Islami Fe Universale Dhe Bashkëkohore

[Lapsi]

Kthimi i prestigjit te femrës
Ky shkrim do të mbetej i mangët sikur te mos flisnim për femrën, se si ishte gjendja e saj në shoqëritë para ardhjes së Islamit dhe çfarë bëri Islami që iu kthye prestigji asaj. Çrregullimi i cili kishte kapluar njeriun, besimi i verbër në Zot, rezultoi me çrregullimin e të gjithave gjërave, ndër ta ishte humbja e nderit të femrës, si dhe varrosja e tyre të gjalla.
Ligjet që kanë sunduar në shoqëri të ndryshme kanë qenë diskriminuese ndaj femrës. Në Babiloninë sundonte Ligji Hamorabi, ai femrat i konsideronte si kafshë shtëpiake... është e rëndësishme të përmendet edhe fakti se ky ligj detyronte atë të cilin ia vret vajzën ndonjë njeriu tjetër, t’ia dorëzojë vajzën e vet që edhe ai ta vrasë...
Te romakët mbisundonte botëkuptimi për paaftësinë e femrave, prandaj edhe ajo ishte e lidhur për prindërit, vëllezërit, burrin... e u thoshte se gruas nuk i largohen prangat dhe gjithnjë do të jetë përulëse. Qëndrim të ngjashëm kishin edhe hindusët. Tek ata sundonte ligji Menu - kodi civil familjar. Sipas këtij ligji femra nuk kishte aspak të drejta. Ajo nëse i vdiste burri duhej të martohet me një të afërm të burrit ose të varroset bashkë me të. Nuk kishte në duart e veta as çështjet e saj personale (për fat të keq te populli shqiptar edhe sot ekziston një botëkuptim i tillë, prindërit vendosin për fatin e vajzës, ia mohojnë të drejtën e vetëvendosjes...). Edhe te grekët gruaja ishte privuar nga të drejtat. E mbyllnin në kulla të larta, në dyer të mbyllura dhe dritare të vogla... Banorët e Spartës ishin të përqeshur nga Aristoteli, për shkak se këta u kishin dhënë të drejta në trashëgimi dhe shkurorëzim. Ai ka shkuar edhe më larg, saqë edhe shkatërrimin e Spartës ia mvesh tolerancës së grave dhe dhënies së të drejtave...
Por edhe në Arabi, gruaja nuk kishte ndonjë pozitë të drejtësisë dhe nderit ndryshe nga pozita e përgjithshme e saj në botë. Ajo nuk nderohej, nuk mbrohej, nuk gëzonte të drejtat dhe nuk respektohej si në familje ashtu edhe në shoqëri. Ajo varrosej e gjallë, mirëmbajtja e saj shihej si e tepërt...
Një shikim sipërfaqësor në Kur’an na mjafton për të njohur dallimin e madh në mes qëndrimeve injorante të shoqërive të lartpërmendura dhe qëndrimin islam ndaj gruas. Islami e lartëson pozitën e gruas duke i dhënë asaj të drejta që të arrijë në gradë më të lartë në fe, shkencë, të ndihmojë në të mirë, devotshmëri dhe në formimin e shoqërisë. Nuk ka dallim ndërmjet mashkullit dhe femrës, ajo përmendet në Kur’an aq sa përmendet edhe mashkulli: “... Unë nuk ia humb mundin asnjërit prej jush, mashkull qoftë apo femër. Ju jeni njëri nga tjetri...” (Ali Imran: 195)
Islami ngjalli ambicie, kandisje të krenarisë dhe besimit në shpirtin e femrave duke larguar atë nga kompleksi i inferioritetit. Ajo tani ka të drejtë të jetë mësuese, edukatore, infermiere, transmetuese e diturisë, poete etj. Me këtë bëhet e qartë se statusi i femrës në fenë islame është i lartë dhe realisht i takon natyrës së saj. Ka të drejtë të lidh marrëveshje, të prodhojë, të fitojë dhe të posedojë në mënyrë të pavarur, ngase prona dhe nderi i saj janë të shenjta si ato të mashkullit. Kur’ani e bën shumë të qartë se që të dy, edhe burri edhe gruaja, në mënyrë të barabartë janë të aftë për virtyt dhe dobësi, janë të ndjeshëm në përmasa të njëjta dhe kanë merita të barabarta.
Mendoj se mund ta përfundojë këtë nëntitull me ajetin kur’anor ku përfshihet gjithë statusi i femrës: “... Edhe atyre (grave) u takon e drejta sikurse edhe përgjegjësia në bashkëshortësi, e burrave u takon një përparësi ndaj tyre.... ” (El-Bekare: 228)