Kur’ani - Burim I Udhëzimit Dhe Ndërtues I Jetës”

[Lapsi]

Kur fjala nuk percillet me veper


” O besimdrejte, perse e flitni ate qe se veproni? O sa ju urren All-llahu kur flitni, e nuk punoni! All-llahu i don ata qe ne rrugen e Tij luftojne si beden i forte.” (Es-Saff:2-4)


Besimtari, kur e lidh nje kontrat, duhet ti permbahet te nenshkruares; kur jep premtimin, duhet ta zbatoj ate. Ajo eshte veti e besimtarit te vertete i cili gjithnje qendron pas asaj qe thote, kurse te te tjeret ai njihet si njeri i ndershem, fjala e te cilit eshte bese e forte, dhe nuk kane frike nga shkelja e saj.e kjo njeshmeri buron nga besimi, kurse e kunderta, mosmbajtja e premtimit buron nga dyfytyresia. Nje pjese e njerezish gjate gjithe jetes perpiqen per ta cuar ne vend merreveshjen e nenshkruar ne zemra, kurse nje pjes tjeter jetojne pa ditur gje per nje marreveshje te tille. Ja, ne kete pike ndahen besimtari nga hipokriti. Kurani u ben verejtje besimtareve per fjalet dhe premtimet e tyre te zbrazeta. Pohon se praktika tregon ekzistimin e distances te gjere ndermjet fjaleve dhe veprave, premtimit dhe permbushjes se tij: “ O besimdrejte, perse e thuani ate qe se veproni?” U ben verejtje per kete kontradikte ne menyren e cila permban zemerimin dhe pakenaqesin e All-llahut: “Tek All-llahu gjeja me e urrejtur dhe neveritese eshte qe ta thoni ate qe nuk e veproni.” Zbatimi i premtimit, fjales se dhene ka nevoje per dy sende, te cilat kur plotesohen te njeriu, ai e ka me lehte ta realizoj ate me te cilen eshte ngarkuar. Memoria e dobet dhe pavendosshmeria, jane pengesa serioze te kryerjes se obligimeve. Njeriu shume shpesh i nenshtrohet ndikimit te kohes, me cka te djeshmen qe e donte shume, sot nuk e do, kurse per te nesermen nuk ia ka idene si do te veproje. Kjo eshte nje reflektim i cuditshem ngase i fshin shenjat e qarta, ajo qe eshe transparente ( e Dashur) ne te humbet dhe preokupohet me risi.
Per ate njeriu duhet me ia perkujtu vetes gjerat, mos te dominojne ne te valet e harreses, ngase qendrimi ne fjalen e dhene eshte domosdoshmeri e qenies njeri dhe njohjes se vlerave njerezore!
“ Mos thuaj, premtoi, por nuk e coi ne vend premtimin! Mendo ato qe u premtuan e nuk u cuan ne vend. Mos deno kend duke thene se nuk u tregua njeri! Kujto rastet qe ti vete i le te te ikin per tu treguar njeri!
Fol po edhe vepro ne baze te asaj qe e thua se me kete e kenaq All-llahun dhe e deshmon veten se je njeri!


Agim Jakupi