EJANI TË FITOJMË

[4peace]

...



Unë:
All-llahu i Madhëruar në të thot:

“O besimtarë, kur merini hua nga njëri-tjetri për afat të caktuar, shënojeni atë (me shkrim)”.

Ai:
A dëshmon ky ajet se të shënuarit me shkrim të huasë është obligim farz?

Unë:
Disa prej dijetarëve janë të mendimit se të shënuarit e huasë është obligim i domosdoshëm (farz), qoftë hua apo shitblerje, ashtu që të mos ndodhë harresë apo mohim nga ndonjëra palë. Ky njëherit është edhe mendim i Taberiut. Ibën Xhurejshi thotë: “ Ai i cili jep hua, le ta shënojë atë me shkrim, ndërsa ai i cili bën shitblerje le ta dëshmojë atë me dëshmitarë”. Xhumhuri (pjesa dërmuese e dijetarëve/imamëve) i dijetarëve janë të mendimit se urdhëri për shënimin e huasë është gjë e preferuar (mendub), gjë e cila e mbron pasurine dhe e mënjanon dyshimin. Po qe se huamarrësi është besnik, atëherë shkrimi i tillë nuk dëmton gjë. Mirëpo, po qe se ai nuk është besnik, atëherë shënimi i borxhit me shkrim mbetet vërtetim i huasë së tij dhe nevojë e huadhënësit.

Ai:
Këtë nuk e kam ditur më parë, mirëpo në të ardhmen do të kem kujdes. Po ç’mbetet me ata, të cilët tashmë veç më janë borxhli, pa ndonjë shënim të tillë? Ç’duhet bërë nëse ndonjëri nga ata do ta mohonte huanë e marrë nga unë?

Unë:
Qetësohu! Siç kuptova unë, ata vetëm ta kanë shtyrë afatin e kthimit dhe asnjëri prej tyre nuk e ka mohuar.

Ai:
Po, është e vërtetë.

Unë:
Po, edhe në rast se ndonjëri nga ta mohon të ta kthejë huanë e marrë prej teje, ti s’ke nevojë të brengosesh e as të shqetësohesh fare!

Ai (i habitur tha):
Po kush tjetër duhet të brengoset e shqetësohet pos meje?

Unë:
Ai i cili ka marrë hua nga ti. Ai pra duhet të brengoset e shqetësohet.

Ai:
(duke mohuar): Të ma marrin pasurinë e pastaj të mos më kthejnë asgjë, e lëre më të brengosen e shqetësohen…?!

Unë:
Pikërisht ashtu. Po ta dinin ata se ç’ka premtuar i Dërguari i All-llahut për ata që nuk e kthejnë huanë e marrë, do të brengosen, madje shumë.

Ai:
Po çfarë ka premtuar i Derguari i All-llahut?

Unë:
Transmeton Buhariu nga Ebu Hurejre (ra) se i Dërguari i All-llahut (savs) ka thënë: “Kush merr pasuritë e njerëzve (hua) duke dashur që t’i kthejë ato, All-llahu do t’i ndihmojë atij në kthimin e tyre. Ndërsa, kush merr (hua) duke dashur që t’i shpenzojë ato (duke i shkapërdarë vend e pa vend), atë do ta shkatërrojë All-llahu!.”

Ai:
Andaj, i Dërguari (savs) u premton se do ta humbin pasurinë!

Unë:
A s’është ky premtim që nxit frikë e shqetësim?

Ai:
Po vall-llahi, gjithsesi.



vazhdon...





.