Postimi origjinal ėshtė bėrė nga e-uritura
Mė janė zgjuar nga gjumi shqipet e mija.
I kanė veshur qytetet me tė kuqe dhe tė zeza.
Po e festojnė 100-vjetorin e pamvarsisė sė shtetit amė.
Heu shqipe heu!
Gjumi mund tė del edhe nė mesditė, edhe pas 100 viteve, dikush edhe vdes nė gjumė. Pėr shqipet e mija, dielli ka pėrenduar.
Me mileniume, gabimet i pėrsėritėn. Pėr interesa pėrsonale, shitėn interesat kombėtare.
Sot, pas 100 viteve, mė janė zgjuar nga gjumi.
Pėr kurvėri, pėr njė grusht para, pėr njė trohė "pushtet". Pėr cka nuk dhanė troje e troje?
Pushtet, hė! Kė e quan shqipja pushtet? Pushtetin mbi atė mė tė dobėtin. Pushtetin mbi penzionerėt, mbi nxėnėsit, studentė, fėmijėt, tė rinjtė, ...
Mbi popullin e vet tė shkelur pėr mileniume tė tėra.
Cfarė ndodhi? Historia na i mėson trojet tona, qė nga Italia gjer nė Rusi. Kam filluar tė mendoj se historia po na mashtron. Nuk ėshtė e mundur qė pasardhėsit e atij populli , tė sjellin veten nė kėtė gjendje, nė tė cilėn gjenden sot. Nga njė kontinent i tėrė, nė njė grusht shtet.
Dhe sot, mė janė zgjuar populli im nga gjumi. Kanė veshur dy shtete me tė kuqe dhe tė zezė!!! Patriotė tė shquar.
Lidhshmėrinė e njė shteti e sheh kjartė nė lidhshmėrinė e njė familjeje tė vetme. Te shqiptari, ėshtė respektuar i huaji. Anėtari i familjes shkilet, nė shenjė respekti pėr tė huajin. Anėtari i familjes grushtohet, dėnohet, dhe i forti ngritė kokėn lart me krenari dhe me sy tė cartur, duke dashur tė thotė; "Shih cfarė i bėj unė timit, pėr ty!"
I huaji, gjithmonė me hapa tė tėrė para nesh, e kupton se sa e lehtė ėshtė pėrcarja nė kėtė familje/popull.
Ja psė njeriu yt vihet nė radhė tė parė. Ja pse i yti asnjėherė nuk nėncmohet para tė huajit. Ja pse "Tė gjithė pėr njė, njė pėr tė gjithė". Tė bashkuar jemi tė pamposhtur.
Ku janė shqiptarėt e mirė? Ku janė shqiptarėt e zot`t?
Shqija pasi vriste shqiptarin e mirė, shkonte tė merrte njė grusht parashė, armiku i thoshte;
- Ja paratė e tua dhe kėtė litarė.
- Po litarin pse? -pyeste shqipja trutharė.
- Shko mbyt veten me tė, nuk e din cfarė njeriu ke vrarė sot!
I huaji, nuk tė bėhet asnjėherė nė jetė i yti.
Sot, pas 100 vitesh, pas njė grusht shteti, pas miliona shqiptarėve mė tė pėrcarė se kurrė, pas shqiptarėve antishqiptarė, mė janė zgjuar shqipet e mija, dhe po veshin gjithėcka kanė, nė kuq e zi.
|