Poezi nga e_martumja.

[e_martumja]

Sikur Hëna para agimit
q'ia lëshon vendin Diellit,
njashtu ti po largohesh
dhe po shkon drejt atij tjetrit.

E ndieja që do vinte kjo ditë
që kur zemrën ti ma more,
ajo qan e përvëlohet
t'paktën njëher s'e takove.

Ik Berbuqe me dashnin time
mbaje peng për jet e mote,
t'a fala të gjithën vetëm ty,
dhe askujt tjetër në ktë Bote.

Kur të kesh mall ti për mue
njat za temin me nigju,
cingërroma telefonin
të't tregoj...sa shum të du.


Kur të kesh mall për buzën time
m'a dërgo një porosi,
do të puthi dorën time
të kujtoj se të putha ty.

Për njat ditë që do të ikësh
e të marrësh botën në sy,
deri në ditën që do të kthehesh
do të ruaj kujtimin për ty.

Edhi dielli nuk do më ngroh,
se ti ishe Rrezja ime
që ike, më le të vetëm
me shumë vuajtje e përmallime.

Po ti shko, e dashur shko
mos tët vij keq ty, për mue,
kështu dëshiron i madhi Zot
t'na shkoj jeta veç me lot.

Loti m'a ngrohu faqen
nuk e di për t'satën her,
zemra ndali nuk bën më
O Berbuqe përse më le!?






Poezi nga nje miku im