Shkrimi i vitit 2012

......

Postimi origjinal është bërë nga e-uritura

Zemër,

Ëndrra e radhës ishte tmerruese!
Në atë koridorin e ngushtë, ku takoheshim rrëshqitshëm herë pas here, aty ndodhi e tëra.
Të kujtohet ajo nata e ftohtë, ti rrije në tavan -20 gradë, me kokën në birucën që të qon në koridorin e ngushtë, ku isha unë , +28 gradë bënte aty, dhe ndrronim një fjalë cdo të pestën minutë.
Ne, si gjithmonë me thonjë në fyt, me grushta, gulinova drejtuar njëri tjetrit, etj, kur papritmas më pyete; Të të prezantoj me Bacin tim, për të cilin të kam folur aq shumë, dhe unë pranova nga admirimi për të.

Edhe ai e futi kokën në të njëjtën birucë të tavanit sikurse ti, dhe filloi të flas. E mendoja të vjetër, dhe shtypa frenat e mia gjer në fund.
Ti ike, ngase mustaqet të ngrinin nga të ftohtit.
Si më le vetëm? Hera e fundit që ndodh kjo!
Ky Baci, kishte një mision. Për të scaruar më mire, bastin të cilin vutë ju të dy, e fitove ti zemër.
Pas një kohe ai zbuloi fytyrën e vërtetë prej përbindëshi, më maltretoi, më torturi, madje edhe "më nguci"! Provoi mënyra të ndryshme për të kryer misionin, në fund i humbi durimi dhe kaloi në atë që bën më së miri; Fyerje.
Verë, i thoja vetit, mos u ngut, është vetëm lojë. Madje është vetëm ëndërr.
Mos bir pre e misioneve të ndryshme. Ti admiron këtë njeri.
Vera ma ktheu; Luaj lojën e minjëve, luaj lojën e paragjykimeve, luaj aq sa mundesh, dhe kur bëhet e vështirë, ik vrap 3 hapa mbrapa, dhe mendohu...

Unë si zakonisht, e dëgjoj Verën kur më flet, zemër.

Të fala i bën atij përbindëshit, i thuaj; Je profesor i dobët! Megjithatë, prapë je i rrallë!

Si duket ëndërrat nuk kanë mbarim afër teje!