Ta mësojmë Islamin së bashku!
 

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]selamu alejkum, te dashur miq[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Ne kete teme, postohen shkrime te ndryshme per fejen Islame, d.m.th. tema qe jane per ti lexuar, e jo per te debatuar rreth to.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]albanian, me shume rrespekt[/SIZE][/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Udhërrëfyes për jetë të lumtur[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]A je i lumtur?
[SIZE=2]Këtë pyetje duhet t'ia parashtrosh vetvetes. [/SIZE]
[SIZE=2] Mund të jesh njeri që posedon pasuri shumë të madhe, mirëpo të mos jesh i lumtur…domethënë se lumturia nuk qëndron në pasuri. [/SIZE]
[SIZE=2] Mund të kesh famë të madhe, e të mos jesh i lumtur, domethënë se lumturia nuk qëndron te fama. [/SIZE]
[SIZE=2] Mund të kesh raporte të shkëlqyeshme shoqërore, e të mos jesh i lumtur, domethënë se lumturia nuk qëndron në raportet shoqërore. [/SIZE]
[SIZE=2] Mund të kesh familje, të cilët i do dhe të duan, e të mos jesh i lumtur, domethënë se lumturia nuk qëndron te familja. [/SIZE]
[SIZE=2] Mund të shëtitësh gjerë e gjatë dhe në vende të ndryshme, e të mos jesh i lumtur, domethënë se lumturia nuk qëndron në udhëtimet e ndryshme avanturiste. [/SIZE]
[SIZE=2] Mund të kesh pozitë të lartë apo status të rëndësishëm shoqëror e të mos jesh i lumtur, domethënë se lumturia nuk qëndron në pozitë e as status. [/SIZE]
[SIZE=2] Mund të qeshesh dhe bësh shaka shumë, e të mos jesh i lumtur, domethënë se lumturia nuk qëndron në këto veprime… [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Pra, çka na qenka lumturia dhe sit a arrijë atë? [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është ndjenjë shpirtërore kur të bëjmë një vepër fisnike… [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është fuqi e brendshme që rrezaton në shpirt qetësinë dhe stabilitetin. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është përkrahje hyjnore që shpirtit i jep ngazëllim dhe zemërgjerësi. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është dëlirësi shpirtërore, pastërti e ndërgjegjes dhe bukuri shpirtërore. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është dhuratë dhe begati hyjnore, të cilën ia jep All-llahu atij që Do Ai, si shpërblim për veprat e tyre madhore që i kanë bërë… [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është ndjenjë e thellë për kënaqësi dhe maturi (kanatë). [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia nuk është mall që ekspozohet në treg, i cili blihet dhe shitet, e blejnë të pasurit dhe privohen nga ai të varfrit, por është mall hyjnor, për të cilin njerëzit flijojnë shpirtin dhe çdo gjë të shtrenjtë për ta fituar atë. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është rehati shpirtërore. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturi është të futsh gëzimin në zemrat e tjerëve, të vizatosh buzëqeshjen në fytyrën e tyre, të ndiesh qetësinë kur u ofron ndihmë njerëzve dhe të kënaqesh me lezetin kur je bamirës. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia qëndron në përmirësimin e mendimit negativ dhe shndërrimin e tij në mendim pozitiv dhe frytdhënës. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia qëndron në qasjen realiste ndaj gjërave dhe ikja nga shikimi idealist i gjërave. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është aftësi për tu ballafaquar me presionet dhe ambientimi me to duke i kontrolluar reaksionet, nervozën dhe ndjenjat. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është dija e dobishme dhe veprat e mira. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është braktisja e mërisë, zilisë dhe lakmisë së asaj që posedojnë njerëzit. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia qëndron në përmendjen e All-llahut, falënderimin e tij dhe adhurimin e mirë ndaj Tij. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është fitimi i xhennetit dhe shpëtimi nga zjarri, kënaqja me shikimin në fytyrën e ndershme të All-llahut. All-llahu, azze ve xhel-le, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]﴿ وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ ﴾ [هود:108 ]. [/SIZE]
[SIZE=2]"E për sa u përket atyre fatmirëve, ata jan në xhennet përgjithmonë, sa të jenë qiejt dhe toka, përveç atë çka do Zoti yt (All-llahu ju dhuron) shpërblim të pakëputur". (Hud: 108). (shiko: "Dugutul-Hajat", fq. 151). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Disa fjalë mbi lumturinë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2] I lumtur është ai që merr këshilla prej ndodhive të tjerëve, kurse fatzi është ai që të tjerët nga ndodhitë e tij marrin këshillë. [/SIZE]
[SIZE=2] Shtylla e lumturisë është nderi. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia është të duash atë që punon e jo të punosh atë që do. [/SIZE]
[SIZE=2] I lumtur është ai që merr mësim nga e djeshmja dhe përfiton nga ajo, kurse fatzi është ai që grumbullon për tjerët dhe është koprrac me të mira ndaj vetvetes. [/SIZE]
[SIZE=2] I lumtur është ai që përfiton nga e kaluara, entuzijast në kohën e tashme dhe optimist në për të ardhmen. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia e njeriut është në ruajtjen e gjuhës. [/SIZE]
[SIZE=2] Nuk mund të arrihet lumturia në jetë përpos se nëse jeton njeriu jetën i lirë dhe i çliruar nga çdo prang e epsheve dhe robëria e pasioneve. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturi është dashuria e flaktë për adhurime, animi i zemrës kah Krijuesi yt dhe prania e zemrës dhe mendjes në adhurime. [/SIZE]
[SIZE=2] Lumturia nuk blihet me pasuri, mirëpo mund ta shesësh me te. [/SIZE]
[SIZE=2] Drejtimi kah All-llahu, kthimi tek Ai, kënaqja me Te, mbushja e zemrës me dashuri ndaj Tij, përmendja e Tij e vazhdueshme, gëzimi dhe lumturia me njohjen e Tij janë shpërblime të shpejta, xhennet dhe jetesë që ase mbretërit nuk mund ta jetojnë. [/SIZE]
[SIZE=2] Shumë njerëz e mendojnë lumturinë në gjëra që ua sjellë vuajtjet. [/SIZE]
[SIZE=2] Mes fatzisisë dhe lumturisë është përkujtimi i fundit të gjërave. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Titulli i lumturisë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, ka përmendur se lumturia mbështete në tre gjëra: [/SIZE]
[SIZE=2]1- Kur ti vijnë begatitë falënderon; [/SIZE]
[SIZE=2]2- Kur ti vijnë sprovat duron; [/SIZE]
[SIZE=2]3- Kur të bëjë mëkat kërkon falje. [/SIZE]
[SIZE=2]Pastaj thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Këto tre gjëra janë titulli i lumturisë së njeriut, shenja e shpëtimit të tij në dynja dhe ahiret dhe nga këto gjëra asnjëherë nuk largohet njeriu". [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Dobitë e lumturisë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]1- Lumturia i ofron njeriut rehati shpirtërore dhe dakordim me gjendjen e tij. [/SIZE]
[SIZE=2]2- Lumturia i ofron familjes gëzim, qetësi dhe jetë të këndshme. [/SIZE]
[SIZE=2]3- Lumturia i edukon fëmijët në natyrën pozitive të jetës. [/SIZE]
[SIZE=2]4- Lumturia i ndihmon njeriut që të preokupohet me qëllimet fisnike në vend se të merret me vetveten dhe trupin e tij. [/SIZE]
[SIZE=2]5- Lumturia i ofron trupit homogjenitet të shkëlqyeshëm, kurse kjo shkakton që organet e ndryshme trupit të punojnë si duhet. [/SIZE]
[SIZE=2]6- Lumturia i jep njeriut mundësi që të jetë inovator dhe kreator. [/SIZE]
[SIZE=2]7- Lumturia bëhet shkak që shoqërinë ta përshkon gëzimi, përputhja dhe rezultatet. (shiko: "100 Ide për të arritur lumturinë e vërtetë", dr. Salah Rashid, fq. 21). [/SIZE]
[SIZE=2](Vazhdon…) [/SIZE]
[SIZE=2]Pjesa e dytë është me titull: " Hapat praktike për arritjen e lumturisë". [/SIZE]
[SIZE=2]Përgatiti: Sektori shkencor pran Medarul-Vatan [/SIZE]
[SIZE=2]Përshtati: Bekir Halimi</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Sektori shkencor pran Medarul-Vatan,
23.2.2007[/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[I][SIZE=2]http://www.albislam.com[/SIZE][/RIGHT]
[/I][/FONT][/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Hapat praktike për arritjen e lumturisë[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Si të bëhesh i lumtur?
[SIZE=2]Secili njeri mund të prodhon lumturinë e tij, nëse kapet për ligjet e lumturisë dhe i zbaton hapat e tij, kurse fuqia dhe dobësia e lumturisë mvaret nga sasia e zbatimit të këtyre ligjeve. [/SIZE]
[SIZE=2]Hapat konkrete që paraqesin ligjet e lumturisë, i kaplojnë këto pika: [/SIZE]
[SIZE=2]1- Beso në All-llahun. [/SIZE]
[SIZE=2]Nuk ka lumturi në mungesë të besimit në All-llahun, subhanehu ve teala, madje lumturia e njeriut shtohet dhe dobësohet mvarësisht nga ky besim. Aq sa më i madh është besimi në All-llahun, aq më e madhe është lumturia dhe aq sa më shumë i dobëoshet besimi, aq i shtohet pikëllimi, stresi dhe mendimi negativ, kurse kjo rezulton jetë të hidhur dhe fatzi. [/SIZE]
[SIZE=2]2- Beso në Fuqinë e All-llahut dominuese. [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që e ndien këtë fuqi hyjnore të madhe, e cila nuk njeh kufi, nuk mund të dominohet nga iluzionet dhe nuk mund ta trishtojnë problemet, sepse ka një shtyllë të fuqishme në të cilën mbështetet kur ti ndodhin sprovat dhe gjërat trishtuese. [/SIZE]
[SIZE=2]3- Beso në Caktimet e All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]Besimi në Caktimet e All-llahut ngjallë kënaqësi shpirtërore, rehati shpirtërore dhe qetësi te njeriu. Për këtë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](( عجباً لأمر المؤمن إن أمره كله خير ؛ إن أصابته سرّاء شكر فكان خيراً له ، وإن أصابته ضرّاء صبر فكان خيراً له )) [ رواه مسلم ] . [/SIZE]
[SIZE=2]"Është për tu habitur me çështjen e besimtarit, se[se të gjitha çështjet e tija janë mirësi. Nëse e godet ndonjë begati, ai falënderon All-llahun, e kjo është mirësi për te, nëse e godet ndonjë fatkeqësi, ai duron, dhe kjo është mirësi për te". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Sa madhështor është ky hadith dhe sa shumë aludon në lumturinë e vërtetë. [/SIZE]
[SIZE=2]Besimi në Caktimet e All-llahut është rruga që na shpienë në lumturi. [/SIZE]
[SIZE=2]* Durimi gjatë sprovave. [/SIZE]
[SIZE=2]* Falënderimi gjatë begative. [/SIZE]
[SIZE=2]* Braktisja e refuzimit dhe mllefosjes me Caktimet e All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]Tërë kjo shpienë në rehati, qetësi dhe lumturi. [/SIZE]
[SIZE=2]4- Le të jenë të lumturit shembylli yt në jetë. [/SIZE]
[SIZE=2]Të lumturit, ata që i kanë ofruar njerëzimit shërbime të mëdha dhe kanë poseduar besim në All-llahun. I pari nga ky lloj njerëzish është Muhamed Ibën Abdullahu, Resulullahu, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Lumturia qëndron në pasimin e rrugës së tij, kurse fatzisia qëndron në largimin nga udhëzimi i tij dhe braktisja e sunetit të tij. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]5- Çlirimi nga sikleti shpirtëror. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]* Sikleti shpie në mërzi dhe depresion. [/SIZE]
[SIZE=2]* Sikleti shpie në dështim në jetë. [/SIZE]
[SIZE=2]* Sikelti shpie në çmenduri. [/SIZE]
[SIZE=2]* Sikelti shpie në sëmundje të rezikshme. [/SIZE]
[SIZE=2]* Mundohu të zbulosh shkaqet e sikletit te ti e pastaj shëroje secilin shkak një nga një. [/SIZE]
[SIZE=2]* Debato me vetveten dhe me ata që i ke përreth qetë dhe mos bisedo me reakcion. [/SIZE]
[SIZE=2]* Shfrytëzo sikletin tënd për të dalur vazhdimisht në epërsi dhe për veprim drejt qëllimeve fisnike. [/SIZE]
[SIZE=2]* Le të jetë sikleti efektiv në shërimin e problemeve tuaja. [/SIZE]
[SIZE=2]* Bëhu i thjeshtë dhe mos i kompliko gjërat. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]6- Njihe natyrën e jetës. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Jeta domosdo ka trazira, ngushtica, strese dhe sprova. Këto gjëra ndodhin sipas urtësive të All-llahut, që të Sheh kush prej nesh ma mirë do të punon, andaj e kemi obligim ta njohim natyrën e jetës, ta pranojmë ashtu si është, por kjo nuk na pengon që ta shtyjmë kaderin e All-llahut me kader të All-llahut dhe ti shtyjmë gjërat e urrejtura me elemente që i shtyjnë ato. Njohja e natyrës së jetës nuk domethënë të na dominon demoralizimi, por e kundërta është e saktë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]7- Shndërroi shprehitë e tuaja negative në ato pozitive. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Dr. Ahmed Bera El-Emiri thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Fitimi i një shprehie të re, qoftë ajo intelektuale apo shpirtërore, nuk është gjë e rëndë, kërkon njëzet e një ditë. Gjatë këtyre njëzet e një ditëve ne duhet ti bëjmë këto veprime: [/SIZE]
[SIZE=2]a- Të mendojmë. [/SIZE]
[SIZE=2]b- Të flasim. [/SIZE]
[SIZE=2]c- Të sillemi sipas asaj që na mëson shprehia e re. [/SIZE]
[SIZE=2]d- Të parafytyrojmë në mënyrë të qartë si dëshirojmë të jemi. [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse e parafytyron vetveten sikurse ke arritur në formën e kërkuar, ky parafytyrim në mënyrë graduale shndërrohet në realitet. Në këtë të vërtetë aludon fraza: butësia fitohet duke e shtyrë vetveten të butë dhe dija fitohet duke mësuar". (shiko: "Mësime psikologjike për suksesin dhe epërsinë"). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]8- Lumturia yte qëndron në qëllimet tuaja. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Shkaku i fatzisisë së shumë njerëzve është mungesa e qëllimeve, të cilat dëshirojnë t'i realizojnë. Ata ndoshta edhe kanë qëllime, mirëpo nuk i kanë fisnike, andaj ata nuk ndihen të lumtur edhe kur i realizojnë ato. Ajo që i sjell lumturi njeriut është qëllimi fisnik dhe synimi madhor. [/SIZE]
[SIZE=2]Synimet e mëdha i japin individit mundësi t'i tejkalojnë pengesat që i dalin në rrugë dhe gjatë këtij procesi për një kohë shumë të shkurtë prodhon ato gjëra që dikush nuk mund ti prodhon për gjatë kohë. Njeriu pa qëllim është njeri i humbur. A ka mundësi të parafytyrojmë një pilot i cili ngjitet në qiell dhe nuk ka destinacion të caktuar ku dëshiron të arrijë e as hartë që e çon në atë vend?! Duke menduar se ku do të ateron atij ndoshta edhe i përfundon kerozina e i rëzohet aeroplani?! (shiko: "Mësime psikologjike për suksesin dhe epërsinë"). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]9- Zvogloi dhimbjet. [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu vazhdimisht përjeton dështime dhe fatkeqësi, mirëpo asnjëher nuk duhet të mendojë se kjo gjë është fundi i jetës dhe se ky është i vetmi që është sprovuar me këto sprova, por duhet t'i lehtësojë dhe zvoglojë duke i bërë këto hapa: [/SIZE]
[SIZE=2]a- Ta paramendon këtë fatkeqësi më të madhe se sa që është dhe me përfundim më të keq. [/SIZE]
[SIZE=2]b- Mendo mbi gjendjen e atij që ka fatkeqësi më të madhe dhe më të rëndë. [/SIZE]
[SIZE=2]c- Shikoi begatitë që ti ka dhënë All-llahu dhe nga të cilat janë të privuar shumë njerëz. [/SIZE]
[SIZE=2]d- Mos iu dorëzo zhgënjimit, i cili mund ta shoqëron një fatkeqësi. (shiko: "Llojet e mërzisë", dr. Muhamed Sagir). [/SIZE]
[SIZE=2]10- Mos i prit lajmet e këqija. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nëse vazhdimisht mendon për mjerimin, atëherë frika do të vepron në mënyrë të barabartë me vullnetin tënd dhe do ti sjell fatkeqësitë, kurse shkaqet e kësaj fatkeqësie do të jenë afër teje për shkak të frikës dhe pesimizmi tënd. Është shumë normal që sikleti i shtuar të sjell edhe fatkeqësi të reja, e kështu të rrotullohesh në rrahtë të zbrazta të mendimeve negative ndaj fatkeqësive dhe pritjen e lajmeve të këqija. [/SIZE]
[SIZE=2]* Ti kur ia kujton vetes se jeta është e shkurtër dhe se gjërat ndryshojnë shumë shpejt, kjo do të jep një sasi të madhe të nurit në jetën tënde. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]11- Shikoi ata që i ke përreth teje. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nëse shikon vetveten dhe rreth vetes do të gjesh shumë gjëra që meritojnë mirënjohje. [/SIZE]
[SIZE=2]Të gjith ne jemi të mësuar të kemi shtëpi ku pushojmë, punë, të cilën e punojmë dhe familje që na rrethekon, andaj zakonisht edhe nuk e hetojmë lumturinë karshi tyre, mirëpo nëse mendojmë rreth ikjes së tyre dhe privimit nga këto, atëherë do të fillojmë të ndiejmë lumturi me praninë e tyre. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]12- Mos lejo që gjërat e thjeshta ta prishin jetën tënde. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Disa njerëz trazohen nga ndodhimi i disa gjërave të thejshta, të cilat ndodhin për çdo ditë dhe nuk e meritojnë tërë këtë lodhje, andaj i kaplon tendosja dhe mërzia e madhe, për shkak se është thyer një gotë, është prishur një aparat, është shkyer një rrobë apo për ndonjë ndodhi të këtillë të thjeshtë. Njeriu obligohet që këto gjëra të thjeshta t'i pranojë dhe mos të lejojë që ta godas zhgënjimi ose trazimi. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]13- Dije se lumturia është te ti, andaj pse udhëton për ta kërkuar atë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Secili njeri i posedon forcat dhe ligjet e lumturisë, mirëpo shumica e njerëzve nuk e shohin këtë gjë, sepse nuk e shikojnë vetveten, por i shikojnë tjerët. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Tregimi i fushës me diamant [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Tregim i njohur për një bujk të sukseshëm, i cili punonte me zell në fushën e tij derisa u plak. Një ditë dëgjoi se njerëzit udhëtojnë larg duke kërkuar diamante, e ai që i gjen ato bëhet shumë i pasur. Edhe ky u nxeh, e shiti tokën e vet dhe u nis të kërkon diamante. [/SIZE]
[SIZE=2]Trembëdhjet vite i kaloi duke hulumtuar diamante, mirëpo nuk gjeti asgjë derisa u dëshpërua pa e realizuar ëndrën e tij, andaj edhe vendosi të hedh vetveten në deti si ushqim për peshqit. [/SIZE]
[SIZE=2]Mirëpo bujku i ri, i cili e bleu tokën nga ky bujk, një ditë duke punuar në këtë arrë gjeti një gjë që shkëlqente, e kur e morri, vërejti se është një copë diamanti. U nxeh dhe filloi të gërmon edhe më shumë dhe më me zell. E gjeti edhe copën e dytë edhe të tretën. Befasi! Nën këtë arrë kishte një minierë të diamanteve. [/SIZE]
[SIZE=2]Qëllimi i këtij tregimi është të tregohet se lumturia mund të jetë shumë afër teje, mirëpo ti të mos e shohish dhe të shkosh shumë larg për ta hulumtuar atë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]14- Bëhu sikurse bleta në sjelljen e dobive për tjerët. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Njerëzit e lumtur janë më të dobishmit për njerëzit. Njeriu, të cilit i mungon lumturia, kënaqet duke ua bërë me dije njerëzve se janë fatzi, kurse njeriu i lumtur, i cili kënaqet me jeten e vet, kjo kënaqësi i shtohet edhe më tepër, kur edhe tjerët participojnë në këtë lumturi, pa marrë parasysh se shkak i kësaj lumturie është ndonjë lajm i mirë apo ndonjë pamje tërhjekëse. Ky njeri nuk përjeton lumturi të plotë derisa nuk ia tregon këtë lajm edhe tjerëve ose nuk mer me vete edhe tjerët që të kënaqen me atë pamje shumë të bukur. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]15- Besoi aftësive tuaja për ti zgjidhur problemet. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Mendimet tona janë ato që i lindin të gjitha gjërat. Ndodhitë nuk kanë ndonjë rëndësi përderisa nuk u pejojmë ne që të mbjellin tek ne mendime negative dhe shkatërruese. Andaj besoi aftësive tuaja. [/SIZE]
[SIZE=2]Njerëzit e sukseshëm edhe në kohërat e krizave dhe vështirësive e ruajnë shpresën të gjallë, e kjo shpresë është shkak i ardhjes së suksesit. [/SIZE]
[SIZE=2]Botën tënde të brendshme parafytyroje sikur një fushë që mbijnë idetë tuaja. Kontrolloi ndjenjat dhe idetë që lindin brenda teje dhe pyet: cilat janë frytet që na i sjellin këto ide? Nëse frytet janë nga lloji që nuk dëshiron t'i vjelish, atëherë nxito dhe shkule farën derisa është e vogël dhe në vend të saj vëndo farë të mirë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]16- Fitoje frikën negative. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Friksimet, dështimet, vuajtjet, sëmundjet zakonisht lindin nga frika, andaj nëse dëhsiron shpëtim, sukses, lumturi dhe shëndet, atëherë duhet ta rezistosh frikën dhe të bëhesh sikur ata për të cilët All-llahu, azze ve xhel-le, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]﴿ الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَاناً وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ * فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّهِ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ﴾ [آل عمران:173- 174] [/SIZE]
[SIZE=2]"E atyre (shokëve të Pejgamberit) që dikush u tha: "Populli (idhujtarët) është tubuar t'ju sulmojë, pra kini frikë!" Ajo, vetëm ua shtoi edhe më shumë besimin e thanë: "Neve na mjafton që kemi All-llahu, Ai është mbrojtësi më i mirë!" Dhe atë pa i gjetur kurrfarë e keqe fituan begati e mirësi të mëdha nga All-llahu dhe e arritën kënaqësinë e Tij, All-llahu është dhurues i madh". (Ali Imran: 173- 174). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]17- Mos mendo se sëmundja dhe dhimbjet nuk përfundojnë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Asgjë në këtë dynja nuk mbetet pa ndryshuar dhe ripërtërirë. Ti me aftësitë e mendimit tënd kreativ mund ta ripërtërish jetën dhe të jetosh jetë të re. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]18- Mos u pikëllo. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nëse krejt njerëzit që janë përreth teje pajtohen si ti bartë mendjetrashësinë e gjyshit tënd e se nuk do të korrish sukses në jetë dhe nuk do të jesh i dashur tek njerëzit, ti refuzoje me ngulm këtë pretendim dhe ruaju nga bara e të kaluarës që nuk ështe e kaluar e jote dhe mbjell tek ti cilësi të kundërta me të metat, me të cilat dëshirojnë të të rraskapitin. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]19- Ndale çdo logjikim negativ dhe çdo insistim i mjerimit tënd momental. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Refuzo dëshpërimin dhe potenco optimizmin, suksesin, shëndetin, gëzimin dhe se pas kësaj dere, të cilën e mbylli mosbesimi yt në te, aty qëndron suksesi yt. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]20- Kujdesu për mendimin dhe fjalën tënde, sepse aji të ruan ose të shkatërron. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](( إن الرجل ليتكلم بالكلمة من رضوان الله تعالى ما يظن أن تبلغ ما بلغت ، فيكتب الله له بها رضوانه إلى يوم القيامة ، وإن الرجل ليتكلم بالكلمة من سخط الله تعالى ما يظن أن تبلغ ما بلغت ، فيكتبُ الله عليه بها سخطه إلى يوم القيامة )) [ رواه أحمد والترمذي والنسائي وصححه الألباني ] . [/SIZE]
[SIZE=2]"Njeriu ndodh që të flet fjalë, e cila e kënaq All-llahun, kurse ky aspak nuk ka menduar se mund të arrijë këtë gradë të lartë, e të bëhet shkak që All-llahu ta regjistrin prej njerëzve më të cilët është i kënaqur deri në Ditën e Kijametit. Ndodh që njeriu të flet fjalë, e cila e zemron All-llahun, aspak nuk mendon se ku mund ta çon kjo fjalë, e ta regjistron All-llahu nga të zemruarit mbi të deri në Ditën e Kijametit". (sahih, Ahmed dhe të tjerët). [/SIZE]
[SIZE=2]Këto ishin veprimet dhe ligjet e lumturisë, kush i zbaton në jetën e tij bëhet i lumtur, e kush i le pas shpine vuan në dynja dhe ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu na bëftë të lumtur në dynja dhe ahiret. Amin. [/SIZE]
[SIZE=2]وصلَّى الله وسلم وبارك على محمد وآله وصحبه أجمعين . [/SIZE]
[SIZE=2]Paqa dhe bekimi i All-llahut qofshin mbi Muhammedin, familjen dhe shokët e tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Përshtati: Bekir Halimi [/SIZE]
[SIZE=2]</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Sektori shkencor pran shtëpisë botuese: "Medarul-Vatan",
2.3.2007[/SIZE][/RIGHT]
[/I][/FONT][/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Balsami i lumturisë [/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Ku është lumturia?
[SIZE=2]Ata që bredhin pas lumturisë së rrejshme dhe që nuk besojnë në All-llahun, subhanehu ve teala, dhe ia kanë kthyer shpinën rrugës së besimit, ata nuk mund të arrijnë askund përpos se në podrumin e mashtrimit, sepse kanë neglizhuar veçoritë e natyralitetit (fitres) që gjinden në thellësirat e njeriut, i cili është krijesë ku nuk mund të ndahen kërkesat e trupit nga kërkesat e shpirtit. Kurse shpirti është esenca e jetës së njeriut. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, ka krijuar njeriun dhe i ka sqaruar rrugën e lumturisë së tij dhe ia ka tërhjekur vërejtjen nga rruga e vuajtes, sepse Ai është i Gjidijshmi, sikurse dhe thotë: "A nuk e di Ai që ka krijuar, kur dihet se Ai depërton në thellësi të sekreteve, i njeh hollësitë". (El-Mulk: 14). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, tebareke ve teala, është Ai që di se çka është në të mirën tënde dhe çka ta çon jetën drejt dhe përhap shpirt qetësues dhe gëzimin tek ti: "(Musai) Tha: "Zoti ynë është Ai që çdo sendi i dha formën e vet, pastaj e udhëzoi atë?". (Taha: 50). [/SIZE]
[SIZE=2]"Ne e udhëzuam atë në rrugë të drejtë, e ai do të jetë: mirënjohës ose përbuzës". (El-Insan: 3). [/SIZE]
[SIZE=2]Pasi që prodhuesi ia përcakton atë çka i përshtatet prodhimit të vet dhe përcakton mënyrën e saktë të aktivizimit dhe veprimit të tij, çka mund të themi për këtë krijesë gjigante njerëzore, të cilin devijantët dëshirojnë ta largojnë nga udhëzimi i Zotit të tij dhe pastaj iluzionojnë se do të mbeten në rrugën e saktë pa defekte dhe kundërthënie?! [/SIZE]
[SIZE=2]Pasi që njeriu e humbi rrugën e tevhidit, monoteizmit, filloi të hulumton rrugë të ndryshme dhe të shumta për tiu përgjigjur kërkesave të shpirtit dhe për të adhuruar Krijuesin. Paramendon nxemjen e diellit, ndriçimin e hënës, flakën e zjarit, ose idhujt, statujat dhe hyjnitë e rrejshëm të cilave u nënshtrohen njerëzit, e mendon se me këtë veprim i përgjigjet natyralitetit të tij dhe kjo është vet lumturia!! [/SIZE]
[SIZE=2]Edhe pse shkenca moderne ka përparuar shumë, problemet psiqike dhe shoqërore të individëve dhe shoqërive edhe më tej shtohen, madje këto shkenca të cilat supozohet se duhet ti ofrojnë njeriut komoditet dhe tia pakësoj lodhjen, janë bërë shpatë që i ri mbi kokë njerëzve dhe armë me të cilën i fuqishmi e shkatërron të dobtin, i shfrytëzojnë për nevojat dhe lakmitë e tyre duke ua shkelur nderin, shtypur njerzishmërinë dhe nëpërkëmbur shpirtin e tyre me llojlloj armësh që për një minutë korrë jetën e qindra dhe mijëra njerëzve. [/SIZE]
[SIZE=2]Ah dhe vaj për këtë qytetërim dhe civilizim fatzi!! [/SIZE]
[SIZE=2]Njerëzimi ka korrë suksese në shkenca të ndryshme, mirëpo cila është gjurma e kësaj në jetën e saj? A ka gjetur lumturinë? A ka qetur qetësi? A ka gjetur paqë? [/SIZE]
[SIZE=2]Asesi! Ka gjetur vuajtje, strese, frikë, sëmundje psiqike dhe nervore dhe krime të mëdha. [/SIZE]
[SIZE=2]Shkenca, e cila duheshte, sipas mësimeve të All-llahut, që secilën fitore ta bëjë një hap drejt All-llahut, mu ajo është bërë shkak që e largon njerëzimin shumë hapa nga rruga e lumturisë së vet për shkak të fikjes së shpirtit dhe mprapshtjes së tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Jemi duke parë realitetin e hidhur të njerëzimit, kurse në horizonte jemi duke parë flamurin e shpëtimit që valon në mes të shkretëtirës dhe një kullë llambe ndriçimi që u bën dritë atyreve që janë zhytur në kënetë. (shiko: "Fi Dhilalil-Kuran", 1/440). [/SIZE]
[SIZE=2]Gjithsesi! ثshtë fe e natyralitetit që i ofron njeriut lumturi të vërtetë, i siguron qetësi dhe kënaqësi, kurse kontrollin e ndërgjegjës dhe pasionit e bën rregullues i cili e pengon njeriun ti bëhet armik vëllaut të tij njeri, ia mëson secilit të drejtat dhe detyrat, e shtyen në vepër konstruktive duke patur për synim fitimin e kënaqësisë së All-llahut, pastron shpirtin dhe përmirëson sjelljen. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Një dhuratë me disa margaritarë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia dhe vuajtja [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, thotë: "Nëse zgjohet njeriu dhe ngrysë duke mos patur synim tjetër përpos All-llahut, All-llahu do të mer përsipër të gjtha nevojat dhe brengat e tija e do ti zbrazej zemra që vetëm Ate ta do, kurse gjuha vetëm Ate ta përmend, kurse gjymtyrët vetëm Ate ta respektojnë. Nëse gdhin dhe ngrys duke patur synim të vetin dynjanë, All-llahu ia le brengat, vështirësitë, vuajtjet dhe e le vetëm. Zemra e këtij njeriu angazhohet me dashurinë ndaj krijesave tjera dhe nuk ka vend për dashuri ndaj All-llahut, gjuha e tij është e angazhuar me përmendjen e tjerëve dhe nuk ka kohë për ta përmendur All-llahun, gjymtyrët i lodhen duke u shërbyer njerëzve dhe nuk ka mundësi ta respektojnë All-llahun. Ai lodhet dhe raskapitet sikurse kafshët e egra duke u shërbyer tjerëve, sikurse cakulli i farkëtarit, e fryen barkun e vet dhe i mbush brinjët për tu bërë dobi tjerëve. Secili njeri që braktis adhurimin e All-llahut, respektin e Tij dhe dashurinë ndaj Tij sprovohet me adhurimin, respektin dhe dashurinë e krijesave. All-llahu, tebareke ve teala, thotë: "Kush mbyll sytë para këshillave të Zotit, atij ia shoqërojmë një djall që nuk i ndahet kurrë". (Ez-Zuhruf: 36). ("El-Fevaid", fq. 84). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nozulli më i mirë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]- Sot bleje vetveten, sa është tregu i hapur, i posedon paratë, malli është i lirë, sepse do të vijë një ditë kur nuk do të ekzistojë as ky treg e as ai mall, kjo është dita e mashtrimit (dështimit). [/SIZE]
[SIZE=2]- Vepra pa sinqeritet dhe pasim të Sunetit është sikur një udhëtarë i cili e mbush strajcën e tij me rërë, i bëhet rëndë, por ska dobi. [/SIZE]
[SIZE=2]- Ai që shijon ëmbëlsinë e shëndetit i vjen lehtë idhëtina e durimit. [/SIZE]
[SIZE=2]- Lakmia e madhe për të arritur në qëllim ta impnon veprimin serioz dhe kujdesin e madh që mos të ikë ajo që synon. [/SIZE]
[SIZE=2]("El-Fevaid", fq. 49-50). [/SIZE]
[SIZE=2]- Kur të del ylli i ambicjes në erësirën e natës së përtesës dhe ta shoqëron hëna e vullnetit, i shndërritet toka e zemrës me dritën e All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]("El-Fevaid", fq. 51). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]اka është lumturia [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia - është koncept te i cili nuk mund të arrish me thesare nga ari dhe argjenti, sepse është më i shtrenjtë se ari dhe argjendi. [/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia - është sikur margaritari që gjindet në thellësirat e detit, ka nevojë për zhytës të shkathët që di të zbulon thellësirat e detit. [/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia - është qëndrime, fjalë, synime, këndvështrime mbi jetën me realitet, shpresë, aspiratë dhe vizion. [/SIZE]
[SIZE=2]Hulumto brenda teje, sepse aty në ato thellësira gjindet lumturia, aty është burimi që nuk shuhet. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nëse pyesim: çka është lumturia? [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Sipas një ankete që i është bërë 16 mijë njerëzve me këtë pyetje, përgjigjet e tyre kanë qenë të këtilla: [/SIZE]
[SIZE=2]38% kanë thënë se lumturia është dashuria. [/SIZE]
[SIZE=2]28% kanë thënë se lumturia është kënaqësia. [/SIZE]
[SIZE=2]17% kanë thënë se lumturia është shëndeti. [/SIZE]
[SIZE=2]7% kanë thënë se lumturia është martesa. [/SIZE]
[SIZE=2]5% kanë thënë se lumturi është pasuria. [/SIZE]
[SIZE=2]3% kanë thënë se lumturi janë fëmijët. [/SIZE]
[SIZE=2]2% kanë thënë se lumturia është udhëtimi. [/SIZE]
[SIZE=2]Abas Mahmud Akadi thotë: kisha një mik piktor, i cili kishte imagjinatë të pasur dhe një ditë imagjinoi lumturinë dhe e vizatoi në formë të një vashe në moshën njëzet vjeçare, e cila vrapon djathtas dhe majtas e lumtur, flokët i hedhen në të majtë dhe në të djathtë gjersa ajo gjindet në kulmin e gëzimit, argëtimit dhe galdimit, e ma tregoi. I thash: unë nuk e imagjinoj kështu lumturinë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Një: Për këtë mund të themi se është argëtim, gëzim apo kënaqësi. [/SIZE]
[SIZE=2]Porse lumturia është diçka tjetër. [/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia është më afër përvojës dhe eksperiencës se sa mashtrimit, adoloshencës dhe injorancës. [/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia është më afër moshës së pjekur se sa kësaj moshe ku ka shumë galdim rinor, gjallëri dhe fuqi. [/SIZE]
[SIZE=2]Dy: lumturia ka domethënien e mjaftimit dhe qetësisë. [/SIZE]
[SIZE=2]Nuk është zhurmë dhe britmë. [/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia është shije, emocion dhe ndenja brenda njeriut, në zemër dhe ndërgjegje. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nuk mund ti vëndojmë definicion sikurse zakonisht vëndohet në libra definicion për secilën shkencë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia nuk pikturohet me kufinjë dhe definicione. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ndoshta lumturia troket në dyert tona, kurse ne nuk e njohim dhe e injorojmë e nuk ja hapim derën. [/SIZE]
[SIZE=2]Ndoshta i vjen lumturia njeriut dhe e jeton me tërë potencialin e tij logjik, shpirtëror dhe fizik, mirëpo nuk e heton. [/SIZE]
[SIZE=2]Sikurse është lumturia e fëmijëve, të cilët janë të lumtur në jetën e tyre, në argëtimin, pafajësinë, lojërat dhe thjeshtësinë e tyre, mirëpo ata megjithkëtë nuk e hetojnë lumturinë, e kur të rriten, të lexojnë, të kuptojnë dhe të dëgjojnë për atë që quhet lumturi , fillojnë ta hulumtojnë, sikurse të jetë diçka e humbur. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Po të sihte lumturia në pasuri, ari, argjend, dollar, gjiro llogari, do të ishin kodrat, minierat dhe bankat më të lumturit, sepse ato kanë shumë këso gjërash. [/SIZE]
[SIZE=2]Po të ishte lumturia në bukuri, shkëlqim, pamje magjepse, e stolisje do të ishin palluat të lumtur, trandafili, lulet, bozuloku. [/SIZE]
[SIZE=2]Po të ishte lumturia në pushtet dhe fuqi, e zë të madh, do të ishin kafshët e egra më të lumtur se njeriu. [/SIZE]
[SIZE=2]Po të jetë lumturia në moralin e vlefshëm, fjalët e drejta, veprat e mira, autoriteti i madh, mendjepjekuria, atëherë njeriu këtë do ta meritonte. [/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia është: [/SIZE]
[SIZE=2]Buzëqeshja e një fëmiut të dlirë; [/SIZE]
[SIZE=2]Fjalët e mira dhe përmendja e All-llahut kur dalin nga një gjuhë e pastër dhe e vërtetë; [/SIZE]
[SIZE=2]Rahja e zemrës tolerante ndaj vëllezërve të tij musliman; [/SIZE]
[SIZE=2]Dhurata pa përmendje dhe mburrje; [/SIZE]
[SIZE=2]Largimi i një brengës tënde ose të ndonjë vëllaut tënd musliman prej All-llahut, subhanehu ve teala; [/SIZE]
[SIZE=2]Qëllimi fisnik të cilin e arrinë ti ose dikush tjetër prej muslimanëve; [/SIZE]
[SIZE=2]Një çast i lodhjes, raskapitjes dhe djersës, të cilën e pason një rehati dhe një sukses; [/SIZE]
[SIZE=2]Mendjemëdhenjtë, perandorët, zullumqarët, kriminelët, pasanikët ndodh që të dalin prej kësaj dynjaje dhe mos të provojnë atë më të bukurën në te: shoqërimin e All-llahut dhe lumturinë e lutjes drejtuar Atij. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Udhëzimi i pejgamberëve drejt rrugës së lumturisë [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, thotë: "Nuk ka rrugë që të shpien drejt lumturisë dhe shpëtimit në dynaj dhe ahiret, përpos se në duar të pejgamberëve. Nuk ka rrugë për të mësuar të këndshmen dhe të flliqurën në mënyrë detale përpos se nga ana e tyre. Nuk arrihet kënaqësia e All-llahut asnjëherë përpos se në duar të tyre. Fjalët, veprat dhe morali i mirë është udhëzimi i tyre dhe ajo që na e kanë sjellur ata. Ata janë peshoja e saktë me të cilën i peshojmë fjalët, veprat dhe sjelljen tonë. Pasimi i tyre bën dallimin e njerëzve të udhëzuar nga ata të devijuar. Nevoja për ta është më e madhe se sa nevoja e trupit për shpirtin, e syrit për dirtën dhe e shpirtit për jetën. [/SIZE]
[SIZE=2]اka mendon për ate që nëse të mundon udhëzimi i tij për një çast të prishet zemra e i ngjan peshkut i cili ndahet nga uji dhe vëndohet në fërtere?! [/SIZE]
[SIZE=2]Gjendja e robit kur zemra e tij largohet nga mësimet e pejgamberëve i ngjan kësaj gjendje, madje është edhe më e vështirë, mirëpo këtë e heton vetëm zemra e gjallë, sepse i vdekuri nuk ndien dhimbjen. [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse lumturia e një njeriu në dy botërat qenka e ndërlidhur me pasimin e udhëzimit të Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, atëherë secili që ia do vetes të mirën, shpëtimin dhe lumturinë duhet ta mëson udhëzimin dhe jetëpërshkrimin e tij aq sa të del nga mesi i injorantëve dhe të rreshtohet në rradhët e pasuesve, palës dhe grupit të tij. Njerëzit kundrejt kësaj janë mes atij që shumë kujdeset për këtë gjë, ose pak, ose tërësisht privohet nga kjo mirë. Dhuntia është në Dorë të All-llahut, kujt të Do ia jep, sepse All-llahu është pronar i Dhuntive të mëdhaja". ("Zadul-Mead": 1/69-70). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton Dejneveriu nga Utbe ibën Velidi, i cili thotë: një grua prej tabiinëve thoshte: Subhanall-llah! Sa e ngushtë është rruga për atë që Ti nuk je udhërrëfyesi i tij dhe se e trishtueshme është rruga për ate që Ti nuk je shoqëruesi i tij". ("El-Muxhalese ve Xhevahirul-Ilmi", 8/69). [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse Muhamed Dijaudin, Sabuni, në poezinë e tij thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia është qëllim i kërkuar [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia e njeriut është devtoshmëria e tij [/SIZE]
[SIZE=2]Frika prej Zotit është lumturi dhe tregti [/SIZE]
[SIZE=2]Kënaqësia e Dominuesit është aspiratë e jona [/SIZE]
[SIZE=2]Vetëm All-llahun ke frikë [/SIZE]
[SIZE=2]Sepse Ai është i Madhi që meriton ti kemi frikë. ("Rubaijat min Meke", fq. 98). [/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia e zemrës është në kënaqjen e Allahut [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që ka frikë nga Zoti i vet dhe përpiqet për All-llahun me sinqeritet, e pastron shpirtin e tij duke respektuar Mikun e vet, subhanehu ve teala, fiton mirësitë e dynjasë dhe të ahiretit dhe i paguhen veprat pa llogari. [/SIZE][SIZE=2]Shikoni sa bukur sqaron Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, duke thënë: "Zemrat nuk fitojnë atë që dëshirojnë derisa të lidhen me Zotin e tyre, kurse nuk ka mundësi të arrijë deri te Zoti i vet nëse nuk është i pastër dhe i shëndoshë, kurse këtë nuk mund ta arrijë përpos se duke kundërshtuar epshin e vet, sepse epshi i tij është sëmundja, kurse kundërshtimi është shërimi, e nëse dominon sëmundja mund ta mbyt. Ashtu sikurse ai që e largon veten nga epshi fiton xhennetin si vendbanim të vetin, ashtu edhe zemra e tij në këtë dynja, është në xhennetin e dynjasë, begati, të cilës nuk i ngjan asnjë begati tjetër… Mos mendo se fjala e All-llahut: "E s'ka dyshim se të mirët janë në kënaqësinë e përjetimeve (në xhennet). Dhe se mëkatarët janë në xhehennem". (El-Infitar: 13- 14).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][I]Vazhdon[/I][/SIZE]
[/FONT]

[SIZE=2]Kanë të bëjnë vetëm me begatinë e xhennetit dhe vuajtjet e xhehenemit të ahiretit, por në tre dynjatë e njeriut: në dynja, në berzah dhe në ahiret. Ata janë në begati dhe kënaqësi, kurse ata tjerët në vuajtje. اka mund të jetë begatia përpos begatisë së zemrës ose çka mund të jetë denimi dhe vuajtja përpose vuajtjes së zemrës? A ka denim më të ashpër se sa frika, brenga, mërzia dhe ngushtica e gjoksit". ("Sëmundja dhe Ilaçi", fq. 82). [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që përpiqet për ta pastruar shpirtin dhe ta avanson ate derisa të arrijë gradën e Ihsanit- bamirësisë do të fiton lumturinë e dynjasë dhe të ahiretit. Kjo është lumturia e vërtetë. Dallimi është shumë i madh mes lumturisë së imagjinuar pas së cilës vrapojnë njerëzit dhe vuajnë për të arritur deri te ajo, kurse nuk arrijnë asgjë më shumë se sa shtimin e vuajtjeve dhe fatzisisë. [/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia e besimtarëve është lumturi që buron nga zemra dhe ka themele të forta, Pasi që e ndien besimtari këtë nderim Hyjnor, e di mirësinë e kësaj jete dhe mirësinë e përfundimit, kurse kjo ia shton atij ndjenjat e qetësisë, sigurisë, shpresës, kënaqësisë dhe dashurisë. [/SIZE]

[SIZE=2]Kjo lumturi shpirtërore e shoqëron njeriun në të gjitha udhëtimet e tija nga kjo dynja e deri në ahiret, me te ngjitet në shkallët e plotësisë- kemal, edhe pse në fillim ka vështirësi dhe luftë me vetveten, por pastaj arrinë të shijosh ëmbëlsinë e saj dhe të kuptosh vlerën që ka. [/SIZE]

[SIZE=2]Analizo fjalën e Ibën Kajimit, rahimehull-llah: [/SIZE]
[SIZE=2]"Boshti i lumturisë së dynajsë dhe ahiretit është kapja për All-llahun, kapja për litarin e Tij dhe ska shpëtim për askend tjetër përpos për ate që kapet për këto dy shpëtues. Kapja për litarin e Tij e mbron njeriun nga devijimi dhe shkatërrimi, sepse ai që ecë drejt Allahut është sikur ai që ecë drejt një qëllimi të tij të caktuar dhe në këtë udhëtim ka nevojë për udhërrëfyes në rrugë dhe siguri, sepse përndryshe nuk mund të arrijë në qëllimin e vet. Domethënë pa sigurimin se a është kjo rruga e saktë dhe pa u sigurar se në këtë rrugë nuk ka asnjë pengesë, por ka siguri, ai nuk mund të jetë i sigurtë se mund të arrijë në qëllimin e vet. [/SIZE]
[SIZE=2]Argumenti, udhërrëfyesi është garanti se nuk do të devijon dhe se do të jetë në rrugën e vërtetë, kurse përgaditja, fuqëia dhe arma e siguron nga hajnat dhe pengesat e rrugës. [/SIZE]

[SIZE=2]Kapja për litarin e All-llahut i jep njeriut udhëzim dhe pasim të argumentit (udhërrëfyesit), kurse kapja për All-llahun i jep atij fuqi, përgaditje dhe armë". ("Medarixhus-Salikin", 1/460). [/SIZE]
[SIZE=2]Dallimi mes këtyre dy gjërave është se: kapja për litarin e All-llahut domethënë zbatimi i urdhërave dhe respektimi i Tij, kapja për Kur'an dhe Sunnet, kurse kapja për All-llahun domethënë drejtimi dhe strehimi vetëm te All-llahu. All-llahu, xhel-le shanuhu, ka thënë: "…E kush kapet për All-llahun (i përmbahet fesë së All-llahut), ai pa dyshim është i udhëzuar në rrugën e drejtë". (Ali Imran: 101). [/SIZE]

[SIZE=2]Kopshti i zemrës [/SIZE]

[SIZE=2]Zemra i ngjan një vendi me banorë dhe i sigurtë, ose një kështjelle të siguruar mirë, ose një kopsht i bekuar që kur nuk përfundon begatia e tij, kurë nuk thahet uji i tij, jep fryte në çdo kohë me lejen e Zotit të vet. Kurse kopshti i trupit shpejtë thahet dhe shkatërrohet e bërtet pronari i vet: Vaj për mua! Kurse kopshti i zermës gjithmonë është i gjelbërt dhe me fryta, kurse pronari i tij bërtet: oh sa gëzim i madh! ("Rixhalul-Fikri ved-Daveti"). [/SIZE]
[SIZE=2]Lumturia qëndron në pasimin e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, i ka dërguar pejgamberët për udhëzimin e njerëzve, për t'i bërë të lumtur dhe për ti shpëtuar nga erësirat e devijimit, injorancës dhe prishjes, kurse vula e pejgamberëve dhe me të cilin përfundoi vargu i pejgambervë, ishte Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i cili i udhëzoi njerëzit nga devijimi, i mësoi Pasi që ishin injorantë, ua hapi sytë e ballit dhe të zemrës dhe ndriçoi toka nga drita e shpalljes, u bashkuan zemrat Pasi që ishin të shpërndara, andaj me të drejtë ky njeri ishte mëshirë për mbarë botërat, sikurse e ka përshkruar All-llahu, tebareke ve teala: "E Ne të dërguam ty (Muhammed) vetëm si mëshirë për të gjitha krijesat". (El-Enbija: 107). [/SIZE]

[SIZE=2]All-llahu, subhanehu ve teala, ia ka zgjëruar gjoksin, ia ka ngritur emrin dhe ka bërë poshtërsinë dhe nënçmimin atij që e kundërshton urdhërin e tij, kurse lumturinë, shpëtimin dhe udhëzimin atij që kapet për sunnetin e tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton Imam Muslimi nga Ijad ibën El-Muxhasheiu, radijall-llahu anhu, se një ditë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në hutbe mes tjerash tha: "Më ka urdhëruar Zoti im që t'ju mësoj atë që nuk dini, nga ajo që më ka mësuar mua në këtë ditë… Kam krijuar të gjith robërit e Mij besimdrejtë- hunefa, u erdhën shejtanët dhe i larguan ata prej fesë së tyre dhe ua ndaluan gjërat që ua kisha lejuar, i kanë urdhëruar të Më bëjnë ortak gjëra për të cilat nuk kanë argument. All-llahu i ka shikuar banorët e tokës dhe është mllefosur në të gjithë njerëzit, arab ose joarab, përpos një pakice nga ithtarët e Librit dhe ka thënë: të kam dërguar që të të sprovoj dhe që të sprovoj me ty dhe të kam zbritur Libër të cilin nuk e fshin uji, e lexon edhe i zgjuar edhe në gjum". (Muslimi). [/SIZE]

[SIZE=2]All-llahu, xhel-le shanuhu, e ka dërguar që ta sprovon dhe të sprovon me te njerëzit, e sprovon duke ua kumtuar dhe shpallur fenë njerëzve dhe duke i udhëzuar ata në rrugën e drejtë, kurse që ti sprovon njerëzit, domethënë që të sheh kush do ti beson, kush sinqerisht do ta respekton dhe kush do të largohet prej tij dhe kush do ta armiqëson. [/SIZE]

[SIZE=2]Dallimi është shumë i madh mes atij që është i lumtur duke e pasuar udhëzimin e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe ai që është zhytur në devijim dhe ia ka kthyer shpinën mësimeve të Islamit. [/SIZE]

[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, thotë: "Ai (All-llahu) u tha: "Zbritni prej aty që të gjithë, do të jeni armiq të njëri-tjetrit. Nëse u vjen nga Unë udhëzim (libër e pejgamber) kush i përmbahet udhëzimit Tim, ai nuk ka për të humbur (në Dunja) e as nuk ka për të dështuar (në jetën tjetër)". E kush ia kthen shpinën udhëzimit Tim, do të ketë jetë të vështirë dhe në ditën e kijametit do ta ringjall të verbër. Ai (që nuk besoi) do të thotë: "Zoti im, përse më ngrite të verbër, kur unë isha me sy?". Ai (All-llahu) thotë: "Ashtu si i harrove ti argumentet Tona që t'i ofruam, ashtu je ti i harruar sot". Po kështu Ne e shpërblejmë edhe atë që zhytet në mëkate dhe nuk i beson argumentet e Zotit të vet, po dënimi në botën tjetër është edhe më i ashpër dhe i përjetshëm". (Taha: 123- 127). [/SIZE]

[SIZE=2]E mira dhe e keqeja [/SIZE]

[SIZE=2]Ibën Abasi, radijall-llahu anhu, ka thënë: "E mira jep shndërritje në fytyrë, dritë në zemër, gjërësi në rizk, fuqi në trup dhe dashuri në zemrën e njerëzve. [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse keqeja ta zymton fytyrën, erëson zemrën, ta dobëson trupin, ta pakëson rizkun dhe të bën të urrjetur te njerëzit". ("El-Fetava", 10/ 630). [/SIZE]
[SIZE=2]Ibën Rexheb Hanbeliu, rahimehull-llah, ka thënë: "Ai që jeton me All-llahun jeton jetë të këndshme, kurse ai që jeton me nepsin dhe epshin e tij, jeton jetë të gjatë e të vështirë". ("Sherhu Hadithi Lebejke All-llahumme lebjeke", fq. 60). [/SIZE]

[SIZE=2]Imam Ibën Rxheb Hanbeliu, rahimehull-llah, thotë: "Disa gnostik, njohës të All-llahut, i kanë thënë disa njerëzve: اka e konsideroni jetesë ju? Kanë thënë: ngrënie dhe pirje dhe gjërat e ngjajshme me te. Kurse ky ia ktheu: jetësë është që secila gjymtyrë të të tërhjek kah respektimi i All-llahut". ("Sherhu Hadithi Lebejke All-llahumme lebjeke", fq. 60). [/SIZE]

[SIZE=2]Kur i erdhi vdekja Abdullah ibën Shedadit, e thirri djalin e tij Muhmedin e i tha: "Biri im! Po të jap një porosi, mbaje mend! Ji i devotshëm ndaj All-llahut të Madh dhe le të jetë gjëja më prioritare te ti falënderimi ndaj All-llahut, qëllimi i mirë në gjendjen sekrete tënde dhe në jetën publike dhe dije se falënderuesit i shtohen gjërat, kurse devotshmëria është nozulli më i mirë dhe bëhu biri im sikurse ka thënë Hatiu: [/SIZE]

[SIZE=2]Burimet e lumturisë [/SIZE]

[SIZE=2]Hulumtimi pas lumturisë është brenga e njeriut në çdo vend, mirëpo shumica e gabojnë rrugën dhe vrapojnë pas lumturisë iluzionare, kurse kjo u sjell vetëm vuajtje dhe fatzisi. Besimtari i vërtet është ai që e di rrugën e lumturisë dhe jetës së këndshme dhe qetësohet duke jetuar në prehërin e saj dhe nuk i dalin brengat dhe ngushticat përpara që ta pengojnë atë lumturi, sepse lumturia e tij i ngjan një burimi të vrullshëm nga i cili del uji sikur nga shkëmbi, i pastër dhe i ëmbël. [/SIZE]

[SIZE=2]Ali Tantavi, rahimehull-llah, thotë: "Dy njerëz të barabartë në fuqi e bartin të njejtën gjë, njëri ankohet dhe qahet, sikurse të kishte bartur dy pesha, kurse tjetri qeshet dhe këndon sikurse të mos kishte bartur asgjë. Dy njerëzt të barabartë në trup sëmuren me të njejtën sëmundje, njeri tregohet pesimist, frikohet dhe e parafytyron vdekjen, kështu bëhet në krahun e sëmundjes dhe e mund vetveten dhe nuk shpëton, kurse tjetri duron, është optimist dhe e parafytyron shërimin dhe për shkurtë kohë shërohet…". ("Suver ve Havatir", fq. 14). [/SIZE]

[SIZE=2]Një tregim [/SIZE]

[SIZE=2]Një njeri në pleqëri i shtiret se në zorët e tija ka gjarpër. Shkon në kontrollë te mjekët dhe konsultohet me njerëz të dijshëm për këtë gjë. Atyreve u qeshet për këtë gjë, por e fshehin nga nderimi që kanë për te, dhe tentojnë ti sqarojnë se në zorë mund të ketë krimba, mirëpo të ketë aty brenda gjarpër, kjo është e pamundur. Mirëpo ai nuk u besonte. Derisa u takua me një mjek të mençur dhe që e njihte edhe mjekësinë edhe psikologjinë. E dëgjoi tregimin e tij, e pastaj i dha barëra që i shkaktojnë barkëqitje dhe nga barkëqitja e madhe plaku mendoi se i doli edhe gjarpëri nga barku. E ndiu veten të shëndoshë, kurse më herët ankohej për dhimbje dhe çrehatim! [/SIZE]
[SIZE=2]Ali Tantaviu, rahimehull-llah, duke e komentuar këtë tregim thotë: "Plaku nuk u shëruar sepse e nxori gjarpërin nga barku, por u shërua sepse e nzori gjarpërin nga mendja, Pasi që i zgjoi fuqitë e tija që ishin në gjum. Njeriu ka aso fuqi nëse dini ti përdorni do të bënit mrekullira". [/SIZE]
[SIZE=2]Ai në një vend tjetër thotë: "Ju jeni të pasur, mirëpo nuk ia dini vlerën pasurisë që posedoni dhe e hedhni nga moslakmimi i saj ose nga nënçmimi i saj. [/SIZE]

[SIZE=2]Një njeri e kap kokëdhembja, ose i dhemb dhëmbi, ose ka ndonjë vështirësi dhe tërë botën e sheh të zezë dhe të erët, mirëpo pse kur ishte i shëndoshë nuk e shite tërë botën të bardhe dhe ndritshme?! [/SIZE]
[SIZE=2]Pse nuk i njohim begatitë dhe dhuntitë përpos se kur i humbim ato?! [/SIZE]
[SIZE=2]Pse nuk e njohim lumturinë përpos se kur largohet prej nesh, nuk e shohim përpos se të zhytur në erësirat e të kaluarës ose të përzier në mjegullat e tër adhmes? [/SIZE]

[SIZE=2]Kush prej jush është dakord të jep shikimin e tij për një qind mijë dollar? [/SIZE]
[SIZE=2]Pse kërkoni ari, kurse ju posedoni shumë ari?! Shikimi a nuk është prej arit, shëndeti a nuk është prej arit, koha a nuk është prej arit? Pse nuk e shfrytëzojmë kohën tonë? Pse nuk ia dimë vlerën jetës? [/SIZE]
[SIZE=2]Intelekti njerëzor a nuk është thesar? Pse vuajmë nga çmenduria dhe nuk jemi të lumtur me mendje? Shëndeti, koha dhe mendja, tërë këto janë pasuri dhe të gjithë këto janë prej shkaqeve të lumturisë, për atë që dëshiron të jetë i lumtur. [/SIZE]

[SIZE=2]Koka e gjith kësaj është besimi, besimi e ngop njeriun e uritur dhe e bën të pasur njeriun e varfër, e ngushëllon njeriun e mërzitur, e forcon njeriun e dobët dhe i jep njeriut jetë të këndshme. [/SIZE]
[SIZE=2]Ali Tantaviu duke iu drejtuar lexusve në një vend u thotë: "Ju jeni të lumtur, por nuk e dini, jeni të lumtur aq sa i njihni dhuntitë në të cilat kënaqeni, të lumtur nëse e njihni veten tuaj dhe përfitoni nga fuqitë e deponuara në te, të lumtur nëse e kërkoni lumturinë prej vetes tuaj e jo prej tjerëve që janë përreth jush, të lumtur nëse mendimet e juaja vazhdimisht janë me All-llahun, e falënderoni për çdo begati, duroni në çdo fatkeqësi, do të jeni fitimtar në dyja rastet dhe të sukseshëm në dy jetët". [/SIZE]

[SIZE=2]Kur flasim për peshojën e lumturisë duhet ta dimë se mjaftueshmëria, kënaqja, moskeqardhja ndaj asaj që nuk mund të arrihet, qetësia e shpirtit dhe pasuria e saj janë peshoja e lumturisë. [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet ta dimë se të jemi dakord me atë që na ka ndarë All-llahu na e sjell lumturinë, kurse ai që vrapon pas të mirave të kësaj dynjaje dhe pasurisë kurrë nuk do të ngopet edhe nësë tërë the[/SIZE][SIZE=2]sarin e dynjasë e grumbullon dhe do të mbetet në vuajtje. [/SIZE]

[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, e sqaron rezikun e dominimit të epshit të dashurisë për pasuri, duke thënë: "Po të kishte biri i Ademit një luginë ari do të dëshironte të ketë edhe një tjetër, kurse asgjë nuk ia mbush syrin birit të Ademit përpos dheut dhe All-llahu ia pranon pendimin atij që pendohet". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]

[SIZE=2]"I mallkuar qoftë robi i dinarit, robi i dirhemit, robi i këmishës, nëse i jepet diçka kënaqet e nëse i refuzohet hidhërohet". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]Këto hadithe sqarojnë gjendjen e mjerueshme në të cilën jetojnë ata që janë lidhur pas dashurisë ndaj kësaj dynjaje, ata që janë bërë skllevër të lakmisë dhe epshit, saqë kanë ardhur në fatkeqësi të vazhdueshme, frikë që nuk pushon dhe shpirt të trazuar vazhdimisht. [/SIZE]

[SIZE=2]Mos u çrehato [/SIZE]
[SIZE=2]Mos u troshto edhe nëse ndonjë dite ke vështirësi [/SIZE]
[SIZE=2]Sepse gjatë kohë ke patur lehtësi [/SIZE]
[SIZE=2]Mos u demoralizo sepse demoralizimi është mosbesim [/SIZE]
[SIZE=2]Ndoshta All-llahu për shpejt kohë të pasuron [/SIZE]
[SIZE=2]Dije se çdo vështirësi e pason lehtësimi [/SIZE]
[SIZE=2]Fjala e Allahut është më e vërteta se çdo fjali [/SIZE]
[SIZE=2]Rruga e shpëtimit [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Rexheb Hanbeliu, rahimehull-llah, ka thënë: "Ai që e sundon vetveten dhe e mposht ate bëhet krenar, sepse ka ngadhnjyer ndaj armikut më të ashpër, e ka mposhtur, e ka robëruar dhe është mbrojtur nga sheri i tij. All-llahu, azze ve xhel-le, thotë: "…Kush është i ruajtur prej lakmisë së vet, të tillët janë të shpëtuar". (El-Hashr: 9). [/SIZE]

[SIZE=2]ثshtë kufizuar shpëtimi në rruajten e njeriut nga lakmia… [/SIZE]

[SIZE=2]Atë që e ka ruajtur All-llahu dhe e ka mbrojtur: e ruan nga lakmia e shpirtit të tij dhe e keqeja e saj dhe e forcon në luftëen kundër saj dhe armiqësimin e saj. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]

[SIZE=2][I]Vazhdon[/I][/SIZE]

[SIZE=2]Kurse atë që e le në duart e veta: e sundon, mposht, robëron dhe e shpien në atë vepra ku qëndron edhe shkatërrimi i tij". ("Sherhu Hadithi Lebejke All-llahumme lebjeke", f. 130). [/SIZE]
[SIZE=2]Krahët e lumturisë [/SIZE]
[SIZE=2]Dynjaja është vend i sprovave, kurse robi i sukseshëm është ai që për begatinë falënderon, për fatkeqësinë duron që të jetojë shpirtqetë. Nëse e nderon All-llahu, azze ve xhel-le, me shëndet në trup, siguri në vendbanim, kënaqësi me rizkun që i ndahet, sikurse të posedojë tërë dynjanë dhe le të fluturon me këto tre krahë në qiellin e lumturisë dhe urime këto begati, të cilëve nuk ua dinë vlerën askush përpos atij që është i privuar nga ato. [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton Tirmidhiu dhe Ibën Maxheja nga Ubejdullah ibën Muhsin, radijall-llahu anhu, se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Ai që gdhin i sigurt në vendbanimin e vet, me shëndet në trupin e tij dhe ka kafshatën e asaj dite është sikur të ketë tërë dynjanë". (Hasen). [/SIZE]
[SIZE=2]Ta analizojmë së bashku këtë hadith pejgamberik të mrekullueshëm, i cili i ka përcaktuar shtyllat e lumturisë për besimtarin, sepse besimtari gëzon lumturinë me atë që e ka nderuar All-llahu, siç është besimi, bindja dhe kënaqësia, pastaj i shton shtyllat e lumturisë me begati dhe dhurata që ia ka dhënë All-llahu, mirëpo më të dukshmet janë këto tre komponente: [/SIZE]
[SIZE=2]1-Siguria dhe qetësia shpirtërore; [/SIZE]
[SIZE=2]2-Shëndeti dhe mbrojtja nga sëmundjet; [/SIZE]
[SIZE=2]3-Ushqimi i mjaftueshëm nga hallalli. [/SIZE]
[SIZE=2]"I sigurt në vendbanimin e tij". Domethënë i sigurtë në vetveten, fëmijët, familjen, shtëpinë dhe rrugën e tij. Nëse je i sigurtë edhe në qoftëse jeton në shtëpi të ngushtë qetësia shpirtërore e bën të gjërë dhe të madhe. Kurse stresi dhe frika ia ngushtojnë njeriut shtëpinë dhe jetën edhe nëse jeton në pallate dhe vila luksoze. [/SIZE]
[SIZE=2]Kanati, mjaftueshmëria e mbjellur në shpirtin e besimtarit i mundëson të fluturon në qiellin e lumturisë dhe të jeton jetë të këndshme me ato begati të All-llahut. kurse ai që vrapon si i çmendur pas të mirave të kësaj bote si grykës për të shtuar kënaqësirat e kësaj dynjaje, kjo nuk ia shton lumturinë e njeriut, sepse është manifestim i rrejshëm në të cilën mbështetet njeriu dhe gëzohet me te për një kohë të shkurtër, mirëpo shpejt mërzitet dhe kërkon tjerat. I shtohet keqardhja dhe stresi nëse nuk fiton gjëra shtesë, sepse po të kishte një luginë ari, do të dëshironte të dytën?! [/SIZE]
[SIZE=2]Mjaftueshmëria është një thesar që nuk harxhohet, të jep optimizmin dhe të largon nga stresi dhe brenga. [/SIZE]
[SIZE=2]Prej mëshirës së All-llahut është se burimin e lumturisë e ka bërë brenda shpirtit të tyre, afër tij dhe pasurinë e vërtetë e ka bërë pasurinë e shpirtit e jo sasinë e pasurisë materiale. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Nuk është pasuri malli i shumtë që ofrohet, por pasuri është pasuria e shpirti". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]"Ka shpëtuar ai që bëhet musliman, rizkun e ka të mjaftueshëm dhe e bën të mjaftueshëm me atë që i ka dhënë". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]"Xhenneti qoftë për atë që udhëzohet në Islam, jetësën e ka modeste dhe ka kanatë, mjaftueshmëri". (Sahih, Tirmidhiu). [/SIZE]

[SIZE=2]Rrugëdalja pas ngushticës [/SIZE]

[SIZE=2]Ti që bartë brengë, dije se brenga do të kalon [/SIZE]
[SIZE=2]Myzhde të mirë sepse zgjidhës i brengës është All-llahu [/SIZE]
[SIZE=2]Demoralizimi e këputë ndonjë herë njeriun [/SIZE]
[SIZE=2]Mos u demoralizo sepse All-llahu të mjafton [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu pas vështirësisë sjell lehtësimin [/SIZE]
[SIZE=2]Mos u trishto sepse Krijues është All-llahu [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse ke sprovë beso në All-llahun dhe je dakord me Te [/SIZE]
[SIZE=2]Sepse Ai që i largon sprovat është All-llahu [/SIZE]
[SIZE=2]Pasha All-llahun ske askend përveç All-llahut [/SIZE]
[SIZE=2]Të mjafton All-llahu sepse për çdo gjë e ke All-llahun. [/SIZE]

[SIZE=2]Peshorja e lumturisë [/SIZE]

[SIZE=2]Lumturia ka peshoren e vet, kurse ajo është në dorën tënde, mund të peshoshë drejt me te ose të vjedhish. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Shikoni ata që janë nën ju dhe mos shikoni ata që janë mbi ju, sepse kështu nuk do të nënçmoni dhuntitë e All-llahut". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]"Nëse shikon ndokush prej jush ata që kanë më shumë pasuri dhe robër, le të shikon ata që janë nën te". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]

[SIZE=2]Ky hadith është ilaç i sëmundjes së hasedit dhe ankesës në caktimet e All-llahut, sepse njeriu që i shikon tjerët dhe dëshiron të arrije te tjerët asnjëherë nuk ngopet, sadoqë që arrinë pasuri dhe autoritet, sepse ai vazhdimisht kërkon shtim të tyre dhe vrapon pas tyre si i çmendur, pastaj i nënçmon begatitë dhe mohon Dhuntidhënësin. Kjo është në përputhje me hadithin e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: "Po të kishte biri i Ademit një luginë ari do të dëshironte të ketë edhe një tjetër, kurse asgjë nuk ia mbush syrin birit të Ademit përpos dheut dhe All-llahu ia pranon pendimin atij që pendohet". (Buhariu dhe Muslimi). Nëse muslimani e zbaton këtë porosi profetike do të njeh vlerën e begatisë, do të jetë dakord me atë që ia ka caktuar All-llahu, e fiton kanatin, kënaqjen me atë që ka, fiton lumturinë edhe në qoftëse është i sprovuar me varfëri, sëmundje a fatkeqësi të ndryshme.[/SIZE]


[SIZE=2]Njeriu që është i varfër dhe nuk posedon pasuri nëse i shikon ata që janë edhe më të varfër se ai dhe kanë uri të madhe, thotë elhamdulilah që nuk e kam gjendjen e rëndë sa të atyreve. [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu që është i sëmurë dhe ka dhimbje nëse i shikon ata që janë shumë rëndë të sëmurë dhe kanë sëmundje afatgjate, thotë elhamdulilah që nuk jam keq sa ata. [/SIZE]
[SIZE=2]Kështu jeton i kënaqur me atë që i ka caktuar All-llahu, falënderues e durimtar. [/SIZE]
[SIZE=2]Poqëse muslimanët do të praktikonin këtë hadith të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, do të jetonin të lumtur, do të rregullohej gjendja e tyre, do të njihnin frytet e vërteta të besimit në Caktimin e All-llahut, do të bënin gara në devotshmëri, vepra të mira dhe afrim te All-llahu, në vend se të garojnë për të mirat e kësaj bote. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, në librin e tij, "Udetus-Sabirin" thotë: "Secili njeri domosdo duhet të durojë në disa gjëra që i urren, ose me vetëdëshirë ose përdhunshëm. Njeriu fisnik duron me vetëdëshirë ngase e di fundin e mirë që ka durimi dhe lavdërohet për këtë vepër e qortohet për trishtimin dhe nëse nuk duron trishtimi nuk ia kthen atë që i ka kaluar. Trishtimi edhe pse nuk i ban dobi fatkeqësinë ia bën dy fatkeqësi. Kurse njeriu i poshtër duron përdhunshëm, sepse rotullohet përreth hapësirës së trishtimit dhe nuk sheh se i sjell ndonjë dobi e duron sikurse që duron njeriu i lidhur për ti dhënë qotek". ("Udetus-Sabirin", fq. 45). [/SIZE]
[SIZE=2]Shtatë porosi në rrugën e lumturisë [/SIZE]
[SIZE=2]Ebu Dherri, radijall-llahu anhu, ka thënë: "Më ka urdhëruar i Dashuri im, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me shtatë gjëra: [/SIZE]
[SIZE=2]1- Ti dua të varfërit dhe të jem afër tyre; [/SIZE]
[SIZE=2]2- Ti shikoj ata që janë ndër mua e jo ata që jan mbi mua; [/SIZE]
[SIZE=2]3- Të kujdesem për farefisin edhe nëse ma kthejnë shpinën; [/SIZE]
[SIZE=2]4- Mos të kërkoj prej askujt asgjë; [/SIZE]
[SIZE=2]5- Ta them të vërtetën edhe nëqoftëse është e hidhur; [/SIZE]
[SIZE=2]6- Mos të frikohem për hirë të All-llahut prej prej qortimit të askujt: [/SIZE]
[SIZE=2]7- Të them sa ma shumë: 'la haule ve la kuvvete il-la bil-lah' sepse këto fjalë janë thesar nën arshin e All-llahut". (Sahih, transmeton Ahmedi). [/SIZE]
[SIZE=2]Pesë porosi tjera [/SIZE]
[SIZE=2]Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, tregon se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Kush merr prej meje këto fjalë dhe vepron me to ose ia mëson atyreve që veprojnë me to: Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, tha: unë o Resulull-llah. [/SIZE]
[SIZE=2]Më kapi për dore dhe mi numëroi pesë gjëra: [/SIZE]
[SIZE=2]1- Ruaju nga haramet që të behsh njeriu më adhurues në mesin e njerëzve; [/SIZE]
[SIZE=2]2- Je i kënaqur me atë që të ka ndarë All-llahu që të jesh njeriu më i pasur; [/SIZE]
[SIZE=2]3- Sjellu mirë me fqiun që të jesh besimtar; [/SIZE]
[SIZE=2]4- Duaju njerëzve atë që ia do vetes që të jesh musliman; [/SIZE]
[SIZE=2]5- Mos u qesh shumë, sepse qeshja e shumtë ta vdes zemrën". (Sahih, transmeton Tirmidhiu dhe Ahmedi). [/SIZE]
[SIZE=2]Të dashurit e All-llahut [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Rexhebi, rahimehull-llah, thotë: "Të dashurit e All-llahut janë ata që trashëgojnë jetën e këndshme, shijojnë begatinë e tyre, për shkak të gradës së lartë në lutje të Dashurit të tyre dhe për shkak të ëmbëlsisë së dashurisë ndaj Tij që kanë gjetur në zemrat e tyre. Dynjaja atyreve u bëhet mirë vetëm duke e përmendur Ate, kurse ahireti vetëm me Faljen e tij, kurse xhenneti me shikimin në Te". [/SIZE]
[SIZE=2](F. 90) [/SIZE]
[SIZE=2]Disa urtësi të mrekullueshme [/SIZE]
[SIZE=2]- Humbja e durimit është fatëkeqësia më e madhe e kohës. [/SIZE]
[SIZE=2]- Mëkatet e shumta e prishin zemrën. [/SIZE]
[SIZE=2]- Takimi me të dashurit e largon brengën. [/SIZE]
[SIZE=2]- Kopshti i dijes është më i bukur se sa kopshti i bozulokut. [/SIZE]
[SIZE=2]Shpëtimi qëndron në pastrimin e shpirtit [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Tejmije, rahimehull-llah, ka thënë: "Bamirësia dhe devotshmëria të bëjnë zemërgjërë dhe të qetë, saqë njeriu e ndien vehten të gjërë dhe të lehtë. [/SIZE]
[SIZE=2]Amoraliteti dhe kopracia e shtypin shpirtin, e ulin dhe nënçmojnë. Shpirti koprrac dhe amoral e ka përzier njërën me tjetrën, andaj në momentin e vdekjes do të nxjeret shpirti me vështirësi sikurse që nxjeret therra nga leshi i lagur. [/SIZE]
[SIZE=2]Shpirti bamirës, i devotshëm dhe i dlirë, të cilin e ka pastruar njeriu, ngritet, zgjërohet, fiton lavdi dhe fisnikëri, kurse në momentin e vdekjes del nga shpirti sikurse pika e ujit që del nga goja e ibrikut ose sikur qimeja nga tlyni". ("El-Fetava", 10/630). [/SIZE]
[SIZE=2]Pesë veçori [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Shafiu, rahimehull-llah, ka thënë: "Mirësia e dynjasë dhe ahiretit qëndron në pesë gjëra: [/SIZE]
[SIZE=2]- Pasuria e shpirti; [/SIZE]
[SIZE=2]- Pengimi i të keqës; [/SIZE]
[SIZE=2]- Fitimi hallall; [/SIZE]
[SIZE=2]- Petku i devotshmërisë; [/SIZE]
[SIZE=2]- Bindja në All-llahun në çdo rast". ("Bustanul-Arifin", fq. 130). [/SIZE]
[SIZE=2]Të parët [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Xhevziu, rahimehull-llah, ka thënë: "All-llahu ka njerëz që nuk kënaqen pa i mbledhur të gjitha veprat e mira, ata mundohen maksimalisht të fitojnë çdo dije, përpiqen në çdo punë, durojnë në çdo vlerë, e nëse u dobësohet trupi dhe nuk mund ti bëjnë këto vepra, atëherë nijeti e zëvendëson, sepse ata çdo herë mundohen të jenë të parë". ("Sajdul-Hatir", fq. 245). [/SIZE]
[SIZE=2]Zemra përplot dashuri [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Tejmije, rahimehull-llah, thotë: "Besimi nëse depërton në zemër dhe përzihet me te shkakton ëmbëlsi, kënaqësi, gëzim dhe galdim që nuk mund ta shprehë këtë ai që nuk e ka shijuar… [/SIZE]
[SIZE=2]Kënaqësia e pason dashurinë, ai që e do një gjë dhe e arrinë atë që do e gjen kënaqësinë me te… [/SIZE]
[SIZE=2]Krijesat nuk kanë dashuri më të madhe, më të plotë dhe më të saktë se sa dashuria e besimtarëve ndaj Zotit të tyre…dhe çdo gjë që duhet përpos Tij dashuria e tij është si rezultat i dashurisë ndaj All-llahut". ("El-Fetava", 10/648). [/SIZE]

[SIZE=2]Gjërat e humbura [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, thotë: "Dhjetë gjëra janë të humbura dhe nuk ka dobi prej tyre: [/SIZE]
[SIZE=2]1- Dija me të cilën nuk punohet. [/SIZE]
[SIZE=2]2- Vepra në të cilën nuk ka sinqeritet dhe pasim. [/SIZE]
[SIZE=2]3- Pasuria që nuk jepet prej saj sadaka, nuk kënaqet grumbulluesi i saj në dynja e as që e çon përpara në ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2]4- Zemër boshe nga dashuria ndaj Allahut, mallëngjimi për Te dhe shoqërimi me Te. [/SIZE]
[SIZE=2]5- Trup i cili nuk angazhohet në adhurimin dhe shërbimin e All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]6- Dashuri e cila nuk kufizohet në kënaqjen e të Dashurit dhe zbatimin e urdhërave të Tij. [/SIZE]
[SIZE=2]7- Koha e humbur dhe mospërmirësimi i të kaluarës ose shfrytëzimi i të tashmes. [/SIZE]
[SIZE=2]8- Mendimi që bredhnë gjëra të padobishme. [/SIZE]
[SIZE=2]9- Shërbimi i atij që nuk të afron te shëbrimi i të cilit të afron te All-llahu dhe nuk të sjell të mira në dynja. [/SIZE]
[SIZE=2]10- Frika dhe shpresa te ai që koka e tij është në Dorë të All-llahut, i cili është rob në Grushtin e All-llahut, vetes nuk mund ti siguron as dëm e as dobi, as vdekje, as jetë e as ringjallje. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][I]Vazhdon[/I][/SIZE]

[SIZE=2]Prej këtyre gjërave dy gjëra janë humbja më e madhe dhe janë origjina e çdo humbjeje: [/SIZE]
[SIZE=2]* Humbja e zemrës [/SIZE]
[SIZE=2]* Humbja e kohës. [/SIZE]
[SIZE=2]Humbja e zemrës vjen nga dhënia përparësi dynjasë para ahiretit, kurse humbja e kohës vjen nga prishja e gjatë. [/SIZE]
[SIZE=2]U grumbullua e tërë prishja në pasimin e epshit dhe shpresa e madhe, kurse e tërë e mira është grumbulluar në pasimin e udhëzimit dhe përgaditjen për Ditën e takimit me All-llahun". (El-Fevaid", fq. 111). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Fitimi dhe humbja [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ebu Fet'h El-Busti, rahimehull-llah, thotë: O shërbëtor i trupit sa lodhesh duke e shërbyer ate [/SIZE]
[SIZE=2]Kërkon fitimin aty ku është humbja [/SIZE]
[SIZE=2]Kujdesu për shpirtin dhe plotëso vlerat e tij [/SIZE]
[SIZE=2]Sepse ti me shpirt e jo me trup je njeri [/SIZE]
[SIZE=2]Lërë përtesën në të mirat që i kërkon [/SIZE]
[SIZE=2]Sepse nuk gëzohet me të mirat përtaci [/SIZE]
[SIZE=2]Ilaçi i sukseshëm [/SIZE]
[SIZE=2]Shejh Abdurahman Es-Sadiu, rahimehull-llah, ka thënë: "Pasi që dynjaja asnjëher nuk shpëton nga njollat, atëherë ilaçi i sukseshëm është që njeriu të angazhohet me vepra të dobishme, të cilat ia mbushin kohën dhe e largon vazhdimin e mendimit në këto njolla dhe kjo vepër duhet me qenë e afërt me shpirtin dhe të mallëngjohet për te". ("Vesailul-Mufide Lil-Hajatis-Seide", fq. 15). [/SIZE]
[SIZE=2]Shkaqet e lumturisë [/SIZE]
[SIZE=2]Pas këtyre sqarimeve që dham mbi lumturinë edhe pse jemi të vetëdijshëm se me këtë nuk i kemi dhën fundin dhe normalisht se ka edhe shumë për tu thënë, do ti përmendim shkaqet që sjellin lumturinë në jetën e njeriut edhe ate shkurtimisht. [/SIZE]
[SIZE=2]1- Besimi i vërtetë dhe veprat e mira; [/SIZE]
[SIZE=2]2- Përmendja e madhe e All-llahut dhe leximi i Kur'anit; [/SIZE]
[SIZE=2]3- Pendimi i madh te All-llahu dhe kërkimi i faljes prej Tij; [/SIZE]
[SIZE=2]4- Lutja dhe kërkimi i të mirave të dynjasë dhe ahiretit; [/SIZE]
[SIZE=2]5- Bamirësia ndaj njerëzve me fjalë, vepra dhe të gjitha llojet e bamirësisë, siç është sadakaj, kujdesi për lidhejt farefisnore, largimi i pengesave, përhapja e selamit, pajtimi i njerëzve, etj. [/SIZE]
[SIZE=2]6- Ballafaqimi i të keqes me të mirë; [/SIZE]
[SIZE=2]7- Kujdesi që të falet namazi me xhemat; [/SIZE]
[SIZE=2]8- Ikja nga vetmimi dhe koha boshe; [/SIZE]
[SIZE=2]9- Angazhimi me ndonjë vepër apo ndonjë shkencë të dobishme; [/SIZE]
[SIZE=2]10- Kujdesu për punën e ditës së sotme dhe mos u merr me punën e të nesërmes derisa nuk i vjen koha; [/SIZE]
[SIZE=2]11- Manifestoi begatitë e All-llahut të brendshme dhe publike duke e falënderuar Ate e jo duke u mburrur dhe me mendjemadhësi; [/SIZE]
[SIZE=2]12- Vështirësitë krahasoi me begatitë; [/SIZE]
[SIZE=2]13- Kujtoi fatkeqësitë e tjerëve që të të lehtësohen ty fatkeqësitë e tuaja; [/SIZE]
[SIZE=2]14- Shiko ata që janë ndër ty në çeshtjet e dynjasë dhe ata që janë mbi ty në çeshtjet e fesë; [/SIZE]
[SIZE=2]15- Kënaqu dhe je dakord me atë që ke; [/SIZE]
[SIZE=2]16- Mos lakmo gjërat që kanë njerëzit në duart e tyre; [/SIZE]
[SIZE=2]17- Shpreso shpërblimin në çdo vepër, e vogël ose e madhe qoftë; [/SIZE]
[SIZE=2]18- Beso në Caktimin e All-llahut dhe dorëzoju Atij në të gjitha çështjet e tuaja; [/SIZE]
[SIZE=2]19- Mbështetju vetëm All-llahut dhe zbatoi shkaqet e ligjshme dhe të lejuara fetarisht; [/SIZE]
[SIZE=2]20- Mendo edhe mundësinë më të keqe, nëse dëshiron që mos të befasohesh me rezultatet të cilat nuk vijnë sikurse i dëshiron; [/SIZE]
[SIZE=2]21- Kupto se jeta në dynja është e shkurtër, andaj mos e shkurto edhe më shumë me brenga dhe pikëllime; [/SIZE]
[SIZE=2]22- Largohu nga ushqimi, fjalët dhe gjumi i tepruar; [/SIZE]
[SIZE=2]23- Largoju nga hidhërimi dhe shkaqet e tija; [/SIZE]
[SIZE=2]24- Kërko strehim te Allahu nga djalli i mallkuar, largoju nga rënia nën ndikim të imagjinatës, iluzioneve dhe cytjeve; [/SIZE]
[SIZE=2]25- Kujdesu që secilit tia japish hakun që e meriton; [/SIZE]
[SIZE=2]26- Detyrën që ke marrë mundohu ta kryesh në formë të përkryer dhe kryj detyrat një pas një; [/SIZE]
[SIZE=2]27- Duhet ta dijë njeriu se fjala e njerëzve nuk i bën dëm përpos nëse ai vepron sipas asaj që thonë njerëzit; [/SIZE]
[SIZE=2]28- Duhet të kuptoj njeriu se fitimi i kënaqësisë së njerëzve është synim që nuk arrihet; [/SIZE]
[SIZE=2]29- Haroi vështirësitë e kaluara; [/SIZE]
[SIZE=2]30- Largoju nga zilia dhe duaja vëllaut tënd atë që ia do vetvetes; [/SIZE]
[SIZE=2]31- largoju urrejtjes dhe kujdesu që të kesh gjoksin e pastër kundrejt muslimanëve; [/SIZE]
[SIZE=2]32- Përzihu me të mirët dhe largoju prej të këqinjve; [/SIZE]
[SIZE=2]33- Kujto se çka u ka përgaditur All-llahu besimtarëve në xhennet; [/SIZE]
[SIZE=2]34- Prano kritikën konstruktive, këshillën dhe udhëzimet nga secili me zemërgjërësi. Këto janë disa shkaqe të cilat njeriut i sjellin lumturinë në jetë. Nuk na premton koha e as vendi që të bëjmë sqarime detale të këtyre shkaqeve por mendoj se mjaftojnë pas sqarimeve të mëhershmë që janë bërë në këtë drejtim.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]

[SIZE=2]Pengesat e lumturisë [/SIZE]

[SIZE=2]Secili njeri e kërkon lumturinë, mirëpo jo secili e arrinë ate, sepse në rrugën e tij drejt lumturisë ka pengesa të cilat nuk arrinë ti tejkalojë. Andaj e shohim të arsyeshme që të përmendim disa prej këtyre pengesave që të kujdesen njerëzit prej tyre dhe të qëndrojnë në distancë. [/SIZE]
[SIZE=2]1- Mosbesimi. Shikoni se si All-llahu, azze ve xhel-le, e përshkruan vuajtjen dhe fatzisinë: "Atë që All-llahu dëshiron ta udhëzojë, ia zgjeron zemrën për (të pranuar) Islamin. Atë që dëshiron ta lërë të humbur, zemrën e tij ia bën shumë të ngusht sikur të ngjitej në qiell. Kështu All-llahu lëshon dënimin mbi ata që nuk besojnë". (El-Enam: 125). [/SIZE]
[SIZE=2]2- Mëkatet, gabimet dhe krimet. Ajetet dhe hadithet që e sqarojnë këtë gjë janë të shumta, andaj nuk do të ndalemi te ato. [/SIZE]
[SIZE=2]3- Zilia dhe xhelozia. Zilia është shumë i rezikshëm, andaj na ka mësuar All-llahu që të kërkojmë strehim te Ai nga zilia, kurse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na e ka ndaluar këtë ves sepse e prish jetën komode dhe të këndshme mes muslimanëve. [/SIZE]
[SIZE=2]4- Mllefi dhe urrejtja. All-llahu, azze ve xhel-le, i ka mësuar muslimanët që ti luten Allahut, tebareke ve teala, që mos të lë vend në zemrën e tyre për urrejtje e mllef duke thënë: "…dhe mos lejo në zemrat tona farë urrejtjeje ndaj atyre që besuan. Zoti ynë Ti je i butë, mëshirues!". (El-Hashr: 10). [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu që ka mllef dhe urrejtje tërë kohën mendon se si të hakmiret ndaj atij që e urren, ndoshta e gënjen, e dëmton dhe nuk i frikohet asgjës në drejtim të arrijtes së qëllimit të vet. [/SIZE]
[SIZE=2]5- Hidhërimi. Ska dyshim se hidhërimi është pengesë e lumturisë dhe zemërgjërësisë, andaj All-llahu, azze ve xhel-le, i ka lavdëruar besimtarët duke thënë: "…dhe kur hidhërohen, ata falin". (Esh-Shura: 37). [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Nuk është i fuqishëm ai që ngadhnjen në mundje por ai që përmban veten kur hidhërohet". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]6- Zullumi. Zullumi ka fundin e keq dhe përfundimin e zymtë. Shembuj për këtë gjë sa të duash si nga historia e hershme si nga historia moderne. [/SIZE]
[SIZE=2]7- Frika prej tjetërkujt përpos All-llahut. Kjo frikë njeriut i sjell vuajte dhe nënçmim. [/SIZE]
[SIZE=2]8- Pesimizmi. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, e pëlqente optimizmin dhe e urrente pesimizmin, sepse shkakton vuajtje dhe lodhje. [/SIZE]
[SIZE=2]Dr. Aziz Feridi thotë: Pesimisti për shkak të orientimit të tij pesimist përjeton lodhje të madhe dhe ndikojnë më shumë në nervat e tija se sa katastrofat dhe fatkeqësitë e mëdha që e kaplojnë. [/SIZE]
[SIZE=2]9- Mendimi i keq për All-llahun, subhanehu ve teala. All-llahu, azze ve xhel-le, thotë: "O ju që keni besuar, largohuni prej dyshimeve të shumta, meqë disa dyshime janë mëkat …". (El-Huxhurrat: 12). [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Kujdes nga paragjykimet, sepse ato janë gënjeshtra më e madhe". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]10- Mendjemadhësia. Njeriu mendjemadh vazhdimihst jeton në vuajtje dhe fatzisi edhe në qoftëse i nënçmon tjerët dhe ngritet mbi njerëzit. [/SIZE]
[SIZE=2]11- Lidhja e zemrës me krijesat tjera e jo me All-llahun, sikurse ndodh me njeriun e dashuruar me pasion të madh dhe të flakt ndaj ndonjë vajze. Mjafton të lexohen tregime të shumta që flasin dhe tregojnë gjendjen në të cilën kanë ardhur ata që janë dashuruar pa masë në ndonjë vajzë dhe ku i ka sjellur kjo dashuri. Shembulli më specifik në këtë drejtim është rasti i Mexhnunit dhe Lejlës. [/SIZE]
[SIZE=2]12- Droga. Shumë njerëz mendojnë se lumturia sillet me drogë dhe alkool dhe jepen pas tyre duke ikur nga brengat e dynjasë dhe angazhimet e saja, mirëpo ata kanë efektin e kundërt, ato sjellin vuajtje, demoralizim, degjenerim dhe shkatërrim. [/SIZE]
[SIZE=2]Këto janë disa prej pengesave kryesore në rrugën e lumturisë, ti njohim dhe të largohemi prej tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahun e lusim që të na jep jetesë të të lumturve, vdekje të shehidavë dhe të na ringjallë në shoqërinë e pejgamberëve. Amin.</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Bekir Halimi,
19.5.2006[/SIZE][/RIGHT]
[/I][/FONT][FONT=Trebuchet MS][SIZE=2] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Trebuchet MS][SIZE=2][URL="http://www.albislam.com"]http://www.albislam.com[/URL][/SIZE][/FONT]</SPAN>

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Kështu ishte Muhammedi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem [/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Incidenti i fundit që ndodhi në Danimarkë tregoi qartë se njerëzit jomuslimanë nuk e njohin sa duhet Muhammedin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, andaj edhe kanë krijuar stereotipe dhe paragjykime të shumta dhe shumë të gabuara për te.
[SIZE=2]Dijetarët musliman gjatë kampanjës së tyre në përkrahje të Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kanë thënë se njëra prej mënyrave për ti dalur në krah dhe për ta ndihmuar Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, është edhe prezentimi i pastër dhe i plotë i personalitetit të këtij burri, me qëllim të largimit të paragjykimeve që janë krijuar në mendjen e jomuslimanëve. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Dukja e fizionomisë së Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nëse dëshirojmë të kemi pasqyrë të plotë të pamjes dhe dukjes së fizionomisë së Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duhet tu referohemi librave që flasin mbi jetën, pamjen, virtytet dhe veprat e tija. [/SIZE]
[SIZE=2]Në mesin e këtyre librave është edhe libri "Virtytet e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem", të Imam Tirmidhiut, libër, të cilin Muhadithi i këtij shekulli e ka përpunuar dhe ka bërë klasifikimin e haditheve që gjinden në këtë libër. [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse i përmbledhim të gjitha hadithet që e përshkruajnë Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, do të kishim nxjerë këto tipare: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Fytyra [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Fytyra e të Dërguarit të Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) ishte e bukur, e rrumbullakët, e ndritshme dhe e bardhë në të kuqe. I shkëlqente si hëna pesëmbëdhjetë; kur gëzohej, i shndriste si një copë e hënës. Ballin e kishte të gjerë; i vetëtinte, ashtu siç vetëtinte dielli pas një reje të ngarkuar. Kur e shikoje atë, sikur shikoje diellin kur lindte. Djersët e tij në fytyrë dukeshin si margaritarë; era e djersëve të tij ishte më e këndshme se myshku. Kur zemërohej, dukej sikur shega të kishte derdhur ngjyrën e saj në faqet e tij. Faqet i kishte të lëmuara. Vetullat i kishte si hark dhe të plota, por jo të bashkuara (thuhet edhe se i kishte të bashkuara). Sytë i kishte të mëdhenj. E bardha e tyre ishte e përzier pak me të kuqe. Beben e syrit e kishte shumë të zezë dhe qerpikët i kishte të gjatë e të dendur. Po ta shikoje, do të mendoje se i ka lyer sytë, por ai nuk i kishte lyer ata. Pamjen e tij të bukur e mbulonte një dritë që gjithkush e vinte re. Gojën e kishte të bukur dhe të madhe. Dy dhëmbët e parë i kishte të ndarë nga njëri-tjetri. Dhëmbët e tij shndrisnin; kur buzëqeshte ata dukeshin si margaritarë; kur fliste, dukej sikur dilte dritë nga dhëmbët e tij të përparmë. Kishte gojën më të bukur. Mjekrrën e kishte të bukur dhe të dendur, të mbushur nga njëri vesh tek tjetri. Ajo i mbulonte fytin dhe një pjesë të gjoksit. Ishte shumë e zezë. Anash nofullave dhe mbi fyt ajo ishte pak e bardhë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Koka, qafa dhe flokët [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]I Dërguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) e kishte ballin të gjerë, kokën të madhe, qafën të gjatë. Flokët i arrinin deri te gjysma e veshëve (thuhet edhe deri në bulat e tyre). Ndonjëherë shkonin edhe më poshtë dhe i arrinin deri te supet. Mbi ballë kishte ca qime të bardha, por sikur të mblidheshin me ato të mjekrës nuk bëheshin as njëzet. Flokët i kishte edhe pak kaçurrela. Flokët i ndante në mes. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Anët dhe gjymtyrët [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]I Dërguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) i kishte kockat të mëdha: bërrylat, shpatullat dhe gjunjët. Ai i kishte të gjata kërsikët dhe të mëdhenj krahët. Shputat e këmbëve dhe pëllëmbët i kishte të shtruara. Duart i kishte të buta, më të buta se mëndafshi, më të ftohta se dëbora dhe me erë më të mirë se myshku. Llërët, krahët dhe gishtat i kishte të mbushur. Kërcijtë nuk i kishte të mbushura. Ishte shpatullgjerë. Gjymtyët i kishte të plota dhe gjoksin të gjerë e pa qime. Nga fyti deri te kërthiza kishte një vijë qimesh të drejta. Përveç këtyre nuk kishte qime të tjera as në bark dhe as në gjoks. Te krahët dhe te shpatullat kishte qime. Nën sqetulla kishte shumë qime. Shpina e tij dukej si argjend i derdhur. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Shtati i tij [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]I Dërguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) ishte i pashëm. Trupi i tij ishte i drejtë, as i shkurtër dhe as i gjatë. Megjithatë ai ishte më shumë i gjatë sesa i shkurtër. Kur ecte me ndonjërin, sado i gjatë të ishte shoqëruesi, dukej më i gjatë Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!). Trupi ishte i drejtë dhe i fortë, jo shumë i shëndoshë dhe jo i rrudhur e i thyer. Po të ishte midis dy njerëzve, do të ishte më i bukuri dhe më i miri i të dyve. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Era e tij e mirë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Trupi i tij dhe gjymtyrët e tij kishin një erë më të mirë se myshku. Enesi thotë: “Unë nuk kam nuhatur kurrë ndonjë myshk a erëz tjetër më të këndshme se era e të Dërguarit të Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!).” Edhe Xhabiri (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) thotë: “Në çdo rrugë që kalonte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), kuptohej se kishte kaluar ai, nga era e mirë që vinte prej tij.” Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) takonte dikë, tjetri e ndiente erën e mirë të Profetit në dorë, tërë ditën. Kur Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) e vinte dorën e vet mbi kokën e ndonjë fëmije, fëmija dallohej midis të tjerëve nga era e mirë që kishte. Ummu Sulejmi ruajti djersën e tij në një shishe për ta hedhur në erëzën e saj, sepse djersa e tij ishte më e mirë se çdo erëz. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ecja e tij [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]I Dërguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) e kishte ecjen të shpejtë. Ai ecte si ai, që kalon nëpër treg. Nuk ishte as i ngathët dhe as përtac. Atë nuk e arrinte askush në ecje. Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të!) ka thënë: “Unë nuk kam parë ndonjë që të ishte më i shpejtë në ecje se sa i Dërguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!); dukej sikur toka shtrihej për të. Kur ecnim me të mundoheshin për ta arritur, ndërsa ai nuk sforcohej fare.” Kur e vinte këmbën në tokë e vinte plotësisht, sepse e kishte këmbën të shtruar. Kur donte të shikonte anash, kthehej me gjithë trup. Kur donte të kthente kokën në një drejtim, kthehej andej me gjithë trup. Kur çohej nga vendi, çohej menjëherë. Kur ecte, ecte shpejt, sikur zbriste nga ndonjë vend i ngritur. Ai i hidhte hapat të plotë dhe ecte lehtë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Zëri i tij dhe fjala e tij [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]I Dërguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) e kishte zërin pak të ngjirur, fjalën e kishte të ëmbël dhe në fjalët e tij dallohej urtësia. Kur heshtte, ishte tërë urtësi; kur fliste fytyra e tij zbukurohej. Ai fliste qartë dhe rrjedhshëm, duke i shqiptuar fjalët si rruazat që zbresin pas njëra-tjetrës. Ai e fillonte dhe e mbaronte fjalën qartë dhe kuptueshëm. Fliste fjalë të prera; as nuk e zgjaste shumë fjalën, as nuk e shkurtonte atë. Kur fliste, i dallohej çdo tingull i fjalës. Ai ishte gojëtar. Kishte natyrë të qetë dhe fjalën e kishte me vend. Për këtë nuk ia kalonte kush, sado gojëtar të ishte. Allahu i kishte dhënë atij mundësinë që me pak fjalë të shprehte shumë kuptim. I ishte dhënë urtësia. Ai dinte t’i ndante fjalët. (shiko: "Nektari i vulosur i Xhennetit"). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Virtytet e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]1) Personaliteti i tij: [/SIZE]
[SIZE=2]Ishte njeri i madh dhe këtë madhështi e kishte fituar me besimin e madh që kishte në principet e veta dhe qëndrueshmërinë e tij në këto principe. Ky besim dhe qëndrueshmëri ishte e stolisur me moral të mirë, sjellje korekte me dashamirët dhe armiqtë, modesti dhe thjeshtësi, larg çdo komplikimi dhe shtirjeje. [/SIZE]
[SIZE=2]Ishte i sinqertë me vetveten, kishte synime të përcaktuara dhe vizion të qartë. [/SIZE]
[SIZE=2]U mbeti besnik principeve të veta derisa e kumtoi shpalljen hyjnore dhe i përhapi mësimet fisnike, të cilat shumica e atyreve që e armiqësojnë dhe ofendojnë nuk i njohin. [/SIZE]
[SIZE=2]Ky burrë i ka përmbledhur të gjitha tiparet e mirësisë që janë në përputhje me natyrën e njeriut dhe të gjitha tiparet e plota njerëzore që i shpresojnë njerëzit e mençur. [/SIZE][SIZE=2]Bukuria fizike, bukuria morale dhe bukuria intelektuale e nxorën këtë diell i cili i dha kuptim jetës në ruzullin tokësor.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]

[SIZE=2]2) Sjellja e tij me familjen e vet. [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që analizon me vëmendje jetën e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, do të habitet nga fakti që një njeri që vjen nga një ambient shkretiror e i vrazhd, ku dominon injoranca dhe kaosi të arrijë kulmin e suksesit të themelimit të familjes dhe kujdesit ndaj saj. [/SIZE]
[SIZE=2]Ishte burim i dashurisë, ngrohtësisë, ndjenjave, emocioneve dhe dhimbsurisë për familjen e vet. [/SIZE]
[SIZE=2]E përkdhelte gruan e tij, bënte shaka me te dhe bisedonte me të përplot me emocione të ngrohta. Shikoni se çfarë shembull jep Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në këtë drejtim. Ai e vëndonte gojën e tij aty ku kishte vënduar gruaja e tij, Aisheja, radijall-llahu anha, gojën, duke pirë nga një enë. Ai nuk e kishte haruar as gruan e tij të vdekur, Hadixhen, radijall-llahu anha, të cilën e kujtonte shpesh pas vdekjes së saj. [/SIZE]
[SIZE=2]Edhe pse Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kishte peshë të madhe dhe detyra gjigante sikur kryetar i shtetit, komandant i ushtrisë, udhërrëfyes shpirtëror dhe moral i popullit tëvet, ai nuk neglizhonte që të jetë i dashur dhe i afër me familjen e tij. Këtë e manifestonte duke qenë në shërbim të familjes dhe u ndihmonte grave të tija në punët e tyre shtëpiake. [/SIZE]
[SIZE=2]E kanë pyetur Aishen, radijall-llahu anha: çka bënte Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kur ishte në familje të vet? Tha: i kryente punët shtëpiake, kurse kur vinte koha e namazit, ngritej që të falet". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]3) Sjellja e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me njerëzit në gjendje të paqës [/SIZE]
[SIZE=2]a) Ishte njeri i të vërtetës dhe drejtësisë [/SIZE]
[SIZE=2]Ishte njeri që e donte të vërtetën dhe drejtësinë dhe gjykonte sipas tyre dhe asgjë nga kjo rrugë nuk mund ta largonte. I dobti trajtohej si i fuqishëm derisa ta merte hakun e vet, kurse i fuqishmi trajtohej si i dobët derisa të mirrej haku nga ai. [/SIZE]
[SIZE=2]Në këtë drejtim nuk e përfillte as njeriun më të afërt te ai, sikurse del në shesh nga ky rast. Një herë kishte vjedhur një grua nga fisi Mahzum dhe kërkuan njeri që do të ndërmjetësonte te Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, që mos të ekzekutohet denimi kundrejt asaj. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, u hidhërua shumë nga ky gjest e tha: [/SIZE]
[SIZE=2]"Pasha All-llahun, nëse Fatimeja, bija e Muhammedit do të kishte vjedhur, do tia kisha prerë dorën". (Sahih, Ebu Davudi). [/SIZE]
[SIZE=2]b) Pronar i moralit të lartë. [/SIZE]
[SIZE=2]Ajo që e dallonte më së shumti Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte morali i lart me të afërmin dhe me të largit, me miqt dhe armiqt. [/SIZE]
[SIZE=2]Takohej i buzëqeshur me njerëzit, ishte gojëmbël, të keqen e kthente me të mirë dhe nuk mirej me punë të ulta. [/SIZE]
[SIZE=2]I ka mësuar muslimanët se njerëzit më të mirë janë ata që kanë moral të mirë, sikurse ka ardhur në hadith. [/SIZE]
[SIZE=2]Madje i ka stimuluar pasuesit e tij që të posedojnë moral të mirë sepse me këtë do të jenë afër tij në Ditën e Ringjalljes. [/SIZE]
[SIZE=2]Kur kërkuan prej tij që të lutet kundër idhujtarëve ai u dha përgjigje duke thënë: [/SIZE][SIZE=2]"Nuk jam dërguar si mallkues, por jam dërguar si mëshirë". (Muslimi).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]
[/FONT]

[SIZE=2]c) Njeri i tolerancës [/SIZE]
[SIZE=2]Akuzat e pabaza dhe shpifjet e qëllimta të cilat nuk posedojnë as minimumin e kritereve të besnikërisë shkencore që e paraqesin Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, si njeri intolerantë dhe kundër dialogut dhe debatit. Kurse e kundërta është e vërtetë. Për këtë gjë do tu sjellim një shembull. [/SIZE]
[SIZE=2]Atëherë kur disa çifut kinse po e përshëndesin e mallkuan, duke thënë: "vdekja qoftë për ty", ai u përgjigj me kulturë maksimale dhe butësi të paparë deri në atë kohë: "edhe për ju". [/SIZE]
[SIZE=2]Paramendoni situatën, ai ishte kryetar i shtetit, kishte pushtet dhe fuqi dhe kishte shok dhe ithtar që ishin të gatshëm të bëjnë çmos për ta mbrojtur Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. [/SIZE]
[SIZE=2]Mirëpo ai shumë thjeshtë dhe me pak fjalë i dha përgjigjen këtyre çifutëve. Kur e pa Aisheja këtë reagim, u nevrikos dhe u tha përgjigje me mallkim dhe ofendime. Reagoi Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ndaj kësaj sjellje të Aishes, radijall-llahu anha, duke i thënë: "Ngadal Aishe, sepse All-llahu e do butësinë në të gjitha çeshtjet". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]d) Njeri i dijes dhe civilizimit [/SIZE]
[SIZE=2]Në këto kohëra nuk është vështirë që të nxitojë dikush dhe ta akuzojë Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, se është kundër shkencës dhe civilizimit, mirëpo nëse ndalemi dhe studiojmë jetën e tij do të shohim se e kundërta është e vërtetë. Do të vëren se Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte ai që i vëndoi themelet e shkencës dhe civilizimit, mbi të cilat u ngrit shteti islam dhe e ngjalli ruzullin tokësor shekuj me radhë. [/SIZE]
[SIZE=2]Si ka mundësi që ky njeri mos të jetë pishtar i shkencës dhe civilizimit kur fjala e parë që ju shpall ishte: "lexo". [/SIZE]
[SIZE=2]Nuk duhet haruar në këtë drejtim edhe ngritjen e universiteteve dhe bibliotekave të mëdha si në Bagadad, Kairo, Kajrevan, Andaluzi (Spanjën e sodit) dhe kujdesin për shkencën dhe shkenctratë, saqë në kohën e Harun Reshidit paguhej përkthimi i një librit dhe përpilimi i tij me ari, dmth aq sa peshonte ai libër aq ari i jepeshte. [/SIZE]
[SIZE=2]Kurse muslimanët kanë aritur në këtë gjendje të mjerueshme dhe në këtë prapambeturi nga shkaku i largimit të tyre nga feja e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe nga shkaku i kolonijalizimit dhe okupimit europo-amerikan dhe instalimi i qeverive kukulla që pengojnë çdo zhvillim dhe ringjallje shkencore dhe civilizuese. [/SIZE]
[SIZE=2]e) Mëshirë për mbarë botën [/SIZE]
[SIZE=2]- Mëshira e tij ndaj gruas. [/SIZE]
[SIZE=2]Gruaja para ardhjes së Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk kishte aspak të drejta, nënçmohej, mposhtej, madje edhe varosej e gjallë. [/SIZE]
[SIZE=2]Erdhi Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe ia dha gruas lirinë dhe jetën, e konsideroj njeri të barabartë me mashkullin dhe e nderoi ate. [/SIZE]
[SIZE=2]E ndaloi dëmtimin, nënçmimin, padrejtësinë, mbytjen e saj, madje sjelljen e mirë ndaj femrës e bëri si kriter të mirësisë së pasuesve të tij, duke thënë: "Më i miri prej jush është ai që është më i mirë ndaj grave të veta". (Sahih, Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Gjithashtu ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Besimtarët me besim më të plotë janë ata që kanë moral më të mirë, kurse më të mirët në mesin e tyre janë ata që janë më të mirë ndaj grave të tyre". (Sahih, Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Ka urdhëruar ithtarët e vet që të sillen butë me gratë duke thënë: "Silluni butë me gratë". Sepse janë shumë të ndishme. [/SIZE]
[SIZE=2]Ka ndaluar në mënyrë kategorike padrejtësinë ndaj tyre duke thënë: "Ua ndaloj kategorikisht të nëpërkëmbni të drejtat e dy të dobtive: jetimit dhe gruas". (Hasen, Ibn Maxheja). [/SIZE]
[SIZE=2]Ma shumë se kjo ka bërë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Ai edhe në momentin e fundit, kur ishte duke e dhënë amanetin, në shtratin e vdekjes, kur zakonisht njerëzit merren me gjëra tjera, ai u angazhua me të drejtat e grave dhe nxiti e stimuloi që njerëzit të kujdesen për to duke thënë: "Ju porosis që të silleni mirë me gratë". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]- Mëshira ndaj çifutëve dhe kristianëve [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk ishte i mëshirshëm vetëm ndaj ithtarëve të vet, por ishte i mëshirshëm edhe ndaj kundërshtarëve të vet, qofshin ata çifut apo kristian. [/SIZE]
[SIZE=2]Ja një shembull që flet në këtë drejtim. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi, alejhis-selam, kishte një fqinj çifut dhe që e dëmtonte. Ai secilën ditë sillte mbeturinat dhe i vëndote para shtëpisë së Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kurse Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, sillej kundrejt tij me butësi dhe mëshirë dhe këtë vepër të keqe të tij nuk e përballonte me ndonjë sjellje të keqe, por mjaftohej me pastrimin e bërlloqeve. Kështu vepronte Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, sepse jetonte për qëllime fisnike dhe mendonte për shpëtimin e njerëzimit nga vështirësitë. [/SIZE]
[SIZE=2]Një ditë u ndërprenë bërlloqet e këtij çifuti, bërlloqet nuk shiheshin para shtëpisë së Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, tha: ndoshta fqiu ynë çifut është i sëmurë, andaj medoemos duhet ta vizitojmë dhe ta ngushëllojmë. [/SIZE]
[SIZE=2]Shkoi te shtëpia e tij që ta vizitojë dhe e gjeti të sëmurë sikurse edhe e paramendoi. I tha fjalë të buta dhe i dha gajret. اifuti i befasua nga vizita e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, edhe pse ki vazhdimisht e pengonte me bërlloqet e tija. Ai nga ky gjest kuptoi se është Pejgamber i All-llahut dhe nuk duroi dot pa i besuar atij dhe hyri në Islam duke thënë: "Dëshmoj se ska hyjni tjetër që meriton adhurim dhe se Muhammedi është i dërguar i All-llahut". [/SIZE]
[SIZE=2]Shiko, lexues i nderuar se çfarë mëshire ka patur Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i cili kishte dhimbsuri edhe ndaj njeriut i cili i bënte llojlloj problemesh dhe pengesash! Shikoni se çfarë morali të lartë dhe sjellje fisnike kishte Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem! [/SIZE]
[SIZE=2]- Mëshirë ndaj idhujtarëve [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri që ia donte të mirën të afërmit dhe të largit, ishte i mëshirshëm ndaj armikut dhe mikut, kishte një zemër përplot mëshirë dhe dhembshuri, nuk dinte të jetë i ashpër dhe i vrazhdë. [/SIZE]
[SIZE=2]Idhujtarët e munduan, e maltretuan, e persekutuan, e internuan, mirëpo ky krejt këto sjellje neveritëse të tyre ua ktheu me bamirësi, mëshirë dhe kujdesej shumë që ata të udhëzohen. Aq shumë mërzitej për mosudhëzimin e tyre saqë zbritën ajete në Kur'an që ta ngushëllojnë dhe që ti tregojnë që mos të mërzitet kaq shumë. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, xhel-le shanuhu, e tregon këtë duke thënë: "…andaj ti (Muhammed) mos shkatërro veten me dëshpërim për ta...". (Fatir: 8). [/SIZE]
[SIZE=2]A nuk është shembull konkret për mëshirën e tij ndaj idhujtarëve rasti i Taifit. Shkoi në Taif, i thirri në fe, në shpëtim, ata lëre që e refuzuan por edhe e gurëzuan dhe e përgjakën. Kur erdhi Xhibrili, alejhisselam, me melekët e kodrave, që ti ofron mundësinë e hakmarjes Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, cili ishte qëndrimi i tij, çka tha ai? E tha një fjalë që ka hyrë në histori, e ajo është: "All-llahu im, falja popullit tim sepse këta nuk dinë". [/SIZE]
[SIZE=2]A ka shembull më të madh për mëshirë ndaj njerëzve. [/SIZE]
[SIZE=2]- Mëshira ndaj të ngratit dhe nevojtarit [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk u kaplua nga mburrja me madhështinë që kishte edhe pse kishte tërë zemrat e ithtarëve të vet në dorën e tij. Ai kishte arritur që në mesin e pasuesve të vet të jetë komandant që respektohet, shok i dashur, i madh që nderohet, nuk ia kundërshtonin urdhërin e as që refuzonin udhëzimin e tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Edhe pse kishte këtë pozitë kaq të madhe Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte modest, i donte të ngratët, kishte dhembshuri ndaj tyre, solidarizohej me ta me aq sa ka, rrinte me ta, bisedonte me ta dhe mundohej në të gjitha mënyrat që të fus gëzimin në zemrat e tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse dikush që vinte nga larg e konsideronte veten të huaj, kjo nuk vlente për Muhammedin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, por vendas dhe sillej me te maksimalisht mirë. [/SIZE]
[SIZE=2]Nuk i vëndoheshin kushte të rënda dhe problematike, por përkundrazi, sipas mësimeve të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ai kishte të drejtë për ushqim, veshmbathje, vendbanim, punë, shëndet, arsim, etj. [/SIZE]
[SIZE=2]Askush nuk anashkalohej dhe nuk neglizhohej në prani të Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, madje i stimuloi ithtarët e vet që të bëjnë gara në ndihmën e të huajve dhe ofrimin e shërbimeve të ndryshme. [/SIZE]
[SIZE=2]Ska dyshim se Muhammedi, i Dërguari i All-llahut ishte mëshirë për të gjith. [/SIZE]
[SIZE=2]- Mëshirë për popujt e ndryshëm [/SIZE]
[SIZE=2]Popujt në këtë botë bashkëkohore kanë nevojë të madhe për një administratë të cilin e mbikqyr sistemi moral që ua lehtëson marrëdhëniet mes njerëzve dhe secilit ia jep hakun e vet. Sisitem ku njerëzit do ti kryejnë nevojat e tyre lehtë dhe qetë, do të shfrytëzojnë kohën e cila do tu humbej në vrapimin pas procedurave të komplikuara dhe të drejtave të marra. [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse shikojmë mësimet e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, do të gjejmë së baza e administratës së tij ishte lehtësimi i procedurave të njerëzve duke i urdhëruar nëpunësit që të lehtësojnë, të jenë të pastër dhe të moralshëm në sjelljen e tyre me njerëzit. [/SIZE]
[SIZE=2]Kur i dërgoi në Jemen Muadhin dhe Ebu Musa Eshariun si gjykatës, u tha: "Përgëzoni dhe mos largoni, lehtësoni dhe mos vështirësoni". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Administrata e Pejgamberit, kishte edhe seriozitetin dhe vendoshmërinë, duke ndaluar kategorikisht që të përcaktohet nëpunës një njeri , duke pasë tjerë më të aftë se ai. [/SIZE]
[SIZE=2]Administrata e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte shumë e vendosur në llogarinë e nëpunësve dhe atyreve që kanë lëshimë gjat punës. [/SIZE]
[SIZE=2]Andaj Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, tregoi se denimi shumë i madh i pret ata që mashtrojnë në veprimet e tyre, e ky denim është privimi nga xhenneti, me të cilin i ka përgëzuar të gjith njerëzit. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Secilit njeri që All-llahu i jep në përkujdesi disa njerëz dhe vdes duke i mashtruar ata, sigurisht se do ta privon All-llahu nga xhenneti". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Madje Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, është distancuar prej atyreve që i mashtrojnë popujt e tyre, siç tregohet në këtë rast. [/SIZE][SIZE=2]Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, tregon: Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kaloi pran një njeriut që shishte ushqim dhe e futi dorën brenda dhe pa se ka mashtrim, atëherë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, tha: "Nuk është prej nesh ai që mashtron". (Sahih, Ebu Davudi).[/SIZE]

[SIZE=2]- Mëshira e tij ndaj kafshëve [/SIZE]
[SIZE=2]Nuk është për tu habitur nëse edhe kafshët përfitojnë nga mëshira e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, sepse ai nuk dëmtonte askend, qoftë njeri apo kafshë, madje edhe ua ndaloi ithtarëve të vet që të dëmtojnë kafshët, andaj: [/SIZE]
[SIZE=2]a) Ndaloi që të ngarkohet kafsha më shumë se mund të mbanë. [/SIZE]
[SIZE=2]b) Ndaloi që ti jepet pak ushqim kurse të lodhet shumë mepunë. [/SIZE]
[SIZE=2]c) Ndaloi që të vritet pa të drejtë. [/SIZE]
[SIZE=2]d) Ndali që të bëhet nishan për të gjuajtur në ta, sepse kjo është maltretim për ta. [/SIZE]
[SIZE=2]e) Ndaloi që njerëzit të bëjnë gara në kacafytjen e kafshëve për argëtim, etj. [/SIZE]
[SIZE=2]shikoni këtë rast që ka ndodhur dhe shikoni se çfarë kujdesi dhe mëshire ka patur Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, edhe ndaj kafshëve apo shpenzëve. [/SIZE]
[SIZE=2]Abdurahman ibën Abdull-llahu transmeton nga Babi i tij, i cili ka thënë: Ishim me Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në një udhëtim. Ai shkoi për disa punë të tija, kurse ne pamë një bylbyl të kuq, i cili i kishte dy zogëza. Kur i morëm zogëzat erdhi bylbyli dhe filloi të i lëviz krahët. Kur u kthye Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, tha: "Kush e trishtoi këtë duka ia marë të vegjlit e saja. Kthejani zogëzat". (sahih, Ebu Davudi). [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i afronte enë me ujë macës nga mëshira që kishte ndaj tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]Mjafton hadithi që i kërcënohet me të madhe atyreve që nuk kujdesen për kafshët shtëpiake e as që i lënë ata vet të kujdesen duke thënë: "Ka hyrë në zjar të xhenemit një grua për një macë, të cilën e ka lidhur, nuk i ka dhënë ushqim e as që e ka lënë të hanë nga toka derisa ka cofur". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]f) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut është edhe njeri i fesë edhe burrështeti [/SIZE]
[SIZE=2]Sa e sa njerëz të mëdhenjë në histori janë munduar të ngrisin lavdin dhe të krijojnë mesazh human, mirëpo nuk kanë arritur që ti ofrojnë botës organizim preciz dhe homogjen ku gërshetohen kërkesat e shpirtit me ato të trupit. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, arritir që të sjell diçka të re për botën, ku përzihen gjërat shpirtërore me ato materiale në një harmoni aq të madhe të pa parë më herët, duke ndërtuar një shtet ku ska jetë pa fe dhe fe që është e aftë të krijon edhe shtet të drejtë. [/SIZE]
[SIZE=2]Arriti Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, që të shëron plagat e shpirtit që i kishte shkaktuar jeta materialiste dhe të mbush boshllëkun që e shkaktoi largimi i njerëzve nga kujdesi për shpirtin. [/SIZE]
[SIZE=2]Ai ishte një mësues i sinqertë shpirtëror, një politikan i pastër dhe një qeveritar i drejtë. Kjo e ndihmoi që të bashkojë fise të egra dhe në luftëra mes tyre në një umet, i cili ndërtoi lavdinë dhe ngriti jetën nën flamurin e besimit në All-llahun Një, la ilahe il-lall-llah Muhammedu resulull-llah. [/SIZE]
[SIZE=2]g) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri i pastërtisë dhe kujdesit për ambijentin. [/SIZE]
[SIZE=2]Prej gjërave që e dallonin jetën e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe fenë e tij prej feve dhe ideologjive tjera ishin mësimet e prera që ua kishte dhënë ithtarëve të vet që të kujdesen për pastërtinë dhe ta ruajnë ambijentin. [/SIZE]
[SIZE=2]Ky Pejgamber, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i mësoi pasuesit e tij që të lajnë gjymtyrët e trupit, sikurse është fytyra, hunda, goja, duart, këmbët së paku pesë herë në ditë, kurse larja e tërë trupit, sa ma shumë herë që munden, aq ma mirë, por së paku një herë në javë dhe çdo herë që njeri bëhet xhunub. [/SIZE]
[SIZE=2]Ua ka tërhjekur vërejtjen nga ndotja e vendeve që janë afër njerëzve me mbeturina. [/SIZE]
[SIZE=2]I ka mësuar muslimanët që të pastrohen pas kryerjes së nevojës. [/SIZE]
[SIZE=2]I ka mësuar që të pastrojnë rrobat nga ndytësirat. [/SIZE]
[SIZE=2]U ka mësuar principin e karantinës, domethënë mos të hyjnë dhe mos të dalin nga vendi ku ka epidemi dhe tërë kjo bëhet për të mbrojtur shëndetin e përgjithshëm të njerëzimit. [/SIZE]
[SIZE=2]Me këto mësime dhe shumë të tjera Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ndërtoi një tërësi shoqërore të plotë në një hapësirë të shëndoshë dhe ambijent të pastër. [/SIZE]
[SIZE=2]Ndytësirat dhe papastërtitë nuk kanë vend në mësimet e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, qoftë që kanë të bëjnë me rrobat, trupin apo ambijentin e përgjithshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]h) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut ishte njeri i shijes dhe bukurisë [/SIZE]
[SIZE=2]Po të pysish: cilat gjëra ishin më të dashura te Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, përgjigja do të sihte: tre gjëra, të cilat fillojnë me parfymin. E donte shumë parfymin dhe shumë e përdorte, andaj edhe nuk ka ndodhur asnjëher që dikush të nuhat erë të keqe nga Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. [/SIZE]
[SIZE=2]Kishte shije të lartë edhe në veshmbathje, andaj kishte pamjen më të bukur dhe shndërriste në rrobat e tija sikur hëna pesëmbëdhjetëshe në qiellin e zi. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, u shfaq me këtë pamje joshëse në një botë ky kishte rënë shumë posht shija dhe njerëzit i iknin pastrimit dhe stolisjes. [/SIZE]
[SIZE=2]I ngjante një trandafili të bukur dhe me aromë të këndshme në mesin e një shkretëtire të thatë. [/SIZE]
[SIZE=2]i) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, vazhdimisht ishte i buzëqeshur [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu kur jeton në një kohë ku ka shumë presione shoqërore dhe sëmundje psiqike ka nevojë të madhe për një buzëqeshje të ngjajshme me buzëqeshjen që e kishte Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me ithtarët e vet. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, së bashku me ithtarët e tij që i besonin asaj që tregonte dhe e zbatonin në praktikë, i kalonin vështirësitë e jetës dhe presionet e shoqërisë dhe ngriteshin nga krizat psiqike që e vështirësojnë jetën e njeriut dhe u kapën lumturinë dhe rehatinë e zemrës. [/SIZE]
[SIZE=2]Buzëqeshja ishte pamje e pandarë nga Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, çdo kund ku gjindej. [/SIZE]
[SIZE=2]Abdullah ibën Harithi thotë: "Nuk kam parë askend më të buzëqeshur se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem". (Sahih, Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]Mirëpo me gjith këtë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk dilte nga dinjiteti dhe prestigji i tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Për këtë asnjëher nuk është qeshur Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me gojën plot, apo me zë, por zakonsiht kur qeshej vetëm buzëqeshej. [/SIZE]
[SIZE=2]j) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri i lehtësimit [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, e donte lehtësimin për njerëzit dhe nuk e donte vështirësimin e punëve të njerëzve ose ngushtimin e hapësirës së tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]Ai është që u ka thënë ithtarëve të vet: "Përgëzoni dhe mos largoni, lehtësoni dhe mos vështirësoni". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]E u ka thënë: "Jeni dërguar që të lehtësoni e jo që të vështirësoni". (Buhariu). [/SIZE]
[SIZE=2]k) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri i butësisë dhe faljes [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që e shfleton historinë e njerëzve të mëdhenjë dhe udhëheqës do të vëren se gjat fitoreve dhe ngadhnjimeve të tyre pas humbjeve dhe dështimeve të ndryshme se cilësi e përbashkët e tyre është hakmarja, mirëpo nga kjo vepër dhe cilësi kanë shpëtuar pejgamberët e All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dha shembull të shkëlqyeshëm në këtë drejtim edhe pse ishte internuar nga Mekeja, i ishin uzurpuar pronat dhe pasurisa, ishte lënduar rëndë në fillimin e shpalljes, mirëpo ai kur hyri si ngadhnjimtar dhe fitimtar në Meke, madhështia e personalitetit të tij dhe morali i tij fisnik nuk i lejonin atij që të hakmeret, por ia fali secilit që i kishte bërë zullum, ua fali mbarë njerëzve dhe u dha amnesti të përgjithshme edhe pse kishte mundësi të hakmiret ndaj tyre në mënyrë të ashpër. [/SIZE]
[SIZE=2]Andja u tha një fali që mbeti duke u përsëritur në histori: "Shkoni se jeni të lirë". (Ibën Is'haku në librin e tij "Es-Sire"). [/SIZE]
[SIZE=2]Në këtë formë i edukonte Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ithtarët e vet që të pasurohen me moral të lartë dhe të çlirohen nga përkufizimet subjektive dhe egoiste. [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo gjë është shumë normale, pasiqë All-llahu, xhel-le shanuhu, e ka urdhëruar në këtë sjellje në Kur'an duke thënë: "Ti (Muhammed) merre të lehtën, urdhëro për mirë dhe hiqu prej të padijshmëve". (El-A'raf: 199). [/SIZE]
[SIZE=2]l) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri i butë dhe i ndieshëm [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse një njeri e do një gjë shumë, e pastaj vjen dikush dhe ia nënçmon këtë gjë, çka do të kishte vepruar? Nëse një njeriut fetar vjen dikush dhe ia ndytë vendin e adhurimeve të tija në mënyrë përdhënuese, çka do të kishte vepruar? [/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][I][SIZE=2][/SIZE]
[/I][/FONT]

[SIZE=2]Ska dyshim se ishte hidhëruar dhe kishte reaguar menjëherë dhe kishte tentuar ta denon atë që ka bërë këtë vepër. Mirëpo Muhammedi, i Dërguari i All-llahut nuk veproi kështu, sepse nuk u besonte reagimeve të nxituara dhe të pamatura, pasiqë ishte njeri që maksimalisht kontrollonte reagimet e tija. [/SIZE]
[SIZE=2]Ai çdo ndodhi shëronte me diapazon të gjërë dhe largpamësi. Argument për këtë është kjo ndodhi. [/SIZE]
[SIZE=2]Erdhi një njeri nga shkretëtira, i cili nuk kishte krijuar kontakte me Medinën e re, të cilën e kishte ndërtuar Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, mes ithtarëve të vet dhe në kryeqytetin e tij të ri. [/SIZE]
[SIZE=2]Ky beduin u sjell çuditshëm në këtë qytet të civilizuar, bëri një vepër të papranuar nga ky mes. [/SIZE]
[SIZE=2]Të vjen një njeri në vend të ndershëm dhe të urinos para një mase njerëzish, ska dyshim se është vepër shumë e urrejtur dhe e papranuar. Këtë vepër e bëri në prani të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe shokëve të tij. U ngrit para tij të urinos në xhami, në vendin më të shenjtë që kanë muslimanët. Ska dyshim se ishte pamje e keqe dhe neveritëse, andaj edhe shumica e sahabeve reaguan ashpër për ta ndalur këtë veprim negativ. [/SIZE]
[SIZE=2]Edhe pse ky rast mori vetëm disa çaste dhe minuta, ishte e mjaftueshme për Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, që të analizon personalitetin e këtij beduini, i cili urinosi në vendin ku falej dhe vendin nga i cili udhëhiqej shteti. Kuptoi se është njeri i pamësuar dhe i pacivilizuar dhe se kjo vepër nuk ka ndonjë prapavijë por është thjeshtë sjellje e një njeriut të pacivilizuar dhe të prapambetur. Andaj Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk bëri më shumë por urdhëroi ithtarët e vet që ta lënë rehat këtë beduin dhe të heshtin e mos ta qortojnë ashpër. E kur e kreu beduini këtë proces, i erdhi Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me fjalë të buta, të ngrohta, tolerant, i butë, i lehtë, dhe i tregoi se nuk lejohet në këtë vend të bëhet kjo vepër. [/SIZE]
[SIZE=2]U gëzua pa masë beduini me sjelljen e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe moralin e tij të lartë, e tha: "All-llahu im! Më mëshiro mua dhe Muhammedin dhe askend përpos nesh". (Sahih, Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]m) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri serrioz dhe i vendosur, mirëpo edhe i buzëqeshur dhe bënte shaka [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk ishte njeri vrënjtur dhe i zymtë, por ishte i këndshëm, i buzëqeshur dhe i lehtë në sjellje dhe bashkëpunim, me edukatë dhe dinjitet. [/SIZE]
[SIZE=2]Nuk e tepronte me shaka që të humbaste dinjitetin dhe prestigjin dhe nuk bënte shaka duke i lënduar tjerët, por shakaja e tij ishte e atillë që i gëzonte ata që ishin përreth tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Enes Ibën Maliku [radijall-llahu anhu] rrëfen se një beduin me emrin Zahir, i sillte të Dërguarit të All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] dhurata nga shkretëtira, për çka ai e shpërblente kur do nisej për në shtëpi. Zahiri kishte pamje të shëmtuar, por i Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e donte dhe i thoshte: “Zahiri është shkretëtira jonë, e ne qyteti i tij. Njëherë derisa Zahiri shiste diçka në treg, i Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] pa hetuar iu afrua nga shpina dhe e përqafoi me duar. - Kush është? - bërtiti: - Më lësho! Kur u kthye e pa se i Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e kishte mbështetur gjoksin për shpinën e tij. - Kush do ta blejë këtë rob? - bërtiti i Dërguari [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]. - O i Dërguari i All-llahut, pasha All-llahun, do të jem i lirë. - Por tek All-llahu ti je i shtrenjtë- iu përgjigj.” (Sahih, Transmetojnë Ahmedi dhe Ibën Hibbani). [/SIZE]
[SIZE=2]n) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i trimëronte njerëzit për sport të ndershëm dhe të lartë [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri i rëndomtë, andaj edhe veprimet e rëndomta të përditshme bënin pjesë në personalitetin e tij, ashtu që sporti ishte gjë përbërëse e jetës së tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Ai i trimëronte edhe shokët e tij që të mirren me sport që të forcojnë trupin dhe të argëtojnë veten, duke i sjellur dobi shoqërisë dhe duke shkaktuar dëm në pasuri, shpirt apo moral. [/SIZE]
[SIZE=2]Ai mirrej me vrapim, mundje dhe kalorësi, mirëpo kushti kryesor në kushtetun e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte që këtë sport ta zhvillon me shpirt sportisti dhe moral të lartë. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Besimtari i fuqishëm është më i mirë dhe më i dashur te All-llahu se sa besimtari i dobët edhe pse në secilin ka mirësi". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]o) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte hartuesi i arhitekturës së dalluar [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në mesin e shkretëtirës, vend që nuk njihte civilizim dhe qytetërim ndërtoi një sistem arkitektonik superior dhe të dalluar duke marrë në konsideratë interesin e shtetit dhe shoqërisë me një pamje joshëse dhe tërhjekëse. [/SIZE]
[SIZE=2]Xhamia ishte qendra e kryeqytetit, aty ishte qendra e udhëheqjes dhe tubimeve gjatë ndodhive të rëndësishme dhe emergjente. [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo qendër, xhamia, ishte edhe strehimore e fukarave dhe të ngratëve derisa tu sigurojë shteti dhe shoqatat humanitare ushqim, veshmbathje dhe vendbanim. Ishte edhe strehimore e njerëzve të huaj që vinin nga jasht dhe banonin në këtë qendër. [/SIZE]
[SIZE=2]Planifikimi urbanistik në atë kohë parashihte ndërtimin e çarshisë dhe tregut përreth xhamisë që të jetë e lehtë për tregtarët dhe ata që vinin për të blerë gjëra komunikimi me xhaminë dhe faljen e namazit. [/SIZE]
[SIZE=2]Populli në qytetin e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte një tërësi e kapur mes vete dhe të gjith gjindeshin në mesin e ndodhive pa asnjë dallim apo skajësim. [/SIZE]
[SIZE=2]p) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri i edukimit dhe arsimit [/SIZE]
[SIZE=2]Studiuesi i paanshëm çuditet me aftësitë e mëdhaja që i posedonte Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, për të shndërruar një popull të pashkolluar që nuk dinte as lexim e as shkrim në një popull që mburrej me dijen dhe dijetarët kishin zënë pozita shumë të larta në gradat e shtetit dhe shoqërisë. Nëse ndalemi dhe hulumtojmë detalisht sekretin e këtij suksesi do të kuptojmë se Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i është dhënë aftësi e madhe pedagogjike, pasiqë ka qenë orator elekuent, ligjërues i bindshëm dhe pedagog i sukseshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]Ndoshta prej gjërave që i ndihmuan në arritjen e këtij suksesi është mënyrat e debatimit, tërhjekja e vëmendjes, koncentrimi i mendjes në informatat e duhura, gjëra të cilat kanë patur ndikim themelor në suksesin pedagogjik dhe arsimues. [/SIZE]
[SIZE=2]Shikoni këtë shembull. Duke ndejtur me shokët e tij ua parashtron një pyetje: "Kush është i falimentuari?" Pret përgjigje prej tyre, edhe pse e dinte se përgjigjeja e tyre do të jetë e gabuar. Mirëpo ishte mënyrë e ngacmimit të logjikës që tua instalon informatat dhe që mos harohen. E dëgjon përgjigjen e tyre të gabuar që më vonë tu jep përgjigjen e saktë. Kjo metodë shpesh përdorej nga Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, vazhdimisht i stimulonte ithtarët e tij që të shtojnë diapazonin e dijes së tyre dhe se ky udhëtim në hapësirat e mëdha të dijes nuk ka të ndalur. [/SIZE]
[SIZE=2]Prej mësimeve të tija ishte edhe kjo: "Kërkimi i dijes është obligim për secilin musliman". [/SIZE]
[SIZE=2]Domethënë për secilin musliman, qoftë mashkull apo femër. [/SIZE]
[SIZE=2]Sjellja e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në luftë [/SIZE]
[SIZE=2]Sjellja e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte e dalluar edhe në luftë edhe atëherë kur duheshte të tregon ashpërsi dhe vrazhdësi. [/SIZE]
[SIZE=2]1- Fisnikiëria e tij me armiqtë në mes të betejës. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me moralin e tij fisnik dhe mësimet e larta të zbritura nga All-llahu, subhanehu ve teala, nuk tradhtonte askend, pa marë parasysh se kush është armiku i vet, nuk e thente marëveshjen derisa nuk e thente pala tjetër. Pa marë parasysh se kush e kishte epërsinë në luftë ai nuk maltretonte të plagosurit e as të robëruarit, nuk i masakronte kufomat e tyre, madje ua ndalonte ushtarëve të vet që të bëjnë këso veprimesh pa marë parasysh se çka ndodh. [/SIZE]
[SIZE=2]Andaj i dhanë njerëzimit shembujt më fisnik të sjelljes korrekte gjatë luftës. [/SIZE]
[SIZE=2]2- Fisnikëria e tij me gratë që gjindeshin në rradhët e armikut. [/SIZE]
[SIZE=2]Ja një shembull në këtë drejtim. [/SIZE]
[SIZE=2]Në një betejë prej betejave vendimtare që ishte futur Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me armiqtë e vet, njëri prej atyreve që përbënin shtyllat e ushtrisë muslimane, Aliu, radijall-llahu anhu, pa një ushtar të mbuluar në kokë duke i masakruar kufomat, derisa këtë vepër e bëri edhe me Hamzën, radijall-llahu anhu. Kjo pamje e e nervozoi shumë këtë komandant dhe e vendosi që të hakmiret kundër këtij ushtarit dhe ta zhdukë atë. Iu afrua si shigjeta dhe kur iu afrua u befasua se ky ushtar nuk ishte burrë, por ishte grua, e veshur me rroba të burrit. [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo informatë e vuri në dilemë: a të hakmiret apo të fal, ngadhnjeu falja, e cila ishte rezultat i edukimit të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. [/SIZE]
[SIZE=2]A ka këso sjelljesh sot?! اfarë principe të larta janë këto?! اfarë madhështie është kjo? اfarë respektimi i madh është kjo për gruan edhe kur është në rradhët e armikut?! Kjo është madhështia e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe shokëve të tij. [/SIZE]
[SIZE=2]3- Fisnikëria e tij me robërit e luftës. [/SIZE]
[SIZE=2]Edhe pse sot ka marrëveshje dhe konventa ndërkombtare, sërish robi i luftës është i persekutuar dhe i maltretuar fizikisht dhe psiqikisht, duke iu shkelur të drejtat e tij njerëzore në mënyrë flagrante. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, që para katërmbëdhjet shekujve i përcaktoi botës metodologji të madhe mbi sjelljen ndaj robërve të luftës, të cilën po ta zbatonin njerëzit në këto ditë do të dilnin nga kriza e robërve të luftës në të cilën gjinden sot, e cila edhe më tej e ngacmon secilin njeri me ndërgjegje të gjallë dhe moral të lartë. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka ndaluar kategorikisht që të shkelen të drejtat e robërve pa marë parasysh arsyetimet e ndryshme. [/SIZE]
[SIZE=2]Sipas mësimeve të tija, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk lejohet të maltretohet robi fizikisht dhe psiqkisht, nuk lejohet të shahet, ofendohet, ti ndërpritet ushqumi apo pija. [/SIZE]
[SIZE=2]Duke i zbatuar këto mësime fisnike, ithtarët e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i jepnin përparësi më të madhe robërve në ushqim dhe pije se sa vetvetes. [/SIZE]
[SIZE=2]Këtë sjellje e lavdëron edhe Kur'ani duke i përshkruar ithtarët e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duke thënë: "Ata janë që për hir të Tij u japin ushqim të varfërve, jetimëve dhe të zënëve robër". (El-Insan: 8). [/SIZE]
[SIZE=2]Domethënë se Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe ithtarët e vet i jepnin përparësi jetimit, të ngratit dhe robit me ushqim dhe pije edhe pse ata kishin nevojë të madhe për to!! [/SIZE]
[SIZE=2]Shumë kanë nevojë robërit e luftës sot për sjellje konform mësimeve të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, të ndalohet lotimi i tyre, tu kthehen të drejtat e tyre, madje edhe njerzëshmëria e tyre, të cilën ua mori civilizimi i armës shkatëruese dhe luftërave jomorale. [/SIZE]
[SIZE=2]Pas tërë kësaj themi: Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i takon të mburret maksimalisht para qytetrimit bashkëkohor për shkak se ua ka kaluar plotësisht dhe praktikisht në sferën e të drejtave të njeriut, jo vetëm në nivel të parrullave dhe reklamës siç bëjnë shtetet bashkëkohore. Sepse nuk mundni në bazë të studimeve të qeta dhe të paanshme të gjeni asnjë rast në jetën e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ku ka shkelur të drejtën e robërit të luftës me maltretim fizik dhe psiqik.</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Bekir Halimi,
24.2.2006[/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[I][SIZE=2]http://www.albislam.com[/SIZE][/RIGHT]
[/I][/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Drejt lartësirave[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Fotografi të ambicieve të larta dhe vendosmërisë së vërtetë të selefit
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Në rrugën tonë drejt lartësirave duhet të kemi nozull, i cili na ndihmon për ta kaluar këtë rrugë dhe për të arritur në qëllimin e kërkuar… [/SIZE]
[SIZE=2]Nozulli ynë në këtë rrugë është vendosmëria e vërtetë, ambicia e lartë dhe drejtimi kah All-llahu me përplot dashuri, mallëngjim dhe sinqeritet. [/SIZE]
[SIZE=2]Muslimanët e parë, selefus-salihu, ato gjenerata të arta, i kanë poseduar të gjitha këto vlera, vendosmëria e tyre i ka shtyrë të ngjiten në hapësirat e adhurimit dhe të ç'vishen nga përtesa, pasiviteti dhe ambicia e ultë, ata i janë drejtuar All-llahut me zemra të përulura, kalojnë nga një stacion të adhurimit në tjetrin, marrin hise në secilën vepër, sepse e dinin se janë në mejdan të garës, kurse jeta e tyre është koha e kësaj gare, nëse e humbin ymrin e tyre, ata do të humbnin e nëse e shfrytëzojnë ata do të fitojnë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Realiteti i ynë i hidhur [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nëse ajo që treguam më lartë përshkruan përpjekjen e muslimanëve të parë, selefus-salih, vendosmërinë dhe ambiciet e tyre, fotografitë tona tregojnë prapambeturin tonë nga pozita e të parëve në mejdanin e adhurimit, respektove dhe drejtimit kah All-llahu. [/SIZE]
[SIZE=2]Ne, pa dyshim, e dëshirojmë mirësinë, e dëshirojmë shpëtimin, e dëshirojmë fitimin e xhenetit dhe shpëtimin nga zjarri i xhenetit, mirëpo këto lartësira a mund të arrihen vetëm me dëshirë dhe shpresë? [/SIZE]
[SIZE=2]Ku janë veprat e mira? [/SIZE]
[SIZE=2]Ku është flijimi dhe sakrifica për Islamin? [/SIZE]
[SIZE=2]Ku është përpjekja, përvjelja e krahëve dhe orientimi i vërtetë? [/SIZE]
[SIZE=2]Ku është dhënia përparësi interesit të xhematit dhe metit para interesit personal dhe parcial? [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, në Kur'an thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]﴿وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ كَانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُوراً﴾ [الاسراء:19] . [/SIZE]
[SIZE=2]"E kush e ka për qëllim botën tjetër, duke qenë ai besimtar, përpiqet për të ashtu si i takon asaj, angazhimi i tyre do të jetë i pranishëm (te Zoti)". (El-Isra: 19). [/SIZE]
[SIZE=2]Pra, arritja e lartësirave nuk mund të ndodh vetëm me dëshira dhe shpresë, por me: [/SIZE]
[SIZE=2]﴿وَسَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ﴾ [/SIZE]
[SIZE=2]"... duke qenë ai besimtar, përpiqet për të ashtu si i takon asaj...". [/SIZE]
[SIZE=2]Besimi dhe veprat e mira janë të pandarë, kurse shpresat e kota janë kapitali i të falimentuarve. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Dobësimi i vendosmërisë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ti, vëllai im i dashur, mund të parashtrosh pyetjen: pse njeriu nuk mjaftohet me shpresa për çështjet e dynjasë, por punon dhe përpiqet, sepse e di se nëse nuk vepron kështu, nuk do të arrin asgjë nga ajo që ka shpresuar?! Mirëpo nëse shpreson kënaqësinë e All-llahut, Mëshirën dhe Faljen e Tij, fitimin e xhenetit dhe shpëtimin nga zjarr, ai nuk punon për to, por mjaftohet me shpresat e kota?! Shpresat e tija janë në një kodër e veprat e tija në kodër tjetër! [/SIZE]
[SIZE=2]Cili është sekreti që njerëzit punojnë për dynja dhe braktisin veprimin për ahiret? [/SIZE]
[SIZE=2]Shumë njerëz, edhe pse janë të mirë, atyreve u mungon vendosmëria e vërtetë, e cila i aftëson që të perceptojnë ato projekte të të mirës që i synojnë. Krijohen shumë pengesa mes tyre dhe realizimit të këtyre detyrave, prej tyre është: koprracia, frika, prolongimi, shpresa e madhe, mendimi i keq, dhe shumë shkaqe tjera, të cilat projektet e të mirës i bëjnë vetëm ëndrra që i përcjellin njerëzit, të cilët vazhdojnë në këtë gjendje. Domethënë pasiv dhe me mungesë vendosmërie. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Roli i shejtanit [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Shejtani luan rol shumë dinak në pasivizimin e besimtarëve nga arritja e çdo vlere. [/SIZE]
[SIZE=2] Nëse është vepër që ka të bëjë me shpenzimin në rrugë të All-llahut, azze ve xhel-le, atëherë ai ia kujton varfërinë, numrin e anëtarëve të familjes, harxhimin e pasurisë, kërkesat e shumta dhe vazhdon ti hedhë dyshime derisa ta ndal nga shpenzimi. [/SIZE]
[SIZE=2] Nëse është vepër që ka të bëjë me xhihadin, ia kujton dynjanë, stolitë e saja, gjendjen e fëmijëve pas tij, mundësinë e rënies në sprovë nga shkëlqimi i shpatave, dhe vazhdon në këtë mënyrë derisa ta zmbraps dhe ta braktis përkrahjen dhe ndihmimin e fesë. [/SIZE]
[SIZE=2] Nëse është ndonjë vepër që ka të bëjë me adhurime, ia stolis përtesën, dëshirën për rehati, i jep përparësi ç'lodhjes para lodhjes në adhurime, etj. [/SIZE]
[SIZE=2]Enes ibën Maliku, radijallahu anhu, rrëfen se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](( يعقد الشيطان على قافية رأس أحدكم إذا هو نام ثلاث عقد، يضرب على مكان كل عقدة: عليك ليل طويل فارقُدْ ، فإن استيقظ فذكر الله انحلت عقدة ، فإن توضأ انحلت عقدة ، فإن صلى انحلت عقده كلُّها، فأصبح نشيطاً طيب النفس، وإلا أصبح خبيث النفس كسلان)) [ متفق عليه ]. [/SIZE]
[SIZE=2]"Shejtani lidh nyje te koka e secilit prej jush kur të bie në gjumë dhe te çdo nyje thotë: ke natë të gjatë, fli. E nëse zgjohet dhe përmend All-llahun, i zgjidhet një nyjë, e nëse merr abdest i zgjidhet edhe një nyje, e nëse falet i zgjidhet edhe nyja e fundit, atëherë gdhin shpirtmirë dhe aktiv, përndryshe shndërrohet në shpirtkeq dhe dembel". (Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu i vendosur duhet të merret me vetveten seriozisht, duhet të vazhdon në luftën ndaj vetvetes, epshit dhe shejtanit, të kapet për All-llahun dhe të kërkon nga Ai ndihmë dhe sukses derisa të arrijë në lartësirat. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Disa çaste me selefin [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ajo që e dallon selefin, radijallahu anhum, është besimi i fuqishëm, bindja e vërtetë dhe pastërtia e brendshme e tyre nga çdo dyshim dhe mëdyshje, kurse kjo ka rezultuar vepra gjigante dhe fitore të paharrueshme, të cilat akoma i përjetojmë dhe shijojmë. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibën Xhevziu, rahimehullah, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](( واعلم أن فضائل الصحابة على جميع صحابة الأنبياء ظاهرة ، وكان لسبقهم سببان : [/SIZE]
[SIZE=2]أحدهما : خلوص البواطن من الشكّ بقوة اليقين . [/SIZE]
[SIZE=2]والثاني : بذل النفوس للمجاهدة والاجتهاد . [ التبصرة ] . [/SIZE]
[SIZE=2]"Dije se vlera e sahabeve është e dukshme mbi vlerën e të gjithë shokëve të pejgamberëve, kurse fakti se ata kanë qenë të parët në çdo mejdan i kthehet dy arsyeve: [/SIZE]
[SIZE=2]Një: Pastrimi i brendësisë nga mëdyshja me forcën e bindjes. [/SIZE]
[SIZE=2]Dy: Flijimi i vetvetes për luftë dhe përpjekje. (Shiko: "Et-Tebsireh"). [/SIZE]
[SIZE=2]Në vijim u paraqesim disa tregime të njohura, mirëpo shumë interesante nga jeta e sahabeve. [/SIZE]
[SIZE=2] Rasti i Umejr ibën Humamit, radijallahu anhu. [/SIZE]
[SIZE=2]Umejr ibën Humami, radijallahu anhu, dëgjoi Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në betejën e Bedrit duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](( قوموا إلى جنة عرضها السموات والأرض )). [/SIZE]
[SIZE=2]"Ngrihuni drejt xhennetit gjerësia e të cilit është sikurse qiejt dhe toka". [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: Resulullah, xhenneti sa qiejt dhe toka? [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: po. [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: Behin, behin. Fjali që shpreh zmadhimin e një gjëje. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem tha: çka të shtyri të thuashË behin, behin? [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: Jo pasha All-llahun, për asgjë tjetër përpos se nga shpresa që të jem unë prej banorëve të tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: ti je prej banorëve të xhennetit. [/SIZE]
[SIZE=2]Umejri, i nxori disa hurma nga qesja që kishte që t'i hajë dhe filloi të hajë prej tyre, e pastaj tha: nëse mbetem gjallë derisa t'i ha këto hurma, me të vërtetë kjo është një jetë shumë e gjatë!! I hodhi hurmat që i kishte me vete dhe luftoi kundër kafirave derisa i vra, radijallahu anhu". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2] Njeriu që dëgjoi hadithin nga Ebu Musa El-Eshariu, radijallahu anhu. [/SIZE]
[SIZE=2]Një njeri i pakrehur dëgjoi nga Ebu Musa El-Eshariu, radijallahu anhu, një hadith të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i cili mes tjerash kishte thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](( إن أبواب الجنة تحت ظلال السيوف )) [/SIZE]
[SIZE=2]"Dyert e xhennetit janë nën hijen e shpatave". [/SIZE]
[SIZE=2]U ngrit para Ebu Musës e i tha: Ebu Musa! Ti ke dëgjuar këtë nga Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem? Tha: po. U kthy te shokët e vet e u tha: ju jap selam, pastaj theu këllëfin e shpatës dhe e hodhi dhe u nisë me shpatën e tij drejt armikut, e luftoi me këtë shpatë derisa u vra". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2] Rasti me Enes ibën Nadrin, radijallahu anhu. [/SIZE]
[SIZE=2]Enes ibën Maliku na rrëfen për axhën e tij, Enes ibën Nadrin, radijallahu anhum, e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]Axha im, Enes ibën Nadri mungoi në betejën e Bedrit, e tha: Resulullah, kam munguar në luftën e parë që ke luftuar kundër idhujtarëve, nëse All-llahu ma mundëson të marr pjesë në ndonjë luftë kundër idhujtarëve do ti mundësoi All-llahut të sheh se çka do të veproj. Në betejën e Uhudit, kur u zmbrapsën muslimanët tha: All-llahu im, kërkoj falje te Ti nga ajo që bënë këta, domethënë sahabet, dhe distancohem nga ajo që kanë bërë ata, domethënë idhujtarët dhe u nisë drejt armiqve. Në rrugë u takua me Sad ibën Muadhin, e i tha: Sad ibën Muadh, aromën e xhennetit e nuhas këtu në Uhud, pasha Zotin e Nadrit. Sadi tha: pasha All-llahun, Resulullah unë nuk munda të bëjë atë që bëri ai! [/SIZE]
[SIZE=2]Enesi, radijallahu anhu, tha: e gjetëm dhe në trupin e tij gjetëm tetëdhjetë e ca goditje me shpatë, me shtizë apo me shigjetë, kurse idhujtarët e kishin masakruar kufomën e tij, andaj askush nuk e njohu përpos motrës së tij edhe atë nga shenjat e gishtit. Ne mendonim se ajeti Kuranor: [/SIZE]
[SIZE=2]﴿ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلاً﴾ [الأحزاب:23] . [/SIZE]
[SIZE=2]"Prej besimtarëve kishte burra që vërtetuan besën e dhënë All-llahut, e disa prej tyre e realizuan premtimin duke dhënë jetën, dhe ka prej tyre që janë duke pritur (ta zbatojnë) dhe ashtu nuk bënë kurrfarë ndryshimi". (El-Ahzab: 23). Ka zbritur për këtë dhe të ngjajshmit me të. [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo pjesë e ajetit: "... që vërtetuan besën e dhënë All-llahut...", është argument për vendosmërinë e vërtetë të atyre burrave. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ti kthehemi edhe një herë fillimit [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Duhet të mësojmë realitetin e vendosmërisë së vërtetë, e cila na shtynë drejt çdo vepre fisnike dhe të ndershme, sepse kur njeriu zgjohet nga gjumi i neglizhentëve dhe synon All-llahun dhe ahiretin, ka nevojë për vendosmëri të vërtetë. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kajimi, rahimehullah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]((فإذا استحكم قصده صار عزماً جازماً ، مستلزماً للشروع في السفر، مقروناً بالتوكل على الله، قال تعالى:﴿فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ﴾[آل عمران: من الآية159] [/SIZE]
[SIZE=2]والعزم : هو القصد الجازم المتصل بالفعل ، ولذلك قيل إنه أول الشروع في الحركة لطلب المقصود ، والتحقيق : أن المشروع في الحركة ناشئ عن العزم ، لا أنه هو نفسه ، ولكن لما اتصل به من غير فصلٍ ظنّ أنه هو . [ مدارج السالكين ] . [/SIZE]
[SIZE=2]"Qëllimi i njeriut kur të dominon mendjen e njeriut bëhet vendosmëri e prerë, shkakton futjen në udhëtim i shoqëruar me tevekul në All-llahun. All-llahu, azze ve xhel-le, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]﴿فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ﴾ [/SIZE]
[SIZE=2]"...e kur të vendosësh, atëherë mbështetu në All-llahun, se All-llahu i do ata që mbështeten". (Ali Imran: 159). [/SIZE]
[SIZE=2]Vendosmëri është: synimi i prerë i cili lidhet me veprën, andaj edhe kanë thënë se është fillimi i lëvizjes për të arritur qëllimin. Mirëpo sipas mendimit më analitik del se vendosmëri është: hyrja në projekt lind nga vendosmëria, jo se është vet vendosmëria, mirëpo për shkak se lidhet me veprën pa ndonjë ndërprerje, kanë menduar se vendosmëri është fillimi i veprës". (Shiko: "Medarixhusalikin"). [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Rexhebi, rahimehullah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Vendosmëria në udhëzim është fillimi i çdo të mire, sepse njeriu mund ta di udhëzimin, mirëpo mos të ketë vendosmëri, e nëse e vendos për ta bërë një vepër atëherë shpëton. [/SIZE]
[SIZE=2]Vendosmëri është: qëllim i prerë i cili ndërlidhet me veprën. [/SIZE]
[SIZE=2]Dikush ka thënë: grumbullimi i forcave të vullnetit për të bërë një vepër, kurse njeriu nuk mund të ketë forcë për të bërë diçka të këtillë përpos se me ndihmën dhe përkrahjen e All-llahut, andaj prej gjërave më të rëndësishme është: kërkimi nga All-llahu vendosmëri për udhëzim. [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu ka nevojë për të kërkuar ndihmë prej All-llahut, kurse që të mbështetet në Te për ta arritur vendosmërinë dhe për të vepruar sipas vendosmërisë pas fitimit të vendosmërisë. [/SIZE]
[SIZE=2]﴿فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ﴾ [آل عمران: من الآية159]. [/SIZE]
[SIZE=2]"...e kur të vendosësh, atëherë mbështetu në All-llahun, se All-llahu i do ata që mbështeten". (Ali Imran: 159). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Llojet e vendosmërisë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vendosmëria është dy lloje: [/SIZE]
[SIZE=2]Një: vendosmëri për të hyrë në rrugë, kjo është fillimi. [/SIZE]
[SIZE=2]Dy: vendosmëria për të vazhduar në adhurime pasi ke hyrë në to dhe në kalim nga një gjendje të plotë në një tjetër gjendje më të plotë, kjo është mbarimi. [/SIZE]
[SIZE=2]Vendosmëria e parë i ofron njeriut hyrje në çdo mirësi dhe largim nga çdo e keqe, sepse me këtë vendosmëri jobesimtari hyn në Islam dhe mëkatari del prej mëkateve dhe hyn në adhurime. Nëse ka vendosmëri të vërtetë dhe insiston në te, e lufton epshin, egon dhe shejtanin me luftë të sinqertë dhe hyn adhurimet që ia urdhëron All-llahu, ai do të fiton. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu i ndihmon një njeriut aq sa ka vendosmëri të fuqishme, andaj që synon të mirën, atij i ndihmon dhe e stabilizon, sikurse ka thënë poeti: [/SIZE]
[SIZE=2]على قدر أهل العزم تأتي العزائم *** وتأتي على قدر الكرام المكارمُ [/SIZE]
[SIZE=2]Aq sa ke vendosmëri aq të vijnë detyrat [/SIZE]
[SIZE=2]Aq sa je fisnik aq të vijnë nderimet [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Disa informata mbi Omer ibën Abdul-Azizin [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2] Kur i erdhi hilafeti Omer ibën Abdul-Azizit pas vdekjes së Sulejman ibën Abdul-Melikut, së pari ai u anagzhua me varrimin e Sulejmanit. [/SIZE]
[SIZE=2]Kur u kthye nga varrimi ia radhitën karavanin e hilafetit, kurse ky tha: mashall-llah, la haule ve la kuvvete il-la bil-lah, ma afroni mushkën time. I hipi mushkës që edhe më parë i hipte. Pra vazhdoi në atë vendosmëri, kurse All-llahu e ndihmoi sepse e dinte se e ka sinqerisht.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE] [FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][I][FONT=Verdana]Vazhdon[/FONT]
[/I][/FONT][/FONT]

[SIZE=2] [/SIZE]
[SIZE=2] Para tij dolën njerëzit, ai i largoi e u tha: edhe unë jam njeri sikur ju. [/SIZE]
[SIZE=2]Zbriti nga mushka dhe u ul, e njerëzit qëndronin para tij në këmbë. U tha: uluni, sepse njerëzit rrinë në këmbë vetëm para All-llahut, Zotit të botëve. [/SIZE]
[SIZE=2] Ishte i vendosur tua kthen hakun dhe të drejtat njerëzve. [/SIZE]
[SIZE=2]E kaploi koha e pushimit dhe hyri të pushon, sepse ishte lodhur natën pa gjumë duke përgatitur xhenazen e Sulejmanit. Ndërkohë i erdhi djali i tij, Abdul-Meliku e i tha: flenë akoma pa ua kthyer hakun njerëzve?! [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: si ta fali drekën do t'ua kthej. [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: kush të garanton se do të jetosh deri në drekë? E nëse jeton kush ta garanton qëllimin e mirë? [/SIZE]
[SIZE=2]Doli dhe i grumbulloi njerëzit dhe ua ktheu secilit hakun e vet. [/SIZE]
[SIZE=2] Ai thoshte: Unë kam shpirt shumë ambicioz, çdo herë që arrinte diçka, synonte diçka më të madhe dhe më të mirë! Kur arrita të bëhem halife, përmbi këtë gradë nuk ka gjë më të madhe në dynja, më mori malli për ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2] Poeti thotë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]وإذا كانت النفوس كباراً [/SIZE]
[SIZE=2]تعبت في مرادها الأجسامُ [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]من يهن يسهل الهوان عليه [/SIZE]
[SIZE=2]ما لجرح بميتٍ إيلامُ [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nëse shpirti është i madh [/SIZE]
[SIZE=2]Lodhet trupi në realizimin e aspiratave të tija [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që mposhtet, i lehtësohet kjo gjë [/SIZE]
[SIZE=2]Të vdekurit nuk i shërohen plagët [/SIZE]
[SIZE=2] Ushqimi i tij gjatë hilafetit ishte ades, thjerrëza dhe vaj dhe kur e kritikonin pse kaq modest e ka ushqimin, ai thoshte: kështu ma lehtë do të çlirohemi nga prangat e zjarrit nesër!! [/SIZE]
[SIZE=2] Kur pa fëmijët e tij duke ngrënë pak më mirë se ai, hanin thjerrëza dhe qepë, tha: bijat e mija, a gëzoheni të hani llojlloj ushqimesh e të digjet babai juaj në zjarr. [/SIZE]
[SIZE=2] U thoshte fëmijëve: babai juaj ka patë mundësi të zgjedh mes varfërisë dhe të hyjë në xhennet dhe mes pasurimit dhe të hyjë në zjarr, kurse ai ka zgjedh që të hyjë në xhennet. [/SIZE]
[SIZE=2] U thoshte bashkëpunëtorëve: nëse më shihni se largohem nga e vërteta vendoni dorën në fytin tim dhe më dridhni e më thoni: çka je duke bërë Omer?! [/SIZE]
[SIZE=2] Aq shumë i dobësohej trupi saqë brinjët mund t'ia numëronin ata që ia shihnin. [/SIZE]
[SIZE=2] Ai aq shumë e donte All-llahun, saqë kishte arritur në gradën e kënaqjes me caktimet e All-llahut, andaj edhe thoshte: unë gëzimin e gjej vetëm në vendet e caktimeve të All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2] Bashkëpunëtorët e tij në të mirë i vdiqën një pas një. I vdiq djali i tij Abdul-Meliku, vëllau i tij Sehli dhe shërbëtori i tij Muzahimi, e pas vdekjes së tyre dhe kur lutej thoshte: Ti e di se kjo vetëm se ma ka shtuar dashurinë dhe më ka inkurajuar për atë që është te Ti. (Shiko traktatin e Ibën Rexhebit "Komenti i hadithit "Kur njerëzit do të shkojnë pas arit dhe argjendit"). [/SIZE]
[SIZE=2] Ai thoshte: Po të jetoj gjatë nuk do të lejoj që të vejat e Irakut të kenë nevojë për dikë tjetër pas meje. [/SIZE]
[SIZE=2] Kur u bë Halife Omer ibën Abdul-Azizi u dëgjua një e qajtur në shtëpinë e tij, e thanë: çka u bë? Thanë: grave dhe robëreshave u tha: kush do le të rri e kush do le të shkon, sepse kam marrë një detyrë që më angazhon nga ju. [/SIZE]
[SIZE=2] Omeri, radijall-llahu anhu, edhe pse ishte i pari i muslimanëve, shtëpia e tij i ngjante shtëpisë së fukaraje. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ku është vendosmëria! Pasiviteti është ortak i privimit kurse dhënia përparësi rahatllëkut trashëgon lodhje. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Drejt lartësirave [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vëllezër! [/SIZE]
[SIZE=2]Vendosmëria në zemrat e njerëzve është sikurse zjarri i cili flakëron, e përdor trupin dhe aspak nuk ndjenë lodhje. [/SIZE]
[SIZE=2] Burrat e vendosur nuk janë në rrobat e juaja, ata kanë dhënë besën për vdekje, por e fituan jetën, ata edhe në radhët e xhihadit janë më stabil se shkëmbi i madh në vendin e vet. [/SIZE]
[SIZE=2] Ai që nuk e kërkon lavdin seriozisht nuk mund të flenë nën hijen e nderit. [/SIZE]
[SIZE=2] Të gjithë sahabet u shpërngulën ilegalisht, kurse Omeri, radijall-llahu anhu, publikisht e u tha idhujtarëve: jam duke u shpërngulur e ai që dëshiron të takohet me mua le të vjen në këtë luginë. [/SIZE]
[SIZE=2] Laje fytyrën e seriozitetit nga pluhuri i përtesës dhe shpenzo një thes sabër në rrugën e vlerave. [/SIZE]
[SIZE=2] Nëse je njeri i vendosur në gjuhën e tyre nuk ka: "ndoshta" apo "shpresoj". (shiko: "El-Lutfu fil-Vadhi", Ibën Xhevziu, fq. 33). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vëllezër! [/SIZE]
[SIZE=2] Tërë mirësia ka të bëjë me vendosmërinë e vërtetë për udhëzim dhe me këtë kampanjë mposhtet ushtria e të kotës dhe arrihet fitorja për ushtarët e të vërtetës. [/SIZE]
[SIZE=2] Ebu Hazimi thotë: Nëse njeri vendos të le vetjaksinë i vijnë çlirimet. [/SIZE]
[SIZE=2] Disa nga dijetarët e selefit i kanë pyetur: Kur shpërngulet dynjaja nga zemra? Tha: kur të jesh i vendosur, atëherë shpërngulet dynjaja nga zemra. [/SIZE]
[SIZE=2] Edhe shejtani humb shpresat në njeriun me vendosmëri të vërtetë, kurse kur njeriu është labil e lakmon shejtani dhe e shtinë që të shpreson dhe prolongon. [/SIZE]
[SIZE=2] Ti që u rite dhe nuk u pendove, ti që ske vendosmëri për udhëzim e as për kthim, ke gëzuar shejtanin dhe ke zemëruar Rahmanin. (Shiko: "Dy traktate" të Ibën Rexhebit). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vëllezër! [/SIZE]
[SIZE=2]Jini të vendosur, sepse xhenneti me dhe të këndshëm, me nur që shkëlqen, aromë jasemini që depërton larg, bukuroshet që presin, duhet paguar mehrin për to! [/SIZE]
[SIZE=2]وصلَّى الله على نبينا محمد وعلى آله وصحبه وسلَّم [/SIZE]
[SIZE=2]Përshtati: Bekir Halimi</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Sektori shkencor pranë shtëpisë botuese "Medarul-Vatan".,
9.3.2007[/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[SIZE=2][URL="http://www.albislam.com"]http://www.albislam.com[/URL][/SIZE][/RIGHT]
[/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]I lutem moderatorit pergjegjes, qe kete teme ta rezervoj vetem per muslimanet, per lexim, e talljet qe behen me ne te i largoj. [/SIZE][/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Morali i mirë[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Morali i mirë është cilësi e pejgamberëve, burrave të drejtë dhe të mirë. Me moral të mirë arrinë grada të larta dhe pozita të lakmuara. All-llahu [subhanehu ve teala] ka veçuar pejgamberin e Tij me një ajet ku ia ka përmbledhur të gjitha cilësitë e mira dhe vyrtytet e larta, duke thënë:
[SIZE=2]“…dhe vërtetë ti (Muhammed) je në një shkallë të lartë karakteri” (El-Karia’: 5)? [/SIZE]
[SIZE=2]Morali i mirë shkakton dashuri reciproke dhe afrim me njerëzit, kurse morali i keq shkakton urrejtje, zili dhe largim nga njëri tjetri. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i ka nxitur muslimanët në moral të mirë dhe në të kapurit për te, bile edhe e ka përmbledhur në një vend me devotshmërinë, kur thotë: “Më së shumti që hynë njerëzit në xhennet, hynë me devotshmeri dhe moral të mirë” (Tra. Tirmidhiu dhe Hakimi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Moral i mirë është: buzëqeshja, bërja mirë, largimi i të këqijave nga njerëzit, thënia e fjalëve të mira, kahëzimi i hidhërimit, durimi, etj. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka porositur Ebu Hurejren [radijall-llahu anhu] me një porosi të madhe, duke i thënë: “Ebu Hurejre, kapu për moralin e mirë. Ebu Hurejreja [radijall-llahu anhu] i tha: ا’është morali i mirë, o i Dërguar i All-llahut? Ai tha: “Ta vizitosh atë që nuk të viziton, t’ia falësh atij që të bën zullum dhe t’i japish atij që nuk të jep” (Tra. Bejhakiu). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vëlla i nderuar, mendo rreth gjurmëve të mëdha dhe shpërblimit që e ka ky vyrtyt dhe kjo veçori. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Njeriu me moralin e tij të mirë arrinë shkallën e agjëruesit dhe falësit gjatë natës” (Tra. Ahmedi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] konsideroi moralin e mirë si plotësim të imanit, duke thënë: “Njeriu me iman më të plotë është ai që ka moral më të mirë” (Tra. Ebu Davudi dhe Ahmedi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Njeriu më i dashur te All-llahu është ai që më së shumti u bën dobi njerëzve, kurse vepra më e dashur te All-llahu është gëzimin që e futë në zemër të një muslimani, largimin e ndonjë brenge prej tij, larjen e ndonjë borxhi të tij, ose largimin e urisë prej tij. Të eci me një vëlla timin musliman për ndonjë nevojë të tij është më e dashur për mua sesa të qëndrojë në itikaf në xhami një muaj” (Tra. Taberaniu). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Muslimani është urdhëruar të thotë fjalë të lehta dhe të buta që të regjistrohen në peshojën e veprave të tija të mira. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Fjala e mirë konsiderohet sadaka (lëmoshë)” (Tra. Buhariu dhe Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Bile edhe buzëqeshja që nuk i kushton aspak muslimanit, shpërblehet për te. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Buzëqeshja në fytyrë të vëllaut tënd konsiderohet sadaka” (Tra. Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Udhëzimet pejgamberike në nxitje për moral të mirë dhe durimin e të këqijave janë të shumta dhe të njohura, kurse sjellja e tij është shembëlltyrë që duhet pasur në sjelljen e njeriut me vetveten, me gruan e tij, me fqinjët e tij, me muslimanët e dobët, me injorantët, bile edhe me mosbesimtarët. All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]“Mos t’ju pengojë sjellja e keqe e një populli nga të sjellurit drejt me ta. Silluni drejt me ta, ngase kjo është më afër devotshmërisë”. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Shenjat e moralit të mirë janë përmbledhur në disa cilësi, andaj, vëlla i dashur musliman, njihi ato dhe kapu për to. Në përgjithësi këto janë: njeriu të jetë shumë i turpshëm, njeri që nuk i dëmton tjerët, të ketë shumë mirësi, të flet drejt, të flet pak, të punojë shumë, të rëshqasë pak, të jetë pak kurreshtar, mirëbërës ndaj farefisit, i ndershëm, durimtarë, falënderues, i kënaqur, i butë, i shoqërueshëm, i mëshirshëm, jo ofendues e as mallkues, njeri që nuk bartë fjalë e as nuk merr nëpër gojë, nuk nxiton, nuk është ziliqar e as koprrac, por është fytyrndritur, kur don ndokend, e don për hirë të All-llahut, kënaqet për hirë të All-llahut dhe hidhërohet për hirë të All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Baza të moralit të keq janë: mendjemadhësia, nënçmimi dhe kërkimi i gjërave të ulta, kurse baza e moralit të mirë është frikërespekti dhe ambicja e lartë. Andaj, krenaria, ecja kokëlartë, vetmahnitja, zilia, zullumi, mendjemadhësia, ashpërsia, vrazhdësia, mospranimi i këshillës, ndalja e gjërave vetëm për vete, kërkimi i postit të lartë, vrapimi pas autoritetit dhe postit, lavdërimi për një vepër që nuk e ka bërë, etj, të gjitha burojnë nga mendjemadhësia, kibri. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Kurse, gënjeshtra, sjellja e poshtër, tradhtia, mashtrimi, lakmia, trishtimi, frika, pamundësia, dembelia, nënshtrimi ndokujt tjetër përveç All-llahut, zëvendësimi i të mirave me të këqija, etj, janë nga nënçmimi, zemërngushtësia dhe ambicjet e ulta. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vëlla i nderuar musliman. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]ثshtë rast i volitshëm të shpresosh shpërblimin nga përvehtësimi i moralit të mirë, ta detyrosh vetveten të cilësohet me këto vyrtyte dhe të luftosh për këtë. Kujdes, mos e le vehten të edukohet në urrejtje, mllef, shprehje të fëlliqura, padrejtësi, bartje të fjalëve, përgojim, koprraci, mosvizita e farefisit, etj. Habitem nga ai i cili pesë herë në ditë lanë fytyrën e tij, duke iu përgjigjur me këtë thirrësit të All-llahut [subhanehu ve teala], kurse asnjëherë në vit nuk e pastron zemrën e tij nga njollat e dunjasë, errësirën e zemrës dhe sjelljet e këqija që janë ngjitur për te! [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Kujdesu që ta edukosh vehten, ta heshtish hidhërimin dhe të gëzohen njerëzit që janë përreth teje, qofshin ata prindërit, gruaja, fëmijët, shokët, miqtë me sjelljen e mirë me ta, fjalët e mira që ua thua, buzëqeshjen në fytyrë kur t’i takosh, duke shpresuar të fitosh shpërblim me këtë vepër. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Përmbaju këshillës së Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] të përgjithshme, ku thotë: “Ke frikë All-llahut kudo që të jeshë, pasoje të keqen me një të mirë, e cila do ta shlyen këtë të parën dhe sjellu me njerëzit me moral të mirë” (Tra. Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Na bëftë All-llahu [subhanehu ve teala] prej atyre për të cilët Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Më i afërt me mua në ditën e Kijametit do të jetë ai që ka moral më të mirë” (Tra. Ahmedi, Tirmidhiu dhe Ibn Hibbani). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu jonë, kërkojmë falje dhe shëndet të vazhdueshëm. All-llahu jonë, na e përmirëso moralin tonë dhe na i zbukuro veprat tona. All-llahu jonë, ashtu sikurse na e ke zbukuruar krijimin tonë, na e zbukuro moralin tonë. Zoti jonë, na fal neve, prindërit tanë dhe mbarë muslimanët. Paqa dhe bekimi qofshin mbi Pejgamberin tonë [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], mbi familjen dhe mbarë shokët e tij.</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Nga libri: “40 mësime për atë që e takon Ramazanin”,
11.5.2000[/SIZE][/I][/RIGHT]
[/FONT][/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Pendimi...[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Cilësitë, kushtet dhe mjetet që ndihmojnë pendimin...
[SIZE=2]Ebu Seid el-Hudriu t thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Ju sot po bëni disa vepra, të cilat në sytë e juaj duken më të holla se qimja, kurse ne në kohën e Pejgamberit e i konsideronim si mëkate të mëdha" [/SIZE]
[SIZE=2]Këto fjalë të këtij as-habi të nderuar na sqarojnë rrezikun e gjendjes sonë, këto ditë kur kemi filluar t'i konsiderojmë mëkatet të imta dhe nuk e shohim rrezikun e veprimit të tyre, edhe pse mëkatet që i bëjmë mund të jenë të mëdha, madje disa prej nesh nga pakujdesia bëjmë mëkat as duke mos e hetuar. [/SIZE]
[SIZE=2]Të ndiesh keqardhje për gabimin e bërë është kushti më i rëndësishëm i pendimit. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: "Të ndiesh keqardhje (për mëkatin e bërë) është pendim." [/SIZE]
[SIZE=2]Kështu mund ta humbim një rast të volitshëm për pendim. Gjithashtu, konsiderimi i mëkateve të vogla bën që mëkatari të adapatohet në mëkate dhe të mos ketë kujdes a bën mëkate ose jo, edhe pse All-llahu i Madhëruar na ka ofruar rast për pendim dhe kërkim faljeje, siç thotë Muhammedi e: [/SIZE]
[SIZE=2]"Pronari i të majtës (meleku që i shkruan mëkatet) ngren lapsin e tij gjashtë orë nga muslimani mëkatar, nëse pendohet dhe kërkon falje për këtë (mëkat), e lëshon, përndryshe ia shkruan një mëkat" [/SIZE]
[SIZE=2]Për këtë shkak, në rast se muslimani bën mëkat, nuk guxon të dëshprohet, por e ka për detyrë ta pranojë mëkatin ndërmjet tij dhe Zotit, të pendohet dhe ta dijë se "zvogëlimi" i mëkatit nuk i bën dobi, as që e zvogëlon krimin, përkundrazi - e shton dhe e zmadhon atë, ngase kjo është nënçmim i ndalesave të All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2]Rruga e vërtetë është pendimi, që muslimani të përfitojë nga gjërësia e mëshirës së All-llahut dhe të ecë rrugës së vërtetë, në ç'mënyrë do ta shpëtojë vehten nga dënimi i All-llahut . [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu, qoftë edhe besimtar shembullor, mund të gabojë. Për këtë shkak ekziston pendimi ndaj Zotit Madhështor, pendim, i cili nuk ka nevojë për ndërmjetësim të dikujt, por mjafton zemra e pastër. Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Cdo bir i Ademit gabon, ndërsa më i miri prej gabimtarëve është ai, i cili pendohet." [/SIZE]
[SIZE=2]Pra, për të qenë ndër njerëzit më të mirë në këtë dhe në botën tjetër, jemi të obliguar me pendim ndaj Zotit të Vetëm. [/SIZE]
[SIZE=2]Domosdoshmëria e pendimit të sinqertë [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet ditur se pendimi i sinqertë është obligim i çdo muslimani. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"O ju që keni besuar, pendohuni tek All-llahu me një pendim të sinqertë..." [/SIZE]
[SIZE=2]"Ata që nuk pendohen, janë mizorë" [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"O njerëz, pendohuni te All-llahu, sepse unë pendohem njëqind herë në ditë!" [/SIZE]
[SIZE=2]Të gjithë dijetarët islamikë pajtohen në atë, se pandimi është i obliguar dhe i domosdoshëm. [/SIZE]
[SIZE=2]Kurtubiu, Zoti e mëshiroftë thotë: "I gjith ummeti dakordohet në atë se pendimi është farz për çdo besimtar." [/SIZE]
[SIZE=2]Ibnu Kudame El-Mekdisi, Zoti e mëshiroftë thotë: "Ekziston konsenzus (pajtim i të gjithë dijetarëve) për domosdoshmërinë e pendimit, ngase mëkatet janë shkatërruese, që largojnë nga rruga e All-llahut. Për këtë shkak duhet ikur nga to sa më shpejt." [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo thuhet sepse çdo njeri pa përjashtim i ekspozohet mëkatit. [/SIZE]
[SIZE=2]Për këtë shkak duhet patur kujdes këto vepra: [/SIZE]
[SIZE=2]Një: [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet patur kujdes të mos na duken mëkatet që i bëjmë të imëta, pa marrë parasysh se a janë të vogla ato ose të mëdha, se nëse tubohen mëkatet e vogla duke mos u penduar për to, mund të na shkatërrojnë. Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Keni kujdes mëkatet e vogla, sepse shembulli i mëkateve të vogla është sikur shembulli i një populli që kishte zbritur në një luginë dhe vjen një njeri me një degë, vjen tjetri poashtu me një degë, derisa tubuan aq drunj, saqë poqën bukën. Nëse dikush bën mëkate të vogla (pandërprerë), ata e shkatërrojnë ate." [/SIZE]
[SIZE=2]Dy: [/SIZE]
[SIZE=2]Ka njerëz që i konsiderojnë mëkatet e veta të imëta, kurse ato te All-llahu janë të mëdha. Për këtë shkak, ata vazhdojnë t'i veprojnë mëkatet, sidomos kur shohin edhe njerëz tjerë duke i bërë këto mëkate haptazi. [/SIZE]
[SIZE=2]Transmeton Imam Ahmedi nga Ebu Seid El-Hudriu t, i cili thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Ju po bëni disa vepra që në sytë e juaj duken më të holla se qimja, kurse ne në kohën e të Dërguarit të Zotit e i konsideronim prej mëkateve të mëdha." [/SIZE]
[SIZE=2]Pra, assesi nuk duhet konsideruar mëkatet të vogla, edhe pse njerëzit nuk u japin rëndësi. [/SIZE]
[SIZE=2]Tre: [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet patur kujdes të mos bëjmë mëkate haptazi dhe të mos u tregojmë njerëzve mëkatet që i kemi bërë në të kaluarën: [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"I gjith ummeti është i falur, përveç atyre që i bëjnë mëkatet haptazi. Dikush bën natën ndonjë mëkat, pastaj në mëngjes, pasiqë All-llahu e ia ka mbuluar, thotë: Unë mbrëmë kam bërë këtë e këtë. [/SIZE]
[SIZE=2]Mbrëmë ia mbuloi All-llahu, kurse sot ai e heqë mbulesën e All-llahut prej tij!" [/SIZE]
[SIZE=2]Një prej shkaqeve që bërja e mëkatit haptazi konsidrohet mëkat në vehte është se kjo gjë ndikon që edhe njerëzit tjerë t'i konsiderojnë këto mëkate të vogla, e kështu përhapet amoraliteti në shoqëri. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Ata, të cilët dëshirojnë të përhapin amoralitet ndër besimtarët, i pret dënim i dhembshëm në këtë dhe në botën tjetër. All-llahu di, e ju nuk dini!" [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo nuk domethënë se kur dikush është larg syve të njerëzve, ose nëse nuk e tregon mëkatin e bërë, i lejohet të bëjë mëkat. Hadithi i lartcituar ka kuptim se nëse dikush bën ndonjë mëkat me qëllim ose pa qëllim, le të mos ua tregojë njerëzve atë që ka vepruar, le ta mbulojë mëkatin dhe le të mos e përhapë. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e atyre, të cilët kur janë vetë ia lejojnë vetvehtes bërjen e mëkateve, ua tërheqë vërejtjen duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Njoh një grupë njerëzish prej ummetit tim, të cilët do të vijnë Ditën e kijametit me vepra të mira sa malet e bardha të Tihamit, jetojnë natën ashtu sikur që jetoni edhe ju (dmth-bëjnë ibadet), por atyre All-llahu do t'ua bëjë veprat pluhur, sepse kur vetmohen (nga njerëzit tjerë), bëjnë mëkate." [/SIZE]
[SIZE=2]Pra, duhet patur kujdes nga të bërit mëkate haptazi dhe duhet patur kujdes të mos bëjmë mëkate kur jemi të vetmuar, ngaqë All-llahu e di të fshehtën dhe ashiqaren. Ai është i Gjithdijshmi. [/SIZE]
[SIZE=2]Katër: [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet patur kujdes vonimin e pendimit. [/SIZE]
[SIZE=2]Askush nuk e di se kur mund t'i vjen vdekja. Ajo mund të jetë më afër se sa mendon, mund të vjen papritur, kurse pendimi nuk pranohet gjatë gargaritjes së vdekjes, kur vjen shpirti në fyt. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"All-llahu i Lartësuar pranon pendimin e robit derisa ai nuk gargaritë (para vdekjes)." [/SIZE]
[SIZE=2]Pra, duhet shpejtuar pendimin prej çdo mëkati dhe nuk duhet vonuar atë. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Cdo robi (të Zotit) që bën mëkat, pastaj merr abdest mirë dhe i fal dy rekate namaz e në fund kërkon falje prej All-llahut për këtë mëkat, All-llahu ia fal mëkatin e bërë." [/SIZE]
[SIZE=2]Pesë: [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet patur kujdes vazhdueshmërinë në të bërit mëkate. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"...Edhe ata, të cilët kur bëjnë ndonjë të shëmtuar ose i bëjnë zullum vetes së tyre, e përmendin All-llahun dhe kërkojnë falje për mëkatet e tyre-e kush i fal mëkatet përveç All-llahut?-dhe që duke e ditur, nuk vazhdojnë atë që kanë punuar." [/SIZE]
[SIZE=2]Gjashtë: [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet patur kujdes të mos i bëjmë gabimet, të cilat më i kanë bërë njerëzit tjerë. [/SIZE]
[SIZE=2]Kur disa njerëz nuk i kryejnë disa obligime (vaxhibe) ose nuk largohen prej disa harameve, thonë: "Kjo nuk është vaxhib ose kjo nuk është haram." Polemizojnë dhe mendojnë se në këtë mënyrë kanë larë vehten nga përgjegjësia dhe dënimi. Mirëpo, nuk është kështu... All-llahu di atë që fsheh gjoksi. Për këtë shkak, duhet patur kujdes këtë cytje të shejtanit. [/SIZE]
[SIZE=2]Shtatë: [/SIZE]
[SIZE=2]Disa njerëzve u jep Zoti U të mira në këtë botë, ndërsa ata akoma vazhdojnë të bëjnë mëkate. Për këtë flet edhe Muhammedi e: [/SIZE]
[SIZE=2]"Kur të shohësh se All-llahu i jep një robi (të vet) prej kësaj bote atë që e do, kurse ai akoma bën mëkate, dije se kjo është shkallëzim drejt shkatërrimit të tij nga All-llahu" [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo ndodh ngase prej ligjeve që i ka vendosur All-llahu është, siç thotë Pejgamberi e edhe ky: [/SIZE][SIZE=2]"All-llahu ia jep dunjanë atij që e do dhe atij që nuk e do, mirëpo fenë ia jep vetëm atij që e do..."[/SIZE]
[/FONT]

[SIZE=2]Tetë: [/SIZE]
[SIZE=2]Nuk duhet humbur shpresën nga mëshira e All-llahut, sepse Ai thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Thuaj: "O robërit e Mi, të cilët e keni bërë gabim ndaj vehtes, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së All-llahut, se vërtet All-llahu i fal të gjitha mëkatet. Ai është Falësi (i mëkateve), Mëshiruesi. Dhe kthehuni te Zoti juaj dhe përuljuni Atij para se t'ju vijë dënimi, se pastaj nuk do të ketë më kush t'ju ndihmojë." ; [/SIZE]
[SIZE=2]"Askush nuk e humb shpresën në mëshirën e Zotit, përveç atyre që janë të humbur." [/SIZE]
[SIZE=2]Kushtet e pendimit [/SIZE]
[SIZE=2]Dijetarët kanë përmendur disa kushte për të qenë pendimi i pranuar . Këto kushte janë marrë prej Kur'anit dhe haditheve të vërteta, sepse pendimi nuk është vetëm fjalë e thënë, por duhet të shoqërohet edhe me vepra, të cilat do ta argumentojnë sinqeritetin e penduesit. Këto kushte janë: [/SIZE]
[SIZE=2]1-Të ndiesh keqardhje për mëkatin e bërë. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Të ndiesh keqardhje për mëkatin e bërë është pendim." [/SIZE]
[SIZE=2]2-Të largohesh nga mëkati. [/SIZE]
[SIZE=2]3-Të vendosësh se nuk do të kthehesh më në mëkatin e njëjtë. [/SIZE]
[SIZE=2]4-T'ua kthesh të drejtat njerëzve që i ke dëmtuar gjatë bërjes së mëkatit ose të kërkosh hallallëk (falje) prej tyre. (Psh. ai që ka vjedhur duhet t'ia kthejë mallin e vjedhur pronarit të mallit.) [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Pendim i sinqertë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Pendimi duhet të jetë e sinqertë dhe për hir të All-llahut , me të duhet shpresuar Fytyrën e Tij dhe nuk duhet të jetë për ndonjë qëllim tjetër. [/SIZE]
[SIZE=2]Nuk konsiderohet pendues ai që e le vjedhjen nëse nuk gjen ç'të vjedh më, si dhe ai që le alkoolin ngase mjeku ia ka tërheqë vërejtjen prej dëmeve të tij ose pse nuk gjen më para për ta blerë. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"All-llahu i Lartësuar e pranon vetëm atë vepër që është e sinqertë për Të, dhe me të cilën shpresohet Fytyra e All-llahut." [/SIZE]
[SIZE=2]Disa vepra që ndihmojnë pendimin [/SIZE]
[SIZE=2]Ekzistojnë edhe vepra, të cilat ia lehtësojnë pendimin mëkatarit, si dhe ndikojnë që pendimi të jetë sa më i pranueshëm nga ana e All-llahut të Lartmadhëruar: [/SIZE]
[SIZE=2]1-Të jetë vendosja (nijjeti) për pendim e sinqertë dhe vetëm për hir të All-llahut (si edhe në të gjitha veprat tjera). [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"All-llahu i Lartësuar e pranon vetëm atë vepër që është e sinqertë për Të, dhe me të cilën shpresohet Fytyra e All-llahut." [/SIZE]
[SIZE=2]2-Mëkatari duhet vazhdimisht të mundohet që të veprojë sa më shumë vepra të mira, të cilat do ta përforcojnë në rrugën e drejtë, dhe kështu t'i rëndojë peshoja e të mirave, e cila do t'ia fshiejë mëkatet. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"S'ka dyshim se veprat e mira i fshijnë të këqijat" [/SIZE][SIZE=2]Kur Muhammedi e e dërgoi Muadhin t në Jemen, e porositi duke i thënë:[/SIZE]

[SIZE=2]"Muadh! Ki frikë All-llahun kudo që të jesh. Pas veprës së keqe bëje një të mirë, e cila do ta fshijë të keqen, dhe sillu me njerëzit me moral të mirë." [/SIZE]
[SIZE=2]Ibni Tejmiu, Zoti e mëshiroftë, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"...Mendjeprehtë është ai, i cili vazhdimisht bën vepra të mira, të cilat ia fshijnë veprat e këqija..." [/SIZE]
[SIZE=2]3-Ta ndiejë se mëkati është gjë e shëmtuar dhe se ai sjell dëme në dunja dhe ahiret (në këtë botë dhe në botën tjetër). [/SIZE]
[SIZE=2]4-Të largohet prej vendit ku ka bërë mëkat dhe të mos i vizitojë vendet ku bëhet mëkat; [/SIZE]
[SIZE=2]5-Ti shkatërrojë mjetet me të cilat ka bërë mëkate (p.sh. ish-alkoolisti duhet ta hedhë alkoolin që i ka ngelur, ndërsa ish-muzicienti duhet ta shkatërrojë instrumentin me të cilin është marrë, ose ta largojë atë duke e shitur, etj); [/SIZE]
[SIZE=2]6-Të gjejë shokë të mirë, të cilët i ndihmojnë që të bëjë vepra të mira dhe të mos shoqërohet më me njerëzit e këqij, me të cilët ka bërë mëkate. [/SIZE]
[SIZE=2]7-T'i lexojë ajetet dhe hadithet, të cilat përshkruajnë dëmin që do ta pësojë mëkatari në ahiret (në botën tjetër). [/SIZE]
[SIZE=2]8-Të përkujtohet se dënimi mund t'i vijë shpejt, në çdo rast. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"...Dhe kthehuni te Zoti juaj dhe përuljuni Atij para se t'ju vijë dënimi, se pastaj nuk do të ketë kush t'ju ndihmojë." [/SIZE]
[SIZE=2]9-Ta përmendë All-llahun pandërprerë, në çdo rast. Dhikri (përmendja e Zotit) është një ndër shkaqet më të mëdha që ndihmojnë njeriun për ta larguar shejtanin. Gjithashtu, le të mundohet që çdo ditë ta thotë dhikrin e mëngjesit dhe mbrëmjes, dhe dhikrin e parafjetjes . [/SIZE]
[SIZE=2]Mëshira e All-llahut është e gjerë [/SIZE]
[SIZE=2]Disa njerëz bëjnë mëkate, e kur t'i thuash ndonjërit prej tyre: "Ki frikë All-llahun dhe pendohu", thotë: "Përse të pendohem, mëkatet e mia janë të mëdha dhe nuk ka pendim që i fshien!" [/SIZE]
[SIZE=2]Këtij lloji të njerëzve All-llahu u thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Thuaj: "O robërit e Mi, të cilët keni ngarkuar vehten me shumë gabime, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së All-llahut, se vërtet All-llahu i fal të gjitha mëkatet. Ai është Falësi (i mëkateve), Mëshiruesi!" [/SIZE]
[SIZE=2]"All-llahu i do ata që pendohen dhe ata që pastrohen (prej punëve të ndyta e të neveritshme)" [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Vërtet All-llahu shtrin dorën natën për t'iu penduar ai që ka bërë mëkate gjatë ditës dhe shtrin dorën ditën për t'iu penduar ai që ka bërë mëkate gjatë natës, derisa të lind dielli nga perëndimi (afër Ditës së?Gjykimit)." [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Ai që bën ndonjë të keqe ose e ngarkon veten, pastaj kërkon falje te All-llahu, e gjen All-llahun Falës, Mëshirues." [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Lajmëroi robërit e Mi se vërtet Unë jam Falësi, Mëshiruesi, por edhe se dënimi Im është vërtet dënim i dhembshëm." [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]Dhe kthehuni te Zoti juaj dhe përuljuni Atij para se t'ju vijë dënimi, se pastaj nuk do të ketë kush t'ju ndihmojë." [/SIZE]
[SIZE=2]Dobitë që i sjell pendimi [/SIZE]
[SIZE=2]1-Pendimi fshin mëkatet. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Penduesi prej mëkatit është sikur ai që s'ka mëkate." [/SIZE]
[SIZE=2]2-Pendimi i shndërron të këqijat në të mira. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"...Përveç atij që është penduar, ka besuar dhe ka bërë vepër të mirë, të tillëve All-llahu të këqijat ua shndërron në të mira. All-llahu është Falësi (i mëkateve), Mëshiruesi." [/SIZE]
[SIZE=2]3-Pendimi ia pastron zemrën atij që pendohet. [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Kur ta bëjë robi ndonjë mëkat, në zemër i bëhet një pikë e zezë, nëse ai largohet (nga mëkati), pendohet dhe kërkon falje, pastrohet zemra e tij, kurse nëse e përsërit mëkatin, (kjo pikë) shtohet derisa ia kaplon gjithë zemrën, kjo është (shprehja) "Er-Ran" të cilën All-llahu e ka përmendur në Kur'an: [/SIZE]
[SIZE=2]"...të këqijat që i punuan ua mbuluan zemrat e tyre..." " [/SIZE]
[SIZE=2]4-Pendimi shkakton jetë të qetë dhe të sigurtë. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Kërkoni falje Zotit tuaj dhe pendohuni tek Ai, se Ai do t'ju mundësojë përjetime të mira (në këtë botë) deri në një afat, dhe çdo punëmiri do t'ia jep shpërblimin e merituar." [/SIZE]
[SIZE=2]5-Pendimi shkakton zmadhim të furnizimit (rizkut) dhe fuqisë. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Kërkoni falje Zotit tuaj, se vërtet Ai fal shumë; Ai ju lëshon nga qielli shi me bollëk, ju shumon pasurinë dhe fëmijët, ju bën të keni kopshte dhe ju jep lumenj." [/SIZE]
[SIZE=2]6-Pendimi shkakton shpëtim në dunja dhe ahiret (në këtë botë dhë në botën tjetër). [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"E për sa i përket atij që është penduar, që ka besuar dhe ka bërë vepra të mira, le të shpresojë se është nga të shpëtuarit." [/SIZE]
[SIZE=2]"Përveç atyre që janë penduar, kanë besuar dhe kanë bërë vepra të mira. Atyre nuk do t'u bëhet kurrfarë e padrejte, ata do të hyjnë në Xhennet." [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Dëmet nga mëkatet [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Një dijetar përmend disa dëme që mund t'i shkaktohen mëkatarit nga mëkati: [/SIZE]
[SIZE=2]1-E pengon në fitimin e diturisë. [/SIZE]
[SIZE=2]2-Nuk e lejon t'i kryejë obligimet Islamike. [/SIZE]
[SIZE=2]3-Nuk i ecë puna mbarë. [/SIZE]
[SIZE=2]4-Nuk ka krenari (ndihet i mposhtur) [/SIZE]
[SIZE=2]5-Përfundimi i tij është i keq. [/SIZE]
[SIZE=2]6-Nuk gjen qetësi në zemër. [/SIZE]
[SIZE=2]7-Nuk posedon begati (bereqet) në pasuri. [/SIZE]
[SIZE=2]8-Bëhet zemërngushtë. [/SIZE]
[SIZE=2]9-I vuloset zemra. [/SIZE]
[SIZE=2]10-Vuan në jetë. [/SIZE]
[SIZE=2]11-Dënohet në ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2]Si të pendohem? [/SIZE]
[SIZE=2]Hapi i parë që duhet bërë për t'u penduar është lënia e mëkatit ose mëkateve, shpejt dhe pa mëdyshje. [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet vendosur që mëkati të mos e përsëritet më dhe duhet ndier keqardhje për mëkatet e bëra. Pastaj duhet larguar prej të gjitha mjeteve që janë shfrytëzuar gjatë bërjes së këtyre mëkateve. [/SIZE]
[SIZE=2]Shumë e dobishme është të marrësh abdest, pastaj t'i falësh dy rekate namaz, sepse Pejgamberi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Cdo person që bën mëkat, pastaj pastrohet dhe fal dy rekate, dhe në fund kërkon falje prej All-llahut, All-llahu ia fal, pastaj lexoi këtë ajet: [/SIZE]
[SIZE=2]"Edhe ata të cilët kur bëjnë ndonjë të shëmtuar ose i bëjnë zullum vetes së tyre, e përmendin All-llahun dhe kërkojnë falje për mëkatet e tyre-e kush i fal mëkatet përveç All-llahut?-dhe që duke e ditur, nuk vazhdojnë në atë që kanë punuar." " [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet dhënë rëndësi marrjes së abdestit ashtu siç ka urdhëruar All-llahu para faljes së këtyre dy rekateve, ngase Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Atij që merr abdest mirë, me daljen e pikave (të fundit) nga thonjtë e tij i dalin edhe mëkatet nga trupi i tij." [/SIZE]
[SIZE=2]Ajo që më së tepërmi nxit në pendim është se pendimi i sinqertë, përveç që i fshin mëkatet, ai edhe i shndërron mëkatet në shpërblime. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"S'ka dyshim se veprat e mira i fshijnë të këqijat" [/SIZE]
[SIZE=2]Muhammedi e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"...Pas të keqes bëje një të mirë, e cila e fshin të keqen..." [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Përveç atij që është penduar, ka besuar dhe ka bërë vepër të mirë, të tillëve All-llahu të këqijat ua shndërron në të mira. All-llahu është Falësi (i mëkateve), Mëshiruesi." [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu është i Fisnik, Falës, më i Mëshirshëm ndaj robërve të Vet sesa nëna për fëmijën e saj. Për këtë shkak duhet drejtuar All-llahut me pendim dhe duke kërkuar falje, sepse All-llahu nuk largohet prej robit që shpreson Mëshirën e Tij, e cila kaplon çdo gjë. [/SIZE]
[SIZE=2]Gjithashtu po e përmend përsëri se pendimin nuk duhet vonuar. [/SIZE]
[SIZE=2]"Shembulli i atij që e vonon pendimin është sikur shembulli i atij që ka nevojë ta prejë një dru, mirëpo e sheh drurin e madh dhe të fortë, i cili nuk mund të pritet lehtë, dhe thotë: "Do të vij vitin e ardhshëm", kurse nuk e din se sa më tepër kohë kalon, druri bëhet aq më i fortë dhe rrënjët e tij futen edhe më thellë në tokë, kurse ai sa më shumë dobësohet (për shkak se fillon të plaket). [/SIZE]
[SIZE=2]Ai dobësohet e druri forcohet. A thua do ta presë ndonjëherë?" [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu në hadith kudsij thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Atij që më afrohet një pëllëmbë, i afrohem një krah, atij që më afrohet një krah, i afrohem një pash dhe atij që më afrohet me ecje, i afrohem me shpejtësi." [/SIZE]
[SIZE=2]Për këtë shkak duhet tentuar afrimin kah All-llahu, duke iu penduar dhe nënshtruar Atij, si dhe duke ndier keqardhje për mëkatet e bëra. [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse e bëjmë këtë, a thua nuk do të na i fal mëkatet Ai që është më i Mëshirëshëm ndaj robit të Vet sesa që është nëna ndaj fëmijës të saj? [/SIZE]
[SIZE=2]"Shpejtoni në falje mëkatesh nga Zoti juaj dhe (shpejtoni) për në Xhennet, gjërësia e të cilit është sa gjërësia e qiejve dhe tokës, i cili është i përgaditur për të devotshmit." [/SIZE]
[SIZE=2]Na bëftë All-llahu prej të devotshmëve dhe na shpërbleftë me Xhennet. [/SIZE]
[SIZE=2]Paqja dhe bekimi i All-llahut qofshin mbi të Dërguarin, mbi ne dhe mbi të gjithë robërit e mirë të Zotit. [/SIZE]
[SIZE=2]Falëndërimi i takon All-llahut, Zotit të botërave. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Përktheu: [/SIZE]
[SIZE=2]Llukman Neziri [/SIZE]
[SIZE=2]Redaktoi: [/SIZE]
[SIZE=2]Ramadan Ramadani [/SIZE]
[SIZE=2]Lektor-korrektor: [/SIZE]
[SIZE=2]Afërdita Shabani [/SIZE]
[SIZE=2]shkëputur nga libri me titull: "Si të pendohem" URTESIA-Shkup1996</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]"Si të pendohem" URTESIA-Shkup1996,
13.1.2001[/SIZE][/I][/RIGHT]
[/FONT][SIZE=2][/SIZE]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]Mësime nga jeta e Muhammed Aliut[/B][/SIZE][/FONT]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Ngjarja vijuese ndodhi kur vajza e Muhammed Aliut arriti ne shtepi e veshur ne menyre jomodeste. Dhe ja si e përshkruan ngjarjen njera nga vajzat e tij; [/SIZE][/FONT]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Kur me ne fund arritem, shoferi na shoqeroi se bashku me motren time te vogel Lejlen ne suiten e babait tim. Si zakonisht babai fshihej pas deres dhe qëndronte ne pritje per te na friksuar. Ne shkëmbyem puthje dhe përqafime aq sa mundeshim gjate dites. Babai hodhi nje vështrim goxha te forte ne ne, pastaj me mori ne prehrin e tij dhe me tha dicka qe kurre nuk do ta harroj. Me shikoi drejte ne sy dhe me tha, [/SIZE][/FONT]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]“Hana, cdo gje qe Allahu e ka bere te vlefshme ne kete bote eshte e mbuluar dhe e veshtire per ta arritur. [/SIZE][/FONT]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Ku i gjen diamantet? [/SIZE][/FONT]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Thelle ne brendësi te tokes, te mbuluar dhe te mbrojtur. [/SIZE][/FONT]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Ku i gjen xhevahiret? [/SIZE][/FONT]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Thelle ne brendësi te oqeanit te mbyllur dhe te mbrojtur ne guaskat e bukura. [/SIZE][/FONT]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Ku i gjen Florinjët? ? [/SIZE][/FONT]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Thelle ne miniera te mbuluar me shtresa te gurit. Kerkohet pune dhe mund per t’i arritur. [/SIZE][/FONT]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]“ Me shikoi me nje seriozitet dhe me tha. Trupi yt eshte i shenjte, Ti vlen shume me shume se sa diamantet dhe xhevahiret, dhe per kete duhet te mbulohesh.” [/SIZE][/FONT]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Burimi: Marre nga libri : Me shume se hero: Leksionet e jetes se Muhammed Aliut nga kendveshrimi i vajzes se tij[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Marrur nga: [URL="http://naimberisha.blogspot.com/"]http://naimberisha.blogspot.com/[/URL][/SIZE][/FONT]

Të rinjtë janë e ardhmja e çdo shoqërie. Popujt dhe qytetërimet e ndryshme kanë treguar dhe tregojnë kujdes të veçantë për të rinjtë.
[I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana] Një mësues i njohur, Selman el Audah, thotë se nëse një popull është i suksesshëm në ndërtimin e individëve të tij si individë të fortë dhe të kompletuar[/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana], me parime të shëndosha, me ndihmën e Allahut do të ketë mundësi të realizojë një ardhmëri madhështore. Në anën tjetër, nëse një popull dështon në ngritjen e individëve të tij dhe i lë të mangët duke i përkufizuar me veprimtari jo frytdhënëse, atëherë ai popull rrezikohet nga dobësia, shkatërrimi dhe shkrirja.
[/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana]
Islami me edukimin e vet nuk i zhduk personalitetet e të rinjve dhe nuk i bën ata kopje të njëri-tjetrit. Ai nuk synon ta bëjë çdonjërin prej nesh dijetar të fesë, por na ndihmon të bëjmë zgjedhje të mençura në dobi të një së ardhmeje më të mirë. Në biografinë e të Dërguarit Muhamed, paqja qoftë mbi të, kemi shumë shembuj që na tregojnë mënyrën se si i edukonte ai të rinjtë, duke zgjuar tek ata cilësitë pozitive.
[/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana]Edukimi islam nxjerr në pah anët e mira që ekzistojnë te të rinjtë. Por që këto anë të mira të dalin në pah sigurisht që duhen bërë përpjekje nga ana jonë. Ne sot kemi para nesh rrugë të shumta që mund t’i shfrytëzojmë për të mirën tonë në këtë botë dhe në botën tjetër. Namazi, zekati, agjërimi, haxhi, kërkimi i diturisë, bamirësia, kujdesi për të moshuarit, krijimi i familjes së shëndoshë islame janë vetëm disa prej dyerve të mirësisë me anë të së cilave ne i shërbejmë Islamit dhe vendit.
[/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana]Si të rinj ne kemi shumë aftësi fizike dhe mendore. Kur këto aftësi nuk vihen në përdorim, ato shuhen ose angazhohen në vepra jo të lavdërueshme. Ne nuk duhet t’i shfrytëzojmë këto aftësi duke shkuar pas epsheve dhe pasioneve, duke u munduar që të kënaqemi në çdo mënyrë dhe duke humbur kohën në shoqëri jo të mirë.
Edukimi i drejtë islam na siguron kanalizimin e këtyre aftësive në drejtimin e duhur.
[/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana]Le të kthehemi pak në kohë e të kujtojmë shokët e Profetit Muhamed, paqja qoftë mbi të, të cilët kishin mësuar nga shkolla profetike dhe mbeten edhe sot shembulli i rinisë model dhe i shoqërisë më të mirë islame. Ata ishin më të mëdhenjtë, më të aftët dhe më të fuqishmit në histori. E në mesin e tyre kishte shumë të rinj.
[/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana]
Cilësia e çdo shkolle matet me rezultatet e saj. Edhe rezultatet e edukimit dhe të arsimimit shihen te brezat e çdo populli. Nëse lexojmë librat islamë, do të shohim se rezultatet e edukimit islam kanë qenë të shkëlqyera. Shkolla islame ka nxjerrë individë të rrallë, ka nxjerrë burra, gra e të rinj që edhe sot mbeten shembuj të pashoq.
[/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana]Mjafton të përmendim Abdullah ibën Abbasin, Allahu qoftë i kënaqur me të, i cili u edukua në shkollën e të Dërguarit alejhi selam. Ai ishte i ri kur njerëzit kishin nevojë të madhe për të mësuar prej tij çështjet e fesë. Ky shembull dhe shumë të tjerë na tregojnë madhështinë e edukimit të Muhamedit alejhi selam, madhështinë e edukimit islam.
[/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana]Profeti Muhamed, paqja qoftë mbi të, ka vdekur para 1400 vjetëve, por edukimi i tij është ende me ne, trashëgimtarët e tij (dijetarët) janë gjallë dhe në mesin tonë. Edukimi islam i frymëzuar nga shembulli profetik dhe përvoja shumëshekullore islame mësohet edhe në shkollat tona islame. Nëse të rinjtë do të kishin më shumë njohuri për vlerat dhe dobinë e edukimit islam, institucionet arsimore islame, por edhe xhamitë si qendra dijeje, do ta kryenin më mirë rolin e tyre si formues të brezit të ri. Drejtuesve të këtyre institucioneve arsimore u bie barra e afrimit të bashkëmoshatarëve tanë pranë këtyre institucioneve, duke kontribuar kështu në edukimin e rinisë me vlerat islame dhe në krijimin e një shoqërie më të mirë për të gjithë.[/FONT][/COLOR][/B][/I][I][B][COLOR=#435374][FONT=Verdana]

marre nga: [URL="http://www.pertymoter.net"]www.pertymoter.net[/URL][/FONT][/COLOR][/B][/I]

[B][I][SIZE=2] [/SIZE][/I][/B][I][B][SIZE=2]
[/SIZE][/B][COLOR=#435374][FONT=Verdana][/FONT][/COLOR][/I][COLOR=#435374][FONT=Verdana][B][I]
Në fjalorin e "Webster's Third New International Dictionary", lumturia është një gjendje në të cilën njeriu ndihet mirë, është e karakterizuar me emocione të këndshme në një kohë të shkurtër dhe me një dëshirë natyrale për vazhdimin e mëtejshëm të këtyre emocioneve. Në këtë term ka edhe sinonime që përkufizojnë lumturinë, si: gëzim i zgjatur, gëzim i plotë, bekim, hare.
Gëzim i zgjatur: është një fjalë shumë letrare që tregon diçka më shumë, si: gëzim më të gjatë ose lumturi të përsosur.
Gëzim i plotë: i referohet në këtë rast lumturisë më të madhe, lumturia e të bekuarit.
Bekimi: sugjeron kënaqësinë e thellë të dashurisë së pastër ose pranimin nga Zoti.
Hare: kjo fjalë mund të përdoret për një lumturi të plotë dhe të siguruar.
Disa studentë të edukimit e përkufizojnë lumturinë si një vazhdimësi e ndjenjës ose e gjendjes së kënaqësisë dhe burimin e lumturisë nga ndjenja e qëndrueshme e të qenit mirë, mirësisë së jetës dhe mirësisë së fatit të njeriut.[/I][/B][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][B][/B][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana]
[B][I]Burimet e lumturisë
Individë të ndryshëm ose grupe të ndryshme njerëzish kanë ide të ndryshme lidhur me mënyrat më të mira për të arritur lumturinë. Megjithatë, janë disa teori dhe spekulime të ndryshme të cilat shumë njerëz i konsiderojnë si burimet e lumturisë. Këto mund të klasifikohen si më poshtë:
1- Pasuria
2- Grada dhe pozicioni
3- Arritjet e larta në edukim [edukimi akademik dhe titujt e nderit]
4- Fama [p.sh.: në politikë, në arte, në sport, në shkencë, etj.][/I][/B][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][B][/B][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana]
[B][I]Lumturia në pasuri
Pasuria është, me sa duket, elementi më i afërt, në qoftë se nuk është sinonimike, me lumturinë përderisa shumë njerëz e besojnë këtë. [/I][/B][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][B][I]Ky kuptim është i rrënjosur thellë në zemrat e shumë personave duke pasur parasysh se shumica e njerëzve kudo në botë janë të dhënë për përvetësimin e pasurisë. Ata e shohin pasurinë si shkakun e parë të lumturisë me qëllimin se të dyja këto, lumturia dhe pasuria janë të gërshetuara. Sa të gëzuar janë ata burra dhe gra që zotërojnë kompani perandorake, gjerësi të mëdha toke dhe prona, depozita të mëdha bankare, etj.
Me të vërtetë shumë janë ata persona që zotërojnë miliona dhe biliona por janë duke vuajtur për të patur një moment paqeje në mendjen e tyre. Kjo vjen si rezultat i frikës që ata kanë për pasurinë e tyre dhe frikën që kanë se mos po bëhet ndonjë çrregullim politik, ndonjë lëvizje e tregut, luftë, plaçkitje, therje, etj. Dhe nuk është vetëm kjo që i lë pa gjumë natën këta njerëz por është edhe tensioni, ankthi mendor, ataket e zemrës dhe vdekja. Shumë shpesh dëgjojmë në media lajme të tilla, si:
- Humb pasurinë dhe jetën pas një ulje financiare në tregti.
- Një tregtar nga Tokio qëllon veten, me sa duket pas humbjes së parave në tregti.
- Njeriu më i pasur i Australisë u dërgua me nxitim në spital në gjendje kritike dhe të dielën pësoi një atak zemre.
Duhet kuptuar dhe pranuar që lumturia nuk ka të bëjë asgjë me grumbullimin e pasurisë. [/I][/B][/FONT][/COLOR][COLOR=#435374][FONT=Verdana][B][I]Ky është përfundimi më real që mund të arrijmë. Me materialet e mjaftueshme nga jetët e shumë njerëzve është më e lehtë për të aprovuar thënien tonë: "Pasuria nuk sjell lumturinë!"

Marre nga: [URL="http://www.pertymoter.net"]www.pertymoter.net[/URL][/I][/B][/FONT][/COLOR]

[CENTER][CENTER][B][SIZE=2]Një këshillë për përkujtim! [/SIZE][/B][/CENTER][/CENTER]
[SIZE=2] [/SIZE]
[SIZE=2]Vëllezër të dashur! [/SIZE]
[SIZE=2]Allahu i Madhërishëm na sprovon! [/SIZE]
[SIZE=2]Lehtë është tjetrin ta lëndosh, por fuqia e imanit vërehet në aftësinë tënde që tjetrin ta gëzosh, ta ngushëllosh dhe ta qetësosh. [/SIZE]
[SIZE=2]Dashuria mes njerëzve me siguri është shenja më bindëse se mes njerëzve ka dashuri. [/SIZE]
[SIZE=2]Lehtë është tjetrin ta lëndosh dhe ta ofendosh! [/SIZE]
[SIZE=2]Por, ta duam atë që e kemi afër, me të cilin takohemi, me të cilin punojmë, me të cilin së bashku i biem në sexhde Krijuesit, mu kjo dashuri është treguesi më i mirë që nga ne i kemi mënjanuar cilësitë e këqija dhe jemi zbukuruar me cilësitë e bukura, siç ka thënë Pejgamberi s.a.v.s.: [I]"Besimtarët me besim më të plotë janë ata me edukatë të bukur. Nga ju më të mirët janë ata që më së miri sillen me bashkëshortet e tyre". (Ebu Hurejre, shënon Tirmidhiu).[/I][/SIZE]
[SIZE=2]Nëse dikush e kupton fenë, ndryshe nga ne, dashuria dhe edukata e bukur e jona, nuk na lejon që tjetrin ta ofendojmë, nënçmojmë dhe lëndojmë, sepse ka shumë nga ne që gabojmë, dhe si do të ndiheshim sikur të na qortonte Pejgamberi s.a.v.s., kurora e të gjitha krijesave, bukuria më e madhe dhe më i buti i tërë krijesave? [/SIZE]
[SIZE=2]Njëherë një grup njerëzish që e urrente Pejgamberin s.a.v.s., duke kaluar pranë tij i thanë: "Zoti të vraftë". Kur në këtë reagoj me nxitim Aishja r.a. Pejgamberi s.a.v.s. ia tërhoqi vërejtjen duke i thënë: [I]"Aishe, Allahu dëshiron lehtësinë në çdo send" (transmeton Aisha r.a., shënon Buhariu dhe Muslimi).[/I][/SIZE]
[SIZE=2]Tek ne si duket qëllimi është të tregojmë se ne kemi të drejtë. Nuk është me rëndësi si janë sjelljet tona, sa jemi hipokrit, sipërfaqësor, materialist. Kryesore është të tregojmë se vetëm ne kemi të drejtë. [/SIZE]
[SIZE=2]E di, mjerisht, sa njerëz i kam ofenduar sot, sa vëllezër i kam lënduar, duke i anashkaluar, poshtëruar, pa ju dhuruar asnjë buzëqeshje. Por, gjithashtu, mjerisht nuk di që sot, apo këtë muaj, ndonjërin prej vëllezërve e kam gëzuar, ndihmuar, apo dëgjuar rënkimin dhe hallet e tij. Askujt nuk i tregova se mund të mbështetet në mua. [/SIZE]
[SIZE=2]Siç thotë Kurani fisnik, jeta është e shkurtë tek Ai secili do të kthehet dhe: [/SIZE]
[SIZE=2][B][I]"Secili njeri është peng i veprës së vet" [/I][/B][I](El Mudethir, 38)[/I][/SIZE]
[SIZE=2]Andaj vëllezër a nuk është më mirë që të jemi përgjegjës për dashuri e qetësi, se sa të mbjellim urrejtje dhe dhunë?! [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi s.a.v.s. këshillon: [I]"Nuk do të hyni në Xhennet përderisa nuk besoni, nuk besoni përderisa nuk duheni mes veti. A dëshironi t’ju udhëzoj çfarë duhet të bëni që të duheni mes veti? - përhapni Selamin! (Transmeton Ebu Hurejre, shënon Muslimi). [/I][/SIZE]
[SIZE=2] [/SIZE]
[SIZE=2]Përgatiti: Dr Ali Iljazi [/SIZE]
[SIZE=2] [/SIZE]

<FONT size=2><SPAN class=frame_middle_newspreview lang=SQ style="FONT-SIZE: 10pt; FONT-FAMILY: Verdana">

[CENTER][B]NJË TREGIM PËR EDUKIM SHPIRTËROR [/B]
[/CENTER]
[B]Prof. Fejzullah Haxhibajriq[/B]
D ikur në lashtësi në Ezel-parafillim sipas urdhërit të Zotit “Kun (Bëhu) - u krijua një trup i bukur të cilit iu dha emri Rruh (shpirt). Pak më vonë kur u krijua bota ekzistuese (Kjainat) - u krijua një vajzë e bukur të cilës iu dha emri Nefs. U krijua në etapa. Perveç bukurisë së saj, ajo është tinzare, e ndritshme, reagon shpejtë, hidhërare dhe largon hajrin. është edhe pa frikë dhe turp.
Krijuesi i vërtetë e pyeti Nefsin: “Kush jam Unë dhe kush je ti”? Nefsi u përgjigj “Unë jam unë dhe Ti je Ti. Unë jam për veten time dhe Ti je për veten Tënde”.
Krijuesi i Lartëmadhëruar e hudhi Nefsin në zjarr, por edhe pas kësaj, dha të njejtën përgjigje. E dënoi me ftohtësi-akulli, por, prap e dha të njejtën përgjigje. Atëherë All-llahu i Madhërishëm e urdhëroi Nefsin me uri, pa ushqim dhe pije. Gjendjen e urisë Nefsi nuk mundi gjatë ta duroj. Filloj të qajë dhe të kërkojë ndihmë. Në pyetje dha këtë përgjigje (ikrar): “Ti je Krijuesi ndërsa unë jam i krijuar”.
Nefsi pra është i ulët, dhe bën gjëra të ulëta. Udhëzon në delikte dhe konflikte. Dhe ku mundet e humbë njeriun. U martuan Rruhi nga Alemi-emër (Bota urdhërore) dhe Nefsi nga Alemi-halk (Bota e krijuar).
Zoti i Gjithëfuqishëm i dha Rruhit ferman (dekret) në të cilin ishin urdhërat dhe ndalesat. Nefsi të nevojitet por kujdes është mashtrues, mos ia plotëso dëshirat por udhëzoje. Mundohu që nefsi ti kaloj gjendjet. Emmare (udhëzim në të keqe), levvame (që kritikon veten) Mulhime (inspiruar) dhe të arrijë deri te faza Mutmeinne (e qetësuar). Këto gjendje përbëjnë një tërësi të quajtur Rruhi-kul-li dhe Nefsi kul-l-li. Këto pjesë o njeri ekzistojnë tek ti dhe te unë.
Nga kjo martesë babait Rruh dhe nënës Nefs lindi fëmiu i quajtur Kalb (zemër). Krijuesi i Gjithëmëshirshëm i dhuroi fëmiut një margaritar shumë të shtrenjtë që ta ruaj në gjoksin e tij. Ky margaritar është Imani (besimi).
Babait Rruh rreptësisht i është urdhëruar ta ruaj margaritarin Iman. Krijuesi i propozoi Rruhit dy rojtarë, dy robër të ndershëm fisnik si dy vezir (ministra). Ata ishin Akl (mendja) dhe Teufik (udhëzimi).
Këta duhet të kujdesen dhe ta ruajnë fëmiun. Mendja mirë i rëndit gjërat dhe di çfarë duhet bërë (habir), andaj konsultohu me të të mbështetu tek ai dhe mos u mashtro nga Nefsi, sepse Nefsi nuk e dinë mendjen. Veziri (ministry i dytë) nuk duhet shumë të flas, sepse ai është i sinqert me përvojë dhe me kualitete të larta. Andaj ai le të përkund fëmiun dhe mos e ndaj prej tij. mundohu që armiqët mos ti ndajnë. Mos u bën me Nefsin por me Mendjen. Vendosuni në qytetin e sheriatit sepse aty i keni të gjitha konforet. Në këtë qytet të Sheriatit, ty do të binden të gjithë edhe milingona edhe gjarpëri. Në një pallat të qytetit vendose djalin, por ruaju se armiqët mos t’ia vjedhin djalit margaritarin, sepse nëse ia vjedhin atëherë ke humbur edhe djalin.
Armiku i jashtëm është shejtani ndërsa këtij i ndihmon nga brenda nefsi. Andaj kujdesu mirë për Imanin e djalit.
Kur babai Rruh e dëgjoi urdhërin e Zotit, e morri fëmijën dhe hyri në pallat. Filloi me edukatën e fëmiut (sejri suluk). Hapësira e cila i takon Sheriatit është e madhe , përfshin Xhennetin dhe Xhehennemin dhe arrin deri te Arshur-Rrahman. Rruhi e zgjodhi Sheriatin për gjykatës. Rruhi e muar edhe flamurin e quajtur Teuhid (Njësi). Duke bartur në dorë flamurin hyri në pjesën e quajtur I’tikad, vendi ku ruhet imani (besimi). Aty pa një derë të quajtur “Emare” nëpër të cilën secili duhet kaluar. Secili udhëtarë ishte i shqetësuar nga njerëzit e egër që silleshin rreth derës, dhe nuk qanin kokën për njerëzit e ndershëm që donin të kalonin këtë derë. Në mesin e këtyre njerëzve ishte një njeri i quajtur Gadab (hidhërim) dhe bashkëshorten Shehvet (epshore). Ishin të pandashëm dhe të paedukuar. gruaja ishte një bukuroshe e papërshkruar dhe sjellje ngacmuese. Ndërsa bashkëshorti pehlivan i vërtetë. Dhe që të dy bënin ngatërresa dhe ngacmonin njerëzit.
Ata dominonin para derës dhe të gjithë të dobëtit i mbytnin. Me këta bashkpunonte një magjistare e aftë dhe mashtruese e përkryer.
Para derës ata e ndalën Rruhin dhe gruaja Shehvet filloi ti krekosej dhe ta përkëdhel duke i thënë: “Unë dhe burri im të duam, se ti je i bukur si Hëna”. Rruhi e largoi, por ajo ia solli bashkëshortin Gadabin, por edhe ai nuk pati sukses. Erdhi magjistarja, por edhe nga ajo shpëtoi. Ata, tani u bashkuan me nefsin, e këtyre iu bashkua edhe shejtani. Gruaja nefsi u bashkua me ata për t’iu hakmarrë burrit të saj Rruhit. Nga shqetësimi i madh Rruhi u sëmur dhe iu ndryshua mënyra e jetesës. I erdhi gruaja dhe i tha: “I dashuri im ta solla një (doktor) mjek të mirë për të shëruar” ky mjek ishte shejtani. Tani shejtani i tha Rruhit: “Ti vërtetë qenke shumë i sëmurë, trupi t’u paska dobësuar, andaj kam ardhë që të shëroj dhe të bëjë të lumtur. Kjo më shkon për dore. Rruhi e pa dhe e kuptoi se secili ishte më i zi se tjetri, por ishte i dobët dhe s’mund t’i largonte. Gruaja e shfrytëzoi rastin, e vjedhi fëmiun dhe ia japi shejtanit në edukim. Kur e pa këtë Teufiku shkoi te Akli dhe i tha: “O vezir i mençur, ma morrën fëmiun, më thuaj çfarë të bëjë”. Që të dy shkuan bashkërisht ta shpëtojnë fëmiun. Gjatë rrugës takuan një njeri tejet dinjitoz me emrin Shexha’at (trim dinjitoz) dhe një tjetër shumë të njerëzishëm me emrin Iffet (njerëzishëm).
Akli, Tevfiku, Shexha’ati dhe Iffeti u bashkuan për ta shëruar Rruhin dhe shpëtojnë Imanin. Ata gjetën një mjel të ditur, udhëzues të vërtetë (Rashid).
Te i sëmuri i përzuan tradhtarët dhe mashtruesit. Teufiku përsëri e ktheu fëmijën pranë vetit, e pastruan nga ndyesitë e shejtanit dhe fëmiut iu kthye ngjyra dhe aroma e mëparshme.
Rashidi i tha Rruhit se i ka sjellur edhe ilaçet për shërim. Një shurup ishte Ashk (dashuri e sinqertë ndaj All-llahut), i dyti quhej Istigfar (pendim dhe bindje ndaj All-llahut), i treit ishte Dhikr (përmendja e përhershme e All-llahut) dhe i katërti Xhezba (afrim kah All-llahu).
Me këtë Rashidi e përfundoi detyrën e tij, por babai Rruh e luti që t’i shoqërojë edhe më tej.
Dhe bashkarisht udhëtuan për ta kaluar derën e Emmarës. Por shejtani nuk i lëshonte dhe vazhdimisht mundohej ta mashtroj nefsin. Me të ishin edhe shoqëria e tij: hidhërimi, epshi, egoja, kacafytja, tradhtia, mendje madhësia, hipokrizia etj. sulmonin nga të gjitha anët. Por Rashidi (dietari i vërtetë) dhe Rruhu shkonin rrugës së sinqertë duke arritur te dera e dytë e quajtur Levvame. Akli dhe Teufiku gjithmonë vinin në ndihmë Rashidit, dhe për ta ruajtur fëmiun e vendosn në djepin e quajtur Sirr (fshehtësi).
Kështu udhëtonin më tej të sigurt. Gjatë rrugës që kalonin, pinin sherbetin e Dhikrit. Kaluan Levvamen dhe erdhën deri te kapia e mulhimes, Rruhu ishte gjithnjë e më i disponuar.
Erdhën deri te një vend i bukur i quajtur Vilajet i vogël. Ishte kënaqësi e veçantë te një tendë e quajtur Ahfa (fshehtësi e thellë). Këtu Rruhi përjetoi zbulime (Futuh). Rruhi vazhdimisht përmendte All-llahun. Këtu u sëmua nefsi. Deshi të bëjë një dredhi për ta ftuar shejtanin,. Qante, rënkonte dhe ankohej tejmase. Nefsit ia gjetën një shërbëtore të quajtur HubbiDunja (simpatia e dunjasë), duke shpresuar se kjo do t’ia sjellë shejtanin. Hubbi dunja u miqësua me shejtanin fshehtas për të mos ditur Rruhi. Por këtë e panë Akli dhe Teufiku dhe u vuan në akcion për ta ruajtur nefsin.
Këtu ishte një rojtar i quajtur Ilham i cili nuk lejonte asgjë të keqe dhe të dyshimtë. Ia tërhoqi vërejtjen Rruhit që të mos e mashtrojë nefsi. Kur nefsi e pa se u dobësua, filloi t’i lepihet Rruhit. Për ta penguar nga goditjet e nefsit, Rashidi ia rriti dozën e Dhikrit dhe të Ashkut . Këtu ranë të gjitha dyshimet. Kështu arritën në rajonin e pjesëve të bukura dhe madhështore të Mutmeines. Në derën gjysëmharkore shkruante Irxhi’i (Këthehu shpirt). Këtë derë (kapi) e ka ndërtuar mjeshtri i Ezelit. Te kjo derë nuk mund të arrijë çdokush.
Rruhi hyri nëpër këtë derë duke parë gjërat më të bukura. Këtu i pa Evliatë në grupe. I pa gjërat hakikaten (realishtë).
Këtu kupton çfarë janë Pejgamberët e kush janë Evlijët. Ndryshimi ishte për nga Nuri. Këtu pa edhe të vërtetën mbi Muhammedin a.s. (Hakikati Muhammedije) dhe ndryshimin e tij me Pejgamberët e tjerë. Pa brendinë e namazit dhe Qabes, brendin e Kur’anit dhe Nurin e tij. Pa, çfarë do të thotë të jeshë i afruar te All-llahu (tekarrub ilAllah). Pa, hapësira pa anë e pa fund dhe shumë begati të tjera. Pa një kështjellë të quajtur Kasri ma’rifet (pallati i njohurisë). Rruhi hyri në këtë pallat dhe pa një ballkon të quajtur Rida (kënaqësi).
Nefsi ishte i kënaqur dhe Rabbi i kënaqur me të. Kjo kështjellë kishte gjashtë anë-gjashtë shartet e imanit.
All-llahu, rreth pallatit për ta penguar nga shejtani vendosi një rrethojë të quajtur Fard me pesë roje: Kelimi shehadetin, Namazin, Agjërimin, Zeqatin dhe Haxhin. Pas rrethojës Fard vendosi edhe dy rrethoja tjera: Vaxhib dhe Sunet për ta ruajtur Imanin. Këto rrethoja i ruante edhe ushtria e quajtur Amel (veprat e mira), në fund shejtani u largua. Rruhi arriti te Hakku dhe ky ishte Vuslet.
[FONT=Tahoma][SIZE=2]Përktheu dhe përshtati [/SIZE][/FONT]
dr. Ali Iljazi

[CENTER][FONT=Verdana][SIZE=3][B][COLOR=#000080]Porositë më madhështore në Kuran[/COLOR][/B][/SIZE][/FONT][/CENTER]

[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Frikësohuni Allahut, o muslimanë, e tregohuni të devotshëm ndaj Tij, ashtu siç tregohet i devotshëm ai që e di se Allahu e dëgjon, e shikon, e di të fshehtën dhe të dukshmen dhe e shpërblen për punën e tij në dynja dhe ahiret. [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][COLOR=#000080][SIZE=2]O robërit e Allahut! Porosia më e madhe është porosia e Allahut, pastaj porosia e të Dërguarit të Tij e pastaj porosia e robërve të mirë të Allahut. Me porositë dhe këshillat e Allahut ngjallen zemrat, pastrohen veprat, duke punuar sipas tyre njeriu lartësohet, jeta rregullohet me to dhe shtohet shpërblimi në banesën e përhershme. Porositë më madhështore në Kuran janë tre ajete në suren En`am: (ky është komentimi i ajeteve) [/SIZE][/COLOR][B][COLOR=#000080][SIZE=2]“Thuaj! Ejani t’ju lexoj atë që me të vërtetë ju ndaloi Zoti juaj, të mos i shoqëroni Atij asnjë send, të silleni mirë me prindërit, të mos i vrisni fëmijët tuaj për shkak të varfërisë, sepse Ne ju ushqejmë juve dhe ata, të mos u afroheni veprave të shëmtuara të hapta apo të fshehta qofshin, mos e vrisni atë që e ndaloi Allahu, përveçse me të drejtë. Këto janë porositë e Tij, kështu që të mendoni thellë. Mos iu afroni pasurisë së jetimit[/SIZE][/COLOR][/B][COLOR=#000080][SIZE=2] (mund t’i afroheni) [B]vetëm në mënyrën më të mirë, derisa ai të arrijë pjekurinë, zbatoni me drejtësi masën dhe peshojën, Ne nuk ngarkojmë asnjë njeri përtej mundësive të tij. Kur të flisni[/B] (të dëshmoni)[B],[/B] [B]duhet të jeni të drejtë edhe nëse është çështja për[/B] (kundër) [B]të afërmit, dhe zotimin e dhënë Allahut plotësojeni. Këto janë ato me ç`ka Ai ju porosit kështu që të përkujtoni.[/B] [B]Dhe me të vërtetë kjo është rruga[/B] (feja) [B]Ime e drejtë[/B] (që e caktova për ju)[B],[/B] [B]prandaj pasojeni atë e mos ndiqni rrugë të tjera e t’ju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë porositë e Tij për ju, me shpresë se do të tregoheni të devotshëm.”[/B] (En`am, 151-153) [/SIZE][/COLOR][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Ato tre ajete Allahu i zbriti pas ajeteve tek të cilat përmendi rrugën e humbjes që ndiqnin idhujtarët arab[/COLOR][/SIZE][/FONT][COLOR=#000080][FONT=Verdana][SIZE=2]ë[/SIZE][/FONT][/COLOR][FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080], përrallat e tyre dhe gënjeshtrat që shpiknin për Allahun në lidhje me ndalimin e ngrënies së mishit të disa kafshëve, të mbjellave dhe frutave.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Ajeti i parë flet për teuhidin, parimin madhështor tek i cili kthehen të gjitha urdhërat dhe ndalesat e tek ai bazohen sheriatet e të gjitha feve. Pa teuhidin nuk bën dobi asnjë vepër. Në këtë ajet flitet për ndalimin e të gjitha llojeve të shirkut, i cili është gjynahu të cilin nuk ia fal Allahu atij që vdes në të. Ajeti porosit për respektimin e prindërve që janë baza e familjes, prehri ku rriten brezat dhe bërthamat e shoqërisë. Ajeti ndalon padrejtësinë ndaj foshnjave dhe kujdeset për të drejtën e tyre, sepse fëmijët janë forca e umetit. Ajeti ndalon nga veprat e shthurura qofshin ato të shfaqura apo të fshehta që të përhapet pastërtia, dhe morali i lartë, të mbrohet e mira dhe të varroset e keqja, të mbrohet nderi dhe të drejtat. Ajeti flet për ndalimin e vrasjes padrejtësisht të dikujt që shoqëria islame të largohet nga shkatërrimi që sjellin luftërat dhe kryengritjet.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][B]“Thuaj! Ejani t’ju lexoj atë që, me të vërtetë, ju ndaloi Zoti juaj!” [/B]Ejani e drejtohuni këndej që t`ju tregoj dhe t`ju lajmëroj për ato që, me të vërtetë, ju ka ndaluar Zoti juaj e jo për hamendje, përkundrazi ju lajmëroj për shpalljen që zbret nga Zoti juaj dhe urdhërin prej Tij. [B]“të mos i shoqëroni Atij asnjë send” [/B]mos të lutni përveç Zotit tuaj askënd në qiell apo në tokë. Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) [B]“Dhe[/B] (mua më shpallet) [B]me të vërtetë xhamitë janë veçant për të adhuruar Allahun, e mos adhuroni në to askënd tjetër me Allahun!”[/B] (Xhin, 18) Mos i shoqëroni Atij askënd në lutjen që është adhurim dhe as në lutjet e tjera, as në therjen e kurbanit e as në premtime, as në kërkimin e mbrojtjes e as në kërkimin e ndihmës, as në mbështetje, shpresë, frikë dhe tavaf në shtëpi tjetër përveç shtëpisë së Tij (Kabes), as në frikërespekt, sexhde, ruku, dashuri dhe madhërim, përkundrazi adhurojeni Zotin tuaj të vetëm me të gjitha llojet e adhurimit e duke iu larguar të gjitha llojeve të shirkut.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Ky ajet urdhëron për të gjitha llojet e adhurimit të Allahut ashtu siç tregohet edhe në shumë ajete të tjera. Muhammedi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: [B][I]“Kush vdes duke mos i bërë shirk Allahut, hyn në xhenet.”[/I][/B] Transmetoi Muslimi.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][B]“të silleni mirë me prindërit”[/B] Pra ju ndaloi juve kundërshtimin e tyre dhe ju porositi që të tregoheni bamirës ndaj tyre, e bamirësia ndaj tyre tregohet me bindjen ndaj tyre aty ku nuk ka kundërshtim të Allahut, tregohet duke i nderuar ata, duke i bërë të ndihen të gëzuar, mëshirimi dhe butësia me ta, veprimi i gjithçkaje që i rregullon ata, biseda e mirë me ta, lutja për ta kur janë gjallë dhe pasi të vdesin, t’u dhurosh atyre vepra të mira pasi të kenë vdekur, mbajtja e lidhjeve me të afërmit dhe miqtë e tyre pasi ata të kenë vdekur.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][B]“të mos i vrisni fëmijët tuaj për shkak të varfërisë, sepse Ne ju ushqejmë juve dhe ata”[/B] Disa prej idhujtarëve arabë i vrisnin vajzat e porsalindura nga frika e turpit, disa të tjerë vrisnin djalin e porsalindur nga frika e varfërisë, prandaj Allahu i Madhëruar i ndaloi nga ky zakon i keq dhe i lajmëroi se Ai është përgjegjës për rizkun e fëmijëve dhe baballarëve. Në këtë ndalesë përfshihet edhe dështimi i qëllimshëm i fëmijës nga frika e varfërisë ose përdorimi i tabletave kundër shtatzanisë, por nëse ka ndonjë domosdoshmëri lejohet përdorimi i tyre për aq sa e kërkon kjo domosdoshmëri si në rastin kur gruaja nuk mund ta mbajë dot shtatzaninë për ndonjë shkak shëndetësor apo kur shtatzania e njëpasnjëshme dëmton fëmijën e lindur më parë.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][B]“të mos u afroheni veprave të shëmtuara të hapta apo të fshehta qofshin”[/B] atyre veprave që janë të shpifura dhe shumë të këqija sipas logjikës dhe natyrshmërisë së njeriut e për ndalimin e të cilave kanë qenë të një mendimi të gjitha fetë qiellore. Allahu i Madhëruar i ka cilësuar disa nga këto vepra. [B]“Mos iu afroni[/B] [B]imoralitetit[/B] (zinasë) [B]se ajo është një vepër e shëmtuar dhe rrugë e keqe.”[/B] (Isra, 32) [B]“Përkujto kur popullit të vet Luti i tha: A punoni të shëmtuaren, që asnjë nga popujt e botës nuk e bëri para jush.”[/B] (A`raf, 80) Muhamedi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: [B][I]“I mallkuar është ai që vepron veprën e popullit të Lutit, i mallkuar është ai që vepron veprën e popullit të Lutit, i mallkuar është ai që vepron veprën e popullit të Lutit!”[/I][/B] [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Por, të shëmtuara quhen edhe të gjitha gjynahet e tjera dhe ndalimi nga afrimi tek këto vepra është ndalim më i plotë sesa ndalimi nga veprimi i tyre. Ndalimi nga afrimi tek një gjynah është ndalim nga shkaqet dhe rrugët që të çojnë tek ai gjynah, është ndalim nga kënaqja me imagjinimin e atij gjynahu, sepse vetja njerëzore mund të mashtrohet nga gjynahet, prandaj sheriati ndaloi veçimin me një grua të huaj dhe bisedat me gratë.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][B][COLOR=#000080][SIZE=2]“të hapta apo të fshehta qofshin”[/SIZE][/COLOR][/B][COLOR=#000080][SIZE=2] Pra, Allahu ndaloi të gjitha gjynahet që bëhen haptazi ose fshehtas, ato gjynahe që kryhen me gjymtyrë e janë të dukshme dhe ato gjynahe që janë të fshehta në zemër si: mendjemadhësia, smira, mashtrimi, hipokrizia si dhe urrejtja e asaj që do Allahu dhe dashuria e asaj që e urren Allahu.[/SIZE][/COLOR][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][B]“mos e vrisni atë që e ndaloi Allahu, përveçse me të drejtë”[/B] Allahu ka ndaluar vrasjen e muslimanit, të jobesimtarit të cilit i është dhënë besa nga prijësi musliman dhe jobesimtarit që nuk lufton kundër muslimanëve. Transmeton Buhariu dhe Muslimi se Muhammedi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: [B][I]“Nuk lejohet gjaku[/I][/B] (vrasja) [B][I]i muslimanit përveç tre rasteve: i martuari që bën imoralitet, ai që vret dikë dhe ai që e lë fenë e tij dhe ndahet nga xhemati.” “Kush vret një muahed[/I][/B] (jobesimtar të cilit i është dhënë besa nga prijësi musliman) [B][I]nuk do ta ndiejë erën e xhenetit.” “Muslimani vazhdon të jetë i lirë në fenë e tij përderisa nuk ka derdhur gjak të ndaluar, e nëse e bën këtë do të zihet ngushtë.”[/I][/B][/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][B]“Këto janë porositë e Tij” [/B]Premtim mes jush për ato që ju lexoi dhe ju urdhëroi që t`i mësoni dhe të punoni sipas tyre. [B]“kështu që të mendoni thellë.” [/B]E të dalloni se kush është e dobishmja dhe kush është e mira e të veproni atë që është e mirë e të largoheni nga ajo që është e keqe. E keqja e këtyre veprave të ndaluara njihet nga llogjika nëse thellohesh në to, ndërsa sheriati sqaroi me hollësi të këqijat e këtyre veprave të ndaluara. Ai që mendja e tij e largon nga këto vepra të ndaluara, me të vërtetë që është i logjikshëm, ndërsa ai që mendja e tij nuk e largon nga këto vepra të ndaluara është mendjelehti që nuk ka logjikë. E kush mund të jetë më i shëmtuar dhe gjynah më i madh sesa shirku, mosrespektimi i prindërve, veprat e shëmtuara dhe vrasja e atij që e ka ndaluar Allahu?[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Ajeti i dytë flet për mëshirimin, ndihmesën dhe kujdesin shoqëror mes muslimanëve dhe kujdesin për të dobëtit dhe të pamundurit. Ajeti gjithashtu ndalon shkeljen e të drejtave, urdhëron për plotësimin e marrdhënieve mes njerëzve, drejtësinë në shkëmbimin e sendeve pa e tepruar dhe pa pakësuar gjë, ndalon nga zullumi dhe padrejtësia në gjykim, dëshmi dhe fjalë edhe nëse kanë të bëjnë me njerëzit e dashur apo të urryer, urdhëron për drejtësi në gjithçka.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[RIGHT][FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][/COLOR][/SIZE][/FONT]
[SIZE=2][COLOR=#000080]Vazhdon[/COLOR][/SIZE][/RIGHT]

[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][B]“Mos iu afroni pasurisë së jetimit[/B] (mund t’i afroheni) [B]vetëm në mënyrën më të mirë, derisa ai të arrijë pjekurinë”[/B] Pra, mos iu afroni pasurisë së tij veçse me atë mënyrë që është më e dobishme për të, mos iu afroni pasurisë së tij veçse duke e mbrojtur atë, duke punuar për ta shtuar atë, mos e hani atë e mos e lini të prishet e të humbasë kot apo të pakësohet. Përpiquni për edukimin e jetimit, ndërsa udhëzimi i tij është detyrë më parësore që ai të bëhet një tullë e përshtatshme për ndërtimin e shoqërisë. [B]“derisa ai të arrijë pjekurinë”[/B] pra derisa të mbushi moshën e pjekurisë e të jetë i aftë për ta mbajtur si duhet pasurinë e tij, në këtë rast i jepet pasuria që ta përdorë vetë. [/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][B][COLOR=#000080][SIZE=2]“zbatoni me drejtësi masën dhe peshojën”[/SIZE][/COLOR][/B][COLOR=#000080][SIZE=2] pra ju ndaloi shkeljen e të drejtave dhe mosplotësimin si duhet të marrdhënieve. Plotësojini si duhet të drejtat pa mangësuar prej tyre. [B]“Ne nuk ngarkojmë asnjë njeri përtej mundësive të tij.”[/B] Prej mëshirës së Allahut është se Ai nuk urdhëron e nuk ndalon përveçse për atë që është e mundur. [B]“Kur të flisni[/B] (të dëshmoni)[B],[/B] [B]duhet të jeni të drejtë”[/B] Pra nëse gjykoni ose dëshmoni ose nëse futeni për të rregulluar mes dy personave që kanë mosmarrveshje, ose nëse lavdëroni ose përmendni të këqijat e dikujt për ndonjë qëllim të bazuar në Sheriat, atëherë mbani drejtësi, edhe nëse ai që gjykohet, ai për të cilin ose kundër të cilit dëshmoni është prej të afërmve tuaj e njësoj me të është edhe i huaji apo ai që urreni.[/SIZE][/COLOR][/FONT]
[FONT=Verdana][B][COLOR=#000080][SIZE=2]“dhe zotimin e dhënë Allahut plotësojeni”[/SIZE][/COLOR][/B][COLOR=#000080][SIZE=2] Zotimi i dhënë Allahut përmbledh urdhërat, ndalesat dhe ligjet e Tij. Allahu i Madhëruar i tha beni israilëve (ky është komentimi i ajetit) [B]“dhe zbatoni premtimin që më keni dhënë Mua. Unë zbatoj atë që ju premtova”[/B] (Bekare, 40) Në këtë zotim përfshihen edhe marrëveshjet dhe premtimet e dhëna mes njerëzve nëse nuk janë në kundërshtim me sheriatin e kur bëhen për hir të Tij, se Ai na urdhëroi për mbajtjen dhe plotësimin e tyre.[/SIZE][/COLOR][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080][B]“Këto janë ato me çfarë Ai ju porosit, kështu që të përkujtoni.”[/B] Pra, të përkujtoni këto porosi nëse lini pas dore zbatimin e tyre me qëllim ose pa qëllim qoftë. Nëse përkujtohet njeriu për detyrimin e përkujtimit të tyre atëherë ai fillon t`i zbatojë ato.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][B][COLOR=#000080][SIZE=2]“Dhe me të vërtetë kjo është rruga[/SIZE][/COLOR][/B][COLOR=#000080][SIZE=2] (feja) [B]Ime e drejtë[/B] (që e caktova për ju)[B],[/B] [B]prandaj pasojeni atë e mos ndiqni rrugë të tjera e t’ju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë porositë e Tij për ju, me shpresë se do të tregoheni të devotshëm.”[/B] Pra ju ndaloi shmangien nga rruga e drejtë e shkuarjen majtas e djathtas e ju bëri detyrë pasimin e rrugës së drejtë, e rruga e drejtë është i gjithë Islami.[/SIZE][/COLOR][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Ndërsa fjala [B]“të tregoheni të devotshëm” [/B]është përmendur sepse vazhdimësia në rrugën e drejtë i përket vetëm atyre që janë të devotshëm. Të treja ajetet e përmendura kanë edhe shembuj të tjerë në Kuran dhe Sunet. Abdullah ibn Mesudi ka thënë: “[I]Kush dëshiron të shikojë porosinë e Muhamedit (salallahu alejhi ue selem) le të lexojë këto ajete[/I] (dhe përmendi këto të treja). Sa këshillues i madh që është Allahu, sa porosi madhështore që është ajo e sa i lumtur do të jetë ai që vepron sipas asaj porosie. Fillimi i kësaj rruge është në dynja, ndërsa fundi i saj është në xhenet, ndërsa largimi nga rruga e drejtë duke pasuar epshet dhe dynjanë ose duke bërë bidate, kufër ose hipokrizi e ka fillimin në dynja ndërsa fundin në xhehenem, në dynja mbytet në epshe dhe vuajtje, në varr zhytet në errësirat e tij ndërsa pas ringjalljes në xhehenem.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Sikur çdo musliman të vepronte sipas këtyre porosive, atëherë Allahu do të ishte me të, do t`i jepte sukses në çështjet e tij, e ai do të ishte bamirës me veten e tij, do të ishte bamirës me krijesat e njerëzit do të shpëtonin nga e keqja e tij.[/COLOR][/SIZE][/FONT]
[FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) [B]“Bindjuni Allahut dhe të dërguarit e kini kujdes[/B] (mos kundërshtoni)[B].[/B] [B]E nëse refuzoni, atëherë pra, dijeni se obligim i të dërguarit Tonë është vetëm komunikimi i qartë.”[/B] (Maide, 92) [/COLOR][/SIZE][/FONT]


[RIGHT][FONT=Verdana][SIZE=2][COLOR=#000080]Shejh Ali Abdurrahman el Hudhejfi[/COLOR][/SIZE][/FONT][/RIGHT]

[CENTER][SIZE=2]Pastërtia e zemrës dhe shpirtit[/SIZE][/CENTER]
[SIZE=2]Nga:[B] Salih INXHIQ[/B][/SIZE]
[SIZE=2][B][I]“Pasha njeriun dhe Atë që e krijoi atë! Dhe ia mësoi se cilat janë të këqijat dhe të mirat e tij. E ka dështuar ai që e poshtëroi vetveten.” [/I][/B](Esh-Shems: 7-10)[/SIZE]
[SIZE=2]Islami është ilaç për njerëzimin në luftë kundër urrejtjes, lakmisë, mosdurimit dhe sëmundjeve tjera të cilat e shkatërrojnë individin dhe shoqërinë.[/SIZE]
[SIZE=2]Islami e ka vërejtur këtë rrezik, andaj ka mobilizuar të gjitha fuqitë në drejtim të neutralizimit të atyre veprave të liga, duke tërhequr vërejtjen për rrezikun nga to dhe dëmin e madh që shkaktojnë. I Dërguari i All-llahut, Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], ka thënë: [I]“Mos i bëni zili njëri-tjetrit, mos e mashtroni njëri-tjetrin; mos e urreni njëri-tjetrin; mos ia ktheni shpinën njëri-tjetrit, duke u hidhë­ruar; mos i ndërhyni me shitblerjen tuaj tjetrit në shitblerje. Bëhuni rob të All-llahut, vëllezër të vërtetë. Musli­mani është vëlla i musli­manit. Nuk i bën atij pa­dre­jtësi, nuk e degradon e as nuk e poshtëron. De­votshmëria është këtu”[/I].[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu gjatë sjelljes me të tjerët mund të jetë një nga të dy: përdhunues apo viktimë e dhunës. Nëse është përdhunues, obligim i tij i pashtyeshëm është që menjëherë të ndërpret me dhunën dhe maltretimin, ta përmirësojë raportin dhe sjelljen e tij, kurse viktimës të cilës i ka bërë padrejtësi t’ia kthejë në mënyrën me të cilën do të përpiqet që raporti i tyre i ndërsjellë të normalizohet dhe kështu të kthehet dashuria e ndërsjellë në kënaqësi të dyanshme. I Dërguari i All-llahut, Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], lidhur me këtë ka thënë: [I]“Kush i ka bërë një padrejtësi (zullum) vëllait të vet në nderin e tij apo në diç tjetër, le t'i kërkojë falje atij po atë ditë, para se mos të bëhet çështja për dinarë e dërhemë (para se të vihen veprat në llogari): nëse e ka një vepër të mirë - do t'i paguhet me të padrejtësia; por nëse nuk do të ketë vepra të mira, atëherë do t'i merren mëkatet e të dëmtuarit dhe do t'i jepen atij (që ka bërë zullum)”.[/I][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Megjithatë, nëse bëhet fjalë për personin i cili është viktimë e dhunës së ndokujt, apo të cilës i është shkaktuar dhembje shpirtërore përmes ofendimit, gjesteve të këqija, apo në ndonjë mënyrë tjetër është nënçmuar, edhe prej personit të tillë Islami kërkon fleksibilitet, shpirtgjerësi dhe zemër të hapur e cila është e gatshme të falë dhe të mbyll sytë para ofendimeve atëherë kur kjo kërkohet prej tij. Muslimani duhet të jetë i gatshëm të pranojë ndjesë dhe dorën e afruar të pajtimit kur t’i vijë vëllai i vet tek i cili hetohen gjurmë të pendimit dhe keqardhjes për atë që ka bërë. Çdo refuzim i kërkimit të faljes në situatë dhe rrethana të tilla paraqet gabim të madh, sepse i Dërguari i All-llahut thotë: [I]“Kush kërkon falje nga vëllai musliman e ai nuk ia pranon faljen, do të ketë mëkat sikur ai i cili në mënyrë të palejueshme ka arritur deri te pasuria”,[/I] kurse në transmetimin tjetër qëndron: [I]“Kush nuk është i interesuar të pranojë faljen, atij nuk i lejohet hyrja në basen[/I] (të Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], ku do të pinë mu’minët)[I]”.[/I][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Urrejtja në zemrat është një nga cilësitë të cilat gjenden vetëm te njerëzit e prishur, përderisa cilësitë fisnike, shpirtrat e pastër, janë larg urrejtjes me kilometra. Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: [I]“A doni t’ju kumtoj për njerëzit më të këqij?”[/I] U përgjigjën: “Po, nëse do, o i Dërguari i All-llahut”. [I]“Me të vërtetë, prej më të këqijve është ai i cili zbret vet [/I](i cili është i vetmuar)[I], kamxhikon robin e vet, nuk i ndihmon dhe nuk ia jep pjesën që i takon. A doni t’ju kumtoj për atë që është më i keq se ai?[/I] U përgjigjën: “Po, nëse do, o i Dërguari i All-llahut”. [I]“Ai që i përbuzë njerëzit dhe që atë e përbuzin. A doni t’ju kumtoj për ata të janë më të këqij se ai?[/I] U përgjigjën: “Po, nëse do, o i Dërguari i All-llahut”. [I]“Ata që nuk pranojnë gabimin, as faljen, e as që ua falin të tjerëve. A doni t’ju kumtoj për atë që është më i keq se këta?[/I] U përgjigjën: “Po, nëse do, o i Dërguari i All-llahut”. [I]“Ai nga i cili nuk ka kurrfarë shprese për ndonjë të mirë, e as nuk ekziston siguri nga e keqja e tij”.[/I][/SIZE]
[B][SIZE=2][COLOR=#004b94]Publikimi i të metave të njerëzve tjerë[/COLOR][/SIZE][/B][COLOR=#004b94]
[SIZE=2][/SIZE]
[/COLOR][SIZE=2]Ka shumë dukuri të cilat janë produkt i urrejtjes dhe të keqes ndaj të tjerëve. Një prej tyre është edhe hulumtimi i të metave të njerëzve tjerë me qëllim që ato të publikohen para opinionit dhe në atë mënyrë të degradohen dhe nënçmohen njerëzit. Kjo sjellje është karakteristikë për njerëzit me epshe të ulëta, e të prishurve dhe shpirtkëqinjve. Deformimi i tillë shkon edhe më larg se publikimi i të metave ekzistuese, sepse ky i prishur është i gatshëm që të publikojë gënjeshtra të paskrupullta, shpifje, të kënaqet duke përgojuar dhe nxirë njerëzit. Muslimani gjithmonë ua dëshiron vetëm të mirën njerëzve, nëse nuk është në situatë që t’u ndihmojë më konkretisht. Kurse ai i cili nuk njeh ndonjë të metë të dukshme te dikush, atëherë mundohet të shpifë, dhe bëhet gënjeshtar i thjeshtë, i prishur dhe mëkatar i madh. All-llahu i Madhërishëm thotë: [B][I]“Ata, të cilët dëshirojnë që te besimtarët të përhapet imoraliteti, ata i pret dënimi i dhembshëm në këtë dhe në botën tjetër. All-llahu di [/I][/B][I](të fshehtat)[B] e ju nuk i dini.”[/B][/I] (En-Nur: 19)[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Muslimani i vërtetë i cili ka shpirt dhe zemër të pastër, madje edhe nëse me siguri e di se vëllai i vet nga feja ka ndonjë të metë, mundohet që këtë ta mbulojë dhe nuk lejon që në prani të tij të përmendet në kontekst negativ. I Dërguari i All-llahut, Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], ka thënë: [I]“Kush largon nga mu’mini një telashe në këtë botë, All-llahu do t’ia largojë atij në Ditën e Gjykimit; kush ia lehtëson atij që është në gjendje të vështirë, All-llahu do t’ia lehtëson atij në dunja dhe ahiret; kush mbulon një të metë të muslimanit, All-llahu do t’ia mbulojë atij në dunja dhe ahiret. All-llahu i ndihmon robit derisa robi i ndihmon vëllait të vet”.[/I][/SIZE]
[B][SIZE=2][COLOR=#004b94]Lakmia[/COLOR][/SIZE][/B][COLOR=#004b94]
[SIZE=2][/SIZE]
[/COLOR][SIZE=2]Edhe lakmia është cilësi shumë e keqe e cila paraqitet si rezultat i karakterit të rrënuar të njeriut. All-llahu i Madhërishëm thotë: [B][I]“A u kanë zili atyre njerëzve për atë që All-llahu u dha nga mirësitë e Tij?...”[/I][/B] (En-Nisa:54) [/SIZE]
[SIZE=2]Lakmia është shikimi jo me kënaqësi i të mirave dhe lumturisë së dikujt tjetër, si dhe dëshira që personi përkatës t’i humbë ato, kurse lakmuesi t’i përvetësojë dhe t’i marrë. Personi lakmues nuk dëshiron që dikush tjetër ta shfrytëzojë atë begati dhe nuk mund të shikojë dhe durojë që dikush të jetë më i mirë dhe të ketë më shumë se ai. Lakmia është cilësi shumë e rrezikshme dhe negative si për individin, edhe më shumë për bashkësinë në të cilën personi i tillë jeton. Prandaj i Dërguari i All-llahut, Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], ka tërhequr vërejtjen për rrezikun dhe dëmin e lakmisë, duke thënë: [I]“Ruajuni lakmisë, sepse lakmia shkatërron veprat e mira sikur që zjarri i shkatërron drutë”[/I]. Lakmuesi me plan dhe sistematikisht mundohet të shkatërrojë gjithçka përreth vetes, duke mos ngurruar për asgjë, ashtu që të realizojë qëllimet e veta dhe të kënaqë epshin e vet. Prandaj All-llahu i Madhërishëm, në suren [I]El-Felek[/I] nxitë që tek Ai të kërkojmë mbrojtje dhe mbështetje nga lakmuesit e këqij, dhe ka thënë:[B][I] “Edhe prej dëmit të smirëkeqit kur sipas smirës vepron.”[/I][/B](El-Felek: 5)[/SIZE]
[SIZE=2]Kurse në suren [I]En-Nisa[/I], All-llahu i Madhërishëm thotë: [B][I]“Mos lakmoni në atë, që All-llahu gradoi disa nga ju mbi disa të tjerë. Burrave ju takon hise nga ajo që fituan ata dhe grave gjithashtu ju takon hise nga ajo që fituan ato. All-llahut kërkoni nga të mirat e Tij. All-llahu është i dijshëm për çdo send.” [/I][/B](En-Nisa: 32)[/SIZE]
[SIZE=2]Edhe në Sunnet hasim në ndalesën e rreptë të lakmisë, edhe atë në hadithin të cilin e transmeton Enesi [radijall-llahu anhu] prej Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], se ka thënë: [I]“Mos lakmoni njëri-tjetrin!”[/I][/SIZE]
[SIZE=2]Megjithatë, është e nevojshme të tregohet se lakmia nuk është e ndaluar në dy raste, gjegjësisht ajo është mohuar me hadithin të cilin e transmeton Ibn Mes’udi [radijall-llahu anhu] nga Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]: [I]“Lakmia nuk është e lejuar, përveç se në dy raste (përjashtuese): njeriu të cilit All-llahu i ka dhuruar pasuri, kurse ai shpenzon në rrugë të vërtetë, dhe njeriu të cilit All-llahu i ka dhuruar dituri (mençuri), kurse ai punon sipas saj dhe i mëson të tjerët”.[/I] Dijetarët thonë se fjala “hased” (lakmi) përdoret në kuptimin e vet bazë dhe atë të bartur (alegorik). Në këtë hadith është përdorë në kuptimin alegorik, gjegjësisht, në kuptimin e përpjekjes pozitive dhe dëshirës që të realizohet ajo të cilën dikush tjetër e ka arritur, por jo me dëshirë që ajo begati të jetë e privuar për dikë tjetër. Për këtë përpjekje dhe dëshirë pozitive në gjuhën arabe përdoret edhe fjala “gibtatun”. Kjo përpjekje dhe angazhim është e mundur të jetë obliguese (vaxhib), lavdëruese (mendub), apo e lejuar (mubah).[/SIZE]
[B][SIZE=2][COLOR=#004b94]Mendimi i keq për njerëzit tjerë[/COLOR][/SIZE][/B][COLOR=#004b94]
[SIZE=2][/SIZE]
[/COLOR][SIZE=2]Ajo që është e pandarë nga urrejtja dhe e keqja në raport me njerëzit tjerë është mendimi i keq për ta dhe përqeshja për shkak të disa të metave të caktuara. Nuk ka dyshim se kjo është shenjë e dobësisë së imanit dhe moralit të keq të personave të tillë. All-llahu i Madhërishëm thotë: [B][I]“O ju që besuat, nuk bën të tallet një popull me një popull tjetër, meqë të përqeshurit mund të jenë më të mirë nga ata të cilët përqeshin dikë tjetër, e as gratë me gratë e tjera, sepse mund të ndodhë që gratë e tjera të jenë më të mira se ato që përqeshin [/I][/B][I](duke e nënçmuar njëri-tjetrin)[B] dhe mos etiketoni njëri-tjetrin me llagape. Pas besimit është keq të përhapet llagapi i keq. E ata që nuk pendohen, janë mizorë.”[/B][/I] (El-Huxhurat: 11) I Dërguari i All-llahut, Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], ka ndaluar që për shokët e tij të thuhet diçka të cilën ai nuk dëshiron ta dëgjojë për ta, andaj ka thënë: [I]“Asnjë nga shokët e mi të mos më tregojë asgjë për shokët e mi. Unë vërtet dua të dal mes jush zemër­pastër (të kem mendim të mirë për ju)”.[/I][/SIZE]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]

[B][SIZE=2][COLOR=#004b94]Pastërtia e zemrës dhe shpirtit nga urrejtja, lakmia dhe e keqja do të jenë arsye e hyrjes në Xhennet[/COLOR][/SIZE][/B][COLOR=#004b94]
[SIZE=2][/SIZE]
[/COLOR][SIZE=2]Muslimani nuk guxon të lejojë për shkak të mossuksesit të vet në jetë, apo ndoshta në ndonjë segment apo fazë të jetës, të dëshiron që edhe njerëzit tjerë të përjetojnë mossukses dhe humbje të tillë. Nuk është ndershmëri dhe bamirësi, të cilat Islami i parashtron për disa nga qëllimet prioritare të besimtarëve, t’i dëshirohet tjetrit gjë e keqe dhe mossukses vetëm sepse ne nuk kemi arritur të kemi sukses dhe të realizojmë fitim. Muslimani duhet të jetë shpirtgjerë, shpirtmirë, largpamës, me horizonte të gjera dhe të menduar të thellë, në bazë të çkahit do të jepet llogari edhe për interesin e përgjithshëm, e jo vetëm për ambiciet dhe ëndjet e tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]Enes ibn Maliku [radijall-llahu anhu] rrëfen: “Ishim ulur te Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], e ai na tha: [I]“Tani para nesh do të paraqitet një njeri i cili është prej banorëve të Xhennetit”[/I]. Atëherë hyri një ensari nga mjekra e të cilit pikonin pikat e ujit nga abdesti, kurse në dorë të majtë mbante papuçet e veta. Të nesërmen Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i përsëriti po të njëjtat fjalë, e para nesh doli i njëjti njeri. Edhe ditën e tretë Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i përsëriti fjalët e dy ditëve të para, e pas kësaj na u paraqit po i njëjti person. Pasi që Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] u ngrit (dhe doli), pas atij njeriu doli Abdullah ibn Amri [radijall-llahu anhu] dhe i tha: “Unë jam fjalosur me babanë tim dhe u betova se nuk do të hyjë në shtëpi tri ditë, andaj a më lejon që të qëndroj te ti tri ditë?”, kurse ai iu përgjigj: “Po”.[/SIZE]
[SIZE=2]Enesi thotë: “Abdullahu rrëfeu se për tre netët e kaluara tek ai njeri, nuk e ka parë që ai të ngrihet natën për falje të namazit të natës, përveç se kur kthehej në anën tjetër në shtrat e përmendte All-llahun e Madhërishëm dhe kështu deri në sabah, kur ngrihej që ta falë namazin e sabahut”. Duke rrëfyer më tej Abdullahu thotë: “Nuk e kam dëgjuar (gjatë tri ditëve) të flet diç tjetër përveç se mirë”.[/SIZE]
[SIZE=2]“Kur kaluan tri ditë, unë thuajse fillova të nënçmoj veprat e tij, andaj edhe i thashë: “O robi i All-llahut, unë dhe babai im nuk jemi fjalosur, e as që jam betuar se nuk do të hyjë në shtëpi, por e kam dëgjuar të Dërguarin e All-llahut, Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], se për ty thotë, edhe atë duke përsëritur tri herë, se përpara nesh do të dalë një prej banorëve të Xhennetit, kurse ti u paraqite tri herë. Desha të qëndroj te ti dhe t’i shohë veprat tua që t’i pasoj ato, por nuk hetova se ti bën ndonjë vepër të madhe të posaçme dhe të vlefshme. Pra, si ke arritur që të të takojë ajo që Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e ka thënë për ty?”[/SIZE]
[SIZE=2]“Këtu nuk ka asgjë më tepër, por vetëm ajo që edhe vetë e ke parë”, ia kthen njeriu. Abdullahu tha: “Kur u nisa për të dalë, më thirri dhe më tha: “Nuk ka asgjë më tepër, por vetëm atë që edhe vetë e ke parë, përveç se në shpirtin dhe zemrën time nuk kam ndaj asnjërit musliman aspak hidhërim e as pezmatim, askujt nuk i lakmoj për ndonjë të mirë që ia ka dhënë All-llahu”. Atëherë Abdullahu tha: “Kjo është ajo që të ka sjellë deri tek ajo pozitë (tek All-llahu i Madhërishëm, andaj ke merituar Xhennetin)”.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Islami ka metoda dhe mënyra që shpirtrat dhe zemrat e njerëzve t’i pastrojë nga ndryshku, e keqja, lakmia, nënçmimi dhe të këqijat tjera, ashtu që t’i mbushë ato me ndjenja të cilat janë shembullore dhe fisnike për njerëzit. Në çdo moment, çdo ditë, javë dhe vit, besimtarët kalojnë nëpër momente, ditë, muaj dhe vende të bekuara, të cilat janë si mjete për pastrim të shpirtrave dhe zemrave të tyre prej të gjitha dukurive dhe cilësive negative. Pesë namazet e ditës do ta kenë efektin e plotë dhe do ta arrijnë qëllimin e vërtetë vetëm nëse atyre u afrohemi me zemër të pastër dhe shpirt të pastruar, si dhe duke mos bartur në to aspak të keqe dhe mosdurim ndaj vëllezërve tjerë. I Dërguari i All-llahut ka thënë[I]: “Tre personave namazi i tyre nuk do t’u ngrihet as një pëllëmbë mbi kokat e tyre [/I](d.m.th. nuk ngrihet kah All-llahu, që Ai t’i shpërblejë për nënshtrimin)[I]: njeriu i cili u prinë njerëzve në xhemat, kurse ata nuk e durojnë [/I](nuk e duan)[I], gruaja të cilën e zë mëngjesi, kurse burri i saj është i hidhëruar ndaj saj [/I](nëse pa arsye të sheriatit refuzon marrëdhëniet intime)[I], dhe dy vëllezërve [/I](muslimanë) [I]të cilët janë në konflikt të ndërsjellë”.[/I][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Gjatë javës ka disa ditë kur All-llahu i Madhërishëm i falë mëkatet, por ajo falje nuk përfshinë ata zemrat e të cilëve janë përplot urrejtje, lakmi, të keqe dhe hidhërim ndaj muslimanit tjetër. I Dërguari i All-llahut, Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], thotë: [I]“Veprat e njeriut paraqiten çdo të hënë dhe të enjte, e All-llahu i Madhërishëm ia falë mëkatet në këto ditë secilit njeri i cili nuk e konsideron të barabartë askë tjetër me All-llahun [/I](nuk bën shirk), [I]përveç njeriut i cili ushqen urrejtje, përbuzje dhe armiqësi ndaj vëllait të vet[/I] (për nga feja)[I], andaj [/I](All-llahu i Madhërishëm) [I]thotë:[/I] [I]“Lëreni këta dy[/I] (nuk do t’ua fali këtyre) [I]përderisa nuk pajtohen[/I] (nuk i vendosin lidhjet vëllazërore)[I]”.[/I][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Gjatë tërë vitit muslimanët kanë rast të afrohen, t’i forcojnë lidhjet e tyre vëllazërore të cilat duhet të jenë përplot ngrohtësi, dashuri dhe ndjeshmëri. Është e palejueshme që besimtarët të kalojnë një periudhë aq të gjatë, e të mbeten të robëruar në prangat e armiqësive dhe urrejtjeve të tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]E lusim All-llahun e Madhërishëm që t’u ndihmojë muslimanëve që t’i tejkalojnë mospajtimet e tyre, t’i bashkojë radhët e tyre dhe zemrat dhe shpirtrat e tyre t’i pastrojë nga urrejtja, lakmia, mosdurimi, e keqja, si dhe që këto cilësi t’ua zëvendësojë me dashuri, pajtim, ngrohtësi dhe mirëkuptim. Amin![/SIZE]
[SIZE=2]Marr nga revista: VEPRA[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]http://www.mesazhi.com[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]

[B][SIZE=2][COLOR=#004b94]Islami fe universale[/COLOR][/SIZE][/B][SIZE=2]Nga: [B]Aid el-Karni[/B][/SIZE]
[SIZE=2]Feja islame ishte fe universale që prej fillimit të saj “[B]E Ne të dërgum ty (O Muhamed) vetëm si mëshirë për të gjitha krijesat”.[/B](Enbija 107). Ftuesit dhe mbajtësit e këtij mesazhi hyjnor duhet të besojnë shumë në konceptin e universalitetit të fesë dhe duhet të ruajnë bukurinë e prezantimit të saj te njerëzit. Duhet të jemi të kujdesshëm që feja jonë t’u paraqitet njerëzve e bukur, e dashur dhe e pranueshme. Feja Islame që e propogandojnë disa njerëz nuk i përngjan fesë që solli profeti Muhamed a.s. Feja Islame është fe e paqes, fe e sigurisë, drejtësisë, tolerancës. Padrejtësia, shtypja, armiqësia dhe dhunimi nuk janë pjesë e fesë sonë: “[B]dhe mos e teproni sepse Allahu nuk i do ata që e teprojnë”[/B] ( Bekare:190).

Si të bindim botën për drejtësinë e çështjes sonë dhe zemërgjerësinë e fesë sonë kur u paraqesim atyre një Islam të egër, të rreptë dhe që u rrezikon atyre sigurinë dhe lumturinë. Duhet të binden të gjithë njerëzit që kjo fe është mëshirë për njerëzimin, fton për jetë të qetë e të lumtur për të gjithë. Kjo fe përmban njohjen, komunikimin dhe bashkëpunimin. Prandaj, popuj të ndryshëm në botë i hapën dyert dhe zemrat që me njohjen e parë dhe të mundohemi që sa më shumë njerëz të hyjnë ne xhenet qofshin këta të krishterë, hebrej, budist apo adhurues të zjarrit. Çështja jonë me ta është siç thotë Zoti në Kuran “Thuaju (O i dërguar): O ithtarë të librit ejani (të bashkohemi) te një fjalë që është e njëjtë mes nesh dhe jush – Të mos adhurojmë, pos Allahut, të mos i bëjmë Atij asnjë send shok, të mos konsiderojmë njëri -tjetrin zotër pos Allahut”. (Ali Imran 64).

Profeti Muhamed a.s kur e dërgoi Aliun r.a për të luftuar në Hajber i tha “Ftoi ata për tek fjala "nuk ka Zot tjetër përveç Allahut dhe unë jam i dërguar i Tij. Për Zotin nëse do të udhëzohej ndonjë prej tyre nga ftesa jote do të ishte shumë më e vlefshme se pasuria me e madhe që mund të kesh". Pra nuk është çështja në e humb apo jo tjetrin apo e hedh tutje, por është shpëtimi i tij nga humbja. Nuk është e kërkuar të nxitosh për t’u prerë bileta të tjerëve për në zjarr të xhehenemit, por të ftosh atë për në fenë Islame që të hyjë në xhenetin e mrekullueshëm. Kemi nevojë të qëndrojmë dhe meditojmë në thëniet e profetit Muhamed a.s: “Jeni dërguar për njerëzit për t’ua lehtësuar fenë dhe jo vështirësuar”. “Përgëzoni dhe mos largoni, lehtësoni dhe mos vështirësoni”.

Asnjë njeri nuk do t’i përgjigjet ftesës sonë derisa të ketë garanci për sigurinë, paqen dhe të ardhmen e tij. Fjalët tona asnjëherë nuk do të dëgjohen nëse të tjerët nuk do të respektohen si qënie njerëzore, dhe perderisa nuk do t\'u njihen pozitat e tyre. Islami është fe universale edhe nëse kundërshtojnë mendje shkurtërit, Islami është fe e mëshirës edhe nëse nuk u pëlqen rrëmujaxhinjve, Islami është jeta edhe sikur të refuzojnë ekstremistët. Mosha e Islamit është me e gjatë se mosha disa vjeçare e pasuesve të tij. Horizontet e Islamit janë më të gjera se mendjet e ngushta të disa personave. Islami është fe e bukur por bukurinë e tij nuk mund ta shohin të verbërit dhe njerëzit që përdorin syze të errëta. [/SIZE]
[SIZE=2]El Mutenebi thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Një gojë e sëmurë dhe ujin më të ëmbël e shijon të idhët"[/SIZE]
[SIZE=2]Burimi: [url]http://www.vizion-islam.com[/url]
[/SIZE]

[CENTER][SIZE=2]Letër studentit musliman[/SIZE][/CENTER]
[SIZE=2]Nga:[B] Hassan el Benna[/B][/SIZE]
[SIZE=2]Letër Studentit Mysliman është përkthimi i një letre të cilën Hassan el-Benna i shkroi njërit prej nxënësve të tij i cili atëbotë po studionte në Perëndim. Këshillat e sinqerta që përmban kjo letër burojnë nga vlerat dhe karakteri i përhershëm i Islamit. Përmes saj, ai përpiqet t’ia përkujtoj të adresuarit dhe në të vërtetë gjithë myslimanëve, se qëllimi primar në jetën e një myslimani është ta kënaq Allahun dhe të jetoj sipas ligjit të Tij të shenjtë. Po ashtu, kjo letër na jep të kuptojmë se studimi nuk duhet të jetë vetë fundi i çdo gjejë dhe se qëllimi primar i studimit nuk është përfitimi i të mirave materiale. Myslimani duhet të dallohet në studimet e tij në mënyrë që të punoj për Islamin dhe t’i shërbej njerëzimit.)

Vëllai im në islam (mbrojtja dhe kujdesi i Allahu qofshin mbi ty). Falënderimet qofshin për Allahun, përveç Tij tjetër nuk ka. Paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi Muhamedin, i cili u dërgua mëshirë për mbarë njerëzimin, mbi familjen e tij, shokët dhe gjithë ata që ndjekin rrugën e tij deri ne Ditën e Gjykimit.

Paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi ty tash kur udhëton me një qëllim të përkryer dhe synim fisnik, dhe atëherë kur të kthehesh me një përgatitje të theksuar për një mision bujar.

Paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi ty përderisa i shërben Islamit me frytet më të përsosura të shkencës dhe diturinë më të mirë .

Vëllai im më i dashur, shpejtë ke për tu gjetur në mesin e njerëzve që nuk i ke njohur më herët, me sjellje dhe tipare me të cilat nuk je mësuar. Në ty ata do të shohin shembullin e një myslimani. Andaj ki kujdes që të shohin në ty shëmbëlltyrën më të mirë dhe imazhin më të bukur, në mënyrë që ta kuptojnë se fjala ‘Mysliman’ shpreh virtyt dhe fisnikëri.

Me vete ke një besë të çmuar, ajo është bashkëshortja jote e ndershme, çmoje këtë. Ndaj saj të jesh shokë besnik. Siguroj asaj qetësi dhe lumturi. Ndaje lumturinë me të, duke qenë i kujdesshëm në të drejtat tua dhe të mos jesh neglizhent gjatë kryerjes së detyrave tua.

Lexo këto pak fjalë që burojnë nga dashuria dhe sinqeriteti im ndaj teje, si një vëlla më i vjetër që i dëshiron vëllait dhe motrës së tij dëshirat më të mira dhe një jetë të lumtur.

1. O vëllai im, dallohu për nga respekti ndaj Allahut (xh.sh.) në të gjithë sjelljet tua. Kuptoje se Ai vazhdimisht vështron sipër teje, të sheh dhe posedon çdo gjë për të cilën ke nevojë - kudo që të jesh. Ai di tradhtinë e syve tu dhe gjithçka që zemra jote fsheh. Përpiqu që Allahu mos të sheh ndryshe, përveçse është i kënaqur me ty.

Mos u bë i pa kujdesshëm në respektimin e atij që është Një (i Lartësuar dhe i Madhërishëm është Ai), përndryshe djalli do të depërtoj në ty dhe do të pushtohesh nga teket e dëshirat tua. Beso, vëlla i dashur, se nëse një zemër është e vetëdijshme nga vështrimi i Allahut, djalli kurrë nuk do t’i afrohet asaj. Mirëpo, kur ajo largohet nga Allahu, e keqja bëhet tërheqëse për të dhe shpejt do ta vërshojnë lakmitë dhe dëshirat trupore. Kështu që, bashkoje zemrën me shikimin e Allahut dhe në vigjilje kërko strehim prej mjedisit dhe mos u bë në mesin e të shkujdesurve.

2. Kryej detyrat tua obliguese me të cilat të ka urdhëruar Allahu, në kohën e tyre të caktuar. Mos i lë pas dore me pretekst për t’i kryer më vonë, ngase je i zënë me punë apo arsye tjera justifikuese. Ky është një mashtrim i vetvetes: ‘E mos shko pas dëshirave se ato të shmangin prej rrugës së Allahut’ (Sad, 26).

Gjithashtu kuptoje vëllai im i dashur se askush nuk afrohet tek Allahu me diçka më të dashur tek Ai se sa kryerja e detyrave obliguese në kohën e tyre, siç theksohet në sahihun e Buhariut. Andaj ke mendjen e mos i lë pas dore ato e as mos ndiej përtaci për t’i kryer; ato janë e drejta e Allahut mbi ty. Qëndro i pa lëkundur në namaz dhe plotësoje agjërimin.

Vështirësitë që i do t’i përjetosh gjatë agjërimit në tokën e Perëndimit do të mundësoj ty një shpërblim të vlefshëm dhe një pasuri më tepër në llogarinë tënde; është një kënaqësi tek Zoti yt si dhe nder për ty. Kështu që mos tento të prishësh agjërimin, përpos nëse nuk je në gjendje ta kompletosh atë. Nuk kam nevojë të këshilloj më shumë për detyrat obliguese, në fund të fundit ato janë kapitali yt. A mund ta imagjinosh dikë që ka humbur kapitalin e tij, çfarë do të jetë gjendja e tij nesër?

3. Kurdo që të kesh kohë kryej detyra vullnetare si shenjë nënshtrimi. Fali namazet sunnete. Shto lutjet tua për të kërkuar falje dhe shto falënderimin ndaj Zotit tënd Bujar. Mbaje në mend se, lutja e atij që është në rrugëtim apo atij që është larg atdheut, do të përgjigjet; prandaj, shto lutjet tua në fshehtësi dhe me përulësi. Vazhdo përkujtimin ndaj Allahut.

Profeti pat këshilluar Aliun që vazhdimisht ta lag gjuhën e tij duke përkujtuar Allahun. Mos braktis rrugën që të qon drejt asgjëje tjetër përpos detyrave dhe nënshtrimit, ato janë një lloj investimi që i shumon shpërblimet. Përkujtimi i Allahut në mesin e një populli të shkujdesur është si një fener ndriçues. Kështu që, shfrytëzoje këtë kohë, sepse është një stinë për të mbjellë shpërblimet e Botës tjetër, vetëm për ata që dëshirojnë të zënë këtë mundësi dhe të përfitojnë nga kjo stinë.

4. Shto leximin e Kuranit të Famshëm me kuptim dhe shpjegim. Është shërim për shpirtin dhe qetësim për zemrën. Përcakto një pjesë për ta lexuar në fillim të ditës dhe një tjetër në fund të saj, që të kesh kështu një fillim të mbarë dhe një fund të mirë.

5. Në qejfet e jetës dhe kënaqësitë e kësaj bote, do të gjesh atë që përkul zemrën, impresionon mendjen, tërheq syrin dhe huton atë shpirti i të cilit është i dobët. Mos lejo të joshesh nga to, sepse ato të largojnë nga vlerat dhe bëjnë që të harrosh botën tjetër: ‘Dhe mos ia ngul sytë bukurisë së kësaj jete me të cilën i bëmë të kënaqen disa prej tyre (mosbesimtarë), e për t’i sprovuar me të, sepse shpërblimi i Zotit tënd është më i mirë dhe është i përjetshëm. Urdhëro familjen tënde të falë namaz, e edhe ti vetë zbatoje atë, ngase ne nuk kërkojmë prej teje ndonjë furnizim (për ty as për familjen tënde), Ne të furnizojmë ty (dhe ata), ardhmëria e mirë është e atij që ruhet (Ta Ha: 131-132)

Ji i vetëdijshëm vëlla i dashur se në shikim të Allahut gjithë këto kënaqësi nuk peshojnë as sa krahu i mushkonjës dhe nuk të qojnë as te nderi e as te virtyti. Ato nuk janë tjetër përveç se manifestime të qejfeve dhe gracka të joshjes. Andaj ke kujdes që mos të lejosh djallin të mashtroj, përndryshe do të zhytesh në greminën e mëkatit dhe korruptimit.

Gjithmonë përkujto fjalët e Allahut: ‘Njerëzve u është zbukuruar dashuria ndaj të këndshmeve, ndaj grave, djemve e ndaj pasurisë së grumbulluar nga ari e argjendi, ndaj kuajve të stolisur, bagëtisë e bujqësisë. Këto janë kënaqësi të kësaj bote, po tek All-llahu është e ardhmja më e mirë’.(Ali Imran:14). Libri i Allahut përsërit këto fakte ditë e natë. Andaj mos u bë në mesin e atyre që i japin përparësi jetës së kësaj bote para Botës tjetër, apo në mesin e atyre që mashtrohen nga pamja e jashtme e gjërave pa gjykuar esencën e tyre.

Gjithë kënaqësitë që na ka sjellë qytetërimi aktual do të rezultojnë në asgjë tjetër përveç dhimbjes. Një dhimbje që do të pushtoj kënaqësinë e tyre dhe largoj ëmbëlsinë. Prandaj shmangu ëndjes materiale të këtyre njerëzve; mos lejo që të komandohesh dhe të mashtrohesh, nëse dëshiron të jesh në mesin e trashëguesve.

6. Vëlla i dashur, atë që Allahu e ke bërë Haram (të ndaluar) për ne, ata njerëz e konsiderojnë Hallall (të lejuar) për vete. Kështu që, kur bëjnë një akt të ndaluar, as nuk do të ndihen të turpëruar e as nuk do të mundohen t’i shmangën për të mos e përsëritur. Ti as nuk duhet të pajtohesh me teket e tyre e as të përzihesh me ta në mëkatet e tyre. Përndryshe, nuk do të lëshohesh pa u përgjigjur para Allahut dhe nuk do të kesh justifikim ditën e Gjykimit.

7. Mos u shoqëro me vajzat e tyre, dhe mos lejo që mes teje dhe atyre të lind ndonjë miqësi e veçantë apo lidhje emocionale. Nëse ky lloj shoqërimi është mëkat edhe për të tjerët, atëherë ky mëkat është dy fish më i madh për ty dhe ti e di mirë domethënie e kësaj. Edhe pse në mesin tonë ti njihesh si njeri i besueshëm dhe modest, po ta përmendi këtë, si paralajmërim karshi gremisë së mëkateve, në mënyrë që këmbët tua kurrë mos të rrëshqasin.

8. Sa i përket alkoolit, mos iu afro atij dhe mos përdor mjedisin si justifikim, sepse kur Allahu e bëri Haram, Ai ishte në dijeni për të gjitha llojet e mjediseve, mirëpo Ai nuk përjashtoi ndonjë vend apo popull nga ky ndalim. Allahu e bëri të ndaluar për të gjithë, pa dallime apo përjashtim. Andaj ke kujdes dhe mos lejo që ai të zë vend në barkun tënd, në të kundërtën do të mbetej si një pikë e zezë në lëkurë të pastër.

Qëndro i vendosur sa më shumë që të mundësh para pijes së parë. Sepse kur mendja humbet, vijon edhe pija e dytë dhe e tretë, me anë të së cilave ke rënë në humnerë, nga e cila është vështirë të ikësh, pasi se ke diskriminuar vetën dhe të tjerët. Pastaj, edhe sikur t’i largohesh këtij mëkati me keqardhje e pendim, prapë nuk mund të krahasohesh me pastërtinë origjinale dhe besueshmërinë madhështore që ke gëzua dikur.

9. Mos shijo gjësend në ato restauronte që shërbejnë ushqime haram, si mish derri apo ngordhësira. Në atë që është hallall ke zëvendësimin dhe kënaqësi. Andaj mos provo haramin dhe mos lejo që trupi yt të rritet me të, përndryshe zjarri është ai që meriton ai trup. Allahu ka ndaluar atë që është e pa pastër: ‘...e që i urdhëron ata për çdo të mirë dhe i ndalon nga çdo e keqe, u lejon ushqimet e këndshme dhe u ndalon ato të pakëndshmet’ (Araf: 151)

10. Sa u përket kazinove, klubeve të natës, dhe vendeve tjera të kota, koha jote është shumë më e çmuar për tu humbur në to. Kam parë thënien, koha është flori, por nuk jam pajtuar me të. Koha është shumë më e vlefshme se floriri, sepse koha është jetë. Nuk është e vërtetë se jeta jote s’është gjë tjetër pos një grumbull orësh përfundimin e të cilave kurrë nuk mund ta di? I dashuri vëlla, bëhu i rreptë me kohën tënde dhe mos e harxho atë përveç në atë që është e rëndësishme, dhe merr kënaqësi vetëm nga ajo që është e ligjshme.

Në qiej ka qetësi kurse në tokë ka bukuri. Në kopshte ka freski kurse në ty ka gjurmë. Në det ka fuqi kurse në ajër ka ushqim. Merr nga të gjitha këto qetësi për shpirtin dhe shërim për mendjen tënde. Dhe mos e humb kohën duke qenë i shkujdesur, kjo do të pengonte nga të mirat dhe drejtoj drejt së keqes.

11. Bëhu kritik, me mendjemprehtësi, bëhu i drejtë dhe mundohu t’i njohësh njerëzit si duhet. Mos lejo që mirësia jote të bëj të harrosh të keqen e tyre, dhe e keqja e tyre të lëndoj sa të harrosh të mirën e tyre. Më saktë, studioj ata ashtu si bën një hulumtues apo pedagog. Rretho me dituri gjithë punët e tyre, pastaj me një sy të mprehtë, shqyrtoje atë. Shfaqi të mirat që ke gjetur tek ata njerëz dhe ai populli, dhe kthehu fitimtar dhe i përkrahur. Diçka tjetër pos kësaj, lë prapë tek ta dhe mos u kthe përderisa ke ç’pluhurosur duart tua dhe ke zbrazur mendjen nga e gjithë ajo.

Atje do të gjesh një grup njerëzish të cilët çnderojnë të Dërguarin tënd, përgënjeshtrojnë Kuranin tënd dhe turpërojnë popullin tënd. Mos u ul me njerëz të tillë, derisa ta ndërrojnë temën e diskutimit, çoftë edhe nëse të duket e domosdoshme të futësh në dialog me ta. Diskuto me ta në mënyrën më të mirë. Shpjegoju atyre të mirën që di ti dhe shmangu polemikave që qojnë në urrejtje dhe rebelim (fitne).

‘Është e vërtetë se ti nuk mund ta udhëzosh atë që do ti, por All-llahu udhëzon kë të dojë dhe Ai është që di më së miri për të udhëzuarit’ (Kasas: 56)

Vëlla i dashur, mbaje mend se thirrja e njerëzve përmes shembujve praktik është shumë më e mirë se thirrja e tyre përmes fjalimit. Është më frutdhënëse dhe më e dobishme ta përdorësh karakterin tënd të lëvdueshëm, përsosjen e vetës tënde dhe sjelljet e çiltra që të mbrohesh dhe të ftosh ata në fenë dhe kombin tënd. Kurdo që të jepet mundësi për të mbajtur një fjalim apo ligjëratë në ndonjë vendtubim apo shoqëri të tyre, përgatitu mirë për të. Zgjidh diçka që nuk nxit trazira dhe nuk cenon integritetin e dikujt. Mos u druaj nga pozita e tyre, sepse ndihma e Allahut është me ata që janë të sinqertë. Bëhu pozitiv, dhe mos nënçmo besimin e të tjerëve, përkundrazi shpjegoju atyre mirësinë e brendshme dhe zbuloju besimin tonë. Duke vepruar kështu, ti ke promovuar si duhet vetëdijesim dhe nxitje.

Në fund, edhe pse ka shumë për të thënë, po ndaloj, ngase kam frikë se sikur ta zgjasja këtë bisedë më shumë, ti mund të harrosh shumicën e asaj që ta kam thënë; sepse të folurit e tepruar mund të hutoj nga ajo që thuhet. Atëherë, dhashë Allahu që të bëheni nga trashëgimtarët më të mirë dhe siguria e Tij të ju shoqëroj kudo.

Allahu ju ruajt dhe ju ktheftë në mirësi, ashtu si kanë dëshirë të sinqertit. Unë i lë në dorë Allahut fenë tuaj, obligimet si dhe rezultatet e veprave tuaja. Le të jetë paqja dhe bekimi i Allahut me ju. Amin.

Nga anglishtja: [B]Jeton Mehmeti[/B]
[/SIZE]

[CENTER][SIZE=2][B]Vlera e diturisë[/B] [/SIZE][/CENTER]
[SIZE=2]Nga: [B]A. Canaj[/B][/SIZE]
[SIZE=2]Vlera e diturisë

Dituria është rruga drejt njohjes së vërtetë të All-llahut dhe përfitimit nga të mirat e rruzullit tokësorë.

[/SIZE]
[SIZE=2][IMG]http://www.mesazhi.com/Artikuj/images/vlera_e_diturise2.jpg[/IMG][/SIZE][SIZE=2]Islami e ngrit diturinë në majat më të larta, qoftë kjo dituria fetare apo dituritë të kësaj bote, ato shkencore. Në Kuranin Famëlartë gjejmë një numër ajetesh të cilat tregojnë se Allahu xh.sh. i jep rendësi diturisë dhe e këshillon njeriun ta kërkoj atë, të mësoj dhe të bëhet i ditur, sepse kjo do i ndihmoj atij që ta gjejë rrugën e drejtë, rrugën e shpëtimit.

All-llahu xh.sh. thotë: “De thuaj o Zoti im ma shto diturinë” (TaHa, 114) gjithashtu , shumë ajete të tjera kanë zbritur si dhe hadithe sherif të cilat ftojnë njeriun që të vejnë në punë trurin për shqyrtimin e dukurive të ndryshme që na rrethojnë. Po perëndim këtu se çfarë thotë All-llahu xh.sh. në suren Ali Imran ajeti 190 “Vërtet në krijimin e qiejve dhe të tokës dhe në këmbimin e ndërsjellët të ditës dhe natës, ka padyshim tregues për ata që kanë mend.” Apo ajeti 4 i sures Ankebut ku thotë: “Thuaj udhëtoni nëpër tokë dhe shikoni se si filloi krijimi”.

Në Kuranin Famëlartë gjejmë mjaftë ajete të cilat ftojnë në kërkime dhe hulumtime shkencore në dukuri dhe fenomene të ndryshme të rruzullit tokësor sikur malet dhe mineralet, detrat dhe krijesat që gjenden në to, botën bimore e atë shtazore, dallimet në ngjyrën e lëkurës tek njerëzit si dhe gjuhët e shumta, ndryshimi i kulturave e shumë gjerave të tjera , e të gjitha këto me qëllim që të arrijmë ë natyrshmërinë e rregullit që ka vendosur All-llahu në këto krijesa të Tija, dhe çdo gjë për të mirën e njeriut dhe që në fund njeriu të realizojë dy qëllime kryesore e që janë:

Besimi i njeriut në njësinë e All-llahut dhe plotfuqinë e Tij dhe se All-llahu xh.sh. ëshë i vetmi të cilit i takon adhurimi dhe se nuk ka Zot tjetër veç Tij

Qëllimi i dytë është që njeriu të përfitojë nga këto rregulla gjatë jetës së tij, si ai ashtu edhe shoqëria në të cilën ai jeton.

Kurani famëlartë sjell argumente ë qarta edhe për mohuesit dhe mosbesimtarët e këtë nëpërmjet ajeteve që tregojnë mrekullitë shkencore. Aty përmblidhen dituritë e hershme, të tashmet si dhe ato që ende nuk janë zbuluar.

All-llahu xh.sh. e krijoi njeriun dhe e nderoi atë dke e veçuar nga krijesat tjera, e bëri atë mëkëmbës të Tij në tokë, nënshtroi çdo gjë për të dhe vuri në shërbim të tij. Por, në të njëjtën kohë urdhëroi njeriun që të përdori mendjen në hulumtimin dhe zbulimin e mrekullive hyjnore, rregullat e gjithësisë dhe të përfitojë nga çdo gjë që All-llahu xh.sh. e krijoi pikërisht për njeriun. Kështu njeriu do njohë Madhështinë e Krijuesit dhe do kryej sa më mirë detyrën e tij me të cilën është obliguar.

Nga këtu shohim se Kurani Famëlartë nuk bën dallime mes diturive e degëve të ndryshmet saj. Dituria është burimi kryesor nga ku besimi forcohet, e cila siguron fitoren në këtë botë si dhe në botën tjetër.

Burimi: [url]www.horizonti.com[/url]
[/SIZE]

[SIZE=2]Juve do t'ju bie ndërmend ç'ka po u them![/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Përkushtim:
Secilit që dëshiron mirësi dhe udhëzim. Secilit që i frikohet poshtërimit dhe nënçmimit. Të gjithë juve, ju themi me zë që nxjerr përmallim dhe dhembje. Kjo është anija e Muhammedit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], që lundron mes valëve, thellë në errësirë, ku ka depërtuar drita dhe ua ka ndriçuar rrugën të humburve që t'i shohin shenjat në rrugë. Prandaj, vëlla i dashur, le të jetë për ty përkujtim dhe këshillë, dhe këto janë disa çaste për ata që dëshirojnë të shpëtojnë. [/SIZE]

[SIZE=2] Falënderimi i takon All-llahut [subhanehu ve teala], i Cili i porositi robërit e tij me devotshmëri, dhe i premtoi me xhennete ata të cilët i frikohen, ruhen dhe që shpresojnë në xhennetet e Tij… I qortoi dhe i frikoi me kërcënime dhe zjarr ata që bëjnë mëkate dhe e kundërshtojnë urdhrin e Tij, i Cili thotë: [B]"Dhe se kjo është rruga (feja) më e drejtë (që e caktova për ju) pra përmbajuni kësaj, e mos ndiqni rrugë të tjera e tju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë porositë e Tij për ju ashtu që të ruheni."[/B] (El-En'am: 153)
Paqja dhe shpëtimi qoftë mbi Pejgamberin më të dashur [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], i cili tha: "Me të vërtetë zemrat e bijve të Ademit janë mes dy gishtave prej gishtave të Mëshiruesit, të cilat i rrotullon ashtu siç don Ai. Pastaj tha: O All-llahu im që lirisht disponon dhe drejton zemrat, drejtoi zemrat tona kah nënshtrimi ndaj Teje."
Ju përshëndes me përshëndetjen islame: Es-Selamu alejkum ve rahmetull-llahi ve berekatuhu!
Vëllezër të dashur, ua shkruaj këto fjalë me gjuhë të lirë duke thënë: O Zoti im, mos më dëno se unë e pranoj atë që ishte prej meje, sa ka prej turpeve të mia në tokë, e ti ndaj meje je që vlerëson dhe dhuron. Kur mendoj për pendimin ndaj mëkateve i kafshoj gishtat dhe kërcëlloj dhëmbët, dhe nuk kam tjetër zgjedhje pos shpresën time, faljen tënde nëse më fal dhe mendimin tim të mire, njerëzit mendojnë për mua se jam i miri, porse unë jam më i keqi nëse nuk më fal Ti. Lus All-llahun xh.sh. të na i falë mëkatet dhe të na i mbulojë të metat, si dhe të na i merr shpirtrat duke qenë i kënaqur me ne. Ju përkujtoj thënien e Muhammedit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: "Shpërndani dhurata ashtu që të duheni." Dhurata më e mirë që jep vëllai për vëllain e vet për hir të All-llahut është këshilla, që të jetë për të furnizim, pajisje në dunja dhe deponim në ahiret, dhe shëmbëlltyra jonë më e lartë është i Dërguari i All-llahut.
Transmetohet nga Muadh Ibën Xhebeli r.a. se Muhammedi a.s. e ka marrë për dore dhe i ka thënë: "O Muadh, për All-llahun unë të dua, pastaj ka thënë: Unë o Muadh të porosis që assesi në fund të namazit mos të lësh pa thënë: All-llahumme, einni ala dhikrike, ve shukrike, ve husni ibadetik. - O Allahu im! Më forco dhe më bën të fortë në përmendjen Tënde, në falënderimin Tënd dhe në bukurinë e ibadetit Tënd."
O ti njeri që dëshiron shpëtimin e tij, lexo thënien e këshilluesit që ndihmon. Ke kujdes fjalët e mia, dëgjo kujdesshëm dhe thellohu me zemrën tënde duke ndier fjalën e All-llahut xh.sh.: [B]"Të dëgjuarit, të pamurit dhe zemra për të gjithë këto ka përgjegjësi."[/B] (El-Isra: 36)
O vëlla, o dashamir i kësaj feje, a je ulur një ditë pranë librit të All-llahut? A je ulur pranë librit, me të cilin nëse pastrohen zemrat tona me të, kurrë nuk do të ngopeshin nga mësimet e tij?!! Libër me të cilën do të vijë si ndërmjetësues në Ditën e Gjykimit për të zotët e vet. Libër në të cilën ka në të shërim dhe mëshirë për besimtarët!! Libër me të cilin u hap zemra e Resulull-llahut [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] dhe zemrat e shokëve të tij dhe të atyre që patën frikë All-llahun! A je ulur një ditë të lexosh jo vetëm me sy dhe me gojë por edhe me zemër!? A i ke shikuar me vëmendje mrekullitë që janë në të!? A je thelluar në studimin e ajeteve!? A je kënaqur me recitimet e tij!? A e kanë rrahur zemrën tënde trokitjet e tij! Mendoj se do të thuash po... Këto janë shpresat e tua në të…, është përmendje e domosdoshme për ne dhe askush nuk është i pavarur prej saj.
Vëllai im, eja me mua që të lexojmë disa ajete nga ky libër dhe të shohim se shpirtrat tanë kanë nevojë të madhe për të punuar me të. Eja që të ndalemi në disa raste dhe të kërkojmë në të rrugën e shpëtimit… Kam bindje se bujaria jote e natyrshme nuk do ta refuzojë e mos të flasim për shpirtmirësinë tënde.
A ka kush që i përvjelë krahët ?
I është thënë Hasan Basriut: "O Eba Said, çka të bëjmë ne? I shoqërojmë disa njerëz, të cilët na bëjnë që të frikohemi sa që zemrat tona na fluturojnë. Tha: Vall-llahi, nëse shoqërohesh me ata njerëz që të frikojnë derisa ta arrishë sigurimin, është më mirë sesa të shoqërosh popuj të cilët të sigurojnë derisa ta arrishë frikën."
Tani takohemi me një ajet madhështor që në zemrën e lexuesit fut frikën, por kush përgatitet për atë shpëton me lejen e All-llahut xh.sh. Ajeti i cili po qe se i zbriste kodrave, ato do të copëtoheshin. Ajet të cilin sa herë që e kanë dëgjuar veshët, ato kanë heshtur. Ajet të cilin sa herë që e kanë lexuar sytë kanë qarë. Sa herë që kanë medituar zemrat, ato janë frikësuar. Ajet në të cilin sa herë që është thelluar i mëkatari është penduar. Sa here që ka medituar ai i cili ia ka kthyer shpinën All-llahut është drejtuar tek All-llahu i tij dhe është penduar. Ajet ku tregohet për një udhëtim… për çfarë udhëtimi… Ah mjerë për atë udhëtim… Ai udhëtim është për të cilin All-llahu [subhanehu ve teala] ka thënë: [B]"Secili njeri do ta shijojë vdekjen, e shpërblimet tuaja u plotësohen ditën e kijametit, e kush i shmanget zjarrit e futet në Xhennet, ai ka arritur shpëtimin, e jeta e kësaj bote nuk është tjetër pos një përjetim mashtrues."[/B] (Ali Imran:185)
Po, vëllai im, ai është udhëtimi yt për në botën tjetër, është një udhëtim për të cilin e lusim All-llahun që të jetë përfundimi i tij Xhenneti e jo Xhehennemi. Për këtë udhëtim të madh i Dërguari [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] thotë: "Sikur të dinin atë që di unë, do të kishit qeshur pak dhe do të qanit shumë."
Betohem në Atë, që nuk ka Zot që meriton adhurimin pos Tij, sikur të dinim realitetin e kësaj jete dhe vështirësitë e saj, varrin dhe errësirën, Ditën e Gjykimit dhe tmerret e saj... Sirati dhe rrëshqitja mbi të, pastaj të mendojmë Xhennetin dhe begatitë e tij... zjarrin dhe ndezjet e tij do të kishte ndryshuar gjendja jonë. Por ne kemi harruar apo shtiremi se kemi harruar këtë udhëtim... Por jemi dhënë pas kësaj bote e cila nuk peshon tek All-llahu xh.sh. sa fleta e mushkonjës.
Disa prej selefus-salih kanë thënë: “Është pyetur dikush nga ne: A dëshiron të vdesësh? Tha: Jo. Ata i thanë: Përse? Ky tha: Derisa të pendohem e të veproj punë të mira. Atij i është thënë: Puno. Tha: Pastaj do të punoj, vazhdon të thotë: Pastaj do të punoj derisa të vijë vdekja duke mos u penduar e të veproj vepra të mira. Unë jam i bindur se ti nuk dëshiron që të jetë përfundimi yt kështu…
Përkujto vëllai i dashur gjendjen tënde kur do të ankohesh prej agonisë së vdekjes në të cilën është ankuar krijesa më e dashur tek All-llahu xh.sh., Muhammedi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], i cili thoshte para vdekjes: "La ilahe il-la ll-llah, me të vërtetë vdekja e ka agoninë e saj."
Paramendo veten tënde o ti i mjerë, se e ke vdekjen në prag të derës. Meleku i vdekjes qëndron mbi kokën tënde. E gjoksi yt kur të bënë gargara. Edhe shpirti poashtu. Gjuha jote të është trashur. Të janë dorëzuar gjymtyrët… sytë të shtangen (të mbesin të hapura)… të mbyllet dera e pendimit për ty… Të djersitet balli. Atyre që janë rreth teje u shtohet të qajturit, e ti rënkon, kurse ti je në një vështirësi të madhe, s'ka kurrfarë shpëtimi dhe ikje, shikoje këtë çështje të madhe pas çdo kënaqësie dhe mirësie, dhe është kryer me ty caktimi (kaderi)…Pastaj ngritet shpirti yt në qiell… Ah, për atë të lumturin apo për të dëshpëruarin:
[B] "Përse pra, kur arrin shpirti në fyt, E ju në atë moment shikoni (se ç'po ngjet), E ne jemi më afër tek ai se ju, po ju nuk shihni, Dhe përse nëse nuk jeni përgjegjës (për vepra), (Përse) nuk e ktheni atë (shpirtin të mos dalë), E nëse (ai i vdekuri) është prej të afërmëve (të Zotit), Ai ka (te Zoti) kënaqësi, furnizim të mirë dhe Xhennet të begatshëm, Po në qoftë se është nga të djathtët? Pra, ty të qoftë selam prej të djathtëve (i thuhet), E në qoftë se është prej gënjeshtarëve të humbur, Mirëseardhja e tyre është pritje me ujë valë. Dhe djegje nga zjarri i Xhehennemit, E s'ka dyshim se kjo është ajo e vërteta e sigurtë, Pra ti lartëso Zotin tënd të madhëruar."[/B] (El-Vakia: 83-96)
Një ditë Harun Rashidi ka përgatitur ushqim, ka stolisur mexhlisin e tij dhe e ka ftuar Ebu Atijen të cilit i ka thënë: "Na përshkruaj neve atë që kemi prej mirësisë së kësaj bote? Eshtë përgjigjur:
Jeto sa të duash i shëndoshë nën hijen e pallatit të lartë. Rashidi tha: Bukur, pastaj? Nxitojnë kah ti me gjëra që i dëshiron në mëngjes dhe në mbrëmje. Tha: Shumë mirë, pastaj çka? Kur shpirtrat bëjnë gargara nën hijen e dridhjes së gjoksit. Atëherë do të jeshë i bindur se nuk ishte tjetër vetëm se mashtrim.
Filloi të qajë Harun Rashidi, e një njeri nga ata që ishin të pranishëm i tha Ebu Atijes të dërgoj emiri i besimtarëve që ta gëzosh, ndërsa ti e pikëllove. Rashidi tha: Lëre atë se ai pasi që na ka parë në këtë gjendje na ka tërhequr vërejtjen.
Po, vëlla, të mjafton vdekja si këshillë, mjafton vdekja të jetë plagë (lëndim) për zemrat, shkaktar për të bërë sytë me lotë… Ndarje prej shoqërisë…shkatërruesin e kënaqësive… Vdekja... ndërprerës i dëshirave.
O ti i mashtruar nga kjo botë! O ti që ia ktheve shpinën All-llahut! O ti i pakujdesshëm ndaj urdhrave të Zotit tënd! O ti që çdo herë që të këshillonin këshilluesit, të pengonte epshi dhe dëfrimi yt nga pranimi i këshillës! O ti që je dhënë pas epsheve dhe që të mashtron shpresa e gjatë, a ke menduar në këto çaste nëse mbetesh, në atë që je? A e din se çka do të ndodhë me ty në çastin e vdekjes, me bindshmëri do të thuash në vete La ilahe il-lall-llah, jo o vëlla, nëse mbetesh me devijimin, gafletin dhe refuzimin tënd në çast të vdekjes nuk mund që ta thuash këtë fjalë, por do të shpresosh që të kthehesh në dunja: [B]"E kur ndonjërit prej tyre i vjen vdekja ai thotë: O Zoti im, më kthe, që të bëj vepra të mira e të kompenzoj atë që e leshova! Kursesi (kthim nuk ka) e kjoështë vetëm fjalë që e thotë ai[/B]." (El-Mu'minun: 99-100)
Përse e thotë këtë fjalë pas përfundimit të jetës. Vëllai im, a e di se kur do të vdesësh? E ku do të vdesësh? Jo, vall-llahi! Me të vërtetë ti nuk e di këtë, pra, përse e vonon pendimin dhe e len për ditët tjera. Lexoe këtë ngjarje ndoshta do të këshillohesh.
Më ka treguar një njeri këtë ngjarje, për të cilin shpresoj se është nga të sinqertit, një i ri i cili i ndodhi një rast tragjedik dhe shpejtoi një polic nga ai te vetura e tij që ta kërkon atë dhe e pa të riun se po i afrohet vdekja, dëgjoi nga ai duke gargaruar, ndërsa ky i tha atij: Thuaj: La ilahe il-lall-llah, e i riu e ngriti gishtin tregues në qiell dhe tha: La ilahe il-lall-llah, pastaj u nda nga kjo botë, pasi që është larë i vdekuri dhe i është falur namazi, ky polic shkoi te shtëpia e familjes së të riut, që të lajmërojë se biri i tyre ka thënë shehadetin para se të vdes, e iu afrua atyre dhe u tha: "Ju përgëzoj se biri i juaj ka thënë shehadetin para se të vdes, familja e të riut, i thanë policit: ne të përgëzojmë ty se biri ynë është penduar dy javë para ngjarjes."
"[B]Pendimi i pranueshëm te All-llahu është vetëm ai i atyre që e bëjnë të keqen në mos dije e pastaj shpejt pendohen, të tillëve All-llahu ja pranon pendimin, se All-llahu është më i Dijshmi më i Urti. Nuk është pendimi (i pranueshëm) I atyre që vazhdimisht bëjnë pune të këqija dhe vetëm atëherë kur t'i vjen vdekja ndonjërit prej tyre, të thotë:Unë tash u pendova!"[/B] (En-Nisa: 17-18)
Po vëllai im: [B]"Agonia e vdekjes i vjen me atë të vërtetë (i zbulohet çështja e Ahiretit)." [/B](Kaf: 19)
Paramendo pas tërë kësaj, ndërsa je duke hyrë në varreza i mbajtur mbi kraharorët e njerëzve pasi që ishe vetë ai, i cili i mbaje dhe i vizitoje të vdekurit. Ah, sikur ta dije çka ndodhë me xhenazen tënde, a do të thuash shpejtoni, shpejtoni, apo do të thuash: o mjer për mua ku do të shkoni me atë, pastaj do të zbresin në varrin tënd me të dashurit tu, me të afërmit. Të vendosin në shtresën e tokës, i renditin dërrasat në varrin tënd, ndërpritet arritja e dritës te ti, pastaj fillojnë e hedhin dhé mbi varrin tënd… Thotë njëri prej tyre: kërkoni falje për vëllain tënd, kërkoni që ta përforcojë All-llahu xh.sh., sepse ai tash pyetet. Pastaj shkojnë e të lënë ty, po, të lënë ty të vetëm në atë errësirë të tmershme, mbi ty dhe nën ty dhé, dhe në të djathtën dhe në të majtën tënde dhé, dhe pastaj të kthehet shpirti yt në trup, të vijnë dy melekë të zinj dhe të kaltër, njëri quhet Munker e tjetri Nekir, të ulin dhe të qortojnë, të pyesin: Kush është Zoti yt? Cila është feja jote? Kush është pejgamberi yt? Me çka dëshiron të përgjigjesh?
Nëse ke qenë gjatë jetës tënde i penduar, i sinqertë, besimtar, All-llahu do të përforcojë në atë moment: [B]"All-llahu forcon ata që besuan në fjalën e fortë (të mirë) në jetën e kësaj bote edhe në botën tjetër…"[/B] (Ibrahim: 27)[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon...[/SIZE][/I]

[SIZE=2]Do të thuash: Zoti im është All-llahu, feja ime është Islami dhe pejgamberi im është Muhammedi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], thëret një thirrës nga qielli dhe thotë: të vërtetën e tha robi im, shtroni atij shtroje prej Xhenneti dhe visheni atë me tesha prej Xhenneti, hapjani ati një derë për në Xhennet, e të vjen ty një erë e këndshme dhe të zgjerohet varri sa largësia e të pamurit, paraqitet një njeri me fytyrë të bukur, tesha të bukura dhe erë të mirë, i cili thotë: gëzohu për atë që të gëzon, gëzohu për kënaqësinë e All-llahut dhe Xhennetit me begati të përheshme, kjo është dita që të premtohej, i thotë ky atij. Edhe ti, u gëzofsh gjithmonë, kush je ti? Fytyra jote është e atij që vjen me hajr, i thotë: unë jam puna jote e mirë, betohem në All-llahun, unë nuk të njohë ndryshe përveçse të shpejtë në bindjen ndaj All-llahut dhe të ngadalshëm në mosbindjen ndaj Tij, All-llahu të shpërbleftë me të mira! Pastaj i hapet një derë nga Xhenneti dhe një nga Xhehennemi dhe i thuhet ky do të ishte vendi yt (në Xhehennem) po të mos e respektoje All-llahun, All-llahu të nderoi me këtë (vend të Xhennetit), e kur ai sheh se çka ka në Xhennet thotë: O Zoti im, shpejtoje, shpejtoje ndodhinë e Kijametit. Ah, sa lumturi e sa gëzim për ty, o sa shpëtim i mirë për ty. [/SIZE]
[SIZE=2]Nëse është robi - All-llahu na mbroftë - i cili e ka lënë fenë e tij pas shpine, lënës i namazit që tallet me robërit e devotshëm, që bën vepra të këqija dhe vdes në këtë gjendje, a e din se me çka do t'u përgjigjet melekëve kur do të pyetet se kush është Zoti yt? Cila është feja jote? Kush është pejgamberi yt? Do të thotë: ah, ah, nuk e di! Kemi dëgjuar disa duke thënë një gjë të tillë, dhe thoja: thëret një thirrës nga qielli: gënjeve, shtrojani atij një shtrojë nga zjarri dhe hapjani atij një derë për në zjarr, nga nxehtësia dhe flaka I ngushtohet varri derisa edhe i mbështillen edhe pjesët e trupit të tij, atëherë i paraqitet një njeri me fytyrë të keqe me rroba të ndyta dhe erë të keqe e I thotë gëzohu për atë që të shqetëson. Kjo është dita jote që të premtohej. I thotë ai: kush je ti? Zoti të gëzoftë me sherr! Fytyra jote është e atij që vjen me sherr. I thotë: unë jam puna jote e keqe, betohem në Zotin se ti çdoherë ishe i ngadalshëm në respektin ndaj All-llahut dhe i ngutshëm në mosbindjen ndaj Tij, All-llahu të shpërbleftë me sherr. Pastaj All-llahu ia dërgon atij një të verbër dhe shurdhmemec i cili mban në dorën e tij një shufër, sikur me të t'I bijë malit do ta bënte pluhur, me të njëjtin i bie atij dhe e bën pluhur, pastaj All-llahu e kthen ashtu siç është më parë dhe i bjen atij edhe njëherë me ç'rast lëshon një britmë të cilën e dëgjon çdo gjë përveç dy grupeve (njerëzit dhe xhinnët), pastaj i hapet atij një derë për në zjarr dhe i shtrohet atij shtrojë nga zjarri, e ai thotë: o Zot, mos e bën Kijametin.[/SIZE]
[SIZE=2]Një ditë doli Ali Ibën Ebu Talibi [radijall-llahu anhu] me disa shokë të tij në varreza, pasi që i përshëndeti banorët e tij tha: "O ju banorë të varrezave, na lajmëroni neve apo ne t'ju tregojmë, sa na përket neve, pasuria është shpërndarë, gratë janë martuar dhe shtëpitë të banuara nga tjetër kush", pastaj heshti pak iu drejtua shokëve të vet duke thënë: po qe se u jepet rasti të flasin do të thoshin: [B]"Edhe përgatituni me furnizim (për rrugë) e furnizimi më I mirë është devotshmëria …"[/B] (El-Bekare:197) [/SIZE]
[SIZE=2]O ti, i cili do të jeshë nesër prej banorëve të varrit, kush të mashtroi ty për dunjanë, a e di se ti do të mbetesh për dunja apo ajo për ty? Ku është ajo shtëpi e gjerë? Ku është ajo veshje e bukur? Ku është ai misk dhe parfum i yt? Ku janë shërbëtorët e tu? Ku është ajo fytyra jote e bukur? Ku është lëkura jote e hollë? Ku është trupi yt i mirë? E si do të jetë me ty pas tre netëve kur do të varrosin, të kaplojnë brengat dhe përhapen rreth teje krimbat, kur do të shkyhet qefini, largohen ngjyrat, e kur të hahet mishi, e kur të bëhen eshtrat pluhur, kur do të copëtohet trupi. [/SIZE]
[SIZE=2]U ndal Hasan Basriu pranë një varri dhe shikoi në të një kohë të shkurtër, pastaj iu drejtua njërit prej njerëzve duke i thënë: "Çka do të vepronte nëse dilte prej varrit? Tha: Do të pendohej dhe do ta përmendte All-llahun. Atëherë, Hasan Basriu tha nëse ai kishte për ta vepruar këtë, atëherë bëhu ti ai."[/SIZE]
[SIZE=2]Shiko në vetën tënde çka ke përgatitur, ashtu që varri yt të jetë një kopsht prej kopshteve të Xhennetit. Vëllai im, si do të jetë gjendja jote: [B]"Ditën kur thëret thirësi prej një vend të afërm ditën kur e dëgjojnë thirjen për të vërtet (ringjallja) e ajo është dita e daljes (prej varrezave)."[/B] (Kaf: 41-42) [/SIZE]
[SIZE=2]Si do të jetë gjendja jote: [B]"Në ditën ku njerëzit ngriten (prej varrezave) për të dalë para Zotit të botëve)."[/B] (El-Mutaffifin:6) [/SIZE]
[SIZE=2]Si do të jetë gjendja jote: [B]"E kur do të çahet qielli dhe kur të shkapërderdhen yjet dhe kur të përzihen detërat dhe kur të trazohen varret."[/B] (El-Infitar: 1-4) [/SIZE]
[SIZE=2]Do të dalim unë dhe ti duke u paraqitur para All-llahut xh.sh., a e ke menduar o ti i mjerë, o ti rob i dobët, qëndrimin tonë para All-llahut: Në këtë qëndrim frikësues dhe trishtues në të cilin: [B]"… secila gjidhënëse braktis atë që ka për gjini dhe secila shtatëzëne e hedh para kohe barrën e vet ndërsa njerëzit duken të dehur por ata nuk janë të dehur, por dënimi i All-llahut është i ashpër."[/B] (El-Haxhxh: 2)[/SIZE]
[SIZE=2]Me se do t'i përgjigjemi Zotit tonë kur do të pyetemi për çdo gjë të vogël apo të madhe? [B]"…ç'është puna e këtij Libri që nuk ka lënë as (mëkat) të vogël e as të madh pa e përfshirë? dhe atë që vepruan e gjejnë të gatshme, prezente, e Zoti yt nuk i bën të padrejtë askujt."[/B] (El-Kehf: 49) [/SIZE]
[SIZE=2]Si do të jetë me ty kur do të dëshmojnë sytë, duart, këmbët, veshët dhe gjuha për atë që punove për këtë botë të kalueshme? [B]"Sot ne ua mbyllim gojët e tyre, Neve na flasin duart e tyre kurse këmbët e tyre dëshmojnë për atë që punuan."[/B] (Ja Sin: 65)[/SIZE]
[SIZE=2][B]"Ju nuk fshiheshit (kur bënit mëkate) se do të dëshmojnë kundër jush të dëgjuarit tuaj, të parit tuaj dhe lëkurat tuaja, bile ju menduat se All-llahu nuk di për shumë gjëra që ju i bënit."[/B] (Fussilet: 22) [/SIZE]
[SIZE=2]Enes Ibën Maliku r.a. thotë: "Ishim te Resulull-llahu [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], ndërsa ai filloi të qeshë dhe tha: A e dini se përse qesha? Tha (Enesi): Thamë: All-llahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së miri. Tha (Muhammedi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]): Me të folurit e robit me Zotin e tij, e ai thotë: O Zoti im, a nuk më ke shpëtuar nga zullumi (padrejtësia)? All-llahu thotë: Po si jo! (Robi) Thotë: Unë nuk ja lejoj vetes përveç një dëshmitar. All-llahu thotë: Mjafton për dëshmitar sot vetja jote dhe Kiramun Katibin, pastaj atij i mbyllet goja e i thuhet gjymtyrëve të tij flitni, e ata do të flasin sipas veprave të tyre, pastaj veçohet mes tij dhe të shprehurit të tij, e i thuhet: larg (gjymtyrëve) për ju, të mallkuar qofshit, unë për ju kam bërë luftë". [/SIZE]
[SIZE=2]Me se do të përgjigjesh kur do të pyet Zoti yt, jetën ku e harxhove, rininë ku e çove, pasurinë nga e fitove dhe ku e shpenzove, dhe me diturinë tënde çfarë punove? Parafytyro veten si fëmijë, kur nuk pate mëkate e as gjynahe, mendo si të ruajti All-llahu nga çdo sherr dhe prej pasuesve të sherrit. [/SIZE]
[SIZE=2]E kur foshnja është varur për nënën e saj, frikohet prej ndëshkimit me zemër të trishtuar. Dhe duke qenë pa mëkat frikohet nga trishtimi i tij, e si ai që vazhdon tërë jetën në mëkate. A jemi përgatitur të japim përgjigje për pyetjen që do të na parashtrohet në Ditën e Gjykimit, e të japim një përgjigje të saktë.[/SIZE]
[SIZE=2]O vëlla i dashur e I bekuar, përkujto, të përkujtoftë All-llahu me shehadet në çastin e vdekjes, në atë çast të vështirë. Pastaj, mendo o vëlla, si do të jetë gjendja e krijesave që bëjnë krahasimin me fatkeqësitë e Kijametit dhe trishtimet e tij. Ata duke qenë në këtë gjendje, duke qëndruar në këmbë, presin vërtetësinë dhe lajmet e asaj dite dhe ndërmjetësimet e ndërmjetësuesve në atë ditë, e kur t'i kaplojë kriminelët errësira në shumë rrugë dhe i kaplon zjarri me flakë të madhe, do të dëgjojnë aty dihatje dhe zhurmë që del nga mllefi dhe hidhërimi. All-llahu thotë: [B]"Që posa të duket ai prej një vendi të largët, ata ia dëgjojnë atij edhe vëlimin edhe kërhamzën e tij (Xhennemit)."[/B] (El-Furkan:12) [/SIZE]
[SIZE=2]Atëherë kriminelët do të binden se do të jenë të shkatërruar: [B]"Kriminelët e shohin zjarrin dhe binden se do të hudhen në të, dhe se nuk gjejnë shtegdalje prej tij."[/B] (El-Kehf: 53)[/SIZE]
[SIZE=2]Del një thirrës prej zebanive duke thënë: "Ku është filani i biri filanit I cili i linte punët pas dore duke shpresuar jetë të gjatë, i cili e ka kaluar jetën në humbje me vepra të këqija, fillojnë e nxitojnë kah ai me shufra të hekurit dhe e presin me kanosje më të rrepta, e shpiejnë në një dënim të vështirë dhe e përmbysin me fytyrë në fund të Xhehennemit, i thuhet atij: [B]"(I thuhet) Shijoje! se ti je ai i forti, i autoritetshmi." [/B](Ed-Duhan:49) [/SIZE]
[SIZE=2]E vendosin në një vend ku dy anët i ka të ngushta, me rrugë të errëta që e shpiejnë në shkatërime, e thërasin atë me mallkime e qortime dhe përgjegjësi të madhe. [B]"E kur të hudhen duart lidhur në një vend të ngushtë në të, aty do të kërkojnë shkatërrimin (vetëzhdukjen) tash mos kërkoni vetëm njëherë shkatërrimin, po atë kërkonie shumë herë."[/B] (El-Furkan: 13-14) [/SIZE]
[SIZE=2]Dëshirat apo shpresat e tyre do të jenë shkatërime dhe për banorët e Xhehennemit nuk ka rrugëdalje, u shtrëngohen këmbët, u nxihen fytyrat prej errësirës së mëkatëve, thërrasin dhe gërhasin nëpër anët e saj dhe përqark saj: O Malik, e kemi merituar dënimin, na ka rënduar hekuri dhe na janë djegur lëkurat, o Malik, për ne zhdukja është më e mirë se ekzistojmë, o Malik, na nxjerr prej këtu se nuk do të kthehemi: [B]"Dhe ata thërasin: O Malik, le të na I marrë shpirtin Zoti yt! ai thotë: Ju do të jeni aty përgjithmonë." [/B](Ez-Zuhruf:77). [B]"Ata thonë: O Zoti ynë ne na patën mundur të këqijat (u dhamë pas epsheve të dunjasë) dhe si të tillë ishim popull i humbur! Zoti ynë, na nxjerr prej tij, e nëse gabojmë përsëri, atëherë, vërtetë, jemi mizorë! Ai thotë: Heshtni aty e mos më folni."[/B] (El-Mu'minun: 106-108) [/SIZE]
[SIZE=2]Atëherë, në ato çaste do të humbin shpresë në atë që kanë lënë mangut respektimin ndaj All-llahut dhe do të kërkojnë ndjesë, paramendo gjendjen e atyre, o vëlla i dashur, zjarri do të jetë mbi ta, ndër këmbët e tyre, nga ana e djathtë e tyre, dhe nga ana e majtë e tyre… [B]"Se ata do të kenë shtresa të zjarrit edhe sipër edhe përfundi."[/B] (Ez-Zumer: 16) [/SIZE]
[SIZE=2]Do të jenë të fundosur në zjarr, ushqimi dhe pija e tyre do të jetë zjarri, rrobet e tyre do të jenë nga zjarri [B]"…e atyre që nuk besuan u qepën rroba prej zjarri u hudhet uje i valë mbi kokat e tyre, që me atë u shkrihet krejtë ç'ka në barqet e tyre edhe lëkurat."[/B] (El-Haxhxh:19-20) [/SIZE]
[SIZE=2]Dëshirojnë të vdesin, por nuk ka vdekje për ta: [B]"…atij i vjen vdekja nga të gjitha anët (sipas shenjave shkatërruese), po ai nuk vdes (e të shpëtoj prej vuajteve), atë e pret dënim shumë i rëndë."[/B] (Ibrahim:17) [/SIZE]
[SIZE=2]Sillen kriminelët, do të jenë të zhveshur, të lidhur në pranga, e masë ndëshkuese. [/SIZE]
[SIZE=2]Do të bërtasin: Mjerë për neve, mjerim të gjatë! E do të ngrisin zërat, në prangat e mëdhenj. Nuk do të jenë të vdekur, e të jenë të qetë. Të gjithë do të hyjnë në zjarr e nxehtësi. [/SIZE]

[SIZE=2]Ah, sikur ta dija si do të jetë me ty kur do t'i shikosh ato fytyra të atyre që do të jenë të nxira, do t'u verbërohen sytë, do t'u mbyllen gojët. Ah, sikur ta dija si do të jetë kur t'i shihja ato duke i kapluar flaka e zjarrit në brendinë e pjesëve të tyre, gjarprinjtë e Xhehennemit dhe akrepat, të varur nëpër gjymtyrët e tyre, si do të jetë kur t'i shihje ato mes flakave të zjarrit me rroba të katranit: "Ndërkaq, kujt i jepen librat e veta nga e majta e tij, ai thotë: O i mjeri unë, të mos më jepej fare libri im. Dhe të mos dijsha fare se çka është llogaria ime. Ah, sikur të kishte qenë ajo (vdekja e parë) mbarim I amshueshëm për mua. Pasuria ime nuk më bëri fare dobi. U hoq prej meje çdo kompetencë imja. U thuhet zebanive: Kapeni atë, vënja prangat! Pastaj atë shtinie në Xhehennem… [B]Mandej, lidhne atë me një zinxhirë të gjatë shtatëdhjetë kutë. Pse ai ka qenë që nuk besoi All-llahun e madhëruar. Ai nuk nxiste për t'I ushqyer të varfërit. Ai sot nuk ka këtu ndonjë mik. As ushqim tjetër përveç të të shplarave. Që atë nuk e ha kush, pos mëkatarëve."[/B] (El-Hakka: 25-37) [/SIZE]
[SIZE=2]Ndërsa vëllai im i dashur, dije, All-llahu na mëshiroftë, se ky vend me pikëllimet dhe vështirësitë e saj të cilin e njoftove, e përballë të cilit qëndron një vend tjetër, praeja të mendojmë për disa kënaqësi dhe mirësi të saj, po, të mendojmë o vëllai im për banorët e Xhennetit pasi që e kalojnë rrugën e Siratit që është i ngritur përmbi Xhehennem, ndërsa duke pritur te dera e Xhennetit vjen Muhammedi a.s. e trokit derën e tij, thotë Ridvani, roja e Xhennetit: Kush është? Thotë: Muhammedi a.s.: Atëherë, thotë rojtari: Jam urdhëruar vetëm ty të ta hapi derën, hyn Pejgamberi a.s. dhe me atë hyjnë banorët e Xhennetit, paramendoe veten tënde o vellai im, nëse ke qenë I penduar në dunja, duke qarë për mëkatet, duke iu frikësuar Zotit tënd, mendo veten tënde kur do të hysh me ata që do të hynë në Xhennet, me mëshirën e All-llahut xh.sh., do të hysh në Xhennet në të cilin ka gjëra që syri nuk i ka parë, që veshi nuk i ka dëgjuar, dhe as që i ka shkuar mendja ndonjëherë. Mendo kur do të kënaqë me hyritë në të, të jetosh në pallate të Xhennetit, të hash nga frytet e tij, të pish nga lumenjt e tij, po mendo veten kur do ta shikosh fytyrën e Mëshiruesit në Ditën e Gjykimit. Vëlla i dashur, ndoshta ti don të thuash: çfarë janë cilësitë e grave të bukura, ndoshta do të thuash për lumenjt e Xhennetit, për ushqimin e banorëve të tij, për pirjen, për enët e tij, për tokën dhe kulmin e tij, për ndërtimin dhe gjerësinë e tij, nëse pyet për Ditën e Gjykimit se çka është? [/SIZE]
[SIZE=2]Eja e ulemi me mjekun e zemrës, Ibën Kajjimin [All-llahu e mëshiroftë], që t'u përgjigjemi për këto pyetje dhe pyetje të tjera, pra të lexojmë së bashku dhe të dëgjojmë çka thotë ky dijetar. Nëse pyet për nuset e xhenneteve, ato janë vasha të reja të një moshe në gjymtyrët e të cilave rrjedh ujë i rinisë. Kur e takon të dashurin e saj, atëherë, thuaj ç'të duash për takimin e dy dritave, e nëse i flet, atëherë ç'do të thuash për bisedën e të dashurve, e nëse e përqafon, atëherë ç'do të thuash për përqafimin e dy degëve, lidhja e saj është më e këndshme për atë se sa dëshirat tjera. Sa më shumë të zgjatë kjo, u shtohet bukuria dhe estetika, sa më tepër vazhdon kjo, shtohet lidhshmëria dhe dashuria, mirëpo janë të pastërta nga shtatëzania, hajdi dhe nifasi, të pastërta nga çdo e metë dhe ndytësirë njerëzore, mbesin të reja përgjithmonë dhe rrobet e tyre nuk u vjetërohen. Këto nuk i ka prekur përpara as njeri as xhinn, sa herë që shikon kah ajo, i mbushet zemra me lumturi, sa here kur të flet ajo, ia mbush veshin me margaritarë të thurrur, e kur të paraqitet e mbush pallatin dhe dhomat me nur, nëse pyet për sjelljet dhe kënaqësitë atje, ato (hyritë), janë të këndshme dhe të dashura, e kur të këndon, ah, sa kënaqësi për shikim dhe dëgjim që është, e kur të shoqëron dhe të kënaqë, sa shoqërim dhe kënaqësi e madhe, e nëse e puthë nuk ka gjë më të këndshme se kjo. [/SIZE]
[SIZE=2]Vëllai im i dashur, nëse pyet për lumenjt e Xhennetit, aty janë lumenjt prej ujit të kthjellët, lumenj prej qumështit të pandryshuar, lumenj prej verës të këndshme për pirësit, lumenj prej mjaltit të kulluar. Nëse pyet për ushqimin e tyre, janë fryte nga të cilët zgjedhin edhe mish shpeze që ua ka ëndja. Nëse pyet për pijet e tyre ato janë: tesnim (ujë më i mirë), zenxhebil (bimë aromatike) dhe kafur (aromë). Nëse pyet për enët, ato janë nga ari dhe argjendi, nëse pyet për dheun e Xhennetit, ai është misk zaferan. Nëse pyet për kulmin ai është Arshi I Mëshiruesit. Nëse pyet për ndërtesat në të, një tullë është prej argjendi e tjetra prej arit, e nëse pyet për gjerësinë e tij, banori i tij me gradën më të ulët ec në sundimin e vet në Xhennet nëpër pallate dhe kopshte, udhëtimi i cili zgjat 1000 vjet. Nëse pyet për fytyrat dhe bukuritë e banorëve të tij, ato kanë pamjen e hënës, nëse pyet për shërbëtorët në Xhennet, janë fëmijë të amshueshëm si margaritarë të ruajtur. [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo pra, edhe nëse pyet për ditën në të cilën ka (tepricë për të mirat) dhe takim me të Lartësuarin dhe Falënderuesin, atëherë dëgjo në ditën kur të thëret thirësi: "O banorët e Xhennetit, për ju ka premtim që do ta përmbush (realizon), ata thonë: C'është ajo? A nuk na ke zbardhur fytyrat dhe na ke rënduar peshojat tona me punë të mira, na ke bërë banorë të Xhennetit dhe na ke larguar nga zjarri. Duke qëndruar kështu, u paraqitet një urë që ua ndriçon Xhennetin, pastaj i ngrisin kokat para Krijuesit (All-llahut), të shenjtë janë emrat e Tij, del para tyre dhe thotë: O ju banorë të Xhennetit, paqja qoftë mbi ju, e ata ia kthejnë me përshëndetjet dhe fjalë të urta: All-llahumme entes-selam ve minkes-selam tebarekte ja dhel-xhelali vel-ikram! O All-llahu im, ti je paqe, dhe prej teje është paqja e madhëruar, je Ti o Zoti ynë Bujar dhe i Madhëruar! Pastaj thotë: Ku janë robërit e Mi të cilët më adhuronin pa më parë, kjo është Dita e tepricës. Ata mblidhen në një fjalë, ne jemi të kënaqur, kënaqu edhe ti prej neve, pastaj thotë: O ju banorët e Xhennetit, po mos të kisha qenë i kënaqur nga ju, nuk do t'ju kisha strehuar në Xhennetin Tim, kjo është Dita e tepricës kërkoni prej meje. Atëherë, bashkohen në një fjalë: Na trego fytyrën tënde, që të shikojmë, pastaj Krijuesi zbulon mbulesën dhe u paraqitet atyre, drita e Tij i kaplon të gjithë, mirëpo All-llahu xh.sh. ka gjykuar që në atë tubim mos të djegë askë, saqë nuk mbetet askush në atë tubim pa iu paraqitur All-llahut. Sa kënaqësi për dëgjim në atë tubim dhe sa kënaqësi për sytë e të devotshmëve duke shikuar në fytyrën e Zotit Bujar në Xhennet. [B]"Atë ditë do të ketë fytyra të shkëlqyera (të gëzuara), Që Zotin e tyre e shikojnë."[/B] (El-Kijame: 22-23) [/SIZE]
[SIZE=2]Shtëpia e paqes, shtëpia e strehimit, shtëpi e grupit besnik që i janë përmbajtur Kur'anit.[B] "Kujt t`i jepet libri i vet nga ana e djathtë e tij, ai do të thotë: O ju, që lexoni librin tim!, Unë kam qenë i bindur se do të jap llogarinë time. Dhe ai atëherë është një jetë e të kënaqshme. Në një Xhennet të lartë. Pemët e tij i ka krejt afër. (E thuhet) Hani e pini shijshëm, ngase në ditët e kaluara ju e përgatitët këtë."[/B] (El-Hakka:19-24) [/SIZE]
[SIZE=2]Pas gjithë kësaj vëllezërit e mi, a nuk janë këta çaste të cilët nxisin që të qajnë dhe lotojnë sytë tanë, a nuk është ky udhëzim që kërkon nga ne që të pendohemi e të kthehemi tek All-llahu. Vëllezër, nxitoni, nxitoni… Shfrytëzoni frymëmarrjet e juaja të rëndësishme sa keni mundësi. [/SIZE]
[SIZE=2]Përkujto të gjitha veprimet tuaja që ju bëjnë e t'ju afrojë në Xhennet apo në zjarr. Në fund të këtij fragmenti po ju përkujtoj për çdo person i cili është fundosur në dëfrime dhe epshe, që ka harruar Zotin e qiejve dhe të tokës, për çdo të penduar i kthyer sinqerisht, që kërkon falje nga All-llahu ju themi që të dyve, sikur atij që I ka thënë Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve selem]: "Në Ditën e Gjykimit e sjellin njeriun që është kënaqur në këtë dunja e që është prej banorëve të zjarrit, e zhytin në zjarr një çast, pastaj i thuhet: O biri Ademit a ke pare ndonjë kënaqësi? A ke përjetuar ndonjë kënaqësi? Ai thotë: Jo, vall-llahi o Zot, e sjellin njeriun që ka jetuar në dunja me përjetime dhe vështirësi, por është nga banorët e Xhennetit, e fusin në Xhennet një çast, pastaj i thuhet: O biri Ademit a ke parë ndonjë vështirësi? A ke përjetuar ndonjë vështirësi? Thotë: Jo, vall-llahi, nuk kam përjetuar as që kam pas vështirësi."[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Përktheu:[/SIZE]
[B][SIZE=2]Jusuf Hajrullahu[/SIZE][/B]
[SIZE=2][/SIZE]
[URL="http://www.ankebut.com/"][SIZE=2]http://www.ankebut.com[/SIZE][/URL]

[SIZE=2]Sinqeriteti dhe këshilla e sinqertë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]

[SIZE=2][/SIZE][B][B][SIZE=2]Tamim Dariu r.a ka thënë: [I]"Profeti (a.s) tha tri herë: \'Kjo fe është këshillë (sinqeritet dhe këshillë e sinqertë).\' Ne i thamë: \'Për kë?\' Ai u përgjigj: "Për Allahun, për librin e Tij, për të Dërguarin e Tij, për prijësit e myslimanëve dhe për njerëzit e thjeshtë." [/I](Transmeton Muslimi në sahihun e tij (nr. 55)[/SIZE]

[SIZE=2][/SIZE][SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]

[SIZE=2][/SIZE][SIZE=2][/SIZE]
</SPAN>[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Në komentin e këtij hadithi imam Neveviu ka thënë:</SPAN>[/SIZE]
[SIZE=2]"Përsa i përket sinqeritetit ndaj Allahut- më të Lartit- do të thotë të kesh besim tek Allahu dhe të mos i shoqërosh Atij shok askënd. Të braktisësh [I]ihadin[/I] (mohimi apo ndryshimi i kuptimit të emrave dhe cilësive të Allahut) lidhur me cilësitë e Tij. Ta përshkruash Atë me cilësitë e tërësisë, përsosmërisë dhe madhështisë dhe të deklarosh se Ai qëndron larg çdo të mete. Të shmangësh ç\'do mosbindje ndaj Tij. Të duash për hir të Tij dhe të urresh për hir të Tij. Të mbash marrëdhënie të mira me ata që i binden Atij dhe armiqësi me ata që nuk i binden Atij. Të luftosh ata që nuk e besojnë Atë. Të jesh i sinqertë në çdo çështje. Të thërrasësh në atë që përmendëm më lart dhe të nxisësh të tjerët për tek ajo. Të shfaqesh mirësi ndaj njerëzve, në formën më të mirë të mundshme, gjatë kësaj thirrjeje. El-Hatabi (388 hixhri) ka thënë: "Ky pohim i referohet sinqeritetit te robit me veten e tij, sepse Allahu i Lartësuar nuk ka nevojë për sinqeritetin e askujt. </SPAN>[/SIZE]

[SIZE=2][/SIZE][SIZE=2][/SIZE]
</SPAN>[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Përsa i përket sinqeritetit ndaj Librit të Tij- do të thotë të besosh se është Fjala e Allahut- më të Lartit- dhe shpallje prej Tij. Asnjë ligjërim krijues nuk është i ngjashëm me të. Asgjë nga krijimi nuk mund të matet me të. Pra të respektohet siç i takon, duke e lexuar dhe duke vepruar sipas udhëzimeve të tij. Dhe të jesh i përkushtuar tek vepron kështu. T\'i lexosh me kujdes shkronjat e tij. Ta mbrosh nga keqinterpretimet e [I]tahrifxhinjve[/I] (atyre që shtrembërojnë domethënien e tij) dhe nga sulmi i atyre që e sulmojnë. Të besosh çka thuhet në të dhe të pohosh rregullat e tij. Të mësosh shkencat dhe të mësosh nga shembujt e tij. Të marrësh mësim nga paralajmërimet e tij dhe të meditosh mbi çështjet domethënëse. T\'i vësh në zbatim ato që janë të qarta dhe t\'u nënshtrohesh atyre që nuk janë të qarta. Të kuptosh çështjet e përgjithshme dhe të veçanta, të pezulluara dhe pezulluese. Të përhapësh shkencat e tij dhe të bësh thirrje në to. E gjithë kjo është sinqeritet ndaj tij.</SPAN>[/SIZE]

[SIZE=2][/SIZE][SIZE=2][/SIZE]
</SPAN>[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Përsa i përket sinqeritetit ndaj të Dërguarit të Allahut- të dëshmosh për të vërtetën me të cilën ai u dërgua. T\'i bindesh në atë që urdhëroi dhe ndaloi. Ta ndihmosh atë në jetë e në vdekje. Të jesh në armiqësi me ata që janë armiqtë e tij dhe të jesh aleat me ata që janë aleatë të tij. Të respektosh të drejtat dhe nderin e tij. Të ripërtërish rrugën dhe traditën e tij. Të thërrasësh njerëzit në rrugën dhe Sheriatin e tij. Të largosh dhe luftosh çdo dyshim që ngrihet kundër tij. T\'u kushtosh vëmendje të plotë shkencave të hadithit. Të mundohesh të kuptosh domethënien e tyre dhe të thërrasësh në to. Të jesh i butë dhe i mirë kur i mëson dhe kur ua mëson të tjerëve. T\'u japësh atyre vendin dhe rëndësinë e duhur. Të kesh sjelljen e duhur kur i lexon. Të mos flasësh për to pa pasur njohuri. T\'i respektosh njerëzit që u përmbahen atyre. Të duash [I]ehlil bejtin[/I] dhe [I]sahabët[/I]. T\'u largohesh atyre që sajojnë bidate për sahabët e tij, madje dhe atyre që flasin hidhur qoftë dhe për njërin prej tyre. </SPAN>[/SIZE]

[SIZE=2][/SIZE][SIZE=2][/SIZE]
</SPAN>[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Sinqeriteti ndaj udhëheqësve: t\'i ndihmosh për të vërtetën. T\'u bindesh atyre në të. T\'i urdhërosh me të. T\'i përkujtosh dhe t\'i këshillosh me mirësi dhe butësi. T\'i ndërgjegjësosh kur janë të pavëmendshëm dhe neglizhentë dhe t\'i ndihmosh të përmbushin të drejtat e myslimanëve, dijenia për të cilat nuk u ka arritur akoma. Të mos ngresh krye kundër tyre. T\'i ushqesh zemrat e njerëzve me bindje ndaj tyre. El-Hatabi (v. 388 hixhri) thotë: "Prej sinqeritetit ndaj tyre është falja pas tyre, xhihadi me ta, zekati tek ata dhe të mos u kthehesh me shpatë kur padrejtësia apo trajtimi i keq shfaqet tek ata. Të mos lëvdohen me lëvdata të rreme dhe të bëhen dua të sinqerta për devotshmërinë e tyre." E gjitha kjo bazohet në faktin se kur themi udhëheqësi i myslimanëve kemi për qëllim kalifin dhe të tjerët përveç tij, gjer tek administratorët që marrin përsipër çështjet e myslimanëve. El-Hatabi gjithashtu thotë: "Ajo gjithashtu ju referohet dhe imamëve që janë dijetarët e fesë. Sinqeriteti ndaj tyre përfshin: të pranosh çka ata transmetojnë, t\'i pasosh në rregullat e fesë dhe të kesh mendime të mira për ta." Sinqeriteti për myslimanët në përgjithësi- përfshin të gjithë të tjerët përveç udhëheqësve dhe dijetarëve. Sinqeritet ndaj tyre do të thotë t\'i udhëzosh për tek ajo që është në dobi të tyre, në dynja e ahiret. Të largosh dëmin prej tyre dhe paditurinë fetare. T\'i ndihmosh për këtë me fjalë dhe vepra. T\'i urdhërosh për mirë dhe t\'i ndalosh nga e keqja, duke qenë i butë, i sinqertë dhe i dhembshur me ta. Të kesh respekt për të moshuarit dhe mëshirë për të vegjlit. T\'u japësh të drejtën dhe të mos jesh hileqar ndaj tyre. Të duash për ta atë të mirë që do për veten tënde dhe të urresh për ta atë të keqe që urren për veten tënde. Të mbrosh pasurinë dhe emrin e tyre me fjalë dhe vepra. T\'i nxisësh dhe t\'i këshillosh të përvetësojnë në moralin e tyre gjithçka përmendëm dhe t\'i frymëzosh për punë të mira. Ka pasur nga selefët (Allahu qoftë i kënaqur prej tyre) këshilla e të cilëve ishte aq e fortë sa i shkaktonte dëm të pallogaritshëm në çështjet e dynjasë. Allahu e di më së miri." </SPAN>[/SIZE]
[/B][/B]
[url]http://www.vizion-islam.com[/url]

DASHURIA DHE PASIONI


I biri: Baba, disa tė ri bien nė pasione tė palejuara. Ēfarė do t'u
thoni atyre?


Babai: Tė jesh viktimė e pasionit tė ndaluar ėshtė ēėshtje e
rrezikshme, sepse ka gjasa qė ai shkakton njė varg veprimesh tė
ndaluara. Sė pari, nėse ky pasion shpie nė marrėdhėnie seksuale tė
paligjshme, ai do tė shkaktojė shumė mėkate dhe nėse dėshira seksuale
nuk kėnaqet, pikėllimi do tė mbetet nė zemėr. Sė dyti, i dashuruari
zakonisht preokupohet me zonjėn e tij dhe kjo e largon nga detyrat
fetare dhe punėt e pėrditshme. Kur vazhdojnė kėto simptome, ato
shndėrrohen nė dhimbje dhe vuajtje shpirtėrore. Sė treti njė obsesion
i tillė ka gjasa ta largojė nga dashuria pėr Allahun. Mė nė fund,
zonja e tij do tė jetė nė krye tė prioriteteve.
Pėr mė tepėr, thuhet se fjalėt e fundit tė njeriut para se tė vdes
janė mendimet, tė cilat ia kanė preokupuar zemrėn. Mė ėshtė treguar se
njė i ri u dashurua me njė vajzė qė quhej Islame. Mirėpo, pasi qė
dashuria nuk ishte reciproke, atij iu thye zemra dhe u sėmurė. Gjendja
e tij u keqėsua dhe fjalėt e fundit qė i shqiptoi ishin: "O Islame.
Preferoj dashurinė tuaj ndaj mėshirės sė Allahut." Kjo tregon se
dashuria shpie nė fund katastrofal. Kėto janė pasojat e rrezikshme tė
dashurisė sė paligjshme. Tani, ju ndoshta po mendoni pėr alternativat.
Mbushe zemrėn me dashuri dhe kujtim tė Allahut gjithė kohėn. Ēdo ditė
kalo pak kohė duke lexuar Kur'anin Fisnik. Shoqėrohu me njerėz tė
mirė. Ule shikimin. Shmangu dashurisė sė paligjshme dhe mundohu ta
ndalėsh qysh nė syth, sepse njėherė kur zhvillohet, do tė jetė
vėshtirė tė ndalet.

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Drejt lartësirave[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Fotografi të ambicieve të larta dhe vendosmërisë së vërtetë të selefit
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Në rrugën tonë drejt lartësirave duhet të kemi nozull, i cili na ndihmon për ta kaluar këtë rrugë dhe për të arritur në qëllimin e kërkuar… [/SIZE]
[SIZE=2]Nozulli ynë në këtë rrugë është vendosmëria e vërtetë, ambicia e lartë dhe drejtimi kah All-llahu me përplot dashuri, mallëngjim dhe sinqeritet. [/SIZE]
[SIZE=2]Muslimanët e parë, selefus-salihu, ato gjenerata të arta, i kanë poseduar të gjitha këto vlera, vendosmëria e tyre i ka shtyrë të ngjiten në hapësirat e adhurimit dhe të ç'vishen nga përtesa, pasiviteti dhe ambicia e ultë, ata i janë drejtuar All-llahut me zemra të përulura, kalojnë nga një stacion të adhurimit në tjetrin, marrin hise në secilën vepër, sepse e dinin se janë në mejdan të garës, kurse jeta e tyre është koha e kësaj gare, nëse e humbin ymrin e tyre, ata do të humbnin e nëse e shfrytëzojnë ata do të fitojnë. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Realiteti i ynë i hidhur [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nëse ajo që treguam më lartë përshkruan përpjekjen e muslimanëve të parë, selefus-salih, vendosmërinë dhe ambiciet e tyre, fotografitë tona tregojnë prapambeturin tonë nga pozita e të parëve në mejdanin e adhurimit, respektove dhe drejtimit kah All-llahu. [/SIZE]
[SIZE=2]Ne, pa dyshim, e dëshirojmë mirësinë, e dëshirojmë shpëtimin, e dëshirojmë fitimin e xhenetit dhe shpëtimin nga zjarri i xhenetit, mirëpo këto lartësira a mund të arrihen vetëm me dëshirë dhe shpresë? [/SIZE]
[SIZE=2]Ku janë veprat e mira? [/SIZE]
[SIZE=2]Ku është flijimi dhe sakrifica për Islamin? [/SIZE]
[SIZE=2]Ku është përpjekja, përvjelja e krahëve dhe orientimi i vërtetë? [/SIZE]
[SIZE=2]Ku është dhënia përparësi interesit të xhematit dhe metit para interesit personal dhe parcial? [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu, azze ve xhel-le, në Kur'an thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]﴿وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ كَانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُوراً﴾ [الاسراء:19] . [/SIZE]
[SIZE=2]"E kush e ka për qëllim botën tjetër, duke qenë ai besimtar, përpiqet për të ashtu si i takon asaj, angazhimi i tyre do të jetë i pranishëm (te Zoti)". (El-Isra: 19). [/SIZE]
[SIZE=2]Pra, arritja e lartësirave nuk mund të ndodh vetëm me dëshira dhe shpresë, por me: [/SIZE]
[SIZE=2]﴿وَسَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ﴾ [/SIZE]
[SIZE=2]"... duke qenë ai besimtar, përpiqet për të ashtu si i takon asaj...". [/SIZE]
[SIZE=2]Besimi dhe veprat e mira janë të pandarë, kurse shpresat e kota janë kapitali i të falimentuarve. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Dobësimi i vendosmërisë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ti, vëllai im i dashur, mund të parashtrosh pyetjen: pse njeriu nuk mjaftohet me shpresa për çështjet e dynjasë, por punon dhe përpiqet, sepse e di se nëse nuk vepron kështu, nuk do të arrin asgjë nga ajo që ka shpresuar?! Mirëpo nëse shpreson kënaqësinë e All-llahut, Mëshirën dhe Faljen e Tij, fitimin e xhenetit dhe shpëtimin nga zjarr, ai nuk punon për to, por mjaftohet me shpresat e kota?! Shpresat e tija janë në një kodër e veprat e tija në kodër tjetër! [/SIZE]
[SIZE=2]Cili është sekreti që njerëzit punojnë për dynja dhe braktisin veprimin për ahiret? [/SIZE]
[SIZE=2]Shumë njerëz, edhe pse janë të mirë, atyreve u mungon vendosmëria e vërtetë, e cila i aftëson që të perceptojnë ato projekte të të mirës që i synojnë. Krijohen shumë pengesa mes tyre dhe realizimit të këtyre detyrave, prej tyre është: koprracia, frika, prolongimi, shpresa e madhe, mendimi i keq, dhe shumë shkaqe tjera, të cilat projektet e të mirës i bëjnë vetëm ëndrra që i përcjellin njerëzit, të cilët vazhdojnë në këtë gjendje. Domethënë pasiv dhe me mungesë vendosmërie. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Roli i shejtanit [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Shejtani luan rol shumë dinak në pasivizimin e besimtarëve nga arritja e çdo vlere. [/SIZE]
[SIZE=2] Nëse është vepër që ka të bëjë me shpenzimin në rrugë të All-llahut, azze ve xhel-le, atëherë ai ia kujton varfërinë, numrin e anëtarëve të familjes, harxhimin e pasurisë, kërkesat e shumta dhe vazhdon ti hedhë dyshime derisa ta ndal nga shpenzimi. [/SIZE]
[SIZE=2] Nëse është vepër që ka të bëjë me xhihadin, ia kujton dynjanë, stolitë e saja, gjendjen e fëmijëve pas tij, mundësinë e rënies në sprovë nga shkëlqimi i shpatave, dhe vazhdon në këtë mënyrë derisa ta zmbraps dhe ta braktis përkrahjen dhe ndihmimin e fesë. [/SIZE]
[SIZE=2] Nëse është ndonjë vepër që ka të bëjë me adhurime, ia stolis përtesën, dëshirën për rehati, i jep përparësi ç'lodhjes para lodhjes në adhurime, etj. [/SIZE]
[SIZE=2]Enes ibën Maliku, radijallahu anhu, rrëfen se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](( يعقد الشيطان على قافية رأس أحدكم إذا هو نام ثلاث عقد، يضرب على مكان كل عقدة: عليك ليل طويل فارقُدْ ، فإن استيقظ فذكر الله انحلت عقدة ، فإن توضأ انحلت عقدة ، فإن صلى انحلت عقده كلُّها، فأصبح نشيطاً طيب النفس، وإلا أصبح خبيث النفس كسلان)) [ متفق عليه ]. [/SIZE][SIZE=2]"Shejtani lidh nyje te koka e secilit prej jush kur të bie në gjumë dhe te çdo nyje thotë: ke natë të gjatë, fli. E nëse zgjohet dhe përmend All-llahun, i zgjidhet një nyjë, e nëse merr abdest i zgjidhet edhe një nyje, e nëse falet i zgjidhet edhe nyja e fundit, atëherë gdhin shpirtmirë dhe aktiv, përndryshe shndërrohet në shpirtkeq dhe dembel". (Buhariu dhe Muslimi).[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]
[/FONT]

[SIZE=2]Njeriu i vendosur duhet të merret me vetveten seriozisht, duhet të vazhdon në luftën ndaj vetvetes, epshit dhe shejtanit, të kapet për All-llahun dhe të kërkon nga Ai ndihmë dhe sukses derisa të arrijë në lartësirat. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Disa çaste me selefin [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ajo që e dallon selefin, radijallahu anhum, është besimi i fuqishëm, bindja e vërtetë dhe pastërtia e brendshme e tyre nga çdo dyshim dhe mëdyshje, kurse kjo ka rezultuar vepra gjigante dhe fitore të paharrueshme, të cilat akoma i përjetojmë dhe shijojmë. [/SIZE]
[SIZE=2]Ibën Xhevziu, rahimehullah, ka thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](( واعلم أن فضائل الصحابة على جميع صحابة الأنبياء ظاهرة ، وكان لسبقهم سببان : [/SIZE]
[SIZE=2]أحدهما : خلوص البواطن من الشكّ بقوة اليقين . [/SIZE]
[SIZE=2]والثاني : بذل النفوس للمجاهدة والاجتهاد . [ التبصرة ] . [/SIZE]
[SIZE=2]"Dije se vlera e sahabeve është e dukshme mbi vlerën e të gjithë shokëve të pejgamberëve, kurse fakti se ata kanë qenë të parët në çdo mejdan i kthehet dy arsyeve: [/SIZE]
[SIZE=2]Një: Pastrimi i brendësisë nga mëdyshja me forcën e bindjes. [/SIZE]
[SIZE=2]Dy: Flijimi i vetvetes për luftë dhe përpjekje. (Shiko: "Et-Tebsireh"). [/SIZE]
[SIZE=2]Në vijim u paraqesim disa tregime të njohura, mirëpo shumë interesante nga jeta e sahabeve. [/SIZE]
[SIZE=2] Rasti i Umejr ibën Humamit, radijallahu anhu. [/SIZE]
[SIZE=2]Umejr ibën Humami, radijallahu anhu, dëgjoi Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në betejën e Bedrit duke thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](( قوموا إلى جنة عرضها السموات والأرض )). [/SIZE]
[SIZE=2]"Ngrihuni drejt xhennetit gjerësia e të cilit është sikurse qiejt dhe toka". [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: Resulullah, xhenneti sa qiejt dhe toka? [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: po. [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: Behin, behin. Fjali që shpreh zmadhimin e një gjëje. [/SIZE]
[SIZE=2]Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem tha: çka të shtyri të thuashË behin, behin? [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: Jo pasha All-llahun, për asgjë tjetër përpos se nga shpresa që të jem unë prej banorëve të tij. [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: ti je prej banorëve të xhennetit. [/SIZE]
[SIZE=2]Umejri, i nxori disa hurma nga qesja që kishte që t'i hajë dhe filloi të hajë prej tyre, e pastaj tha: nëse mbetem gjallë derisa t'i ha këto hurma, me të vërtetë kjo është një jetë shumë e gjatë!! I hodhi hurmat që i kishte me vete dhe luftoi kundër kafirave derisa i vra, radijallahu anhu". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2] Njeriu që dëgjoi hadithin nga Ebu Musa El-Eshariu, radijallahu anhu. [/SIZE]
[SIZE=2]Një njeri i pakrehur dëgjoi nga Ebu Musa El-Eshariu, radijallahu anhu, një hadith të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i cili mes tjerash kishte thënë: [/SIZE]
[SIZE=2](( إن أبواب الجنة تحت ظلال السيوف )) [/SIZE]
[SIZE=2]"Dyert e xhennetit janë nën hijen e shpatave". [/SIZE]
[SIZE=2]U ngrit para Ebu Musës e i tha: Ebu Musa! Ti ke dëgjuar këtë nga Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem? Tha: po. U kthy te shokët e vet e u tha: ju jap selam, pastaj theu këllëfin e shpatës dhe e hodhi dhe u nisë me shpatën e tij drejt armikut, e luftoi me këtë shpatë derisa u vra". (Muslimi). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2] Rasti me Enes ibën Nadrin, radijallahu anhu. [/SIZE]
[SIZE=2]Enes ibën Maliku na rrëfen për axhën e tij, Enes ibën Nadrin, radijallahu anhum, e thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]Axha im, Enes ibën Nadri mungoi në betejën e Bedrit, e tha: Resulullah, kam munguar në luftën e parë që ke luftuar kundër idhujtarëve, nëse All-llahu ma mundëson të marr pjesë në ndonjë luftë kundër idhujtarëve do ti mundësoi All-llahut të sheh se çka do të veproj. Në betejën e Uhudit, kur u zmbrapsën muslimanët tha: All-llahu im, kërkoj falje te Ti nga ajo që bënë këta, domethënë sahabet, dhe distancohem nga ajo që kanë bërë ata, domethënë idhujtarët dhe u nisë drejt armiqve. Në rrugë u takua me Sad ibën Muadhin, e i tha: Sad ibën Muadh, aromën e xhennetit e nuhas këtu në Uhud, pasha Zotin e Nadrit. Sadi tha: pasha All-llahun, Resulullah unë nuk munda të bëjë atë që bëri ai! [/SIZE]
[SIZE=2]Enesi, radijallahu anhu, tha: e gjetëm dhe në trupin e tij gjetëm tetëdhjetë e ca goditje me shpatë, me shtizë apo me shigjetë, kurse idhujtarët e kishin masakruar kufomën e tij, andaj askush nuk e njohu përpos motrës së tij edhe atë nga shenjat e gishtit. Ne mendonim se ajeti Kuranor: [/SIZE]
[SIZE=2]﴿ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلاً﴾ [الأحزاب:23] . [/SIZE]
[SIZE=2]"Prej besimtarëve kishte burra që vërtetuan besën e dhënë All-llahut, e disa prej tyre e realizuan premtimin duke dhënë jetën, dhe ka prej tyre që janë duke pritur (ta zbatojnë) dhe ashtu nuk bënë kurrfarë ndryshimi". (El-Ahzab: 23). Ka zbritur për këtë dhe të ngjajshmit me të. [/SIZE]
[SIZE=2]Kjo pjesë e ajetit: "... që vërtetuan besën e dhënë All-llahut...", është argument për vendosmërinë e vërtetë të atyre burrave. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ti kthehemi edhe një herë fillimit [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Duhet të mësojmë realitetin e vendosmërisë së vërtetë, e cila na shtynë drejt çdo vepre fisnike dhe të ndershme, sepse kur njeriu zgjohet nga gjumi i neglizhentëve dhe synon All-llahun dhe ahiretin, ka nevojë për vendosmëri të vërtetë. [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Kajimi, rahimehullah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]((فإذا استحكم قصده صار عزماً جازماً ، مستلزماً للشروع في السفر، مقروناً بالتوكل على الله، قال تعالى:﴿فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ﴾[آل عمران: من الآية159] [/SIZE]
[SIZE=2]والعزم : هو القصد الجازم المتصل بالفعل ، ولذلك قيل إنه أول الشروع في الحركة لطلب المقصود ، والتحقيق : أن المشروع في الحركة ناشئ عن العزم ، لا أنه هو نفسه ، ولكن لما اتصل به من غير فصلٍ ظنّ أنه هو . [ مدارج السالكين ] . [/SIZE]
[SIZE=2]"Qëllimi i njeriut kur të dominon mendjen e njeriut bëhet vendosmëri e prerë, shkakton futjen në udhëtim i shoqëruar me tevekul në All-llahun. All-llahu, azze ve xhel-le, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]﴿فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ﴾ [/SIZE]
[SIZE=2]"...e kur të vendosësh, atëherë mbështetu në All-llahun, se All-llahu i do ata që mbështeten". (Ali Imran: 159). [/SIZE]
[SIZE=2]Vendosmëri është: synimi i prerë i cili lidhet me veprën, andaj edhe kanë thënë se është fillimi i lëvizjes për të arritur qëllimin. Mirëpo sipas mendimit më analitik del se vendosmëri është: hyrja në projekt lind nga vendosmëria, jo se është vet vendosmëria, mirëpo për shkak se lidhet me veprën pa ndonjë ndërprerje, kanë menduar se vendosmëri është fillimi i veprës". (Shiko: "Medarixhusalikin"). [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Ibën Rexhebi, rahimehullah, thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Vendosmëria në udhëzim është fillimi i çdo të mire, sepse njeriu mund ta di udhëzimin, mirëpo mos të ketë vendosmëri, e nëse e vendos për ta bërë një vepër atëherë shpëton. [/SIZE][SIZE=2]Vendosmëri është: qëllim i prerë i cili ndërlidhet me veprën.[/SIZE]
[B][SIZE=2][/SIZE][/B]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]

[SIZE=2]Dikush ka thënë: grumbullimi i forcave të vullnetit për të bërë një vepër, kurse njeriu nuk mund të ketë forcë për të bërë diçka të këtillë përpos se me ndihmën dhe përkrahjen e All-llahut, andaj prej gjërave më të rëndësishme është: kërkimi nga All-llahu vendosmëri për udhëzim. [/SIZE]
[SIZE=2]Njeriu ka nevojë për të kërkuar ndihmë prej All-llahut, kurse që të mbështetet në Te për ta arritur vendosmërinë dhe për të vepruar sipas vendosmërisë pas fitimit të vendosmërisë. [/SIZE]
[SIZE=2]﴿فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ﴾ [آل عمران: من الآية159]. [/SIZE]
[SIZE=2]"...e kur të vendosësh, atëherë mbështetu në All-llahun, se All-llahu i do ata që mbështeten". (Ali Imran: 159). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Llojet e vendosmërisë [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vendosmëria është dy lloje: [/SIZE]
[SIZE=2]Një: vendosmëri për të hyrë në rrugë, kjo është fillimi. [/SIZE]
[SIZE=2]Dy: vendosmëria për të vazhduar në adhurime pasi ke hyrë në to dhe në kalim nga një gjendje të plotë në një tjetër gjendje më të plotë, kjo është mbarimi. [/SIZE]
[SIZE=2]Vendosmëria e parë i ofron njeriut hyrje në çdo mirësi dhe largim nga çdo e keqe, sepse me këtë vendosmëri jobesimtari hyn në Islam dhe mëkatari del prej mëkateve dhe hyn në adhurime. Nëse ka vendosmëri të vërtetë dhe insiston në te, e lufton epshin, egon dhe shejtanin me luftë të sinqertë dhe hyn adhurimet që ia urdhëron All-llahu, ai do të fiton. [/SIZE]
[SIZE=2]All-llahu i ndihmon një njeriut aq sa ka vendosmëri të fuqishme, andaj që synon të mirën, atij i ndihmon dhe e stabilizon, sikurse ka thënë poeti: [/SIZE]
[SIZE=2]على قدر أهل العزم تأتي العزائم *** وتأتي على قدر الكرام المكارمُ [/SIZE]
[SIZE=2]Aq sa ke vendosmëri aq të vijnë detyrat [/SIZE]
[SIZE=2]Aq sa je fisnik aq të vijnë nderimet [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Disa informata mbi Omer ibën Abdul-Azizin [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2] Kur i erdhi hilafeti Omer ibën Abdul-Azizit pas vdekjes së Sulejman ibën Abdul-Melikut, së pari ai u anagzhua me varrimin e Sulejmanit. [/SIZE]
[SIZE=2]Kur u kthye nga varrimi ia radhitën karavanin e hilafetit, kurse ky tha: mashall-llah, la haule ve la kuvvete il-la bil-lah, ma afroni mushkën time. I hipi mushkës që edhe më parë i hipte. Pra vazhdoi në atë vendosmëri, kurse All-llahu e ndihmoi sepse e dinte se e ka sinqerisht. [/SIZE]
[SIZE=2] Para tij dolën njerëzit, ai i largoi e u tha: edhe unë jam njeri sikur ju. [/SIZE]
[SIZE=2]Zbriti nga mushka dhe u ul, e njerëzit qëndronin para tij në këmbë. U tha: uluni, sepse njerëzit rrinë në këmbë vetëm para All-llahut, Zotit të botëve. [/SIZE]
[SIZE=2] Ishte i vendosur tua kthen hakun dhe të drejtat njerëzve. [/SIZE]
[SIZE=2]E kaploi koha e pushimit dhe hyri të pushon, sepse ishte lodhur natën pa gjumë duke përgatitur xhenazen e Sulejmanit. Ndërkohë i erdhi djali i tij, Abdul-Meliku e i tha: flenë akoma pa ua kthyer hakun njerëzve?! [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: si ta fali drekën do t'ua kthej. [/SIZE]
[SIZE=2]Tha: kush të garanton se do të jetosh deri në drekë? E nëse jeton kush ta garanton qëllimin e mirë? [/SIZE]
[SIZE=2]Doli dhe i grumbulloi njerëzit dhe ua ktheu secilit hakun e vet. [/SIZE]
[SIZE=2] Ai thoshte: Unë kam shpirt shumë ambicioz, çdo herë që arrinte diçka, synonte diçka më të madhe dhe më të mirë! Kur arrita të bëhem halife, përmbi këtë gradë nuk ka gjë më të madhe në dynja, më mori malli për ahiret. [/SIZE]
[SIZE=2] Poeti thotë: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]وإذا كانت النفوس كباراً [/SIZE]
[SIZE=2]تعبت في مرادها الأجسامُ [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]من يهن يسهل الهوان عليه [/SIZE]
[SIZE=2]ما لجرح بميتٍ إيلامُ [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Nëse shpirti është i madh [/SIZE]
[SIZE=2]Lodhet trupi në realizimin e aspiratave të tija [/SIZE]
[SIZE=2]Ai që mposhtet, i lehtësohet kjo gjë [/SIZE]
[SIZE=2]Të vdekurit nuk i shërohen plagët [/SIZE]
[SIZE=2] Ushqimi i tij gjatë hilafetit ishte ades, thjerrëza dhe vaj dhe kur e kritikonin pse kaq modest e ka ushqimin, ai thoshte: kështu ma lehtë do të çlirohemi nga prangat e zjarrit nesër!! [/SIZE]
[SIZE=2] Kur pa fëmijët e tij duke ngrënë pak më mirë se ai, hanin thjerrëza dhe qepë, tha: bijat e mija, a gëzoheni të hani llojlloj ushqimesh e të digjet babai juaj në zjarr. [/SIZE]
[SIZE=2] U thoshte fëmijëve: babai juaj ka patë mundësi të zgjedh mes varfërisë dhe të hyjë në xhennet dhe mes pasurimit dhe të hyjë në zjarr, kurse ai ka zgjedh që të hyjë në xhennet. [/SIZE]
[SIZE=2] U thoshte bashkëpunëtorëve: nëse më shihni se largohem nga e vërteta vendoni dorën në fytin tim dhe më dridhni e më thoni: çka je duke bërë Omer?! [/SIZE]
[SIZE=2] Aq shumë i dobësohej trupi saqë brinjët mund t'ia numëronin ata që ia shihnin. [/SIZE]
[SIZE=2] Ai aq shumë e donte All-llahun, saqë kishte arritur në gradën e kënaqjes me caktimet e All-llahut, andaj edhe thoshte: unë gëzimin e gjej vetëm në vendet e caktimeve të All-llahut. [/SIZE]
[SIZE=2] Bashkëpunëtorët e tij në të mirë i vdiqën një pas një. I vdiq djali i tij Abdul-Meliku, vëllau i tij Sehli dhe shërbëtori i tij Muzahimi, e pas vdekjes së tyre dhe kur lutej thoshte: Ti e di se kjo vetëm se ma ka shtuar dashurinë dhe më ka inkurajuar për atë që është te Ti. (Shiko traktatin e Ibën Rexhebit "Komenti i hadithit "Kur njerëzit do të shkojnë pas arit dhe argjendit"). [/SIZE]
[SIZE=2] Ai thoshte: Po të jetoj gjatë nuk do të lejoj që të vejat e Irakut të kenë nevojë për dikë tjetër pas meje. [/SIZE]
[SIZE=2] Kur u bë Halife Omer ibën Abdul-Azizi u dëgjua një e qajtur në shtëpinë e tij, e thanë: çka u bë? Thanë: grave dhe robëreshave u tha: kush do le të rri e kush do le të shkon, sepse kam marrë një detyrë që më angazhon nga ju. [/SIZE]
[SIZE=2] Omeri, radijall-llahu anhu, edhe pse ishte i pari i muslimanëve, shtëpia e tij i ngjante shtëpisë së fukaraje. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Ku është vendosmëria! Pasiviteti është ortak i privimit kurse dhënia përparësi rahatllëkut trashëgon lodhje. [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Drejt lartësirave [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vëllezër! [/SIZE]
[SIZE=2]Vendosmëria në zemrat e njerëzve është sikurse zjarri i cili flakëron, e përdor trupin dhe aspak nuk ndjenë lodhje. [/SIZE]
[SIZE=2] Burrat e vendosur nuk janë në rrobat e juaja, ata kanë dhënë besën për vdekje, por e fituan jetën, ata edhe në radhët e xhihadit janë më stabil se shkëmbi i madh në vendin e vet. [/SIZE]
[SIZE=2] Ai që nuk e kërkon lavdin seriozisht nuk mund të flenë nën hijen e nderit. [/SIZE]
[SIZE=2] Të gjithë sahabet u shpërngulën ilegalisht, kurse Omeri, radijall-llahu anhu, publikisht e u tha idhujtarëve: jam duke u shpërngulur e ai që dëshiron të takohet me mua le të vjen në këtë luginë. [/SIZE]
[SIZE=2] Laje fytyrën e seriozitetit nga pluhuri i përtesës dhe shpenzo një thes sabër në rrugën e vlerave. [/SIZE]
[SIZE=2] Nëse je njeri i vendosur në gjuhën e tyre nuk ka: "ndoshta" apo "shpresoj". (shiko: "El-Lutfu fil-Vadhi", Ibën Xhevziu, fq. 33). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vëllezër! [/SIZE]
[SIZE=2] Tërë mirësia ka të bëjë me vendosmërinë e vërtetë për udhëzim dhe me këtë kampanjë mposhtet ushtria e të kotës dhe arrihet fitorja për ushtarët e të vërtetës. [/SIZE]
[SIZE=2] Ebu Hazimi thotë: Nëse njeri vendos të le vetjaksinë i vijnë çlirimet. [/SIZE]
[SIZE=2] Disa nga dijetarët e selefit i kanë pyetur: Kur shpërngulet dynjaja nga zemra? Tha: kur të jesh i vendosur, atëherë shpërngulet dynjaja nga zemra. [/SIZE]
[SIZE=2] Edhe shejtani humb shpresat në njeriun me vendosmëri të vërtetë, kurse kur njeriu është labil e lakmon shejtani dhe e shtinë që të shpreson dhe prolongon. [/SIZE]
[SIZE=2] Ti që u rite dhe nuk u pendove, ti që ske vendosmëri për udhëzim e as për kthim, ke gëzuar shejtanin dhe ke zemëruar Rahmanin. (Shiko: "Dy traktate" të Ibën Rexhebit). [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]Vëllezër! [/SIZE]
[SIZE=2]Jini të vendosur, sepse xhenneti me dhe të këndshëm, me nur që shkëlqen, aromë jasemini që depërton larg, bukuroshet që presin, duhet paguar mehrin për to! [/SIZE]
[SIZE=2]وصلَّى الله على نبينا محمد وعلى آله وصحبه وسلَّم [/SIZE]
[SIZE=2]Përshtati: Bekir Halimi</SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Sektori shkencor pranë shtëpisë botuese "Medarul-Vatan".,
9.3.2007[/SIZE][/I][/RIGHT]
[/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Shëmbëlltyra[/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]
[SIZE=2] [/SIZE]
[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Shëmbëlltyrë gjuhësisht d.m.th. Diçka shumë e ngjashme, pasqyrë e një tjetri që vështrohet si model a si shembull; Përfytyrim i ngjashëm me dikë a me diçka; Model; shembull;
[SIZE=2]Allahu subhanehu ue teala, thotë: "Për ju, shëmbëlltyra më e mirë është i dërguari i Allahut". (Ahzab 21) [/SIZE]
[SIZE=2]Imam Kurtubiu thotë: "Ka divergjencë se, urdhri për të marrë shembull nga Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, është detyrues ose preferues. Disa kanë thënë se është detyrues, përderisa nuk ka argument që e bën të preferuar. Të tjerët thonë është preferues, përderisa nuk ka argument se është detyrues. Por e vërteta është se të merret shembulli nga ai për çështjet fetare është e detyrueshme, ndërsa për çështjet e kësaj bote është e preferuar. [/SIZE]
[SIZE=2]Thyerja e akullit: [/SIZE]
[SIZE=2]Thyerja e akullit nuk ndodhë përveç duke parë shëmbëlltyra, duke parë njerëz të cilët dalin para të tjerëve me shembuj të mrekullueshëm. Njerëzit kanë drojë të marrin guximin, por në anën tjetër e respektojnë trimërinë. Kur të shohin veprimin e tjetrit u zgjohen ndjenjat dhe u hapen dyert e kuptimit të vërtetës, ashtu që u bëhet i lehtë pasimi. Grada më e lartë e trimërisë është trimëria e kuptimit të vërtetës, thirrjes në të dhe durimit në atë rrugë. Sikur të mos ishte Muhamedi, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë për të, nuk do të ishin shokët e tij, e sikur të mos ishin shokët e tij, nuk do të ishin edhe besimtarët që kanë ardhur pas tyre. [/SIZE]
[SIZE=2]Shpallja nga Allahu ishte ajo që u ndihmonte në thyerjen e akullit në shumë sfera të jetës. Shpallja ishte ajo që u ndihmoi të veprojnë ndryshe nga ajo që vepronin të tjerët. Muhamedi, salallahu alejhi ue selem, nuk kishte nevojë për shembull, sepse ai vet u bë shëmbëlltyrë. [/SIZE]
[SIZE=2]Rrugë të shëndoshë përveç kësaj nuk ka. Të shkojmë pra, pas rrugës së Resulullahut, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë për të, dhe shokëve të tij, hap pas hapi, pëllëmbë pas pëllëmbe, në jetën private para asaj publike, në gjërat e vogla para atyre të mëdhave. Gjegjësisht, në adhurim, në meditim, në luftë, në planifikim, në politikë, në thirrje, në trimëri dhe në urtësi. [/SIZE]
[SIZE=2]"Kjo është rruga ime e drejtë, andaj pasoni atë, e mos pasoni rrugë tjera, të cilat do t'ju largojnë nga rruga e drejtë. Kështu ju këshillojmë që të jeni të devotshëm". (En'am 153) [/SIZE]
[SIZE=2]Duhet të dimë se gjendja jonë nuk do të përmirësohet, përveç ashtu si është përmirësuar gjendja e myslimanëve të parë. Njeriu me besim është rruga e vetme për shërimin e çdo gjëje negative. [/SIZE]
[SIZE=2]Shëmbëlltyra është dy lloj: [/SIZE]
[SIZE=2]Shëmbëlltyrë e mirë: Pasimi i njerëzve të mirë dhe me vlerë në çdo gjë që ka të bëjë me vlera dhe virtyte. Dhe, [/SIZE]
[SIZE=2]Shëmbëlltyrë e keqe: Ecja në drejtimet e urrejtshme, dhe pasimi i njerëzve të këqij pa ndonjë argument. [/SIZE]
[SIZE=2]Rëndësia e shëmbëlltyrës: [/SIZE]
[SIZE=2]1 – Shembulli i gjallë dhe i ngritur, lë gjurmë në shpirtin e punuesit, me një sasi të madhe në aspekt të pëlqimit, respektit dhe dashurisë. [/SIZE]
[SIZE=2]Ja një shembull: Ibën Omeri radijallahu anhu, ka thënë: "Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, filloi të përdorë unazë të arit, ashtu vepruan edhe njerëzit tjerë. E më vonë, Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, tha: "Unë kam unazë të arit, dhe e hoqi, e tha: Unë nuk do të mbaj këso unaze asnjëherë", atëherë, të gjithë njerëzit i hoqën unazat e arit që kishin. (Buhariu 7298). [/SIZE]
[SIZE=2]2 – Shembulli i mirë i bind të tjerët se arritja e këtyre cilësive do t'ju sigurojë atyre jetë të mirë dhe shpërblim të madh. [/SIZE]
[SIZE=2]Hudhejfeja rrëfen se një njeri në kohën e Resulullahut, salallahu alejhi ue selem, erdhi dhe lypte, por askush nuk i dha gjë, më vonë dikush i dha diçka, dhe të gjithë pas tij i dhanë. Atëherë Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, tha: "Kush bën një të mirë dhe të tjerët e pasojnë në të, ai ka shpërblimin e tij dhe shpërblim tjetër që është sa shpërblimet e atyre që e kanë pasuar, duke mos u pakësuar asgjë nga shpërblimi i tyre. Ndërsa, kush bën një të keqe dhe të tjerët e pasojnë në të, ai ka mëkatin e tij dhe mëkat tjetër që është sa mëkatet e atyre që e kanë pasuar, duke mos u pakësuar asgjë nga mëkati i tyre". (Ahmedi, Hakimi, Ibën Maxhe dhe Tirmidhiu). [/SIZE]
[SIZE=2]3 – Pasuesit shikojnë drejt shëmbëlltyrës me shikim të mprehtë, pa e ditur ai. [/SIZE]
[SIZE=2]Lexoje këtë ngjarje me vëmendje: Omeri radijallahu anhu, pa Talha b. Ubejdullahin se kishte veshur ihrame të lyera me ngjyrë (1), dhe i tha: Ç' është kjo rrobë e lyer o Talha? Është nga dheu, o i pari i myslimanëve, u përgjigj Talha. Omeri ia ktheu: "Me të vërtetë, o ju grup i vogël, ju jeni imama, të cilët pasoheni nga njerëzit dhe ka mundësi që ndonjë i paditur të sheh këtë dhe të thotë se Talha ibën Ubejdullahi ka veshur ihram të lyer. Andaj, mos i vishni këto rroba të lyera". Pra, ia tërhoqi vërejtjen nga shikimet e mprehta të njerëzve, te të cilët kjo sjellje mund të ketë ndikim negativ. [/SIZE]
[SIZE=2]Bazat e shëmbëlltyrës: [/SIZE]
[SIZE=2]a- Mirësia, kjo përbëhet prej tre gjërave: besimi, adhurimi dhe sinqeriteti. [/SIZE]
[SIZE=2]b- Sjellja e mirë [/SIZE]
[SIZE=2]c- Pëlqimi i fjalës me veprën. [/SIZE]
[SIZE=2]Mendoj se këto baza janë të përmbledhura në këtë hadith: "Çdo pejgamber që e ka dërguar Allahu, subhanehu ue teala, te ndonjë popull para meje, ka pasur ndihmëtarë dhe shokë (baza e parë), të cilët e kanë pasuar në çdo vepër dhe kanë respektuar çdo urdhër të tij (baza e dytë). E pas tyre, erdhën njerëz që ndryshuan, flasin atë që nuk e punojnë dhe punojnë atë që nuk janë të urdhëruar ta punojnë (baza e tretë). Kush i kundërshton ata me dorë, ai është besimtar, kush i kundërshton me gjuhë është besimtar, kush i kundërshton me zemër është besimtar, e pas kësaj nuk mund të ketë besim në atë zemër as sa një grimcë. [/SIZE]
[SIZE=2]Ndikimi i shëmbëlltyrës në përhapjen e Islamit: [/SIZE][SIZE=2]Nga metodat më të rëndësishme në përhapjen e fesë dhe në thirrjen e njerëzve në Islam, për t'iu nënshtruar urdhrave të Allahut është shëmbëlltyra e thirrësit (davetxhiut), veprat e mira të tij, dhe morali i lartë e i pastër që ka. Këto bëjnë që ky person të jetë shembull për të tjerët. Të jetë një kopje ku njerëzit do të mund të shohin Islam të gjallë dhe të nxitojnë kah ai për të përfituar në mësimin e fesë. Sepse dihet fare mirë, se ndikimi që bëhet me vepra dhe sjellje është shumë më i madh sesa ndikimi vetëm me fjalë. Në këtë formë Islami është shpërndarë në shumicën e vendeve të botës.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]
[/FONT]

[SIZE=2]Allahu i madhëruar thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]"Ju e keni shembullin më të mirë te Ibrahimi dhe te ata që ishin me të, kur i thanë popullit të vet: "Ne largohemi prej jush dhe prej asaj që adhuroni, pos Allahut, nuk besojmë tuajën, prandaj ndërmjet nesh e jush është e hapët armiqësia e urrejtja derisa ta besoni vetëm Allahun, Një!" (Mumtehane 4). Nga ky ajet kuptojmë se e kemi detyrë të pasojmë shëmbëlltyrën e mirë, pavarësisht a do të jemi në pëlqim me popullin, shoqërinë apo familjen tonë. Kjo është veçori e shëmbëlltyrës së besimit dhe të fesë, e jo të çdo lloj shëmbëlltyre. [/SIZE]
[SIZE=2]Rreth shëmbëlltyrës së mirë: [/SIZE]
[SIZE=2]a- Shëmbëlltyra më e mirë dhe më e lartë është Resulullahu, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë për të, në sjelljen e tij, veprat e tij, fjalët e tij dhe në çdo cilësi të tij. [/SIZE]
[SIZE=2]b- Kur myslimani e di se është nën mbikëqyrjen e Allahut gjatë adhurimeve dhe marrëdhënieve tjera, të cilat i kryen ashtu si ka urdhëruar Allahu, dhe si na ka mësuar Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ai do të jetë pasues i vërtetë i Resulullahut, salallahu alejhi ue selem. Me siguri ke dëgjuar rastin kur Omeri radijallahu anhu, iu afrua gurit të zi në Qabe, e puthi dhe tha: "Unë e di se ti je gur, nuk dëmton e as që sjellë dobi. Sikur mos ta shihja Resulullahun, salallahu alejhi ue selem, duke të puthur, nuk do të puthja as unë". [/SIZE]
[SIZE=2]c- Argument se ne e duam Resulullahun, salallahu alejhi ue selem, është kur e pasojmë atë. [/SIZE]
[SIZE=2]d- Kur myslimani shfaqet në sy të njerëzve si pasues i Resulullahut, salallahu alejhi ue selem, njerëzit do ta duan, do t'i besojnë dhe do ta marrin për shembull të mirë. [/SIZE]
[SIZE=2]e- Muslimani që pason drejtimin e Resulullahut, salallahu alejhi ue selem, dhe ecë rrugës së gjeneratave të para (selefit), ai do të gjejë në vete lumturi, pas së cilës nuk ka lumturi tjetër përveç xhenetit. Sepse do ta vërejë se është në qartësi dhe udhëzim, shikon me dritë dhe ecë në rrugën e vërtetë. [/SIZE]
[SIZE=2]f- Hoxhallarët e kanë për obligim të jenë shëmbëlltyrë në veprat e tyre për të tjerët, ngase ata, vetëm se e kanë marrë pozitën e shëmbëlltyrës së mirë. E pas tyre edhe çdo mysliman tjetër i mirë. Muxhahidi lidhur me ajetin واجعلنا للمتقين إماما – "na bëj imama të devotshmëve" ka thënë: "Imama që do të pasojmë ata që ishin para nesh, dhe imama që do të na pasojnë ata që vijnë pas nesh". [/SIZE]
[SIZE=2]g- Kuptimi i fesë nga Kur'ani dhe suneti konsiderohet pasim i Resulullahut, salallahu alejhi ue selem. [/SIZE]
[SIZE=2]h- Nëse je shembull i mirë, do të arrish sukses të paparë në sferën e edukimit të tjerëve. [/SIZE]
[SIZE=2]i- Ashpërsia dhe ekstremizmi janë dalje nga pasimi i Resulullahut, salallahu alejhi ue selem. Omeri radijallahu anhu, i kishte thënë Sa'dit: Njerëzit po ankohen në ty, bile edhe për namazin tënd. Ai tha: Në dy rekatet e para lexoj gjatë, e në të dytat lexoj shkurt. Nuk e lë në mangësi atë që kam mësuar nga Resulullahu, salallahu alejhi ue selem. Omeri tha: Kështu mendon ti për vete, a thua si mendoj unë? Pra, ia tërhoqi vërejtjen nga teprimi (ekstremizmi) në adhurime. [/SIZE]
[SIZE=2]j- Në fe, pasimi bëhet duke shikuar atë që është më lartë se ne, ndërsa në çështjet e kësaj bote, duke shikuar atë që është më ulët se ne. Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: "Po të shihni dikë që është më lartë se ju me trup dhe pasuri, atëherë shikoni në ata që janë ndër ju...". (Buhariu dhe Muslimi) [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2](1) Ngjyra që përdornin përmbante edhe erë, gjë që është e ndaluar gjatë ihramit. </SPAN>
[/SIZE][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][RIGHT][I][SIZE=2]Omer Berisha,
9.2.2007[/SIZE][/I]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[I][URL="http://www.albislam.com"][SIZE=2]http://www.albislam.com[/SIZE][/URL][/RIGHT]
[/I][/FONT]

[CENTER][SIZE=2][FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica][B]Jeta e njerëzve të lumtur [/B][/FONT][/SIZE][/CENTER]

[FONT=Trebuchet MS,Arial,Helvetica]Vëllezër dhe motra!
[SIZE=2]All-llahu [subhanehu ve teala] njerëzit i ka krijuar prej një baze… i ka bërë të dallojnë në forma dhe gjendje… [/SIZE]
[SIZE=2]Disa prej tyre janë të pasur e disa të varfur…disa të bardhë e disa të zinjë…disa koprac e disa fisnik…disa falënderues e disa bukëshkelë…disa të devotshëm e adhurues e disa mëkatar e të prishur… [/SIZE]
[SIZE=2]Disa prej tyre të mirë e asket e disa mosbesimtar e smirak… [/SIZE]
[SIZE=2]Mirëpo të gjith ata veprojnë pa ndalur për të arritur një qëllim…e ajo është lumturia… [/SIZE]
[SIZE=2]Tregtari i cili e kalon tërë ditën në tregti…studenti, që i kalon vite e vite në shkolla dhe univerrsitete…nëpunësi i cili hulumton rrogën më të lartë…Njeriu, i cili marton gruan e bukur…ose ndërton shtëpi luksoze…të gjith këta, hulumtojnë lumturinë… [/SIZE]
[SIZE=2]Madje edhe djemt dhe vajzat që dëgjojnë muzikën… e shikojnë haramet…të gjith ata hulumtojnë lumturinë… [/SIZE]
[SIZE=2]Gjërësia e gjoksit…qetësia e mendjes…pastërtia e shpirtit… janë synime për të cilat veprojnë njerëzit… [/SIZE]
[SIZE=2]Çudi është puna e kësaj lumturie, të cilën shumë njerëz e kërkojnë…dhe shtyhen njerëzit në rrugën e fitimit të sajë… [/SIZE]
[SIZE=2]Mirëpo pyetja e madhe është: a e ka arritur këtë lumturi ndonjëri prej këtyreve që e shpreson?! [/SIZE]
[SIZE=2]A qëndron në kënaqësinë dhe gëzimin e vërtetë, në të cilin nuk ka shtirrje dhe artificialitet? [/SIZE]
[SIZE=2]Asesi, pasha All-llahun, shumica e tyre janë sikurse ka thënë një poet: [/SIZE]
[SIZE=2]ما لقيت الأنــام إلا رأوا مني ابتساماً وليس يدرون ما بي [/SIZE]
[SIZE=2]أُظهر الانشراح للنــاس حـتى يتمنــوا أنهم في ثيابي [/SIZE]
[SIZE=2]لو دروا أني شـقي حزين ضاق في صدره فسيح الرحاب لتناءوا عـني [/SIZE]
[SIZE=2]ولم يقربوني ثم زادوا نفـــورهم باغتيابي [/SIZE]
[SIZE=2]فكـأني آتي بأعظم ذنب لو تبدت تعاستي للصــحاب [/SIZE]
[SIZE=2]هكذا الناس يطلبون المنايا للذي بينهم جليل المصــاب [/SIZE]
[SIZE=2]Çdo herë që jam takuar me njerëzit, më kanë parë duke u buzëqeshur, mirëpo ata nuk e dinë se çka kam unë [/SIZE]
[SIZE=2]U shfaqi rehatinë njerëzve, gjersa të shpresojnë të jenë në rrobat e mia [/SIZE]
[SIZE=2]Po ta dini se unë vuaj, i mërzitur e më është ngushtuar gjoksi [/SIZE]
[SIZE=2]Do të iknin prej meje e nuk do të më afroheshin, e do të iknin edhe më shumë duke më përfolur [/SIZE]
[SIZE=2]Sikurse të kem bërë mëkatin më të madh, nëse u shfaqet mërzia ime shokëve [/SIZE]
[SIZE=2]Këtë ia shpresojnë njerëzit atij që mes tyre kështu është goditur. [/SIZE]
[SIZE=2]I pari që e humb lumturinë është njeriu që e kërkon ate duke bërë mëkate ndaj All-llahut [subhanehu ve teala]… [/SIZE]
[SIZE=2]Mëkatarët në realitet nuk janë të lumtur…edhe në qoftëse shfaqin zemërgjërësi dhe gëzim… [/SIZE]
[SIZE=2]Mos u mashtro nga pamja e skllavit të epshit…sepse ata buzëqeshen dhe qeshen… [/SIZE]
[SIZE=2]Mirëpo zemrat si kanë të tilla… [/SIZE]
[SIZE=2]Poeti thotë: [/SIZE]
[SIZE=2]ووالله لو شاهدت هاتيك الصدور رأيتهــا كمراجل النيران [/SIZE]
[SIZE=2]ووقودها الشهوات والحسرات والالآم لا تخبو مدى الأزمان [/SIZE]
[SIZE=2]أرواحهم في وحشة وجسومهم في كدحها لا في رضى الرحمن [/SIZE]
[SIZE=2]ما سعيهم إلا لطيب العيش في الدنيـا ولو أفضى إلى النيران [/SIZE]
[SIZE=2]هربوا من الرق الذي خلقوا له فبلوا برق النفس والشيطان [/SIZE]
[SIZE=2]لاترض ما اختاروه هم لنفوسهم فقد ارتضوا بالذل والحرمان [/SIZE]
[SIZE=2]لو ساوت الدنيا جناح بعوضة لم يسق منها الرب ذا الكفران [/SIZE]
[SIZE=2]لكنها والله أحقـر عنده من ذا الجناح القاصر الطيران [/SIZE]
[SIZE=2]طبعت على كدر فكيف تنالها صفواً أهذا قـط في الإمكان [/SIZE]
[SIZE=2]والله لو أن القلوب سليمة لتقطعت أسفا من الحرمان [/SIZE]
[SIZE=2]لكنها سكرى بحب حياتها الدنيا وسوف تفيق بعد زمان [/SIZE]
[SIZE=2]بالله ما عذر امرئ هو مؤمن حقا بهذا ليس باليقظان [/SIZE]
[SIZE=2]تالله لو شاقتك جنات النعيم طلبتهـا بنفائس الأثمان [/SIZE]
[SIZE=2]Vall-llahi po të shohish ato gjokse do ti shihje si kazanet mbi zjar [/SIZE]
[SIZE=2]Lëndë djegëse janë epshet, keqardhjet dhe dhimbjet, yë cilat nuk ndalen gjith kohën [/SIZE]
[SIZE=2]Shpirtat i kanë në egërsi, kurse trupat në lodhje për te e jo për ta kënaqur Mëshiruesin [/SIZE]
[SIZE=2]Ata veprojnë për jetë të këndshme në dunja, edhe nëse kjo i shpien në zjar [/SIZE]
[SIZE=2]Ikën nga skllavëria për të cilën u krijuan, e u bën skllevër të vetvetes dhe shejtanit [/SIZE]
[SIZE=2]Mos u dakordo me ata që ata kanë zgjedhur, sepse ata janë dakorduar me mposhtjen dhe privimin [/SIZE]
[SIZE=2]Poqëse dunjaja vlen sa një krah mushkonje, qafiri nuk do të kënaqej në te [/SIZE]
[SIZE=2]Mirëpo ajo është edhe më e pavlerë se sa një krah i mushkonjës [/SIZE]
[SIZE=2]Natyrë e tij është njollosja, e si ka mundësi të arrijë pastërti, kjo asnjë herë nuk mund të arrihet [/SIZE]
[SIZE=2]Vall-llahi, poqëse zemrat janë të sëndosha do të këputeshin nga privimi [/SIZE]
[SIZE=2]Mirëpo janë dehur me dashuri ndaj jetës së kësaj bote, e do të zgjohet pas një kohe [/SIZE][SIZE=2]Pasha Zotin, çfarë arsyetimi ka një njeri që kësaj i beson, mirëpo nuk është i zgjuar[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[I][SIZE=2]Vazhdon[/SIZE][/I]
[/FONT]