Poezi nga Sy_Kaltra

[Sy_kaltra]

Askush s’mund ta sheh vetminë
Nga se ajo është e paparë
Askush s’mund ta sheh pikëllimin
Nga se ajo është e paqartë
Askush s’mund ta sheh perëndimin
Nga se dielli është i ndryshueshëm
Askush s’mund t’mi sheh ëndrrat
Nga se ato janë të zbrazëta
Askush se din se çfarë ekziston
Nga se t’ekzistuarit është vetmi

Jasht frye era
Xhamat dridhin shpirtin
Dhe ditët e ngrohta ikin
Tok me kujtimin e dlirë...

Në dhomën time të vogël
E vetmuar jam
Dhe pres e pres -
Askund nuk të kam!

Ti ike mbrëmë
Si hije e padukshme
Po unë s'shuhem dot
Dhe pres e pres -
E di,
E tërë kjo është kot!

Dhe do të pres të të shikoj
Shpirtin ta qetësoj
Plagën ta shëroj
Jetën ta ëmbëlsoj
Edhe pse e di
Se nuk do të vish -
Vallë, shpirtin ç'ma helmoj!