[roadrunner]

Shihet qartë se përngjitja e Ehl-i Sunnetit me jobesimtarët idhujtarë, nga ana e wehhabive, është majft e gabuar. Të gjitha ajetet që ata parashtrojnë janë zbritur për jobesimtarët dhe politeistët idhujtarë. Libri i tyre, Keshf ul-Shubuhat i shtrembëron kuptimet e ajeteve dhe përdor sofizma, duke thënë se: "muslimanët e Ehl-i Sunnetit janë politeistë. Ai rekomandon që muslimanët jowehhabi duhen vrarë dhe se prona e tyre duhet plaçkitur".

Hazreti 'Abdullah ibn 'Umeri r.a. transmeton dy hadithe që thonë:

- "Ata e kanë braktisur rrugën e drejtë. Ata u kanë mveshur muslimanëve [kuptimin e ajeteve] që janë zbritur për jobesimtarët".
- "Nga ato që frikësohem për ummetin tim, gjëja më e tmerrshme është interpretimi i tyre i Kur'anit sipas opinioneve të tyre dhe shpjegimeve të tyre pa vend".

Këto dy hadithe paralajmëronin shfaqjen e wehhabive dhe faktin se, duke i keqinterpretuar ajetet që kishin zbritur për jobesimtarët, ata do t'ia vishnin muslimanëve.

Një tjetër person që, duke e kuptuar se Muhammed ibn 'Abdul-Wehabi kishte ide heretike dhe më vonë do të bëhej i dëmshëm, e këshilloi atë ishte Muhammed ibn Sulejman el-Medeni (vdiq në Medine më 1194 H./1779), një nga 'ulematë e mëdhenj të Medines. Ai ishte jurist shafi'i dhe shkroi shumë libra. Shënimet e tij për librin et-Tuhfet ul-Muhtaj, një koment mbi librin Minhaxh, i dhanë atij famë të madhe.

Në librin dy-vëllimësh el-Fetawa që rrëzon wehhabizmin, ai shkruan: "O Muhammed ibn 'Abdul-Wehhab! Mos i shaj muslimanët! Për hir të Allahut, po të këshilloj. Po, nëse dikush thotë se dikush tjetër nga Allahu i krijon veprat, thuaja atij të vërtetën! Por ata që u përmbahen mjeteve (wasile) dhe që besojnë se, si shkaqet ashtu dhe fuqia vepruese në to janë krijuar nga Allahu, s'mund të quhen qafirë. Më mirë të quhet një musliman qafir sesa të gjthë muslimanët. Ai që braktis tufën do shmanget më kollaj". Ajeti 115 i Sures Nisa' e vërteton fjalën time: {Kush i kundërvihet të Dërguarit, pasi që i është bërë e qartë e vërteta dhe ndjek rrugë tjetër nga ajo e besimtarëve, Ne e lëmë atë në atë që ka zgjedhur dhe e fusim në Xhehenem. Përfundim i keq është ai}.

Ndonëse wehhabitë kanë një numër të madh parimesh të gabuara, besimi i tyre mbështetet në tre rrënjë:

1. Ata thonë se 'ibadetet përfshihen në iman dhe ai që nuk kryen një farz (për shembull faljen e namazit nga përtacia, ose dhënien e zekatit nga koprracia, edhe pse e beson se ato janë farze) do të bëhet jobesimtar (kafir) dhe ai duhet vrarë dhe pasuria e tij duhet shpërndarë mes wehhabive.

El-Shehristani shkruan: "'Ulematë e Ehl-i Sunnetit kanë pohuar njëzëri se ibadetet nuk përfshihen në iman. Ai që nuk e kryen një farz për shkak të përtacisë, ndonëse e beson që është farz, nuk bëhet kafir". Nuk ka patur njëzëshmëri vetëm mbi ata që nuk kryejnë namazin, sipas medhhebit hanbeli, ai që nuk e fal namazin për shkak të përtacisë, bëhet jobesimtar. [8] Në medhhebin hanbeli thuhet se vetëm ai që nuk fal namazin bëhet jobesimtar. Nuk flitet për ibadete të tjera. Prandaj, do ishte gabim që wehhabitë të konsideroheshin si hanbelitë në këtë drejtim. "Ata që nuk i përkasin asnjërit prej katër medhhebeve nuk janë nga Ehl-i Sunneti. Më parë kemi shpjeguar se as ata që nuk i përkasin Ehl-i Sunnetit s'mund të jenë hanbeli". [9]

2. Ata pohojnë se ai që kërkon shefa'at nga shpirtrat e profetëve ose eulijave, apo ua viziton varret dhe lutet duke i konsideruar si ndërmjetës bëhet kafir dhe se të vdekurit nuk kanë kurrfarë perceptimi.

Sikur ai që i fliste një të vdekuri në varr të ishte kafir, Pejgamberi ynë s.a., 'ulematë e mëdhenj dhe eulija'të nuk do të ishin lutur në këtë mënyrë. Ishte praktikë e Profetit tonë s.a. që t'i bënte vizitë Varrezës Bakije në Medine dhe shehidëve të Uhudit. Në të vërtetë, në faqen 485 të librit Fet'h ul-Mexhid të shkruar nga wehhabitë, pohohet se ai i përshëndeste dhe fliste me ta.

Pejgamberi a.s. ynë thonte gjithmonë në lutjet e tij: "Allahumme inni es'aluke bi-hakki's-sa'ilina 'aleike (O Zoti im, po Të kërkoj në emër të atyre që Ti u ke dhënë saherë që Të kanë kërkuar)", dhe ka rekomanduar që të lutemi kështu. Kur shkoi tek Fatime bint Esedi, nëna e Hazreti 'Aliut, me duart e tij të bekuara të ngritura lart ai tha: "Ighfir li-ummi Fatimete bint Esed we wassi' 'alejhe med-helehe bi-hakki nebijjike we'l-enbia'i ledhine min kabli. Inneke erham ur-rahimin. (O Allah! Falja nënës Fatime bint Esed mëkatet e saja. Zgjeroja vendin ku ndodhet! Pranoje këtë lutje timen për hakkun e Profetit Tënd dhe të profetëve që erdhën para meje! Vërtet, Ti je më i Mëshirshmi i mëshiruesve!)".