Syri i Zotit!

[Dilaver]

Mjegullnajat planetare janë Re të mdha gazrash e pluhrash zakonisht gjinden në ndonjë galaksi, krijohen gjatë hedhjes së shtresave të jashtme në fund të evolucionit të yjëve.
Egzistojnë shumë trupa/objekte qiellorë me dimenzione të mëdha të cilët për shkaqe të ndryshme (qoftë largësia, dukshmeria e dobët, ndricimi i tepërt etj) vështirë mund të shifen.
Sa i përket se cka ka thënë Carlyle në lidhje më këtë mjegullnajë (Heliks NGC7293) hëëë, për mendimin tim është hipotezë qesharake njëjt sikurse disa ”shkencëtar” që bëjnë farë fotografish dhe me anë të tyre duan të na vërtetojnë së qenkan shënja apo dëshmi për egzistencën e Zotit.
Janë të njohura disa mjegullnaja të cilat mund të shifen kur është pamja e mirë (qielli i pastër) me objektiv të madh teleskopi, me fush të madhe shikuese të okularit të ashtuquajtur (RFT) Rich field telescop, teleskop me fushë të madhe shikimi dhe filter (UHC) i cili lëshon ndricimin e mjegullnajës, ndësa ndricimet tjera më pak.

Mjegullnaja Heliks gjindet në yjësinë e ujorit, shum herë është fotografuar, është mjegullnaja planetare më e afërt më planetën tonë dhe me dimension më të madh.

Mjegullnaja Amerika Veriore NGC7000 në yjësinë Ujori, është njëra nga mjegullnajat më të fotografuara dhe thuhet se mund të shihet me sy (kush e ka syrin llaskuc).

Mjegullnaja Cirus NGC 6960 në yjësinë e ujorit. Kjo mjegullnajë duket si një re e rrumbullakt dhe ka disa emra

Mjegullnaja Rozeta NGC 2237

Mjegullnaja syri i macës NGC6543






etj.