Burrnesha

[Odise@]

Nezir Myrta / FEMRA BURRËRORE (BURRNESHA)




Këtu nuk ka të bëj me fjalën grua as vajzë, e nuk ka rëndësi si spjegohet nëpër fjalorët skjarimi i këtij termi, por duhet lidhur me origjinalitetin e vet personit femror, që paraqitet në shoqëri si një mashkull, për disa shkaqe:

1. Femra e lindur me veti psiko-fizike ma shumë mashkullore, se sa femrore - lindje natyrale

2. Femra e formuar qëllimisht, apo e vetformuar me veti psiko-fizike mashkullore për shkaqe mungese të mashkullit në famijle, në raste ku ishte lindja prore e vajzave pa asnjë djalë dhe nga shfarosja e mashkujve të asaj familjeje nga gjakderdhjet e hakmarrjet e kohës, gjakmarrjet, luftërat etj.


nën 1. Femra si kuriozitet mashkullor, mund të lindet me veti e tipare dhe karaktere e vese mashkullore, vetiu natyralisht dhe edhe kjo është përcaktuar shkencërisht - por edhe respektivisht e lindur njëherit edhe me tipare fizike mashkullore - në të parë, pamje mashkulli. Ashtu sikur kemi lindje të mashkujve me cilësi të poatilla femërore - mashkull feminist, që kurrë nuk bëhet burrë, as përnga konstrukti psiko-fizik, edhepse është mashkull.

Femra maskuliste dhe mashkulli feminist - kontraste gjenetike.
Shumë gra janë burra dhe shumë burra janë gra, në aspektin psiko-fizik

Aty ku e lidhë dikush me fjalën ang. woman, unë a kam nxierr këtë fjalë me perardhje illirishte - vo+men(t), ku fjala emër man (njëjësi), men (shumësi), për emrin - njeri-u, e lidhi me fjalën shqipe - ment (mend), si alternim i tingullit - d=t, ku kemi fjalët shqipe të hershme - ment, mëntja, mëtja, që rrjedh mbiemri shqip - i mëntshëm (tsh=ç) dhe del - i mençëm, i mençur - pra mandja përcaktoi njeriun, si zotërues i botës, por jo zotërues i natyrës dhe rrodhi në disa gjuhë gjermanike - man ger. burrë, bashkëshort, ang. man, men, ku origjinalisht theksohet po sikurse ajo fjala shqipe e hershme për fjalën - mënd, mëndje, mënçur, ku rrodhi në gjermanisht - mentsch (menç) - njeri dhe man - burrë. Kurse për fjalën Woman, e nxierri si njeri me vo (vezë femrore), nga fjala e hershme shqipe - vo (vezë), që në lat. rrodhi ndrrimi i tingujve, nga vo, në ov dhe ashtu fjala woman, do të thotë njeri me vo, vezë që çelin, krijojnë embrionin, në onin e femres.

Kurse për femrën mashkullore, burrërore, në gjuhët e huaja i thonë direkt - mashkull - man, oh man!...

Në shqip, femra e cila lindet me tipare mashkullore psiko-fizike, dallohet nga fëmijëria, kur ajo si fëmij e vajzë, rrin e luan vetëm me djem dhe krejt pak rrin me femrat, vajzat...sepse tiparet e saj nuk e lënë të rrij në rrethe femrore. Ajo femër duke u rritur, formon cilësit e mashkullit, si në fjalë, mendje e të shprehur, gjeste e sjellje, poashtu edhe në fizikun e saj, trupin e saj, që i duket gati mashkullore. Unë kam pasë një kushërinë, që gjithë fëmijërinë e rininë e saj ishte në shoqëri me mashkuj, e qethnin si mashkull (jo asnjëherë nuk i kishte flokët e gjata si femër), ruante bagëtinë e punonte me dy vllazërit e saj edhe në raste konkrete e veshur si mashkull dhe dilte edhe në sakrifica mashkullore, sipas situatës... dhe kur e kanë martuar në moshën 29 vjeçare, iswhte e fuqishme, e zhvilluar dhe duheshin nja 10 gra të forta duke iu ndihmuar edhe një burrë, ta pregatisnin për nusërinë, që sot ka 7 djem, të gjithë burra... Femër e lindur mashkullore, 29 vjet pa futur krahër në flokë, veç me gishta i krehte.

JO veç vajzë e grua burrërore, por FEMËR BURRËRORE, me fjalë e vepra burrërore, me karaktere burrërore, se ka burrë e burrë, ku as vet burrat nuk janë krejt burra, sikundër as vet gratë, nuk janë krejt gra - sepse ka burrë e mbiburrë - ku është një shprehje e lashtë: ashtu sikur gratë kanë burra, poashtu edhe burrat kanë burra dhe ai është burrë i burrave - pra BURRË I BURRAVE x.y. apo siç i kanë thënë Ramadan Shabani i Kievës, Kosovë.

Nën 2. Femra që për shkaqe sociologjike, gjenetike, ku gjëndja sociale ishte e mjerueshme, apo në mungesë të lindjes së një djali, që shtëpia të ketë mashkull, e mos të mbyllet dera me therra - apo nga hakmarrjet, gjakmarrjet, luftërat, sëmundjet vdekjeprurëse të gjinisë mashkullore etj. femra ka vendosur edhe me ligj e kanun edhe pa të, të betohet para prindit se - prej sot jam burrë në këtë shtëpi, familje dhe nuk ka me thanë kush, se kjo shtëpi nuk ka burrë - kjo votër ka burrë, e ai burrë jam unë dhe e ka ndrruar edhe emrin në emër mashkullor edhe ka punuar e vepruAR si mashkull shtëpie derisa ka vdekë, sikurse ato dy-tre rastet e sipërme...

Kjo formë a ky fenomen ishte i vetdetyrueshëm, me vetvullnetin e saj, pa asnjë shtymje a imponim nga askush as nga familja, por me dëshirën e saj, përkundër mungesës së profilit natyror të saj psiko-fizik mashkullor - e ka dhunuar vetveten personalitetin e saj qëllimisht - të bëhet BURRË SHTËPIE - BURRNESHË, me doke e zakone të formuara mashkullore dhe kurrë jo që nuk është martuar as kishte marrrëdhënie seksuale, a dashuri me dikend - por e ka menduar vetveten gjithmonë gjatë gjith jetës - mashkull - MASHKULLORE dhe pikërisht toponomi Mashkullore, që është sot, duhet ta ketë prejardhjen nga ndonjë femër mashkullore e tillë duke iu dhënë emërtimi krejt një vendi...

1. Burrneshë (femër e lindur me veti psiko-fizike mashkullore, burrërore, e martuar, nënë) dhe

2. Burrëreshë (femër e formuar si mashkull, kurrë e martuar, as kurrë e dashuruar, as seks).

ka këtu me folë gjithditenelume...

nxierre 'i kashtë, dalin gjashtë;)

(Mai. 08. 09)