Rruga e UÇK-së

[Lapsi]

Rruga e UÇK-së

Shkruar nga Glauk Konjufca

E Hënë, 21 dhjetor 2009

Nuk ka shumë kohë kur komuna e Prishtinës u pajtua me një vendim
të zyres së Komisionit Evropian në Kosovë, i cili nuk qe pjesë e
trajtimit medial për shkak se Kosova gjendej nën ethet histerike të
zgjedhjeve lokale të nëntorit. Komisioni Evropian në Prishtinë ndodhet
(apo së paku është ndodhur deri para pak ditësh) në “Rrugën e UÇK-së”,
që shtrihet parapa lagjes “Qafa” të kryeqytetit. Komisionit Evropian i
ka penguar ky emërtim i tillë, meqë sa herë kanë lëshuar dokumente
në të cilat patjetër është nevojitur të figurojë edhe adresa e saktë e
vendndodhjes së ndërtesës së këtij komisioni në kryeqytet, është
dashur të shkruhet “Rruga e UÇK-së”. Dhe Komisioni Evropian në
Kosovë në vend që ta heq vetveten nga ajo rrugë, e hoqi UÇK-në.
Meqë po të përpiqeshin t’ia ndërronin emrin krejt rrugës, do të mund
të bëhej problem më i madh politik, dhe populli do të reagonte fuqishëm,
Komisioni bëri trysni mbi komunën e Prishtinës që t’i ndërrohej emri v
etëm rrugicës në të cilën gjendet ndërtesa e Zyres së KE-së në “
Rrugën e UÇK-së”. Praktikisht duhet ta zbulonin një rrugë të re për ta
hequr qafe UÇK-në. Rrugica e re u quajt “Kosova”. Ajo i ka veç 20 metra!
Pa dyshim që është rruga më e shkurtër dhe më e çuditshme në Kosovë.
Nuk e dime ende nëse është edhe më e shkurtra në botë.
Është afërmendësh që për heqjen e emrit të kësaj rruge të ketë ndikuar
vetë Serbia e cila mund të jetë ankuar që akronimi i UÇK-së i cili figuronte
nëpër dokumentet e KE-së në Kosovë, kërcënon serbët dhe Serbinë.
Kurse vetë komisioni do ta ketë arsyetuar këtë vendim të padrejtë dhe
tinëzar me politikat e tij të multietnicitetit dhe neutralitetit. Politika
ndërkombëtare dhe ajo vendore në Kosovë formësohen duke e pasur
për pikënisje qendrore të veprimit të tyre moscenimin serb me çfarëdo
çmimi. Nuk ka kurrfarë pikëreference të veprimit politik vendas në mbrojtjen,
promovimin dhe avancimin e interesit shqiptar, por vetëm dhe vetëm në
moslëndimin e vetëkonceptit serb. Zyret e Quintit në Kosovë nuk çajnë
kokën fort për korrupsionin e politikanëve të lartë, lëre më për varfërinë
e papunësinë e popullit, por ata janë këtu për ta detektuar me llupë dhe
për ta matur me miligramë diskursin e politikanëve tanë lidhur me serbët.
Prandaj fusha e politikës në Kosovës vetëdefinohet si përcaktim negativ
– jo çka duhet bërë, por çka nuk duhet bërë. Lejohet të vjedhësh, ta ndash
Kosovën, ta shesësh historinë dhe t’i falësh pasuritë e Kosovës, por gjithsesi
ndalohet të thuash diçka e cila eventualisht do të mund t’i hatronte serbët.
Vendimi i KE-së në Kosovë për ta hequr UÇK-në nga emërtimi i rrugës ku vetë
ndodhet, e sublimon në mënyrë të përkryer kthesën e gabuar që lufta jonë
çlirimtare dhe proceset politike e morën në vitin 1999. Heqja e UÇK-së nga
rruga tregon për rrugën e dhimbshme të UÇK-së. Udhëheqja politike që
dalëngadalë erdhi në krye të kësaj lufte çlirimtare, u ngarkua me misionin e
mallkuar të ndërprerjes së kësaj lufte të shenjtë, çarmatosjen dhe shuarjen
e UÇK-së, si dhe në fund krijimin e një partie politike e cila degjeneroi në
biznes politik dhe shërbim informativ. Sot jemi dëshmitarë të gjallë të
faktit të palejueshëm se UÇK-ja nuk është hequr vetëm nga rrugët. Ajo
është hequr nga institucionet politike, nga shkollat, nga librat, gjithnjë me
përpjekjen e pandalshme që një ditë të heqet nga historia, dhe përfundimisht
nga kujtesa e zemrat tona. Përpjekja jonë çlirimtare iu dorëzua tjetërkujt.
Prandaj ne sot nuk kemi asgjë më shumë se një paqe dhe stabilitet të brishtë.
Ç’do të thotë ta shlyesh të kaluarën? Para 23 vjetëve, shkrimtari i madh
hebraik, Elie Wiesel mori çmimin Nobel për letërsi. Ai aty mbajti një fjalim të
shkëlqyer ku e dënon kategorinë e neutralitetit si doktrinë të qasjes ndaj
konflikteve që e përmbajnë padrejtësinë e situatës së strukturuar si shtypës/i
shtypur. Kurse shpëtimin e sheh te institucionalizimi i kujtesës. Ai thotë:
“kam luftuar kundër atyre që do të harronin. Sepse nëse harrojmë jemi të
fajshëm, jemi bashkëfajtorë. […]. Gjithmonë duhet të marrim anë. Neutraliteti
i ndihmon shtypësit dhe asnjëherë viktimës. Sepse e trimëron persekutuesin
dhe jo të persekutuarin” . Pas këtij fjalimi, Wieseli mbajti një ligjëratë të
titulluar “Shpresa, Dëshpërimi dhe Kujtesa”, lidhur me konstitucionin identitar
dhe aksiomatik të njerëzimit nga aspekti kohor. Ai aty e thotë një gjë shumë
të rëndësishëm: “E kundërta e të shkuarës nuk është e ardhmja, por mungesa
e ardhmërisë; e kundërta e të ardhmes nuk është e shkuara, por mungesa e
të kaluarës”.
Te ne, ligjërimi politik vendas dhe ndërkombëtar qëllimisht e kundërpozicionon
të shkuarën ndaj të ardhmes. Të shkuarën na e konstruktojnë si kategori brenda
të cilës mund ta gjesh vetëm dëshpërimin cfilitës, tmerrin tronditës, vuajtjen
e thellë dhe turpin gërryes, prej të cilës duhet domosdo të arratisesh në
lumturinë e sotme paqësore dhe drejt ardhmërisë së patrazuar. Kjo është
pikërisht strategjia e harresës. Duke na detyruar të harrojmë ata po na e
garantojnë “mungesën e ardhmërisë”.
Në anën tjetër gjithnjë e më pak po ka emisione televizive të cilat e tregojnë
të kaluarën e lavdishme dhe luftën çlirimtare, por vetëm të shkuarën e hidhur
e tronditëse të dëbimit, ikjes, statusin e refugjatit, dhe krejt në fund vetë
‘mrekullinë’ dhe ardhjen e Mesias: ndërhyrjen e NATO-s, arritjen e të ‘huajve’,
zbarkimin e Evropës në Kosovë. Ky është edukimi i vazhdueshëm që na bëhet
me identitetin e viktimës ekzistenca e të cilës varet nga ndihma e jashtme,
por kurrsesi me atë të ushtarit e luftëtarit që përpiqet vetë. Politikanët e Kosovës
disa prej të cilëve kanë qenë udhëheqës politikë të UÇK-së e komandantë luftë
tërësisht e kanë shndërruar imazhin e tyre të dikurshëm: sot nuk mund t’i
shohim veçse me kollare e tesha kat. Ata ligjërojnë se si lufta duhet harruar,
se ajo ka qenë një ndodhi që kurrë më nuk do të përsëritet, se ushtarët duhet
t’i kthehen jetës së tyre ‘normale’… Nuk ka asgjë në konceptin e tyre politik që
e reflekton vazhdimësinë historike të përpjekjes, unitetin organik të historisë,
por vetëm thyerjen, ndërprerjen, harresën, të renë ex nihilo.

[BACALOKU]

hajde bre leni prrallat. qka po ju vyen rruga e banush berbatovcit.

E enjte, 03 Dhetor 2009 16:15

Eh Fatmir he car

[Marco]

Postimi origjinal është bërë nga BACALOKU

hajde bre leni prrallat. qka po ju vyen rruga e banush berbatovcit.

E enjte, 03 Dhetor 2009 16:15

Eh Fatmir he car

Boll Pom Vjen inati Prej EULEXIT qe jaka nderru Emrin Rruges, Ja paska Humb vleren e Banush Berbatovcit