Nënëve të mia fisnike

[andy]

MONOLOG PA DIALOG

(Bisedë me nënën)

Shpeshëherë nëna më thotë
Gruja në shtëpin e burrit
heq të zitë e ullirit
pse nuk e di se dua të di e di
m’i qan hallet e veta nëna
ofshama e thellë ia përshkron trupin e dobët
gjaku i gufon me ritëm të ngadalësuar
një ndjenjë mjegulle
ia rrethon fytyrën
e pastron loton pa tingull
kërkon ndihmë s’premton koha t’I ndihmoj
por tërhiqem zvarr nga kjo bisedë me nënën
e monologut me shpirt pa frymëmarrje
një monolog krejt i pavlefshëm
një monolog pa dialog
si dallgët e detit pa ujë