Pushtuesi para se të pushton

[premium]

Shkatërrimi i Perandorisë Osmane, i fillimit të shekullit XX, ishte faktori kryesor që e përcaktoi gjendjen e botës islame deri në përfundimin e këtij shekulli për shumë shtete të reja që filluan të ngriten nga hiri i tyre. Megjithatë, asnjëra nga ato shtete për popullin e saj nuk e arriti kurrë më shkallën e stabilitetit dhe të kënaqësisë të cilën ata e gëzonin gjatë kohës së Perandorisë Osmane.

Me fillimin e shekullit XXI shumë probleme dhe konflikte presin në zgjidhjen e çështjeve të tyre. Ekuilibri i shkatërruar me rënien e Perandorisë osmane, asnjëherë më nuk u vendos në mënyrë të kënaqshme dhe mu për këtë lindën këto vatra nëpër territore të ndryshme dhe shumë të ndjeshme të cilat në shumicën e rasteve ndodhen në botën islame. Disa nga këto probleme kaluan me masa të përkohshme, sepse u vazhdua me nxitjen e tensioneve dhe konflikteve tjera deri më sot.

Me shumicë këto konflikte i godasin vendet e dendura të banuara me mysliman (p.sh. Palestina Kashmiri, Avganistani, Iraku, dhe të tjerë). Përveç kësaj, rritja në dukje si e pashmangshme e konfliktit të civilizimeve, si dhe sulmet propaganduese kundër myslimanëve, bënë që bota islame të jetë caku kryesor në sytë e disa individëve nga qarqet njerëzore. Mënyra e këtillë e afrimit shkakton tensione artificiale të pa nevojshme si dhe në mesin e shoqërisë krijon një frikë. Këto probleme nxisin pyetjen siç është për shembull: "Cilën strategji më parë do ta parapëlqejnë myslimanët në shekullin XXI"?

[premium]

Shkatërrimi i Perandorisë Osmane, si shtetit më të madh dhe më me ndikim në botën islame, bëri ndërrime historike në gjeografinë islame, posaçërisht në Lindjen e afërt dhe në pjesën e Gadishullit arabik. Deri në fund të shek. XX, shtetet nacionale të vendosura nga depërtimet e fuqive Evropiane, mbetën burim i tensioneve dhe të pakënaqësive regjionale. Bota islame, e cila kishte dhënë shumë për përparimin e civilizimeve të mëdha, filloi tërheqjen brenda saj. Myslimanët e Lindjes së afërm, si dhe të Afrikës veriore dhe Azisë jugore, nga sundimi kolonialist vuajtën dhe u shtypën shumë. Shumica e këtyre vendeve arritën ta fitojnë pavarësinë tek në gjysmën e dytë të shek. XX. Lufta për pavarësi në disa vende solli shumë gjakderdhje, si p.sh. ajo në Algjeri. Në këtë shtet vdiqën miliona njerëz të pafajshëm, kurse nga pasojat e ndjekjeve torturave dhe mundimeve që ushtroheshin ndaj tyre, një numër i konsiderueshëm i njerëzve mbetën invalid të përjetshëm. Edhe pas arritjes së pavarësisë dhe tërheqjes së forcave kolonialiste, në ato vende nuk u vendos paqja dhe liria. Shkurt, pjesa e madhe e botës islame në shek. XX jetoi duke toleruar luftëra, konflikte, varfëri, dhe pikëllime e mjerime. Ndërkaq që duhet ditur se bota islame nuk ishte çdoherë kështu.
Historia, në XIV shekujt e fundit në tërësi, zbulon një fotografi tjetër: përparimi më i ndritshëm i kulturës dhe shkencës njerëzore u mundësua falë paraqitjes së islamit. Në kohën kur Evropa ishte në errësirë të plotë, myslimanët ishin ata që në rruzullin tokësor vendosën një civilizim të pabesueshëm, ndërsa morali islam ndriçonte botën.

"Lexo, me emrin e Zotit tënd, i cili krijoi. Krijoi njeriun prej një gjaku të ngjizur. Lexo! Se Zoti yt është më bujari! Ai që e mësoi të shkruaj me pendë…" (El Alak,1-4).

Feja islame, të cilin ne sot e njohim, lindi para 14 shekujve në Gadishullin arabik, të Azisë jug-perëndimore. Zbulimi i fundit i librit të shenjtë Kuranit nga Allahu xh. sh. të Dërguarit të Zotit Muhamedit a. s. qoftë Allahu i lumtur me te, pjesë përbërëse e së cilës është morali islam, bëri që njerëzit e pakulturuar, të padijshëm dhe të dhunshëm të këtij regjioni, të mësojnë për mirëkuptim, paqe kulturë dhe civilizim. Në fillim të shekullit VII, Arabia ishte njëra nga vendet më kaotike në botë. Në këto territore jetonin shumë fise, nga të cilat secila për veti kishte nga një idhuj të cilin e adhuronin. Ata i shpallnin luftë njëra tjetrës, derdhën shumë gjak, dhe shkuan aq larg me krime sa që i mbytnin edhe fëmijët e vet, e tërë kjo ndodhte për shkak të idhujtarisë dhe besimeve të shtrembëruara. Mënyra e besimit të tyre nënkuptonte barbarizëm, urrejtje, dhe dhunë, në vend të dashurisë, mëshirës dhe mirësisë. Femrat i konsideronin qenie për të kënaqur epshet seksuale, kurse të varfëritë dhe robërit shfrytëzoheshin në mënyrë më mizore.

[premium]

Duke iu falënderuar vlerave të brendshme të moralit islam (p.sh. dashurisë, mëshirës, ndjeshmërisë dhe tolerancës), regjimet tirane që sundojnë në vendet myslimane do të zhdukeshin. Zhvillimi dhe përparimi ekonomik dhe kulturor do të arrihej. Myslimanët të cilët vuajnë nga barbarizma dhe presione të ndryshme, qofshin ato edhe masakra më gjakftohte do ta gjenin paqen dhe sigurinë, ndërsa periudha e një bekimi të ri do të bëhej realitet.

[premium]

Eshte normale qe edhe ne mesin e popullit tone t’i favorizojne aleatet krishtere anti islam.
Me qe ne ate kohe, ishin kohera te aleancave fetare.
Pra, Aleanca anti islame boterore vendosi qe me fatin e shqitareve te udheheqin aleatet e tyre anti islam:Serbet, Greket, Bullgaret, Malazezet.
Ndersa ne brendi sundimi u morr nga shqiptaret musliman dhe iu dha shqiptareve anti musliman.Anti turk.Anti Arab, anti Islam.Pra shqiptarëve te krishtere.Ne rend te pare shqiptareve ortodoks dhe katolik.Dhe atyre shqiptareve qe kishin mendet e ketyre.
Prej atehere u permbys e mira.
Ata atehere na thane haptazi se ju shqiptaret musliman per pese shekuj ishit alet me Perandorine Osmane Islame, dhe tani ka ardhur koha qe te iu leshoni rradhen aleateve anti islam.Keshtu ishte atehere.Keshtu eshte edhe sot. Me disa ngjyrime.
Ne aleancen anti islame ishin edhe disa muslinan, por te cilet ishin ne sherbim te aleances anti islame.
Ne sherbim te masonerise anti islame.
E parolla feja e shqiptarit eshte shqiptaria, u tha me se ishte paroll masonerike, me qe edhe Pasha Shkodran ishte mason.Dhe kuptohet se edhe ata qe ishin me te ishin mason, apo ishin pavetedijshem ne sherbim te masonerie.
Pra frakcioni fitues i lidhjes se Prizrenit ishte anti islam, anti muslinan, Lidhja e Prizrenit ishte pra veper masonerike.
Ja cili frakcion ka fituar dhe kush prej atehere eshte duke pesuar te ne dhe pse.
E ai qe fiton ai shkruan historine.Ai te vertetes i thote e pa vertete dhe te pa vertetes i thote e vertete.
Dhe aleanca anti islame ka te drejte qe te i shan Muslimanet, Islamin, Perandorine Islame , Turqit.
Serbët Bullgarët, Malazezët, Grekët, ortodoksët, katolikët kanë të drejtë, por jo ne muslimanët. Edhe ata që janë tërësisht të indoktrinuar nga gënjeshtrat anti islame, por jo ata që e dojnë të vërtetën dhe që mendojnë.
Ata që ende nuk e kanë vu trurin në përdorim, ata mund te e shajne.Me që janë të pa vetëdijshëm dhe me që janë të mashtruar.
Gjyshërit tanë dhe baballarët tanë këtë e kanë ditur mirë.Ata që janë rritur me mesimet dhe propagandën anti islame, nuk e kanë ditur dhe nuk e dijnë mirë.
Ja pra pse ne muslimanet nuk kemi te drejte qe te e bejme kete.
Sepse miku yne nuk eshte miku i tyre e as miku i tyre nuk eshte miku yne.As armiku i tyre nuk eshte armiku yne sikurse qe as armiku yne nuk eshte armiku i tyre
Edhe pse genjeshtra 130 vjecare e ka bere te veten, duhet thene se te mashtruarit kanë filluar të e kuptojnë të vërtetën.
Ja edhe nje spjegim.

Nuk mund të jetë miku e as armiku i perbashket.
Ka 130 vite prej kur per disa jane perzier gjerat.
Prej atehere propaganda antiislame nga ana e antimuslimaneve e ka bere te veten.
Dhe ja pse muslimanet e paditur e shajne islamin dhe muslimanet dhe ja pse i shajne aleatet e tyre dhe mikun e tyre.
130 vite propagande! Njëqind e tridhjetë herë me i thënë dikush të vërtetës e pa vërtetë dhe të pa vërtetës e vërtetë, njeriu i beson, e jo më 130 vite!
Pak logjikë.
Serbet e kane mik Rusine.Edhe Greqia e ka mike Rusinë.Pra Serbia Rusia dhe Greqia janë mike.Pra edhe ata që i kanë këta miq, janë miq në mes vedi.
Pra, Shqiptaret te cilet e kane mik Greqine dhe qe e kane mik serbine, nuk jane miq me shqiptaret.Edhe pse te gjithe jane shqiptar.
Pra , nuk mundemi te kemi nje mik dhe nje armik te gjithe shqiptaret.
Une nuk mund te e kem mik kend e ka serbi mik.As kend e ka greku.As kush i ka keta miq.
Sepse keta nuk e kane mik kend une e kam mik.
Prej qe moti, ka shqiptar qe e kan mik Greqine dhe Serbine.
Dhe keta se bashku e kane armik Turqine, Perandorine Osmane , Islamin ,muslimanet dhe shqiptaret musliman.
Jo te gjithë shqiptaret ortodoks mendojne keshtu.Apo shqiptaret katolik
Po e them kete, per ata shqiptare ortodoks dhe katolik te cilet e dojne Greqine , Serbine dhe Italine me shume se Shqiperine.Dhe të cilët dëshirojnë t’ia falin Shqipërinë Greqisë, Serbise apo Italisë.
E keta i kane armik edhe tere shqiptaret muslimane.
Te tjeter mos te hidherohen.E dine ata per kend eshte fjala.E dime edhe ne.
Vetem te mashtruarit –ata te cilet nuk mendojne nuk e dine.
E ne muslimanet nuk mund te i kemi mik Greqine, Serbine dhe ata qe i kane mik keta.
Kur ne ishim udheheqes-sundues te botes, dhe ishim zoteri ne keto treva tona, dhe edhe shume me large, atehere ishin te qarta keto gjera.Dihej se kush kend e ka mik, dhe kend e ka armik.
Por, prej kur aleancat antiislame kane fituar ne bote dhe te ne, njerezit nuk po i kuptojne se kend e kemi mik dhe kend e kemi armik.
Me qe mjetet e propagandes, prej Kongresit te Berlinit, prej Lidhjes se Prizrenit , pra prej atehere e deri me tani i kane ne dore anti muslimanet.
Prandaj, ti shef nje musliman, nga nena dhe nga baba e e shan mikun dhe e shan Islamin!
Edhe pse duhet ditur mire, se te gjithe shqiptaret kurre nuk e kane pasur nje mik te perbashket dhe nje armik te perbashket.
Sepse ne mesin tone ka hilegji.
Kjo eshte e qarte.
Per gjysherit tane kjo ishte e qarte.
Per ata qe nuk e dine kete me qe janë të indoktrinuar tërësisht , ende eshte e paqarte kjo.
Do te qartesohet edhe per ata.
Sepse fytyra ka nisur te del ne shesh, dhe gjerat kane nisur te qartesohen.