Për patriotizmin dhe mashtrime të tjera

[niemand]

Njësia për matjen e patriotizmit quhet hashimometër. Katër hashimometra bëjnë një Jakup


Hashim Thaçi është patriot. Thotë se nuk ka deficit të patriotizmit në jetën e tij dhe, duke e thënë këtë, janë të kuptueshme edhe shumë gjëra të tjera. Tash ai ka të drejtë të bëjë çfarë të dojë (ose të mos bëjë asgjë) dhe gjithçka do t’i falet, sepse ai është patriot, sepse ai e do popullin e tij, që i bie të jemi ne.Madje, prej tij do ta japim edhe njësinë e re të matjes së vlerës më të lartë shqiptare: të patriotizmit. Njësia themelore matëse do të quhet hashimometër. Katër hashimometra bëjnë një Jakup, e minus dy hashimometra bëjnë një spiun shtetëror.Në të vërtetë, në Kosovë zor se ka ndonjë koncept më manipulues se ai i patriotizmit. Madje, ky manipulim kap një spektër shumë të gjerë. Ai më i thjeshti vjen nga muzika. Këngëtarë me vlera të dyshimta, para, gjatë dhe pas luftës, i kanë rrjepur xhepat e bashkëvendësve të tyre duke shitur kiç me nga tri nota dhe dy-tri fjalë të tilla si: Kosovë, nanë, liri, gjak, lot, hero dhe dy-tri vena të prera a dy-tri koka, varësisht nga këndvështrimi i këngës. Kaq janë patriotike këto këngë, sa ndonjëri nga këngëtarët mund të arrijë vlerën prej dy hashimometrash, apo nja gjysmë Jakupi. Natyrisht, synimi i këtyre këngëve asnjëherë nuk ka qenë ushqimi i vlerave të kulturës kosovare. Ato këngë si të tilla asnjëherë nuk i kanë bërë nder popullit. Vetëm ua kanë mbushur xhepat këngëtarëve “patriotë”. Mirëpo i njëjti kiç, i pajetë, siç është kiçi më, e ka kapluar edhe skenën politike tash e sa vjet dhe nuk ka djall që do ta heqë që aty.Autori anglez i shekullit XVIII, Samuel Johnson, thotë: Patriotizmi është streha e fundit e të dobëtëve.Institucionet e Kosovës nuk do të duhej të thirreshin në patriotizëm. Do të duhej të thirreshin në rezultatet e tyre të punës. Do të duhej të tregonin për rritjen e pagave (por jo të tyret personale), për rritjen e cilësisë së jetës, për zhvillimin ekonomik, për suksese në sferën ndërkombëtare, për guxim që të merren vendime si vend sovran e jo si marioneta të ambasadave të Dragodanit... Natyrisht, nuk mund të pritet ndonjë mrekulli nga një Qeveri që ka vetëm një vit e gjysmë në pushtet, por, të paktën, përderisa nuk ka ndonjë rezultat të madh për t’u mburrur, nuk ka nevojë të kërkohet strehim në “strehën e patriotizmit”.Fundi i fundit, shpeshherë me punën e tyre, institucionet kosovare i kanë lënë emër të keq edhe vetëm konceptit patriotizëm.Si mund t’i thotë vetes patriot deputeti që ka marrë 500 euro shpërblim, për shkak se ka pasur rastin ta shpallë pavarësinë e Kosovës, për të cilën njerëz të zakonshëm të Kosovës, nëpër periudha të ndryshme, kanë kontribuar me çka kanë pasur më të shtrenjtë?Si mund ta kuptosh ndryshimin e moralit të një individi që ofron jetën e tij për popullin gjatë luftës dhe pastaj mashtron, plaçkit dhe vret të njëjtin popull, duke deklaruar publikisht: për çfarë kam luftuar unë?!Mijëra e mijëra njerëz kanë dhënë jetën nëpër periudha të ndryshme për këtë vend. Mijëra e mijëra njerëz kanë kontribuar me atë që kanë mundur nëpër periudha të ndryshme për këtë vend. Shumë sakrificë e përbashkët është bërë. Katërqind mijë shqiptarë të Kosovës (sipas shënimeve të Washington Postit) janë rrahur, paraburgosur dhe arrestuar nga policia serbe vetëm gjatë viteve nëntëdhjetë. Dhjetëra mijë shqiptarë të Kosovës kanë lëshuar punën dhe jetën komfore, duke mbetur në baltë, për shkak se kanë dashur që t’i rezistonin pushtetit serb, nëpërmjet mosnënshtrimit, mospranimit të masave të dhunshme. Intelektualë të shquar shqiptarë janë dërguar “në izolim”, janë rrahur e maltretuar, për shkak se dija e tyre, karakteri dhe vepra ishin rrezik për pushtetin serb.Asnjë prej tyre nuk ka rrahur gjoks për bëmat e tij dhe asnjë nuk ka kërkuar që atdheu t’ia kthejë borxhin. Asnjë nuk ka uzurpuar, as mësyrë tenderë. Shumica e familjeve të dëshmorëve nuk e kanë as sot përkujdesjen e duhur të institucioneve, asnjë nga të rrahurit dhe të arrestuarit, e as familjet e tyre nuk kanë marrë ndonjë medalje të paktën. Shumë nga punëtorët që dikur patën lëshuar punën si rezistencë ndaj pushtetit serb, edhe tash janë të papunë, ose janë në pension e pa pension. Intelektualët e maltretuar janë lënë në harresë me paga të sektorit të arsimit që janë dhjetëfish më të ulëta se pagat e disa nga zyrtarët e institucioneve të Kosovës dhe me përbuzjen e po këtyre zyrtarëve të krekosur qeveritarë që i shikojnë me nënçmim nëpërmjet xhamave të errët të xhipave të tyre.Në kontekstin kosovar, thirrja në patriotizëm nuk është vetëm “strehë e fundit e të dobëtit”, por më shumë se kaq, është uzurpim i ri në shoqërinë kosovare: uzurpim meritash për atë që, në të vërtetë, e ka bërë tërë një popull nëpër shumë breza.

Një Qeveri e vërtetë patriotike, institucionet e vërteta patriotike, në sfondin e tanishëm kosovar, do të përpiqeshin të kontribuonin më shumë për popullin që i ka zgjedhur e më pak për luksin personal.

Atdhedashuria do të duhej të ishte dashuri për atdheun dhe për vëllezërit tanë që rrojnë në të apo për veten tonë që rron në atdhe?


Me fjalë të tjera: Shkallë të reja të krahasimit të mbiemrave në gjuhën shqipe: i mirë, më i mirë, më i miri, patriot