Mrekullira, ndodhi te ndryshme Islame.

[musl|m]

Hazreti Omeri kishte një sherbetor i cili nuk ishte musliman.

Hazreti Omeri e pyeti një ditë sherbetorin e tij:

- A je i kënaqur nga unë?- pyeti Hz. Omeri

- Patjetër që jam i kënaqur, ti je njeriu më i mirë në botë- ia ktheu sherbetori.

- A e pëlqen moralin dhe edukatën time?- pyeti Hz. Omeri

- Patjetër që i pëlqej. Nuk më vjen në mend një njeri me moral më të mirë se ti- ia ktheu sherbetori.

- Sjelljet e mia, edukata dhe morali im janë të tilla në sajë të fesë Islame. Eja të të mësoj edhe ty fenë time- i tha Hz.Omeri.

Hazreti Omeri i tregoi shërbëtorit për fenë Islame dhe më pas e pyeti:

- Çfarë mendimi ke?-e pyeti Hz. Omeri..

- Këto që thua janë gjëra të mira- ia ktheu sherbetori

- Atëherë eja bëhu musliman edhe ti.- i tha Hz. Omeri

Sherbetori uli kokën dhe tha:

- Zotëri, në qoftë se nuk do të më detyrosh, unë preferoj të jetoj fenë e të parëve të mi.

Hazreti Omeri megjithëse e kishte sherbetor nuk e detyroi atë të pranonte Islamin.

Kjo ngjarje tregon qartë se asnjë nuk mund të detyrohet të pranojë fenë.


Marrë nga TAKVIM-i!

[musl|m]

Një kohë një komandant kishte një lulishte shumë të bukur.
Lulishtja ishte e mrekullueshme, e mbushur me lule shumëngjyrëshe. Njëri nga lulishtarët që kujdesej për lulishten kishte një grua shumë të bukur.
Një ditë teksa komandanti po shëtiste nëpër lulishte, vuri re gruan dhe u mahnit nga bukuria e saj.
Gjeti një pretekst dhe e largoi lulishtarin, më pas thërriti gruan e tij dh e urdhëroi që të mbyllte të jitha dyert e lulishtes.

Gruaja, nuk ishte vetëm e bukur por edhe shumë e zgjuar dhe e ndershme.
E kuptoi menjëherë që komandanti kishte qëllime të këqija ndaj saj. Shkoi, u fsheh disa minuta pas një peme dhe pastaj erdhi tek komandanti e i tha:

- I mbylla të gjitha dyert. Por ka mbetur vetëm njëra. Sado që u mundova, nuk arrita që ta mbyll dot.

- Cila është ajo derë që nuk e mbylle dot?- e pyeti komandanti.

- Ta dishë se ajo derë është dera që All-llahu teala me anë të cilësisë Besar na shikon neve dhe gjithçka tjetër,- u përgjigj gruaja.

Komandanti kur e dëgjoi këtë, e kuptoi gabimin, bëri teube dhe që atëherë nuk guxoi të bënte më një gjë të tillë.

Marrë nga TAKVIMI!


Mendim personal mbi tregimin në fjalë: Sado që të arrijë dikush ta çvesh një njeri të ndershëm nga nderi i tij, All-llahu teala e ruan njeriun e ndershëm dhe i pandershmi s'ia arrin dot qëllimit!

[musl|m]

Nje dite e pyeti Musai a.s. Zotin e tij: "O Zot.. Si i pergjigjesh Ti robit Tend mekatar nese te therret.. "O Zot"?

U pergjigj All-llahu i Madheruar te derguarit dhe robit te Tij: "I them... te pergjigjem robi im, te pergjigjem robi im, te pergjigjem robi im."


Me pas pyeti Musa a.s. All-llahun e Madheruar perseri: "O Zoti im si i pergjigjesh Ti robit tend te mire nese te therrret e te thote "O Zot"?

I tha All-llahu i madheruar: "I them: "Te pergjigjem robi im".


I tha Musa: O Zot, te thirri robi jot mekatar e Ti i the "te pergjigjem robi im" tre here, e kur te thirri robi jot i mire Ti i the "Te pergjigjem robi im" vetem nje here?
I tha All-llahu i madheruar: "O Musa! Kur me thirri robi im i mire u mbeshtet tek punet e tij te mira, ndersa kur me thirri robi im mekatar u mbeshtet ne meshiren Time"

Thuaj: O roberit e mi te cilet i keni bere padrejtesi vetes suaj mos u beni pesimiste nga meshira e All-llahut!

[musl|m]

FLAKA E QIRIRIT

Një herë në një lagje të Stambollit kishte rënë zjarri.
Flakët e zjarrit arrijnë deri në shtëpinë e një Pashai. Vajza e Pashait e cila ishte shumë e bukur, trembet shumë nga zjarri dhe për të shpëtuar, del në rrugë dhe fillon të ecë pa e ditur se ku shkonte, derisa arriti e sfilitur pranë një xhamie.

Aty pranë, pa një dritë dhe skoi e u fut brenda. Në dhomë pa një nxënës i cili po mësonte në flakën e qiririt. Nxënësi i çuditur e pyeti:

- Kush je ti?...Përse ke ardhur?..

- Në shtëpinë time ra zjarri. Të lutem më mbro mua këtë natë- ja ktheu vajza.

- Unë jam beqar, prandaj nuk mund ta kalosh natën këtu- i tha djali

- E ku mund të shkoj unë në këtë natë të ftohtë dhe të errët dimri?- e pyeti vajza.

Nxënësi e pa që nuk kishte zgjidhje tjetër, i dha vajzës ujë për të pirë, i tregoi asaj krevatin e tij që të flinte, ndërsa vetë u kthye dhe vazhdoi të mësonte. POr nuk po arrinte dot të përqëndrohej në mësime.

Vajza duke bërë një gjumë të trazuar ishte zbuluar.

Shejtani i fut këtë mendim të keq në kokë djalit: "Mos e humb këtë rast! Nuk të vjen më në dorë një vajzë kaq e bukur dhe një rast i tillë! Askush nuk të sheh dot..."

Por e mblodhi veten shpejtë. Zgjati njërin gisht drejt flakës së qiririt dhe foli me vete: "Flaka e këtij qiririt të kujton zjarrin e Xhehennemit. Po i bëre gjë kësaj vajze të pafajshme, do të digjesh!..."

Gishti i dogji shumë dhe kështu u kthye përsëri te mësimet.
Por i njëjti mendim i ligë nuk po e linte rehat. Deri në mëngjes luftoi shumë me veten për të mos iu bindur shejtanit dhe kështu dogji në flakën e qiririt edhe disa gishta të tjerë.

Vajza u zgjua nga gjumi aty nga mëngjesi , u mbulua dhe filloi të ndjekë fshehurazi veprimet e djalit. Kur zbardhi mirë, mori një pallto nga djali, e veshi dhe shkoi në shtëpi dhe i tregoi nënës së saj gjithë çka kishte ndodhur një natë më parë.

Kur e mori vesh edhe Pashai ngjarjen, mori edhe vajzën e tij në karrocë dhe shkuan në shtëpinë e nxënësit. Pashai kur pa djaloshin me duart e lidhura, ngaqë ishte djegur mendoi:
"Domethënë, ky është djali për të cilin më tregoi vajza. Ka luftuar me nefsin e tij për të mos bërë ndonjë veprim të keq dhe për këtë ka djegur duart e tija.."

Shkoi tek nxënësi dhe i tha: "Ky vend qëndron akoma në këmbë, në saje të edukatës së mirë të njerëzve si puna jote. Eja në shtëpinë time, ha, pi, fli dhe mëso aty..."

Në fund nxënësi u martua me vajzën e Pashait.


Marrë nga TAKVIM

Mendim personal mbi tregimin: Njeriu me edukatë të mirë dhe që është durimtar, në fund gjjithmonë del fitimtar!

[musl|m]

Një ditë Hazreti Ebu Bekri shkoi në shtëpinë e Resulullahut. Në momentin që po futej brenda, erdhi edhe Hazreti Aliu.

Hazreti Ebu Bekri i tha:"O Ali! Urdhëro, futu ti i pari".
Hazreti Aliu u përgjigj: "O Ebu Bekr!Futu ti i pari sepse ti vrapon i pari në çdo punë të mirë."

Futu ti i pari o Ali sepse ti je i pari i Resulullahut.

Si mund unë të kaloj përpara teje? Unë kam dëgjuar nga Resulullahu të thotë: "Dielli nuk ka ndriçuar mbi një njeri nga populli im që të jetë më i lartë se Ebu Bekri"

Unë nuk mund të kaloj përpara teje, sepse ditën që u martove ti me Fatimenë, kam dëgjuar Resulullahun të thotë: " I dhashë vajzën më të mirë, burrit më të mirë".

Unë nuk mund të kaloj përpara teje sepse Resulullahu ka thënë:
"Ai që dëshiron të shohë Ibrahimin alejhis-selam, le të shohë fytyrën e Ebu Bekrit!"

Unë nuk mund të kaloj përpara teje sepse Resulullahu ka thënë:
"Ai që dëshiron të shohë butësinë e Ademit alejhis-selam dhe edukatën e mirë të Jusufit alejhis-selam, të shohë Aliun."

Unë nuk mund të kaloj përpara teje sepse Resulullahu ka thënë:
"O All-llah kush më don mua më shumë dhe kush është më i mirë nga Es'habët e mi." All-llahu teala thotë:"O Pejgamberi im, sa baba i mirë është babai jot, Ibrahim Halili. Sa vëlla i mirë është vëllai jot, Ali ibn Ebi Talib."

Unë nuk mund të kaloj përpara teje sepse Resulullahu ka thënë:
"Në qoftë se peshohet besimi i Ebu Bekrit dhe besimi i të gjithë besimtarëve të tjerë, besimi i Ebu Bekrit vjen më i rëndë."

Kështu vazhduan për një kohë të gjatë dhe Resulullahu po i dëgjonte ato. Nga brenda u tha:

" O vëllezërit e mi, Ebu Bekri dhe Aliu! Futuni brenda tani. Erdhi Xhebraili alejhis-selam dhe më tha Engjëjt në qiej po iu dëgjojnë, edhe po të vazhdoni të lavdëroni njëri tjetrin deri në ditën e Kijametit, nuk mund të tregoni dot vlerën e madhe që keni te All-llahu teala!"

U përqafuan me njëri tjetrin dhe u futën brenda.


Marrë nga TAKVIM!

[musl|m]

Prej fillimit shprehja “do ta bëj më bonë ...” përsëritej shpesh në jetëne tij. Ishte djalë I ri, izhvilluar dhe I fuqishëm. I hijshëm në pamje, plot gjallëri ... Kur prej tij kërkohejndonjë angazhim thonte: “Jo tani, tani jam I angazhuar me studimet dhe përsëritjen e mësimeve, ka kohë për punë ...”.
Pas diplomimit thonte: “Jo tani, sepse tani duhet të martohem. Pas martesës do të jem I gatshëm për cdo angazhim ...”.
Pas martesës arsyeja e tij ishte se nuk ka mundësi që ta lë shoqën e tij të vetmuar sepse është shtatëzane ...
Pas lindjes së fëmiut thonte duhet që ti ndihmoj gruas deri deri sat ë rritet fëmiu dhe të bëhet I pamvarur prej nënës.
Shpeshherë ankohej se tani është nxehtë apo ftohtë ...
Vitet kalonin, ndërsa tek miku yne ndryshonin vetëm arsyetimet.
Shpeshherë premtonte I vendosur se dotë angazhohet, porpuna mbetej e pakryer.
Me kohë gjallëria e tij dobësohej dhe filloi që ta mund pleqëria. Vendosi, këtë vit do ta bëj Haxhxhin. Për herë të parë me zellshmëri filloi që të përgatitet, vetëm se në këtë vit exheli ishte më I shpejt. Vdiq pa e kryer Haxhxhin.
Motoja e tij “do ta bëj më vonë” mbeti me të deri në fund të jetës. I mashtruar prej saj vdiq duke mos I shfrutëzuar aftësitë që ishin dhunti të Zotit [ subhanehu ve teala].

O Zot! Mos na provo nga mëshira Yte!

Sami ibën Muhhamed El Abudi
Shqipëroi: Tahla Kurtishi- revista “Pena Studentore”

[musl|m]

Një telefonatë nga një qytetar në Dibër, më njoftoi të shkoj e të shoh në oborrin e një shtëpie mrekullinë Kuranore në rrjetin që kishte thurur një merimangë. Kur arrita në këtë shtëpi kishte shumë njerëz që kishin ardhur ta shohin me sytë e tyre këtë mrekulli të dëgjuar dhe të rrallë për ta parë.
Destan Lala, pronar i kësaj shtëpie, për Fakti-in deklaroi se:"Duke u kujdesur për lulet që kam mbjellë në oborrin e shtëpisë sime, mes dy tufave me lule vërejta një figurë të çuditshme që kishte thurur merimanga në rrjetën e saj, në mesin e së cilës lexohej qartë emri MUHAMMED, Kjo gjë mu duk shumë e shenjtë, një dhuratë e madhe magjepsëse dhe hyjnore nga Perëndia. Fillimisht përveç anëtarëve të familjes sime nuk i tregova askujt. Pesë ditë i kalova duke e vërejtur dhe ndjekur punën e kësaj merimange të gjelbër. Ditën e gjashtë nuk mu durua dhe e bëra publik këtë fenomen të rrallë. Në oborrin e shtëpisë sime erdhën dhe ende po vijnë shumë qytetarë kureshtarë për ta parë dhe për t'iu bindur vetë këtij fenomeni. Këtë rast të rrallë e shënuam edhe me aparatin tonë fotografik, për t'ua plasuar dhe për t'i informuar edhe lexuesit tanë."

Rexhep Torte
Gazeta "Fakti"