Filozofia politike dhe nacionale e Ibrahim Rugoves

[Urata]

4. Marrëdhëniet midis Rugovës dhe socialistëve.



Ndërkaq e vërteta e marrëdhënieve të Ibrahim Rugovës me qeverinë e socialistëve është më e njohur, më e lexueshme, më e kthjellët. Atë e kanë bërë të njohur më shumë sesa vetë Rugova kundërshtarët e Tij në qeverisjen e socialistëve të Tiranës përmes deklaratave, udhëzimeve dhe ditareve e shënimeve me bosht ideologjik majtist të tipit të diktatorit shqiptar.

Në fakt kjo kohë mund të konsiderohet si periudha e "luftës së ftohtë" midis filozofisë së politike e nacionale të Rugovës dhe politikës antirugovë e antishqiptare të Tiranës zyrtare. Në këtë status të ngrirë kishin ndikuar faktorë të shumtë të brendshëm e të jashtëm. Por mund të besohet se te socialistët kishte një aspekt të theksuar ideologjik. Parardhësit e socialistëve kishin investuar shumë, sidomos në mërgatën shqiptare në Perendim. Ndaj pasardhësit e tyre nuk kishin pasur ndonjë vështirësi për të siguruar mbështetjen e kësaj mërgate "kosovare" dhe për tia kundërvënë atë liderit historik të Kosovës. Ata e kishin të gatshme të gjithë infrastrukturën e nevojshme, sepse përmes mërgatës kishin organizuar aksione të tjera të shumta, ku ishin shquar aksioet e përhapjes dhe propagandimit të veprave të Enver Hoxhës. Nga ana tjetër ish-funksionarët e lartë të shtetit e të sigurimit shqiptar të kohës së diktaturës, të cilët i kishin krijuar lidhjet me të vetëshpallurit udhëheqës politikë në diasporë, ishin shpërndarë më 1991 në shumë kryeqendra e qendra europiane për të rikrijuar lidhjet e dikurshme me këtë diasporë......



5. Një vlerësim i shkurtër rreth aventurave antiRugovë



Atmosfera e ftohtë e marrëdhënieve midis Prishtinës dhe Tiranës zyrtare ishte trashëguar që nga koha e luftës në Kosovë. Marrja peng e Rugovës dhe familjes së tij nga ana e Milosheviçit i kishte vënë kapakun sjelljeve brutale të të dy anëve të kufirit ndaj figurës e personalitetit të Tij, aq sa e kishin tronditur edhe besimin e bashkepunëtorëve të afërt në LDK. Nëse socialistët në Tiranë, të cilët vazhdonin qeverisjen e vendit, ishin tërhequr nga pozicionet e fillimit, ata e kishin bërë këtë për shkak të reputacionit të padiskutueshëm që Ibrahim Rugova gëzonte ndër shqiptarët e Kosovës si dhe në bashkësinë ndërkombëtare.

Megjithatë ata nuk morën kurajo që ti kërkonin falje Presidentit historik të Kosovës. Përkundrazi, vazhduan të flirtojnë me Beogradin edhe pasi Rugova kishte dëshmuar se mbetej lideri i vetëm i pakontestuar i jetës politike e shoqërore në Kosovë. Fatos Nano dhe Paskal Milo gjate dhe pas luftës kishin akuzuar Rugovën dhe në veçanti kryeministrin Bukoshi se gjoja këta kishin organizuar banda të armatosura për të rrëzuar nga pushteti "qeverinë e ligjshme" të socialistëve. Ndërkohë Bukoshi përgjigjej se "Kosova e Bukoshi nuk luftojnë asnjëherë të shkatërrojnë shtetin shqiptar, ata kanë luftuar e luftojnë të krijojnë shtet". ( ) Intervistë Bujar Bukoshit dhënë autorit, botuar në revistën "Koha" Nr 21, datë 16 Tetor 1999.....

[Urata]

Pjesa VII



Kritikë: Rugova dhe kundërshtarët e tij



Ibrahim Rugova është personaliteti politik shqiptar që ka pasur më së shumti kundërshtarë politikë dhe më së paku kundërshtarë personalë në Kosovë. Si politikan ai kishte shkaktuar një ragim të fuqishëm të kundërshtarëve të tij. Në përgjithësi të gjithë të "majtët" në Kosovë, por më së shumti ata në Shqipëri ishin grupuar për ta denigruar dhe mënjanuar Rugovën nga skena politike. Këto grupime antirugovë kishin bërë llogaritë se "Vetëm një angazhim sasior dhe "cilësor" intrigues kundër Rugovës dhe përsonalitetit të tij politik, mund ti sillte liderit shqiptar të Kosovës fundin e karrierës politike". Në Shqipëri autorë, skenaristë dhe regjizorë të betejave antirugovë kishin qenë kryesisht presidenti i vendit, Rexhep Mejdani, kryeparlamentari shqiptar, Skënder Gjinushi, minsitri i Jashtëm, Paskal Milo dhe në prapaskenë kishte vepruar me djallëzitë e njohura të tij, Fatos Klosi. Fatos Nano më shumë njihet si formulues i politikave antishqiptare, me të cilat nuk pajtohej Rugova, sesa formulues i recetave praktike për ta injoruar, luftuar dhe likuiduar liderin e pakontestueshëm të Kosovës. Por këto politika të tij në favor të Beogradit përbënin thelbin e lëvizjeve praktike që i ndërmerrnin Mejdani, Gjinushi, Milo, Klosi e të tjeë në përplasjet me politikën dhe filozofinë e Ibrahim Rugovës.

Në Kosovë grupin teatror dhe njëkoësisht komik të kundërshtarëve të Rugovës e udhëhiqte akademiku Rexhep Qosja. Ky ushqente gjithashtu regjizorët e Tiranës zyrtare me skenarë shtesë në përpjekjet e përbashkëta për eleminimin e Rugovës dhe të rolit të tij në proceset e zhvillimeve politike e nacionale në Kosovë. Qosja pritej dhe përcillej në presidencën shqiptare dhe vilat e ish-diktatorit shqiptr si një pasha, nga ku të gjithë duhej të hynin e të dilnin me "këshillat e plakut akademik" për fatet e Kosovës, të cilat, sipas Qosjes, "më së paku i përfaqësonte filozofia politike e Ibrahim Rugovës".

Eshtë me vend të vihet në dukje se e njëjta skemë ishte formuluar edhe në Beograd. Më lart kemi përmendur një program asgjësimi të politikanëve shqiptarë të formuluar nga ana e ish-zëvëndësit të Milosheviçit, Vojisllav Shejshel. Por analistë të shumtë në Perendim konkludojnë se "Milosheviçi synonte likuidimin politik të Rugovës, përmes diskreditimit të tij në masën e shqiptarëve". Për këtë qëllim ai kishte përdorur të gjitha mjetet, deri te marrja peng dhe montimi i një takimi në paraqitjen televizive në publik. Madje dhe marrëveshja për arësimin e nënshkruar midis Rugovës dhe Milosheviçit si dhe injorimi i saj nga ana e Beogradit, kishte pasur qëllim dobësimin dhe likuidimin politik të Rugovës. Milosheviçi e kishte pasur të vështirë dhe të pamundur likuidimin fizik të tij, ndaj kishte hartuar strategjinë e likuidimit politik.

Këta ekspertë të Perendimit, kanë mendimin se marrëveshja për arësimit e nënshkruar në shtator 1996 midis Rugovës dhe Milosheviçit dhe e inicuar nga një organizatë religjioze italiane, San Exhidio, kishte patur vetëm këtë funksion - dobësimin e rolit dhe të autoritetit të Rugovës në Kosovë. Ky kishte qenë qëllimi final, në funksion të të cilit Milosheviçi kishte pranuar të firmosë atë marrëveshje, me paramendimin që kurrë ndonjëherë nuk do ta vinte atë në jetë. Por ka dhe momente të tjera si dhe fakte të shumta, me të cilat provohet angazhimi dhe prirja serbe për ta larguar Rugovën nga skena politike e Kosovës. Në Beograd nuk bënin llogari në likuidimin fizik të liderit shqiptar, sepse ndjehej frika e një konflikti të pakontrolluar. Në një ast të tillë Milosheviçi llogariste se NATO dhe SHBA-të do ti kishin të gjithë argumentet e nevojshme për të ndërhyrë energjikisht me mjete ushtarae në Serbi e në Kosovë. Ndërkohë që në Tiranë mendohet se kishte dhe ide e plane të tilla ogurzeza, për likuidimin fizik të Rugovës.

Polemikat rreth vijës politike dhe filozofisë nacionale të zhvilluar nga Ibrahim Rugova si dhe rreth qëndrimeve të tij vijnë duke u pakësuar, sa më shumë kohë kalon nga ditëamshimi i tij. Megjithatë edhe në këto kohë, pavarësisht se shumë nga ish-kundërshtarët e Rugovës e pranojnë atë si personalitetet të pakontestueshëm politik e shpirtëror në Kosovë, ka disa prej tyre që vazhdojnë të hedhin baltë mbi liderin historik të shqiptarëve. Rexhep Qosja është ende në formën e mëparshme të kundërshtarit aktiv të Rugovës, ndërkohë që në Tiranë aktualisht flamurin e këtij grupimi e ka marrë ish-ministri i Jashtëm i Shqipërisë "socialiste", Paskal Milo. Zëra të tjerë, përpiqen të ndajnë figura të tilla të mëdha si Rugova dhe Adem Jashari. Ndërkohë dikush tjetër përpiqet tia kundërvejë liderit historik të Kosovës liderët e sotëm të saj, duke u kujtuar atyre ndonjë konflikt që kanë kaluar në rrugën e bashkëpunimit për të arritur deri te Kosova e pavarur. Dhe një kategori tjetër përpiqet që të bëjë analizën "ideologjike", duke dalë në përfundime, sipas të cilave, "Rugova nuk ka qenë as djathtist as majtist" e kështu me radhë.

Por sa më shumë kohë kalon, aq më shumë Rugova bëhet i pranueshëm dhe i respektueshëm edhe për ish-kundërshtarët e tij të dikurshëm. Rrethi i këtyre kundërshtarëve të sotëm është ngushtuar dhe tash ata kanë mbetur në një minorancë të mjerusheme. Replikat dhe të qëlluarat e tyre mund të përmblidhen në një thënie: - Ato janë tashmë të lehurit ndaj hijës së Ibrahim Rugovës, personalitetit më të madh të historisë moderne e të moçme të Kosovës dhe një prej dy-tre personaliteteve më të mëdha të historisë së shqiptarëve....

[Urata]

1.Presidenti historik i Kosovës dhe dështakët antirugovë të Tiranës



Nuk kisha parashikuar asnjëherë se mund ti rikthehem kësaj teme, e cila i takon periudhës së para dhjetë viteve. I kisha uruar vetes që të isha i gabuar së paku për një pjesë të vlerësimeve të mija të asaj kohe, të cilat i kam shprehur në shtypin e Tiranës e para së gjithash në revistën "Koha". Do të kisha dashur që ato ngjarje të më dukeshin si një "ëndërr" e keqe, pra të ishin inekzistente. Por nuk lënë ekzekutorët e së ligës që të besosh në të tilla iluzione, pra se lufta totale "Antirugovë" paska qenë "aksidentale".

Tash së fundi është shfaqur në publik një libër shënimesh e "kujtimesh". Atë e ka shkruar Paskal Milo, një prej dy-tre skenaristëve dhe ekzekutorëve kryesorë të aksioneve serbo-shqiptare kundër Rugovës. Ai mbante para dhjetë vitesh postin e ministrit të Jashtëm të Shqipërisë. Librin e tij zoti Milo e ka promovuar në Prishtinë. Madje, gjatë promovimit ai ka thënë se shumë gjëra nuk paska guxim ti thotë sot, por "do ti thotë nesër". Pjesmarrës aktiv i promovimit dhe vlerësimit të këtij libri është gjithashtu Rexhep Qosja, një kartë politike dhe mesa duket akademike e djegur dhe e konsumuar.

Në atë libër, Paskal Milo shkruan shumë gjëra dhe hedh baltë mbi figurëndhe personalitetin e pakontestuar të Ibrahim Rugovës. Duket se ai ka marrë përsipër ta vazhdojë me militantizëm projektin e tij të përbashkët të dikurshëm me Milosheviçin, për denigrimin e Rugovës, edhe në kohët e sotme kur partneri i tij në Beograd nuk jeton më. Madje edhe pse Rugova i ka dëshmuar bashkëkombasve të tij gjatë dëshmisë së Tij në Hagë kundër Milosheviçit, se gjithë jetën nuk ka patur kurrëfarë kompromisi me të në dëm të lirisë së Kosovës, Paskal Milo vazhdon të ripërtërijë akuzat absurde të tij e të Mejdanit të vitit 1999.

Thelbi i çeshtjes është se Paskal Milo vazhdon të ripohojë se "Rugova ishte njeri i Milosheviçit". ( ) Gazeta Shqiptare, 08.02.2009.....



.....Nga e gjithë kjo veprimtari antishqiptare e qeverisë së Nanos e Milos nuk goditej vetëm autoriteti i Presidentit historik të Kosovës, por vetë ardhmëria e këtij vendi. Për ta realizuar skenarin e tyre, deri në takimin e Rugovës me Presidentin Bill Clinton, takim i cili ishte zhvilluar në maj të vitit 1998, Milo nuk kishte adresuar asnjë ftesë për liderin e Kosovës, që ai ta vizitonte Tiranën. Në atë takim Rugova i kishte kërkuar presidentit amerikan që ti bëhëj më shumë presion Beogradit për të ndalur dhunën në Kosovë. Ai e kishte informuar atë se "forcat ushtarake serbe shtohen e fortifikohen vazhdimisht në Kosovë". Ndërkohë i kishte kërkuar ndërhyrjen dhe praninë e NATO-s në Kosovë dhe instalimin e një administrate civile ndërkombëtare si hap të parë drejt pavarësisë" ( ) Revista "Koha", Nr 1, Tiranë 30 Maj 1998.

Ndërkohë ftesa e Tiranës zyrtare për presidentin e Kosovës kishte ardhur në rend dite vetëm pas udhëtimit historik në Shtëpinë e Bardhë, gjë që shpjegohet me frikën se autoriteti i Rugovës në rritje të vazhdueshme mund ti dëmtonte pozitat e qeverisë së Tiranës në aspektin ndërkombëtar. Por dhe pasi Milo kishte dërguar ftesën për Rugovën, Fatos Nano kishte vazhduar ritualin e pohimeve të tij, në thelbin e të cilave qëndronte mohimi i pavarësisë së Kosovës si dhe i institucioneve që kishin buruar nga ky vendim historik i fillim viteve 1990. Gazeta e njohur zvicerane "Neue Züriches Zeitung" shkruante: "Si kompromis për zgjidhjen e konfliktit në Kosovë Fatos Nano rekomandon formulën "Republikë pa të drejtë shkëputjeje". Kjo do të thotë shkëputje nga Serbia, por në të njëjtën kohë që Kosova të jetë pjesë përbërëse e Federatës Jugosllave. Nano kërkoi rrethimin demokratik të Serbisë, si mjet për ta rrëzuar nga pushteti Milosheviçin dhe për të sjellë në qeverisjen e Beogradit forcat demokratike" 3)

Dy ditë më vonë, gazeta e njohur gjermane "Frankfurter Rundschau" kishte shkruar se "Gjatë takimit në forumin ekonomik të Kras Montanas Nano ka folur të premten për atë që Kosovës ti jepej statusi i republikës si pjesë e Federatës Jugosllave, siç është Serbia dhe Mali i Zi". 4) Frankfurter Rundschau, 27 Qershor 1998. Këto opcione, të shpallura me bujë prej kreut të qeverisë shqiptare për opinionin e brendshëm e të jashtëm, binin në kundërshtim të hapur me opcionin e përsëritur për gati një dekadë nga ana e Ibrahim Rugovës, thelbin e së cilës e përbënte pavarësia e vendit, opcion të cilin ai ia kishte përsëritur rishtas në takimin e fundit Presidentit të superfuqisë së botës, Bill Clinton.

Konceptin e tij për pavarësi ai kishte patur guximin dhe meritën tia emëtonte në katër sy vetë kreut të dhunës serbe kundër shqiptarëve, Sllobodan Millosheviçit. Këtë fakt ia sjell opinionit publik Veton Surroi, një nga anëtarët e delgacionit shqiptar në takimin e majit 1998 me Milosheviçin, takim në të cilin Surroji kishte qenë i pranishëm. ( ) Gazeta "Express" 29.01.2009......

[Urata]

2- Frika prej bashkimit të Kosovës me Shqipërinë.



Fatos Nano dhe vetë autori i librit me kujtime e shënime, Paskal Milo, gjatë gjithë historisë së zhvillimeve të viteve 1990 ishin përpjekur që të evitonin shkëputjen e Kosovës nga Serbia. Një shkëputje e saj prej Serbisë do të thoshte, sipas tyre, bashkim me Shqipërinë. Pikërisht ky proces duhej luftuar me të gjitha mjetet, edhe me ndihmën e Milosheviçit. Kësaj strategjie i kishte shërbyer marrëveshja e korrikut 1993 midis Fatos Nanos dhe udhëheqësit socialist të panhelenikëve grekë, Andresas Papandreu, në të cilën thuhej shprehimisht: "Siç është Jeruzalemi për Izraelin, është Kosova për Serbinë". Shkurt, një deklaratë e tillë e nënshkruar prej shefit të atëhershëm të opozitës shqiptare shprehte jo vetëm frymë e koncepte kompromisi, por më shumë se kaq, ishte përpjekje e dëshpëruar për ta varrosur në stilin serb zgjidhjen e statusit të Kosovës.

Pas vitit 1997 Nano kishte ardhur në pushtet dhe pak muaj pas përshëndetjeve që kishte marrë prej Rexhep Qosjes "për revolucionin e vonuar" ishte takuar me Milosheviçin në Kretë......





3. Rugova peng i Beogradit, Tirana peng i Rugovës.



Përpara se sa të citoj disa paragrafe të librit të Milos, të cilat i kam lexuar në shtyp, më duhet të riprodhoj atë çfarë ka ndodhur me Rugovën më 1999. Me datën 1 Prill 1999 Ibrahim Rugova ishte shfaqur në montazhin serb televiziv si peng në duart e Milosheviçit. Të nesërmen televizioni i Tiranës i menaxhuar për interesat e klaneve serbo-shqiptare, e kishte shpallur atë "tradhëtar", ndërkohë që Paskal Milo dhe udhëheqësit e tjerë shqiptarë kishin deklaruar se "Institucionet e Kosovës janë inekzistente". Ndërkaq, një ditë pas shfaqjes së inskenuar të Rugovës në ekranin televiziv të Beogradit, qeveria e Tiranës më 2 prill, në vilën 31 të bllokut, në të cilën kishte banuar me dekada diktatori Hoxha, kishte formuar qeverinë e përkohshme të Kosovës. Udhëheqësi shpirtëror i revolucionarëve të vonuar, Rexhep Qosja, prej kohësh ishte instaluar në atë vilë dhe së bashku me Mejdanin, Nanon, Gjinushin e Milon lidhnin të gjitha fijet e lëmshit antishqiptar, për të zhvleftësuar institucionet e Kosovës dhe për të varrosur atë kontribut historik që kishin dhënë shqiptarët nën udhëheqjen e Ibrahim Rugovës për lirinë dhe pavarësinë e vendit. Më i angazhuari ndër ta kishte qenë vetë Paskal Milo, nëse i referohemi botimeve me shënime e kujtime të kryetarit të sotëm të parlamentit të Kosovës, Jakup Krasniqi. Por Milo ende nuk e ka kuptuar se "është i tradhëtuar" nga shërbëtorët e tij dhe për pasojë nuk mund ti shesë si demagogji predikimet në librin që ka botuar.......



4. Fundi i euforisë antirugovë të Tiranës zyrtare.



Loja për diskretitimin e figurës së Ibrahim Rugovës do të zgjaste pak javë nën një atmosferë gëzimi dhe optimizmi për ta fituar betejën antirugovë. Vetë kreu i shtetit, Rexhep Mejdani, kishte pritur "delegacione" nga LDK dhe i propogandonte këto takime si "takime me grupe luajale brenda LDK-së" me qeverinë e Tiranës, një metodë staliniste kjo, për përçarje të tjera në faktorin politik shqiptar të Kosovës. Madje kalemxhinjtë e Mejdanit jo pak raste kishin formuluar njoftimet për medien rreth bisedimeve dhe takimeve të tilla, në të cilat dukej qartë cinizmi dhe përpjekja që njerëzit e LDK-së ti kundërviheshin liderit të saj, Ibrahim Rugova. Ato kohë opinioni shqiptar ishte njoftuar p.sh për një takim të dy liderëve të LDK-së, Milazim Krasniqi e Naim Jerliu me presidentin e Shqipërisë, Mejdani. Deklarata e këtij takimi citonte se këta kishin kritikuar Rugovën dhe qëndrimet e tij ndaj situatës që kalonte Kosova. Por Jerliu më pas kishte shpjeguar se kjo deklaratë ishte manipuluar nga njerëzit e protokollit të Mejdanit. Një manipulim të tillë e kishte denoncuar gjithashtu historiani i shquar, Zekeria Cana. Madje Prof. Cana akuzonte vetë minsitrin e Jashtëm, Milo, si personi më aktiv i të tilla manipulimeve.......



5. Dështimi i përpjekjeve antirugovë.



Më në fund Tirana zyrtare e Mejdanit, Nanos, Gjinushit dhe Milos e kishte humbur provimin në përplasjen me Rugovën. Ajo nuk do të bëhej më asnjëherë e besueshme jo thjesht për Presidentin Historik të Kosovës, por as për qytetarët e saj. Ajo kishte dështuar në një përpjekje të pamotivuar kombëtarisht për eleminimin e liderit karizmatik dhe institucioneve të Prishtinës. Dështimin e plotë të kësaj strategjie antikombëtare e kam përjetuar vetë në pranverën e vitit 2000, kur presidenti i atëhershëm i Shqipërisë, Rexhep Meidani, ishte në Prishtinë, zyrtarisht për të marrë pjesë në panairin e librit. Ai dështoi ato ditë që të takonte Rugovën dhe madje e refuzuan dhe vetë përfaqësuesit e Lidhjes Demokratike të Kosovës. Ai mundi të zhvillonte vetëm një takim në hotël "Grand" me disa përfaqësues të partive politike, ndonjë prej të cilëve e kam dëgjuar të thoshte: "Si mund të pritet kaq keq e me kaq pak njerëz Presidenti i Shqipërisë"!......



6. Kush ishin njerëzit e Milosheviçit në Shqipëri?



Paskal Milo përpiqet që ti thotë publikut shqiptar, tash pas dhjetë vitesh, kur vetë protagonisti i ngjarjeve Rugova nuk jeton më, se lideri historik i Kosovës ka qenë "njeri i Milosheviçit". Ai përsërit sot atë akuzë që e kishte formuluar atëherë dhe ia kishte dhënë Skënder Gjinushit ta shprehë në publik. Lexuesi do të më falë se mund ta lodh me një citim disi të gjatë nga libri i Milos. "Ajo që kërkoja të sqaroja më tepër, por edhe më habiti më shumë, ishte çështja e bisedimeve të tij me Millosheviçin, Milutinoviçin dhe nënshkrimi i komunikatës së përbashkët. Nuk bëri asnjë përpjekje për të krijuar përshtypjen se kishte qenë peng dhe se kishte qenë i detyruar që ti bënte këto takime dhe të mbante këto qëndrime. Më deklaroi se kishte qenë i ndërgjegjshëm se këto takime duheshin bërë, se ai e kishte takuar edhe më parë Millosheviçin (maj 1998), se duhej krijuar besimi dhe se ishte në interes të të dy palëve të bisedonin.
Më habiti kur më tha se Millosheviçi, Milutinoviçi, Shahinoviç etj. ishin treguar realistë, se e kishin kuptuar situatën dhe nevojën e arritjes së një marrëveshjeje se edhe këta njerëz janë, njerëz që mendojnë e kërkojnë një zgjidhje, çka do të thotë se pikërisht me këta jo vetëm duhet të bisedohet, por edhe të bashkëjetohet. Madje edhe për largimin e tij nga Prishtina më tha: "U thashë serbëve që të më lëshojnë se nuk kam se çfarë të bëj në Prishtinë, se po të jem jashtë do të jem më i dobishëm dhe do të punoj edhe për juve që të arrihet një marrëveshje", shkruan Paskal Milo. ( ) Gazeta shqiptare, 08.02.2009.......

[Urata]

7. E vërteta për Rugvën zbulohet në Perendim e fshihet në Tiranë.



Se Ibrahim Rugova ka nguruar me të drejtë e me arësye të flasë me Paskal Milon e provon dhe fakti se ai është deklaruar krejt ndryshe në të gjitha takimet dhe veprimtaritë e asaj kohe, të cilat i kishte zhvilluar në Perendim. Rugova nuk kishte nguruar të fliste për këto çeshtje në raste të tjera, kur ai ka vizituar kancelaritë europiane. Ndërkaq vetë qeveritë dhe shtypi perendimor ishin shprehur qartë dhe pa asnjë lloj dyshimi se "Rugova kishte qenë peng në duart e kriminelit Sllobodan Milosheviç".

Qysh në ditët e para kur Rugova ishte izoluar në Prishtinë, në Perendim ishte dhënë ky njoftim saktë dhe pa asnjë lloj mëdyshje: Shtypi perendimor shkruante për takimin e Rugovës me Nikolla Shahinoviç, për shkuarjen në Prishtinë të ambasadorit rus, Juri Katov dhe takimin e tij me Presidentin e Kosovës. Ndërkohë një reporter njoftonte se e kishte pyetur Rugovën për lirinë e tij të lëvizjes dhe kishte marrë përgjigjen: "Unë jam këtu. Këtu janë dhe forcat policore serbe të sigurisë". Ndërsa kur Rugova ishte shfaqur në ekranin e televizionit të Beogradit, një diplomat në Bruksel kishte deklaruar se ato pamje i takonin takimit të Rugovës me Millosheviçin para dy vitesh. Të njëjtën gjë kishte deklaruar gjithashtu këshilltari i Presidentit Bill Clinton, Greg Schulter. 12) Gazeta gjermane "Frankfurter Rundschau", e Martë, 6 Prill 1999. I njëti burim informativ bënte me dije ato ditë se ministrat e Jashtëm të Gjermanisë, Francës, Britanisë së Madhe dhe Italisë i kishin kërkuar presidentit serb që menjëherë ta lironte Dr. Ibrahim Rugovën dhe familjen e tij nga pengmarrja me qëllim që Presidenti i Kosovës të shkonte për takim me ta jashtë Jugosllavisë" ( ) Gazeta "Frankfurter Rundschau", datë 8 Prill 1999.

Një kërkesë të tillë nuk e kishin bërë qeveria, pesidenti dhe institucionet e tjera të Shqipërisë, të cilat fatkeqësisht, në vend të kësaj kishin duartrokitur skenarët Milosheviçit, me qëllim që ta fundosnin dhe eleminonin së paku politikisht liderin e pakontestuar shqiptar. E njëjta gazetë ka informuar më 10 prill 1999 se "Ibrahim Rugova ishte mbajtur në arrest shtëpie nga forcat policore serbe në Prishtinë" dhe se takimi me Milosheviçin, ishte inskenuar që ai të trajtohej nga UÇK-ja si tradhëtar. Në fakt më shumë se krahu enverist i UÇK-së, përfaqësuar prej Jakup Krasniqit, atë e trajtuan si të tillë institucionet e shtetit shqiptar. Në Perendim ishin vënë në lëvizje ekspertë dhe institucione kompetente për të dalluar pozicionin e Rugovës gjatë pengmarrjes së tij në Prishtinë e në Beograd.Televizioni kryesor gjerman ZDF kishte provuar teknikisht montimin televiziv të takimit të Rugovës dhe të Milosheviçit si dhe montazhin e deklaratave të shpalluara. Në Tiranë, televizioni shtetëror i manipuluar nga Mejdani e Milo kishte përhapur në masën e shqiptarëve si të vërteta të gjitha shpifjet dhe montimet e Milosheviçit.

Kur Rugova ishte liruar nga pengmarrja fizike serbe si dhe "pengmarrja" politike shqiptare, qarqet perendimore u sqaruan për pozicionin e tij të vështirë si dhe për kërcënimet që kishte patur nga ana e diktaturës nacionalshoviniste e Beogradit. Gazeta tjetër gjermane HNA shkruante atë kohë se ".. Sipas vlerësimeve të shumë prej vëzhguesve perendimorë Rugova ishte që nga fillimi i luftës në Kosovë më 24 Mars peng i Presidentit jugosllav Sllobodan Millosheviç". ( ) HNA, e premte 7 Maj 1999. Ndërkaq në fillim të qershorit 1999 presidenti i Kosovës, Ibrahim Rugova, kishte vizituar Madridin dhe gjatë asaj vizite kishte deklaruar se që nga java e parë e fillimit të bombardimeve të NATO-s kundër Serbisë ai kishte qenë peng i Presidentit të Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviç. Kurse kishte shtuar se me mbështetjen ndërkombëtare kishte mundur të lirohej nga kjo pengmarrje. ( ) Gazeta gjermane "Frankfurter Rundschau", datë 8 qershor 1999.......



8. Kundërthëniet mbi ndërhyrjen e NATO-s në Kosovë.



Paskal Milo i ka dhënë shumë vend në libër deklaratës së montuar nga Milosheviçi në gojën e Rugovës për gjoja thirrjen e tij "Për ndalimin e bombardimeve të NATO-s". Ai e interpreton këtë nga ajo se Rugova nuk i kishte pohuar në takimin e 7 majit 1999 të kundërtën e kësaj. Eshtë spekulluar shumë me këtë akuzë kundër Rugovës. Janë shkruar dhe libra të tjerë, në të cilat kam lexuar deri pyetje të tilla sugjestive: "A mos Rugova donte ushtrinë serbe në Kosovë?!". Në të njëjtin stil shkruan thuajse dhe Milo. Nga ajo që shkruan duket se ish-ministri shqiptar i Punëve të Jashtme vazhdon të mbrojë koncepte e teza të tilla për udhëheqësin e Kosovës. Ai vazhdon me shënimet e tij të sajuara ta ushqejë opinionin me tezën se "Presidenti Historik i Kosovës ishte kundër ndërhyrjes së NATO-s në Kosovë". Në një kapitull të këtij libri kemi vënë në dukje faktin që Rugova në maj 1998 i kërkonte presidentit amerikan, Bill Clinton, vendosjen e NATO-s në Kosovë si dhe të një misioni civil ndërkombëtar si periudhë të ndërmjetme deri te pavarësia e Kosovës. Kjo kërkesë e tij ndaj autoritetit me të fuqishëm vendimmarrës të botës së sotme, është dëshmi se iluzionet dhe shpifjet e Paskal Milos mbeten në atë linjë që theksuam më lart, në linjën e shërbimit të radhës ndaj Beogradit.

Natyrisht shqiptarët e njohin faktin se cili nga këta personazhe, Rugova apo autori i librit, Milo, ishin pro ose kundër ndërhyrjes së NATO-s në konfliktin e Kosovës....

[Urata]

9. E vërteta e provuar në gjyqin e Hagës



Kur ishte dhënë lajmi se Presidenti i Kosovës do të dëshmonte në Hagë kundër kriminelit serb, Sllobodan Milosheviç, jo pak njerëz në Kosovë dhe në Shqipëri kishin pritur që Ibrahim Rugova ti nënshtrohej presioneve të presidentit serb dhe të gjendej së paku në ndonjë pozitë dobësie para tij. Ata në Shqipëri, si Milo dhe miqtë e tij, kishin shpresuar se nga kjo do të mund të shisnin si të vërteta shpifjet dhe sulmet kundër Rugovës. Para Rugovës kishin dëshmuar në Hagë edhe të tjerë politikanë të majtë të Kosovës, të cilët ishin gjendur në pozita disi të dobëta. Por këto raste nuk i kishte komentuar media në Kosovë. Së pari, sepse vetëm të majtët ekstremë si Milo e shegertët e tij janë të prirur të merren me dukuri të tilla, e dyta, sepse shtypi i ekuilibruar dhe i djathtë nacionalist i Kosovës nuk ishte i interesuar të "zbulonte" sensasione të tilla, të cilat e dëmtonin imazhin nacional të shqiptarëve....



......Rugova dëshmoi se ai më 21 mars 1999, tri ditë para bombardimeve kishte deklaruar para shtypit se "është koha që NATO të intervenojë dhe duhet bërë diçka" ( ) Libri "Dr. Rugova triumfoi në Kosovë dhë në Hagë", Shtëpia Botuese "Shqipëria Etnike", Prishtinë, 2002, faqe 53.

Ai dëshmonte faktin se natën e parë të bombardimeve ishte djegur zyra e tij e LDK-së, ku ishin dhe institucionet e tjera, Zyra Amerikane në Prishtinë" dhe se këto objekte "u dogjën nga forca serbe, nga ushtria serbe,...grupet paramilitare apo politicia serbe". ( ) Po aty, faqe 53. - Se pas tri ditësh (pas sulmeve të NATO-s) "në shtëpinë time hynë disa ushtarakë, të cilët nuk pritën tua hap derën, por hynë me dhunë". ( )Po aty, faqe 55. - Se ai ishte urdhëruar të qëndronte në prezencë të sigurimit serb në katin e dytë të shtëpisë së tij, se në shtëpi ishte prezente me armë policia dhe ushtria ( ) Po aty, faqe 57-58. - Se shefi i sigurimit serb në Prishtinë, Joksiq, e ka urdhëruar dhe shoqëruar në të gjitha ato që janë shkruar e thënë për "takimet me Milosheviçin, për nënshkrim të deklaratave për shtyp etj. ( ) Po aty, faqe 58.

Rugova pranon se në të gjithë jetën e tij politike ishte takuar vetëm tri herë me Milosheviçin: - Një herë me ndërhyrjen e komunitetit ndërkomnbëtar në kohën efillimit të krizës (maj 1998), së bashku me tre anëtarë të tjerë të delegacionit kosovar dhe dy herë të tjera i marrë me dhunë nga Prishtina dhe i dërguar te Milosheviçi në Beograd gjatë bombardimeve të NATO-s. Ai shpjegon se marrëveshjet ose deklaratat për shtyp i ka firmosur i detyruar nga njerëzit e Milosheviçit. Edhe për takimet me Milutinoviç, Nikola Shahinoviç, me patriarkun rus Aleksej etj ai dëshmon se gjithnjë ishte detyruar nga sigurimi serb dhe shefi i këtij sigurimi në Prishtinë. Dhe pasi i spjegon me hollësi të gjitha sjelljet çnjerëzore të Milosheviçit dhe shtetit serb me personin si dhe familjen e tij, Rugva deklarohet qartë: "Jo, ju lutem, unë kam qenë në arrest shtëpiak, nuk më është deklaruar kjo, pra skam mundur të lëviz pa leje, pa këta njerëz. Pra kam qenë në arrest shtëpiak apo i burgosur i luftës apo si të doni, sepse nuk i di mirë këto përkufizime juridike, pra në një arrest shtëpiak kam qenë". ( ) Po aty, faqe 69. Nuk është e mundur që Paskal Milo të mos ishte njohur me këtë qëndrim të Rugovës në dëshminë e tij kundër Milosheviçit dhe pikërisht ky fakt i bën ende me të kompromentuara politikisht e nga pikëpamja morale të ashtuquajtura shënime të tij.

Vetë Rugova në atë dëshmi, në pyetjen që i bën gjyqtari shpjegon arësyet e këtij aksioni serb kundër tij.

- "Pyetje: Cilat do të ishin pasojat e qëndrimit tuaj politik për shkak të atyre dokumenteve që juve ju kërkuan të firmosnit?

- Përgjigje: Natyrisht se kanë menduar se me këtë të më kompromentojnë, të më diskretitojnë para opinionit publik të Kosovës, shqiptar, dhe po ashtu të nxisin konflikte brenda në sferën politike kosovare shqiptare, dhe këto sigurisht se kanë qenë qëllimet e kësaj që u veprua me mua" ( )Libri "Dr. Rugova triumfoi në Kosovë dhë në Hagë", Shtëpia Botuese "Shqipëria Etnike", Prishtinë, 2002, faqe 72.....



10. Ibrahim Rugova dhe Adem Jashari janë simboli i lirisë së Kosovës



Një ish-gazetar nga Shkodra, i katapultuar për arësye të besnikërisë së tij ndaj doktrinës enveristo-titiste-staliniste në drejtues kryesor të një partie politike kosovare në diasporë, B.I, njëkohësisht mik i Paskal Milos, kishte shkruar një artikull me rastin e njëmbëdhjetëdhjetë vjetorit të rënies së heroit tonë kombëtar, Adem Jashari, në të cilin përpiqej që këtë figurë madhore të kombit tonë tia kundërvinte figurës tjetër po aq madhore e të ndritshme, Ibrahim Rugovës. Ai thoshte se "Adem Jashari kishte patur fatin, që duke i takuar një populli që i kishte besuar, kishte ecur në rrugën e tij, e cila ishte tejet e pakrahasueshme me rrugëzimet e pafund, herë gjysëm sllave dhe herë gjysëm përçartëse të njeriut të Velanisë. Përpjekjet që bëhen sot për të vënë një linjë barazimi mes njeriut të Velanisë, të cilit nuk i përmend emërin për të mos e vënë pranë emërit të Jasharëve, janë veçse dështime të tjera të politikës ditore. Për më tepër ata janë të dhimbshme kur bëhen nga njerëz që i kanë takuar një mendimi të ri politik dhe filozofie të re politike në Kosovë". ( ) http://pashtriku.beepworld.de/files/AdemJashari/b.i ademjashari_miti_legjenda_3.3.08_1.htm

Për këtë shkrim kisha bërë një replikë në gazetën "Bota sot" të datës 15 Mars të vitit 2009....

[Urata]

Pjesa IX



Ndikimi dhe aktualiteti i filozofisë së Rugovës



Vlerat e personaliteteve, ashtu si dhe te lëvizjeve politiko-shoqërore, të cilat ata i udhëheqin gjithnjë janë matur me ndikimin që ato kanë patur në dy periudha: Në periudhën kur këto personalitete kanë jetuar dhe gjithashtu e kanë drejtuar një lëvizje të caktuar politiko-shoqëore, si dhe në kohët e brezave të ardhshëm, kur ata nuk kanë jetuar më. Ndikimi në rastin e parë, pra gjatë kohës kur Rugova ishte në krye të lëvizjes së shqiptarëve për liri, pavarësi e demokraci ka qenë i drejtpërdrejtë dhe smund të ishte ndryshe. Edhe lëvizja e tij politike, nacionale e shoqërore si dhe filozofia e kësaj lëvizjeje është shfaqur me ndikim të drejtëpërdrejtë në këtë periudhë. Kjo dukuri është trajtuar në pjesët e mësipërme të këtij libri.

Por më së shumti udhëheqësit e kombeve dallohen për gjurmët që ata lënë pas vdekjes, në kohërat kur nuk jetojnë. Rruajtja e ndikimit dhe aktualitetit të një filozofie të përpunuar dhe aplikuar në kohët që vijnë është matësi kryesor i vlerave që përfaqëson ajo.



1. Modeli Rugova për shtetin e Kosovës



Ibrahim Rugova me siguri përbën një shembull unikal në jetën poltiko-shoqërore të shqiptarëve në përgjithësi dhe të Kosovës në veçanti. Eshtë një dukuri unike në mjediset e Europës Juglindore ajo disiplinë politike shembullore, të cilën e shfaqin në ditët e sotme shqiptarët në Kosovë. Kjo disiplinë i ka ndihëmuar qeveritë e pas luftës dhe atë të periudhës së pas pavaësisë që të ruajnë stabilitetin politik në vend. Ndërkohë një disiplinë e tillë kishte befasuar vëzhguesit ndërkombëtarë të zgjidhjeve politike në Kosovë. Shqiptarët, me vetëpërmbajtje të pashembullt kishin dëshmuar pjekuri të jashtëzakonshme gjatë procesit të votimeve në të gjitha zgjedhjet e përgjithshme e lokale të zhvilluara në këtë vend të ri. Ata me të njëjtën disiplinë kishin shpallur pavarësinë e Kosovës dhe po me të njëjtin ritëm ishin përballur e përballen me aksionet antishqiptare të Serbisë. Me këtë lloj disipline shembullore ata kanë sfiduar të gjitha përpjekjet e Serbisë për ta destabilizuar Kosovën e pasluftës. Por njëkohësisht kanë zhvleftësuar të gjitha parashikimet ogurzeza dhe vlerësimet e gabuara se "shqipratët janë problemi në Ballkan", nëse i referohem një deklarate të sekretarit të Përgjithshëm të Këshillit të Europës, Terry Dejvis, lëshuar më 2004 para 30 studentëve shqiptarë......



2. Përkatësia e trashëgimisë së Rugovës



Ndërkaq në kohën e sotme është zhvilluar një debat i gjerë rreth asaj se "kujt i përket Ibrahim Rugova dhe trashëgimia e Tij poltike. Nënkryetari i Lidhjes Demokratike të Kosovës, Lutfi Haziri, kishte tërhequr në pranverën e vitit 2009 vëmendjen e disa partive politike, për "përpjekje për ta përvetësuar këtë trashëgimi", duke u adresuar kryesisht te Ramush Haradinaj. Në atë prononcim shihej qartë një shqetësim i përligjur për faktin se kishte filluar njëfarë "gare" në këtë drejtim, garë e cila më së shumti kishte të bënte me interesat e ngushta partiake.

Por në princip "vërejtja" e LDK-së dhe përfaqësuesit të saj nuk mund të shihej si një hap i mirë dhe nuk paraqiste realitetin e krijuar pas vdekjes së liderit historik. Në princip autoriteti, filozofia politike dhe trashëgimia e Ibrahim Rugovës lidhen me ndikimin dhe ruajtjen e koherencës së atyre principeve për të cilat luftoi Ai. Dhe nëse i përmbahemi faktit se Ibrahim Rugova i përket më së shumti Kosovës sesa LDK-së, edhe pse me LDK-në ishte i lidhur fati i vendit, atëherë dalim në përfundimin se trashëgimia e këtij personaliteti i përket po ashtu Kosovës. Dhe nëse pranojmë këtë formulë, atëherë duhet pranuar formula se lideri historik i përket të gjithë klasës politike të vendit, të majtë ose të djathtë qofshin ata.

Në vende të ndryshme është e vërtet se të majtët kanë simbolin e tyre, ndërsa të djathtët kanë gjithashtiu një simbol tjetër. P.sh në Gjermani të djathtët e CDU-së kanë si simbol Konrad Adenauer-in, kurse të majtët socialdemokratë kanë si simbol Ë...illy Barndt. Por të dy palët kanë simbol të përbashkët themeluesin e shtetit të njësuar të Gjermanisë, Otto von Bismark.

Ibrahim Rugova luan në rastin e Kosovës rolin e Bismarkut.....