Pemët në mjekësinë popullore

[rilinda]

MOLLA E EGËR

Molla e egër takohet si dru jo i lartë ose si shkurre. Degët i ka plot me gjemba. Bën pjesë në familjen e trëndafilorëve. Gjethet i ka vezake, të zgjeruara dhe pa push. Lulet që çelin në prill- maj janë të bardha dhe anash ngjyrë trëndafili. Fruta e saj është e rrumbullakët, e vogël, me shije të thartë.
Gjendet rrallë nëpër pyje e buzë arash. Shërben në shkallë të gjërë si nënshartesë për të shartuar mbi të mollë të buta.
Në mjekësinë popullore përdoren frutat e mollës së egër, të cilat mblidhen pasi piçen dhe marrin ngjyrë verdhake. Ato vihen një nga një me dorë, pa i dëmtuar, në mënyrë që të ruhen për një kohë sa më të gjatë. Ruhen në kashtë. Përdoren edhe lëvoret e degëve.

Vetitë dietike dhe fitofarmaceutike

Frutat e mollës së egër, përmbajnë acide organike, por me shumicë kanë acid malik.
Mollët e egra kanë veti rrudhëse. Ato përdoren me efekt në rastet e diarresë, si dhe kundër acarimeve të grykës e faringut, me anë gargarash (shpërlarje e gojës). Edhe lëvorja e degëve ka veti rrudhëse dhe përdoret me rezultate të mira kundër etheve. Për këtë:

• Merren 60 gram lëvore dhe vihen të zihen në 150 ml ujë. Çaji i përgatitur pihet njëherësh dhe përsëritet 2-3 herë në ditë.

Përfundime shumë të mira mollët e tharta kanë dhënë kundër sëmundjes së sheqerit.