[Dreni30]

Ndjeva dikun nje za dhe s'mu durua pa ardh
kur pash ketu muhabet me rroki siklet.
E paskeni mush tym e mahi sikur gjithe ne dardani.
Mos ´me ardh e me u lajmerue, me duket koha s'me kishte shkue.
Te gjithe ne gaz e ne defrim, merrne edhe nga une nje urim.
Kush me shume e kush me pak fjalet e embla jan gjithemone pak.
Nje vend gjeta sa me u ule dhe me i thane fjalet si burim-uj.
Ketu po shof shume te mira, ju lumte se kjo eshte nga deshira.
dikush nje fjale e dikush dy, buzeqesh oda varg e vi.
Sikur nje fush plote me lule qe hjeshon natyren
ashtu bene muhabeti kur e ke deshiren.
Kjo ka fat e shendet te kur gjithe te jemi per rrethe,
te ndajme buken se bashku, te hajme e te pijme.
Te duajme ate qe dojme pa e prishur shoqerin.
Rrespektin per njeri tjetrin me e rue se interesi kujt ne jete asgje si ka prue.
Fjalet e mira ruj per mik, fjelet e dashura per dashurine.
Ketu u afruem per pak, mbetem per shume ne oxhak.
Jeta na e bani te veten, por mundohemi mos te ndihemi te tretun.
Na u mundun me hup far dhe me na lane gjithemone te ndare,
por kurr kush nuk mund te bej cka don se edhe ne nje vend ne kete bote e zam.
Mos te na mbetet koj tradite e keqe ne mes veti,
per me mujt me i ba qef te keqit.
Kete mjaft e kemi ngue tash duhet syt ton tjeterkund me i drejtue.
Fjalen e mire ta mbajme sa me afer per mu e per ty,
qe ta din edhe tjeret se jemi ngop me ndasi.
More shok, more mik- mos harro se jemi nje
nje fjale e thom te dyt, por mos ta bejme ate te dyt....
Sot urrejtjen hudhe poshte, mikun/en ruje per vete
nuk te livdon kush per nje rendim qe ja ben, por nje e keqe mbeten.
Gjithesecili din per veten, din edhe me kend e ka jeten
din te duaj dhe ruaj shoqerine, por mos i hyn ne mes duke e lene anash miresine.
Nuk po ju ceku me emra, juve te gjitheve ju knaqet zemra
qe me bete edhe mua te qeshur dhe nuk mbeta si lule ne kopsht e veshkur.