ZOTI
Kush e Krijoi botėn me gjithe kėte bukuri,
Kush ja dha natyrės, gjithe kėte hijeshi,
Kush Krijoi njeriun, veshėt edhe sytė,
Kush vetėm Njė Zot, qė nuk ka tė dytė.
Ngjyrėn trėndafilit, vallė e kush ja dha,
me aromė aq t'kendshme vallė e kush e mba,
Kush veēoi njeriun, pėrmbi ēdo gjė tjetėr,
Kush, vetėm Njė Zot, qė nuk ka shok tjetėr.
Natyrėn e vdekur, vallė e kush e ngjall,
Pranverėn pas dimrit, kush e ben me ardh,
Kush ringjall njeriun, pasi eshte bere tokė,
Kush vetėm Njė Zot, qė s'ka tjeter shok.
Kush na e jep shiun qė tokėn gjelbron,
kush e krijoi hėnėn qė motet i ndrron,
Zogjte qė fluturojnė qiellit, vallė e kush i mba
Kush vetėm Njė Zot, qė shok tjetėr s'ka.
Njeriut qė mendon, me dyshim s'i mbetė,
Zoti i ka dhėnė mendjen, le tė gjykojė vetė,
Parajsa dhe ferri na presin n'at jetė
Ē`ka tė bėsh kėtu, atje ke me e gjetė
[b]
|
Modė E Temėzuar