[B]DALJA E JUSUFIT NGA BURGU

[/B]Pas ditëve që kaloi Jusufi në burg, Perëndia deshiroi që t'ia shpejtojë procesin dhe i përgatiti menyrën si të lirohet nga burgu.

Mbreti i Egjiptit, Faraoni XIV, kishte parë ëndërr se shtatë lopë të bukura e të majme dolën prej një lumi, e pastaj dolën edhe shtatë të tjera, të ligshta, që i hëngrën ato të parat. Te dytën natë Faraoni pa një ëndërr tjetër: 7 kallinj të njomë dhe 7 kallinj të thatë. Kallinjtë e thatë i hëngrën të shtatë kallinjtë e njomë. Faraoni u dësh-përua nga të dy endërrat dhe menjëherë thirri magjistarët dhe këshilltarët e vet që t'ia shpjegonin ëndrrat që kishte parë. Mirëpo, nuk mori shpjegim te saktë prej asnjërit. Atëherë shërbëtorit iu kujtua ëndrra që kishte pare ne burg dhe shpjegimi i Jusufit. Ai i tha mbretit se kur kishte qenë në burg, kishte parë një ëndërr, të cilën ia pat shpjeguar një djalosh hebre, robi i ministrit të sigurimit.

Faraoni menjëherë kërkoi prej tij që të shkonte në burg dhe të dëgjonte shpjegimin nga Jusufi për ëndrrat që kishte parë. Shërbëtori shkoi tek Jusufi a.s. dhe iu drejtua me këto fjalë;

"Jusuf, o besnik na shpejgo: çka do të thotë shtatë të lopë të dobëta i hanin shtatë të majme dhe shtatë kallinj të thatë i hanin shtatë të njom e të kthehem te njerëzit që edhe ata të e dinë këtë".

qJusufi ia sqaroi ëndërrat e mbretit dhe i tha:

"Të mbillen vite me radhë, e çka të e korrni lenije në kallinj (depo) përveç një pakice që e hani".

Mandej vazhdoi se sunduesit e Egjiptit duhet të kenë kujdes që në ato vitet e begatshme t'i mbushin depot shtetërore me drithë, sa me shumë që tëjetë e mundur, ndërsa sa nuk zënë depot, t'i lënë në kallinj, domethënë pa fshirë, në mënyrë që të furnizohet popull në vitet e thata që vijnë më vonë.

Kur u kthye shërbëtori te mbreti dhe ia tregoi shpjegimin e Jusufit, atij i pëlqeu ky shpjegim dhe kërkoi që Jusufi të vinte në pallat. Mirëpo, Jusufi nuk pranoi të dilte nga burgu para se ta vërtetonte mbreti punën e tij: "Përse ështe në burg (a është fajtor apo jo)?" Mbreti i filloi hetimet për burgosjen e Jusufit rishtas dhe, pasi u kryen, doli në shesh se Jusufi ishte burgosur pa kurrfarë faji.


[B]JUSUFI NË PALLATIN E MBRETIT[/B]

Kur doli në shesh se Jusufi nuk kishte bërë kurrfarë vepre për dënim, mbreti e mori në pallatin e vet si bashkëpunetor. Faraoni e pyeti Jusufin: "Çfarë detyre do të kresh në qeverinë time?" Jusufi a.s. kërkoi pozitën e ministrit tc bujqësisë dhe të financave. Kërkesa e tij u aprovua prej Faraonit dhe Jusufi u bë ministër i parë prej Beni Israilëve në qeverinë e faraonëve.

Jusufi a.s. menjëherë filloi aktivitetin e grumbullimit të drithit në depot shtetërore dhe në hambarët individualë. Për pjesën e drithit që nuk kishin ku ta lënin, urdhëroi që të ruhej në kallinj. Ai, kur u emërua minister i fmancave, ishte në moshën 30 - vjeçare. Jusufi, perveç detyrës së tij, pas Faraonit kishte fjalën kryesore në Egjipt.

Faraoni pati besim të madh në te, saqë, kur e emëroi ministër, unazën që e pati në gisht, e hoqi dhe ia dha Jusufit. Edhe rrobat ia dha të ngjashme me të vetat, që s'i kishte veshur kurre askush më parë. Jusufi bëri një udhëtim nëpër Egjipt duke ndalur në çdo krahinë. Ai e udhëaonte popullin se si duhej gnimbulluar dhe ruajtur drithin gjatë këtyre vjetve të begatshëm.

Kur përfunduan shtatë vjetët e begatshem, filloi thatësia dhe arritën ata shtatë vjetet e pritur.


[B]VËLLEZËRIT E JUSUFIT KËRKOJNË DRITHË NË EGJIPT[/B]

Kur erdhën vitet e thatesisë, u bë krizë për bukë në tërë botën. Egjiptasit erdhën te Faraoni dhe kërkonin drithë. Atëherë Jusufi hapi depot shtetërore dhe u dha drithë, sipas nevojës familjare. Më vonë kriza përfshin edhe Palestinë, ku ishte Jakubi a.s. Populli i Palestinës mori vesh se në Egjipt kishte drithë. Jakubi a.s. i dergoi bijtë e vet për të blerë drithë në Egjipt. Kur arritën në Egjipt, Jusufi i njohu vëllezërit e vet, kurse ala nuk e njihnin atë.

Nuk ishte çudi pse ata nuk e njihnin, sepse ai kishte ndryshuar krejtësisht si nga pamja, ashtu edhe veshmbathje, kurse ata ishin si më pare. Kur ua dha Jusufi vëllezëve drithin që e blenë aty, u tha se herën tjetër nuk mund të merrnin pa e sjellë me vete vëllanë e vogël. Jusufl a.s. veproi në këtë mënyrë, me qëllim që ta shihte edhe vëllanë e vogël.

Jusufi a.s. pasi e kërkoi Benjaminin ua ktheu edhe të hollat që i paguan për drithë, me qëllim që kur t'i shihnin të hollat, të ktheheshin prapë në Egjipt për t'i paguar. Kur arritën bijtë e Jakubit në shtëpi e lajmëruan babanë se ministri i bujqësisë i Egiptit u kishte thënë se nuk do t'u jepte drithë më, nëse nuk do ta sillnin me vete vëllanë e vogël, Benjaminin. Jakubi a.s. ua përkujtoi ngjarjen e mëparshme te Jusufit dhe u tha se nuk u besonte siç nuk u pat besuar as atëherë me rastin e Jusufit.

Vëllezërit e Jusufit, kur i hapën thasët, i panë se të hollat ua kishte kthyer ministri dhe i kishte futur në drithë. Jakubi a.s. nuk ua lejoi Benjaminin. Kur u shpenzua drithi i blerë, kërkoi nga bijtë e vet që të shkonin përsëri në Egjipt për të blere drithë. Jehu-dha i tha se nuk kanë ku të shkojnë pa Benjaminin. Ministri i atjeshëm na ka thënë se pa Benjaminin vini kot.

Jakubi a.s. i tha Jehudhës: "Si e diti ai që ju keni vëlla?" Jehudha iu përgjigj se qenë të parët që kishin shkuar prej një vendi tjetër e ai mendoi se ne qemë agjentë. I thamë se kemi babanë gjallë dhe një vëlla më të vogël, duke mos ditur se ai mandej do ta kërkonte atë. Jehudha i dha besën babait të vet se ka për ta ruajtur Benjaminin dhe se ka për t'ia kthyer në shtëpi. Atëherë Jakubi a.s. i urdhëroi bijtë e vet që të merrnin disa dhurata dhe t'ia dërgo-nin atij që pi i furnizon me drithë. Ua dha edhe te hollat, të cilat i kishte kthyer dhe u tha të merrain të holla të tjera për këtë herë.

Kur mbërrinë vëllezërit e Jusufit në Egjipt, ai i pa se me vete kishin edhe Benjaminin. I urdhëroi shërbëtorët të dilnin e t'i prisnin dhe t'u shtronin drekë. Shërbëtorët, kur e përgatitën drekën, i morën dhe i dërguan në shtëpinë e tij. Ata, kur morën vesh se po shkonin në shtëpinë e ministrit, u frikësuan se do të jetë ndonjë mashtrim, për shkak të të hollave që i gjetën në thasët e tyre. Filluan të shikonin njëri-tjetrin, duke thënë se tani do ti sulmojnë dhe do t'ua marrin kuajt e ata do t'i bëjnë shklleër të tij. Njëri prej tyre ia tregoi shërbëtorit ngjarjen e të hollave, duke i thënë se nuk kanë ditur asgjë, derisa mkishin hapur thasët në shtëpi. Në mes të tjerash i tha se i kanë sjellë edhe të hollat e kthyera nga ana e ministrit dhe për këtë herë kanë sjellë të holla të tjera për blerjen e drithit. Shërbëtori i qetësoi, duke u thënë se ata janë mysafirë të ministrit dhe të mos frikësohen fare.

Në kohen e drekës erdhi Jusufi. Këta ia dorëzuan dhuratat qe i kishte dërguar babai i tij, Jakubi a.s. Jusufi e shikoi Benjaminin dhe pyeti: "A është ky vëllai juaj i vogël, për të cilin më keni tre-guar më parë?" Ata iu pergjigjën njëzëri: - Po. Jusufi nuk u ul, por nisi të shetiste nëpër dhomë. Nganjëherë dilte edhe në dhomën tjetër dhe qante nga mallëngjimi për vellanë dhe babanë. Pastaj u kthye dhe i pyeti ata për babanë dhe për shëndetin e tij.

Jusufi shtroi vëllezërve drekë madhështore dhe me atë rast i uli dy nga dy, sipas moshës. Benjamini mbeti tck dhe ai me ate rast tha: "Po të ishte gjallë Jusufi, unë nuk do të kisha mbetur vetëm". Atëherë Jusufi i tha; "A pranon të ulem uën me ty në vend të Jusufit?", Benjamini iu përgjigj: "Po, megjith qejf, ulu".

Bashkëpunëtorët e tjerë i uli rresht veçmas, sepse ata i konsideronte të padenjë.


[B]DREDHIA E JUSUFIT QË TA NDALTE BENJAMININ AFËR VETES[/B]

Jusufi a.s. i urdhëroi shërbëtorët e vet t'ua mbushnin vellezërve thasët me drithë dhe t'ua kthenin të hollat prape. Si duket, Jusufi në një bisede që pati me Benjaminin i tregoi se ai ishte vëllai i tij dhe atë do ta ndalë aty.

Kur u mbushën thastë, në thesin e Benjaminit shtinë ehde një tas te argjentë me të cilin pinte ujë Jusufi. Kur u bënë gati të niseshin për Palestinë, njëri prej shërbëtorve të Jusufit u tha atyre: "Ndaluni!" Ata u ndalën. Shërbëtori u tha se duhej t'i kontrollonin të gjithë, sepse kishte humbur tasi me te cilin pi uje ministri. Vëllezërit e Jusufit i thanë se nuk e kishin marë. Shërbëtori u tërhoqi vërejtjen se në thesin që të gjendet tasi, ai do të mbesë skllav i ministrit. Pastaj Jusufi filloi kontrollimin prej me të madhit e deri te më i vogli. Tasin e gjeti në thesin e Benjaminit dhe atë e ndali aty. Vellezerit u përpoqën të nibetej ndonjëri prej tyre në vend të tij, për shkak se e kishin marrë me besë nga babai, por ai nuk pranoi ta lëshonte.

Ata zunë e i treguan ministrit rastin e Jusufit dhe u zemeruan në Benjaminin që kishte bërë atë vepër të keqe. I thanë se babai i tyre e do shumë këte, sepse i kishte humbur një tjetër, e dashuria e tij kishte kaluar tek ky. I treguan se edhe ai ka pasë vjedhur si ky. Kur e panë se çdo përpjekje e kotë, vëllai i madh, Orbini, u tha të tjerëve:

"A nuk e dini se ia kemi dhënë besën e Zotit babait se do t'ia kthejmë prapë (Benjaminin), se k'ështu ka pasë ngjarë edhe me Jusufin? Prandaj unë nuk largohem prej këtu (Egjiptit), nuk vij te babai pa më dhënë leje ai ose, në të kundërtën, derisa të dalë në shesh kjo gjë nga Perëndia. Ai është gjykatësi më i mir'ë (që di çdo gjë, qoftë edhe e fshehtë) ".

Me në fund u tha vëllezërve të tjerë:

"Shkoniju te babaijuaj dhe lajmërojeni (për Benjaminin dhe ngjarjen me ministrin efmancave të Egjiptit). Tregoni se djali i tij ka vjedhur (eshtë hëre rob, për shkak të vjedhjes) ".

Kur u kthyen tek Jakubi a.s., e lajmëruan për atë ndodhi të keqe. Atij nuk i mbushej mendja kurrsesi që ai ta kishte bërë atë vepër të keqe - edhe u kthye e u tha djemve se edhe këtë e paskan rregulluar, si Jusufin më parë Jakubit iu shtua mërzia edhe më shumë. Duke qarë, u verbua. Pastaj Jakubi a.s. i dërgoi bijtë e vet për të tretën herë të blenin drithë dhe të merrnin vesh për vëllanë e tyre dhe për ngjarjet e ministrit të Egjiptit.

Djemve të Jakubit a.s., kur shkuan për të tretën herë Jusufi u tha: "A c dini ç'i keni bërë Jusufit?" "A je ti Jusufi?" "Po". Vellezërit e Jusufit u çuditen shumë. E pranuan se kishin bëre gabim të madhe me të.

Jusufi a.s., u tha:

"Merreni këtë k'ëmishë tiine dhe çojani babait le t'ifshijë sytë me të, se ka për t'iu kthyer të pamurit si më parë".

Jusufi u tha që ta sillnin tërë familjen në Egjipt. Vëllezërit e Jusufit u nisën nga Egjipti për në Palestinë. Jakubi a.s. ndiente një kënaqësi shpirtërore dhe u tha atyre që qenë të pranishëm:

"Unë po ndiej erën ejusujit (dhe shpresoj se së shpejti do të takohem me të) ".

Njerëzit që qenë rrethi tij. i thanë:

"Lëre më atë gjë. Tije ende n'ë atë mendimin e mëparshëm.

(ti mendon se Jusufi është ende gjallë?!) ".

Pas pak kohe erhdi lajmi që Jusufi është me të vëllanë, Benjaminin, në Egjpt. Jakubi a.s. e mori këmishën, që ia kishte dërguar Jusufi, dhe i fërkoi sytë me të. Atij menjëherë iu kthyen sytë si më parë. Mandej Jakubi a.s. u tha atyre që ishin të pranishëm:

"A nukju kam thënë juve që unë di nga Zoti xh.sh. atë qëju nuk e dini?"


[B]SHPËRNGULJA E JAKUBIT a.s. NË EGJIPT[/B]

Jakubi a.s., pasi mori vesh se Jusufi ishte gjallë dhe se e kishte lutur që të shpërngulej, e lëshoi atdheun e vet, Palestinën, dhe u shpërngul në Egjipt. Kur mbërriti atje, Jusufi a.s. u bëri pritje madhështor prinderve dhe vëllezërve të vet. Ai iu drejtua babait të vet me këtë fjalë: "O babai im, ky është vërtetimi i ëndrrës si-rae të kahershme". Pastaj vazhdoi t'ia tregonte babait vuajtjet që kishte pasur: hedhja në gropë nga vëllezërit, kalimi i karavanit atypari, shitja e tij si rob në Egjipt, ngjarja në mes tij dhe bashkëshortes së zotriut, burgosja pa dalë në gjyq, dalja nga burgu, pozita të cilën i besoi Faraoni, ardhja e vëllezërve në Egjipt, nda-Ija e Benjaminit dhe ardhja e tyre (e prindëve dhe e vëllezëre) aty.

Jusufi a.s. kaloi nëpër këto sprova, por kurrë nuk e harroi adhurimin e Zotit xh.sh.. Jakubi a.s. jetoi edhe 17 vjet në Egjipt, së bashku me Jusufin, dhe vdiq në moshën 147-vjeçare. Ai, para se të vdesë, i porositi bijtë e tij që të mos largoheshin nga feja e vërtete dhe që ta varrosnin në Palestinë, afer babait dhe gjyshit, Is-hakut dhe Ibrahimit a.s. Pas një kohe vdiq edhe Jusufi a.s., në moshën 110-vjeçare. Beni Israilët mbetën në Egjipt edhe pas vdekjes së Jusufit, deri me ndjekjen e Musait a.s. nga Faraoni XVIII.

FUND

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Kamata[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]
[SIZE=2] [/SIZE]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Kamata në terminologjinë islame do të thotë shtesë mbi kapitalin pa ndërmjetësinë e shitblerjes, kurse përkufizimi më i njohur në librat e fikhut është: “Shtesë pasurore e kushtëzuar në marrëveshje, pa kompensim, gjatë këmbimit të një pasurie me një tjetër.”
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: “E nëse pendoheni atëherë juve ju përket vetëm kapitali juaj...” [Bekare: 279]. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Dispozita e kamatës në islam [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Kamata përfaqëson fitimet më të pista, sepse ajo është e ndaluar në Legjislacionin Islam, duke e konsideruar atë që e lejon prej grupit të jobesimtarëve, me argument fjalën e All-llahut [xh.sh]: “All-llahu nuk e do asnjë jobesimtarë mekatarë.” [Bekare: 276]. [/SIZE]
[SIZE=2]Islami e ka ndaluar kamatën në të gjitha llojet, format dhe ngjyrat e saj, sepse ajo përbën një fitim të pisët dhe pasuri të ndaluar, pasuri të cilën të pasurit kamatëdhënës (apo kreditorët) e marrin nga të varfërit nevojtarë pa të drejtë, pa mundim dhe pa punë. Kamata është e ndaluar në Kuran, Sunnet dhe sipas ixhmait të të gjithë dijetarëve. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: “O ju që besuat, kini frikë All-llahun dhe nëse jeni besimtarë të sinqert , hiqni dorë prej asaj që ka mbetur nga kamata. E në qoftë se nuk e bëni këtë (nuk heqni dorë nga kamata), atëherë binduni se jeni në luftë me All-llahun dhe të dërguarin e Tij...” [Bekare: 278-279]. [/SIZE]
[SIZE=2]Pra, aq i madh dhe aq i shëmtuar është mëkati i kamatës, saqë ai i cili merr pjesë në transakcionet me kamatë i ka shpallur luftë All-llahut dhe Pejgamberit, sal-lallahu alejhi ve sel-lem. E kush është ai i cili mund ta fitojë luftën kundër All-llahut? Pra, çdokush që punon me kamatë konsiderohet në luftë kundër All-llahut, gjë që tregon se do të dënohet në xhehennem dhe tregon se kamata është mëkat shumë shumë i madh. [/SIZE]
[SIZE=2]Për ta potencuar edhe më shumë shëmtinë e këtij mëkati, Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem ka thënë: “Kamata i ka 73 porta, më e lehta është sikur ai njeri të bëjë marrëdhënie me nënën e tij...” [Ahmedi, Tirmidhiu, Ebu Daudi]. [/SIZE]
[SIZE=2]Poashtu All-llahu i Madhërishëm thotë: “Ata që e hanë kamatën, ata nuk ngrihen ndryshe vetëm se si ngrihet ai çmenduri nga të prekurit e djallit. (Bëjnë) kështu ngase thanë: “Edhe shitblerja nuk është tjetër, por njësoj sikurse edhe kamata”! E All-llahu e ka lejuar shitblerjen, por e ka ndaluar kamatën. Atij që i ka arritur këshillë (udhëzim) prej Zotit të tij dhe është ndalë (prej kamatës), atij i ka takuar e kaluara dhe çështja e saj mbetet te All-llahu, e kush e përsërit (pas ndalimit), ata janë banues të zjarrit, ku do të mbesin përgjithmonë. All-llahu e zhduk kamatën dhe e shton lëmoshën, All-llahu nuk e do asnjë jobesimtarë mëkatar.” [Bekare: 275-276]. [/SIZE]
[SIZE=2]Në këto dy ajete All-llahu, subhanehu ve teala, na tregon se ngrënësit e kamatës janë të ngjashëm me të çmendurit e xhindosur, pastaj ua zhvlerëson argumentimin e tyre se kinse kamata është njejtë me gjërat tjera si shitblerja duke u thënë se shitblerjen All-llahu e lejoi mirëpo kamatën e ndaloi, pastaj All-llahu tregon se ai i cili e ndërpret kamatën dhe pendohet Ai do t’ia falë, e ai që edhe pas kësaj nuk pendohet dhe vazhdon me kamatë, All-llahu i kërcënohet me dënim të përjetshëm në xhehennem. Dhe në fund All-llahu tregon se nga kamata nuk ka bereqet, po ai haram gjithësesi do të zhduket dhe nuk do të ketë bereqet në të. [/SIZE]
[SIZE=2]Transmetohet nga Ebu Hurejra, radijallahu anhu, se Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “Do të vijë një kohë për njerëzit ku do të hanë kamatën.” Ebu Hurejra pyeti: “A të gjithë njerëzit?” Ai, sal-lallahu alejhi ve sel-lem tha: “Ai që nuk do të hajë prej tyre do të marrë prej pluhurit të saj.” [Ebu Davudi, Nesaiu, Ibn Maxhe]. [/SIZE]
[SIZE=2]Ajo që vihet re sot është se çdo fjalë prej fjalëve të Pejgamberit, sal-lallahu alejhi ve sel-lem tingëllon reale dhe tregon madhështinë dhe vërtetësinë e mesazhit të tij, sepse ai nuk flet nga vetvetja, po është shpallje nga All-llahu. [/SIZE]
[SIZE=2]Transaksionet me kamatë janë përhapur shumë e nuk ka shpëtuar prej saj vetëm se ai që e ka mëshiruar All-llahu, xhel-le sha'nunu. Ai që konsumon kamatën do të dridhet ashtu siç dridhet ai që është prekur nga shejtani, dhe kjo është lodhja, stresi dhe jostabilizimi i sotëm. Shpërblimi është sipas punës, për shkak të neglizhencës sonë dhe prishjes së potencialeve tona… [/SIZE]
[SIZE=2]Pa dyshim se rrjeti i kamatës sot po e rrjepë njerëzimin. Ky sistem kamate sot ka bërë që në kohët tona ta përqëndrojë pushtetin e vërtetë në duart e një grupi njerëzish që nuk kanë aspak mëshirë për njerëzimin, po që e shikojnë vetëm interesin e tyre dhe mundohen t’i rrjepin njerëzit. [/SIZE]
[SIZE=2]Shtetet janë borxhli të këtyre njerëzve, borxhe me kamata aq të larta, saqë shteti nuk ka mundësi ta paguajë as kamatën, e mos të folim për borxhin. Në këtë mënyrë shteti shkatërrohet ekonomikisht dhe bëhet rob i këtyre njerëzve. Ata e udhëheqin politikën e atij shteti, ata vendosin për luftë apo për paqe, krejt këtë duke u bazuar në grykësinë e tyre dhe duke mos pasur aspak mëshirë për të varfërit. [/SIZE]
[SIZE=2]Urtësia në ndalimin e kamatës. Urtësia e parë në ndalimin e një gjëje është sprovimi që All-llahu ua bën robërve të Tij, që ta sheh se a janë të dëgjueshëm apo jo? All-llahu e ka ndaluar kamatë dhe ai është i Urti. [/SIZE]
[SIZE=2]Argumentet e ndalimit të kamatës janë në Kuran, Sunnet dhe Ixhma, andaj duhet të jemi të prerë në ndalimin e kamatës edhe nëse nuk i dimë të gjitha urtësitë e ndalimit të saj. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: “Kur All-llahu ka vendosur për një çështje, ose i dërguari i Tij, nuk i takon (nuk i lejohet) asnjë besimtari dhe asnjë besimtareje që në atë çështje të tyre personale të bëjnë ndonjë zgjidhje tjetërfare. E kush e kundërshton All-llahun dhe të dërguarin e Tij, ai është larguar shumë larg së vërtetës.” [Ahzab: 36]. [/SIZE]
[SIZE=2]Sidoqoftë, do t’i përmendim disa prej efekteve negative të kamatës: [/SIZE]
[SIZE=2]1. Kundërshtimi i All-llahut në vendimin e Tij, andaj ai që e bën këtë i nënshtrohet hidhërimit dhe dënimit të All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]2. Shkakton prishje të ndjesisë dhe mirëkuptimit njerëzor, sepse qëllim kryesor bëhet grumbullimi i pasurisë në kurriz të të varfurve. Sa e sa njerëzve u janë rrëmbyer shtëpiat për shkakë të kamatës, sa e sa fëmijë kanë mbetur pa kulm mbi krye për shkak të kamatës. [/SIZE]
[SIZE=2]3. Shkakton urrejtje ndërnjerëzore, të varfërit i urrejnë të pasurit. [/SIZE]
[SIZE=2]4. Shkakton dëshpërim në shpirtin e të varfërve dhe e rrit hendekun ndërmjet atyre që kanë dhe atyre që nuk kanë, kurse islami na e mëson të kundërtën e kësaj, nëpërmjet zekatit dhe sadakasë. [/SIZE]
[SIZE=2]5. Shkakton që pasuria të grumbullohet në duart e disa personave, qëllimi kryesor i të cilëve është interesi i tyre personal. Kështu shtetet dhe shtetasit bëhen robër të tyre. Njëri prej tyre ka thënë: “Ma jepni sistemin bankar të një shteti, pastaj zgjidheni kryetar kë të doni.” D.m.th. politika e atij shteti do të jetë në dorën time. … [/SIZE]
[SIZE=2]6. Shumë ekonomistë bashkohorë e kundërshtojnë kamatën dhe tregojnë për dëmet e saj në ekonominë e një shteti, bile dëmet e saj reflektohen edhe te populli, në formë të taksave dhe çmimeve të larta. [/SIZE]
[SIZE=2]7. Kamata shkaktoi që kapitalistët ta ndienin veten zot, kurse punëtorët të ndihen si robër, i bëri pasuritë e popullit plaçkë për shtetet kapitaliste, të cilat i përdorën për prodhim të armëve, për luftë dhe shkatërrime. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Zgjidhja islame [/SIZE]
[SIZE=2]Tash do të flasim mbi zgjidhjen islame, e cila zgjidhje padyshim se është në dobinë e të gjithëve. [/SIZE]
[SIZE=2]Islami i ka dhënë hapësirë kapitalit që të shfrytëzohet në tregëti me afat të gjatë ashtu siç ka lejuar përzierjen e tij me punën, duke ndarë me të fitimet dhe humbjet. Prej këtu legjislacioni evropian gjatë zhvillimit të tij mori idenë e ngritjes së shoqërisë aksionare, të cilat ishin fara e zhvillimit mbi të cilat ngrihen bazat e prodhimit dhe transaksioneve në ekonominë bashkohore. [/SIZE]
[SIZE=2]Si dihet, e ndaluara është e qartë dhe e lejuara është gjithashtu e qartë, e nuk do të ketë shpëtim vetëm nëse mësojmë prej thënies së All-llahut, subhanehu ve teala: “... e nëse pendoheni, atëherë juve ju përket vetëm kapitali juaj, kështu nuk bëni dhe nuk ju bëhet padrejtësi.” [Bekare: 279] [/SIZE]
[SIZE=2]Bankat islame [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Mësuam se kreditimi dhe marrja e kredisë me kamatë është vepër e ndaluar, të cilën nuk e bën të lejueshme as edhe nevoja. Këtu lind nevoja e korigjimit të funksionimit të kapitalit, duke e përshtatur me Legjislacionin Islam. Kështu lindi ideja e bankave islame, ngritja e të cilave përfaqëson vetëm se një hap mbi rrugë në krahasim me hapat tjerë për ngritjen e sistemit ekonomik islam në formën e tij më të plotë, kur dihet se sistemi bankar konsiderohet boshti i të gjithë aktivitetit ekonomik. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Objektivat e bankave islame [/SIZE]
[SIZE=2]Bankat islame, për dallim nga ato tjerat, ngrihen mbi parimin e mosndarjes midis anës materiale, njerëzore dhe natyrës humane. Objektivat kryesore të bankave islame janë: [/SIZE]
[SIZE=2]1- Përputhja e veprimeve të saja bankare me dispozitat islame, duke siguruar kështu alternativën islame për çdo veprim. Kjo nuk realizohet vetëm nëse banka islame pastron veprimet e saja nga çdo gjë e ndaluar dhe hap i parë në këtë drejtim do të jetë shpëtimi i muslimanëve nga këneta e kamatës, nga kjo e keqe për të cilën All-llahu i ka shpallur luftë atyre që përzihen në të, e më pas sigurimi i fitimit hallall, vënia e pasurisë në shërbim të muslimanëve e shoqërive të tyre nëpërmjet aktiviteteve të ndryshme të lejuara. [/SIZE]
[SIZE=2]2- Zhvillimi i ndërgjegjes së kursimit, nxitja e investimeve dhe ndalimi i bllokimit të pasurive, sepse banka islame ka për qëllim mbledhjen e kursimeve të muslimanëve në të gjithë botën dhe orientimi i tyre në atë mënyrë që realizon dobi për vendet islame. Padyshim se lënia e parave në bankat islame i ndalon muslimanët nga bërja e gjynaheve duke i lënë paratë në banka tjera, të cilat punojnë me kamatë dhe të cilat i shfrytëzojnë këto para për politikat e tyre të cilat janë në kundërshtim me interesat e muslimanëve. [/SIZE]
[SIZE=2]3- Paraqitja e metodave të reja të financimit dhe investimit, të cilat janë në përputhje me islamin, në formë të partneritetit të plotë, i cili rrjedh nga bashkimi i kapitalit, punës dhe ndarjes së fitimit dhe humbjes. Nuk ka dyshim se të gjitha të ardhurat nga projektet me partneritet, janë më të larta se të ardhurat e realizuara nga kamata. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Format e financimit tek Bankat islame [/SIZE]
[SIZE=2]Format e financimit tek bankat islame burojnë nga Legjislacioni Islam, i cili ndalon marrjen dhe dhënien e kamatës. Do t’i përmendim disa prej këtyre formave: [/SIZE]
[SIZE=2]1- Mudarebeja (bashkimi i kapitalit me punën). [/SIZE]
[SIZE=2]Te kamata, dhënësi i kamatës është në fitim të sigurtë, kurse ai që e merr kamatën i nënshtrohet edhe punës edhe rrezikut të humbjes. Kurse Mudarebeja është bashkimi i kapitalit të njërës palë me punën e palës tjetër, duke e ndarë fitimin dhe humbjen. Fitimi ndahet në bazë të një përqindjeje të caktuar më parë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]2- el-Anan (partneriteti me kapital të përbashkët) [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Partneriteti i quajtur el-Anan është një marrëveshje midis dy apo më shumë partnerëve për të bërë biznes me kapitalin e tyre të përbashkët, me kusht që fitimi të ndahet midis tyre sipas një përqindjeje të përcaktuar. Dallimi mes kësaj dhe Mudarebesë është se te Mudarebeja kemi kapitalin te njëra palë dhe punën te pala tjetër, kurse në këtë rast kapitali dhe puna janë nga të dy palët. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Poashtu ka edhe shumë forma tjera, të cilat nuk do t’i cekim këtu. Qëllimi është të tregojmë se kamata është rreptësisht e ndaluar dhe se ne si musliman duhet të organizohemi që ta bëjmë biznesin tonë në mënyrë hallall. Bankat islame ekzistojnë nëpër shumë vende islame, po bile edhe në shumë vende perëndimore, si shkak i kërkesës së muslimanëve. [/SIZE]
[SIZE=2]Lusim All-llahun të na udhëzojë në rrugën e drejtë dhe të na largojë nga fitimi me haram. </SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Omer Islami,
23.2.2007[/SIZE][/RIGHT]
[/I][/FONT] </SPAN>[/FONT]

[QUOTE=Albanian eX|PerT][B]DALJA E JUSUFIT NGA BURGU

[/B]Pas ditëve që kaloi Jusufi në burg, Perëndia deshiroi që t'ia shpejtojë procesin dhe i përgatiti menyrën si të lirohet nga burgu.

Mbreti i Egjiptit, Faraoni XIV, kishte parë ëndërr se shtatë lopë të bukura e të majme dolën prej një lumi, e pastaj dolën edhe shtatë të tjera, të ligshta, që i hëngrën ato të parat. Te dytën natë Faraoni pa një ëndërr tjetër: 7 kallinj të njomë dhe 7 kallinj të thatë. Kallinjtë e thatë i hëngrën të shtatë kallinjtë e njomë. Faraoni u dësh-përua nga të dy endërrat dhe menjëherë thirri magjistarët dhe këshilltarët e vet që t'ia shpjegonin ëndrrat që kishte parë. Mirëpo, nuk mori shpjegim te saktë prej asnjërit. Atëherë shërbëtorit iu kujtua ëndrra që kishte pare ne burg dhe shpjegimi i Jusufit. Ai i tha mbretit se kur kishte qenë në burg, kishte parë një ëndërr, të cilën ia pat shpjeguar një djalosh hebre, robi i ministrit të sigurimit.

Faraoni menjëherë kërkoi prej tij që të shkonte në burg dhe të dëgjonte shpjegimin nga Jusufi për ëndrrat që kishte parë. Shërbëtori shkoi tek Jusufi a.s. dhe iu drejtua me këto fjalë;

"Jusuf, o besnik na shpejgo: çka do të thotë shtatë të lopë të dobëta i hanin shtatë të majme dhe shtatë kallinj të thatë i hanin shtatë të njom e të kthehem te njerëzit që edhe ata të e dinë këtë".

qJusufi ia sqaroi ëndërrat e mbretit dhe i tha:

"Të mbillen vite me radhë, e çka të e korrni lenije në kallinj (depo) përveç një pakice që e hani".

Mandej vazhdoi se sunduesit e Egjiptit duhet të kenë kujdes që në ato vitet e begatshme t'i mbushin depot shtetërore me drithë, sa me shumë që tëjetë e mundur, ndërsa sa nuk zënë depot, t'i lënë në kallinj, domethënë pa fshirë, në mënyrë që të furnizohet popull në vitet e thata që vijnë më vonë.

Kur u kthye shërbëtori te mbreti dhe ia tregoi shpjegimin e Jusufit, atij i pëlqeu ky shpjegim dhe kërkoi që Jusufi të vinte në pallat. Mirëpo, Jusufi nuk pranoi të dilte nga burgu para se ta vërtetonte mbreti punën e tij: "Përse ështe në burg (a është fajtor apo jo)?" Mbreti i filloi hetimet për burgosjen e Jusufit rishtas dhe, pasi u kryen, doli në shesh se Jusufi ishte burgosur pa kurrfarë faji.


[B]JUSUFI NË PALLATIN E MBRETIT[/B]

Kur doli në shesh se Jusufi nuk kishte bërë kurrfarë vepre për dënim, mbreti e mori në pallatin e vet si bashkëpunetor. Faraoni e pyeti Jusufin: "Çfarë detyre do të kresh në qeverinë time?" Jusufi a.s. kërkoi pozitën e ministrit tc bujqësisë dhe të financave. Kërkesa e tij u aprovua prej Faraonit dhe Jusufi u bë ministër i parë prej Beni Israilëve në qeverinë e faraonëve.

Jusufi a.s. menjëherë filloi aktivitetin e grumbullimit të drithit në depot shtetërore dhe në hambarët individualë. Për pjesën e drithit që nuk kishin ku ta lënin, urdhëroi që të ruhej në kallinj. Ai, kur u emërua minister i fmancave, ishte në moshën 30 - vjeçare. Jusufi, perveç detyrës së tij, pas Faraonit kishte fjalën kryesore në Egjipt.

Faraoni pati besim të madh në te, saqë, kur e emëroi ministër, unazën që e pati në gisht, e hoqi dhe ia dha Jusufit. Edhe rrobat ia dha të ngjashme me të vetat, që s'i kishte veshur kurre askush më parë. Jusufi bëri një udhëtim nëpër Egjipt duke ndalur në çdo krahinë. Ai e udhëaonte popullin se si duhej gnimbulluar dhe ruajtur drithin gjatë këtyre vjetve të begatshëm.

Kur përfunduan shtatë vjetët e begatshem, filloi thatësia dhe arritën ata shtatë vjetet e pritur.


[B]VËLLEZËRIT E JUSUFIT KËRKOJNË DRITHË NË EGJIPT[/B]

Kur erdhën vitet e thatesisë, u bë krizë për bukë në tërë botën. Egjiptasit erdhën te Faraoni dhe kërkonin drithë. Atëherë Jusufi hapi depot shtetërore dhe u dha drithë, sipas nevojës familjare. Më vonë kriza përfshin edhe Palestinë, ku ishte Jakubi a.s. Populli i Palestinës mori vesh se në Egjipt kishte drithë. Jakubi a.s. i dergoi bijtë e vet për të blerë drithë në Egjipt. Kur arritën në Egjipt, Jusufi i njohu vëllezërit e vet, kurse ala nuk e njihnin atë.

Nuk ishte çudi pse ata nuk e njihnin, sepse ai kishte ndryshuar krejtësisht si nga pamja, ashtu edhe veshmbathje, kurse ata ishin si më pare. Kur ua dha Jusufi vëllezëve drithin që e blenë aty, u tha se herën tjetër nuk mund të merrnin pa e sjellë me vete vëllanë e vogël. Jusufl a.s. veproi në këtë mënyrë, me qëllim që ta shihte edhe vëllanë e vogël.

Jusufi a.s. pasi e kërkoi Benjaminin ua ktheu edhe të hollat që i paguan për drithë, me qëllim që kur t'i shihnin të hollat, të ktheheshin prapë në Egjipt për t'i paguar. Kur arritën bijtë e Jakubit në shtëpi e lajmëruan babanë se ministri i bujqësisë i Egiptit u kishte thënë se nuk do t'u jepte drithë më, nëse nuk do ta sillnin me vete vëllanë e vogël, Benjaminin. Jakubi a.s. ua përkujtoi ngjarjen e mëparshme te Jusufit dhe u tha se nuk u besonte siç nuk u pat besuar as atëherë me rastin e Jusufit.

Vëllezërit e Jusufit, kur i hapën thasët, i panë se të hollat ua kishte kthyer ministri dhe i kishte futur në drithë. Jakubi a.s. nuk ua lejoi Benjaminin. Kur u shpenzua drithi i blerë, kërkoi nga bijtë e vet që të shkonin përsëri në Egjipt për të blere drithë. Jehu-dha i tha se nuk kanë ku të shkojnë pa Benjaminin. Ministri i atjeshëm na ka thënë se pa Benjaminin vini kot.

Jakubi a.s. i tha Jehudhës: "Si e diti ai që ju keni vëlla?" Jehudha iu përgjigj se qenë të parët që kishin shkuar prej një vendi tjetër e ai mendoi se ne qemë agjentë. I thamë se kemi babanë gjallë dhe një vëlla më të vogël, duke mos ditur se ai mandej do ta kërkonte atë. Jehudha i dha besën babait të vet se ka për ta ruajtur Benjaminin dhe se ka për t'ia kthyer në shtëpi. Atëherë Jakubi a.s. i urdhëroi bijtë e vet që të merrnin disa dhurata dhe t'ia dërgo-nin atij që pi i furnizon me drithë. Ua dha edhe te hollat, të cilat i kishte kthyer dhe u tha të merrain të holla të tjera për këtë herë.

Kur mbërrinë vëllezërit e Jusufit në Egjipt, ai i pa se me vete kishin edhe Benjaminin. I urdhëroi shërbëtorët të dilnin e t'i prisnin dhe t'u shtronin drekë. Shërbëtorët, kur e përgatitën drekën, i morën dhe i dërguan në shtëpinë e tij. Ata, kur morën vesh se po shkonin në shtëpinë e ministrit, u frikësuan se do të jetë ndonjë mashtrim, për shkak të të hollave që i gjetën në thasët e tyre. Filluan të shikonin njëri-tjetrin, duke thënë se tani do ti sulmojnë dhe do t'ua marrin kuajt e ata do t'i bëjnë shklleër të tij. Njëri prej tyre ia tregoi shërbëtorit ngjarjen e të hollave, duke i thënë se nuk kanë ditur asgjë, derisa mkishin hapur thasët në shtëpi. Në mes të tjerash i tha se i kanë sjellë edhe të hollat e kthyera nga ana e ministrit dhe për këtë herë kanë sjellë të holla të tjera për blerjen e drithit. Shërbëtori i qetësoi, duke u thënë se ata janë mysafirë të ministrit dhe të mos frikësohen fare.

Në kohen e drekës erdhi Jusufi. Këta ia dorëzuan dhuratat qe i kishte dërguar babai i tij, Jakubi a.s. Jusufi e shikoi Benjaminin dhe pyeti: "A është ky vëllai juaj i vogël, për të cilin më keni tre-guar më parë?" Ata iu pergjigjën njëzëri: - Po. Jusufi nuk u ul, por nisi të shetiste nëpër dhomë. Nganjëherë dilte edhe në dhomën tjetër dhe qante nga mallëngjimi për vellanë dhe babanë. Pastaj u kthye dhe i pyeti ata për babanë dhe për shëndetin e tij.

Jusufi shtroi vëllezërve drekë madhështore dhe me atë rast i uli dy nga dy, sipas moshës. Benjamini mbeti tck dhe ai me ate rast tha: "Po të ishte gjallë Jusufi, unë nuk do të kisha mbetur vetëm". Atëherë Jusufi i tha; "A pranon të ulem uën me ty në vend të Jusufit?", Benjamini iu përgjigj: "Po, megjith qejf, ulu".

Bashkëpunëtorët e tjerë i uli rresht veçmas, sepse ata i konsideronte të padenjë.


[B]DREDHIA E JUSUFIT QË TA NDALTE BENJAMININ AFËR VETES[/B]

Jusufi a.s. i urdhëroi shërbëtorët e vet t'ua mbushnin vellezërve thasët me drithë dhe t'ua kthenin të hollat prape. Si duket, Jusufi në një bisede që pati me Benjaminin i tregoi se ai ishte vëllai i tij dhe atë do ta ndalë aty.

Kur u mbushën thastë, në thesin e Benjaminit shtinë ehde një tas te argjentë me të cilin pinte ujë Jusufi. Kur u bënë gati të niseshin për Palestinë, njëri prej shërbëtorve të Jusufit u tha atyre: "Ndaluni!" Ata u ndalën. Shërbëtori u tha se duhej t'i kontrollonin të gjithë, sepse kishte humbur tasi me te cilin pi uje ministri. Vëllezërit e Jusufit i thanë se nuk e kishin marë. Shërbëtori u tërhoqi vërejtjen se në thesin që të gjendet tasi, ai do të mbesë skllav i ministrit. Pastaj Jusufi filloi kontrollimin prej me të madhit e deri te më i vogli. Tasin e gjeti në thesin e Benjaminit dhe atë e ndali aty. Vellezerit u përpoqën të nibetej ndonjëri prej tyre në vend të tij, për shkak se e kishin marrë me besë nga babai, por ai nuk pranoi ta lëshonte.

Ata zunë e i treguan ministrit rastin e Jusufit dhe u zemeruan në Benjaminin që kishte bërë atë vepër të keqe. I thanë se babai i tyre e do shumë këte, sepse i kishte humbur një tjetër, e dashuria e tij kishte kaluar tek ky. I treguan se edhe ai ka pasë vjedhur si ky. Kur e panë se çdo përpjekje e kotë, vëllai i madh, Orbini, u tha të tjerëve:

"A nuk e dini se ia kemi dhënë besën e Zotit babait se do t'ia kthejmë prapë (Benjaminin), se k'ështu ka pasë ngjarë edhe me Jusufin? Prandaj unë nuk largohem prej këtu (Egjiptit), nuk vij te babai pa më dhënë leje ai ose, në të kundërtën, derisa të dalë në shesh kjo gjë nga Perëndia. Ai është gjykatësi më i mir'ë (që di çdo gjë, qoftë edhe e fshehtë) ".

Me në fund u tha vëllezërve të tjerë:

"Shkoniju te babaijuaj dhe lajmërojeni (për Benjaminin dhe ngjarjen me ministrin efmancave të Egjiptit). Tregoni se djali i tij ka vjedhur (eshtë hëre rob, për shkak të vjedhjes) ".

Kur u kthyen tek Jakubi a.s., e lajmëruan për atë ndodhi të keqe. Atij nuk i mbushej mendja kurrsesi që ai ta kishte bërë atë vepër të keqe - edhe u kthye e u tha djemve se edhe këtë e paskan rregulluar, si Jusufin më parë Jakubit iu shtua mërzia edhe më shumë. Duke qarë, u verbua. Pastaj Jakubi a.s. i dërgoi bijtë e vet për të tretën herë të blenin drithë dhe të merrnin vesh për vëllanë e tyre dhe për ngjarjet e ministrit të Egjiptit.

Djemve të Jakubit a.s., kur shkuan për të tretën herë Jusufi u tha: "A c dini ç'i keni bërë Jusufit?" "A je ti Jusufi?" "Po". Vellezërit e Jusufit u çuditen shumë. E pranuan se kishin bëre gabim të madhe me të.

Jusufi a.s., u tha:

"Merreni këtë k'ëmishë tiine dhe çojani babait le t'ifshijë sytë me të, se ka për t'iu kthyer të pamurit si më parë".

Jusufi u tha që ta sillnin tërë familjen në Egjipt. Vëllezërit e Jusufit u nisën nga Egjipti për në Palestinë. Jakubi a.s. ndiente një kënaqësi shpirtërore dhe u tha atyre që qenë të pranishëm:

"Unë po ndiej erën ejusujit (dhe shpresoj se së shpejti do të takohem me të) ".

Njerëzit që qenë rrethi tij. i thanë:

"Lëre më atë gjë. Tije ende n'ë atë mendimin e mëparshëm.

(ti mendon se Jusufi është ende gjallë?!) ".

Pas pak kohe erhdi lajmi që Jusufi është me të vëllanë, Benjaminin, në Egjpt. Jakubi a.s. e mori këmishën, që ia kishte dërguar Jusufi, dhe i fërkoi sytë me të. Atij menjëherë iu kthyen sytë si më parë. Mandej Jakubi a.s. u tha atyre që ishin të pranishëm:

"A nukju kam thënë juve që unë di nga Zoti xh.sh. atë qëju nuk e dini?"


[B]SHPËRNGULJA E JAKUBIT a.s. NË EGJIPT[/B]

Jakubi a.s., pasi mori vesh se Jusufi ishte gjallë dhe se e kishte lutur që të shpërngulej, e lëshoi atdheun e vet, Palestinën, dhe u shpërngul në Egjipt. Kur mbërriti atje, Jusufi a.s. u bëri pritje madhështor prinderve dhe vëllezërve të vet. Ai iu drejtua babait të vet me këtë fjalë: "O babai im, ky është vërtetimi i ëndrrës si-rae të kahershme". Pastaj vazhdoi t'ia tregonte babait vuajtjet që kishte pasur: hedhja në gropë nga vëllezërit, kalimi i karavanit atypari, shitja e tij si rob në Egjipt, ngjarja në mes tij dhe bashkëshortes së zotriut, burgosja pa dalë në gjyq, dalja nga burgu, pozita të cilën i besoi Faraoni, ardhja e vëllezërve në Egjipt, nda-Ija e Benjaminit dhe ardhja e tyre (e prindëve dhe e vëllezëre) aty.

Jusufi a.s. kaloi nëpër këto sprova, por kurrë nuk e harroi adhurimin e Zotit xh.sh.. Jakubi a.s. jetoi edhe 17 vjet në Egjipt, së bashku me Jusufin, dhe vdiq në moshën 147-vjeçare. Ai, para se të vdesë, i porositi bijtë e tij që të mos largoheshin nga feja e vërtete dhe që ta varrosnin në Palestinë, afer babait dhe gjyshit, Is-hakut dhe Ibrahimit a.s. Pas një kohe vdiq edhe Jusufi a.s., në moshën 110-vjeçare. Beni Israilët mbetën në Egjipt edhe pas vdekjes së Jusufit, deri me ndjekjen e Musait a.s. nga Faraoni XVIII.

FUND[/QUOTE]


Lexoje edhe nji here se e paske perzije e ba qorb.( keshtu e ka kur njeriu ngutet me ba paste sa ma shum dhe pezijen kabllot)

[quote=SoKoLi-i-Maleve]Lexoje edhe nji here se e paske perzije e ba qorb.( keshtu e ka kur njeriu ngutet me ba paste sa ma shum dhe pezijen kabllot)[/quote]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Ketu nuk jemi ne kuzhine, e as restorante per qorba e ushqime, porse jemi per te lexuar se bashku gjera te dobishme per te mesuar fejen Islame. Nese te pelqen mire, nese jo, jeni i lire, askush s'te imponon leximin![/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Experti![/SIZE][/FONT]

[SIZE=2][SIZE=3][COLOR=black][B]Frytet e përkatësisë së njeriut në fenë e Allahut[/B][/COLOR][/SIZE][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Të gjithë muslimanët ndiejnë se i përkasin kësaj feje dhe krenohen që janë pjesëtarë të saj. Nëse e pyet dikë, gjatë polemikave, a nuk je musliman? Ai ngushtohet dhe i vjen keq që i bëhet kjo pyetje. Por, kush është prej muslimanve i cili me sinqeritet dhe seriozitet ia bënë këtë pyetje vetes së tij, a nuk je musliman? Çka do të thotë t'i përkasësh kësaj feje? Çka do të thotë t'i përkasësh këtij umeti? A nuk është obligim që të miqësojmë për këtë fe? A nuk është obligim që të ngrihemi në ngadhënjimin e kësaj feje dhe thirrjes në të?[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]A nuk i shihni grupet devijuese dhe të humbura se si krenohen me përkatësinë e tyre në atë grup dhe paguajnë atë me çdo çmim? E sheh se si bëhet fanatik në grupin e tij, thërret në besimin e atij grupi, vrapon në përhapjen e tij, edhe nëse ajo i kushton shtrenjtë? Të ngjashëm me këta janë edhe ata të cilët i ka mbizotëruar gjuha e vatanit dhe nuk ndiejnë përkatësi, vetëm se përkatësi të dheut dhe vendit. Ai ndien një obligim të miqësisë dhe përkatësisë për shkak të vendit të vet, bëhet fanatik ndaj asaj që është reale dhe jo reale. E ç'është puna jonë, e që Allahu na ka nderuar me përkatësin në këtë fe?! Ç'është çështja jonë që nuk e kuptojmë përkatësinë tonë, çfarë do të thotë të jesh musliman, besimtar?[/COLOR][/SIZE]
[B][SIZE=2][COLOR=black]Përgjithësimi i dëmimit për ata që heshtin[/COLOR][/SIZE][/B]
[COLOR=black][SIZE=2]Allahu ka përmendur se njerëzit kur largohen nga sheriati i Allahut dhe veprojnë atë që është në kundërshtim me të, do t'i përgjithësojë dënimi. Allahu thotë:[/SIZE][B][SIZE=2] “Ruajuni nga e keqja (nga dënimi) që nuk godet vetëm ata që bënë mizori prej jush, (por edhe të mirët)! Dhe ta dini se Allahu është Ndëshkues i rreptë''. [/SIZE][/B][SIZE=2]Enfal, 25.[/SIZE][/COLOR]
[COLOR=black][B][SIZE=2]“Kur ata nxitën hidhërimin Tonë, Ne u hakmorëm atyre dhe i përmbytëm të gjithë.” [/SIZE][/B][SIZE=2]Zuhruf, 55.[/SIZE][/COLOR]
[B][SIZE=2][COLOR=black]“A nuk e kanë të qartë ata që trashëguan tokën pas banorëve të saj (që u shkatërruan) se, nëse dëshirojmë, Ne i godasim (i dënojmë) për mëkatet e tyre, ua mbyllim zemrat e tyre, dhe ata nuk dëgjojnë (këshillat).”[/COLOR][/SIZE][/B]
[SIZE=2][COLOR=black]Është prej ligjit të Allahut që të dënojë, t'i shkatërrojë dhe t'i përgjithësojë dënimi, gjersa t'i kthehen ligjit të Allahut. Ky dënim nuk është për një grup të caktuar prej njerëzve, por është dënim për tërë atë shoqëri. A nuk jemi duke e kuptuar se shoqëria islame, nëse largohet nga sheriati i Allahut dhe shfaqet në të e keqja dhe përhapet shkatërrimi, ajo është e kërcënuar prej dënimit të Allahut?[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Pasi që dënimi përfshin të gjithë, përgjegjësinë dhe amanetin duhet ta mbajnë të gjithë në largimin e dënimit të Allahut dhe hidhërimit të Tij.[/COLOR][/SIZE]
[B][SIZE=2][COLOR=black]Shoqëria është sikur ata që kanë hipur në anije[/COLOR][/SIZE][/B]
[SIZE=2][COLOR=black]I dërguari i Allahut sjell një shembull ta lartë dhe thotë: “Shembulli i atij i cili qëndron në dispozitat e Allahut dhe ai që bie në ato që Allahu i ka ndaluar është sikur shembulli i një populli i cili hipën mbi anije. Disa kanë qëndruar në anën e lartë të anijes, ndërsa disa të tjerë në anën e ultë të anijes. Ata të cilët ishin poshtë kur merrnin ujë shkonin tek ata që ishin lartë. Pastaj thanë: 'Sikur ne të shponim një vrimë e të marrim ujë dhe mos t'i shqetësojmë ata që janë lartë!' Nëse këta lihen të shpojnë atë vrimë, atëherë do të shkatërrohen të gjithë. Nëse i ndalojnë nga kjo, do të shpëtojnë ata dhe të tjerët”.[/COLOR][/SIZE]
[COLOR=black][SIZE=2]Ne të gjithë kemi hipur mbi këtë anije. Kërkohet prej nesh që t'i pengojmë ata të cilët dëshirojnë shkatërrim dhe prishjen e njerëzve. Shkatërrimi më i madh është kur ndalojnë nga rruga e Allahut[/SIZE][SIZE=2][FONT=Microsoft Sans Serif]. [/FONT][/SIZE][FONT=Sylfaen][SIZE=2]Nuk i takon askujt prej nesh të largohet nga përgjegjësia e tij kur ai ndien se ka hipur në këtë anije dhe e sheh se rreziku po i kanoset atyre. [/SIZE][/FONT][/COLOR]
[B][SIZE=2][COLOR=black]Në tregimet e atyre që kanë kaluar para nesh ka shembuj[/COLOR][/SIZE][/B]
[COLOR=black][SIZE=2]Allahu na tregon në Kuran shumë shembuj të atyre të cilët nuk e kanë mbajtur këtë amanet dhe i kanë ikur përgjegjësisë. Tregon se si ata i ka përfshirë dënimi. Prej tyre janë edhe ata të cilët Allahu ka thënë për ta:[/SIZE][B][SIZE=2] "Dhe pyeti ti (Muhamed) për fshatin që ishte në breg të detit e ata e shkelën rendin e së shtunës (që e kishin të ndaluar gjuajtjen e peshqve), kur të shtunën e tyre peshqit u vinin sheshazi mbi ujë, e në ditën që nuk festonin nuk u vinin. Ja, kështu i sprovuam ata, ngase ishin mëkatarë". [/SIZE][/B][SIZE=2]A’raf, 163.[/SIZE][/COLOR]
[COLOR=black][SIZE=2]Allahu në këto ajete tregon se populli benu israil e kanë merituar mallkimin e Allahut, për shkak se ata u larguan nga mbajtja e këtij amaneti. “[/SIZE][B][SIZE=2]Ata që mohuan të vërtetën nga beni israilët, u mallkuan prej gjuhës së Daudit dhe të Isait, të birit të Mejremes. Kështu u veprua sepse kundërshtuan dhe e tepruan. Ata ishin që nuk ndalonin njëri-tjetrin nga e keqja që punonin. E ajo që bënin ishte e shëmtuar.” [/SIZE][/B][/COLOR]
[COLOR=black][SIZE=2]Këto janë disa shembuj të cilët tregojnë për përfundimin e këtyre njerëzve. Allahu na tërheq vërejtjen që mos ecim rrugës së tyre. Pse, ne po themi me fjalën tonë sikur ata që thanë: “[/SIZE][B][SIZE=2]Dhe kur një grup prej tyre thanë: 'Përse këshilloni një popull që Allahu do ta shkatërrojë ose dënojë me një dënim të ashpër?".[/SIZE][/B][/COLOR]
[SIZE=2][COLOR=black]Përse mendojmë se kjo çështje i takon vetëm një grupi të caktuar? Mos të jemi si ata frikacakë të cilëve Allahu ua obligoi të hynë në tokën e shenjtë (Kuds), ndërsa ata e zgjodhën varfërinë dhe humbjen. Pastaj Allahu i dënoi 40 vite si dënim për shkak të mos kryerjes së amanetit me të cilin Allahu i kishte ngarkuar.[/COLOR][/SIZE]
[B][SIZE=2][COLOR=black]Çfarë do të thonë për ne gjeneratat që do të vijnë pas [/COLOR][/SIZE][/B]
[SIZE=2][COLOR=black]Të gjithë ne pajtohemi në kritikat ndaj atyre të cilët kanë jetuar në atë kohë kur ka rënë Endelusi (Spanja) në duart e jobesimtareve. Të mëdhenjtë dhe të vegjlit ende lexojnë në histori se këta njerëz i kanë tradhtuar muslimanët dhe këtë umet. Këto vende, pasi që ishin vende islame, u shndërruan në vende të krishtera, xhamitë u bënë kisha ku i vendosën kambanat dhe kryqet. themi ne për ata? Ç'themi ne për këta të cilët në duart e tyre ranë këto vende të cilat i kishin çliruar shokët e të dërguarit të Allahut? Ibnu Umeri thotë: "Fërgëllonte bora, ndërsa ne ishim në Azerbajxhan”. Shokët e të dërguarit të Allahut shkelën shumë vende, ndërsa ato vende sot janë nën duart e jobesimtarëve. Ç'themi për ata të cilët e humbën këtë krenari të cilën e fituan shokët e të dërguarit të Allahut? Ç'të themi për ata të cilët me qëllim apo pa qëllim ndihmuan në rënien e hilafetit të këtij umeti, ku pastaj muslimanët u ndanë në grupe të ndryshme? Ç'të themi për ata të cilët e humbën kiblën e parë të muslimanve (Kudsin), xhaminë e tretë të shenjtë në radhë?[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Pasi që ne i fajësojmë këta dhe pasi që këta nuk e kanë mbajtur amanetin e Allahut siç duhet, nuk e kanë mbajtur këtë përgjegjësi, atëherë çka do të thotë për ne gjenerata që do të vijë pas nesh? A nuk kanë të drejtë ata të flasin për neve, ashtu sikur ne po flasim për ata që kanë qenë para nesh? A nuk kanë të drejtë që të na cilësojnë me atë që ne po i cilësojmë ata që kanë qen para nesh? Çka na dallon neve prej atyre që kanë qenë para nesh? [/COLOR][/SIZE]
[RIGHT][COLOR=black][SIZE=2]P[/SIZE][SIZE=2]ërktheu: Shaban Murati[/SIZE][/COLOR]
[SIZE=2][COLOR=black]31.03.2007[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]http://www.klubikulturor.com[/SIZE][/RIGHT]

[SIZE=2][COLOR=black][CENTER][CENTER][B][SIZE=3][COLOR=#000080]Robërit e Allahut[/COLOR][/SIZE][/B][/CENTER][/CENTER]
[/COLOR][/SIZE][SIZE=2][COLOR=black][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Sikur të shkosh te mjeku dhe ai ta cilëson ilaçin… pastaj kërkon nga ti që ta përdorësh atë me rregull dhe të kushtëzon për shërimin tënd vazhdimin e tij, çka do të veproje? Pa dyshim se mendja dhe logjika e shëndoshë kërkon praktikimin dhe marrjen e tij.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]E sikur i keni përdorur në mënyrën të rregullt ... [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Pa dyshim se nuk do të ndjeni asnjë dhimbje dhe nuk do të ankoheni më pas.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Çka mendon për më të Urtin dhe të Diturin, i Cili i ka cilësuar të gjitha ilaçet dhe ia kthen shpinën atyre. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Nuk ke nevojë për to, as nuk i përdor dhe nuk u afrohesh atyre! [/COLOR][/SIZE]
[COLOR=black][SIZE=2]Nëse të ndodhë një çrregullim apo një thyerje në zemër apo turbullirë në kokë, Ai të ka thënë: "[/SIZE][SIZE=2][B]Ata që besuan dhe me të përmendur Allahun zemrat e tyre qetësohen; pra ta dini se me të përmendur Allahun zemrat stabilizohen". [/B][/SIZE][SIZE=2]Rrad, 28.[/SIZE][/COLOR]
[SIZE=2][COLOR=black]Dhe nëse të kaplon hidhërimi dhe mërzia dhe nëse të vërsulen ziliqarët, të ka thënë: [B]"Pra ju më kujtoni Mua (me adhurime), Unë ju kujtoj juve (me shpërblim). Më falënderoni e mos më mohoni". [/B]Bekare, 152.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Dhe nëse të godasin musibet (sprovat) dhe njerëzit të lënë vetëm, të ka thënë: [B]"(Përkujto) Edhe atë të peshkut (Junusin) kur doli i hidhëruar (prej popullit) dhe mendoi se nuk do t’i vijë më puna ngushtë, po në errësira ai tha se nuk ka Zot pos Teje. Ti je i pastër, nuk ke të meta. Unë i bëra padrejtë vetes! Ne iu përgjigjëm atij, e shpëtuam nga tmerri. Kështu i shpëtojmë Ne besimtarët".[/B] Enbija, 87-88.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Nëse ngatërrohesh me shokët dhe zemërohesh me ta të ka thënë[B]: "Nuk është e barabartë e mira dhe e keqja. Andaj, (të keqen) ktheje në mënyrën më të mirë, se atëherë ai, me të cilin kishit njëfarë armiqësie, do të bëhet mik i afërt".[/B] Fussilet, 34.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Dhe nëse të mbyllen rrugët dhe njerëzit i mbyllin dyert para teje, të ka thënë:[B] "A është Ai që i përgjigjet nevojtarit (të mjerit) kur ai e thërret, duke ia larguar të keqen e juve ju bën mbizotërues të tokës. A ka zot tjetër pos Allahut? Jo, por ju shumë pak përkujtoni".[/B] Neml, 62.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Të ka dhënë prova historike për çdo periudhë dhe kohë dhe përmes atyre (provave) të ka dhënë ilaçe të dobishme, ku ju ka thënë të rinjve se ky është ilaçi për largimin nga prostitucioni dhe ka cekur një shembull nga historia për këtë dhe ai është Jusufi (alejhi selam). Ka thënë se Jusufi i barti dy cilësi dhe i përdori dy ilaçe dhe Allahu e shpëtoi nga prostitucioni. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Ishte i mbështetur tek Allahu, nuk dëshironte të bënte prostitucion dhe largohej prej atij. Allahu thotë:[B] "Dhe, që të dy ata u ngutën nga dera, e ajo ia grisi këmishën e tij nga mbrapa".[/B] Jusuf, 25. Pra, Jusufi kishte ikur, ngase këmisha e tij ishte e grisur nga prapa.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Dhe ilaçi i dytë:[B] "Ai (Jusufi) tha: 'O Zoti im, burgu është më i dëshiruar për mua, se sa atë që ma ofrojnë ato mua dhe nëse Ti nuk largon prej meje dredhinë e tyre, unë mund të anoj te ato e të bëhem injorant'".[/B] Jusuf, 33. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Sikur ta hapim Kuranin do ta gjejmë të mbushur me të gjitha ilaçet shëruese për çdo sëmundje, nuk janë shumuar sëmundjet e ndryshme në shoqërinë islame, vetëm atëherë kur i kemi lënë këto këshilla kuranore dhe ilaçe të zbritura nga Allahu i Madhëruar .[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Islami është fe madhështore në të cilën ka ilaçe për shërimin e njeriut dhe shoqërisë dhe ato janë dy llojesh: një lloj është mbrojtës para rënies së sëmundjes dhe lloji tjetër është ilaçi shërues pas ndodhjes së sëmundjes apo problemit.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Sa i përket atij mbrojtës, është ai i cili e largon njeriun nga rënia në sëmundje të ndryshme, të cilat janë të shpeshta në umetin tonë si: ruajtja e shikimit, e cila të ruan nga epshet; ruajtja e gjuhës e cila të ruan nga rënia në gibet (përgojim) dhe bartje të fjalëve, e kështu me radhë.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Kurse shërues i cili përdoret pas rënies së sëmundjes: [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Ibn Kajim el Xheuzi thotë: “ E para çka e godet zemrën është mendim i lehtë, nëse e largon atë do të qetësohet pas tij, e nëse nuk e largon atë ajo bëhet vesvese dhe largimi i saj bëhet më i rëndë. Nëse shpejton dhe e largon atë ose do të forcohet dhe bëhet epsh, e nëse e shëron atë ose ajo do të bëhet dëshirë dhe kur të arrin në këtë gjendje dhe nuk e largon, do të ndodhë vepra pa tjetër, e në këtë rast kalon ilaçi në shkallën më të lartë e ai është vetmia dhe pendimi i sinqertë. Dhe, pa dyshim, se largimi i sëmundjes së parë është më i lehtë se vetmia për një pendim të sinqertë pas rënies në mëkat.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]I dërguari i Allahut falte namaz kur e ngushtonte diçka. Transmetohet nga Hudhejfja (radiallahu anhu) se ka thënë: "Kur të dërguarin e Allahut e ngushtonte ndonjë çështje u ngrinte dhe u falte". Ebu Daudi.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]A e ke vepruar këtë ndonjëherë? [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Ngase ka të atillë kur ju ndodhë ndonjë ngushtim shpejton në ndezjen e cigareve dhe të atillë që kur ju ndodhë ndonjë hidhërim fillojnë të pinë alkool, ashtu siç i reklamojnë për shoqërinë tonë disa filma perëndimorë. Shumë rrallë shohim të atillë që kur ju ndodhë ndonjë ngushtim ngihet dhe merr abdes, fal namaz dhe kërkon prej Allahut duke qarë që ta shikojë Ai se ky është i sinqertë në kthimin e tij, e që t’ia largojë atë brengë.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=black]Ky është ilaçi për shërimin e ngushëllimit, por a jemi ne pasues të Muhamedin (alejhi selam) në këtë ilaç dhe a jemi ne duke i përdorur këto ilaçe mbrojtëse dhe shëruese në Kuran? [/COLOR][/SIZE]
[RIGHT][RIGHT][SIZE=2][COLOR=black]Përktheu: Bedri Robaj [/COLOR][/SIZE][/RIGHT]
[RIGHT][SIZE=2][COLOR=black]31.03.2007[/COLOR][/SIZE][/RIGHT]
[RIGHT][SIZE=2][/SIZE] [/RIGHT]
[RIGHT][SIZE=2][URL="http://www.klubikulturor.com"]http://www.klubikulturor.com[/URL][/SIZE][/RIGHT][/RIGHT]

[B]FALENDERIMI[/B]

[SIZE=1][COLOR=#dd5800]Shkruar nga Ulvi Fejzullahu [/COLOR][/SIZE]

(Pjesa e parë)
Falënderimi i takon Allahut, Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje e ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga Allahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon Allahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka hyjni tjetër përveç Allahut, i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i Dërguar i Tij.
[I][B]"O ju që keni besuar, keni frikë Allahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni[/B] (ndryshe)[B], pos duke qenë muslimanë!"[/B][/I] [Ali Imran, 102]

[B][I]"O ju besimtarë, keni frikë Allahun dhe thoni fjalë të drejta. Ai [/I][/B][B][I](Allahu)[/I][/B][B][I] ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton Allahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh."[/I][/B] [Ahzabë, 70-71]
Thënia më e vërtetë është thënia e Allahut, kurse udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Veprat më të këqija janë ato të shpikurat, çdo shpikje është bid'at dhe çdo bid'at është lajthitje, e çdo lajthitje çon në zjarr...
[B]
Vëllezër besimtarë!
[/B]“Të falënderoj, faleminderit, ia di për faleminderit”, këto shprehje, fjalë të bukura përdoren për të shprehur mirënjohje.
Çka është falënderimi? Si të falënderojmë? Kujt t’i falënderohemi?
Të mirat e Allahut subhanehu ve teala janë të shumta sa që nuk mund të numërohen e të përcaktohen, Allahu i Lartësuar ka thënë: [B][I]“Po edhe nëse përpiqeni t’i numëroni dhuntitë [/I][/B][I](të mirat)[B] e Allahut, nuk do të mund të arrini t’i përcaktoni ato. Me siguri Allahu shumë fal dhe shumë mëshiron..”[/B][/I] [Nahl, 18]
Jemi të obliguar ta falënderojmë Allahun për këto dhunti. Falënderimi mund të bëhet në disa mënyra:
1. Falënderimi me zemër,
2. Falënderimi me gjuhë, dhe
3. Falënderimi me vepër.
Falënderim me zemër do të thotë bindje e fuqishme se Allahu është Zot, Krijues, Sundues, Furnizues, i Pastër, Mbikëqyrës, Mbizotërues, dhe kështu bënë konfirmim të brendshëm për të mirat e pakufishme. Mirënjohja që duhet të bëhet me anën e gjuhës është shprehje dhe paraqitje e asaj që është në brendësi. Falënderimi me vepër arrihet duke i përdorur dhuntitë e Allahut në formën më të mirë. Këto janë llojet që kërkohen të manifestohen te njeriu, por ajo esenciale është veprimi ku shton bindjen në zemër.
Falënderimi ka një pozitë të rëndësishme në fe, ku nëpër mjet ajeteve dhe haditheve të Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem mund ta kuptojmë edhe më mirë. Allahu i Madhëruar ka thënë: [B][I]“Allahu ju nxori nga barqet e nënave tuaja [/I][/B][I](si foshnje)[B] që nuk dinit asgjë. Ju pajisi me [/B](shqisa për)[B] të dëgjuar, me të parë dhe me zemër, ashtu që të jeni falënderues.”[/B][/I] [Nahl, 78]
Njeriu i pajisur me shqisat e të të dëgjuarit, me të parë dhe me zemër, këto janë dhunti të dhuruara që të dëgjohet e vërteta, të studiohet dhe në fund të shprehet falënderimi.
S’ka dyshim se falënderimi është i lidhur ngushtë me imanin-besimin, po ashtu ai do të jetë mirënjohës ose përbuzës, ku Allahu xh.sh. ka thënë: [B][I]“E falënderuat dhe i besuat. Allahu është mirënjohës i dijshëm.”[/I][/B] [Nisaë, 147]
[B][I]“Ne e udhëzuam atë në rrugë të drejtë, e ai do të jetë: mirënjohës ose përbuzës.”[/I][/B] [Insan, 3]
Allahu i Lartësuar njeriun e porositi që të jetë mirënjohës ndaj Krijuesit po ashtu edhe ndaj prindërve: [B][I]“Ne njeriun e kemi urdhëruar për [/I][/B][I](sjellje të mira ndaj)[B] prindërit të vet, sepse nëna e vet atë e barti me mund pas mundi dhe pas dy viteve ia ndau gjinin. [/B](e porositëm)[B] Të jesh mirënjohës ndaj Meje dhe ndaj dy prindërve tu, pse vetëm te Unë është kthimi juaj.”[/B][/I] [Llukman, 14]
Allahu xh.sh. na nderoi me të mira të shumta, njeriu është më se i nevojshëm që t’i ruajë këto të mira duke shprehur falënderim dhe mirënjohje. Kur të manifestohet harresa në një popull dhe përbuzë të mirat e dhuruara, Allahu sjell dënimin dhe mbeten të dështuar e të pikëlluar: [B][I]“Meqë lanë pas dore atë me çka u këshilluan [/I][/B][I](t’i i drejtohen Zotit)[B], Ne ua hapëm dyert e çdo gjëje [/B](begatie)[B] derisa kur u gëzuan për atë që iu kishte dhënë, i kapëm befas, e ata mbetën të zhgënjyer.”[/B][/I] [En’amë, 44]

[B]Muslimanë të[/B][B] nderuar!
[/B]Tradita e Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem gjithashtu na motivon për mirënjohje dhe falënderim. Nga Aishja radijallahu anha transmetohet ku thotë: [I]“Muhammedi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ngrihej natën për namaz aq gjatë sa që këmbët i patën pëlcitur nga dhembja, atëherë unë i thashë: Përse po vepron kështu o i Dërguari i Allahut, kur t’i ka falur ty Allahu mëkatet e mëparshme dhe të pastajmet? Ai tha: [B]“A mos të jem rob falënderues!”[/B][/I] [Transmeton Muslimi]
Sipas një transmetimi tjetër nga Aishja r.a. transmetohet: I Dërguari i Allahut shpeshherë thoshte në ruku dhe në sexhdet e tij: [B][I]”Subhaneke All-llahumme rabbena ve bihamdike, Allahummagfir li”[/I][/B] – [I]“Falënderimi të qoftë Ty, Krijuesi ynë dhe qofsh i falënderuar, o Allahu im, më fal...”[/I] [Transmeton Buhariu dhe Muslimi]
Transmetohet nga Enesi r.a. se i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: ”Allahu është i kënaqur me robin, i cili kur han diçka e falënderon Allahun, e po ashtu edhe kur të pijë diçka e falënderon Allahun.” [Transmeton Muslimi]
[B]
O rob i Allahut! Mendo dhe falëndero!
[/B]Fjalët e Allahut subhanehu ve teala dhe mësimet e Muhammedit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem na tërheqin vëmendjen në përkujtimin e të mirave të Allahut subhanehu ve teala që ato na rrethojnë.
Përkujto nimetet e Allahut subhanehu ve teala që ato po të vijnë nga të gjitha anët.
Shëndeti në trup, ushqimi, veshmbathja, ajri, uji e gjithë dunjaja në shërbim, por prapë nuk po e dinë. Dy sy për të parë, gjuha, buzët, duart, këmbët. Mendon që është lehtë të ecësh me këmbë, pyeti ata që nuk i ka. Ke nevojë për mbështetje, apo për të mbajtur me dorë, pyete atë që nuk e ka dorën. Gjumin nuk e peshon dhe nuk ia dinë rëndësinë, pyete atë që nuk mund të flejë për shkak të dhembjeve apo sëmundjes. Ushqimin e merr dhe e fut në lukth, mendoje këtë dhe falëndero. Mendo për sytë dhe nuk je qorr. Mendo për lëkurën që e ke në trup, dhe sëmundje të lëkurës nuk ke. Mendo në mendjen që e ke, a pajtohesh të mbetesh i çmendur!?
A e ndërron të parit me një kodër ari?! A e shet të dëgjuarit për një kilogram ari?! A e shet gjuhën, dorën dhe të mbetesh pa të, për një pallat të mirë?!
[B]
O njeri, mendo për të gjitha këto!
[/B]Mendo për veten tënde, për familjen, për shtëpinë, për punën, për shëndetin, për shokët dhe dunjanë.
Kur të zgjohesh, mos e prit mbrëmjen, mendo se do të jetosh vetëm sot, andaj përpiqu dhe puno për ditën që e ke, mos mendo për ditën e djeshme, as për të nesërmen.
Ditën e sotme ndaje në orë dhe puno, minutat llogariti vite, sekondat muaj, mbille hajrin, të mirën, kërko falje nga Allahu subhanehu ve teala. Përkujtoje Allahun dhe përgatitu për botën e ardhme. Jeto i gëzuar e i qetë, kënaqu me riskun, me atë që ta ka ndarë Allahu subhanehu ve teala.
“Merr atë që të dhashë dhe bëhu mirënjohës.” [A’rafë, 144]
Falënderoni Zotin tuaj, falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve.

(Pjesa e dytë)
Falënderimi i takon vetëm Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Muhammedin sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, familjen, shokët e tij dhe mbi ata që e pasojnë Sunnetin e tij.
[B][I]“Është e vërtetë se Allahu dhe melaiket e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, madhëroni pra atë (duke rënë salavatë) dhe përshëndeteni me selam.”[/I][/B] [Ahzabë, 56]
-Allahu im! Të falënderohem për falje, mëshirë, udhëzim, shëndet dhe furnizim!
-Allahu im! Të falënderohem për mbrojtjen që ma ofrove nga presionet e sprovave, nga thellësitë e fatkeqësisë.
-Allahu im! Të falënderohem për udhëzimin tim në dritën e imanit.
-Allahu im! Të falënderohem për përkryerjen e fesë sime, mbrojtjen e jetës sime.
-Allahu im! Sundues i Arshit të madh, më ndihmo në falënderim.




[url]http://www.fjalaebukur.com[/url]

[CENTER][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][SIZE=2][B]Ji në shërbim të njerëzve[/B][/SIZE][/FONT][/CENTER]
[SIZE=2][/SIZE]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][SIZE=2]Rezymeja e hutbes: All-llahu i ka dalluar njerëzit mes vete; stimulimi për bashkëpunim dhe shërbimin e tjerëve; dobia nga shërbimi i tjerëve; shërbimi i tjerëve është prej cilësive të pejgamberëve; slefi i mirë dhe shërbimi i njerëzve; shpërblimi i largimit të brengave dhe pikëllimeve; shërbimi i tjerëve është vepër e njerëzve të dalluar në islam; dynjaja është vend sprovimi; etika e atij që kërkon shërbim dhe atij që bën shërbimin; kujdes nga lavdërimi me shërbimin tjerëve; kushtet e bamirësisë; shërbimet e gabuara. [/SIZE]
[SIZE=2](l) [/SIZE]
[SIZE=2]Keni frikë të vërtetë ndaj All-llahut, o ju robër të All-llahut. Devotshmëria qëndron në kundërshtimin e epshit, kurse fatzisia në braktisjen e udhëzimit. [/SIZE]
[SIZE=2]Musliman të nderuar! [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, i ka dalluar njerëzit në poste dhe autoritet, në dije dhe adhurim dhe ka caktuar që njerëzit të jenë në shërbim të njëri tjetrit për tu realizuar mëkëmbësia dhe të zhvillohet jeta në ruzullin tokësor. [/SIZE]
[SIZE=2]وَهُوَ ٱلَّذِى جَعَلَكُمْ خَلَـٰئِفَ ٱلأرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَـٰتٍ لّيَبْلُوَكُمْ فِى مَا آتَـٰكُمْ [الأنعام: 165] [/SIZE]
[SIZE=2]"Ai është që ju bëri sundues (zëvendësues) në tokë (pas shkatërrimit të atyre që ishin më parë) dhe lartësoi në një shkallë më të lartë disa nga ju mbi të tjerët, për t'ju sprovuar në atë që ju dha. All-llahu është ndëshkues i shpejtë, është që falë e Mëshirues". (El-Enam: 165). [/SIZE]
[SIZE=2]نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَّعِيشَتَهُمْ فِى ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَـٰتٍ لّيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضاً سُخْرِيّاً [الزخرف: 32]. [/SIZE]
[SIZE=2]"…Ne kemi përcaktuar ndër ta gjendjen e jetës në këtë botë; Ne kemi dalluar disa në shkallë më të lartë se të tjerët, që të shfrytëzojnë njëri-tjetrin për shërbime. …". (Ez-Zuhruf: 32). [/SIZE]
[SIZE=2]Në ankesën e të varfurit ka sprovë për të pasurin, në thyerjen e të dobëtit ka provim për të fuqishmin, në dhimbjet e të sëmurit ka urtësi për të shëndetshmin, etj. [/SIZE]
[SIZE=2]Për shkak të këtij ligji kozmologjik kanë ardhur ligjet fetare për të urdhëruar dhe stimuluar bashkëpunimin mes njerëzve, shërbimin e njerëzve, largimin e brengave të tyre, ndërmjetësimi për ta për të realizuar vazhdimësinë e dashurisë, mbetjen e afërsisë dhe manifestimin e vëllezërisë. [/SIZE]
[SIZE=2]Feja është përulje e adhurimit dhe sjellje e mirë me njerëz. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibën Kajimi, rahimehull-llah, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"وقد دل العقل والنقل والفطرة وتجارب الأمم على اختلاف أجناسها ومللها ونحلها على أن التقرب إلى رب العالمين والبر والإحسان إلى خلقه من أعظم الأسباب الجالبة لكل خير، وأن أضدادها من أكبر الأسباب الجالبة لكل شر، فما استُجْلبِت نعمُ الله واستُدفعت نقمه بمثل طاعته والإحسان إلى خلقه". [/SIZE]
[SIZE=2]"Logjika, feja, natyra e pastër dhe përvoja e popujve të ndryshëm për nga raca, kombi dhe feja dëshmojnë se afrimi te Zoti i botërave, bamirësia dhe mirësia ndaj njerëzve janë prej shkaqeve që sjelliun çdo të mirë dhe se veprimet e kundërta janë prej shkaqeve që sjellin çdo të keqe. Andaj mënyra më e mirë për të sjellur dhuntitë e All-llahut dhe për të larguar denimet e Tija është respektimi i Tij dhe bamirësia ndaj njerëzve". ("El-Xhevabul-Kafi", fq. 9). [/SIZE]
[SIZE=2]Tu bësh dobi njerëzve dhe të vep[rosh për tua larguar brengat është prej cilësive të pejgamberëve. Pejgamberi fisnik, Jusufi, alejhisselam, është shembull në këtë drejtim. Vëllezërit e tij edhe pse bën çmos në dëm të tij, ai u dha gjërat për të cilat kishin nevojë dhe nuk u mangësoi asgjë. [/SIZE]
[SIZE=2]Musai, alejhisselam, kur arriti te uji i Medjenit dhe gjeti aty njerëz që u jepnin ujë bagëtisë së tyre dhe vërejti dy gra të dobëta e ngriti gurin nga pusi dhe u mundësoi që edhe ato tu japin ujë bagëtisë së tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]Hatixheja, radijall-llahu anha, e përshkruan Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](إنك لتصل الرحم، وتحمل الكل، وتكسب المعدوم، وتقري الضيف، وتعين على نوائب الحق) [/SIZE]
[SIZE=2]"Ti i vazhdon raportet familjare, i bartë gjërat e njerëzve, i jep skamnorit, kujdesesh për mysafirin dhe u ndihmon njerëzve për nevojat e tyre". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]
[SIZE=2][/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE][/FONT][/FONT]

[SIZE=2]Njeriu më i ndershëm, Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kur kërkohej prej tij tia kryen dikujt ndonjë punë nuk e kthente bosh atë njeri. [/SIZE]
[SIZE=2]Xhabiri, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]ما سئل رسول الله شيئًا قط فقال: لا. [/SIZE]
[SIZE=2]"Çdo herë që është kërkuar diçka nga Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ai nuk ka thënë: jo". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Dynjaja është shumë me pak vlerë andaj nuk duhet të refuzohet ai që e kërkon ate. [/SIZE]
[SIZE=2]Në këtë rrugë kanë vazhduar sahabet dhe burrat e devotshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]Omeri, radijall-llahu anhu, kujdesej për gratë e veja dhe u dërgonte ujë natën. [/SIZE]
[SIZE=2]Ebu Vaili, rahimehull-llah, i vizitonte plakat e lagjes së tij çdo ditë, ua blente gjërat e nevojshme dhe ato që u shërbenin atyreve. (shiko: "Xhamiul-Ulumi Vel-Hikemi", fq. 341). [/SIZE]
[SIZE=2]Shërbimi i njerëzve dhe kujdesi për të ngratët është argument i origjinës së mirë të këtij njeriu, origjinës së pastër, zemërdlirësisë dhe mirësisë së brendësisë së tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Zoti ynë i mëshiron njerëzit e mëshirshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu ka njerëz të Tij që i ka dalluar me begati të ndryshme që tu shërbejnë njerëzve, kurse shpërblimi i largimit të brengës në dynja është largimi i brengës dhe pikëllimit në ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Ai që ia largon një besimtarit një brengë prej brengave të dynjasë All-llahu i largon atij një brengë prej brengave të ahiretit". (Muslimi). Kurse në transmetimin tjetër qëndron: "Ai që dëshiron ta shpëton All-llahu prej brengave të Ditës së Kijametit, le tia lehtëson borxhin borxhliut ose le tia fal". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Atij që vepron për tu shërbyer njerëzve i është premtuar ndihma dhe suksesi, sepse All-llahu është në ndihmë të njeriut përderisa ai është në ndihmë të vëllaut të vet. [/SIZE]
[SIZE=2]Në shërbimin e njerëzve ka bereqet në kohë dhe vepër dhe lehtësim i gjërave të vështirësuara. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Ai që ia lehtëson dikujt një vështirësi, All-llahu ia lehtëson në dynja dhe ahiret". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Njerëzit e dalluar në Islam, fisnikët e këtij ummeti angazhoheshin me këtë vepër. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibën Kajimi, rahimehull-llah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Shejhul-Islam Ibën Tejmiu, vepronte shumë në shërbim të njerëzve dhe kryerjen e nevojave të tyre". [/SIZE]
[SIZE=2]Me këtë ka ardhur feja, dije dhe vepër, adhurime dhe sjellje e mirë. [/SIZE]
[SIZE=2]Përhapja e të mirës dhe bamirësia njeriut i sjellin përfundim të mirë dhe ia largojnë vdekjen e keqe. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Vepërmirësia e mbron njeriun nga vdekja e keqe, sëmundjet dhe shkatërrimi. Vepërmirët në dynja janë vepërmirë edhe në ahiret". (Sahih, Ibën Hibani). [/SIZE]
[SIZE=2]Shfrytëzimi i autoritetit për tu dalur në ndihmë të ngratëve, për tu ndihmuar njerëzve me nevoja speciale dhe atyreve që kanë nevojë sjell dobi në dynja dhe ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Ndodh që dikush i pakrehur, i pluhurosur, i refuzuar në dyert e njerëzve, nëse i betohet All-llahut, All-llahu do tia realizon betimin". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Andaj, a ka kush kujdeset për të vejat dhe jetimës pas All-llahut, subhanehu ve teala?! [/SIZE]
[SIZE=2]Një lutje e tyre e pranuar bëhesh i lumtur, kurse dynjaja është përplot me sprova dhe provime, në te i fuqishmi bëhet i dobët, i pasuri falimenton, i gjalli vdes, e i lumtur është ai që e shfrytëzon autoritetin e tij për ti shërbyer fesë dhe për tu bërë dobi muslimanëve. [/SIZE]
[SIZE=2]Abdullah ibën Abasi, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]([/SIZE]
[SIZE=2]"Ai që ecë për t'ia kryer një punë vëllaut të vet, për çdo hap i regjistrohet sadaka". [/SIZE]
[SIZE=2]Vepra e mira është zahire e përhershme, kurse veprimi në interes të njerëzve është zeqati i njerëzve të moralshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]Njerëzit ambicioz e konsiderojnë fatkeqësi të madhe nëse njerëzit nuk u drejtohen atyreve për shërbime. [/SIZE]
[SIZE=2]Hakim ibën Hizami thotë: [/SIZE]
[SIZE=2] [/SIZE]
[SIZE=2]"Çdo ditë që gdhi dhe nuk gjej nevojtar te dera ime e di se kjo është fatkeqësi për mua". (Shiko: "Sjieru A'lamun-Nubela", 3/ 51). [/SIZE]
[SIZE=2]Edhe më shumë se kjo, ata mendonin se nevojtari është ai që e nderon atë që ka autoritet kur i drejtohet atij për tia kryer atë nevojë. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibën Abasi, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Tre personave nuk mund tua kthej të mirën: ai që i pari më jep selam, ai që më bën vend në mexhlis dhe njeriu që pluhuroset duke ecur për të më dhënë selam mua, kurse të katërtin vetëm All-llahu mund ta shpërblejë për mua. I thanë: kush na qenka ky? Tha: njeriu që ka një problem dhe tërë natën mendon se kujt ti drejtohet për atë problem e pastaj me konsideron mua meritor për të ma drejtuar mua këtë nevojë". (Bejhakiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që ka nevojë dhe problem duhet të kërkon zgjidhjen e tyre vetëm prej atyreve që e meritojnë këtë gjë, në kohën e duhur dhe mos të kërkojë gjëra që nuk i meriton, sepse ai që kërkon gjëra që nuk i meriton privohet prej tyre. Le ti zgjedh fjalët më të këndshme dhe më të mira. Nuk duhet qortuar ate që e refuzon ndërmjetësimin e dikujt, çfarëdo pozite të madhe le të ketë, sepse një grua refuzoi ndërmjetësimin e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kur i tha: [/SIZE]
[SIZE=2]((لو راجعت زوجك فإنه أبو ولدك)) قالت: يا رسول الله، أتأمرني؟ قال: ((لا، إنما أنا شافع)) قالت: فلا حاجة لي فيه. متفق عليه. [/SIZE]
[SIZE=2]"Po ti kthehesh burrit tënd, sepse ai është babai i fëmijëve tu". Tha: po më urdhëron, o i Dërguar i All-llahut? Tha: jo, po po ndërmjetësoj. Tha: nuk kam nevojë për te. (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse kryhet nevoja e këtij njeriu duhet të lavdërohet ai që ishte shkak që ti kryhet kjo punë dhe ai që ia kreu punën, sepse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((لا يشكر الله من لا يشكر الناس)) رواه أحمد [/SIZE]
[SIZE=2]"Nuk është mirënjohës ndaj All-llahut ai që nuk është mirënjohës ndaj njerëzve". (Sahih, Ahmedi). [/SIZE]
[SIZE=2]((من صنع إليكم معروفًا فكافئوه، فإن لم تجدوا ما تكافئونه فادعوا له حتى تروا أنكم قد كافأتموه)) رواه النسائي. [/SIZE]
[SIZE=2]"Kush ua bën një të mira, shpaguanie, e nëse nuk gjeni si ta shpaguani, lutuni për te derisa të mendoni se e keni shpaguar". (Sahih, Nesaiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse nuk mund ta paguan ate dora yte le ta paguan gjuha yte duke e falënderuar. [/SIZE]
[SIZE=2]Keni frikë All-llahun dhe ndihmonu vëllezërve tuaj, porositni në të vërtetë dhe drejtësi, bashkëpunoni në bamirësi dhe devotshmëri, sepse njeriut vetëm vepra e tij ka me i mbetur. Njeriu është i gjallë me veprat e tija të mira që ka bërë edhe nëse është i shtrirë në varrin e tij. [/SIZE]
[SIZE=2]أعوذ بالله من الشيطان الرجيم: وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلْبرِ وَٱلتَّقْوَىٰ وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلإِثْمِ وَٱلْعُدْوَانِ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ آلْعِقَابِ [المائدة: 2]. [/SIZE]
[SIZE=2]"…Ndihmohuni mes vete me të mira dhe në të mbara, e mosni në mëkate e armiqësi. Kini dro dënimit të All-llahut, se me të vërtetë All-llahu është ndëshkues i fortë". (El-Maide: 2). [/SIZE]
[SIZE=2]Na bekoftë All-llahu me këtë Kur'an, na dhashtë dobi me argumentet dhe përkujtimet që janë në këtë Kur'an. E them këtë që dëgjuat dhe kërkoj falje te All-llahu për mua, për ju dhe për mbarë muslimanët, edhe ju kërkoni falje prej Tij sepse Ai është Falës dhe i Mëshirshëm. [/SIZE]

[SIZE=2](ll) [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahun e falënderojmë për mirësinë e Tij, ndaj Tij jemi mirënjohës për suksesin dhe dhuntitë e Tija, dëshmoj se ska hyjni tjetër përpos All-llahut që është Një dhe i pa shoq, në shenjë madhërimi të Tij dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij, paqa dhe bekimi qofshin mbi tem, familjen dhe shokët e tij. [/SIZE]
[SIZE=2]O ju musliman! [/SIZE]
[SIZE=2]Prej gjërave që më së shumti e dëmtojnë një vepër të mirë është lavdërimi me te dhe përmendja e saj. Kjo sjellje e shembë mirësinë dhe nuk ka vlerë një e mirë që llogaritet dhe numërohet. [/SIZE]
[SIZE=2]Vepra e mirë nuk mund të jetë e plotë në mungesë të tre gjërave: nxitimit, zvogëlimit dhe fshehjes, sepse nëse e nxiton e gëzon, nëse e zvogëlon e zmadhon dhe nëse e fsheh e plotëson. [/SIZE]
[SIZE=2]Prej gjërave që duhet patur kujdes gjatë ndërmjetësimit është ndërmjetësimi për gjëra të ndaluara, ose për ti marë dikujt hakun e tij, ose për ti bërë dëm dikujt, ose për ti dhënë përparësi dikujt që nuk e ka atë të drejtë ose për ta vonuar dikend që ka të drejtë në përparësi, sepse feja Islame është fe e drejtësisë, urdhëron në dobi dhe ndalon nga dëmi, kurse ndërmjetësimi që mos te ekzekutohen denimet fetare është prej gabimeve më të mëdha. [/SIZE]
[SIZE=2]Dërgoni salavate dhe selame mbi krijesën më të mirë të All-llahut, Muhammed ibën Abdullahun, sepse me këtë gjë ju ka urdhëruar All-llahu, duke thënë në Kur'an: [/SIZE]
[SIZE=2]إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَـٰئِكَـتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِىّ يٰأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيْهِ وَسَلّمُواْ تَسْلِيماً [الأحزاب: 56]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, madhërojeni pra atë (duke rënë salavatë) dhe përshëndeteni me selam". (El-Ahzab: 56). [/SIZE]
[SIZE=2]اللهم صل وسلم على نبينا محمد... [/SIZE]
[SIZE=2]Abdul-Muhsin El-Kasim, Imam dhe hatib në xhaminë e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në Medinë. [/SIZE]
[SIZE=2]Përktheu: Bekir Halimi</SPAN>


[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Abdul-Muhsin El-Kasim,[/SIZE][/I][SIZE=2]
[I]4.11.2005[/I][/SIZE]

[/RIGHT]


[/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Kujdesi për të varfërit[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Rezymeja e hutbes:
[SIZE=2]Dallimi mes njerëzve në rizk; vlera e njeriut të varfër besimtar; vlera e bamirësisë ndaj të varfërve dhe kryerjes së nevojave të tyre; disa fragmente nga asketizmi i selefit; gjendja e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem; vlera e shpenzimit në rrugë të All-llahut; reziku i pasurisë dhe porosi për durim dhe devotshmëri; [/SIZE]
[SIZE=2]Keni frikë All-llahun me një frikë të vërtetë, sepse te All-llahu për të devotshmit ka dhurata shtesë dhe ata kanë të rezervuar shpëtimin Ditën e Kijametit. [/SIZE]
[SIZE=2]Musliman të nderuar! [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, xhel-le shanuhu, ka bërë dallime mes njerëzve në rizkun e tyre si sprovë dhe provim për ta. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَهُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلائِفَ الأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ [الأنعام:165]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ai është që ju bëri sundues (zëvendësues) në tokë (pas shkatërrimit të atyre që ishin më parë) dhe lartësoi në një shkallë më të lartë disa nga ju mbi të tjerët, për t'ju sprovuar në atë që ju dha. All-llahu është ndëshkues i shpejtë, është që falë e Mëshirues". (El-Enam: 165). [/SIZE]
[SIZE=2]Disa njerëzve u ka dhënë pasuri nga dhuntia e Tij e disa njerëz i ka lënë të varfër nga Urtësia e Tij. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ [الفرقان:20]. [/SIZE]
[SIZE=2]"…Ne bëmë njërin prej jush sprovë për tjetrin se a do të jeni të durueshëm. E Zoti yt është Ai që sheh çdo gjë". (El-Furkan: 20). [/SIZE]
[SIZE=2]Në shoqëri ka një shtresë e njerëzve e cila e përbën grupin më të madh të xhenetlive, All-llahu u ka dhënë grada të larta edhe pse dikush prej njerëzve i nënçmon, ata i ka afruar All-llahu edhe pse njerëzit i largojnë. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]((اطَّلعتُ في الجنّة فرأيتُ أكثرَ أهلها الفقراءَ، واطّلعتُ في النار فرأيت أكثر أهلها النساء)) متفق عليه. [/SIZE]
[SIZE=2]"Shikova xhennetin dhe pash se shumica e banorëve të xhennetit janë fukarat dhe shikova xhehenemin dhe vërejta se shumica e banorëve të xhehenemit janë gratë". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Ata janë njerëzit më të afër te pejgamberët dhe pasuesit më të mëdhenj të tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, duke treguar për popullin e Nuhit, alejhisselam, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الأَرْذَلُونَ [الشعراء:111] [/SIZE]
[SIZE=2]"Ata thanë: "E si të besojmë ty, kur ty të besojnë më të ultit?" (Esh-Shuara: 111). [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse Herakli i tha Ebu Sufjanit: Të pyeta për pasuesit e Muhammedit, e ti më tregove se njerëzit e dobët e pasojnë. Tha: ata janë pasuesit e pejgamberëve. (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, xhel-le shanuhu, e ka urdhëruar Pejgamberin që të kujdeset për ta dhe e ka qortuar pse ua ka kthyer shpinën, duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]عَبَسَ وَتَوَلَّى أَنْ جَاءَهُ الأَعْمَى وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَى [عبس:1-4]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ai vrenjti (fytyrën) dhe u kthye. Ngase atij i erdhi i verbëri. E ku mund ta dish ti, ndoshta ai do të pastrohet. Apo do të këshillohet dhe këshilla do t'i bëjë dobi!. (Abbese: 1-4). [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që nuk u afrohet atyreve apo nuk urdhëron njerëzit që të jenë bamirës ndaj tyre është i qortuar në Libër të All-llahut: [/SIZE]
[SIZE=2]كَلاَّ بَل لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ وَلا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ [الفجر:17، 18]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Jo, nuk është ashtu! Por (punoni edhe më zi) ju nuk përfillnit bonjakun, Nuk cytni njëri-tjetrin për ta ushqyer të varfërin,..". (El-Fexhr: 17- 18). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, e ka larguar prej tyre fitnen e këtij ummeti, sepse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((لكلِّ أمّة فتنةٌ، وفتنة أمّتي المال)) رواه الترمذي. [/SIZE]
[SIZE=2]"Secili popull ka fitnen e vet, kurse fitneja e ummetit tim është pasuria". (Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, hidhërohet me ata që nuk ua jep të drejtat e tyre, andaj edhe e ka sjellur në Kur'an tregimin e atij që kishte kopshtin, mirëpo nuk i jepte të varfërit dhe insistonte të shton pasurinë, andaj All-llahu ia djegi kopshtin: [/SIZE]
[SIZE=2]فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ [القلم:19، 20]. [/SIZE]
[SIZE=2]"E, sa qenë ata fjetur, atë (kopshtin) e goditi një bela nga Zoti yt. Dhe ai gdhiu si të ishte i vjelur". (El-Kalem: 19- 20). [/SIZE]
[SIZE=2]Lutja e tyre meriton përgjigjen e All-llahut, sepse zmerat e tyre nuk janë të lidhura fort me stolitë e kësaj dynjaje. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"والله عند المنكسِرة قلوبُهم". [/SIZE]
[SIZE=2]"All-llahu është tek njerëzit me zemra të thyera". [/SIZE]
[SIZE=2]Ushqimi më i mirë është ai ushqim ku janë të pranishëm ata. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((شرُّ الطعامِ طعامُ الوليمة؛ يُدعَى لها الأغنياء ويُترَك الفقراء)) متفق عليه [/SIZE]
[SIZE=2]"Ushqimi më i keq është ushqimi ku thirren të pasurit dhe braktisen të varfurit". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse Ibën Omeri, radijall-llahu anhuma, nuk hante derisa nuk merte me vete ndonjë të ngratë që të hajë me te. (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Dhënia ushqim njerëzve të varfër shkakton që ky njeri ta fiton xhennetin. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((أفشوا السّلام وأطعِموا الطعامَ وصلّوا والناس نِيام تدخُلوا الجنّةَ بسلام)) رواه الترمذي. [/SIZE]
[SIZE=2]"Përhapne selamin, jepni ushqim, falni namaz kur njerëzit flejnë do të hyni në xhennet në paqë". (Sahih, Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që kujdeset për ta është sikur ai që bën luftë dhe që jepet pas adhurimeve. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]((الساعِي على الأرملة والمسكينِ كالمجاهد في سبيلِ الله أو كالذي يصوم النّهارَ ويقوم اللّيل)) متفق عليه [/SIZE]
[SIZE=2]"Ai që kujdeset për gratë e veja dhe të ngratit është sikur ai që lufton në rrugë të All-llahut ose ai që agjëron ditën dhe fal namaz natën". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi ynë, Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeriu më i afërt me ata, interesohej për gjendjen e tyre dhe ua kryente nevojat. [/SIZE]
[SIZE=2]Sehl ibën Hanifi, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]كان رسول الله يأتي ضعفاءَ المسلمين ويزورهم ويعودُ مرضاهم ويشهَد جنائزهم. رواه أبو يعلى [/SIZE]
[SIZE=2]"Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, shkonte te njerëzit e ngratë, i vizitonte, i vizitonte të sëmurët e tyre dhe merrte pjesë në xhenazet e tyre". (Ebu Jala). [/SIZE][SIZE=2]Kurse Xhafer ibën Ebi Talibi, radijall-llahu anhu, e kishte nofkën Babai i të ngratëve, i donte ata, banonte afër tyre dhe shpeshtonte dhënien atyreve sadaka.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]
[/FONT]

[SIZE=2]Ndeja afër tyre e shton pasurinë, e pastron shpirtin, e bën njeriun asket në dynja, ia përkujton dhuntitë, ia shton ambicjet për në ahiret. Duke qëndruar njeriu afër tyre i haoen dyert e furnizimit. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]((قال الله عز وجل: أَنْفِقْ أُنْفِق عليك)) رواه البخاري [/SIZE]
[SIZE=2]"All-llahu, azze ve xhel-le, ka thënë: jep sadaka që të jap ty". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]Të varfërit i largojnë të këqijat dhe telashet. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((هل تنصَرون وترزَقون إلا بضعفائكم؟!)) رواه البخاري [/SIZE]
[SIZE=2]"Vallë, ndihma dhe rizku a nuk ju vjen nga shkaku i të ngratëve që keni në mesin tuaj". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]Munaviu, rahimehull-llah, duke e komentuar këtë hadith ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Ngase ata janë në mesin e tyre, për shkak se ata kujdesen për ta ose për shkak të bereqetit të lutjes së tyre". [/SIZE]
[SIZE=2]Halifët e drejtë e kërkoni fitoren duke i nderuar ata dhe duke shpenzuar për ata, saqë Nurudin Zenkiu, rahimehull-llah, i afronte të varfërit dhe mallëngjohej për ta dhe u thoshte: [/SIZE]
[SIZE=2]"هم قومٌ يقاتلون عنِّي وأنا نائم على فراشي بسهام لا تخطِئ" أي: بالدعاء. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ata janë njerëz që luftojnë për mua me shigjeta që nuk gabojnë, kurse uën flej në shtratin tim". (dmth: luten për mua). [/SIZE]
[SIZE=2]Nderoje veten duke i nderuar ata dhe duke ua kryer nevojat dhe mos e nënçmo njeriun e varfër pse nuk ka, sepse në mesin e tyre ka njerëz të mëdhenjë, dijetarë dhe hafizlerë fisnik. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Buhariu, rahimehull-llah, e ka grumbulluar librin e tij, i cili është krenari e kohës, kurse nuk kishte pasuri me vete as për të blerë bukë, por hante bimët e tokës. [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse për Imam Ahmedin, ka thënë Imam Dhehebiu: [/SIZE]
[SIZE=2]"Është Imam me të vërtetë dhe shejhul-Islam me meritë", mirëpo aq ishte i varfër saqë këpucët e tiaj i linte peng të furraxhiu për të marë bukë. [/SIZE]
[SIZE=2]Brezi më i ndershëm në historinë e njerëzimit është brezi i shokëve të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, mirëpo uria ua kishte prekur barkun e tyre, saqë Mugire Ibën Shube, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]كنّا في بلاءٍ شديد نمُصّ الجلدَ والنوى من الجوع. رواه البخاري. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ishim në një sprovë të madhe saqë thithnim lëkurën dhe bërthamat nga uria". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]Transmetuesi i Islamit dhe depoja e dijes, Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, ishte prej dijetarëve të varfër dhe për veten e tij thoshte: [/SIZE]
[SIZE=2]لقد رأيتُني وإني لأخِرّ فيما بين مِنبر رسولِ الله إلى حجرةِ عائشة مغشِيًّا عليَّ، فيجيء الجائِي فيضَع رجلَه على عنقِي ويظنّ أني مجنونٌ، وما بي جنون، ما بي إلاّ الجوع. رواه البخاري. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ndodhte që të bie mes minberit të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe dhomës së Aishes, radijall-llahu anha, e vinte dikush dhe ma vëndonte këmbën në qafë duke menduar se jam çmendur, kurse unë nuk isha çmendur, mirëpo kjo më ndodhte nga shkaku i urisë". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]"Kurse Pejgamberi ynë, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, netë të tëra nuk ndezte zjar në shtëpi, sepse nuk kishin se çka të gatuajnë". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Shumë herë ka dalur nga shtëpia nga uria e madhe dhe kishte lidhur për bakru nga një apo nga dy gur për të pakësuar dhimbjen. [/SIZE]
[SIZE=2]Ebu Talha, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]سمعتُ رسولَ الله ضعيفًا من الجوعِ عليه الصلاة والسلام، ولم يخلِّف دِرهمًا ولا دينارًا ولا شاةً ولا بعيرًا. [/SIZE]
[SIZE=2]"Kam dëgjuar Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,lall-llahu alejhi ve sel-lem, me zë të ulur, nga shkaku i urisë. Ai pas vete nuk la as dirhem e as dinar, as dele e as deve". [/SIZE]
[SIZE=2]Ebu Bekri dhe Omeri, radijall-llahu anhu, dolën që të dy nga shtëpia e tyre për shkak të urisë. Këtë rast na e tregon Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]خرَج رسول الله ذاتَ ليلة فإذا هو بأبي بكر وعمر فقال: ((ما أخرجكما من بيوتِكما هذه الساعةَ؟!)) قالا: الجوع يا رسولَ الله، قال: ((وأنا والذي نفسِي بيده لأخرجَني الذي أخرَجَكما)) رواه البخاري. [/SIZE]
[SIZE=2]"Një natë doli Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe pa Ebu Bekrin dhe Omerin, radijall-llahu anhuma, e u tha: çka ju nxjeri në këtë orë nga shtëpia? Thanë: uria! Tha: edhe mua, pasha Ate që në Dorë të Tij është shpirti im, uria më ka nxjerur". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]Mos u trego mendjemadh ndaj njeriut të varfër, sepse atyreve u pranohen lutjet, pasiqë janë njerëz të afërt me All-llahun, azze ve xhel-le. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((رُبَّ أشعثَ مدفوع بالأبواب لو أقسَم على الله لأبرّه)) رواه مسلم. [/SIZE]
[SIZE=2]"Ndodh që ndonjë njeri i pakrehur, i shtyrë nga dyert, po ti betohej All-llahut, All-llahu do t'ia plotësonte betimin". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Fukaratë ua mbajnë nozullin njerëzve të pasur për në ahiret, sepse po mos të ishin fukaratë nuk do të kishte asnjë dobi i pasuri nga pasuria e tij. Fukaraja ka merita ndaj pasanikut, sepse me pranimin e sadakasë nga ai, pasaniku ngritet një shkallë. Rruga e pasurisë dhe komoditetit zakonisht është rrugë e rezikut, kurse koha shpesh ndryshon, ndodh që gdhin si njeri i pasur kurse ngrysesh si njerii varfër, andaj ruje pasurinë tënde duke dhënë sadaka, mos refuzo asnjë të varfër pa i dhënë gjë, sepse nuk ankohet njeriu i varfër përpos se nga moskujdesii pasanikëve. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibnul-Arabiu, rahimehull-llah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"يستحَبّ في الجملةِ أن لا يرجعَ الفقيرُ خائبًا؛ لئلاّ يتعيَّن له حقٌّ فيتوجَّه على المسؤولِ عِتاب أو عِقاب". [/SIZE]
[SIZE=2]"Në përgjithësi është e pëlqyeshme që mos të kthehet njeriu i varfër i dëshpëruar që mos të bëhet obligim ndihma ndaj tij e ti dedikohet qortim a denim atij nga i cili lypet diçka". [/SIZE]
[SIZE=2]Participo në gëzimet dhe dhimbjet e fukarave me buzëqeshje dhe fytyrndritur, bëre fukaranë një njeri të familjes tënde, doje, afroje, sjellu mirë dhe but me te, paso njerëzit fisnik dhe bujar në këtë drejtim. [/SIZE]
[SIZE=2]Othmani, radijall-llahu anhu, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2](حُبِّب إليَّ من الدّنيا ثلاثة: إِشباع جائِعٍ وكسوَة العارِي وتلاوة القرآن). [/SIZE]
[SIZE=2]"Më janë bërë të dashura nga dynjaja tre gjëra: ngopja e njeriut të uritur, veshja e njeriut të çveshur dhe leximi i Kur'anit". [/SIZE]
[SIZE=2]Tregohu modest ndaj tij dhe ji bujar, sepse shpenzimi ndaj atij është prej shkaqeve që të stabilizon në fe. [/SIZE]
[SIZE=2]E kanë pyetur Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: [/SIZE]
[SIZE=2]أيُّ الإسلام خير؟ قال: ((تطعِم الطعامَ وتقرأ السلام على مَن عرفت ومَن لم تعرف)) رواه البخاري. [/SIZE][SIZE=2]"Cili Islam është më i mirë? Tha: jepni ushqim dhe jepni selam atij që e njihni dhe që nuk e njihni". (Buhariu).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]

[SIZE=2]Me qenë njeriu pak dorëdhënë, mbrohet me këtë vepër nga zjari i xhehenemit. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((يا عائشة، استتِري من النار ولو بشقِّ تمرة؛ فإنها تسدّ من الجائع مسدَّها من الشبعان)) رواه أحمد. [/SIZE]
[SIZE=2]"Aishe, mbroju nga zjari edhe me gjysmë hurme, sepse i ndihmon të varfërit më shumë se sa të ngopurit". (Sahih, Ahmedi). [/SIZE]
[SIZE=2]Sadakaja e largon belanë, e mbron njeriun nga përfundimi i keq, fshin gabimin, i lehtëson vështirësitë e dynjasë dhe të ahiretit, nën hijen e saj ringjallet njeriu në ditën e Kijametit, në Ditën kur do të llogariten njerëzit, ia mbron njeriut pasurinë dhe ia kultivon, i sjell rizk, e bën njeriun të dashur te All-llahu dhe e thirrë në vepra tjera të mira. [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriut që shpenzon në rrugë të All-llahut, All-llahu, azze ve xhel-le, ia lehtëson çështjet e jetës. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى [الليل:5-10] [/SIZE]
[SIZE=2]"E, sa i përket atij që jep dhe ruhet, Dhe vërteton bindshëm për më të mirën, Ne do ta përgatitim atë për më të lehtën. E sa i përket atij që bën koprraci dhe ndien veten të pavarur (nga Zoti), Dhe që përgënjeshtron atë më të mirën, Ne do ta përgatisim për më të vështirën". (El-Lejl: 5- 10). [/SIZE]
[SIZE=2]Në mëngjesin e secilës ditë dy melek e thirrin atë që shpenzon pasurinë e tij, duke i thënë, sikur na ka treguar Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: [/SIZE]
[SIZE=2]"فيقول أحدهما: اللّهمّ أعطِ منفقًا خلفًا، ويقول الآخر: اللّهمّ أعطِ ممسِكًا تلفًا)) متّفق عليه. [/SIZE]
[SIZE=2]"Njëri i thotë: All-llahu im jepi që të jap dhe kompenzoja, kurse tjetri i thotë: All-llahu im jep që mos të jep dhe shkatërroja". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Pasaniku grykës as për vete përfiton e as që u jep fukarave e të ngirtet. Pasuria i sjell sher atij që është koprac ose e harxhon ku sduhet. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَمَنْ يَبْخَلْ فَإِنَّمَا يَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ [محمد:38]. [/SIZE]
[SIZE=2]"… e kush bën koprraci, ai bën kundër vetvetes, …". (Muhammed: 38). [/SIZE]
[SIZE=2]Pasuria është sikur guri në dorë, nuk përfiton prej tij derisa nuk e largon nga dora, kurse ai që e kap dhe nuk e lëshon do të pendohet kur ti afrohet exheli. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمْ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنْ الصَّالِحِينَ [المنافقون:10]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Dhe jepni nga ajo që Ne u kemi dhënë juve, para se ndonjërit prej jush t'i vijë vdekja, e atëherë të thotë: "O Zoti im, përse nuk më shtyve edhe pak afatin (e vdekjes), që të jepja lëmoshë e të bëhesha prej të mirëve!". (El-Munafikun: 10). [/SIZE]
[SIZE=2]Pasuria është një mik jobesnik, nuk ka askush garancë se nuk i shndërrohet në armik dhe privohet ai nga çdo shpërblim. Pasuria lavdërohet nëse i afrohet mirësisë dhe njeriut të varfër. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((نعم صاحب المسلِمِ هو لمن أعطَى منه المسكينَ واليتيم وابنَ السبيل)) متفق عليه. [/SIZE]
[SIZE=2]"Sa pasuri e mirë e muslimanit është ajo pasuri nga e cila i jepet të ngratit, jetimit dhe atij që ka mbetur në rrugë". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu sprovohet aq sa ka fe, nëse fenë e ka të fuqishme, i shtohen sprovat, kurse njeriu nuk mund të shpëton nga sprova përpos se me durim dhe lidhje të fortë me All-llahutn, tebareke ve teala. [/SIZE]
[SIZE=2]Andaj njeriu i varfër duhet të lidhet ngusht me All-llahun dhe të jetë i devotshëm, sepse me devotshmëri lehtëson gjërat dhe vjen rizku. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ [الطلاق:2، 3]. [/SIZE]
[SIZE=2]"… e kush u përmbahet dispozitave të All-llahut, atij Ai i hap rrugë, dhe e furnizon atë prej nga nuk e kujton fare. Kush i mbështetet All-llahut, Ai i mjafton atij, All-llahu realizon dëshirën e vet dhe All-llahu çdo gjëje ia ka caktuar kohën (afatin)". (Et-Talak: 2-3). [/SIZE]
[SIZE=2]Me vazhdimin në istigfar vjen pasuria. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا [نوح:10-12]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Unë u thashë: "Kërkoni falje Zotit tuaj, se Ai vërtet falë shumë; Ai ju lëshon nga qielli shi me bollëk, ju shumon pasurinë dhe fëmijët, ju bën të keni kopshte dhe ju jep lumenj". (Nuh: 10- 12). [/SIZE]
[SIZE=2]Drejtohu All-llahut me lutje, kërko që ti hap dyert e mëshirës dhe begative të veta, sepse Ai është Bujar dhe Dhuntidhënës, kujt të do i jep pa llogari, ke mendim të mirë për Zotin tënd dhe kërko hapjen e dyerve të rizkut për ty dhe mos nxito se do të vjen largimi i brengave dhe ji durimtar sepse ndoshta All-llahu të ka rezervuar mirësi shumë të mëdha në ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]((يدخُل الفقراءُ الجنّة قبل الأغنياء بخمسمائة عام)) رواه الترمذي. [/SIZE]
[SIZE=2]"Fukaratë hyn në xhennet pesëqind vjet para të pasurve". (sahih, Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Mos u mbështet vetëm në shkaqet materiale gjat kërkimit të rizkut, por shoqëroja kësaj edhe lutjen drejtuar All-llahut, subhanehu ve teala, sepse ajo që ka shkruar All-llahu i arrin njeriut të paaftë dhe të dobët dhe nuk mund ta arrijë ai që punon palodhur dhe është i fuqishëm, sepse te All-llahu, çdo gjë është e caktuar me masë. [/SIZE]
[SIZE=2]لِلفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الأَرْضِ يَحْسَبُهُمْ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنْ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ لا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ [البقرة:273]. [/SIZE]
[SIZE=2]"(Jepni) për të varfërit që janë të angazhuar në rrugën e All-llahut dhe nuk kanë mundësi të gjallërojnë me tokë, duke qenë se ata nuk lypin, prandaj ai që nuk e di gjendjen e tyre mendon se ata janë të pasur. Ata i njeh nga vetë pamja e tyre (të rraskapitur), por nuk kërkojnë e as nuk i mërzitin njerëzit. Pra çkado që të jepni nga pasuria, s'ka dyshim se atë All-llahu e di shumë mirë". (El-Bekare: 273). [/SIZE]
[SIZE=2]Më bekoftë All-llahu mua dhe ju me Kur'anin fisnik, na bëftë dobi neve me argumentet dhe përkujtimet që janë në këtë Libër Fisnik. E them këtë që dëgjuat dhe kërkoj falje te All-llahu për mua, për ju dhe për mbarë muslimanët, andaj edhe ju kërkoni falje sepse Ai është Falës dhe i Mëshirshëm. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]-ll- [/SIZE]
[SIZE=2]الحمد لله عَلى إحسانِه، والشّكر له على توفيقهِ وامتنانه، وأشهد أن لاَ إلهَ إلا الله وحدَه لا شَريك له تعظيمًا لشأنه، وأشهَد أن نبيّنا محمّدًا عبده ورَسوله، صلى الله عليه وعلى آله وأصحابِه. [/SIZE]
[SIZE=2]Dijeni se All-llahu, tebareke ve teala, ju ka urdhëruar të dërgoni salavate dhe selame mbi pejgamberin e tij duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا [الأحزاب:56]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, madhërojeni pra atë (duke rënë salavatë) dhe përshëndeteni me selam". (El-Ahzab: 56). [/SIZE]
[SIZE=2]Andaj dërgoni edhe ju salavate mbi Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,… [/SIZE]
[SIZE=2]اللّهمّ صلّ وسلّم على نبيّنا محمّد... [/SIZE]
[SIZE=2]Abdul-Muhsin ibën Muhamed El-Kasim [/SIZE]
[SIZE=2]Imam dhe hatib në xhaminë e Pejgamberit në Medinën e bekuar. [/SIZE]
[SIZE=2]Përshtati: Bekir Halimi</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Abdul-Muhsin ibën Muhamed El-Kasim,
23.9.2005[/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[URL="http://www.albislam.com"][SIZE=2]http://www.albislam.com[/SIZE][/URL][/RIGHT]
[/FONT]

[SIZE=2][COLOR=#000080][CENTER][CENTER][B][SIZE=3][COLOR=#000080]Besimi në xhenet dhe xhehenem[/COLOR][/SIZE][/B][/CENTER][/CENTER]
[/COLOR][/SIZE][SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]Falënderimi i qoftë Allahut i Cili krijoi njeriun dhe çdo gjë tjetër. Paqja e Tij qoftë mbi të Dërguarin e të dashurin e Tij, familjen dhe shokët e tij.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Allahu i Lartësuar e krijoi njeriun dhe e vendosi në tokë që ta sprovojë se a do të jetë falënderues apo mohues i mirësive të tij. Për këtë arsye ia bëri atij detyrim njohjen e Tij sikurse thotë në Kuran: [B]“Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit për tjetër, përveçse të më adhurojnë.[/B]” Pra, Allahu nuk e krijoi njeriun dhe çdo gjë tjetër kot së koti e as për lojë.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Allahu i Lartësuar nga mirësia e Tij i dërgoi njerëzimit të dërguar nga mesi i tyre që t’ua lehtësojë rrugën deri te njohja e Tij dhe njohja e çdo gjëje tjetër që njeriu me mendjen e tij nuk kishte për ta njohur kurrë. Prej nga do të dinte njeriu për engjëjt, për ndodhitë pas vdekjes, për xhenetin, për xhehenemin etj., sikur mos t’ia zbulonte Allahu ato njeriut përmes shpalljeve? Allahu i Lartësuar nuk e hodhi njeriun në det pa ia mësuar atij notin. Në shumë ajete të Kuranit Ai na tregon se ç’është kjo botë dhe çfarë peshe ka ajo, pastaj në shumë ajete të tjera na tregon rëndësinë e botës së ardhme dhe metodën se si arrihet lumturia e përjetshme në të. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Të nderuar vëllezër![/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]Besimi në xhenet dhe në xhehenem është prej bazave esenciale të Islamit dhe mohuesi i tyre (kundërshtari) është jobesimtar edhe nëse beson çdo gjë tjetër. Xheneti dhe xhehenemi janë caku i fundit për çdo njeri, ndaj nuk ka dyshim se njohja e tyre dhe puna për ta është me rëndësi të veçantë.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Prej nga të dimë ne për xhenetin dhe xhehenemin? A ka qenë dikush në xhenet e në xhehenem që të na tregojë për ta? Janë pyetje të cilat mund t’i parashtrojë shumëkush. Xheneti dhe xhehenemi nuk mund të njihen përmes perceptimeve dhe zbulimeve njerëzore. Ata i ndjen shpirti i njeriut dhe hulumton për një gjë të tillë.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Rruga për njohjen e tyre është rruga e shpalljes. Besimi në Zotin obligon edhe besimin në botën e ardhme dhe çdo gjë në të.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] A thua vëllezër e ka parë ndonjë njeri xhenetin dhe xhehenemin ende pa vdekur?[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Po, vëllezër të dashur, në mesin e atyre njerëzve është edhe i dërguari dhe i dashuri ynë, Muhamedi (alejhi selam). Ai i pa ata në natën e Israsë dhe të Miraxhit dhe na lajmëroi për shumë gjëra që ai i pa aty. Si të besohet kjo? Kjo besohet pasi të vërtetohet realiteti i shpalljes së Muhamedit (alejhi selam). [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Duhet të besojmë ashtu siç besoi në të Ebu Bekri (radiallahu anhu), meqë e njihte mirë se kush është ai. Kur jobesimtaret i thanë me shpresë se ai në ato momente do të refuzonte që shoku i tij (alejhi selam) kaloi gjithë atë largësi të madhe brenda një pjese të natës. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]-Ky shoku yt mendon se shkoi në Jerusalem (ku është Mesxhidul Aksaja) brenda një pjesë të natës dhe kaloi shtatë qiejt!- thanë ata.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] -A e tha këtë ai?- pyeti Ebu Bekri.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]-Po.- u përgjigjën. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]-E vërtetë është, unë atij i besoj se i vjen shpallja nga qielli për një kohë shumë të shkurtër, e si mos t’i besoj për një gjë të tillë!- u tha Ebu Bekri.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Ja pra, vëllezër të nderuar, edhe ne duhet të besojmë në xhenet dhe xhehenem, ashtu siç besoi Ebu Bekri, halifi i parë i muslimanëve pas vdekjes së pejgamberit (alejhi selam).[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Të nderuar vëllezër![/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]A thua se për çfarë na lajmëroi i dërguari i Allahut në lidhje me xhehenemin? [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Transmetohet në një hadith se Pejgamberi (alejhi selam) e pyeti Xhibrilin (alejhi selam). që t’ia përshkruajë xhehenemin. [/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080]Xhibrili (alejhi selam) thotë: “O Muhamed, xhehenemi është i errët dhe në të është errësirë e madhe. Sikur një pjesë e xhehenemit, sa gjilpëra, të kishte dalë në dynja, do ta kishte djegur tokën dhe çdo gjë që ka në të. Sikur një rrobë prej rrobave të xhehenemlinjëve të ishte varur në ndonjë vend të tokës, do ta kishte shkatërruar dynjanë prej erës së rëndë që e ka. Sikur një pjesë e ushqimit të xhehenemlinjëve të ishte sjellë në dynja do t’ua kishte prishur jetën njerëzve në këtë dynja. Sikur një engjëll prej engjëjve të xhehenemit, të cilët në numër janë 19 dhe janë rojet kryesore të xhehenemit, të ishte sjellë në këtë botë, do të kishin vdekur të gjithë njerëzit nga pamja e shëmtuar që ka ai engjëll. Sikur një rreth prej zinxhirit të gjatë me të cilin lidhen xhehenemlinjtë të ishte sjellë në dynja, do të ishte shafitur toka dhe çka ka në të.”[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Kur e dëgjoi pejgamberi (alejhi selam) këtë tha: “Mjaft o Xhibril, mjaft! Dhe filloi të qajë, e bashkë me të edhe xhibrili (alejhi selam). Pejgamberi (alejhi selam) i tha: “O Xhibril, a po qan edhe ti që çfarë pozite ke ti tek Allahu?!” Xhibril (alejhi selam) vazhdon e thotë: “Ç’më pengon mua që Allahu të më ndryshojë gjendjen time ashtu siç e ndryshoi gjendjen e Iblisit të mallkuar?”[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080] Po pra, të nderuar vëllezër, po qan Pejgamberi (alejhi selam), më i dashuri i Allahut, po qanë Xhibrili (alejhi selam) engjëlli më i dashur i Allahut, e si është gjendja jonë, kur dihet se një pjesë e madhe e njerëzve nuk i bien Allahut në sexhde, nuk e falin namazin? Kush mund të garantojë se nuk do të jemi prej atyre që u thuhet: “Futuni në xhehenem.” Allahu na mbrojttë prej xhehenemit dhe veprave të tyre! Amin![/COLOR][/SIZE]
[RIGHT][RIGHT][SIZE=2][COLOR=#000080]Përgatiti grupi i studentëve “Ali ibn Talib” [/COLOR][/SIZE][/RIGHT]
[SIZE=2][COLOR=#000080]25.11.2006[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=2][COLOR=#000080][URL="http://www.klubikulturor.com"]http://www.klubikulturor.com[/URL][/COLOR][/SIZE][/RIGHT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Qëndrueshmëria [/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Është një virtyt i lëvduar që secili synon të jetë i zbukuruar me të. Kjo cilësi është e dëshiruar nga i gjithë njerëzimi, pa asnjë përjashtim. Mirëpo, qëndrueshmëria për të cilën do të flasim, dallon në atë se ne thërrasim që kjo qëndrueshmëri të jetë vetëm në të vërtetë dhe të mirë, e assesi në të këqija dhe vese të ndryshme. Pas këtij muaji të bekuar, me përplot të mira, ku mësuam gjëra të reja, ndiem kënaqësinë e adhurimeve ndaj Allahut, subhanehu ue teala, dhe u treguam durimtarë dhe të qëndrueshëm para shumë sfidave, mendoj se duhet ta përkujtojmë njëri-tjetrin që të vazhdojmë udhëtimin tonë drejt kënaqësisë së Allahut, të jemi të qëndrueshëm në besimin dhe veprat tona, dhe ashtu të vazhdojmë deri në takimin tonë me të Gjithëfuqishmin.
[SIZE=2]Fjala qëndrueshmëri shpeshherë është edhe sinonim i fjalës rezistencë. Disa dijetarë i kanë dhënë këtë përkufizim: Qëndrueshmëri është pamundësia e ndryshimit në rast kur tjetri mundohet të futë dyshime, ndërsa i qëndrueshëm është ai që ecë drejt një rruge dhe nuk largohet edhe pse tjetri mundohet të futë dyshime. [/SIZE]
[SIZE=2]Allahu, subhanehu ue teala, këtë cilësi e ka lëvduar në disa raste, urdhëroni t'i lexojmë ato dhe të marrim mësime: [/SIZE]

[SIZE=2]"E sa pejgamberë pati që së bashku me ta luftuan turma të mëdha besimtarësh, e për atë që i godiste në rrugën e Allahut, ata nuk u dobësuan dhe as nuk u përulën. Allahu i do durimtarët. Fjala e tyre nuk ishte tjetër pos: "Zoti ynë, na i falë mëkatet tona dhe lëshimet në punët tona na bën të qëndrueshëm dhe na ndihmo kundër popullit jobesimtar"! Ndaj, Allahu ua dha atyre shpërblimin e kësaj bote dhe shpërblimin më të mirë të botës tjetër; All-llahu i do bamirësit". [/SIZE]
[SIZE=2]Një nga mësimet kryesore të këtyre ajeteve është se kjo cilësi, e cila do të na mundësonte që të mos përulemi e as dobësohemi para armikut, fitohet duke e kërkuar nga Allahu, subhanehu ue teala, me lutje të sinqerta që Ai, të na bëjë të qëndrueshëm. E s'ka dyshim se për Allahun kjo gjë është e lehtë. [/SIZE]

[SIZE=2]2. æóáóæú Ãóäøóåõãú ÝóÚóáõæÇ ãóÇ íõæÚóÙõæäó Èöåö áóßóÇäó ÎóíúÑÇð áóåõãú æóÃóÔóÏøó ÊóËúÈöíÊÇð (66) æóÅöÐÇð áÂÊóíúäóÇåõãú ãöäú áóÏõäøóÇ ÃóÌúÑÇð ÚóÙöíãÇð (67) [/SIZE]
[SIZE=2]"Po sikur të zbatonin atë që këshilloheshin do të ishte më mirë për ta dhe do t'i bënte të qëndrueshëm më shumë. Ndërsa atëherë, do t'u jepnim atyre nga ana Jonë shpërblim të madh". Pas lutjeve tona që Allahu, subhanehu ue teala, të na bëjë të qëndrueshëm, duhet po ashtu të punojmë çdo gjë që na urdhëron kjo fe, për ta fituar këtë cilësi, siç shihet qartë në këto dy ajete. [/SIZE]
[SIZE=2]3. æóßõáÇøð äóÞõÕøõ Úóáóíúßó ãöäú ÃóäúÈóÇÁö ÇáÑøõÓõáö ãóÇ äõËóÈøöÊõ Èöåö ÝõÄóÇÏóßó æóÌóÇÁóßó Ýöí åóÐöåö ÇáúÍóÞøõ æóãóæúÚöÙóÉñ æóÐößúÑóì áöáúãõÄúãöäöíäó (120 åæÏ) [/SIZE]
[SIZE=2]"Të gjitha këto që t'i rrëfyem ty nga lajmet e pejgamberëve, janë që zemrën tënde ta bëjnë të qëndrueshme, dhe në to të ka ardhur e vërteta e këshilla, si dhe përkujtime për besimtarët". Allahu, subhanehu ue teala, të gjitha rrëfimet e pejgamberëve, sprovat, problemet dhe sukseset e tyre, që na i ka treguar në Kuran, i ka bërë me qëllim që kur ne t'i lexojmë ato dhe të shohim se si i kanë tejkaluar sprovat e ndryshme, të bëhemi të qëndrueshëm. Aty mësojmë se rruga në të cilën synojmë të ecim deri në fund të jetës, është e njëjta rrugë që kishin të gjithë pejgamberët. [/SIZE]

[SIZE=2]4. ) íõËóÈøöÊõ Çááøóåõ ÇáøóÐöíäó ÂãóäõæÇ ÈöÇáúÞóæúáö ÇáËøóÇÈöÊö Ýöí ÇáúÍóíóÇÉö ÇáÏøõäúíóÇ æóÝöí ÇáÂÎöÑóÉö æóíõÖöáøõ Çááøóåõ ÇáÙøóÇáöãöíäó æóíóÝúÚóáõ Çááøóåõ ãóÇ íóÔóÇÁõ (27 ÅÈÑÇåíã) [/SIZE]
[SIZE=2]"Allahu i forcon ata që besuan në fjalën e qëndrueshme në jetën e kësaj bote dhe në jetën tjetër, ndërsa mizorët Allahu i bën të humbur. All-llahu punon çka të dojë". Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ka thënë se ky ajet ka zbritur për dënimin në varr, kur të thuhet: kush është zoti yt? Ai thotë: Zoti im është Allahu, i dërguari është Muhamedi... Kjo është dhunti e Allahut, subhanehu ue teala, për besimtarët e mirë, kam për qëllim forcimin, që Ai ua bën besimtarëve në këtë botë e po ashtu edhe në tjetrën. Andaj, të mos harrojmë ta lusim Allahun që të mos na privojë nga kjo mirësi. [/SIZE]
[SIZE=2]5. "E ata që nuk besuan thanë: "Përse të mos i zbret atij Kur'ani përnjëherë?" Ashtu (e zbritëm pjesë-pjesë) që zemrën tënde ta bëjmë të qëndrueshme dhe Ne e sollëm atë ajet pas ajeti (dalëngadalë). Dhe ata nuk të sjellin ndonjë shembull ty, e që Ne të mos ta tregojmë të vërtetën, duke të ofruar shpjegim të qartë e të plotë". [/SIZE]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][/FONT]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][I]Vazhdon[/I]

[/FONT][/FONT]

[SIZE=2]Ai që nuk do të besojë, nuk do të besojë asnjëherë. Kurani zbriti pjesë-pjesë dhe kjo ishte problem për ata, nuk mund ta kuptonin përse ndodhë ashtu. Mirëpo edhe po të kishte zbritur përnjëherë komplet, sërish nuk do të besonin, bile do të thoshin: Si mundet që ky libër i madh, me renditje aq të mahnitshme të shpallet përnjëherë?, e ndoshta do të thoshin edhe fjalë nga më të ndryshmet. [/SIZE]
[SIZE=2]Sidoqoftë, Allahu, subhanehu ue teala, iu përgjigj pyetjes së tyre dhe tha se kjo ndodhte që Muhamedi, salallahu alejhi ue selem, të jetë edhe më i qëndrueshëm. Do të jetë i qëndrueshëm sepse vazhdimisht do të jetë në lidhje të drejtpërdrejt me Allahun ose me Xhibrilin, e kjo ndikon që ai mos ta ndijë veten të dobët e as të anashkaluar, përkundrazi do ta ndiejë të fortë dhe i ndihmuar nga i Gjithfuqishmi. [/SIZE]
[SIZE=2]6. [/SIZE]
[SIZE=2]" E atyre, që dikush u tha: "Populli është tubuar kundër jush, pra kini frikë!" Ajo, vetëm ua shtoi edhe më shumë besimin e thanë: "Neve na mjafton që kemi Allahun, Ai është mbrojtësi më i mirë!". Në këtë ajet vërejmë, se besimtarët e vërtetë kanë arritur qëndrueshmërinë dhe nuk iu trembet syri nga askush, ngase, kushdo të jetë armiku, padyshim se është më i dobët se Allahu i Lartëmadhëruar. Si vërtetim se këtë qëndrim e kanë besimtarët e vërtetë, sjellim fjalën e Ibën Abbasit, radijallahu anhuma: "Këtë fjalë e ka thënë Ibrahimi, alejhi selam kur e gjuajtën në zjarr dhe Muhamedi salallahu alejhi ue selem, në rastin që e përmend ajeti". [/SIZE]
[SIZE=2]Hadithe rreth qëndrueshmërisë: [/SIZE]
[SIZE=2]1. Aliu radijallahu anhu, rrëfen: Më dërgoi Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, në Jemen, por unë i thash: O i dërguar i Allahut, po më dërgon te disa njerëz që janë më të vjetër se unë, dhe është rëndë për të gjykuar midis tyre. Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, tha: "Shko, se Allahu i lartësuar do ta bëjë të qëndrueshme gjuhën tënde dhe do të udhëzojë zemrën tënde". Të gjitha punët e aktivitetet kanë nevojë për qëndrueshmëri, por thirrja drejt Allahut, është më se e nevojshmja për këtë. Mu për këtë Aliju, radijallahu anhu, e paraqiti si problematikë, por edhe Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, i rrëfeu ilaçin për të. [/SIZE]
[SIZE=2]2. Muadh ibën Xhebeli radijallahu anhu, thotë: Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, më ka këshilluar me dhjetë gjëra, më ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](1) Mos i shoqëro Allahut asgjë edhe nëse vritesh e digjesh; [/SIZE]
[SIZE=2](2) mos u bë i padëgjueshëm ndaj prindërve edhe nëse të urdhërojnë të lësh shtëpinë dhe pasurinë; [/SIZE]
[SIZE=2](3) namazin e obliguar mos e lë asnjëherë, sepse kush e lë namazin e obliguar me qëllim ai e ka humbur mbrojtjen e Allahut, [/SIZE]
[SIZE=2](4) mos pi alkool sepse ai është koka e çdo të keqeje; [/SIZE]
[SIZE=2](5) kujdes nga mëkatet, sepse mëkatet sjellin hidhërimin e Allahut; [/SIZE]
[SIZE=2](6) kujdes nga ikja prej betejës edhe nëse të gjithë vriten; [/SIZE]
[SIZE=2](7) kur njerëzit i godet ndonjë epidemi dhe ti gjendesh aty, qëndro ku je; [/SIZE]
[SIZE=2](8) shpenzo pasurinë për familjen tënde; [/SIZE]
[SIZE=2](9) shkopin e edukatës mos e largo; dhe [/SIZE]
[SIZE=2](10) mësoji të kenë frikë Allahun". (Ahmedi, hasen) [/SIZE]
[SIZE=2]Në të gjitha këto porosi shohim rëndësinë e qëndrueshmërisë, e veçanërisht në porosinë e parë, gjashtë dhe shtatë. [/SIZE]
[SIZE=2]3. Abdullah ibën Ebi Eufa tregon se Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: "O njerëz, mos e dëshironi takimin me armikun dhe kërkoni nga Allahu shëndetin, por nëse takoheni me armikun duroni – bëhuni të qëndrueshëm, dhe dijeni se xheneti është nën hijen e shpatave". [/SIZE]
[SIZE=2]4. Ebu Seid el-Hudriu radijallahu anhu, tregon se Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: "Xhihadi më madhështor është thënia e të vërtetës tek udhëheqësi i padrejtë". (Tirmidhiu, dhe Albani në es-Sahiha 491) [/SIZE]
[SIZE=2]5. Abdullah ibën Mes'udi rrëfen: Kam parë Mikdad ibën Esvedin në një rast ku më ka pëlqyer shumë, ai erdhi te Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, i cili ishte duke u lutur kundër mushrikëve dhe tha: O i dërguar i Allahut, ne nuk themi ashtu si ka thënë populli i Musaut "shko ti dhe zoti yt, dhe luftoni", ne do të luftojmë së bashku me ty, në të djathtë, në të majtë, para dhe mbrapa. Atëherë, vërejta se si Resulullahut, salallahu alejhi ue selem, iu buzëqeshi fytyra dhe shumë u gëzua për këto fjalë. (Buhariu 3952). Pa dyshim se do të gëzohet, sepse kishte shokë të cilët patën besuar dhe u bënë të qëndrueshëm në besimin e tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]6. Ubade ibën Samit rrëfen: I dhamë besën Resulullahut, salallahu alejhi ue selem, se do të dëgjojmë dhe respektojmë, në lehtësi dhe vështirësi, në gjërat që na pëlqejnë dhe në ato që nuk na pëlqejnë. Po ashtu i dhamë besën se nuk do ta kontestojmë qeverisjen e atyre që meritojnë dhe se do ta themi të vërtetën kudo që të jemi, duke mos pasur frikë askënd në rrugë të Allahut". (Buhariu, Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]7. Ajsheja radijallahu anha, ka thënë: "Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, kur bënte ndonjë vepër e bënte të qëndrueshme, kur e zinte gjumi gjatë natës apo sëmurej, ditën i falte dymbëdhjetë rekate. Por, asnjëherë nuk e kam parë Resulullahun, salallahu alejhi ue selem, të falet tërë natën deri në mëngjes e as të agjërojë ndonjë muaj të plotë, përveç në Ramazan". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Prej fjalëve të dijetarëve lidhur me qëndrueshmërinë kemi zgjedhur fjalën e Hasan Basriut: "Pasha atë që nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë, praktika e sunetit është mes dy ekstremeve, bëhuni të qëndrueshëm në të – Allahu ju mëshiroftë - . Praktikuesit e sunetit kanë qenë pak në të kaluarën, por edhe në të ardhmen do të jenë pak, ata janë ata të cilët nuk shkuan me salltanetxhitë në salltanetet e tyre, e as me bidatxhitë në bidatet e tyre. Ata janë të qëndrueshëm në sunetin e Resulullahut, salallahu alejhi ue selem, derisa ta takojnë Zotin e tyre. Kështu pra, edhe ju bëhuni, Allahu ju ndihmoftë". [/SIZE]
[SIZE=2]Disa dobi të qëndrueshmërisë: [/SIZE]
[SIZE=2]1. Është argument i besimit të plotë dhe mbështetjes së fortë në Allahun. [/SIZE]
[SIZE=2]2. Është argument i shpirtit të fortë dhe trimërisë. [/SIZE]
[SIZE=2]3. E vërteta nuk mund të përhapet pa këtë cilësi, e as e kota nuk mund të zhduket pa këtë cilësi. [/SIZE]
[SIZE=2]4. Është argument i dashurisë së thellë ndaj akidesë, durimit gjatë përhapjes së saj dhe mundimeve të ndryshme deri në vdekje. [/SIZE]
[SIZE=2]5. Muslimanit i jep guxim për të bërë xhihad. [/SIZE]
[SIZE=2]6. Qëndrueshmëria është nga rrugët e qeta drejt xhenetit. [/SIZE]
[SIZE=2]7. Qëndrueshmëria është pasim i Resulullahut, salallahu alejhi ue selem. [/SIZE]

[SIZE=2]Omer Berisha [/SIZE]

[SIZE=2]
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Omer Berisha,[/SIZE][/I][SIZE=2]
[I]26.10.2006[/I][/SIZE]
[/RIGHT]
[/FONT]