Radio Televizioni Shtetror i Kosovës dhe folësit amator

[panta_rhei]

OK, pa e tepru, (edhepse jo bash në temë)

Ndoshta e keni vërejtë që një ndër problemet e njeriut shqiptar, sot, është MUNGESA E SENSIT TË MASËS, në këtë rast, të publikut a të lexuesit?
Në këtë kontekst, mendoj se kjo është arsyeja pse unë them që gazetaria shqiptare është një nga ato gjërat që marshojne fatalisht drejt varrit të vet.

Shpjegim???
Po:

Duke shkruar gjithë diten e lume budallakina, shpifje, rrena, mashtrime, kërcënime, ultimatume, duke humbur çdo kufi mes të vertetës dhe të rrenës, mes të mirës dhe të keqes, publiku e lexuesi shqiptar e humbë çdo lloj nuhatjeje dhe nuk është i zoti të besojë më në asgjë.

Dhe përfundimi: asnjë gazetë e shitur.

Parashikimet janë që gazetat shqiptare do të shpartallohen një nga një, me rend.

Është rrezik me ardhë nji ditë, edhe jo larg, kur lexuesit shqiptar do t'i vjen me vjellë kur ta degjon fjalen "gazetë" ose "gazetar".

E njëjta gjë po ndodhë me fjalën "dëshmor". Duke e lidhur e fëlliqur këtë fjalë me lloj-lloj kuptimesh, nënkuptimesh, pa kurrfarë mase, kurrfarë ndjenje, vjen një çast dhe njerëzit eksplodojnë: more bre na e lodhët b*then me këta dëshmorët e përmendoret.
Bile, e njëjta gjë ka me ndodhë edhe me fjalën "demokraci", "student", "çlirimtar", "UÇK", "shtet", "qeveri", "patriot", etj.

Krejt këto fjalë kanë me e humbë krejt domethënien e tyre edhe nuk do të nënkuptojnë më asgjë, hiç.

Ki me i thanë tjetrit se une kam qenë atë natë me 17 Shkurt edhe tjetri ka me të kqyrë me neveri, (për mos me thanë ka me t'pshty).

Ki me i thanë tjetrit që unë kam qenë në UÇK edhe jam patriot, edhe ai ka me ta rrasë naj shuplakë.

Krejt këto ndodhin në një shoqëri të TEPRIMIT, të çoroditjes, të LLOMOTITJES mbi gjithçka. Në një shoqëri ku FJALA s'do ta ketë më asnji vlerë...


E atëherë, shnet e të mira, jemi në nivelin e shtazëve.