Poezi nga Poetë të ndryshëm

[elvio]

VETEM

Une nuk kam qene si te tjeret,
Qysh i vogel nuk kam folur heret;
Nuk kam mundur t'i nxjerr jashte
Pasionet e mia te ndrydhura bashke;
Dhimbjet kam njohur ne trishtim;
Dhe ato s'rridhnin nga i njejti burim.
Nuk kam mundur ta zgjoj kete zemer
Prane gezimit qe s'i vija dot emer;
Por edhe une kam dashur nje femer...
I vetem, ne prag te nje jete te stuhishme,
Nga thellesite e erreta e te ndritshme,
Me terhiqte nje mister; te terin me pushtoi.
Ende lidhur pas tij jam; pas nje perroi,
Pas vershimit t nje lumi, ku veten e harroj.
Pas shkembit ne rreze te nje mali,
Pas diellit qe rrokte si vajzen djali,
Pas rrufese ne nje mbremje te mekur,
Qe shkrepte e godiste pa me prekur...
PAs gjemimit dhe stuhise.
Qe ngjallnin friken e femijerise;
Dhe mbi te gjitha, pa levizur rri
Nje perbindesh para syve te mi.

Edgar Allan POE-TI.

Yan Yan pres radhen.