Kur shpirti flet........

[deas]

Nuk mesohem dot me ndarjen.
Me ka marre malli per fjalen tende,
malli me ka djegur per heshtjen tende.
Oh, po cila dashuri nuk e ndjeu trishtimin,
cila dashuri nuk e ndjeu dhembjen?
...Dashurite e vockla fillojne e mbarojne te buzet
vetem dashurite-komediane gjithe jeten qeshin.
Dashurite e medha dine te lindin,
dine te trishtohen
te vdesin.
Ne ndodhte te kalojme prane njeri tjetrit si te huaj
koken mos e ul veshtrome ne sy:
"I perjetshem qofte kujtimi yt dashuri!"
Dhe ti dashuria ime nje dite mund te vdesesh,
si nje vapor i rende i mbytur ne detin e kujteses.
Dallge do te cosh, e dhimbshme e rende,
dashuria ime, si burrat vdis ne kembe!
Pa psheretima sentimentale, pa lamtumire qaramani,
larg llogarive te vockla, larg loteve te komedianit.
Dashuria ime, e bukur, hijerende
ne u dashte te vdesesh, si burrat vdis ne kembe!
Ti u trishtove????
Dy tri lote hapesirave te syve te tu fshehtas shkane si meteore
Qaj pra,
keshtu je me njerezor.
Po iki:
Temperature perflakur,
plage renduar.
Asnje arme s'u shkreh
e megjithate, dashuria mbeti e pergjakur.
Po iki
Fytyra jote me prin nga jugu
fytyra jote me ndjell nga veriu.
Ti me mesove te verteten e madhe:
Dashuria eshte monument
dhe mbrohet vetem nga njeriu.

[deas]

Përse më shkrove sërish letër,
kur koha jonë flinte në hi?
E di ç'më bëre ?
Më ke ndezur,për më të shuar përgjithnji.

...E mbaj në duar, më djeg dorën,
e hedh matanë, shpirtin më djeg,
në zjarrin që më ke dërguar,
më thuaj ku ta gjej një shteg?

Përse s'më le në punën time,
të flija lirshëm në harresë?
Ç't'u desh t'i dilje kohës kundër,
të fshije pluhur në kujtesë?

Nëse tek ti lashë disa borxhe,
mos m'i përmend, të lutem, kot,
më thuaj, pra, kush dashurisë,
iu dha dhe nuk i mbeti borxh?

Përse më shkrove sërish letër,
kur koha jonë flinte në hi?
E di ç'më bëre? Më ke ndezur,
për të më shuar përgjithnji.

[deas]

Ti mos më thuaj se më nuk din të qeshësh!
Ti mos më thuaj se më nuk din të qash!
Ti mos më thuaj se më nuk din’ lot të derdhësh!
Ti mos më thuaj se më nuk ndjen as gaz as vaj!

...Ti mos më thuaj se je bërë si gur i fortë,
Dhe se për asgjë nuk ndjen më dhimbje
Dhe që stë gëzon më asnjë fjalë e ngrohtë
E thënë me dashurinë e zemrës time!

Ti mos më thuaj se më nuk don që të më shohësh!
Ti mos më thuaj se sdon që unë të jem më e gjallë!
Por më thuaj se kundër meje je nisur
Me një thikë’ mbas shpine, për të më vrarë!

Më thuaj veç një fjalë, të vetmën fjalë më thuaj,
Më thuaj që më’ nuk ke deshirë të rrish me mua!
Më thuaj që as të ndahemi për të gjallë’
Nuk ndahesh dot, nga frikë e gojës së huaj!

Më thuaj o shpirt, më mirë më thuaj me mirësi,
Që asgjë për mua më nuk ndjen’
Dhe po të betohem që tani;
Se kurrë më sdo të më shohësh në pragun tënd!

Por do të largohem larg prej teje
Pa asnjë fjalë as prrallë tragjike,
Sepse aq shumë lirinë tënde e dua,
Aq sa të lirë të dua edhe prej dashurisë time!

[deas]

Nëpër të gjitha dyert ti më ike

Në të gjitha shkretëtirat ti më le


...
Në agim të kërkova dhe në mesditë të humba

Kudo që vajta ti nuk qe gjëkundi

Kush mund ta përshkruajë Saharanë e një dhome pa ty

Turmën e të dielës ku askush nuk te ngjan

Një ditë më të zbrazët se moli që zgjatet në det

Heshtjen ku të thërras e ti nuk më përgjigjesh



Ti më le dhe njëherësh,,,pranë meje ke mbetur

Më le gjithkund më ike nga sytë

Nga zemra e ëndrrave

Më le si një frazë e mbetur përgjysmë

Si një send i hedhur rastësisht si një karrige

Si një vend pushimi në të dalë të verës

Si një kartolinë e harruar në sirtar

Çdo gjest më shkëput nga ti

Si një gjethe që bie nga pema

Vështrimi yt mbi mua të gjoren

Qe vetem një psherëtimë ku unë mungoja

....Si nuk t’u dhimbs hija jote që te këmbët rrinte

[halla e madhe]

Postimi origjinal është bërë nga deas

Nëpër të gjitha dyert ti më ike

Në të gjitha shkretëtirat ti më le


...
Në agim të kërkova dhe në mesditë të humba

Kudo që vajta ti nuk qe gjëkundi

Kush mund ta përshkruajë Saharanë e një dhome pa ty

Turmën e të dielës ku askush nuk te ngjan

Një ditë më të zbrazët se moli që zgjatet në det

Heshtjen ku të thërras e ti nuk më përgjigjesh



Ti më le dhe njëherësh,,,pranë meje ke mbetur

Më le gjithkund më ike nga sytë

Nga zemra e ëndrrave

Më le si një frazë e mbetur përgjysmë

Si një send i hedhur rastësisht si një karrige

Si një vend pushimi në të dalë të verës

Si një kartolinë e harruar në sirtar

Çdo gjest më shkëput nga ti

Si një gjethe që bie nga pema

Vështrimi yt mbi mua të gjoren

Qe vetem një psherëtimë ku unë mungoja

....Si nuk t’u dhimbs hija jote që te këmbët rrinte

deas_te lumshin duart, keto fjale tuat prekin kudo ngapak ata/ato qe duan fjalen e bukur te artit!

[Domira]

Postimi origjinal është bërë nga deas

Nëpër të gjitha dyert ti më ike

Në të gjitha shkretëtirat ti më le


...
Në agim të kërkova dhe në mesditë të humba

Kudo që vajta ti nuk qe gjëkundi

Kush mund ta përshkruajë Saharanë e një dhome pa ty

Turmën e të dielës ku askush nuk te ngjan

Një ditë më të zbrazët se moli që zgjatet në det

Heshtjen ku të thërras e ti nuk më përgjigjesh



Ti më le dhe njëherësh,,,pranë meje ke mbetur

Më le gjithkund më ike nga sytë

Nga zemra e ëndrrave

Më le si një frazë e mbetur përgjysmë

Si një send i hedhur rastësisht si një karrige

Si një vend pushimi në të dalë të verës

Si një kartolinë e harruar në sirtar

Çdo gjest më shkëput nga ti

Si një gjethe që bie nga pema

Vështrimi yt mbi mua të gjoren

Qe vetem një psherëtimë ku unë mungoja

....Si nuk t’u dhimbs hija jote që te këmbët rrinte

Bukuria e artit ska skaj njisoj si bukuria e vargjeve tua!

[deas]

Mijëra flutura në bark rrahin krahët
në sy shpërthejnë në lot malli q...ë nuk pushojnë për ty
Endrrat zgjojnë mendimet, më endin shteg më shteg
përkëdhelem nga kujtimet, sirenë mbeta në breg

Se vetëm djep e varr......kaq fat pat dashuria
një zjarr që u bë acar nga heshtja e largësia
Një hon u hap në zemër mbledh mall e fryn stuhi
as une në bregun tënd.. as te ky bregu, TI....

[lovely]

Gjersa ti s`je këtu
mbështillem në pëlhure merimangash
vrimat zvogloj me dorën time
ngujohem në shtrofull
jashtë saj je ti..

Gjersa ti nuk je këtu
ngrohem në kujtime
në një formë të pa formë
me mijëra fjalë te pa fjalë...
ku tret buzëqeshja?

Kur ti je vërdallë,
si nuk ka fund gëzimi?
ai shiqimi i zbrazët, si mbushet?
si humb gjithcka për-rreth
mbetesh vetëm Ti..?!

[Naki]

Postimi origjinal është bërë nga deas

Përse s'më le në punën time,
të flija lirshëm në harresë?
Ç't'u desh t'i dilje kohës kundër,
të fshije pluhur në kujtesë?



Përse më shkrove sërish letër,
kur koha jonë flinte në hi?
E di ç'më bëre? Më ke ndezur,
për të më shuar përgjithnji.

kompliment per keto vargje!

[deas]

Postimi origjinal është bërë nga Naki

kompliment per keto vargje!

faleminderit!