N'mujsh

[panta_rhei]

Femër!!!

Kur të më kesh krijuar
të më kesh pjellë sërish
ashtu siç më shikon, e siç më prek,
siç më ndjen me dashurinë tënde
kur të më lëpijsh me gjuhë gjakun
që trupin ma mbulon mbas lindjes së vështirë
kur të më nuhasësh, e të më miklosh me frymë
kur të më ushqesh me lëngun e bardhë të dashurisë tënde
të më rrisësh burrë
e me burrin që bëre të krenohesh
kokën ta mbështesësh në mua
për të kërkuar prej meje mbrojtje e dashuri
kur të më thekesh mes kofshësh
e prej meje ta lypësh jetën
kur jetën time ta rrisësh mes legjendash
kur të vrasësh për mua krejt bishat e kësaj bote
e të më flasësh pambarim për lotët
kur ta këndosh kangën ma të bukur për kajzit e grurit
kur me erën të bësh një kurorë veç për mua
kur t'më përkëdhelësh me gjinjtë e tu
përgjumjen time të lodhur
që rreket nëpër frymëmarrjet e fantazisë sime
të të shoh të zhveshur
kur të më puthësh aq herë sa yje ka qielli
e përjetësinë ta mbledhësh në një ëndërr
kur t'më durosh e me durimin tim të plakesh
e vdekjen ta presim bashkë
kur të fundmin çast të jetës sime të më avytesh
e re si ditën kur të njoha
të më duash, të shtrihesh pranë trupit tim
e frikën time t'ma trembësh ashtu si dikur m'i trembje përbindëshat
e ankthin, nga ëndrrat e mia
kur trupin e ftofur të ma ngrohësh me buzë
dhe akullin e vdekjes ta gërvishtësh me qerpikët e gjatë
kur të qash mbi trupin tim
e të më nderosh me lule të verdha që ti e di sa shumë i dua
kur në heshtjen e kohëve të mendosh për buzëqeshjen time të trishtuar
kur kollën time ta dëgjosh, edhe pse ma nuk jam
kur kafenë e mëngjesit ta bësh për të dy
kur lotin tënd që rrugën e merr në shtegun e faqes
të ma dhurosh si të vetmen gjë që të ka mbetur
kur ditët e tua pa mua të jenë rendja e fundit drejt krahëve të mi
atëherë ti grua
qofsh femra ime.