Cdo te thote te jesh Rob i Zotit?

[musl|m]

Te robërohesh të tjereve në vend të Allahut.


Cdokush qe varet nga njerezit e tjere qe ta ndihmojne ate, ta furnizojne ate ose ta drejtojne ate është i lidhur nga zemra, dhe është në gjendje robërimi ndaj tyre, edhe nese në pamje të pare duket sikur ai është në ngarkim të tyre dhe drejton punet e tyre. Njeriu i zgjuar sheh realitetet dhe jo pamjet e jashtme. Nese zemra e një burri varet tek gruaja-edhe nese ajo ehste e lejuar sipas sheriatit për te-ai do të jete i burgosuri i saj dhe ajoi mund ta drejtoje nga të deshiroje, edhe pse në pamje të pare mund të duket sikur ai është në ngarkim të saj sepse është burri ose ruajtesi i saj. Ai do të jete i burgosuri i saj, dhe sidomos kur ajo e di sa varet ai nga ajo. sa e do ai ate dhe sa shume vlere ka ajo në syte e tij. Keshtu ajo do të kete mundesine ta drejtoje ate në menyren e një despoti prej të ciles nuk mund të lirohesh. është akoma me keq se kjo, sepse robërimi i zemres është me i rende se robërimi i trupit, për ate qe është robëruar trupersisht dhe burgosur nuk do ti behet vone shume për aq kohe sa zemra është e lire dhe në paqe, sepse ai ndoshta mund të gjeje rrugen të lirohet nga ky robërim trupor.

[musl|m]

Te ndjekesh zemren

Por nese zemra qe është kontrolluesja e trupit, i është robëruar dikujt tjeter pos Allahut, kjo është një poshterim i vertete dhe burgosje, sepse robërimi është për ate qe zemra është e lidhur ngushte.
Roberimi dhe burgosja e zemres formon bazat e shperblimit ose denimit. Nese një musliman është burgosur nga një kafir ose është skllaveruar nga ndonje keqberes me pa të drejte, kjo nuk e demton ata për aq kohe sa ai i kryen obligimet ndaj Allahut aq shume sa ka mundesi. Edhe nese dhunohet qe të thote fjale kufri, dhe e ben kete por zemra e tij është e vendosur me iman, as kjo nuk e demton ate. Por një person zemra e të cilit është e robëruar ndokujt tjeter pervec Allahut, kjo e demton ate, edhe nese në pamje të pare duket sikur ky person është sundues i të tjereve.

[musl|m]

Liria e vertete.

Liri e vertete është liria e zemres dhe robërim i vertete është robërim i zemres, ashtu sic pasuria e vertete është të jesh i kenaqur me ate qe ke. Profeti sas tha- "Pasuria nuk është të kesh shume para;pasuria është të kenaqesh me ate qe ke. (El-Bukhari, Muslim)
Kjo është ceshtja nese zemra e tij robërohet nga një grua qe është hallall për te, por nese zemra i është robëruar dikujt qe është harram për te, qofte grua apo femije, ky është një denim i paimagjinueshme.
Keta qe dashurohen pas pamjeve do të jene njerezit me denim me të ashper dhe shperblim me të paket. nese zemra e një personi qendon e robëruar ndaj pamjeve qe ai do, ai do të kryeje cdo të keqe e korrupsion, dhe vetem Allahu e di madhesine e të keqes se tij. Edhe nese ai nuk kryen një mekat të madh (zina), zemra e tij do të jete e lidhur me te, dhe kjo është me keqe sesa të kryeje një mekat dhe pastaj të kerkoje falje, derisa të gjitha gjurmet e ketij robërimi fallso të dalin nga zemra e tij.
Nje nga arsyet kryesore të kesaj situate të mjerueshme është largimi prej Allahut, sepse sikur një here zemra të kete shijuar emblesine e adhurimit ndaj Allahut dhe sinqeritetin ndaj Tij, asgje nuk do të jete me embel se ky adhurim, asgje nuk do të jete me e shndritshme dhe me e vlefshme. Asnje nuk e braktis ate qe do vetem për dike qe do me shume, ose nga frika e dickaje tjeter. Zemra do të braktise dashurine fallso për dashurine e vertete, ose nga frika e demtimit.

[musl|m]

Ata qe e duan Allahun, jane të ruajtur prej Tij.


Allahu pershkruan Jusufin as- ". . . Ashtu qe të largojme nga ai të keqen e të ndyten. Vertet ai ishte nga robërit Tane të zgjedhur. Jusuf-24
Allahu largon nga robërit e Tij nga ato gjera qe Ai nuk i pelqen si të ndgjitesh pas pamjeve dhe të duash ato, dhe Ai i ruan nga të keqiat dhe të shemtuarat nepermjet sinqeritetit qe ka robi ndaj Allahut. Kjo është arsyeja pse para se të shijoje emblesine e robërimit dhe sinqeritetit ndaj Allahut, robi do të jete i permbushur me deshirat e tij, por kur e shijon embelsine e sinqeritetit dhe kjo ze vend në zemren e tij, robi do të jete në gjendje të kontrolloje epshet e tij pa aptur nevoje për shume trajtim. Allahu thote-
. . . vertet namazi largon nga të shemtuarat dhe të irrituarat, e permendja e Allahut është me e madhja. . . El-Ankebute-45
Namazi është mbrojtes nga të keqiat, të emertuara si vepra të shemtuara dhe të padrejta, dhe ndihmon qe të arrish miresi, e emertuar perkujtimi i Allahut. të arrish kete miresi është me e rendesishme sesa të ruash veten nga të keqiat, sepse të permendesh Allahun dhe ta adhurosh Ate me sinqeritet të vertete, është vetmbrojteje nga të keqiat dhe është në vetevete në qellim për të dhene fund atyre. Zemra është krijuar në ate menyre qe e do dhe e kerkon të verteten, dhe kur një e keqe afrohet zemra e largon ate ose perndryshe do të shkatarrohet ashti sic shkatarrohen të mbjellat ngfa bari i keq.

[musl|m]

Pastrimi i shpirtit

Allahu thote- "Pra, ka shpetuar ai qe e pastroi vetveten. E ka deshtuar ai qe e poshteroi vetveten. Esh-Shems-9-10
Ka shpetuar ai qe është pastruar. Qe e perkujton madherine e Zotit të vet dhe falet. El-A`ela-14-15
Thuaju besimtareve të ndalin shikimet, të ruajne pjeset e turpshme të trupit të tyre se kjo është me e paster për ta. . . En-Nure-30
. . . e sikur të mos ishte miresia e Allahut ndaj jush dhe meshira e Tij, askush prej jusj nuk do të pastrohej kurre. . . En-Nure-21
Allahu e ka bere uljen e shikimit dhe të ruash modestine qellimin kryesor të pastrimit të shpirtit. Allahu ka shpjeguar qe të ruhesh nga veprat e keqia pastrohet shpirti, dhe në pastrimin e shpirtit perfshihen qe të largohesh nga cdo lloj mekati, perfshi veprat e keqia, padrejtesia, shirku, genjeshtra e keshtu me radhe.

[musl|m]

I robëruar nga ambiciet e kesaj bote.


Ai qe kerkon pushtet e lidership i është robëruar atyre qe mund ta ndihmojne të arrije keto qellime, edhe pse në pamje të jashtem duket sikur ai është mbi ata dhe është ai qe jep urdhera. në të vertete shpresat dhe frika e tij jane tek ata, keshtu ai i jep atyre pasuri e vende me pozite dhe shikon se mos bejne gabime, qe në ket menyre ata ti binden dhe ta ndihmojne ate.
Ne të vertete të gjitha ata i jane robëruar njeri-tjeterit, dhe qe të dyja palet kane braktisur robërimin e vertete ndaj Allahut. Nese bashkpunimi i tyre për të fituar pushtet në toke është i padrjete, ateher është njelloj si ata qe bashkpunojne në vepra të keqia e zullum. secili nga ata, për arsye të deshirave të cilave i është robëruar, është skllav i tjetrit.
Kjo është e njejte për ate qe është në kerkim të pasurise, keshtu pasuria e robëron ate. Pasuria është dy llojesh. Lloji i pare është ajo qe një person ka të nevojshme për ushqimin, shtepine, gruan e keshtu me radhe, dhe kete ai duhet ta kerkoje nga Allahu qe ta perdore kete pasuri për nevoja personale, ashtu sic mund të kerkoje një mjet udhetimi, një qilim qe të ulet në të por pa u robëruar nga keto, ose të behet i padurueshem. Pse kur e godet ndonje e keqe, ai ankohet se tepermi. Nderkaq, kur e gjen e mira, ai behet teper koprac. Mearixh-19-21
Lloji tjeter i pasurise është ai lloj qe një person nuk e ka të nevojshem, keshtu zemra e tij nuk ka pse të preokupohet shume për te, sepse nese kjo ndodh ateher do të behet rob i saj. Keshtu ai do të behej i varur nga të tjeret pos Allahut, dhe ai nuk është me një rob i vertete i Allahut qe mbeshtet besimin tek Ai. Ky është personi i pershkruar në hadith-
I mjeruar është robi i dirhamit dhe dinarit, i kadifes dhe mendafshit. (El-Bukhari dhe Ibën Maxhah)
Kjo i referohet atyre qe behen rob të ketyre gjerave. Nese ky lloj njeriu e lut Allahun për dicka, dhe Allahu ia jep, ai kenaqet, por nese Allahu nuk ia ploteson lutjen, ai zemerohet. Por robi i vertet i Allahut është i kenaqur me ate qe Allahu është i kenaqur, dhe urren ate qe Allahu urren. Ai do ate qe Allahu dhe i derguari i Tij duan, dhe urren ate qe Allahu dhe i derguari i Tij urrejne. Ai miqesohet dhe perkrah miqte e Allahut (eulijate) dhe shfaq armiqesi ndaj armiqve të Allahut. Ky është ai qe imani i është bere perfekt, si në hadithin-
Kushdo qe do për hir të Allahut, urren për hir të Allahut, jep për hir të Allahut, dhe nuk jep për hir të Allahut, e ka persosur imanin. (Ebu Davudi)

[musl|m]

Pjese e besimit

Profeti sas tha- Pjesa e me madhe e imanit ehste dashuria për hir të Allahut, dhe urrejtja për hir të Allahut (Ahmedi dhe Taberani)
Eshte transmetuar se Profeti sas tha-
Jane tre gjera, kushdo qe i ka keto ka shijuar emblesine e besimit- kur e do Allahun dhe Profetin e Tij me shume se cdo gje tjeter;kur e do dike tjeter vetem për hir të Allahut;dhe kur e urren të kthehet në kufer pasi Allahu e shpetoi prej tij ashtu sic urren të hidhte në zjarr. (Mutefekun alejhi)
Personi qe i ka arritur keto, do ate qe Zoti i tij do dhe urren ate qe Zoti i tij urren, keshtu Allahu dhe i derguari i Tij jane me të dashur për të se cdo gje dhe ai i do krijesat vetem për hir të Allahut dhe për asnje asrye tjeter. Ky është ai qe e ka pesuar dashurine etij për Allahun, sepse të duash ate qe Allahu do është persosje e dashurise ndaj Atij qe do. Keshtu ai i do profetet e Allahut dhe eulijate e Allahut sepse ata i zbatojne urdherat e Allahut dhe jo për ndonje arsye tjeter. Allahu thote-
. . . s`ka dyshim se Allahu do të sjelle një popull qe Ai e do dhe ata e duan Ate, qe është modest dhe i bute ndaj besimtareve, por i ashper dhe i forte ndaj mohuesve. . . El-Maide-54
Thuaj- Nese e doni Allahun, ateher ejani pas meje qe Allahu t`ju doje. . . Ali-Imran-31
Pejgamberi sas vetem urdheron ate qe Allahu do, dhe vetem ndalon nga ajo qe Allahu urren. Ai vetem ben ate qe Allahu do dhe i tregon nbjerezve qe të besojne në ate qe Allahu do.