Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Pamvarsija
nga autori xhelal ferizi
digjet hana e bukurisë
pamvarsinë me i pa shqipnisë
shqipërisë që i thonë dardane
që flet shqip me at gjuhë nane
-----
qe i kan kja po gurë e, dhe
n ,shekuj t' motit ,shkelë ,nen shkje
fushat n 'zap,e shkelë ne ara
dikurë motit ish ma e para
lule antike qelë në, europë,
kur pa,u shkelë, ish n, gur e tok
pa e verrshue fiset t, sibirit
kish lashtsi bija e ilirit
kishte zhvillim n' gurë e n 'kala
vena e rrushi ,s'ju kan tha
veq jan derdhë po mjalta e hoje
shqip ësht shkri ajo gjuhë goje
edhe ka pasë bibila n' fusha
kanarina e plot zogusha
-----
që kan kndue bukur me sqep
iliriane ish me djep

ajo, dardana mesdhetare
gjuhë kulturë tu i pasë shqiptare

edhe tradita e kultivimit
gjuhë ,kultura n' kulm te vlimit
plot punime shkri,n' piktura
gurë,e trej kala e ura
n ,paqe i,kish,fusha e ledina

i kan kndue shum kanarina


edh ka qenë, me karajfile
me lulkuqe e ,trandafile
me ato gurra te kullimit
me liqej te, avullimit
ne ballkan ne europë antike
me hjeshi te lasht ilirike
n' ,pasqyrë t sajë thon ësht kqyrë qielli
kan pi uj,shum rreze dielli
----
edhe kan shue etjet ,shum yje
erë e malit ,që flladson pyje
edhe puhizat e kan lmue
e qerpikt hana i ka shkrue
ka pasë ,n flatra dallendyshe
sot ,ka mbetë,ajo ma ndryshe
------
duan ta mbushin ne shkje e kisha
djep qakajsh ta bëjn per bisha
qe kan ardhë me ngrënë me hile
turr me lkura e dhelpra skile

tue shkel gongje e karajfile
---
tue shkelë trupit la me gjak
tu e gjuejt ,n shtiza e n, mizdrak
ajo serbia me karadak
edhe kulqedra ajo rusia
e tjera lavire e rruspija
per me i bdekë mbi dhe etnija
-----
e kan shkelë ket tokë me ari
por nuk vdes jo kurr shqiptari
deri sa te ket martina zhari
--------
por se hasimi shum ka gjue
ne shpuzë e hi e ka shkrumbue

gjuej, me top e gjuej ,n gopeder
lshou arij e lsho kulsheder

e dardana me belholla
tu e lidhë gjarpij e bolla
her tue pre shpata e qeliku
her tue e lidh n pranga armiku

sibirgjijt qe erdhen me akull
tu ia rrxue shum mote shakull

shtrue lashtsinë me gjurmë per dhe
tu i ndrrue kishë e tu i ndrrue fe
----
mbasi ate e la latini
therrë me shpatë e me i far thini

helmatisun shtri me vdekë
gati vyshkë me gjuhë stermekë
edhe e mbloj n' asimilim
e la gjveshë pa armatim
ja rrenoj kala e gurë
ia shëmtoj po dhe e nurë
e kan shkelë perandori

e kan shndrrrue me shkrumb e hi

i kan marr po shum tapi
-----
pansllaviant thue se u la baba
me ia nxjerrë shpirtin me krraba

per me e djegë e me e ,shkretue
me nomad etninë me i ndrrue

me ia ndrrue ato adetet
me i pi krojet bereqetet

me ia pshty besimin t' diellit
me e mbushë lot deri n kup te qiellit

me i a,shtrue zogzat per dhe
me i ndrrue farë e gjuhë e fe

e qka jo zi e ma zi
me skllavrue po mal e vrri

mos me pas mbi dhe shqipni

mos me lanë në hise t' vet
me i derdhë lot si lum e det

me i krijue n zemer , t lashtsis
prralla e mite t', pansllavisë

kur ktu s' kish as gjurmë as ,gjak,
pansllavisht,kush s' bënte ,njak

jo as njak, besa e gak,
s', shihej gjurmë kund as ogjak
as ndoj germë ,as emer shkja
toponim,askush s'ka pa

per veq rreze te gjevahirit
gjith ku i thonë toka e ilirit

,
emertim askund mbi troje
dej sa i dit na,mbluen me ploje

ktu n, kto t, plleshme ,te paana
ku dlirsin e shtronte hana
toka te lashta e pjellore
erdh me e shkel qizmja mizore
ktu ku shndriste bukurija
fusha t, shtrime si mahnija
mbush me nurë,me plot perrija

qe ai qiell i kish bekue
por, fat t' keq zoti u kish shkrue

pse mbas do kohe s' do,t kenë ma
n,gurra e,kroje ,lirë me ra

me mbushë uj me ato bucele
as me i ruejt po dhi e dele

pse ai shkja me karadak
do t' ua, laj mrizet me gjak

edhe krojet e kullimet
tu i dhunue ah, vashat trimet

ilirianet shtat ylbere
që jan zogza e lule vere

që me bel mahnisin dhe
qeilli kjanë me lot si rrke

tue pa tmerrin kah shkelë ,n, kambë
mbush zaptues toka n' qdo pllambë

e rrenue kishat me,kryqe
kjajë ,e n gjamë,vajtojnë shum qyqe

edhe dyer shum mblue me therra
ikun n ,fusha dhi e derra

edhe keca ,dhi e e dele
ikun vashat lidh n 'kordele
e jan mblue fushat n' ,katran
tym,e zjarrë mblojnë diell e,hanë

ikun shpirtë me shptue ,n' per vrrije
kush n'per lugje male e pyje

me i shpetue kthetrave ,t egra
mos me vu n' qafë zgiedh e zhegra

me iu hyp shkjau kalirue
gjuhë e doke mos me i ndrrue

e kshtu shqip ah tue bertitë
thon se yjt kan dash t, me zbritë

tha s' dy syshë atje njitë qiellit
desht me u ndalë thonë drita e diellit

se me ploje e shkrumb,verbue
e s'po mundej me e kundrue

poshtë kah ndrrohej e mjerë etnija
fara e jonë ,perzie ,me bija

edhe me bij që t' lasht ,n' kanu
n' sllav te ardhur me u shendrru

vazhdon nga autori xhelal ferizi