Ja pse nuk po "na japin" Pavarësinë?!

[4peace]

*

Pamvarësia nuk jipet – ajo fitohet. Sikurse edhe liria.

Prandaj, nëse dikush shkon të zhvillojë besidë (negociatë) për lirinë e vet i bie sikur i burgosuri të kërkojë kushte më të mira në burg. Por jo dhe liri të plotë. Kjo është liri e kushtëzuar, e përkufizuar.

Pasi të lind njeriu vërtet nuk është i aftë të ecë në këmbë të veta, ashtuqë, mbase, ka nevojë ta mbajë dikush përdore, ashtu që të mësohet të ecën vetvetiu. Por, edhe pa ndihmën e askujt vie koha e mësohet edhe nga vetja. Pasi të jet mësuar ky është i pamvarur në ecje. Kjo është shkalla e parë e pamvarësisë, pamvarësia (ta quaj kushtimisht) në të ecur. Gjat viteve të ardhshme, deri sa t’i mbushë (më së shumti) të tetëmbëdhjetat, ai duhet të jet plotësisht i aftë për të jetuar në mënyrë të pamvarur. Të vetkujdeset për të gjitha nevojat më elementare që i takojnë një njeriu të denjë për të qenë i pamvarur. E kundërta e kësaj është mvarësia nga të tjerët.

Kjo ishte për sa i përket individit në përgjithësi. E njëjta vlenë edhe për kolektivin.

Sipas ligjit hyjnor çdo njeri ka të drejtë të jetojë i lirë, i barabartë... pa asnjë dallim nga tjetri. Ky dhe duhet të jet qëndrimi i çdo individi. Nëse është kështu, atëherë ashtu duhet të jet edhe qëndrimi i kolektivit (popullit).

Në të kundërtën, jo që (do të) jemi të lirë, të barabartë me të tjerët, të pamvarur, por do të jemi e kundërta e këtyre. Prandaj, përderisa do të presim se çka thonë të tjerët, a do të na japin ata neve diç qe na takon që nga lindja, se çka do të thonë Bushat, Putinat, Merkelat, Mao Ce Tungat e hamamat tjerë, gjendja jonë jo vetëm që do të përkeqësohet por edhe na kanoset rreziku i greminës, apokalipsës...


Gjitha të mirat nga unë!