Sadbere gagica spahija

[shaban cakolli]

ËNDËRRIM POETIK

Të ëndërroj çdo ditë orë
Zemrën e kam peng dashurie
Jetoj në zgafellën e shpirtit
Pa ujë dritë udhë pa shteg
Po një zë sikur më qorton
Struku në bebëzat e syrit
E ruaju nga sytë e djallit
Kur nata derdhet mbi vargje
Heshtjen e copëtoj si me thikë
Dhe vrapoj ta zë ëndrrën në mesditë
S’jam ndalurr kurrë vjeshtë e pranverë
Kur binte shi kërkoja ylberin tim
Mbështjellë e mbante zana e malit
Mes lulesh marsi kur dielli binte pingul
Mbi shkrepa malesh dimri gjunjëzohej
Syrit i hapej qielli blu me zogj shtegtarë
E Unë bëja portretin e dashurisë mbi pikturë
Portën e mallit e hapja stinë më stinë
Një fjalë iku mes turmës së zemruar
Kur më vriste deri në palcë
Shpesh më shpiente përtej vetes
Si njerkë u soll me mua fati im
Po rrezet kurrë s’i humba nga sytë
Të shtrihem mes diellit e barit të njomë
Të ndjej si vjen me aromë njeriu…si malli me jehonë
Vjen ik shpesh më thumbon si bletë
Më merr ndër krahë qiellit fluturoj krahlehtë!