Disa Poezi Nga Librat E Poetit Bahtir Hamza

[kastrati]

Përshtypjet e mia për poetin,Bahtir Hamza
Bahtir Hamza, është, nderi i vet njeriut, identiteti i tij ështe nderi i vet kombit,i një populli të martirizuar shqiptar.
Me vepra letrare në historin e letërsis letrare shqiptare dhe botrore.
Arti-gjuhë Universale që bashkon popujt.Dëshmi dhe fakte me vrull dhe mall mergimi.
Bahtir Hamza, është krenaria e kombit tonë.
Zemra e tokës shqiptare, rrah për këtë poet, desident i mërguar, artist,që ZOTI i gjithësisë i dhuroi inspirimin(dhuntin). për ARTIN e tij te veqant modern,
Edhe pse kurrë me këtë njeri,poet,artist, nuk jam takuar, por jeten time e gjeta në poezitë e tij.Kjo më detyroi që të ju paraqes krijimtarinë e tij me bindjen që edhe dikush tjeter do të kënaqet me poezitë e këtij shkrimtari të veqant dhe original!_________________________________________ ___________________________


POEZI. Nga veprat e z.BAHTIR HAMZES,

Nga libri ‘’U RRITESH ME LULE TE BOTES.1991.









VJERSH PER BEFASINË

Kur je i pasur me iluzione
E shpresat kështu fort i ushqen
Ne rritje e siper i shijon do jone
Por ëndrren e bardhe rralle, rralle e gjen.

Se pas çdo iluzioni të pret pabesia
Kështu e humb ngjyren dashuria;
Hej sa therrëse janë dëshprimet e pabesise
Kur plotbesimi bie në kurtha të tradhëtis.

Maj.1977.

GJUMI

Dhe me erdhi gjumi-
M’u duk se dashuria mori fund

Por dashuria s’merrka fund

Në thellesi të gjumit
Thellë diç më ushton
Dashurinë s’e vert as fuqi e plumbit.

Dhjetor.1982.

QENI

Ka nje qen që del natën
Natën bredh ai qen i zi.
Don njerzimit t’i kall mandatën
Don që jeten t’ua nxijë.

Luan bishtin qeni zi
Qen tinzak i moshës së madhe
Nëpër vatra nëpër shtepi
Qentë për ne, po ndjellin halle .

Por liria, deill i nxhete
Qenve ua nxjerr gjuhën peshe
Ngusht e kanë,s’e kanë lehtë
Kur ua kthejmë me të trashë

Mjaft me lehët qen larosha
Ju tinzak e ju barbarë
Erë e re po fryen në votër
Era që zgjon çdo shqiptar.

Mars.1985.

NËNË MOJ…


Nënë moj, më thuaj një fjalë;
Motrën kush ma ka vrarë ?

Nënë moj, më thuaj si di ti
Vëllaun, kush ma mori në shtëpi ?

Nënë moj, me thuaj diçka;
Pse babi nuk eshte te na ?

Nënë moj, po kush na vret
Nënë moj, po kush na djeg
Në këtë zajrrë në këtë ferr
Kështu neve përgjithëherë ?

Truall i dashur
Truall i shtrenjtë
i huaji ty sot po te shkel
Po a e di valle, si do të del ?

Janar.1990.






KËNGA E KTHIMIT TË MËGIMTARIT

Hap sorkadhja e Kosovës,
Kur të hysh n ‘kopshtin tim
Shihi lulet, kanë do mallë
Për pëllumbat në mëgrim

Kur të ecësh nëpër lule
Do te ecësh më ngadalë
Lulet TY do të përkulen
Ndjenjat do te djegin valë

Edhe zogjtë do të vijnë aty
Zogjtë e kuq të gjakut tim
Do të vine do thonë atë fjalë.
Eja pëllumb në gjirin tim

Hapi krahët dheu im
Çilu zemër e mëmëdheut
Kthehem sot nga mergim
Te ti moj e bukura e dheut

Na prano në përqafim
Jemi fort të përmalluar
Thyeje qafen o mëgrim
Shperthen afsh i ngashëruar.


Korrik.1990.

TE VARRI I DESHMORES

(Ylfete Humollit)

E veshur me petkun më të bukur të nuserisë.
Ti që urreje më së shumti terrin
Të nisen nuse moj lulebardha jonë
Në livadhet e lirisë.

Hej, nuse e bukur shkon për dheun e zi
Në mes lulesh, mes kurorash , me e larta TI.
Të ndau nga gjiri i rinis me plumba kjo Serbi

Bredh çizmja e armikut , natën e diten n’fusha, e n’bregore.

N’gojë të armikut jemi n’valle me ty përdore
Bijeria në dasmën tënde ti moj bija shqiptare.

Ylfete jeton gjithemon me ne
Ti që u bëre nuse për atdhe.
JO.”s’ke vdek por ke le”
Varri leshon drite e erë lirie.
Krejt Kosovën këtu e ke.

Qershor.1990.


Nga libri ;’’JETA TROKET NE DERE’’ 1993.

RREZE PER PLAGE

Mëngjesi i 28.Nentorit.1992.me çeli në Prishtine.
Ora;Shtatë e tridhjetë
I riu i fshatit me pret
Rrezja e Diellit me preku qerpikun e syrit.

Dritarja ishte e hapur
Syrin fute nëpër të
O trualli im i shkelur
Babë e nanë, ç’flakë e papritur
Shtatin tim po ma ndez ?!

Në stacionin e përgjumur të autobusëve
Minibusi kurrsesi të ndezej
Të nisej për Skënderaj,
Në të heshtin
Udhëtarë të menduar, dinjitozë;

U mashtruan keq ata
Që menduan se na e hoqen
Fjalën e lashtë nga goja !

Ato hijena të zgjebosura
Që qyteteve e fshatrave po i shoh
Me ta lufton shtëpia ime
Dhe me shtjellat e zeza fytafyt !

Të gjorët, robërin duan ta shpallin liri
Dhe jetën normale – ç’ironi !

Drenica pulson në mua, larg në mëgrim
Me shtresa malli e plagësh në zemër
E me ca breza drite ënderroje.
Kujtoj mërgimtarët këtë çast e u them:
Udhëtoni një çikëz nëpër botën krijuse
Urdhëroni , ngapak ta përqafoni të bukurën
Për dite më të ndritur, vëllezër,
Le të hapen gojët e fëmijeve

Si çel një lule e shenjtë
Dhe në tokë mbin nga vesa e qiellit
Për të na mjekuar nga myku i Europës plakë.
Valbona me tha:
“Ne mëgrim edhe ajri është i ndotur baba !
Retë janë të ulëta, kërcnuese
Plagët na i shtypin dhe ëndrrat…..

Janar.1993.

IKEN ME KOHËN PA KTHIM

Dashuria e fshehur, n’shpirt më ngacmon
Dridhet në mendimet e mia
Diç e pikëlluar më përqafon
Si kaloi rinia ?

Kujtimet më prekin
Disi në dhembje e dhembje
Po si e si iken
Rrëmbithi me rendje

Fytyrat e dashura tëre ëmbëlsim
Ikën në kohën pakthim…………


ASNJËHER NË HERËN E FUNDIT


…edhe flokët e tua të mbledhura në dorën time erë shpirti.
E zemrën e ke të mbyllur me çelës të ndryshkur paragjykimesh.
Pergjymsë e mbushur me copa kujtimesh –dashurie.Oh
Të të kam më afer dua
Ditë net mundohem të të preki më thellë

Më mbulon me sytë tu të embël.
Ti flokë kaçrrela e çiltersise së dashurisë erë shpirti
Me je mbi e nen lëkuren time
Asgje nuk ështe me e vlefshme
Se dashuria dhe drita e pavdekshme
E thella ti,

Të të kem më afër dua
Mudohem të të preki dhe me thelle
Njëhere e asnjëherë në herën e fundit.
Simbolizohem me ngjyrën e pafajsisë.

30.Prill.1983.





NUSJA ELITAXI –I.
Ne stacionin e autobusëve
E njofta I.me veshtrimin e syve të saj.
E thirra per një cigare
Po më tha.!


Në të njenjtën dite i bëmë llogaritë
E largova m’u kthye.
E pergezova me përqeshi.
E harrova më kujtoi.
E dashurova më mashtroi.
E përqafova më kafshoi,
U mbush me gjak
P I K O I
Nusja kosovare,- elitaxi-I.
Në Bleischtet të Stuttgartit,
Mbeti në stacionin e trenit,
Me vështrimin e syve të saj
Dora ime me çibuk zjarri TYM.

Maj.1994.