Qeveria e re!!!

[bert]

e gjithe kjo force duhet dislokuar pergjate kufirit me serbine dhe seline duhet ta kete ne mitrovice

[Oqeani]

Postimi origjinal është bërë nga bert

e gjithe kjo force duhet dislokuar pergjate kufirit me serbine dhe seline duhet ta kete ne mitrovice

Mos po e ka "kaqikun" sa te zogut e ....

[fadil]

Ministri Limaj gjatë inspektimit të punimeve në rrugën Ferizaj - Bazhdarhane

Limaj lidh tri komuna
Rruga Ferizaj - Bazhdarhane është projekti më i madh që ka pasur ndonjëherë komuna e Ferizajt. Ministri Limaj ka premtuar edhe një lidhje me komunën e Suharekës

Nga Bardh Frangu më 18.09.2009 në ora 17:01

Ministri i Transportit dhe Postë-Telekomunikacionit, Fatmir Limaj, ka inspektuar punët në rrugën Ferizaj- Bazhdarhane, të gjatë rreth 10 kilometra.

Ky është projekti më i madh i realizuar ndonjëherë në komunën e Ferizajt, vlera e të cilit kalon shumën prej 2 milionë e 600 mijë euro. Kjo rrugë mundëson lidhjen e fshatrave të komunës së Ferizajt, Kaçanikut dhe Shtërpcës. Ajo jo vetëm që mundëson lëvizjen më të mirë të 15 mijë banorëve, por krijon edhe një mundësi më shumë për t’u lidhur me zonën turistike të Brezovicës.

“Kjo rrugë ka plotësuar kriterin strategjik, integrues dhe ekonomik. Është me interes edhe për zhvillimin e turizmit në këto anë”, ka thënë ministri Limaj, duke premtuar se një rrugë e ngjashme do të bëhet edhe në grykën e Neredimes.

“Rruga drejt maleve të Jezercit do të bëhet gjatë vitit 2010, ndërsa vazhdimi i saj për t’u lidhur me komunën e Suharekës do të bëhet më vonë”, ka thënë ministri Limaj, duke e vlerësuar grykën e Neredimes si një mundësi të mirë për zhvillimin e turizmit.

Ministria e tij ka bërë mbi 6 milionë euro investime në komunën e Ferizajt. Për këtë ai ka lavdëruar kryetarin e Komunës, Bajrush Xhemailin.

Ministri Limaj nuk ka mundur të thotë me saktësi nga do të shtrihet autostrada Prishtinë - Shkup, por ka thënë se ajo do të jetë një rrugë krejt e re, në mënyrë që të mbetet si alternativë magjistralja aktuale. “E di se të dy autostradat do të takohen diku ndërmjet Lipjanit dhe Shtimes”.

Ndërsa duke komentuar fillimin e hetimeve të policisë së EULEX-it në PTK, ministri Limaj ka thënë se PTK-ja është ndërmarrje publike dhe s’ka lidhje me MTT-në. “Ne miratojmë vetëm politika të përgjithshme, ndërsa këto janë çështje të Ministrisë së Financave”, tha Limaj, i cili shtoi se është i interesuar që të hetohet çdo rast kudo ku dyshohet për keqpërdorime.

[fadil]

Isa vs. Astrit : Nis beteja për kryeqytetin
Beteja për Prishtinën, në balotazh, do të kushtëzohet nga dy faktorë, sa është elektorati i LDK-së i bindur në performansën e Isa Mustafës, dhe nga ana tjetër, sa do t’i bindë votuesit Astrit Salihu, si kundërkandidat me më shumë gjasa, se vota për te është votë për ndryshime në Prishtinë, por edhe për PDK-në që kërkon rinovimin e identitet.

Nga Shkelzen Maliqi më 14.09.2009 në ora 13:04

Kandidimi i Dr. Astrit Salihut nga PDK për Kryetar të Prishtinës, sjell disa risi të rëndësishme.

E para risi është për vetë partinë që e kandidoi, sepse tash edhe në praktikë PDK po dëshmon se nuk është vetëm parti e UÇK-se dhe e meritokracisë. Duhet të shihet nëse edhe në komunat tjera ka përzgjedhje të tilla, por tendenca e inkuadrimit të personaliteteve dhe intelektualëve vërehet që nga vjeshta e vitit 2007 dhe emërimi i tyre për këshilltarë të Kryeministrit. Pastaj, edhe nëse do të ishte vetëm Prishtina test për këtë hapje të PDK-së, kjo e ka rëndësinë simbolike dhe promovuese – bëhet fjalë për Kryeqytetin e Kosovës. Leksionet e mësuara në zgjedhjet e mëhershme, kur në Prishtinë kandidonte njeriu i dytë i PDK-së, Fatmir Limaj, i kanë bindur drejtuesit e PDK-së, para së gjithash Hashim Thaçin, se PDK-ja duhet të dalë nga “baza e Drenicës” dhe të kërkojë aleanca të gjëra ndër qytetarët dhe intelektualët, nëse synon të bëhet në kuptimin e plotë të fjalës - parti kombëtare.

Risia e dytë është se PDK-ja futet në garë me ambicie që të sfidojë dhe të mundë LDK-në që konsiderohet bastion i fundit i madh i mbetjes së partisë së Rugovës. Në demokracitë me përvojë ndodh shpesh që koalicioni i dy partive në nivelin qendror, nuk e pengon konkurrencën e ashpër në nivelin lokal. Por, në kushtet tona specifike, gara për Kryeqytetin mes dy partive në pushtet mund të jetë me pasoja. Deri më sot, harmonia e qeverisjes PDK-LDK, që në asnjë moment nuk është trazuar, por tani ka gjasa që të dëmtohet, ose edhe të kthehet në valët e dikurshme. Për shkak të kësaj harmonie, disa kanë menduar se PDK do të kandidojë vetëm formalisht në Kryeqytet, për të mos i trazuar raportet me partnerin në qeverisje. Por, kandidimi i Astrit Salihut, tregon se PDK-ja nuk është pa ambicie dhe madje shpreson se në balotazh, edhe do të mund të fitonte zgjedhjet. Në këtë kalkulim, PDK paraqitet me inkluzivitet, qëllimi është përfitimi i votuesve të rinj, ndërkaq që supozohet se LDK-ja do të mbetet në ngërçin e mbrojtjes së elektoratit që po shkapërderdhet ose bëhet indiferent.

Për LDK-në në krizë beteja për Prishtinën është njëfarë dore vendimtare. Nëse humbet Prishtina, shembja e LDK-së nuk do të ketë të ndalur. Edhe në gjendjen e krizës, kjo parti nuk ka vesh për këshilla, sillet si pacienti që nuk e dëgjon mjekun por mjekohet vetë.

Po kështu, meritokracia në LDK është po aq e shprehur sa në PDK, por LDK-së, për dallim nga PDK-ja, i mungon fare politika e hapjes dhe inkuadrimit. Edhe kryetari aktual i Prishtinës, përndryshe i rikandiduar, akuzohet nga rivali i tij Rexhep Osmani, se “për 18 vjet ka refuzuar të anëtarësohet në LDK”. Rexhep Osmani, madje, ka ndërmend të paraqitet si kandidat i pavarur, duke thelluar avazin e shembjeve të vogla dhe të mëdha në LDK.

Beteja për Prishtinën mes LDK-së dhe PDK-së, sipas një spekulimi, mbase është uverturë e Hashim Thaçit për zgjedhjet e përgjithshme, që ndoshta do të mbahen vitin e ardhshëm, ku do t’i konvenonte nëse LDK-ja do të humbte Kryeqytetin, ndërkaq që PDK-ja do ta kapitalizonte për edhe një mandat edhe më të bindshëm, mbase edhe me partnerët tjerë.
Astrit Salihu nuk është emër i panjohur për opinionin. Në fushën e tij, në filozofi, është autori më i spikatur jo vetëm në brezin e tij. Astriti ka qenë afër ose pjesë e shumë projekteve politike dhe mediale në vitet ’90, pastaj aktiv edhe në shoqërinë civile. Në atë kohë nuk ka treguar ambicie politike, edhe kur kishte oferta serioze. Mirëpo, dy përvojat e hidhura në detyrat publike që ka ushtruar, e kanë bindur se në këtë shoqëri nuk mund të bësh asgjë nëse nuk ke pushtet.

Incidenti i parë ka ndodhur në vitin 2004 kur si zëvendësdrejtor i RTK-së kundërshtoi ashpër vlerësimet e komisionerit për media Bob Zhilletit dhe të OSBE-së, ku për ngjarjet e marsit përgjegjësia i atribuohej raportimit të RTK-ja. Astrit Salihu u detyrua që të largohet nga RTK nga janari i vitit 2005.

Incidenti i dytë ndodhi një vjet më vonë, kur Astrit Salihu dorëzoi temën e doktoraturës të kompletuar në UP, me procedura paraprake të rregullta. Por, dikush nga “kolegët” u kujtua që të bllokojë doktorimin e tij duke e kontestuar atë a posterior me faktin se Salihu nuk kishte magjistruar paraprakisht. Çështja kaloi në arbitrazh në Rektorat, dhe atje u bë heshtja e thellë, nuk thanë as po as jo, për mbrojtjen e doktoratës. Edhe nëse ka qenë e paligjshme, e nuk ka qenë, përgjegjësia i bie UP-së, jo kandidatit.

Për fat, një vit më vonë, Astrit Salihut i pranohet tema e doktoratës në Zagreb, puna vlerësohet lart dhe pa fije problemi fiton titullin.

Pas këtyre dy përvojave të hidhura, Astrit Salihu vendosi që ta katapultonte vetën në politikë dhe këtë jo në ndonjë parti të vogël, - ka pasur edhe oferta të tilla, - por në njërën nga partitë e mëdha, ku praktikisht nuk ka pas zgjedhje tjetër pos PDK-së. LDK-ja e mbyllur dhe në krizë gjithnjë mbanë mëri ndaj kritikuesve të politikave të saj në vitet ’90 e më vonë, dhe Astriti shpesh e ka bërë këtë në shkrimet që botonte në “Kohën javore” dhe publikimet tjera.

Astrit Salihu është njeri që mendon me kokën e vet dhe e thotë atë çka mendon. Nuk do të jetë thjesht një vegël ose “kurban” i Hashim Thaçit, por do të çajë vizione dhe shtigje të reja për PDK-në. Skeptikët do të thonë, nëse kjo është e mundshme.

Për Isa Mustafën dihet më shumë, edhe pse mandati i tij ka kaluar disi heshtur. Është punëtor i zellshëm, mirëpritës, nuk bën shumë zhurmë rreth vetës, por si duket ka qenë i pafuqishëm dhe pa përkrahje që të nisë zgjidhjen e problemeve të mëdha të Kryeqytetit. Ndoshta i ka munguar edhe bashkëpunimi më ngushtë me Qeverinë, që çështjen e kthen sërish te raportet në esencë dyshuese PDK-LDK.

Për 10 vjet, Prishtina ka qenë bastion i LDK-së dhe pos problemeve të trashëguara janë shtuar edhe ato të qeverisjes “pa plan” të LDK-së. Kriza e LDK-së e ka përfshirë edhe Prishtinën, ku sërish Isa Mustafa fitoren do ta kërkojë në balotazh. Beteja për Prishtinën, në balotazh, do të kushtëzohet nga dy faktorë, sa është elektorati i LDK-së i bindur në performansën e Isa Mustafës, dhe nga ana tjetër, sa do t’i bindë votuesit Astrit Salihu, si kundërkandidat me më shumë gjasa, se vota për te është votë për ndryshime në Prishtinë, por edhe për PDK-në që kërkon rinovimin e identitetit.

[fadil]

Kthimi kah komuna
Përgatitjet e partive për zgjedhjet lokale të 15 nëntorit kanë shfaqur një evoluim të qartë të politikës kosovare. Kemi të bëjmë me një decentralizim të mirëfilltë politik, i cili ka ardhur si rezultat i rritjes së vetëdijesimit të spektrit politik për fuqinë e votuesit kosovar.

Nga Artan Muhaxhiri më 19.09.2009 në ora 13:31

“E qet syretin [e Rugovës] aty dhe komunikon me njerëz”.

Ky definicion antologjik, i thënë nga Eqrem Kryeziu (mjeshtri i ironisë politike), për Gazetën Express, në tetor të vitit 2007, një muaj para zgjedhjeve të përgjithshme, është sublimim i formulës magjike e cila dominoi politikën kosovare gjatë periudhës së Ibrahim Rugovës.

Kur një qasje e tillë thjeshtëzuese, që nuk ishte e huaj as për dy partitë tjera të mëdha, aplikohej për zgjedhjet qendrore, mund të paramendohet se çfarë rëndësie dhe respekti margjinal i është kushtuar zgjedhjeve lokale. Vështirë të jetë folur për to në Prishtinë pa një dozë të lartë cinizmi.

Pastaj erdhi 17 nëntori 2007. Dita kur votuesi kosovar u shfaq. E ndryshoi skenën politike. Dhe fitoi respektin.

Prej qershorit 1999 deri në nëntor 2007, imazhokracia politike ishte alfa dhe omega e liderëve kosovarë. Fotografitë e Ibrahim Rugovës, Hashim Thaçit dhe Ramush Haradinajt ishin zëvendësuese të projekteve konkrete dhe investimeve kapitale, njëkohësisht shënonin edhe mungesën totale të përgjegjësisë ndaj qytetarit. Secili protagonist i madh a i vogël politik, sa herë që i ofrohej mundësia për të qenë afër mikrofonit premtonte pavarësi, integrim në strukturat euroatlantike, hapje të vendeve të reja të punës, liberalizim të vizave, etj., etj. Për vite të tëra u krijua një inflacion i premtimeve të cilave s’u besonte askush: as ata që i jepnin, as ata që i merrnin. Ishte e lehtë të thuheshin fjalë të mëdha, s’kishim gjë në dorë.

Ndryshimi radikal i raportit të forcave politike pas nëntorit 2007, ishte leksioni të cilin politikanët kosovarë u detyruan ta mësojnë njëherë e mirë.

Sot shohim diçka tjetër. Ndonëse shumica dërmuese e akterëve janë të njëjtë, mënyra e tyre e të menduarit politik nuk është si më parë.

Përgatitjet e partive për zgjedhjet lokale të 15 nëntorit kanë shfaqur një evoluim të qartë të politikës kosovare (me përjashtim të barazisë gjinore). Për herë të parë është duke iu dhënë rëndësi e madhe zgjedhjeve në këtë nivel, i cili ka qenë skajshmërisht i injoruar. Asnjëherë nuk ka qenë i pranishëm një mobilizim kaq i madh i partive për zgjedhjet lokale, përfshirë lobimet për kandidatura dhe debatet në media. Nuk ka pasur përplasje të hapura brendapartiake dhe kërcënime serioze për bojkot të ndonjë kandidati nga kundërkandidatët, as anëtarësime partiake të nivelit të lartë enkas për zgjedhje lokale, e as koalicione parazgjedhore midis partive të rëndësishme parlamentare.

Pozitat e kryetarëve të komunave ishin dhurata që partitë (kryesisht LDK’ja) ua jepnin personave të caktuar, në bazë të kronizmit të institucionalizuar. Kësaj radhe kemi të bëjmë me një decentralizim të mirëfilltë politik, i cili ka ardhur si rezultat i rritjes së vetëdijesimit të spektrit politik për fuqinë e votuesit kosovar.

Janë tri arsye kryesore për këtë ndryshim.

1. Përfundimi i politikës së mbizotëruar ekskluzivisht nga Kulti i Individit, që ndodhi me vdekjen e Ibrahim Rugovës dhe ndryshimin e spektrit politik në 2007. Asnjë lider aktual nuk është aq i fuqishëm dhe i guximshëm që të futet në zgjedhje (qendrore apo lokale) duke u mbështetur vetëm në peshën e imazhit të vet. Lideri i mirë, me shokë shumë.

2. Mbarimi i procesit të pavarësimit të Kosovës (bisedimet në Vjenë, Plani i Ahtisaarit, shpallja e Pavarësisë), i cili e zhvleftësoi krejtësisht argumentin universal të shfajësimit politik për mungesën e projekteve, keqpërdorimet dhe keqmenaxhimin: “Çështjen e Statusit”. Fjala “Pavarësi” më nuk është pjesë e fjalorit politik.

3. Niveli lokal është terren shumë më i përshtatshëm se ai qendror për arritjen e suksesit politik. Pas pavarësimit të Kosovës, puna në nivelin qendror është më komplekse në krahasim me qeverisjet e kaluara, prandaj edhe projektet e rëndësishme varen nga shumë faktorë, kryesisht ndërkombëtarë. Në nivelin lokal, frytet e punës shihen shumë më shpejt dhe suksesi mund të shndërrohet në trampolinë për pozicione të larta në nivelin qendror. Gjithashtu, kryetarët e suksesshëm të komunave mund t’i krijojnë vetes një autonomi të konsiderueshme në raport me liderin dhe strukturat qendrore të partisë.
Beteja për Prishtinën ka filluar muaj më parë, me përmendjen e pjesëmarrjes së mundshme të Behgjet Pacollit dhe Blerim Shalës. Isa Mustafa ishte i sigurt. Në fund, AAK’ja dhe AKR’ja vendosën për kandidatë tjerë, kurse ishte PDK’ja ajo që me kandidaturën e Dr. Astrit Salihut bëri një hap drejt sfidimit të skemës me të cilën identifikohet si parti - “Drenicë dhe/ose UÇK”. Fitorja e tij në Prishtinë do t’i krijonte rrugë Thaçit për hapje të mëtejme strukturore të PDK’së. Dhe anasjelltas.

Në përgjithësi, AAK’ja ishte më energjikja në angazhimet për këto zgjedhje (kandidaturat e Blerim Kuçit, Bislim Zyrapit dhe Muharrem Shabanit, së bashku me fushatën disamujore të anëtarësimeve të reja); disa ish-ministra do të tentojnë rikthimin në bazë (Kuçi, Isufi, Veliu, Rexhepi); AKR’ja befasoi me Mimoza Kusari-Lilën në Gjakovë, kurse PDK’ja i bëri ftesë nënkryetarit të ORA’s, Gazmend Muhaxherit, për Pejë.
LDK’ja ballafaqohet me rrezikun më të madh. Nëse në këto zgjedhje ajo nuk arrin ta ruajë fuqinë e tashme, ose të bëjë ndonjë lëvizje përpara, definitivisht do të dëshmohet se humbja traumatike në 2007 ia ka zhdukur çdo forcë për rimëkëmbje. Vazhdimi i mungesës së ndryshimeve në lidership, i cili nuk ka fuqi të ballafaqohet me realitetin, do të rezultojë me humbje të mëtejshme të elektoratit.

PDK’ja rrezikon humbjen e dy komunave ku ka pasur probleme të mëdha me zgjedhjen e kandidatit (Prizren dhe Gjilan), po ashtu edhe Mitrovicën, pas moskandidimit të Bajram Rexhepit. Mirëpo, fitorja në Prishtinë do t’ia çimentonte pushtetin.

AAK’ja planifikon fitimin e qeverisjes në dy komunat e shënjestruara qëmoti (Therandë dhe Vushtrri), së bashku me ruajtjen e pushtetit në Gjakovë dhe Pejë. Ky skenar do t’i jepte shpresë për sukses në zgjedhjet e ardhshme qendrore. Në të kundërtën, do të dëshmohej se bagazhi i keqqeverisjes është tepër i madh për t’u larguar nga kujtesa e qytetarëve kosovarë.

Zaret janë hedhur. Pikët do të numërohen në mbrëmjen e 15 nëntorit.

[MemphiSx]

Krejt ne rregull osht o fadil! Mos i bon reklam te madhe Astrit Salihut,sepse nuk eshte figure ne Prishtine! Bilem ne nje debat parazgjedhor ne 2007,Keshilltari i Isa Mustafes na doli me i afte se vet Astriti si kshilltare i Fatmir Limes!!

Nejse,s'na e the naj fjale per qit punen e Mitrovices veriore,pse ska zgjedhje n'ate pjese,perderisa serbet mbajn zgjedhje andej sa her qe tju teket??

[GURI SYLAJ]

Postimi origjinal është bërë nga MemphiSx

Krejt ne rregull osht o fadil! Mos i bon reklam te madhe Astrit Salihut,sepse nuk eshte figure ne Prishtine! Bilem ne nje debat parazgjedhor ne 2007,Keshilltari i Isa Mustafes na doli me i afte se vet Astriti si kshilltare i Fatmir Limes!!

Nejse,s'na e the naj fjale per qit punen e Mitrovices veriore,pse ska zgjedhje n'ate pjese,perderisa serbet mbajn zgjedhje andej sa her qe tju teket??

MemphiSx ,mos ia le seri edhe ti!
A nuk po e shehe qe ne tere kete hallakame ,bile edhe nga analist e expert po del se keto zgjedhje jan te rendesishme vetem per Prishtinen, demek qaty ku jan paret .Per pjeset tjera te Kosoves nuk bahet nami kush i merr.Sikur ne Mesjete ,kryesore Kalan mos me e marr kundershtari se per ARA e LIVADHE nuk eshte edhe " PUNE E MADHE" !
A nuk po e vrene ti se kurrkush e as analistet nuk e prekin ceshtjen e autoriteteve udheheqese neper komuna qe ngarkohen me vepra penale.
Nuk dij ,ketu a eshte ne pyetje KUSHTETUTA (ligji) a KUSH PO TUTET !!
E tash dy fjale per analistet !
Krahasimi i "Komandateve" dhe Filozofit eshte fyerje per kandidatet tjere ne PDK,eshte fyerje per pjeset tjera jasht Prishtines eshte fyerje per vet A.Salihun!! Por faji ne kete rast bije mbi keta "super analista "
Kurse sa per Doktoraturen pa magjistru nuk eshte far problemi .Neve kemi plot Dr qe nuk e kan kry as gjimnazin !