Reflektime

[sherri]

Lutjet e mëdha
Miliona hebrenj, të tharë krejt, mbështetur për muri u pushkatuan vetëm pse ishin hebrenj.
Ata, disa ditë, disa orë, disa minuta dhe disa sekonda para vdekjes, në fakt edhe gjersa plumbat shtegtonin nga tytat në koka e tyre, të mekur iu lutën Zotit me zë të shterur: “Ooo Zot, na ndihmoooo...!” Sapo pushuan lutjet, ata u dogjën nëpër furra të ndryshme dhe u zhdukën nga faqja e dheut. Tashmë si hi, edhe pse disa çaste më parë, qenë njerëz...
...
Mijëra boshnjakë u vranë vetëm pse ishin boshnjak. Edhe derisa plumbat çanin me vrull drejt tyre, drejt parakufomave, ata luteshin. Ata luteshin edhe të mbuluar me gjak. Gjersa gjaku u ngjizej në gojë mezi pëshpëritnin: “Ooo Zot, na ndihmoooo...!” Kur pushuan lutjet, ata u hodhën në një gropë shumë të madhe njëri mbi tjetrin dhe u mbuluan me disa eskvatorë, kurse shoferët tymosnin cigare “Drina” ...
...
Mijëra shqiptarë u vranë. U vranë vetëm pse ishin shqiptarë. Edhe këta, si hebrenjtë dhe boshnjakët, iu lutën Zotit para dhe gjatë vdekjes. Por, u rrëzuan njëri mbi tjetrin. Njëri pranë tjetrit apo duke i shtrënguar dorën njëri tjetrit. Dhe, ashtu, në rënie e sipër, apo gjatë plandosjes, u dëgjuan fjalët e fundit: “Ooo Zot, na ndihmoooo...!” Kur pushuan lutjet, trupat u shpërndanë me kamion nëpër tokën e huaj, gjersa shoferët pinin raki të kumbullave..
...
Oh, sa lutja të thella e të shpeshta ishin ato! Sa lutje nga shpirti e nga zemra iu drejtuan Zotit...Por, pa avionët e Burrit të Dheut, vdekja nuk do të kishte pushuar deri tek i fundit: hebre, boshnjak e shqiptar...Lutje të mëdha, nuk ishin vetëm ato që i bëheshin Zotit në qiell, por lutjet prindit, që bënin fëmijët në tokë, të kapur për këmbën e babit, të mëmës dhe çirrma e tyre me buzë të varura: shikim i përlotur, duar përpjetë, flokë të shpupurishura dhe lot teposhtë faqeve të skuqura! Mirëpo, u pushkatuan edhe fëmijët. Kaq. Kështu urdhëronte ligji i urrejtjes, sepse ata ishin fëmijë shumë të mirë dhe të përshtatshëm për shfarosje. Ata qenë vogëlush hebrenj, boshnjakë e shqiptarë. Faj i madh ky, në epokën e bishave dhe derrave të egër. Kështu u jetua bukur gjatë, në kohën e lutjeve të mëdha drejtuar Zotit në Qiell dhe Burrit të Dheut në Tokë, por, zakonisht, lutjet drejtuar Zotit, nuk dëgjohen as aq lart, sa mund të fluturojë trumcaku...