Mendime Momenti

[lovely]

Sonte nuk te largoj dot nga mendja.. te njoha tash 10 vite, kokeforte, krenare, vetbesim, qendrim t forte...
Sot, shtrihesh ne spital, e vetme ne kete bote...
Sot e largove masken "e forte" , me tregove lotet e tu, dhimbjen tende, sa shume e deshirove nje femije, qe nuk ta fali Zoti kurre. Tregove si rrite femije t ndryshem neper bote, sa shume familje te varfera ke ndihmuar, sa shume here ke strehuar drogagjinje ne shtepine tende neteve te ftohta..
Gjate kohes qe te njoha, kuptova se te afermit tuaj, nuk mbajne shume kontakt me ty, ngaqe u telefonoje 5-10 here ne dite? apo qe nga vetmia shumevjeqare flisje pa ndalur?!

Mendova; si nuk shohin njeriun ne ty? Dikend qe ka perjetuar luften e dyte botrore, qe nuk ka pasur buke mjaftueshem nje kohe, pastaj me mundime ke ndertuar shtepi, vetem, ke punuar me vite si gjeneral, ke ndihmuar aq shume njerez ne nevoje?!
Me the se jam engjelli yt, me pyete; qfare do beje ti pa mua? ...
Une ndiej dhimbjen tende shpirterore dhe ato fizike, ndiej nevojat e tua, per t`u pare, per t`u degjuar, per t`u ndier qe eshte dikush qe kujdeset per ty, qe te do pa asgje ne kthim, per ate qe je...

"Me duaj me se shumti kur e meritoj me s`paku, sepse atehere me nevojitet me se shumti"

Shkova ne shtepine tende per te sjellur gjerat tua ne spital qe te nevojiteshin, sa shume me mungoi prania jote ne shtepi, fjalet tua pa ndalur...
Te premtova se do te te gjendem prane gjer ne fund, si duket fundi nuk eshte larg.
Do me mungosh shume e dashur, por ti do gjesh qetesine, rehatine dhe shpresoj edhe Jesusin tend! :)