Lulja E Shpëtimit [p O E Z I]

[Pause_Print_Scroll]

METROPOLI

Ku ta hedhësh hapin do të shkelësh
në gjethe të verdha e fjalë të rreme

Kah ta kthesh kokën do të shohësh
reklama verbuese e fytyra të ngrira

Ç’të zë veshi do të dëgjosh
zhurmë motorësh e rrëfime triviale

Ik kah të ikësh do të shkosh
drejt vdekjes nën rrotat e mitit modern
I cili pikë faji nuk të ka

[Pause_Print_Scroll]

ANTIPOEZIA

Sot pasdite në shitoren “Gërmia”
kam parë poetin. Më të famshmin poet

Kish të veshur seksi-pallto. Farmerka Texas
e këmishë brilantini. Një minikravatë e
borsalino kauboji. Këmbëzbathur.

Buzëqeshte. Përshëndeste me duart plastike.
Shkëlqente nga dritat shumëngjyrëshe
Të vitrinës

Dhe derisa e shikoja atë të ngrirë
dhe njerëzit kundruall tij të ngrirë
më bëhej se e ndieja të recitonte
një antipoezi pa fund
me zërin joshës të reklamës

[Pause_Print_Scroll]

IKJE NGA VETJA
Në peizazhin e mëngjesit pranveror
buzëgazi i diellit tjerr ëndrra të arta

Nëpër degët e drunjve cicërojnë zogjtë
e gjethet ua mbajnë ison me pipëtimë

Këtu gjithçka i ngjan përrallës sonë
që e shpikim në një gotë me zhgënjimin
e pluhurosur

Por ç’m’u desh ky uikend
edhe jashtë vetes ta njollos simetrinë

Se tymtarët automjetet bërllogu
gojëhapur më presin t’u kthehem në mbrëmje
sërish

Duke shtrydhur nostalgjinë në këtë oazë
ndiej turpin e ikjes nga vetja

[Pause_Print_Scroll]

GJUETI NË SHTRIGA
Ngrihet siç ngrihet tufani
fjalë e thënë në erë

E përlan para vetes
të veja virgjëresha

Ua bën gjykimin
në kamarën e dhunimit

Në kokën e botës metastazë
E liga
Pse e bëtë jetën një gjueti
Në shtriga

Zotëri Torvemada
Inkuizitor i madh
I krimit

[Pause_Print_Scroll]

SODITJE
Copëdielli si pyll në flakë
fundoset duke lënë pas qefinin gri

Kurorat e rrezeve jermërisht
rikrijojnë përpëlitjen e tyre në xham

Fëmijërisht sodis këtë pamje
si këtu e dhjetë vjet më parë

Po ai perëndim dielli
por tjetër skenë në soditjen time

Kam zënë ta kuptoj mrekullinë

[Pause_Print_Scroll]

MUZGU
Si ushtimë pylli përhapet kumbimi
i trokut çalaman të pelës së zezë

Ajo turfullon e hakërrohet
me vringëllimë patkonjsh fik qirinjtë e dritës

Nga pamja e mugët tulaten njerëz e bimë
vetëm lakuriq farkëtohen vitheve të saj

Ninulla e natës na merr gjithëve në dorëzim

[Pause_Print_Scroll]

PAGJUMËSI
Orenditë koten
si korifenj të gozhduar
Në misionin e tyre të kotë

Ndez transistorin
Tinguj të një muzike të vrazhdë
shpërthejnë si gaz i nëndheshëm

Jashtë fryn
Pikat e shiut dimëror
përplasen xhamave me tërbim

Kujtoj mikun
nisjen e tij në udhë të largët
e kthimin në sarkofag bojëkafe

Tik-taku vazhdon
Akrepat kryqëzohen ashpër
Si brirë mamutësh

Një mjegull klinike shtrihet
si pauzë midis aktesh
Është gjumi që bie si vesë qumështore
Nga dora e përjetshme e mëshirës