... e lëshuam në varr... Unë mendoja me vete:

A thua, si do të përgjigjet kur të pyetet për veprat e tij???
A do të thotë: Njëzet këngë, gjashtëdhjetë filma, mijëra cigare???
Qava gjatë... Asnjë namaz që do të ndërmjetësonte për të, asnjë vepër e mirë, nuk mund të lëvizja. Babai më priti gjatë. E lashë Khalidin në varrin e tij... dhe u largova.

Ndoshta ai po më dëgjonte duke shkuar...

Marre nga [URL="http://www.pertymoter.net"]pertymoter.net[/URL][/FONT][/COLOR][/B][/I]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Me durim drejt parajsës[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Allahu, subhanehu ve teala, e krijoi durimin në shembëlltyrën e një kali që s’e lë kurrë në baltë kalorësin e vet; në atë të një shigjete që godet përherë në shënjestër; apo në atë të një fortese të hekurt, të pakapërcyeshme nga armiqtë e saj. Durimi dhe fitorja e besimit janë vëllezër të një gjaku, e para duhet ndjekur të dytën. Durimi ndihmon ithtarët e vet, dhe gjithmonë zë vendin e kurorës mes thesareve të çmuara. Në të vërtetë, Zoti i së Vërtetës,i së Drejtës, e i Përpikmërisë u ka premtuar shpërblim pa kufi atyre besimtarëve të cilët janë të pajisur me cilësinë e durimit: „Dhe respektoni Allahun e të dërguarin e Tij, e mos u përçani mes vete e të dobësoheni e ta humbisni fuqinë (luftarake). Të jeni të durueshëm se Allahu është me të durueshmit.“ (Kurani fisnik 8:46)
[SIZE=2]Njeriu i durueshëm, sillet në bazë të këtij virtyti të vyer si në të mirë ashtu dhe në të keq, me mendje të kthjellët e llogjikë të ftohtë. Allahu i caktoi udhërrëfyesit (imam-ët) e besimit (din-it) në varësi të shkallës së tyre të durimit dhe bindjes (në fe) dhe e përcakton misionin e tyre si më poshtë: „Dhe prej tyre Ne bëmë prijës që me urdhërin Tonë udhëzojnë, pasi që ata (që i bëmë prijësa) ishin të durueshëm dhe ndaj argumenteve Tona ishin të bindur.“ (Kurani fisnik 32:24) [/SIZE]
[SIZE=2]Allahu na premton në ajetin e mëposhtëm se durimi është I lidhur ngushtë me kryerjen e veprave të mira: „Nëse ju përjetoni ndonjë të mirë, ata i dëshpëron kjo, e nëse ju godet ndonjë e keqe, ata gëzohen për atë. Po në qoftë se ju bëheni të durueshëm dhe ruheni (mëkateve), dinakëria e tyre nuk do të mund t’ju dëmtojë aspak. Është e sigurtë se Allahu e ka në dorë atë që punojnë ata.“ (Kurani fisnik 3:120) [/SIZE]
[SIZE=2]Kurani fisnik na tregon se Jusufi, paqa dhe qetësia qofshin me të, i dërguari i Zotit i cili thoshte gjithmonë të vërtetën, iu rrit nderimi dhe fuqia në sajë të durimit dhe devotshmërisë (fetare): „Ata thanë: „A ti je vetë Jusufi?“ Ai tha: „Unë jam Jusufi, e ky është vëllai im, Allahu na dhuroi shpëtimin,pse ai që ruhet dhe bën durim, s’ka dyshim Allahu nuk humb shpërblimin e punëmirëve.“ (Kurani fisnik 12:90) [/SIZE]
[SIZE=2]Në fund të fundit, Allahu e ka kushtëzuar suksesin me anë të durimit dhe devotshmërisë: „O ju besimtarë, bëni durim, bëhuni të qëndrueshëm kundër armikut, rrini të përgatitur dhe që të shpëtoni, ruajuni dënimit të Allahut.“ (Kurani fisnik 3:200) [/SIZE]
[SIZE=2]Allahu, subhanehu ve teala, e ka ngritur në shkallën më të lartë dashurinë dhe konsideratën e Tij ndaj të duruarve. Çfarë shpërblimi sublim u jepet atyre që preferon Allahu! „Allahu i do ata që janë të duruar.“ Ai u ka premtuar shërbëtorëve të Tij të duruar, tri gjëra për të cilat njerëzit ëndërrojnë në këtë botë: „Ne do t’ju sprovojmë me ndonjë frikë, me uri, me ndonjë humbje nga pasuria e nga jeta si edhe nga frytet, po ti jepju myzhde (kurajo) durimtarëve. Të cilët, kur i godet ndonjë e pakëndshme thonë: „Ne jemi të Allahut dhe ne vetëm tek Ai kthehemi!“ Të tillët janë ata, që te Zoti i tyre kanë bekime dhe mëshirë dhe të tillët janë ata, të udhëzuarit në rrugën e drejtë. “ (Kurani fisnik 2:155-7) [/SIZE]
[SIZE=2]Allahu u bën thirrje shërbëtorëve të Tij që të kërkojnë ndihmë nëpërmjet durimit dhe faljes (ose duasë): „Kërkoni ndihmë (në të gjitha çështjet) me durim dhe me namaz, vërtetë, ajo është e madhe (e vështirë), por jo për ata që kanë frikë (Zotin).“ (Kurani fisnik 2:45) [/SIZE]
[SIZE=2]Kënaqësinë e Parajsës do ta provojnë veçse njerëzit e duruar: „E Unë sot i shpërbleva ata për atë që ishin të durueshëm ata janë fitimtarët.“ (Kurani fisnik 23:111) [/SIZE]
[SIZE=2]Suksesin do ta arrijnë vetëm ata njerëz të cilët do ti përmbahen rrugës së drejtë, me durim: „E ata që ishin zotëruesit e diturisë thanë: „Të mjerët ju, shpërblimi i Allahut është shumë më i mirë për atë që besoi dhe bëri vepër të mirë, po atë nuk mund ta arrijë kush përveç të durueshmëve!“ (Kurani fisnik 28:80) [/SIZE]
[SIZE=2]Durimi mund të mposhti çdo shpirt të ngarkuar me gjynahe (mëkate) dhe bën të mundur që kundërshtarët e dikurshëm t’i shndërrojë në miq besnikë: „Nuk është e barabartë e mira dhe e keqja. Andaj, (të keqen) ktheje në mënyrën më të mirë, se atëherë ai, me të cilin kishit njëfarë armiqësie, do të bëhet mik i afërt. “. (Kurani fisnik 41:34) [/SIZE]
[SIZE=2]Allahu, subhanehu ve teala, e ndan njerëzimin në të mundur dhe të suksesshëm. Na udhëzon në këtë mënyrë se një nga faktorët e domosdoshëm për të arritur susksesin është fakti se besimtarët duhet të motivojnë njëri-tjetrin për të shtuar durimin në besim (shiko suren 103, el-Asr). [/SIZE]
[SIZE=2]Gjithashtu, Allahu u premton shpërblim pa kufi atyre që tregohen të duruar dhe që tregohen zemërgjerë a u falin gabimet të tjerëve: „Kush bën durim dhe fal, s’ka dyshim se ajo është virtyti më i lartë (i lavdishëm).“ (Kurani fisnik 42:43) [/SIZE]
[SIZE=2]Durimi është spiranca e besimtarit dhe betonimi i besimit. Ai që s’është i aftë të tregohet i duruar, nuk mund të jetë edhe besimtar. Të paduruarit edhe nëse mbesin formalisht besimtarë, mbesin në bisht (të besimtarëve), i falen Allahut vetëm në periudha të lumtura e begatie por largohen nga Ai me shpejtësi, sa herë i godet ndonjë fatkeqësi apo mundim. [/SIZE]
[SIZE=2]Njerëzit e duruar, të cilët ngjiten përherë e më lart në lartësitë e durimit dhe mirënjohjes, njohin kënaqësinë më të madhe nga jeta. Një jetë e tillë është dhuratë e vërtetë nga Allahu dhe „Ai u jep atyre që do Ai.“ [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse e ndan besimin në dy pjesë, njëra përbëhet nga durimi dhe tjetra nga mirënjohja. Kushdo që është i drejtë ndaj vetes dhe shpreson tek shpëtimi dhe suksesi nuk duhet të bëjë lëshime në drejtim të durimit dhe mirënjohjes. Keto dy aspekte, si anë të së njëjtës monedhë, bashkohen në një qëllim: në rrugën e drejtë për tek Allahu. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibën Kajjim el Xhevzijje [/SIZE]
[SIZE=2](Teksti Kuranor nga përkthimi i H.Sherif Ahmetit) [/SIZE]
[SIZE=2]© IslamOnweb.net </SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]IslamOnweb.net,
23.2.2007[/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[I][SIZE=2]http://www.albislam.com[/SIZE][/RIGHT]
[/I][/FONT][/FONT]

[B]Jakubi dhe Jusufi (alejhi selam)[/B]
Jakubi ësthë i biri i Is-hakut, e nipi i Ibrahimit a.s.. Ai kishte djem. Këta lindën në Fedan, te daja i tij, Labani, ku Jakubi shërbente si bari. I ati i donte Jusufm më së shumti, sepse ai ishte më i sjellshmi ndaj prindërve. Kjo gjë bëri që vëllezërit e tij t'i kishin zili. Jeta e Jusufit në fillim mori tatëpjetën. ai hoqi shumë nga sjeljet e këqija të të vëllezërve. Por, raë vonë, doli në shesh e vërteta dhe ndikoi mirë në popullin e Egjiptit, si dhe të fqinjët e atij vendi. Jusufi a.s. përmendet shpeshherë në Kuran, madje edhe një kaptinë e tërë e Kur'anit flet për ngjarjet e tij.

Jakubit a.s. iu shtua edhe më shumë dashuria ndaj Jusufit kur ia tregoi një ëndërr që kishte parë. jusufi kishte parë ëndërr se njëmbëdhjetë vjet Dielli dhe Hëna i kishin bërë sexhde (përulje). Jakubi a.s. prej ëndrrës së tij e kuptoi se ai do të jetë njeri me autoritet të madh, prandaj e këshilloi që te mos ua tregonte këtë ëndërrr vëllezërve të tjerë. Jakubi a.s. e porositi atë qe te heshtë, meqë u frikësua prej vellezërve të tij se mos i bënin ndonjë të keqe.

Një ditë prej ditësh, bijte e tjerë të Jakubit a.s. vendosën të hakmarreshin ndaj babait të tyre për përkrahjen që i bënte Jusufit. Ata, një ditë e lutën babanë e tyre që Jusufin ta merrnin me vete në gjueti ose në një shëtitje. Jakubi pati frikë t'ua jepte dhe u kundërshtoi duke u thënë se mund ta hante ndonjë ujk. Ata i thanë se dëshironin ta merrnin rae vete që të luanin me të në fushë, në ajrë të pastër dhe se do ta ruanin nga çdo gjë. Ne qoftë se rastësisht do të ndodhë diçka i thanë ata, përgjigjemi ne për të. Atëherë Jakubi a.s. me zemër të thyer, u dha leje qe ta merrain me vete.

Kur dolën në fushë, u këshilluan në mes veti se "Ç'ti bënin". Me në fund vendosën që ta hidhnin në një gropë në një pus pa ujë. Pasi e hodhën në pus, ata u kthyen në shtëpi më vonë se zakonisht. U arsyetuan se e kishin humbur kohën duke e kërkuar Jusufm. Bile, ata filluan të qanin me zë të lartë dhe i thanë babait të vet: "O baba, ne e kemi lënë Jusufm të na i ruajc rrobet, kurse ne shkuam të luajmë! Kur u kthyem, atë e kishte ngrënë ujku!" dhe ia dhanë këmishën me gjak të huaj. Jakubi a.s. e mori kemi-shën dhe e shpalosi, mandej u kthye dhe u tha djemve: "Çfarë ujku qe ai që hëngri birin tim e nuk i shqeu këmishen, dhe as nuk nguuli asnjë dhëmb?!".

Thuhet se njëri prej vëllezërve të Jusufit, Rubini, nuk qe pajtuar me të tjerët dhe kështu u pat thënë që ta hidhnin në pus, me shpresë se do të shpëtonte me qëllim që ky pastaj t'i dilte në ndihmë, gjë që edhe bëri. Ai përvidhej nga vëllezërit e vet dhe tinëzisht i çonte bukë aty ku e kishin hedhur, por babait të vet nuk guxonte t'i tregonte asgjë.

Jusufi qëndroi në pus disa ditë. Një ditë prej ditësh atypari kaloi një karavan tregtaresh nga Egjipti dhe e panë atë pus. Njëri prej tyre u afrua të kërkonte ujë. E lëshoi kofen në pus dhe Jusufi u kap për kove. Tregtari mendoi se kova u mbush me ujë, po në të ishte kapur një fëmijë. Tregtari bërtiti me zë ta lartë:

"Gjetanjëfëmijë!".

Ata e morën Jusufm me vete dhe e çuan në Egjipt. Kur erdhi te pusi vellai i tij, Rubini, që i çonte ushqim për çdo ditë, e pa se Jusufi nuk ishte më aty. Filloi të qante me zë. Nga dëshprimi shqeu edhe teshat e trupit.


[B]SHITJA E JUSUFIT[/B]

Tregtarët egjiptianë e shitën Jusufm a.s. në treg, atë e bleu shefi i policisë së atjeshme. Kur arriti Jusufi në shtëpinë e zotërisë së vet, Perëndia ia dhuroi një dashuri të madhe zotërisë ndaj tij dhe ai i tha bashkëshortes:

"Nderoje robin tim, se ndoshta do të kemi dobi prej tij ose e marrim sifëmijë tonin".

Jusufi rritej dhe zoteriu i tij nuk e shikonte si rob, por i dha një përkrahje, e bëri kryetar të robërve. Jusufi ishte besnik dhe i sinqertë. Ai deshironte të mbante besnikërinë e vet. Këtë gjë na e vërteton sjellja e tij ndaj zonjës së vet. Zonja e tij, duke e parë bukurinë e tij të jashtëzakonshme, nisi të dashurohej në të, dhe kjo dashuri dita-ditës i shtohej.

Një ditë prej ditësh Jusufi hyri në dhomë të zonjës së tij, Zelihasë, dhe ajo i propozoi te kishin marrëdhënie intime, të cilën gjë Jusufi a.s. e kundërshtoi me këmbëngulje. Ajo papritmas ia mbylli derën, por Jusufi i tha se zotëriu i tij i ka besuar çdo gjë, e kjo ështe tradhti dhe filloi të kërkojë rrugëdalje për të shpëtuar nga ajo dhe nga shejtani e qëllimi i tij. Ai largohej prej saj, e ajoi vër-sulej edhe më shumë. Kur doli jashtë Jusufi, ne ikje e sipër, takoi zotëriun e tij, që vinte në shtëpi së bashku me nje të aferm të zo-njës Zeliha. Ajo, kur e pa bashkëshortin e saj, bërtiti gjoja se Ju-sufi kishte dashur ta dhunonte dhe u kthye e i tha bashkëshortit të vet:

"Çfarë dënimi meriton ai qe dëshiron t'i bëjë një të keqe familjes sate?"

I afermi i saj, që erdhi së bashku me bashkeshortin e saj, ishte njeri i sinqertë, sepse me këtë rast tha: "Në qoftë se këmisha e tij (Jusufit) është e shqyer përpara, atëherë ai (Jusufi) është rrenacak (fajtor), e nëse është ndryshe (këmisha është shqyer prapa), atëherë rrenacake është ajo". kurse ai (Jusufi) është i drejtë-besnik. Kur e shikuan këmishën, ajo ishte e shqyer prapa. Me këtë provë, u vertetua se Jusufi është i pafajshëm.


[B]PËRHAPJA E LAJMIT NË QYTET [/B]

Në qytet u prhap lajmi se zonja Zeliha është dashuruar në shërbëtorin e saj. Gratë e njerëzve udhëheqëse çuditeshn dhe e fyenin Zelihanë që isht dashuruar në shërbëtorin.

Atëherë Zelihaja i thirri shoqet e veta në drekë e pastaj u dha nga një pemë, që kishte nevojë të qërohej rae thikë. Kur filluan t'i qeronin pemët, zonja Zeliha e thirri Jusufin që të hynte në dhomë. Jusufi hyri brenda, e gratë, që ishin aty, u habitën nga bukuria e tij, saqë prisnin duart e tyre dhe nuk ndienin aspak dhembje, se-pse kishin humbur e ishin mahnitur nga bukuria e tij. Zelihaja, kur pa se atyre po u rridhte gjak ng duart, urdhëroi Jusufm të dilte nga dhoma. Jusufi doli dhe ato vetëm atëherë e ndien dhembjen dhe filluan të bërtisnin, sepse vërejtën që i kishin prerë duart e ve-ta. Pastaj Zelihaja u tha: "Ky është ai për të cilin po më iyeni ju". Zelihaja e pranoi se ajo ishte iniciatore për atë gjë dhe i tha Jusu-fit: "Në qoftë se nuk vepron si të them unë, do të burgos". Jusufi a.s. iu drejtua Perëndisë duke thënë:

"O Zot, më i mirë eshtë burgu për mua, sesa kjo gjë qëpo më shtyn ta bëj".

Zotëria i Jusufit e dinte fare mirë se Jusufi ishte i pafajshëm dhe se bashkëshortja e tij ishte fajtore për të gjitha, por prapëse-prapë, për ta mbuluar turpin e së shoqes, vendosi ta burgoste. Ai u detyrua që kësodore Jusufit t'ia shpëblente të mirën me të keqe.


[B]BURGOSJA E JUSUFIT Alejhi Selam [/B]

Jusufi u burgos pa dalë para gjyqit, edhe pse nuk kishte bërë kurrfarë vepre penale. Jusufi në burg i gjeti edhe dy djelmosha. Ata kishin qenë shërbëtorët e mbretit. Një natë njëri prej tyre pa një ëndërrr ia tregoi Jusufit. Jusufi i shpjegonte shumë bukur ëndrrat. Të nesërmen i erdhi tjetri shërbëtor dhe i tha se edhe ai kishte parë një ëndërr. Jusufi edhe atij ia shpjegoi. I pari kishte parë ëndërr se po shtrydhte rrush dhe pastaj i qiste verë mbretit", kurse tjetri tha:

"Unë kam parë ëndërr një tepsi me ushqim që e mbaja në kokë, ndërsa shpendët hanin në të".

Jusufi me këtë rast ua shfaqi të vërtetën dhe i drejtoi në besimin në një Zot. Ëndërrat ua shpjegoi kështu: të parit i tha se do të lirohej nga burgu dhe do të kthehej prapë në vendin e punës, kurse të dytit i tha se ai do të dënohej'me vdekje. Do ta varin dhe do të mbetet shumë kohë i varur. Mandej do të vijnë shpendët dhe do ta çukastin kokën e tij.

Nuk zgjati shumë dhe u vërtetua shpjegimi i Jusufit a.s.. I pari u lirua nga burgu, kurse të dytin e varën. Jusufi i tha atij që u lirua nga burgu, që t'i thoshte mbretit se një njeri i pafajshëm është në burg. Mirëpo, shërbëtorit, pasi u lirua, shejtani ia largoi nga mendja porosinë e Jusufit dhe mbretit nuk ia përmendi fare. Për atë shkak Jusufi mbeti edhe disa vjet në burg.

[B]DALJA E JUSUFIT NGA BURGU

[/B]Pas ditëve që kaloi Jusufi në burg, Perëndia deshiroi që t'ia shpejtojë procesin dhe i përgatiti menyrën si të lirohet nga burgu.

Mbreti i Egjiptit, Faraoni XIV, kishte parë ëndërr se shtatë lopë të bukura e të majme dolën prej një lumi, e pastaj dolën edhe shtatë të tjera, të ligshta, që i hëngrën ato të parat. Te dytën natë Faraoni pa një ëndërr tjetër: 7 kallinj të njomë dhe 7 kallinj të thatë. Kallinjtë e thatë i hëngrën të shtatë kallinjtë e njomë. Faraoni u dësh-përua nga të dy endërrat dhe menjëherë thirri magjistarët dhe këshilltarët e vet që t'ia shpjegonin ëndrrat që kishte parë. Mirëpo, nuk mori shpjegim te saktë prej asnjërit. Atëherë shërbëtorit iu kujtua ëndrra që kishte pare ne burg dhe shpjegimi i Jusufit. Ai i tha mbretit se kur kishte qenë në burg, kishte parë një ëndërr, të cilën ia pat shpjeguar një djalosh hebre, robi i ministrit të sigurimit.

Faraoni menjëherë kërkoi prej tij që të shkonte në burg dhe të dëgjonte shpjegimin nga Jusufi për ëndrrat që kishte parë. Shërbëtori shkoi tek Jusufi a.s. dhe iu drejtua me këto fjalë;

"Jusuf, o besnik na shpejgo: çka do të thotë shtatë të lopë të dobëta i hanin shtatë të majme dhe shtatë kallinj të thatë i hanin shtatë të njom e të kthehem te njerëzit që edhe ata të e dinë këtë".

qJusufi ia sqaroi ëndërrat e mbretit dhe i tha:

"Të mbillen vite me radhë, e çka të e korrni lenije në kallinj (depo) përveç një pakice që e hani".

Mandej vazhdoi se sunduesit e Egjiptit duhet të kenë kujdes që në ato vitet e begatshme t'i mbushin depot shtetërore me drithë, sa me shumë që tëjetë e mundur, ndërsa sa nuk zënë depot, t'i lënë në kallinj, domethënë pa fshirë, në mënyrë që të furnizohet popull në vitet e thata që vijnë më vonë.

Kur u kthye shërbëtori te mbreti dhe ia tregoi shpjegimin e Jusufit, atij i pëlqeu ky shpjegim dhe kërkoi që Jusufi të vinte në pallat. Mirëpo, Jusufi nuk pranoi të dilte nga burgu para se ta vërtetonte mbreti punën e tij: "Përse ështe në burg (a është fajtor apo jo)?" Mbreti i filloi hetimet për burgosjen e Jusufit rishtas dhe, pasi u kryen, doli në shesh se Jusufi ishte burgosur pa kurrfarë faji.


[B]JUSUFI NË PALLATIN E MBRETIT[/B]

Kur doli në shesh se Jusufi nuk kishte bërë kurrfarë vepre për dënim, mbreti e mori në pallatin e vet si bashkëpunetor. Faraoni e pyeti Jusufin: "Çfarë detyre do të kresh në qeverinë time?" Jusufi a.s. kërkoi pozitën e ministrit tc bujqësisë dhe të financave. Kërkesa e tij u aprovua prej Faraonit dhe Jusufi u bë ministër i parë prej Beni Israilëve në qeverinë e faraonëve.

Jusufi a.s. menjëherë filloi aktivitetin e grumbullimit të drithit në depot shtetërore dhe në hambarët individualë. Për pjesën e drithit që nuk kishin ku ta lënin, urdhëroi që të ruhej në kallinj. Ai, kur u emërua minister i fmancave, ishte në moshën 30 - vjeçare. Jusufi, perveç detyrës së tij, pas Faraonit kishte fjalën kryesore në Egjipt.

Faraoni pati besim të madh në te, saqë, kur e emëroi ministër, unazën që e pati në gisht, e hoqi dhe ia dha Jusufit. Edhe rrobat ia dha të ngjashme me të vetat, që s'i kishte veshur kurre askush më parë. Jusufi bëri një udhëtim nëpër Egjipt duke ndalur në çdo krahinë. Ai e udhëaonte popullin se si duhej gnimbulluar dhe ruajtur drithin gjatë këtyre vjetve të begatshëm.

Kur përfunduan shtatë vjetët e begatshem, filloi thatësia dhe arritën ata shtatë vjetet e pritur.


[B]VËLLEZËRIT E JUSUFIT KËRKOJNË DRITHË NË EGJIPT[/B]

Kur erdhën vitet e thatesisë, u bë krizë për bukë në tërë botën. Egjiptasit erdhën te Faraoni dhe kërkonin drithë. Atëherë Jusufi hapi depot shtetërore dhe u dha drithë, sipas nevojës familjare. Më vonë kriza përfshin edhe Palestinë, ku ishte Jakubi a.s. Populli i Palestinës mori vesh se në Egjipt kishte drithë. Jakubi a.s. i dergoi bijtë e vet për të blerë drithë në Egjipt. Kur arritën në Egjipt, Jusufi i njohu vëllezërit e vet, kurse ala nuk e njihnin atë.

Nuk ishte çudi pse ata nuk e njihnin, sepse ai kishte ndryshuar krejtësisht si nga pamja, ashtu edhe veshmbathje, kurse ata ishin si më pare. Kur ua dha Jusufi vëllezëve drithin që e blenë aty, u tha se herën tjetër nuk mund të merrnin pa e sjellë me vete vëllanë e vogël. Jusufl a.s. veproi në këtë mënyrë, me qëllim që ta shihte edhe vëllanë e vogël.

Jusufi a.s. pasi e kërkoi Benjaminin ua ktheu edhe të hollat që i paguan për drithë, me qëllim që kur t'i shihnin të hollat, të ktheheshin prapë në Egjipt për t'i paguar. Kur arritën bijtë e Jakubit në shtëpi e lajmëruan babanë se ministri i bujqësisë i Egiptit u kishte thënë se nuk do t'u jepte drithë më, nëse nuk do ta sillnin me vete vëllanë e vogël, Benjaminin. Jakubi a.s. ua përkujtoi ngjarjen e mëparshme te Jusufit dhe u tha se nuk u besonte siç nuk u pat besuar as atëherë me rastin e Jusufit.

Vëllezërit e Jusufit, kur i hapën thasët, i panë se të hollat ua kishte kthyer ministri dhe i kishte futur në drithë. Jakubi a.s. nuk ua lejoi Benjaminin. Kur u shpenzua drithi i blerë, kërkoi nga bijtë e vet që të shkonin përsëri në Egjipt për të blere drithë. Jehu-dha i tha se nuk kanë ku të shkojnë pa Benjaminin. Ministri i atjeshëm na ka thënë se pa Benjaminin vini kot.

Jakubi a.s. i tha Jehudhës: "Si e diti ai që ju keni vëlla?" Jehudha iu përgjigj se qenë të parët që kishin shkuar prej një vendi tjetër e ai mendoi se ne qemë agjentë. I thamë se kemi babanë gjallë dhe një vëlla më të vogël, duke mos ditur se ai mandej do ta kërkonte atë. Jehudha i dha besën babait të vet se ka për ta ruajtur Benjaminin dhe se ka për t'ia kthyer në shtëpi. Atëherë Jakubi a.s. i urdhëroi bijtë e vet që të merrnin disa dhurata dhe t'ia dërgo-nin atij që pi i furnizon me drithë. Ua dha edhe te hollat, të cilat i kishte kthyer dhe u tha të merrain të holla të tjera për këtë herë.

Kur mbërrinë vëllezërit e Jusufit në Egjipt, ai i pa se me vete kishin edhe Benjaminin. I urdhëroi shërbëtorët të dilnin e t'i prisnin dhe t'u shtronin drekë. Shërbëtorët, kur e përgatitën drekën, i morën dhe i dërguan në shtëpinë e tij. Ata, kur morën vesh se po shkonin në shtëpinë e ministrit, u frikësuan se do të jetë ndonjë mashtrim, për shkak të të hollave që i gjetën në thasët e tyre. Filluan të shikonin njëri-tjetrin, duke thënë se tani do ti sulmojnë dhe do t'ua marrin kuajt e ata do t'i bëjnë shklleër të tij. Njëri prej tyre ia tregoi shërbëtorit ngjarjen e të hollave, duke i thënë se nuk kanë ditur asgjë, derisa mkishin hapur thasët në shtëpi. Në mes të tjerash i tha se i kanë sjellë edhe të hollat e kthyera nga ana e ministrit dhe për këtë herë kanë sjellë të holla të tjera për blerjen e drithit. Shërbëtori i qetësoi, duke u thënë se ata janë mysafirë të ministrit dhe të mos frikësohen fare.

Në kohen e drekës erdhi Jusufi. Këta ia dorëzuan dhuratat qe i kishte dërguar babai i tij, Jakubi a.s. Jusufi e shikoi Benjaminin dhe pyeti: "A është ky vëllai juaj i vogël, për të cilin më keni tre-guar më parë?" Ata iu pergjigjën njëzëri: - Po. Jusufi nuk u ul, por nisi të shetiste nëpër dhomë. Nganjëherë dilte edhe në dhomën tjetër dhe qante nga mallëngjimi për vellanë dhe babanë. Pastaj u kthye dhe i pyeti ata për babanë dhe për shëndetin e tij.

Jusufi shtroi vëllezërve drekë madhështore dhe me atë rast i uli dy nga dy, sipas moshës. Benjamini mbeti tck dhe ai me ate rast tha: "Po të ishte gjallë Jusufi, unë nuk do të kisha mbetur vetëm". Atëherë Jusufi i tha; "A pranon të ulem uën me ty në vend të Jusufit?", Benjamini iu përgjigj: "Po, megjith qejf, ulu".

Bashkëpunëtorët e tjerë i uli rresht veçmas, sepse ata i konsideronte të padenjë.


[B]DREDHIA E JUSUFIT QË TA NDALTE BENJAMININ AFËR VETES[/B]

Jusufi a.s. i urdhëroi shërbëtorët e vet t'ua mbushnin vellezërve thasët me drithë dhe t'ua kthenin të hollat prape. Si duket, Jusufi në një bisede që pati me Benjaminin i tregoi se ai ishte vëllai i tij dhe atë do ta ndalë aty.

Kur u mbushën thastë, në thesin e Benjaminit shtinë ehde një tas te argjentë me të cilin pinte ujë Jusufi. Kur u bënë gati të niseshin për Palestinë, njëri prej shërbëtorve të Jusufit u tha atyre: "Ndaluni!" Ata u ndalën. Shërbëtori u tha se duhej t'i kontrollonin të gjithë, sepse kishte humbur tasi me te cilin pi uje ministri. Vëllezërit e Jusufit i thanë se nuk e kishin marë. Shërbëtori u tërhoqi vërejtjen se në thesin që të gjendet tasi, ai do të mbesë skllav i ministrit. Pastaj Jusufi filloi kontrollimin prej me të madhit e deri te më i vogli. Tasin e gjeti në thesin e Benjaminit dhe atë e ndali aty. Vellezerit u përpoqën të nibetej ndonjëri prej tyre në vend të tij, për shkak se e kishin marrë me besë nga babai, por ai nuk pranoi ta lëshonte.

Ata zunë e i treguan ministrit rastin e Jusufit dhe u zemeruan në Benjaminin që kishte bërë atë vepër të keqe. I thanë se babai i tyre e do shumë këte, sepse i kishte humbur një tjetër, e dashuria e tij kishte kaluar tek ky. I treguan se edhe ai ka pasë vjedhur si ky. Kur e panë se çdo përpjekje e kotë, vëllai i madh, Orbini, u tha të tjerëve:

"A nuk e dini se ia kemi dhënë besën e Zotit babait se do t'ia kthejmë prapë (Benjaminin), se k'ështu ka pasë ngjarë edhe me Jusufin? Prandaj unë nuk largohem prej këtu (Egjiptit), nuk vij te babai pa më dhënë leje ai ose, në të kundërtën, derisa të dalë në shesh kjo gjë nga Perëndia. Ai është gjykatësi më i mir'ë (që di çdo gjë, qoftë edhe e fshehtë) ".

Me në fund u tha vëllezërve të tjerë:

"Shkoniju te babaijuaj dhe lajmërojeni (për Benjaminin dhe ngjarjen me ministrin efmancave të Egjiptit). Tregoni se djali i tij ka vjedhur (eshtë hëre rob, për shkak të vjedhjes) ".

Kur u kthyen tek Jakubi a.s., e lajmëruan për atë ndodhi të keqe. Atij nuk i mbushej mendja kurrsesi që ai ta kishte bërë atë vepër të keqe - edhe u kthye e u tha djemve se edhe këtë e paskan rregulluar, si Jusufin më parë Jakubit iu shtua mërzia edhe më shumë. Duke qarë, u verbua. Pastaj Jakubi a.s. i dërgoi bijtë e vet për të tretën herë të blenin drithë dhe të merrnin vesh për vëllanë e tyre dhe për ngjarjet e ministrit të Egjiptit.

Djemve të Jakubit a.s., kur shkuan për të tretën herë Jusufi u tha: "A c dini ç'i keni bërë Jusufit?" "A je ti Jusufi?" "Po". Vellezërit e Jusufit u çuditen shumë. E pranuan se kishin bëre gabim të madhe me të.

Jusufi a.s., u tha:

"Merreni këtë k'ëmishë tiine dhe çojani babait le t'ifshijë sytë me të, se ka për t'iu kthyer të pamurit si më parë".

Jusufi u tha që ta sillnin tërë familjen në Egjipt. Vëllezërit e Jusufit u nisën nga Egjipti për në Palestinë. Jakubi a.s. ndiente një kënaqësi shpirtërore dhe u tha atyre që qenë të pranishëm:

"Unë po ndiej erën ejusujit (dhe shpresoj se së shpejti do të takohem me të) ".

Njerëzit që qenë rrethi tij. i thanë:

"Lëre më atë gjë. Tije ende n'ë atë mendimin e mëparshëm.

(ti mendon se Jusufi është ende gjallë?!) ".

Pas pak kohe erhdi lajmi që Jusufi është me të vëllanë, Benjaminin, në Egjpt. Jakubi a.s. e mori këmishën, që ia kishte dërguar Jusufi, dhe i fërkoi sytë me të. Atij menjëherë iu kthyen sytë si më parë. Mandej Jakubi a.s. u tha atyre që ishin të pranishëm:

"A nukju kam thënë juve që unë di nga Zoti xh.sh. atë qëju nuk e dini?"


[B]SHPËRNGULJA E JAKUBIT a.s. NË EGJIPT[/B]

Jakubi a.s., pasi mori vesh se Jusufi ishte gjallë dhe se e kishte lutur që të shpërngulej, e lëshoi atdheun e vet, Palestinën, dhe u shpërngul në Egjipt. Kur mbërriti atje, Jusufi a.s. u bëri pritje madhështor prinderve dhe vëllezërve të vet. Ai iu drejtua babait të vet me këtë fjalë: "O babai im, ky është vërtetimi i ëndrrës si-rae të kahershme". Pastaj vazhdoi t'ia tregonte babait vuajtjet që kishte pasur: hedhja në gropë nga vëllezërit, kalimi i karavanit atypari, shitja e tij si rob në Egjipt, ngjarja në mes tij dhe bashkëshortes së zotriut, burgosja pa dalë në gjyq, dalja nga burgu, pozita të cilën i besoi Faraoni, ardhja e vëllezërve në Egjipt, nda-Ija e Benjaminit dhe ardhja e tyre (e prindëve dhe e vëllezëre) aty.

Jusufi a.s. kaloi nëpër këto sprova, por kurrë nuk e harroi adhurimin e Zotit xh.sh.. Jakubi a.s. jetoi edhe 17 vjet në Egjipt, së bashku me Jusufin, dhe vdiq në moshën 147-vjeçare. Ai, para se të vdesë, i porositi bijtë e tij që të mos largoheshin nga feja e vërtete dhe që ta varrosnin në Palestinë, afer babait dhe gjyshit, Is-hakut dhe Ibrahimit a.s. Pas një kohe vdiq edhe Jusufi a.s., në moshën 110-vjeçare. Beni Israilët mbetën në Egjipt edhe pas vdekjes së Jusufit, deri me ndjekjen e Musait a.s. nga Faraoni XVIII.

FUND

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Kamata[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]
[SIZE=2] [/SIZE]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Kamata në terminologjinë islame do të thotë shtesë mbi kapitalin pa ndërmjetësinë e shitblerjes, kurse përkufizimi më i njohur në librat e fikhut është: “Shtesë pasurore e kushtëzuar në marrëveshje, pa kompensim, gjatë këmbimit të një pasurie me një tjetër.”
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: “E nëse pendoheni atëherë juve ju përket vetëm kapitali juaj...” [Bekare: 279]. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Dispozita e kamatës në islam [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Kamata përfaqëson fitimet më të pista, sepse ajo është e ndaluar në Legjislacionin Islam, duke e konsideruar atë që e lejon prej grupit të jobesimtarëve, me argument fjalën e All-llahut [xh.sh]: “All-llahu nuk e do asnjë jobesimtarë mekatarë.” [Bekare: 276]. [/SIZE]
[SIZE=2]Islami e ka ndaluar kamatën në të gjitha llojet, format dhe ngjyrat e saj, sepse ajo përbën një fitim të pisët dhe pasuri të ndaluar, pasuri të cilën të pasurit kamatëdhënës (apo kreditorët) e marrin nga të varfërit nevojtarë pa të drejtë, pa mundim dhe pa punë. Kamata është e ndaluar në Kuran, Sunnet dhe sipas ixhmait të të gjithë dijetarëve. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: “O ju që besuat, kini frikë All-llahun dhe nëse jeni besimtarë të sinqert , hiqni dorë prej asaj që ka mbetur nga kamata. E në qoftë se nuk e bëni këtë (nuk heqni dorë nga kamata), atëherë binduni se jeni në luftë me All-llahun dhe të dërguarin e Tij...” [Bekare: 278-279]. [/SIZE]
[SIZE=2]Pra, aq i madh dhe aq i shëmtuar është mëkati i kamatës, saqë ai i cili merr pjesë në transakcionet me kamatë i ka shpallur luftë All-llahut dhe Pejgamberit, sal-lallahu alejhi ve sel-lem. E kush është ai i cili mund ta fitojë luftën kundër All-llahut? Pra, çdokush që punon me kamatë konsiderohet në luftë kundër All-llahut, gjë që tregon se do të dënohet në xhehennem dhe tregon se kamata është mëkat shumë shumë i madh. [/SIZE]
[SIZE=2]Për ta potencuar edhe më shumë shëmtinë e këtij mëkati, Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem ka thënë: “Kamata i ka 73 porta, më e lehta është sikur ai njeri të bëjë marrëdhënie me nënën e tij...” [Ahmedi, Tirmidhiu, Ebu Daudi]. [/SIZE]
[SIZE=2]Poashtu All-llahu i Madhërishëm thotë: “Ata që e hanë kamatën, ata nuk ngrihen ndryshe vetëm se si ngrihet ai çmenduri nga të prekurit e djallit. (Bëjnë) kështu ngase thanë: “Edhe shitblerja nuk është tjetër, por njësoj sikurse edhe kamata”! E All-llahu e ka lejuar shitblerjen, por e ka ndaluar kamatën. Atij që i ka arritur këshillë (udhëzim) prej Zotit të tij dhe është ndalë (prej kamatës), atij i ka takuar e kaluara dhe çështja e saj mbetet te All-llahu, e kush e përsërit (pas ndalimit), ata janë banues të zjarrit, ku do të mbesin përgjithmonë. All-llahu e zhduk kamatën dhe e shton lëmoshën, All-llahu nuk e do asnjë jobesimtarë mëkatar.” [Bekare: 275-276]. [/SIZE]
[SIZE=2]Në këto dy ajete All-llahu, subhanehu ve teala, na tregon se ngrënësit e kamatës janë të ngjashëm me të çmendurit e xhindosur, pastaj ua zhvlerëson argumentimin e tyre se kinse kamata është njejtë me gjërat tjera si shitblerja duke u thënë se shitblerjen All-llahu e lejoi mirëpo kamatën e ndaloi, pastaj All-llahu tregon se ai i cili e ndërpret kamatën dhe pendohet Ai do t’ia falë, e ai që edhe pas kësaj nuk pendohet dhe vazhdon me kamatë, All-llahu i kërcënohet me dënim të përjetshëm në xhehennem. Dhe në fund All-llahu tregon se nga kamata nuk ka bereqet, po ai haram gjithësesi do të zhduket dhe nuk do të ketë bereqet në të. [/SIZE]
[SIZE=2]Transmetohet nga Ebu Hurejra, radijallahu anhu, se Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “Do të vijë një kohë për njerëzit ku do të hanë kamatën.” Ebu Hurejra pyeti: “A të gjithë njerëzit?” Ai, sal-lallahu alejhi ve sel-lem tha: “Ai që nuk do të hajë prej tyre do të marrë prej pluhurit të saj.” [Ebu Davudi, Nesaiu, Ibn Maxhe]. [/SIZE]
[SIZE=2]Ajo që vihet re sot është se çdo fjalë prej fjalëve të Pejgamberit, sal-lallahu alejhi ve sel-lem tingëllon reale dhe tregon madhështinë dhe vërtetësinë e mesazhit të tij, sepse ai nuk flet nga vetvetja, po është shpallje nga All-llahu. [/SIZE]
[SIZE=2]Transaksionet me kamatë janë përhapur shumë e nuk ka shpëtuar prej saj vetëm se ai që e ka mëshiruar All-llahu, xhel-le sha'nunu. Ai që konsumon kamatën do të dridhet ashtu siç dridhet ai që është prekur nga shejtani, dhe kjo është lodhja, stresi dhe jostabilizimi i sotëm. Shpërblimi është sipas punës, për shkak të neglizhencës sonë dhe prishjes së potencialeve tona… [/SIZE]
[SIZE=2]Pa dyshim se rrjeti i kamatës sot po e rrjepë njerëzimin. Ky sistem kamate sot ka bërë që në kohët tona ta përqëndrojë pushtetin e vërtetë në duart e një grupi njerëzish që nuk kanë aspak mëshirë për njerëzimin, po që e shikojnë vetëm interesin e tyre dhe mundohen t’i rrjepin njerëzit. [/SIZE]
[SIZE=2]Shtetet janë borxhli të këtyre njerëzve, borxhe me kamata aq të larta, saqë shteti nuk ka mundësi ta paguajë as kamatën, e mos të folim për borxhin. Në këtë mënyrë shteti shkatërrohet ekonomikisht dhe bëhet rob i këtyre njerëzve. Ata e udhëheqin politikën e atij shteti, ata vendosin për luftë apo për paqe, krejt këtë duke u bazuar në grykësinë e tyre dhe duke mos pasur aspak mëshirë për të varfërit. [/SIZE]
[SIZE=2]Urtësia në ndalimin e kamatës. Urtësia e parë në ndalimin e një gjëje është sprovimi që All-llahu ua bën robërve të Tij, që ta sheh se a janë të dëgjueshëm apo jo? All-llahu e ka ndaluar kamatë dhe ai është i Urti. [/SIZE]
[SIZE=2]Argumentet e ndalimit të kamatës janë në Kuran, Sunnet dhe Ixhma, andaj duhet të jemi të prerë në ndalimin e kamatës edhe nëse nuk i dimë të gjitha urtësitë e ndalimit të saj. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: “Kur All-llahu ka vendosur për një çështje, ose i dërguari i Tij, nuk i takon (nuk i lejohet) asnjë besimtari dhe asnjë besimtareje që në atë çështje të tyre personale të bëjnë ndonjë zgjidhje tjetërfare. E kush e kundërshton All-llahun dhe të dërguarin e Tij, ai është larguar shumë larg së vërtetës.” [Ahzab: 36]. [/SIZE]
[SIZE=2]Sidoqoftë, do t’i përmendim disa prej efekteve negative të kamatës: [/SIZE]
[SIZE=2]1. Kundërshtimi i All-llahut në vendimin e Tij, andaj ai që e bën këtë i nënshtrohet hidhërimit dhe dënimit të All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]2. Shkakton prishje të ndjesisë dhe mirëkuptimit njerëzor, sepse qëllim kryesor bëhet grumbullimi i pasurisë në kurriz të të varfurve. Sa e sa njerëzve u janë rrëmbyer shtëpiat për shkakë të kamatës, sa e sa fëmijë kanë mbetur pa kulm mbi krye për shkak të kamatës. [/SIZE]
[SIZE=2]3. Shkakton urrejtje ndërnjerëzore, të varfërit i urrejnë të pasurit. [/SIZE]
[SIZE=2]4. Shkakton dëshpërim në shpirtin e të varfërve dhe e rrit hendekun ndërmjet atyre që kanë dhe atyre që nuk kanë, kurse islami na e mëson të kundërtën e kësaj, nëpërmjet zekatit dhe sadakasë. [/SIZE]
[SIZE=2]5. Shkakton që pasuria të grumbullohet në duart e disa personave, qëllimi kryesor i të cilëve është interesi i tyre personal. Kështu shtetet dhe shtetasit bëhen robër të tyre. Njëri prej tyre ka thënë: “Ma jepni sistemin bankar të një shteti, pastaj zgjidheni kryetar kë të doni.” D.m.th. politika e atij shteti do të jetë në dorën time. … [/SIZE]
[SIZE=2]6. Shumë ekonomistë bashkohorë e kundërshtojnë kamatën dhe tregojnë për dëmet e saj në ekonominë e një shteti, bile dëmet e saj reflektohen edhe te populli, në formë të taksave dhe çmimeve të larta. [/SIZE]
[SIZE=2]7. Kamata shkaktoi që kapitalistët ta ndienin veten zot, kurse punëtorët të ndihen si robër, i bëri pasuritë e popullit plaçkë për shtetet kapitaliste, të cilat i përdorën për prodhim të armëve, për luftë dhe shkatërrime. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Zgjidhja islame [/SIZE]
[SIZE=2]Tash do të flasim mbi zgjidhjen islame, e cila zgjidhje padyshim se është në dobinë e të gjithëve. [/SIZE]
[SIZE=2]Islami i ka dhënë hapësirë kapitalit që të shfrytëzohet në tregëti me afat të gjatë ashtu siç ka lejuar përzierjen e tij me punën, duke ndarë me të fitimet dhe humbjet. Prej këtu legjislacioni evropian gjatë zhvillimit të tij mori idenë e ngritjes së shoqërisë aksionare, të cilat ishin fara e zhvillimit mbi të cilat ngrihen bazat e prodhimit dhe transaksioneve në ekonominë bashkohore. [/SIZE]
[SIZE=2]Si dihet, e ndaluara është e qartë dhe e lejuara është gjithashtu e qartë, e nuk do të ketë shpëtim vetëm nëse mësojmë prej thënies së All-llahut, subhanehu ve teala: “... e nëse pendoheni, atëherë juve ju përket vetëm kapitali juaj, kështu nuk bëni dhe nuk ju bëhet padrejtësi.” [Bekare: 279] [/SIZE]
[SIZE=2]Bankat islame [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Mësuam se kreditimi dhe marrja e kredisë me kamatë është vepër e ndaluar, të cilën nuk e bën të lejueshme as edhe nevoja. Këtu lind nevoja e korigjimit të funksionimit të kapitalit, duke e përshtatur me Legjislacionin Islam. Kështu lindi ideja e bankave islame, ngritja e të cilave përfaqëson vetëm se një hap mbi rrugë në krahasim me hapat tjerë për ngritjen e sistemit ekonomik islam në formën e tij më të plotë, kur dihet se sistemi bankar konsiderohet boshti i të gjithë aktivitetit ekonomik. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Objektivat e bankave islame [/SIZE]
[SIZE=2]Bankat islame, për dallim nga ato tjerat, ngrihen mbi parimin e mosndarjes midis anës materiale, njerëzore dhe natyrës humane. Objektivat kryesore të bankave islame janë: [/SIZE]
[SIZE=2]1- Përputhja e veprimeve të saja bankare me dispozitat islame, duke siguruar kështu alternativën islame për çdo veprim. Kjo nuk realizohet vetëm nëse banka islame pastron veprimet e saja nga çdo gjë e ndaluar dhe hap i parë në këtë drejtim do të jetë shpëtimi i muslimanëve nga këneta e kamatës, nga kjo e keqe për të cilën All-llahu i ka shpallur luftë atyre që përzihen në të, e më pas sigurimi i fitimit hallall, vënia e pasurisë në shërbim të muslimanëve e shoqërive të tyre nëpërmjet aktiviteteve të ndryshme të lejuara. [/SIZE]
[SIZE=2]2- Zhvillimi i ndërgjegjes së kursimit, nxitja e investimeve dhe ndalimi i bllokimit të pasurive, sepse banka islame ka për qëllim mbledhjen e kursimeve të muslimanëve në të gjithë botën dhe orientimi i tyre në atë mënyrë që realizon dobi për vendet islame. Padyshim se lënia e parave në bankat islame i ndalon muslimanët nga bërja e gjynaheve duke i lënë paratë në banka tjera, të cilat punojnë me kamatë dhe të cilat i shfrytëzojnë këto para për politikat e tyre të cilat janë në kundërshtim me interesat e muslimanëve. [/SIZE]
[SIZE=2]3- Paraqitja e metodave të reja të financimit dhe investimit, të cilat janë në përputhje me islamin, në formë të partneritetit të plotë, i cili rrjedh nga bashkimi i kapitalit, punës dhe ndarjes së fitimit dhe humbjes. Nuk ka dyshim se të gjitha të ardhurat nga projektet me partneritet, janë më të larta se të ardhurat e realizuara nga kamata. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Format e financimit tek Bankat islame [/SIZE]
[SIZE=2]Format e financimit tek bankat islame burojnë nga Legjislacioni Islam, i cili ndalon marrjen dhe dhënien e kamatës. Do t’i përmendim disa prej këtyre formave: [/SIZE]
[SIZE=2]1- Mudarebeja (bashkimi i kapitalit me punën). [/SIZE]
[SIZE=2]Te kamata, dhënësi i kamatës është në fitim të sigurtë, kurse ai që e merr kamatën i nënshtrohet edhe punës edhe rrezikut të humbjes. Kurse Mudarebeja është bashkimi i kapitalit të njërës palë me punën e palës tjetër, duke e ndarë fitimin dhe humbjen. Fitimi ndahet në bazë të një përqindjeje të caktuar më parë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]2- el-Anan (partneriteti me kapital të përbashkët) [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Partneriteti i quajtur el-Anan është një marrëveshje midis dy apo më shumë partnerëve për të bërë biznes me kapitalin e tyre të përbashkët, me kusht që fitimi të ndahet midis tyre sipas një përqindjeje të përcaktuar. Dallimi mes kësaj dhe Mudarebesë është se te Mudarebeja kemi kapitalin te njëra palë dhe punën te pala tjetër, kurse në këtë rast kapitali dhe puna janë nga të dy palët. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Poashtu ka edhe shumë forma tjera, të cilat nuk do t’i cekim këtu. Qëllimi është të tregojmë se kamata është rreptësisht e ndaluar dhe se ne si musliman duhet të organizohemi që ta bëjmë biznesin tonë në mënyrë hallall. Bankat islame ekzistojnë nëpër shumë vende islame, po bile edhe në shumë vende perëndimore, si shkak i kërkesës së muslimanëve. [/SIZE]
[SIZE=2]Lusim All-llahun të na udhëzojë në rrugën e drejtë dhe të na largojë nga fitimi me haram. </SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Omer Islami,
23.2.2007[/SIZE][/RIGHT]
[/I][/FONT] </SPAN>[/FONT]

[QUOTE=Albanian eX|PerT][B]DALJA E JUSUFIT NGA BURGU

[/B]Pas ditëve që kaloi Jusufi në burg, Perëndia deshiroi që t'ia shpejtojë procesin dhe i përgatiti menyrën si të lirohet nga burgu.

Mbreti i Egjiptit, Faraoni XIV, kishte parë ëndërr se shtatë lopë të bukura e të majme dolën prej një lumi, e pastaj dolën edhe shtatë të tjera, të ligshta, që i hëngrën ato të parat. Te dytën natë Faraoni pa një ëndërr tjetër: 7 kallinj të njomë dhe 7 kallinj të thatë. Kallinjtë e thatë i hëngrën të shtatë kallinjtë e njomë. Faraoni u dësh-përua nga të dy endërrat dhe menjëherë thirri magjistarët dhe këshilltarët e vet që t'ia shpjegonin ëndrrat që kishte parë. Mirëpo, nuk mori shpjegim te saktë prej asnjërit. Atëherë shërbëtorit iu kujtua ëndrra që kishte pare ne burg dhe shpjegimi i Jusufit. Ai i tha mbretit se kur kishte qenë në burg, kishte parë një ëndërr, të cilën ia pat shpjeguar një djalosh hebre, robi i ministrit të sigurimit.

Faraoni menjëherë kërkoi prej tij që të shkonte në burg dhe të dëgjonte shpjegimin nga Jusufi për ëndrrat që kishte parë. Shërbëtori shkoi tek Jusufi a.s. dhe iu drejtua me këto fjalë;

"Jusuf, o besnik na shpejgo: çka do të thotë shtatë të lopë të dobëta i hanin shtatë të majme dhe shtatë kallinj të thatë i hanin shtatë të njom e të kthehem te njerëzit që edhe ata të e dinë këtë".

qJusufi ia sqaroi ëndërrat e mbretit dhe i tha:

"Të mbillen vite me radhë, e çka të e korrni lenije në kallinj (depo) përveç një pakice që e hani".

Mandej vazhdoi se sunduesit e Egjiptit duhet të kenë kujdes që në ato vitet e begatshme t'i mbushin depot shtetërore me drithë, sa me shumë që tëjetë e mundur, ndërsa sa nuk zënë depot, t'i lënë në kallinj, domethënë pa fshirë, në mënyrë që të furnizohet popull në vitet e thata që vijnë më vonë.

Kur u kthye shërbëtori te mbreti dhe ia tregoi shpjegimin e Jusufit, atij i pëlqeu ky shpjegim dhe kërkoi që Jusufi të vinte në pallat. Mirëpo, Jusufi nuk pranoi të dilte nga burgu para se ta vërtetonte mbreti punën e tij: "Përse ështe në burg (a është fajtor apo jo)?" Mbreti i filloi hetimet për burgosjen e Jusufit rishtas dhe, pasi u kryen, doli në shesh se Jusufi ishte burgosur pa kurrfarë faji.


[B]JUSUFI NË PALLATIN E MBRETIT[/B]

Kur doli në shesh se Jusufi nuk kishte bërë kurrfarë vepre për dënim, mbreti e mori në pallatin e vet si bashkëpunetor. Faraoni e pyeti Jusufin: "Çfarë detyre do të kresh në qeverinë time?" Jusufi a.s. kërkoi pozitën e ministrit tc bujqësisë dhe të financave. Kërkesa e tij u aprovua prej Faraonit dhe Jusufi u bë ministër i parë prej Beni Israilëve në qeverinë e faraonëve.

Jusufi a.s. menjëherë filloi aktivitetin e grumbullimit të drithit në depot shtetërore dhe në hambarët individualë. Për pjesën e drithit që nuk kishin ku ta lënin, urdhëroi që të ruhej në kallinj. Ai, kur u emërua minister i fmancave, ishte në moshën 30 - vjeçare. Jusufi, perveç detyrës së tij, pas Faraonit kishte fjalën kryesore në Egjipt.

Faraoni pati besim të madh në te, saqë, kur e emëroi ministër, unazën që e pati në gisht, e hoqi dhe ia dha Jusufit. Edhe rrobat ia dha të ngjashme me të vetat, që s'i kishte veshur kurre askush më parë. Jusufi bëri një udhëtim nëpër Egjipt duke ndalur në çdo krahinë. Ai e udhëaonte popullin se si duhej gnimbulluar dhe ruajtur drithin gjatë këtyre vjetve të begatshëm.

Kur përfunduan shtatë vjetët e begatshem, filloi thatësia dhe arritën ata shtatë vjetet e pritur.


[B]VËLLEZËRIT E JUSUFIT KËRKOJNË DRITHË NË EGJIPT[/B]

Kur erdhën vitet e thatesisë, u bë krizë për bukë në tërë botën. Egjiptasit erdhën te Faraoni dhe kërkonin drithë. Atëherë Jusufi hapi depot shtetërore dhe u dha drithë, sipas nevojës familjare. Më vonë kriza përfshin edhe Palestinë, ku ishte Jakubi a.s. Populli i Palestinës mori vesh se në Egjipt kishte drithë. Jakubi a.s. i dergoi bijtë e vet për të blerë drithë në Egjipt. Kur arritën në Egjipt, Jusufi i njohu vëllezërit e vet, kurse ala nuk e njihnin atë.

Nuk ishte çudi pse ata nuk e njihnin, sepse ai kishte ndryshuar krejtësisht si nga pamja, ashtu edhe veshmbathje, kurse ata ishin si më pare. Kur ua dha Jusufi vëllezëve drithin që e blenë aty, u tha se herën tjetër nuk mund të merrnin pa e sjellë me vete vëllanë e vogël. Jusufl a.s. veproi në këtë mënyrë, me qëllim që ta shihte edhe vëllanë e vogël.

Jusufi a.s. pasi e kërkoi Benjaminin ua ktheu edhe të hollat që i paguan për drithë, me qëllim që kur t'i shihnin të hollat, të ktheheshin prapë në Egjipt për t'i paguar. Kur arritën bijtë e Jakubit në shtëpi e lajmëruan babanë se ministri i bujqësisë i Egiptit u kishte thënë se nuk do t'u jepte drithë më, nëse nuk do ta sillnin me vete vëllanë e vogël, Benjaminin. Jakubi a.s. ua përkujtoi ngjarjen e mëparshme te Jusufit dhe u tha se nuk u besonte siç nuk u pat besuar as atëherë me rastin e Jusufit.

Vëllezërit e Jusufit, kur i hapën thasët, i panë se të hollat ua kishte kthyer ministri dhe i kishte futur në drithë. Jakubi a.s. nuk ua lejoi Benjaminin. Kur u shpenzua drithi i blerë, kërkoi nga bijtë e vet që të shkonin përsëri në Egjipt për të blere drithë. Jehu-dha i tha se nuk kanë ku të shkojnë pa Benjaminin. Ministri i atjeshëm na ka thënë se pa Benjaminin vini kot.

Jakubi a.s. i tha Jehudhës: "Si e diti ai që ju keni vëlla?" Jehudha iu përgjigj se qenë të parët që kishin shkuar prej një vendi tjetër e ai mendoi se ne qemë agjentë. I thamë se kemi babanë gjallë dhe një vëlla më të vogël, duke mos ditur se ai mandej do ta kërkonte atë. Jehudha i dha besën babait të vet se ka për ta ruajtur Benjaminin dhe se ka për t'ia kthyer në shtëpi. Atëherë Jakubi a.s. i urdhëroi bijtë e vet që të merrnin disa dhurata dhe t'ia dërgo-nin atij që pi i furnizon me drithë. Ua dha edhe te hollat, të cilat i kishte kthyer dhe u tha të merrain të holla të tjera për këtë herë.

Kur mbërrinë vëllezërit e Jusufit në Egjipt, ai i pa se me vete kishin edhe Benjaminin. I urdhëroi shërbëtorët të dilnin e t'i prisnin dhe t'u shtronin drekë. Shërbëtorët, kur e përgatitën drekën, i morën dhe i dërguan në shtëpinë e tij. Ata, kur morën vesh se po shkonin në shtëpinë e ministrit, u frikësuan se do të jetë ndonjë mashtrim, për shkak të të hollave që i gjetën në thasët e tyre. Filluan të shikonin njëri-tjetrin, duke thënë se tani do ti sulmojnë dhe do t'ua marrin kuajt e ata do t'i bëjnë shklleër të tij. Njëri prej tyre ia tregoi shërbëtorit ngjarjen e të hollave, duke i thënë se nuk kanë ditur asgjë, derisa mkishin hapur thasët në shtëpi. Në mes të tjerash i tha se i kanë sjellë edhe të hollat e kthyera nga ana e ministrit dhe për këtë herë kanë sjellë të holla të tjera për blerjen e drithit. Shërbëtori i qetësoi, duke u thënë se ata janë mysafirë të ministrit dhe të mos frikësohen fare.

Në kohen e drekës erdhi Jusufi. Këta ia dorëzuan dhuratat qe i kishte dërguar babai i tij, Jakubi a.s. Jusufi e shikoi Benjaminin dhe pyeti: "A është ky vëllai juaj i vogël, për të cilin më keni tre-guar më parë?" Ata iu pergjigjën njëzëri: - Po. Jusufi nuk u ul, por nisi të shetiste nëpër dhomë. Nganjëherë dilte edhe në dhomën tjetër dhe qante nga mallëngjimi për vellanë dhe babanë. Pastaj u kthye dhe i pyeti ata për babanë dhe për shëndetin e tij.

Jusufi shtroi vëllezërve drekë madhështore dhe me atë rast i uli dy nga dy, sipas moshës. Benjamini mbeti tck dhe ai me ate rast tha: "Po të ishte gjallë Jusufi, unë nuk do të kisha mbetur vetëm". Atëherë Jusufi i tha; "A pranon të ulem uën me ty në vend të Jusufit?", Benjamini iu përgjigj: "Po, megjith qejf, ulu".

Bashkëpunëtorët e tjerë i uli rresht veçmas, sepse ata i konsideronte të padenjë.


[B]DREDHIA E JUSUFIT QË TA NDALTE BENJAMININ AFËR VETES[/B]

Jusufi a.s. i urdhëroi shërbëtorët e vet t'ua mbushnin vellezërve thasët me drithë dhe t'ua kthenin të hollat prape. Si duket, Jusufi në një bisede që pati me Benjaminin i tregoi se ai ishte vëllai i tij dhe atë do ta ndalë aty.

Kur u mbushën thastë, në thesin e Benjaminit shtinë ehde një tas te argjentë me të cilin pinte ujë Jusufi. Kur u bënë gati të niseshin për Palestinë, njëri prej shërbëtorve të Jusufit u tha atyre: "Ndaluni!" Ata u ndalën. Shërbëtori u tha se duhej t'i kontrollonin të gjithë, sepse kishte humbur tasi me te cilin pi uje ministri. Vëllezërit e Jusufit i thanë se nuk e kishin marë. Shërbëtori u tërhoqi vërejtjen se në thesin që të gjendet tasi, ai do të mbesë skllav i ministrit. Pastaj Jusufi filloi kontrollimin prej me të madhit e deri te më i vogli. Tasin e gjeti në thesin e Benjaminit dhe atë e ndali aty. Vellezerit u përpoqën të nibetej ndonjëri prej tyre në vend të tij, për shkak se e kishin marrë me besë nga babai, por ai nuk pranoi ta lëshonte.

Ata zunë e i treguan ministrit rastin e Jusufit dhe u zemeruan në Benjaminin që kishte bërë atë vepër të keqe. I thanë se babai i tyre e do shumë këte, sepse i kishte humbur një tjetër, e dashuria e tij kishte kaluar tek ky. I treguan se edhe ai ka pasë vjedhur si ky. Kur e panë se çdo përpjekje e kotë, vëllai i madh, Orbini, u tha të tjerëve:

"A nuk e dini se ia kemi dhënë besën e Zotit babait se do t'ia kthejmë prapë (Benjaminin), se k'ështu ka pasë ngjarë edhe me Jusufin? Prandaj unë nuk largohem prej këtu (Egjiptit), nuk vij te babai pa më dhënë leje ai ose, në të kundërtën, derisa të dalë në shesh kjo gjë nga Perëndia. Ai është gjykatësi më i mir'ë (që di çdo gjë, qoftë edhe e fshehtë) ".

Me në fund u tha vëllezërve të tjerë:

"Shkoniju te babaijuaj dhe lajmërojeni (për Benjaminin dhe ngjarjen me ministrin efmancave të Egjiptit). Tregoni se djali i tij ka vjedhur (eshtë hëre rob, për shkak të vjedhjes) ".

Kur u kthyen tek Jakubi a.s., e lajmëruan për atë ndodhi të keqe. Atij nuk i mbushej mendja kurrsesi që ai ta kishte bërë atë vepër të keqe - edhe u kthye e u tha djemve se edhe këtë e paskan rregulluar, si Jusufin më parë Jakubit iu shtua mërzia edhe më shumë. Duke qarë, u verbua. Pastaj Jakubi a.s. i dërgoi bijtë e vet për të tretën herë të blenin drithë dhe të merrnin vesh për vëllanë e tyre dhe për ngjarjet e ministrit të Egjiptit.

Djemve të Jakubit a.s., kur shkuan për të tretën herë Jusufi u tha: "A c dini ç'i keni bërë Jusufit?" "A je ti Jusufi?" "Po". Vellezërit e Jusufit u çuditen shumë. E pranuan se kishin bëre gabim të madhe me të.

Jusufi a.s., u tha:

"Merreni këtë k'ëmishë tiine dhe çojani babait le t'ifshijë sytë me të, se ka për t'iu kthyer të pamurit si më parë".

Jusufi u tha që ta sillnin tërë familjen në Egjipt. Vëllezërit e Jusufit u nisën nga Egjipti për në Palestinë. Jakubi a.s. ndiente një kënaqësi shpirtërore dhe u tha atyre që qenë të pranishëm:

"Unë po ndiej erën ejusujit (dhe shpresoj se së shpejti do të takohem me të) ".

Njerëzit që qenë rrethi tij. i thanë:

"Lëre më atë gjë. Tije ende n'ë atë mendimin e mëparshëm.

(ti mendon se Jusufi është ende gjallë?!) ".

Pas pak kohe erhdi lajmi që Jusufi është me të vëllanë, Benjaminin, në Egjpt. Jakubi a.s. e mori këmishën, që ia kishte dërguar Jusufi, dhe i fërkoi sytë me të. Atij menjëherë iu kthyen sytë si më parë. Mandej Jakubi a.s. u tha atyre që ishin të pranishëm:

"A nukju kam thënë juve që unë di nga Zoti xh.sh. atë qëju nuk e dini?"


[B]SHPËRNGULJA E JAKUBIT a.s. NË EGJIPT[/B]

Jakubi a.s., pasi mori vesh se Jusufi ishte gjallë dhe se e kishte lutur që të shpërngulej, e lëshoi atdheun e vet, Palestinën, dhe u shpërngul në Egjipt. Kur mbërriti atje, Jusufi a.s. u bëri pritje madhështor prinderve dhe vëllezërve të vet. Ai iu drejtua babait të vet me këtë fjalë: "O babai im, ky është vërtetimi i ëndrrës si-rae të kahershme". Pastaj vazhdoi t'ia tregonte babait vuajtjet që kishte pasur: hedhja në gropë nga vëllezërit, kalimi i karavanit atypari, shitja e tij si rob në Egjipt, ngjarja në mes tij dhe bashkëshortes së zotriut, burgosja pa dalë në gjyq, dalja nga burgu, pozita të cilën i besoi Faraoni, ardhja e vëllezërve në Egjipt, nda-Ija e Benjaminit dhe ardhja e tyre (e prindëve dhe e vëllezëre) aty.

Jusufi a.s. kaloi nëpër këto sprova, por kurrë nuk e harroi adhurimin e Zotit xh.sh.. Jakubi a.s. jetoi edhe 17 vjet në Egjipt, së bashku me Jusufin, dhe vdiq në moshën 147-vjeçare. Ai, para se të vdesë, i porositi bijtë e tij që të mos largoheshin nga feja e vërtete dhe që ta varrosnin në Palestinë, afer babait dhe gjyshit, Is-hakut dhe Ibrahimit a.s. Pas një kohe vdiq edhe Jusufi a.s., në moshën 110-vjeçare. Beni Israilët mbetën në Egjipt edhe pas vdekjes së Jusufit, deri me ndjekjen e Musait a.s. nga Faraoni XVIII.

FUND[/QUOTE]


Lexoje edhe nji here se e paske perzije e ba qorb.( keshtu e ka kur njeriu ngutet me ba paste sa ma shum dhe pezijen kabllot)

[quote=SoKoLi-i-Maleve]Lexoje edhe nji here se e paske perzije e ba qorb.( keshtu e ka kur njeriu ngutet me ba paste sa ma shum dhe pezijen kabllot)[/quote]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Ketu nuk jemi ne kuzhine, e as restorante per qorba e ushqime, porse jemi per te lexuar se bashku gjera te dobishme per te mesuar fejen Islame. Nese te pelqen mire, nese jo, jeni i lire, askush s'te imponon leximin![/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Experti![/SIZE][/FONT]

[SIZE=2][SIZE=3][COLOR=black][B]Frytet e përkatësisë së njeriut në fenë e Allahut[/B][/COLOR][/SIZE][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Të gjithë muslimanët ndiejnë se i përkasin kësaj feje dhe krenohen që janë pjesëtarë të saj. Nëse e pyet dikë, gjatë polemikave, a nuk je musliman? Ai ngushtohet dhe i vjen keq që i bëhet kjo pyetje. Por, kush është prej muslimanve i cili me sinqeritet dhe seriozitet ia bënë këtë pyetje vetes së tij, a nuk je musliman? Çka do të thotë t'i përkasësh kësaj feje? Çka do të thotë t'i përkasësh këtij umeti? A nuk është obligim që të miqësojmë për këtë fe? A nuk është obligim që të ngrihemi në ngadhënjimin e kësaj feje dhe thirrjes në të?[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]A nuk i shihni grupet devijuese dhe të humbura se si krenohen me përkatësinë e tyre në atë grup dhe paguajnë atë me çdo çmim? E sheh se si bëhet fanatik në grupin e tij, thërret në besimin e atij grupi, vrapon në përhapjen e tij, edhe nëse ajo i kushton shtrenjtë? Të ngjashëm me këta janë edhe ata të cilët i ka mbizotëruar gjuha e vatanit dhe nuk ndiejnë përkatësi, vetëm se përkatësi të dheut dhe vendit. Ai ndien një obligim të miqësisë dhe përkatësisë për shkak të vendit të vet, bëhet fanatik ndaj asaj që është reale dhe jo reale. E ç'është puna jonë, e që Allahu na ka nderuar me përkatësin në këtë fe?! Ç'është çështja jonë që nuk e kuptojmë përkatësinë tonë, çfarë do të thotë të jesh musliman, besimtar?[/COLOR][/SIZE]
[B][SIZE=2][COLOR=black]Përgjithësimi i dëmimit për ata që heshtin[/COLOR][/SIZE][/B]
[COLOR=black][SIZE=2]Allahu ka përmendur se njerëzit kur largohen nga sheriati i Allahut dhe veprojnë atë që është në kundërshtim me të, do t'i përgjithësojë dënimi. Allahu thotë:[/SIZE][B][SIZE=2] “Ruajuni nga e keqja (nga dënimi) që nuk godet vetëm ata që bënë mizori prej jush, (por edhe të mirët)! Dhe ta dini se Allahu është Ndëshkues i rreptë''. [/SIZE][/B][SIZE=2]Enfal, 25.[/SIZE][/COLOR]
[COLOR=black][B][SIZE=2]“Kur ata nxitën hidhërimin Tonë, Ne u hakmorëm atyre dhe i përmbytëm të gjithë.” [/SIZE][/B][SIZE=2]Zuhruf, 55.[/SIZE][/COLOR]
[B][SIZE=2][COLOR=black]“A nuk e kanë të qartë ata që trashëguan tokën pas banorëve të saj (që u shkatërruan) se, nëse dëshirojmë, Ne i godasim (i dënojmë) për mëkatet e tyre, ua mbyllim zemrat e tyre, dhe ata nuk dëgjojnë (këshillat).”[/COLOR][/SIZE][/B]
[SIZE=2][COLOR=black]Është prej ligjit të Allahut që të dënojë, t'i shkatërrojë dhe t'i përgjithësojë dënimi, gjersa t'i kthehen ligjit të Allahut. Ky dënim nuk është për një grup të caktuar prej njerëzve, por është dënim për tërë atë shoqëri. A nuk jemi duke e kuptuar se shoqëria islame, nëse largohet nga sheriati i Allahut dhe shfaqet në të e keqja dhe përhapet shkatërrimi, ajo është e kërcënuar prej dënimit të Allahut?[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Pasi që dënimi përfshin të gjithë, përgjegjësinë dhe amanetin duhet ta mbajnë të gjithë në largimin e dënimit të Allahut dhe hidhërimit të Tij.[/COLOR][/SIZE]
[B][SIZE=2][COLOR=black]Shoqëria është sikur ata që kanë hipur në anije[/COLOR][/SIZE][/B]
[SIZE=2][COLOR=black]I dërguari i Allahut sjell një shembull ta lartë dhe thotë: “Shembulli i atij i cili qëndron në dispozitat e Allahut dhe ai që bie në ato që Allahu i ka ndaluar është sikur shembulli i një populli i cili hipën mbi anije. Disa kanë qëndruar në anën e lartë të anijes, ndërsa disa të tjerë në anën e ultë të anijes. Ata të cilët ishin poshtë kur merrnin ujë shkonin tek ata që ishin lartë. Pastaj thanë: 'Sikur ne të shponim një vrimë e të marrim ujë dhe mos t'i shqetësojmë ata që janë lartë!' Nëse këta lihen të shpojnë atë vrimë, atëherë do të shkatërrohen të gjithë. Nëse i ndalojnë nga kjo, do të shpëtojnë ata dhe të tjerët”.[/COLOR][/SIZE]
[COLOR=black][SIZE=2]Ne të gjithë kemi hipur mbi këtë anije. Kërkohet prej nesh që t'i pengojmë ata të cilët dëshirojnë shkatërrim dhe prishjen e njerëzve. Shkatërrimi më i madh është kur ndalojnë nga rruga e Allahut[/SIZE][SIZE=2][FONT=Microsoft Sans Serif]. [/FONT][/SIZE][FONT=Sylfaen][SIZE=2]Nuk i takon askujt prej nesh të largohet nga përgjegjësia e tij kur ai ndien se ka hipur në këtë anije dhe e sheh se rreziku po i kanoset atyre. [/SIZE][/FONT][/COLOR]
[B][SIZE=2][COLOR=black]Në tregimet e atyre që kanë kaluar para nesh ka shembuj[/COLOR][/SIZE][/B]
[COLOR=black][SIZE=2]Allahu na tregon në Kuran shumë shembuj të atyre të cilët nuk e kanë mbajtur këtë amanet dhe i kanë ikur përgjegjësisë. Tregon se si ata i ka përfshirë dënimi. Prej tyre janë edhe ata të cilët Allahu ka thënë për ta:[/SIZE][B][SIZE=2] "Dhe pyeti ti (Muhamed) për fshatin që ishte në breg të detit e ata e shkelën rendin e së shtunës (që e kishin të ndaluar gjuajtjen e peshqve), kur të shtunën e tyre peshqit u vinin sheshazi mbi ujë, e në ditën që nuk festonin nuk u vinin. Ja, kështu i sprovuam ata, ngase ishin mëkatarë". [/SIZE][/B][SIZE=2]A’raf, 163.[/SIZE][/COLOR]
[COLOR=black][SIZE=2]Allahu në këto ajete tregon se populli benu israil e kanë merituar mallkimin e Allahut, për shkak se ata u larguan nga mbajtja e këtij amaneti. “[/SIZE][B][SIZE=2]Ata që mohuan të vërtetën nga beni israilët, u mallkuan prej gjuhës së Daudit dhe të Isait, të birit të Mejremes. Kështu u veprua sepse kundërshtuan dhe e tepruan. Ata ishin që nuk ndalonin njëri-tjetrin nga e keqja që punonin. E ajo që bënin ishte e shëmtuar.” [/SIZE][/B][/COLOR]
[COLOR=black][SIZE=2]Këto janë disa shembuj të cilët tregojnë për përfundimin e këtyre njerëzve. Allahu na tërheq vërejtjen që mos ecim rrugës së tyre. Pse, ne po themi me fjalën tonë sikur ata që thanë: “[/SIZE][B][SIZE=2]Dhe kur një grup prej tyre thanë: 'Përse këshilloni një popull që Allahu do ta shkatërrojë ose dënojë me një dënim të ashpër?".[/SIZE][/B][/COLOR]
[SIZE=2][COLOR=black]Përse mendojmë se kjo çështje i takon vetëm një grupi të caktuar? Mos të jemi si ata frikacakë të cilëve Allahu ua obligoi të hynë në tokën e shenjtë (Kuds), ndërsa ata e zgjodhën varfërinë dhe humbjen. Pastaj Allahu i dënoi 40 vite si dënim për shkak të mos kryerjes së amanetit me të cilin Allahu i kishte ngarkuar.[/COLOR][/SIZE]
[B][SIZE=2][COLOR=black]Çfarë do të thonë për ne gjeneratat që do të vijnë pas [/COLOR][/SIZE][/B]
[SIZE=2][COLOR=black]Të gjithë ne pajtohemi në kritikat ndaj atyre të cilët kanë jetuar në atë kohë kur ka rënë Endelusi (Spanja) në duart e jobesimtareve. Të mëdhenjtë dhe të vegjlit ende lexojnë në histori se këta njerëz i kanë tradhtuar muslimanët dhe këtë umet. Këto vende, pasi që ishin vende islame, u shndërruan në vende të krishtera, xhamitë u bënë kisha ku i vendosën kambanat dhe kryqet. themi ne për ata? Ç'themi ne për këta të cilët në duart e tyre ranë këto vende të cilat i kishin çliruar shokët e të dërguarit të Allahut? Ibnu Umeri thotë: "Fërgëllonte bora, ndërsa ne ishim në Azerbajxhan”. Shokët e të dërguarit të Allahut shkelën shumë vende, ndërsa ato vende sot janë nën duart e jobesimtarëve. Ç'themi për ata të cilët e humbën këtë krenari të cilën e fituan shokët e të dërguarit të Allahut? Ç'të themi për ata të cilët me qëllim apo pa qëllim ndihmuan në rënien e hilafetit të këtij umeti, ku pastaj muslimanët u ndanë në grupe të ndryshme? Ç'të themi për ata të cilët e humbën kiblën e parë të muslimanve (Kudsin), xhaminë e tretë të shenjtë në radhë?[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Pasi që ne i fajësojmë këta dhe pasi që këta nuk e kanë mbajtur amanetin e Allahut siç duhet, nuk e kanë mbajtur këtë përgjegjësi, atëherë çka do të thotë për ne gjenerata që do të vijë pas nesh? A nuk kanë të drejtë ata të flasin për neve, ashtu sikur ne po flasim për ata që kanë qenë para nesh? A nuk kanë të drejtë që të na cilësojnë me atë që ne po i cilësojmë ata që kanë qen para nesh? Çka na dallon neve prej atyre që kanë qenë para nesh? [/COLOR][/SIZE]
[RIGHT][COLOR=black][SIZE=2]P[/SIZE][SIZE=2]ërktheu: Shaban Murati[/SIZE][/COLOR]
[SIZE=2][COLOR=black]31.03.2007[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]http://www.klubikulturor.com[/SIZE][/RIGHT]

[SIZE=2][COLOR=black][CENTER][CENTER][B][SIZE=3][COLOR=#000080]Robërit e Allahut[/COLOR][/SIZE][/B][/CENTER][/CENTER]
[/COLOR][/SIZE][SIZE=2][COLOR=black][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Sikur të shkosh te mjeku dhe ai ta cilëson ilaçin… pastaj kërkon nga ti që ta përdorësh atë me rregull dhe të kushtëzon për shërimin tënd vazhdimin e tij, çka do të veproje? Pa dyshim se mendja dhe logjika e shëndoshë kërkon praktikimin dhe marrjen e tij.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]E sikur i keni përdorur në mënyrën të rregullt ... [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Pa dyshim se nuk do të ndjeni asnjë dhimbje dhe nuk do të ankoheni më pas.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Çka mendon për më të Urtin dhe të Diturin, i Cili i ka cilësuar të gjitha ilaçet dhe ia kthen shpinën atyre. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Nuk ke nevojë për to, as nuk i përdor dhe nuk u afrohesh atyre! [/COLOR][/SIZE]
[COLOR=black][SIZE=2]Nëse të ndodhë një çrregullim apo një thyerje në zemër apo turbullirë në kokë, Ai të ka thënë: "[/SIZE][SIZE=2][B]Ata që besuan dhe me të përmendur Allahun zemrat e tyre qetësohen; pra ta dini se me të përmendur Allahun zemrat stabilizohen". [/B][/SIZE][SIZE=2]Rrad, 28.[/SIZE][/COLOR]
[SIZE=2][COLOR=black]Dhe nëse të kaplon hidhërimi dhe mërzia dhe nëse të vërsulen ziliqarët, të ka thënë: [B]"Pra ju më kujtoni Mua (me adhurime), Unë ju kujtoj juve (me shpërblim). Më falënderoni e mos më mohoni". [/B]Bekare, 152.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Dhe nëse të godasin musibet (sprovat) dhe njerëzit të lënë vetëm, të ka thënë: [B]"(Përkujto) Edhe atë të peshkut (Junusin) kur doli i hidhëruar (prej popullit) dhe mendoi se nuk do t’i vijë më puna ngushtë, po në errësira ai tha se nuk ka Zot pos Teje. Ti je i pastër, nuk ke të meta. Unë i bëra padrejtë vetes! Ne iu përgjigjëm atij, e shpëtuam nga tmerri. Kështu i shpëtojmë Ne besimtarët".[/B] Enbija, 87-88.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Nëse ngatërrohesh me shokët dhe zemërohesh me ta të ka thënë[B]: "Nuk është e barabartë e mira dhe e keqja. Andaj, (të keqen) ktheje në mënyrën më të mirë, se atëherë ai, me të cilin kishit njëfarë armiqësie, do të bëhet mik i afërt".[/B] Fussilet, 34.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Dhe nëse të mbyllen rrugët dhe njerëzit i mbyllin dyert para teje, të ka thënë:[B] "A është Ai që i përgjigjet nevojtarit (të mjerit) kur ai e thërret, duke ia larguar të keqen e juve ju bën mbizotërues të tokës. A ka zot tjetër pos Allahut? Jo, por ju shumë pak përkujtoni".[/B] Neml, 62.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Të ka dhënë prova historike për çdo periudhë dhe kohë dhe përmes atyre (provave) të ka dhënë ilaçe të dobishme, ku ju ka thënë të rinjve se ky është ilaçi për largimin nga prostitucioni dhe ka cekur një shembull nga historia për këtë dhe ai është Jusufi (alejhi selam). Ka thënë se Jusufi i barti dy cilësi dhe i përdori dy ilaçe dhe Allahu e shpëtoi nga prostitucioni. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Ishte i mbështetur tek Allahu, nuk dëshironte të bënte prostitucion dhe largohej prej atij. Allahu thotë:[B] "Dhe, që të dy ata u ngutën nga dera, e ajo ia grisi këmishën e tij nga mbrapa".[/B] Jusuf, 25. Pra, Jusufi kishte ikur, ngase këmisha e tij ishte e grisur nga prapa.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Dhe ilaçi i dytë:[B] "Ai (Jusufi) tha: 'O Zoti im, burgu është më i dëshiruar për mua, se sa atë që ma ofrojnë ato mua dhe nëse Ti nuk largon prej meje dredhinë e tyre, unë mund të anoj te ato e të bëhem injorant'".[/B] Jusuf, 33. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Sikur ta hapim Kuranin do ta gjejmë të mbushur me të gjitha ilaçet shëruese për çdo sëmundje, nuk janë shumuar sëmundjet e ndryshme në shoqërinë islame, vetëm atëherë kur i kemi lënë këto këshilla kuranore dhe ilaçe të zbritura nga Allahu i Madhëruar .[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Islami është fe madhështore në të cilën ka ilaçe për shërimin e njeriut dhe shoqërisë dhe ato janë dy llojesh: një lloj është mbrojtës para rënies së sëmundjes dhe lloji tjetër është ilaçi shërues pas ndodhjes së sëmundjes apo problemit.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Sa i përket atij mbrojtës, është ai i cili e largon njeriun nga rënia në sëmundje të ndryshme, të cilat janë të shpeshta në umetin tonë si: ruajtja e shikimit, e cila të ruan nga epshet; ruajtja e gjuhës e cila të ruan nga rënia në gibet (përgojim) dhe bartje të fjalëve, e kështu me radhë.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Kurse shërues i cili përdoret pas rënies së sëmundjes: [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Ibn Kajim el Xheuzi thotë: “ E para çka e godet zemrën është mendim i lehtë, nëse e largon atë do të qetësohet pas tij, e nëse nuk e largon atë ajo bëhet vesvese dhe largimi i saj bëhet më i rëndë. Nëse shpejton dhe e largon atë ose do të forcohet dhe bëhet epsh, e nëse e shëron atë ose ajo do të bëhet dëshirë dhe kur të arrin në këtë gjendje dhe nuk e largon, do të ndodhë vepra pa tjetër, e në këtë rast kalon ilaçi në shkallën më të lartë e ai është vetmia dhe pendimi i sinqertë. Dhe, pa dyshim, se largimi i sëmundjes së parë është më i lehtë se vetmia për një pendim të sinqertë pas rënies në mëkat.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]I dërguari i Allahut falte namaz kur e ngushtonte diçka. Transmetohet nga Hudhejfja (radiallahu anhu) se ka thënë: "Kur të dërguarin e Allahut e ngushtonte ndonjë çështje u ngrinte dhe u falte". Ebu Daudi.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]A e ke vepruar këtë ndonjëherë? [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Ngase ka të atillë kur ju ndodhë ndonjë ngushtim shpejton në ndezjen e cigareve dhe të atillë që kur ju ndodhë ndonjë hidhërim fillojnë të pinë alkool, ashtu siç i reklamojnë për shoqërinë tonë disa filma perëndimorë. Shumë rrallë shohim të atillë që kur ju ndodhë ndonjë ngushtim ngihet dhe merr abdes, fal namaz dhe kërkon prej Allahut duke qarë që ta shikojë Ai se ky është i sinqertë në kthimin e tij, e që t’ia largojë atë brengë.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Ky është ilaçi për shërimin e ngushëllimit, por a jemi ne pasues të Muhamedin (alejhi selam) në këtë ilaç dhe a jemi ne duke i përdorur këto ilaçe mbrojtëse dhe shëruese në Kuran? [/COLOR][/SIZE]
[RIGHT][RIGHT][SIZE=2][COLOR=black]Përktheu: Bedri Robaj [/COLOR][/SIZE][/RIGHT]
[RIGHT][SIZE=2][COLOR=black]31.03.2007[/COLOR][/SIZE][/RIGHT]
[RIGHT][SIZE=2][/SIZE] [/RIGHT]
[RIGHT][SIZE=2][URL="http://www.klubikulturor.com"]http://www.klubikulturor.com[/URL][/SIZE][/RIGHT][/RIGHT]

[B]FALENDERIMI[/B]

[SIZE=1][COLOR=#dd5800]Shkruar nga Ulvi Fejzullahu [/COLOR][/SIZE]

(Pjesa e parë)
Falënderimi i takon Allahut, Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje e ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga Allahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon Allahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka hyjni tjetër përveç Allahut, i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i Dërguar i Tij.
[I][B]"O ju që keni besuar, keni frikë Allahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni[/B] (ndryshe)[B], pos duke qenë muslimanë!"[/B][/I] [Ali Imran, 102]

[B][I]"O ju besimtarë, keni frikë Allahun dhe thoni fjalë të drejta. Ai [/I][/B][B][I](Allahu)[/I][/B][B][I] ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton Allahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh."[/I][/B] [Ahzabë, 70-71]
Thënia më e vërtetë është thënia e Allahut, kurse udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Veprat më të këqija janë ato të shpikurat, çdo shpikje është bid'at dhe çdo bid'at është lajthitje, e çdo lajthitje çon në zjarr...
[B]
Vëllezër besimtarë!
[/B]“Të falënderoj, faleminderit, ia di për faleminderit”, këto shprehje, fjalë të bukura përdoren për të shprehur mirënjohje.
Çka është falënderimi? Si të falënderojmë? Kujt t’i falënderohemi?
Të mirat e Allahut subhanehu ve teala janë të shumta sa që nuk mund të numërohen e të përcaktohen, Allahu i Lartësuar ka thënë: [B][I]“Po edhe nëse përpiqeni t’i numëroni dhuntitë [/I][/B][I](të mirat)[B] e Allahut, nuk do të mund të arrini t’i përcaktoni ato. Me siguri Allahu shumë fal dhe shumë mëshiron..”[/B][/I] [Nahl, 18]
Jemi të obliguar ta falënderojmë Allahun për këto dhunti. Falënderimi mund të bëhet në disa mënyra:
1. Falënderimi me zemër,
2. Falënderimi me gjuhë, dhe
3. Falënderimi me vepër.
Falënderim me zemër do të thotë bindje e fuqishme se Allahu është Zot, Krijues, Sundues, Furnizues, i Pastër, Mbikëqyrës, Mbizotërues, dhe kështu bënë konfirmim të brendshëm për të mirat e pakufishme. Mirënjohja që duhet të bëhet me anën e gjuhës është shprehje dhe paraqitje e asaj që është në brendësi. Falënderimi me vepër arrihet duke i përdorur dhuntitë e Allahut në formën më të mirë. Këto janë llojet që kërkohen të manifestohen te njeriu, por ajo esenciale është veprimi ku shton bindjen në zemër.
Falënderimi ka një pozitë të rëndësishme në fe, ku nëpër mjet ajeteve dhe haditheve të Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem mund ta kuptojmë edhe më mirë. Allahu i Madhëruar ka thënë: [B][I]“Allahu ju nxori nga barqet e nënave tuaja [/I][/B][I](si foshnje)[B] që nuk dinit asgjë. Ju pajisi me [/B](shqisa për)[B] të dëgjuar, me të parë dhe me zemër, ashtu që të jeni falënderues.”[/B][/I] [Nahl, 78]
Njeriu i pajisur me shqisat e të të dëgjuarit, me të parë dhe me zemër, këto janë dhunti të dhuruara që të dëgjohet e vërteta, të studiohet dhe në fund të shprehet falënderimi.
S’ka dyshim se falënderimi është i lidhur ngushtë me imanin-besimin, po ashtu ai do të jetë mirënjohës ose përbuzës, ku Allahu xh.sh. ka thënë: [B][I]“E falënderuat dhe i besuat. Allahu është mirënjohës i dijshëm.”[/I][/B] [Nisaë, 147]
[B][I]“Ne e udhëzuam atë në rrugë të drejtë, e ai do të jetë: mirënjohës ose përbuzës.”[/I][/B] [Insan, 3]
Allahu i Lartësuar njeriun e porositi që të jetë mirënjohës ndaj Krijuesit po ashtu edhe ndaj prindërve: [B][I]“Ne njeriun e kemi urdhëruar për [/I][/B][I](sjellje të mira ndaj)[B] prindërit të vet, sepse nëna e vet atë e barti me mund pas mundi dhe pas dy viteve ia ndau gjinin. [/B](e porositëm)[B] Të jesh mirënjohës ndaj Meje dhe ndaj dy prindërve tu, pse vetëm te Unë është kthimi juaj.”[/B][/I] [Llukman, 14]
Allahu xh.sh. na nderoi me të mira të shumta, njeriu është më se i nevojshëm që t’i ruajë këto të mira duke shprehur falënderim dhe mirënjohje. Kur të manifestohet harresa në një popull dhe përbuzë të mirat e dhuruara, Allahu sjell dënimin dhe mbeten të dështuar e të pikëlluar: [B][I]“Meqë lanë pas dore atë me çka u këshilluan [/I][/B][I](t’i i drejtohen Zotit)[B], Ne ua hapëm dyert e çdo gjëje [/B](begatie)[B] derisa kur u gëzuan për atë që iu kishte dhënë, i kapëm befas, e ata mbetën të zhgënjyer.”[/B][/I] [En’amë, 44]

[B]Muslimanë të[/B][B] nderuar!
[/B]Tradita e Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem gjithashtu na motivon për mirënjohje dhe falënderim. Nga Aishja radijallahu anha transmetohet ku thotë: [I]“Muhammedi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ngrihej natën për namaz aq gjatë sa që këmbët i patën pëlcitur nga dhembja, atëherë unë i thashë: Përse po vepron kështu o i Dërguari i Allahut, kur t’i ka falur ty Allahu mëkatet e mëparshme dhe të pastajmet? Ai tha: [B]“A mos të jem rob falënderues!”[/B][/I] [Transmeton Muslimi]
Sipas një transmetimi tjetër nga Aishja r.a. transmetohet: I Dërguari i Allahut shpeshherë thoshte në ruku dhe në sexhdet e tij: [B][I]”Subhaneke All-llahumme rabbena ve bihamdike, Allahummagfir li”[/I][/B] – [I]“Falënderimi të qoftë Ty, Krijuesi ynë dhe qofsh i falënderuar, o Allahu im, më fal...”[/I] [Transmeton Buhariu dhe Muslimi]
Transmetohet nga Enesi r.a. se i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: ”Allahu është i kënaqur me robin, i cili kur han diçka e falënderon Allahun, e po ashtu edhe kur të pijë diçka e falënderon Allahun.” [Transmeton Muslimi]
[B]
O rob i Allahut! Mendo dhe falëndero!
[/B]Fjalët e Allahut subhanehu ve teala dhe mësimet e Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem na tërheqin vëmendjen në përkujtimin e të mirave të Allahut subhanehu ve teala që ato na rrethojnë.
Përkujto nimetet e Allahut subhanehu ve teala që ato po të vijnë nga të gjitha anët.
Shëndeti në trup, ushqimi, veshmbathja, ajri, uji e gjithë dunjaja në shërbim, por prapë nuk po e dinë. Dy sy për të parë, gjuha, buzët, duart, këmbët. Mendon që është lehtë të ecësh me këmbë, pyeti ata që nuk i ka. Ke nevojë për mbështetje, apo për të mbajtur me dorë, pyete atë që nuk e ka dorën. Gjumin nuk e peshon dhe nuk ia dinë rëndësinë, pyete atë që nuk mund të flejë për shkak të dhembjeve apo sëmundjes. Ushqimin e merr dhe e fut në lukth, mendoje këtë dhe falëndero. Mendo për sytë dhe nuk je qorr. Mendo për lëkurën që e ke në trup, dhe sëmundje të lëkurës nuk ke. Mendo në mendjen që e ke, a pajtohesh të mbetesh i çmendur!?
A e ndërron të parit me një kodër ari?! A e shet të dëgjuarit për një kilogram ari?! A e shet gjuhën, dorën dhe të mbetesh pa të, për një pallat të mirë?!
[B]
O njeri, mendo për të gjitha këto!
[/B]Mendo për veten tënde, për familjen, për shtëpinë, për punën, për shëndetin, për shokët dhe dunjanë.
Kur të zgjohesh, mos e prit mbrëmjen, mendo se do të jetosh vetëm sot, andaj përpiqu dhe puno për ditën që e ke, mos mendo për ditën e djeshme, as për të nesërmen.
Ditën e sotme ndaje në orë dhe puno, minutat llogariti vite, sekondat muaj, mbille hajrin, të mirën, kërko falje nga Allahu subhanehu ve teala. Përkujtoje Allahun dhe përgatitu për botën e ardhme. Jeto i gëzuar e i qetë, kënaqu me riskun, me atë që ta ka ndarë Allahu subhanehu ve teala.
“Merr atë që të dhashë dhe bëhu mirënjohës.” [A’rafë, 144]
Falënderoni Zotin tuaj, falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve.

(Pjesa e dytë)
Falënderimi i takon vetëm Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Muhammedin sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, familjen, shokët e tij dhe mbi ata që e pasojnë Sunnetin e tij.
[B][I]“Është e vërtetë se Allahu dhe melaiket e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, madhëroni pra atë (duke rënë salavatë) dhe përshëndeteni me selam.”[/I][/B] [Ahzabë, 56]
-Allahu im! Të falënderohem për falje, mëshirë, udhëzim, shëndet dhe furnizim!
-Allahu im! Të falënderohem për mbrojtjen që ma ofrove nga presionet e sprovave, nga thellësitë e fatkeqësisë.
-Allahu im! Të falënderohem për udhëzimin tim në dritën e imanit.
-Allahu im! Të falënderohem për përkryerjen e fesë sime, mbrojtjen e jetës sime.
-Allahu im! Sundues i Arshit të madh, më ndihmo në falënderim.




[url]http://www.fjalaebukur.com[/url]

[CENTER][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][SIZE=2][B]Ji në shërbim të njerëzve[/B][/SIZE][/FONT][/CENTER]
[SIZE=2][/SIZE]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][SIZE=2]Rezymeja e hutbes: All-llahu i ka dalluar njerëzit mes vete; stimulimi për bashkëpunim dhe shërbimin e tjerëve; dobia nga shërbimi i tjerëve; shërbimi i tjerëve është prej cilësive të pejgamberëve; slefi i mirë dhe shërbimi i njerëzve; shpërblimi i largimit të brengave dhe pikëllimeve; shërbimi i tjerëve është vepër e njerëzve të dalluar në islam; dynjaja është vend sprovimi; etika e atij që kërkon shërbim dhe atij që bën shërbimin; kujdes nga lavdërimi me shërbimin tjerëve; kushtet e bamirësisë; shërbimet e gabuara. [/SIZE]
[SIZE=2](l) [/SIZE]
[SIZE=2]Keni frikë të vërtetë ndaj All-llahut, o ju robër të All-llahut. Devotshmëria qëndron në kundërshtimin e epshit, kurse fatzisia në braktisjen e udhëzimit. [/SIZE]
[SIZE=2]Musliman të nderuar! [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, i ka dalluar njerëzit në poste dhe autoritet, në dije dhe adhurim dhe ka caktuar që njerëzit të jenë në shërbim të njëri tjetrit për tu realizuar mëkëmbësia dhe të zhvillohet jeta në ruzullin tokësor. [/SIZE]
[SIZE=2]وَهُوَ ٱلَّذِى جَعَلَكُمْ خَلَـٰئِفَ ٱلأرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَـٰتٍ لّيَبْلُوَكُمْ فِى مَا آتَـٰكُمْ [الأنعام: 165] [/SIZE]
[SIZE=2]"Ai është që ju bëri sundues (zëvendësues) në tokë (pas shkatërrimit të atyre që ishin më parë) dhe lartësoi në një shkallë më të lartë disa nga ju mbi të tjerët, për t'ju sprovuar në atë që ju dha. All-llahu është ndëshkues i shpejtë, është që falë e Mëshirues". (El-Enam: 165). [/SIZE]
[SIZE=2]نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَّعِيشَتَهُمْ فِى ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَـٰتٍ لّيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضاً سُخْرِيّاً [الزخرف: 32]. [/SIZE]
[SIZE=2]"…Ne kemi përcaktuar ndër ta gjendjen e jetës në këtë botë; Ne kemi dalluar disa në shkallë më të lartë se të tjerët, që të shfrytëzojnë njëri-tjetrin për shërbime. …". (Ez-Zuhruf: 32). [/SIZE]
[SIZE=2]Në ankesën e të varfurit ka sprovë për të pasurin, në thyerjen e të dobëtit ka provim për të fuqishmin, në dhimbjet e të sëmurit ka urtësi për të shëndetshmin, etj. [/SIZE]
[SIZE=2]Për shkak të këtij ligji kozmologjik kanë ardhur ligjet fetare për të urdhëruar dhe stimuluar bashkëpunimin mes njerëzve, shërbimin e njerëzve, largimin e brengave të tyre, ndërmjetësimi për ta për të realizuar vazhdimësinë e dashurisë, mbetjen e afërsisë dhe manifestimin e vëllezërisë. [/SIZE]
[SIZE=2]Feja është përulje e adhurimit dhe sjellje e mirë me njerëz. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibën Kajimi, rahimehull-llah, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"وقد دل العقل والنقل والفطرة وتجارب الأمم على اختلاف أجناسها ومللها ونحلها على أن التقرب إلى رب العالمين والبر والإحسان إلى خلقه من أعظم الأسباب الجالبة لكل خير، وأن أضدادها من أكبر الأسباب الجالبة لكل شر، فما استُجْلبِت نعمُ الله واستُدفعت نقمه بمثل طاعته والإحسان إلى خلقه". [/SIZE]
[SIZE=2]"Logjika, feja, natyra e pastër dhe përvoja e popujve të ndryshëm për nga raca, kombi dhe feja dëshmojnë se afrimi te Zoti i botërave, bamirësia dhe mirësia ndaj njerëzve janë prej shkaqeve që sjelliun çdo të mirë dhe se veprimet e kundërta janë prej shkaqeve që sjellin çdo të keqe. Andaj mënyra më e mirë për të sjellur dhuntitë e All-llahut dhe për të larguar denimet e Tija është respektimi i Tij dhe bamirësia ndaj njerëzve". ("El-Xhevabul-Kafi", fq. 9). [/SIZE]
[SIZE=2]Tu bësh dobi njerëzve dhe të vep[rosh për tua larguar brengat është prej cilësive të pejgamberëve. Pejgamberi fisnik, Jusufi, alejhisselam, është shembull në këtë drejtim. Vëllezërit e tij edhe pse bën çmos në dëm të tij, ai u dha gjërat për të cilat kishin nevojë dhe nuk u mangësoi asgjë. [/SIZE]
[SIZE=2]Musai, alejhisselam, kur arriti te uji i Medjenit dhe gjeti aty njerëz që u jepnin ujë bagëtisë së tyre dhe vërejti dy gra të dobëta e ngriti gurin nga pusi dhe u mundësoi që edhe ato tu japin ujë bagëtisë së tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]Hatixheja, radijall-llahu anha, e përshkruan Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](إنك لتصل الرحم، وتحمل الكل، وتكسب المعدوم، وتقري الضيف، وتعين على نوائب الحق) [/SIZE]
[SIZE=2]"Ti i vazhdon raportet familjare, i bartë gjërat e njerëzve, i jep skamnorit, kujdesesh për mysafirin dhe u ndihmon njerëzve për nevojat e tyre". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]
[SIZE=2][/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE][/FONT][/FONT]

[SIZE=2]Njeriu më i ndershëm, Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kur kërkohej prej tij tia kryen dikujt ndonjë punë nuk e kthente bosh atë njeri. [/SIZE]
[SIZE=2]Xhabiri, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]ما سئل رسول الله شيئًا قط فقال: لا. [/SIZE]
[SIZE=2]"Çdo herë që është kërkuar diçka nga Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ai nuk ka thënë: jo". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Dynjaja është shumë me pak vlerë andaj nuk duhet të refuzohet ai që e kërkon ate. [/SIZE]
[SIZE=2]Në këtë rrugë kanë vazhduar sahabet dhe burrat e devotshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]Omeri, radijall-llahu anhu, kujdesej për gratë e veja dhe u dërgonte ujë natën. [/SIZE]
[SIZE=2]Ebu Vaili, rahimehull-llah, i vizitonte plakat e lagjes së tij çdo ditë, ua blente gjërat e nevojshme dhe ato që u shërbenin atyreve. (shiko: "Xhamiul-Ulumi Vel-Hikemi", fq. 341). [/SIZE]
[SIZE=2]Shërbimi i njerëzve dhe kujdesi për të ngratët është argument i origjinës së mirë të këtij njeriu, origjinës së pastër, zemërdlirësisë dhe mirësisë së brendësisë së tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Zoti ynë i mëshiron njerëzit e mëshirshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu ka njerëz të Tij që i ka dalluar me begati të ndryshme që tu shërbejnë njerëzve, kurse shpërblimi i largimit të brengës në dynja është largimi i brengës dhe pikëllimit në ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Ai që ia largon një besimtarit një brengë prej brengave të dynjasë All-llahu i largon atij një brengë prej brengave të ahiretit". (Muslimi). Kurse në transmetimin tjetër qëndron: "Ai që dëshiron ta shpëton All-llahu prej brengave të Ditës së Kijametit, le tia lehtëson borxhin borxhliut ose le tia fal". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Atij që vepron për tu shërbyer njerëzve i është premtuar ndihma dhe suksesi, sepse All-llahu është në ndihmë të njeriut përderisa ai është në ndihmë të vëllaut të vet. [/SIZE]
[SIZE=2]Në shërbimin e njerëzve ka bereqet në kohë dhe vepër dhe lehtësim i gjërave të vështirësuara. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Ai që ia lehtëson dikujt një vështirësi, All-llahu ia lehtëson në dynja dhe ahiret". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Njerëzit e dalluar në Islam, fisnikët e këtij ummeti angazhoheshin me këtë vepër. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibën Kajimi, rahimehull-llah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Shejhul-Islam Ibën Tejmiu, vepronte shumë në shërbim të njerëzve dhe kryerjen e nevojave të tyre". [/SIZE]
[SIZE=2]Me këtë ka ardhur feja, dije dhe vepër, adhurime dhe sjellje e mirë. [/SIZE]
[SIZE=2]Përhapja e të mirës dhe bamirësia njeriut i sjellin përfundim të mirë dhe ia largojnë vdekjen e keqe. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Vepërmirësia e mbron njeriun nga vdekja e keqe, sëmundjet dhe shkatërrimi. Vepërmirët në dynja janë vepërmirë edhe në ahiret". (Sahih, Ibën Hibani). [/SIZE]
[SIZE=2]Shfrytëzimi i autoritetit për tu dalur në ndihmë të ngratëve, për tu ndihmuar njerëzve me nevoja speciale dhe atyreve që kanë nevojë sjell dobi në dynja dhe ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Ndodh që dikush i pakrehur, i pluhurosur, i refuzuar në dyert e njerëzve, nëse i betohet All-llahut, All-llahu do tia realizon betimin". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Andaj, a ka kush kujdeset për të vejat dhe jetimës pas All-llahut, subhanehu ve teala?! [/SIZE]
[SIZE=2]Një lutje e tyre e pranuar bëhesh i lumtur, kurse dynjaja është përplot me sprova dhe provime, në te i fuqishmi bëhet i dobët, i pasuri falimenton, i gjalli vdes, e i lumtur është ai që e shfrytëzon autoritetin e tij për ti shërbyer fesë dhe për tu bërë dobi muslimanëve. [/SIZE]
[SIZE=2]Abdullah ibën Abasi, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]([/SIZE]
[SIZE=2]"Ai që ecë për t'ia kryer një punë vëllaut të vet, për çdo hap i regjistrohet sadaka". [/SIZE]
[SIZE=2]Vepra e mira është zahire e përhershme, kurse veprimi në interes të njerëzve është zeqati i njerëzve të moralshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]Njerëzit ambicioz e konsiderojnë fatkeqësi të madhe nëse njerëzit nuk u drejtohen atyreve për shërbime. [/SIZE]
[SIZE=2]Hakim ibën Hizami thotë: [/SIZE]
[SIZE=2] [/SIZE]
[SIZE=2]"Çdo ditë që gdhi dhe nuk gjej nevojtar te dera ime e di se kjo është fatkeqësi për mua". (Shiko: "Sjieru A'lamun-Nubela", 3/ 51). [/SIZE]
[SIZE=2]Edhe më shumë se kjo, ata mendonin se nevojtari është ai që e nderon atë që ka autoritet kur i drejtohet atij për tia kryer atë nevojë. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibën Abasi, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Tre personave nuk mund tua kthej të mirën: ai që i pari më jep selam, ai që më bën vend në mexhlis dhe njeriu që pluhuroset duke ecur për të më dhënë selam mua, kurse të katërtin vetëm All-llahu mund ta shpërblejë për mua. I thanë: kush na qenka ky? Tha: njeriu që ka një problem dhe tërë natën mendon se kujt ti drejtohet për atë problem e pastaj me konsideron mua meritor për të ma drejtuar mua këtë nevojë". (Bejhakiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që ka nevojë dhe problem duhet të kërkon zgjidhjen e tyre vetëm prej atyreve që e meritojnë këtë gjë, në kohën e duhur dhe mos të kërkojë gjëra që nuk i meriton, sepse ai që kërkon gjëra që nuk i meriton privohet prej tyre. Le ti zgjedh fjalët më të këndshme dhe më të mira. Nuk duhet qortuar ate që e refuzon ndërmjetësimin e dikujt, çfarëdo pozite të madhe le të ketë, sepse një grua refuzoi ndërmjetësimin e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kur i tha: [/SIZE]
[SIZE=2]((لو راجعت زوجك فإنه أبو ولدك)) قالت: يا رسول الله، أتأمرني؟ قال: ((لا، إنما أنا شافع)) قالت: فلا حاجة لي فيه. متفق عليه. [/SIZE]
[SIZE=2]"Po ti kthehesh burrit tënd, sepse ai është babai i fëmijëve tu". Tha: po më urdhëron, o i Dërguar i All-llahut? Tha: jo, po po ndërmjetësoj. Tha: nuk kam nevojë për te. (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse kryhet nevoja e këtij njeriu duhet të lavdërohet ai që ishte shkak që ti kryhet kjo punë dhe ai që ia kreu punën, sepse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((لا يشكر الله من لا يشكر الناس)) رواه أحمد [/SIZE]
[SIZE=2]"Nuk është mirënjohës ndaj All-llahut ai që nuk është mirënjohës ndaj njerëzve". (Sahih, Ahmedi). [/SIZE]
[SIZE=2]((من صنع إليكم معروفًا فكافئوه، فإن لم تجدوا ما تكافئونه فادعوا له حتى تروا أنكم قد كافأتموه)) رواه النسائي. [/SIZE]
[SIZE=2]"Kush ua bën një të mira, shpaguanie, e nëse nuk gjeni si ta shpaguani, lutuni për te derisa të mendoni se e keni shpaguar". (Sahih, Nesaiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse nuk mund ta paguan ate dora yte le ta paguan gjuha yte duke e falënderuar. [/SIZE]
[SIZE=2]Keni frikë All-llahun dhe ndihmonu vëllezërve tuaj, porositni në të vërtetë dhe drejtësi, bashkëpunoni në bamirësi dhe devotshmëri, sepse njeriut vetëm vepra e tij ka me i mbetur. Njeriu është i gjallë me veprat e tija të mira që ka bërë edhe nëse është i shtrirë në varrin e tij. [/SIZE]
[SIZE=2]أعوذ بالله من الشيطان الرجيم: وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلْبرِ وَٱلتَّقْوَىٰ وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلإِثْمِ وَٱلْعُدْوَانِ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ آلْعِقَابِ [المائدة: 2]. [/SIZE]
[SIZE=2]"…Ndihmohuni mes vete me të mira dhe në të mbara, e mosni në mëkate e armiqësi. Kini dro dënimit të All-llahut, se me të vërtetë All-llahu është ndëshkues i fortë". (El-Maide: 2). [/SIZE]
[SIZE=2]Na bekoftë All-llahu me këtë Kur'an, na dhashtë dobi me argumentet dhe përkujtimet që janë në këtë Kur'an. E them këtë që dëgjuat dhe kërkoj falje te All-llahu për mua, për ju dhe për mbarë muslimanët, edhe ju kërkoni falje prej Tij sepse Ai është Falës dhe i Mëshirshëm. [/SIZE]

[SIZE=2](ll) [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahun e falënderojmë për mirësinë e Tij, ndaj Tij jemi mirënjohës për suksesin dhe dhuntitë e Tija, dëshmoj se ska hyjni tjetër përpos All-llahut që është Një dhe i pa shoq, në shenjë madhërimi të Tij dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij, paqa dhe bekimi qofshin mbi tem, familjen dhe shokët e tij. [/SIZE]
[SIZE=2]O ju musliman! [/SIZE]
[SIZE=2]Prej gjërave që më së shumti e dëmtojnë një vepër të mirë është lavdërimi me te dhe përmendja e saj. Kjo sjellje e shembë mirësinë dhe nuk ka vlerë një e mirë që llogaritet dhe numërohet. [/SIZE]
[SIZE=2]Vepra e mirë nuk mund të jetë e plotë në mungesë të tre gjërave: nxitimit, zvogëlimit dhe fshehjes, sepse nëse e nxiton e gëzon, nëse e zvogëlon e zmadhon dhe nëse e fsheh e plotëson. [/SIZE]
[SIZE=2]Prej gjërave që duhet patur kujdes gjatë ndërmjetësimit është ndërmjetësimi për gjëra të ndaluara, ose për ti marë dikujt hakun e tij, ose për ti bërë dëm dikujt, ose për ti dhënë përparësi dikujt që nuk e ka atë të drejtë ose për ta vonuar dikend që ka të drejtë në përparësi, sepse feja Islame është fe e drejtësisë, urdhëron në dobi dhe ndalon nga dëmi, kurse ndërmjetësimi që mos te ekzekutohen denimet fetare është prej gabimeve më të mëdha. [/SIZE]
[SIZE=2]Dërgoni salavate dhe selame mbi krijesën më të mirë të All-llahut, Muhammed ibën Abdullahun, sepse me këtë gjë ju ka urdhëruar All-llahu, duke thënë në Kur'an: [/SIZE]
[SIZE=2]إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَـٰئِكَـتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِىّ يٰأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيْهِ وَسَلّمُواْ تَسْلِيماً [الأحزاب: 56]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, madhërojeni pra atë (duke rënë salavatë) dhe përshëndeteni me selam". (El-Ahzab: 56). [/SIZE]
[SIZE=2]اللهم صل وسلم على نبينا محمد... [/SIZE]
[SIZE=2]Abdul-Muhsin El-Kasim, Imam dhe hatib në xhaminë e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në Medinë. [/SIZE]
[SIZE=2]Përktheu: Bekir Halimi</SPAN>


[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Abdul-Muhsin El-Kasim,[/SIZE][/I][SIZE=2]
[I]4.11.2005[/I][/SIZE]

[/RIGHT]


[/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Kujdesi për të varfërit[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Rezymeja e hutbes:
[SIZE=2]Dallimi mes njerëzve në rizk; vlera e njeriut të varfër besimtar; vlera e bamirësisë ndaj të varfërve dhe kryerjes së nevojave të tyre; disa fragmente nga asketizmi i selefit; gjendja e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem; vlera e shpenzimit në rrugë të All-llahut; reziku i pasurisë dhe porosi për durim dhe devotshmëri; [/SIZE]
[SIZE=2]Keni frikë All-llahun me një frikë të vërtetë, sepse te All-llahu për të devotshmit ka dhurata shtesë dhe ata kanë të rezervuar shpëtimin Ditën e Kijametit. [/SIZE]
[SIZE=2]Musliman të nderuar! [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, xhel-le shanuhu, ka bërë dallime mes njerëzve në rizkun e tyre si sprovë dhe provim për ta. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَهُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلائِفَ الأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ [الأنعام:165]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ai është që ju bëri sundues (zëvendësues) në tokë (pas shkatërrimit të atyre që ishin më parë) dhe lartësoi në një shkallë më të lartë disa nga ju mbi të tjerët, për t'ju sprovuar në atë që ju dha. All-llahu është ndëshkues i shpejtë, është që falë e Mëshirues". (El-Enam: 165). [/SIZE]
[SIZE=2]Disa njerëzve u ka dhënë pasuri nga dhuntia e Tij e disa njerëz i ka lënë të varfër nga Urtësia e Tij. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ [الفرقان:20]. [/SIZE]
[SIZE=2]"…Ne bëmë njërin prej jush sprovë për tjetrin se a do të jeni të durueshëm. E Zoti yt është Ai që sheh çdo gjë". (El-Furkan: 20). [/SIZE]
[SIZE=2]Në shoqëri ka një shtresë e njerëzve e cila e përbën grupin më të madh të xhenetlive, All-llahu u ka dhënë grada të larta edhe pse dikush prej njerëzve i nënçmon, ata i ka afruar All-llahu edhe pse njerëzit i largojnë. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]((اطَّلعتُ في الجنّة فرأيتُ أكثرَ أهلها الفقراءَ، واطّلعتُ في النار فرأيت أكثر أهلها النساء)) متفق عليه. [/SIZE]
[SIZE=2]"Shikova xhennetin dhe pash se shumica e banorëve të xhennetit janë fukarat dhe shikova xhehenemin dhe vërejta se shumica e banorëve të xhehenemit janë gratë". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Ata janë njerëzit më të afër te pejgamberët dhe pasuesit më të mëdhenj të tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, duke treguar për popullin e Nuhit, alejhisselam, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الأَرْذَلُونَ [الشعراء:111] [/SIZE]
[SIZE=2]"Ata thanë: "E si të besojmë ty, kur ty të besojnë më të ultit?" (Esh-Shuara: 111). [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse Herakli i tha Ebu Sufjanit: Të pyeta për pasuesit e Muhammedit, e ti më tregove se njerëzit e dobët e pasojnë. Tha: ata janë pasuesit e pejgamberëve. (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, xhel-le shanuhu, e ka urdhëruar Pejgamberin që të kujdeset për ta dhe e ka qortuar pse ua ka kthyer shpinën, duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]عَبَسَ وَتَوَلَّى أَنْ جَاءَهُ الأَعْمَى وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَى [عبس:1-4]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ai vrenjti (fytyrën) dhe u kthye. Ngase atij i erdhi i verbëri. E ku mund ta dish ti, ndoshta ai do të pastrohet. Apo do të këshillohet dhe këshilla do t'i bëjë dobi!. (Abbese: 1-4). [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që nuk u afrohet atyreve apo nuk urdhëron njerëzit që të jenë bamirës ndaj tyre është i qortuar në Libër të All-llahut: [/SIZE]
[SIZE=2]كَلاَّ بَل لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ وَلا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ [الفجر:17، 18]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Jo, nuk është ashtu! Por (punoni edhe më zi) ju nuk përfillnit bonjakun, Nuk cytni njëri-tjetrin për ta ushqyer të varfërin,..". (El-Fexhr: 17- 18). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, e ka larguar prej tyre fitnen e këtij ummeti, sepse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((لكلِّ أمّة فتنةٌ، وفتنة أمّتي المال)) رواه الترمذي. [/SIZE]
[SIZE=2]"Secili popull ka fitnen e vet, kurse fitneja e ummetit tim është pasuria". (Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, hidhërohet me ata që nuk ua jep të drejtat e tyre, andaj edhe e ka sjellur në Kur'an tregimin e atij që kishte kopshtin, mirëpo nuk i jepte të varfërit dhe insistonte të shton pasurinë, andaj All-llahu ia djegi kopshtin: [/SIZE]
[SIZE=2]فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ [القلم:19، 20]. [/SIZE]
[SIZE=2]"E, sa qenë ata fjetur, atë (kopshtin) e goditi një bela nga Zoti yt. Dhe ai gdhiu si të ishte i vjelur". (El-Kalem: 19- 20). [/SIZE]
[SIZE=2]Lutja e tyre meriton përgjigjen e All-llahut, sepse zmerat e tyre nuk janë të lidhura fort me stolitë e kësaj dynjaje. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"والله عند المنكسِرة قلوبُهم". [/SIZE]
[SIZE=2]"All-llahu është tek njerëzit me zemra të thyera". [/SIZE]
[SIZE=2]Ushqimi më i mirë është ai ushqim ku janë të pranishëm ata. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((شرُّ الطعامِ طعامُ الوليمة؛ يُدعَى لها الأغنياء ويُترَك الفقراء)) متفق عليه [/SIZE]
[SIZE=2]"Ushqimi më i keq është ushqimi ku thirren të pasurit dhe braktisen të varfurit". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse Ibën Omeri, radijall-llahu anhuma, nuk hante derisa nuk merte me vete ndonjë të ngratë që të hajë me te. (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Dhënia ushqim njerëzve të varfër shkakton që ky njeri ta fiton xhennetin. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((أفشوا السّلام وأطعِموا الطعامَ وصلّوا والناس نِيام تدخُلوا الجنّةَ بسلام)) رواه الترمذي. [/SIZE]
[SIZE=2]"Përhapne selamin, jepni ushqim, falni namaz kur njerëzit flejnë do të hyni në xhennet në paqë". (Sahih, Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që kujdeset për ta është sikur ai që bën luftë dhe që jepet pas adhurimeve. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]((الساعِي على الأرملة والمسكينِ كالمجاهد في سبيلِ الله أو كالذي يصوم النّهارَ ويقوم اللّيل)) متفق عليه [/SIZE]
[SIZE=2]"Ai që kujdeset për gratë e veja dhe të ngratit është sikur ai që lufton në rrugë të All-llahut ose ai që agjëron ditën dhe fal namaz natën". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi ynë, Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeriu më i afërt me ata, interesohej për gjendjen e tyre dhe ua kryente nevojat. [/SIZE]
[SIZE=2]Sehl ibën Hanifi, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]كان رسول الله يأتي ضعفاءَ المسلمين ويزورهم ويعودُ مرضاهم ويشهَد جنائزهم. رواه أبو يعلى [/SIZE]
[SIZE=2]"Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, shkonte te njerëzit e ngratë, i vizitonte, i vizitonte të sëmurët e tyre dhe merrte pjesë në xhenazet e tyre". (Ebu Jala). [/SIZE][SIZE=2]Kurse Xhafer ibën Ebi Talibi, radijall-llahu anhu, e kishte nofkën Babai i të ngratëve, i donte ata, banonte afër tyre dhe shpeshtonte dhënien atyreve sadaka.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]
[/FONT]

[SIZE=2]Ndeja afër tyre e shton pasurinë, e pastron shpirtin, e bën njeriun asket në dynja, ia përkujton dhuntitë, ia shton ambicjet për në ahiret. Duke qëndruar njeriu afër tyre i haoen dyert e furnizimit. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]((قال الله عز وجل: أَنْفِقْ أُنْفِق عليك)) رواه البخاري [/SIZE]
[SIZE=2]"All-llahu, azze ve xhel-le, ka thënë: jep sadaka që të jap ty". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]Të varfërit i largojnë të këqijat dhe telashet. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((هل تنصَرون وترزَقون إلا بضعفائكم؟!)) رواه البخاري [/SIZE]
[SIZE=2]"Vallë, ndihma dhe rizku a nuk ju vjen nga shkaku i të ngratëve që keni në mesin tuaj". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]Munaviu, rahimehull-llah, duke e komentuar këtë hadith ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Ngase ata janë në mesin e tyre, për shkak se ata kujdesen për ta ose për shkak të bereqetit të lutjes së tyre". [/SIZE]
[SIZE=2]Halifët e drejtë e kërkoni fitoren duke i nderuar ata dhe duke shpenzuar për ata, saqë Nurudin Zenkiu, rahimehull-llah, i afronte të varfërit dhe mallëngjohej për ta dhe u thoshte: [/SIZE]
[SIZE=2]"هم قومٌ يقاتلون عنِّي وأنا نائم على فراشي بسهام لا تخطِئ" أي: بالدعاء. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ata janë njerëz që luftojnë për mua me shigjeta që nuk gabojnë, kurse uën flej në shtratin tim". (dmth: luten për mua). [/SIZE]
[SIZE=2]Nderoje veten duke i nderuar ata dhe duke ua kryer nevojat dhe mos e nënçmo njeriun e varfër pse nuk ka, sepse në mesin e tyre ka njerëz të mëdhenjë, dijetarë dhe hafizlerë fisnik. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Buhariu, rahimehull-llah, e ka grumbulluar librin e tij, i cili është krenari e kohës, kurse nuk kishte pasuri me vete as për të blerë bukë, por hante bimët e tokës. [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse për Imam Ahmedin, ka thënë Imam Dhehebiu: [/SIZE]
[SIZE=2]"Është Imam me të vërtetë dhe shejhul-Islam me meritë", mirëpo aq ishte i varfër saqë këpucët e tiaj i linte peng të furraxhiu për të marë bukë. [/SIZE]
[SIZE=2]Brezi më i ndershëm në historinë e njerëzimit është brezi i shokëve të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, mirëpo uria ua kishte prekur barkun e tyre, saqë Mugire Ibën Shube, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]كنّا في بلاءٍ شديد نمُصّ الجلدَ والنوى من الجوع. رواه البخاري. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ishim në një sprovë të madhe saqë thithnim lëkurën dhe bërthamat nga uria". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]Transmetuesi i Islamit dhe depoja e dijes, Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, ishte prej dijetarëve të varfër dhe për veten e tij thoshte: [/SIZE]
[SIZE=2]لقد رأيتُني وإني لأخِرّ فيما بين مِنبر رسولِ الله إلى حجرةِ عائشة مغشِيًّا عليَّ، فيجيء الجائِي فيضَع رجلَه على عنقِي ويظنّ أني مجنونٌ، وما بي جنون، ما بي إلاّ الجوع. رواه البخاري. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ndodhte që të bie mes minberit të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe dhomës së Aishes, radijall-llahu anha, e vinte dikush dhe ma vëndonte këmbën në qafë duke menduar se jam çmendur, kurse unë nuk isha çmendur, mirëpo kjo më ndodhte nga shkaku i urisë". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]"Kurse Pejgamberi ynë, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, netë të tëra nuk ndezte zjar në shtëpi, sepse nuk kishin se çka të gatuajnë". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Shumë herë ka dalur nga shtëpia nga uria e madhe dhe kishte lidhur për bakru nga një apo nga dy gur për të pakësuar dhimbjen. [/SIZE]
[SIZE=2]Ebu Talha, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]سمعتُ رسولَ الله ضعيفًا من الجوعِ عليه الصلاة والسلام، ولم يخلِّف دِرهمًا ولا دينارًا ولا شاةً ولا بعيرًا. [/SIZE]
[SIZE=2]"Kam dëgjuar Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,lall-llahu alejhi ve sel-lem, me zë të ulur, nga shkaku i urisë. Ai pas vete nuk la as dirhem e as dinar, as dele e as deve". [/SIZE]
[SIZE=2]Ebu Bekri dhe Omeri, radijall-llahu anhu, dolën që të dy nga shtëpia e tyre për shkak të urisë. Këtë rast na e tregon Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]خرَج رسول الله ذاتَ ليلة فإذا هو بأبي بكر وعمر فقال: ((ما أخرجكما من بيوتِكما هذه الساعةَ؟!)) قالا: الجوع يا رسولَ الله، قال: ((وأنا والذي نفسِي بيده لأخرجَني الذي أخرَجَكما)) رواه البخاري. [/SIZE]
[SIZE=2]"Një natë doli Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe pa Ebu Bekrin dhe Omerin, radijall-llahu anhuma, e u tha: çka ju nxjeri në këtë orë nga shtëpia? Thanë: uria! Tha: edhe mua, pasha Ate që në Dorë të Tij është shpirti im, uria më ka nxjerur". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]Mos u trego mendjemadh ndaj njeriut të varfër, sepse atyreve u pranohen lutjet, pasiqë janë njerëz të afërt me All-llahun, azze ve xhel-le. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((رُبَّ أشعثَ مدفوع بالأبواب لو أقسَم على الله لأبرّه)) رواه مسلم. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ndodh që ndonjë njeri i pakrehur, i shtyrë nga dyert, po ti betohej All-llahut, All-llahu do t'ia plotësonte betimin". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Fukaratë ua mbajnë nozullin njerëzve të pasur për në ahiret, sepse po mos të ishin fukaratë nuk do të kishte asnjë dobi i pasuri nga pasuria e tij. Fukaraja ka merita ndaj pasanikut, sepse me pranimin e sadakasë nga ai, pasaniku ngritet një shkallë. Rruga e pasurisë dhe komoditetit zakonisht është rrugë e rezikut, kurse koha shpesh ndryshon, ndodh që gdhin si njeri i pasur kurse ngrysesh si njerii varfër, andaj ruje pasurinë tënde duke dhënë sadaka, mos refuzo asnjë të varfër pa i dhënë gjë, sepse nuk ankohet njeriu i varfër përpos se nga moskujdesii pasanikëve. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibnul-Arabiu, rahimehull-llah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"يستحَبّ في الجملةِ أن لا يرجعَ الفقيرُ خائبًا؛ لئلاّ يتعيَّن له حقٌّ فيتوجَّه على المسؤولِ عِتاب أو عِقاب". [/SIZE]
[SIZE=2]"Në përgjithësi është e pëlqyeshme që mos të kthehet njeriu i varfër i dëshpëruar që mos të bëhet obligim ndihma ndaj tij e ti dedikohet qortim a denim atij nga i cili lypet diçka". [/SIZE]
[SIZE=2]Participo në gëzimet dhe dhimbjet e fukarave me buzëqeshje dhe fytyrndritur, bëre fukaranë një njeri të familjes tënde, doje, afroje, sjellu mirë dhe but me te, paso njerëzit fisnik dhe bujar në këtë drejtim. [/SIZE]
[SIZE=2]Othmani, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2](حُبِّب إليَّ من الدّنيا ثلاثة: إِشباع جائِعٍ وكسوَة العارِي وتلاوة القرآن). [/SIZE]
[SIZE=2]"Më janë bërë të dashura nga dynjaja tre gjëra: ngopja e njeriut të uritur, veshja e njeriut të çveshur dhe leximi i Kur'anit". [/SIZE]
[SIZE=2]Tregohu modest ndaj tij dhe ji bujar, sepse shpenzimi ndaj atij është prej shkaqeve që të stabilizon në fe. [/SIZE]
[SIZE=2]E kanë pyetur Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: [/SIZE]
[SIZE=2]أيُّ الإسلام خير؟ قال: ((تطعِم الطعامَ وتقرأ السلام على مَن عرفت ومَن لم تعرف)) رواه البخاري. [/SIZE][SIZE=2]"Cili Islam është më i mirë? Tha: jepni ushqim dhe jepni selam atij që e njihni dhe që nuk e njihni". (Buhariu).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]

[SIZE=2]Me qenë njeriu pak dorëdhënë, mbrohet me këtë vepër nga zjari i xhehenemit. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((يا عائشة، استتِري من النار ولو بشقِّ تمرة؛ فإنها تسدّ من الجائع مسدَّها من الشبعان)) رواه أحمد. [/SIZE]
[SIZE=2]"Aishe, mbroju nga zjari edhe me gjysmë hurme, sepse i ndihmon të varfërit më shumë se sa të ngopurit". (Sahih, Ahmedi). [/SIZE]
[SIZE=2]Sadakaja e largon belanë, e mbron njeriun nga përfundimi i keq, fshin gabimin, i lehtëson vështirësitë e dynjasë dhe të ahiretit, nën hijen e saj ringjallet njeriu në ditën e Kijametit, në Ditën kur do të llogariten njerëzit, ia mbron njeriut pasurinë dhe ia kultivon, i sjell rizk, e bën njeriun të dashur te All-llahu dhe e thirrë në vepra tjera të mira. [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriut që shpenzon në rrugë të All-llahut, All-llahu, azze ve xhel-le, ia lehtëson çështjet e jetës. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى [الليل:5-10] [/SIZE]
[SIZE=2]"E, sa i përket atij që jep dhe ruhet, Dhe vërteton bindshëm për më të mirën, Ne do ta përgatitim atë për më të lehtën. E sa i përket atij që bën koprraci dhe ndien veten të pavarur (nga Zoti), Dhe që përgënjeshtron atë më të mirën, Ne do ta përgatisim për më të vështirën". (El-Lejl: 5- 10). [/SIZE]
[SIZE=2]Në mëngjesin e secilës ditë dy melek e thirrin atë që shpenzon pasurinë e tij, duke i thënë, sikur na ka treguar Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: [/SIZE]
[SIZE=2]"فيقول أحدهما: اللّهمّ أعطِ منفقًا خلفًا، ويقول الآخر: اللّهمّ أعطِ ممسِكًا تلفًا)) متّفق عليه. [/SIZE]
[SIZE=2]"Njëri i thotë: All-llahu im jepi që të jap dhe kompenzoja, kurse tjetri i thotë: All-llahu im jep që mos të jep dhe shkatërroja". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Pasaniku grykës as për vete përfiton e as që u jep fukarave e të ngirtet. Pasuria i sjell sher atij që është koprac ose e harxhon ku sduhet. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَمَنْ يَبْخَلْ فَإِنَّمَا يَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ [محمد:38]. [/SIZE]
[SIZE=2]"… e kush bën koprraci, ai bën kundër vetvetes, …". (Muhammed: 38). [/SIZE]
[SIZE=2]Pasuria është sikur guri në dorë, nuk përfiton prej tij derisa nuk e largon nga dora, kurse ai që e kap dhe nuk e lëshon do të pendohet kur ti afrohet exheli. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمْ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنْ الصَّالِحِينَ [المنافقون:10]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Dhe jepni nga ajo që Ne u kemi dhënë juve, para se ndonjërit prej jush t'i vijë vdekja, e atëherë të thotë: "O Zoti im, përse nuk më shtyve edhe pak afatin (e vdekjes), që të jepja lëmoshë e të bëhesha prej të mirëve!". (El-Munafikun: 10). [/SIZE]
[SIZE=2]Pasuria është një mik jobesnik, nuk ka askush garancë se nuk i shndërrohet në armik dhe privohet ai nga çdo shpërblim. Pasuria lavdërohet nëse i afrohet mirësisë dhe njeriut të varfër. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((نعم صاحب المسلِمِ هو لمن أعطَى منه المسكينَ واليتيم وابنَ السبيل)) متفق عليه. [/SIZE]
[SIZE=2]"Sa pasuri e mirë e muslimanit është ajo pasuri nga e cila i jepet të ngratit, jetimit dhe atij që ka mbetur në rrugë". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu sprovohet aq sa ka fe, nëse fenë e ka të fuqishme, i shtohen sprovat, kurse njeriu nuk mund të shpëton nga sprova përpos se me durim dhe lidhje të fortë me All-llahutn, tebareke ve teala. [/SIZE]
[SIZE=2]Andaj njeriu i varfër duhet të lidhet ngusht me All-llahun dhe të jetë i devotshëm, sepse me devotshmëri lehtëson gjërat dhe vjen rizku. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ [الطلاق:2، 3]. [/SIZE]
[SIZE=2]"… e kush u përmbahet dispozitave të All-llahut, atij Ai i hap rrugë, dhe e furnizon atë prej nga nuk e kujton fare. Kush i mbështetet All-llahut, Ai i mjafton atij, All-llahu realizon dëshirën e vet dhe All-llahu çdo gjëje ia ka caktuar kohën (afatin)". (Et-Talak: 2-3). [/SIZE]
[SIZE=2]Me vazhdimin në istigfar vjen pasuria. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا [نوح:10-12]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Unë u thashë: "Kërkoni falje Zotit tuaj, se Ai vërtet falë shumë; Ai ju lëshon nga qielli shi me bollëk, ju shumon pasurinë dhe fëmijët, ju bën të keni kopshte dhe ju jep lumenj". (Nuh: 10- 12). [/SIZE]
[SIZE=2]Drejtohu All-llahut me lutje, kërko që ti hap dyert e mëshirës dhe begative të veta, sepse Ai është Bujar dhe Dhuntidhënës, kujt të do i jep pa llogari, ke mendim të mirë për Zotin tënd dhe kërko hapjen e dyerve të rizkut për ty dhe mos nxito se do të vjen largimi i brengave dhe ji durimtar sepse ndoshta All-llahu të ka rezervuar mirësi shumë të mëdha në ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((يدخُل الفقراءُ الجنّة قبل الأغنياء بخمسمائة عام)) رواه الترمذي. [/SIZE]
[SIZE=2]"Fukaratë hyn në xhennet pesëqind vjet para të pasurve". (sahih, Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Mos u mbështet vetëm në shkaqet materiale gjat kërkimit të rizkut, por shoqëroja kësaj edhe lutjen drejtuar All-llahut, subhanehu ve teala, sepse ajo që ka shkruar All-llahu i arrin njeriut të paaftë dhe të dobët dhe nuk mund ta arrijë ai që punon palodhur dhe është i fuqishëm, sepse te All-llahu, çdo gjë është e caktuar me masë. [/SIZE]
[SIZE=2]لِلفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الأَرْضِ يَحْسَبُهُمْ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنْ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ لا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ [البقرة:273]. [/SIZE]
[SIZE=2]"(Jepni) për të varfërit që janë të angazhuar në rrugën e All-llahut dhe nuk kanë mundësi të gjallërojnë me tokë, duke qenë se ata nuk lypin, prandaj ai që nuk e di gjendjen e tyre mendon se ata janë të pasur. Ata i njeh nga vetë pamja e tyre (të rraskapitur), por nuk kërkojnë e as nuk i mërzitin njerëzit. Pra çkado që të jepni nga pasuria, s'ka dyshim se atë All-llahu e di shumë mirë". (El-Bekare: 273). [/SIZE]
[SIZE=2]Më bekoftë All-llahu mua dhe ju me Kur'anin fisnik, na bëftë dobi neve me argumentet dhe përkujtimet që janë në këtë Libër Fisnik. E them këtë që dëgjuat dhe kërkoj falje te All-llahu për mua, për ju dhe për mbarë muslimanët, andaj edhe ju kërkoni falje sepse Ai është Falës dhe i Mëshirshëm. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]-ll- [/SIZE]
[SIZE=2]الحمد لله عَلى إحسانِه، والشّكر له على توفيقهِ وامتنانه، وأشهد أن لاَ إلهَ إلا الله وحدَه لا شَريك له تعظيمًا لشأنه، وأشهَد أن نبيّنا محمّدًا عبده ورَسوله، صلى الله عليه وعلى آله وأصحابِه. [/SIZE]
[SIZE=2]Dijeni se All-llahu, tebareke ve teala, ju ka urdhëruar të dërgoni salavate dhe selame mbi pejgamberin e tij duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا [الأحزاب:56]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, madhërojeni pra atë (duke rënë salavatë) dhe përshëndeteni me selam". (El-Ahzab: 56). [/SIZE]
[SIZE=2]Andaj dërgoni edhe ju salavate mbi Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,… [/SIZE]
[SIZE=2]اللّهمّ صلّ وسلّم على نبيّنا محمّد... [/SIZE]
[SIZE=2]Abdul-Muhsin ibën Muhamed El-Kasim [/SIZE]
[SIZE=2]Imam dhe hatib në xhaminë e Pejgamberit në Medinën e bekuar. [/SIZE]
[SIZE=2]Përshtati: Bekir Halimi</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Abdul-Muhsin ibën Muhamed El-Kasim,
23.9.2005[/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[URL="http://www.albislam.com"][SIZE=2]http://www.albislam.com[/SIZE][/URL][/RIGHT]
[/FONT]

[SIZE=2][COLOR=#000080][CENTER][CENTER][B][SIZE=3][COLOR=#000080]Besimi në xhenet dhe xhehenem[/COLOR][/SIZE][/B][/CENTER][/CENTER]
[/COLOR][/SIZE][SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]Falënderimi i qoftë Allahut i Cili krijoi njeriun dhe çdo gjë tjetër. Paqja e Tij qoftë mbi të Dërguarin e të dashurin e Tij, familjen dhe shokët e tij.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Allahu i Lartësuar e krijoi njeriun dhe e vendosi në tokë që ta sprovojë se a do të jetë falënderues apo mohues i mirësive të tij. Për këtë arsye ia bëri atij detyrim njohjen e Tij sikurse thotë në Kuran: [B]“Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit për tjetër, përveçse të më adhurojnë.[/B]” Pra, Allahu nuk e krijoi njeriun dhe çdo gjë tjetër kot së koti e as për lojë.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Allahu i Lartësuar nga mirësia e Tij i dërgoi njerëzimit të dërguar nga mesi i tyre që t’ua lehtësojë rrugën deri te njohja e Tij dhe njohja e çdo gjëje tjetër që njeriu me mendjen e tij nuk kishte për ta njohur kurrë. Prej nga do të dinte njeriu për engjëjt, për ndodhitë pas vdekjes, për xhenetin, për xhehenemin etj., sikur mos t’ia zbulonte Allahu ato njeriut përmes shpalljeve? Allahu i Lartësuar nuk e hodhi njeriun në det pa ia mësuar atij notin. Në shumë ajete të Kuranit Ai na tregon se ç’është kjo botë dhe çfarë peshe ka ajo, pastaj në shumë ajete të tjera na tregon rëndësinë e botës së ardhme dhe metodën se si arrihet lumturia e përjetshme në të. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Të nderuar vëllezër![/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]Besimi në xhenet dhe në xhehenem është prej bazave esenciale të Islamit dhe mohuesi i tyre (kundërshtari) është jobesimtar edhe nëse beson çdo gjë tjetër. Xheneti dhe xhehenemi janë caku i fundit për çdo njeri, ndaj nuk ka dyshim se njohja e tyre dhe puna për ta është me rëndësi të veçantë.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Prej nga të dimë ne për xhenetin dhe xhehenemin? A ka qenë dikush në xhenet e në xhehenem që të na tregojë për ta? Janë pyetje të cilat mund t’i parashtrojë shumëkush. Xheneti dhe xhehenemi nuk mund të njihen përmes perceptimeve dhe zbulimeve njerëzore. Ata i ndjen shpirti i njeriut dhe hulumton për një gjë të tillë.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Rruga për njohjen e tyre është rruga e shpalljes. Besimi në Zotin obligon edhe besimin në botën e ardhme dhe çdo gjë në të.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] A thua vëllezër e ka parë ndonjë njeri xhenetin dhe xhehenemin ende pa vdekur?[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Po, vëllezër të dashur, në mesin e atyre njerëzve është edhe i dërguari dhe i dashuri ynë, Muhamedi (alejhi selam). Ai i pa ata në natën e Israsë dhe të Miraxhit dhe na lajmëroi për shumë gjëra që ai i pa aty. Si të besohet kjo? Kjo besohet pasi të vërtetohet realiteti i shpalljes së Muhamedit (alejhi selam). [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Duhet të besojmë ashtu siç besoi në të Ebu Bekri (radiallahu anhu), meqë e njihte mirë se kush është ai. Kur jobesimtaret i thanë me shpresë se ai në ato momente do të refuzonte që shoku i tij (alejhi selam) kaloi gjithë atë largësi të madhe brenda një pjese të natës. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]-Ky shoku yt mendon se shkoi në Jerusalem (ku është Mesxhidul Aksaja) brenda një pjesë të natës dhe kaloi shtatë qiejt!- thanë ata.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] -A e tha këtë ai?- pyeti Ebu Bekri.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]-Po.- u përgjigjën. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]-E vërtetë është, unë atij i besoj se i vjen shpallja nga qielli për një kohë shumë të shkurtër, e si mos t’i besoj për një gjë të tillë!- u tha Ebu Bekri.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Ja pra, vëllezër të nderuar, edhe ne duhet të besojmë në xhenet dhe xhehenem, ashtu siç besoi Ebu Bekri, halifi i parë i muslimanëve pas vdekjes së pejgamberit (alejhi selam).[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Të nderuar vëllezër![/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]A thua se për çfarë na lajmëroi i dërguari i Allahut në lidhje me xhehenemin? [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Transmetohet në një hadith se Pejgamberi (alejhi selam) e pyeti Xhibrilin (alejhi selam). që t’ia përshkruajë xhehenemin. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]Xhibrili (alejhi selam) thotë: “O Muhamed, xhehenemi është i errët dhe në të është errësirë e madhe. Sikur një pjesë e xhehenemit, sa gjilpëra, të kishte dalë në dynja, do ta kishte djegur tokën dhe çdo gjë që ka në të. Sikur një rrobë prej rrobave të xhehenemlinjëve të ishte varur në ndonjë vend të tokës, do ta kishte shkatërruar dynjanë prej erës së rëndë që e ka. Sikur një pjesë e ushqimit të xhehenemlinjëve të ishte sjellë në dynja do t’ua kishte prishur jetën njerëzve në këtë dynja. Sikur një engjëll prej engjëjve të xhehenemit, të cilët në numër janë 19 dhe janë rojet kryesore të xhehenemit, të ishte sjellë në këtë botë, do të kishin vdekur të gjithë njerëzit nga pamja e shëmtuar që ka ai engjëll. Sikur një rreth prej zinxhirit të gjatë me të cilin lidhen xhehenemlinjtë të ishte sjellë në dynja, do të ishte shafitur toka dhe çka ka në të.”[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Kur e dëgjoi pejgamberi (alejhi selam) këtë tha: “Mjaft o Xhibril, mjaft! Dhe filloi të qajë, e bashkë me të edhe xhibrili (alejhi selam). Pejgamberi (alejhi selam) i tha: “O Xhibril, a po qan edhe ti që çfarë pozite ke ti tek Allahu?!” Xhibril (alejhi selam) vazhdon e thotë: “Ç’më pengon mua që Allahu të më ndryshojë gjendjen time ashtu siç e ndryshoi gjendjen e Iblisit të mallkuar?”[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Po pra, të nderuar vëllezër, po qan Pejgamberi (alejhi selam), më i dashuri i Allahut, po qanë Xhibrili (alejhi selam) engjëlli më i dashur i Allahut, e si është gjendja jonë, kur dihet se një pjesë e madhe e njerëzve nuk i bien Allahut në sexhde, nuk e falin namazin? Kush mund të garantojë se nuk do të jemi prej atyre që u thuhet: “Futuni në xhehenem.” Allahu na mbrojttë prej xhehenemit dhe veprave të tyre! Amin![/COLOR][/SIZE]
[RIGHT][RIGHT][SIZE=2][COLOR=#000080]Përgatiti grupi i studentëve “Ali ibn Talib” [/COLOR][/SIZE][/RIGHT]
[SIZE=2][COLOR=#000080]25.11.2006[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080][URL="http://www.klubikulturor.com"]http://www.klubikulturor.com[/URL][/COLOR][/SIZE][/RIGHT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Qëndrueshmëria [/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Është një virtyt i lëvduar që secili synon të jetë i zbukuruar me të. Kjo cilësi është e dëshiruar nga i gjithë njerëzimi, pa asnjë përjashtim. Mirëpo, qëndrueshmëria për të cilën do të flasim, dallon në atë se ne thërrasim që kjo qëndrueshmëri të jetë vetëm në të vërtetë dhe të mirë, e assesi në të këqija dhe vese të ndryshme. Pas këtij muaji të bekuar, me përplot të mira, ku mësuam gjëra të reja, ndiem kënaqësinë e adhurimeve ndaj Allahut, subhanehu ue teala, dhe u treguam durimtarë dhe të qëndrueshëm para shumë sfidave, mendoj se duhet ta përkujtojmë njëri-tjetrin që të vazhdojmë udhëtimin tonë drejt kënaqësisë së Allahut, të jemi të qëndrueshëm në besimin dhe veprat tona, dhe ashtu të vazhdojmë deri në takimin tonë me të Gjithëfuqishmin.
[SIZE=2]Fjala qëndrueshmëri shpeshherë është edhe sinonim i fjalës rezistencë. Disa dijetarë i kanë dhënë këtë përkufizim: Qëndrueshmëri është pamundësia e ndryshimit në rast kur tjetri mundohet të futë dyshime, ndërsa i qëndrueshëm është ai që ecë drejt një rruge dhe nuk largohet edhe pse tjetri mundohet të futë dyshime. [/SIZE]
[SIZE=2]Allahu, subhanehu ue teala, këtë cilësi e ka lëvduar në disa raste, urdhëroni t'i lexojmë ato dhe të marrim mësime: [/SIZE]

[SIZE=2]"E sa pejgamberë pati që së bashku me ta luftuan turma të mëdha besimtarësh, e për atë që i godiste në rrugën e Allahut, ata nuk u dobësuan dhe as nuk u përulën. Allahu i do durimtarët. Fjala e tyre nuk ishte tjetër pos: "Zoti ynë, na i falë mëkatet tona dhe lëshimet në punët tona na bën të qëndrueshëm dhe na ndihmo kundër popullit jobesimtar"! Ndaj, Allahu ua dha atyre shpërblimin e kësaj bote dhe shpërblimin më të mirë të botës tjetër; All-llahu i do bamirësit". [/SIZE]
[SIZE=2]Një nga mësimet kryesore të këtyre ajeteve është se kjo cilësi, e cila do të na mundësonte që të mos përulemi e as dobësohemi para armikut, fitohet duke e kërkuar nga Allahu, subhanehu ue teala, me lutje të sinqerta që Ai, të na bëjë të qëndrueshëm. E s'ka dyshim se për Allahun kjo gjë është e lehtë. [/SIZE]

[SIZE=2]2. æóáóæú Ãóäøóåõãú ÝóÚóáõæÇ ãóÇ íõæÚóÙõæäó Èöåö áóßóÇäó ÎóíúÑÇð áóåõãú æóÃóÔóÏøó ÊóËúÈöíÊÇð (66) æóÅöÐÇð áÂÊóíúäóÇåõãú ãöäú áóÏõäøóÇ ÃóÌúÑÇð ÚóÙöíãÇð (67) [/SIZE]
[SIZE=2]"Po sikur të zbatonin atë që këshilloheshin do të ishte më mirë për ta dhe do t'i bënte të qëndrueshëm më shumë. Ndërsa atëherë, do t'u jepnim atyre nga ana Jonë shpërblim të madh". Pas lutjeve tona që Allahu, subhanehu ue teala, të na bëjë të qëndrueshëm, duhet po ashtu të punojmë çdo gjë që na urdhëron kjo fe, për ta fituar këtë cilësi, siç shihet qartë në këto dy ajete. [/SIZE]
[SIZE=2]3. æóßõáÇøð äóÞõÕøõ Úóáóíúßó ãöäú ÃóäúÈóÇÁö ÇáÑøõÓõáö ãóÇ äõËóÈøöÊõ Èöåö ÝõÄóÇÏóßó æóÌóÇÁóßó Ýöí åóÐöåö ÇáúÍóÞøõ æóãóæúÚöÙóÉñ æóÐößúÑóì áöáúãõÄúãöäöíäó (120 åæÏ) [/SIZE]
[SIZE=2]"Të gjitha këto që t'i rrëfyem ty nga lajmet e pejgamberëve, janë që zemrën tënde ta bëjnë të qëndrueshme, dhe në to të ka ardhur e vërteta e këshilla, si dhe përkujtime për besimtarët". Allahu, subhanehu ue teala, të gjitha rrëfimet e pejgamberëve, sprovat, problemet dhe sukseset e tyre, që na i ka treguar në Kuran, i ka bërë me qëllim që kur ne t'i lexojmë ato dhe të shohim se si i kanë tejkaluar sprovat e ndryshme, të bëhemi të qëndrueshëm. Aty mësojmë se rruga në të cilën synojmë të ecim deri në fund të jetës, është e njëjta rrugë që kishin të gjithë pejgamberët. [/SIZE]

[SIZE=2]4. ) íõËóÈøöÊõ Çááøóåõ ÇáøóÐöíäó ÂãóäõæÇ ÈöÇáúÞóæúáö ÇáËøóÇÈöÊö Ýöí ÇáúÍóíóÇÉö ÇáÏøõäúíóÇ æóÝöí ÇáÂÎöÑóÉö æóíõÖöáøõ Çááøóåõ ÇáÙøóÇáöãöíäó æóíóÝúÚóáõ Çááøóåõ ãóÇ íóÔóÇÁõ (27 ÅÈÑÇåíã) [/SIZE]
[SIZE=2]"Allahu i forcon ata që besuan në fjalën e qëndrueshme në jetën e kësaj bote dhe në jetën tjetër, ndërsa mizorët Allahu i bën të humbur. All-llahu punon çka të dojë". Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ka thënë se ky ajet ka zbritur për dënimin në varr, kur të thuhet: kush është zoti yt? Ai thotë: Zoti im është Allahu, i dërguari është Muhamedi... Kjo është dhunti e Allahut, subhanehu ue teala, për besimtarët e mirë, kam për qëllim forcimin, që Ai ua bën besimtarëve në këtë botë e po ashtu edhe në tjetrën. Andaj, të mos harrojmë ta lusim Allahun që të mos na privojë nga kjo mirësi. [/SIZE]
[SIZE=2]5. "E ata që nuk besuan thanë: "Përse të mos i zbret atij Kur'ani përnjëherë?" Ashtu (e zbritëm pjesë-pjesë) që zemrën tënde ta bëjmë të qëndrueshme dhe Ne e sollëm atë ajet pas ajeti (dalëngadalë). Dhe ata nuk të sjellin ndonjë shembull ty, e që Ne të mos ta tregojmë të vërtetën, duke të ofruar shpjegim të qartë e të plotë". [/SIZE]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][/FONT]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][I]Vazhdon[/I]

[/FONT][/FONT]

[SIZE=2]Ai që nuk do të besojë, nuk do të besojë asnjëherë. Kurani zbriti pjesë-pjesë dhe kjo ishte problem për ata, nuk mund ta kuptonin përse ndodhë ashtu. Mirëpo edhe po të kishte zbritur përnjëherë komplet, sërish nuk do të besonin, bile do të thoshin: Si mundet që ky libër i madh, me renditje aq të mahnitshme të shpallet përnjëherë?, e ndoshta do të thoshin edhe fjalë nga më të ndryshmet. [/SIZE]
[SIZE=2]Sidoqoftë, Allahu, subhanehu ue teala, iu përgjigj pyetjes së tyre dhe tha se kjo ndodhte që Muhamedi, salallahu alejhi ue selem, të jetë edhe më i qëndrueshëm. Do të jetë i qëndrueshëm sepse vazhdimisht do të jetë në lidhje të drejtpërdrejt me Allahun ose me Xhibrilin, e kjo ndikon që ai mos ta ndijë veten të dobët e as të anashkaluar, përkundrazi do ta ndiejë të fortë dhe i ndihmuar nga i Gjithfuqishmi. [/SIZE]
[SIZE=2]6. [/SIZE]
[SIZE=2]" E atyre, që dikush u tha: "Populli është tubuar kundër jush, pra kini frikë!" Ajo, vetëm ua shtoi edhe më shumë besimin e thanë: "Neve na mjafton që kemi Allahun, Ai është mbrojtësi më i mirë!". Në këtë ajet vërejmë, se besimtarët e vërtetë kanë arritur qëndrueshmërinë dhe nuk iu trembet syri nga askush, ngase, kushdo të jetë armiku, padyshim se është më i dobët se Allahu i Lartëmadhëruar. Si vërtetim se këtë qëndrim e kanë besimtarët e vërtetë, sjellim fjalën e Ibën Abbasit, radijallahu anhuma: "Këtë fjalë e ka thënë Ibrahimi, alejhi selam kur e gjuajtën në zjarr dhe Muhamedi salallahu alejhi ue selem, në rastin që e përmend ajeti". [/SIZE]
[SIZE=2]Hadithe rreth qëndrueshmërisë: [/SIZE]
[SIZE=2]1. Aliu radijallahu anhu, rrëfen: Më dërgoi Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, në Jemen, por unë i thash: O i dërguar i Allahut, po më dërgon te disa njerëz që janë më të vjetër se unë, dhe është rëndë për të gjykuar midis tyre. Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, tha: "Shko, se Allahu i lartësuar do ta bëjë të qëndrueshme gjuhën tënde dhe do të udhëzojë zemrën tënde". Të gjitha punët e aktivitetet kanë nevojë për qëndrueshmëri, por thirrja drejt Allahut, është më se e nevojshmja për këtë. Mu për këtë Aliju, radijallahu anhu, e paraqiti si problematikë, por edhe Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, i rrëfeu ilaçin për të. [/SIZE]
[SIZE=2]2. Muadh ibën Xhebeli radijallahu anhu, thotë: Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, më ka këshilluar me dhjetë gjëra, më ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](1) Mos i shoqëro Allahut asgjë edhe nëse vritesh e digjesh; [/SIZE]
[SIZE=2](2) mos u bë i padëgjueshëm ndaj prindërve edhe nëse të urdhërojnë të lësh shtëpinë dhe pasurinë; [/SIZE]
[SIZE=2](3) namazin e obliguar mos e lë asnjëherë, sepse kush e lë namazin e obliguar me qëllim ai e ka humbur mbrojtjen e Allahut, [/SIZE]
[SIZE=2](4) mos pi alkool sepse ai është koka e çdo të keqeje; [/SIZE]
[SIZE=2](5) kujdes nga mëkatet, sepse mëkatet sjellin hidhërimin e Allahut; [/SIZE]
[SIZE=2](6) kujdes nga ikja prej betejës edhe nëse të gjithë vriten; [/SIZE]
[SIZE=2](7) kur njerëzit i godet ndonjë epidemi dhe ti gjendesh aty, qëndro ku je; [/SIZE]
[SIZE=2](8) shpenzo pasurinë për familjen tënde; [/SIZE]
[SIZE=2](9) shkopin e edukatës mos e largo; dhe [/SIZE]
[SIZE=2](10) mësoji të kenë frikë Allahun". (Ahmedi, hasen) [/SIZE]
[SIZE=2]Në të gjitha këto porosi shohim rëndësinë e qëndrueshmërisë, e veçanërisht në porosinë e parë, gjashtë dhe shtatë. [/SIZE]
[SIZE=2]3. Abdullah ibën Ebi Eufa tregon se Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: "O njerëz, mos e dëshironi takimin me armikun dhe kërkoni nga Allahu shëndetin, por nëse takoheni me armikun duroni – bëhuni të qëndrueshëm, dhe dijeni se xheneti është nën hijen e shpatave". [/SIZE]
[SIZE=2]4. Ebu Seid el-Hudriu radijallahu anhu, tregon se Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: "Xhihadi më madhështor është thënia e të vërtetës tek udhëheqësi i padrejtë". (Tirmidhiu, dhe Albani në es-Sahiha 491) [/SIZE]
[SIZE=2]5. Abdullah ibën Mes'udi rrëfen: Kam parë Mikdad ibën Esvedin në një rast ku më ka pëlqyer shumë, ai erdhi te Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, i cili ishte duke u lutur kundër mushrikëve dhe tha: O i dërguar i Allahut, ne nuk themi ashtu si ka thënë populli i Musaut "shko ti dhe zoti yt, dhe luftoni", ne do të luftojmë së bashku me ty, në të djathtë, në të majtë, para dhe mbrapa. Atëherë, vërejta se si Resulullahut, salallahu alejhi ue selem, iu buzëqeshi fytyra dhe shumë u gëzua për këto fjalë. (Buhariu 3952). Pa dyshim se do të gëzohet, sepse kishte shokë të cilët patën besuar dhe u bënë të qëndrueshëm në besimin e tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]6. Ubade ibën Samit rrëfen: I dhamë besën Resulullahut, salallahu alejhi ue selem, se do të dëgjojmë dhe respektojmë, në lehtësi dhe vështirësi, në gjërat që na pëlqejnë dhe në ato që nuk na pëlqejnë. Po ashtu i dhamë besën se nuk do ta kontestojmë qeverisjen e atyre që meritojnë dhe se do ta themi të vërtetën kudo që të jemi, duke mos pasur frikë askënd në rrugë të Allahut". (Buhariu, Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]7. Ajsheja radijallahu anha, ka thënë: "Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, kur bënte ndonjë vepër e bënte të qëndrueshme, kur e zinte gjumi gjatë natës apo sëmurej, ditën i falte dymbëdhjetë rekate. Por, asnjëherë nuk e kam parë Resulullahun, salallahu alejhi ue selem, të falet tërë natën deri në mëngjes e as të agjërojë ndonjë muaj të plotë, përveç në Ramazan". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Prej fjalëve të dijetarëve lidhur me qëndrueshmërinë kemi zgjedhur fjalën e Hasan Basriut: "Pasha atë që nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë, praktika e sunetit është mes dy ekstremeve, bëhuni të qëndrueshëm në të – Allahu ju mëshiroftë - . Praktikuesit e sunetit kanë qenë pak në të kaluarën, por edhe në të ardhmen do të jenë pak, ata janë ata të cilët nuk shkuan me salltanetxhitë në salltanetet e tyre, e as me bidatxhitë në bidatet e tyre. Ata janë të qëndrueshëm në sunetin e Resulullahut, salallahu alejhi ue selem, derisa ta takojnë Zotin e tyre. Kështu pra, edhe ju bëhuni, Allahu ju ndihmoftë". [/SIZE]
[SIZE=2]Disa dobi të qëndrueshmërisë: [/SIZE]
[SIZE=2]1. Është argument i besimit të plotë dhe mbështetjes së fortë në Allahun. [/SIZE]
[SIZE=2]2. Është argument i shpirtit të fortë dhe trimërisë. [/SIZE]
[SIZE=2]3. E vërteta nuk mund të përhapet pa këtë cilësi, e as e kota nuk mund të zhduket pa këtë cilësi. [/SIZE]
[SIZE=2]4. Është argument i dashurisë së thellë ndaj akidesë, durimit gjatë përhapjes së saj dhe mundimeve të ndryshme deri në vdekje. [/SIZE]
[SIZE=2]5. Muslimanit i jep guxim për të bërë xhihad. [/SIZE]
[SIZE=2]6. Qëndrueshmëria është nga rrugët e qeta drejt xhenetit. [/SIZE]
[SIZE=2]7. Qëndrueshmëria është pasim i Resulullahut, salallahu alejhi ue selem. [/SIZE]

[SIZE=2]Omer Berisha [/SIZE]

[SIZE=2]
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Omer Berisha,[/SIZE][/I][SIZE=2]
[I]26.10.2006[/I][/SIZE]
[/RIGHT]
[/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Pozita më e lartë[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Vëlla i ndershëm… shumë të rinjë kanë mirësi në zemrat e tyre dhe mundohen t'i afrohen All-llahut aq sa kanë mundësi, mirëpo, fatkeqësisht neglizhojnë një derë të madhe të shpërblimit dhe sevapeve.
[SIZE=2]Shumë djem fetar, të cilët kanë arritur të çlirohen nga robëria e epsheve, dyshimeve dhe gjynaheve, besojnë se kjo vepër është detyrë e veçantë e dijetarëve dhe thirrësve, andaj ata hynë në këtë vepër me turp. [/SIZE]
[SIZE=2]A e di se cila është kjo derë? [/SIZE]
[SIZE=2]Është dera e thirrjes në fe të All-llahut… [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo derë është një derë shumë e madhe e mirësisë dhe afrimit tek All-llahu, zoti i botërave, vepër që i sjell njeriut një thesar të madh të shpërblimeve, është një derë e pejgamberëve dhe atyreve që ecin sipas metodës së tyre, sepse thirrja në fe të All-llahut është detyra e parë e pejgamberëve në dynja. Disa njerëz mendojnë se ata nuk janë të aftë për të zhvilluar davetin, andaj edhe i japin përparësi ndejës dhe mosveprimit për këtë fe. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]( ãä ÏÚÇ Åáì åÏì ßÇä áå ãä ÇáÃÌÑ ãËá ÃÌæÑ ãä ÊÈÚå áÇ íäÞÕ Ðáß ãä ÃÌæÑåã ÔíÆÇ ) [/SIZE]
[SIZE=2]"Ai që thërret në udhëzim ka shpërblimin e atij që e pason, duke mos iu pakësuar aspak shpërblimi i tyre". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Parafytyro udhëzimin e një djaloshi në dorën tënde dhe bëhet adhurues i dalluar i All-llahut e çdo adhurim që e kryen, fiton edhe ti nga shpërblimi i tij. Për shembull, nëse e fal drekën ai djalosh edhe ti fiton shpërblimin e atij namazi, nëse jep sadaka ndonjë dinar edhe ti fiton nga ai shpërblim, nëse agjëron ditën e arafatit edhe ti fiton atë shpërblim, e kështu me rradhë. [/SIZE]
[SIZE=2]Për këtë Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, në librin e tij me vlerë "Miftahu Darus-Seadeti" ka thënë: "Pozita e thirrjes në fe të All-llahut është pozita më e mirë e njeriut". [/SIZE]
[SIZE=2]Si mos të jetë kështu kur ti e fiton tërë këtë shpërblim! [/SIZE]
[SIZE=2]Si mos të jetë kështu kur ti bën një detyrë të pejgamberëve! [/SIZE]
[SIZE=2]Si ka mundësi mos të jetë kështu kur ti mundohesh të shpëtosh njerëzit nga kurthet e shejtanit të mallkuar, kur ti lufton armiqtë e All-llahut dhe ndihmëtarët e shejtanit, të cilët synim të tyrin kanë prishjen dhe degjenerimin e të rinjve. [/SIZE]
[SIZE=2]Dija vëllau im se thirrja në fe të All-llahut është një vepër të cilën ta dhuron All-llahu sepse dëshiron të jeshë nga ushtarët e Tij të sinqertë. Për këtë nuk kanë hyrë të gjithë njerëzit në këtë vepër dhe akcion sepse kjo detyrë nuk është edhe aq e lehtë. [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet ditur se muslimani pa marë parasysh gradën, nivelin dhe dijen që arrin, nuk duhet të braktisë thirrjen në fe të All-llahut, sepse me këtë vepër ai vetëm se ngritet dhe i shtohet mëshira, ngrohtësia dhe kujdesi për udhëzimin e tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]Në vijim ua sjelli një shembull nga jeta e dijetarit të madh të këtij shekulli, Muhamed Salih Uthejminit, se si është kujdesur ky njeri për të thirrur në fe të All-llahut njerëzit. [/SIZE]
[SIZE=2]Në një udhëtim të tij për të kryer umren ndodhi një rast shumë interesant. Një rast, i cili po të kishte ndodhur me ne, All-llahu e di se si do të kishim reaguar. Ai duke u kthyer nga përfundimi i umres me ata që ishin në shoqëri të tij për të pushuar në banesën e tyre që e kishin në Mekë kaluan pranë disa djelmoshave, të cilët luanin futboll. Hoxha u ndal në mesin e tyre dhe filloi ti këshillon për rëndësinë e faljes së namazit. Ata djelmosha e pranuan këtë hoxhë të madh me nënçmim dhe mosinteresim! Hoxha kërkoi prej atyre që e shoqëronin që të shkojnë në banes e të mbetet ai vetëm me këta të rinjë! [/SIZE]
[SIZE=2]Normalisht se shoqëruesit e dëgjuan dhe u larguan nga ky vend. Pasi që këta të rinjë panë se hoxha është duke insistuar dhe është duke qëndruar me ta që së bashku të shkojnë të falin namazin, njëri prej tyre e shau me një ofendim shumë të rëndë dhe me fjalë shumë ofenduese! [/SIZE]
[SIZE=2]Ai e ofendoi hoxhën që ta dëbon prej tyre dhe që mos të mbetet në mesin e tyre. Ata normalisht se nuk e dinin se ky hoxha që u flet është shejh Ibën Uthejmini! [/SIZE]
[SIZE=2]U buzëqesh hoxha dhe insistoi që të mbetet me ta derisa të falen dhe ky që e shau të shkon me te. Hoxha u ul në një gurë në mesin e tyre dhe insistojke me sqarimet dhe këshillat e tyre që të falen dhe ti kthehen All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]Edhe djemt tjerë u ndijnë të ofenduar nga ky veprim i shokut të tyre kundrejt këtij njeriu të moshuar, mirëpo nuk kishin se çka të bëjnë në atë moment. [/SIZE]
[SIZE=2]Andaj kërkuan nga ky që e shau hoxhën ta shoqëron hoxhën dhe të shkon me te. Ai në fund u pajtua me këtë propozim dhe kërkesë edhe të hoxhës edhe të shokëve të vet. [/SIZE]
[SIZE=2]Kur hynë në banesë, hoxha kërkoi leje nga ky djalosh që ti kryen disa punë. Ata që ishin në banesë iu drejtuan djaloshit: prej kur e njeh hoxhën e madh, Ibën Uthejminin? [/SIZE]
[SIZE=2]Djaloshi desh alivanoset nga turpi i madh! [/SIZE]
[SIZE=2]Çka thatë, kush është hoxha? [/SIZE]
[SIZE=2]I thanë: Ibën Uthejmini, a nuk e njeh atë?! [/SIZE]
[SIZE=2]Djaloshi u prek shumë nga ky rast dhe filloi të qanë. Kur u kthye shejhu, ai ia puthi kokën dhe kërkoi prej tij falje! [/SIZE]
[SIZE=2]Normalisht se shejhu ia fali, ai duroi me te kur e shante dhe ofendonte e pse mos tia falte tani. Pastaj ia mësoi abdestin dhe namazin dhe që nga kjo ditë ky djalosh nuk e ka lërë më namazin. U bë fetar nga veprimtaria e hoxhës së madh. [/SIZE]
[SIZE=2]Shiko këtë ambicje të madhe, këtë kujdes gjigant dhe këtë durim në rrugën e davetit nga ky hoxhë shumë i madh, rahimehull-llah. [/SIZE]
[SIZE=2]Pas këtij tregimi parashtrohet pyetja: cila është pozita yte ne thirrjen në rrugë të All-llahut?! [/SIZE]
[SIZE=2]Përktheu: Bekir Halimi </SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]albislam,
17.11.2006[/SIZE][/RIGHT]
[/I][/FONT] </SPAN> [/FONT]

[B][COLOR=darkgreen]Hasedi, shkaqet dhe shėrimi i tij[/COLOR][/B]


Njerėzit tashmė janė adaptuar ti vizitojnė mjekėt pėr shėrimin e trupit tė tyre nga sėmundjet e ndryshme qė i godasin ata, dhe tėrė kjo, ėshtė si rezultat i asaj se ata shohin gjurmėt e atyre sėmundjeve. Mirėpo, ajo qė ėshtė pėr t’u ēuditur ėshtė fakti se, shumica e tyre neglizhojnė apo nuk mendojnė rreth njė lloji tjetėr tė sėmundjeve, tė cilat janė mė tė rrezikshme sesa ato tė trupit, dhe ato janė sėmundjet e zemrės.

Ndėrsa, a ka sėmundje mė serioze dhe mė tė rrezikshme sesa sėmundja e shpirtit dhe zemrės, kur e dimė se trupi ėshtė pasues i tyre?

Njė ndėr sėmundjet mė tė rrezikshme tė zemrės ėshtė: hasedi. Vlen tė theksohet se ėshtė njė ndėr sėmundjet mė tė rrezikshme sepse ėshtė si shkas pėr humbjen e fesė dhe dunjas, dhe mu kjo mė shtyri qė tė shkruaj kėtė temė ashtu qė, me kėto pakė fjalė ta kujtoj vetėn time dhe vėllezėrit e mijė tė nderuar pėr hasedin dhe shkaqet e tij.
Kuptimi i hasedit

Hasedi ėshtė: tė shikuarit e dhuntisė qė i ėshtė dhėnė vėllait tė vet, duke shpresuar qė ajo dhunti ti humb atij dhe ky tė marrė nė posedim atė,duke mos e pasur ashkush tjetėr pėrveē tij.
[Ibni Kethir, v.1 f.383]
Demantimi i atyre qė mohojnė hasedin:

Ibn el-Kajjim ka thėnė: "Padyshim qė Allahu [Subhanehu ve Teala] i ka krijuar trupat dhe shpirtrat nė natyrshmėri tė ndryshme, dhe i ka veēuar disa nga disa tė tjerė, nė tė ndikuar, dhe nė asnjė mėnyrė nuk mund ta mohoj njė i menēur njė gjė tė tillė, gjegjėsisht, faktin se trupi ndikohet nga shpirti, dhe se njė gjė e tillė ėshtė e dukshme dhe e qartė. Ti sheh fytyra se si skuqen nga turpi kur i shikon ndokush prej tė cilit turpėrohet, dhe i zbehet fytyra kur e shikon atė nga i cili frikėsohet shumė. Dhe e tėrė kjo si rezultat i ndėrlidhjes sė fortė tė shpirtit me syrin, pėrderisa syri merr funksionin e veprimit, ndėrsa e tėrė nisma e kėtij procesi nė realitet bėhet nga shpirti.

Shpirtrat janė tė ndryshėm nė fuqinė e tyre dhe nė natyrshmėrinė e tyre. Ai shpirt qė posedon hased tė mundimtė reflektohet qartė nė trup, dhe mu pėr kėtė Allahu [Subhanehu ve Teala] e ka urdhėruar Pejgamberin (alejhi selam) qė tė kėrkojė mbrojtje tek Ai prej kėtij sherri. Gjurmėt e lėndimit tek ai qė posedon hased nuk i mohon askush pėrpos atij qė ka humbur lidhjen me realitetin, dhe kjo ėshtė qendra e tė goditurit me sy, sepse shpirti i fėlliqėt hasedgji ėshtė e formuar nga ligė,takohet me hasedin dhe e bėnė atė tė ndikohet apo tė stoliset me kėtė veqori , dhe kėsaj i pėrgjan gjarrėpėri , ku posedon helėm mbrenda nė barkun e tij dhe ku e takon armikun e tij del prej tij me fuqi dhe shėndėrrohet ne formė tė flliqur dhe shqetėsuse , nė disa raste bėnė qė tė poshton fėmiun nėna nga barku i saj ose nė humbjen e shiqimit.

Shėnojnė dy Imamėt e mėdhenj (Buhariu dhe Muslimi) nga Ibni Omeri radiallahu anhuma se i Dėrguari i Allahut (salAllahu alejhi ve selem) ka thėnė:
"Mbytni gjarpėrinjtė, dhe mbytni ato qė posedojnė dy vija nė shpinėn e tyre (dy vija tė bardha nė shpinėn e gjarpnit) dhe ata tė shkurtėt (tė shkurtė nė bisht, cub, sikur ta ketė bishtin e prerė apo tė kėputur), sepse ato dy lloje ua marrin sytė (nėse pėshtyjnė nė sy me helmin e tyre) dhe e bėjnė shtatėzanėn tė poshtoj."
[Shėnon Buhariu hadithi 3297, Muslimi 2233, nė Zad ul Mead - Ibėn Kajjim v.4 f.166]

[B]Llojet e hasedit[/B]

Hasedi ėshtė dy lloje: hased i urryer dhe hased i pėlqyer. Do tė flasim shkurtimisht pėr tė dy llojet:

1. [B]Hasedi i urryer[/B]

Me hased tė urryer kemi pėr qėllim kėtė: tė shikuarit e njeriut njė dhunti tek vėllu i tij, e urren atė dhe shpreson tė largohet ajo dhunti nga ai dhe tė transferohet tek ky. Kėtė lloj tė hasedit e ka ndaluar Allahu [Subhanehu ve Teala] na Librin e Tij dhe Pejgamberi (alejhi selam) nė sunetin e tij tė pastėr. Allahu [Xhele Shanuhu] thotė:
"Shumė ithtarė tė librit (jehudi, krishterė), edhe pasiqė iu ėshtė bėrė e qartė e vėrteta, nga vetė zilia e tyre personale dėshiruan qė pas besimit tuaj t'iu kthejnė nė mosbesimtarė, pra ju lini dhe largohuni prej tyre derisa All-llahu ta sjellė urdhėrin e vet. All-llahu ka mundėsi pėr ēdo send."
[El-Bekareh, 109]

Ibni Kethiri (Allahu e mėshiroftė) thotė:
"I qorton Allahu [Subhanehu ve Teala] robėrit e Vet nga zakonet e pabesimtarėve, dhe i mėson ata urrejtjen e tyre (pabesimtarėve) ajo qė shifet dhe ajo qė e fshehin nė gjoksat e tyre, dhe se sa bartin hased apo zili ndaj besimtarėve."
[Tefsir Ibni Kethir v.2 f.18]

Thotė Allahu [Subhanehu ve Teala]:
"A u kanė zili atyre njerėzve pėr atė qė All-llahu u dha nga mirėsitė e Tij? Ne u patėm dhėnė pasardhėsve tė Ibrahimit librin e sheriatin dhe u patėm dhėnė atyre pushtet tė madh."
[En-Nisa, 54]

Thotė Kurtubiu (Allahu e mėshiroftė): Fjala e Allahut [Subhanehu ve Teala] "A u kanė zili" kanė pėr qėllim qifutėt, kurse fjala e Tij "njerzėve" ka pėrė qėllim Muhamedin (salAllahu alejhi ve selem). Thonė gjithashtu Ibni Abasi dhe Muxhahidi dhe tė tjerė: kanė pasur zili nė pejgamberllėkun e tij dhe shokėt e tij qė i besuan atij.
[Tefsiri i Kurtubiut, v.5 f.252]

Pejgamberi (alejhi selam) na ka qortuar nga hasedi apo zilija e urryer sepse nėpėrmjet tij shkatėrrohen feja dhe dunjaja. Kėtė e kemi kuptuar nga hadithet e tij tė nderuara, prej tė cilave do tė pėrmendim disa:

Shėnojnė Buhariu dhe Muslimi (Allahu i mėshiroftė) nga Enesi (radijAllahu anhu) se i Dėrguari i Allahut (salAllahu alejhi ue selem) ka thėnė:
"Mos u urreni mes vete, mos keni zili (mes jush) dhe mos bėni kurthė (mese jush) dhe mos ndėrpritni marrėdhėniet (mes jush) dhe bėhuni robėr tė Allahut, vėllezėr."
[Buhariu, nr.6076; Muslimi, nr.2559]

Transmeton Tirmidhiu (Allahu qoftė i kėnaqur me tė) nga Zubejr ibn El avami (radijAllahu anhu) se i Dėrguari i Allahut (salAllahu alejhi ue selem) ka thėnė:
"Janė pėrhapur nė mesin tuaj sėmundje tė popujve para jush: hasedi, urrejtja dhe ajo ėshtė qė rruan; nuk them qė rruan flokėt por e rruan fenė." (Rruan do tė thotė se e shkatėrron atė.)
[Sahih et-Tirmidhi, nr.2038]

Transmeton En-Nisai nga Ebu Hurejra se i Dėrguari i Allahut (salAllahu alejhi ue selem) ka thėnė:
"Nuk bashkohen nė njė zemėr besimi dhe zilia."
[Sahih Ennisai, nr.2912]

[B]Periudhat e zilis sė urrejtur[/B]

Dijetarėt i kanė pėrmendur periudhat e zilisė sė ndaluar, e ne do ti permendim disa nga to:

Periudha e parė: Tė dėshiruarit e largimit tė njė dhuntie nga tjetri dhe transferimit (tė asaj dhuntie) tek ai, dhe pėr njė gjė tė tillė mundohet me tė gjitha mėnyrat e ndaluara ti pengoj atė dhe tė arrijė qėllimin tij. Si pėr shembull, tė synoj shtėpin e tij, ose ta bėjė qė ta shkurorėzon gruan e tij qė ta martoj vetė, ose tė posedoj pozitė tė mirė dhe dėshiron tė zė pozitėn e tij, kjo ėshtė mė e theksuara nga tjerat forma tė ziliqarėve.

Periudha e dytė: Tė dėshiruarit e largimit tė njė dhuntie nga tjetri, edhe pse nuk ka mundėsi tė transfrohet ajo dhunti tek ai.

Periudha e tretė: Kurė nuk e dėshiron atė dhunti pėr vetėn e tij por ka dėshir ta ketė , e nėse nuk arrin atė atėher dėshiron tė mos e posedoj as tjetri qė tė mos ketė dallim mes tyre.

[El-Ihja lielgazali, v.3 f.298]

Tema do tė vazhdojė, inshAllah...


[B]pėrgaditi:[/B] Fatmir Raēi
[B]burimi:[/B] [URL="http://forumi.kurandhesunet.net/links.php?url=http://www.kurandhesunet.net"][COLOR=#000066]www.kurandhesunet.net[/COLOR][/URL]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Ah, sikur ta dinte populli im se çka është ahireti?! (Xhenneti)[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Kur flasim për ahiretin nënkuptojmë edhe xhennetin, e cila është shtëpi e bamirësve edhe xhehenemin që është shtëpi e keqbërësve.
[SIZE=2]Të fillojmë nga xhenneti, për shkak të shpresës se të gjithë besimtarët besimdrejtë dhe punëmirë do të jenë banorë të tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Ah, sikur ta dinte populli im se “çka është xhenneti”? [/SIZE]
[SIZE=2]1- Xhenneti është shtëpi e përjetshmërisë. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]{لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا خَالِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِنْ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (15)}. [/SIZE]
[SIZE=2]“Për ata që janë ruajtur, ata kanë te Zoti i tyre Xhennete nëpër të cilat rrjedhin lumenj dhe aty do të jenë përgjithmonë, kanë bashkëshorte të pastra, dhe kënaqësi nga All-llahu. All-llahu është Basir (Ai që sheh çdogjë) për robërit”. (Ali Imran: 15). [/SIZE]
[SIZE=2]E shumë ajete tjera që e tregojnë këtë fakt. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Taberaniu transmeton në “Muxhemin” e tij, kurse Imam Albani e konsideron të vërtetë, hadithin nga Muadh ibn Xhebeli [radijall-llahu anhu], se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"إن المرد إلى الله إلى جنة أو نار خلود بلا موت و إقامة بلا ظعن " [/SIZE]
[SIZE=2]“Kthimi është te All-llahu, qoftë në xhennet ose xhehenem, ku do të ketë përjetshmëri (amshueshmëri) pa vdekje dhe qëndrim pa shpërngulje”. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]2- Xhenneti është vendbanim i begative, ku ska fatkeqësi dhe mjerim. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]{الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَأُوْلَئِكَ هُمْ الْفَائِزُونَ (20) يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُقِيمٌ (21) خَالِدِينَ فِيهَا أَبَداً إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ (22)} [/SIZE]
[SIZE=2]“Ata të cilët besuan, migruan dhe luftuan me pasurinë dhe veten e tyre në rrugën e All-llahut, ata kanë pozitë më të larët te All-llahu dhe vetëm ata janë fatlumë. Zoti i tyre i përgëzon ata me mëshirë nga Ai, me disponim ndaj tyre, me Xhennete ku ata do të kenë nimet (hirësi-mirësi) të pandërprerë. Ata aty do të jenë të pasosur e te All-llahu është shpërblim i madh”. (Et-Teube: 20- 22). [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse imam Buhariu transmeton nga Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] , i cili e ngritë hadithin te Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem], ku thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]" إنَّ رجلا من أهل الجنة استأذن ربه في الزرع فقال له : ألست فيما شئت ؟ قال : بلى ولكن أحب أن أزرع ! فبذر فبادر الطرف نباته واستواؤه و استحصاده فكان أمثال الجبال فيقول الله : دونك يا ابن آدم ! فإنه لا يشبعك شيء ". [/SIZE]
[SIZE=2]“Një njeri nga banorët e xhennetit kërkoi leje nga Zoti i vet që të mbjellë. E Zoti i tha: a nuk je i kënaqur me këto gjëra? Tha: po, mirëpo dëshiroj të mbjelli. Ai e mbjelli farën, e filloi të rritet kjo bimë, e të piqet dhe të bëhet për tu korrur. U rrit aq shumë saqë u bë sa një kodër. All-llahu i tha: ndalu bir i Ademit, se asgjë nuk të ngop”. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]3- Kënaqësi edhe më e madhe se kjo është fakti se banorët e xhennetin fitojnë dhuntinë më të madhe kur ta shohin Zotin e botërave për çdo të premte. Kjo ditë atje emërtohet dita e shtimit. [/SIZE]
[SIZE=2]Vallë a nuk mallëngjohemi për këtë ditë! [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton imam Muslimi nga Enesi [radijall-llahu anhu], i cili transmeton nga Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem]: [/SIZE]
[SIZE=2]"إن في الجنة لسوقا يأتونها كل جمعة ، فيها كثبان المسك ، فتهب ريح الشمال فتحثوا في وجوههم وثيابهم ، فيزدادون حسنا وجمالا فيرجعون إلى أهليهم ، و قد ازدادوا حسنا و جمالا فيقول لهم أهلوهم : و الله لقد ازددتم بعدنا حسنا و جمالا فيقولون : وأنتم و الله لقد ازددتم بعدنا حسنا و جمالا ". [/SIZE]
[SIZE=2]“Në xhennet ka një treg, te i cili vijnë për çdo të premte. Aty ka kodrinë me misk (parfym), të cilën e frynë një erë e veriut e ua përplas fytryës dhe rrobave të tyre, kurse atyreve u shtohet bukuria dhe mirësia, e kthehen te familja e tyre më të mirë dhe më të bukur, kurse familja e tyre u thotë: Vall-llahi qenkeni bërë më të bukur dhe më të mirë. Edhe këta do tua kthejnë: edhe ju qenkeni bërë më të bukura dhe më të mira”. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ahmedi, Ibn Maxheja dhe Ibn Huzejmeja transmetojnë nga Suhejbi [radijall-llahu anhu], i cili tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]" إذا دخل أهل الجنة الجنة و أهل النار النار نادى مناد : يا أهل الجنة إن لكم عند الله موعدا يريد أن ينجزكموه فيقولون : و ما هو ؟ ألم يثقل الله موازيننا و يبيض وجوهنا و يدخلنا الجنة و ينجنا من النار ؟ فيكشف الحجاب فينظرون إليه فوالله ما أعطاهم الله شيئا أحب إليهم من النظر إليه و لا أقر لأعينهم " . [/SIZE]
[SIZE=2]“Kur banorët e xhennetit të hyjnë në xhennet dhe banorët e xhehenemit të hyjnë në xhehenem, do të thërras një thirrës: o ju banor të xhennetit, keni një premtim të All-llahut, të cilin dëshiron tua realizon. Thanë: e cili është ai premtim? A nuk na i ka rënduar peshojat (me të mira), a nuk na i ka zbardhur fytyrat, e na ka futur në xhennet e na ka shpëtuar nga zjari?! Atëherë All-llahu e largon mbulesën, e ata e shikojnë Ate. Vall-llahi, nuk ju ka dhënë All-llahu gjë më të dashur për ta dhe më të këndshme se sa shikimi në te”. (hadithi është sahih). [/SIZE]
[SIZE=2]Ky është edhe komentimi i ajetit: [/SIZE]
[SIZE=2]{ لَهُمْ مَا يَشَاءُونَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ (35)} [/SIZE]
[SIZE=2]“Ata aty kanë çka të dëshirojnë, e te Ne ka edhe më shumë”. (kaf: 35). [/SIZE]
[SIZE=2]{ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنَى وَزِيَادَةٌ وَلا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلا ذِلَّةٌ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (26)} [/SIZE]
[SIZE=2]“Atyre që bëjnë vepra të mira, u takon e mira (Xhenneti) edhe më tepër (e shohin All-llahun). Fytyrat e tyre nuk i mbulon pluhuri i zi as nënçmimi, ata janë banues të Xhennetit, aty janë përgjithmonë”. (Junus: 26). [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse të intereson diçka më tepër për përshkrimin e xhennetit, ja kjo që vijon: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]4- Përshkrim i xhennetit [/SIZE]
[SIZE=2]a- Ajo i ka tetë dyer [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton Ibn Sadi nga Utbe ibn Abdi se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]" الجنة لها ثمانية أبواب والنار لها سبعة أبواب " . [/SIZE]
[SIZE=2]“Xhenneti i ka tetë dyer, kurse zjari i ka shtatë dyer”. (imam Albani këtë hadith e konsideron të vërtetë). [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse dëshiron të dishë diçka më tepër për ato dyer, dëgjo se sa të gjëra janë ato: [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton Imam Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejre merfuan: [/SIZE]
[SIZE=2]" والذي نفسي بيده إن ما بين مصراعين من مصاريع الجنة لكما بين مكة وهجر أو كما بين مكة و بصرى " [/SIZE]
[SIZE=2]“Pasha Ate në Dorë të të Cilit është shpirti im, mes krahëve të dyerve të xhennetit ka hapësirë sa mes Mekës dhe Hexhrit, ose sa mes Mekës dhe Basrës”. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]b- Toka e xhennetit është si buka e bardhë. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]" *أرض الجنة خبزة بيضاء " . [/SIZE][SIZE=2]“Toka e xhennetit është sikurse buka e bardhë”. (Ebu Shejh në “el-Adhame”, kurse shejh Albani thotë se është sahih).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]
[/FONT]

[SIZE=2]c- Në xhennet ka lumenj [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]{ وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِنْ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (72)} [/SIZE]
[SIZE=2]“Besimtarëve dhe besimtareve All-llahu u premtoi Xhennete nën të cilët rrjedhin lumenj, në to do të jenë përgjithmonë, dhe (u premtoi) vendbanime të bukura në Xhennetin e Adnit, edhe një disponim nga All-llahu që është mbi të gjitha. Ky, pra është ai shpëtimi i madh”. (Et-Teube: 72). [/SIZE]
[SIZE=2]Ka edhe shumë ajete tjera që flasin në këtë drejtim. [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton Imam Ahmedi dhe Tirmidhiu nga Muavije ibn Hajde merfuan: [/SIZE]
[SIZE=2]" إن في الجنة بحر الماء ، و بحر العسل ، و بحر اللبن ، و بحر الخمر ، ثم تشقق الأنهار بعد " [/SIZE]
[SIZE=2]“Në xhennet ka deti nga uji, deti nga qumështi dhe deti nga vena, e pastaj burijnë lumenjtë”. (Imam Albani thotë: hadithi është sahih). [/SIZE]
[SIZE=2]Në xhennet është Keutheri të cilin All-llahu ia ka dhënë Pejgamberit të Tij [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton imam Buhariu nga Enesi [radijall-llahu anhu] se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]" بينا أنا أسير في الجنة إذ عرض لي نهر حافتاه قباب اللؤلؤ المجوف قلت : يا جبريل ما هذا ؟ قال : هذا الكوثر الذي أعطاكه الله ثم ضرب بيده إلى طينه فاستخرج مسكا ثم رفعت لي سدرة المنتهى فرأيت عندها نورا عظيما ". [/SIZE]
[SIZE=2]“Duke udhëtuar në xhennet, mu shfaq një lum, në dy skajet e tij kishte kupollë nga margaritari i zbrazur nga mbrenda. Thashë: Xhibril, çka është kjo? Tha: ky është keutheri, të cilin ta ka dhënë All-llahu, pastaj e futi dorën në baltën e sajë dhe nxori misk (parfym), pastaj mu ngrit shikimi kah Sidretul-munteha, e aty pash një dritë të madhe”. [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton Shiraziu në “El-Elkab”, kurse shejh Albani e konsideron të vërtetë, nga Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]" أربعة أنهار من أنهار الجنة سيحان و جيحان والنيل و الفرات " [/SIZE]
[SIZE=2]“Katër lumenjë janë nga lumenjtë e xhennetit: Sihan, Xhihan, Nili dhe Eufrati”. [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse All-llahu [subhanehu ve teala] për këtë rast ka veçuar sure të plotë në Kur'an, të cilën edhe e ka emërtuar me këtë emër, sureja El-Keuther: [/SIZE]
[SIZE=2]{ إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ (1) } [/SIZE]
[SIZE=2]“Ne, vërtet, të dhamë ty shumë të mira (Keutherin)”. (El-Keuther: 1). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]d- Xhenneti ka dhoma [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]{ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنْ الْجَنَّةِ غُرَفاً تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (58)} [/SIZE]
[SIZE=2]“E ata që besuan dhe bënë vepra të mira, atyre do t'u bëjmë dhoma të larta në Xhennet në të cilin rrjedhin lumenj, aty janë përgjithmonë; sa i mirë është shpërblimi për ata që vepruan”. (El-Ankebut: 58). [/SIZE]
[SIZE=2]{ لَكِنْ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ (20)} [/SIZE]
[SIZE=2]“Ndërkaq, ata që u ruajtën për hir të Zotit të tyre, për ta do të ketë dhoma të ndërtuara njëra mbi tjetrën, nën të cilat rrjedhin lumenjtë. Premtimi i All-llahut, e All-llahu nuk e thyen premtimin”. (Ez-Zumer: 20). [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ahmedi dhe Ibn Hibbani transmetojnë nga Ebu Malik El-Eshariu se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]" إن في الجنة غرفا يرى ظاهرها من باطنها و باطنها من ظاهرها أعدها الله تعالى لمن أطعم الطعام و ألان الكلام و تابع الصيام و صلى بالليل و الناس نيام ". [/SIZE]
[SIZE=2]“Në xhennet ka dhoma, ku shihet pjesa e jashtme nga mbrenda dhe pjesa e brendshme nga jashtë. Këto dhoma All-llahu ia ka përgaditur ati që japin ushqim, flasin butë, e vazhdojnë agjërimin dhe falen kur njerëzit flejnë”. (shejh Albani thotë: hadithi është sahih). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]e- Në xhennet ka një dru me pozitë të madhe [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton Imam Buhariu dhe Muslimi nga Enesi [radijall-llahu anhu] merfuan: [/SIZE]
[SIZE=2]" إن في الجنة لشجرة يسير الراكب الجواد المضمر السريع في ظلها مائة عام ما يقطعها " . [/SIZE]
[SIZE=2]“Në xhennet ka një dru, në hijen e të cilit dru vrapon kalorësi i një kalit të shpejtë dhe të stërvitur një qind vjet dhe nuk i del në fund”. [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse Imam Ahmedi dhe ibn Hibbani transmetojnë nga Ebu Seid El-Hudriu [radijall-llahu anhu] se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]" طوبى شجرة في الجنة مسيرة مائة عام ثياب أهل الجنة تخرج من أكمامها " [/SIZE]
[SIZE=2]“Tuba, është një dru në xhennet, i gjërë aq sa kalon njeriu për një qind vjet. Rrobat e banorëve të xhennetit dalin nga degët e saja”. (shejh Albani thotë: hadithi është hasen). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]f- Shtëpitë e xhennetit janë të ndërtuara nga ari dhe argjenti [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton imam Ahmedi dhe Tirmidhiu nga Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] merfuan: [/SIZE]
[SIZE=2]" الجنة بناؤها لبنة من فضة ، ولبنة من ذهب وملاطها المسك الأذفر وحصباؤها اللؤلؤ والياقوت وتربتها الزعفران من يدخلها ينعم لا يبأس و يخلد لا يموت لا تبلى ثيابهم ولا يفنى شبابهم " . [/SIZE][SIZE=2]“Xhenneti është i ndërtuar nga një tullë e argjendit dhe një e arit, kurse llaça mes tyre nga misku me erë të këndshme, hasbahua nga margaritari dhe xhevahiri, dheu nga shafrani. Ai që hynë në te begatohet e nuk mërzitet, jeton përgjithmon dhe nuk vdes, nuk u vjtersohen rrobat e as u plaket rinia”. (imam Albani thotë: hadithi është sahih).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]

[SIZE=2]g- Në xhennet ka tenda nga margaritari [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Muslimi transmeton nga Ebu Musa El-Eshariu [radijall-llahu anhu] se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"إن للمؤمن في الجنة لخيمة من لؤلؤة واحدة مجوفة طولها ستون ميلا للمؤمن فيها أهلون يطوف عليهم المؤمن فلا يرى بعضهم بعضا ". [/SIZE]
[SIZE=2]“Besimtari ka në xhennet tendë të ndërtuar prej një margaritari të zbrazur nga brenda, e gjatë gjashtëdhjet mila, e veçantë për besimtarin. Në te ka gratë e veta, të cilat i viziton besimtari, e ata nuk mund ta shohin njëri tjetrin, (nga madhësia e tendës)”. [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Musa [radijall-llahu anhu] se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]" الخيمة درة مجوفة طولها في السماء ستون ميلا في كل زاوية منها للمؤمن أهل لا يراهم الآخرون " . [/SIZE]
[SIZE=2]“Tenda është nga margaritari i zbrazur nga brenda, i gjatë në qiell gjashtëdhjet milë, në secilin skaj besimtari ka gra, të cilat nuk i shohin të tjerët”. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]h- Mos pyet për përshrkimin e grave tuaja në xhennet [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَبَشِّرْ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ كُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقاً قَالُوا هَذَا الَّذِي رُزِقْنَا مِنْ قَبْلُ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهاً وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ وَهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (25) [/SIZE]
[SIZE=2]“E, përgëzoi ata që besuan dhe bënë vepra të mira se ata do të jenë në Xhennete në të cilët rrjedhin lumenj. Saherë që u jepet ndonjë ushqim nga frutat e tij, ata thonë: "Ky është që me te u ushqyem edhe më parë". Ngase, u sillet ushqim i ngjashëm (vetëm në formë, e jo edhe në shije). Aty do të kenë ata bashkëshorte të pastra dhe aty do të jenë përgjithmonë”. (El-Bekare: 25). [/SIZE]
[SIZE=2]Në këtë drejtim flasin shumë ajete, ne nuk do të mundemi t’i paraqesim të gjitha, andaj në vijim do t’i përmendim vetëm disa hadithe që flasin mbi këtë temë. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibn Omeri [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"إن أزواج أهل الجنة ليغنين أزواجهن بأحسن أصوات ما سمعها أحد قط إن مما يغنين : " نحن الخيرات الحسان أزواج قوم كرام " ، ينظرن بقرة أعيان ، وإن مما يغنين به : " نحن الخالدات فلا يمتنه نحن الآمنات فلا يخفنه ، نحن المقيمات فلا يظعنه". [/SIZE]
[SIZE=2]“Gratë e banorëve të xhennetit do tu këndojnë burrave të tyre me zërat më të bukur që janë dëgjuar ndonjëherë. Prej asaj që do të këndojnë është edhe kjo: [/SIZE]
[SIZE=2]Ne jemi të mira dhe të bukura [/SIZE]
[SIZE=2]gra të njerëzve fisnik. [/SIZE]
[SIZE=2]Shikimi në to ta kënaq syrin. [/SIZE]
[SIZE=2]Prej asaj që këndojnë është edhe kjo: [/SIZE]
[SIZE=2]Ne jemi të amshuara e nuk vdesim [/SIZE]
[SIZE=2]Jemi të sigurta e nuk frikësohemi [/SIZE]
[SIZE=2]Jemi të vendosura e nuk shtegtojmë”. (Transmeton Taberaniu, kurse shejh Albani thotë: hadithi është sahih). [/SIZE]
[SIZE=2]Vëllezër… [/SIZE]
[SIZE=2]Nuk duhet haruar se xhenneti është grada grada, dhe secili e fiton atë gradë për të cilën punon dhe lodhet. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Buhariu transmeton nga Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] merfuan: [/SIZE]
[SIZE=2]"إن في الجنة مائة درجة أعدها الله للمجاهدين في سبيل الله ما بين الدرجتين كما بين السماء والأرض فإذا سألتم الله فسلوه الفردوس فإنَّه أوسط الجنة و أعلى الجنة و فوقه عرش الرحمن ومنه تفجر أنهار الجنة". [/SIZE]
[SIZE=2]“Në xhennet ka njëqind shkallë, të cilat All-llahu i ka përgaditur për atë që lufton në rrugë të All-llahut. Mes dy shkallëve ka hapsirë sa mes qiejve dhe tokës. Kur të kërkoni prej All-llahut kërkoni firdeusin, sepse ai është xhenneti më i mesëm dhe më i larti, e mbi te është Arshi i të Mëshirshmit, e prej tij burojnë lumenjtë e xhennetit”. [/SIZE]
[SIZE=2]Muadh ibn Xhebeli [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [salall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]" ذر الناس يعملون فإن الجنة مائة درجة ما بين كل درجتين كما بين السماء و الأرض و الفردوس أعلاها درجة و أوسطها و فوقها عرش الرحمن و منها تفجر أنهار الجنة فإذا سألتم الله فاسألوه الفردوس " . [/SIZE]
[SIZE=2]“Lërëni njerëzit të punojnë, sepse xhenneti është njëqind shkallë, mes dy shkallëve ka hapësirë sa mes qiellit dhe tokës, kurse Firdeusi është në shkallë më të lartë dhe është në mes, kurse përmbi sajë është arshi i të Mëshirshmit, e prej tij burojnë lumenjtë e xhennetit. Kur të kërkoni prej All-llahut, kërkoni Firdeusin”. (Transmeton imam Ahmedi dhe Tirmidhiu, kurse shejh Albani thotë: sahih). [/SIZE]
[SIZE=2]Për fund, ky është përshkrimi i xhennetit dhe këto janë të mirat që na presin aty. [/SIZE]
[SIZE=2]Le të përvjelim krahët e të punojmë seriozisht për ta fituar këtë shtëpi. [/SIZE]
[SIZE=2]Ose vallë akoma ka prej nesh njerëz që i japin përparësi jetës së kësaj bote para të mirave të xhennetit, ose mos vallë akoma jetojnë në neglizhencë shkatërruese. [/SIZE]
[SIZE=2]Ky është xhenneti, e ku janë ata që punojnë për këtë xhennet? [/SIZE]
[SIZE=2]Ky është xhenneti e ku janë ata që mallëngjohen për te? [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse vazhdojmë në këto telashe dhe belaja, nëse i japim përparësi të shpejtës kalimtare para të mëvonshmes së përjetshme, vallë a e dimë se ku do të përfundojmë?! [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]p.s. Origjina e materialit është e shejh Muhamed Husjen Jakub, mirëpo unë e kam përpunuar, duke mënjanuar ose duke shtuar, ashtu siç kam menduar se është më mirë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Përshtati: bekir halimi</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Bekir Halimi,
18.10.2002[/SIZE][/RIGHT]
[/I][/FONT][FONT=Trebuchet MS][SIZE=2] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Trebuchet MS][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Trebuchet MS][SIZE=2][URL="http://www.albislam.com"]http://www.albislam.com[/URL] [/SIZE][/FONT]</SPAN>

[B]KUSH TE SOLLI NE KETE BOTE?[/B]

O ju të mençur! Cili do të ishte mendimi juaj ndaj një njeriu që gjen veten në një qytet të panjohur ose shkretëtirë, duke ngjarë kjo pa zgjedhjen dhe dëshirën e tij? Por, kur t'i vijnë atij udhërrëfyesit për ta udhëzuar për gjithçka, ai është mospërfillës ndaj tyre.
Bile, ai kthehet dhe i lufton ata, megjithëse ata kanë ardhur për shpëtimin dhe udhëzimin e tij.
Ky i shan udhërrëfyesit, kurse ata afrohen tek ai.

Në të vërtetë përgjigjja e të mençurve do të ishte pikë së pari për atë njeri të humbur, se për të është si të thuash një botë e panjohur ku e sollën pa dashjen e tij dhe për të mësuar misterin e ardhjes së tij. Një njeri i arsyeshëm kur gjen udhërrëfyesit që kanë ardhur për udhëzimin e tij dhe provon vërtetësinë e tyre, i respekton dhe zbaton rrugën e tyre.
Kurse, ai nuk interesohet për vetveten, ose për Atë që e solli në këtë vend ose për Pejgamberët e Zotit Madhështor, nuk ka dyshim se ai njeri është i çmendur. Njeriu i mençur kujton jetën e tij në këtë botë, mendon, si të thuash se s'ka qenë asgjë ose "tokë e vdekur", e pastaj është bërë njeri i gjallë siç thotë Allahu në Kur’anin Famëlartë:

[B][I]“Nga faktet [/I][/B][I](e fuqisë)[B] së Tij është edhe ajo, se Ai ju krijoi prej dheu, e mandej ju [/B](u zhvilluat në)[B] njerëz që veproni të shpërndarë”[/B][/I]. (Rrum, 20).


Sa dallim ka mes botës tokësore të vdekur, e cila nuk dëgjon, nuk shikon, nuk mendon, nuk përmirëson, nuk zhvillohet, nuk lind dhe nuk cilësohet me asnjë cilësi prej cilësive të jetës, dhe midis njeriut të gjallë që e ka mbushur tokën me lëvizje e aktivitet. Nëse i mençuri mendon në ngjarjen e shpërnguljes së tij prej botës së vdekur në botën e gjallë njerëzore dhe se si është shndërruar toka në spermë prej ujit të turbullt nëpërmes shndërrimit të saj në ushqim, pastaj si është shndërruar sperma në gjak, gjaku në copë mishi, mishi në asht, pastaj i ka veshur eshtrat me mish, dhe ka filluar jeta dhe shpirti në embrionin e femrës. Sikur të mendojmë ndaj të gjitha këtyre çështjeve do të shihet se: Asgjë nuk është bërë me zgjidhjen e tij dhe do ta dinte se detyra e parë e tij është njoftimi me Atë në duar të të Cilit është ekzistenca, jeta dhe fizionomia e tij, Allahu e ka sjellë atë në tokë pa lejen ose zgjedhjen e njeriut siç thotë Allahu i Madhëruar në Kur'an:

[B][I]“O ti njeri, po ç'të mashtroi ty kundrejt Zotit tënd që është bujar e i urtë që të krijoi, të përsosi dhe të drejtoi. Të formësoi në formën që Ai dëshiroi!?”[/I][/B] (Infitar, 6-8).


Ç'të shtyri të largohesh nga rruga e Zotit, që të krijoi, të zbukuroi e të përsosi, o njeri? A mendon se ke ardhur në këtë botë vetvetiu? A mendon se e krijove vetë veten tënde, jo kurrë mos mendo kështu! Ne lidhje me këtë Allahu i Madhëruar në Kuran thotë:

[B][I]“A mos u krijuan prej kurrgjësë, apo ata vete janë krijues?”[/I][/B] (Tur, 35).

Derisa ekzistenca, jeta dhe krijimi yt është në duart e Allahut xh.sh. që të krijoi e të përsosi në formën më të bukur e të mirë, atëherë patjetër duhet ta njohësh Atë, në duart e të Cilit është çështja dhe ekzistenca jote. Derisa je rob me dashjen e Tij, patjetër të jetë njohuria jote për Zotin tënd detyrë e parë për ty si njeri i mençur!

[URL="http://www.fjalaebukur.com"][SIZE=1]www.fjalaebukur.com[/SIZE][/URL]

Selamun Alejkum Ve Rahmetullah

Transmeton Bejhekiju (rahimehullah)

Davudi (alejhi selam) gjate bisedimit me Zotin e tij thote:
O Zot! cili nga roberit e tu eshte me i dashuri tek ty, qe ta dua une me dashurin tende?
Allahu (i lartesuar) i tha:
O Davud me i dashuri nga roberit e mij tek une, eshte I devotshmi ne zemer i pasterti ne shputa (duar) i cili nuk i sjell keqesi (shqetesim) ndokujt dhe nuk mbart nder njerez pergojime (fjale sa andej kendej), shkatarrohen (tunden) malet por ai nuk tundet (leviz nga e drejta). Ai me don mua, e don ate qe me don mua, dhe (per me shume) me ben te dashur tek njerezit.
Davudi tha:
O Zot! Ti e din qe une (me te vertet) te dua ty, po ashtu dua ate qe te don ty, por si te bej Ty te dashur tek njerezit (roberit e tu)?
Allahu (i lartesuar) tha:
Kujtoja atyre begatit e mia, sprovimet e mia (belat), ndeshkimet e mia.
O Davud! nuk ka nga njerezit qe ndihmon personin qe i eshte bere padrejtesi (mizori) ose ecen me te (bashkohet me hallin e tij) per te zgjidhur padrejtesin qe i eshte bere, vetem se i forcoj kembet e tij diten kur do te rreshkasin kembet (e njerezis).

[SIZE=2]Per sot tema eshte kjo. [B]Qafiret, Xhihadi dhe denimi per pabesimtaret[/B].[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Thote Allahu xh.sh. dhe profeti i tij Muhamed.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]5:33. [B]Dënimi i atyre që luftojnë (kundërshtojnë) All-llahun dhe të dërguarin e Tij dhe bëjnë shkatërrime në tokë[/B] ( shkurtimisht: [SIZE=3][B]kundershtojne Islamin[/B][/SIZE]), [U]nuk është vetëm se të mbyten ose të gozhdohen[/U], ose (të gjymtohen) ([B][I]ben edhe te gjymtohen, pse jo, e meritojne kete[/I][/B]), [B]t'u priten duart dhe këmbët e tyre të anëve të kundërta, ose të dëbohen nga vendi. Kjo (masë ndëshkuese) është poshtërim për ta në dynja, dhe në botën tjetër ata do të kenë dënim të madh[/B].[/SIZE]

[SIZE=2]Keto masa duhet te zbatohen ne ta sepse ata jane krijesat me neveritese, me te ndyra.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Apo leni ata pak me qesh, e pastaj do te qajne.[/SIZE]

[SIZE=2]9:82. [B]Le të qeshin pak[/B] (në dynja)[U] e le të qajnë shumë[/U] (në botën tjetër). Ai është shpërblim i asaj që fituan.[/SIZE]

[SIZE=2]2:193. [B]Luftoni ata (idhujtarët) derisa të zhduket propagandimi i idhujtarëve dhe deri sa të aplikohet feja vetëm për All-llahun[/B]. E në qoftë se ndalen (nga propaganda dhe lufta), atëherë lereni armiqësinë, përveç atyre që janë zullumqarë. [/SIZE]



[SIZE=2]8:39. [B]Luftoni ata derisa të mos mbetet idhujtari (besim i kotë), e i tërë adhurimi të bëhet vetëm për All-llahun[/B]. Po nëse ata ndalen (i japin fund mosbesimit), All-llahu është mbikëqyrës për atë që veprojnë.[/SIZE]

[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]9:5. E kur të kalojnë muajtë e shenjtë, [B]luftoni idhujtarët kudo që t'i gjeni, robëroni dhe ngujoni ata, e vinju pritë në çdo shteg[/B]. Në qoftë se pendohen, e falin namazin dhe e japin zeqatin, atëherë ua lëshoni rrugën, se vërtet All-llahu falë është mëshirues.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]

[SIZE=2]9:29. [B]Luftoni ata që nuk besojnë All-llahun[/B] e as botën tjetër, nuk e konsiderojnë të ndaluar (haram) atë që e ndaloi All-llahu dhe i dërguari i Tij (banditi), nuk besojnë fenë e vërtetë, prej atyre të cilëve u është dhënë libri, [B]derisa ta japin xhizjen në dorë e duke qenë të mposhtur[/B]. (tatim i tipit mafioz, e paguan jeton, se pagove te shkoi koka)
[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]
[SIZE=2]9:123. O ju që besuat! Luftoni jobesimtarët që i keni afër jush, [B]e le ta ndiejnë prej jush grushtin e fortë kundër tyre[/B]. E dine se All-llahu është me të devotshmit (dhe pastaj do tju shperbleje me hyrija). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Luftoni me pasurite tuaja dhe me jetet tuaja gjithashtu.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]

[SIZE=2]61:11. T'i besoni All-llahut dhe të dërguarit të Tij,[U] të luftoni në rrugën e All-llahut[B] me pasurinë tuaj dhe veten tuaj[/B], e kjo është shumë më e dobishme për ju, nëse jeni që e dini[/U].[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Me respekt vllazen muslimon. Te luftojme ne rrugen e Allahut, xhihadi eshte e vetmja menyre per ne parajse (ne te cilen na pret nje shperblim i majme).[/SIZE]
[/SIZE]

[B][SIZE=2]Shtatė vepra, shpėrblimet e tė cilave i vazhdojnė njeriut nė varr pas vdekjes sė tij[/SIZE][/B]

[SIZE=2]E falėnderojmė Allahun subhanehu ve teala nė ēdo gjendje, Ai ėshtė i cilėsuar me cilėsi tė plota dhe i madhėruar, falėnderimi i takon nė fillim e mbarim, e tek Ai do tė kthehemi dhe do tė jemi pėrgjithmonė.[/SIZE]
[SIZE=2]Me tė vėrtetė se dhuntitė e Allahut subhanehu ve teala ndaj robėrve besimtarė janė lehtėsime pėr tė bėrė bamirėsi, tė mira dhe mirėsi tė shumta, me tė cilat njeriu ngritet i kėnaqur nė jetėn e tij, e qė shpėrblimet e kėtyre veprave tė mira i vazhdojnė robit pas vdekjes sė tij.[/SIZE]
[SIZE=2]Banorėt e varrezave nė varrezat e tyre janė tė penguar, nuk kanė mundėsi mė tė punojnė. Ata do tė pyeten e do tė llogariten pėr punėt qė i kanė bėrė sa ishin gjallė, e ndėrsa nga veprat e mira qė i ka punuar, do tė korrė shpėrblim tė pandėrprerė edhe pse ai qėndron nė varrin e tij. Ai privohet nga punėt e kėsaj jete, por shpėrblimet nuk i ndėrpriten, i ngrihen tė mirat e tij, gjithashtu i shumohen dhe i rriten tė mirat, e ai qėndron nė varrin e tij. A ekziston gjė mė e mirė kur njeriu ėshtė nė kėtė gjendje?! A ka gjė mė tė bukur dhe mė tė dashur pėr atė se sa shpėrblimet?! [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) i ka cekur shtatė vepra, shpėrblimet e tė cilave i vazhdojnė njeriut nė varr pas vdekjes sė tij. Kėtė e transmeton El-Buzar nė zinxhirin e tij prej hadithit tė Enes bin Malik (kėnaqėsia e Allahut qoftė mbi tė) se Pejgamberi (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) ka thėnė:[/SIZE]
[SIZE=2]”Shtatė vepra, shpėrblimet e sė cilave i vazhdojnė robit nė varr pas vdekjes sė tij: Kush ia mėson dikujt diturinė, apo lėshon njė lum, apo ēel njė pus, apo mbjellė njė pemė, apo ndėrton njė xhami, apo trashėgon njė Kur’an, apo le njė djalė e ai kėrkon falje (istigfar) nga Zoti pėr tė pas vdekjes sė tij”. (Kėtė hadith e bėn hasen shejh Albani mėshira e Allahut qoft mbi tė).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vėlla i dashur musliman, mendo njė kohė tė gjatė pėr kėto punė dhe shpreso qė kėto punė tė jenė fat pėr ty, e mos vazhdo tė jesh nė pėrtaci! Shpejto nė punėt e mira para se tė kalojė koha e tė vijė Ahireti.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[B][SIZE=2]Disa sqarime dhe shpjegime tė kėtyre punėve:[/SIZE][/B]
[B][SIZE=2][/SIZE][/B]
[SIZE=2]1. [U]Tė ia mėsosh dikujt diturinė.[/U] - Qėllimi i diturisė kėtu, ėshtė dituri e dobishme, e cila i ngrit njerėzit nė fenė e tyre, e me kėtė ata e njohin Zotin dhe adhurimin e tyre. Gjithashtu me tė udhėzohen robėrit nė rrugėn e drejtė. Dituria ėshtė ajo me tė cilėn njeriu e dallon rrugėn e drejtė prej rrugės sė humbur, e dallon hakun prej tė pavėrtetės, hallallin prej haramit, e nga kjo e kuptojmė vlerėn e dijetarėve qė ata i kėshillojnė njerėzit nė rrugėn e drejtė, e janė thirrės tė sinqertė, janė ata tė cilėt bėhen shkaktarė pėr ta drejtuar robin nė rrugėn e ndriēuar, e ndriēojnė vendin e tyre, e ngritin popullin, e mbjellin urtėsinė.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Jeta e tyre ėshtė e shtrenjtė, ata e mėsojnė tė paditurin, e pėrkujtojnė tė pakujdesshmin, e drejtojnė atė qė ėshtė nė rrugė tė humbur, nuk ju bie vlera e tyre, e as nuk kanė frikė pėr tejkalimin e kufijve. Por, edhe nėse vdes njėri prej tyre mbetet dituria e tij nė mes njerėzve e trashėguar, librat dhe thėniet e tij janė tė pėrjetshme, e qė prej tyre njerėzit kanė dobi dhe marrin dituri. E tė gjitha kėto bėjnė qė shpėrblimet e dijetarit tė vazhdojnė nė varrin e tij, dhe tė mirat e tij tė jenė nė vazhdimėsi. Nė kohėn e hershme kanė thėnė njerėzit :”Vdes dijetari, por mbetet libri i tij.” [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Prej asaj kohe deri mė tash, zėri i dijetarit ėshtė i incizuar nėpėr kaseta, tė pėrfshira me ligjėratat e tija mėsimore, tė dobishme. Ligjėratat e tij janė me vlerė tė madhe, pėrfitojnė prej tij popujt, tė cilėt nuk kanė jetuar me tė, por as qė e kanė njohur atė. Kush ndihmon nė botimin e librave tė vlefshme, shpėrndarjen e kasetave mėsimore, dhe ėshtė thirrės me to nė rrugėn e Allahut (subhanehu ve teala) ai do tė ketė fat madhėshtor pėr marrjen e shpėrblimit dhashtė Allahu subhanehu ve teala.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]2. [U]Hapja e lumit.[/U] - Qėllimi i hapjes sė lumit ėshtė hapja e kanaleve tė ujit prej puseve e lumenjve qė tė arrijė uji nė vendet ku jetojnė njerėzit, dhe ku i mbjellin bimėt. E nga ai lum, njerėzit shuajnė etjen e tyre, ujisin bimėt, mundėsohet shėrbimi i kafshėve... Nuk ka gjė mė tė mirė se kjo punė e madhe, ku tregohet bamirėsia ndaj njerėzve dhe preokupimi pėr largimin e brengave tė tyre duke ua lehtėsuar arritjen e ujit, qė ėshtė jetė pėr njerėzit dhe ėshtė shumė e rėndėsishme pėr jetesėn e tyre. Hapja e lumit tash bėhet duke pėrēuar ujin nėpėr gypa nė vendet ku jetojnė njerėzit e po ashtu duke instaluar kroje nė rrugėt dhe vendet e ndryshme pėr nevoja tė njerėzve.[/SIZE]
[SIZE=2]3. [U]Ēelja e puseve.[/U] - Transmetohet njė hadith se Pejgamberi (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) ka thėnė: “Njė njeri gjatė rrugės se tij ishte etur, kishte hasur tek njė pus, pastaj kishte zbritur nė tė dhe kishte pirė ujė, pas daljes prej tij, sheh njė qen duke dahitur dhe hante dhé prej etjes. Ky njeriu tha: I ka arritur etja kėtij qeni me njė gradė tė madhe siē mė patė arritur mua mė herėt. Zbriti nė pus dhe e mbushi kėpucėn e tij me ujė, dhe e freskoi qenin me tė. Pėr kėtė punė Allahu subhanehu ve teala e kishte falėnderuar dhe ia kishte falur mėkatet.” Shokėt e Pejgamberit (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) thanė: A kemi shpėrblim nė kafshėt tona? Pejgamberi (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) iu tha: “Nė tė gjitha shtazėt dhe bimėt ka shpėrblim prej Allahut subhane ve teala.” (Transmetohet nga Buhari dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vallė, si do tė jetė shpėrblimi pėr njė person, i cili e ēel njė bunarė apo bėhet shkaktarė pėr vendosjen e tij, e qė nga ai pinė ujė kafshėt dhe shumė dobi tjera prej tij?![/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]4. [U]Mbjellja e hurmės.[/U] - Siē dihet se hurma ėshtė me e dalluar prej pemėve tjera. Ėshtė mė e mira e mė e dobishmja, dhe mė sė shumti njerėzit kanė dobi prej saj. Kush e mbjell njė hurme dhe dedikon qė frytet e saj tė jenė pėr muslimanėt vėrtetė shpėrblimi do t’i vazhdojė atij pėr ēdo ushqim qė bėhet prej fryteve tė saj, pa dallim a ushqehen njerėzit apo kafshėt. Mirėsia nė mbjelljen e pemėve ėshtė se ēdo herė njerėzit kanė dobi. Veēohet kėtu hurma nė pėrmendjen e vlerės sė saj dhe dallimin mes tjerave.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]5. [U]Ndėrtimi i xhamive.[/U] - Ėshtė puna mė e dashur tek Allahu subhanehu ve teala, nė tė cilat na ka urdhėruar Allahu subhanehu ve teala qė ta lavdėrojmė dhe ta pėrmendim emrin e tij. Nėse ndėrtohet njė xhami e nė tė falet namazi, lexohet Kur`ani, pėrmendet emri i Allahut subhanehu ve teala, pėrhapet dituria nė tė, tubohen muslimanėt, e shumė tė tjera prej punėve tė mira e tė lavdėruara, pėr tė gjitha kėto do tė ketė shpėrblim ai qė e ndėrton kėtė xhami, e nuk do i ndėrpritet inshallah as pas vdekjes sė tij.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Transmetohet njė hadith se Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thėnė: “Kush e ndėrton njė xhami qė nė tė pėrmendet Allahu subhanehu ve teala do t’ia ndėrtojė Allahu subhanehu ve teala njė shtėpi nė xhenet.” (Shėnon Buhariu dhe Muslimi).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][I]Vazhdon..............[/I][/SIZE]

[SIZE=2]6. [U]Trashėgimi i Kur’anit[/U] - Botimi i Kur’anit dhe blerja e tyre, qė tė lihen nė shėrbim tė xhamisė, apo organizimi i tė mėsuarit mbi fenė, qė muslimanėt tė pėrfitojnė prej tyre. Pėr kėto punė do tė kenė shpėrblim tė madh njerėzit. Lėrja e Kur’anit vakf pėr xhami ėshtė njė shpėrblim i pakufizueshėm. Ēdo herė qė tė lexohet ky Kur’an shpėrblimet vazhdojnė tek ai qė e la kėtė Mus-haf. Sa herė qė mediton njeriu nė tė, dhe sa herė qė i ndjek kėshillat e Kur’anit shpėrblimet pėr atė janė tė pandalshme. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]7. [U]Edukimi i fėmijėve.[/U] - Edukimi ndaj tyre duhet tė jetė nė nivel tė lartė, duke u munduar pėr t’ua mbjellė atyre frikėn ndaj Allahut (subhanehu ve teala), qė tė bėhen tė sinqertė, tė bėhen tė arsyeshėm, tė bėjnė lutje tė mirė ndaj prindėrve, tė kėrkojnė prej Allahut subhanehu ve teala mėshirė dhe falje pėr mėkatet e tyre, e kėto janė punėt, tė cilat e freskojnė tė vdekurin nė varrin e tij. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nė kėtė kapitull ėshtė shėnuar kuptimi i hadithit tė parė qė transmetohet nga Ibėn Maxhe prej hadithit tė Ebu Hurejres - kėnaqėsija e Allahut subhanehu ve teala qoftė mbi tė - thotė se Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thėnė: “Prej punėve dhe tė mirave qė besimtarin e pasojnė edhe pas vdekjes sė tij janė: Njė dituri, tė cilėn ia ka mėsuar dikujt dhe e ka pėrhapur atė tė tjerėve, lėnia e njė fėmije tė sinqertė, njė Mus-haf qė e la atė (nė shėrbim tė Islamit) apo ndėrtimi i xhamisė, apo ndėrtimi i njė shtėpie pėr kalimtarėt, hapja e lumit, lėmosha e dhėnė prej pasurisė kur ka qenė me shėndet deri sa ishte gjallė, tė gjitha kėto punė e pasojnė edhe pas vdekjes sė tij.” (Albani e bėri kėtė hadith hasen nė Sahihun e Ibėn Maxhes, nr. 198).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Transmetohet nga Ahmedi dhe Taberaniu prej Ebu Umames (qoftė Allahu i kėnaqur me tė), se ka thėnė Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: “Katėr vepra, shpėrblimet e tė cilave njerėzve iu vazhdojnė pas vdekjes janė: Kush vdes duke menduar pėr tė luftuar nė rrugėn e Allahut subhanehu ve teala, kush ia mėson diturinė tjerėve e qė do t’i vazhdojė puna e tij edhe pse punon dikush tjetėr, gjithashtu kush e jep njė lėmoshė e qė shpėrblimi i saj do t’i vazhdojė pėr tė edhe pse dikush tjetėr e merr ketė lėmoshė, dhe ai i cili e lė njė fėmijė tė sinqertė qė ai bėn lutje pėr prindėrit e tij.” (Shiko Sahihul xhamia, hadithi nr. 890).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nė Sahihun e Muslimit, prej hadithit tė Ebu Hurejres - kėnaqėsija e Allahut subhanehu ve teala qoftė mbi tė – shėnohet se vėrtetė Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thėnė: “Nėse vdes biri i Ademit i ndėrpritet puna e tij pėrveē tre gjėra: Lėmosha e vazhdueshme, lėnia e diturisė prej sė cilės kanė dobi, dhe lėnia e fėmijės sė sinqertė, i cili bėnė lutje pėr prindėrit e tij.” [/SIZE]
[SIZE=2]E kanė komentuar njė grup nga dijetarėt se lėmoshė e vazhdueshme janė vendet qė lihen vakf pėr hir tė Allahut subhanehu ve teala p.sh.: (trojet, kroje, shtėpitė etj.).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ose thėnia: Se ai, i cili e ndėrton njė shtėpi pėr hir tė Allahut subhanehu ve teala, sė pari ka shpėrblim pėr ndėrtimin e saj, e pastaj pėr lėnien e saj qė tė kenė dobi muslimanėt, qofshin kėta kalorės apo studentė, jetimė, vejusha, tė varfėr apo shtresa tė dobėta. Vallė, sa dobi dhe tė mira ka prej kėsaj shtėpie...?![/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Tash, na mbetet t’i themi me fjalė tė shkurta veprat, tė cilat nėse punon robi nė jetėn e tij, i vazhdojnė shpėrblimet e tyre edhe pas vdekjes sė tij. Pėr kėtė Sujutiu i ka thurur disa rreshta duke i pėrmbledhur kėto: [/SIZE]
[SIZE=2]Kur tė vdes biri i Ademit asgjė nuk arrin nga punėt e tij pėrveē dhjetė nga to:[/SIZE]
[SIZE=2]-Diturinė qė e ka pėrhapur,[/SIZE]
[SIZE=2]-Fėmijėn qė pėr tė bėn dua,[/SIZE]
[SIZE=2]-Mbjellja e hurmės,[/SIZE]
[SIZE=2]-Ai qė jep sadakė,[/SIZE]
[SIZE=2]-Trashėgimi i Mus-hafit,[/SIZE]
[SIZE=2]-Muxhahidi qė i ruan kufijtė e tij[/SIZE]
[SIZE=2]-Ēelja e bunarit,[/SIZE]
[SIZE=2]-Hapja e lumit,[/SIZE]
[SIZE=2]-Ndėrtimi i strehimores pėr kalimtarė,[/SIZE]
[SIZE=2]-Ndėrtimi i njė vendi ku nė tė bėhet dhikėr.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Thėnia: ”Muxhahidi, i cili i ruan kufijtė e tij”. Argument pėr kėtė ėshtė hadithi i Ebu Emames qė ėshtė pėrmendur mė herėt, tė cilin e ka transmetuar Muslimi nė Sahihun e tij prej hadithit tė Selman el-Farisij kėnaqėsia e Allahut subhanehu ve teala qoftė mbi tė, ka thėnė se e kam dėgjuar Pejgamberin sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem duke thėnė: “Ai, i cili ruan nė luftė pėr hir tė Allahut subhanehu ve teala ditėn dhe natėn shpėrblehet mė shumė se tė agjėrosh njė muaj apo tė falėsh namaz nate gjatė kėtij muaji edhe nėse vdes i vazhdon shpėrblimi i kėsaj pune qė e ka punuar, nuk i ndėrpritet risku i tij dhe puna e tij vazhdon tė rritet deri nė Ditėn e Kijametit dhe ėshtė i sigurt nga sprova e varrit.”[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]E lus Allahun e Madhėruar qė tė na mundėsojė ēdo tė mirė, tė na ndihmojė qė tė ēelim ēdo derė tė mirėsisė, tė na udhėzojė nė rrugėn e drejtė. Dhe salavatet e selamet qofshin mbi tė Dėrguarin e Allahut, mbi familjen e tij dhe tė gjithė Sahabėt e tij (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem)! [/SIZE]

[B][SIZE=2]Abdurrezak bin Abdul Muhsin el-Bedr[/SIZE][/B]
[SIZE=2]Pėrktheu:[/SIZE]
[B][SIZE=2]Bashkim Imeri[/SIZE][/B]

[COLOR=#435374][FONT=Verdana][B][COLOR=black]Domethenia e flajes LA ILAHE IL’LALL-LLAH[/COLOR][/B][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#435374][FONT=Verdana][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#435374][FONT=Verdana][B]Sa i përket fjalës së parë, fjalës LA ILAHE IL’LALL-LLAH, njeriu duhet të pranojë me zemrën dhe gjuhën e tij se nuk ka të adhuruar të vërtetë përveç All-llahut. [/B][/FONT][/COLOR]
[I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana]Kjo frazë mohon ekzistencën me të drejtë të tjetër Zoti përveç All-llahut dhe vërteton se i adhuruar (Zot) me të drejtë është vetëm All-llahu. Pejgamberi alehi selam ka thënë:
” Kush thotë sinqerisht: La ilahe il’lall-llah hyn në xhennet.” (hadithi sahih në librin “ Elxhamiu”). I sinqertë (në thënien e kësaj fjale) është ai që e kupton dhe vepron sipas saj, duke i thirrur njerëzit tek kjo fjalë, më parë se te çdofjalë tjetër. Prandaj, nuk mjafton vetëm shqiptimi i shehadetit, duke mos ia ditur kuptimin, gjithashtu, nuk mjafton shqiptimi i shehadetit duke mos ia ditur kuptimin e duke mos punuar me atë që e bën të domosdoshme, por patjetër duhet të plotësohen shqiptimi, dija dhe puna.
Fjala LA ILAHE IL’LALL-LLAH është baza e unitetit dhe Islamit. Kjo fjalë realizohet duke i kryer të gjitha llojet e adhurimit për All-llahun, atëherë, kur muslimani t’i bindet All-llahut dhe vetëm Atij t’i lutet, e vetëm sheriatin e tij ta zbatojë.
Kuptimi i fjalës LA ILAHE IL’LALL-LLAH është mohim i adhurimit ndaj gjithçkaje përveç All-llahut dhe pohimi i adhurimit për All-llahun, Një dhe të Vetëm. Sipas kësaj, obligohet adhurimi i sinqertë ndaj All-llahut dhe mohimi i çdo adhurimi tjetër përveç All-llahut. Kuptimi në shqip është: ”Nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç All-llahut”, sepse të adhuruarit përveç All-llahut janë të shumtë, por ata adhurohen pa të drejtë.
Shejh Albani, All-llahu e mëshiroftë, në lidhje me këtë thotë: “Ndërsa shumica e muslimanëve sot, të cilët dëshmojnë LA ILAHE IL’LALL-LLAH nuk e kuptojnë mirë domethënien e saj, madje ata ndoshta e kuptojnë domethënien e saj në mënyrë krejtësisht të kundërt e të përmbysur.
Dikush shkruajti një libër për domethënien e fjalës LA ILAHE IL’LALL-LLAH dhe e komentoi: Nuk ka Zot përveç All-llahut! Këtë kuptim idhujtarët e besonin dhe në të ishin, e megjithatë nuk u bëri dobi besimi i tyre. I Lartësuari ka thënë: “E nëse i pyet se kush i ka krijuar Qiejt dhe Tokën do të thonë: All-llahu”. Idhujtarët besonin se këtë Univers e ka krijuar Allahu, por i mvishnin All-llahut të adhuruar ortakë në adhurim. Ata besonin se Zoti është një, por besonin se të adhuruarit janë të shumtë…[/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana] Kjo dëshmi formon vijën ndarse në mes Imanit (besimit) dhe kufrit (mosbesimit).
Fjala LA ILAHE IL’LALL-LLAH është çelës i xhennetit, mirëpo çdo çelës ka dhëmbë. Pra, nëse e ke çelësin me dhëmbë, mund ta hapësh derën, përndryshe nuk do të mundesh. Dhëmbët e këtij çelësi janë kushtet e fjalës LA ILAHE IL’LALL-LLAH. Këto kushte janë:
1. Dituria. Dituria për kuptimin e kësaj fjale se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç All-llahut, d.m.th. të mohosh adhurimin e tjetërkujt përveç All-llahut dhe t’ia kushtosh adhurimin vetëm All-llahut Një. All-llahu i Lartësuar thotë: “Atëherë, dije se nuk ka Zot tjetër pos All-llahut.” (Muhamed:19)
2. Bindja e sigurtë. Kjo do të thotë se në zemrën e thënësit të kësaj fjale nuk duhet të ketë asnjë fije dyshimi rreth kësaj fjale apo ndaj asaj që përmban ajo, ngase All-llahu thotë: “Besimtarë janë vetëm ata që i besun All-llahut, të Dërguarit e Tij, e mandej nuk dyshuan dhe për hir të All-llahut luftuan me pasurinë dhe me jetën e tyre.” (Huxhuratë: 15)
3. Pranimi i kësaj fjale dhe mosrefuzimi i saj. Pranimi i asaj që përmban kjo fjalë me zemër dhe me gjuhë. Synimi me fjalën “pranim” është pranimi dhe të qenurit i kënaqur me gjithçka që ofron fjala “La ilahe il-lall-llah”, e cila është e kundërta e fjalës refuzim. All-llahu i Lartësur na tregon se shumë popuj e refuzuan fjalën “La ilahe il-lall-llah”, e cila u bë shkak i dënimit të tyre: “Kështu Ne veprojmë me kriminelët. Për arsye se kur u thuhej atyre: Nuk ka Zot tjetër përveç All-llahut, ata e mbanin veten lart.” (Safatë:34-35)
4. Dorëzimi dhe Nënshtrimi për All-llahun e Lartësuar dhe largimi prej shirkut. All-llahu i Lartësur thotë: “E kush ia dorëzon veten All-llahut duke qenë edhe punëmirë, ai është kapur për lidhjen më të sigurtë dhe vetëm tek All-llahu është përfundimi i çështjeve.” (Llukman: 22)
5. Të besuarit. Ta thotë njeriu me sinqeritet e besim nga zemra, e jo ta shqiptojë rrejshëm. Zemra të përputhet me gjuhën e tij, All-llahu i Lartësuar thotë: “Ka disa njerëz që thonë: “Ne i kemi besuar All-llahut dhe jetës tjetër, por në realitet ata nuk janë besimtarë. Ata përpiqen të mashtrojnë All-llahun dhe ata që besuan, po në të vërtetë ata nuk mashtrojnë tjetër, pos vetvtes, por ata nuk e hetojnë.” (Bekare: 8-9)
6. Sinqeriteti. Ta dëshirojë me këtë fjalë kënaqësinë e All-llahut. All-llahu i Lartësuar thotë: “E duke qenë se ata nuk ishin të urdhëruar me tjetër, pos që ta adhuronin All-llahun me një adhurim të sinqertë ndaj Tij, që të largohen prej çdo besimi të kotë, ta falin namazin, ta japin zeqatin, se ajo është feja e drejtë.” (Bejjine: 5)
7. Dashuria. Ta dojë këtë fjalë dhe Atë që e meriton, të dojë për hir të All-llahut dhe të urrejë për hir të Tij. All-llahu i Lartësur thotë: “E nga njerëzit ka të tillë që në vend të All-llahut besojnë idhujt, që i duan ata, sikur (që besimtarët e vërtetë e duan) All-llahun, po dashuria e atyre që besuan All-llahun është shumë më e fortë.” (Bekare: 165)
Andaj, fjala “La ilahe il-lall-llah” nuk i bën dobi thënësit të saj nëse nuk punon sipas saj dhe nëse nuk i plotëson kushtet që i obligon ajo.
Ndërsa, sa i përket fjalës së dytë MUHAMMEDUN RESULULLAH ( Muhammedi është i dërguar i All-llahut), kuptimi i saj është shqiptim me gojë pas besimit me zemër se Muhammedi, i biri i Abdullahut, nga fisi Kurejsh është i dërguar i All-llahut për të gjithë njerëzit dhe xhinët, siç thotë All-llahu, subhanehu ve teala: “ Thuaj: O ju njerëz! Unë jam i dërgaur i All-llahut te të gjithë ju, Allahut që vetëm i Tij është sundimi i qiejve dhe i Tokës, s’ka të adhuruar tjetër përveç Tij. Ai jep jetë dhe Ai jep vdekje, pra, besoni All-llahun dhe të dërguarin e Tij, ndiqni rrugën e tij që ta gjeni të vërtetën”
(El-A’rafë:158).
Kjo tregon se nuk mjafton vetëm dëshmia LA ILAHE IL’LALL-LLAH, por patjetër duhet, së bashku me të, edhe dëshmia MUHAMMEDUN RESULULLAH. Prandaj, kush e dëshmon të parën, por nuk e dëshmon të dytën nuk është futur ende ne fenë Islame.
Kjo dëshmi e bën të obligueshme t’i besosh Resullu-llahut për atë që ka lajmëruar, të praktikosh atë që ka urdhëruar, të largohesh nga ajo që e ka ndaluar dhe qortuar, dhe të adhurosh All-llahun ashtu siç na ka mësuar Ai, e jo ndryshe. Poashtu, kjo dëshmi të bën të patjetërsueshme që të besosh se Resullu-llahu nuk ka kurfarë fuqie në zotërim dhe në rregullimin e Gjithësisë, nuk ka kurrfarë të drejte në adhurim (t’i bëhet atij), por të besosh se ai është rob dhe nuk adhurohet, i dërguar dhe nuk gënjen, dhe nuk ka mundësi që t’i bëjë vetes apo dikujt dëm ose dobi veç asaj që dëshiron All-llahu, siç ka thënë All-llahu në Kur’an për të Dërguarin:
” Thuaj: Unë nuk ju them se i kam në kompetencë thesaret e All-llahut, as nuk pretendoj se i di fshehtësitë, as nuk ju them se unë jam melek. Unë ndjek vetëm atë që më shpallet mua. ( El-En’am: 50).
Pejgamberi, alejhi selam, ka thënë: “Mos më lavdëroni mua ashtu siç lavdëruan të krishterët të birin e Merjemes, mirëpo thuani rob i All-llahut dhe i Dërguar i Tij.” (Buhariu).
Nuk lejohet lavdërimi i tepruar për Muhamedin, alejhi selam, ashtu siç vepruan të krishterët për Isain, të birin e Merjemes, dhe në atë mënyrë ranë në idhujtari.
Ndërsa, sa i përket lavdërimit që është përmendur në Kur’an dhe sunnet, është e kërkuar.
Lavdërimi i Muhammedit, alejhi selam, është dy llojesh:
I pari: Lavdërimi i Muhamedit, alejhi selam, me atë që e meriton duke mos e tepruar. Nëse vepron kështu nuk ka asgjë të keqe, d.m.th. nuk ka kurrfarë të keqeje që ta lavdërosh Muhamedin alejhi selam, me atë që e meriton sikurse janë cilësitë e mira e të plota në moralin dhe në urdhërat e tij. Kjo vepër është ibadet me të cilën njeriu afrohet te All-llahu.
I dyti: Lavdërimi, deri në atë masë, i Muhamedit alejhi selam, saqë arrihet në teprim. Këtë gjë e ka ndaluar vetë ai. Pra, është haram që dikush ta lavdërojë duke thënë se ai u ndihmon atyre që kërkojnë ndihmë, u përgjigjet lutjeve të nevojtarëve, është sundues i kësaj bote dhe tjetrës, e di gajbin si dhe të ngjashme që janë të kota.[/FONT][/COLOR][/B][/I]
[I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana][/FONT][/COLOR][/B][/I]
[I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana][URL="http://www.pertymoter.net"][SIZE=1]www.pertymoter.net[/SIZE][/URL][/FONT][/COLOR][/B][/I]

[FONT=Verdana][SIZE=3][COLOR=black][B]Zoti yne[/B][/COLOR][/SIZE][/FONT]

[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Nëse do të shfletojmë sadopak literaturë islame, do të shohim se Islami nuk ka lënë aspekt të jetës së njeriut pa ia shpjeguar qoftë dhe në detajet më të imta, me qëllim që njeriu të veprojë më të mirën, e s’ka dyshim se më e mira është ajo që vetë Zoti e cilëson të tillë. Pasi e pamë një gjë të tillë, atëherë dalim në përfundimin se është e pamundur që Islami të ketë lënë pa përmendur gjërat bazë të fesë, siç është njohja e Zotit me argumente bindëse dhe të sqaruara mirë. Do të ishte jo normale që besimi në Zotin, ashtu siç është Ai në realitet, të pranohej si tabu dhe pa u kuptuar, qoftë dhe nga njeriu më i thjeshtë. Kjo gjë nuk ndodh në Islam. Islami është larg përshkrimeve imagjinare, sigurisht jo të sakta mbi Krijuesin e gjithësisë të cilin nuk ka sy që mund ta shohë në këtë botë, rrjedhimisht çdo përshkrim nga njerëzit është i kotë. Më poshtë do të shohim se si Islami ka vendosur rregulla fikse për njohjen e Atij që njerëzit ia kushtojnë adhurimin për të parë se a ia vlen ta adhurosh një Zot të tillë apo jo. [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]I Dërguari i Allahut, Muhamedi, alejhi selam ka thënë[I]: “Allahu i Madhëruar ka nëntëdhjetë e nëntë emra të bukur, kush i lexon ata (i mëson, i kupton dhe vepron sipas kuptimeve të tyre) hyn në xhenet.”[/I][/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Abdullah Ibn Mesudi transmeton një hadith ku i Dërguari i Allahut na shfaq shkallën e përgjërimit që duhet të ketë robi me Zotin e Tij:[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[I][FONT=Verdana][COLOR=#000080][SIZE=2]“Nuk ka ndonjë rob, që kur e godet ndonjë mërzitje apo brengë dhe thotë: “O Allah! Unë jam robi Yt, bir i robit dhe i robëreshës Sate, balli im është në Dorën Tënde, tek unë zbatohet gjykimi Yt, i drejtë mbi mua është caktimi Yt. Të lutem me çdo emër Tëndin, me të cilin e ke quajtur Veten ose e ke zbritur në librin Tënd, ose ia ke mësuar ndokujt nga krijesave të Tua, ose që e ke ruajtur në Dijen Tënde të fshehtë, atje tek Ti, që ta bësh Kuranin pranverë të zemrës sime, dritë të gjoksit tim, largimin e mërzitjes sime, largimin e brengosjes dhe të trishtimit tim[/SIZE][/COLOR][/FONT][SIZE=2][COLOR=#000080][FONT=Verdana]”,[/FONT][/COLOR][FONT=Verdana][COLOR=#000080] e të mos ia largojë Allahu mërzitjen dhe brengosjen duke ia zëvendësuar atë me gëzim.” [/COLOR][/FONT][/SIZE][/I][FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]I thanë: “O i Dërguari i Allahut! [I]Po sikur t’i mësojmë këto fjalë[/I]?” Ai tha:[I] “Posi jo, duhet që ai që i dëgjon, t’i mësojë ato[/I]!” Hadithi përcillet n[/COLOR][COLOR=#000080]ë “Musned” dhe në Sahihun e Ebi Hatemit[/COLOR][/SIZE][COLOR=#000080][SIZE=2].[/SIZE][/COLOR][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Ja disa nga emrat dhe cilësitë e Allahut të vërtetuara nga Kurani dhe tradita profetike:[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]1[B]. Rab:[/B] Allahu është Sunduesi, të Cilit në sundimin e Vet nuk i krahasohet askush. Ai vepron çdo gjë që dëshiron dhe është Rregulluesi i çdo gjëje në gjithësi.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]2. [B]Dhul Xhelal[/B]: Ai është i cilësuar me të gjitha cilësitë e plota dhe që nuk kanë mangësi.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]3. [B]El Kebijr[/B]: Ka madhështinë absolute si Krenar dhe vetëm Atij i takon kjo cilësi.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]4. [B]El Khalik:[/B] Përcaktuesi i ndodhjes së gjithçkaje.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]5. [B]El Barriu: [/B]Krijuesi që krijon ekzistencën nga asgjëja.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]6. [B]El Musairu[/B]: Krijues i gjërave me veçori dalluese të shumllojshme, e çdo dy prej tyre jo njëlloj.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]7[B]. El Euelu:[/B] Ai është i Pari para të Cilit nuk ka gjë, i Pari pa fillim.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]8. [B]El Ahiru[/B]: Ai pas të Cilit nuk ka gjë, i Fundit pa mbarim.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]9. [B]Edh Dhahiru[/B]: Ai, Lartësia e të Cilit është mbi çdo gjë.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]10. [B]El Batinu[/B]: Dija e Tij përfshin çdo gjë, duke qenë më afër krijesave se ata vetë në çdo gjë.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]11. [B]El Ehadu[/B]: I Vetëm në të gjitha pikëpamjet, s`ka të barabartë, s`ka të përngjarë ose shëmbëlltyrë dhe as ortak.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]12. [B]El Kadiru[/B]: I Plotfuqishëm, nuk ka gjë që nuk mund ta bëjë, e nëse dëshiron të bëjë diçka, i thotë asaj “Bëhu!” dhe ajo në moment bëhet.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]13. [B]Es Samed:[/B] Ai të Cilit çdo krijesë i drejtohet për ndihmë dhe i përgjigjet lutjes së besimtarit. Ai nuk është i lindur dhe as nuk lind.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]14. [B]El Berru[/B]: Është i Butë, i Mëshirshëm ndaj krijesave të Veta.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]15. [B]El Kerijm[/B]: Bujar dhe i Drejtë në premtim.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]16. [B]El Muhejminu[/B]: Mbikëqyrësi mbi robërit e Tij dhe Dëshmitari për punët e tyre.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Njohja e Zotit arrihet me njohjen e rregullave të emrave dhe cilësive të Tij, të cilat dijetarët e mëparshëm muslimanë i kanë paraqitur në formën e mëposhtme.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]I. Bazat e besimit në emrat dhe cilësitë e Allahut: [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]a) Pohimi i gjithçkaje që Allahu ia ka vërtetuar Vetvetes, dhe i gjithçkaje që i Dërguari, alejhi selam,ia ka vërtetuar Atij. Pa shëmbëllim e pa përshkrim. [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]b) Mohimi i gjithçkaje që Allahu ia ka mohuar Vetvetes dhe i gjithçkaje i Dërguari, alejhi selam, ia ka mohuar Atij pa ndryshimin e kuptimit real dhe pa ua zhvlerësuar kuptimin. Siç thotë Allahu i Madhëruar në Kuran: [B]"[I]Asnjë nuk është i ngjashëm me Të dhe ai është Dëgjuesi, Shikuesi."[/I][/B]( Shura, 11) [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Duke ua besuar domethënien origjinale termave bashkë me kuptimin e tyre.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Ky ajet është i përgjithshëm dhe gjithëpërfshirës, e mohon ngjashmërinë dhe i pohon cilësitë.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Allahu i Madhëruar ka shumë emra dhe cilësi, disa janë të njohura për ne e disa jo. E kemi detyrë t'i besojmë këto emra dhe cilësi të argumentuara me argumente të sakta, pa shtuar e as pakësuar nga logjika jonë. [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Pohimi i emrave dhe i cilësive Allahut të bëhet me dy kushte:[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]a) Pa [B]temthil[/B] [I](shembëllim, njëllojshmëri ), [/I]pra pa thënë se cilësitë e Allahut janë si ato të krijesave. P.sh. të themi se shikimi i Allahut është si shikimi ynë etj.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]b) Pa [B]tekjif[/B] [I]( përshkrim )[/I] pa thënë “është kështu apo ashtu”, “në këtë mënyrë apo atë mënyrë”, duke e futur logjikën tonë. [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Mohimi i emrave dhe i cilësive Allahut të bëhet me dy kushte:[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]a) Pa [B]tahrif[/B] [I](devijimin e kuptimit real),[/I] p.sh. pa thënë se Dora e Allahut nënkupton fuqi.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]b). Pa [B]ta’ëtil [/B][I](të besosh termin, por t’i mohosh, zhvlerësosh domethënien)[/I], p.sh. pa thënë “Shikues pa shikim”, “Dëgjues pa dëgjim”. [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]II. Shëmbëllimi dhe zhvlerësimi i domethënies së emrave të Allahut dhe cilësive të Tij është kufër, ndërsa devijimi nga kuptimi real, të cilin bidatçinjtë e quajnë [B]teuiil[/B] [I](shpjegim),[/I] mund të jetë:[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]a) [U]kufër[/U], si shpjegimi i [I]batinijëve [/I]të cilët thonë se[I] e dukshmja ka dhe të padukshmen, [/I]e këtë të fundit e shpjegojnë si të duan.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]b). [U]bidat[/U], humbje, si shpjegimi i mutezilëve të cilët thonë se me fjalën Dorë nënkuptohet Fuqia.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]c). [U]gabim[/U], si shpjegimi i disa muslimanëve që i bëjnë hadithit për kohën, duke e marrë atë si emër të Allahut, kur dihet se qëllimi është se Allahu është Ai që e kontrollon kohën.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE][/FONT]
[SIZE=2][COLOR=black][B]vazhdon...[/B][/COLOR][/SIZE]

[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]III. Besimi në [B]uihdetil uxhud[/B] ([I]se çdo gjë është Zot[/I],[I] Allah)[/I]; në [B]hulul,[/B] se Allahu I Lartësuar është i shkrirë në ndonjë prej krijesave të Tij, apo se Ai është njësh me to[I] (krijesat).[/I] Të gjitha këto besime janë kufër që të nxjerrin nga feja. Ky është besimi panteist, sipas të cilit Allahu qenien e Tij e ka të shpërndarë nëpër krijesat e Tij, duke thënë se në çdo send është një pjesë e Allahut të Madhëruar, ose se një send i caktuar është vetë Allahu.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]1. Emrat dhe cilësitë e Allahut i vërtetojmë apo i mohojmë vetëm me argument nga Kurani dhe tradita e saktë profetike. [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]2. Çdo emër tregon cilësi, p.sh. emri “Shikues” tregon se sheh, d.m.th cilësitë e të parit, por jo çdo cilësi është emër. [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]3. Çdo cilësi ka domethënien e vërtetë, e cila lidhet me madhështinë e Allahut. Kjo domethënie e vërtetë kuptohet nga kuptimi i parë i fjalës[I].[/I] [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Si duhet të ndikojë besimi në emrat dhe cilësitë e Allahut të treguara më sipër në jetën e një besimtari?[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Njohja e Atij që ti adhuron është faktori kryesor në shtimin e bindjes ndaj Tij, në shmangien e veprimeve të ndaluara si dhe në përfitimin e mirësive që vijnë nga ky adhurim.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Le të marrim disa shembuj:[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Nëse njeriu beson dhe është i bindur se Zoti i tij është EL BASIRU, Shikuesi, Vëzhguesi, atëherë ai do t’u shmanget në maksimum veprimeve të ndaluara se e di që Zoti i tij e shikon çdo gjë që vepron njeriu.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Nëse njeriu e di dhe është i bindur që Zoti i tij është ES SEMIU, Dëgjuesi i gjithçkaje, patjetër do t’u shmanget fjalëve të ndaluara se është i bindur se Zoti i tij Dëgjues e dëgjon.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Nëse njeriu e di që Zoti i tij është ERR RREZAKU, Furnizuesi i pamasë, atëherë nuk ka pse t’i mërzitet jeta për varfërinë e momentit që e ka kapluar e ta kërkojë rrizkun në forma të ndaluara apo duke kërkuar mbarësi nga njerëzit mashtrues, e aq më tepër për të ndërmarrë veprime ekstreme si vetvrasje për shkak të borxheve a diçkaje tjetër. Ai është i sigurtë se Zoti i tij është në gjendje ta ndihmojë dhe ta furnizojë, mjafton që ai të jetë në rregull me Të e në mos sot nesër, ajo që është caktuar për të do t’i vijë patjetër.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Nëse njeriu e di se Zoti i tij është EL MUIDI, Rikrijuesi nuk e thyen urdhërin e Tij se e di se Zoti i tij do ta ringjallë atë përsëri. E po kështu e di që Zoti i tij EL HASIBU, Llogarimarrësi prandaj i ruhet ditës që do të qëndrojë para Tij për të dhënë llogari për çdo gjë ka vepruar.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Nëse njeriu e di se Zoti i tij është EL HAJUL KAJUMU, i Gjalli dhe i Përjetshmi, nuk ka pse t’u mbështetet krijesa që janë sot e nuk janë nesër, por i mbështetet Atij që është i Përjetshëm dhe ka mundësi absolute për ta ndihmuar vazhdimisht.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Nëse njeriu e di se Zoti i tij është EL KHALIKU, Krijuesi i çdo gjëje dhe sunduesi i Vetëm në gjithësi, nuk ka pse ia kushton dikujt tjetër adhurimin e tij, sepse ai i takon vetën atij që të ka krijuar e të ka përsosur.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Po të vazhdonim me një logjikë të tillë do t’i përfshinim të gjitha emrat dhe cilësitë e Allahut për të cilat me të drejtë i Dërguari, alejhi selam, ka thënë :[I] “[/I][B]Allahu i Madhëruar ka nëntëdhjetë e nëntë emra të bukur, kush i lexon ato (i mëson, i kupton dhe vepron sipas kuptimeve të tyre) hyn në xhenet[/B][I].”[/I][/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Nga kjo që u tha më sipër kuptojmë se teuhidi (njësimi i Allahut) me të tri llojet e tij është dituria më praktike që kërkon nga muslimani që i beson ato të veprojë në përputhje me to se kjo është në të mirën e tij në këtë botë e në botën tjetër.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]www.klubikulturor.com[/COLOR][/SIZE][/FONT]

[SIZE=4][COLOR=red][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]E ardhmja i takon Islamit![/B][/FONT][/COLOR][/SIZE]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][/FONT]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Të dashur vëllezër e motra ! Friksojuni Allahut, sepse vetëm në rrugën e besimit do ta gjejmë shpëtimin Ditën e Kijametit dhe do të pastrohemi nga gjynahet tona.
[SIZE=2]Të dashur myslimanë! Ithtarët e feve të gabuara dhe sekteve fallse mendojnë gabimisht se rruga e tyre është rruga e drejtë dhe se e ardhmja e ndritur dhe fundi fatlum i takon vetëm atyre. Por në të vërtetë njerëzit e arsyeshëm pas një analize të thellë dhe objektive të mësimeve të islamit arrijnë në përfundimin se e ardhmja i takon fesë myslimane. Islami është besimi të cilin, Allahu e ka zgjedhur për ne, njerëzit e të gjitha kombësive, kombeve, kulturave në të gjithë botën. [/SIZE]
[SIZE=2]“Sot Kompletova për ju besimin tuaj dhe përkryeva mbi ju mirësinë Time dhe zgjodha për ju islamin si besimin tuaj.“ (el-Maide- 3) [/SIZE]
[SIZE=2]Islami nuk është fe e re, por përmban në vetvete të njëjtën të vërtetë të përhershme, e cila i rrëfehet unikalitetit të Krijuesit dhe vetive të Tij të vyera. Islami nuk është vetëm besimi i së kaluarës por edhe i së tashmes dhe i së ardhmes, prandaj edhe zë vendin parësor mes feve në të gjithë skajet e kësaj bote. [/SIZE]
[SIZE=2]Allahu i gjithë pushtetshëm i ka dhuruar njeriut vullnetin e lirë dhe i ka dhënë atij mundësinë e zgjedhjes mes dy rrugëve. E para çon drejt një jete të kënaqshme në këtë botë dhe drejt shpëtimit në botën tjetër. Rruga e dytë është rruga e zjarrit të Xhehenemit – ferrit. Shenjat e atyre që ndjekin këtë rrugë janë mes të tjerash fakti se u bëjnë keq të tjerëve dhe se në mënyrë sistematike përqendrojnë pasuri të dyshimta në duart e tyre në dëm të vlerave fisnike dhe të ndjenjës së solidaritetit njerëzor. [/SIZE]
[SIZE=2]„Në të vërtetë, I treguam atij (njeriut) Rrugën, qoftë ai mirënjohës apo mosmirënjohës.“ (el-Insan- 3) [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][B]E ardhmja i takon islamit sepse islami është besimi i cili e vlerëson njeriun dhe nxjerr në pah fisnikërinë e tij.[/B] Allahu e nderoi rracën njerëzore sepse Vetë e krijoi atë, I dha asaj jetë, I nënshtroi asaj gjithçka ndodhet mbi tokë dhe urdhëroi melajket – engjëjt ti përulen atij në shenjë respekti. Allahu i dhuroi njeriut arsyen dhe e pajisi atë me veti dhe dhunti të tjera të shumta në mënyrë që t’i mundësoi atij ecjen në rrugën e shoqërisë së drejtë, drejt lumturisë së vërtetë dhe bekimit të përjetshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]Allahu i plotfuqishëm kërkon nga ne t’i nënshtrohemi Atij dhe të ndjekim urdhërat e Tij gjatë qëndrimit tonë relativisht të shkurtër në këtë botë. Ai na nxit që tu largohemi gjynaheve dhe t’iu shmangemi epsheve të ndryshme. Allahu gjithashtu na urdhëron të adhurojmë Atë dhe vetëm Atë dhe në lutjet tona duhet t’i drejtohemi vetëm Atij sepse vetëm Atij i përkasin lutjet dhe faljet tona. Allahu do të jetë i vetmi Gjykatës në Ditën e gjykimit, Ai i cili do të shpërblejë veprat e mira dhe do të dënojë gjynahet e shëmtuara. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][B]E ardhmja i takon islamit sepse është feja që prek thelbin e vërtetë të monoteizmit[/B]. Islami është besimi i cili është në përputhje të plotë me ligjet e natyrës dhe në harmoni me arsyen e shëndoshë. Allahu mëshirëbërës na ka lejuar gjithçka që i shërben të mirës sonë dhe na ka ndaluar gjithçka që është e papastër dhe e dëmshme (si p.sh. pijet alkoolike, lojrat e fatit, fajdeja, etj.) Allahu e lehtësoi Umetin tonë (dmth. Komunitetin e besimtarëve) nga kufizimet e shumta duke pezulluar disa nga kufizimet e vendosura ndaj komuniteteve fetare më të hershme të cilët iu kundërvunë ligjeve të Zotit dhe tradhtuan shpalljet e Tij. Në Kuran thuhet kështu për sa përmendëm: [/SIZE]
[SIZE=2]„ ...ata, që ndjekin të dërguarin, pejgamberin e paditur (1), I cili përmendet në Tevrat (2) dhe Ungjill (3) . Ai (Pejgamberi Muhamed) urdhëron çka është e drejtë dhe ndalon çka është e keqe. Lejon gjërat e pastra dhe u ndalon atyre çka është e dëmshme dhe u heq atyre barrën e zinxhirëve me të cilët ishin lidhur. Në të vërtetë, ata që i besuan atij dhe e nderuan, e mbështetën atë dhe ndoqën dritën, që e shoqëronte atë, do të jenë të suksesshëm ( dmth. fatlumët në këtë dhe atë botë)“ (el-A'raf- 157) [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][B]E ardhmja i takon islamit sepse islami vuri themelet e një sistemi shoqëror të shëndoshë[/B]. Islami është feja e së ardhmes pasi Allahu nëpërmjet saj përcaktoi parimet e drejtësisë në marrëdhëniet mes të gjitha gjallesave në botë duke përfshirë marrëdhëniet mes myslimanëve dhe jomyslimanëve, arabëve dhe joarabëve, të bardhve dhe të zinjve, grave dhe burrave, të rinjve dhe të moshuarve. Secilit prej këtyre grupeve i caktoi të drejta dhe detyrime. [/SIZE]
[SIZE=2][B]E ardhmja i takon Islamit pasi ështe një fe e cila nëse praktikohet drejtë dhe me përpikmëri garanton dhe mbron jetët, arsyen, nderin dhe pasurinë e të gjithë njerëzimit.[/B] Islami në mënyrë kategorike i kundërvihet tjetërsimit të pasurisë në mënyrë të padrejtë apo vrasjes së të pafajshmëve. Islami dënon dhe ndëshkon shpifjen, nëpërkëmbjen e nderit dhe përlyerjen e imazhit të cilitdo pjestari të shoqërisë. Islami në të njëjtën kohë apelon ndaj ithtarëve të vet që t’u shmangen gjithçkaje që dëmton arsyen dhe që degradon dinjitetin njerëzor. Nga kjo pikëpamje, ndalimi i përdorimit dhe shitjes së alkoolit apo lëndëve narkotike është i qartë dhe i padiskutueshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]Të dashur vëllezër dhe të nderuara motra! Fuqia e islamit qëndron në shtyllat e tij, parimet dhe principet e tij, të cilat janë të përjetshme dhe të vlefshme për të gjitha kombet në botë. E ardhmja i takon Librit të Zotit, amanetit të Pejgamberit, si dhe myslimanëve besimtarë e të qëndrueshëm, të cilët besojnë në Allah, besojnë në vërtetësinë e mësimeve islame si dhe në vlefshmërinë e tyre. Myslimanët në të gjithë botën duhet të mbështeten në ndihmën e Zotit sepse lehtësimi nga Allahu vjen gjithmonë në kohën e mundimeve më të mëdha. Nuk duhet të humbasim kurrë shpresën apo ti nënshtrohemi shtypësve: [/SIZE]
[SIZE=2]„Duan ta shuajnë Dritën e Allahut (4) me buzët (dmth. me fjalët) e tyre, por Allahu nuk lejon asgjë tjetër përveç sundimit të dritës së Tij edhe pse kjo nuk I pëlqen të pafeve “ (Tevbe-32) [/SIZE]
[SIZE=2]Të dashur vëllezër dhe të nderuara motra! Nëse vërtetë duam të arrijmë fitoren e premtuar duhet të praktikojmë islamin përditë dhe duhet t'i qëndrojmë besnikë parimeve të tij në çdo situatë. Vetëm në këtë mënyrë mund të presim mëshirën dhe ndihmen e Zotit, sepse nuk ka rrugë tjetër që të na çojë drejt përfundimit fatlum. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Përgatiti, solli në shqip dhe të drejtat e publikimit: IslamOnweb.net [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][FONT=Verdana][URL="http://www.albsilam.com"]www.albsilam.com[/URL][/FONT]
[/FONT][/FONT]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]MOS MALLKO![/B][/FONT]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Prej pasojave më të rrezikshme të sjelljes së ngutshme dhe të pakujtuar për gjykim ndaj tjerëve, dhe me të cilën gjë i japim vetes pozitën e gjykatësit për të gjykuar dikënd si të kapluar me mëshirën e Allahut ose me mallkim prej Tij.
[SIZE=2]Ai që mediton rreth kësaj e vëren se qortimi i kësaj cilësie në Islam qëndron sepse kjo cilësi mëton në mohimin e imanit të sinqertë, prej cilësive më të dalluara të të cilit është butësia me krijesat. Besimtari zemrën e ka të lidhur për All-llahun, subhanehu ve teala, gëlltit nga nektari i mëshirës së All-llahut me të cilën do të mëshirojë të tjerët dhe nga butësia dhe mirësia e All-llahut me të cilat do të jetë bamirës ndaj atyre që i ka përreth. Kështu, besimi formohet me të gjitha kuptimet e mëshirës dhe butësisë, si dhe, denoncohet prej çdo ashpërsie, vrazhdësie dhe nënçmimi. [/SIZE]
[SIZE=2]Mallkimi në kuptimin e tij të gjerë përfshin dëbimin nga mëshira e Allahut të lartmadhëruar dhe është një prej gjërave të urrejtura e për të cilat ka ndaluar Pejgamberi gjatë edukimit të tij neve, me shumë ndalime dhe udhëzime. Thotë ai, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi te; [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“[B]Unë nuk jam i dërguar si mallkues por u dërgova si mëshirë[/B]” (1) [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“[B]Nuk është besimtari akuzues, as mallkues, as sharës e as një që fol pistë”[/B] (2) [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“Nuk i ngjan besnikut, (të sinqertit) që të jetë mallkues” (3) [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“[B]Besimtari nuk bëhet mallkues[/B]” (4) [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“[B]Mos mallkoni me mallkim nga Allahu as me Hidhërim të Tij e as me Zjarrin[/B]” (5) [/SIZE]
[SIZE=2]Pra mos bëni lutje kundër njerëzve me diçka që shpreh largimin nga mëshira e Tij, qoftë në mënyrë eksplicite duke thënë: “Allahu e mallkoftë” ose indirekt duke thënë “qoftë Hidhërimi i Allahut ndaj Tij” ose “Allahu e futtë në Zjarr” [/SIZE]
[SIZE=2]Fjala e pejgamberit, sal-lallahu alejhi ve sel-lem: “Mos mallkoni” është me kuptim të përgjithshëm, në disa raste është për qëllim ndalesa e vërtetë, e në disa raste është me alegori. Është me alegori, sepse mallkimi është i lejuar, kur është i drejtuar ndaj ndonjë karakteristikë të përgjithshme apo të veçantë. Sikurse, të mallkuarit e kafirëve, apo në veçanti, sikurse mallkimi i jehudive, të atyre që vizatojnë gjallesa apo të ndonjë kafiri përkatës, I cili ka vdekur në kufër, sikur faraoni apo Ebu Xhehli. [/SIZE]
[SIZE=2]Transmetohet nga Zejd bin Eslem se AbdulMelik ibën Mervani i dërgoi Ummu Derdasë ca mobilje për shtëpi, dhe ashtu, një natë AbdulMeliku u ngrit dhe e thirri shërbëtorin e tij, i cili ecte dalëngadalë, e AbdulMeliku e mallkoi. Kur gdhinë, Ummu Derdaja i tha: mbrëmë të dëgjova kur e mallkove shërbëtorin tënd, e kam dëgjuar Ebu Derdanë, radijallahu anhu, duke thënë: Resulullahu, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“Ditën e kijametit, mallkuesit nuk do të mund të jenë as ndërmjetësues e as dëshmitarë (dëshmorë)”. (6) (d.m.th. nuk do të mund të ndërmjetësojnë ditën kur besimtarët do të ndërmjetësojnë për vëllezërit e tyre, dhe as nuk do të mund të dëshmojnë mbi popujt tjerë se pejgamberët e tyre e kanë kumtuar fenë. Një tjetër mendim thotë se Allahu, subhanehu ve teala, nuk do t’ua mundësojë atyre vdekjen në rrugë të Tij si dëshmorë). [/SIZE]
[SIZE=2]Tregon Thabit ibën Dahhaki, radijallahu anhu, se Resulullahu, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“Mallkimi i besimtarit është sikurse vrasja e tij” (7), pra, në ndalimin, dënimin dhe largimin prej mëshirës. Kjo, sepse mallkimi është largim nga mëshira, ndërsa vrasja është largim nga kjo jetë. [/SIZE]
[SIZE=2]Në këto hadithe të shumta dukshëm shihet rreziku i çështjes së mallkimit, poashtu edhe dëmi i lirisë së pakontrolluar në nxjerrjen e të tjerëve nga mëshira e Allahut, subhanehu ve teala, gjë që do të rezulton me mbjelljen e urrjetjes dhe përçarjes, në një kohë, ku më se e nevojshme është që shoqëria islame të jetë e kapur për litarin e respektit dhe dashurisë. Anëtarët e të cilit do të jenë si ndërtesë e fortifikuar mirë. [/SIZE]
[SIZE=2]Serioziteti i Resulullahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, për ta larguar këtë cilësi prej besimtarëve sihet në më tepër se një rast, ku ndonjëherë është mësues, ndonjëherë si qortues e ndonjëherë edhe si dënues. [/SIZE]
[SIZE=2]Thotë Xhermuza el-Huxhejmi: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]I thash të dërguarit: Më këshillo! Më tha: “Të këshilloj që mos të bëhesh mallkues” (8) [/SIZE]
[SIZE=2]Pra, mos e mallko atë që është e ndaluar ta mallkosh, ngase kjo ndalohet. Poashtu ai mallkim i kthehet mallkuesit. [/SIZE]
[SIZE=2]Tregon Ebu Derdaja, radijallahu anhu, se Resulullahu, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“Kur njeriu mallkon diçka, ai mallkim drejtohet kah qielli, por i mbyllen dyert e qiellit, pastaj lëshohet kah toka dhe sërish mbyllen dyert, pastaj shikon djathtas-majtas, e nëse nuk gjenë vend, drejtohet kah I mallkuari, nëse kjo cilësi nuk është për të, atëherë kjo cilësi I kthehet thënësit të saj” (9). [/SIZE]
[SIZE=2]El-Munavi kështu e ka shpjeguar këtë hadith: “mallkon diçka” – qoftë njeri apo diç tjetër, duke bërë lutje që Allahu ta largojë nga mëshira e Tij; “drejtohet kah qielli” – për të hyrë; “por i mbyllen dyert e qiellit” – sepse ato hapen vetëm për punë të mira, Allahu, subhanehu ve teala, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“tek Ai ngritet fjala e mirë (besimi) dhe veprimi i mire”; [/SIZE]
[SIZE=2]“pastaj lëshohet kah toka dhe sërish mbyllen dyert” – pra, mundohet që të arrijë në tokë për të arritur në Sixhxhin, për do të pengohet nga kjo zbritje; “pastaj shikon djathtas-majtas” – bie në hall, nuk din kah të shkojë; “e nëse nuk gjenë vend” – d.m.th. vend të përshtatur për tu përqëndruar aty; “drejtohet kah i mallkuari, nëse kjo cilësi nuk është për të” – mallkimi shkon deri te i mallkuari, i cili nëse e ka merituar mallkimin, menjëherë largohet nga mëshira, e nëse ky mallkim nuk zë vend në personalitetin e këtij; “atëherë kjo cilësi i kthehet” – me lejen e Allahut; “thënësit të saj” – sepse mallkimi është largim nga mëshira e Allahut, subhanehu ve teala, andaj, kush mundohet që një besimtar ta largojë nga mëshira e Allahut, atëherë vetë ai e meriton të largohet mga mëshira e Tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Qëllimi i hadithit është tërheqja e vërejtjes nga mallkimi i atij njeriu që nuk e meriton mallkimin, si dhe kërcënimi se kjo cilësi i kthehet thënësit. Në këtë ka mësime për atë që kupton. [/SIZE]
[SIZE=2]Tregon Ibën Abbasi, radijallahu anhu, se një njeri mallkoi erën në prezencë të Resulullahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ashtu që ai i tha: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“Mos e mallko erën, sepse ajo lëvizë me urdhër, e kush mallkon diçka që nuk është për mallkim, ai mallkim I kthehet thënësit të saj” (11) [/SIZE]
[SIZE=2]Tregon Zejd ibën Halid el-Xhuheni se një njeri mallkoi një gjel që këndoi, e Resulullahu sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, i tha: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“Mos e mallko, sepse ai thirrë në namaz” (12) Pra, thërret për të falur namaz nate kur këndon në atë kohë, e ai që thirrë në punë të mira duhet të lëvdohet e jo të fyhet. El-Hulejmi ka thënë: Këtu ka argument se çdo gjë, nga e cila përfitohet diç e mirë, nuk guxon të nënçmohet e as të fyhet, përkundrazi, meriton nder, respekt dhe mirësi. Kuptimi i thirrjes së gjelit në namaz nuk është se ai realisht dhe me fjalë thirrë për namaz, por kuptimi është se gjeli zakonisht në kohën e daljes së agimit dhe në kohë të zenitit këndon, kjo është natyrshmëri në të cilën e ka krijuar Allahu, subhanehu ve teala. Dhe kështu, me këndimin e tij njerëzit përkujtohen me ato kohë të namazit. Ndërsa, nuk lejohet që të mbështetemi plotësisht në këndimin e gjelit për hyrjen e kohës, përveç për ndonjë gjel konkret, që dihet se saktësisht në ato kohë këndon. (13) [/SIZE]
[SIZE=2]Thotë Imran ibën Husajni, radijallahu anhu: Ishim së bashku me të dërguarin e Allahut në një udhëtim dhe një grua prej ensarëve ishte mbi devenë, dhe përnjëherë u zemërua dhe e mallkoi devenë. Resulullahu sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, e dëgjoi dhe tha: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE] [SIZE=2]“Merrni atë që ka mbi dhe lëreni, sepse ajo (deve) është e mallkuar”; Imrani tha: Më kujtohet shumë mire se si ecte ajo (deve) mes njerëzve dhe askush nuk e shalonte. (14) [/SIZE]
[SIZE=2][URL="http://www.albislam.com"]www.albislam.com[/URL][/SIZE]
[/FONT]