Zhgarravinat e mia

[Ora e ligë]

E ke pare shiun e veres ndonjehere?
Nuk ka fytyre, por eshte njera nder gjerat me te bukura ne planet.
Eshte sikur nje lume te ndahej ne mijera copeza jete.

Ky, nuk ishte mjeshtri im.
Ky eshte shiu im.

E din, kur ecen neper shiun e veres, me pak rrobe ne trup, ai me lageshtine e tij te futet ne secilen pore.
Dhe ti e ndjen dashurine e tij.
Ndien pasion.
Ne nje bote te pabote, ne nje vend te pavend.
Nuk e dija ne cka e kisha ngulitur shiqimin ashtu, por ai ishte i mpire.
Nuk ia shihja dot fytyren. As me sy mbyllyr jo.
Vetem dehesha ne frymemarrjen e tij.
As ne mendime nuk kisha guxim te vazhdoja me tutje..

Kete here ishte ndryshe. Kete here e doja trupin tim lakuriq e te strukur ne gjirin e shiut.
Zhgarravinat shfryheshin rreke, me ndrojtje iu afrova dhe gjaku muar hov.

Ne kete nate pa emer, vetem ti mungon.

Jo sot dy vite, jo 5 apo 10, ti do jesh ketu gjersa te bie shi..