Ditari i ndjenjave....!

[natyra]

[I]Me jan zhveshur ndjenjat,
Si "trungut" gjethet..
domosdoshmerisht
me nuk ndjej,edhe po dua
Instikisht,jam rebelua
..mundohem,per ta kthyer
t'kalueren,,
Por,Me nuk vjen(pa ty)!
....
http:/www.zonkerala.com/gallery/gene...-bee-eater.jpg

Natyra.

[Bona-us]

Une nuk te dua!

Kur te shoh e ndiej ngrohtesine e zemres sime ngadale dhe ngrihet deri ne fytyren time. Kur dikush e therret emrin tend zemra fillon te me rrah, dhe e ndiej nje ftohje te lehte e cila percillet ne kurrizin tim,te te menduarit ne ty. Nese ti me flet mua nuk mund te ndryshoje asgje, perveq fjaleve te bukura qe i degjoj sepse nje engjull bisedon me mua.
Mund te te njoh nga nje distance e larget, dhe me duket sikur se me godet me therje sa shume qe shkelqen. Buzeqeshja jote eshte tingellimi me i bukur i kesaj bote dhe e vetmja qe mua me jep lumturi. Kur filloj te afrohem zemra ime fillon te rrah aq shpejte, sa qe kur me prekesh nuk mund te marr me fryme akoma.

Une nuk mund te them se nuk te dua, sepse kjo do te jete shprehje e pasakte per ndjenjat e mia qe kam per ty.

[sheqerja]

Sonte paskam nevoje te madhe te qaj, shpirti mu paska mbush buzë më buzë e zemra, zemra nuk po e mban dot dhimbjen mbrenda e ka fillu të pikojë gjak. As syri nuk po i mban dot lotët. Nuk e di pse po paskam sonte shum trishtim? Dje isha si sorkadhe lëvizja kudo, kërceja e vallëzoja nga gëzimet që më falte jeta, sonte më paska kaplu heshtja, e nata me qetësinë e pafundme më sillka vetëm trishtim. Një zë i çuditshëm po më flet, është i mbushur me ngashërima, po e ndëgjoj me vëmendje. Kishte dhimbje e rënkonte, sa frigë kish të pranonte mallin. Nuk donte të pranonte minutat që e ndanin nga njerëzit që i donte e i kishte në zemër. Qante, lëngonte, ëndërronte për diçka të njohur, që e kish sa afër aq edhe larg, nuk pajtohej të mendonte për diçka të re, nuk e imagjinonte që nesër do të duhej të zgjohej prap me të njëjtën dhimbje malli. Imagjinonte ti kthehej jeta e vjetër. Pastaj i mbyllte sytë, i hapte përsëri dhe prap lotonte

Nuk e merrja dot me mend se mund të egzistonte një dhimbje kaq e madhe, nuk më kishin dëgjuar veshët kurr një zë që të lëngonte aq fort.
Sa u çudita kur kuptova se ajo dhimbje i ngjante pikë e presje dhimbjes sime, edhe zëri ishte sikur i imi.
Si ka mundësi, si ka mundësi një ngjashmëri kaq e madhe?
Po dëgjoja zërin, e asnjë ftyrë nuk shifja, as lotët nuk po ja shifja!
Vura duart tek sytë e mi, kisha lot, paskam qarë thash me zë, e çuditërisht zëri ishte i njëjtë me atë që më tregoi dhimbjen e vet.
Nuk e kisha menduar kurr që zëri që më foli ishte i imi. U struka tek vetja ime dhe qava, kuptova që më kishte folë vetë shpirti im për dhimbjen që mbante. Nuk e kisha ditur deri në atë moment se sa e rëndë qenka pesha e dhimbjes që mbaj në shpirt. E shpirti, shpirti asnjëherë smë ka fol gjer më tani, po si duket sonte qenka mbush plot e donte të shpërthente. Paskam dhimbjen e pafund, shpirti sonte nuk po u zbrazka me asgjë, nuk po e gjen qetësinë, as nuk po e imagjinon lumturinë, sonte paska nevojë vetëm të derdhi lotë!

[YanYan]

E Hene, 30 Shtator, 2013

E kuqe,
e helmte,
gjak ne vene.

E zeze,
e paster,
ajer ne ere.