Djalli/ Dreqi/ Shejtani?!

[Preshevar]

3. Ç'është dyshimi?

Dyshimi është ndjenja e lëkundjes dhe pasigurisë së plotë që shkakton djalli në zemrën e besimtarit duke ia çoroditur imagji*natën me një sërë kujtimesh, portretesh dhe pamjesh. Dyshimi është loja e fundit dhe arma e fundit që luan djalli kundër një njeriu, veçanërisht kundër besimtarit. Duke ia lëkundur bindjet, besimin, qëllimet dhe synimet e shëndosha, duke ia çoroditur imagjinatën me pamje iluzive që e largojnë nga realiteti, djalli ia lëkund njeriut besimin dhe sigurinë në vetvete.


4. Ç'është shenja e djallit?

Shenja e djallit është një pikë e rëndësishme në zemrën e njeriut, veçanërisht besimtarit, ku djalli drejton topin, pushkën, shigjetën, ajo pikë e zemrës të cilën e merr në shenjë djalli. Në zemrën e njeriut, veçanërisht, të besimtarit, është pika ku vijnë e mblidhen frymëzimet engjëllore, si dhe pika e djallit. Krejt si po*let minus (-) dhe plus (+) të një baterie elektrike!


5. Cilët njerëz dyshojnë më shumë?

Te muslimanët fillestarë, te ata që e fillojnë punën së pari nuk ndodh dyshim. Dyshimi shfaqet më shumë te disa musli*manë që ia kanë dhënë zemrën fesë, që ia kanë shkëputur dja*llit nga dora të gjitha lidhjet dhe frerët me të cilat ai kërkon t'i pengojë ose t'i shmangë nga feja për t'i drejtuar atje ku do vetë, që i kryejnë pak a shumë detyrat dhe adhurimet ndaj Zotit dhe që bëjnë përparime në besim. Besimtarët që janë në rrugën e përparimit me aftësitë e zemrës në botën e tyre të brendshme, që janë në ngjitje të vazhdueshme drejt nivelit të njeriut të për*kryer, përballen në pikat e vështira të rrugës së tyre me dyshi*min si armë e djallit. Po, ndërsa njeriu është duke u lartësuar në qiejt e shpirtit, djalli i ngre nga një kurth në çdo etapë dhe pret. Kur e sheh të përshtatshme, e hedh shigjetën e dyshimit duke marrë shenjë atë pikën e ndjeshme të zemrës së besimtarit, dhe pret rezultatin. Kjo do të thotë se thellësia në besim shkakton smirë dhe reaksion te djalli.
Dyshimi shfaqet disa herë te shpirtrat e ndjeshëm dhe nervo*zë, kurse, disa herë, te ata që hanë shumë ose janë të dhënë pas trupit. Dyshimi te besimtari nuk ka format e turbullirave dhe depresioneve, por të shqetësimeve të zakonshme. Sado i përpa*ruar të jetë besimtari në besim, mund t'i shfaqet dyshim. Madje, ka ndodhur që edhe personaliteti më i madh pas sahabeve, shokëve të Profetit, imam Rabbaniu, ka pësuar dyshim. Ashtu siç nuk është kusht që njeriu i prekur nga dyshimi ose i vënë në shenjë për këtë gjë, të jetë një besimtar i shquar në besim, nuk është kusht që njeriu i paprekur nga dyshimi ose që nuk vihet në shenjë, të jetë i qetë.
Te mohuesi[1] nuk shfaqet dyshim. Mohimi i mohuesit është, mbase, një mohim i llogaritur, i planifikuar, kryeneç, kundërvë*nës, armiqësor[2]. Te mohuesi mund të shfaqen turbullira dhe kriza shpirtërore, pakënaqësi e shqetësime të cilat e bëjnë atë agresiv dhe përdhunues. Djalli i fryn atij filozofi të reja e origji*nale, i jep ide të reja mohuese dhe, më në fund, e bën mohue*sin ta mohojë edhe atë vetë, djallin!
Sigurisht, djalli nuk u jep dyshim atyre që janë regjistruar te ai, që ia kanë lënë frerët e vetes atij dhe që i shkojnë pas si qengj atij. Djalli nuk merret me ata që rrinë urtë e butë brenda atmosferës, brenda fushën magnetike të tij, me symbyllurit që numërojnë në vend, me ata që i kanë trutë te sytë, kurse ze*mrën, te stomaku! Ata janë viktima gjahu të tij të lidhur këmbë e duar në kafazin e tij, të urtë aq sa kurrë s'u shkon ndërmend të zgjidhen, të ikin e të shpëtojnë. Kështu bashkëjetojnë të dy palët: ata të kënaqur nga djalli dhe djalli, prej tyre, gjer ku mund ta çojnë...


6. Cili është qëllimi i djallit për të shkaktuar dy*shim?

Djalli nuk mund të hyjë në zemrën e besimtarit të përgatitur në besim e që i plotëson detyrat adhurimore, nuk mund ta shty*jë atë në mohim. Dhe kurrë nuk e zë dot në zemrën e tij vendin e afërsisë dhe dashurisë për Allahun, e mendimit për sunnetin, traditën e Profetit, kurrë nuk arrin dot ta bëjë besimtarin t'i bra*ktisë adhurimet. Sepse, pavarësisht nga çdo gjë, besimtari për*paron vazhdimisht, fiton afërsi ndaj Allahut dhe, me shpirtin, ndjenjat dhe trupin, ngjitet lart në një spirale drite. Në këto ku*shte, djalli mendon kështu: "Të paktën, t'i hedh një gur të fun*dit, t'ia turbulloj zemrën me shigjetat e dyshimit dhe të përpi*qem t'ia prish qetësinë dhe kënaqësinë që ndjen në adhurimet. Ndoshta arrij ta preokupoj, ta mërzis dhe ta bëj të mendojë se kjo apo ajo gjë s'është ashtu siç e ka ditur ai. Atëherë, ai fillon të dyshojë!.." Dhe besimtarit dyshues të qëlluar nga këto shigje*ta, fillojnë t'i vijnë në namaz mendime që s'i kanë ardhur ndo*njëherë më parë. Pasi merr abdest, mendon se këtë apo atë gjy*mtyrë s'e ka larë mirë ose e ka harruar pa larë, etj. Dhe merr abdest përsëdyti. Gjëra të tilla vazhdojnë gjersa adhurimet t'i duken të rënda dhe, na ruajttë Allahu, t'i braktisë! Më në fund, ai bëhet lodër e djallit që ia ka arritur qëllimit!
Dyshimet mund të jenë të lidhura si me adhurimet, ashtu dhe me vetë besimin. Përtej kësaj, djalli mund t'i stolisë mëkatet duke e turbulluar imagjinatën, mund t'i provokojë ndjenjat dhe mund ta sjellë njeriun në gjendjen e një fantazisti që nuk do t'ia dijë për arsye, logjikë, gjykim!