Titulli: Poezi nga Poetė tė ndryshėm
Njė vizitė nė varrezė
Troket dhe thėrret: “O plak!
Tė lutem hapma portėn pak,
Dhe shkopin merre, ec me mua,
tė mė tregosh njė varr qė dua.”
Ish njė ushtar, njė luftėtar.
Pa rruar, shkuar nėpėr zjarr,
“Kush qe i ndjeri, ma rrėfe,
Dhe ti, o bir, atė ē’e ke?”
“Kam nėnėn, nėnėn kam atje,
Jam djali i Martės, nuk mė njeh?”
“Sa qėnke rritur ti, o Zot.
E si mund tė tė njihja dot?!”
“Ja pra dhe varri, eja shih
Ky ėshtė varri qė do ti
Kėtu mbuluar nėn dhe
E gjora, nėna jote fle.”
Ushtari hesht, hesht e s’flet
Dhe kryet ul mbi gjoks tė vetė
Qėndron, vėshtron tė shtrejntin varr,
Me sytė plotė me lot e zjarr.
Pastaj tund kokėn dhe thotė: “Jo!
Kėtu nuk mund tė jetė ajo,
Ky varr i ngushtė si ka nxėnė
Aq dashuri sa ka njė nėnė?”
Johan Fogel
__________________
Quod me nutrit, me destruit!
Herėn e fundit ėshtė Redaktuar nga YanYan : 14-06-12 nė 22:53
|
Modė E Temėzuar